Poreklo stanovništva naselja sela Lozno, opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Pet u grupi zbijenih kuća malog sela su pod Batkovicom (981m), na desnoj (prisojnoj) strani potoka Gomirja, a jedna njegova kuća usamljena je u Javorom dolu, u podnožju Jećimovca čine selo Lozno.
Vode.
Potoci su: Potok u Žegrima i Kloptarski potok. Poznati su izvori: Ćirkovića voda i Štovna.
Zemlje i šume.
Delovi atara imaju nazive: Batkovica, Potok, Nički breg, Lukare, Međugor, Jećimovac, Gomirje, Kloporatska čuka i Kneževo brdo.
Tip sela.
Selo je podeljeno na dva kraja: Gomirje ili Donje Lozno i Lukare ili Gornje Pozno. Oko 20 minuta su udaljena među sobom. Groblje je Kod duba, pored starijeg seoskog groblja.
Istorijat.
Selo Ili!aševika Lozna je zapisano u povelji cara Stefana Uroša od 1363. godine. Po Devičkom katastihu, godine 1770. Lozno je u Kopaoniku i u parohiji popa Mateja.
Po popisu 1921. u Loznu su 6 domaćinstava sa 44 člana, a 1948 – 10 domaćinstava, sa 95 članova.
Starine.
Štovna na Kneževom brdu je stari rudarski potkop, a tako se zove i voda što izbija iz potkopa. U Donjem Loznu je crkvina, upravo je niže kuće Sovronija Ćirkovića-Radovića. U ovom selu crkvu su zapalili i porušili Arbanasi u ratu 1876. godine. Arbanasi su kraj crkve pobili "izbeglice iz Ibra". Pobijeni su pokopani uza samu crkvu, upravo na mestu pogibije. Danas pokazuju zajedničku raku pobijenih izbeglica: "starih ljudi i žena, devojaka i đaka". Više crkvine, na mestu kod Duba je veliko groblje starijeg stanovništva ovog sela (do rata 1876). Na grobovima su pobivene velike tanke krstače od belog mermera, na kojima su urezani ljudski likovi i krstovi s raznim ukrasima. Na Zakrstu je "bošnjačko" groblje. U njemu su do rata 1912. godine sahranjivani "bošnjaci" – Kolašinci, pomuhamedanjeni Srbi iz Gornjeg Kolašina.
Poreklo stanovništva.
Rodovi.
U ratu 1876. iz sela su izbegli s porodicama u Srbiju "ustaši":
-Timotije Đorđević, Radosav Setić i Vesko Filipović.
Godine 1879. ostali stanovnici su se odselili u oslobođenu Toplicu, Lozanci:
-Simić i Obradović (2 kuće, Sv. Nikola) u selo Konjuvu;
-Đorđević i Simeonović (2 kuće, Đurđic i Đurđev dan) u Pavašticu – Pačarađu;
-Isailovići (1 kuća, Đurđic i Đurđev dan).
Godine 1883. upravna vlast naselila u zapustelom Loznu "pedeset pet" kuća "Bošnjaka" Kolašinaca. Godine 1919, po odlasku Kolašinaca, selo zapusti.
Godine 1919. u selu se nastaniše:
-Ćirkovići: Radovići i Cvetkovići (6 kuća, Sv. Arhanđeo, 8. novembra); vratiše se upravo na stara ognjišta iz Borčana. U Lozno su došli iz plemena Morače. Prezime Ćirkovići je po pretku knezu Ćirku.
IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Lozno (Leposavić) appeared first on Poreklo.