U jutarnjem programu Hepi televizije u nedelju, 11. decembra 2016. gostovao je predsednik Društva srpskih rodoslovaca „Poreklo“ Jovica Krtinić, koji je predstavio rad Društva, a naročito aktivnosti na genetičkim istraživanjima u okviru Srpskog DNK projekta. Osim o aktivnostima Porekla, Krtinić je, u svojstvu direktora Biblioteke „Milutin Bojić“, predstavio dva značajna poduhvata ove ustanove – objavljivanje […]

The post Razgovor o Poreklu i Srpskom DNK projektu na Hepi televiziji appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Stajkovce, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Stajkovce je planinsko selo. Nalazi se na padini Vardenika, desno od doline Jelešničke Reke. Na blažim stranama nalaze se kuće i oko njih su prostori pod kulturama. Strmije zemljište ostalo je pod šumama ipašom.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz izvora i česama. Nose ove nazive: Obrubovac, Baba Radin Kladenac, Kučkina Padina, Topilo, Stublina, Česmica i Jezerina.

Zemlje i šume.

Topografski nazivi za potese su: Gradište, Klinčarski Rid, Vitina Glava, Krušar, Tumba, Kozarnik, Kesedžiski Rid, Aramiski Kladenac, Kačarski Rid, Nojin Del, Mečkin Kamen, Vrlo Stranje, Češma, Dlagi Kamen i Mala Reka.

Tip sela.

Selo Stajkovce je razbijenog tipa, sa jako izraženom podvojenošću mahala. Zbog dolina i neravnog zemljišta treba prilično vremena da se pređe iz jednog kraja u drugi.

Stajkoovce je 1952. godine u svom sastavu imalo ukupno 78 domaćinstava.

Postanak sela, starine i prošlost.

Gradište je uzvišenje na granici atara sa susednom Suvojnicom, na koti 1248 metra. Neki podaci o Gradišttu izneti su u opisu pomenutog sela. U Stajkovcu se priča da je na temenu Gradišta „neki put“ ležao Suhotinski  Grad. Od tog srednjovekovnog grada zaostali su zidovi i „kamenjak“. U blizini izbijaju izvori Korito i Maksutov Kladenac. Ne zna se pouzdano kada je ovo naselje porušeno.

Današnje Stajkovce osnovano je na početku XIX veka. Osnivači sela bili su doseljeni Srbi iz vranjskog sela Prvoneka i iz drugih naselja. Njihove kuće nalazile su se u podnožju Gradišta na mestu Selo. Tu je naselje bilo osnovano na zemljištu obraslom šumom. Preci svih današnjih rodova živeli su kao stočari utom naselju  – imalo je oko 7 kuća. Niže zemljište, gde se danas nalaze kuće Stajkovca, do 1878. godine, pripadalo je Arbanasima iz susedne Jelašnice. Pomenute godine Arbanasi su se iselili i tada su na kupljenoj zemlji meštani Stajkovca premestili naselje. Toma, 77 godina, iz roda Južarci, imao je oca Mladena, koji je iz Sela prešao u sadašnje naselje.

Groblje Stajkovca nalazi se na sredini današnjeg naselja. Tu su sahranjivani i mešteni koji su živeli na potesu zvanom Selo.

Stara seoska slava je Sv. Ilija. Kasnije su stanovnici počeli da slave i Đurđevdan po susednom manastirištu, koje se računa kao jelašničko.

Poreklo stanovništva.

Srpsko stanovništvo Stajkovca potiče od predaka, koji su do 1878. godine živeli na potesu Selo. Kako je pomenuto svi su preci bili doseljeni pre oko 140 godina.

Rodovi poznatog porekla:

-Spasinci, jedni slave Spasovdan, drugi Nikoljdan, treći Aranđelovdan.

-Južarci, Velika Gospojina i:

-Milenkovci, Nikoljdan, potiču od pretka Jovana,koji je pre 140 godina došao iz sela Prvoneka. Južarci navode ovo genealogiju: Toma, 77 godina – Mladen – Petar – Jovan, osnivač roda.

-Baba Nedinci, Aranđelovdan, potiču od pretka Stojka. Ona je brat Jovanov, osnivača prednjih rodova. Među ovim rodovima sada se sklapaju bračne veze. Izgleda da su u Prvoneku bili starinci.

Ne zna se poreklo ovih doseljenih rodova:

-Vučkovci, jedni slave Aranđelovdan, drugi Sv.Petka – Parejinci ili Jovinci, Aranđelovdan – Tumbarci ili Baba Stojninci, Nikoljdan – Baba Staninci, Krstovdan i Mišinci, Velika Gospojina. Njihovi preci takođe su živeli u potesu Selo, pa su prešli na današnje naselje.

Kako se priča, rodovi sela Stajkovca nisu imali porodične Krsne slave. Slave su primili kasnije. Jedna južarska porodica, sada iseljena, najpre je slavila Veliku Gospojinu. Kako su imali kravu koja je rađala sakatu telad – oni su promenili slavu.

Iseljenici:

-Ristići i Petrovići iselili su se u Grmovo kod Gnjilana.

-Petkovići, Stojkovići i Stojiljkovići iselili su se u Rogačicu – Kriva Reka.

-Vučkovići su se iselili u Dojkovac – Kriva Reka.

-Paunovići su se 1929. godine iselili u Koretin u Krivoj Reci.

-Južarci, tri porodice su se iselile u Gramađu i po jedna u Leskovac i Turekovac kod Leskovca.

-Baba Staninci, dve porodice su prešli u Jelašnicu.

-Petkovići (2 kuće) su prešli u susednu Rđavicu.

-Filipovići (jedna kuća), Deda Petkovi (4) i Tasići (3) su se iselili u Jelašnicu.

-Mančani, jedna kuća se iselila u susednu Gramađu.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Stajkovce (Surdulica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Masurica, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Masurica ima vrlo podesan geografski položaj; nalazi se na Masuričkoj Reci i to na dodiru planinske padine Vardenika sa istoka i kotlinske ravni sa zapada. Povoljna privredna odlika gornjeg položaja je u tome što se na padini javljaju šume, a u niziji se nalaze njive.

Zemlje i šume.

Topografski nazivi na padini Vardenika su: Uši, Crešnja, Glog, Kajino Prisoje, Buka, Gusti Šib, Stojanov Grob, Adžiska Njiva, Arnautski Preslap, Strešar, Vučine Livade, Ašanske Kolibe, Bačevište, Vrteno Kamenje, Crkvište, Gradište, Gradiška Reka, Bojkovo Gumno, Jalovnički Rid, Kozarnički Potok, Kačar, Koprivnica, Selište, Lipa, Jasenovac, Kurtina Livada, Vrlo Stranje i Svinjarnica. Topografski nazivi u niziji su: Batin Del, Đuzelova Livada, Ademova Livada, Leskovica, Božilova Dolina, Pašine Njive,  Ramni Put, Selište, Sivoš, Goleme Njive, Žabljak, Drenov Lug, Đelberija, Begova Livada, Šavarinka, Galinovce, Dubrava, Samokov, Ibišini, Nagranjci (lisnici), Crkvište, Božilove Njive, Kupina i Mustafin Han,

Tip sela.

Masurica je veliko selo zbijenog tipa. U njoj se razlikuju Donja i Gornja Mahala. Mahale se sastoje od grupa srodničkih kuća. Glavni deo sela leži levo od Masuričke Reke.

Masurica je 1952. godine u svom sastavu imala ukupno 216 domaćinstava.

Postanak sela, starine i prošlost.

Gradište i Gradiška Reka nalaze se na masivu Vardenika, istočno od sela. Na temenu uzvišenja Gradište poznaju se zidovi od utvrđenja, a u dolini Gradište Reke vide se ostaci jedne vodenice. Nadaleko od Gradišta je potes Bojkovo Gumno.

U Masurici postoje dva selišta. Jedno je na planini desno od reke, udaljeno oko dva kilometra. Na ovom selištu se vidi zaostalo kamenje od kućnih zidova i stare voćke – šljive i trešnje. Drugo selište ja pokraj Masurice sa donje strane naselja.

U Masurici postoje i dva mesta zvana Crkvište; jedno je pored sela a drugo na Vardeniku. Na prvom se poznaju zidovi od hrama i kamene stepenice. Crkva je imala položaj i smeru istok-zapad.

Današnja Masurica potiče od druge polovine XVIII veka. Nju su tada osnovali doseljeni arbanaški rodovi. Za period dug oko sto godina, odnosno do 1878. godine broj Arbanasa narastao je na oko 80 kuća. Pomenute godine Masurica je imala 6 srpskih domova – Džordža, Stanisav, Stojan Radulović, Petko, braća Jovan i Veličko Paunović. Srbi su radili kao sluge i čifčije kod Arbanasa. Kada su Arbanasi ojačali u Masurici počeli su nasilnički da se šire i u druga sela: Alakicnu, Dugojnici i dr. Arbanasi iz Masurice iselili su se prilikom oslobađanja oblasti od turske vlasti. Pojedini arbanaški rodovi i porodice zvali su se: Fandovci, Karalinci, Sušinci, Odžinci i dr. Masurički Arbanasi bili su „neki besni Maljoci“. Oni su zahvatlili najplodnije delove Masuričkog Polja i najbolje paše na Vardeniku. Od njih su stradali mnogi Srbi u ovoj oblasti. Zbog njihovih zuluma neki Srbi iz Bitvrđe žalili su se Husejin-paši u Vranju. Za vreme Turaka u Masurica se smatrala „kao mali Stambol“. U Masurici je postojala jedna džamija u sredini sela i dva muslimanska groblja. Ostaci od džamije i groblja poznavali su se do pre nekiliko godina.

Za vreme Husejin-paše u Masurici je jedan njegov Samokov. U njemu se prerađivala gvozdena ruda – gde su radili Cigani i Srbi. Drugi pašini samokovci nalazili su se u Donjem Romanovcu, Toplom Dolu i Zagužanu. Današnje Pašine Livade i Pašine Njive u Masurici su takođe pripadale Husejin-paši. Kako se priča, od njega su ostala tri sina: Sulejman-beg, Ramiz-paša i Ata-beg. Prvi je do 1878. godine bio vlasnik Donjeg Romanovca, Rataja i nekih drugih sela. On je živeo do 1912. godine.

Mesto Stojanov Grob leži na Vardeniku. Priča se da je ime postalo po nekom Stojanu iz sela Gornje Romanovce, koji je tu sahranjen. Stojana su uhvatili Arbanasi u Masurici, pa ga jašući terali u planinu. Na mestu gde je zanemogao Arbanasi su ga zaklali. Ovaj Stojan pripadao je rodu Baba Rančini, koji je posle 1878. godine iz Gornjeg Romanovca u Masuricu.

Ašansek Kolibe su prostrano zemljište na grebenu Vardenika. Tu su leti boravili vlaški stočari sa porodicama, dok su se zimovišta nalazila u slivu Vardara. Poslednji Vlasi, koji su bili pred kraj Drugog svetskog rata, zvali su se Dimitrija, Janja, Vanđel i Kosta. Njihova stoka brojala je oko 2000 ovaca i 50 konja. Oni su na Vardeniku imali 5-6 koliba u kojima su pravili poznati vardenički kačkavalj.

Seoska slava su Duhovi.

Poreklo stanovništva.

U Masurici danas živi srpsko stanovništvo i ima nešto muslimanskih Cigana. Najveći broj stanovnika vodi poreklo od skorašnjih doseljenika.

Srbi.

Rodovi zatečeni pilikom oslobađanja od Turaka 1878. godine:

-Radojčići – Nikoljdan;  Marinkovići – Nikoljdan; Paunovci – Sv.Petka; Radulovići – Aranđelovdan i Ljubići – Aranđelovdan. Ne zna se da li starinci ili neki stariji doseljenici. Radulovići su za vreme Turaka su imali kuće iznad Masurice na padini Vardenika – mesto Crešnja.

Rodovi doseljeni po oslobođenju od Turaka iz pojedinih delova Vranjske Kotline:

-Marinkovci – Sv. Petka, Nikoljdan i Mitrovddan;  Ilini –Aranđelovdan; Jovanovi – Jovanjdan; Pavlovci – Nikoljdan; Džarinci – Mitrovdan; Stoilkovci – Sv. Petka i Mitrovdan; Baba Rančini – Mitrovdan i Dojčinci – Nikoljdan. Svi su oni doseljeni iz planinskog sela Gornjeg Romanovca.

Iz planinskog Novog Sela doseljeni su:

-Stankovi – Nikoljdan; Peraci – Aranđelovdan;  Roguljci – Aranđelovdan; Cvetkovići – Jovanjdan;  Guzobici – Aranđelovdan; Andonini *; Gospodinkini – Jovanjdan i Berkovici – Nikoljdan.

Iz planinskog sela Toplog Dola doselili su se:

-Vrlorečani – Aranđelovdan i Toplodolci – Nikoljdan.

-Lokvačani, Jovanjdan, su doseljeni iz Donjeg Romanovca – mahala Lokva. Tamo imaju rođake. U Donji Romanovac oni su odnekud doseljeni sredinom XIX veka.

-Mečkari, Aranđelovdan, su doseljeni iz Preobraženja. Imaju rođake u Binovcu, Vladičinom Hanu i Surdulici. I u Preobraženju su bili odnekuda doseljeni, verovatno kao Vlasi iz Makedonije.

-Troskačani, Jovanjdan, su doseljeni iz Kijevca – mahala Troskač.

-Tasići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Sebe Vranja. Tamo su pripadali rodu Bogdanovci, čije je dalje poreklo „od kud Ljubate“ u okolini Bosilegrada.

-Suvojčani, Aranđelovdan, su doseljeni iz Suvojnice.

-Kozarčani, Jovanjdan, dele se na:

-Rizini* i Stoilkovi*. Oni su 1942. godine doseljeni iz malog naselja Kozarnika, koji je na Vardeniku.

Rodovi doseljeni po oslobođenju od Turaka iz drugih oblasti.

Iz sela u Gornjoj Pčinji su:

-Đorići, Ilindan ssu iz Radovnice. Tamo su se zvali Kočinci.

-Ristinci, Sv. Petka, su doseljeni iz Donjeg Stajevca.

-Đorđevići, Velika Gospojina, su iz nekog sela blizu Radovnice.

-Mitinci – Mitrovdan; Baba Ginini – Sv. Petka i Stanojevci – Krstovdan su iz Radovnice.

-Čungurci, Sv. Petka, su doseljeni iz Crvenog grada.

Iz okoline Bosilegrada doseljeni su:

-Lisinci* su doseljeni iz Lisine.

-Baba Kalinini, Jovanjdan i;

-Nikolići, Mitrovdan, su doseljeni iz Božice.

-Cvetkovići* su skoro doseljeni iz Gornje Lisine.

-Gložaci, Nikoljdan, su doseljeni iz Gložja.

-Mosulčani, Nikoljdan, su doseljeni iz Mosulja.

Sa Vlasine su doseljeni:

-Anđelkovci –Aranđelovdan; Trajanovići – Mitrovdan; Čepilovci – Mitrovdan i Baba Eleninci – Nikoljdan.

Ostali doseljenici:

-Piroćanci, Jovanjdan, su doseljeni iz okoline Pirota.

-Mišići* su iz Levosoja kod Preševa.

Rodovi muslimanskih Cigana:

-Mamutovi, Jusufovi, Memetovi, Ajšini, Ljatifovi i Arifovi. Ovi Cigani su doseljeni za poslednjih 40 godina iz drugih sela Vranjske Kotline: Lepenice, Lukova i dr. Srbi ih nazivaju Gurbetima. Bave se korparstvom i prose. Njihove kuće su grupisane u nižem delu sela.

Iseljenici.

Srbi:

-Radovanovići, po jedna porodica se iselila u Kalabovce i Žitorađu.

-Dojčinci, jedna porodica se iselila u Surdulicu.

-Stankovi, jedna porodica se iselila u Vitinu kod Gnjilana.

-Baba Ginini, jedna porodica se iselila u Beograd.

-Lisinci, po jedna porodica se iselila u Vladičin Han, Niš, Ćupriju i Koretin – Kriva Reka.

-Gložanci, jedna porodica se iselila u Banat.

Znaju se i drugi srpski iseljenici iz Masurice. U te spadaju:

-Dojčinovići i Vasiljevići su se iselili u Surdulicu.

-Novakovići su se iselili u Alakince.

-Stanisavljevići su se iselili u Gramađu.

-Cvetanovci žive u Uševcu u Poljanici.

Selo Roždance u Poljanici osnovao je neki Gruja Durak doseljeni iz Masurice. Od njega vode poreklo svi stanovnici Roždanca: Stošići, Vetkovići, Ivanovići i dr.

U preševska sela iselili su se:

-Matići, Stanojevići i Novakovići su se iselili u Veliko Rajince.

-Pešići su otišli u Malo Rajince.

-Miladinovići, Đorđevići, Nikolići i Dimitrijevići su se iselili u Šušaju.

Arbanasi.

Godine 1878. šest arbanaških porodica iz Masurice prešlo je u Tranavu kod Preševa. Te su se porodice 1912. godine iselile u Kumanovo ili Tursku.

-Odžalar, su bili od fisa Gaš. Oni danas žive u Orizaru kod Kumanova.

-Asanovi, Demirovi i Ćerimovi su se 1878. godine iselili u Bujanovac Tamo su živeli do 1912. godine.

-Ezemovi, su bili od fisa Šalja. Oni žive u Reljanu kod Preševa.

-Fejzulovi su se iselili u preševsko selo Letevicu.

-Malič Fandovci, su bili od fisa Tsač; iselili su se u preševsko selo Šušaju.

-Isenovi, su bili od fisa Gaš. I oni su otišli u prešrvsko selo Šušaju.

-Ajredinci su se iselili u Oslare kod Preševa.

-Arifovi i Sulejmanovi su se iselili u Nesalce takođe kod Preševa.

Cigani.

Muslimanski Cigani:

-Macanovci i Šeminci su se iselili u Dobročane kod Gnjilana. Tamo su došli kao muhadžiri iz Massurice 1878. godine.

-Ajšini, jedna porodica se iselila u Lepenicu.

Kozarnik.

Jugoistočno od Masurice, na Vardeniku, postoji malo naselje Kozarnik. Za vreme Turaka i kasnije u njemu su živeli rodovi:

-Rizini* i;

-Stoilkovi*. Sada je na Kozarniku ostala jedna kuća, zadruga od 13 članova, dok su ostali stanovnici 1942. godine prešli u Masuricu – 4 kuća. Naselje se raselilo zbog toga što su ga Bugari pomenute godine zapalili.

Za vreme Turaka po Vardeniku je bilo manjih grupa srpskih kuća. I na driugim mestima. Ranije je bilo jedno pravo selo na mestu zvanom Bačevište. Od tog sela poznaju se ostaci jednog crkvišta.

*Ne kaže se koju slavu slave.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Masurica (Surdulica) appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Pašalić appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Donje Romanovce, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Donje Romanovce leži dva kilometra jugoistično od Surdulice, u dolini Romanovačke Rečice, pritoke Vrle. Zapadno od sela na plavini su livade, bašte, voćnjaci i njive sa kukuruzom. Istočno od sela diže se padina Vardenika pretežno pod šumom.

Vode.

Donje Romanovce obiluje tekućom i izvorskom vodom. Pojedini izvori nose ove nezive: Livada, Gangin Kladenac, Pešićeva Česma i dr. U selu ima i bunara.

Zemlje i šume.

Granica atara vodi preko potesa, koji se zovu: Stevanova Dolina, Glog, Crešnja, Kaliferska Dolina, Piskavica, Surduličke Livade, Vučarnik, Gorunica, Lokva i Kostinci. Unutrašnji delovi atara zovu se: Kitica, Gradište, Rupa, Lokvina Dolina, Lanik, Lokvina Livada, Lanište, Samokovište, Jovanov Dol, Novina, Crna Lokva, Zla Dolina, Zapođe, Pričel, Malina i Gušina Njiva.

Tip sela.

Donje Romanovce se sastoji od četiri mahale. Zovu se: Selo, Gornja Lokva, Banja i Donja Lokva. Poslednja mahala je najmlađa; postala je pre 40 godina od preseljenih stanovnika iz Gornje Lokve. Mahale su međusobno prilično udaljene i zbog toga ovo selo, u celini, ima razbijen tip. U jednoj mahali žive stanovnici više različitih rodova.

Donje Romanovce je 1952. godine u svom sastavu imalo ukupno 64 domaćinstva.

Postanak, ime sela, starine i prošlost.

U južnom delu Donjeg Romanovca, levo od reke, diže se uzvišenje Gradište. Na temenu uzvišenja bilo je sagrađeni utvrđenje koje je kasnije razrušeno. Mestimično se nalaze tragovi opkopa danas dobrim delom zasuti zemljom, ali ipak dovoljno primetni. Na Gradištu su meštani iskopavali: „tugli, kamen oblepljen malterom, male stare pare i grnčariju“. U ovom selu Kanic je ustanovio ostatke rimskog utvrđenja. Zapadno od njega nalaze se ostaci rimskog naselja. Nalazište stoji u vezi sa rudnicima gvožđa na Čemerniku, koji se po Kanicu korišćeni u rimsko doba.

Na mestu seoske crkve, sagrađene 1923. godine i posvećena Sv. Pantelejmonu, koja se nalazi pored puta Donje Romanovce – Surdulica, ranije se nalazio manastir u narodu zvan „Roman“ ili „Sv. Roman“. Po njemu je, vele, nastalo ime sela. Ovaj manastir imao je prostranu šumu šumu na Vardeniku. Nju su docnije prisvojili doseljeni surdulički Arbanasi i Sulejman-beg, vlasnik čiflika u ovom selu. Kako se priča, utvrđenje i manastir Roman pripadali su srednjovekovnom gradskom naselju Igonoštu, koje je ležalo u neposrednoj blizini današnje Surdulice. Pored crkve je groblje u kome se sahranjuju stanovnici Donjeg Romanovca i Surdulice. Ranije su tu sahranjeni umrli meštani Alakinca, Masurice i Ćurkovice.

Današnje Donje Romanovce nije mnogo staro naselje. Osnovali su ga doseljeni srpski rodovi oko sredine XIX veka. Oni su dolazili na čiflik-sahibijsku zemlju. Osnivači sela bili su preci današnjih rodova: Belkovića, Pavlovića, Anđelkovića, Stanojevića, Bogdanovića i Đorđevića. Kasnije su se doselili i drugi rodovi.

-U XIX veku, i to uglavnom pred kraj turske vladavine, valsnik Donjeg Romanovca bio je Sulejman-beg, koji je živeo u Vranju. On je imao kulu u naselju i čifčijske kuće u redovima. Za Sulejman-bega se priča da je bio sin Husejin-paše. Srbi su njegovu zemlju radili kao čifčije. Godine 1878. stanovnici su zemlju kupili od čiflik-sahibije.

Donje Romanovce i Ćurkovica do Prvog svetskog rata u administaraciji se vodili kao jedno naselje – zajednički ime je bilo je Donje Romanovce. Zbog povećanog broja stanovnika, tada su ova naselja izdvojena u posebna sela.

Stariji stanovnici Donjeg Romanovca imali su seosku slavu Veliku Gospojinu – „za goveda se zarekli“. Za vreme Turaka tu slavu su napustili i danas se slavi drugi dan Duhova.

Crkvena slava je Sv. Pantelejmon, 9. avgusta. Kod seoske crkve je groblje za tri naselja: Donje Romanovce, Ćurkovicu i Surdulicu. Ranije je ovde bilo je groblje još i Masurice i Alakinca.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

-Veljkovići, Pavlovići, Anđelkovići i Stefanovići – slave Jovanjdan. Prva dva roda do pre 40 godina živela su u mahali Gornja Lokva. Potiču od Velka, Pavla, Anđelka i Stanoja, po kojima sudobili prezimena. Pavle, Anđelko i Stanoje bili su braća a Velko im je bio stričević. Njih je od sredine XIX veka (Radivoj, 53 godine – Mladen – Velko) odnekuda doveo Sulejman-beg da mu čuvaju stoku.

-Bogdanovići i Đorđevići, Nikoljdan i Aranđelovdan. Potiču od istog pretka. Poreklo im je iz Znepolja u Bugarskoj. Odatle su se doselili pre oko 100 godina: Cvetan, 66 goina – Stanko – Bogan, jedan od doseljenih predaka. Neki njihovi rođaci žive na Vlasini. U Donjem Romanovcu današnje porodice su se namnožile od braće: Stanoja, Đorđa, Dimitrija, Miloša, Stanka i Janka. Jedan njihov brat Stamenko radio je kao sluga kod Arbanasa u Surdulici. Tamo je prešao na islam, oženio se Arbanaškinjom i njegovi potomci „kao Turci“ iselili su se 1878. godine u preševsko selo Crnotince i u Bitolj. Bogdanovići u Donjem Romanovcu važe kao rod sa velikim priraštajem; često njihove žene rađaju „dvojke“. Za vreme Turaka u ovom rodu bila jepoznata neka žena Ilinka; bila je hrabra i nesutrašiva pred Turcima i Arbanasima.

-Ristići, Aranđelovdan, ne znaju za svoje poreklo.

-Mitići, Mitrovdan, doseljeni su iz okoline Bosilegrada.

-Markovići i Stankovići, Nikoljdan, su doseljeni posle 1878. godine iz Ržane kod Bosilegrada.

-Stojanovići, Mitrovdan, su doseljeni posle oslobođenja od Turaka iz Bitvrđe u slivu Vrle.

-Selakovići, Aranđelovdan. Osnivač roda posle 1878. godine bio je čuvar granice prema Bugarskoj. U Donjem Romanovcu se oženio udovicom i tu ostao. Poreklom je iz Užica.

-Stamenkovići, Jovanjdan, potiču od domazeta doseljenog iz susedne Ćurkovice. Tamo su pripadali rodu Krstinci; dalje poreklo iz Ljubate kod Bosilegrada.

Iseljenici.

-Bogdanovići, šest kuća iseljenih u Ćurkovcu.

-Lokvačani su se po oslobođenju od Turaka iselili u Masuricu.

-Mihajlovići i Markovići su se iselili u Požaranje kod Gnjilana.

-Mitići su se iselili u gnjilansko selo Trpezu.

-Velkovići, jedna porodica živi u Preševu.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Donje Romanovce (Surdulica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Kijevac, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Kijevac zahvata prostrani planinsko zemljište u slivu Vrle i slivu Džepske Reke. Prvi, veći deo sela pripada Vranjskoj Kotlini, drugi, manji deo, pripada Grdeličkoj Klisuri. Ovde se iznose podaci o onom delu Kijevca, koji leže u slivu Vrle.

Zemlje i šume.

Nazivi potesa su: Gumnište, Javor, Krušar, Gornje i Donje Raskrsje, Azirov Grob, Kriva Padina, Ržište, Grbina Livada, Crveni Kladenac, Papratina, Široki Put, Gradište, Stojanov Bunar, Ivkova Njiva, Drum, Trešteno Drvo, Ljuta Kruškaa, Popov Most, Glotska, Kratki Rid, Kušlin Grob, Javor, Trševina, Kosovske Kuće, Dubnica, Turska Njiva, Gudžište, Pejina Padina, Selište, Vučkova Garina, Bačevište, Žuta Voda, Gabriče, Nikolin Čukar, Samar i Orlovac.

Tip sela.

Kijevac je selo veoma razbijenog tipa. Selo je sastavljeno od mahala: Kijevac, Dželepci, Srbinci, Kalanci, Baltijinci i Ilijinci. Mahale su jedna od druge dosta udaljene, kao što su i grupe kuća u njima prilično izdvojene. Glavna mahala, sa školom i opštinskim odborom, po kojoj je dobilo ime celo naselje, je Kijevac.

Kijevac, u slivu Vrle, je 1952. godine u svom sastavi umao ukupno 140 domaćinstava.

Postanak sela, starine i prošlost.

Na potesu Gornje Raskrsje vide se stari grobovi urasli u šumi. U narodu se veruje da je ovo groblje latinsko, odnosno rimsko.

Gradište je uzvišenje na granici sa naseljem Leskova Bara. Na temenu Gradišta vide se zidine mestimično visoke do jednog metra. Neki meštani kažu da je na pomenutom uzvišenju bio „rimski grad“. Iskopavani su: „lonci, novac, zgrade, zidine sa malteroma“.

U Kijevcu postoji crkvina na potesu Kijevska Čuka, kota 1006 metara. Posle Prvog svetskog rata tu je podignuta nova crkva Sv. Prokopija, danas takođe u ruševina. Na Kijevskoj Čuki vidi se i spomenik palim meštanima u ratovima od 1912. do 1918. godine.

Kijevac se računa u stara sela. Starost naselja vidi se i po očuvanim starinačkim rodovima.

Selište je „dobro sakriveno mesto“ u dolini Dubničke Rečice. Tamo je bilo 5-6 kuća nekih današnjih seoskih rodova. Sigurno se zna da su tamo bile kuće današnjeg roda Kovačevci ili Jankovci. Kada su se namnožili stanovnici na Selištu onda suse oni „razišli po ridovi“: Milisav, 66 godina – Miloš – Dimitrija – Staja – Milisav – Janko. Janko je živeo na Selištu a njegov sin Milisav prešao je u današnju mahalu Kijevac. Za pomenutog Milisava, priča se, da je bio hrabar čovek i da se borio sa Turcima.

Potes Azirov Grob leži u severoistočnom delu sela. Tu je grob nekog muslimana, koji je bio poljak. Njega su ubili stanovnici sela Vlasine a potom sahranili u ataru Kijevca. Zbog toga su meštani iz Kijevca morali da plate „30 kesa za krvninu“; prodali su ženski nakit i bakarne posude iz svojih domova i skupili novac za kaznu.

Topografski naziv Kosovske Kuće postao je po nekim srpskim doseljenicima koji su dobegli sa Kosova. Na pomenutom mestu živeli su neko vreme a potom su se nekuda odselili.

U Kijevcu postoje dva groblja u kojima se sahranjuju umrlo današnje stanovništvo. Jedno groblje je u mahali Kijevac a drugo u mahali Dželepci.

U Kijevcu se drži sabor na Spasovdan i na dan Velike Gospojine. Tada se skupljaju meštani u svojim mahalama oko krstova.

Poreklo stanovništva.

U Kijevskoj Mahali žive ovi rodovi:

-Petkovi i Džukelinci su ranije činili jedan rod. Slave Jovanjdan. Smatraju se da su starinci.

-Kovačevci ili Jankovci, Aranđelovdan. I oni se smatraju starincima.

-Džavorci i Savići, Nikoljdan. Ne znaju za svoje poreklo.

U Dželapskoj Mahali žive ovi rodovi:

-Đorđevići, Spasići, Ivanovići, Filipovići, Bankovci i Radulovići. Prva tri roda slave Aranđelovdan a ostali Jovanjdan. Pomenuti rodovi potiču od pretka Đorđa, Banka, Filipa i Spase - koji su bili braća. Smatraju se kao starinci.

U Srbinskoj Mahali su ovi rodovi:

-Nikolinci, Filipovići, Bogdanovići, Čikinci. Čikinci slave Nikoljdan, ostali slave Jovanjdan. Preci ovih rodova su „došli iz Srbije“ – iz nekog mesta u okolini Negotina. Tamo su „psovali Boga“ pa su ih drugi stanovnici oterali.

U mahali Kalanci su:

-Kalanci, Aranđelovdan. O njihovom poreklu se ništa ne zna.

U mahali Baltijinci živi rod:

-Baltijinci, Aranđelovdan. Za njih se misli da su starinci. Najpre su živeli u mahali Kijevac a kasnije osnovali zasebnu mahalu.

U mahali Ilijinci živi rod:

-Deda Ilijinci, Aranđelovdan. Poreklo im je nepoznato. Osnivač roda Deda Ilija živeo je 120 godina.

Iseljenici.

-Radojčinci (4 kuće), Golemoglavci (6) i Čepilovi (1) iselili su se u Alakince.

-Kijevci su se iselili u Jovac.

-Krstinčani (3) i Filipovići (1) su se iselili  u Dugi Deo.

-Stojanovci, dve kuće su se iselile u Zagužane.

-Pepelarci (22) su se iselili u Bacijevac.

-Iz Kijevca ima iseljenika i izvan Vranjske Kotline:

-Jovanovci su se iselili u Krajište – selo Rupje.

-Crnilovići su se iselili u Vlasotince.

-Filipovići, dve kuće su se iselile u selo u Donji Livač kod Gnjilana.

-Stamenkovići, Ivkovići i Savići, po jedna kuća, iselili su se u Vlašticu kod Gnjilana.

-Kovačevci, dve porodice se iselile u Karavukovo – Bačka.

-Radulovići, po jedna porodica živi u Nišu i Karavukovu.

-Filipovići, četiri porodice su se iselile u Banat i dve u Mačvu.

-Bogdanovići, tri porodice se iselili u Banatski Brestovac.

-Trajkovčani, ceo rod se iselio u Banatski Brestovac. Živeli su u Srbinskoj Mahali. Njihova zemlja je danas pod bagremovom šumom.

-Deda Ilijinci, jedna porodica se iselila u Karavukovo.

-Nikolinci imaju iseljenika u Mačvi i okolinu Prokuplja, po jedna porodica.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Kijevac (Surdulica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Dugi Del (po knjizi Dugi Deo), opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Dugi Del se nalazi severno od Surdulice. Okolna sela su: Kijevac, Leskova Bara i Badžijevac.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz čestih ali slabih izvora i iz nekoliko bunara. Poznatiji su: Studeno Kladenče, Ambarovska Česma, Dininska Dolina i dr.

Zemlje i šume.

Potesi po granici atara imaju ove nazive: Frli Kamen, Kijevska Dolina, Oroigrište, Tumba, Reka, Dubnica, Piskaviče, Smilj i Katina Dolina. Unutrašnji delovi atara zovu se: Bektaševa Njiva, Rupe, Obrazdenica, Čukar, Ambarova Dolina, Selište, Dren, Bunar, Spainsko Gumno i Starčeve Trle.

Tio sela.

Dugi Del je selo razbijenog tipa. Sastoji se od mahala: Diminci, Padinari, Miljkovci, Ambarovci, Bogdanovci i Krstinčani.

Dugi Del je 1952. godine u svom sastavu imao ukupno 32 domaćinstva.

Postanak sela, starine i prošlost.

U jugoistočnom delu sela je potes Selište („to je malo mestište“). Njegova zemlja je sada pod njivama i livadama. U narodu se ne zna da li je u Selištu nekada postojalo naselje. Ostataka od starina nema. Pokraj Selišta je mesto Spainsko Gumno. Na potesu Raskrsje ranije su se viđale ploče od starih grobova. Danas je ta zemlja iskrčena i pretvorena u njive. Stanovnici Dugog Dela kazuju da je bilo groblje bilo „od prednji narod“.

Sadašnje selo osnovano je oko sredine XIX veka. Tada su osnovana i okolna naselja Leskova Bara i Bacijevac. Osnivači Dugog Dela bili su tri doseljene srpske kuće od kojih potiču rodovi Diminci, Nikolinci i Miljkovci. Oni su doseljeni iz krajišta. Posle njih doseljeni su i drugi rodovi („jedni povukli druge“). Prilikom oslobađanja od Turaka zemlja Dugog Dela pripadala je nekom muslimanu Asanu iz Surdulice. Njegova dva brata bili su vlasnici susednih sela Leskove Bare i Bacijevca. Srbi iz Dugog Dela obrađivali su zemlju pomenutog Asana kao čifčije. U ovom selu Asan je imao kuću i ambar. Njegova kuća i danas postoji u mahali Ambarovci – u kojoj stanuju Velinovići.

Selo slavi Spasovdan. Tada se priređuje sabor kod krsta.

Umrli stanovnici se sahranjuju u groblju susednog Kijevca.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

-Diminci, Sv. Petka. Osnivač roda deda Dimo doselio se oko sredine XIX veka iz Božice – mahala carica kod Bosilegrada: Veselin, 48 godina – Tasa – Velin – Dimo, koji se doselio. Dimov brat Pavle iselio se u Ralju u Srbiji, gde danas postoji njegov rod. Dimo i Pavle su u Božici „ubili Turčine“ pa se iselili.

-Nikolinci, Ilindan. Vreme doseljenja i mesto porekla je kao i kod prethodnog roda – Diminci. Osnivač roda bio je Nikola. On je u ovom selu naučio kako se gaji kukuruz.

-Miljkovci, Đurđevdan, doseljeni su sredinom XIX veka iz okoline Bosilegrada.

-Padinari ili Markovići, Mitrovdan, ne znaju za svoje poreklo.

-Bogdanovci, Đurđevdan, su doseljeni iz okoline Bosilegrada.

-Krstinčani, Aranđelovdan, su doseljenei iz nahale Dželepci u susednom Kijevcu. Tamo su bili starinci.

-Ambarovci, Đurđevdan i Aranđelovdan, su doseljeni iz Božice kod Bosilegrada.

-Velinovići, Đurđevdan i Aranđelovdan, su doseljeni iz Toplog Dola kod Bosilegrada.

-Filipovići, Jovanjdan, su doseljeni iz susednog Kijevca.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Dugi Del (Surdulica) appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Armanda appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Batar appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Baškot appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Bereta appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Velaula appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Guskić appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Gruban appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Đenadija appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Đervida appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Kukrika appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Kusonja appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Laćman appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Ljuskota appeared first on Poreklo.