Braničevski okrug

Grad Požarevac:

Bare, Batovac, Beranje, Bradarac, Bratinac, Brežane, Bubušinac, Dragovac, Drmno, Dubravica, Živica, Kasidol, Klenovnik, Kličevac, Kostolac (do 1955. godine naziv Kostolac-Rudnik; naselje nastalo od naselja Kostolac-Grad i Kostolac-Selo), Lučica, Maljurevac, Nabrđe, Ostrovo, Petka, Požarevac (obuhvata i ukinuta naselja Zabela i Ljigatov Do), Poljana, Popovac (novo naselje od 2007. godine, izdvojeno iz Lučice) Prugovo, Rečica, Selo Kostolac (1955-1979. godine u sastavu Kostolca), Trnjane i Ćirikovac.

Opština Veliko Gradište:

Biskuplje, Veliko Gradište, Garevo, Desine, Doljašnica, Đurakovo, Zatonje, Kamijevo, Kisiljevo (od 2007. godine Kiseljevo), Kumane, Kurjače, Kusiće, Ljubinje, Majilovac, Makce, Ostrovo, Pečanica, Požeženo, Popovac, Ram, Sirakovo, Srednjevo, Topolovnik, Tribrode, Carevac i Češljeva Bara.

Opština Golubac:

Barič, Bikinje, Braničevo, Brnjica, Vinci, Vojilovo, Golubac, Dvorište, Dobra, Donja Kruševica, Dušmanić, Žitkovica, Klenje, Krivača, Kudreš, Maleševo, Miljević, Mrčkovac, Ponikve, Radoševac, Sladinac, Snegotin, Usije i Šuvajić.

Opština Žabari:

Aleksandrovac, Brzohode, Viteževo, Vlaški Do, Žabari, Kočetin, Mirijevo, Oreovica, Polatna, Porodin, Svinjarevo, Sibnica, Simićevo (do 1947. godine Rakinac Moravski), Tićevac i Četereže.

Opština Žagubica:

Bliznak, Breznica, Vukovac, Žagubica, Izvarica (od 2007. godine Novarica), Jošanica, Krepoljin, Krupaja, Laznica, Lipe (1955-1979. godine u sastavu Laznice), Mali Kamen (novo naselje od 2007. godine, izdvojeno iz Suvog Dola), Medveđica, Milanovac, Milatovac, Osanica, Ribare, Selište, Sige i Suvi Do.

Opština Kučevo:

Blagojev Kamen, Brodica, Bukovska, Velika Bresnica, Voluja, Vuković, Gložane (novo naselje od 2007. godine, izdvojeno iz Neresnice), Duboka, Zelenik, Kaona, Kučajna, Kučevo, Lješnica, Mala Bresnica, Mišljenovac, Mustapić, Neresnica, Popovac (novo naselje od 2007. godine, izdvojeno iz Neresnice), Rabrovo, Ravnište, Radenka, Rakova Bara, Sena, Srpce, Turija, Ceremošnja, Cerovica i Ševica.

Opština Malo Crniće:

Aljudovo, Batuša, Boževac, Veliko Selo, Veliko Crniće, Vrbnica, Zabrega, Kalište, Kobilje, Kravlji Do, Kula, Malo Gradište, Malo Crniće, Salakovac, Smoljinac, Toponica, Crljenac, Šapine i Šljivovac.

Opština Petrovac na Mlavi:

Bistrica, Bošnjak, Burovac, Busur, Vezičevo, Veliki Popovac, Veliko Laole, Vitovnica, Vošanovac, Dobrnje, Dubočka, Ždrelo, Zabrđe, Kamenovo, Kladurovo, Knežica, Krvije, Leskovac, Lopušnik, Malo Laole, Manastirica, Melnica, Oreškovica, Orljevo, Pankovo, Petrovac na Mlavi (do 2007. godine Petrovac), Ranovac, Rašanac, Stamnica, Starčevo, Tabanovac, Trnovče, Ćovdin i Šetonje.

The post Braničevski okrug appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva, selo Viča, opština Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Viča je naseljena posle 1878. godine srpskim stanovništvom, koje je poreklom iz doline Južne Morave, Satšaka i Crne Gore.

-Biočani su doseljeni iz Bioča kod Titograda (danas Podgorice). Najpre su se preselili u Sjenicu, a posle oslobođenja Toplice – u Viču. Njihovo staro prezime je Jelići, a novo su dobili po mestu odakle su se doseli.

Iz okoline Sjenice doseljeni su:

-Pavićevići.

Iz okoline Užica su došli:

-Tomovići.

IZVOR: Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige  „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Viča (Prokuplje) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva, selo Bresničić (po knjizi Bresničiće), opština Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Bresničiće naseljavaju:

-Perići,

-Nikolići,

-Jevtići,

-Obradovići i drugi su doseljeni sa Kosova, zatim:

-Miloševići iz Crne Trave,

-Karići iz okoline Brusa, i drugi.

IZVOR: Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige  „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bresničić (Prokuplje) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva, selo Bulatovac, opština Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Bulatovac je naseljen stanovništvom iz Južnog Pomoravlja, ali ima i doseljenici iz Crne Gore, kao što su

-Đurovići i:

-Jovanovići.

IZVOR: Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige  „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bulatovac (Prokuplje) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva, sela Velika Plana i Jugovac, opština Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Veliku Planu i Jugovac naseljava stanovništvo iz Sandžaka, sa Kosova, iz Peći, Crne Gore i Leskovačke kotline.

-Tomanovići su doseljeni u Veliku Planu iz Crne Gore.

-Milanoviće nazivaju „Kolašincima“, što ukazuje na njihovo poreklo iz Ibarskog ili crnogorskog Kolašina.

Osim pomenutih porodica, u Velikoj Plani žive:

-Radovanovići,

-Todorovići,

-Matovići,

-Miloševići i drugi.

Jugovac naseljava stanovništvo većinom iz Crne Gore, okoline Sjenice i sa Kosova.

Iz Crne Gore su došli:

-Folići,

-Banduci,

-Matovići,

-Joksimovići,

-Radovanovići,

-Todorovići i drugi.

Jugovac je poznat kao selo staračkih domaćinstava, što je posledica masovnog odlaženja mladih u industrijske centre. Prema pričanju Živka (Nikole) Dinića iz Donje Rečice, Jugovčani su gostoprimljivi i vole da čitaju knjige.

IZVOR: Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige  „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, sela Velika Plana i Jugovac (Prokuplje) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva, selo Mala Plana, opština Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Mala Plana je selo koje je postojalo još za vreme turske vladavine. U njoj se nalazila Krnja džamija, kod današnjeg zadružnog doma, a čiji ostaci nisu sačuvani.

I pre oslobođenja Toplice bila je naseljena, kako turskim i albanskim tako i srpskim stanovništvom.

Porodica:

-Stamenkovića starosedelačka je kao i mnoge druge. Stanovništo uglavnom vodi poreklo iz graničnog područja Srbije prema Bugarskoj, iz okoline Peći i Sandžaka.

U poslednjoj deceniji intenzivna su doseljavanja sa Kosova. To su:

-Krcići,

-Strugarevići,

-Đokići,

-Markovići i drugi.

IZVOR: Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige  „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Mala Plana (Prokuplje) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva, sela Đurovac i Merovac, opština Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Đurovac je naseljen stanovntšggvom koje se, nakon oslobođenja Toplice od Turaka, doselilo iz Crne Gore, doline Južne Morave i Sandžaka.

Crnogorskog porekla su porodice:

-Vicovića,

-Dakića,

-Vojvodića i:

-Todorovića.

Merovac je takođe u većini naseljen doseljenicima iz Sandžaka, doline Južne Morave i iz Crne Gore, kao što su:

-Cerovići.

I ostala sela na prostoru od Beloljina do Prokuplja imaju slično regionalno poreklo stanovništva.

IZVOR: Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige  „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, sela Đurovac i Merovac (Prokuplje) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva, grad Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Prokuplje je od davnina bilo naseljeno srpskim stanovništvom. Posle pada pod tursku vlast, broj srpskih porodica se smanjio da bi se sveo na neznatnu manjinu u odnosu na broj albanskih i turskih porodica posle seobe Srba iz 1690. i 1737. godine.

Branko Todorović se detaljno bavio ispitivanjem porekla sgarosedelačkog stanovništva Prokuplja. Prema rezultatima njegovih istraživanja, u Prokuplju su posle pomenutih seoba živele sledeće srpske porodice:

-Trpići, Dekići, Jovanovići, Đorđevići, Tomići, Tričkovići, Cakići, Đolići, Miloševići, Dživdžanovići, Živići, Popovići, Stankovići, Kajganovići, Mijalkovići, Đokići, Šubaranovići, Velići, Zdravkovići, Ilići, Kostići, Stevanovići, Dičići, Stojanovići, Hadžitonići, Krstići, Naskovići, Nikolići, Tačići, Jančići i drugi.

Isti autor je proučavao doseljavanje stanovišta u Prokuplje posle oslobođenja od Turaka. On je ustanovio da je većina stanovništva doseljena sa Kopaonika, Kosova, iz okoline Užica, Ivanjice, Sjenice, Novog Pazara, Paraćina, Kruševca, Aleksinca, Pirota, Niša i Leskovca.

Iz Prištine su doseljeni:

- Ročkomanovići, Dančevići, Stanimirovići, Danilovići, Milosavljevići, Tomići, Janaćkovići i Mirići;

Iz Bresja su doseljeni:

-Nikolići, Ivići, Pavići, Stankovići i Grujići.

Iz Batuse su došli:

-Demići, Milenkovići, Živkovići, Stamenkovići, Vojkovići i Dinići.

-Damjanovići su iz  Radeva;

-Stevanovići, Slavkovići i Kamparevići iz Prizrena;

-Đorđevići, Stevanovići, Simići i Ristići iz Velike (H)Oče, kod Prizrena;

-Stefanovići, Arsići, Filipovići, Pavlovići, Mitrovići i Zdravkovići sy iz Peći;

-Matići iz Janjeva;

-Todorovići iz Lipljana;

-Kokovići, Šaranci, Pavićevići i Bukumirovići iz Sjenice;

-Markovići, Uroševići i Prokići doseljeni su iz Novog Pazara:

-Pešići, Đorđevići i Cvetkovići iz Leskovca;

-Radenkovići, Stamenkovići, Đurići, Radovanovići i Stoiljkovići iz Pirota.

-Peko Pavlović je 15. maja 1882. godine od supruge Mijaila Antonovića kupio u Prokuplju plac površine 4,5 ha (1, 69). Danas u Prokuplju živi porodica Danila Pavlovića, koji je potomak Peka Pavlovića, proslavljenog junaka bosansko-hercegovačkog ustanka iz 1875. godine.

-Bukumirovići. Interesantno je poreklo porodice Bukumirovića. I. Radulović kaže da su ce dva brata Bukumirovića, posle oslobođenja Toplice od Turaka, doselila iz Sjenice i nastanila u Prokuplje. Bukumirovići su daljom starinom iz Kuča. Narodno predanje kaže da su u Kutima živeli Bukumiri. Reč „bukumir“ je ilirskog porekla i postala je od reči „buk“ (hleb) i „mir“ (dobar). Iste reči, istog značenja, danas se javljaju u albanskom jeziku. Iz ovoga se može izvesti zaključak da Bukumiri nisu slovenskog porekla nego su starosedioci Balkanskog poluostrva. Danas y Kučima postoji Bukumirsko jezero i groblje.

Iz Crne Gore su, neposredno posle oslobođenja Toplice, doseljene sledeće porodice:

-Dedići, Bulajići, Nikolići, Krivokapići, Vukovići i drugi.

Intenzivno useljavanje stanovništva u Prokuplje nastalo je u vreme njegove industrijalizacije. Ono je posebno postalo privlačno za topličko seosko stanovništvo, koje se useljava radi zaposlenja i školovanja dece. Tako su u poslednjoj deceniji iz Dobrotića doseljeni:

-Cerovići, Miladinovići, Ivezići i Radonjići;

-Erakovići i Kilibarde; iz Selišta

-Bulajići i Koprivice; iz Rastovnice

-Nikolići, Đorćevići i Blagojevići; sa Belog Kamena

-Ružići;  iz Vugkanje

-Krstići, Stamenkovići, Cvetkovići, Đorđevići i Dinići; iz Žitnog Potoka

-Stojanovići; iz Trnave

-Kokovići; iz Piskalje

-Ratkovići; iz Kosmače

-Stamenkovići iz Mikulovaca i mnogi drugi iz ostalih sela Toplice.

Interesantno je napomenuti da y Toplici ima doseljenika i iz Panonske nizije. Tako je Nova Božurna, selo kod Prokuplja, naseljeno stanovništvom iz Banata, Bačke i Srema posle 1878. godine. Selo Aleksandrovo — y Dobriču, naseljeno je stanovništvom iz Vojvodine, zatim Kosančić — y dolini Puste reke, i Milanovo – u Leskovačkoj kotlini.

Iz ovih primera, koje sam dao za regionalno poreklo stanovništva Toplice i njegovu prostornu distribuciju, mogu se posmatrati razlike koje se ispoljavaju u društveno-ekonomskom i kulturnom životu. One su se do danas zadržale i pored toga što se bliži stogodišnjica otkako su ovi doseljenici napustili stari kraj, tj. otkako žive zajedno u Toplici.

IZVOR: Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige  „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, grad Prokuplje appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva, selo Mrljak, opština Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Naselja prema Toplici naseljena su doseljenicima iz Crne Gore i Sandžaka.

U Mrljaku, na primer, žive sledeće porodice iz Crne Gore:

-Vukašinovići,

-Sredojevići,

-Lovići,

-Gvozdenovići,

-Brajovići,

-Ninkovići i drugi.

Gvozdenovića su Katunjani iz Đeklića. Dugo su živeli y selu Štavi, kod Sjenice. U Mrljak su se doselili 1885. todine. Prema pričanju Velimira Sredojevića, oni su doseljeni iz okoline Sjenice, a daljom starinom su iz Crne Gore.

IZVOR: Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige  „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Mrljak (Prokuplje) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva, sela Jabučevo, opština Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

U Jabučevu žive:

-Radevići;

u Širokim Njivama:

-Milačići,

-Komadine i:

-Orbovići;

u Statovcu:

-Dedići,

-Žugići,

-Karadžići,

-Nešovići,

-Raičevići,

-Raonići,

-Tripkovići i drugi.

Sve ove porodice su starinom iz Crne Gore. Porodice koje su se duže zadržale u okolini Sjenice nazivaju se „Sjeničanima“.

IZVOR: Prema knjizi Vujadina B. Rudića „Stanovništvo Toplice“ – izdate u sklopu knjige  „Toplica i Dobrič“ – edicija „Koreni“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Jabučevo (Prokuplje) appeared first on Poreklo.

PIŠE: Saradnik portala Poreklo Nebojša Mićić

Ovih dana je aktuelna tema karantina. Mera zadržavanja potencijalnih prenosilaca zaraznih bolesti u izolaciji postoji odavno, ali sada se o njoj daleko više govori. Pojačani medicinski nadzor i samoizolacija u svako doba se nalažu putnicima koji ulaze u Srbiju, a dolaze iz zemalja u rizičnim područjima za razvoj nekih bolesti. Koje su to zemlje, i koje bolesti, određuje institut za javno zdravlje "Dr Milan Jovanović Batut". A da vidimo kako je bilo kroz istoriju.

[caption id="attachment_74652" align="alignright" width="300"] Dubrovčani - rodonačelnici karantina[/caption]

Još su stari Egipćani shvatili da postoje zarazne bolesti koje mogu "preći" sa jedne osobe na drugu, a Hipokrat i njegovi učenici su to saznanje uveli u literaturu. U antici su zarazni bolesnici izolovani u određena, zaštićena područja. Svi se sećamo "doline gubavaca" iz filma "Ben Hur", i scene spuštanja hrane u kofi na užetu.  Mesta za izolaciju obolelih od gube (lepre) nazivana su "lazareti". To ime se proširilo uopštavanjem od naziva najpoznatijeg takvog skloništa, u blizini Jerusalima, posvećenog Sv. Lazaru. U srednjem veku je brodovima, na kojima bi se javila kuga, zabranjivano pristajanje u luke. Prema nekim izvorima, tu meru su najpre počeli sprovoditi Dubrovčani. Iz tog perioda potiče i naziv karantin – od italijanskog quaranta (četrdeset) – jer je toliko bilo propisano vreme zadržavanja brodova. Prve mikroorganizme otkrio je krajem 17. veka Levenhuk, pronalazač mikroskopa. Bakterije uzročnike pojedinih bolesti identifikovali su Paster i Koh, u drugoj polovini 19. veka. Ipak, u 18. i 19. veku medicina je već napredovala toliko da su bili poznati periodi inkubacije za najčešće zarazne bolesti, poput kuge i kolere. Zbog čestih epidemija u Osmanskom carstvu, Austrija je za vreme okupacije severnog dela Srbije (nakon Požarevačkog mira, u periodu 1718–1739. godine) uspostavila karantine u Paraćinu (za putnike koji dolaze pravca Niša), u Čačku (za one iz Novog Pazara) i u Crnoj Bari u Mačvi (za putnike koji skelom prelaze iz Bosne).  Među Srbima se za ovu ustanovu javlja naziv "kontumac" (od latinskog prideva contumax – neposlušan, ograničen u kretanju protiv njegove volje). Nakon povlačenja Austrije preko Save i Dunava, veliki karantin za putnike iz Srbije nalazio se  u Zemunu. Kroz zemunski kontumac prošli su brojni učesnici Prvog srpskog ustanka i znamenite ličnosti iz vremena borbe za osamostaljenje Srbije, poput Vuka Karadžića. Karantini su imali i posebno uređeno odeljenje, zvano "parlatorija" (prema italijanskom parlare: razgovarati) u kome su osobe na izdržavanju karantina mogle, sa odgovarajuće distance, popričati sa posetiocima.

Čim se izborio za autonomiju Srbije, knez Miloš Obrenović počeo je snažno raditi na razvoju privrede i trgovine. Međutim, istovremeno je bio svestan da trgovci, krećući se sa robom i tovarnim životinjama, predstavljaju glavne prenosnike zaraza. Zbog toga je na tadašnjim graničnim prelazima (đumrucima, carinarnicama) uspostavljen sistem karantina u kojima su trgovci, zajedno sa svojom robom i životinjama, morali odležati čak tri nedelje pre nego što bi bili pušteni u Srbiju. Kontumci su ustanovljeni u Radujevcu (Bregovima) kod Negotina, Aleksincu, Raškoj, u Rači na ušću Drine u Savu, i u Mokroj Gori. Ovaj poslednji se nalazio na starom karavanskom putu koji dolinom Rzava, između Zlatibora i Tare, vodi od Višegrada prema Užicu. Ustanovljen je odmah nakon priključenja Mokre Gore Kneževini Srbiji, što se zbilo 1834. godine, u okviru prisajedinjenja "šest otrgnutih nahija".

Upravljanje mokrogorskim karantinom vršeno je u sklopu obezbeđivanja takozvane "suve granice", sve od velike okuke Drine kod Jagoštice, pa do klisure Uvca. Spadalo je u nadležnosti Užičkog okruga, kojim je  gospodario "rujanski serdar", polkovnik Jovan Mićić, sve do političkog pada kneza Miloša 1839, odnosno i konačnog Mićićevog pada 1842. godine. Tako serdar piše 20. maja 1838. godine direktoru Mokrogorskog karantina da "pritegne dizđine" kmetu Đoku Laziću iz Zaovina "i onima iz sela njegovog", kako bi se otkrili vinovnici krađe jednog konja i vola.  U drugom delu dopisa mu napominje da nekakve trgovce iz Peći "koji su tuda prišli" pusti u Srbiju, ali "pošto po ukazu određeno vreme odleže" (ZMP 5176).

Odgovara mu sledećeg dana njegov ađutant Nešo Stojanović, javljajući da su otkriveni lopovi, kako u slučaju pomenute krađe, tako i u vezi nestanka trmki (košnica) od Sime Đurića. U nastavku izveštava o prikupnjenim količinama žita (300 oka pšenice i 600 oka ječma) za potrebe posade graničnih karaula i karantina, koje su dužni da daju Zaovine i Mokra Gora. Takođe izveštava i o popuni ljudstva u karaulama i karantinu. Aleksa Selak iz Kremana, te Marko Ružić i Petar Lazić iz Bioske, koji su se prvobitno prijavili za tu službu, odustali su. Stojanović veli da im je našao zamenu, ali je svakako poslao pandura da i njih dovede, "ako nešće budne lepim rečima doći da ga dogna vezana". Očigledno je kod momaka, iako su težili državnom poslu, postojao strah od službovanja u karantinu. Izvestilac na kraju zaključuje "sa ovim sad dok dođe biće karantin sa pandurima zadovoljen". (ZMP 5183)

U jednom dopisu načinjenom sredinom 1838. godine, vojvoda Jovan Obrenović šalje Jovanu Mićiću izveštaj sa brojčanim rasporedom osoblja na graničnim karaulama: Mokra Gora, Jablanica, Sjeništa, Kokin Brod i Mokrogorski karantin (ZMP 5308).

Pored izdržavanja "kužnog ispita" (perioda inkubacije), u karantinima su vršene i mere dezinfekcije. Dezinfekciono sredstvo je pripremano potapanjem ovsa u jabukovo sirće, dok se potpuno ne "uzvišta", pa su istim prskani ljudi, životinje, i espap (roba). Pored toga, kađeni su tamjanom, a pošto je tamjan bio skup, još češće je to činjeno bobicama od vrenje (kleke). Knez Miloš je upozoravao lokalne starešine da se ovi propisi imaju dosledno i strogo sprovoditi.

Izvori:

V. Mihailović, Borba protiv kuge u Srbije pre sto godina, Biblioteka centralnog higijenskog zavoda, Beograd 1937.
Ilija Misailović, Istorija zdravstva u Zlatiborskom okrugu
Nebojša Mićić, "Prilog za biografiju rujanskog kapetana Neša Stojanovića", Istorijska baština br. 24, Užice, 2015.
Arhiv Srbije, Zbirka Mite Petrovića (ZMP)

The post Mokrogorski kontumac appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vrelo, opština Aleksinac – Nišavski okrug. Prema knjizi Gojka Milovanovića „Poreklo stanovništva moravskog Golaka“ I deo. Pripremio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Vrelo se nalazi u podnožju Vlajkovog brega (513 m), y dolini seoskog potoka Ževrnjaka. Najveći broj kuća skoncetrisan je sa obe strane puta Aleksinac – Svrljig (Dervenski drum), dok su ostale kuće razmeštene u obliku poktovice severno od navedenog puta.

Postanak sela i starine.

Vrelo pripada grupi starih naselja po postanku. U potesu Kremenac, na zapadu seoskog atara, postoji praistorijsko nalazište, a u potesu Popovac, pored Vrelske reke, srednjovekovno naselje. Na nekoliko lokacija pronađeni su ostaci vodovoda, crkvišta, grobalja.

U popisu Niškog kadiluka iz 1498. godine, Vrelo se pominje kao naselje sa 60 kuća i pripada zeametu Ibrahim-bega. Na karti austrijskog uhode Franje Pokornog iz 1783. godine, Vrelo je ucrtano u potesu Selište, u blizini termalnog izvora Ževrnjaka. Isti izvor navodi da u Vrelu ima 18 hrišćanskih kuća. Takođe se tragovi naselja nalaze u blizini današnje crkve Sveti Jovan u podnožju Vrelske čuke (583 m), kao i u Starom selu na istoku atara, gde su se nalazile kuće nekih familija.

U Trnavici, takođe u podnožju Vrelske čuke, pronađeni su tragovi topljenja rude gvožđa. Crkva Svetog Jovana Krstitelja podignuta je na temeljima stare bogomolje koja je porušena od strane Turaka. Pored Manastirskog potoka nalazi se crkvište Ognjene Marije. U centru sela pored stoletnih brestova nalazio se zavetni krst koji je kasnije prenešen u portu crkve Svetog Jovana Krstitelja.

Zavetina u selu je treći dan posle Uskrsa, takođe se slave Sveta Tri Jerarha, Sveti Pantalejmon i Mala Gospojina.

Ime sela.

Selo je dobilo ime po kraškom izvoru–vrelu koje izbija u podnožju Vrelske čuke (583 m).

Poreklo stanovništva.

U selu su ove familije:

-Dimitrini (Bošnjaci), 4 kuće, doseljeni iz okoline Kruševca, slave Svetog Nikolu, staro kumstvo im je iz Paligraca (Čivčije). Rodonačelnik ove familije, Janko, bio je prevodilac za turski jezik.

-Stevčini (Tatarci), 2 kuće, starosedeoci, slave Svetog Nikolu, staro kumstvo im je iz Davidovca (Svrljig).

Kasapci (Mrštanci), 25 kuća, doseljeni iz sela Mrštana kod Leskovca, starinom su iz Bosne, slave Svetog Nikolu, kumuju im Filipovići iz Vrela. Rodonačelnik ove familije, Zdravko Naumović, je posle bekstva iz Mrštana sa četvoricom sinova boravio u potesu Grabovac pored Rsovačke česme. Odatle je rešio da se nastani u Vrelu. Pošto se u međuvremenu oženio udovicom iz sela Rsovca koja je imala sina, te su Dinići iz Vrela njegovi potomci koji se i danas sa Kaspacima poštuju kao familija.

-Dinići (Baganini), 3 kuće, doseljeni iz Rsovca (Moravski Golak), slave Svetog Nikolu, kumuju im Filipovići iz Vrela.

-Rajkovci (Šočini), 2 kuće, doseljeni iz okoline Bitolja, slave Svetog Đorđa Alempija, kumuju im Kašajci iz Gornjeg Krupca (Moravski Golak). Iz ove familije ima iseljenih u Aleksincu, Sokobanji, Tašici, Bjelovaru...

-Kovandžici (Kojke), 6 kuća, doseljeni iz Kravlja (Toponica), slave Svetog Nikolu, kumuju im Kasapci iz Vrela. Pre grupisanja kuća živeli su u Ževrnjaku na putu za Paligrace, gde su se bavili pčelarstvom.

-Šoćkovi, 4 kuće, starosedeoci, slave Svetog Nikolu, staro kumstvo im je iz Paligraca.

-Stojančini, 5 kuća, starosedeoci, slave Svetog Nikolu, kumuju im Markovci iz Paligraca.

-Filipovići (Vilipovci), Nedeljkovići i Milićevići, 30 kuća, doseljeni iz okoline Bitolja, pre konačnog doseljavanja u Vrelo živeli su u Garu kod Crne Trave. Slave Svete Vračeve Kozmu i Damjana, kumuju im Rajkovci iz Vrela.

-Karjanci (Luša), 3 kuće, doseljeni iz Draževca (Aleksinac),slave Svetog Nikolu, kumuju im Filipovići iz Vrela. Pop Stevan iz Vrela nije imao potomke, pa je usvojio sestrića Goluba Kocića iz Draževca. Imaju deo familije u Rsovcu (Moravski Golak) koja je raseljena za vreme postojanja srpsko–turske granice između ovih sela.

-Ranđelovci u Bogošljovi, 14 kuća, doseljeni iz Rsovca (Moravski Golak), starinom su iz Resave, slave Svetog Nikolu, kumuju im Pavlovci iz Vrela.

Tačkovi (Džigerani), 6 kuća, doseljeni iz Rsovca, slave Svetog Nikolu, kumuju im Stanišljovci iz Vrela. Istog su porekla sa Ranđelovcima. Za vreme postojanja granice trgovali su ovnovima sa Turcima pa su im oni poverili nadgledanje voćnjaka, pčelinjaka i koša u Vrelu.

-Jovanovci (Čerkezi), 15 kuća, doseljeni iz Džigolja (Toplica), slave Svetog Nikolu, kumuju im Ranđelovci, Bogošljovi i Tačkovi iz Vrela. Pre konačnog doseljavanja u Vrelo boravili su u Draževcu (Aleksinac). Jedan ogranak ove familije naziva se Ivini.

-Milivojci (Selinke), 12 kuća, doseljeni iz okoline Bitolja, slave Svete vrače Kozmu i Damjana, kumuju im Rajkovci iz Vrela. Srodna su familija sa Filipovićima, Nedeljkovima i Milićevićima. Pre grupisanja kuća živeli su u Starom selu na istoku Vrelskog atara.

-Odžinci, 10 kuća, doseljeni iz okoline Prizrena, slave Svetog Nikolu, kumuju im Dinići iz Vrela.

-Stojilkovi, 9 kuća, doseljeni iz okoline Prizrena, slave Svetog Nikolu, kumuju im Tačkovi iz Vrela. Odžinci i Stojilkovi su srodne familije, smatra se da su nekada činili staru Bogdanovsku familiju.

-Marićovci, 5 kuća, doseljeni iz okoline Prizrena, slave Svetog Nikolu, kumuju im Vučinci iz Vrela. Pre grupisanja kuća živeli su u Vrbici, potesu severno od Vrela. Verovatno su se istovremeno doselili sa Odžincima i Stojilkovima iz iste ogblasti, pa su se sa njima svojatali i pomagali.

-Bučinci, 4 kuće, starosedeoci, slave Svetog Nikolu, kumuju im Stojančini iz Vrela.

-Dejanovci, 5 kuća, starosedeoci, slave Svetog Nikolu, kumuju im Krotinci iz Paligraca. Srodna su familija sa Stojančinima iz Vrela.

-Bakalci, 1 kuća, doseljeni iz iz Gornjeg Krupca (Moravski Golak), slave Svetog Nikolu, kumuju im Cuninci iz Vrela. Nekadašnje poreklo im je zajedničko sa Dejanovcima.

-Petrovci (Baćkovi), 5 kuća, doseljeni sa Kosova, slave Svetog Nikolu, staro kumstvo im je iz Paligraca (Đurđanovci).

-Petrovci (Đolkini), 6 kuća, doseljeni iz Donje Trnave (Toponica), slave Svetog Stevana, staro kumstvi im je iz Belog Brega (Aleksinac). Vuku zajedniško poreklo sa Baćkovima.

-Lilinci (Gocići), 9 kuća, doseljeni iz Kravlja (Toponica), slave Svetog Andreja, staro kumstvo im je iz Kravlja. Rodonačelnik ove familije, Jovan, oženio se udovicom Dockom iz stare Lilinske familije u Vrelu, imaju srodnu familiju u Kravlju, Jančićevi.

-Lilinci (Đorđevići), 3 kuće, ne znaju odakle su doseljeni, slave Svetog Nikolu, kumuju im Tačkovi iz Vrela.

-Boninci, 8 kuća, starosedeoci, slave Svetog Nikolu, staro kumstvo im je iz Dobrujevca (Aleksinac).

-Pavlovci, 5 kuća, starosedeoci, slave Svetog Nikolu, staro kumstvo im je iz Dobrujevca (Aleksinac). Srodna familija su im Boninci. Iz ove familije potekao je narodni poslanik Pavle Savić (1844—1902) za vreme Nikole Pašića, zatim njegov sin Aranđeo Savić (1881–1943), učitelj, narodni poslanik, sreski prosvetni nadzornik, predsednik opštine, rezervni potpukovnik, učesnik ratova od 1912–1918. godine, predsednik Ravnogorskog odbora. Imaju delove familije u Draževcu i Gornjem Krupcu.

-Stanišljovci (Entegadžinci, Debeljarci), 10 kuća, starosedeoci, slave Svetog Nikolu, staro kumstvo im je iz Paligraca. Za vreme Turaka kuća im je bila u Selištu. Rodonačelnika ove familije, Stanisava, najpre su usvojili Bakalci, pošto je skoro cela njegova porodica prebegla u Kneževinu Srbiju oko 1861. godine, zbog ubistva nekog Turčina. Zatim je Stanisav dobio plac na utrini preko puta od Bakalske kuće i formirao domaćinstvo. Iz ove familije potiče Ivan Milosavljević, jedan od narodnih prvaka u Niškoj buni 1841. godine i ranijim bunama u Niškom kraju. Njegovi sinovi Stevan i Pavle naselili su se sa porodicama u Aleksincu i Bobovištu.

-Cuninci, 4 kuće, starosedeoci, slave Svetog Nikolu, staro kumstvi im je iz Labukova (Moravski Golak).

-Ilijinci, 4 kuće, starosedeoci, slave Svetog Nikolu, staro kumstvo im je iz Paligraca. Srodna su familija sa Šoćkovima.

Romi – kovači:

-Osmanovići, 5 kuća, doseljeni sa Kosova, pokršteni za vreme Drugog svetskog rata. Slave Svetog Vasilija i Đurđevdan. Imaju delove familije u Kravlju, Miljkovcu i Velepolju (Toponica).

Tokom HH veka u Vrelu su doseljene sledeće porodice:

-Košavci iz Jezera (Moravski G olak), 1 kuća, slave Svetog Đorđa,

-Krstići iz Labukova (Golak), 1 kuća, slave Svetog Đorđa,

-Milojkovići iz Labukova (Golak), 1 kuća, slave Svetu Petku,

-Vasići iz Labukova (Golak), 1 kuća, slave Svetog Jovana,

-Savići (Šarci) iz Prekonozi (Golak), slave Svetog Nikolu,

-Milojevići (Oroberci), 1 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Gojka Milovanovića „Poreklo stanovništva moravskog Golaka“ I deo. Pripremio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Vrelo (Aleksinac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gojmanovac, opština Svrljig– Nišavski okrug. Prema knjizi Gojka Milovanovića „Poreklo stanovništva moravskog Golaka“ I deo. Pripremio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Gojmanovac leži u dolini Gojmanovačke reke, dok se jedan deo kuća penje uz levu stranu doline pored puta za Popšicu. Selo ima oblik polumeseca prislonjeno uz Gojmanovsku rudinu (588 m), najjužniji obronak Ozrena (1174 m).

Tip sela.

Ovo selo naseljima zbijenog tipa, između kuća su voćnjaci i bašte, ukoliko se ide ka periferiji kuće su razređenije. Gojmanovac je povezan sa regionalnim putem Aleksinac – Svrljig lokalnim putem u dužini od 1 km. Isti lokalni put vodi do Labukova.

Postanak sela u starine.

Gojmanovac se prvi put pominje u turskim popisima iz XV veka, zatim u izveštajima autrijskog uhode Franje Pokornog iz XVIII veka kao i u popisima Svrljiško-banjske nahije iz HIH veka.

Selo je prvobitno egzistiralo pored Vlajkovog kladenca na lokalnom putu između današnjeg Gojmanovca i Popšice. Kao i mnoga druga naselja i Gojmanovac je spaljen od strane Turaka, a njegovo prvobitno stanovništvo ga napušata.

Današnji Gojmanovac formiran je posle Prvog srpskog ustanka na postojećoj lokaciji, ali sa novim doseljenicima.

Ime sela.

Naziv sela nastao je od imena Gojman, koje je romanovlaškog porekla, što ide u prilog tvrdnji da su prvobitni stanovnici bili Romanovlasi. U selu postoji zavetni krst.

Zavetina je Sveta Trojica, a slavi se i Sveti Trifun.

Poreklo stanovništva.

U selu su ove familije:

-Kolenikinci, 19 kuća, doseljeni iz Velikog Popovića (Resava), slave Svetog Đorđa Alempija.

-Nikolinci, 7 kuća, doseljeni iz Velikog Popovića (Resava), slave Svetog Aranđela, kumuju im Kolenikinci iz Gojmanovca.

-Stojanovci, 9 kuća, doseljeni iz Velikog Popovića (Resava), slave Svetog Đorđa Alempija, kumuju im Kolenikici iz Gojmanovca.

-Jocinci, 6 kuća, doseljeni iz Velikog Popovića (Resava), slave Svetog Jovana, kumuju im Vasinci iz Labukova (Golak).

-Taninci, 6 kuća, doseljeni iz okoline Podujeva (Lab, Malo Kosovo), slave Svetog Nikolu, kumuju im Grci iz Popšice (Moravski Golak).

IZVOR: Prema knjizi Gojka Milovanovića „Poreklo stanovništva moravskog Golaka“ I deo. Pripremio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gojmanovac (Svrljig) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Pirkovac, opština Svrljig – Nišavski okrug. Prema knjizi Gojka Milovanovića „Poreklo stanovništva moravskog Golaka“ I deo. Pripremio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Pirkovac je smešten na desnoj obali Bele reke, neposredno na jezerskoj terasi, ali se dobar deo naselja penje uz nju ka brdu Rail. Od regionalnog puta Aleksinac — Svrljig udaljeno je oko 1 km. Ovaj put vodi za Labukovo i Radenkovac, odnosno Novo Selo i Jezero.

Tip sela.

Iako su kuće najvećim delom razređene, ipak je uglavnom grupisano naselje. Najveća zbijenost kuća je oko seoske česme i roda Vidojkovci.

Postanak i naziv sela.

Smatra se da je Pirkovac stariji od susedne Popšice koja je veća i značajnija kao središnje naselje. Smatra se da su ga osnovali doseljenici iz sela Kozja kod Bele Palanke, koji su umakli turskoj poteri dolinom Svrljiškog Timoka. Utočište su im pružili monasi u manastiru Sveti Arhanđel i omogućili da se nasele i obnove naselja u ovom kraju. Tako su prema predanju braća Pirko i Boža obnovili, Pirko nekadašnji Rašanac, koji će po njemu biti nazvan Pirkovac, a Boža Popšicu. Pirko je sa sinovima Milojem, Milenkom i Živadinom podigao zemunicu i otpočeo novi život. Uskoro je obeležio teritoriju budućeg sela (atar).

Starine u selu.

U prelepom ambijentu u podnožju brda Rail nalazi se manastir Sveti Arhanđel sa osnovnom školom internatskog tipa sagrađenom za vreme Obrenovića. Škola je radila sve do 1977. godine. Manastir je prema sačuvanim izvorima iz perioda Nemanjića. Legenda kaže da su osnivači manastira braća Vuja i Gruja iz okoline Gornjeg Milanovca koji su bili dugo odvojeni, ali vođeni neodoljivom željom da se sretnu. Sreli su se na ovom mestu i odredili za podizanje manastira. Ovu legendu zabeležio je austrijski istraživač Feliks Kanic 1864. godine, boraveći u njemu. Manastir je više puta stradao, a naročito u srpsko–turskim ratovima 1876/78. godine.

Zavetina u selu je Sveti Trifun.

Poreklo stanovništva.

U selu su ove familije:

-Vidojkovci, 5 kuća, doseljeni iz Kozje (Bela Palanka), slave Svetog Đorđa, kumuju im Milenkovci iz Davidovca.

-Ćuruvici, 5 kuća, doseljeni iz Davidovca (Svrljig), slave Svetog Nikolu, kumuju im Milenkovci iz Davidovca (Svrljig).

-Špijunci, 1 kuća, doseljeni iz Niševca (Svrljig), slave Svetog Jovana.

-Laškovci, 4 kuće, doseljeni iz Plužine (Svrljig), slave Svetog Nikolu.

-Nešići, 2 kuće, doseljeni iz Novog Sela (Moravski Golak), slave Svetog Đorđa, njihova familija u Novom Selu su Inđelici.

-Daravelci, 1 kuća, doseljeni iz Davidovca.

-Midžini, 1 kuća, doseljeni iz Popšice od Ćopinske familije, slave Svetog Đorđa.

-Minci, 3 kuće, doseljeni iz Davidovca (Svrljig), slave Svetog Đorđa.

-Mihajlovići, 1 kuća, doseljeni iz Galibabinca (Svrljig), slave Svete Vračeve Kozmu i Damjana.

IZVOR: Prema knjizi Gojka Milovanovića „Poreklo stanovništva moravskog Golaka“ I deo. Pripremio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Pirkovac (Svrljig) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Deveti maj (po knjizi Novo Selo), Gradska opština Palilula – Nišavski okrug. Prema knjizi Gojka Milovanovića „Poreklo stanovništva moravskog Golaka“ I deo. Pripremio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Novo Selo je smešteno u podnožju planine Device, na lokalnom putu koji spaja Golačka sela, Jezero i Popšicu, odnosno Sokobanjski i Dervenski put.

Tip sela.

Novo Selo je grupisano naselje, a najveći broj kuća nalazi se oko seoske česme.

Postanak sela i starine.

Nekada se nešto dalje od današnjeg sela nalazilo selo Kravlje. Prema sačuvanoj tradiciji Turci su zbog pogibije nekog velikodostojnika spalili selo Kravlje. Preostalo stanovništvo našlo je utočište u susednom selu Jezeru. I danas se stanovnici i familije u Jezeru dele na Jezerce i Kravljane.Takođe, današnji stanovnici dela Jezera (Kravljani) i stanovnici Novog Sela imaju zajednička imanja i groblje.

Na mestu spaljenog Kravlja, koje je zbog raseljavanja njegovog stanovništva u Jezero, nazvano Pusto Kravlje, dolaze novi stanovnici. Tosu bila braća Mateja, Ivko i Miloš iz Topole. Sa njima je došao i njihov komšija sa kojim ubili lokalnog agu, koji im je nanosio zlo u Šumadiiji.

Ime sela.

Naziv sela je nastao posle osnivanja na mestu Pustog Kravlja, nastala je nova naseobina tj. Novo Selo. Od 1985. Godine Nov o Selo je preimenovano i danas se zove Deveti maj.

U selu postoji zavetni krst na kome su upisana imena osnivača sela. Zavetina u selu je Sveta Trojica, a slave i Sretenje.

Poreklo stanovništva.

U selu su ove familije:

-Inđelici, 13 kuća, doseljeni iz zaseoka Čučunje kod Sokobanje, starinom su iz Balanovca (Zaglavak), slave Svetog Nikolu, staro kumstvo im je iz Čitluka (Banja). Razlog za naseljavanje iz Čučunja je pojava metilja kod ovaca.

-Stojkovići, 3 kuće, doseljeni iz Topole, slave Svetog Andreja, kumuju im Rakići iz Novog Sela.

-Resničani, 7 kuća, doseljeni iz Plužine (Svrljig), slave Svetog Jovana Zlatoustog, staro kumstvo im je iz Ribara (Svrljig).

-Vračkinci, 6 kuća, doseljeni iz Plužine (Svrljig), slave Svetog Mratu, kumuju im Domišljari iz Jezera (Moravski Golak).

-Ivankovci, 6 kuća, doseljeni iz Plužine (Svrljig), slave Svetog Jovana Zlatoustog, staro kumstvo im je iz Ribara (Svrljig).

-Milojevići, 3 kuće i:

-Miloševići, 4 kuće, doseljeni iz Topole, slave Svetog Andreja, staro kumstvo im je iz Dugog Polja (Banja)

IZVOR: Prema knjizi Gojka Milovanovića „Poreklo stanovništva moravskog Golaka“ I deo. Pripremio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Deveti maj (Palilula) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Prekonozi, opština Aleksinac – Nišavski okrug. Prema knjizi Gojka Milovanovića „Poreklo stanovništva moravskog Golaka“ I deo. Pripremio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Prekonozi se nalazi na južnim padinama Ozrena, u podnožju vrha Ravan (1116 m). Smešteno je oko potoka Bautovca, desne sastavnice Trnavske reke (Trnavice).

Udaljeno je 2,2 km od regionalnog puta Sokobanja — Niš. Između dva svetska rata došlo je do premeštanja dela naselja na nove lokacije zbog nedostatka prostora.

Tip sela.

Danas su Prekonozi naselje razbijenog tipa podeljeno na sledeće mahale: Opoberci, Palilulci (Čuka), Padina (Čubura) i Mečja Glava. Najveća zbijenost kuća je u mahali Mečja Glava.

Postanak sela i starine.

Nekada je postojalo selo kod današnje crkve Sveti Nikola, pored izvora. Na tom mestu pronađeni su ostaci vodovoda i krečana. Turska vojska spalila je selo i crkvu, pa se preostalo stanovništvo sklanja na sigurnija mesta. Prema sačuvanom predanju sedam porodica se naseljava kod današnje Besinske česme u Rsovcu, a takođe sedam porodica kod česme u Padini, kod današnje škole u Prekonozima. Tako su nastala dva nova sela, Rsovac i Prekonozi.

Ime sela.

Sam naziv sela potekao je od reči preko s obzirom da su iselili preko brda u Padinu, te otuda Prekonozi. Prvi stanovnici u Prekonozi bili su Belostajci. Zbog zaduživanja preselili su se u susedni Lipovac (Aleksinac) ali su ponudili nekog Đoku iz Jezera (Moravski Golak) da se naseli u Prekonozi sa sinovima Ilijom, Ranđelom, Petrom i Miletom. Đoka je prihvatio poziv i došao u Prekonozi. Posle njih dolaze ostale familije.

U Prekonozima postoji parohijska crkva Svetog Nikole obnovljena na mestu porušene crkve 1905. godine.

Zavetina u selu je Sveti Nikola 22. maja, slave i Svetog Romana, a nekada se slavio Krstovdan.

Iz ovog sela potiču Jovan Ajuamak i Radojko Tričković, zvani „Sajtar“ učesnici Prvog srpskog ustanka. Radojko Tričković je posle propasti ustanka 1813. godine prebegao u Rumuniju, zatim u Grčku gde je učestvovao u ustanku, da bi se vratio u Srbiju da služi knezu Milošu.

Poreklo stanovništva.

U selu su ove familije:

-Vrdinci, 8 kuća, doseljeni iz Periša (Svrljig), slave Svetog Nikolu, kumuju Miljkovići iz Rsovca (Moravski Golak)

-Ćuševci, 6 kuća, doseljeni iz Periša (Svrljig), slave Svetog Đorđa Alempija, kumuju im Mikinci iz Prekonozi.

-Palilulci, 19 kuća, doseljeni iz Bogave (Resava), slave Svetog Nikolu, kumuju im Oroberci iz Sokobanje. Delovi ove familije postoje u Trnjanu (Žitkovac) i Bogavi.

-Oroberci, 10 kuća, doseljeni iz Belog Potoka, zaselak Grezna, (Svrljig), slave Svetu Petku, kumuju im Vrdinci iz Prekonozi. Delovi ove familije postoje u Dugom Polju (Sokobanja), Sokobanji, Kopajkošari (Svrljig) i u Banatu.

-Šarci (Karauaci), 8 kuća, doseljeni iz Lipovca (Ražanj), slave Svetog Nikolu, neki Milojko iz ove familije vodio je bunu protiv Turaka. Deo ove familije naziva se Džavalici.

-Mikinci (Češljinci), 9 kuća, doseljeni iz Gornjeg Krupca (Moravski Golak), slave Svetog Đorđa, kumuju im Palilulci iz Prekonozi.

-Jankovci, 3 kuće, doseljeni iz Belog Brega (Aleksinac), slave Svetog Antanasa, kumuju im Ćuševci iz Prekonozi. Rodonačelnik ove familije, hajduk Petar je ubio Turčina pa je pobegao u Prekonozi. Tamo je dobio plac i imanje na utrini. Pošto nije imao muškog naslednika, Janko iz Prekonozi mu je bio zet, otuda Jankovci.

-Lupinci, 10 kuća, doseljeni iz Pojata (Ražanj), slave Svetog Aranđela, staro kumstvo im je iz Labukova (Moravski Golak).

Romi – kovači:

-Veselinovići, 1 kuća, ne zna se odakle su doseljeni, slave Svetog Vasilija.

IZVOR: Prema knjizi Gojka Milovanovića „Poreklo stanovništva moravskog Golaka“ I deo. Pripremio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Prekonozi (Aleksinac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bajčina, opština Podujevo – Kosovski okrug. Prema knjizi Dr Kosovke Ristić „Malo Kosovo“  - podaci prikupljani u sedmoj deceniji XX veka - izdanje u Prištini 1971. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Bajčina se nalazi u najsevernijem delu Malog Kosova. Pretežno leži u aluvijalnoj ravni Laba. Razvijeno je sa obe strane reke, tako da Lab protiče kroz samo selo. Od Podujeva je udaljeno oko 6 km. Kroz Bajčinu prolazi put koji povezuje kotlinu sa Gornjim Labom, a preko njega i sa prevojima na Kopaoniku.

Kada se Bajčina posmatra sa viših delova kotlinskog oboda, stiče se utisak da se nalazi na vratnicama kroz koje se iz kotline ulazi u suženi deo doline Laba. Ona se, idući prema severu, sve više sužava.

Rukovodeći se onim što se na terenu vidi i onim što stanovnici toga kraja smatraju, zaključujemo da je Bajčina u Malom Kosovu, a sva severni ja sela u »Labu«, kako to oni kažu.

Tip sela.

Bajčina pripada grupi najvećih sela u Malom Kosovu. Razbijena je u mahale koje su dosta udaljene jedna od druge, a kuće su po mahalama prilično zbijene. Mahala ima više, a najstarije su one u kojima žive Albanci. Oni o svom poreklu ne znaju nikakve legende, niti pamte vreme kada su se ovde doselili. Ovo selo je u Malom Kosovu čuveno i po tome što u njemu postoji najveća porodična zadruga u ovom kraju. Tri četvrtine njegovog stanovništva su Albanci, a jedna Srbi. Po vremenu naseljavanja stanovnici Bajčine se mogu podeliti u tri osnovne grupe i to su: Albanci, koji ne pamte kada su se u ovaj kraj doselili, muhadžiri i Srbi, naseljavani, uglavnom, posle Prvog svetskog rata po ovoj kotlini.

Postanak sela.

Pored toga što je Bajčina jedno od većih sela, ono je i jedno među najstarijim selima na teritoriji Malog Kosova. Najviše albanskog stanovništva iz ovog sela pripada fisu Gaši. Svaka mahala ima svoje ime, a ta imena su data ili po nazivima roda, koji u toj mahali žive, ili po mestu odakle se većina stanovnika doselila.

Mahale u selu.

Datović mahala se nalazi istočno od Laba, kako u aluvijalnoj ravni tako i na rečnoj terasi. U ovoj mahali ima 9 kuća. U Bajčinu su se doselili iz Dobrog dola. Pored fisa Gaši u ovoj mahali ima jedna kuća Šalja.

Sagonjeva mahala dobila je ime po selu Sagonjevi koje se nalazi severozapadno od Kuršumlije, na razvođu između Toplice i Sagonjevske reke. Današnji stanovnici ove mahale su se doselili u Bajčinu krajem prošlog veka kao muhadžiri. U ovoj mahali ima 6 kuća i sve pripadaju fisu Krkelji.

Kačandolska mahala je takođe dobila ime po selu iz koga su se njeni današnji stanovnici doselili. Ovo se selo nalazi u slivu Laba, u dolini Kačandolske reke koja teče paralelno sa Labom, zapadno od kotlinskog oboda. Ne zna se kada su se doselili i koliko se domaćinstava doselilo. U ovoj mahali živi samo albansko stanovništvo. Sada ima 9 kuća; 8 pripadaju fisu Šalja, jedna fisu Gaši.

Spin mahala je jedna od najvećih, jer u njoj ima 31 kuća. Sve stanovništvo te mahale je albansko. Ništa pouzdano o njihovom poreklu nismo mogli saznati.

Čitak mahala je najstriji deo sela. Postoje dve legende na osnovu kojih stanovnici ove mahale objašnjavaju svoje poreklo. Jedni smatraju da su se njihovi preci doselili iz Šalje u Albaniji. Drugi, međutim, tvrde da se neki vojnik, poreklom iz Male Azije, oženio Srpkinjom iz ovog sela i tu ostao da živi. Prema toj verziji cela mahala vodi porekla od te porodice. Što se rodbinske podeljenosti tiče, tu su prilično neodređeni. Nekada su bili u rodbinskoj vezi sa Mućolima. U ovoj mahali ima dve kuće muhadžira.

Mućolska mahala. U ovoj mahali žive Albanci koji, takođe, dugo žive u ovom selu. Ne znaju odakle su i kada doseljeni. Sada ih ima 12 kuća. Pripadaju fisu Gaši.

Cubović mahala. Stanovnici Cubović mahale su mahom muhadžiri, doseljeni iz Parade i ostalih mesta. Dve porodice su poslednjih godina doseljene iz Dobrotina.

Lepajska mahala se nalazi zapadno od Bajčine, tj. od onog dela sela koje leži u aluvijalnoj ravni. Od Laba je udaljena oko 3 km, a rasprostrta je po jednoj dolini koja je prosekla odlično očuvanu i široku terasu. Sada u ovoj mahali živi samo albansko stanovništvo. O njihovom poreklu smo saznali da su tu približno došli kad i ostali muhadžiri. Bili su čifčije na zemlji roda Čitaku, pa im je ta zemlja i ostala. Sada ima 13 kuća i svi su od fisa Gaši.

U periodu između dva rata je u Lepaji bilo 9 srpskih kuća. One su za vreme drugog svetskog rata iseljene i stanovnici se nisu vratili ni posle oslobođenja. To su bili Srbijanci i Crnogorci. Selište Lepaja se pominje još u XV veku.

Saljiović mahala se nalazi između sela Dobrog Dola i Lepajske mahale. U njoj živi, takođe, čisto albansko stanovništvo koje o svom poreklu ne zna ništa značajnije. U toj mahali ima 9 kuća i sve pripadaju fisu Gaši.

Poreklo stanovništva.

O albanskom stanovništvu iz sela Bajčine se može reći da pripadaju najstarijim stanovnicima Malog Kosova.

Srpskog stanovništva u Bajčini ima znatno manje nego albanskog. Naročito se u poslednje vreme oseća tendencija masovnog odseljavanja iz ovog sela.

U zaseoku Delić sad ima svega 8 kuća, od toga tri srpske i pet albanskih.

-Andrijaševića ima dve kuće. Oni su se u Bajčinu doselili 1924. iz sela Krtoka, koje se nalazi u blizini Prepolca. Međutim, ni u tom selu oni nisu živeli dugo. Njihovi su se stari u Krtok doselili krajem prošlog veka iz okoline Grahova u Crnoj Gori, pa su posle prvog svetskog rata prešli u Bajčinu. Kažu da su se njihovi stari u Krtok doselili zato što u Crnoj Gori nisu imali zemlje za obradu, a iz Krtoka su u Bajčinu došli zato što su tu mogli imati više zemlje i boljeg kvaliteta. Za vreme Drugog svetskog rata su napuštali kuće, ali su se posle rata opet vratili.

-Delići. Do pre pet godina je u Delićima bilo 8 srpskih kuća, od kojih se do sada 5 iselilo.

-Mitrovića u Delićima ima jedna kuća. Oni su se doselili iz sela Štava koje leži na istočnoj strani Kopaonika. Ovamo su došli, takođe, posle prvog svetskog rata, tražeći bolju zemlju. Svi Srbi i Crnogorci koji su se iselili iz Delića (jedna kuća Andrijaševića, tri Mitrovića i jedna Đorđevića), otišli su ponovo u Toplicu.

-Mitrovići drugi. U Bajčini živi još jedna porodica Mitrovica. Ona je doseljena iz sela Stupnja (okolina Aleksandrovca) 1925. godine.

-Zdravići. Iz istog sela su tada doseljene i dve kuće Zdravića na kupljenu zemlju, ali su se oni, posle izvesnog vremena, odselili.

-Dokići. Iz Lipovca, sa istočne padine Kopaonika, u Bajčini ima četiri kuće Dokića. Oni su se doselili 1925. godine.

-Pavlovići. Tri porodice Pavlovića su doseljene iz Blaca 1920. godine.

-Miljanovići. Jedna porodica Miljanovića doseljena je iz Krtoka 1920. godine.

-Grčaci. Iz Lipovca su i dve porodice Grčaka. One su u Bajčinu doseljene još 1914. Ove dve porodice pripadaju grupi najstarijeg srpskog stanovništva u Malom Kosovu, jer Srba u ovoj kotlini nije bilo do 1914. godine.

-Pešikoni. Jedna porodica Pešikona je doseljena 1920. iz Krtoka.

-Damnjanovići. Dve porodice Damnjanovića su doseljeni iz Garevine, koja se nalazi u okolini Aleksandrovca 1914.

-Jovanovići. Iz istog sela i iste godine su doseljene i četiri porodice Jovanovića.

-Simići. Tri porodice Simića su doseljene 1920. iz Subotice kod Aleksandrovca.

-Dumanovići. Iz Stupnja su doseljene tri porodice Dumanovića 1914. godine.

-Uroševići. Jedna porodica Uroševića i dve:

-Živančevića su doseljene 1920. iz Stuble.

Srpsko stanovništvo iz Bajčine doseljeno je, kao što se vidi, uglavnom iz nekoliko sela. Ni jedno pomeunto selo, iz kojih su se ovi stanovnici doseljavali, ne leži u aluvijalnoj ravni neke reke, već su to obično planinska sela. Koga god smo stanovnika pitali zašto se iz svog rodnog kraja doselio u Malo Kosovo, dobili smo skoro uvek sasvim isti odgovor — brdovita sela imaju malo zemlje, pa se zato radije preseljavalo u ravnicu, gde je obradive zemlje više. Nije nas iznenadila pojava da su za obradivom zemljom išli tako daleko i u nepoznat kraj, jer nam je poznato da u svom kraju slobodnu zemlju u dolinama reka nisu mogli naći, jer je ona bila već zaposednuta. Odakle su se ovi stanovnici doselili u ta planinska sela, ostalo je nepoznato, jer je vrlo malo onih koji ma šta znaju o svom poreklu.

U Bajčini je ranije bilo više srpskih kuća. Davaoci podataka su nas obavestili da se u posleratnom periodu iz ovog sela iselilo preko 30 srpskih porodica.

IZVOR: Prema knjizi Dr Kosovke Ristić „Malo Kosovo“  - podaci prikupljani u sedmoj deceniji XX veka - izdanje u Prištini 1971. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bajčina (Podujevo) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Balovac, opština Podujevo – Kosovski okrug. Prema knjizi Dr. Kosovke Ristić „Malo Kosovo“ an prema podacima pikupljanim u sedmoj deceniji XX veka – izdanje u Prištini 1971. Godine. Priredio saradnik Porekla Milodan   Položaj i tip sela.   Selo Balovac se pre može uvrstiti u sela razbijenog, nego u sela zbijenog tipa. […]

The post Poreklo prezimena, selo Balovac (Podujevo) appeared first on Poreklo.

Grad Priština:

Ajvalija, Ajkobila, Badovac, Balaban, Bariljevo, Besinje, Businje, Vrani Do, Glogovica, Gornja Brnjica, Gračanica, Graštica, Dabiševac, Devet Jugovića, Dobro Selo, Donja Brnjica, Dragovac, Drenovac, Zlatare, Kačikol, Kojlovica, Kolić, Kukavica, Laplje Selo, Lebane, Lukare, Makovac, Marevce, Motičane, Mramor, Niševce, Novo Selo (na Gračanki), Orlović, Preoce, Priština, Propaštica, Prugovac, Radoševac, Rimanište, Sićevo, Slivovo, Sofalija, Sušica, Teneš Do, Trudna, Čaglavica, Šarban i Šaškovac.

Opština Glogovac:

Banjica, Beriša, Vasiljevo, Vrbovac, Vučak, Gladno Selo, Globare, Glogovac, Godance, Gornja Koretica, Gornja Fuštica, Gornje Obrinje, Gornji Zabelj, Gradica, Dobroševac, Domanek, Donja Koretica, Donja Fuštica, Donji Zabelj, Kišna Reka, Komorane, Krajkovo, Lapušnik, Likošane, Negrovce, Nekovce, Novo Čikatovo, Orlate, Poklek, Poluža, Stankovce, Staro Čikatovo, Trdevac, Trpeza, Trstenik, Štrbulovo i Štutica.

Opština Kačanik:

Banjica, Belograce, Bičevac, Bob, Vata, Vrtomica (Vrtolnica), Gabrica, Gajre, Globočica, Gorance, Gornja Grlica, Dimce, Doganović, Drenoglava (Drenova Glava), Drobnjak, Dubrava, Dura, Đeneral Janković, Đurđev Dol, Eleza, Ivaja, Kačanik, Kovačevac, Korbulić, Kotlina, Krivenik, Lanište, Nećavce, Nika, Nikovce, Palivodenica, Pustenik, Režance, Reka, Runjevo, Semanje, Sečište, Slatina, Sopotnica, Stagovo, Stari Kačanik i Straža.

Opština Kosovo Polje:

Ariljača, Batuse, Bresje, Velika Slatina, Veliki Belaćevac, Vragolija, Gornje Dobrevo, Dobri Dub, Donje Dobrevo, Donji Grabovac, Ence, Kosovo Polje, Kuzmin, Mala Slatina, Mali Belaćevac, Nakarade, Pomazatin i Ugljare.

Opština Lipljan:

Androvac, Bandulić, Banjica, Brus, Bujance, Bukovica, Varigovce, Velika Dobranja, Veliki Alaš, Veliko Ribare, Vogačica, Vrelo, Vrševce, Glavica, Glanica, Glogovce, Goleško Vrelo, Gornja Gušterica, Gornje Gadimlje, Gumno Selo, Divljaka, Dobrotin, Donja Gušterica, Donje Gadimlje, Zlokućane, Janjevo, Klečka, Konjsko, Konjuh, Krajište, Krajmirovce, Laletić, Lepina, Livađe, Lipljan, Lipovica, Lug, Lugadžija, Magura, Mala Dobranja, Mali Alaš, Malo Gracko, Malo Ribare, Marevce, Medvece, Mirena, Muhadžer Babuš, Novo Rujce, Oklap, Okosnica, Plitković, Poturovce, Rabovce, Radevo, Rujce, Rusinovce, Sedlare, Skulanevo, Slovinje, Smoluša, Staro Gracko, Staro Rujce, Suvi Do, Teća, Topličane, Torina, Trbovce, Crni Breg, Čelopek, Čučuljaga i Šišarka.

Opština Obilić:

Ade, Babin Most, Bakšija, Breznica, Gornji Grabovac, Janina Voda, Kruševac, Lazarevo, Leskovčić, Mazgit, Mazgit Bošnjački, Miloševo, Obilić, Plemetina, Raskovo, Rudnik Kosovo, Sibovac, Hamidija, Crkvena Vodica i Šipitula.

Opština Podujevo:

Alabak, Bajčina, Balovac, Baraina, Batlava, Belasica, Belo Polje, Blato, Bradaš, Braina, Brevnik, Brece, Burince, Velika Reka, Glavnik, Godišnjak, Gornja Dubnica, Gornja Lapaštica, Gornja Pakaštica, Gornje Ljupče, Gornji Sibovac, Grdovac, Dvorište, Dobri Do, Dobrotin, Donja Dubnica, Donja Lapaštica, Donja Pakaštica, Donje Ljupče, Donji Sibovac, Duz, Dumoš, Žitinje, Zakut, Kaljatica, Kačibeg, Kisela Banja, Konjuševac, Krpimej, Kruševica, Ladovac, Lauša, Letance, Livadica, Lug, Lužane, Mazap, Majance, Medregovac, Merdare, Metohija, Mirovac, Murgula, Obrandža, Orlane, Palatna, Penduha, Perane, Podujevo, Popovo, Potok, Prepolac, Radujevac, Rakinica, Revuće, Repa, Rečica, Svetlje, Siljevica, Slatina, Surdula, Surkiš, Trnava, Trnavica, Turučica, Hrtica, Šajkovac, Šakovica i Štedim.

Opština Uroševac:

Babljak, Babuš Srpski, Balić, Biba, Burnik, Varoš Selo, Vojnovce, Gatnje, Gornje Nerodimlje, Grebno, Grlica, Doganjevo, Donje Nerodimlje, Dramnjak, Zaskok, Zlatare, Jezerce, Jerli Prelez, Jerli Talinovac, Kamena Glava, Kosin, Košare, Laškobare, Manastirce, Mirosavlje, Muhadžer Prelez, Muhadžer Talinovac, Muhovce, Nekodim, Novi Miraš, Papaz, Plešina, Pojatište, Raka, Rahovica, Sazlija, Svrčina, Slivovo, Sojevo, Softović, Srpski Babuš, Stari Miraš, Staro Selo, Stojković, Tankosić, Trn, Uroševac i Crnilo.

Opština Štimlje:

Belince, Vojinovce, Gornje Godance, Davidovce, Devetak, Donje Godance, Duga, Đurkovce, Zborce, Karačica, Lanište, Malopoljce, Mužičane, Petraštica, Petrović, Petrovo, Rance, Račak, Rašince, Topilo, Crnoljeva , Štimlje i Štimnja.

Opština Štrpce:

Berevce, Brezovica, Brod, Viča, Vrbeštica, Gornja Bitinja, Gotovuša, Donja Bitinja, Drajkovce, Ižance, Jažince, Koštanjevo, Sevce, Sušiće, Firaja i Štrpce.

The post Kosovski okrug appeared first on Poreklo.

Opština Dečani:

Babaloć, Belaje, Beleg, Vokša, Glođane, Gornja Luka, Gornji Ratiš, Gornji Streoc, Gornji Crnobreg, Gramočelj, Dašinovac, Dečane, Donja Luka, Donji Ratiš, Donji Streoc, Donji Crnobreg, Drenovac, Dubovik, Dubrava, Đocaj, Istinić, Jasić, Junik, Kodralija, Loćane, Ljubuša, Ljumbarda, Maznik, Mali Vranovac, Papić, Papraćane, Pobrđe, Požar, Prekoluka, Prilep, Rastavica, Rznić, Slup, Huljaj i Šaptelj.

Opština Đakovica:

Babaj Boks, Bardonić, Bardosan, Batuša, Berjak, Bec, Bistražin, Brekovac, Brovina, Vogovo, Vranić, Goden, Gornje Novo Selo, Grgoc, Grčina, Guska, Dalašaj, Damjane, Deva, Doblibare, Dobrić, Dobroš, Dolj, Donje Novo Selo, Donji Biteš, Dužnje, Dujak, Đakovica, Ereč, Žabelj, Ždrelo, Žub, Zulfaj, Jablanica, Janoš, Jahoc, Kodralija, Korenica, Košare, Kraljane, Kusar, Kuševac, Lipovac, Lugađija, Ljugbunar, Marmule, Meja Orize, Meja, Moglica, Molić, Morina, Nec, Nivokaz, Osek Paša, Osek Hilja, Paljabarda, Pacaj, Petrušan, Pljančor, Ponoševac, Popovac, Radonjić, Rakovina, Rakoc, Ramoc, Racaj, Rača, Raškoc, Ripaj Madanaj, Rogovo, Skivjane, Smać, Smonica, Sopot, Stubla, Trakanić, Ćerim, Ujz, Firaja, Firza, Crmljane, Šeremet i Šišman.

Opština Istok:

Banja, Banjica, Begov Lukavac, Belica, Belo Polje, Verić, Vrelo, Dobruša, Donji Istok, Dragoljevac, Drenje, Dubrava, Đurakovac, Žakovo, Žač, Zablaće, Istok, Kaličane, Kašica, Kovrage, Koš, Krnjina, Lugovo, Ljubovo, Ljubožda, Malo Dubovo, Mojstir, Muževine, Novi Verić, Orno Brdo, Osojane, Poljane, Prekale, Prigoda, Rakoš, Sinaje, Srbobran, Starodvorane, Studenica, Suvi Lukavac, Suvo Grlo, Sušica, Tomance, Trbuhovac, Tučep, Ukča, Crkolez, Crni Lug, Crnce i Šaljinovica.

Opština Klina:

Balince, Berkovo, Biča, Bobovac, Bokšić, Budisavci, Veliki Đurđevik, Veliko Kruševo, Vidanje, Vlaški Drenovac, Volujak, Vrmnica, Golubovac, Gornji Petrič, Grabanica, Grabac, Grebnik, Deič, Dobra Voda, Dobri Dol, Dolac, Dolovo, Donji Petrič, Drenovac, Drenovčić, Drsnik, Dugonjive, Duš, Dušević, Zabrđe, Zajmovo, Zlokućane, Iglarevo, Jagoda, Jelovac, Jošanica, Kijevo, Klina, Klinavac, Kpuz, Krnjince, Leskovac, Lozica, Mali Đurđevik, Malo Kruševo, Mlečane, Naglavci, Pločice, Pograđe, Prčevo, Radulovac, Renovac, Resnik, Rudice, Svrhe, Sićevo, Skorošnik, Stup, Cerovik, Crni Lug, Čabić, Českovo, Čupevo i Štupelj.

Opština Peć:

Alagina Reka, Babiće, Barane, Belo Polje, Blagaje, Boge, Brežanik, Brestovik, Brolić, Bučane, Velika Jablanica, Veliki Štupelj, Vitomirica, Vragovac, Vranovac, Glavičica, Glođane, Goraždevac, Grabovac, Dobri Do, Drelje, Dubovo, Dubočak, Duganjive, Zagrmlje, Zahać, Zlopek, Jablanica, Jošanica, Klinčina, Kosurić, Kotradić, Košutane, Krstovac, Kruševac, Kućište, Labljane, Laz Belopać, Lipa, Lođa, Ložane, Lugađija, Ljevoša, Lješane, Ljubenić, Ljutoglava, Mala Jablanica, Mali Štupelj, Maljeviće, Milanovac, Nabrđe, Naklo, Nepolje, Novi Raušić, Novo Selo, Ozrim, Osoje, Pašino Selo, Pepiće, Peć, Pištane, Plavljane, Počešće, Radavac, Raušić, Rašić, Romune, Rosulje, Ruhot, Svrke, Siga, Trebović, Trstenik, Turjak, Ćuška, Hadžovići, Crni Vrh, Čelopek, Čungur i Škrelje.

The post Pećki okrug appeared first on Poreklo.