Poreklo stanovništva sela Poluža, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj, tip sela, vode i groblja.

Poluža se nalazi na bregovitom tlu dreničkog pobrđa, a pripada dreničkom džematskom tipu sela, čije su mahale prilično razređene.

Pokraj sela nalazi se sgarovremsko groblje i savremeno seosko groblje. Rodovska guma se nalaze u seoskim okućnicama, a isto tako i bašte.

Skoro svaka seoska kuća ima u okućnici i bunar sa pijaćom vodom, koja služi i za sve domaće potrebe.

Istorijat i agrarne prilike.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Poluža, sa 16 kuća. To je današnje selo Poluža u Drenici. U pomenutom popisu, navodi se nekoliko podataka o agrarnim prilikama u Poluži, i to ovim redosledom. Prinos od pšenice je iznosio 200 lukana, a spahijski dohodak bio je 25 lukana. Prinos od ječma, zobi i drugog iznosio je 440 lukana, a spahijski dohodak 55 lukana. Prinos od voća iznosio je 160 akči, a ušur je bio 20 akči. Prinos od košnica pčela iznosio je 80 akči, a spahijski dohodak 10 akči. Prinos od domaćih svinja bio je 160 akči, a resum je iznosio 20 akči, dok je selo imalo 320 svcnja.

U 1914. godini, Poluža je imala247 stanovnika.

Prema popisu stanovništvau 1921. godine, Poluža je imala 198 stanovnika, sa 20 gomova.

Poreklo stanovništva.

Za vreme ispitivanja naselja i porekla stanovništva iz 1935. godine u Poluži je obitavapo sledeće stanovništvo.

A r b a n a s i:

-Strmec, fis Kastrat, 8 kuća. Ovaj je rod dobio rodovski naziv, po naselju odakle vodi poreklo: Gornji Strmac u Ibarskom Kolašinu, odakle se doselila 1 kuća 1815. godine.

-Vepić, fis Beriš, 3 kuće. Od ovoga roda doselila se 1 kuća 1875. godine iz dreničkog sela Poljanca.

-Istog, fis Bitić, 10 kuća. Ovaj rod poznaje bratstveničku organizaciju i pripada bratstvu Alijović. Doselile su se 2 kuće iz dreničkog sela Beržanića 1855. godine, kao čifčije pećkog Trban – bega. Poreklom su iz Istoka u Metohijskom podgoru, odakle su se u Beržanić doselile 2 kuće 1815. godine. Od ovoga roda 1925. godine, odselile su se 2 kuće u dreničko selo Vrbovce.

-Banjica, fis Eljšan, 1 kuća. Ovaj se rod doselio 1925. godine iz dreničkog sela Banjice.

-Maljok, fis Kastrat, 2 kuće. Ovaj je rod istog bratstva sa rodom Strmec. U Polužu se doselio ovaj rod 1855. godine.

Prema iznetome u 1935. godini u Poluži je obitavalo: arbanaških rodova 5, sa 24 kuće.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Poluža je imala 369 stanovnika, od toga 183 muških i 186 ženskih, sa 40 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Poluža (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Petraštica, opština Štimlje – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj tip sela i vode.

Petraštica se nalazi na brežuljkastom tlu, s obe strane seoskog potoka, a pripada džematskom tipu dreničkih sela, i ima četri džemata. Skoro svaka seoska kuća ima u svojoj okućnici bunar sa pijaćom vodom. Za vreme zime za piće se upogrebljava i rečna voda. Pokraj sela postoje dva izvora, čijom se vodom služe za piće, kao i za napajanje domaće stoke.

Verski objekti i groblja.

Pegraštica ima dva seoska puta koji se zovu: Udha e kllisyrés, Udha e gurit. Do sela je izvor Krom" plakés. Celo ima džamiju, koju je podigao Šaban Ferale, iz seoskog roda Ferale iz Petraštice, početkom HH veka. Do džamije postoje tri groblja gde su za svoga živoga platili džamiji po 500 dinara da mogu biti sahranjeni pokraj džamije. U selu postoji starovremsko groblje zvano: Vorre [g murtajé's, koje i danas služi kao savremeno seosko groblje. Postoji i seosko groblje mahale Dugol. U Petraštici ima i staro srpsko groblje, koje se zove Vorri Balloshl.

Ostali podaci o selu.

U staro vreme selo Petraštica se nalazila nešto visočije, od današnjeg položaja ovoga sela. Od starine, pa sve do početka HH veka, Petraštica je imala svoje pojate na Lipovici. Svaka seoska kuća je tu imala po dve kolibe, od kojih jednu za čobane, a drugi za domaću stoku. Kako je glavno zanimanje seljaka bilo stočarstvo, i to gajenje koza, to su čobani izgonili koze na Lipovicu posle Mitrovdana, pa su tamo sa stokom ostajali do proleća, dok se koze počnu mladiti.

U Petraštici se običava da se udruže po nekoliko kuća i da načine zajedničku vodenicu, u kojoj red mlevenja traje po 24 sata.

Navodnjavanju zemljišta poklanja se znatna pažnja. Ono se obavlja po redu koji traje dan i noć, a red se određuje žrebom.

Istorijat i prinosi.

U katastarskom dopisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, pominje se selo Petraštica, sa 69 kuća. Toje današnje dreničko selo Petraštica. U navedenom popisu daje se i agrarna proizvodnja u Pegraštici, koja iznosi: prinos od pšenice iznosio je 1200 lukana, a spahijski dohodak 150 lukana. Prinos od ječma i zobi bio je 880 lukana, a spahijski dohodak 110 lukana. Prinos od kapludže bio je 560 lukana, a spahijski dohodak 70 lukana. Prinos od prosa iznosio je 176 lukana, a spahijski dohodak 22 lukana. Prinos od grahorice iznosio je 48 lukana, a spahijski dohodak 6 lukana. Prinos od vrtova bio je 640 akči, a spahijski dohodak 80 akči. Prinos od lana iznosio je 1200 akči, a spahijski ušur 150 akči. Prinos od crvenog luka iznosio je 96 akči, a spahij ski ušur 12 akči. Prinos od voća iznosio je 40 akči, a spahijski ušur 5 akči. Prinos od vinograda iznosio je 300 čabrova, a spahijski ušur 30 čabrova. Prinos od košnica pčela iznosio je 1280 akči, a spahijski dohodak 160 akči. Prinos od dva sezonska mlina iznosio je 480 akči, a spahijski dohodak 60 akči. Prinos od proizvodnje domaćih svinja iznosio je 1120 akči, a spahijski resum je bio 140 akči, dok je selo imalo 2240 svinja.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Petraštica je imala 436 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Petraštica je imala 398 stanovnika, sa 53 domaćinstva.

Poreklo stanovništva.

Prema mojim proučavanjima naselja i porekla stanovništva iz 1934. godine u Petraštici je obitavalo sledeće stanovništvo.

Arbanasi:

-Ajrifović, fis Gaš, 6 kuća. Od ovoga roda 1 kuća se odselila 1884. godine u dreničko selo Komorane.

-Saitović, fis Gaš, 12 kuća. Od ovoga roda doselilo se 5 kuća 1844. godine iz dreničkog sela Nekovca.

-Jatulović, fis G aš, 13 kuća. Ovaj rod ima nadimak Oroz. Prema rodovskoj tradiciji neki njihov predak išao je na sud te se parničio sanekim svojim susedom. Na sudu, usled zime, koja je te godine bila osobito jaka, često je podizao noge, te će ga sudija zapitati: „Što podižeš noge, kao oroz?“ Prema tradiciji ovoga roda, njegovo poreklo je iz Malesije – Arbanija, odakle su doseljeni 1809. godine.

-Došljak, fis Gaš, 9 kuća. Od ovoga roda doselile su se 2 kuće 1754. godine, iz Malesije – Arbanija.

-Dugol, fis Cop, 10 kuća. Doselila se 1 kuća 1834. godine iz dreničkog sela Duge, a poreklom su iz Topila.

C i g a n i (Mađupi):

-Panđel, fis Šalj, 2 kuće, po zanimanju su kovači. Doseljeni su sa Kosova 1912. godine, a iz pravoslavlja u islam su prešli 1834. godine.

Prema iznetome u 1934. godini u Petraštici je bilo arbanaških rodova: 4 roda, sa 44 kuće. Ciganskih rodova Mađupa: 1 rod, sa 2 kuće.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Petraštica je imala 611 stanovnika, od toga 318 muških i 293 ženskih, sa 95 domova.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Petraštica (Štimlje) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva zaseoka Poluža – selo Poljance, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i postanak zaseoka.

Kolonističko naselje zaselak Poluža pripada selu Novo Poljance, a nalazi se na pobrđu Dreničke površi. Osnovano je posve Prvog svetskog rata. Ovo naselje ima zajedničku seosku slavu sa selom Novim Poljancsm, a slavi Sv. Iliju.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima naselja i porekla stanovništva, kolonističko naselje Poluža u 1935. godine imalo je sledeće rodove:

Srbi i Crnogorci (kolonisti):

-Mirić, 2 kuće, slave Sv. Arhanđela Mihaila. Ovaj je rod naseljen 1930. godine iz Gacka – Hercegovina.

-Dragojević, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, a prislužuju Sv. Aleksendra. Poreklom su iz Oblog Brda — Vasojevići, a doselili su se 1924. godine.

-Garić, 2 kuće, slave Sv. Nikolu, prislužuju Mrklu Petku. Doselili su se 1924. godine iz Lipova – Kolašin u Crnoj Gori. Poreklom su iz Bratonožića, odakle su kao domazeti doseljeni u Lipovo.

-Kosaljević, 2 kuće, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Sv. Aleksendra. Poreklom su iz Milića – Vasojevići, odakle su se doselili 1923. godine.

-Leposavić, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila. Doseljeni su 1923. iz Milića u Vasojevićima.

-Aleksić, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, takođe su poreklom iz Milića — Vasojevići, odakle su se doselili 1923. godine.

-Keljanović, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, prislužuju Ivanjdan. Poreklom su iz Dulipolja — Vasojevići, odakle su doseljeni 1923. godine, starinom su Kuči.

-Obradović, 1 kuća, slave Sv. Vasilija (Nova godina), prislužuju Sv. Iliju. Starinom su iz Bastaja u Vasojevićima, odakle su doseljeni 1925. godine. U Vasojeviće su „uskočili“ iz nekog crnogorskog plemena, zbog krvne osvete.

-Orović, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Sv. Aleksendra. Doseljeni su iz Crnog Vrha u Vasojevićima 1925. godine, poreklom su iz Lijeve Rijeke.

-Radović, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Sv. Aleksendra. Poreklom su iz Lijeve Rijeke –– Crna Gora, odakle su se doselili 1924. godine.

Prema iznetome u zaseoku Poluži, u 1935. godine, bilo je kolonističkih srpskih i crnogorskih rodova 10, sa 13 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, zaselak Poluža – selo Poljance (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Poljance*, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj, tip sela i vode.

Poljance se nalazi na brežuljkastom zemljištu Dreničke površi, a pripada džematskom dreničkom tipu ravničarskih sela. Rodovskih bašta ima u seoskim okućnicama, odnosno na imanjima gde su za to podesni uslovi. Rodovska gumna su takođe u okućnicama, kao što su ti izgrađeni i bunari sa pijaćom vodom, koja se upotrebljava i za sve domaće potrebe.

Groblja.

Poljance ima seosku ugrinu, kao i seosku šumu. Pokraj sela imajedno starinske groblje poznato pod imenom Vorre té' murtajé's, nastalo od pomora naroda u ovom selu od čume. Naporedo sa tim, u Poljance je postojalo i starovremsko groblje zvano Vorre i? Shkg'jeve, koje su albanski seljaci još u starini razorili i na groblju podigli seoske kuće. Tu je ·postojalo i crkvisšte zvano Kisha, koje su takođe albanski seljaci još u starini porušili. Postoji i starinsko groblje zvano Vorre té' hoxhés. Na kraju, pomili.

Poljance ima i seosku džamiju, koja je 1219. godine po Hadžri opravljana = 1799. godine.

Pokraj sela postoji nekoliko groblja, jer svaka mahala ima svoje posebno groblje.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Poljance je imalo 240 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Poljance je imalo 530 stanovnika, sa 80 domova.

Poreklo stanovništva.

U vreme proučavanja naselja i porekla stanovništva u 1935. godine u Poljance je obitovalo sledeće stanovništvo.

Arbanasi:

-Velić, fis Beriš, 3 kuće. Ovaj rod poznaje i brastveničku organizaciju i pripada bratstvu Dodaj. Prema rodovskoj tradiciji Velići su poreklom vlaški pastiri nomadi, koji su u starini doseljeni, napustili pravoslavlje i primili islam, a potom se i poarbanasili. Prema tradiciji seljaka u Poljance, Velići su poreklom Vlaški Cigani arušdžije (mečkari). Od ovoga roda su se odselile 2 kuće 1875. godine, u dreničko selo Polužu, a 2 kuće su se odselile u dreničko selo Mikušnicu 1835. godine. Na kraju, 3 kuće su se odselile od ovog roda u Vučitrn 1815. godine. U starini je ovaj rod bio na čiflačkom imanju nekoga Bećir – age iz Vučitrna.

-Kabaš, fis Kabaš, 6 kuća. Ovaj rod vodi poreklo iz Arbanije, odakle su 1815. godine doseljene 2 kuće. Prvobitno se ovaj rod naselio u dreničko selo Kruševac, odakle su se preselili u Poljance. Imanje su kupili od izbeglih Srba u okolini Niša, za 500 groša. U to vreme su Zonići u Poljancu bili pravoslavni Srbi. Oko omeđavanja kupljenog imanja, došlo je do krvoprolića, i tada su oba roda prešla u islam, Zonići iz pravoslavlja, a Kabaši iz katoličanstva. Od roda Kabaša se 1925. godine odselila 1 kuća u dreničko selo Obrinje, a 1926. godine, 3 kuće su se odselile u Arbaniju.

-Koca, fis Beriš, 19 kuća. Pripadaju bratstvu Dodaj i stoje u srodstvu sa Velićima, istoga bratstva. Prema tome i ovaj je rod vlaškoga porekla. Koca se zvao predak ovoga roda, kome je pravo ime bilo Kosta. Kada su prešli u islam bilo ih je svega 2 kuće. Od ovoga roda se 1910. godine, 1 kuća odselila u Kosovsku Mitrovicu.

-Odžalar, fis Hot, 5 kuća. U Poljance su doseljeni iz dreničkog sela Plužane, obišavši prethodno Vučitrn, odakle su se povratili y Poljance. Doseljene su u starini 2 kuće. Od ovoga roda se odselila 1 kuća 1895. godine u Kosovsku Mitrovicu.

-Kerović, fis Beriš, 4 kuće. Ovaj rod pripada bratstvu Dodaj, te stoji u srodstvu sa Velićima i rodom Koca, te je i on vlaškoga porekla. U doba odvajanja iz bratstveničke zajednice, ovaj je rod imao 1 kuću. Jedno vreme, dok su bili u pravoslavlju, selili su se u Metohiju, pa kada su se otuda povratili primili su islam. Od ovoga roda je 1 kuća odseljena u Malu Aziju 1921. godine.

-Aljuk, fis Beriš, 4 kuće. Pripadaju bratstvu Dodaj, te su i oni vlaškoga porekla.

-Zonić, fis Krasnić, 7 kuća. Poreklom su domoroci Srbi, iz pravoslavlja su prepši u islam 1825. godine, a potom su se poarbanasili. Od ovoga roda su se odselile 4 kuće u dreničko selo Doševac 1905. godine.

-Gruda, fis Beriš, 5 kuća. Ovoj rod se doselio iz Metohije 1825. godine i to 1 kuća, a starinom su iz Arbanije.

-Fazliović, fis Hot, 1 kuća. Poreklom su iz Metohije, odakle su se doselili 1835. godine, kao muslimani.

A r b a n a s i (kolonisti):

-Makol, fis Bitić, 1 kuća. Poreklom su iz Orlata – Podrima, odakle su doseljeni 1895. godine, kao čifčije. Kolonizovani su 1930. godine.

Prema iznetome u 1935. godini u selu Poljance su obitavali albanski rodovi: 10, sa 55 kuća. Od toga je 1 rod, sa 7 kuća srpskoga porekla, koji se poarbanasio. Vlaškoga porekla ima: 4 roda, sa 30 kuća, koji su se isto poarbanasili.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, sedo Poljance je imalo 905 stanovnika, od toga 488 muških i 457 ženskih, sa 102 kuće.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Poljance (Srbica) appeared first on Poreklo.

Prezime Stipić kod pravoslavnih Srba prisutno je u Lici i Bosanskoj krajini.

U Lici su bili u selu Ponor, sa slavom Sv. Jovan.

Zabeleženi su u selima Lohovo kod Bihaća (potiču od ličkih Stipića) i  Lohovskim Brdima (zaselak Korita).

Stipića ima i katolika, uglavnom u Hercegovini (u Duvnu).

The post Poreklo prezimena Stipić appeared first on Poreklo.

Član Društva srpskih rodoslovaca "Poreklo" Danilo Stanojević predstaviće u utorak, 3. decembra 2019. svoju najnoviju knjigu Stanovništvo Rujna prema turskim defterima 1476-1604. godine. Predstavljanje knjige će biti održano u Etnografskom muzeju u Beogradu (Studentski trg 13, Svečana sala na drugom spratu) s početkom u 13 časova.

Danilo (Mlađen) Stanojević rođen je 26. decembra 1957. godine u Zbojštici (opština Užice). Osnovnu školu završio u Ljubanjama, srednju saobraćajno tehničku u Užicu. Radni vek (1978-2018) proveo je u „Vodoprivrednoj organizaciji Užice“, „TP. „Gradina“ – Užice i JKP “Gradska Toplana Užice“. Živi sa porodicom u Zbojštici. Više od tri decenije bavi se zavičajnom istoriografijom i rezultate svojih istraživanja u Arhivu Srbije, Istorijskom Arhivu Užice i na terenu objavljuje u stručnim časopisima Užičkom zborniku, Istorijskoj baštini, Požeškom godišnjaku, Zlatiborskom letopisu i Savindanu, časopisu Mileševskog kluba.

Pored najnovije knjige (Stanovništvo Rujna) dosad je objavio sledeće knjige:

Ljubanje i Zbojštica (monografija) (2003),

Zlatiborci u vojsci kneževine Srbije 1815 - 1878. (2008),

Stanovništvo Zlatibora u XVIII i prvoj polovini XIX veka (2013),

Užičke kiridžije i rabadžije (2015).

Sa Dragicom Matić koautor je Letopisa osnovne škole u Ljubanjama (1999).

Autor je četiri knjige porodične monografije – rodoslovi:

Topalovići iz Skržuti (2004),

Sinđići u Staparima, Biosci i Ovčinji (2006),

Stojanovići iz Krive Reke na Zlatiboru (2010) i

Daničići iz Drežnika (2016).

Dobitnik je oktobarske nagrade Grada Užica 2014. godine, za izuzetne rezultate i doprinos u proučavanju zavičajne istoriografije i antropogeografije.

Sve knjige Danila Stanojevića, uključujući i najnoviju, dostupne su u Digitalnoj biblioteci Poreklo, kojoj pristup imaju članovi Društva Poreklo.

The post Predstavljanje knjige Stanovništvo Rujna prema turskim defterima 1476-1604. godine (Etnografski muzej u Beogradu, 3.12.2019.) appeared first on Poreklo.

Društvo srpskih rodoslovaca „Poreklo“  u saradnji sa Biološkim fakultetom Univerziteta u Beogradu organizuje novogodišnju akciju testiranja genetičkog praporekla, 20. decembra 2019. godine. Pozivamo sve zainteresovane da se prijave.

Društvo je za ovu priliku obezbedilo veliki popust na testiranje. Umesto pune cene u iznosu od 13.000 dinara, samo 20. decembra 2019. cena testiranja biće 6.000 dinara! Uz ovaj iznos, potrebno je uplatiti i najmanje 500 dinara donacije za Srpski DNK projekat.

Prijave za testiranje šaljite na dnk@poreklo.rs sa naznakom: Prijava za novogodišnju akciju DNK testiranja.

Po prijemu prijave dobićete sve neophodne instrukcije (o mestu i vremenu održavanja testiranja, kao i podatke u vezi uplata).

Članovi Društva srpskih rodoslovaca „Poreklo“ sa plaćenom godišnjom članarinom, mogu da predlože dva kandidata za testiranje po ceni od po 6.000 dinara. Za ove kandidate nije potrebna uplata donacije za Srpski DNK projekat.

Napominjemo da se testira Y-DNK hromozom što znači da je moguće da se testiraju isključivo muškarci. Dobijeni rezultat je na 23 markera, a po dobijanju rezultata stručnjaci Srpskog DNK projekta daće tumačenje rezultata.

Rezultati će biti objavljeni u tabeli Srpskog DNK projekta.

Zahvaljujući genetičkoj genealogiji moguće je odgonetnuti tajne porekla pojedinaca i cele nacije. U dosadašnjem radu, Srpski DNK projekat je otkrio poreklo brojnih rodova i veliki su izgledi da, ukolio se testirate, saznate sa kim delite zajedničku genetiku.

Budite i Vi jedan onih koji će na ovaj način saznati svoje poreklo.

Dobro došli u svet genetičke genealogije!

The post Veliki novogodišnji popust na DNK testiranje. Požurite, prijavite se! appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Prelovac (po knjizi Prelovce), opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj, tip sela, groblja i vode.

Prelovce se nalazi u ravnici dreničkoj i pripada ravničarskom tipu sela. Prelovce ima seosku meraju, seosko kolektivno plandište za domaću stoku. Tu spada i seoski izvor Krom' i biges koji služi za napajanje domaće stoke i pranje rublja. Selo ima dva seoska groblja. Pominjem i starovremsko groblje zvano Vorre té' murtajé's. Skoro svaka seoska kuća ima u svome oboru bunar sa pijaćom vodom, koja služi za sve domaće potrebe. Rodovska gumna se nalaze pokraj okućnica.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Prelovce je imalo 103 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Prelovce je imalo 195 stanovnika, sa 12 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema ispitivanjima naselja i porekla stanovništva iz 1936. godine, selo Prelovce je imalo sledeće populacione stanje:

A r b a n a s i:

-Deliović, fis Beriš, 5 kuća. Ovaj rod je poreklom iz dreničkog sela Kožice, odakle su se doselile 2 kuće 1856. godine.

-Nurović, fis Beriš, 4 kuće. Ovaj rod takođe vodi poreklo iz dreničkog sela Kožice, odakle je doseljena 1 kuća 1846. godine.

-Avdulović, fis Beriš, 3 kuće. Ovaj rod isto tako vodi poreklo iz dreničkog sela Kožice, odakle je 1856. godine doseljena 1 kuća.

Sva tri pomenuta roda pripadaju zajedničkom bratstvu Musol.

Prema iznetome, u 1936. godini u Prelovcu je bilo arbanaških rodova: 3, sa 12 kuća.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Prelovce je imalo 197 stanovnika, od toga 91 muških i 106 ženskih, sa 17 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Prelovac (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Radiševo, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Radiševo se nalazi u dolini Radiševske reke i po okolnim brdima pokraj reke. Pripada razbijenom visinskom tipu dreničkih sela, čiji je istodobno glavni predstavnik. U osnovi, to su razbijeni džemati, koji imaju nazive po najglavnijim rodovima ovoga naselja. Jedan deo sela nalazi se na kosi zvanoj Češljikovica.

Groblja.

Pored sela Radiševa nalazi se starovremsko groblje zvano Vorre magjupi. Pokraj sela Radiševa se nalazi i groblje srpskih vojnika iz 1912. godine, izginulih u Balkanskom ratu 1912. godine. Arbanasi to groblje nazivaju Vorre ashqertje. Pokraj sela se nalaze dva arbanaška groblja i jedno srpsko groblje, i ona su iz novijeg vremena. Na jednom nadgrobnom spomeniku u srpskom seoskom groblju piše natis: 1839. meseca septembra. Petar Lukovac. Prema narodnoj tradiciji ovaj Petar Lukovac je bio rodom iz Orahovca – Podrima, pa je prilikom dolaska kod svojih prijatelja u Radiševo kao gost umro pomenute godine, gde je i sahranjen.

Radiševo je u starini imalo svoju seosku slavu, a to je bio Spasovdan, koju je napustilo.

Vode.

Pojedini rodovi imaju u okućnicama bunare sa pijaćom vodom, inače voda za piće uzima se sa brojnih izvora, dok se domaća stoka napaja uglavnom na Radiševskoj reci, kao i na planinskim izvorima, kojih ima u znatnom broju u ataru Radiševa.

Zemlje i šume (srpske).

Toponimi kod Srba u selu Radiševu imaju ove nazive: Radiševska reka, Lazovo, Veliko ravno, Češljika, Češma češljika, Ristina vodenica, Meskanjiv, Vukadinov laz, Srpsko groblje, Manoluša, Kladenac manoluša, Aleksića kladenac, Gvozdenov kladenac, Ljubov kladenac, Veselinov kladenac, Savov kladenac, Rajdub, Lazovića krst, Brdo Trojica, Pantovića breg, Brdo Stane Lazovića.

Istorijat i prinosi.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Radiševo, sa 46 kuća. Od toga je bilo: 44 srpske, 1 vlaška i 1 arbanaška kuća.

Prema navedenom popisu, Radiševo je imalo sledeću agrarnu proizvodnju: prinos od pšenice iznosio je 320 lukana, a spahijski dohodak 40 lukana. Prinos od ječma iznosio je 480 lukana, a spahijski dohodak je bio 60 lukana.Prinos od kapludže i grahorice j e iznosio 320 lukana, a spahijski dohodak 40 lukana. Prinos od graha iznosio je 200 akči, a spahijski dohodak 25 akči. Prinos od vrtova iznosio je 320 akči, a spahijski ušur 40 akči. Prinos od lana iznosio je 160 akči, a spahijski ušur 20 akči. Prinos od voća iznosio je takođe 160 akči, a spahijski ušur 20 akči. Prinos od hasa 15 stabala voćaka (svakako su to bila orahova voćna stabla). Iznosio je 240 akči, a spahijski dodatak 30 akči. Prinos od košnica pčela iznosio je 1200 akči, a spahijski dohodak 150 akči. Od dve vodenice potočare, i 1/5 od mlina prinos je iznosio 1200 akči, a spahijski dohodak 130 akči. Prinos od domaćih svinja iznosio je 240 akči, a resum na svinje je bio 30 akči, dok je selo imalo 480 svinja.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Radiševo je imalo 299 stanovnika.

Prema popisu stanrvništva iz 1921. godine, Radiševo je imalo 123 stanovnika, sa 21 domaćinstvom.

Poreklo stanovništva.

U vreme ispitivanja naselja i porekla stanovništva u 1936. godini, u Radiševu je obitavalo sledeće stanovništvo:

S p b i:

-Petrović, pripadaju fisu Gaš, 1 kuća, slava Petrovdan, prislužuju Petkovicu. Ovo je starosedelački rod, koji se u starini zvao Devedžići, što im je sada bratstvenički naziv. U tursko feudalno doba bili su čifčije. Od ovoga roda 1 kuća se odselila u starini u Vranjsku Banju. Isto tako od ovoga roda se odselila 1 kuća 1879. godine, u selo Đake – Kosanica. Zatim, 1 kuća se odselila 1895. godine u selo Rudnik – Metohijski Podgor.

-Pantović, fis Gaš, 3 kuće, pripadaju bratstvu Devedžića, slave Petrovdan, prislužuju Petkovdan. Od ovoga roda je 1 kuća odseljena 1905. godine u selo Krligate – Ibarski Kolašin, a 1927. godine 1 kuća u selo Rudnik – Metohijski Podgor.

-Lazović, fis Gaš, 2 kuće, u starini su se zvali Jaćimovići, slave Petrovdan, a prislužuju Petkovicu. U Radiševu obitavaju od starine. Od ovoga roda su se odselile, 2 kuće u Kosovsku Mitrovicu 2 kuće 1920 godine.

-Miljković, 2 kuće, slave Petrovdan, a prislužuju Petkovdan. U Radiševu žive od starine. Od ovoga roda je 1926. godine 1 kuća odseljena u Kosovsku Mitrovicu, a 1 kuća u Skoplje.

-Jaćimović, 2 kuće, slave Petrovdan, a prislužuju Petkovdan. Od ovoga roda su odeljci Lazovići. Pripadaju starosedelačkom – starinskom srpskom stanovništvu u Radiševu.

-Radojković, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, a prislužuju Sv. Nikolu Letnjeg. Poreklom su iz okoline Kosovske Mitrovice, odakle su se doselili 1895. godine, su naseljeni su kao čifčije.

-Marinković, 1 kuća, slave Petrovdan, prislužuju Petkovdan. Od starine su jerlije Srbi u Radiševu.

-Vratčević, 1 kuća, slave Sv. Petku, a prislužuju Petkovicu. Doseljeni su 1895. godine iz oblasti Staroga Rasa.

U Čačanskom okrugu pominje se 1832. godine Vulić Aleksić „iz sela Radiševa, Nahije vučitrnske“. Za njega se kaže da se nalazi u Čačanskom okrugu od januara 1832. godine, i da je bez putne „teskere“. Ranije je službovao — „pandurovao“, na srpsko-turskoj granici — Raška u Srezu studeničkom.

A r b a i a s i:

-Ajrizović, fis Gaš, 3 kuće. Starinom su iz Belog Polja Metohija. Odakle su se doselili 1805. godine. Od 3 brata ovoga roda, u početku XIX veka, 1 brat je ostao u Bijelo Polje, drugi se odselio u Suvo Grlo – Metohijski Podgor, a ovaj treći se doselio u Radiševo. Od ovoga roda iz Radiševa se odselila 1 kuća u doba Prvog svetskog rata u Kosovsku Mitrovicu.

-Tairović, fis G aš, 3 kuće. Ovaj je rod odeljen od roda Ajrizovića. Od ovoga roda 2 kuće su se odselile y Arbaniju 1921. godine.

-Selimović, fis Gaš, 5 kuće. Takođe su odeljci od roda Ajrizović.

-Memetović, fis Gaš, 1 kuća. Od ovoga roda se 1 kuća odselila u Arbaniju 1921. godine.

-Beković, fis Gaš, 1 kuća. Od ovoga roda je 1 kuća odseljena u Arbaniju 1921. godine.

S r b i (kolonisti):

-Milić, 1 kuća, slave Đurđevdan, prislužuju Sv. Iliju. Doseljeni su kao kolonisi 1924. godine iz Jasenovika – Ibarski Kolašin.

-Vranić, 1 kuća, slave Sv. Nikolu. Doseljeni su kao kolonisi 1924. godine iz sela Kostreca — Metohijski Podgor.

Nakon iznetoga, sleduje sledeći prikaz: u 1936. godini u Radiševu je bilo 8 srpskih rodova, sa 13 kuća jerlija Srba.

Arbanaških rodova je bilo: 5 rodova sa 13 kuća.

Kolonista Srba je bilo: 2 roda, sa 2 kuće.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Radiševo je imalo 239 stanovnika, od toga 119 muških i 120 ženskih, sa 32. kuće.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Radiševo (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Rakitnica, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Rakitnica se nalazi na brežuljkastom zemljištu dreničkog pobrđa, a pripada džematskom dreničkom tipu sela, čije su mahale razređene. Bašte i rodovska guma nalaze se u okućnicama, ili do ovih.

Groblja.

Rakitnica ima seosku ugrinu i šumu, kao i tri groblja, koja se nalaze pokraj sela. Do Rakitnice se nalazi i jedno selo starosrpsko groblje, koje se naziva albanski: Vorre té' shkijeve.

Vode.

U selu ima znatan broj izvora i česama, a pored toga veći broj kuća ima u svojim okućnicama i bunare sa pijaćom vodom. Domaću stoku napajaju na izvoru zvanom Pojilo, gde se uglavnom i rublje pere.

Ime i ostali podaci.

Prema narodnoj tradiciji, selo je dobilo ime po nekome Raki, koji je tu obitavao u staro vreme. Naporedo sa tim, postoji i predanje da je selo dobilo to ime po toponimu njivi, koja ima to ime.

Prema popisu stanovništva iz 1914. godine, Rakitnica je imala 198 stanovnika.

Prema statističkim podacima iz 1921. godine, Rakitnica je imala 840 stanovnika, sa 90 kuća.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima iz 1936. godine u Rakitnici su obitavali sledeći rodovi:

A r b a n a s i:

-Dijak, fis Beriš, 8 kuća. Pripadaju bratstvu Gecić. Njihov predak Marko, prešao je iz hrišćanstva u islam 1716. godine.

-Durmiš, fis Beriš, 12 kuća. Ovaj rod je takođe domorodačko srpsko stanovništvo, čiji su preci oko 1735. godine, iz hrišćanstva prešli u islam, a potom se vremenom poarbanasili. Od ovoga roda 1920. godine 3 kuće su se odselile u Arbaniju.

-Ajrović, fis Beriš, 9 kuća. Ovaj rod vodi poreklo od bratstva Gecića, to su Srbi jerlije, koji su prešli u islam u XVII veku, zatim se poarbanasili.

-Čark, fis Kuč, 4 kuće. Ovaj rod vodi poreklo iz dreničkog sela Poljanca, odakle su se doselili 1856. godine, a pripadaju bratstvu Osman Gusija. Starinom su od Gusinja, odakle su doseljeni u Drenicu 1825. godine.

Prema iznetome u 1936. godini u Rakitnici je bilo arbanaških rodova: 4, sa 33 kuće. Od toga su 3 roda, sa 29 kuća srpskoga porekla, koji su iz hrišćanstva prešli u islam, a potom se poarbanasili.

Prema popisu stanovništva u 1948. godini, Rakitnica je imala 375 stanovnika, od toga 186 muških, i 189 ženskih, sa 56 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Rakitnica (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Rezala (po knjizi Rezalo), opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Rezalo se nalazi na brdovitim zaravnima i kosama dreničkog pobrđa, a pripada džematskom tipu dreničkih sela, sa razređenim mahalama. Rodovska gumna i bašte nalaze se u okućnicama.

Vode.

Skoro svaka kuća ima bunar sa pijaćom vodom u svojoj okućnici, a uz to u selu ima i nekoliko česama. Svaka seoska mahala ima svoj mahalski bunar, koji je seoska zajednička svojina, na kojima se pere rublje i napaja domaća stoka. Za te svrhe služi i voda sa Rezalskog potoka.

Starine u selu i groblja.

Seoska groblja su uz samo selo, raspoređena na šest mesta, u blizini mahala. Rezalo ima zajedničku seosku meraju i zajedničku seosku šumu.

Do Rezala se nalazi starovremsko groblje zvano Vorre ga murtajve.. Do sela se nalaze i tragovi starovremskog grada, koji narod naziva Gradin. U ataru sela, pored seoskog naselja nalazi se i groblje zvano Vorre ga Magjupéve.

Istorijat i prihodi.

Prema katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Rezali, sa 10 kuća. To je danas dreničko selo Rezalo. U pomenutom popisu navodi se samo prinos od vinograda, koji je iznosio 300 čabrova, sa spahijskim ušurom od 30 čabrova. Ostali agrarni prinosi se ne navode, jer je svakako od toga selo bilo oslobođeno.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Rezalo je imalo 654 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Rezalo je imalo 634 stanovnika, sa 68 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima naselja i porekla stanovništva u narodu iz 1936. godine u Rezalu su obitavali sledeći rodovi:

A r b a n a s i:

Svi arbanaški rodovi y selu pripadaju zajedničkom fisu Gaš. Uz to, sve stanovništvo se deli u tri bratstva: Marković, Matović i Gerić. To su bila u staro doba tri starosedeoca Srbina, po krvnom srodstvu braća. Početkom XVII veka iz pravoslavne vere su prešli u islam, a potom su se i poarbanasili.

Ronđa Matović deli se u ove rodove:

-Kotilo Selimović, 6 kuća. Od ovoga roda odselila se 1911. godine, 1 kuća u dreničko selo Mokramalj. Zatim 1916. godine odselila se 1 kuća isto u dreničko selo Vrbovce, te 1917. godine, odselila se 1 kuća u selo Nekovce — Podrima.

-Kotilo Pajazitović, 9 kuća.

Ovu ronđu nazivaju i imenom Ahmetović.

Ronđa Marković deli se u sledeće rodove; a poznata je i kao bratstvo Zabelović:

-Kotilo Rukol, 6 kuća.

-Kotilo Dakol, 10 kuća.

-Kotilo Istrafović, 4 kuće.

-Kotilo Suljović, 7 kuća.

-Kotilo Isljamović, 5 kuća.

-Kotilo Aliović, 6 kuća.

-Kotilo Maljović, 4 kuće.

-Kotilo Akalović — Hakolt, 5 kuća.

-Korilo Dergut, 7 kuća.

Ronđa Gerić, sačinjavaju je ovi rodovi:

-Kotilo Rustemović, 5 kuća.

-Kotilo Saliović, 17 kuća.

-Kotilo Arulović, 17 kuća.

Prema iznetome, u 1936. godini u selu Rezalu je bilo arbanaških rodova:

I bratsvo Matović ima 2 roda, sa 15 kuća.

II bratstvo Marković ima 9 rodova, sa 54 kuće.

III bratstvo Gerić ima 3 roda, sa 29 kuća.

Svega rodova 14, sa 98 kuća.

Veoma interesantan priraštaj ovih bratstva, za istovetan istorijski period, zajedničkog porekla, istog fisa, u istom seoskom naselju, današnjih arbanaških rodova, srpskoga porekla u starini.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Rezalo je imalo 937 stanovnika, od toga 489 muških i 448 ženskih, sa 108 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Rezala (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva varoši Srbica, opština Srbica – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj naselja.

Srbica je jedino varoško naselje u predelu Drenici u današnje vreme, a nalazi se u neposrednoj blizini reke Kline, na domaku druma Kosovska Mitrovica — Peć.

Postanak naselja.

Kao kolonističko naselje Srbica je osnovana 1924. godine, otkad postaje i sedište Sreza dreničkog, koji se do toga vremena nalazio smešten u manastiru Devič, njegovim konacima.. Srbica je podignuta po planu, a pruža se s obe strane puta koji vodi od sela Gornje Kline prema Lauši i manastiru Devič, na talasastom brežuljkastom zemljištu dreničkog pobrđa.

Vode.

U Srbici ima jedan kolektivan varoški bunar, dok skoro svaka kuća u svome dvorištu ima bunar, odakle se stanovništvo snabdeva vodom za piće i druge domaće potrebe. Domaća stoka se uglavnom napaja pijaćom vodom na reci Klini, na kojoj se i rublje pere.

Ostali podaci o naselju.

U razdoblju između minula dva svetska rata, u Srbici je postojalo nekoliko nadleštava, kao: seosko načelstvo, poreska uprava, pošta, osnovna škola, poljoprivredni rasadnik, opštinska uprava, sreska zdravstvena služba i slično.

Nakon minulog Drugog svetskog rata Srbica je doživela  ogroman napredak, kako u pogledu porasta populacije, tako i u komunalnom, društvenom i ekonomskom pogledu. Naime, u to vreme je Srbica imala znatan broj raznovrsnih ustanova kao što su: dom kulture, Dom narodnog zdravlja, nepotpuna gimnazija, zadružno poljoprivredno dobro, državno poljoprivredno dobro, parni mlin i tome slično, a uz to y Srbici se održava jedared nedeljno pazarni dan.

Groblja i drugi  toponimi.

Uz ovo varoško naselje, od njegovog osnivanja nalazi se pravoslavno groblje, prema podacima albanskog stanovništva iz sela Lauša i Kline, toponimi varošice Srbice imaju ove nazive: Nash Hug, Prehod, Ball té' tsive, Rimjak :“ madh, Rimjak i vogil, Vorri i magjupve, Guri aspreve, (po predanju tu su izrađivane u starini turske važne aspre), Rej prané'.

Kolonističko varoško naselje Srbica, slavi Sv. Vasilija Ostroškog, a y tom slavlju pridružuje joj se i Novo Selo.

Poreklo stanovništva.

U vreme mojih proučavanja naselja i porekla stanovništva u 1936. godini u Srbici je obitovalo sledeće stanovništvo:

Srbi i Crnogorci (kolonisti):

-Krstović, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Sv. Iliju. Kolonističko stanovništvo u Srbici, dogovorno je napustilo proslavljanje druge slave – prislužbe, jer se složilo da se obavlja samo proslavljanje jedne krsne slave. Poreklom su iz Novog Sela kod Spuža u Crnoj Gori, a starinom su Katunjani.

-Dimić, 1 kuća, slave Sv. Petku. Ovaj rod održava i prislužbu Sv. Petku Trnovu. Kao kolonisti naselili su se 1928. godine iz Kosovske Mitrovice, a starinom su iz Banjske na Kosovu.

-Bazović, 1 kuća, slave Sv. Jovana Krstitelja. U starini su slavili Sv. Stefana Dečanskog, koju su slavu napustili. Prislužba im je bila Đurđevdan. Ovde su doseljeni iz Lipova — Podgorica, starinom su Drobnjaci.

-Burić, 2 kuće, slave Sv. Arhanđela Mihaila, a prisluživali su Sv. Iliju. Doseljena je 1 kuća iz Zagrade — Cetinje, pripadaju Katunjanima.

-Popovac, 3 kuće, slave Sv. Nikolu. Doseljena je 1 kuća, a deoba je nastala u Srbici. Poreklom su iz Vlaške kod Bileće.

-Vuković, 1 kuća, slave Sv. Jovana Krstitelja. Poreklom su iz Mekih Gruda kod Bileće.

-Skočević, 1 kuća, slave Sv. Simeona – Simondan. Ovde su doseljene 2 kuće iz Mekih Gruda — Bileća, pa je 1 kuća odseljena 1929 u Čubrelj – Drenica.

-Trklja, 1 kuća slave Sv. Arhanđela Mihaila, a prisluživali su Sv. Iliju. Doselili su se iz Broćanca – Nikšić, starinom su Čevljani.

-Kovačević, 4 kuće, slave Đurđevdan, prisluživali su Đurđic. Poreklom su iz Miločana – Nikšić, a starinom su Grahovljani.

-Babić, 2 kuće, slave Đurđevdan, prisluživali su Sv. Iliju. Poreklom su iz Kaludre u Vasojevićima.

-Mališić, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, a priskuživali su Sv. Alesandra. Poreklom su iz Vinicke u Vasojevićima.

-Dabetić, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Sv. Alesandra, poreklom su iz Slacka u Vasojevićima.

-Milović, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, a prisluživali su Sv. Alesandra. Poreklom si iz Peovca u Vasojevićima.

-Martinović, 2 kuće, slave Sv. Jovana Krstitelja, prisluživali su Malu Gospojinu. Doseljena je 1 kuća, a deoba roda je nastala u Srbici. Poreklom su iz Brezovika – Nikšić, a starinom su Bajice.

-Čurović, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, prisluživali su Đurđevdan. Poreklom su iz Tušilja kod Šavnika, starinom su Uskoci.

-Zarubica, 1 kuća, slave Đurđevdan, prisluživali su Sv. Arhanđela Mihaila. Poreklom su iz Godijelja, kod Šavnika, a starinom su Drobnjaci.

-Raičević, 1 kuća, rimokatoličke su veroispovesti. Poreklom su iz Krivog Puta u Hrvatskom primorju – Sinj.

-Samardžić, 1 kuća, slave Sv. Jovana Krstitelja, prisluživali su Malu Gospojinu. Poreklom su iz Rudina Nikšićkih, starinom su Krivošije.

-Božović, 1 kuća, slavi Sv. Luku, prisluživali su Verige Sv. Petra. Poreklom su iz Miločana – Nikšić, starinom su Piperi. U starini slavili su Mitrovdan, pa su tu slavu batalili u Miločanima, jer u tom naselju tu slavu niko nije slavio, pa su im „dosađivali“, gosti, te iz ekonomskih razloga ostave staru slavu, a uzmu drugu, koju je slavio veći broj stanovništva toga sela. Na ovom primeru vidi se menjanje krsne slave iz ekonomskih razloga.

-Lalović, 1 kuća, slave Sv. Aćima i Anu. Poreklom su iz Miločana – Nikšić, prisluživali su Sv. Cara Konstanrtina i Caricu Jelenu. Starinom su iz Gacka.

-Obradović, 1 kuća, slave Martindan, poreklom su iz Pljevalja.

-Jargić, 1 kuća, slave sv. Vračeve Kuzmana i Damljana, poreklom su iz Vučitrna.

-Bojčević, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, poreklom su iz Podgorice, starinom su Piperi.

-Kostić, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, prisluživali su Legnjeg Sv. Nikolu, poreklom su iz Đakovice.

-Eraković, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prisluživali su Sv. Panteliju, poreklom su iz Tupana u Banjanima kod Bileće.

-Pantović, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, poreklom su iz Knića u Gruži.

-Simić, 1 kuća, slave Kralja Dečanskog — Mratindan, poreklom su iz Gledinja — Kruševac.

-Spasić, 1 kuća slave Sv. Arhanđela Mihaila, poreklom su iz Starog Momčilova – Prokuplje.

-Madžić, 1 kuća, slave Lazarevu Subotu, poreklom su iz Prizrena.

-Čizmić, 1 kuća, slave Đurđevdan, poreklom su iz Kostajnice na Kordunu – Lika.

-Orlović, 1 kuća, slave Đurđevda, prisluživali su Sv. Nikolu, poreklom su iz Gornjeg Strmca u Ibarskom Kolašinu.

-Milošević, 1 kuća.

Prema iznetome u Varošici Srbici u 1936. godini, bilo rodova: 32 srpskih i crnogorskih, sa 41 domaćinstvom, uz to bio je i 1 rod sa jednim domaćinstvom hrvatske narodnosti.

Pored navedenih starosedelačkih kolonističkih rodova u Srbici, je bilo i raznih drugih familija i rodova, raznih zanimanja, kako činovničkih, tako i trgovačkih, koji su obavljali svoja zanimanja idući „trbuhom za kruhom“.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Srbica je imala 454 stanovnika, od toga 249 muških i 205 ženskih, sa 138 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, varoš Srbica appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Sedlare, opština Lipljan – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Sedlare pripada džematskom zgusnutom tipu seoskih naselja u Drenici. Jedan džemat je udaljen od centralnih seoskih kuća oko 300 m. U tom prostoru nalazi se seosko groblje. Sedlare se nalazi u podnožju brda, na ravnici zvanoj rravshi. Kroz selo protiče potok koji se zove Gryka Sedllarit.

Vode i ime selu.

Znatan broj seoskih kuća imaju bunare sa pijaćom vodom y svojim okućnicama, a u selu se nalazi i seoska česma. Znatna pažnja se poklanja navodnjavanju zemljištva, koje se obavlja žrebom, a red navodnjavanja traje 24 časa.

U planini Lipovici Sedlare ima seosku šumu na Kodra e hijas. Skoro sva sedlarska domaćinstva imaju privatne zabrane u Lipovici.

U narodu se ime sela tumači tako, što se smatra da su se u starini stanovnici ovoga sela bavili sedlarskim zanatom, po čemu je usledilo ime selu.

Verski objekti, groblja i drugi toponimi.

Sedlare ima džamiju, a džamije se nalazi groblje roda Odžović, te i ostalih seljana, koji prilogom džamiji obezbede sebi za života grob pored džamije. Do sela ima jedan usamljen grm, za koji se priča daje tu sahranjen neki seljak iz sedlara, koji je želeo da mu bude grob u blizini rodovske kuće.

U blizini Sela Sedlara je toponim Zoma kaurrit. Pokraj ovoga je toponim a'hes, sa temeljima starovremske zgrade. Iznad Sedlara je klisura i tu se nalazi Guri shpum. Ovaj šuplji kamen ima znatnu ulogu u magiji i religiji seljaka ovoga kraja. Naime, ko boluje od groznice, običava se da se provuče tri puta kroz taj kamen, uvek nadesno. I u blizini su i toponimi: Kisha i Lugu i Kishés.

Istorijat i prinosi.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Sedlar, sa 74 kuće. To je današnje selo Sedlare u predelu Drenici. U tome popisu navodi se sledeće poljoprivredno – agrarno stanje. Naime, prinos od pšenice iznosio je 960 lukana, a spahijski dohodak 120 lukana. Prinos od ječma i zobi iznosio je 880 lukana, a spahijski dohodak je bio 110 lukana. Prinos od kapludže je iznosio 320 lukana, a spahijski dohodak 40 lukana. Prinos od raži i drugog bio je 192 lukana, a spahijski dohodak 24 lukana. Prinos od vrtova je iznosio 1200 akči, a spahijski ušur 150 akči. Prinos od lana je iznosio 960 akči, a spahijski ušur 120 akči. Prinos od belog luka je iznosio 16 akči, a spahijski ušur 2 a.kče. Prinos od košnica pčela iznosio je 960 akči, a spahijski dohodak 120 akči. Prinos od 6 mlinova iznosio je 4720 akči, a spahijski dohodak 590 akči. Prinos od domaćih svinja iznosio je 960 akči, a spahijski resum 120 akči, dok je selo imalo 1920 svinja.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Sedlare je imalo 460 stanovnika.

Prema popisu stanovnika iz 1921. godine, Sedlare je imalo 483 stanovnika, sa 70 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima naselja i porekla stanovništva iz 1935. godine, Sedlare je imalo sledeće populaciono stanje:

Arbanasi:

Još u srednjovekovno doba Sedlare je bilo znatno seosko naselje u predelu Drenici. Godine 1485. iselio se iz Sedlara rod Bižići, a iza njih je ostalo u naselju svega nekoliko desetina, srpskih kuća. Iz Sedlara su Bižići prebegli u Nikšić, gde su se zadržali oko 100 godina živeći u Crnoj Gori. Iz Nikšića su zatim prebegli u Kotare, a odatle se naseljavaju u Barčug kod Gline.

Za celu jednu mahalu u Sedlarima postoji predanje da su poreklom Srbi, koji su u starini iz pravoslavlja prešli u islam, a potom se vremenom i poarbanasili, a to se odnosi na mahalu Tafić. Selo Sedlare pripada fisu Šalj.

-Memetović, 9 kuća. Starinom su Srbi, koji su iz pravoslavlja prešli u islam.

-Mejzinović, 15 kuća. Ovaj rod čini zajedničko bratstvo sa rodom Memetović, od kojih se odvojio 1785. godine.

-Ramović, 12 kuća. To je najstariji rod u Sedlare, a svi arbanaški rodovi srpskoga porekla, ponikli su iz ovoga roda.

-Šamol, 8 kuća.

-Odžović, 5 kuća, Poreklom su iz Arbanije, od Budžaja, odakle su se doselili u Sedlare 1715. godine. prema narodnoj tradiciji kod ovoga roda, u to vreme kada se ovaj rod Odžovića doselio u Sedlare je bilo 12 srpskih kuća starosedelaca – jerlija. U vreme Malić–pašine vladavine na Kosovu krajem XVIII i početkom XIX veka, u sedlaru su bila četiri brata od roda Odžovića, koji su pali u nemilost kod Milić–paše. Od pašinog zuluma, oni prebegnu u predeo Lab i nastane se u selo Orlane. Posle pogibije Malić-paše 1809. godine, u borbi sa srpskim ustanicima iz Prvog ustanka na Kamenici kod Niša, dva brata od roda Odžovića su ostala u Orlane, a dva su se vratila u Sedlare. Kada su se po drugi put Odžovići nastanili u Sedlare, dotadašnje srpsko stanovništvo već je bilo primilo islam, a potom se vremenom i poarbanasilo živeći u islamu i simbiozi sa Arbanasima. Rod Odžovića je pobegao iz Arbanije zbog krvne osvete i doselio se u Drenicu. Prema rodovskoj tradiciji, zbog te krvi, potražile su ih turske vlasti iz Arbanije preko Malić-paše, koji im je zapalio kuće i raselio ih iz Sedlara, odakle su prebegli u Lab. U Labu ih opet pronađu ljudi Malić-paše, opkole im kuće i pohvataju ih na besu, ali besu ne održe, već sve ljude poubijaju, a samo žene i decu ostave u životu. Jedno dete iz njihova roda, otide potom u Skoplje, gde uspe da izuči školu za hodžu. Potom se vrati u Orlane, uzme svoju majku i jednog brata od strica i ostalu familiju od dva brata od strica, pa sa njima se vrati u Sedlare, gde postane hodža. Od tada se ovaj rod preziva Odžović.

Za arbanaško stanovništvo u selu Rakitnici u Labu, navodi se da je srpskog porekla „Zovu se Kujundžići, starinom su iz Metohije, a doseljeni su iz sela Sedlara u Drenici, gde su primili islam pri doseljavanju početkom XIX veka“.

Prema navedenome, u 1935. godine, Sedlare je imalo sledeće arbanaško stanovništvo: rodova 5, sa 49 kuća. Od toga je srpskoga porekla: 4 roda, sa 44 kuće, a ovi rodovi su se u starini poarbanasili.

Prema popisu stanovništva stanovništva iz 1948. godine, Sedlare je imalo 733 stanovnika, od toga 378 muških i 355 ženskih, sa 103 domaćinstva.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Sedlare (Lipljan) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Srednja Klina, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i top sela.

Srednja Klina – Klina e Mesme, nalazi se u dreničkoj ravnici, pored reke Kline i pripada džematskom tipu zbivenih dreničkih seoskih naselja. Pored sela nalazi se brdašce zvano Ruga tepza.

Srednja Klina ima zajedničku seosku šumu i meraju. Do sela se nalaze 2 groblja.

Vode i ostali podaci o selu.

Za pranje rublja i napajanje domaće stoke, seljaci ovoga sela, služe se vodom sa reke Kline, dok pijaću vodu dobijaju iz seoskih bunara, koje ima skoro svako domaćinstvo. Ta se voda upotrebljava i za ostale domaće potrebe.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine Srednja Klina je imala 378 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine Srednja Klina je imala 189 stanovnika, sa 29 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema ispitivanjima naselja i porekla stanovništva iz 1936. godine, u Srednjoj Klini je obitavalo sledeće stanovništvo.

Arbanasi:

-Hodić, fis Gaš, 6 kuća. Poreklom su iz Donje Kline, odakle se doselila 1 kuća 1816. godine. Vlaškoga su porekla i prešli su iz pravoslavlja u islam u prvoj polovini XVII veka, a potom su se vremenom i poarbanasili. Od ovoga roda tri kuće su odseljene u Arbaniju iz Srednje Kline.

-Kadrijević, fis Mzez, 3 kuće. Poreklom su od vlaških stočara nomada iz Metohije. Godine 1835. od ovoga roda je doseljena 1 kuća u Srednju Klinu. Preci ovoga roda prešli su iz pravoslavlja u islam, krajem XVII veka.

-Brabonić, fis Gaš, 1 kuća. Poreklom su iz sela Brabonića — Kosovo, odakle su se doselili 1918. godine.

-Osić, fis Gaš, 1 kuća. Godine 1895. doseljeni su iz Gornje Kline, gde imaju srodnike istoimenog roda. Starinom su iz Azije, odakle su doseljeni krajem XVIII veka kao stočari nomadi.

-Bošnjak, fis Kuč, 3 kuće. Godine 1886. su doseljeni iz sela Vaganice — Kosovska Mitrovica. Rod vodi poreklo iz okoline Rožaja – Crna Gora.

S r b i:

-Milović, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Sv. Iliju. Ovaj je rod naseljen na kupljenu zemlju iza Prvoga svetsoga rata, iz sela Pegkovića — Grahovo u Hercegovini.

Kolonisti:

-Jakšić, 3 kuće, slave Sv. Petku Paraskevu, prislužuju Mrklu Petku. Kao kolonisti doseljeni su u Srednju Klinu iz sela Jasenovika u Ibarskom Kolašinu. Starinom su iz Crne Gore.

-Mihajlović, 1 kuća, slave Sv. Jovana Krstitelja. Kao rodovsku zavetinu svetkuju Prvu nedelju po Petkovdanu. Doseljeni su kao kolonisti iz sela Buba, u Ibarskom Kolašinu, A starinom su Vasojevići.

-Milivojević, 2 kuće, slave Đurđevdan, prislužuju Sv. Iliju. Kao kolonisti su doseljeni iz Veljeg Brijega, u Ibarskom Kolašinu, a starinom su iz Crne Gore.

Prema iznetome, u 1936. godini u Srednjoj Klini su bili:

Arbanasi: 5 rodova, sa 14 kuća. Od toga 2 roda, sa 9 kuća su vlaškoga porekla, koji su iz pravoslavlja prešli u islam, a zatim se i poarbanasili.

Srbi: 1 rod sa 1 kućom, kupljeno imanje.

Srbi kolonisti: 3 roda, sa 6 kuća.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine Srednja Klina je imala 294 stanovnika, od toga 141 muških i 153 ženskih, sa 41 kućom.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

The post Poreklo prezimena, selo Srednja Klina (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Stankovce (po knjizi Stankovac), opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Stankovac pripada džematskom tipu sela, čiji su džemati razređeni jedan od drugog, sa primesom razbijenosti. U starini selo se nalazilo na brežuljkastom zemljištu, nešto visočije od današnjeg položaja, pored seoske česme. Zbog podvodnog zemljišta, selo se preselilio na brdašcu Dreničke površi. Rodovska gumna se nalaze do okućnice, a mestimično i u okućnicama.

Groblja.

Do sela se nalazi starovremsko groblje zvano Vorre kg krushqeve. O tom groblju u Arbanasima ovoga sela postoji sledeća tradicija: U staro vreme sreli su se svatovi dve svadbe, na seoskom putu, pa su se međusobno oružjem potukli i u krvavoj borbi svi su izginuli, i tu su sahranjeni.

U narodu se veruje, daje u starini bio običaj, da se svatovi uvek potuku, ako se sretnu na putu.

U Stankovcu se nalazi starovremska česma, zvana Kroni mretit. O toj česmi postoji kod arbanasa sledeća legenda: U staro doba, nigde u blizini ovoga sela nije bilo vode. Kad je bio Kosovski boj 1389. godine, naiđe tuda turski sultan Murat, pa kako mu je vojska mnogo bila žedna, izvadi sablju, zamahne njome i udari po jednom kamenu iz kojeg je odmah potekla voda. Tako je postala česma Kroni mretit.

Selo Stankovce ima nekoliko groblja. Tako, mahala Đurašin ima groblje u selu Koratici, sa kojim se graniči. Glavno seosko groblje nalazi se pokraj sela. Uz to jedna mahala ima posebno svoje groblje u svome mahalskom ataru.

Srbi kolonisti u 1935. godini nisu imali još svoje seosko groblje.

Vode i ostali podaci o selu.

Pored nekoliko česama selo Stankovac ima i znatan broj rodovskih bunara, koji se nalaze u okućnicama rodovskim. Stankovac ima svoju seosku šumu, na koju imaju podjednaka prava svi seljani ovoga sela.

Prema statističkim podadima iz 1914. godine Stankovac sa zaseokom Jurišince, imao je 307. stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Stankovac je imao 275 stanovnika sa 40 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema mojim proučavanjima naselja i porekla stanovništva, u 1935. godini, Stankovac je imao sledeći broj rodova:

A p b a n a s i:

-Isufović, fis Šalj, 11 kuća. Poreklom su iz Šalje, Arbanija, odakle se doselila 1 kuća, 1685. godine. Smatraju se među najstarije rodove ovoga sela.

-Ajazović, fis Šalj, 1 kuća. Ovaj rod pripada grupi starijih rodova ovoga sela. Poreklo vode iz Arbanije iz predela Šalj, odakle se doselila 1 kuća 1715. godine, nasilno se useljavajući. Kasnije su kupili zemlju od nekoga Hadži Ajdar – Gega iz Đakovice, feudalnog gospodara ovoga sela. Od ovoga roda 1 kuća je odseljena 1929. godine u Đakovicu.

-Ramović, fis Šalj, 11 kuća. Poreklom su iz predela Šalje – Arbanija, odakle se doselila 1 kuća 1715. godine.

-Pirak, fis Šalj, 4 kuće. Doseljeni su iz Pire — Arbanije, 1805. godine, a doselila se 1 kuća. Od ovoga roda 1 kuća se odselila u Arbaniju 1928. godine. Po tradiciji rod se naselio na „batal“, imanje.

-Vujanovo, fis Krasnić, 3 kuće, muhadžiri. Poreklom su iz Vujanova – Pusta Reka, odakle se 1 kuća doselila 1879. godine.

-Višesel, fis Krasnić, 2 kuće, muhadžiri. Poreklom su iz sela Domaneka u Drenici, odakle su se 1735. godine preselili u Toplicu. Iz Toplice su 1879. godine, prešli y Kišnu Reku, a odatle u Stankovac 1915. godine, kojom prilikom je doseljena l kuća.

-Đoš, fis Šalj, 4 kuće. Starinom su iz Orahovca, odakle su doseljeni 1835. godine, a doselila se 1 kuća. Od ovoga roda 1 kuća je ostala u Orahovcu, a 1 kuća se odselila u Đakovicu.

-Nišor, fis Bitić, 1 kuća. Ovaj se rod doselio u Stankovac 1930. godine iz dreničkog sela Donje Fuštice, i često se seljakalo kroz drenička sela, zanimajući se zemljoradnjom na čiflačkim imanjima.

-Lauta, fis Keljman, 1 kuća. Ovaj je rod doseljen 1835. godine iz dreničkog sela Koračice, odakle ih je selo proterale.

-Došljak, fis Šalj, 1 kuća. Ovaj roda se doselio u Stankovac 1860. godine iz kosovskog sela Slatine.

-Konjuša, fis Sop, 1 kuća, muhadžiri. Starinom su iz Arbanije, a doseljeni su iz Konjuše u Toplici prvo na Kosovo, a sa Kosova kao domazet njihov predak je došao u Stankovac.

-Brestovce, fis Krasnić, 2 kuće, muhadžiri. Doseljena je 1 kuća 1879. godine iz Brestovca — Leskovac.

C i g a n i (Mađupi):

-Savrov, fis Šalj, 1 kuća. Doseljeni su 1855. godine iz Savrova — Prizren.

-Maković, fis Krasnić, 1 kuća. Doseljeni su 1925. godine iz Batusa na Kosovu.

S r b i (kolonisti):

-Bodić, 1 kuća, slave Sv. Jovana Krstitelja, a prislužuju Sv. Jovana Letnjeg. Doseljeni su iz Novog Adžibegovca – Smederevo posle Prvog svetskog rata kao kolonisti. Starinom su iz predela Binač Morave kod Gnjilana.

-Ignjatović, 1 kuća, slave Sv. Dimitrija. Kao kolonisti su doseljeni 1928. godine iz Selevca — Smederevo. Starinom su sa Kosova.

-Kugler, 1 kuća, slave Sv. Stevana, prislužuju Sv. Stevana Letnjeg. Poreklom su iz Pančeva, odakle su doseljeni 1934. godine i u to doba prešao y pravoslavlje iz katoličanstva, a slave je primio od ženinog roda.

-Petković, 1 kuća, slave Sv. Dimitrija. Doseljeni su iz Selevca — Smederevo, 1928. godine. Starinom su sa Kosova.

Prema iznetome u 1935. godini u Stankovcu je bilo sledeće populaciono stanje:

Arbanaških rodova je bilo: 12, sa 48 kuća.

Cigana Mađupa je bilo: 2 roda, sa 2 kuće.

Srba kolonista je bilo: 4 roda, sa 4 kuće.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine Stankovac je imao 538 stanovnika, od toga 280 muških i 258 ženskih, sa 21 kućom.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Stankovce (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Staro Čikatovo, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Staro Čikatovo se nalazi na kosama i bilima dreničkog pobrđa, a pripada džematskom tipu dreničkih sela, čije su mahale razređene.

Vode.

Staro Čikatovo ima seosku meraju, kolektivnu šumu i zajedničku seosku česmu, odakle se seljani snabdevaju vodom za piće i druge domaće potrebe, kao i za napajanje domaće stoke. Uz to, znatan broj seoskih kuća ima u okućnicama bunare, iz kojih se snabdevaju vodom za piće i druge potrebe. U selu ima i nekoliko izvora, na kojima se napaja domaća stoka. Rodovska gumna su mahom u seoskim okućnicama.

Groblja.

U seoskom groblju ima nekoliko starovremskih grobova, koje Albanci seljani iz Starog Čikatova, nazivaju imenom: Vorre té'janicaréve.

Zanimanje stanovništva.

Stanovništvo Starog Čikatova bavi se zemljoradnjom i stačarstvom, kao glavnim zanimanjem, a uz to znatna mu je privredna grana i goroseča, koju ponajviše izvozi na tržišta u Prištini, Lipljanu i Kosovu Polju.

Istorijat i prinosi.

Koliko mi je poznato dreničko selo Čikatovo pominje se prvi put u našoj istoriji 1314. godine. Naime, te godine je polovinu sela Čikatova imao neki Dobrosav Grbida, kada je ovo naselje srpski kralj Milutin priložio svojoj zadužbini Banjskoj.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, pominje se selo Čikatovo, sa 20 kuća.“ Danas je to dreničko selo Staro Čikatovo, za koje se u pomenutom popisu oblasti Brankovića navodi sledeća agrarna proizvodnja. Naime, prinos od pšenice iznosio je 200 lukana, a spahijaski dohodak 25 lukana. Prinos od ječma i zobi iznosio je 160 lukana, a spahijski dohodak 20 lukana. Prinos od kapludže bio je 256 lukana, a spahijski dohodak 25 lukana. Prinos od kapluđe bio je 256 lukana, a spahijski dohodak 32 lukana. Prinos od prosa iznosio je 32 lukana, a spahijski dohodak 4 lukana. Prinos od baklje iznosio je 16 lukana , a spahijski dohodak 2 lukana. Prinos od grahorice iznosio je160 akči, a spahijski dohodak 20 akči. Prinos od vrtova iznosio je 160 akči, a spahijski ušur 20 akči. Prinos od lana iznosio je 40 akči, a ušur 5 akči. Prinos od voća iznosio je 80 akči, a ušur je bio 10 akči. Prinos od vinograda iznosio je 50 čabrova, a ušur 5 čabrova. Prinos od košnica pčela bio je 80 akči, a spahijski dohodak 10 akči. Prinos od domaćih svinja iznosio je 80 akči, a resum je bio 10 akči. Selo je imalo 160 svinja.

Poema statističkim podacima iz 1914. godine, Čikatovo je imalo 212 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Čikatovo je imalo 209 stanovnika, sa 38 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema ispitivanjima naselja i porekla stanovništva iz 1935. godine u Starom Čikatovu je obitavalo sledeće stanovništvo.

Arbanasi:

-Đemović, fis Mzez ili Marin, 3 kuće. Ovaj rod pripada bratstvu ili roji Mužakut, a stoji u srodstvu sa rodom Saliović. Poreklom su iz Arbanije, odakle se doselila 1 kuća krajem XVIII veka.

-Sadiković, fis Mzez – Marina, 4 kuće. Ovaj rod takođe pripada pripada bratstvu Mužakut, a poreklom je iz Arbanije, odakle je doseljena 1 kuća krajem XVIII veka. Tada je ovaj rod činio istu familiju sa rodom Đemović.

-Budak, fis Mzez. Ovaj rod vodi poreklo iz Arbanije, ima 4 kuće. U Čikatovo se doselila početkom XIX veka, 1 kuća.

-Makol, fis Bitić, 1 kuća. Poreklom su iz Metohije, odakle su doseljeni početkom XIX veka, starinom su iz Arbanije.

-Dubovc, fis Gaš, 3 kuće. Poreklom su iz Dubovca u Drenici, odakle su se doselili u prvoj polovini XIX veka. Starinom su iz Arbanije.

-Karađes, fis Marin, 13 kuća. Poreklom su iz Podrime, odakle su doseljeni u prvoj polovini XVIII veka, kada se doselila 1 kuća.

-Dušek, fis Marin, 14 kuća. Poreklom su iz Podrime, odakle je y prvoj polovini XVIII veka, doseljena 1 kuća. Starinom su iz Arbanije.

Srbi i Crnogorci (kolonisti):

-Novičić, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila. Poreklom su iz Vasojevića – Crna Gora.

-Lepović, 1 kuća, slave Sv. Nikolu. Poreklom su iz Ibarskog Kolašina.

Prema iznetome, u 1935. godini u Starom Čikatovu, koje je dobilo taj naziv posle Prvog svetskog rata, kada je osnovano kolonističko naselje Novo Čikatovo, bilo je sledeće populaciono stanje:

Arbanaških rodova je bilo 7, sa 42 kuće.

Srpskih i crnogorskih kolonizovanih rodova je bilo 2, sa 2 kuće.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine. Staso Čikatovo je imalo 438 stanovnika, od toga 223 muških i 215 ženskih, sa 50 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Staro Čikatovo (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Monografija "Poreklo i srodstvo familija doseljenih u Šumadiju u 18. veku - Demografska i genetička analiza rodova" autora dr sc. med Vladana Čokića biće predstavljena u Domu kulture u Kovačevcu (opština Mladenovac) 28. decembra 2019. (subota) u 17 časova.

Knjiga je objavljena pod pokroviteljstvom Ministarstva prosvete, nauke i tehnološkog razvoja, a izdavač je Institut za medicinska istraživanja Univerziteta u Beogradu. Priprema knjige je urađena u saradnji sa predstavnicima Istorijskog instituta Beograd i Biološkog fakulteta, Univerziteta u Beogradu.

Obrađena su sledeća naselja sa popisima od 15. do 19. veka: Kovačevac, Vlaška, Koraćica, Amerić, Mladenovac, Kusadak, Azanja, Ratari, Velika Krsna, Ropočevo, Topola, Blaznava, Božurnja, Vojkovci, Masloševo.

Iz sažetka knjige:

Na osnovu predanja pretpostavlja se poreklo i srodstvo familija u Šumadiji. Uporednim korišćenjem arhivske građe i genetičke genealogije otvorena je nova mogućnost za demografsko i etnološko istraživanje doseljenika preovlađujuće dinarske struje u Šumadiji (oblast Jasenica) iz 18. veka. Visokoreprezentativan uzorak obuhvata kako četvrtinu naselja tako i četvrtinu stanovništva u ispitivanim opštinama (Mladenovac, Smederevska Palanka i Topola).

Korišćeni su rajinski popisi iz osmanskih arhiva od 15. do 18. veka, austrijski popisi iz prve polovine 18. veka, čibučki i arački tefteri iz prve polovine 19. veka, popisi stanovništva iz druge polovine 19. veka, školske upisnice iz 19. i 20. veka, kao i crkvene matične knjige od 1837. godine pa do polovine 20. veka. Upotrebom arhivske građe sastavljeni su detaljni rodoslovi 16 familija (oko 300 godina stari, sa 3516 članova), u okviru 5 zajednica familija – bratstava.

Mnoga predanja o zajedničkom pretku bratstava su potvrđena u poslednjem dostupnom osmanskom popisu iz 1741. godine. Tokom dva veka demografske analize, primetan je pad nataliteta nakon Prvog svetskog rata i ukazano je na značaj imunizacije u kontekstu dečjeg mortaliteta, dok konstantan pad bračnih zajednica imamo nakon Drugog svetskog rata u ispitivanim familijama Jasenice. Tri veka prisustva i brakova na jednom području otvara mogućnost endogamije, koja je potvrđena kroz familijarno praćenje.

Prikupljen je 181 uzorak za DNK analize Y hromozoma od članova ispitivanih familija na osnovu rodoslova. Populacionom genetikom je potvrđena pretežna zastupljenost haplogrupa I2a i R1a kod 151 obuhvaćene familije (u okviru 17 bratstava), što odgovara proseku na državnom nivou. Međutim, imamo povećanu zastupljenost haplogrupe R1b (17,2%) i potpuno odsustvo haplogrupe E1b1b, što se drastično razlikuje od prosečne zastupljenosti istih u Srbiji. Ovi rezultati pouzdano otkrivaju da su familije koje nose različita prezimena, iz iste geografske oblasti, paternalno povezane i da postojane razlike alela između familija potiču od genskih mutacija kod zajedničkog pretka bratstva.

The post Predstavljanje knjige dr Vladana Čokića „Poreklo i srodstvo familija doseljenih u Šumadiju u 18. veku – Demografska i genetička analiza rodova“ appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Tica, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Tica se nalazi na brdašcu i pripada selima džematskog tipa. Po glavnim rodovima džemati, njih pet, imaju imena. Tica ima seosku utrinu, te i jedno seosko groblje.

Prema popisu stanovništva iz 1914. godine, Tica je imala 199 stanovnika.

Prema statističkim podacima iz 1921. godine, Tica je imala 205 stanovnika, sa 30 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema ispitivanjima naselja i porekla stanovništva iz 1936. godine, Tica je imala sledeće populaciono stanje:

A r b a n a s i:

-Beković, fis Hot, 6 kuća. To je „stari rod“ u selu i ima roju u selu Tušilju Sadikovića, starinom pripadaju srpskom stanovništvu jerlijama, koje se poarbanasilo, prešavši iz pravoslavlja u islam.

-Smailjović, fis Hot, 3 kuće. Sa rodom Ćorović istog su bratstva.

-Brbatović, fis Hot, 3 kuće. Doseljeni su iz Metohije, starinom su iz Arbanije, a poreklom drenički Srbi.

-Idrizović, fis Hot, 2 kuće, doseljeni su iz Metohije.

-Alilović, fis Hot, 1 kuća. Pripadaju brtstvu – barku Brbatović, starinom su drenički Srbi jerlije. Imaju bratstvo u dreničkom selu Likovce, rod Zimerović.

-Ćorović, fis Hot, 6 kuća. Sa rodom Smailović čine jedno bratstvo.

-Kecović, fis Hot, 2 kuće. Starinom su iz dreničkog sela Plužane, a od roda Breznižića.

Prema iznetome u 1936. godini, u selu Tici su obitavali arbanaški rodovi: 7, sa 28 kuća. Od toga: 3 roda, sa 16 kuća starinom su srpskoga porekla, iz pravoslavlja su prešli u islam, a potom su se poarbanasili.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, selo Tica je imala 231 stanovnika, od toga 125 muških i 106 ženskih, sa 28 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Tica (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Trdevac, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Trdevac je dreničko selo džematskog tipa. Prostire se kosom i udolinom trdevačkog brežuljka, Deli se na četiri mahale, koje imaju nazive prema najstarijim rodovima u selu.

Groblje.

Pokraj sela postoji starovremsko groblje: dva groba, zvana „đumrukdžijski grobovi“. Trdevce ima tri savremena groblja. A đumrukdžijski grobovi su od dvojice đumrukdžija, iz Peći i Vučitrna, koji su u međusobnoj svađi poginuli i tu sahranjeni.

Vode.

Voda za piće je uglavnom bunarska. Domaća stoka se napaja na izvorima i seoskoj reci, a za vreme zime i bunarskom vodom.

Istorijat i prinosi.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, pominje se selo Trdijevci, sa 60 kuća. Godine 1477 beleži se kao Trdijevce, koje je za proteklih dvadesetak godina bilo izgubilo „više od dve trećine stanovnika“. Svakako, to je današnje dreničko selo Trdevac.

U navedenom popisu iz 1455. godine navodi se poljoprivredna i agrarna proizvodnja u Trdevcu, ovako. Naime, prinos od pšenice iznosio je 560 lukana, a spahijski dohodak 70 lukana. Prinos od ječma i zobi iznosio je 384 lukana, a spahijski dohodak 48 lukana. Prinos od kapludže iznosio je 272 lukana, a spahijski dohodak 34 lukana. Prinos od grahorice iznosio je 16 lukana, a spahijski dohodak 2 lukana. Prinos od vrtova iznosio je 560 akči, a ušur 70 akči. Prinos od lana iznosio je 960 akči, a ušur 120 akči. Prinos od voća iznosio je 272 akče, a ušur 34 akče. Prinos od vinograda iznosio je 460 čabrova, a ušur 46 čabrova. Prinos od košnica pčela 320 akči, a spahijski dohodak 40 akči. Prinos od domaćih svinja iznosio je 440 akči, a resum je iznosio 55 akči, dok je selo imalo 880 svinja.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Trdevac je imao 294 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Trdevac je imao 246 stanovnika, sa 31 domaćinstvom.

Poreklo stanovništva.

Prema mojim ispitivanjima naselja i porekla stanovništva iz 1936. godine. Trdevac je imao je imao sledeće populaciono stanje.

A r b a n a s i:

-Alilović, fis Kuč, 9 kuća. Poreklom su od bratstva Gađić iz Gornjeg Obrinja, te su srpskoga porekla. Od ovoga roda 1920. godine, 1 kuća se odselila u Globare, a 1 u Kosovsku Mitrovicu.

-Bajramović, fis Gaš, 6 kuća.

-Đekić, fis Gaš, 6 kuća.

C i g a n i (Mađupi):

-Ram, fis Gaš, 5 kuća. Poreklom su od bratstva Purovića iz dreničkog sela Ovčareva, odakle se doselilo 1 domaćinstvo 1825. godine.

-Alilović, fis Gaš, 3 kuće. Pripadaju bratstvu Purović, kao i prethodni rod Ram.

Prema iznetome, u 1936. godini u Trdevcu je bilo arbanaških rodova: 3, sa 21 kućom. Od toga 1 rod, sa 9 kuća je srpskoga porekla. Ciganskih rodova iz etničke grupe Mađupa bilo je: 3 roda, sa 13 kuća. Ukupno je bilo 34 kuće.

Prema popisu stanovništva iz 1948. grdine, Trdevac je imao 477 stanovnika, od toga 257 muških i 220 ženskih, sa 38 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

The post Poreklo prezimena, selo Trdevac (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Trnavce, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Trnavce pripada dreničkom drumskom džematskom tipu sela, a podignuto je i izgrađeno pored druma Kosovska Mitrovica – Peć, a ima tri džemata.

Groblja.

Trnavce ima 1 seosko albansko groblje, ali u groblju bratstva imaju svoje posebne parcele za svoje rodovske upokojene pripadnike.

Pokraj sela se nalazi starovremsko groblje zvano: Vorre té Shkijeve.

Cigani seoski imaju svoje posebno groblje zvano: Vorre té' magjupve.

Vode i ostali podaci o selu.

Pored seoskih kladenaca, u rodovskim oborima, postoje bunari sa pijućom vodom.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Trnavce je imalo 242 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921 . godine, Trnavce je imalo 250 stanovnika, sa 28 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema ispitivanjima naselja i porekla stanovništva, iz 1936. godine, populaciono stanje u selu Trnavce bilo je sledeće:

A r b a n a s i:

-Adžiović, fis Kuč, 12 kuća. Starinom su srpskog porekla, pa su iz pravoslavlja prešli y islam, a potom se vremenom poarbanasili. Od ovoga roda 1 kuća je odseljena 1917. godine u dreničko selo Gornju Klinu, a dve kuće u Arbaniju.

-Đoš, fis Kuč, 6 kuća. Poreklom su Srbi jerlije koji su se poarbanasili. Od ovog roda 2 kuće su odseljene 1917. godine u Kosovsku Mitrovicu, a dve kuće y selu Vaganicu — Kosovo.

-Bajrović, fis Kuč, 5 kuća. Poreklom su Srbi jerlije koji su se poarbanasili, 1 kuća odseljena je 1912. godine u Kosovsku Mitrovicu, a 1 kuća 1923. godine u Arbaniju.

-Aslanović, fis Kuč, 2 kuće. Poreklom su Srbi, koji su se poarbanasili. Rodovi Bajrović i Aslanović, zajedničkog su bratstva – ronđe.

-Isljamović, fis Kuč, 2 kuće. Poreklom su Srbi koji su se poarbanasili. Od ovoga roda 2 kuće su odseljene u dreničko selo Gornju Klinu.

Rodovi Adžiović i Isljamović, pripadaju jednome bratstvu, zajedničkoga su bratstva.

Srbi i Crnogorci (kolonisti):

Naselje kolonista Srba i Crnogoraca je drumskoga tipa, snabdevaju se vodom za piće iz bunara, a i sa seoskih kladenaca. Kolonisti imaju svoje posebno seosko groblje. Kolonistički rodovi su sledeći:

-Subotić, 1 kuća, slave Sv. Iliju, a prislužuju Sv. Nikolu. Poreklom su iz Spile – Grahovo, a starinom iz Ledenice – Boka Kotorska.

-Bojović, 1 kuća, slave Sv. Stefana Dečanskog. Doseljeni su iz Kastraća – Kovanica, 1931. godine, starinom su Cuce – Crna Gora.

-Vukašinović, 1 kuća, slave Sv. Nikolu. Doseljeni su iz Vidovače – Toplica, poreklom su Kuči — Crna Gora.

-Andrić, 1 kuća, slave Sv. Tomu, doseljeni su iz Kosovske Mitrovice.

-Alurović, 1 kuća, slave Sv. Alimpija, prislužuju Đurđevdan. Doseljeni su iz sela Omašnice — Trstenik.

-Stevanović, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Veliku Gospojinu i Sv. Jovana Krstitelja. Imaju 2 prisluge. Doseljeni su iz Omašnice – Trstenik.

-Ćirović, 1 kuća, slave Sv. Tomu, doseljeni su iz Trbušnice – Čačak, starinom su iz Bijeljine.

Cigani Mađupi (kolonisti):

-Saliović, fis Mzez, 1 kuća, starinom su muhadžiri. Sa Kosova su doseljeni kao kolonisti 1936. godine i stanuju u kolibi, koju su sami izgradili.

Prema iznetome u 1936. godini, u Trnavcu su obitavali sledeći rodovi: Arbanasi 5 rodova sa 27 kuća. Sve su to poarbanašeni Srpski rodovi.

Srbi i Crnogorci kolonisti, rodova 7, sa 7 kuća. Cigani, pripadnici grupe Mađupa kolonisti:1 rod sa 1 kućom.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godše, Trnavce je imalo 274 stanovnika, od toga 128 muškaraca i 146 žena, sa 39 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – a na osnovu istraživanja obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Trnavce (Srbica) appeared first on Poreklo.