The post Poreklo prezimena Pecalj appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Prtija appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Puškar appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Rastoder appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Rastoka appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Sajak appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Sandalj appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Semiz appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Surtov appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Todoran appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Turudija appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Cunjak appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Čokeša appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Čoprka appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Čortan appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Leskova Bara, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Leskova Bara je nalo selo na granici Masuričke kotlinice prema Grdeličkoj Klisuri. Susedna sela su: Kijevac, Dugi Del i Bacijevac.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz izvora, koji izbijaju u samom selu i oko njega. Izvori imaju ove nazive: Studeni Kladenac, Pirajište, Donji i Gornji Izvor, Milanova Česma i dr.

Zemlje i šume.

Po granici atara nalaze se ovi potesi: Reka Dubnica, Pašine Garine, Gutovica, Pečište, Preštip, Ašanske Ornice i Studeni Kladenac. Unutrašnji delovi atara zovu se: Selište, Ržište, Kriva Ornica, Drenova Čuka, Lipovnik, Golemi Čukar, Prisoje, Zajednica i Adžiske Njive.

Tip sela.

Leskova Bara je selo razbijenog tipa i sastavljena je od mahala: Ćelište, Jasike, Savinci, Vatašci, Lipovnik ili Deda Stojkova, Rđavac i Deda Ivanova.

Leskova Bara je 1952. godine u svom sastavu imala ukupno 65 domaćinstava.

Postanak sela, starine i prošlost.

Selište se nalazi zapadno od sela. Priča se da je tamo nekada bilo selo. Danas se u njivama na Selištu poznaju ostaci od zidova. Ne zna se ko je živeo na Selištu. Nedaleko od Selišta su mesta Crkvište i Studeni Kladenac. Na Crkvištu se „vide duvarine“. Crkva je bila postavljena u smeru istok-zapad i ona je pripadala stanovnicima naseljenim na Selištu.

Ostaci od jedne druge crkve postoje na mestu Žirovi Čukar – istočno od sela.

Današnje selo osnovano je oko sredine XIX veka – u isto vreme kada je osnovan i susedni Dugi Del. Po pozivu muslimljana vlasnika sela tada su doseljeni preci današnjeih rodova Vatašani i Stankovići; uskoro posle njih pristigli su i drugi rodovi. Svi rodovi vode poreklo iz oblasti Vlasine i Krajišta – selo Božica i dr.

U jednom rešenju šerijatskog suda iz Vranja iz 1873. godine u Leskovoj Bari pominje se čiflik Sulejman-age iz Vranja. Pominju se i ovi meštani Leskove Bare: Milan Đorđević, Dimitrije Gospođin, Stanko Đorđević, Sava Stojiljković, Ilija Bogosavljević, Milosav Gospođin, Vučko Pešić i Stojko Rajković. Pomenuto rešenje čuva se u arhivi mesne kancelarije susednog sela Dikave; prepis rešenja je iz 1883. godine. Prilikom oslobađanja od Turaka jedan deo zemlje Leskove Bare pripadao je jednom muslimanu Ajredinu iz Surdulice. On je imao dva brata; jedna od njih bio je vlasnik susednog Bacijevca a drugi – Asan – je bio vlasnik sela Dugi Del. Kada su se muslimani iselili iz Surdulice 1878. godine, onda su meštani zemlju otkupili - „plaćeno je 60 kesa“.

Potes Pašine Garine se nalazi iznad sela. Za vreme Turaka tu je leti bilo bačilo nekog musimana Ćerima iz Alakinca.

Ašanske Ornice nalaze se ispod sela, na zapadnoj strani. Tu su ranije preko leta „sedeli Ašani sa stokom“. Oni su kasnije terali stoku na Čemernik. Za Ašane (Cincare) se priča da su bili iz Makedonije.

Groblje današnjih meštana je u severnom delu sela.

Seoska slava je drugi dan Duhova.

Poreklo stanovništva.

Stanovništvo Leskove Bare potiče od doseljenika.

Rodovi su:

-Vatanci, Aranđelovdan i Nikoljdan, su doseljeni oko sredine XIX veka kao jedna kuća sa Vlasine.

-Stankovići, Aranđelovdan i Nikoljdan, su  takođe doseljeni sa Vlasine.

-Deda Ivanovi ili Vlasinci, Jovanjdan, su doseljeni za vreme Turaka iz Damnjaničeve Mahale na Vlasini.

-Daničićevi, Aranđelovdan i Nikoljdan, su doseljeni sa Vlasine ili iz Krajišta.

-Deda Stojkovi, Aranđelovdan, su doseljeni sa Vlasine ili iz Krajišta.

-Savinci, Aranđelovdan, su doseljeni sa Vlasine ili iz Krajišta.

-Dimitrijini, Aranđelovdan, su doseljeni sa Vlasine ili iz Krajišta.

-Veličkovi, Aranđelovdan, su doseljeni sa Vlasine ili iz Krajišta.

-Deda Strahinjci, Aranđelovdan, su doseljeni sa Vlasine.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Leskova Bara (Surdulica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bacijevce (po knjizi Bacijevac), opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Bacijevce je malo planinsko selo. Nalazi se na granici Masuričke kotlinice i Grdeličke Klisure. Susedna sela su: Zagužene, Dugi Del i Leskova Bara.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće sa izvora.

Zemlje i šume.

Potesi na granici atara nose ove nazive: Jezero, Ržište, Beli Kamen, Preštip, Gusta Korija, Studeno Kladenče, Smilj, Dugi Del, Ornica, Prisoje, Crkvenica, Plandište i Bres. Unutrašnji delovi atara su: Bubavica, Jovanova Njiva, Stojkovica, Bare, Trlište, Trševina, Kun, Kopotine, Rakite, Velin Grob, Garvanski Dol, Blagunje, Panađurke, Jagliče, Crvenica i Bačevište.

Tip sela.

Bacijevce je selo razbijenog tipa. Deli se na mahale: Gornja, Donja i Frli Kamen. Mahale se sastoje od srodničkih kuća.

Baceijevce je 1952. godine u svom sastavu imalo ukupno 50 domaćinstava.

Postanak sela, starine i prošlost.

Kod današnjeg stanovništva postoji predanje da je nekada na zemljištu Bacijevca postojalo staro srpsko selo. Ono je za vreme Turaka bilo uništeno i tada je „sav narod propaja“. Od tog sela nalaze se ostaci od kućnih zidova u raznim delovima atara, na mestima Stojkovica, Rid i dr. Na Stojkovici se iskopava starinski bakarni novac. Pomenuto staro selo imalo je i crkvu na Crkvenici – na granici sa susednim Zagužanem. Od te crkve vide se zidovi, mestimično visoki od 1 do 3 metra – građeni od kamena oblepljenog blatom. Crkva je postavljena u pravcu istok-zapad. Dužina je iznosila 7 a širina 4 metra. Kod crkvišta je groblje današnjih meštana.

Sadašnje Bacijevce je mlado naselje. Njega su osnovali preci rodova Crnjanovci i Pepelarci, doseljeni oko sredine XIX veka. Iza toga doseljavanja dolazili su i drugi rodovi. Prilikom oslobađanja 1878. godine zemlja sela Bacijevce zatečena je kao svojina nekog muslimana iz Surdulice. Srbi su radili njegovu zemlju kao čifčije.

Seoska slava je drugog dana Duhova – „poljska slava“. U poslednje vreme „zanovetali su Petkovdan – Sv. Petku za stoku“.

Poreklo stanovništva.

Rodovi su:

-Crnjanovci, Nikoljdan, su doseljeni iz Golemog Sela u Poljanici. Otuda se doselio njihov predak Stojan. On je došao u poljsko selo Alakince, gde „nije mogao da ostane, imao je stoku“ i zbog toga je prešao u planinsko selo Bacijevac. Genealogija roda je: Milan, 45 godina – Jevrem – Sava – Stojan, koji se doselio.

-Pepelarci, Aranđelovdan, su, kako kažu, doseljeni iz Kijevca u vreme kada i prethodni rod. U Kijevcu su izgleda bili starinci.

-Ivanovići, Jovanjdan, su doseljeni iz sela Božice – Krajište.

-Jocići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Mačkatice u Grdeličkoj Klisuri. Iz Mačkatice su najpre otišli u poljsko selo Alakince „gde im nije podnelo“, pa su prešli u Bacijevce.

-Tanča se doselio iz Mačkatice. Ovde se „prizetio“. Ne kaže se koju slavu slavi.

-Tančići, Krstovdan, si doseljeni sa Vlasine. Imaju rođaka u Zagužanu.

-Todorovići, Sv. Todor i Sv. Pantelejmon,  ne znaju za svoje poreklo.

-Stankovići, Jovanjdan, ne znaju za svoje poreklo.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bacijevce (Surdulica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Zagužanje (po knjizi Zagužane), opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Zagužanje se nalazi na putu Surdulica – Vladičin Han sa desne strane. Kuće su rasspoređene po dolovima i blažim padinama.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz kladenaca i iz bunara.

Zemlje i šume.

Topografski nazivi potesa nose ove nazive: Bubavica, Železarnik, Mrtvica, Odanovica, Gajdarski Vir i Samokov.

Tip sela.

Zagužanje je selo razbijenog tipa. Sastoji se iz mahala: Rid, Reka, Gajdarci i Čengovci. U svakoj mahali ima izdovejnih grupa srodničkih kuća.

Zagužaenje je 1952. godine u svom sastavu imala ukupno 67 domaćinstava.

Postanak sela i prošlost.

Zagužanje je nekada imalo tri kuće. Od svake kuće namnožio se po jedan rod: Cvetkovci, Ivanovci i Gajdarovci. Ostali rodovi potiču od mlađih doseljenika.

Samokov je potes ispod sela. U tursko doba tu se „radilo gvožđe“. Danas se u njivama na Samokovu vide ostaci „od zgurije i ćumur“.

Iznad sela je šuma Železarnik. Nju su stanovnici zagužanja kupili od muslimana ranije, naseljenih u susednom Alakincu.

Za  vreme Turaka Zagužanje je bilo rajatsko selo – „nije bilo gospodarsko. Godine 1878. mnoge njive meštani su kupili od iseljenih muslimana iz susednih sela Alakinca i Žitorađe.

Na donjoj strani Zagužanja je groblje, zajedničko sa susednim Alakincem.

Glavna seoska slava je Spasovdan a sporedna Sv. Arhanđeo.

Poreklo stanovništva.

Srpski rodovi su:

-Cvetkovci i Ivanovci potiču od braće Cvetka i Ivana. Staro prezime im je Stamboličani. Slave Aranđelovdan. Smatraju se kao starinci, jer su „od vek ovde“.

-Gajdarovci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Mačkatice u Grdeličkoj Klisuri.

-Jančići, Spasići, Stojanovci i Žudini su ranije činili jedan rod. Jančići slave Nikoljdan, ostali Aranđelovdan. Ne znaju za svoje poreklo.

-Marinkovci, Aranđelovdan, ne znaju za svoje poreklo.

-Stamenkovići, Aranđelovdan, su doseljeni „deca kao siromaščiki“ iz Prekodelca. Od njih je rod.

-Anđelkovići, Aranđelovdan, ne znaju za svoje poreklo

-Ivanovići, Jovanjdan i:

-Stevanovići, Sv. Petka i Jovanjdan, su doseljeni iz Bacijevca. U kući roda Ivanovića sada živi samo jedan starac.

-Stojanovci, Jovanjdan, su doseljeni iz Kijevca.

Rodovi pravoslavnih Cigana-Roma:

-Rizini, Antini i Krstići, slave Aranđelovdan. Doseljeni su u rano tursko doba („tuj se vek prekarali“). Kuće su im u mahali Čigovci. Zemlje nemaju, rade kao svirači, korpari ili su radnici u susednom Belom Polju

Iseljenici.

-Ivanovići, Nikolinci, Petkovci, Marinkovci, Vučini i Gološici iselili su se u poljsko selo Alakince.

Belo Polje.

Belo Polje je novo industrijsko naselje osnovano u Drugom svetskom ratu na ataru Zagužanja,  pokraj puta Surdulica - Vladičin Han.

U ovom naselju je metalno preduzeće „Mačkatica“. Oko preduzeća vide se nove zgrade za stanovanje radnika i činovnika i članova njihovih porodica. Godine 1951. Belo Polje je imalo 473 stanovnika. To su radnici i službenici. Njihov boravak ovde nije stalan, jer oni često dolaze i odlaze. Najviše su se prikupili iz pojedinih okolnih oblasti. Naselje je dobilo ime po mestu na kome je osnovano.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Zagužanje (Surdulica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Jablanica (i manastir Prohor Pčinjaski), opština Bujanovac – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Pčinja“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih delimično 1940. godine, kao i 1949. i 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Jablanica se nalazi u dolini Pčinje, u krajnjem zapadnom delu oblasti. Najbliže naselje je Vagance, koje se nalazi na severoistoku.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće koriste iz izvora i bunara, koji ima pet. Izvori se zovu: Kadijski, Lučica, Trešteno Drvo, Marinkov Kladenac. Bunari su duboki od 5 do 15 metara.

Zemlje i šume.

Nazivi potesa su: Bejavica, Svinji Dol, Prevalac, Preslop, Slavkovo Gumno, Čuljevica, Vaganečka Karpa, Reka, Golema Njiva, Rid, Selište, Stara Kuća, Lazina, Deda-Vanova Njiva, Crkvište, Žuta Voda, Grob i Zdravkov Grob.

Tip sela.

Jablanica je selo razbijenog tipa „rastrkana“ sa jako izraženom podvojenošću mahala. Mahale su: Orljak, Kadijska, Reka i Ridska. Mahala Reka se nalazi u ravnici sa obe strane Pčinje. Ostale mahale nalaze se na levoj dolinskoj padini. Udaljenost između najbližih mahala iznosi oko 15 minuta hoda. U mahalama su kuće razdeljene u manje grupice. Selo ima 11 rodova u 22 domaćinstva, podatak iz 1949. godine.

Postanak sela, starine i prošlost.

Jablanica se pominje za vreme Turaka u pomeniku susudnog manastira Prohora Pčinjskog.

Na ataru Jablanice postoji mesto Selište, desno od Pčinje. Ono spada u red starijih selišta. Tamo su meštani nalazili zemljano posuđe, voda je otkopavala velike ćupove a ima ostataka od zidova i dr. Opšte je predanje da je na Selištu bilo veliko selo, koje je imalo crkvu i dva groblja. Selo je bilo starije od obližnjeg manastira Prohor Pčinjski. Njega (selo) su u tursko doba uništili Arbanasi „Dibrani“.

Ostaci od crkve nalaze se naposredno kraj Selišta. Stanje crkvenih ruševina je takvo da se vidi da je bila u položaju istok-zapad. Dužina je bila 8 a širina oko 4 metra. Očuvani zidovi mestimično su visoko i do metar i po. Za izradu zidova upotrebljavan je kamen, retko i cigle. U zidovima se nalaze drvene stege a poznaju se i tri niše. Natpisa nema. Od meštana sam slušao da je jablanička crkva bila posvećena Sv. Petru i da je porušena kada je uništeno selo na Selištu. Po ostacima izgleda da rušenje nije bilo tako davno. Svake godine na Petrovdan skupljaju se meštani oko crkvišta i „svete maslo“.

Groblje starog sela nalazi se oko Selišta na zemljištu gde se nalaze Ridska i Reka mahala. Po grobovima se vide ploče od kristalnih škriljaca. Sadašnje groblje nalazi se pored crkvišta.

Po kazivanju meštana, današnja Jablanica je postala ovako: U prvoj polovini XIX veka ovde su došli preci sadašnjih rodova: Dejanci, Ristini, Arnautovci, Đurinci i drugi iz sela Malog Trnovca kod Bujanovca i neki doseljenici iz Preševske Moravice. Oni su se iz starine iselili zbog arbanaških zuluma. Preci najstarijih rodova zemljište u Jablanici zatekli su kao „pustaru“; bilo je obraslo šumom.

Najstariji seoski kraj je Mahala reka. Kasnije su se pojedini meštani iz te mahale preseljavali na zemljište gde su imali njive i stočarske stanove. Tako je Jablanica u XIX  veku postepeno dobijala razbijen tip.

Poreklo stanovništva.

Svi rodovi su doseljeni, i to:

-Dejanci, Mitrovdan, su iz Malog Trnovca kod Bujanovca; došli su u prvoj polovini XIX  veka. Trajan, 58 godina – Kitan – Cvetko – Dejan, osnivač roda kojise doselio Iz starine su ih potisnuli Arbanasi. Kuće su im u mahali reka i Orljak. Jedna porodica ovog roda se 1912. iselila u okolinu Leskovca.

-Ristini, Mitrovdan, imaju isto poreklo kao i Dejanci. Kuća im je i Kadijskoj Mahali. Neki njihovi rođaci iz familije su se iselili u Beograd.

-Žabarci ili Minkovci, Mitrovdan, imaju isto poreklo kao i prethodni rodovi. Kuća im je u Ridskoj Mahali. Imaju dve porodice iseljene u Cakanovcu kod Preševa.

-Arnautovci, Mitrovdan. Poreklo ime je kao i kod prednjih rodova. Kuća im je u Mahali Reka. Posle 1912. godine dve njihove porodice prešle su u Preševo. Od ovog roda vodio je poreklo jedan sveštenik u susednom Vagancu; tamo je prešao kao domazet.

-Đurinci, Mitrovdan imaju poreklo kao i prednji rodovi. Kuća ima je u Mahali Reka. Po jedna porodica se iselila u susedno Vagance i Kušticu kod Bujanovca.

-Pavlinci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Miratovca kod Preševa. Pomenuto selo je 1912. godine zatečeno kao arbanaško naselje. Iz Miratovca su se iselili zbog dominacije muslimanskih Arbanasa. Kuće su im u Orljak Mahali, Reka Mahali i Ridskoj Mahali. Posle Drugog svetskog rata po jedna porodica se iselila u Karavukovo i Brestovac – Vojvodina a jedna porodica je prešla u Tabanovce kod Kumanova.

-Mirčinci, Aranđelovdan, imaju isto poreklo kao i Pavlinci, sa kojima su bili jedan rod. Sada su se razrođeni i stupaju u bračne veze. Kuće su im u Ridskoj Mahali.

-Nešini, Aranđelovdan. Poreklo im je kao i kod prednjih rodova. Kuće su im u mahali Rid. Imaju imaju iseljenih porodica u Skoplju i Štipu.

-Veličkovi, Mitrovdan, su poreklom iz Preševske Moravice. Ovde su najpre slavili Nikoljdan, kasnije su primili današnju slavu. Kuće su im u Reka Mahali. Imaju jednu odseljenu porodicu u Ratajukod Vranja.

-Keder ili Došljaci, Mitrovdan, su se doselili u drugoj polovini XIX veka iz nekog sela kod Bujanovca. Kuće su im u Mahali Rid.

Cigani, jedna kuća, slave Aranđelovdan. Potiču od domazeta Srbina. On je iz roda Pavlinci prešao u jednu pravoslavnu cigansku porodicu. Otac te Ciganke, kojom se oženio domazet, bio je vodeničar u Jablanici. Ti Cigani su ranije živeli u kumanovskom kraju i u manastiru Prohor Pčinjski.

Iseljeni i izumrli rodovi.

Osim napred navedenih iseljenih rodovskih ogranaka, iz Jablanice se iselio još i:

-Gligorović Jaćim; sada živi u poljaničkom selu Trsteni.

-Krstići i Aleksini su izumrli; bili su doseljeni iz Malog Trnovca kod Bujanovca.

Seoska slava je Petrovdan. Za verske potrebe meštani odlaze u manastir Prohor Pčinjski.

Manastir Prohor Pčinjski.

Manastir Prohor Pčinjski, sastavljen od manastirske crkve i nekoliko zgrada za stanovanje nalazi se 800 metara jugozapadno od Jablanice u klisuri Pčinje; neposredno ispod strme šumovite zapadne padine Kozjaka.

Pomenuti manastir nesumnjivo je osnovan u XI veku, ali je izgleda u početku XV veka nastradao od Turaka. Krajem tog veka manastirska crkva je popravljena a 1489. godine je živopisana. Ovan  manastir se pominje u XVI i XVII veku, a naročito su česti pomeni iz XVIII veka. Posle toga manastir Prohor Pčinjski je mnogo stradao od Turaka i Arbanasa. U njemu je bio centar gde su pisane knjige,postojala je škola za crkvene slikare i škola u kojoj su se spremali sveštenici.

Do 1878. godine manastir Prohor Pčinjski pripadao je Vranju a od tada, zbog srpsko-turske granice pripadao je Preševu. Od 1912. godine, kada je oslobođena Gornja Pčinja od turske vlasti, ovaj manastir ponovo pripada Vranju.

Za vreme duge turske vladavine manastir Prohor Pčinjski čuvao je srpski karakter i predstavljao je vrlo poznat hram u srpskim oblastima južno od Gredličke Klisure. Zbog toga je ranije u nekoliko navrata ovaj manastir bio centar okupljanja istaknutijih Srba, koji su radili na oslobađanju od Turaka.

Za vreme Drugog svetskog rata manastir je služio partizanskim jedinicama kao jedan od centara u borbi protiv okupatora. U njemu je 2. avgusta 1944. godine održano prvo zasedanje ASNOM-a na kome su udareni temelji državnosti makedonskog naroda.

Manastir Prohor Pčinjski ne predstavlja samo kulturnu i istorijsku vrednost, već je on postao i mesto gde se danas radni ljudi i omladina iz gradova nalaze prijatan odmor. U manastiru se otvorilo jedno ugodno i stalno odmaralište sa oko 80 soba.

Manastir povremeno posećuju stanovnici iz okolnih pčinjskih, vranjsko-bujanovačkih, preševskih i kumanovskih sela.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Pčinja“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih delimično 1940. godine, kao i 1949. i 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Jablanica (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Časlav
Čeda
Čedo
Čedoljub
Čedomilj
Čedomir
Čubra
Čubran
Čubran
Čubrilo
Čubro
Čubrijan

The post Srpska muška imena na slovo Č appeared first on Poreklo.