PIŠE: Aleksandar Nevski

Već više godina se u svijetu rade prilično opsežna genetička istraživanja, u okviru kojih se može izčitati veliki broj mjesta na ljudskom genomu. Tako recimo nekolika genetsko-rodoslovna preduzeća izčitavaju vrijednosti od 700 tisušta pa do milion položaja (zvanih SNPovi) sa svih ljudskih hromozoma. Ishodi ovakvih ispitivanja omogućavaju mnogo toga, ali ću se ja u ovom članku usredsrijediti na određivanje krajeva svijeta iz kojih potiču dijelovi hromozomov ispitivanih uzoraka iz raznih zemalja.

Evo prvoga primjera, s uzorkom iz Irana. Na slici su vodoravnima prugama označene 22 dvojke ljudskih hromozoma, s lijeva obilježene brojevima od 1 do 22. S desne strane vidimo tablicu s devetorma oblastima svijeta sa kojima poredimo parče po parče svakoga hromozoma uzorka. Dio po dio svakoga hromozoma označavamo mašću stanovništva (odnosno oblasti svijeta) iz tablice kojemu proračun vjerovatnoća daje najveće izglede za porijeklo odsječka.

Svi ovi crteži su urađeni pomoću ulaznih podataka računača izmješanosti „World 9“ (Svijet 9) čiji je sačinitelj Dinekes Pontikos, odnosno Dodekad Poduhvat. Podaci računača sadrže statistike učestanosti vrijednostij SNPova po oblastih svijeta na osnovu kojih se vrši proračun vjerovatnoća u cilju određivanja odakle koji odsječak hromozoma uzorka najvjerovatnije potiče.

Ovakvih računača ima mnogo, nekih sa manje, nekih sa više uzornih stanovništava. Za članak odabrah ovoga jer mi se čini najpogodnijim za praćenje kretanja ljudskoga roda tokom davne i novije prošlosti, i najjasnijim za slikovit prikaz odakle sve potiču naši preci i preci drugih naroda. Sivim su označeni dijelovi hromozomov sa kojih se ne uzimaju SNPovi, odnosno dijelovi koji samim tim ne ulaze u postupak procjene porijekla.

A sada malo više o devetorih oblastih svijeta korišćenih za uzorna stanovništva. Plavim („Kavkaz i Gedrozija“) je označena genetika osobena za oblast počev od Kavkaza pa preko Jermenije i Irana sve do priobalnoga dijela Pakistana (Gedrozije). Smatra se da su drevni Protoindoevropljani uglavnom bili nosioci ovakve genetike.

Tamno smeđom mašću („Levant i Bliski Istok“) označena je genetika najviše zastupljena u oblasti Sredozemlja, poglavito istočnoga (Levant) i Bliskoga Istoka, uključujući tu i Arabijsko poluostrvo. Smatra se da su drevni mlađe-kameno-dobski evropski zemljoradnici velikim dijelom bili nosioci ovakve genetike.

Crvenim je označena genetika osobena Evropi, prije svega sjevernoj i zapadnoj, ali i srednjoj.

Ljubičastim je označena genetika poglavito Indije, označena imenom „Južne Azije“, a žutim genetika Istočne Azije (prije svega Kine, Japana i Koreje). Genetika osobena Sibiru je označena narandžastim, a genetika Crne (podsaharske) Afrike zelenim. Genetika mnogobrojnih ostrva između Australije i Južne i Jugoistočne Azije (poglavito Nove Gvineje – Papue, Indonezije i raznih ostrva Melanezije) je označena imenom „Australazija“ i obilježena rozikastim.

Genetika domorodaca Amerike – američkih Indijanaca je označena cijan mašću (blijedo plavkasto-zelenkastom). U vezi nje moram dati važnu napomenu i pojašnjenje. U mnogih uzoraka iz Evrope ili Azije se mogu vidjeti kratki „indijanski“ odsječci. Vjerujem da se u najvećem broju takvih slučajeva tu ne radi o stvarnom „indijanskom“ porijeklu odsječka, odnosno prijedka od kojega je djelić hromozoma naslijeđen. Mnogo je vjerovatnije da se radi o šumu proračuna, i da je dotični djelić prije porijeklom iz Sibira ili Istočne Azije. Razlog tome je što je porijeklo Indijanaca iz Sjeveroistočne Azije, te je njihova genetika dosta slična genetici Istočne Azije a naročito genetici Sibira. S toga se genetika ovih dvojih često pogrješno protumači kao genetika Američkih Indijanaca. Ovakvi šumovi se mogu javiti i drugdje, recimo po negdje je teško razlikovati genetiku Evrope od njoj bliskih genetika Kavkaza ili Sredozemlja i Bliskoga Istoka.

Postoji još jedan otežavajući činilac pri proračunu vjerovatnoća porijekla odsječaka, koji značajno može povećati šum i neodređenost ishoda. A to je što tehnologija sada široko dostupnih ispitivanja vrijednostij na hromozomah ne može razlučiti koje vrijednosti stižu sa kojega od dvaju hromozoma, od kojih je jedan dobijen od oca a drugi od matere. Tako na primjer, ako neko iz Evrope ima dugačak afrički odsječak mi ne možemo znati je li on cio od istoga roditelja (sa istoga hromozoma) ili je naizmjenično, dio po dio od jednoga pa od drugoga roditelja. Ovakve neodređenosti značajno utiču na kakvoću procijena porijekla odsječaka na hromozomah.

Napominjem da dobijeni postotci i izgled same slike u značajnoj mjeri zavise od dvaju neophodnih ulaznih činilaca proračuna. Sve uzorke u članku računah sa činiocem Š = 280, i činiocem ravnanja 100, na čije objašnjavanje smatram da nije potrebno gubiti vrijeme i time bezpotrebno opterećivati čitaoca.

Poslije uvodnoga slova, vratimo se na Iranca. Kao što je i očekivano, u njegovoj genetici preovlađuje genetika oblasti od Kavkaza do Gedrozije, ali su u značajnoj mjeri prisutne i genetike Bliskoga Istoka i Sredozemlja, ali i Evrope i Indije. U manjem obimu se vide i tragovi genetike Istočne Azije, pa čak i manji afrički odsječak na kraju dvanaestoga hromozoma. Što znači da on u daljoj ili bližoj prošlosti ima prijedaka iz svih ovih oblasti, ali u različitom broju i srazmjeri.

Poslije uvodnih napomena prelazim na uzorke iz svijeta više udaljene od Evrope.

Prvo ide Maja Indijanac iz Srednje Amerike. Iako u njem nadmoćno preovladava indijanska genetika, primjetno je da ima i nekoliko postotaka evropske genetike (oličene kako u Atlantik-Baltiku, tako i u Kavkazu i u Bliskom Istoku), što je dokaz uticaja španskih osvajača. Uočljiva su i dva manja parčeta afričkoga porijekla, najvjerovatnije porijeklom od dovedenih afričkih robova.

A sada uzorak Karitiana Indijanca iz prašuma Amazonije, koji su vjekovima živjeli bez dodira sa spoljnim svijetom, samim tim i bez dodira sa Evropljanima. Što se vidi po njihovom ishodu. Čista indijanska genetika, malo parče Sibira je najvjerovatnije računski šum.

Slijedi uzorak Jakuta iz srednjega dijela Sibira. Uz osnovnu sibirsku genetiku značajno je zastupljena i genetika Istočne Azije, uz manje primjese genetike Evrope i Kavkaza, koja obzirom da se radi o odsječcih znatne dužine, lako može biti posljedica miješanja iz novijega vremena.

Uzorak iz Kine, iz naroda Han (osnovno stanovništvo Kine, Kinezi). Pored genetike Istočne Azije su uočljive znatne primjese sibirske genetike, inače njoj veoma bliske.

Na narednom uzorku iz Kambodže (Jugoistočna Azija) su primjetni manji uticaji Južne Azije (Indije), i još manji uticaji Sibira, koji lako mogu biti šum, (kao i genetike Evrope i Kavkaza).

Uzorak sa Nove Gvineje – Papue pokazuje da se o čovjeku čiji su preci manje više svi iz iste oblasti. Vjerovatno se radi o stanovniku prašuma, koji su vjekovima živjeli odvojeno od ostatka svijeta.

Na redu je uzorak iz Indije. Indija je ogromna zemlja, veoma raznovrsna kako jezički tako i rasno, te je nijedan uzorak ne može dovoljno dobro predstavljati. Obzirom da ovaj ima znatno učešće genetike Kavkaza/Gedrozije ali i Evrope, rekao bih da je on iz sjeverozapadnoga dijela Indije. Dravidsko stanovništvo juga Indije bi moralo imati sračunate znatno veće postotke Južne Azije.

Sledeći je uzorak Uzbeka iz Središnje Azije. E ovo je najveća mješavina koju vidjeh do sada. Po oko 20% Kavkaza, Sibira, Istočne Azije i Evrope, uz znatno učešće Južne Azije (oko 10%) i Bliskoga Istoka (oko 5%). Središnja Azija je očito tokom povijesti bila raskrsnica kojom su se kretali razni narodi, pravi kotao za mješanje, što bi se reklo.

Ovo je uzorak iz Arabije, podanika porodice Al Saud. Ovdje prvi put vidimo uzorak sa značajnim učešćem odsječaka iz Podsaharske Afrike. Naravno, pretežna je genetika Bliskoga Istoka, a zatim Kavkaza.

Na redu je Turčin, iz zbirke Behara (tur67). Uzorak je iz središnjega dijela Anadolije, iz Kapadokije. Najzastupljenije su genetike Kavkaza i Bliskoga Istoka, ali ima i evropske u znatnom postotku.

Ovo je Čečenac, sa Sjevernoga Kavkaza. Pored osnovne genetike Kavkaza, ima dosta i evropske genetike.

A ovo je pripadnik nogajskoga naroda, takođe iz oblasti Sjevernoga Kavkaza. Štaviše, dio Nogajaca i živi u Čečeniji. Ali se ova naroda genetski veoma razlikuju, što se vidi poređenjem dvaju uzoraka. Za razliku od Čečenaca, Nogajci govore jezikom iz turske skupine i imaju velike udjele genetike Sibira i Istočne Azije.

Sada prelazimo na Afriku, prvo ide uzorak iz Tunisa. Pored osnovne genetike Sredozemlja i Bliskoga Istoka upada u oči visok postotak genetike Podsaharske Afrike (crnačke), ali i evropske i kavkaske.

Sledeći Afrikanac je Etiopljanin. Njegova genetika je mješavina genetike crne Afrike i bliskoistočne. Uz male primjese drugih. Evropski odsječci su većinom najvjerovatnije šum.

Bantu iz Kenije. Ovo je već prilično čista genetika crne Afrike, sa manjima primjesama genetike Bliskoga Istoka i dva-tri veća odsječka iz Južne Azije.

Sada su na redu uzorci iz Evrope. Počinjemo od Finca. Naš finski uzorak naravno ima visok postotak Atlantik-Baltika, ali je primjetno i znatno učešće sibirske i istočnoazijske genetike. Što je sasvim u skladu sa činjenicom da je muška loza većine Finaca, N1c, porijeklom iz Sibira.

Ruski uzorak iz HGDP zbirke je iz mjesta Vologde, sjeverno od Moskve, te je za njega upadljivo znatno učešće sibirske genetike, još veće nego li u Finca. Što i ne čudi, jer je u dotičnoj oblasti bilo dosta mješanja slovenskoga stanovništva sa predslovenskim uralsko-jezičnim stanovništvom.

Zapadne Slovene predstavlja uzorak iz Poljske. I on ima odsječaka iz Sibira i istoka Azije, ali daleko manje od Rusa i Finca.

Uzorak iz Litvanije ima najveći postotak Atlantik-Baltik sastojka od svih sadašnjih Evropljana, čak 78.8%! Napominjem da je za svaki narod uzorak koji ga u članku predstavlja biran nasumično, te ga ne može savršeno predstavljati. Iako su odbacivani uzorci koji bi znatno odstupali od prosečnoga stanja svojega naroda.

Norvežanin je sljedeći. I kod njega je značajno prisustvo genetike Kavkaza i Bliskoga Istoka, kao što je inače u svih Evropljana.

Orkadijac je stanovnik Orknijskih ostrva, sjeverno od škotskoga kopna, i genetski je dosta blizak stanovništvu Skandinavije. Vidimo da su i u njem, kao i u Norvežaninu prisutni odsječci porijeklom iz Sibira i iz Istočne Azije. Indijanski odsječak je najvjerovatnije prije iz Sibira.

Slijedi Englez iz Kenta (jugozapadna Engleska). Očekivano visok postotak evropske genetike.

Njemački uzorak. Pošto je Njemačka dosta velika zemlja, genetske razlike između raznih krajeva su znatne, naročito između sjevera i juga. Ne znam iz kojega dijela je ovaj.

Na redu je uzorak iz Francuske, gdje su genetske razlike između sjevernih i južnih krajeva znatno veće nego li u Njemačkoj. Ni ovdje ne znam tačno iz kojega je dijela zemlje uzorak, ali bih rekao da nije iz sjevernoga. Ovdje prvi put vidimo među Evropljanima odsječak porijeklom iz crne Afrike. Što naravno ne znači da svi Francuzi imaju ovako nešto, a da uzorci ostalih naroda nemaju. Sve je to posljedica slučajnoga izbora uzorka, i to treba imati u vidu.

Španski uzorak ima dva uočljiva odsječka porijeklom iz Podsaharske Afrike, što i ne čudi mnogo, obzirom na zemljopisni položaj Španije. U svakom slučaju ništa pretjerano, a evropska genetika je i ovdje zastupljena u visokom postotku.

Italijani su genetski toliko raznovrsni, više nego ma koji drugi evropski narod, da ih je bezsmisleno pokušati predstaviti samo jednim uzorkom. Zbog toga ih predstavljam dvoma uzorcima, jednim sa sjevera zemlje, i jednim sa juga (a koji nije Sicilija). Sjeverni Italijan ima znatno više evropske genetike od južnoga. Dok je južni sa najmanjim postotkom evropske genetike od svih uzoraka u članku, i jedini gdje je bliskoistočni sastojak zastupljeniji od Atlantik-Baltika. Ovdje se vide nekoliki afrički odsječci, koji su inače prilično česti u Južnoj Italiji, i češći nego igdje drugdje u Evropi.

Slučajno odabrani mađarski uzorak ima očekivano sasvim uobičajenu evropsku genetiku, i štaviše za Evropljanina sasvim uobičajene postotke Sibira i Istočne Azije. Iako bi se zbog jezika iz uralske jezičke porodice i istočnoga porijekla mađarskoga naroda moglo očekivati više.

Slijedi naš sjeveroistočni susjed Rumun. U ovom uzorku je primjetno nešto veće prisustvo istočnih genetika, rekao bih malo više nego što je običajeno među Rumunima. Napominjem da među pripadnicima istoga naroda mogu biti znatne razlike u dobijenih postotcih, i kada su iz istoga mjesta, pa čak i ako se radi o rođenoj braći ili o sestrah.

Sledeći je naš istočni susjed, Bugarin.

Zatim je na redu Albanac iz naše južne pokrajine Kosova i Metohije. Ovo je, poslije južnoga Italijana, drugi evropski uzorak iz članka kod kojega Atlantik-Baltik pada ispod 50%, što je redovna pojava u Albanaca.

Slijedi uzorak iz Grčke, koji je po sastavu dosta sličan uzorku Albanca. I u njega Atlantik-Baltik pada ispod 50%.

Prije nego što prikažem crteže sa uzorcima južnoslovenskih naroda, napraviću mali izlet u daleku prošlost i prikazati ishode proračuna za četvoricu drevnih Evropljana, čija je DNK uzeta iz kostiju nađenih u arheoloških nalazištih.

Prvi je na redu „Lošbur“, drevni uzorak procjenjene starosti od oko 8000 godina, iz mjestašca Lošbur u Luksemburgu.

Drugi je Motala 12, drevni uzorak izvađen iz jezera Motala u Švedskoj, takođe starosti procjenjene od oko 8 tisušt godina, znači iz vremena mlađega kamenoga doba. U obojice lovaca-sakupljača je primjetno gotovo potpuno odsustvo genetika Kavkaza i Bliskoga Istoka. Oni su slika i prilika drevnih Evropljana prije dolaska zemljoradnikov sa Bliskoga Istoka i kasnije Indoevropljana iz pravca Istoka.

Treći uzorak je takozvani „LBK Štutgart“, uzorak drevne zemljoradnice iz današnje Njemačke, procjenjene starosti od oko 7.5 tisušt godina. Vidimo da se radi o mješavini Atlantik-Baltika i Bliskoga Istoka. Njenoj genetici je od sadašnjih Evropljana najsličnije stanovništvo ostrva Sardinije.

Posljednji drevni uzorak i najmlađi od njih je takozvani „BR2“ iz današnje Mađarske, procjenjene starosti od oko 1100 godina prije Hrista. Zanimljivo je da mu od današnjih stanovništava Evrope najviše liče Francuzi.

A sada konačno idu predstavnici šest bivših jugoslovenskih republika.

Slovenac je prvi. Pošto je ovo jedini slovenački uzorak u mojem posjedu ne znam koliko se dobro uklapa u slovenački prosjek, ali je očito da je genetski bliži Čehom nego li na primjer Srbom. Genetika dostojna imena.

Hrvat iz sjeverne Dalmacije je sledeći. Na žalost, nemam ishode nijednoga Hrvata iz sjeverozapadnih oblasti Hrvatske, poput Zagorja. Očekujem da biše oni bili genetski vrlo bliski Slovencem, sa znatno većim postotkom Atlantik-Baltika od Dalmatinaca.

Musliman iz Bosne ili iz Hercegovine, uzorak Bosnian10 iz naučne zbirke uzoraka „Zapadni Balkan“.

Srbin iz Bosne ili iz Hercegovine, uzorak BHSerb7 iz iste zbirke.

Uzorak iz Crne Gore, iz iste zbirke. Uzorku se ne zna narodnost ali se zna da je pravoslavne vjeroispovjesti. Znači, ne zna se radi li se o Crnogorcu, Srbinu, Brđaninu, Katunjaninu, Sjevernjaku, ili pak možda o Džedaju. Iako je Crna Gora mala zemlja, genetske razlike između njenih dijelova su znatne. Uzorci iz sjevernijih i zapadnijih krajeva liče genetici hercegovačkih Srba, dok uzorci sa jugoistoka imaju izvjestan pomak ka genetici Albanaca.

Slijedi Srbin iz središnjega dijela Srbije, iz Šumadije.

I na kraju uzorak Makedonca, iz zbirke uzoraka Zapadnoga Balkana.

FacebookTwitterGoogle+PinterestTumblr

The post Slikovit prikaz porijekla odabranih naroda svijeta appeared first on Poreklo.

Antun/Ante Mikačić (oko 1890-1914), iz Splita, učestvovao je kao srpski dobrovoljac u Balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu. Poginuo je 1914. godine, kod Loznice. Njegov sin Marko, jedan od najboljih odbrambenih fudbalera Hajduka iz Splita, takođe prosrpski orijentisan, ubijen je 1946. godine. Mikačići su stara katolička porodica iz Splita, izvorno iz sela Korušce. U Split […]

The post Ante Mikačić – srpski dobrovoljac u Prvom svetskom ratu appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Medovine, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Medovine se prostiru se na izvorištima Golijske Moravice (Vučačke reke, Jabukovačkog potoka) i Nošnice. Graniče se sa severne strane Erčegama i Vučakom, a sa istočne - Golijom (pašnjacima i šumama), sa južne i zapadne visovima koji su činili granicu između Srbije i Turske (sve do 1912. godine, odnosno vododelnicu izmeću sliva Moravice i Uvca, a danas sa teritorijom opštine Sjenica. U poslednje vreme stočari Medovina su otkupili pašnjačke površine u Ljutoj Reci (na području opštine Sjenica) i na taj način pomerili granicu sela ivanjičke opštine. Nasuprot ovoj pojavi, stočari iz Dunišića (sa područja sjeničke opštine) otkupili su livade i pašnjake: Kljusine, Varnice i divaništa, na području Erčega i tako na račun ivanjičke opštine pomerili granicu sjeničke opštine, sa visova prema Nošnici. Tako da se danas ne bi moglo reći da granica između ove dve opštine ide potpuno visovima, na kojima su bile ranije karaule: na Koljenu, Osmanjači, Begovom brdu, Skenderovcu, Suvom rtu i Vasiljevićima, već da se pomera na Ljutu Reku (Sjenica) i Divanište (Ivanjica).

Zanimanje stanovništva.

Stanovništvo se bavi pretežno stočarenjem, gajeći: ovce, goveda, konje. Ima nešto njiva na kojima kako–tako uspeva: ovas, ječam, raž i heljda. U poslednje vreme gajili su i pšenicu, a kukuruz na ovim prostorima ne može da uspeva.

Komunikacije.

Selo je povezano kolskim i konjskim putevima sa susednim selima: Erčegama, dokle postoji valjan put od Bratljeva, odnosno asfaltirani put od Ivanjice, kojim redovno saobraćaju autobusi: Stupom, Fiuljama, dunišićima i dalje prema Sjenici, Štavlju, Brnjici, Dugoj Poljani i Novom Pazaru (u Sandžak). Tim putevima kiridžije iz Medovina prenose robu: žito i rakiju y svoje selo, a odavde: sir, suvo meso, kajmak i druge stočarske proizvode, y ravničarske krajeve. Šume imaju za svoje potrebe i prodaju.

Ostali podaci o selu.

Kad se pomene ime ovog sela, odmah se kaže: to su Erčege. Selo je prostorno i brojem stanovnika veće od Erčega, ali je nekad sa susednim selima - Vučakom i Erčegama činilo jednu opštinu, koja se nalazila na Erčegama. Otuda poistovećenje ova dva sela y jedno. Drugi razlog je nepoznavanje kraja koji je mnogo udaljen od sveta, varoši i komunikacija, a retki su oni koji su iz Ivanjice došli u Medovine da vide ovaj kraj, koji je udaljen od varoši više od 30 km, a do skoro se do grada moglo ići jedino pešice ili na konju.

Migracije.

Stanovnici su pretežno doseljeni Vasojevići, bilo da su se direktno doselili, bilo da su se zadržavali za određeno vreme u mestima na putu od rodnog kraja do presedline između Javora i Golije. A odseljavali su se u pravcu Ivanjice, Čačka, Novog Pazara, a ređe prema Sjenici.

Slave – preslave - zavetine.

Interesantno je istaći da Medovine nemaju jedinstvenu slavu sela · zavetinu. U Medovinama ima nekoliko obetina (zavetina). Tako Gornji Ćojbašići, Novakovići, Đerimani i Nikolići (iz Erčega) slave Beli četvrtak. Donji Ćojbašići, Čolovići, donji Đerimani, Jovićevići i Marići, Sekulići, Resimići, Zekavice (u Erčegama) slave Ilindan. Ako Ilindan pada u petak, onda slave Blagu Mariju. Komatine i Jekići slave Beli petak. Palibrci, Vukićevići i Pešići, slave drugi dan Trojica (druge duhove). Jedini Sakovići imaju i preslavu · Lesendrovdan.

Vodenice.

Redovničke vodenice imaju: Donji Ćerimani, Novakovići i Gornji Ćojbašići (zajednička, na Bukovima M danas ne radi). Na Plandištu su bile tri: redovnička Novakovića, a za ujam: Novaković Sava i Novaković Radivoja, koje i sada rade. Na Moravici bila je jedna Sakovića i Jekića (na Jabukovcu), redovnička.

Škole, zadruge i ostalo.

Medovine su sa susednim Erčegama imale zajedničku zemljoradničku zadrugu, a sa Vučakom i Erčegama - zajedničku opštinu. Sada im je zajednička mesna kancelarija i nalazi se na Erčegama. Do 1937. godine deca sa područja Medovina išla su y Kovilje, a od tada y Donje Ćerimane, zaseok ovog sela, gde je škola otvorena u privatnoj kući. Za vreme rata povremeno je radila, a posle 1946. godine otvorene su škole i y Medovinama i Jekićima.

Kuće i pojate.

Kuće su najčešće od brvana, sa podrumima (od kamena) ispod soba. Krovovi su veliki i pokriveni šindrom, slamom, a y poslednje vreme i crepom. Većina ovih stočara ima stanove za stoku, koji se nalaze nedaleko od kuća. Poznati su stanovi familije Zlatića y Erčegama. Kolibe jedino imaju Sakovići na padinama Bojovog brda (Golija), nedaleko od izvora Jabukovačkog potoka.

Zaseoci u selu.

Medovine se dele na veće zaseoke, a to su: Palibrci, Jovićevići, Gornji i Donji Đojbašići, a Donji Ćerimani (na razvršću i y dolini Nošnice), a y dolini Moravice (Jabukovačkog potoka) Sakovići, Jekići i Gornji Ćerimani.

Poreklo stanovništva po zaseocima.

Palibrci

Ovaj zaseok obuhvata sledeće familije: Palibrke, Vukićeviće, Pešiće, Bogavce.

-Palibrci, 6 k. (Jovanjdan), nalaze se na samom izvorištu Nošnice (i c desne i s leve strane reke). Vode poreklo od Bratonožića, koji se u Kolašinu zovu Palibrci (10 porodica). Jedan od Palibrka se istakao y borbi protiv Turaka, bio je ucenjen, a kasnije je uhvaćen y okolini Sjenice. Turci su ga pogubili y Skoplju i njegovom glavom okitili bedem na Starom Gradu. Srbi su preko noći skinuli njegovu glavu i doneli je y torbi i sahranili na brdu više Ivanjice i danas se to mesto zove Palibački grob. Odseljeni su: y Čačak (5), y Ivanjicu (2), u Deževu (2), Novi Pazar (2), y Loznicu kod Čačka (2), y Kulinovce (2), |A y 'Bušnicu, kod Kuršumlije, ranije (posle 1878).9

-Čukanovići, 1 k., došao je za vreme Drugog svetskog rata iz Giljeve kod Sjenice i privenčao se y Palibrke.

-Vukićevići, Z k. (Lesendrovdan), došli su iz Vasojevića. U Trešnjevu je Lopatsko bratstvo Vukićevića koje se preselilo tu kad i Đolovići, Golubovići i drugi meštani sela Lopata, iz Lijeve Rijeke. Neki su se odselili y Srbiju, kasnije y Stari Vlah i docnije se razišli.

-Stojčići, 1 K. (Lesendrovdan), doselili su se iz jednog sela blizu Sjenice y Vukićeviće. A odselili su se, jedan y Kulinovce kod Čačka, tri y Jezdinu i jedan y Čačak.

-Pešići, 5 K. (Petkovdan), naselili su se na desnoj strani Nošnice (4) i na levoj obali Moravice (1). Doselili se iz Donje Bejašnice. Vode poreklo od Belopavlovića koji su došli y Gornja sela, u Vasojeviće. Tamo Pešića ima 60 kuća. Odselili su se preko Sandžaka i jedni su došli y Medovine. U rodu su sa Pešićima y Stupu i Lopižama (Sjenička opština) Po drugom izvoru: potiču od Dragolića, iz Đulića, južnije od Andrijevice, u gornjem toku Lima na putu od Andrijevice prema Plavu, zajedno sa Ojdanićima.

-Bogavci, 1 K. (Petkovdan), doseljeni su iz Rovačkog naselja Bogutova Dola, po čemu su i dobili prezime. Iz Rovaca su zbog sukoba sa Turcima prešli y Vasojeviće, odatle su krenuli, opet zbog sukoba sa Turcima, u pravcu Srbije. Neki od iseljenih Rovčana, poreklom su od Nikšića, sačuvali su uza se bratstvenička prezimena:

-Bogavci, Veljovići, Guzonjići, Verusi. Bogavaca ima u: Dubinju, Dunišićima, Štavlju.15 Sada ih ima odseljenih iz ovog mesta y Ivanjici i Čačku.

Jovićevići

U ovom zaseoku najbrojniji su Jovićevići i Novakovići.

-Jovićevići, 5 K. (Nikoljdan), doseljeni su iz okoline Andrijevice. Odselili su se u Toplicu, Ivanjicu (2), Čačak (4), Loznicu kod Čačka (2), Valjevo, Beograd (2), Novi Sad (2), Novi Pazar (2), Žaočane (1, 1970). Od ovih Jovićevića su poznati profesori, lekari, ekonomisti. Jedan je profesor na Filozofskom fakultetu (dr Radojica Jovićević), a drugi je lekar na Vojnomedicinskoj akademiji y Beogradu (dr Milanko Jovićević). Pre Drugog svetskog rata y Novom Pazaru su živele dve porodice Jovićevića, ali su odseljene - piše E. Mušović. Sadašnji Novopazarci Jovićevići doseljeni su iz Bujice, Erčega, Pljevalja (Srbi). Ima ih u Žaočanima kod Čačka, a oni su odseljeni oko 1820. godine.

-Radetići, 1 k. (Nikoljdan), ušli su u Jovićeviće, privenčavanjem iz Štavlja.

-Novakovići (1), 2 k. (Lazarevdan) M 2 k. s leve strane Nošnice. Vode poreklo, najverovatnije, od Novakovića iz Vasojevića.17 Odselili su se y Loznicu (2) i Kulinovce (2) kod Čačka.

-Novakovići (2), 5 k. (Lazarevdan), istog su roda kao i Novakovići s desne strane Nošnice. Ima ih odseljenih y poslednje vreme u: Loznici kod Čačka (4), Kulinovcima (Z), Jezdini (2), Kragujevcu. Ranije su odseljeni u Đušnicu kod Kuršumlije i Gornju Konjušu (posle 1878). Prema Vešoviću, Novakovići potiču od Kovačevića, sa Krlja u Vasojevićima.

Ćojbašići

-Ćojbašići, 11 K. (Jovanjdan), nalaze se na levoj strani reke Nošnice. U gornjem delu Ćojbašića sada ima 3 kuće, a y donjem – 8 kuća, sa 50 članova. Još uvek su jake patrijarhalne zadruge i porodice se odlikuju većim brojem dece. Ćojbašići y gornjem delu imaju i drugo prezime:

-Jezdimirovići. Kazuju stari da su došli na ove prostore dva brata: Ćojbo - donji deo, a Jezdimir y gornji deo i potomci uzeše njihova imena za prezimena, a kasnije su svi uzeli zajedničko prezime Ćojbašić. Drugi ističu da ime Ćojbaša i Ćojbanbaša · znači voća stočara (čobana) ili seoski ili pastirski starešina. Prezime Ćojbašić tako su dobili od Ćojbaše - starešine sela. Po drugoj varijanti: Jezdimir je bio Ćojbaša pa su jedni uzeli njegovo ime za prezime, a drugi njegovu titulu za prezime. Otuda dva prezimena. Ćojbašića ima ranije odseljenih y Gornjoj Konjuši y Toplici a u poslednje vreme u: Prilikama, Devićima, Čačku (Z), Kulinovcima (5), Loznici kod Čačka (10), Grabu, Kragujevcu, dolovu (10), Pančevu (3). Poznata je ova familija po dobrim matematičarima, i pronalazačima. Iz ovog roda ima: lekara, pravnika, ekonomista, prosvetnih radnika i dr.

-Čolovići, 2 k. (Jovanjdan), došli su iz Hercegovine. Doselili su se pre 200 god. Odselili su se najviše u Čačak i okolna sela: Loznicu (4), Kulinovce (Z), Jezdinu (2), ima ih i y samom gradu (2), y Kragujevcu ima jedna kuća Čolovića. Takođe ih ima y Beogradu (2), Novom Pazaru (2), Dolovu kod Vršca (2) i Dobrotiću kod Kuršumlije (2)

Donji Ćerimani

-Ćerimani, 8 K. (Tomindan). Po njima zaseok nosi ime Donji Ćerimani, gde je 1938. godine otvorena osnovna škola, koja je sa prekidima radila do rata. Za vreme rata je povremeno radila sve do 1953. godine, kada prestaje sa radom, jer je otvorena škola u Jekićima. Do 1912. godine Ćerimani su živeli y Brnjici, a onda se doselili y Erčege. Starinom su Vasojevići. Ćerimani – Zekići (muslimani) iz Sjenice potomci su dva brata, od kojih se ovaj poslednji islamizirao. Odseljeni su u: Ivanjicu (2), Čačak (5), Atenicu (2), Jezdinu (2).

-Ljujići, 1 k. (Nikoljdan), doselili su se iz Draževića kod Bistrice (između Nove Varoši i Prijepolja) oko 1912. god. Jedan od njih se odselio y Šljiviće više Ivanjice, a drugi y Čačak.

U dolini Moravice

Sakovići

-Sakovići, 2 k. (Savindan), vode poreklo iz Vasojevića od manjih Lopatskih bratstava: Folića, Karadžića, a u srodstvu su sa Zulevićima. Više ih je odseljenih nego što ih ima y Medovinama. Razišli su se na razne strane i osnovali svoje porodice u: Kragujevcu, Bajinoj Bašti, Čačku, Zagrebu, Gliječi, Rokcima i Goričanima. Sakovićima u Medevinama kuće se nalaze c desne strane Jabukovačkog potoka, a kolibe su im na padinama Bojovog brda.

-Grujovići, Z k. (Lesendrovdan), vode poreklo, prema slavi od Vasojevića. Ima ih odseljenih u poslednje vreme u: Ivanjici, Čačku i Srednjoj Reci. Ranije su se odselili y Lisu, i tamo danas ima 4 kuće, a iz Lise su se neki preselili u Premeću i Loznicu kod Čačka.

-Stevanići, 2 K. (Aranđelovdan), doselili su se iz Erčega i istog su roda sa Stevanićima u tom selu. Ima ih y Čačku i Aranđelovcu. U ovu porodicu uselio se:

-Zlatić iz Erčega.

-Čekerevci, 1 K. (Aranđelovdan), došli su iz Čekerovine kod Sjenice i ušli u familiju Stevaniće.

-Šubašići, 1 K. (Lesendrovdan), kao da su izašli na bačije i nisu se više vraćali u selo. Kuća im se nalazi na samom prevoju između poslednjih javorskih visova i Prekog brda (Golija) i okrenuta je prema Brnjici. Slava ukazuje da su poreklom Vasojevići. Jedan od njih je odseljen u Međurečje. Računa se da su na desnoj strani reke, jer se kuđa nalazi južno od izvorišta Jabukovačkog potoka. Jedan je odseljen kod Uba pa se potom preselio u Pridvoricu kod Čačka.

Jekići

-Jekići, 5 k. (Nikoljdan), doselili su se iz Vasojevića. Prezime su dobili po Jeki koja ih je dovela na Goliju početkom 19. veka. Danas Jekića ima odseljenih u: Čačku (2) i okolnim selima, Kulinovcima (2), Jezdini, Loznici, zatim Užicu, Lukama, Ivanjici, Novom Pazaru, Grabu i Kraljevu. Iz Novog Pazara su se Jekiđi 1942. godine preselili u Grab, a odatle y Kraljevo. Pre pedesetak godina jedna porodica je doseljena u Novi Pazar iz Medovina. U Jekiđima je otvorena škola za đake celog sela, 1953. god.

-Pešići, 1 k. (Petkovdan), istog roda kao i Pešići y dolini Nošice. Odavde su otišli y poslednje vreme, u: Čačak, Ivanjicu, Lipnicu kod Čačka, dok su ranije Pešići otišli y Dejašicu kod Kuršumlije.

Gornji Ćerimani

-Ćerimani, 4 K. (Tomindan), istog su roda kao Ćerimani u Donjim Ćerimanima, y dolini Nošnice. Ovi su Gornji Ćerimani i nalaze se na levoj strani Jabukovačkog potoka. Jedan je odseljen npe četrdesetak godina u Ivanjicu, a dvojica posle 1950. god., kao i četvorica y Čačak.

-Karganovići, Z K. (Tomindan), uselili su se y familiju Ćerimana.

-Komatine, 4 K. (Mitrovdan), vode poreklo od starih Kuča (iz Krivog Dola), doseljeni su najpre u Polimlje, a odatle u ove krajeve. U poslednje vreme odseljeni su iz Medovina u: Ivanjicu, Loznicu kod Čačka i Novi Pazar. U Novom Pazaru ima Komatina koji su direktno došli y ovaj grad iz Limske doline.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Medovine (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Erčege, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Erčege zauzimaju prostor između Koviljske planine na severu, Vučaka na severoistoku, Medovina na jugu i stare granice i Vasiljevića na zapadu. Kuće se nalaze na pobrćima i sa jedne i sa druge strane reke Nošnice, s tim što je mnogo veći prostor na desnoj strani od teritorije koja pripada ovom selu na levoj strani reke Nošnice.

Starine.

U Erčegama se nalaze ruševine neke stare crkve. M. Đ. Milićević u svom delu "Kneževina Srbija" tvrdi da "tu ima stari grad Hercega Stjepana".

Ostali podaci o selu.

Do skoro je selo bilo i bez puta i električne struje. Posle rata, i to 70-ih godina, završen je put i centar sela povezan je preko Bratljeva i Međurečja sa Ivanjicom. Danas saobraća autobus na ovoj liniji svakog dana, izuzev zimi kada sneg napravi velike nanose i ne može da se probije kroz zavejana mesta. ·

U Erčegama, koje je bilo i opštinski centar (1951-1955), danas se nalazi mesna kancelarija, otkupna stanica i prodavnica za tri sela. Istovremeno je to centar i za druga dva susedna sela Vučak i Medovine, koje imaju škole, a nemaju mesne kancelarije i prodavnice.

Škola je otvorena posle rata, 1946. godine. Izgrađena je y dolini Nošnice, a do tada su deca iz ovog sela išla u školu u Kovilje.

Slave – zavetine.

Sve familije, odnosno zaseoci, nemaju zajedničku seosku slavu, tako: Spasovići, Tošići i Jelići slave Beli četvrtak; Stevanići slave Belu subotu; Poledice, Đokovići, Resimići i Marići slave Ilindan, zajedno sa nekim familijama iz Medovina.

Vodenice.

Redovnička vodenica Zlatića i Poledica na Moravici nalazi se na Nevoljicama, a na Nošnici su bile: Marića, Resimića (redovnička), na Marijevcu, koja sada ne radi. Jelića, redovnička vodenica na Pelilu radi. Zajednička redovnička vodenica je za Sekuliće i Zekavice nalazi se na Nošnici, pod Kodićima koja i danas radi. Đokovići imaju redovničku vodenicu na vrh Zekavske luke, koja radi. Takođe Spasovići imaju zajedničku vodenicu iznad Kovilja, na Nošnici, sa Vujovićima ispod Stjenika.

Zanimanje stanovništva.

Stanovnici se pretežno bave stočarenjem. U dolini Nošnice uspevaju i žitarice. Malo je šuma na prostoru Erčega i jedva zadovoljavaju potrebe svoga stanovništva.

Poreklo stanovništva po zaseocima.

Selo se sastoji iz više zaseoka, koji su razasuti i sa jedne i sa druge strane reke Nošnice.

Sa desne strane Nošnice, krećući se uzvodno

Spasovići.

Ovaj zaseok se drukčije zove i Varjačići. Ovde pretežno žive Spasovići i Tošići.

-Spasovići, 5 K. (Jovandan), doselili su se sredinom 19. Veka iz Crne Gore, sa Durmitora, y Erčege, na Goliju. Dvojica braće početkom ovog veka sišla su u Ivanjicu i učinili su veliki preokret y izgradnji ovog mesta, jer su podigli prvi hotel 1933. i trgovine. Iz ove familije potekle su poznate ličnosti lekara, ugostitelja i trgovaca. Iz ovog mesta odselili su se u poslednje vreme Spasovići y Atenicu (2), Čačak (4), Ivanjicu (3), Beljinu (2), Luke i Loznicu kod Čačka. Iz Erčega su se neki Spasovići iselili u Gradac kod Raške i u Rogatac. Oni iz Gradca doselili su se u Novi Pazar pred Drugi svetski rat, a iz Rogatca i Erčega posle tog rata. Ima nekoliko Spasovića prosvetnih radnika y raznim mestima službovanja.

-Tošići, Z k. (Jovanjdan), poreklom su iz Vasojevića. Jedna kuća je bila y Kovilju, bavili se trgovinom. Tošića danas ima y Beogradu (2), Čačku (2), Ivanjici i Atenici kod Čačka.

Poledica

-Poledice, Z k. (Stevanjdan), došli su y ovaj kraj iz crnogorskih brda. Odavde su se odselili i nastanili u: Ivanjici (3), Mani, Kumanici, Pučkoj Reci (2), Divljaci (3), Jezdini, Loznici (4), Zablaću (2) i Donjoj Bejašici?

-Zlatići, 13 k. (Ilindan), imaju nedaleko od kuća poznate stanove za stoku, pored puta Bratljevo - Šančevi - Erčege - Medovine. Ranije ih ima odseljenih u Gornjoj Konjuši, y Toplici. A, u poslednje vreme Zlatići su se odselili u: Atenicu (Z), Kulinovce, Ivanjicu (2), Beograd (2) i Medovine.

-Stevanići, 9 k. (Aranđelovdan), odavde su se odselili u razna mesta gde i danas žive. Ima ih u: Srednjoj Reci, Kulinovcima (2), Ivanjici (2), Jezdini.

Radišići

-Đokovići, 4 K. (Petrovdan), bili su velika familija. Danas ih ima više y drugim mestima nego y Erčegama. Tako danas žive y Ivanjici (4), Kulinovcima (Z), Beogradu. Đokovići vode poreklo od kneza Vukića koji je bio stric ili stariji brat Boja, od kojeg su:

-Bojovići. Dakle, vode poreklo iz Vasojevića.

Jelići

-Jelići, 13 K. (Jovanjdan), poreklom su od bratstva Rajovića, iz Vasojevića, Lopaćani. U rodu su sa: Perovićima, Radivojevićima, Kikovićima.37 Stari Jelići y Ivanjici bili su poznati kao prvi prevoznici autobusom na liniji Ivanjica-Požega, bankari, trgovci i vlasnici strugara na Goliji i velikih stada ovaca. Posle rata odavde su se Jelići odselili u Ivanjicu (2) i okolinu Čačka: Loznicu, Zablaće (2) Beljinu i Kulinovce.U ovu familiju su ušli:

-Ivanovići, iz Vučaka i:

-Jekići, iz Medovina.

Resimići

-Resimići, 12 k. (Jovanjdan). Ne zna se njihovo poreklo. Danas ih ima odseljenih u: Ivanjici (2), Čačku i okolini, Kulinovcima, Loznici (2), Zablaću, Beljini, Jezdini i Novom Pazaru. Jedan od Resimića opisan je u priči "Dobošar Resimić" Dragiše Vasića, koji se bio odselio y Čačak. U ovu familiju privenčali su se

-Jelić i Stevanić, iz istog sela.

-Marići, 2 k. (Nikoljdan), i ranije su bili familija od nekoliko kuća. Odselili su se Marići iz Erčega i danas žive u: Čačku, Ivanjici i Dolovu (od 1952). U ovu familiju ušao je jedan Resimić.

Sa leve strane Nošnice

-Zekavica, (Đurđevdan) najverovatnije da su prvo došle y Jasenovo (opština Nova Varoš) u 18. veku, sa planine Zlatara. Neki od njih su se odselili iz Jasenove y Ješiće u Gorobilje kod Požege. Sigurno da otuda vode poreklo i danas ih ima y Loznici (2), Čačku (2), Beogradu (2), Novom Pazaru, Zvečkoj (kod Obrenovca), Kulinovcima (4). Neki su doseljeni pre rata y ovo selo y blizini Čačka.

-Čolovići, smatra se da su doseljeni iz sjeničkog kraja, ali su poreklom iz Crne Gore. Slave Jovanjdan.

-Sekulići, 2 k. (Nikoljdan), doselili su se iz Vasojevića, a vode poreklo od plemena Kuči. Ima ih useljenih y Vasojeviće 20 kuća. Danas ih ima u: Trnavi, Ivanjici (2), Loznici (4), Kulinovcima (5), Petnici kod Čačka, Dolovu i samom Čačku (2). Ranije su odseljeni prema novom Pazaru i danas ih ima u Kozniku kod Novog Pazara (2).

-Nikolića više nema y Erčegama. Slavili su Nikoljdan. Raselili su se i danas žive: na Ubu, u Kulinovcima, u Slatini kod Čačka, u Guberevcima (Dragačevo). Tamo ih nazivaju Rovinjcima, jer smatraju da su se doselili iz Rovina. Nikolići, Čolovići i Mladenovići y Toplici se nazivaju Sjeničanima, što ukazuje da su poreklom iz okoline Sjenice, a verovatno daljnim poreklom iz Crne Gore.

U Erčegama više nema:

-Boškovića, (Nikoljdan), koji su se odselili y Vučkovicu, Dragačevo, oko 1840. godine.

-Velimirovića, (Nikoljdan), koji su se takođe odselili y Vučkovicu (Dragačevo), 1840. godine.

-Vuksanovića, (Nikoljdan), takođe su se oko 1840. Godine odselili iz Erčega u Vučkovicu.

-Majstorovića, (Nikoljdan), odselili se u Vučkovicu (Dragačeva) pre 150 godina. Ima ih u Beogradu (4), y Vapi kod Čačka i Kraljevu.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ.. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Erčege (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vučak, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Vučak je najzaostalije selo y ivanjičkoj opštini. Ne zbog nerada njegovih stanovnika nego zbog siromašne zemlje i bespuća. Poznato je ovo selo po Trubi - visu iznad sela koji se uzdiže y vidu kupe i vidi se od Javora i Golije i prema njemu se određuju Vučak i druga okolna sela i zaseoci.

Komunikacije.

Do Vučaka se ne može prići ni sa koje strane, jer nema puta: svi su kolski, konjski i pešačke staze i oni što vode od Kumanice uz Moravicu, i oni sa Erčega što se spuštaju y celo Kao i oni što povezuju ovo selo sa Golijsksm Rekom i putem Ivanjica - Golijska Reka - duga Poljana.

Ostali podaci o selu.

Okruženo je visovima: sa istoka Trubom M padinama Golije, sa zapada visovima i kosama Koviljske planine koje se protežu između ovog sela i Erčega. Na jugozapadu, uzvodno su Medovine, a nizvodno Gleđica i Kumanica. Uprkos teškom načinu života, kod svih gorštaka postoji velika ljubav za svojim krajem. Vuče ih nostalgija za zavičajem velikom snagom. To posebno vidimo kod familije Bakovića koja se bila iselila potpuno y Bresnicu kod Čačka. Pod izgovorom da ih "ne prima voda", neki od njih se vraćaju u raniji zavičaj i ty ostaju do današnjih dana.

Zanimanje stanovništva.

U selu imaju voćnjake. Ređe se gaji pšenica i sasvim malo kukuruz. Zemljište je veoma strmo i česte bujice odnesu s njega ne samo rod nego i unište useve. Stanovnici su poznati stočari, ali proizvoda nemaju da prodaju, već samo troše y svojim domaćinstvima.

Iz sela su uvek odlazili ljudi na sezonske poslove u druge krajeve zemlje, a skoro iz svake kuće ima po neko ko radi na seči šuma ili na strugarama u Goliji. danas svakodnevno po 70 do 80 radnika iz ovog sela odlazi na seču šuma u Goliju (dnevna migracija). A y sezoni ih ima i preko 120. Neki od njih rade na strugarama, a u poslednje vreme neki su se obučili i postali su odlični drvoseče - motoristi na seči drva.

Školstvo.

Od 1937. godine Vučak ima osnovnu četvororazrednu školu. Najpre je radila u privatnim kućama, a po izgradnji Zadružnog doma 1951. godine, škola se useljava u prostorije doma gde i danas radi. Zbog teške konfiguracije zemljišta i udaljenosti ovog sela od druma (na primer, do Ivanjice ima oko 25 km), Vučak je među poslednjim (oko 1980. godine) dobio električno svetlo. Ranije su mnogi stanovnici Vučaka odlazili kod srednjo-rečkih gazda i kod njih služili od Đurđevdana do Mitrovdana. Neki su ostajali i preko zime da polažu stoci i ceky drva gazdama.

Valjarice i vodenice.

Na Moravici Milovančevići su izgradili valjalice i valjali sukno za čitav kraj. Kasnije je Radojica Tomićević imao valjalicu i, na kraju, Grujovići su podigli valjalicu sa dva vitla. Skoro svaka familija ima svoju zajedničku, redovničku vodenicu. A veće familije i po nekoliko vodenica: Dramićani, Vasovići, Milovanovići.

Pojate – kolibe.

Malo je stočara koji su imali kolibe daleko od kuća. Nekoliko familija, ipak, leti izgoni stoku kolibama. Tako Dramićani imaju kolibe na Presleži, a Labudovići i Grujovići, na Zagumku.

Poreklo stanovništva po zaseocima.

Selo čine sledeći zaseoci: Oparac, Kolari, Ladojevići, Didići i Bakovići.

Oparac

-Milovančevići, 9 k. (Jovanjdan). Najviše ih danas ima odseljenih u Ivanjici i kuće su tamo izgradili y Šljivićima, prema Palibrčkom groblju (8). Jedna kuća Kolara, ima u Milovančevićima, jer se ranije jedan od Kolara privenčao y ovy familiju.

-Tomićevići, 7 K. (Jovanjdan), posle 1955. godine odselili su se u Ivanjicu (10). Jedna porodica došla je posle 1945. godine iz Vučaka y Novi Pazar.

Kolari

-Tomićevići, 7 k. (Jovanjdan). Posle 1945. god. odselili su se u: Ivanjicu (5), Konjeviće kod Čačka (4) i jedan ima y Grabu.

Ladojevići

Ovaj zaseok obuhvata i deo Vasovića, preko dubokog potoka.

-Vasovići, 12 K. (Stevanjdan), ima ih dve struje. Jedni su došli od Durmitora, a drugi su iz Vasojevića i vode poreklo od Lopaćana, od grane Rajovića i u rodu su sa:

-Rakićevićima, Živanovićima, Novovićima, Pavićevićima, Dragićevićima i Milovanovićima. Odselili su se u: Čačak (4), Konjeviće (4), Trepču kod Čačka, Ivanjicu (5), Beograd (2), Guču (2) i Grab. Iz Vučaka, kod Erčega (Golija), doselila se 1931. godine jedna porodica Vasovića y Dugu Poljanu, a odatle 1956. y Novi Pazar. U Vučak su se doselili sredinom 19. veka iz Ostroga y Crnoj Gori.

-Dramićani, 30 k. (Stevanjdan), imaju i druga prezimena:

-Spasenići i Bobići. Na drugoj-levoj strani Jabukovačkog potoka su kuće Dramićana koji nose nadimke Odžići i Pecijaši. Po nadimku (najverovatnije po babi Spaseniji) deo Dramićana je dobio ovo drugo prezime koje se y Vučaku malo upotrebljava, a u Ivanjici Spasenići su označavali poznate trgovce pre rata. Vode poreklo od Drobnjaka, ističu potomci. U kući Tiodora Dramićanina (Bobića) je radila četvororazredna škola nakon drugog svetskog rata. Odselili su se u: Ivanjicu (5), Zablaće, Mojsinje (2), Trnavu, Čačak (4), Beograd (2), Kragujevac (selo Petrovac, 6), Kuršumliju, Slatinu kod Novog Pazara, pa je ta porodica prešla y Novi Pazar.

Didići

-Didići. Sam zaseok je najverovatnije dobio ime po Didićima koji su došli iz plemena Kuči, poreklom su od Nikšića. Vrlo je verovatno da su sve tri familije (Labudovići, Grujovići i Lukići) najpre imali zajedničko prezime Didići.

-Labudovići, 6 K. (Lesendrovdan), vode poreklo iz Vasojevića, od Luga. Odseljeni su ranije u Pričevo brdo (3), a posle rata u: Ivanjicu (7), Čačak (2), Beograd (2), i Petrovac kod Kragujevca (2). Jedan je 50-ih godina otišao u Glećicu. Labudovići i Grujovići su od istog pretka, a sa Lukićima su u srodstvu i delili su istu imovinu. Iz ove familije su poznati sportisti - bokseri.

-Grujovići, 5 k. (Lesendrovdan), istog su porekla sa Labudovićima. U poslednje vreme mnogi su se odselili i danas ih ima: u Srednjoj Reci, Gradcu, Petrovcu kod Kragujevca, Ilićevu kod Kragujevca, Besnom Foku kod Beograda, u Čačku (5) i dr.

-Lukići, 1 k. (Lesendrovdan). Vode poreklo od Luke koji je bio sestrić Labudu i Gruju, precima Labudovića i Grujovića i istog su porekla. Slave istu slavu kao Grujovići i Labudovići. Bilo je ranije više kuća. Danas je ostala samo jedna. Lukića ima odseljenih y Petrovcu kod Kragujevca i Ivanjici (2). Ne zna se da li su ovi Lukići y srodstvu sa Lukićima y susednoj Jasenovici, selo Daići.

-Dramićani, (Stevanjdan), doselili su se iz susednih Ladojevića.

Bakovići

-Bakovići, 7 k. (Stevanjdan). Vode poreklo iz srednjeg Polimlja. Danas Bakovića ima u Ivanjici (Bukovici, 7 k.), Baluzi (Trnavskoj), Čačku. Jedan od njih je lekar u Ivanjici. Bakovići iz Vučaka su istog roda sa Bakovićima u Bresnici kod Čačka. Kako se saznaje, Bakovići iz Vučaka otišli su y Bresnicu kod svojih rođaka da tamo žive, ali ih je bolest počela da uništava i vratili su se natrag, u Vučak.

Familije koje su nestale:

-Ivanovići, (Jovanjdan), bio je jedan koji se doselio iz Erčega, a vodi poreklo od bratstva Rajovića iz Lopaćana, od Vasojevića. Ivanović se preselio iz Erčega u Vučak, a kasnije odselio y Čačak.

-Jovanovići, u Gornjem i Donjem Dupcu, slave Nikoljdan. Njihov deda je došao iz Vučaka (Moravički srez). Nekoliko kuća od ove familije ima i y susednoj Tolišnici (Kraljevačka opština) kako konstatuje K. Jovanović.

-Radenkovići, y Gornjem i Donjem Dubcu, čiji je praded došao iz Vučaka, slave Nikoljdan.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ.. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Vučak (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Lisa, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Teritorija ovog sela liči na konjsko sedlo: prednji kraj je prema Radaljevu, a zadnji (onaj deo sedla koji je okrenut prema konjskim sapima) se pruža preko zaseoka Venca prema Lukama.
Delovi koji se spuštaju su locirani tako da jedan kraj pada prema dolini Moravice, a drugi ka Vučkovici. Od 1937. godine, kada su u ovom selu otvoreni lišanski rudnici, ono je postalo rudarsko, a u delu prema Moravici i Simincu podignuta je topionica rude antimona. Kasnije je topionica podignuta na Simincu.

Zakonom od 1952. godine Lisa je izdvojena iz Dragačevskog sreza i pripojena srezu Moravičkom.

U Lisi su dve kategorije stanovništva: starosedeoci, sa većim brojem domaćinstava, i došljaci, rudari koji su se naselili po otvaranju rudnika. Tu su nastanjene sledeće familije:

Ocokoljići, 56 K. (Vasiljevdan), smatraju da su se prvo naselili ovde, pa su neki otišli kolibama, u Ravnu Goru, ispod Mučnja, i tamo ostali. Istog su roda sa Ocokoljićima y Ravnoj Gori. Kuće im se nalaze između Venca i Rašćanske pećine. Iz ove familije ima i jedan doktor nauka (dr Miroslav Ocokoljić,
agronom). Ocokoljića ima y Guči i Čačku. Naselje gde su kuće Ocokoljića okrenuto je prema Moravici.

Soldatovići, 4 k. (Jovanjdan), od njih vode poreklo familije Pantovića i Mićovića, koje su promenile prezime iz straha od osvete. Ovo prezime kazuje da potiču od soldata-vojnika, koji su čuvali granicu između Srbije i Turske, koja se protezala preko Radaljeva, Lise i Venca, sve do 1833. godine. Iz ove
familije je hajduk Soldatović.

Komadinići, 10 k. (Nikoljdan), njihov predak je došao iz plemena Kuči u drugoj polovini 18. veka. Ima ih odseljenih u: Sokolićima, Milićevcima i Zablaću kod Čačka. Nisu menjali prezime. U poslednje vreme nastanili su se i u: Čačku, Beogradu, Lukama, Guči (3), Nemačkoj (2). U Komadiniće je ušao jedan Markićević iz Negrišora.

Mićovići, 7 K. (Jovanjdan), istog su roda sa Pantovićima. Pantovići i Mićovići su se saselili u Čačak, gde su njihovi potomci postali poznati apotekari i lekari.

Ajdačići, 26 K. (Aranđelovdan), zauzimaju središnji deo zaseoka Soldatovića. Njihove kuće se nalaze pored dubokog Ajdačića potoka, koji se uliva u Moravicu. Ima ih odseljenih u Mršincima i Trbušanima kod Čačka.

Vratonjići, 28 K., slave Nikoljdan. Potomci Vratonjića tvrde da su prezime dobili zato što su se njihovi preci vratili iz Panonije, gde su se bili odselili. Neki su sišli na Senjak, na Bukovicu, gde su imali štale za stoku i kolibe. Danas ih ima u: Beogradu, Čačku, Guči, Ivanjici i drugim mestima.
Vučetići, 4 K. (Đurđic), danas ih ima odseljenih y Ivanjici (2 K.) i Međurečju.

Đurovići, Z K. (Đurđic), većinom su bili rudari.

Jovančići, 8 K. (Đurđic), vode poreklo od Gusinja (Gusinjska nahija) i u rodu su sa Radosavljevićima, Lončarima i Marinkovićima.

Jovovići, 5 K. (Đurđic), najverovatnije su od Vasojevića, i to od Mijamanovića.

Grujovići, 1 k. (Aranđelovdan), vode poreklo od Grujovića iz Vučaka. Predak im se naselio y Lisu y drugoj polovini 19. veka. Između dva svetska rata neki su se odselili y Loznicu kod Čačka. Danas ih ima u Čačku (4 K.).

Milićevići, 26 K. (Jovanjdan), zauzimaju prostor oko Rašćanske pećine. Ima ih odseljenih y Čačku (3).

Madžarevići, 15 k., slave Nikoljdan. Njihovo prezime (Madžari=Mađari) pokazuje da su se neki doseljenici u Panonsku niziju vratili "iz preka". Pored usmenih predanja i samo prezime upućuje na takvu mogućnost.

Manojlovići, 6 K. (Aranđelovdan), su starosedeoci i predstavljaju retku familiju y Moravičkom Starom Vlahu.

Lalići, 5 K. (Đurđic), takođe su retka familija. Kuće im se nalaze na presedlini venca koji se proteže od Luka do Radaljeva.

Borovići, 1 K. (Đurđevdan), najverovatnije su se doselili iz Daića (Bele Stene).

Pandurovići, 11 k. (Aranđelovdan). Pandurovići, Kneževići i Milosavljevići (Z k.) odselili su se y Mladenovac (Šumadijska Kolubara), zajedno sa Negovanovićima, doseljenim iz Starog Vlaha.

Tankosići, 7 K. (Đurđic), su došli za vreme Karađorđa iz Trudova. Ima ih y Pšaniku, u Dragačevu.

Sinđelići, 5 K. (Đurćic), familija su poznatih svirača-harmonikaša. Ima ih y Ivanjici.

Tanasijevići, 4 K., slave Đurćevdan.

Savići, 1 K., slave Aranđelovdan.

Rakonjci, 2 K. (Đurćic), doselili su se od Sjenice.

Perovići, Z K., slave Jovanjdan.

Šarčevići, slave Đurđic, više od sto godina su stanovnici ovog sela. Ima ih u Ivanjici.

Šuluburići, 41 K. (Nikoljdan), naseljavaju onaj deo Lise koji je okrenut prema Vučkovici. Taj kraj je bogat šumom i krečnjakom, a ova familija je poznata po proizvodnji kreča i ćumura.

Jolovići, 15 k. (Nikoljdan), smešteni su y zaseoku Venac. Istog su roda sa Komadinićima iz istog sela, pa i danas održavaju rodbinske veze. Jolovići, ili Jolići u Polomu, i Dmitrovići jedan su rod, slave istu slavu i starinom su iz Starog Bnaxa. Danas ih ima u Konarevu kod Kraljeva i Čačku.

Šolajići, 2 K. (Đurćevdan), ranije su bili veća familija. Poznati su bili trgovci Šolajići y Ivanjici.

Iz Lise su se odselile sledeće familije:

Nidžovići, nema ih više u Lisi.

Stevanovići, u Bresnicu kod Čačka su se doselili iz Lise tridesetih godina 19. veka.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Lisa (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vasiljevići, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Vasiljevići  proteže se od Nošnice na istoku do stare granice na zapadu, između Erčega i Smiljevca. I teritorijom i brojem stanovnika Vasiljevići su jedno od manjih sela moravičkog kraja, a na prostoru između Javora i Golije, y gornjem toku Nošnice i Moravice, posle Rovina, sigurno je najmanje.

Škole.

Do 1945. godine selo nije imalo svoju školu, već su deca ovog sela odlazila y Kovilje te se učila prvoj pismenosti. Posle oslobođenja škola je otvorena y gornjem delu Vasiljevića, y Azanjama.

Tip sela.

Selo se deli na dva dela: Donje Vasiljeviće, koje se prostire od reke Nošnice, pa uzvodno uz Vasiljevića potok do sredine sela i Gornje Vasiljeviće koji se prostiru od sredine sela do stare granice i Vasiljevića kule. Inače, selo nije imalo svoj centar, već se snabdevalo i administrativne poslove stanovnici ovog sela obavljali su u Kovilju, koje je od Vasiljevića udaljeno samo nekoliko kilometara i to na putu prema Ivanjici.

Kuće.

Kuće su građene pretežno od brvana, sa zidanim podrumima ili izbama, a pokrivene slamom ili šindrom. Živele su y njima velike porodične zadruge. Znalo se, na primer, za zadrugu Luke Bojovića koja je imala preko 20 članova, odnosno 15 dece iz jednog braka.

Zanimanje stanovništva.

Stanovništvo se najviše bavi stočarstvom. A pošto su kuće blizu pašnjačkih površina, skoro da stočari nisu gradili kolibe. Odnosno, malo je familija isterivalo stada kolibama od Đurđevdana, a vraćali kasno u jesen kućama.

Migracije.

Zbog velikog nataliteta, a i neplodne zemlje, između dva rata mnogi su odlazili iz ovog kraja y žandarme ili graničare, ili su se privenčavali u druga pitomija sela gde su uslovi za život mnogo bolji.

Poreklo stanovništva po zaseocima.

Donji Vasiljevići

-Bojovići, 10 k. (Mratindan), a ima i tri kuće levo – preko reke (potoka). Doselili su se Bojovići iz Ilijeve Reke u Brašnjevo, sa sela Lopata, gde su se razdelili sa svojim rođacima: Vukićima, Popovićima, Vešovićima i dr. Odselili su se u: Trnavu (Z), Beljinu kod Čačka (2), Atenicu (3), Parmenac (2), Suvi Breg čačanski (2), Čačak (5), Ivanjicu (4), Beograd (2), Lupnjaču · Čačak (3), Loznicu kod Čačka (5), Jevik (2), opštinu Sjenica, a od njih su se doselili y Čačak (1), Loznicu (4) i Dolovo (1). Jedan je odseljen y Gleđicu, a odatle sišao y Ivanjicu.

-Paunovići, 2 k. (Mratindan). Vode poreklo od Vasojevića, a u Vasojeviće su došli kao ceklinjani i to tri brata i postali uzorni borci, graničari. Odselili su se u: Čačak (10), Parmenac i Loznicu kod Čačka.

-Poledica, 1 K. (Stevanjdan). Doselio se iz susednih Erčega, preko Nošnice.

-Spasovići, 1 K. (Jovanjdan), starosedelac je y ovom selu. Istog je roda sa Spasovićima y Erčegama (preko reke).

Gornji Vasiljevići

-Krunići, 2 K. (Mratindan). Potiču iz Pive, slavili su svetog Jovana. Doselili se y prvoj polovini 19. veka. Ima ih y Mioču, y srednjem Polimlju. Istog su roda sa Krunićima y Smiljevcu. Odseljenih ima u: Loznici kod Čačka (10), Ivanjici (5), Kragujevcu (2), Sjenici i Beogradu.

-Azanjci, 4 k. (Đurđic), vode poreklo iz Šekulara, od familije Dašića. Razšli su se na razne strane. Ovde ih je ranije bilo preko 10 kuća. Odavde su se odselili u: Loznicu kod Čačka (7), Jezdinu (2), Čačak (2), Sjenicu (1), koji se kasnije preselio y Atenicu. Pre rata su se odselili u: Čačak, Kragujevac (2), Rokce (1), od toga su se kasnije naselili y Mećurečju (2), Ivanjici (1) i Čačku (Z). Ranije je jedan bio y Kragujevcu pa se vratio u Čačak. U Loznici kod Čačka ima ih 9, zovu se Azanci, a na Javoru kod Ivanjice 14 i oni se zovu Azanjci.

-Kujundžići, Z K. (Jovanjdan), po jednoj varijanti došli su iz Novog Pazara, a po drugoj potiču iz Drobnjaka. Pre prvog srpskog ustanka, bila je y Novom Pazaru brojna porodica dimitrija Kujundžića, jednog od vođa u Prvom srpskom ustanku, i raselili su se y Srbiju, tako da su y Novom Pazaru ostale dve porodice. Dakle po toj varijanti Kujundžići su došli iz Novog Pazara, što je malo verovatno. Sigurnije je da su došli direktno iz Drobnjaka. Ima ih danas odseljenih u: Loznici, Ljubiću, Ivanjici (2), Atenici. Jedan se bio odselio u Vojvodinu (dolovo), ali se zbog vode vratio u Čačak.

-Martinovići, 1 K. (Lesendrovdan), poreklom su od Vasojevića. Jedan od Martinovića se istakao prilikom prelaska 300 Vasojevića u Srbiju. Odseljeni su u: Loznicu kod Čačka (2 i Turski potok - 2), Kulinovce (2) i Ivanjicu.

-Beloševići, 4 k. (Lesendrovdan). Starinom su od Vasojevića, od Mijamanovića i y srodstvu su sa Novovićima i Đokićima. I tamo se zovu Beloši. Ima ih odavde odseljenih u: Čačku (2), Loznici (kod Spomen parka - 2), Ivanjici (2), i Trnavi (2). Jedan od Beloševića se istakao kao graničar na Javoru i opevan je y pesmi "Karaula na Vučjoj poljani" Đure Jakšića.

-Zekavica, 1 k., doselio se y Vasiljeviće, u familiju Kujundžići iz Erčega.

Kolibe – pojate.

Stočari iz Vasiljevića imaju kolibe i to: Azanjci · na Koljenu, y Divljoj Rijeci, Krunići - na Velikoj livadi, Paunovići - kod Radovića, na Javoru, drugi Krunići i 'Beloševići – na Šapanjcu.

Vodenice.

Vodenice y Vasiljevićima nalaze se na Nošnici: Bojovića - redovnička na Zekavičkoj luci, a druga je - zajednička kod Ilijine luke - Bojovića i Radišića (Poledica iz Erčega). Kod Rafajlovog dućana je bila treća vodenica Vučića Bojovića koji se odselio u Trnavu. Na Zekavičkom potoku nalazi se jedna redovnička vodenica za familije: Kruniće, Kujundžiće, Azanjce, Martinoviće i Beloševiće, iz Vasiljevića.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Vasiljevići (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

PIŠE: Saradnik portala Poreklo Nebojša Bejat

Imena i okolonosti pogibije 28 Srba iz sela Lakiševine kod Mostara, koji su poginuli u Prvom svjetskom ratu (28. 6. 1914. -11. 11. 1918), Drugom svjetskom ratu (6. 4. 1941. - 9. 5. 1945) i Odbrambeno-otadžbinskom ratu (3. 4. 1992. - 21. 11. 1995).

(ŠUPLJEGLAV – 13 poginulih)

ŠUPLJEGLAV (Simo) RISTO

1882 – 1918.

Prisilno mobilisan u Austrougarsku vojsku. Na spomeniku u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ uklesano je da je poginuo u Mađarskoj. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

ŠUPLJEGLAV (Pero) MILAN

1914 – 15. 5. 1943.

Sa zetom Ivanišević (Đorđo) Milom (17. 8. 1911 – 16. 5. 1943), iz Nevesinja se preko Podveleža vraćao u Lakiševine. Čobanica bošnjačke nacionalnosti ih je primijetila i obavijestila ustaše, koje su ih zarobile i brutalno izmasakrirale. Milanova sestra i Milina supruga Koviljka (1911 – 2009), na konju ih je dovela u Lakiševine i sahranila u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Milan Šupljeglav preminuo je na licu mjesta i na njegovom spomeniku uklesano je da je poginuo 15. 5. 1943. godine, dok je na spomeniku Mile Ivaniševića uklesano je da je poginuo 16. 5. 1943. godine.

ŠUPLJEGLAV (Milan) MIRKO

1923 – 1943.

Bio u partizanima. Poginuo u Bileći, u zasjedi koju su postavile ustaše. U bilećkom kraju, ustaše su bile isključivo bošnjačke nacionalnosti. Hrvata u tom kraju nije bilo. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ.

*

U subotu 30. 9. 1944. godine na seoskom lokatitetu Starčine, od strane ustaša strijeljano je 9 Šupljeglava i 5 Ivaniševića. Svi koji su tog dana ubijeni sahranjeni su u zajedničku grobnicu na mjestu strijeljanja. Grobnica je u ljetnim mjesecima ratne 1992. godine, van borbenih dejstava, namjerno oštećena od strane združenih snaga: Hrvatske vojske, Hrvatskog vijeća obrane Hrvatske Republike Herceg – Bosne (HVO) i Hrvatskih obrambenih snaga Hrvatske stranke prava (HOS). U tom periodu rata, u redovima HVO – a i HOS – a, zajedno sa  hercegovačkim Hrvatima, borili su se i hercegovački Bošnjaci.

Nakon završetka rata, grobnica je obnovljena ličnim sredstvima gospodina Marić (Vaso) Danila, rođenog 26. 8. 1938. godine u selu Kosor kod Mostara. Danilova supruga Marić (otac Jovo Šupljeglav) Danica, rođena 29. 10. 1941. godine u Lakiševinama, izrazila je želju za obnavljanjem grobnice jer su među strijeljanim i sahranjenim u grobnicu bili i njen otac Šupljeglav (Branko) Jovo (1917 – 30. 9. 1944) i stric Šupljeglav (Branko) Božo (1924 – 30. 9. 1944).

Imena 9 ubijenih Šupljeglava, u subotu 30. 9. 1944. godine:

ŠUPLJEGLAV (Branko) BOŽO

1924 – 30. 9. 1944.

ŠUPLJEGLAV (Branko) JOVO

1917 – 30. 9. 1944.

ŠUPLJEGLAV (Đorđo) LAZAR

1909 – 30. 9. 1944.

ŠUPLJEGLAV (Đorđo) ĐORĐO

1898 – 30. 9. 1944.

ŠUPLJEGLAV (Đorđo) VLADO

1920 – 30. 9. 1944.

ŠUPLJEGLAV (Đorđo) RISTO

1900 – 30. 9. 1944.

ŠUPLJEGLAV (Đorđo) MANOJLO

1898 – 30. 9. 1944.

ŠUPLJEGLAV (Jovo) RISTO

1900 – 30. 9. 1944.

i

ŠUPLJEGLAV (Ilija) NIKOLA

1912 – 30. 9. 1944.

ŠUPLJEGLAV (Milan) KRSTINJA

1918 – 1944.

Nakon zločina, koji se u Ortiješu i Lakiševinama dogodio u subotu 30. 9. 1944. godine, zbog straha od ustaša, sa poznanikom romske nacionalnosti, islamske vjeroispovijesti, krenula je prema istočnoj Hercegovini u nadi da će pronaći spas. U Podveležu, naseljenom isključivo bošnjačkim stanovništvom, poznanik je prevario, zlostavljao i ubio. Sahranjena je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ.

*

(IVANIŠEVIĆ – 10 poginulih)

IVANIŠEVIĆ (Tripko) TRIFKO

1885 – ?

Prisilno mobilisan u Austrougarsku vojsku. Mjesto i godina pogibije nikom nisu poznati. Na spomeniku u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ uklesana je godina rođenja. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

IVANIŠEVIĆ (Tripko) GRUJO

? – ?

Poginuo u Austrougarskoj vojsci u koju je bio prisilno mobilisan. Godina rođenja, mjesto i godina pogibije nikom nisu poznati. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ nije mu podignut spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

IVANIŠEVIĆ (Đorđo) MILE

17. 8. 1911 – 16. 5. 1943.

Sa šurom Šupljeglav (Pero) Milanom (1914 – 15. 5. 1943), iz Nevesinja se preko Podveleža vraćao u Lakiševine. Čobanica bošnjačke nacionalnosti ih je primijetila i obavijestila ustaše, koje su ih zarobile i brutalno izmasakrirale. Milanova sestra i Milina supruga Koviljka (1911 – 2009), na konju ih je dovela u Lakiševine i sahranila u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Milan Šupljeglav preminuo je na licu mjesta i na njegovom spomeniku uklesano je da je poginuo 15. 5. 1943. godine, dok je na spomeniku Mile Ivaniševića uklesano je da je poginuo 16. 5. 1943. godine.

Imena 5 ubijenih Ivaniševića, u subotu 30. 9. 1944. godine:

IVANIŠEVIĆ (Marko) DANILO

1878 – 30. 9. 1944.

IVANIŠEVIĆ (Marko) ĐORĐO

1876 – 30. 9. 1944.

IVANIŠEVIĆ (Đorđo) ČEDOMIR

1919 – 30. 9. 1944.

IVANIŠEVIĆ (Trifko) GOJKO

1910 – 30. 9. 1944.

i

IVANIŠEVIĆ (Jovo) RISTO

1915 – 30. 9. 1944.

IVANIŠEVIĆ (Đorđo) SPASO

16. 9. 1921 – 6. 4. 1945.

Dana 6. 4. 1945. godine, poginuo u partizanima u sarajevskom naselju Blažuj (uklesano na spomeniku) u borbi protiv Nijemaca i njihovih saradnika, jedan dan prije partizanskog oslobođenja Sarajeva. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ.

IVANIŠEVIĆ (Danilo) DRAGAN

25. 12. 1955 – nestao 24. 4. 1992.

[caption id="attachment_67497" align="alignleft" width="300"] Dragan Ivanišević[/caption]

Dana 24. 4. 1992. godine, na Veliki Petak, prisustvovao vjerskom obredu služenom u Srpskoj pravoslavnoj crkvi Svete Trojice u naselju Bjelušine u Mostaru, koje se nalazi na lijevoj obali rijeke Neretve, koja je u tom periodu rata bila pod kontrolom Jugoslovenske narodne armije, odnosno Srba. Poslije završetka vjerskog obreda, otišao je u svoj stan koji se nalazio na desnoj obali rijeke Neretve, koja je bila pod kontrolom zdrženih snaga: Hrvatske vojske, Hrvatskog vijeća obrane Hrvatske Republike Herceg – Bosne (HVO) i Hrvatskih obrambenih snaga Hrvatske stranke prava (HOS), nakon čega je nestao. U tom periodu rata, u redovima HVO – a i HOS – a, zajedno sa hercegovačkim Hrvatima borili su se i hercegovački Bošnjaci. Da li su ubice pripadale nekoj vojnoj formaciji nikom nije poznato. Jedan od ubica ispovidio se lokalnom rimokatoličkom svešteniku, kojem je opisao način ubistva vatrenim oružjem i saopštio na kojoj je lokaciji u selu Grabova Draga u opštini Široki Brijeg, kamenjem zatrpano tijelo. Nakon završetka rata, rimokatolički sveštenik došao je u Trebinje i prenio podatke roditeljima pokojnog Dragana koji su nakon identifikacije posmrtne ostatke prenijeli u porodičnu grobnicu u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Da li su pored građana hrvatske u ubistvu učestvovali i građani bošnjačke nacionalnosti, nikom nije poznato. Da li je Ivanišević (Danilo) Dragan ubijen na dan nestanka ili kasnije, takođe nikom nije poznato.

*

(BRATIĆ – 2 poginulih)

[caption id="attachment_67494" align="alignright" width="264"] Petko Bratić[/caption]

BRATIĆ (Đorđo) PETKO

18. 11. 1950 – 14. 8. 1992.

Rođen u selu Ulog u opštini Kalinovik. Dana 14. 8. 1992. godine poginuo u Vojsci Republike Srpske u bunkeru na brdu Osmar iznad sela Gojšina na trebinjskom ratištu, u borbi protiv Hrvatske vojske. Smrt je nastupila kao posljedica dejstva neprijateljske ručne bombe. Sahranjen je u selu Batkovići u opštini Nevesinje. Posthumno je odlikovan Ordenom Milana Tepića.

BRATIĆ (Milinko) SLAVKO

20. 7. 1947 – 3. 6. 1995.

[caption id="attachment_67495" align="alignleft" width="286"] Slavko Bratić[/caption]

Rođen u selu Pločnik u opštini Kalinovik. Dana 3. 6. 1995. godine poginuo u Vojsci Republike Srpske na lokalitetu Sveta gora u Podveležu prilikom izvršavanja ratnog zadatka izviđanja položaja bošnjačke Armije Republike Bosne i Hercegovine. Smrt je nastupila kao posljedica dejstva neprijateljskog snajpera. Sahranjen je u Nevesinju. Posthumno je odlikovan Medaljom zasluga za narod.

*

(ZIROJEVIĆ – 1 poginuli)

ZIROJEVIĆ (Svetko) DRAGAN

24. 8. 1961 – 23. 7. 1995.

[caption id="attachment_67496" align="alignright" width="225"] Dragan Zirojević[/caption]

Rođen u selu Pločnik u opštini Kalinovik. Dana 23. 7. 1995. godine u specijalnoj jedinici Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srpske poginuo na brdu Kragujevac u opštini Trnovo na borbenom zadatku čiji je cilj bio vraćanje zauzete teritorije od strane bošnjačke Armije Republike Bosne i Hercegovine. Sahranjen je u Nevesinju. Za života je odlikovan Orednom Karađorđeve zvijezde i Ordenom Miloša Obilića. Posthumno je odlikovan Orednom Karađorđeve zvijezde trećeg reda.

*

(JEREMIĆ – 1 poginuli)

JEREMIĆ (Sreto) NENAD

17. 2. 1973 – 9. 7. 1992.

[caption id="attachment_67498" align="alignleft" width="217"] Nenad Jeremić[/caption]

Rođen u selu Slivlja u opštini Gacko. Dana 9. 7. 1992. godine poginuo u Vojsci Republike Srpske na lokalitetu Merdžan glava u Podveležu u borbi protiv združenih snaga: Hrvatske vojske, Hrvatskog vijeća obrane Hrvatske Republike Herceg – Bosne (HVO), Hrvatskih obrambenih snaga Hrvatske stranke prava (HOS) i bošnjačke Armije Republike Bosne i Hercegovine. Smrt je nastupila kao posljedica dejstva neprijateljske granate. Sahranjen je u rodnim Slivljima. Posthumno je odlikovan Medaljom za hrabrost.

*

(ŠAKOTA – 1 poginuli)

ŠAKOTA (Hrabren) NIKOLA

21. 2. 1963 – 29. 6. 1992.

[caption id="attachment_67499" align="alignright" width="242"] Nikola Šakota[/caption]

Rođen u Mostaru, porijeklom iz sela Kozice u opštini Stolac. Dana 29. 6. 1992. godine poginuo u Vojsci Republike Srpske na lokalitetu Patkovići u Podveležu u borbi protiv združenih snaga: Hrvatske vojske, Hrvatskog vijeća obrane Hrvatske Republike Herceg – Bosne (HVO), Hrvatskih obrambenih snaga Hrvatske stranke prava (HOS) i bošnjačke Armije Republike Bosne i Hercegovine. Smrt je nastupila kao posljedica dejstva neprijateljske ručne bombe. Sahranjen je u Nevesinju. Posthumno je odlikovan Ordenom Njegoša trećeg reda.

*

SUBOTA 30. 9. 1944. GODINE, NAJTRAGIČNIJI DAN U ISTORIJI SRBA  IZ SELA LAKIŠEVINE KOD MOSTARA

U subotu 30. 9. 1944. godine, ustaše su prema Lakiševinama i susjednom selu Ortiješ krenule iz pravca susjednih sela: Buna, Gnojnice i Dračevice sa ciljem da likvidiraju sve muškarce starije od 15 godina. Muškarce iz Lakiševina planirali su da likvidiraju na seoskom lokalitetu Starčine u Lakiševinama, a muškarce iz Ortiješa na seoskim  lokalitetima: Dekovača i Luke, na obali rijeke Neretve u Ortiješu. Plan vezan za izvršenje ovog zločina bio je usaglašen na sastancima održanim na Buni i u Ortiješu u dijelu sela gdje žive Bošnjaci.

Pošto su Lakiševine znatno manje od Ortiješa, tamošnje ljude su lakše pohvatali i odveli ih na seoski lokalitet Starčine gdje su strijeljali ukupno 14 ljudi: 9 Šupljeglava i 5 Ivaniševića.

Strijeljanje su preživjeli: ŠUPLJEGLAV (Boško) DUŠAN (10. 11. 1887 – 26. 4. 1967), ŠUPLJEGLAV (Đorđo) MILAN (22. 9. 1888 – 3. 9. 1975) i ŠUPLJEGLAV (Pero) ALEKSA (12. 3. 1926 – 27. 10. 1999). Kada su ustaše završile strijeljanje, ranjeni su ostali ležeći kao da su mrtvi. Čuli su o čemu ustaše međusobno razgovaraju. Preživjele su izliječili italijanski ljekari. Nakon završetka rata, o zločinu koji su preživjeli, nisu svjedočili pred nadležnim sudom.

Mali broj ustaša odgovarao je pred nadležnim sudom, ali nisu odgovarali svi koji su bili odgovorni za ovaj zločin. Oni koji su osuđeni, nisu dobili odgovarajuće kazne.

Pored ustaša Bošnjaka iz Ortiješa i Hrvata i Bošnjaka iz susjednih sela: Buna, Gnojnice i Dračevice, u zločinu nad Srbima iz Lakiševina i susjednog sela Ortiješ, učestvovali su i ustaški ekstremisti hrvatske i bošnjačke nacionalnosti iz drugih dijelova Hercegovine.

Posebno treba da se istakne da su pojedini Hrvati s Bune i pojedini Bošnjaci iz Ortiješa, rizikujući sopstvene živote, upozoravali Srbe da će se zločin desiti. Većina Srba im nije vjerovala jer su smatrali da ni za šta nisu krivi. Pojedine ustaše, među kojima su bile i  pojedine komšije Bošnjaci iz Ortiješa, nisu dozvolili da se ubijaju srpske žene. Dio muškaraca koji se spasio, ozbiljno je shvatio upozorenja pojedinih Hrvata s Bune i pojedinih Bošnjaka iz Ortiješa, pa je pobjegao iz Lakiševina, dio je imao sreću da taj dan ne bude u Lakiševinama, a dio se vješto sakrio i imao sreću da ih ustaše ne pronađu. U Ortiješu, na Zadružnom domu, bila je podignuta spomen – ploča na kojoj nisu bila uklesana imena svih poginulih Srba iz Lakiševina i Ortiješa, već samo jednog broja. Na toj spomen – ploči bila su uklesana imena Srba iz Lakiševina koji uopšte nisu živjeli u Lakiševinama, već u Mostaru, a vodili su porijeklo iz Lakiševina. Dom je u ljetnim mjesecima ratne 1992. godine miniran od strane združenih snaga: Hrvatske vojske, Hrvatskog vijeća obrane Hrvatske Republike Herceg – Bosne (HVO) i Hrvatskih obrambenih snaga Hrvatske stranke prava (HOS). U tom periodu Odbrambeno – otadžbinskog rata (3. 4. 1992 – 21. 11. 1995), zajedno sa hercegovačkim Hrvatima, u redovima HVO – a i HOS – a, borili su se i hercegovački Bošnjaci. Na mjestu gdje je prije rata bio Dom, danas je privatna kuća građanina hrvatske nacionalnosti.

Godine 2016. sredstvima Vlade Republike Srpske na novoj lokaciji, pored Srpskog pravoslavnog groblja Ortiješ, izgrađen je novi  dom, koji nosi naziv Društveni dom.

U ljetnim mjesecima ratne 1992. godine zapaljene su sve srpske kuće u Lakiševinama. U kućama su izgorile sve fotografije poginulih Srba iz Lakiševina u Drugom svjetskom ratu (6. 4. 1941 – 9. 5. 1945).

Lakiševine, koje su se nekad zvale Selišta, vijekovima su bile u sastavu Ortiješa. Nakon Drugog svjetskog rata (6. 4. 1941 – 9. 5. 1945) postale su zasebno selo.

Na ustupljenim podacima, moralnoj, logističkoj podršci i strpljenju, autor srdačno zahvaljuje svim Srbima iz sela Ortiješ kod Mostara i svim potomcima poginulih Srba iz sela Lakiševine kod Mostara, čiji su članovi porodica poginuli u: Prvom svjetskom ratu (28. 6. 1914 – 11. 11. 1918), Drugom svjetskom ratu (6. 4. 1941 – 9. 5. 1945) i Odbrambeno – otadžbinskom ratu (3. 4. 1992 – 21. 11. 1995).

Autor je saradnik Portala Nebojša Bejat, rođen 26. 7. 1976. godine u Mostaru. Nebojšin otac Milan rođen je 14. 2. 1947. godine u selu Donji Poplat u opštini Stolac, udaljenom oko 40 km jugoistočno od Mostara, a majka Vasilija, kćerka Medan (Nikola) Mihajla (1907 – 13. 5. 1971), rođena je 21. 4. 1950. godine u Ortiješu. Prije Odbrambeno – otadžbinskog rata (3. 4. 1992 – 21. 11. 1995) svaki vikend i svaki ljetni i zimski školski raspust provodio je u Ortiješu kod svog ujaka Medan (Mihajlo) Milovana (22. 11. 1941 – 13. 2. 1997) i njegove supruge Medan (otac Danilo Radan) Vidosave, rođene 22. 6. 1941. godine u selu Žiljevo kod Nevesinja. U Ortiješu je proveo najsrećnije trenutke djetinjstva što ga je motivisalo da istraživačkim radom, dođe do podataka vezanih za poginule Srbe iz sela Lakiševine kod Mostara, koji su poginuli u: Prvom svjetskom ratu (28. 6. 1914 – 11. 11. 1918), Drugom svjetskom ratu (6. 4. 1941 – 9. 5. 1945) i Odbrambeno – otadžbinskom ratu (3. 4. 1992 – 21. 11. 1995).

Maj 2018. godine

The post Poginuli Srbi u ratovima u 20. veku iz sela Lakiševine kod Mostara appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Smiljevac, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Ime sela.

Naziv sela Smiljevac potiče ne od imena cveća - smilja, nego od ovsenice koja je bila slađa od pogače za gladnog sreskog načelnika koji je prolazio stazama podjavorskih sela. Inače, ranije se selo zvalo Trće i zvanično y prošlom veku je bilo samo Trće.

I Kovilje, koje je imalo manastir i školu i bilo centar za više sela, pripadalo je ovom selu. Kasnije se tretira kao zaseok Smiljevca.

Položaj sela.

Smiljevac se prostire od Nošnice na istoku do stare granice, na zapadu, sa južne strane graniči se Vasiljevićima, a sa severne oivičeno je javorskim visovima, od kojih se najviše izdiže Stjenik, koji odvaja ovo selo od Ravne Gore (ranije, jedno vreme i Ravna Gora je pripadala opštini Kovilje).

Selo se pruža uz Smiljevački potok, koji izvire na Javoru i oko njegovih pritoka, koje dolaze i sa jedne i sa druge strane.

Klima.

Zaklonjeno je brdima, Tako, uprkos nadmorskoj visini, ima veoma umerenu klimu koja je pogodnija za život ljudi y odnosu na okolna brda i planinske visove, koji imaju oštru planinsku klimu (sa velikim snegovima, vejavicama, hladnim vetrovima i veoma malo vedrih i sunčanih dana).

Komunikacije.

Smiljevac je vezan kolskim putevima y dva pravca: preko Kovilja - Koviljske planine - Šančeva - Bratljeva - za Ivanjicu, i drugi, koji ide preko Javora i vezuje se za put Sjenica - Javor - Ivanjica. Preko zime skoro oba puta su većim delom neprohodna. Bilo je nekoliko pokušaja, pre i posle drugog svetskog rata da se izgradi put od Međurečja dolinom Nošnice, preko Kovilja, prema Stupskoj česmi i dalje preko Sandžaka za more, što bi skratilo dužinu puta i prohodnost bila omogućena preko cele godine. Čak se pred rat planirala izgradnja železnice: Požega - Ivanjica - Kovilje - Brnjica - Sjenica - Berane i odatle prema moru, ali je sve bilo uzalud planirano.

Poreklo stanovništva po zaseocima.

U ovom selu su sledeći zaseoci: Donji Balići, Gornji Balići, Parezani, Stjenik, Podjavor, Smiljevac, Ćeteni i Kovilje.

Donji Balići

-Ćurčići, 7 k. (Đurćevdan). Vode poreklo iz crnogorskog plemena Drobnjaka. Ranije su odseljeni u Ivanjicu i Beograd, a posle rata u: Ivanjicu (3), Čačak (2), Trnavu, Loznicu (4), Atenicu (2), nešto ranije y Goričane (5). Ovi, Ćurčići y Goričanima promenili su prezime y Blagojević i od njih ima Blagojević advokat y Čačku. Pre rata iz ove familije je izrastao jedan lekar koji je radio y Ivanjici, a kasnije u Kruševcu, a danas ima jedan lekar iz ove familije koji radi y Vukovaru.

-Ćetenović, 1 k., doseljen je iz Ćetena–familije iz istog sela u familiju Ćurčiće, kupio zemlju i doselio se y Donje Baliće.

-Petkovići, 1 k. (Đurđevdan), odselio se u Čačak pre rata. Imanje su kupili Ćurčići. Od ovog Petkovića je i jedan sin lekar - internista na VMA u Beogradu. Jedan od Petkovića je za vreme Javorskog rata bio posilni kod Majora Ilića, na čijim rukama je umro najveći junak sa Javora.

Gornji Balići

Ca desne strane reke se nalaze kuće Krunića.

-Krunići, 3 K. (Mratindan), istog su roda sa Krunićima y Vasiljevićima. Odavde su otišli Krunići M naselili se u Loznici, Ivanjici (2), Čačku, Beogradu i Beljini.

C leve strane reke nalaze se kuće sledećih familija:

-Ćurčići, 6 k. (Đurđevdan).

Kujundžići, 1 k., slave Jovandan.

Petkovići, 1 K., slave Đurđevdan.

Vučićevići, 1 K., starosedelac je.

Parezani

-Parezanovići, 4 K. (Mitrovdan), istog su roda sa Parezanovićima u: Bratljevu, Sivčini, Kumanici i Osonici. Odavde su neki davno otišli y Banjicu više Čačka i tamo se već napravili starosedeocima. Svi slave Mitrovdan. Najverovatnije da su se prvo doselili u Trće i Bratljevo, a da su se potom jedni spuštali prema Bukovici i Moravici, a onda prešli Moravicu i stigli pod Čemerno i na padine planine Jelice. Ima ih odseljenih y poslednje vreme u Čačku (4), Atenici, Beogradu (2), na Jelici (2) i Trnavi (2).

-Vučićevići, 1 K. (Nikoljdan). U ovom selu su starosedeoci.

U familiju Parezane se uselio jedan:

-Krivokuća (privenčao se ispod Javora).

Stjenik

-Krivokuće, 4 K. (Jovanjdan), istog su roda sa Krivokućama u Ravnoj Gori i Bratljevu. U svim mestima ih ima više i najverovatnije da su se tamo prvo doselili. Otišli su odavde u: Konjeviće (2), Ivanjicu (2), Kulinovce (Z), Čačak i tamo se nastanili.

-Vujovići, 3 k. (Đurđevdan), vode poreklo iz Gornje nahije Vasojevića. Ima ih y ovom selu y više zaseoka i istog su porekla. Vujovići i Marinovići y Grabu poreklom su iz Trća, sadašnjeg Smiljevca, y okrugu Moravičkom. Svi slave Đurđevdan. I sad imaju rod y Smiljevcu. Vujovići y Lipnici kod Čačka (7 kuća) su došli iz Smiljevca u drugoj polovini 19. veka. Neki su odseljeni između dva svetska  rata y Novi Pazar. U poslednje vreme odseljeni su Vujovići u Ivanjicu (Z), Čačak (6), Atenicu (1) i Pulu.

-Popovići, 1 K. (Đurđevdan). Doselio se y familiju Vujovića, prizetio se iz Ravne Gore (kušićke). Uzeo je slavu zemlje i slavi je, a ne svoju.

Podjavor

-Vujovići - Potočani, 5 k. (Đurđevdan), vode poreklo od Mijamanovića, iz Vasojevića i y rodu su sa Jovovićima i Vučelićima. Odselili su se u: Čačak M Beograd (2).

-Krivokuće, 5 k. (Jovanjdan), istog su roda sa Krivokućama u Stjeniku i Ravnoj Gori. Jedan se odselio y Ivanjicu, drugi y Čačak, a treći u Šabac.

-Nemanjići, 1 K. (Nikoljdan), najverovatnije da su došli iz Drobnjaka. Jedan je odseljen y Ivanjicu, a drugi y Čačak.

-Ćerimani, (Tomindan), privenčao se iz Gornjih Ćerimana (Medovine), y Smiljevac.

Smiljevac

-Vujovići - Drndari, 3 K. (ca 4 člana), a bilo ih 12 kuća i preko 100 članova pre 30 godina. Slave Đurđevdan. Odselili su se y Atenicu i Kulinovce.

-Maksimovići, 8 K. (Tomindan), vode poreklo od Vasojevića. Retka je familija. Sada ih ima više odseljenih nego u Smiljevcu. Odselili su se u: Ivanjicu (3), Kulinovce (2), Čačak (2) i Aranđelovac.

-Dojčilovići, 5 K. (Vračevi). U poslednje vreme su se odselili i žive u: Loznici kod Čačka (2), Čačku (Z), Nemačkoj (2).

-Jovančevići, 4 K. (Nikoljdan), istog su roda sa Jovančevićima, Jovanovićima, Markovićima, Marićima, Popovićima, Prokopićima, u Jovančevićima, zaseoku sela Opaljenika i Popovićima y Maću. Došla su dvojica braće od Foče i jedan je otišao y Smiljevac, a drugi y Jovančeviće, Milandžu. Raselili su se i ima ih y Čačku (4), Kulinovcima (5), Loznici kod Čačka (2) i jedan y Beogradu. To je familija poznatih lekara i ekonomista. Ranije je jedan odseljen u Beograd i promenio je prezime u Gavrilović i bio je predsednik Beogradske opštine. Jedan je bio odseljen u Sjenicu između dva rata, pa je kasnije prešao u Čačak. Od ovih y Čačku ima Jovančevića y Beogradu i jedan je direktor Fabrike "Lola" u Železniku kod Beograda. U familiju Jovančeviće se uselio jedan:

-Maksimović, koji je došao na miraz.

-Đokovići, 1 K. (Stevanjdan), starosedelac je i istog je roda sa Đokovićima u Erčegama.

-Dojčilovići, 2 K. (Vračevi), doselili su se u Đokoviće.

-Jevtovići, 1 K. (Jovanjdan), vode poreklo od Vasojevića. Ranije su se neki odselili y Toplicu, a odmah posle rata y čačansku Loznicu i Čačak.

-Radovići, 2 K. (Petkovdan), poreklom su, takođe, od Vasojevića. Njihove kuće su do same stare granice i nalaze se na putu od Smiljevca prema Kladnici i Sjenici. danas ih ima odseljenih u Loznici i Kulinovcima kod Čačka.

Ćeteni

-Ćetenovići, 5 k. (Đurđevdan). Prezime su dobili od ćetena (lana), što navodi da se ovde gajio lan kao industrijska biljka. Pre rata su odseljeni y Čačak - dvojica. Danas ih ima kasnije odseljenih u: Parmencu, Ivanjici (2), Kulinovcima (2) i Mršincima.

-Maričići, 6 k. (Đurćevdan). Ima ih danas u Ivanjici (2) i Čačku (2).

-Krunići, 1 k. (Mratindan). Došao je jedan od Krunića u zaseok Ćetene na miraz iz Gornjih Balića.

-Anđelkovići, 1 K. (Lazarevdan), predstavlja veoma retko prezime i jedino ga ovde ima u čitavom kraju. Jedan od Anđelkovića se odselio u Trnavu kod Čačka.

-Romanovići, 1 k., vode poreklo iz Bukovika (novovaroška opština). Odseljenih ima u: Trnavi (2), Kraljevu i Ivanjici (2).

Kovilje

Kovilje se nalazi na kraju ovog sela i čini centar mesta. Stanovnici se stalno smenjuju, a to su pretežno prosvetni radnici,milicioneri i sveštenici. Od starosedelaca poznati su:

-Krunići, Tošići, Ćurčići, Resimići, Višnjići (sveštenik, koji je došao iz Gleđice, a poreklom je iz Kušića). Ovde je živela poznata familija:

-Jokanovića, koji su bili učitelji (Bole i Pero), poreklom iz Pive. Jokanovići su se prvo doselili u Seču Reku kod Kosjerića, a odatle su došli u Kovilje. Ovde su živeli:

-Dilparići, u crkvenoj kući. Jedan od njih je bio sveštenik. Vodi poreklo iz svešteničke porodice iz Bukovika.

Više od 15 godina ovde je službovao i:

-Subotić, rodom iz Krvavaca kod Užica. Od prosvetnih radnika su y poslednje vreme najviše službovali oni koji su rodom iz susednih sela:

-Jovićevići, Stevanići, Ćojbašići, Vujovići i dr.

Vodenice i valjalice.

Smiljevčani su imali više vodenica na Smiljevačkoj reci. Najčešće su bile redovničke. Tako, na Smiljevačkom potoku imamo sledeće: Dragoja Krivokuće, redovnička - podjavorska Vujovića i Krivokuća, Vujovska vodenica, za Vujoviće - Drndare, Širgovska vodenica · za Maksimoviće i Dojčiloviće, Parezanska – za Parezanoviće i Vučićeviće, Đokovska - za 'Đokoviće i Dojčiloviće; Nidžovska · za Jeftoviće; Petkovića – za Petkoviće i Kujundžiće. Na Smiljevačkom potoku nalazila se i valjalica familije Jevtovića. Godine 1962. izgrađena je hidrocentrala u Kovilju za potrebe škole i naselja. Vodenice su izgrađene na Smiljevačkom potoku y Gornjim Balićima - za Kruniće i Ćurčiće, a u Donjim Balićima - za Ćurčiće, Ćetenska je namenjena za Ćetenoviće, Maričiće i Anđelkoviće. Na Nošnici se nalazi nekoliko vodenica za obližnje familije: Milića vodenica, na Nošnici - za Ćurčiće; Krunića vodenica – za Kruniće i Stjenička - za Vujoviće, Popoviće i Krivokuće.

Kolibe.

vnici Smiljevca imaju kolibe u sledećim mestima: Podjavor (zaseok) ima kolibe u mestu Dijelo i tu su stočari Krivokuće (vlasnici). Ravan je mesto gde se nalaze Vujovića kolibe, a Vrelo i dolovi su za Drndare (Vujoviće). Takođe, u Dolovima se nalaze kolibe Maksimovića i Dojčilovića, a na Belatinu, jednom od visova Javora smeštene su kolibe Jovančevića, Dojčilovića, Đokovića i Jevtovića.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Smiljevac (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

PIŠE: Saradnik portala Poreklo Nebojša Bejat

IMENA I OKOLNOSTI POGIBIJE 46 SRBA IZ SELA ORTIJEŠ KOD MOSTARA, KOJI SU POGINULI U: PRVOM SVJETSKOM RATU (28. 6. 1914 – 11. 11. 1918), DRUGOM SVJETSKOM RATU (6. 4. 1941 – 9. 5. 1945) I ODBRAMBENO – OTADŽBINSKOM RATU (3. 4. 1992 – 21. 11. 1995)

(BERBEROVIĆ – 8 poginulih)

[caption id="attachment_67838" align="alignright" width="201"] Berberović (Miho) Mitar[/caption]

BERBEROVIĆ (Miho) SIMO

1880 – 1918.

Bio u austrougarskoj žandarmeriji. Preminuo u bolnici u Mostaru od posljedica namjernog trovanja od strane ljekara. Tom prilikom namjerno je otrovano 18 austorugarskih žandarma srpske nacionalnosti. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

BERBEROVIĆ (Miho) MITAR

1865 – 28. 6. 1941.

Dana 28. 6. 1941. godine ubijen od strane ustaša dok je slomljene noge ležao na krevetu pod nadstrešicom, ispred porodične kuće. Bio je prva žrtva rata, ubijena u Ortiješu. Kada je ustaša, koji je poznavao pokojnog Mitra, pitao Mitra gdje mu je sada kralj, misleći na kralja Petra drugog Karađorđevića, Mitar je stavio ruku na srce i rekao da mu je kralj u srcu, nakon čega ga je ustaša ubio. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ.

BERBEROVIĆ (Miho) DANILO

? – 1942.

Bio u partizanima. Nakon zarobljavanja, ubijen od stane četnika u selu Čičevo kod Konjica. Godina rođenja nikom nije poznata. Sahranjen je na Partizanskom groblju u Mostaru. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

BERBEROVIĆ (Jefto) SLAVKO

1921 – 15. 5. 1943.

Dana 15. 5. 1943. godine, prilikom povratka iz Nevesinja u Ortiješ, ubijen u Podveležu od strane ustaša. Čobanica bošnjačke nacionalnosti primijetila je da se iz pravca Nevesinja kreće grupa od nekoliko Srba. Obavijestila je ustaše, koje su likvidirale cijelu grupu. Podvelež je naseljen isključivo bošnjačkim stanovništvom. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

BERBEROVIĆ (Milan) NOVAK

1921 – nekoliko dana poslije 24. 9. 1944.

Dana 24. 9. 1944. godine biva zarobljen od strane ustaša na lokalitetu Ravnice u Podveležu, naseljenom isključivo bošnjačkim stanovništvom. Počeo je da bježi iz zarobljeničkog stroja, nakon čega su ga ustaše teško ranile. Ostale Srbe iz Ortiješa, koji su bili zarobljeni tog dana, ustaše su pustile. Srpski zarobljenici tražili su od hodže da Novaka Berberovića nose sa sobom, ali pošto je bio teško ranjen, hodža im to nije dozvolio. Obećao je da će Bošnjaci iz Podveleža pokušati da ga izliječe. Nažalost, nakon nekoliko dana je preminuo. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

BERBEROVIĆ (Mirko) LJUBO

1929 – 24. 9. 1944.

Dana 24. 9. 1944. godine poginuo od strane ustaša, na lokalitetu Ravnice u Podveležu, naseljenom isključivo bošnjačkim stanovništvom. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, podignut mu je spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

BERBEROVIĆ (Mitar) GRUJO

? – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Luke, koje se nalaze na obali rijeke Neretve, strijeljan sa grupom Ortiješana od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. Godina rođenja nikom nije poznata. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, podignut mu je spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

[caption id="attachment_67839" align="alignright" width="201"] Berberović (Mitar) Milan[/caption]

BERBEROVIĆ (Mitar) MILAN

? – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu  Luke, koje se nalaze na obali rijeke Neretve, strijeljan sa grupom Ortiješana od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. Godina rođenja nikom nije poznata. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, podignut mu je spomenik.

(VUKOVIĆ – 2 poginulih)

VUKOVIĆ (Stanko) MITAR

? – 1918.

Prisilno mobilisan u Austrougarsku vojsku i zarobljen od strane ruske vojske na ruskom frontu. Nakon zarobljavanja, kao solunski dobrovoljac, pridružio se Srpskoj vojsci. Poslije završetka rata, preminuo je od kolere. Njegovom bratu Veljku, kao naknadu za bratovo učešće u ratu, nadležni državni organi Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca nudili su zemljišni posjed u Srbiji ili novčanu naknadu u visini od 30000 dinara. Veljko se opredijelio za novčanu naknadu.

Godina rođenja Vuković (Stanko) Mitra nikom nije poznata. Sahranjen je u Grčkoj. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

VUKOVIĆ (Aleksa) RISTO

18. 9. 1871 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Luke, koje se nalaze na obali rijeke Neretve, strijeljan sa grupom Ortiješana od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Pronađeno je na seoskom lokalitetu Berberovića vode. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

(ĐURIĆ – 3 poginulih)

ĐURIĆ (Pero) ILIJA

1881 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Dekovača, koja se nalazi na obali rijeke Neretve, strijeljan sa grupom Ortiješana od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, podignut mu je spomenik. Nijedna kvalitetna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

[caption id="attachment_67843" align="alignright" width="201"] Đurić (Risto) Todor[/caption]

ĐURIĆ (Risto) TODOR

1903 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Luke, koje se nalaze na obali rijeke Neretve, strijeljan sa grupom Ortiješana od strane ustaša. Pokušao je da pobjegne, ali je uhvaćen na seoskom lokalitetu Mečikovac i odveden na seoski lokalitet Luke, gdje je strijeljan, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, podignut mu je spomenik.

ĐURIĆ (Uglješa) BOGDAN

15. 5. 1921 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine od strane ustaša ubijen iz vatrenog oružja na seoskom lokalitetu Bašluk, preko puta Medanovih kuća. Bio je hrom i nije služio vojsku, ali je ipak ustašama pružio otpor. Tom prilikom je jednom ustaši uspio da oduzme pušku, ali nije znao da puca. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

(KADIJEVIĆ – 1 poginuli)

[caption id="attachment_67844" align="alignright" width="169"] Kadijević (Đorđo) Nikola[/caption]

KADIJEVIĆ (Đorđo) NIKOLA

16. 12. 1959 – 8. 11. 1992.

Dana 8. 11. 1992. godine poginuo u Vojsci Republike Srpske u rejonu Šipovca u Podveležu u borbi protiv združenih snaga: Hrvatske vojske, Hrvatskog vijeća obrane Hrvatske Republike Herceg – Bosne (HVO) i bošnjačke Armije Republike Bosne i Hercegovine. Smrt je nastupila kao posljedica neprijateljskog pogotka puščanim metkom u predjelu nožne arterije. Nakon pogibije sahranjen je u Nevesinju. Godine 2005. posmrtni ostaci preneseni su u Srpsko pravoslavno groblje Bjelušine u Mostaru. Posthumno je odlikovan Ordenom Njegoša drugog reda.

(KANDIĆ – 1 poginuli)

[caption id="attachment_67845" align="alignleft" width="200"] Kandić (Milinko) Tihomir[/caption]

KANDIĆ (Milinko) TIHOMIR

16. 5. 1972 – 14. 6. 1992.

Rođen u Ortiješu, porijeklom iz Međina kod Mostara. Dana 14. 6. 1992. godine poginuo u Vojsci Republike Srpske u selu Buna kod Mostara. U automobilu u kojem se iz pravca Ortiješa kretao sa vozačem Medan (Momčilo) Đorđom (28. 4. 1971 – 14. 6. 1992), naišao je na zasjedu koju su postavile združene snage: Hrvatske vojske, Hrvatskog vijeća obrane Hrvatske Republike Herceg – Bosne (HVO) i Hrvatskih obrambenih snaga Hrvatske stranke prava (HOS). U redovima HVO – a  i HOS – a, u tom periodu rata, zajedno sa  hercegovačkim Hrvatima, borili su se i hercegovački Bošnjaci. Dio posmrtnih ostataka pronađen je nakon rata. Posmrtni ostaci u cjelini još uvijek nisu pronađeni. Posthumno je odlikovan Medaljom zasluga za narod.

(KARADEGLIJA – 2 poginulih)

KARADEGLIJA (Spasoje) LAZAR

1889 – 1918.

Prisilno mobilisan u Austrougarsku vojsku. Na ruskom frontu prebjegao na rusku stranu. Prilikom pomorskog transporta na Solunski front, poginuo na brodu, koji je u Kineskom moru potopljen od strane japanske flote. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, nije mu podignut spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

[caption id="attachment_67846" align="alignright" width="236"] Karadeglija (Spasoje) Marko[/caption]

KARADEGLIJA (Spasoje) MARKO

1892 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Dekovača, koja se nalazi na obali rijeke Neretve, strijeljan sa grupom Ortiješana od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, podignut mu je spomenik.

(KRNJEUŠIĆ – 2 poginulih)

[caption id="attachment_67847" align="alignleft" width="221"] Krnjeušić (Nikola) Mladen[/caption]

KRNJEUŠIĆ (Nikola) MLADEN

1922 – 1945.

Prilikom povlačenja četnika, u čijim redovima se borio, poginuo na teritoriji Slovenije. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, podignut mu je spomenik.

[caption id="attachment_67848" align="alignright" width="242"] Krnjeušić (Risto) Gojko[/caption]

KRNJEUŠIĆ (Risto) GOJKO

11. 8. 1950 – 11. 11. 1994.

Dana 11. 11. 1994. godine poginuo u Vojsci Republike Srpske na lokalitetu Gnjilo brdo u rejonu Čobanovog polja, prilikom izvlačenja teško ranjenog saborca iz zone borbenih dejstava, u borbi protiv diverzanata bošnjačke Armije Republike Bosne i Hercegovine. Nakon pogibije sahranjen je u Nevesinju. Dana 1. 4. 2017. godine, na godišnjicu smrti njegove majke Krnjeušić (otac Spasoje Škoro) Vasilije (jun 1926 – 1. 4. 2016), posmrtni ostaci preneseni su u Srpsko pravoslavno groblje Ortiješ. Posthumno je odlikovan Zlatnom medaljom za hrabrost.

(MEDAN 16 – poginulih)

MEDAN (Savo) STEVAN

1895 – 1917.

Prisilno mobilisan u Austrougarsku vojsku. Poginuo na teritoriji Italije, u Pijavi, u rejonu Kobarida, za vrijeme bitke između Austrougarske i Italijanske vojske, koja se vodila od 24. 10. do 9. 11. 1917. godine. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, nije mu podignut spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

MEDAN (Đuro) RISTO

1870 – 1918.

Prisilno mobilisan u Austrougarsku vojsku. Prilikom povratka sa Karpata poginuo u Gradišci. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, podignut mu je spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

MEDAN (Mitar) MITAR

1900 – 1918.

Godine 1915. sa svojim bratom blizancem Medan (Mitar) Danilom (1900 – 1920) kao maloljetnik dobrovoljno otišao u Srpsku vojsku. Poginuo 1918. godine prilikom proboja Solunskog fronta. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, nije mu podignut spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

MEDAN (Spasoje) RISTO

? – 1941.

Radio u rudniku u Mostaru odakle je odveden i od strane ustaša ubijen. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. Godina rođenja nikom nije poznata. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ nije mu podignut spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

MEDAN (Spasoje) VIDOJE

? – 1941.

Krenuo na pijacu u Mostar sa namjerom da proda povrće. Tom prilikom je u mostarskom naselju Malta uhvaćen i zaklan od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. Godina rođenja nikom nije poznata. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, nije mu podignut spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

MEDAN (Vidoje) JOVO

? – 1941.

Radio kao željezničar u selu Gabela u opštini Čapljina, odakle je odveden i od strane ustaša ubijen u selu Stara Gabela, nakon čega mu je tijelo bačeno u jamu, u selu Čeljevo kod Čapljine. Posmrtni ostaci 1990. godine preneseni su u zajedničku grobnicu u Spomen kosturnicu u Prebilovcima kod Čapljine, koja je u ljetnim mjesecima ratne 1992. godine minirana od strane združenih snaga: Hrvatske vojske, Hrvatskog vijeća obrane Hrvatske Republike Herceg – Bosne (HVO) i Hrvatskih obrambenih snaga Hrvatske stranke prava (HOS). U redovima HVO – a  i HOS – a, zajedno sa hercegovačkim Hrvatima, u tom periodu rata, borili su se i hercegovački Bošnjaci.

Godina rođenja Medan (Vidoje) Jove nikom nije poznata. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

[caption id="attachment_67854" align="alignleft" width="199"] Medan (Risto) Milan[/caption]

MEDAN (Risto) MILAN

1912 – 1943.

Bio je sekretar komunističke partijske organizacije za dolinu rijeke Neretve. Na tajnom zadatku uhvaćen je od strane četnika. Četnici su sumnjali da je

[caption id="attachment_67856" align="alignright" width="201"] Medan (Vojko) Tomislav[/caption]

partizanski ilegalac. Napili su ga i pronašli petokraku na kragni njegove jakne, nakon čega je u Nevesinju strijeljan. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ podignut mu je spomenik.

MEDAN (Vojko) TOMISLAV

1925 – 1944.

Poginuo u partizanima u selu Pijesci kod Mostara u borbi protiv združenih njemačkih i ustaških fašističkih snaga. Sahranjen je u selu Žitomislić kod Mostara.

[caption id="attachment_67849" align="alignright" width="201"] Medan (Drago) Ljubomir[/caption]

MEDAN (Drago) LJUBOMIR

26. 6. 1922 – 24. 9. 1944.

Dana 24. 9. 1944. godine poginuo od strane ustaša na lokalitetu Ravnice u Podveležu, naseljenom isključivo bošnjačkim stanovništvom. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ.

MEDAN (Maksim) JEFTO

9. 11. 1905 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Dekovača, koja se nalazi na obali rijeke Neretve, strijeljan sa grupom Ortiješana od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Pronađeno je na seoskom lokalitetu Čelebića luka, na obali rijeke Neretve. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

[caption id="attachment_67852" align="alignleft" width="225"] Medan (Maksim) Strahinja[/caption]

MEDAN (Maksim) STRAHINJA

1912 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Luke, koje se nalaze na obali rijeke Neretve, strijeljan sa grupom Ortiješana od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Pronađeno je u selu Žitomislić, gdje je i sahranjen. Poslije završetka rata, posmrtni ostaci preneseni su u Srpsko pravoslavno groblje Ortiješ.

[caption id="attachment_67837" align="alignright" width="225"] Medan (Vidoje) Danilo[/caption]

MEDAN (Vidoje) DANILO

1899 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine brutalno izmasakriran od strane ustaša, na seoskom lokalitetu Dekovača, na obali rijeke Neretve, odakle je posmrtne ostatke voda donijela na seoski lokalitet Peškina šuma, na obali rijeke Neretve, gdje je i sahranjen. Nakon toga, iz njegovog groba nikle su košćele. Posmrtni ostaci, nakon završetka rata, preneseni su u Srpsko pravoslavno groblje Ortiješ.

MEDAN (Nikola) ŠĆEPO

1899 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Staro igralište, s leđa ubijen od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu na seoskom lokalitetu Dilarevo. Nakon pogibije sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Prilikom prenosa posmrtnih ostataka iz stare u novu grobnicu u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, sinovi i unuci ustanovili su da mu je metak prošao kroz oko.

[caption id="attachment_67850" align="alignright" width="203"] Medan (Đuro) Đorđo[/caption]

MEDAN (Đuro) ĐORĐO

1907 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Luke, koje se nalaze na obali rijeke Neretve, strijeljan sa grupom Ortiješana od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Pronađeno je u selu Žitomislić. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ.

[caption id="attachment_67853" align="alignleft" width="257"] Medan (Momčilo) Đorđo[/caption]

MEDAN (Momčilo) ĐORĐO

28. 4. 1971 – 14. 6. 1992.

Dana 14. 6. 1992. godine poginuo u Vojsci Republike Srpske u selu Buna kod Mostara. U automobilu u kojem se iz pravca Ortiješa kretao sa suvozačem Kandić (Milinko) Tihomirom (16. 5. 1972 – 14. 6. 1992), naišao je na zasjedu koju su postavile združene snage: Hrvatske vojske, Hrvatskog vijeća obrane Hrvatske Republike Herceg – Bosne (HVO) i Hrvatskih obrambenih snaga Hrvatske stranke prava (HOS). U redovima HVO – a i HOS – a, u tom periodu rata, zajedno sa hercegovačkim Hrvatima, borili su se i hercegovački Bošnjaci. Dio posmrtnih ostataka pronađen je nakon rata. Posmrtni ostaci u cjelini još uvijek nisu pronađeni. Posthumno je odlikovan Medaljom zasluga za narod.

MEDAN (Jovo) RAJKO

5. 6. 1935 – 20. 7. 1995.

[caption id="attachment_67851" align="alignright" width="207"] Medan (Jovo) Rajko[/caption]

Dana 20. 7. 1995. godine poginuo u Vojsci Republike Srpske u selu Svinjarina u Podveležu, na ratnom zadatku snabdijevanja hranom i vodom boraca na prvoj liniji odbrane. Tom prilikom, vojnim automobilom kojim je vršio ratni zadatak, naišao je na protivtenkovsku minu koju su postavili diverzanti bošnjačke Armije Republike Bosne i Hercegovine. Sahranjen je u Trebinju. Posthumno je odlikovan Medaljom zasluga za narod.

(MIHIĆ – 1 poginuli)

MIHIĆ (Jovo) SIMO

1876 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Luke, koje se nalaze na obali rijeke Neretve, strijeljan sa grupom Ortiješana od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ nije mu podignut spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

(PUDAR – 1 poginuli)

PUDAR (Risto) MAKSIM

30. 10. 1907 – 18. 8. 1941.

Osjećao bolove u donjem dijelu stomaka zbog čega se ljekaru obratio za pomoć. Dijagnoza – upala slijepog crijeva. Dana 18. 8. 1941. godine preminuo od posljedica trovanja lijekovima koje mu je namjerno propisao ustaški ljekar bošnjačke nacionalnosti, što je kasnije i priznao. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ.

(ĆUK – 1 poginuli)

[caption id="attachment_67842" align="alignleft" width="250"] Ćuk (Novica) Luka[/caption]

ĆUK (Novica) LUKA

8. 6. 1951 – 28. 6. 1992.

Rođen u selu Ubosko u opštini Ljubinje. Dana 28. 6. 1992. godine poginuo u Vojsci Republike Srpske u rejonu Jelovca u Podveležu, u borbi protiv združenih snaga: Hrvatske vojske, Hrvatskog vijeća obrane Hrvatske Republike Herceg – Bosne (HVO), Hrvatskih obrambenih snaga Hrvatske stranke prava (HOS) i bošnjačke Armije Republike Bosne i Hercegovine. Smrt je nastupila kao posljedica pogotka neprijateljskim puščanim metkom u predjelu grudi. Nakon pogibije sahranjen je u Nevesinju. Godine 2004. posmrtni ostaci preneseni su u rodno Ubosko. Posthumno je odlikovan Medaljom zasluga za narod.

(CRNOGORAC – 1 poginuli)

[caption id="attachment_67841" align="alignright" width="200"] Crnogorac (Nikola) Đorđo[/caption]

CRNOGORAC (Nikola) ĐORĐO

28. 1. 1928 – 24. 9. 1944.

Dana 24. 9. 1944. godine poginuo od strane ustaša na lokalitetu Ravnice u Podveležu, naseljenom isključivo bošnjačkim stanovništvom. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ.

(ČABRILO – 3 poginulih)

ČABRILO (Maksim) VASO

13. 2. 1927  – 13. 6. 1943.

Dana 13. 6. 1943. godine poginuo u partizanima u Bici na Sutjesci. Sahranjen je u zajedničkoj partizanskoj grobnici na Tjentištu kod Foče. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ podignut mu je spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

ČABRILO (Vukan) MAKSIM

13. 9. 1886 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Luke, koje se nalaze na obali rijeke Neretve, strijeljan sa grupom Ortiješana od strane ustaša, nakon čega mu je tijelo bačeno u rijeku Neretvu. Pronađeno je na seoskom lokalitetu Peškin park. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

[caption id="attachment_67840" align="alignright" width="225"] Čabrilo (Ilija) Vlado[/caption]

ČABRILO (Ilija) VLADO

17. 5. 1947 – 26. 9. 1993.

Rođen u selu Žuberin u opštini Nevesinje.

Dana 26. 9. 1993. godine na lokalitetu Ravnice u Podveležu, preminuo u Vojsci Republike Srpske, od posljedica srčanog udara, van borbenih dejstava. Sahranjen je u rodnom Žuberinu. Posthumno je odlikovan Medaljom zasluga za narod.

(DŽONLAGA – 4 poginulih)

DŽONLAGA (Nikola) ŠPIRO

? – ?

Poginuo u Mađarskoj u Austrougarskoj vojsci u koju je bio prisilno mobilisan. Posmrtni ostaci nisu pronađeni. Godina rođenja i godina pogibije nikom nisu poznate. U Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, nije mu podignut spomenik. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

DŽONLAGA (Špiro) NIKOLA

1906 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Čiljevače, pod kruškom, ispod koje je pokušao da se sakrije, ubijen vatrenim oružjem od strane ustaša. Zarobili su ga u kući Karadeglije (Jovo) Jove (1913 – 1989), kod kojeg je preselio iz svoje kuće koja je bila srušena u bombardovanju od strane njemačke avijacije. Pokušao je da pobjegne niz seoski lokalitet Handanovina, ali su ga sustigli u blizini Medanovih kuća. Bio je izuzetno jak čovjek. Dvojici ustaša zgrabio je glave i udario ih glavom o glavu, nakon čega su ga, pri ponovnom pokušaju bijega, ranili. I ranjen, uspio je da pobjegne pod krušku na seoskom lokalitetu Čiljevače, gdje je sa bratom Jovom (1913 – 30. 9. 1944) ubijen. Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

DŽONLAGA (Špiro) JOVO

1913 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine ubijen vatrenim oružjem na seoskom lokalitetu Čiljevače, pod kruškom, gdje je pokušao da se sakrije. Ustaše su ga sustigle i ubile. Pokušao je da pobjegne iz kuće Karadeglije (Jovo) Jove (1913 – 1989), kod kojeg je preselio jer mu je kuća bila srušena u bombardovanju od strane njemačke avijacije. Sa njim je na istom lokalitetu ubijen i njegov brat Nikola (1906 – 30. 9. 1944). Sahranjen je u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

DŽONLAGA (Nikola) ŠPIRO

1929 – 30. 9. 1944.

Dana 30. 9. 1944. godine na seoskom lokalitetu Lauševac, pri pokušaju bijega, ubijen vatrenim oružjem od strane ustaša. Živio je u kući Karadeglije (Jovo) Jove (1913 –1989), jer je njegova kuća srušena u bombardovanju od strane njemačke avijacije. Nakon pogibije sahranjen je u zajedničku grobnicu na seoskom lokalitetu Starčine u susjednom selu Lakiševine. Poslije završetka rata, posmrtni ostaci preneseni su u Srpsko pravoslavno groblje Ortiješ. Nijedna fotografija, nažalost, nije sačuvana.

NEDELJA, 24. 9. 1944. GODINE, DAN KADA SU NA LOKALITETU RAVNICE U PODVELEŽU, NASELJENOM ISKLJUČIVO BOŠNJAČKIM STANOVNIŠTVOM, POGINULA 4 SRBINA IZ ORTIJEŠA

U nedelju 24. 9. 1944. godine grupa Srba iz Ortiješa organizovano je krenula iz sela zbog straha od najavljenog ustaškog zločina koji se dogodio u subotu 30. 9. 1944. godine. Cijela grupa kretala se zajedno do Podveleža, gdje je došlo do podjele. Dio grupe krenuo je u selo Hrgud kod Stoca, a dio u selo Zijemlja, sjeveroistočno od Mostara. Grupu koja je krenula prema Hrgudu, koji je bio pod kontrolom partizana, vodio je IVANIŠEVIĆ (Đorđo) VLADO (1913 – 1972), partizan iz susjednog sela Lakiševine, a grupu koja je krenula prema Zijemljima, koja su bila pod kontrolom četnika, vodio je BERBEROVIĆ (Simo) NIKOLA (1905 – 1980), komandant ortijeških četnika. Grupa koja je krenula prema Zijemljima bila je primijećena od strane čobanica u rejonu Podveleža. Čobanice su obavijestile ustaše da su četnici krenuli prema Podveležu sa namjerom da ubijaju Bošnjake. Ustaše su postavile zasjedu i na lokalitetu Ravnice likvidirale 3 i zarobile nekoliko Ortiješana. Iz zarobljeničkog stroja 1 Ortiješanin je pokušao da pobjegne nakon čega su ga ustaše teško ranile. Kada je hodža vidio šta se desilo i kada se uvjerio da Srbi iz Ortiješa nisu imali namjeru da ubijaju Bošnjake iz Podveleža, preživjele je, prema postignutom dogovoru sa četničkim komandantom iz Ortiješa BERBEROVIĆ (Simo) NIKOLOM (1905 – 1980), pustio da prođu prema Zijemljima. Hodža nije dozvolio Ortiješanima da ranjenika nose na Zijemlja, obećavši da će podveleški Bošnjaci pokušati da ga izliječe. Nekoliko dana kasnije ranjenik je preminuo. Od ukupno 4 poginulih, poginula su: 2 Berberovića, 1 Medan i 1 Crnogorac.

Grupa koja je krenula prema Hrgudu nije imala nikakvih problema.

SUBOTA, 30. 9. 1944. GODINE, NAJTRAGIČNIJI DAN U ISTORIJI SRBA IZ ORTIJEŠA

U subotu 30. 9. 1944. godine, ustaše su prema Ortiješu i susjednom selu Lakiševine krenule iz pravca susjednih sela: Buna, Gnojnice i Dračevice sa ciljem da likvidiraju sve muškarce starije od 15 godina. Muškarce iz Lakiševina planirali su da likvidiraju na seoskom lokalitetu Starčine u Lakiševinama, a muškarce iz Ortiješa na seoskim  lokalitetima: Dekovača i Luke, na obali rijeke Neretve u Ortiješu. Plan vezan za izvršenje ovog zločina bio je usaglašen na sastancima održanim na Buni i u Ortiješu, u dijelu sela gdje žive Bošnjaci.

Pošto su Lakiševine znatno manje od Ortiješa, tamošnje ljude su lakše pohvatali i odveli ih na seoski lokalitet Starčine, gdje su strijeljali ukupno 14 ljudi: 9 Šupljeglava i 5 Ivaniševića.

U Ortiješu ustaše su ubile 17 muškaraca na 6 seoskih lokacija: Luke (ukupno 8), Dekovača 4, Čiljevače 2, Staro igralište 1, Bašluk 1 i Lauševac 1. Ubijena su: 5 Medana, 3 Đurića, 3 Džonlaga, 2 Berberovića, 1 Karadeglija, 1 Vuković, 1 Mihić i 1 Čabrilo. Zločin je preživio BERBEROVIĆ (Mitar) MIRKO (1897 – 1975). Tokom strijeljanja na seoskom lokalitetu Luke, bio je zatrpan tijelima strijeljanih, koja su ga gurnula u rijeku Neretvu. Uhvatio se za grane vrbe i držao se za njih dok ustaše nisu završile strijeljanje. Nakon završetka rata, sa svojom kćerkom BOSILJKOM udatom FILIPOVIĆ (22. 12. 1925 – 15. 6. 2004), pred nadležnim sudom svjedočio je o ovom zločinu jer je dobro poznavao izvršioce zločina, ustaše Bošnjake iz Ortiješa i Hrvate i Bošnjake iz okolnih sela: Buna, Gnojnice i Dračevice. Komunističke vlasti, umjesto da najstrože kazne izvršioce ovog zločina, BERBEROVIĆ (Mitar) MIRKA  (1897 – 1975) i njegovu kćerku BOSILJKU udatu FILIPOVIĆ (22. 12. 1925 – 15. 6. 2004), zbog remećenja međunacionalnih odnosa, osuđuju na kaznu zatvora uz prisilni rad.

Ipak, mali broj ustaša odgovarao je pred nadležnim sudom, ali nisu odgovarali svi koji su bili odgovorni za ovaj zločin. Oni koji su osuđeni, nisu dobili odgovarajuće kazne.

Pored ustaša Bošnjaka iz Ortiješa i Hrvata i Bošnjaka iz susjednih sela: Buna, Gnojnice i Dračevice, u zločinu nad Srbima iz Ortiješa i Lakiševina, učestvovali su i ustaški ekstremisti hrvatske i bošnjačke nacionalnosti iz drugih dijelova Hercegovine.

Posebno treba da se istakne da su pojedini Hrvati s Bune i pojedini Bošnjaci iz Ortiješa, rizikujući sopstvene živote, upozoravali Srbe da će se zločin desiti. Većina Srba im nije vjerovala jer su smatrali da ni za šta nisu krivi. Pojedine ustaše među kojima su bile i  pojedine komšije Bošnjaci iz Ortiješa nisu dozvolili da se ubijaju srpske žene. Dio muškaraca koji se spasio, ozbiljno je shvatio upozorenja pojedinih Hrvata s Bune i pojedinih Bošnjaka iz Ortiješa, pa je pobjegao iz Ortiješa, dio je imao sreću da taj dan ne bude u Ortiješu, a dio se vješto sakrio i imao sreću da ih ustaše ne pronađu. U Ortiješu, na Zadružnom domu, bila je podignuta spomen – ploča na kojoj nisu bila uklesana imena svih poginulih Srba iz Ortiješa i susjednog sela Lakiševine, već samo jednog broja. Na toj spomen – ploči bila su uklesana imena Srba iz Lakiševina koji uopšte nisu živjeli u Lakiševinama, već u Mostaru, a vodili su porijeklo iz Lakiševina. Dom je u ljetnim mjesecima ratne 1992. godine, miniran od strane združenih snaga: Hrvatske vojske, Hrvatskog vijeća obrane Hrvatske Republike Herceg – Bosne (HVO) i Hrvatskih obrambenih snaga Hrvatske stranke prava (HOS). U tom periodu Odbrambeno – otadžbinskog rata (3. 4. 1992 – 21. 11. 1995), zajedno sa hercegovačkim Hrvatima, u redovima HVO – a i HOS – a, borili su se i hercegovački Bošnjaci. Na mjestu gdje je prije rata bio Dom, danas je privatna kuća građanina hrvatske nacionalnosti.

Godine 2016. sredstvima Vlade Republike Srpske na novoj lokaciji, pored Srpskog pravoslavnog groblja Ortiješ, izgrađen je novi  dom, koji nosi naziv Društveni dom.

U ljetnim mjesecima ratne 1992. godine zapaljene su skoro sve srpske kuće u Ortiješu, a neke su i minirane. U kućama je izgorio veliki broj sačuvanih fotografija poginulih Srba iz Ortiješa u Drugom svjetskom ratu (6. 4. 1941 – 9. 5. 1945). Na nadgrobnim spomenicima u Srpskom pravoslavnom groblju Ortiješ, namjerno je uništeno nekoliko fotografija Srba iz Ortiješa, koji su poginuli u Drugom svjetskom ratu (6. 4. 1941 – 9. 5. 1945).

Na ustupljenim podacima, moralnoj, logističkoj podršci i strpljenju, autor srdačno zahvaljuje svim potomcima žrtava iz: Prvog svjetskog rata (28. 6. 1914 – 11. 11. 1918), Drugog svjetskog rata (6. 4. 1941 – 9. 5. 1945) i Odbrambeno – otadžbinskog rata (3. 4. 1992 – 21. 11. 1995), Srbima iz sela Ortiješ kod Mostara.

Autor je saradnik portala Poreklo Nebojša Bejat, rođen 26. 7. 1976. godine u Mostaru. Nebojšin otac Milan rođen je 14. 2. 1947. godine u selu Donji Poplat u opštini Stolac, udaljenom oko 40 km jugoistočno od Mostara, a majka Vasilija, kćerka Medan (Nikola) Mihajla (1907 – 13. 5. 1971), rođena je 21. 4. 1950. godine u Ortiješu. Prije Odbrambeno – otadžbinskog rata (3. 4. 1992 – 21. 11. 1995) svaki vikend i svaki ljetni i zimski školski raspust provodio je u Ortiješu kod svog ujaka Medan (Mihajlo) Milovana (22. 11. 1941 – 13. 2. 1997) i njegove supruge Medan (otac Danilo Radan) Vidosave, rođene 22. 6. 1941. godine u selu Žiljevo kod Nevesinja. U Ortiješu je proveo najsrećnije trenutke djetinjstva što ga je motivisalo da istraživačkim radom, dođe do podataka vezanih za poginule Srbe iz Ortiješa u: Prvom svjetskom ratu (28. 6. 1914 – 11. 11. 1918), Drugom svjetskom ratu (6. 4. 1941 – 9. 5. 1945) i Odbrambeno – otadžbinskom ratu (3. 4. 1992 – 21. 11. 1995).

Maj 2018. godine

The post Poginuli Srbi u ratovima u 20. veku iz sela Ortiješ kod Mostara appeared first on Poreklo.

Đevrske su selo u Dalmaciji (oblast Bukovica), jugozapadno od Kistanja. Pripadaju opštini Kistanje (Šibensko-kninska županija).

Đevrske su dobile ime po izumrloj porodici Đevrsko/Đevrsković, koja je imala posede u doba turske vladavine.

U selu se nalazi pravoslavna crkva Svetog Ilije iz 1537. godine.

Zaselak Nožice/Nožica je deo sela Đevrske, iako se ponekad navodi kao posebno naselje.

Na popisu 1991. godine, Đevrske su imale 836 stanovnika, od čega 817 Srba (98%), 3 Hrvata, 3 Jugoslovena i 13 ostalih.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

ARDALIĆ (64) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

BALJKOVIĆ (40) – Lazareva Subota (prisutni u 18. veku)

BIŽIĆ (16) – Sveti Dimitrije (prisutni u 18. veku)

BJELANOVIĆ (66) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

BORAK (10) – Sveti Stefan (prisutni u 18. veku)

VOJINOVIĆ/VOJNOVIĆ (12) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

GNJIDIĆ (92) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

DOBRIJEVIĆ (1) – Sveti Stefan

DRAGAŠ (28) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

ĐURICA (3) – Sveti Georgije

ŽIVKOVIĆ (11) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

JAKOVLJEVIĆ (27) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

JELAČA (11) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

JOVIĆ (24) – Sveti Ilija (prisutni u 18. veku)

KORDA (21) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

LETUNICA (37) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

LEŽAIĆ (177) – Sveti Stefan (prisutni u 18. veku)

MALEŠEVIĆ (7) – Sveti Jovan

MANDIĆ (149) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

PAVIĆ (43) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

RADOŠEVIĆ (14) – Sveti Sefan (prisutni u 18. veku)

RONČEVIĆ (20) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

TOŠIĆ (184) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

ĆAKIĆ (39) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

CVJETAN/CVIJETAN (34) – Sveti Trifun (prisutni u 18. veku)

CRVAK (31) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Đevrske (Kistanje) appeared first on Poreklo.

Gošić je malo selo u Dalmaciji (oblast Bukovica), zapadno od Kistanja. Pripada opštini Kistanje (Šibensko-kninska županija).

Na popisu 1991. godine, Gošić je imao 107 stanovnika, od čega 106 Srba (99%) i 1 nepoznat.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

BORAK (121) – Sveti Stefan (prisutni u 18. veku)

EGIĆ (8) – Sveti Nikola

ŽEŽELJ (60) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

LETUNICA (8) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Gošić (Kistanje) appeared first on Poreklo.

Krnjeuve su malo selo u Dalmaciji (oblast Bukovica), jugozapadno od Kistanja. Pripadaju opštini Kistanje (Šibensko-kninska županija).

Na popisu 1991. godine, Krnjeuve su imale 245 stanovnika, od čega 242 Srbina (99%) i 3 ostala (bez Hrvata)

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

GNJIDIĆ (144) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

PAVIĆ (10) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

ŠARIĆ (106) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Krnjeuve (Kistanje) appeared first on Poreklo.

Zečevo je malo selo u Dalmaciji, zapadno od Kistanja. Pripada opštini Kistanje (Šibensko-kninska županija).

Kula Zečevo se nalazi na istoimenom brdu (325 m). Tu je 1648. godine poginuo uskočki harambaša Vuk Mandušić, u pokušaju da je preotme Turcima.

Na popisu 1991. godine, Zečevo je imalo 218 stanovnika, od čega 217 Srba (99,5%) i jednog Jugoslovena.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

ARDALIĆ (37) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

BJELANOVIĆ (11) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

ĐURICA (72) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

KORDA (125) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

MANDIĆ (64) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

ĆAKIĆ (74) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Zečevo (Kistanje) appeared first on Poreklo.

Društvo srpskih rodoslovaca „Poreklo“ je prikupio sredstva za testiranje genetskog porekla deset rodova iz plemena Pipera.

Pozivamo sve zainteresovane Pipere koje zanima njihovo genetsko poreklo i međusobne veze slojeva stanovništva u plemenu da nam se jave radi dogovora oko uzimanja uzorka (bukalni bris) i dalje organizacije testiranja. Napominjemo da je testiranje besplatno, a da je redovna tržišna cena u laboratorijama više od 100 eura. Kandidati za testiranje mogu biti isključivo muškarci pošto se analizira Y-DNK hromozom.

Rezultati će biti korišćeni isključivo u naučne svrhe – radi utvrđivanja najdaljeg porekla ovih rodova i upoređivanja sa već utvrđenim rezultatima ranije testiranih. O utvrđenom rezultatu testirana lica biće obaveštena u najkraćem roku nakon što laboratorija dostavi podatke u „Poreklo“. Rezultati će biti objavljeni i u tabeli Srpskog DNK projekta.

Društvo srpskih rodoslovaca „Poreklo“ utvrdilo je spisak rodova koji su zanimljivi za utvrđivanje porekla. Radi se o sledećim rodovima iz plemena Pipera (klasifikacija je urađena prema opisu plemena Pipera koji je dat u radu Jovana Erdeljanovića „Postanak plemena Pipera“):

Piperi / Lutovci:

ĐURKOVIĆ, PILETIĆ ili DRAGIĆEVIĆ  (Aranđelovdan)
LUTOVAC (Nikoljdan)  - Dapsiće, Zagorje / Berane
MARKOVIĆ, POPOVIĆ ili PEROŠEVIĆ (Aranđelovdan)
VUŠKOVIĆ ili RADETIĆ (Aranđelovdan)

Mrke:

BRACANOVIĆ ili KRČKOVIĆ (Aranđelovdan)

Crnci:

VUKAŠINOVIĆ, VUČINIĆ ili PULEVIĆ (Aranđelovdan)

Stijenjani:

LIJEŠEVIĆ (Tomindan)
POPOVIĆ ili DRAGIŠIĆ (Aranđelovdan)

Lužani:

BOŽANOVIĆ ili BEČANOVIĆ (Aranđelovdan)
STANIŠIĆ (Aranđelovdan)

No, pozivamo i sve ostale zainteresovane pripadnike drugih piperskih rodova da se prijave. Ukoliko se ne prijavi neko od pripadnika pobrojanih rodova, biće izvršen izbor između ostalih prijavljenih. Prednost će, u tom slučaju, imati pripadnici drugih rodova koji su ogranak nekog šireg bratstva sa navedenog spiska.

Za podatke o postupku testiranja i za prijavu, možete se obratiti na mejl: nebojsa.babic@poreklo.rs .

Naslovna slika: Manastir Ćelija Piperska, sa svetigora.com

The post Testiranje Pipera appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva naselja Ivanjica, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj naselja.

Centar Moravičkog Starog Vlaha se nalazi u Ivanjici,  varošici smeštenoj na obalama Moravice, na nadmorskoj visini od oko 460 m.

Postanak naselja.

Ivanjica je formirana nakon konačnog oslobođenja od Turaka (1833). Prema planu velikog kneza Miloša Obrenovića sedište novooslobođenog starovlaškog kraja trebalo je da bude y Priličkom polju, kod Hadžinog broda. Ali, moravički starešina  Simo Jaković lokaciju današnje Ivanjice pomera nešto uzvodno na današnje posede bedinovaroških muslimana Šljivića i naselje Omer-bega Čavića, ispod Gliječkog brda. Tako na prostoru između Gliječkog i Čubrića potoka, na zemljištu pored Moravice, močvarnom i obraslom drvećem, najviše ivama, nastaje novo naselje - Ivanjica. Naselili su je trgovci i zanatlije iz okoline, ali i iz Crne Gore i Hercegovine. Ivanjica prvih godina (1835) ima svega 22 poreske glave i predstavlja najmanje naselje y moravičkom kraju.

Osnivači Ivanjice:

Prvi stanovnici Ivanjice su:

Aščija Nikola, Barjaktarević Borće, Bogdanović Pavle, Vujović Gačo, Vukašinović Dragutin, Dragićevići Drago i Milan, Drobnjak Simo, Lazarevići Marko i Tomo, Milovanović Boško, Mitrović Stojan, Mrdak Antonije i Radovan, Polipad Miailo, Pržić Aleksa, Sarajlija 'Borđe, Srbulović Ilija, Stojković Vukota, Tuvegdžija Petar, Ceković Risto i Šiljak Luka. Odmah za njima u Ivanjicu se doseljavaju braća Savići i Popovići iz Sveštice, Pivljak Petronije iz Raščića, Karaklajić Milisav iz Šarenika, Tutunović Todor iz Radaljeva i Bojović Vučić iz Srednje Reke.

Škola i ostale institucije.

U tek formiranom naselju otvara se osnovna škola (1834), sud i druge institucije. Crkva je sagrađena 1836. godine prilozima naroda, a živopisana 1862. (o njenom napretku starao se lično knez Miloš Obrenović).Tu je i veći broj zanatskih i ugostiteljskih radnji, tri pijace. Razvoj privrednog života dovodi do naseljavanja ljudi iz Crne Gore i Hercegovine (uglavnom Vasojevića), kao i golijskih i javorskih sela (Maslovarići, Petrovići, Jojići, Vukovići, Pavićevići, Radonjići). Godine 1846. Ivanjicu je zahvatio katastrofalan požar, koji je staru varošicu pretvorio u pepeo.

Razvoj naselja.

O brzom razvoju Ivanjice najbolje govore podaci o broju stanovnika: dok je 1835. godine bilo samo 22 poreske glave, 1845. ima 122 kuće sa 501 stanovnikom, a 11 godina kasnije y Ivanjici je nastanjeno 1148 ljudi. U 20. veku broj Ivanjičana se udesetostručio.

Najstariji objekti u Ivanjici.

Jedan od najstarijih sačuvanih objekata u Ivanjici je Kušića han. Smešten y samom centru varošice služio je kao konačište kiridžijama, koji su dolazili sa Zlatibora i iz Sandžaka. Veliku zanimljivost predstavlja i kameni most, koji se sastoji od jednog luka i spaja obale Moravice na putu Javor - Dragačevo. Izgradili su ga, 1906. godine, italijanski majstori od klinasto tesanog kamena, bez vezivnog materijala. Ivanjička biblioteka sa čitaonicom osnovana je 1868. godine. Pored nje, svakako veliki kulturni  značaj imaju i Dom kulture i umetnička Galerija, koji su novijeg datuma. Od kulturno–istorijskih znamenitosti treba istaći i grob Boška Jugovića. Prema narodnom predanju, na brdu iznad Ivanjice, nazvanom Palibrčki grob, nalazi se grobnica ovog čuvenog junaka. Povlačeći se ranjen sa Kosova, došao je dovde i tu umro. Blagoje Luković, iz Ivanjice, na tom mestu je, 1911. godine, sagradio crkvicu i posadio devet hrastova (koliko je izginulo braće Jugovića).

Privredni, zdravstveni i kulturni razvoj.

Prvi moderniji privredni kapaciteti počeli su se podizati i razvijati početkom 20. veka. Tad je y Ivanjici osnovano i prvo akcionarsko društvo za podizanje električne centarle. To je omogućilo da se u ostacima Čavića hana podigne električni mlin, a u blizini vunovlačara i strugara. U Ivanjici je 1911. Godine puštena y rad četvrta hidrocentrala y Srbiji. U to vreme Ivanjica je imala svega 200 kuća, a pamte se reči jednog meštanina: "Od danas je y Ivanjici večiti dan". Početkom 20. veka osnovana je i bolnica.

Razvoj industrije y Ivanjici privukao je mnoge da siđu sa planine i zaposle se y ovdašnjim fabrikama, što je uticalo na smanjenje poljoprivredne proizvodnje, naročito nekada čuvenog stočarstva. Tako su stvoreni i drugi problemi koji se u poslednje vreme pokušavaju rešiti dislociranjem izvesnih industrijskih pogona u seoske centre, kako bi se tamo zadržao seoski živalj. Šezdesetih i početkom sedamdesetih godina 20. veka y Ivanjici je organizovana vesela višednevna kulturno-zabavna manifestacija pod imenom " Nušićijada". S obzirom da je y pripremi knjiga o staroj Ivanjici i starim Ivanjičanima, ovde ćemo dati samo kratak prikaz familija koje se nalaze y varošici. Stanovnike smo razvrstali na starosedeoce (one koji su ovde živeli pre Drugog svetskog rata) i kasnije doseljene.

A.  Starosedeoci (azbučnim redom).

-Ajdačići,- Aleksići, 2 kuće, -Adžići,- Beševići, 2 k.,- Bogdanovići, -Bojanovići, 2 k„ ----Bojovići, -Boškovići, 2 K., -Bradići, Z K., -Vasovići, -Veličkovići, -Vilimonovići, ---Vojinovići, -Vujovići, 2 k., -Vukićevići, 2 K., -Vuksanovići, -Vučićevići, 4 K., -Glavinići, -Grbići, -Grozdanovići, 2 K.,- Grojići, -Grujovići, -Damjanovići, -Danilovići, 2 K., -Danilovići, 2 K., -Dramićanin, -Draškovići, -Đorđevići,  -Đukići, -Đurići, Z k., -Erići, -Zarići, 2 K., -Zečevići, 2 K., -Ivanovići, 2 K., -Jankovići, -Jelići, 4 K., -Jeremići, 2 k., -Jovanovići, -Jovančevići, 2 k., -Jovićevići, -Jojići, -Jokovići, -Kaluševići, -Karaklajići, Z k., -Kovačevići, -Krivokuće, 2 k., -Kurćubići, -Lazarevići, -Lukačevići, Z k., -Lukići, -Lukovići (1 ), Z K., -Lukovići (2), 2 K., -Maksimovići, -Manojlovići, -Maričići, 2 K., -Markovići, -Maslaći, -Milenkovići, 2 k., -Milivojevići, -Milovanovići, 2 K., -Milosavljevići (1), 3 K., -Milosavljevići (2), 2 K., -Miloradovići, -Milutinovići, 5 K., -Mihailovići, 4 k., -Mojovići, -Mojsilovići, --Nastići, -Neškovići, -Nešovanovići, Z K., -Nikačevići, -Nikolići, -Obradovići, -Ocokoljići, -Parezanovići, -Petakovići, 2 K., -Petakovići, 2 K., -Petrovići (1), 2 K., -Petrovići (2), 3 K., -Petronijevići, -Pecići, Z K., -Poledice, 2 K., -Popovići, 6 K., --Prinčevci, 2 K., -Prodanovići, -Protići, -Punišići, 2 K., -Radivojevići (1 ), -Radivojevići (2), 2 K.,- Rajovići, 2 K., -Ranđići, 2 K., -Racići, 2 K., -Ristići, 2 K., -Ršumovići, -Savići, -Salevići, -Samardžići, 2 k., -Spasovići, 4 K., -Stefanovići, -Stojanovići, 2 K., -Strugarevići, -Tomaševići, -Ćurčići, 4 K., -Šakići, 2 K., -Šljivići, -Šolajići, 2 K.

B. Novi stanovnici (azbučnim redom).

-Avramovići, 2 K., doseljeni iz Gleđice,  -Azanjci, (Burđic), iz Rokci,  -Aleksići, iz Pridvorice,  -Andrići, iz Crnjeva,  -Adžemovići, iz Radaljeva,  -Balasovljevići, sa strane,  -Basurovići, iz Užica,  -Belići, porodica jednog šumara, sa strane,  -Belčevići, 2 K., iz Brusnika,  -Betinjac, sa strane,  -Beševići, iz Crnjeva,  -Bjelogrlići, iz stare Ivanjice,  -Bogdanovići, iz Sivčine,  -Blagojevići, iz Dobrače,  -Bogićevići, iz Mionice,  -Bogosavljevići, iz Luka,  -Božovići, iz Lopaša,  -Bojanovići, iz Bukovice,  ---Bojovići, 2 K., iz Vasiljevića,  -Bojovići, iz Rokci,  -Borovići, 4 k„ iz Daića,  -Botorići, Z K., iz Opaljenika, -Bradići, 9 K., iz Ravne Gore (javorske), -Bratuljevići, iz Deretina,  -Brašanac, iz Prijepolja,  -Brezjakovići, iz Daića, -Brkušani, 2 k., iz Čečine, -Bujoševići, iz Raščića,  -Burojevići, iz Sivčine,  -Vasilići, iz Tisovice,  -Vasilijevići, iz Sivčine,  -Vasiljevići, iz Dobrog dola, -Vasovići, iz Vučaka, -Veđići, iz Kušića,  -Veličkovići, iz Mane,  -Veljkovići, sa strane,  -Vidići, iz Rovina, -Vojinovići, 3 k., iz stare Ivanjice, -Vojinovići, porodica jednog oficira, iz Požege, -Vratonjići, iz Lise, -Vujovići, iz Smiljevca, -Vukadinovići, iz Gleđice, -Vukajlovići, sa strane, -Vukašinovići, iz Gleđice,  -Vukićevići, iz Medovina,  -Vulovići, iz Daića, -Vučićevići, iz Sivčine,  -Gavrilovići, 2 k., iz Kosovice,  -Gavrovići, iz Požege, -Gvozdenovići, iz Užica,  -Glavinići, iz Rokci,  -Gligorijevići, iz Požege,  -Glintići, iz Deretina, -Gostiljac, iz Lipnice (Čačak),  -Grbići, iz Jevca, -Grbovići, iz Dunišića (Sjenica),  -Grojići, iz stare Ivanjice,  -Gromovići, iz Opaljenika,  -Grujovići, iz Daića,  -Dabovići, iz Maskove,  -Danilovići, iz Sivčine,  -Dedajići, sa strane, -Deribo, Rus,  -Dimitrijevići, 2 K., iz Prinčeva Brda,  -Dovijanići, iz Dubrave,  -Dragići, sa strane,  -Dragićevići, iz Šuma,  -Dragovići, iz Jasenovice,  -Dramićanin, 2 K., iz Vučaka,  -Đelkapići, iz Šarenika,  -Đokići, iz Kosovice,  -Đokovići, iz Bratljeva,  -Đorđevići, iz Mane,  -Đorđevići, iz Šuma,  -Đuraševići, iz Osonice, -Đurđevići, sa strane, -Đurići, iz Sjenice, -Đurovići, iz Čečine, -Zorići, iz Božetića (Nova Varoš), -Kaluševići, iz Rokci, -Kaluševići, 2 k., iz stare Ivanjice, -Karaklajići, iz Šarenika, -Karalići, Z k., iz Srednje Reke, -Kneževići, iz Bratljeva,  -Kovačevići, iz Vrmbaja,  -Kovačevići, iz Ravne Gore,  -Kolarevići, iz Kosovice,  -Komatine, 2 K., iz Medovina,  -Konstantinovići, iz Beograda,  -Kostići, iz Sveštice,  -Krivokapići, sa Cetinja,  -Krivokuće, 5 K., iz Ravne Gore (javorske),  -Krsmanovići, iz Sivčine,  -Kurtići, iz Crnjeva,  -Kurćubići, 2 k., iz Brezove,  -Kučevići, sa strane,  -Kušići, iz Sveštice, -Lazići, sa strane,  -Leposavići, iz Gleđice,  Lišanin, iz Komadina,  -Lugići, iz Deretina,  -Lukovići, iz Trudova,  -Ljujići, iz Medovina (od Nove Varoši),  -Maksimovići, iz Komadina,  -Maleševići, iz Nove Varoši,  -Mandići, sa strane,  -Marinkovići, iz Čečine,  -Marinovići, iz Rokci,  -Marići, iz Butkova,  -Marići, iz Koritnika,  -Marići, iz Sivčine,  -Maričići, 2 K., iz Komadina,  -Marjanovići, iz Sađevca,  -Markovići, iz Dobrog Dola,  -Markovići, iz Kosovice,  -Markovići, 3 K., iz Sivčine,  -Marovići, iz Bosne,  -Marovići, iz Požege,  -Marocikići, sa strane,  -Maslarevići, iz Šarenika,  -Matovići, iz Dobrače,  -Mijailovići, 2 k., iz Komadina,  -Mijatovići, iz Bedine Varoši,  -Milenkovići, iz Osonice,  -Miletići, iz Butkova, -Miletići, iz Komadina,  -Milinkovići, iz Sivčine,  -Milićevići, iz Daića,  -Milovići, iz Cerove,  -Milojevići, sa Kušića,-Miloradovići, iz Čepova,  -Milosavljevići, 2 k., iz Rokci, -Milutinovići, iz Prinčeva Brda,  -Minići, iz Preljine,  -Miroševski, sa strane,  -Mitrovići, iz Budoželje,  -Mitrovići, iz Daića,  -Mićići, iz Budoželje,  -Mladenovići, sa strane,  -Mrvoševići, iz Crne Gore,  -Nedeljkovići, 2 k., iz Bratljeva,  -Nenadići, iz Bratljeva,  -Nešovanovići, iz Bedine Varoši,  -Nešovići, iz Gleđice,  -Nikolići, iz Kumanice,  -Novakovići, iz Bratljeva,  -Novitovići, iz Divljake (Arilje),  -Ognjanov, prosvetni radnik, iz Vojvodine,  -Orestijevići, iz Kosovice,  -Ocokoljići, iz Lise,  -Pavlovići, sa Kušića,  -Pavlovići, sa strane,  -Pantovići, iz Brusnika,  -Parezanovići, iz Bratljeva,  -Parpura, 2 K., Rusi,  -Paunovići, iz Koritnika,  -Perišići, 2 k., iz Gradca,  -Perišići, iz Jasenovice,  -Petrovići, 2 k., iz Daića,  -Petrovići, 2 k., iz Kosovice,  -Pešići, iz Rokci,  -Poledice, 2 K., iz Erčega,  -Popovići, 4 K., iz Ravne Gore,  -Popovići, iz Sveštice,  -Popovići, iz Čačka,  -Prelići, iz Guče,  -Prinčevci, iz Rokci,  -Prodanovići, iz Kremana,  -Prokovići, 2 K., iz Opaljenika,  -Protići, iz Pridvorice,  -Punišići, iz Srednje Reke,  -Rabrenovići, iz Crnjeva,  -Radivojevići, iz Rokci,  -Radišići, iz Opaljenika,  -Radovanovići, iz Čečine,  -Radovići, 5 K., iz Koritnika,  -Radojičići, iz Rovina,  -Radonjići, iz Koritnika,  -Radosavljevići, iz Deretina,  -Rajkovići, Z K., iz Bedine Varoši,  -Ranđići, iz Kušića,  -Racići, iz Deretina,  -Ribar, prosvetni radnik, iz Beograda,  -Ristanovići, iz Rakove,  -Ristići, iz Rokci,  -Rudakovići, iz Sivčine,  -Ružičići, iz Goračića,  -Samardžići, iz Bratljeva,  -Sarići, iz Brusnika,  -Sekulići, iz Nove Varoši,  -Sekulići, iz Radaljeva,  -Simeunovići, iz Sađevca,  -Simićevići, iz Gleđice,  -Simovići, sa strane,  -Spasojevići, iz Lise,  -Spasovići, iz Erčega,  -Stanići, iz Rokci,  -Stankovići, iz Bajine Bašte,  -Stevanovići, iz Erčega,  -Stevanovići, iz Osonice,  -Stišovići, iz Šarenika,  -Stojkovići, sa Katića,  -Strugarevići, iz Luka,  -Tankosići, iz Marine Reke,  -Tomaševići, iz Sjenice,  -Tomić, prosvetni radnik, iz Ribaševine (Požega),  -Tomićevići, iz Vučaka,  -Šakići, 2 k., iz stare Ivanjice,  -Šlapek, prosvetni radnik, iz Sarajeva.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ.. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, varoš Ivanjica (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bukovica, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Stanovnici ovog prigradskog naselja su se mahom doselili posle 1960. godine, kada je otvorena Industrija tepiha Ivanjica.

Bukovica je za poslednjih četrdesetak godina postala industrijsko naselje sa fabrikama: 'ITI', "Metalac", 'Graditelj" i konfekcija 'Javor". U Bukovici, koja je potpuno sastavljena sa varošicom Ivanjicom.

Porekllo stanovništva (po azbučnom redu).

-Aveići, 12 kuća (slave 'Burćic), doseljeni iz Šuma, -Avramovići, 1 K. ('Burćevdan), iz Gleđice, -Ajdarevići, 1 K., od Knića, -Ajdačići, 5 k. (Aranđelovdan), iz Lise, -Aničići, 2 K., od Leskovca, -Aleksići, 2 k., iz Pridvorice, -Adžemovići, 1 K., iz Radaljeva, -Bakovići, Z K., iz Vučaka, -Beševići, 7 K. (Aranđelovdan), iz Crnjeva, -Blagojevići, 4 k., iz Klisure, -Bogdanovići, 4 K., starosedeoci, -Bogosavljevići, 1 k., doseljeni sa strane, -Bojovići, 4 K., iz Glećice, -Borisavljevići, 1 k. (Đurđic), iz Močioca, -Borovići, 1 k., iz Daića, -Boškovići, 2 k., iz Čačka i Arilja, -Bošnjakovići, 1 K., iz Lise, -Bukvići, 1 k., iz Užica, -Vasiljevići, 1 k., starosedeoci, -Veličkovići, 1 k., od Duge Poljane, -Veselinovići, 1 K., iz Šarenika, -Vidakovići, 1 k., iz Kušića, -Vidići, 2 k., iz Rovina, -Vitorovići, 1 k., iz Bele Reke, -Vratonjići, 6 k., iz Lise, -Vujaševići, 1 K., iz Brezove, -Vujičići, 1 k., iz Kotraže, -Vukićevići, 1 K., iz Medovina, -Vulovići, 4 k., iz Brezove, -Vulovići, Z k., iz Kušića, -Vučetići, 6 k., iz Lise, -Vučićevići, 2 K., iz Sivčine, -Vučićevići, 4 k., iz Šarenika, -Glavinići, Z K., iz Gliječe, -Glintići, 4 K., iz Deretina, -Gojkovići, 1 k., iz Brusnika, -Gromovići, 1 k., iz Opaljenika, -Grujičići, 1 K., iz Radaljeva, -Grujovići, 1 K., iz Srednje Reke, -Dabovići, 4 K., iz Maskove, -Danilovići, Z k., iz Sivčine, -Dovč, 1 K., porodica vojnog lica, iz Slovenije, -Dovijanići, 2 k., iz Cerove, -Dragićevići, Z K., iz Šuma, -Dragići, 2 K., sa strane, -Dramićanin, 4 K., iz Vučaka, -Draškovići, 4 K., iz Močioca, -Drndarevići, 1 K., iz Jevca, -Đelkapići, 1 K., iz Šarenika, -Đokići, 1 K., iz Kosovice, -Đonovići, Z K., iz Sivčine, -Đorđevići, 1 K., iz Mane, -Đuraševići, 2 K., iz Osonice, -Đurovići, Z K., iz Bratljeva, -Zarići, Z K., iz Maskove.  -Zarići, 8 K., iz Rokci, -Zekavica, 1 K., iz Erčega, -Zečevići, 7 k., iz Kušića, -Ivanovići, 2 K., iz Vionice, -Ilići, 5 K., starosedeoci, -Jakovljevići, 2 K., iz Sivčine, -Jakovljevići, Z K., iz Srednje Reke, -Jakšići, 1 K., iz Crne Gore, -Jankovići, 1 k., iz Kotraže, -Jadžići, Z K., iz Bele Reke, -Jevremovići, 2 K., iz Jezdine, -Jelići, 2 K., iz Ivanjice, -Jeremići, 5 k., starosedeoci, -Jerotijevići, 2 K., iz Rovina, -Jovanovići, 2 K., iz Dubrave, -Jovančići, 1 K., starosedeoci, -Jovančići, 13 K., iz Lise, -Jovovići, 2 K., iz Lise, -Kaljevići, 1 K., porodica učitelja, iz Crne Gore, -Kaplanovići, 1 k., iz Kotraže, -Karaklajići, 6 K., starosedeoci, -Karaklajići, Z K., iz Šarenika, -Karapetrovići, 2 K., iz Sveštice, -Kovačevići, 6 K., iz Ravne Gore, -Kolarevići, Z K., iz Kosovice, -Kostići, 4 K., iz Maća, -Kočovići, 1 K., iz Bedine Varoši, -Krivokuće, 12 K., iz Ravne Gore, -Krunići, 1 K., iz Vasiljevića, -Kuvekalovići, 4 K., iz Maskove, -Kurtići, 1 K., iz Crnjeva, -Labudovići, 2 K., M3 Kumanice, -Lazovići, 2 K., iz Bratljeva, -Lojkovići, 12 K., starosedeoci, -Lončari, 2 K., iz Like, -Lukići, Z K., iz Klisure, -Lukovići, 5 K., starosedeoci, -Lukovići, 2 K., iz Vučaka, -Lukovići, 2 K., iz Lise, -Lučići, 3 K., iz Deretina, -Lučići, 1 K., iz Karana (Užice), -Maksimovići, 5 K., iz Smiljevca, -Manojlovići, 2 K., iz Lise, -Marići, 4 K., iz Butkova, -Marići, 1 K., iz Homolja, -Maričići, Z k., iz Smiljevca, -Marinovići, 1 K., iz Bukovika, -Marjanovići, 37 K., iz Sađevca, starosedeoci, -Marjanovići, 4 K., M3 Ivanjice, -Markonjići, 1 K., iz Čačka, -Martinovići, 2 k., iz Smiljevca, -Maslarevići, 1 K., iz Dubrave, -Matovići, 4 K., iz Dobrače, -Matovići, 1 K., iz Močioca, -Mizdrakovići, 7 K., iz Pridvorice, -Mikovići, 1 K., od Požege, -Milanovići, 5 K., starosedeoci, -Miletići, Z K., iz Kotraže, -Milovanovići, 1 K., starosedeoci, -Milovanovići, 4 K., iz Prilika, -Milovići, 3 K., iz Kotraže, -Milojevići, 1 K., iz Kušića, -Miloševići, 2 K., iz Mlanče, -Milutinovići, 1 K., iz Vionice, -Milutinovići, 2 K., iz Medovina, -Milutinovići, 5 K., iz Osonice, -Minovići, 1k., starosedeoci, -Mitrovići, 5 K., Cigani, -Mićovići, 2 K., iz Šarenika, -Mladenovići, 2 K., iz Prilika, -Mladenovići, 4 k., iz Dobrače, -Mojovići, 6 K., iz Šuma, -Mojsilovići, 1 K., iz Radaljeva, -Mosurovići, 1 K., od Prijepolja, -Munitlak, 2 K., iz Močioca, -Mutavdžići, 2 K., iz Brezove, -Nedeljkovići, Z K., iz Bratljeva, -Nedeljkovići, Z K., iz Brezove, -Nenadići, 1 K., iz Bratljeva, -Nestorovići, 2 K., iz Maskove, -Neškovići, 2 K., iz Brusnika, -Neškovići, 1 K., iz Vionice, -Neškovići, 1 K., iz Milandže, -Nikačevići, 2 K., starosedeoci, -Nikolići, 4 K., M3 Kušića, -Nikolići, Z K., iz Šarenika, -Novitovići, 1 K., iz Dobrače, -Obradovići, 2 K., iz Gornjeg Milanovca, -Obrenovići, 1 K., iz Luka, -Ocokoljići, 1 K., iz Lise, -Pavlovići, 8 K., iz Kušića, -Pajovići, 2 K., iz Jevca, -Pajovići, 2 K., iz Sjenice, -Pantovići, 2 K., iz Brusnika, -Pantovići, 2 K., iz Jevca, -Parezanovići, Z K., iz Sivčine, -Paunovići, 2 K., od Gornjeg Milanovca, -Paunovići, Z K., iz Sivčine, -Pejovići, 1 K., iz Vionice, -Petrovići, 6 K., iz Kušića, -Pivljakovići, 2 K., iz Sveštice, -Plavšići, 1 K., iz Maskove, -Poledica, 1 K., iz Erčega, -Popovići, Z K., iz Gliječe, -Popovići, 2 K., iz Nove Varoši, -Popovići, 1 K., iz Sivčine, -Popovići, 1 K., iz Crne Gore, -Rabrenovići, 2 K., iz Sivčine, -Radivojevići, 1 K., iz Despotovice, -Radivojevići, 1 K., iz Dobrače, -Radivojevići, 2 K., iz Međurečja, -Radičevići, 2 K., iz Kravarice, -Radovanovići, 3 K., iz Brusnika, -Radovići, 1 k., iz Budoželje, -Radojičići, 2 K., iz Rovina, -Radonjići, 2 k., iz Maskove, -Rajkovići, 3 K., iz Dubrave, -Rakonjac, 1 K., od Sjenice, -Racići, 2 K., iz Deretina, -Ristivojevići, Z K., iz Dubrave, -Ristići, 3 K., iz Rokci, -Rmandići, 1 K., iz Bukovika (Nova Varoš), -Rogovići, 6 K., iz Sivčine, -Savići, 10 K., iz Sveštice, -Savići, 1 K., iz Sivčine, -Sekulići, 4 K., iz Sivčine, -Simićevići, 2 K., iz Gleđice, -Simončevići, 28 K., starosedeoci, -Sinđelići, 2 K., iz Lise, -Sićevići, 1 K., iz Preseke, -Sofijanići, 1 K., iz Cerove, -Spasovići, 1 K., sa Kosova, -Spasojevići, 5 K., iz Radaljeva, -Stavovići - Ćirovići, 1 K., starosedeoci, -Stamenići, 2 k., iz Kušića, -Stanisavljevići, 1 K., milicioner, od Prokuplja, -Stanići, 1 K., iz Rokci, -Stankovići, 1 K., iz Karavinova (Bačka), -Stefanovići, 19 K., starosedeoci, -Stojanovići, 3 K., iz Južne Srbije, -Tanasijevići, 2 K., ca strane, -Tanasiovići, 12 K., iz Lise, -Tankosići, 8 K., starosedeoci, -Terzići, 1 K., iz Crne Gore, -Todorovići, 1 K., milicioner, iz Crne Gore, -Tomaševići, Z K., iz Pridvorice, -Tomićevići, 1 K., iz Vučaka, -Tomići, 1 K., iz Močioca, -Totovići, 13 K., starosedeoci, -Ćetenovići, 6 K., iz Smiljevca, -Ćirovići, 5 K., starosedeoci, -Ćirovići, 2 k., iz Despotovice, -Ćojbašići, 1 K., iz Medovina, -Ćurčići, Z k., iz Opaljenika, -Cvetkovići, 7 k., iz Maskove, -Cukavci, 1 K., iz Ravne Gore, -Čakarevići, 1 K., iz Štitkova, -Čekerevci, 4 k., iz Ravne Gore, -Šarčevići, 5 K., iz Lise, -Šekeljići, 1 K., iz Brezove, -Šišovići, 1 K., učitelj, iz Kamenice (Gornji Milanovac), -Šljivići, 1 K., iz Bedine Varoši, -Šolajići, Z K., iz Lise.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bukovica (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Budoželja, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položak sela.

Budoželja se nalazi na zapadnim padinama Klekovice i h dolini Moravice, uzvodno pet-šest kilometara od Ivanjice.Graniči se sa Manom, Bedinom Varoši, Dobrim Dolom i Čemernom.

Ostali podaci o selu.

Selo je poznato po proizvodnji drva, ćumura, bukove i smrčeve građe. Zemljište je pod pašnjacima, livadama i šumama. Kroz selo protiče Budoželjska reka, desna pritoka Moravice.

Asfaltni put Ivanjica - Devići prolazi kroz ovo selo i povezuje ga sa svetom. Poslednjih godina podignuto je nekoliko vikendica, izgrađena je nova školska zgrada i nekoliko vodovoda.

Poreklo stanovništva.

U Budoželji žive sledeće familije:

-Alempijevići, 7 k., došli su od Pljevalja i najpre su živeli pod Javorom. Potom su prešli y Čitluk, zaseok Budoželje. Ima ih odseljenih u Lučanima (preselili su se u devetnaestom veku).

-Purići, 5 k. (Stevanjdan), doselili su se od Nove Varoši (iz Vilova). Ima ih y Mani (Z k., od kojih su se neki odselili u Kulinovce kod Čačka), Guči i Ivanjici.

-Đogatovići, nastanili su severni deo sela. Danas ih ima u Kraljevu.

-Mićići, su od Mićića (serdara Jovana Mićića) sa Zlatibora.

-Šuše, (Jovanjdan), došli su iz Kojinovića (zaseoka sela dobrog Dola, sa druge strane Klekovice). danas ih ima y Tamniky i prezivaju se Radojičići, Marići i Nedovići. Šuša ima u Cvetkama, Lađevcima, Guči i Bijelom Kamenu, a doselili su se pre Karađorđevog ustanka.

-Mitrovići, 5 k. (Nikoljdan), ima ih u Mani, Kovilju i Ivanjici.

U poslednje vreme u Budoželju su se doselili:

-Stevanovići, iz Erčega,

-Poledica, iz Mane, dok su njihovi poreklom iz Erčega,

-Brkušani, iz Mlanče,

-Radovići, zauzeli su najviši deo sela. Neki su prešli preko Velike livade, kupili imanje Radonjića, a potom se odselili u Trnavu kod Čačka.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ.. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Budoželja (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Šume, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položak sela.

Selo Šume se nalazi y neposrednoj blizini varošice Ivanjice, a čine ga četiri zaseoka-naselja: G liječa, Sađevac, Dragićevići i Raščići.

Gliječa

Gliječa je poznata po rudokopima odakle se vadio antimon. Prostire se nadomak Ivanjice. U poslednje vreme donji deo zaseoka - Bele Njive naseljene su, pa su postale periferija varošice.

Najbrojnije familije y Gliječi su:

-Glavinići, (slave 'Burđevdan),

-Popovići.

Sađevac

Sađevac je zaseok sela Šuma i nalazi se na levoj strani reke Moravice. Ranije je činio jedno naselje zajedno sa Bukovicom. Sada Bukovica zauzima ravničarski, industrijski deo i postala je posebno, novo naselje, dok Sađevac ostaje na strmom terenu iznad Bukovice.

Čim je počela veća eksploatacija rude antimona y gliječkim rudokopima, oko 1945. godine, podignuta je žičara preko Sađevca. Transportna žičara se spuštala na Bukovicu, a pela na Gliječu. Njome je prebacivana ruda do Bukovice, gde je bila topionica, a na rudnik je y korpama dovožena hrana i alat za potrebe rudara. Kada je rudnik prestao sa radom, nestalo je i žičare.

Za vreme Drugog svetskog rata Ivanjičani su doveli vodu iz Saćevca y varošicu. Bio je to prvi vodovod y Ivanjici.

U Saćevcu živi nekoliko brojnih familija - starosedelaca:

-Majstorovići, 17 kuća,

-Stefanovići, 25 k.,

-Totovići, 19 k.

U poslednje vreme ima nekoliko doseljenika, a to su porodice:

-Vučićevići,

-Vučkovići,

-Pantovići,

-Popovići.

Dragićevići

To je najbogatiji zaseok Šuma sa rodnim voćnjacima zasađenim, uglavnom, jabukama i šljivama. Pored toga, Dragićevići su bogati hrastovom šumom, pa je po tome i celo selo dobilo ime. Nalaze se na desnoj strani Moravice i prostiru između ove reke i Raščića. U Dragićevićima žive starosedeoci:

-Dragićevići, 14 K.,

-Ilići, 5 k., koji su bili trgovci i kafedžije,

-Mojovići, 9 k.

Njihovi potomci se uglavnom sele y Ivanjicu.

Pored njih, ovde žive i:

-Đorđevići, 3 k., koji su doseljenici iz Mane.

Raščići

Raščići su svakako poznati po Rašćanskoj (Hadži-Prodanovoj) pećini, udaljenoj od Ivanjice oko šest kilometara. U vreme propasti Karađorđeve Srbije ova pećina je bila stecište poznatog ustanika Hadži-Prodana Gligorijevića i njegove porodice. Tu su se krili od Turaka. Na ulazu y pećinu sagradio je Hadži-Prodan crkvicu (na nadmorskoj visini od 626 m), koja je srušena nepažnjom graditelja puta Ivanjica - Vučkovica, 1976. godine.

U zaseot Raščići znatno je manje starosedelaca, uglavnom preovlađuju doseljenici. Tu žive sledeće familije, po azbučnom redu:

-Avejići, 16 K., starosedeoci, -Ajdačići, 2 K., M3 Lise, -Bojanovići, 1 k., iz Brezove, -Bojovići, 2 K., iz Bratljeva, -Borisavljvvići, 1 K., iz Pridvorice, -Boškovići, 2 k., iz Lise, -Bujoševići, 14 K., starosedeoci, -Vasovići, 1 k., iz Vučaka, -Velaševići, 1 k., iz Sjenice, -Vidakovići, 2 K., iz Kušića, -Vratonjići, 6 K., starosedeoci, -Vulovići, Z k., iz Brezove, -Vučićevići, 1 K., iz Kraljeva, -Glavinići, 1 K., iz Gliječe, -Danilovići, 2 K., iz Sivčine, -Dešići, 1 K., iz Lise, -Draškovići, 1 K., iz Močioca, -Živanovići, 1 k., iz Lise, -Zorići, 1 K., iz Maskove, -Ilinčići, 1 K., iz dobrog Dola, -Jekići, 2 K., iz Medovina, -Jovanovići, 4 K., starosedeoci, -Jolovići, 7 K., iz Lise, -Kimčetići, 1 K., iz Pridvorice, -Kostići, 5 K., starosedeoci, -Kruščići, 6 K., starosedeoci, -Lazarevići, 7 K., starosedeoci, -Lalići, 1 K., iz Lise, -Lukići, Z K., ca strane, -Manojlovići, 6 K., starosedeoci, -Milanovići, Z K., iz Šarenika, -Milenkovići, 2 K., M3 Luka, -Milivojevići, Z K., ca strane, -Milićevići, 2 k., iz Lise, -Miloševići, 9 K., starosedeoci, -Milutinovići, Z K., iz Lise, -Milutinovići, 9 K., starosedeoci, -Miljenovići, 1 K., iz Crne Gore, -Minjovići, 13 K., starosedeoci, -Mićići, 20 K., starosedeoci, -Mladenovići, 2 K., starosedeoci, -Mojsilovići, 4 K., starosedeoci, -Nešovići, 5 K., iz Lise, -Novovići, 1 K., M3 Srednje Reke, -Orestijevići, 2 k., iz Kosovice, -Ocokoljići, 6 K., iz Lise, -Pajovići, Z k., iz Sjenice, -Pantovići, 2 K., iz Kosovice, -Perišići, 2 k., iz dobrog Dola, -Pivljakovići, 18 K., starosedeoci, -Poledica, 2 K., iz Erčega, -Prokopijevići, 2 K., iz Butkova, -Rajkovići, 2 K., iz Klepana, -Resimići, 2 K., iz Erčega, -Rudakovići, 2 K., iz Sivčine, -Savići, 21 K., starosedeoci, -Savićevići, 24 K., starosedeoci, -Sinđelići, 2 K., iz Lise, -Stankovići, 2 K., iz Prilika, -Tanasijevići, 9 K., starosedeoci, -Tankosići, 11 K., starosedeoci, -Ćurčići, 4 K., starosedeoci i -Šuluburići, 1 K., iz Lise.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Šume (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Luke, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Luke se nalaze y dolini Lučke reke, koja se uliva y Moravicu tri kilometra iznad Ivanjice. Smeštene su na pobrđu Dragačevskih planina, između Sveštice i Osonice. Škola u Lukama je otvorena još 1874. godine. U ovu školu dolazila su deca iz susedne Osonice sve do 1937. godine.

Poreklo prezimena.

I u Lukama ima starosedeoca i došljaka. Kuće su uglavnom podizane uzvodno od škole.

-Benovići, 1 k., slave Đurđic.

-Bogošići, danas ih ima y Čačku.

-Bogosavljevići, 9 k., slave Nikoljdan.

-Bošnjakovići, Z K., slave Đurđic.

-Dlačići, 5 k. (Nikoljdan), y srodstvu su sa Dlačiđima y Osonici. Odnjseljeni su u Čačak.

-Đuraševići, 12 k., slave Nikoljdan.

-Jerotijevići, 7 k. (Nikoljdan), najverovatnije da su istog roda sa Jerotijeviđima u Osonici, a vode poreklo iz Rovina.

-Zornići, 11 k. (Petkovdan), doselili su se y 18. veku iz Crne Gore. Najpre su se doselili u Bukovik. Najstariji Zornić je y Bukoviku imao četiri sina. Jedan je otišao y Kladnicu i primio islam, pa danas tamo ima Zorniđa muslimana. Drugi je sišao y Luke i od njega vode poreklo ovi Zornići. Treći sin je otišao ka Užicu, a četvrti je ostao u Bukoviku.

-Zučkovići, 2 k., slave 'Burđevdan.

-Kodžopeljići, 5 k. (Lazarevdan), istog su porekla kao Kodžopeljići y Sveštici.

-Kerkezovići, 5 k. (Nikoljdan), su iz Male Azije. Turci su ih naselili na Kosovo i y Liku, a odatle su došli y Luke. Samo prezime otkriva njihovo poreklo (Kerkez–Čerkez).

-Krdžići, 16 k. (Aranđelovdan), istog su porekla kao Krdžići iz Gornje Gorevnice kod Čačka.

-Kušići, 15 k. (Jovanjdan), u srodstvu su sa Kušiđima u Sveštici.

-Lazovići, 14 k. (Stevanjdan), su brojna familija. danas ih ima y Međurečju, Čačku i drugim mestima.

-Milenkovići - Čadonje, 41 k. (Nikoljdan). Neki od njih su se saselili y Mršince kod Čačka.

-Milišići, 6 k. (Aranđelovdan), poreklom su od Mijamanovića iz plemena Vasojeviđa. Neki su odseljeni y Kraljevo. Jedan je promenio prezime i preziva se Borisavljević.

-Obrenovići, 11 k., slave Aranđelovdan.

-Ocokoljići, 3 k. (Vasiljevdan), y srodstvu su sa Ocokoljićima y Lisi.

-Pejčinovići, predstavljaju malobrojnu familiju sa retkim prezimenom.

-Pešići, najverovatnije da im je predak došao iz Medovina.

-Prodanovići, Z K. ('Burđic), nisu istog porekla sa Prodanovićima y Ivanjici.

-Ratkovići, 5 K., slave Jovanjdan.

-Rogonjići, 5 k. (Jovanjdan), vode poreklo od iseljenih Nikšićana.

-Strugarevići, 5 k. (Đurđevdan), doselili su se iz sela Strugara kod Cetinja. Ima ih odseljenih y Ivanjici, Čačku (1), Goričanima kod Čačka, Kraljevu i Jagodini.

-Tanaskovići, 15 k. (Jovanjdan), doselili su se za vreme Karađorđa iz Trudova. Ima ih y Pšaniku, y Dragačevu.

-Čeganjac (Čekanac), 2 k., slave Jovanjdan.

-Dragići.

-Lazići.

-Jovićevići, 4 k., slave Stevanjdan.

-Zlatići, 4 k., slave Ilindan.

-Ristivojevići, 4 K., slave Đurđic.

-Milići, 4 K., slave Nikoljdan.

-Vasovići, Z K., slave Jovanjdan.

-Stojkovići, 2 k., slave Petkovdan.

-Gavrilovići, 2 K., slave Jovanjdan.

-Ajdačići, 2 K., slave Petkovdan.

-Veličići, 2 k., slave Đurđic.

-Lomovići, 2 k., slave Jovanjdan.

-Tutunovići, 2 k., slave Nikoljdan. Predak je privenčan iz Radaljeva.

-Radosavljevići, 2 k., slave Jovanjdan.

-Vidići, 2 k., slave Nikoljdan.

-Simovići, 2 k., slave Lučindan.

-Milosavljevići, 2 k., slave 'Burđic.

-Totovići, 2 k.

-Avramovići, 1 k., slave Nikoljdan.

-Kaplarevići, 1 k., slave Nikoljdan.

-Kalajdžići, 1 K., slave Jovanjdan.

-Petrovići, 1 k., slave 'Burđevdan.

-Olah, 1 k., oženjen iz Đuraševića. Došao iz Kikinde.

-Dimitrijevići, 1 K.

-Bujoševići, 1 K., slave Nikoljdan.

-Milićevići, 1 K., slave Aranđelovdan.

Familije koje su prema popisu iz 1863. godine bile y Lukama, a više ih nema:

-Krsmanovići,

-Lomigora,

-Pejčin,

-Tomovići.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Luke (Ivanjica) appeared first on Poreklo.