Prezimena u selu Cetinski Varoš (opština Cetingrad – Kordun), prema popisu stanovništva SR Hrvatske 1948. godine: Slika 1. Topografska mapa sela Cetinski Varoš u razmeri 1:25000 Rezultati popisa stanovništva od 1857. do 2011. godine za selo Cetinski Varoš – izvor Wikipedia: God. 2011. 2001. 1991. 1981. 1971. 1961. 1953. 1948. 1931. 1921. 1910. 1900. 1890. […]
The post Poreklo prezimena, selo Cetinski Varoš (Cetingrad) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Prekodolce, opština Vladičin Han – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Prekodolce je u donjem delu doline Vrle, nedaleko od njenog ušća u Južnu Moravu. Pokraj Prekodolca vodi drum Vladičin Han – Surdulica.
Vode.
Meštani koriste vodu za piće iz bunara, čija dubina iznosi od 4 do 9 metara. Ranije je u selu postojala Marina Česma.
Zemlje i šume.
Topografski nazivi za potese na ataru su: Selište, Straža, Ašanske Bare, Bajramova Ornica, Ravna Šuma, Čarabak, Širine, Umska Dolina, Jaovac, Zabel (sada njive). Ćeramidica, Leštar (sada šuma), Gnjilište, Dolina, Oskoruša, Čardak, Perovac, Miljak, Miški Dol, Kostanovac i Anište.
Tip sela.
Prilikom oslobađanja od Turaka Prekodolce je imao dva kraja; arbanaško-ceiganski kraj – levo od reke i srpski – desno od reke na padini (Arizanova padina). Danas je selo veće i razbijenije. Mahale se zovu: Šopska, Gornja i Donja – levo od Vrle; zatim Biglarska, Stara Ciganska, Tašinska i Nova Ciganska Mahala – na desnoj strani Vrle.
Prekodolce je 1952. godine u svom sastavu imao 156 domaćinstava.
Postanak sela, starine i prošlost.
Sa severne strene sela je mesto Gradište. Prilikom građenja pruge Vladičin Han – Belo Polje tu su nalažene široke cigle i drugi ostaci od zidova. Meštani misle da je na Gradištu postojalo naselje „od latinsko vreme“.
Kada je osnovano današnje selo – ne zna se. Prilikom oslobađanja od Turaka Prekodolce je bilo zatečeno većinskim muslimansko-arbanaškim stanovništvom; imalo je 35 arbanaških kuća, čiji su stanovnici bili vlasnici svih seoskih njiva. Malobrojni Srbi – 5-6 kuća i muslimanski Cigani – oko 10 kuća, radili su kod Arbanasa kao sluge i napoličari. Godine 1878. Arbanasi su se iselili u sela južno i jugozapadno od tadašnje srpsko-turske granice. Danas su u Prekodolcu očuvane samo dve napuštene arbanaške kuće u kojima žive Srbi. Među Arbanasima u Prekodolcu bilo je i poarbašenih Srba. Takvi su bili Duronjci. Oni su poticali od nekog Srbina doseljenog iz susednog poznatijeg sela Masurice. Za vreme Turaka Prekodolce je imalo džamiju i arbanaško groblje. Džamija se nalazila u sredini glavnog seoskog kraja, kod današnje škole. Groblje je bilo pored džamije.
Posle iseljavanja Arbanasa Prekodolce je počelo naglo da raste doseljavanjem novog stanovništva. Doseljenici su iz raznih sela Vranjske Kotline i iz susednih oblasti.
Potes Ašanska Trla leži kraj sela sa severne strane. Naziv je ostao po Ašanima ili „grčkim ovčarima“; oni su leti napasali ovce na Vardeniku i Čemerniku, dok su zimi podizali stočarske zgrade u Prekodolcu. Ašani su dolazili u ovo selo na zimovnik sve do 1925. godine. Posednji Ašani imali su tri porodice, koje su poticale od nekog Vanđela.
Anište je mesto gde je danas Nova Ciganska Mahala. Tu se nalazio stari han. Do Aništa je potes Kuča. Za vreme Turaka tu je bila zgrada za zaptije(?).
U Prekodolcu je 1904. godine sagrađena crkva posvećena Sv. Nikoli letnjem. Pre toga na tom mestu postojala je stara crkva, porušena za vreme Turaka. Crkvena slava bila je i seoska. Kasnije jeova slava napuštena pošto tada nisu dolazili gosti u naselje – okolna naselja su na Sv. Nikolu nosili litiju.
Nova seoska slava je Velika Gospojina. Sabor se održava trećeg dana Vaskrsa.
Poreklo stanovništva.
Srbi imaju 32 roda u 114 domova. Za vreme Turaka u Prekodolcu su živeli:
-Arizanovci, Mladenci. Jedna grana se zove:
-Belandžije. Smatraju se starincima.
-Miloševci, Nikoljdan, su takođe starinci.
-Klisurci, Aranđelovdan, su doseljeni pred kraj turske vladavine iz Klisurice blizu Vranjske Banje.
-Tošinci, Lučindan, su doseljeni pred kraj turske vladavine iz Kržinaca pokraj Južne Morave u Grdeličkoj Klisuri.
-Pavlovci, Jovanjdan, ne znaju za svoje poreklo.
-Stefanovići, Savindan, ne znaju za svoje poreklo.
-Tašići, Mitrovdan, su doseljeni početkom XIX veka „od Janjine u Grčkoj“. U Vranjsku Kotlinu doselio se predak Stefanija: Dimitrija, 30 godina – Uuroš – Đorđe – Taša – Ljota – Stefanija. Preak Taša u ovom selu imao je han na putu za Surdulicu.
Po oslobođenju od Turaka doselili su se ovi srpski rodovi:
Rodovi iz sela Vranjske Kotline:
-Bajčinci, Jovanjdan, su doseljeni iz Kalimanca.
-Popovci, Sv. Petka, su doseljeni iz Repinca.
-Aleksinci, Mladenci i Aranđelovdan, su doseljenii z Kalimanca.
-Stajkovci, Aranđelovdan i:
-Stefanovići, Aranđelovdan, takođe su doseleni iz Kalimanca.
-Ilići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Ćukovca.
-Tibuždani, Vavednjenje, i:
-Cupčinci ili Stajići, Sv. Petka, su doseljeni iz Tibužde. Prvi su tamo pripadali rodu Kolarci – doseljeni odnekuda a drugi rodu Anđelkovci – koji su starinci iz Lukova.
-Sevdinci, Jovanjdan, su doseljeni iz Velikog Rusca kod Bujanovca. Tamo imaju rođake, koji su starinci.
-Biglari, Sv. Petka, su iz susedne Bigle. Tamo su pripadali rodu Deda Stankovi.
-Senčani, Aranđelovdan, su ranije slavili Nikoljdan po posle „batalili“. Došli su iz Solačke Sene gde imaju mnogobrojne rođake: Miajlinci, Todorovci i Momirovci. Oni su u Solačku Senu doseljeni pre oko150 godina – negde sa juga.
-Petrovići. Domaćin kuće je posinjenik iz Binovca u ovdašnjem rodu Ilići. Po ocu slave Nikoljdan, po očuhu Aranđelovdan.
-Severvranjci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Sebe Vranja. Ovde su obrađivali jedno tuđe srpsko imanje i po tome se zovu čifčije. Dalje poreklo im je iz okoline Bosilegrada.
-Radulovići, Aranđelovdam, su doseljeni iz susedne Žitorađe. Osnivač roda je prizećen u stariji rod Melčani – sada ne postoje. Meštani kažu da utoj kući „ide sve od zeta na zeta“.
-Stefanovići drugi, Aranđelovdan, su doseljeni iz Kalimanca.
-Indža, Nikoljdan, su iz Preobraženja. Ovde je bio potkivač, zatim se oženio i postao domazet. U preobraženje su doseljeni kao Cincari negde iz Makedonije.
-Jabukovčani, Jovanjdan, su doseljeni iz Gornjeg Jabukova pre dve godine. Tamo su pripadali rodu Brzaci. Starina im je iz Srnećeg Dola, gde imaju rođaka-starinaca.
Rodovi iz drugih oblasti:
-Šopovi ili Dinići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Mlačišta u Grdeličkoj Klisuri.
-Stefanovići treći, Nikoljdan, su doseljeni iz istog mesta i u isto vreme kada i Šopovi. Dele se na:
-Zlatanovi i Pečinovi.
-Manailici, Jovanjdan, su doseljeni iz Manajla u Grdeličkoj Klisuri.
-Ivanovci, Jovanjdan, su ranije činili jedna rod sa pomenutim Manailicima.
-Cakići, Nikoljdan, su doseljeni iz Suševja u Grdeličkoj Klisri.
-Štrtinci, Nikoljdan, i:
-Pčinjarci, Nikoljdan, su doseljeni iz nekog sela i Gornjoj Pčinji.
Muslimanski Cigani.
Uovom selu postoje 42 doma muslimanskih Cigana. Njihovi rodovi su zaostali od turskog doba. To su:
-Redžepovići, Ankovci, Selimovi ili Kokoškari, Zenčići, Ajdini, Dželini, Zunini, Šerići, Župan, Nedžini i Čvrga.
Skoro su doseljeni:
-Demkovići iz Žitorađe.
-Nezir iz Dlugojnice – prizetko.
-Mina iz Moštanice.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Prekodolce (Vladičin Han) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Polom, opština Vladičin Han – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Polom je na desnoj strani Južne Morave, jugoistočno od Vladičinog Hana. Leži na dodiru aluvijalne ravni i jezerske zaravni na istoku. Ovakav položaj ima povoljnu privrednu odliku; na aluvijalnoj ravni uspevaju vlažne kulture, dok na jezerskoj zaravni uspevaju žita i vinova loza.
Vode.
Meštani koriste vodu za piće iz bunara.
Zemlje i šume.
Nazivi za potese su: Crkvište, Ristina Dolina, Žlebanke, Ramnište, Rosulje, Kalimarke (tu su se nakada zadržavale kamile), Krivi Vir (napušteni meander Južne Morave), Donje Polje, Šarulje, Malićeva Njiva, Arapov Grob (ne zna se razlog ovog naziva), Cerovac, Deventinska Korija, Golema Padina, Ajredinova Livada i Ristina Dolina.
Tip sela.
Polom je selo razbijenog tipa. Mahale su: Oslarci, Donja, Čivlak, Šavarika i Bojkinska. Mahale se sastoje od grupa srodnička kuća.
Polom je 1952. godine u svom sastavu imao ukupno 96 domaćinstava.
Postanak sela, starine i prošlost.
Mesto Crkvište nalazi se između mahala Čivlak i Šavarika. Ranije su se poznavali slabi ostaci od zidova. Današnje stanovništvo ništa ne zna o ovom Crkvištu.
Na jezerskoj zaravni, više mahale, Čivlak, meštani su iskopavali „železiruje“. Godine 1939. na mestu Žljebanke, takođe više mahale Čivlak, pronađeno je 12 nekadašeih grobova. Pravac pružanja grobova je istok-zapad. Pomenute starine jasno kazuju da je u Polomu bilo stanovnika u ranijem dobu.
U predanju meštana ne postoji stav o tome kada je osnovano današnje naselje. Po tome što u selu nema pouzdanih starinaca, ali izgleda da je ono osnovano za vreme Turaka. Izvesno je da su ga osnovali doseljenici koje su pozivali muslimani da im obrađuju zemlju. Pred kraj turske vladavine zemlja Poloma pripadala je pojedinim Arbanasima naseljenim u susednom Kalabovcu. Malobrojni Srbi su tada kod njih bili čifčije. Ajredin-beg imajo je čiflik u današnjoj Čiflak Mahali a u Donjoj Mahali imao je čiflik neki Salko. Bilo je još nekoliko sporednijih čiflik-sahibija (Malić i drugi). Godine 1878. sinovi Ajredina-bega iz Kalabovca prešli su u Preševo. Te iste godine zemlja je kupljena od čiflik-sahibija.
Seoska slava je drugog dana Duhova. Tada dolaze gosti i priređuje se sabor kod krsta. Pomenutu slavu meštani su primili posle oslobađanja od Turaka.
Poreklo stanovništva.
Prilikom oslobađanja od Turaka u Polomu su živeli ovi srpski rodovi:
-Pavlovići, Deda Ristići, Jovići i Milenkovići. Svi slave Aranđelovdan. Dalje poreklo ne znaju.
-Božilovići, Nikoljdan i:
-Ilići, Savindan. Ni oni ne znaju za svoje poreklo.
-Ivanovići i Stankovići, Mitrovdan. Prvi rod potiče od Jovana a drugi od Filipa. To su braća doseljena iz Jarčeve Mahale na Vlasini. U Polom su došli kao čifčije kod muslimana dvadeset godina pre oslobođenja od Turaka. Jefta, 57 godina – Petko – Stanko, koji je došao sa ocem Filipom. U Jarčevoj Mahali njihovi rođaci zovu Perići – tri brata ostala tamo, dva se doselila ovde.
Po osobađanju od Turaka doselili su se:
-Stojkovići i Stošići su oseeni iz Belanovca kod Vladičinog Hana. Slave Aranđelovdan. Dalje poreklo im je okoline Ćustendila u Bugarskoj.
-Mladenovići, Đurđevdan, su iz Zlatokopa. U ovom rodu se školuju dva mladića; jedan za lekara, drugi za inženjera. U Zlatokopu su pripadali rodu Brusarci čija je dalja starina iz okoline Boseligrada ili Ćustendila.
-Markovići, Sv. Petka, su doseljeni iz Oslara u Preševskoj Crnoj Gori.
-Dimitrijevići ili Mečkari, Jovanjdan, i:
-Petrovići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Manajla u Grdeličkoj Klisuri.
-Mitići, Nikoljdan, i:
-Veličkovići, Jovanjdan, su doseljeni iz Tegovišta u Grdeličkoj Klisuri.
-Pejkovići, Aranđelovdan, potiču od domazeta doseljenog iz Repinca. Oni su starinci u ovoj oblasti.
-Tasići, Aranđelovdan, su doseljeni iz sela Crnošnice u Bugarskoj.
-Veličkovići, Jovanovići i Stojkovići – slave Aranđelovdan, ne znaju za svoje poreklo.
-Stamenkovići i Veličkovići, Nikoljdan. Oni su doseljeni iz Krševice gde su činili jedan rod.
-Jovanovići, Sv. Petka, su iz Ćurkovice kod Vranja. Za dalje poreklo ne znaju.
-Slavkovići, Jovanjdan, su iz Božice u Krajištu.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Polom (Vladičin Han) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Dekutince, opština Vladičin Han – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Selo se nalazi na Dekutinskoj Rečici, desnoj pritoci Južne Morave. Kod Dekutinca pomenuta rečica napušta klisurastu dolinu i ulazi u ravan Vranjske Kotline. Veći deo sela nalazi se na planini.
Vode.
Mešteni koriste vodu za piće iz bunara dubokih od 7 do 12 metara.
Zemlje i šume.
Nazivi za potese na ataru su: Šuplje Drvo, Češma, Korenjak, Ašansko, Kućište, Dunje, Lazareva Šuma, Kadiski Grob, Suvi Rid, Porodina, Suva Dolina, Asanosko, Saliosko i Maksutov Rid.
Tip sela.
Dekutince je selo razbijenog tipa i izduženo od jugozapada prema severoistoku. Deli se ne ove mahale: Kovačevska, Kačarska, Zlatanova, Tominska, Čifčilarska i Bušreanjska.
Dekutince je 1952. godine u svom sastavu imalo ukupno 51 domaćinstvo.
Postanak sela u prošlost.
Potes Kućište se nalazi u istočnom kraju sela. To je nekada bilo „pravoslavno srpsko selo“. Na selištu su nalaženi su ostaci od kuća i nadgrobni krstovi; „od koi vek bilo selo to niko ne može da pamti“.
Današnje Dekutince nije staro naselje. Osnovali su ga oko sredine XIX veka doseljeni Srbi poreklom iz planinske oblasti Krajišta na istoku. Oni su silazili na imanja ćiflika-sahibija, gde su radili kao momci i čifčije. Od najstarijih srpskih doseljenika, koji su 1878. godine brojali samo 6 kuća, potiču današnji rodovi: Zlatanovci, Pupinci, Tominčani, Deda Milenkovi i Anđelovci. Ostali Srbi doseljeni su po oslobađanju od Turaka.
Za vreme Turaka sva zemlja Dekutinca bila je svojina pojedinih Arbanasa naseljenih u susednoj Jelašnici. Poslednji vlasnici zemlje zvali su se: Asan Dufa, Sali-aga, Baktaš, Maksut, Izair i dr. Vlasnici su se iselili iz ove oblasti 1878. godine. Tada su od njih obradivu zemlju kupili Srbi. Stanovnici su šumu dobili od države.
Seoska slava je trećeg dana Duhova. Ovu slavu meštani su primili posle oslobađanja od Turaka. Na dan pomenute slave ranije se kod seoskog krsta, između Tominske i Čifčilarske mahale, gostima se priređivao ručak. Danas se gostima piće i ručak daje kod kuće.
Groblje leži između Čifčilarske i Buštranjske Mahale.
Ašansko je potes u severoistočnom kraju sela, danas pod utrinom i vinogradima. Ime je ostalo po Cincarima – u narodu zvani Ašani.Oni su leto provodili sa ovcama i porodicama na Vardeniku a zimi se sklanjali u Dekutince. Seno za ovce su kupovali u Jelašnici. Domaćini posednjih ašanskih porodica, koje su zimovale u Dekutincu na početku ovog veka, zvali su se: Vanđel, Kosta i Đorđe. Bili su iz Magareva kod Bitolja.
Poreklo stanovništva.
Prilikom oslobađanja od Turaka u Dekutincu bili su zatečeni ovi rodovi:
-Zlatanovci, Aranđelovdan, su poreklom iz Ržane kod Bosilegrada. U pomenutom selu živeo je predak Sokol. Jednog leta tamo je „ubio grad“. Zbog toga je Sokol natovario na konje „kace i decu“ i vodeći dve krave došao je u Dekutince da bude čifčija.To je bilo pre oko sto godina: Jevren, 49 godina – Mladen – Anta – Sokol. Prezime su dobili po Zlatanu, unuku Sokolovom.
-Pupinci, Aranđelovdan, imaju isto poreklo kao i Zlatanovci.
-Tominčani, Nikoljdan, su iz Božice kod Boselegrada. Zovu ih i:
-Božičani. Ovde su došli pred kraj turske vladavine kao čifčije. Najpre su napravili „buredelj“ i u njemu živeli.
-Deda Milenkovi, Aranđelvdan, poreklo i vreme doseljavanja kao i Tominčani.
-Anđelovci, Mladenci, poreklom iz Donje Ljubate kod Boselegrada. Odatle su prešli u Grdeličku Klisuru, selo Manajle, pa pred kraj turske vladavine došli u Dekutince kao čifčije.
Po oslobođenju od Turaka doselili su se ovi srpski rodovi:
-Kačarci, Aranđelovdan, su se doselili posle 1878. godine iz Trgovišta u Gornjoj Pčinji.Tamo su bili braća Anta, Kitan i Rusin. Anta je ostao u starom naselju, dok se Kitan iselio u Dekutince a Rusin je otišao u okolinu Lebana. Kitan je u Dekutincu imao sedam sinova i dve kćeri. U ovom rodu pojedini stanovnici i sada su kačari.
-Aslarci, Sv.Petka, su iz Oslara u podnožju Preševske Crne Gore.
-Kovačevci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Gornje Pčinje. Tamo je neki Mita kovač „ubio je devet Turčina“ i pobegao preko granice.
-Kumanovci, Nikoljdan, su doseljeni iz nekog sela kod Kumanova.
-Buštranjci, Nikoljdan, su doseljeni iz Velikog Buštranja.
-Buljesovci, Aranđelovdan, su doseljeni ut Buljesavca. Tamo imaju rođaka – Pop Nešini – doseljenih iz Trna, sada u Bugarskoj.
-Čifčilarci, Nikoljdan, su doseljeni iz Lepčinca. Tamo imaju imaju rođala. Dalje poreklo iz Nerava u Gornjoj Pčinji.
-Tibuždani, Mitrovdan, su došli kao kalajdžije iz Preobraženja. Oni su posrbljeni Cincari – znaju „i po nešto vlaški“.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Dekutince (Vladičin Han) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Gramađa, opština Vladičin Han – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Selo se nalazi oko ušća Jelašničke Reke u Južnu Moravu. Sredinom naselja vodi put Vranje – Surdulica. Okolna sela su: Jelašnica, Dekutince i Lepenica.
Vode.
Voda za piće dobija se iz bunara i sa izvoram kojih ima ddva.
Zemlje i šume.
Potesi na ataru su; Ćelberija, Franište, Lazarova Šuma, Anište, Vrtakinje (šuma), Kula, Baranica (pokraj Južne Morave) i Kaursko Grobje.
Tip sela.
Gramađe je selo razbijenog tipa. Deli se u četiri mahale, koje se zovu: Donja, Gornja, Čivlak i Simigovac, Poslednja mahala čini izdvjeniji deo sela.
Gramađa je 1952. godine u svom sastavu imala ukupno imala 41 domaćinstva.
Postanak i ime sela i prošlost.
Današnja Gramađa osnovana je oko sredine XIX veka. Osnivači su bili doseljeni Srbi koji su radili kao ifčije na imanju pojedinih muslimanskih Arbanasa naseljeih u susdnoj Jelašnici i pojediih Turaka naseljenih u Vranju. Prilikom oslobađanja 1878. godine bili su zatečeni ovi vlasnici zemlje: Ajram, Arif i Zenel iz Jelašnice, zatim Abdula-beg iz Vranja. Bajra j imao zemlju današnje Simigovac Mahale dok je Abdula-begu pripadala Čiflik Mahala. Priča se, kako je Abdula-beg bio je sin Husejin-paše. Jedna Husejin-pašina čerka imala je čiflik u susednoj Lepenici – Anamski Čiflik.
Prilikom oslobađanja od Turaka u Gramađi su bile zatečene samo dve stalno naseljene kuće. Od njih potiču današnji rodovi Stojičići i Stefanovići. Ostalu zemlju čiflik-sahibije obrađivali su pomoću stanovnika iz susednih sela. Najviše stanovnika Gramađa je dobila novim doseljavanjima posle 1878. godine.
Nekada se u ovdašnjem selu na Jelašničkoj Reci ispiralo zlato iz peska, prečišćeni pesak skupljan je u gomile, u narodu zvane gramađe. Po tim gomilama peska, koje se i danas poznaju, nastalo je ime sela. Ispiranje peska otpočeo je da vrši i jedno englesko društvo 1914. godine. Usled Prvog svetskog rata taj rad je odmah prestao.
Kaursko Grobje zove se „brdence“ u severnom kraju sela. Tu su se neko vreme pod Turcima sahranjivali Srbi čifčije iz Gramađe, Dekutinca, Poloma i Jelašnice. Kasnije je Abdula-beg, jedan od čiflik-sahibija, zabranio je sahranjivanje u pomenutom groblju. Od tada su Srbi iz Gramađe u Jelašnice osnovali novo groblje „kod jelašničkog manastira“.
Anište je mesto pokraj puta u Donjoj Mahali. Naziv je ostao po hanu, koji je za vreme Turaka držao je neki „Grk“. U hanu se radilo do 1878. godine, pa su te godine vlasnici prešli u Vranje. Od njih sada potiče rod Kostići. Pored Aništa je i mesto Kula. Za vreme Turaka tu je u jednoj zgradi postojala straža, koja je kontrolisala sabraćaj na važnom putu Vranje – Surdulica – Vlasina.
Do Prvog svetskog rata Gramađa se računala kao mahala Jelašnice. Od tada, zbog brzog narastanja i udaljenosti, izdvojena je u zasebno selo. Danas je Gramađa, usled podesnog položaja, administrativni cntar za nekiliko okolnih sela.
Seoska slava je Sv Nikola prolećni. Ova slava je od pre 30 godina.
Poreklo stanovništva.
Za vreme Turaka doselili su se:
-Stojičići, Nikoljdan, su poreklom iz Bresnice kod Bosilegrada. Doselio se Dima predak trećeg pojasa: Stojan, 70 godina – Spasa – Stojica- Dima. Ona je radio kao čifčija na zemljištu Arbanasa iz susdne Jelašnice.
-Stefanovići, Nikoljdan. Rod je produžio „prizećem pastorak“ iz Poloma. Pravi Stefanovići, koji su bili odnekuda doseljeni, su izumrli.
Po oslobođenju od Turaka doselili su se:
-Milosavljevići i Stojkovići, Nikoljdan, su doseljeni iz Velikog Buštranja. Kuće su im u mahali Simegovcu.
-Antići ili Buštranjci, Nikoljdan, su doseljeni posle 1878. godine iz Velikog Buštranja.
-Stefanovići drugi, Aranđelovdan, su se doselili iz Buštranja kod Preševa.
-Marinkovići, Sv. Petka, su doseljeni iz Crvenog Grada u Gornjoj Pčinji.
-Nikolići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Velikog Rajinca kod Preševa.
-Stanisavljevići, Nikoljdan, su se ranije zvali Markovići. Poreklom su iz okoline Ćustendila u Bugarskoj. Tamo si živeli četiri brata. Jednom su oni „napravili belja“ pa se preselili u vranjanski pašaluk; Marko je došao u Jelašnicu (Sava, 64 godina – Ilija – Stanisav – Marko), Janko u Sebe Vranje (tamo se zovu Jankovići), Nikola u Bogoševo a čevrti brat u Masuricu (gde je osnovao rod Čitinci). Stanisavljevići iz Jelašnice prešli su u Gramađu 1897. godine (imaju istoimenih rođaka u Jelašnici).
-Antići, Nikoljdan, su doseljeni iz Mahale Karadag u Priboju. Izgleda da su tamo bili starinci.
-Zlatanovići, Mitrovdan, su doseljeni iz Crne Trave u slivu Vlasine.
-Đorđevići, Vavedenje, su doseljeni iz Klinovca.
-Petrovići, Nikoljdan, rod je osnovao „prizetko“ je doseljeni iz Repinca. Oni su starinci u ovoj oblasti.
-Mančini, Nikoljdan. Pravi Mančini su izumrli. U njihovojkući sada živi domazet iz sela Stajkovca iznad Jelašnice.
-Dimići, Nikoljdan, potiču od „prizetka“ doseljenog iz Golemog Sela u Poljanici.
-Đurovići, Jovanjdan, su poreklom iz Crne Gore. Rod je osnovao Gradimir, koji je bio službenik u Vranju. Odatle je došao u Gramađu na ženino imanje.
-Markovići, Mladenci, su doseljeni Dekutinca. Tamo s pripadali rodu Anđelovi čije je dalje poreklo iz Donje Ljubaate kod Bosilegrada.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Gramađa (Vladičin Han) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Vrbovo, opština Vladičin Han – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Vrbovo ima podesni geografski položaj; leži na granici Moravine ravni sa zapada i planinske padine sa istoka. Sredinom sela protiče Vrbovska Reka, desna pritoka Južne Morave. Okolna sela su: Bogoševo, Gramađa i Stubal.
Zemlje i šume.
Granica atara vodi preko potesa: Gornje Polje, Panjevi, Ječmene Padine, Jerza, Dunje, Runtin Dol, Pipelj, Simegovačka Dolina, Barnica, Morava i Pasine. Unutrašnji delovi atara zovu se: Drvenište, Crveni Breg, Alikino Njivče, Šabanka, Beli Kamen, Ramnište, Rupe, Čivlak, Tri Kruške, Šavar, Bela Voda, Delisko Groblje, Anište, Kusa Dolina, Goli Rid i Česta.
Tip sela.
Vrbovo spada u sela razbijenog tipa. Sastoji se iz Gornje, Donje i Gložje Mahale. Poslednja mahala se nalazi u južnom delu sela. Nju su osnovali meštani čije je kuće porušila Vrbocvska Reka 1948. godine.
Vrbovo je 1952. godine u svom sastavu imao ukupno 107 domaćinstava.
Postanak sela i prošlost.
Vrbovo je staro selo. To se vidi po očuvanim malobrojnim starinačkim srpskim rodovima. Na početku XIX veka u ovo selo počeli su se doseljavati muslimanski Arbanasi. Prvi njihovi doseljenici došli su preko sela Masurice. Zbog doseljavanja Arbanasa, pojedini Srbi iz Vrbova morali su se iseliti. Prilikom oslobađanja od Turaka 1878. godine Vrbovo je zatečeno sa oko 40 arbanaških („turskih“), dve r i 6 đorgovskih (pravoslavnih Cigana) kuća.
Pomenuta godine svi Arbanasi iz Vrbova iselili su se južno i jugiozapadno od tadašnje srpsko-turske granice, koja je vodila preko Ristovca. Za neke se priča da su se odselili u Prilep. Danas se po imenu znaju ove arbanaške porodice: Midža Ramina, Ramo Fejzići, Alijini, Šabanovi, Ismailovi. Sva zemlja za vreme Turaka bila je arbanaška, dok su Srbi i Cigani radili kod Arbanasa kao „ispoldžije“ i momci. Arbanašku zemlju 1878. godine otkupili su Srbi starinci i doseljenici. Zemlju koja se nalazi levo od Južne Morave kupili sumeštani Stuble. U Vrbovu je sačuvana arbanaška džamija, od strane Srba popravljena. Na džamiju je stavljen krst i oko nje, do pre nekoliko godina, Srbi su priređivali sabor i sekli kolač o seoskoj slavi. Danas se sabor drži dalje od džamije na utrini.
Pored Vrbova, sa zapadne strane, vodi put pravca sever-jug. Za vreme Turaka ovim putem kretali su se trgovački karavani. Priča se da je jednom prilikom u ovom selu karavan napao neki Srbin - Deli Karaman iz planinsko sela Krive feje. Zbog toga su Turci u Krivoj Feji sav rod Karamanaca uništili i raselili. Sada se očuvala jedna njihova grana, koja se islila u Klisuricu više Vranjske Banje – od njih ima skorašnjih preseljenika u Vrbovzo – Karamani.
Delisko Groblje leži pokraj puta. Tu u se ranije poznavali grobovi.
Anište je mesto gde se nedkada nalazio han.
Stara seoska slava je na dan Sv. Jovana – 7. jula.
Srpsko groblje leži ispod sela, pored glavnog puta. Osnovano je 1878. godine. Do tada Srbi iz Vrbova sahranjivali su se u groblju susednog Bogoševa, pored crkve, U blizini današnjeg srpskog groblja nalazilo se groblje iseljenih Arbanasa. Na njihovom groblju danas je zadružni dom.
Priča se da su se u Gornjoj Mahali ranije nalazili stari grobovi, zaostali „od Rimci“.
Poreklo stanovništva.
Srpsko stanovništvo Vrbova deli se na manju starinačku i veliku doseljeničku grupu. Starinci su:
-Ćosini, Aranđelovdan;
-Čamčini, Nikoljdan i:
-Kolarci, Aranđelovdan. Starinački rodovi su „slabi“; u svakom rodu zna se za po nekoliko izumrlih porodica.
Posle oslobođenja od Turaka doselili su se oi rodovi:
-Gaginci, Lučindan;
-Šipini, Aranđelovdan;
-Čuljkovci, Lučindan, su se doselili iz Oslara u preševskoj Moravici.
-Toromanci, Lučindan, su ranije činili jedan rod sa Čuljkovcima.
Iz Oslara su doseljeni i:
-Dvorci, Mitrovdan;
-Brkini, Lučindan;
-Bečaci, Lučindan;
-Veljovci, Nikoljdan;
-Šuginci, Sv. Petka;
-Burduci, Aranđelovdan;
-Garčini, Sv. Petka;
-Načori, Sv. Đorđe zimski;
-Grci, Aranđelovdan;
-Zangini, Lučindan;
-Tatarci ili Bogdančani; Aranđelovdan;
-Iličkini, Aranđelovdan;
-Golčinci, Nikoljdan i:
-Garvanci ili Ćočkini, Nikoljdan.
Ostali sroski rodovi, doseljeniposle osobođenja od Turaka:
-Kačakovi, Nikoljdan, su doseljeni iz Lučana u Preševskoj Crnoj Gori.
-Dojčinci, Nikoljdan i Dervišovi, Sv. Petka, su se doselili iz pčinjske Dlabočice.
-Dimanini, Sv.Petka i Ćurkini, Nikoljda, su doseljeni iz pčinjsskog sela Kalova.
-Šopovi; Aranđlovdan, su doseljeni iz Ržane kod Bosilegrada.
-Kolarci, Aranđelovdan, Stanisavljevići ili Barčani, Aranđelovdan i Sebervranjci, Sv. Oci, su doseljeni iz Seber Vranja. Tamo su bili doseljeni iz Bosilegradskog Krajišta, iz sela Ljubate (Sebervranjci) i Božice.
-Karamanci, Nikoljdan, su doseljeni sz susednog planinskog sela Klisurice. Dalje poreklo je iz Krive Feje, odnosno iz sela Karamanca kod Ćustendila. Rođaci su im Deda Pešinci i Deda Janovci u Klisurici. U ovom rodu za vreme turaka živeo je poznati predak Deli Karaman.
-Mitrovci, Nikoljdan i Džabaljoi, Aranđelovdan, doseljeni su iz susednog sela Bogoševa. Dalje poreklo im je iz okoline Bosilegrada.
-Kuliza ili Pavunovići, Aranđelovdan, su se doselili iz susednog Pribija. Tamo su bili starinci. Reč kuliza, po objašnjenju meštana, znači „čovek spletkaroš ili kradljivac“.
Iz Priboja su se doselili ovi rodovi:
-Kamberci ili Koledarci, Nikoljdan. Tamo su bili starinci.
Iz susedne Suble doselili su se:
-Gložari - Nikoljdan, Bučuk - Sv. Đorđe zimski, Prcovanci - Nikoljdan i Keličini - Stevanjdan. Ovi rodovi su bili tamo doseljeni. Kelčini, Stevanjdan su poreklom iz Pepeljevca kod Kruševca.
-Manići, Nikoljdan, su doseljeni iz Krševice. Tamo su pripadali velikom rodu Kolarci. Dalje poreklo im je iz Gornje Pčinje.
-Zdravkovci, Nikoljdan, su doseljeni iz Prekodolca.
Pravoslavni Cigani ili Đorgovci su:
-Trajkovići, Nikoljdan. Ne znaju za svoje poreklo. Ovde žive od turskog doba. Kako je pomenuto, u Vrbocu je bilo 6 porodica pravoslavnih cigana. Sve njihove porodice kasnije se iselile – u Vladičin Han i Vlasotince, dok su tri porodice izumrle – Stojan, Ivan i Deda Jovan.
Iseljeni ili izumrli rodovi:
-Mirčinci „pobegli od Turci“ u suseni Korbevac. Tamo i danas postoje, Jedno mesto u Vrbovu se zove Marčine Njive.
-Svorci, jedna porodica sa iselila u Suvijniicu.
-Vrbovci, su se iselili za vreme Turaka u Klisuricu.
-Vrbovčani su se iselili u susedni Priboj.
-Krlevci su izumrli.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Vrbovo (Vladičin Han) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Bogoševo, opština Vladičin Han – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Selo se nalazi u srednjem delu doline Vrbovske Reke, desne pritoke Južne Morave. Okolna naselja su: Vrbovo na severozapadu, Sebe Vranje na jugoistoku i Rđavica na severoistoku.
Vode.
Meštani Bogoševa koriste vodz za piće iz bunara i sa izvora. Vode za piće imaju dovoljano.
Zemlje i šume.
Potesi na granici atara su: Reka, Runtin Dol, Begova Ledina, Crveni Breg, Sinkovac, Lozište, Pusta Vodenica, Srednja Čukarka, Ostrec, Lepe Padine, Bačkalo, Visoki Čukar, Jezero, Dubpljašnica i Ramnište. Unutrašnji delovi atara su: Selište, Ruda Čuka, Virovi, Krčmar, Nikolina Čuka, Crkva, Dliboka Padina, Pejina Padina, Staro Selo, Džidansko Groblje i Srednjak.
Tip sela.
Bogoševo je selo razbijenog tipa. Stanovnici su „kao kolibari i ovčari“ ranije zauzimali zemlju gde god su hteli na ataru. Zbog toga su kuće „potikane“. Mahala ima nekoliko i one se zovu po glavnijim rodovima.
Bogoševo je 1952. godine u svom sastavu imalo ukupno 66 domaćinstava.
Postanak sela, starine i prošlost.
Potes Selište se nalazi južno od sadašnjeg naselja. Tu je „bilo selo neki put“. Njemu je pripadala i jedna crkvina koja se poznavala do 1908. godine. Pojedini meštani pretpostavljaju da je staro selo pipadalo Rimljanima. Na Selištu je danas zemlja pod njivama i livadama. U zemlji su meštani nalazili: „cigle, pečene ploče i stari novac“.Tu izbija i jedan izvor.
Staro Selo je potes u istočnom delu današnjeg naselja. Kako se navodi u predanju, i tamo je bilo nekada selo, sa prednjim narodom. U zemljištu Starog Sela nalaze se ostaci od starina kao i na Selištu. Kaluđer je mesto pored Starog Sela.
Kakoje pomenuto, u Bogoševu do 1908. godine poznavala se jedna crkvina u narodu zvana Stara Crkva. Pomenute godine na njenom mestu sagrađena crkva Sv. Pantelejmona. Svake gdoine 9. jula je crkvena slava. Tada dolaze gosti kod crkve i tu se priređuje sabor. U zemlji blizu sadašnje crkve pre nekoliko godina otkopan je zemljani ćup, koji „bere 400 kgr žita“. On se nalazi u kući Stojana Ivkovića. I meštanin Radivoje Mihajlović do skora je imao jedan takav ćup, otkopan na potesu Sreduljak.
Narodna predanja, neka navedena topografska imena i ostaci starina, jasno pokazuju da je na zemljištu Bogoševa imalo stanovnika od davnih vremena. Kako se sada priča, jednom se „taj prednji narod potikao“ i naselje razrušilo. Iza toga zemlja je izvesno vreme bila neobrađena i obrasla u šumu. Pre oko 200 do 220 godina tu su došli srpski doseljenici, koji su onovali današnje naselje. Za osnivače sela računaju se dva brata doseljena iz nekog šopskog sela na istoku. Od njih potiče veći broj današnjih rodova.
Za vreme Tuaraka zemlja Bogoševa pripadala je srpskim stanovnicima. Jedino su tada muškarci morali po nekad o praznicima kulukom da rade na imanjima Arbanasa iz susednog Vrbova (o žetvi i vršidbi). Prilikom oslobađanja 1878. godine Bogoševo je zatečeno kao malo srpsko selo sa 12 kuća.
Seoska slava je na dan Sv. Ilije.
Poreklo stanovništva.
Kako je napred pomenuto, osnivači današnjeg sela bila su dva brata, doseena iz nekog šopskog planinskog sela na istoku – iz Krajišta.
Od jednog brata potiču ovi rodovi, koji slave Aranđelovdan:
-Kovačevci, Dostinci, Mitrinci, Stankovčani, Milosvini, Lutkinci i Tufegdžici.
Od drugog brtata potiču ovi rodovi, koji slave Nikoljdan:
-Deda Stojanovčani i Kragujčani.
Ostali rodovi doseljeni u tursko doba:
-Smilkovci, Sv. Đorđe, su doseljeni iz pčinjskog sela Marganca.
-Jerkovi, Aranđelovdan, su doseljeni iz planinskog sela - Krive Feje.
-Miajlinci, Lučindan, ne znaju za svoje poreklo.
Iseljenici.
-Nikolići i Dimići su se iselili u Rđavicu.
-Džaboljoi su se iselili u susedno u su selo Vrbovo.
-Aleksići su se iselili u Vranjsku Banju.
-Ilići su se iselili u Jelašnicu.
-Stevanovići su se iselili u Vranjsku Banju.
-Ilići su se iselili u Malo Rajince kod Preševa.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Bogoševo (Vladičin Han) appeared first on Poreklo.
PIŠE: Saradnik portala Poreklo Petar Demić
Plemstvo
Dana 27. I 1888. godine, na osnovu vojnih zasluga, kapetan Andrija Demić dobio je u Beču od cara Franca Jozefa ugarsko plemstvo i grb, što mu je potvrđeno 10. IX 1888. godine. Uz plemstvo i grb, Andrija je dobio i predikat „od Brubnograda“.
Porijeklo, vojna karijera i porodica
Andrija Demić rođen je 1836. godine u Klasniću kod Gline. Vojnu karijeru počeo je 1866. godine, a službovao je u Glini (10. krajiška pješadijska regimenta), Otočcu (79. ugarsko-hrvatska pješadijska regimenta) i Banjaluci (2. bosansko-hercegovačka pješadijska regimenta). Godine 1878. odlikovan je krstom za vojne zasluge, a 1891. godine postao je vitez reda Franca Jozefa. Penzionisan je 1892. godine u činu majora. Anrija je u braku sa Jelenom Borotom imao tri sina (Miloša, Miroslava i Vojislava) i dvije kćeri (Mariju i Darinku). Sva trojica sinova bili su austrougarski ofciri. Umro je 1911. godine u Glini i sahranjen je u porodičnoj grobnici na glinskom pravoslavnom groblju.
The post Demići od Brubnograda appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Alakince, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Alakince leži na dnu Masuričke kotlinice, neposredo pored Vrle. Uslovi za život u ovom selu su veoma dobri. Po ravnom zemljištu oko sela su njive sa kulturama, voćnjaci i livade.
Vode.
Meštani koriste vodu za piće iz izvora i bunara. Meštani ovog sela obiluju tekućom i pijaćom vodom.
Zemlje i šume.
Granice atara vode preko potesa, koji se zovu: Šavarika, Drenov Lug, Kalabovska Voda, Gajdarska Vodenica, Vrla Reka, Masurička Reka, Bojina Čuka. Unutrašnji delovi atara se zovu: Ciganska, Dlaga Livada, Virište, Tupan, Ploča, Poza Selo, Durojnica, Meraja, Kiselica, Kućište, Selište, Seliški Jaz, Kaluđersko Groblje, Lug, Dubrava i Ćeramidinca.
Tip sela.
Alakince je selo zbijenog tipa. Deli se na Srednju, Donju i Gornju Mahalu. U svakoj mahali živi veći broj rodova, koji su različitog porekla. U sredini naselja vidi se prazan prostor na raskršću ulica i tu je zadružni dom.
Alakince je 1952. godine u svom sastavu imao ukupno 152 domaćinstva.
Postanak sela, starine i prošlost.
Po njivama na mestu Kiselica meštani su iskopavali „tanke, široke tugle i sitne bakarne pare“. Neki stanovnici pretpostavljaju da su pomenute starine rimske.
Potesi Selište i Kućište nalaze se jedan pored drugog u neposrednoj blizini današnjeg naselja, sa jugoistočne strane. Na tim mestima nalazilo se „staro srpsko selo“. Stari stanovnici imali su manastir sa kaluđerima na mestu Kaluđersko Groblje, oko 10 minuta hoda severozapadno od današnjeg sela. Kada je bila „borba na Kosovu“, onda su se sa Vardenika spustili Turci u Masuričko Polje i tada su oni „posekli kaluđere, porušili manastir i uništili selo“.
Kasnije su se u Alakince doslili muslimanski Arbanasi, koji su se u ovu oblast počeli su naseljavati od druge polovine XVIII veka. Do 1878. godine, kada je selo osolobođeno, Arbanasi su narasli na oko 40 kuća. Pored njih, pomenute godine zatečeno je i nekoliko srpskih kuća – po jedna kuća od današnjih srpski rodova: Perinci, Vojinovići, Ivanovići, Šalkini i Bogojinci. Ovi Srbi su radili kao sluge kod Arbanasa. Alakinski Arbanasi imali su tekiju i groblje. Na mestu tekije danas je zadružni dom. Od groblja, koje je bilo u sredini sela, ništa se ne poznaje – tu je sada utrina. Arbanasi su se iselili 1878. godine, pretežno u Kumanovo, Bitolj i druga južna naselja. Po imenu znaju se ove arbanaške porodice iz Alakinca: Kara Mustafini, Muratovi, Musinci i Memetovi.
Od 1878. Alakince je počelo naglo da raste usled doseljavanja Srba. Veći broj doseljenika je iz Gornje Pčinje („Pčinjaci“) i iz pojedinih planinskih sela u okolini Surdulice.
Seoska slava je Spasovdan.
Poreklo stanovništva.
Danas u Alakincu žive srpski stanovnici. Svi potiču od doseljenika.
Prilikom oslobađanja od Turaka, kako je pomenuto, u Alakincu su zatečeni ovi rodovi:
-Petrinci, Nikoljda;
-Vojinovići, Mitrovdan;
-Ivanovići, Aranđelovdan;
-Šulkini, Aranđelovdan i:
-Bogojinci, Nikoljdan.
Svi doseljeni su, uglavnom pred kraj turske vladavine, bili sluge kod Arbanasa. Ivanovići su doseljeni iz Zagužana, dok se poreklo ostalih ne zna. Rod Bogojinci uskoro će izumreti; u tom rodu živi samo jedna starica.
-Devotinci, Nikoljdan, su doseljeni iz Devotina, sada pustog selišta na ataru Bojin Dela. Odatle su ih oterali Arbanasi.
Srpski rodovi doseljeni 1878. godine i kasnije.
Doseljenici iz sela Vranjske Kotline:
-Nikolinci i Petkovci, Aranđelovdan. Preci ovih rodova bili su braća Vučko i Petko. Od prvog su Nikolinci (ime po Nikoli, sinu Vučkovom, Nikola ded današnjih stanovnika), a od drugog su Petkovci. Oni su doseljeni iz Zagužana.
-Marinkovci - Aranđelovdan, Vučini - Mitrovdan, i Gološinci – Aranđelovdan su doseljeni iz Zagužana.
-Radočinci, Aranđelovdan, su doseljeni 1878. godine iz Kijevca.
-Filipovići, Jovanjdan, su doseljeni „kao jedna kuća“ iz mahale Goleme Glave u Kijevcu.
-Čepilovi, Mitrovdan, su doseljeni iz Kijevca.
-Vodeničarci, Sv. Oci, su doseljeni iz Seba Vranja. Dve njihove porodice žive u susednoj Surdulici. U Sebe Vranju imaju rođake. Njihovo poreklo „od kud Ljubate“ u okolini Bosliegrada.
-Belanovčani, Nikoljdan, su doseljeni iz Belanovca kod Vladičinog Hana. Dalje poreklo im je iz okoline Ćustendila – Bugarska.
-Nalbatin, Aranđelovdan, se doselio prre 20 godina iz Nesvrte.
Iz sela Gornje Pčinje vode poreklo:
-Velkovci - Mladenci, i Pešinci - Velika Gospojina, su doseljeni iz sela Crne Reke. Doselila se po jedna kuća, ovde su se namnožili.
-Novovci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Radovnice gde su se zvali Ovčarovci. Imaju rođake u susednoj Masurici – Ristinci.
-Zlatanovi i Petkovi, Nikoljdan, potiču od braće Zlatana i Petka, koji su došli iz Radovnice.
-Terzici, Mladenci, su iz Radovnice. Tamo su se zvali Šoinci. Bili su „srpske komite“ pa zbog toga nisu smeli ostati pod Turcima.
Iz Radovnice su i ovi današnji alakinski rodovi:
-Antići – Aranđelovdan, Radulovići – Nikoljdan, Menta – Mladenci, Spasići – Nikoljdan, Džaverci – Aranđelovdan i Mitrovdan i Jovanjdan (poslednji rod - svaka kuća ima svoju slavu), Grozdanci – Nikoljdan, Kolarci – Jovanjdan i Anđelkovići – Aranđelovdan.
-Bajini - Aranđelovdan i Stamenkovići – Đurđevdan, su doseljeni iz Gornje Pčinje, ne zna se iz kog sela.
-Kabranci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Radovnice ili Crvenog Grada.
Doseljenici iz drugih oblasti:
-Ivanovci, Nikoljdan, su doseljeni iz Božice kod Bosilegrada.
-Koloničani, Aranđelovdan, su doseljeniiz Kolonice, selu blizu Božice.
-Ristići, Aranđelovdan, su iz Mosulja kod Bosilegrada.
-Radulovići, Nikoljdan, su doseljeni iz Toplog Dola, koji od 1920. godine pripada našoj državi, ranije Bugarskoj.
-Pavlovići, Aranđelovdan, su doseljeni pre 20 godine iz Vlasine. Tamo su živeli u Cakinoj Mahali.
-Ivanovići, Aranđelovdan, su se doselili iz Vlasine. Tamo su se zvali Savinci i živeli su u Stojkovskoj Mahali.
-Velešanci i Bačići, Nikoljdan, su doseljeni iz okoline Velesa. Prvi su iz mesta Izvora.
-Popovići, Đurđevdan, su doseljeni 1920. godine iz sela Mačkata kod Užica. Pre toga osnivač roda bio je grnčar na Vlasini.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Alakince (Surdulica) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Kalabovce, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Kalabovce je malo poljsko selo u neposrednoj blizini Binovca, Dlugojnice i Alakinca.
Vode.
Meštani koriste vodu za piće iz izvora i bunara. U selu postoji mali izvor i iskopan je veći broj bunara. Bašte i livade meštani navodnjavaju iz Masuričke Reke.
Zemlje i šume.
Granica atara vodi preko ovih potesa: Trepešnica, Piljavke, Goleme Livade, Razori, Goleme Njive, Sivoš, Jurište i Kalabovska Reka. Unutrašnji delovi atara su: Ledina, Grčka Njiva, Gornje Livade, Topola i Pod Selo.
Tip sela.
Kalabovce je selo zbijenog tipa pa budući da je malo ne deli se na mahale. Uočljive su grupe srodničkih kuća.
Kalabovce je 1952. godine imao u svom sastavu ukupno 30 domaćinstava.
Postanak i ime sela i prošlost.
Prema narodnom predanju ovo selo se najpre zvalo Lukovo i tada su u njemu živeli Srbi. Kasnije je to srpsko selo bilo raseljeno. U prvoj polovini XIX na zemljištu Kalabovca naselila su se trojica Arbanasa sa porodicama – Ajredin, Sulejman i Avmet. Oni su osnovali današnje naselje. Do 1878. godine od tih Arbanasa deobom je postalo 10 kuća. Arbanasi su selo nazvali Kalabovce, kako vele, po nekom selu Kalabe odakle su se doselili.
Do 1878. godine sva zemlja je bila arbanaška. Arbanasima su zemlju obrađivali Cigani iz susednog Binovca, a i neki Cigani su privremeno živeli u Kalabovcu. Pomenute godine zatečen je u ovom selu kao sluga i Srbin Đorđe Spasić, doseljen iz susedne Suvojnice. Prilikom povlačenja turske vojske kalabovski Arbanasi su se iselili – neki su otišli u Kumanovo. Tada je zemlja prodata doseljenim Srbima. Arbanasi Kalabovca – Ajredin-beg, Salko, Malko i drugi kao čiflik-sahibije držali su zemlju i u selu Polomu pored Južne Morave.
Za vreme Turaka u Kalabovcu je bilo jedno muslimansko groblje – pored puta za susedno Binovce. Danas je tamo utrina. Do 1902. godine Kalabovce je u administraciji vođeno kao mahala sela Binovce.
Seoska slava je trećeg dana Duhova.
Groblje je u Binovcu.
Poreklo stanovništva.
Srpsko stanovništvo sela Kalabovca vodi poreklo od skorašnjih doseljenika.
Rodovi su:
-Bojaničani – jedna kuća slavi Nikoljdan, druga Sv. Vaislija. Potiču od Đorđa koji je bio sluga kod Arbanasa u Kalabovcu. Pomenuti Đorđe rođen je u susednoj Suvojnici – mahala Pepeljarci. Smatraju se „kao slab rod“.
-Đoninci, Aranđelovdan, su doseljeni na kupljenu zemlju iz Suvojnice. Tamo su živela tri brata: Nikola, Kosta i Miajle. Nikola se iselio u Kalabovce, Kosta prešao u Dlugojnicu a Miajle ostao u Suvojnici.
-Troskačani, Jovanjdan, doselili su se 1878. godine iz mahale Trskač u Kijevcu – pripada Grdeličkoj Klisuri. Svi su se namnožili od prredaka Peše i Milenka – braća od stričeva. U Troskaču su se zvali Smudini, jer su tamo doseljeni iz sela Smudi blizu Klisure u Znepolju. Iz pomenutog sela u Kijevac doselio se predak Nikola sa pet sinova. Oni su u šumi osnovali mahalu Trskač. Nikola je sa sinovima tri puta „hiljadio stoku“. Kada su se podelili njegovi sinovi su dobili po 300 ovaca i koza.
-Dudulanci, Stevanjdan, su doseljeni „kao jedna kuća“ iz Stuble. Tamo imaju rođake. Dalje poreklo im je iz Pepeljevca kod Kruševca.
-Švabe vode poreklo iz Slovačke. Doseljeni su odmah posle oslobođenja od Turaka po pozivu rođaka marvenog lekara-veterinara u Vranju. Oni su „za 1000 dukata“ kupili 50 hektara zemlje u Kalabovcu i tu se naselili. Ovde su prešli na pravoslavnu veru i posrbili se. Danas imaju oko 15 hektara zemlje. Domaćini porodica zovu se Svetozar Batić i Dragutin Pepi.
-Stamenkovići, Mitrovdan, su doseljeni iz Biljače kod Preševa.
-Filipovići, Aranđelovdan, su doseljeni 1951. godine iz susednog Binovca. Tamo su se zvali Letovištani, jer su pre toga živeli u Letovištu – Grdelička Klisura.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Kalabovce (Surdulica) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Binovce, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Binovce leži na granici Masuričkog Polja sa istoka i grebena Cerovca sa zapada.
Vode.
Kroz selo protiče Binovska Reka, leva pritoka Vrle. Meštani koriste vodu za piće iz bunara. U selu postoji i jedna „slaba česma“. Na ataru je izvor Trepešnica.
Zemlje i šume.
Granica atara vodi preko potesa, koji nose ove nazive: Zabel, Oskoruša, Sugi Rid, Put, Potok, Golema Dolina, Padina, Pržar, Vuči Vir, Taši Rid, Golčino Drvo, Binovska Reka, Trepešnica, Kalabovski Potok, Krajinovac, Vrla Reka i Jaovac. Unutrašnji delovi atara zovu se: Fidan, Podište, Miljak, Golemi Čukar, Lojze, Sredobrdina, Široka Ornica, Kiselica, Gropa, Melište, Žabljak, Konjski Put, Midža Alima Livade, Odžine Padine i Ametov Potok.
Tip sela.
Binovce je selo zbijenog tipa. Deli se na mahale: Donja, Gornja, Preko Reka i Ciganska Mahala. Prve tri mahale naseljene su Srbima.
Binovce je 1952. godine u svom sastavu imalo ukupno 107 domaćinstava.
Postanak sela, starine i prošlost.
I u ovom selu postoji predanje da su tu najpre živeli Srbi. Kasnije su njihovo selo, koje je imalo drugo ime, unišili Turci i stanovnike raselili. Turci su došli sa istoka preko Čemernika. Pomenuti događaj desio se u isto doba kada je uništen stari srpski manastir u susednom Alakincu. Potom su Turci preko ovdašnjeg razorenog sela Konjskim Putem otišli dalje na Kosovo.
Po raseljavanju Srba doselili su se muslimani. Oni su osnovali današnje naselje. Sadašnji stanovnici misle da je ime sela tursko. Muslimanski stanovnici Binovca, najpoznatiji je bio neki Raman-bina, kako se navodi, „govorili su turski“. Moguće je da su oni bili poturčeni Arbanasi ili neki muhadžiri, koji su došli negde sa severa. Binovski muslimani 1878. godine brojali su oko 17 kuća. Tada je u selu zatečeno još 10 ciganskih i tri srpske porodice. Oni su radili kao sluge i čifčije kod muslimana. Po imenu se znaju ove muslimanske porodice koje su živele u Binovcu: Džepovci, Raimovi, Alitovi, Destanovi, Tafovi, Seljak, Pejčini, Mula Ramini i Odžini. Pomenute godine sa turskom vojskom iselio se jedan deo binovskih muslimana. Preostali muslimani iselili su se 1885. godine. Svi su otišli u Kumanovo. Njihovu zemlju tada su kupili doseljeni Srbi.
Za vreme Turaka u Binovcu je postojala džamija. Nalazila se u sredini sela na mestu koje se danas zove Džamija.
Cigani imaju posebno groblje, jugozapadno od sela. Po pričanju, izgleda da je nekada u Binovcu postojala crkva kod sadašnjeg groblja.
Na potesu Sredobrdina postavljen je krst.
Seoska slava od 1878. godine je trećeg dana Duhova.
Sastav i poreklo stanovništva.
Sada u Binovcu žive Srbi i muslimanski Cigani. Prvi broje 77, drugi 30 domova.
Srpski rodovi.
Rodovi zatečeni u selu prilikom oslobađanja od Turaka:
-Golouvci, Jovaanjdan. Osnivač roda bio je deda Nikola.On je 1878. godine zatečen kao ovčar kod muslimana. Poreklom je iz Toplog Dola u okolini Bosilegrada.
-Grga, Aranđelovdan, su bili „turski momci“. Ne zna se njihovo poreklo.
Rodovi doseljeni 1878. godine i kasnije:
-Klisurci, Savindan, su doseljeni iz Klisurice kod Vranjske Banje. Dalje poreklo im je iz Gornje Pčinje.
-Lukovci, Sv. Petka, su doseljeni iz Lukova iznad Vranjske Banje. Tamo imaju rođake, koji su starinci.
-Jankovići, Spasovdan, su doseljeni iz Toplog Dola u izvorištu Vrle.
-Letovištani i Miljkovci – Aranđelovdan, su se doselili iz Letovišta u Grdeličkoj Klisuri.
-Jovići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Ostrovice u okolini Vladičinog Hana.
-Nešini, Aranđelovdan, i:
-Padištanci, Nikoljdan, su doseljeni iz Moštanice.
-Džoganci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Donjeg Trebešinja kod Vranja gde imaju istoimenih rođaka. Tamo su doseljeni iz Goločevca u Gornjoj Pčinji.
-Levorečani, Aranđelovdan, su doseljeni iz Leve Reke iznad Vranjske Banje.
-Vlasi, Jovanjdan, su doseljeni iz Preobraženja kod Vranja. Tamo su se zvali Mišići ili Biljarci i tamo su došli iz Donje Belice kod Struge. Znaju za ovu genealogiju: Jordan, 66 godina – Mihajlo – Trajko – Miša – Kosta. Kosta se doselio iz Donje Belice u Preobraženje a njegov unuk Trajko je došao u Binovce.
-Krivofejci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Krive Feje.
-Perinčani, Nikoljdan, i:
-Šašinci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Gložđa kod Bosilegrada.
-Stančići, Nikoljdan, su doseljeni iz Ljubate kod Boslilegrada.
-Romanovčani, Nikoljdan, su doseljeni iz Gornjeg Romanovca. Tamo su pripadali rodu Pavlovi.
-Kržinčani, Nikoljdan, su doseljeni iz Kržinaca u Grdeličkoj Klisuri. Tamo su živeli u mahali Belovce.
Cigani:
U Binovcu ima 30 porodica muslimanskih Cigana. Dele se na rodove:
-Burinci, Šainovci, Salijovci i Demirovci.
Ovde žive još od turskog doba. Ranije su bili klinčari i poljski radnici. Sada su napustili klinčarstvo; među njima ima dva kovača.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Binovce (Surdulica) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Dugojnica (po knjizi Dlugojnica), opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Dugojnica ima sličan položaj kao i susedno Binovce; leži na granici grebana Cerovac sa zapada i Masuričkog Polja sa istoka. Pomenuti greben meštanima služi kao paša za stočarstvo dok je polje podesno za zemljoradnju.
Vode.
Meštani koriste vodu za piće iz bunara. Ranije su stanovnici donosili vodu sa izvora Suteska i Trepešnica – atar sela Binovca.
Zemlje i šume.
Topografski nazivi po granici atara nose ove nazive. Cerovac, Srednji Rid, Trševina, Popova Glava, Gornji i Donji Drenov Lug, Rupa i Pod Selo. Unutrašnji delovi atara zovu se: Selište, Suteska, Dželilova Korija, Trepešnica i Žabljak.
Tip sela.
Dugojnica je selo zbijenog tipa. Razlikuju se mahale, koje se zovu po glavnijim rodovima ili položaju (Gornja Mahala).
Dugojnica je 1952. godine u svom sastavu imala ukupno 75 domaćinstava.
Postanak sela, starine i prošnost.
Popova Glava je uzvišenje jugoistočno od sela. Tu je nekada bila „srpska crkva, koja je propala posle kosovske bitke“. Na Popovoj Glavi danas se poznaju zidovi od hrama, mestimično visoki oko metar. Crkva je bila u položaju istok-zapad, duga oko 10 a široka oko 5 metara i posvećena Sv. Iliji. Ispod uzvišenja Popova Glava u niziji nalazi se mesto Selište, danas pod njivama i livadama. Kako se kazuje, ovde je bilo staro srpsko selo. Tome selu pripadala je i crkva na Popovoj Glavi. Na Selištu u njivama stanovnici nailaze na kamen od ranijih kuća. Crkvu i seli srušili su Turci u isto vreme. Narod priča, da su tada mnoge srpske devojke „poskakale u bunar“ – nalazio se ispod crkve, da ne bi bile zarobljene od Turaka.
Iza navedenog događaja zemlja ovog sela i zemlja u bližoj okolini bila je „dvesta godina pusta“. Zatim su doseljeni Arbanasi najpre obnovili susedno selo Masuricu. Iza toga su obnovili i današnju Dugojnicu i druga obližnja naselja. Dugojnica je osnovana na početku XIX veka. Osnivači sela bili su arbanaški i srpski rodovi. Do oslobođenja od Turaka selo je naraslo na 26 kuća, 16 arbanaških – uglavnom od fisa Gaši, 7 ciganskih i tri srpske. Najplodnija zemlja bila je arbanaška, dok su Cigani i Srbi kod njih radili kao momci i čifčije. Srbi su imali i nešto svoje, ali nedovoljno plodne zemlje. Arbanasi iz Dugojnice iselili su se, izuzev jednog roda, 1878. godine. Po imenu znaju se se ove porodice; Ametovci, Avdi Kolja, Destanovi, Šerifovi, Ajdinovi i Bektašovi. Arbanašku zemlju kupili su doseljeni Srbi. Arbanasi su u Dugojnici imali džamiju i groblje pored nje. Nalazila se u današnjoj Gornjoj Mahali. Od džamije se danas ne poznaje ništa. Muslimansko groblje je očuvano jer se u njemu i danas sahranjuju pojedini seoski muslimani – Cigani i drugi.
Stara seoska slava je Sv. Ilija. Pre 30 godina ova slava je napuštena, jer istu slavu ima i susedna Suvojnica zbog čega u Dugojnicu ne dolaze gosti. Selo sada slavi „Belu Nedelju“, prva nedelja posle Duhova. Od kada imaju drugu slavu, meštani kažu, da u njihovom selu nije padao grad. Oko 1900. godine kod crkvišta na Popovoj Glavi osnovano je novo groblje. Ranije su umrle stanovnike – Srbe – sahranjivali u Suvojnici.
Poreklo stanovništva.
Dugojnica je pretežno srpsko selo. Manje grupe predstavljaju Cigani i Arbanasi.
Srpski rodovi.
U starince se računaju:
-Markoski, Aranđelovdan;
-Gocini, Mitrovdan i:
-Dičini, Aranđelovdan.
Ovi rodovi spadaju u osnivače sela. Izgleda da potiču od predaka koji su preživeli događaje u kome su rušena stara srpska sela u okolini Masurice.
Doseljeni po oslobođenju od Turaka:
-Ranđelovci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Klisure u Znepolju. Ime su dobili po doseljenom pretku Ranđelu, koji se doselio kao samac i ovde oženio.
-Spasini, Sv. Oci, su doseljeni iz Sebe Vranja. Tamo imaju rođake. Dalje poreklo im je „od kud Ljubate“ kod Bosilegrada.
-Popovci, Nikoljdan. Osnivač roda, kao sveštenik, iz okoline Đakovice u Metohiji najpre je došao u Klisuricu kod Vranjske Banje. Posle je kupio zemlju u Dugojnici i tu se preselio.
-Klisurci, Savindan, su doseljeni iz Klisurice kod Vranjske Banje. Osnivač roda u Dugojnici zvao se Toma – koji je zet Popovcima. U Klisurici su im rod Krstini, čije je dalje poreklo iz Stajevca u Gornjoj Pčinji.
-Buštranjci, Nikoljdan, su doseljeni iz Velikog Buštranja.
-Jankovići, Aranđelovdan, i:
-Mihajlovići, Nikoljdan, su doseljeni iz Đerekara u Gornjoj Pčinji.
-Džoninci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Suvojnice gde su bili starinci.
-Nikolići, Aranđelovdan;
-Stojkovci, Nikoljdan, i:
-Jančići, Nikoljdan, su doseljeni iz Pretine kod Bujanovca. Dalje poreklo im je iz Gornje Pčinje.
-Veličkovići, Nikoljdan, su iz Stuble.
-Stojkovići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Donjeg Trebešinja kod Vranja. Tamo su se zvali Tegarci. Dalja starina im je iz Surdula.
Cigani.
U Dugojnici ima 18 porodica muslimanskih Cigana. Dele se na rodove:
-Ajdinovi, Selimovi, Raimovi i Ramanovi.
Cigani u ovom selu žive od turskog doba. Svoju zemlju nemaju. Izdržavaju se od toga što se bave sviračinom, gaje duvan na tuđim njivama i rade kao „ispoldžije“.
Arbanasi.
-Adžijini su jedini zaostao rod od Arbanasa koji su ovde živeli od turskog doba. Oni su bili u „krvnoj zavadi“ sa nekim iseljenim Arbanasima i zgbog toga su 1878. godine ostali u svom starom selu. Današnje porodice su od sinova Amidžikovih – umro kao hodža 1928. godine. Danas njegovi sinovi ne znaju da govore arbanaški. Jedan od njih oženjen je Srpkinjom iz Dugojnice a drugi je za ženu doveo muslimanku iz Bosne.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Dugojnica (Surdulica) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Suvojnica, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Suvojnica je veliko selo u južnom delu Masuričke kotlinice. Nalazi se na putu Vranje – Surdulica a u neposrednoj blizini susednih naselja: Masurice, Dugojnice i Stajkovca.
Vode.
Meštani koriste vodu za piće iz kladenaca i iz većieg broja bunara. Na planini iznad sela izbijaju izvori Livađe i Gradište.
Zemlje i šume.
Topografski nazivi potesa su: Dubrava, Žabljak, Gabrovac, Žuta Bara, Dubničica, Kilavica, Sredak, Grunica, Staro Selo, Selište, Batin Del, Leskovica, Pankova Livada, Gradište i Suva Ostrica.
Tip sela.
Suvojnica je selo razbijenog tipa. Sastoji se iz mahala koje su jedna od druge prilično udaljene. Mahale se zovu: Crkvinska (glavna), Pepelarska, Kozoderska i Zabel.
Suvojnica je 1952. godine u svom sastavu imala ukupno 181 domaćinstvo.
Postanak sela, starine i prošlost.
Gradište je uzvišenje „u planini“, oko jedan sat hoda od Suvojnice. Po pričanju meštana, tamo se poznaje „da je neki put bio grad“, jer se nalaze ostaci od ranijih debelih zidova.
Suvojnica se računa u stara naselja. Najpre je ležala kao „rastikana“ na potesu Staro Selo. Ovaj potes nalazi se jugoistočno od današnjeg naselja na padini Vardenika. Tamo je bilo stočarsko selo. Kada se stanovništvo namnožilo onda su oni iskrčili njive u niziji – na potesima Dubrava, Žabljak, Popova Glava i dr. Zbog novih privrednih površina i zbog puta Vranje – Surdulica, oko sredine XIX veka Suvojnica se premestila na današnji, niži, položaj.
Mesto Selište se nalazi pored Starog Sela. Tamo su njive. Ostataka od starine nema. Izgleda da je to neko staro selište jer se o njemu ništa ne kazuje. U Suvojnici postoji stara crkva Sv. Simeuna. Za vreme Turaka ceo kraj oko Surdulice imao je samo dve crkve – suvojničku i vlasinsku. Suvojnička crkva obnovljena je posle Prvog ssvetskog rata.
Pored crkvene slave u Suvojnici ima i seoskih slava: Sv. Trojice – poljska slava i Sv. Ilija – novija slava „primljena za stoku“.
Groblje je između Starog Sela i Crkvene Mahale.
Poreklo stanovništva.
Srpski rodovi Suvojnice najvećim delom namnožili su se od sedam starinačkih porodica. One su ranije živele na Starom Selu.
Starinački rodovi su:
-Sivčinci, Aranđelovdan i Nikoljdan.
-Stanimirovci, Aranđelovdan i Nikoljdan. Kuće su im u mahali Kozoder.
-Grujinci, Stankovci, Papaljarci, Zlatanovci, Miloševci, Džoninci i Bankovci. Svi slave Aranđelovdan i Nikoljdan.
Doseljeni su:
-Kolarci, Aranđelovdan, suse namnožili od pretka Marka doseljenog iz Gornje Pčinje. Marko je imao brata pop Nikolu, koji se naselio u Kacapunu – od njega danas tamo ima pet kuća. U ovom rodu zna se ova genealogija: Stojan, 65 godina – Stamenko – Marko. Stamenko se preselio iz Starog Sela u današnje naselje.
-Gajići, Jovanjdan, potiču od domazeta doseljenog iz Klisure u Znepolju.
-Dvorci, Mitrovdan, su doseljeni iz Vrbova. Dalje poreklo im je iz Oslara kod Preševa.
Iseljenici.
U naselja Vranjske Kotline iselili su se:
-Đoninci, 6 kuća u Kalabovcu i 6 kuća u Dugojnici. Oni potiču od dva brata poreklom iz Suvojnice.
-Jankovci, Denini i Nikolinci su se iselili u Soderce.
-Antići su se iselili u Jelašnicu.
-Suvojničani su iseljeni u Masuricu.
-Bojaničani su se iselili u Kalabovac.
-Bintici su se iselili u Bunuševac.
-Kolarci, kako je već rečeno, iselili su se u Kacapun.
Izvan Vranjske Kotline iselili su se:
-Sivčinci i Grujinci, po jedna porodica se iselila u Vojvodinu.
-Gajići, dve porodice su se iselile u Vojvodinu.
-Mitrovići i Novakovići iselili su se u Čerkez Sadovinu kod Gnjilana.
-Albanci su se isselili u selo Novi Glog u Gornjoj Pčinji.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Suvojnica (Surdulica) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Jelašnica, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Selo leži na Jelašničkoj Reci, desnoj pritoci Južne Morave, na njenom prelazu iz planine u niziju.
Vode.
Jelašnica, pored dobrih topografskih i privrednih prilika, obiluje i u vodi. U selu postoje česme: Džipkova, Ukina, Starčevac, Kalamacajka, Ruče i Aleksina. Po dvorištima kuća iskopani su bunari.
Zemlje i šume.
Topografski nazivi potesa u atara su: Ogoreli Čukar, Zenulovo, Trlište ili Savina Dolina, Demino Gumno, Sokolovac, Bačkalo, Jasikar, Canina Bara, Lećevište, Umin Dok, Mala Reka, Lanište, Bajčev Del, Dubljanica, Srednji Rid, Vrtakina, Ćelebrija, Beglak, Strči Krak, Široko Polje, Žuta Bara, Seline Ljive, Alimine Njive, Pod Selište, Krušar, Golemo Drvo i Begluk.
Tip sela.
Zbog položaja u dolini Jelašnica ima nizni tip pravca jugoistok-severozapad. Kuće su poređane u dva niza, levi i desno od reke. Između njih leži šljunkovito zemljište široko oko 300 metara. Pojedini delovi sela zovu se: Popova, Džipkova, Krušar, Mala Reka, Crkvena, Široko Polje, Veličkova, Ciganska Mahala i dr.
Jelašnica je 1952. godine u svom sastavu imala ukupno 274 domaćinstava – 195 srpskih i 79 ciganskih.
Postanak sela, starine i prošlost.
Narodna predanja, ostaci od stariina i pojedini topografski nazivi pokazuju da je zemljište sela Jelašnice bilo naseljeno još u staro doba. U južnom delu sela, pored jedne kuće, 1951. godine, pronađena je grobnica zidana od cigala u kojoj su pronađene ljudske kosti. Poznato je „da većina zidanih grobnica datira iz III i IV veka“. One su pripadale uglednim ličnostima iz ovog naselja. Obližnji teren je vrlo talasast i vrlo je verovatno da se u blizini nalazi još neka grobnica.
Ranije je u Jelašnici postojao manastir, kasnije porušen. Nalazio se u klisurastoj dolini, oko četvrt sata hoda od sela. Do pre 70 godina na manastirskim ruševinama poznavale su se freske. Oko manastirišta bili su grobovi Srba iz Jelašnice i okolnih sela – Poloma, Gramađe, Lepenice, Stajkovca i dr. Svake godine na Đurđevdan kod ovih ruševina priređivao se sabor. Od kraja XIX veka Jelešnička Reka postepeno je raznela zidove od grobova. Jelašnica ima crkvu posvećenu Maloj Gospojini u jugoistočnom delu sela, levo od reke. Crkva je građena je građena 1892. godine. Pored crkve vide se ostaci starije crkvine, položene upravcu istok-zapad. Istočni, južni i severni zid građeni su od maltera, visoki su po jedan metar. Dužina crkvine je 7 a širina 4 metra. U sredini crkvine izrastao je orah. Za pomenuto manastirište i crkvinu današnji meštani misle da su iz istog doba. Kako se veruje, njih su porušili Turci. Selište je potes u neposrednoj blizini crkve. Priča se da je tu bilo staro srpsko selo.
Od druge polovine XVIII veka u Jelašnicu su se doseljavali muslimanski Arbanasi. Do 1878. godine, kada je selo oslobođeno od turske vlasti, Arbanasi su imali oko 100 kuća. Pomenute godine u Jelašnici bilo je još oko 30 ciganskih i 7 srpskih kuća. Arbanasi su bili vlasnici zemlje, dok su Cigani i Srbi radili kod njih kao sluge i čifčije. Arbanasi iz Jelašnice imali su čiflike i po okolnim selima – Gramađi (Bajram, Arif, Zenel), Dekutincu (Asan Dudam Sali –aga, Mektaš, Maksut) i dr. Prilikom oslobađanja Jelašnice svi njeni Arbanasi povukli su se sa turskom vojskom. Sada se znaju ove iseljene arbanaške porodice i rodovi; Bajramovi, Askovi, Nuinci, Ametovi, Isenovi, Memetovi, Alitovi, Mustafovi, Zenulovi i dr. Muhadžira iz Jelašnice ima u okolini Preševa, u Kumanovu, Skoplju, Bitolju i dr.
Za vreme Turaka u Jelašnici postojala su i dva muslimanska groblja. Mesta gde su bila groblja danas su njive, Jelašnički muslimani imali su i džamiju, nalazila se u sredini naselja – sadašnje bašte roda Popovića II.
Jelašnica je brzo rasla posle 1878. godine. Tada su u ovo selo došli na zemlju kupljenu od iseljenih Arbanasa mnogobrojni srpski rodovi. Najviše doseljenih u Jelašnicu ima iz Gornje Pčinje – 112 i iz pojedinih sela Vranjske Kotline – 53.
Sela pod imenom Jelašnica u Srbiji ima i u drugim oblastima – u okolini Leskovca, Niša, Timoku i Negotinskoj Krajini. Zbog istovetnosti u imenu, ovdašnji stanovnici misle da su sva ova sela nazvana, jer su u njih došli iseljeni Srbi iz Vranjske Jelašnice.
Poreklo stanovništva.
U Jelašnici živi dvojako stanovništvo – srpsko i cigansko. Poreklo stanovništva je raznovrsno.
Srpski rodovi.
Rodovi zatečeni priliko oslobađanja 1878. godine:
-Arizanovići, Stevanovići, Stanisavljevići, Stevanovići drugi i Rista Kolar – svi slave Nikoljdan.
-Mihajlovići i Gospodinovci – slave Aranđelovdan. Osim za Stanisavljeviće, dalje poreko ovih rodova se ne zna. Stanisavljevići su iz okoline Ćustendila u Bugarskoj.
Posle 1878. godine rodovi doseljeni iz Gornje Pčinje:
-Popovići - Nikoljdan; Dimitrijevići - Nikoljdan; Kovačevići - Aranđelovdan; Damnjanovići - Aranđelovdan i Ristići – Aranđelovdan su doseljeni iz Šainca.
-Crvenograđani, Aranđelovdan, su doseljeni iz mahale Orniče u Crvenom Gradu.
-Živkovići – Nikoljdan i Tasići – Aranđelovdan su doseljeni iz Crvenog Grada.
-Dojčinovići, Dončini, Manilovi i Džipkovići – slave Aranđelovdan, su doseljeni iz Stajevca.
-Micići i Bojadžici, Mitrovdan, su doseljeni iz Lesnice.
-Tutulejci, Nikoljdan, su doseljeni iz Šapranca.
-Ćeramidžici – Jovanjdan i Aleksići – Aranđelovdan su doseljeni iz Prolesja.
-Babinčani, Aranđelovdan, su doseljeni iz Babine Poljane.
-Nešići i Meteževci, Mitrovdan, su doseljeni iz Meteževa.
-Mičanovići* su doseljeni iz Đerekara.
-Đorići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Novog Gloga.
-Krstići* su doseljeni iz Kalova.
-Stojanovići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Široke Planine.
-Strugarci, Nikoljdan, su doseljeni iz Barelića.
-Barbačani, Nikoljdan, su doseljeni iz Barbaca.
-Kumite, Aranđelovdan, su doseljeni iz Trgovišta. Od 1903. do 1912. godine oni su bili istaknute komite; učestvovali su u borbama vođenim na teritoriji Turske.
-Kungulovi, Mitrovdan, su doseljeni iz Trnice ili Mataževa.
-Rogožarci - Sv. Đorđe; Veljkovići – Nikoljdan; Kokozovi – Mitrovdan; Šmagini – Sv. Petka; Škondrinci – Nikoljdan i Grujići – Nikoljdan – su svi doseljeni iz Gornje Pčinje.
Doseljenici iz pojedinih naselja Vranjske Kotline:
-Mitrovići, Nikoljdan, su doseljeni iz Velikog Buštranja.
-Janjevići ili Grci, Nikoljdan, su iz Preobraženja došli u Vranje pa odatle u Jelašnicu. Dalje poreklo im je iz Makedonije.
-Ostrovičani, Nikoljdan, ssu doseljeni iz Ostrovice. Tamo su doseljeni iz Krajišta.
-Rusalci, Nikoljdan, su doseljeni iz Velikog Rusca. Tamo su bili starinci.
-Jovčani, Aranđelovdan, su doseljeni iz Jovca.
-Kostići ili Ljubanovići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Toplaca. Tamo su izgleda bili starinci, pripadali su rodu Nikolčinci.
-Ristići, Nikoljdan, su doseljeni iz Stubla.
-Đorđevići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Barbarušinca.
-Popovići drugi, Nikoljdan, su doseljeni iz Korbevca. Potiču od pretka Jove, koji se u Korbevac doselio iz Toplog Dola u okolini Bosilegrada, pre oko 110 godina. Genealogija im je: Uroš, sadašnji seoski sveštenik, 51 godina – Veličko – Stoša – Jova, osnivač roda. Jova je u Korbevcu imao tri sina sveštenika; Stošu, Antu i Aleksu. Iz Korbevca u Jelašnciu je došao Veličko, otac Urošev. Od današnjih Popovića bio je pok. D. Popović, profesor.
-Ristići drugi, Aranđelovdan, su doseljeni iz Sebe Vranja. Tamo imaju rođake, Ristinci. Dalje im je poreklo iz Ljubate kod Bosilegrada.
-Antići ili Domazetovci, Mitrovdan, su doseljeni iz Suvojnice.
-Petljačevi ili Popovići, Nikoljdan, su doseljeni iz Korbevca.
-Filipovići - Aranđelovdan; Deda Petkovi – Krstovdan i Tasići, Nikoljdan, su doseljeni iz susednog Stajkovca.
-Stamenkovići su došli iz Nesvrte kao domazeti zbog čega slave dve slave – Aranđelovdan i Jovanjdan.
-Mečkarci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Donjeg Neradovca.
-Stojkovići, Nikoljdan, su doseljeni iz Priboja, gde su bili starinci.
-Deda Zdravkovi, Nikoljdan, su doseljeni u Lepenice a živeli su i u Polomu.
-Ivanovići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Poloma.
-Ilići, Nikoljdan, su doseljeni iz susednog Bogoševa. Dalje poreklo im je iz okoline Bosilegrada.
Ostali doseljenici:
-Dimitrijevići, Nikoljdan, su doseljeni iz okoline Krive Palanke.
-Kumanovci, Aranđelovdan i Kumanovci drugi, Sv. Đorđe, su doseljeni iz Kojinca kod Kumanova.
-Kostići, Nikoljdan, su doseljeni iz okoline Kumanova.
*Ne kaže se koju slavu slave.
Cigani.
U Jelašnici ima 79 kuća muslimanskih Cigana. Pripadaju rodovima:
-Šiljegovi, Ćerimovi, Vranjalije, Mujinci, Karimanovići, Bisljimovići, Čungurlici i Ametovi. Svi žive u Ciganskoj Mahali. Ostali su ovde od turskog doba. Bave se sviračinom i rade „ispod pola“ u Jelašnici i okolnim selima. Nemaju svoju stoku i zemlju. Do pre 30 godine živeli su u raznim delovima sela. Zbog toga što su „bili nečisti“ oni su prisilno grupisani u posebnu mahalu u nižem deslu sela.
Iseljenici.
Srbi:
-Krstići i Jovanovići iselili su se u Rogačicu u Krivoj Reci. Njihova dalja starina je bila iz Barelića u Gornjoj Pčinji.
-Stanojkovići su se 1925. godine iselili u Rogačicu.
-Stojanovići su se 1928. godine iselili u selo Dejkovac u Krivoj Reci.
-Dojčinovići, jedna porodica se iselila u Beograd.
-Kumanovci prvi, po jedna porodica živi u susednoj Gramađi, Bosni (Brčko) i u Francuskoj.
-Popovići prvi, po jedna porodica živi u Vranju, Nišu, Beogradu i Pepelištu – Tikveš.
-Popovići drugi, po jedna porodica živi u Beogradu u Rabrovu kod Požarevca.
-Ljubenovići su se iselili u Vladičin Han.
-Jovčići su se iselili u Mali Trnovac.
-Stanisavljevići i Kazakovi su se iselili u Surdul.
-Kovačevci su se iselili u Gornji Kozji Dol.
-Lazarovci i Vrginci su se iselili u Crveni Grad.
-Andonovići su se iselili u Veliko Rajince kod preševa.
Arbanasi.
-Ibarimnovi, Canovci i Suljovci, svi od fisa Gaši, iselili su se 1878. godine u selo Buštranje kod Preševa.
-Nevzatovi su se iste godine iselili u Reljan kod Preševa.
-Avdijovi, Suljovi i Jakupovi su se 1878. godine iselili u preševsko selo Šušaju.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Jelašnica (Surdulica) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva sela Rđavica, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Rđavica leži na planinskoj padini jugoistočno od Jelašnice. Pomenuta padina podesna je za zemljoradnjum stočarstvo i šumarstvo.
Vode.
Meštani koriste vodu za piće iz kladenaca. Poznatiji kladenci nose ova imena: Južna Dolina, Studen Kladenac, Demin Kladenac, Svetonikolski Kladenac i dr.
Zemlje i šume.
Potesi na granici atara nose ove nazive: Žarbinje, Mala Reka, Ostrec, Garine, Duljašnička Dolina, Zaovica, Cakina Bara, Lećevište i Sokolovac. Unutrašnji delovi atara zovu se: Jela, Blagunište, Demino Gumno, Ornica, Svinjarnik, Golema Njiva, Krušar, Selište, Ramnište, Sulejmanovo Njivče, Pužar, Konjarnik i Ramnjak.
Tip sela.
Rđavica je selo jako razbijenog tipa. Sastoji se od pojedinih manjih grupa kuća, međusobno dosta odvojenih. Seoski delovi zovu se: Gornja, Donja, Margova, Cacina i Mala Reka Mahala.
Rđavice je 1952. godine u svom sastavu imala ukupno 69 domaćinstava.
Postanak, ime sela i prošlost.
Po narodnom predanju, nekada je na mestu današnje Rđavice postojalo staro selo Rađvica („dobro rađalo žito“). To selo, koje je bilo kao i današnje „rastikano“, imalo je oko 70 srpskih kuća, Za vreme Turaka staro selo je raseljeno i potom je zemlja obrasla u šumu. Na više mesta u ataru (Rasrsje i dr) nalaze se „zidurine od kuća i slogovi od njiva“. Po nekim slogovima je danas šuma.
Sadašnja Rđavica je mlado selo. Osnovali su ga oko sredine XIX veka srpski doseljenici, koji su dolazili kao čifčije na zemlju pojedinih Arbanasa, naseljenih u susednoj Jelašnici. Po Arbanasima ostali su neki navedeni topogtafski nazivi – Sulejmanovo Njivče, Demin Kladenac i dr. Do 1878. godine selo je naraslo na 7 kuća, koje su bile razbacane po raznim delo vima atara. Pomenute godine jelašnički Arbanasi su se iselili i tada su oni zemlju prodali Srbima. Rđavica je brzo rasla po oslobađanju od Turaka. Za to vreme u nju su došli mnogi doseljenici iz pojedinih sela u Vranjskoj Kotlini i iz sela u susednim planinskim oblastima.
Kako se priča u narodu, selo se zove Rđavica zbog toga što „zemlja slabo rađa“.
Seoska slava je na dan Sv. Marka, 8. maja. Ovo je slava „za polje“. Ranije su stanovnici slavili Krstovdan „za stoku“.
Seosko groblje najpre je bilo kod manastirišta u Jelašnici. Posle su se umrli stanovnici sahranjivali kod jelašničke crkve. Od pre 50 godina postoji groblje u samom selu – mahala Mala Reka.
Poreklo stanovništva.
Današnje srpsko stanovništvo Rđavice potiče od predaka koji su doseljeni.
Rodovi doseljeni od sredine XIX veka do kraja turske vladavine:
-Deda Zlatkovi i Deda Cvetkovci, Nikoljdan, su doseljeni iz okoline Bosilegrada: Dragomir, 40 godina – Bojko – Marko – Zlatko, koji se doselio. Zlatkovi su od Zlatka a Cvetkovci su od Cvetka, Zlatkovog brata.
-Deda Slavkovi, su doseljeni iz okoline Bosilegrada. Današnje porodice potiču od tri brata. Svaki brat je imao posebnu slavu: Sv. Petku, Sv. Atanasija i Savindan.
-Veličkovići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Gornje Pčinje.
-Grujinci, Nikoljdan, su doseljeni iz Ržane kod Bosilegrada. Najpre su se naselili u Vrbovu pa odatle prešli u Rđavicu.
-Deda Džokinci, Nikoljdan, su doseljeni „od kud Leskovac“.
Po oslobođenju od Turaka doselili su se:
-Tumbarci ili Petkovići, Nikoljdan, su doseljeni iz susednog Stajkovca.
-Deda Stankovi, Aranđelovdan, i:
-Mladenovići, Nikoljdan i Aranđelovdan, su doseljeni iz Nesvrte.
-Đeraci su doseljeni iz Ržane kod Bosilegrada. Slave Nikoljdan i Aranđelovdan. Za njih meštani kažu. „Čas slave, čas batale slavu“.
-Nikolići, Mitrovdan i:
-Dimići, Nikoljdan, su doseljeni iz susednog sela Bogoševa. Dalje poreklo im je od Bosilegrada.
-Baba Jovinci, Jovanjdan, su doseljeni iz Lisine kod Bosilegrada.
-Deda Ivanovci, Nikoljdan, su doseljeni iz sela Gložje kod Bosilegrada.
-Klisurci, Nikoljdan, su doseljeni iz Klisurice kod Vranjske Banje.
-Manini, Aranđelovdan, su doseljeni iz Ržane kod Bolilegrada.
-Slavkovići, Jovanjdan, su doseljeni iz Božice kod Bosilegrada. Najpre su došli u Polom, gde imaju istoimenih rođaka pa odatle prešli „na ženino imanje“.
-Stošići, Nikoljdan, su doseljeni iz Šainca u Gornjoj Pčinji.
-Krstići - Sv. Petka; Cvetkovići – Aranđelovdan; Bojkovići – Aranđelovdan; Micići – Mitrovdan i Stojilkovići – Aranđelovdan su doseljeni iz Crvenog Grada u Gornjoj Pčinji.
-Arsići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Stajevca u Gornjoj Pčinji.
-Tasići, Aranđelovdan, su doseljeni iz Kozjeg Dola u Gornjoj Pčinji.
Iseljenici i izumrli stanovnici.
Iseljenici:
-Deda Cvetkovci, Deda Stankovci i Micići – po jedna porodica se iselila u Karavukovo – Bačka.
-Deda Dimitrijini, jedna porodica „prizećena“ u okolinu Leskovca.
-Baba Jovinci, dve porodice žive u Vojvodini.
-Stošići, dve porodice se iselile u Karavukovo i jedna o Brestovac – Vojvodina.
-Tasići, po jedna porodica se iselila u Nasvrtu i Karavukovuo.
-Bojkovići, Cvetkovići i Grujinci – po jedna porodica se iselila u Jelašnicu.
Izumrli:
-Deda Dimitrijini. U Rđavicu su živeli do pred kraj turske vladavine.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Rđavica (Surdulica) appeared first on Poreklo.
Brštanovo, Veliki Broćanac, Vučevica, Dugobabe, Klis, Konjsko, Korušce, Nisko, Prugovo
Bivša naselja: Varoš, Gornje Prugovo, Donje Prugovo, Mali Broćanac
The post Klis i okolna sela appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva u selu Vučevica, opština Klis. Priredio saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić.
Vučevica je malo selo Dalmatinske Zagore, u blizini Splita. Pripada opštini Klis. Smešteno je severno od planine Kozjak, u podnožju brda Jarebinjak.
Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom:
Srpska prezimena
BOROVIĆ/BOROJEVIĆ (133) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)
Na mletačkom katastru iz 1709. godine, upisani su Jovan Borojević pok. Petra i Mijo Borojević pok. Bože.
OROŠNJAK (48) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)
Na mletačkom katastru iz 1709. godine, upisani su Rade Orošnjak pok. Jovana i Vule Orošnjak pok. Jovana.
Hrvatska prezimena
BOLJAT (137) – (prisutni u 18. veku)
BRČIĆ (62) – (prisutni u 18. veku)
LJUBIĆ (56) – (prisutni u 18. veku)
PRIREDIO: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić
The post Poreklo prezimena, selo Vučevica (Klis, Dalmacija) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva u selu Brštanovo, opština Klis (Dalmacija). Priredio saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić.
Brštanovo je selo u Dalmatinskoj Zagori. Pripada opštini Klis. Nalazi se u južnom podnožju planine Moseć. Jedini Srbi su Stričevići, u najistočnijem zaseoku Brštanova.
Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom:
Srpska prezimena
STRIČEVIĆ (36) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)
Na mletačkom katastru iz 1711. godine, upisan je Luka Stričević iz Brštanova.
Hrvatska prezimena
ČULIĆ (26) – (prisutni u 18. veku)
ŽIŽIĆ (84) – (prisutni u 18. veku)
MALEŠ (126) – (prisutni u 18. veku)
POLIĆ (90) – (prisutni u 18. veku)
ŠOLIĆ (87) – (prisutni u 18. veku)
PRIREDIO: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić
The post Poreklo prezimena, selo Brštanovo (Klis, Dalmacija) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva u selu Velušić, opština Drniš (Dalmacija). Priredio saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić.
Velušić je selo na jugozapadnim obroncima planine Promine, severozapadno od Drniša. Pravoslavna crkva Svetog Georgija izgrađena je 1885. godine.
Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom:
Srpska prezimena
BIBIĆ (147) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)
LUČIĆ (8) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)
RAIČ/RAJIĆ (187) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)
Hrvatska prezimena
ARALICA (18) – (prisutni u 18. veku)
BUHA (65) – (prisutni u 18. veku)
ĐIDARA (68) – (prisutni u 18. veku)
TARLE – (prisutni u 18. veku)
PRIREDIO: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić
The post Poreklo prezimena, u selu Velušić (Drniš, Dalmacija) appeared first on Poreklo.
Poreklo stanovništva u selu Veliki Broćanac, opština Klis. Priredio saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić.
Veliki Broćanac je selo Dalmatinske Zagore, u blizini Splita. Pripada opštini Klis. Smešten je severno od planine Kozjak. Mali Broćanac katastarski pripada susednom selu Konjsko. Srpska pravoslavna crkva Svetih apostola Petra i Pavla, iz 1805. godine, nalazi se na granici sa susednim selom Vučevicom, gde takođe žive Srbi.
Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom:
Srpska prezimena
VUJIĆ (39) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)
Na mletačkom katastru iz 1709. godine, upisani su Petar Vujić pok. Stojana i Ivan Vujić pok. Todora.
NOVAKOVIĆ (45, Srbi i Hrvati zajedno) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)
Na mletačkom katastru iz 1709. godine, upisani su Nikola i Mijo Novaković pok. Nikole, Grgo Novaković pok. Jure i Pave Novaković pok. Martina.
PARAĐINA (64) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)
Na mletačkom katastru iz 1709. godine, upisan je Ivan Vujić Parađina pok. Stojana.
PROSENICA (20) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)
Na mletačkom katastru iz 1709. godine, upisan je Vid Prosenica
ŠEGO (43) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)
Na mletačkom katastru iz 1709. godine, upisani su Ilija Šegović pok. Vukašina i Petar Šegojević pok. Ivana.
Hrvatska prezimena
BOBAN (14) – (prisutni u 18. veku)
VIDOŠEVIĆ (33) – (prisutni u 18. veku)
KALINIĆ (123) – (prisutni u 18. veku)
PRIREDIO: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić
The post Poreklo prezimena, selo Veliki Broćanac (Klis, Dalmacija) appeared first on Poreklo.