Šimrakovići su bili srednjovekovna humska porodica iz Zažablja. U izvorima se prvi pominje 1433. i 1442. godine Grgur Šimrak. Nešto kasnije nailazimo na Stefana Šimrakovića koji je bio oženjen Katarinom, ćerkom Tvrtka Borovinića, sa kojom je imao sina Vladislava. Porodica je imala posede u dolini Neretve kod Stoca, u župi Žaba. Mihailo Dinić je naveo još nekoliko osoba sa ovim prezimenom, ali je smatrao da se na osnovu tih podataka pitanje Šimrakovića ne može izvesti do kraja. Dinić piše da se Petar Šimraković javlja kao Petar Pavlović humski vojvoda Šimraković, kao i da se deca Vladislava i vojvoda Petar Pavlović pominju kao naslednici hercega Hrvoja.
Šimrakovići zauzimaju izuzetno ugledno mesto u Grbovniku. Njihovo znamenje je četrnaesto po redu, odmah iza Jablanića, a ispred Ohmućevića-Grgurića. Pretpostavljamo da razlog ovome leži u bliskim vezama sa autorima Grbovnika, jer se pripadnici ove porodice već početkom XVI veka nalaze u Slanom (1514. godine Vladislav Šimraković). Na teritoriji Dubrovačke republike srećemo ih tokom XVI i XVII veka. U popisu župe Gradac iz 1745. godine Šimrakovići se ne pominju. Ne treba zaboraviti i da se u Rodoslovlju pominju kao ''slavni Šimraci''. Prema Viktoru Duišinu Šimrakovići su bili jedan od četiri roda Krstića, treće bosanske dinastije, iz Bobovca. Na braču je živela porodica Dominis (alias Gospodnetić) koja je bila poreklom iz Bosne i prema predanju pripadala rodu Šimrakovića od plemena Krstića. Njihovo znamenje bilo je istovetno sa grbom Šimrakovića iz Grbovnika.
Šimrakovići se pominju u spiskovima srednjovekovne vlastele gde se vežu za različita područja.
IZVOR: Srđan Rudić, Vlastela Ilirskog grbovnika, Beograd, 2006, str. 239-240)
The post Poreklo prezimena Šimraković appeared first on Poreklo.