Bajagić, Brnaze, Glavice, Gljev, Zelovo, Jasensko, Karakašica, Lučane, Obrovac Sinjski, Radošić, Sinj, Suhač, Turjaci, Čitluk
The post Sinj i okolna sela appeared first on Poreklo.
↧
Sinj i okolna sela
↧
Muć i okolna sela
Bračević, Velika Milešina, Gizdavac, Gornje Ogorje, Gornje Postinje, Gornji Muć, Donje Ogorje, Donje Postinje, Donji Muć, Zelovo, Mala Milešina, Neorić, Pribude, Radunić, Ramljane, Sutina, Crivac
The post Muć i okolna sela appeared first on Poreklo.
↧
↧
Poreklo prezimena, selo Bajagić (Sinj)
Poreklo stanovništva u selu Bajagić, Grad Sinj (Dalmacija). Priredio saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić. Bajagić je selo severoistočno od Sinja (Dalmacija), u Hrvatačkom polju. Pripada Gradu Sinju. U Bajagiću se nalazi rimokatolička crkva Svetog Nikole. Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom Srpska prezimena KRIVIĆ (23) – […]
The post Poreklo prezimena, selo Bajagić (Sinj) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Vujanovo (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Vujanovo, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Vujanovo se nalazi na blagim padinama bregova, između kojih su potoci, koji skupljaju atmsfersku vodu sa prostranih površina srednje pustorečke ravni, i oni kojima otiče voda sa izvorišta na Radanu i sa padina Petrove Gore, usekli svoje dolinice i doline, od kojih je najdublja ona severozapadno od Sela, kojim protče Vujanovska Reka, jedna od desnih pritoka Puste Reke, u njenom gornjem toku. Vujanovo je u središtu jedne prostrane zone Puste Reke najređe naelje u celoj ovoj oblasti i bez ikakvih saobraćajnica.
Tip sela.
Vujanovo ima tri mahale: Selo, Tvrdaci i Gusinjci. Mahala je sreddišnji i prvobitni deo Vujanova. Po tipu Vujanovo je u centralnom delu zbijenog tipa a takva mu je i mahala Tvrdaci. Mahala Gusinjci je razbijenog tipa, kakva su naselja ostalih crnogorskih i hercegovačkih doseljenika.
Ime sela.
Ovaj toponim potiče najverovatnije od imena osnivača sela, odnosno vlastelina kome je selo u toku srpske srednjovekovne države pripadalo. Nema nikakvih legendi i objašnjenja o nastanku imena ovog sela, kakav je slučaj sa mnogim selima Puste Reke.
Vode.
Vujanovska reka je glavna tekućica u ovom kraju. Ona pritoče pored sela sa njegove severozapadne strane na oko jedan kilometar. Njene komponente su Ivanjska i Borinačka Reka, koje se sastaju ispod sela Majkovca.
Na severu od sela nalazi se izvor-Kladenče, na opštenarodnoj utrini. Osim toga svaka kuća ima bunar. Bunari su duboki do 10 metara. U sredini sela je seoski-arnautski bunar. Četiri domaćinstva Vujanovca su sa lokaliteta jezero doveli vodu do svojih kuća.
Postanak sela i prošlost.
Vujanovo je staro selo osnovano u doba srpske srednjovekovne države. Mihajlo Luković ga pominje u dva maha i uvek u vezi a dugovanjem nekog Vukote Rajića, iz Vujanova po prvoj belešci 1434. godine dok ga u drugom slučaju pominje 1438. godine.
Kod popisa stanovnika 1879. godine u Vujanovu je živelo živelo je samo 52 stanovnika u 7 kuća. U toku rata 1877/78. godine selo je bilo spaljeno i njegovi stanovnici Arbanasi su ga napustili.
Staro Vujanovo je imalo svoju crkvu. Sada je to Crkvište kultno mesto, na raspeti petak ovde žene dolaze, stavljaju krstiće na obolela mesta, sa uverenjem da će tako izlečiti svoju bolest. Pri tome ostavljaju sitan novac i razne belege. Oko crkvišta ima tragova od starih kuća i drugih zgrada. Možda su to bile crkvene ili manastirske zgrade a možda i ostaci starog Vujanova.
Zemlje i šume.
Vujanovo ima atar koji se prostire na 646 metara. Od toga su oranice i bašte na 237, voćnjaci 13, vinogradi 4, livade 78, pašnjaci 221, šume 79 a neplodno je 14 hektara.
Zemlja nosi ove nazive: Jasenov Rid, Magaško, Branište, Labura, Preki Del, Trševine, Jezero i Oranica.
Zemlja je crna ilovača, peskuša i liska.
Poreklo stanovništva.
Vujanovo je malo selo, koje se sve više smanjuje. Prema popisu stanovnika iz 1953. godine ono je imalo 385 žitelja, dok je 1971. godine popisano samo 180 ljudi i žena.
Sada u Vujanovu žive ovi rodovi:
-Ljubići su doseljeni iz Crvene Jabuke.
-Grujići su iz Crvene Jabuke.
-Anđelkovići su iz Crvene Jabuke.
-Marjanovići su iz Crvene Jabuke.
-Đorići su iz Crvene Jabuke.
-Markovići su iz Crvene Jabuke.
-Jovanovići su iz Crvene Jabuke.
-Stamenkovići su iz Crvene Jabuke.
-Videnovići su iz Crvene Jabuke.
-Stojičići, prizetko, doseljen iz Borinca.
-Mitrovići su iz Crne Trave,
-Stanojevići su iz Crne Trave.
-Stefanovići su iz Lozana.
-Miladinovići su iz Crne Trave.
-Dinići su iz Crne Trave.
-Bogdanovići su iz Crne Trave.
-Pejići su iz Crne Trave.
-Mihajlovići su iz Crne Trave.
Svi ovi rodovi su nastanjeni u centralnom deslu Vujanova – Selu.
-Đuraškovići su doseljeni iz Crne Gore, iz Gusinja.
-Jovanovići su iz Gusinja.
-Pavlovići su iz Gusinja.
-Karadžići su iz Gusinja.
-Đurovići su iz Gusinja.
Sv i ovi rodovi iz Gusinja, osim roda Karadžići, su jedna rod. Gusinjci žive u mahali koja nosi ime njihovog rodnog kraja – Gusinjci.
-Trajkovići su iz Krive Reke.
-Kocići su iz Krive Reke.
Ova dva roda su nastanjeni u mahali Tvrdaci. Ovo ime su dobili po tome što su „tvrdi“.
Zanimanje stanovnika.
Vujanovčani se bave zemljoradnjom. Seju pšenicu, koja dobro uspeva, i kukuruz, za koji vujanovačka peskuša i liska nije najpogodnije tlo. Godine 1974. pšenica je odlično rodila, dok je kukuruz bio slabašan, nizak, sa po kojm malim klasom na drugom ili trećem struku.
Od stoke čuvaju krave. Dva do tri grla po domaćinstvu. Ovaca u celom selu ima oko 200 brava.
Vujanovčani su pečalbari, pre svega zidari, fasaderi, keramičari i dr. U selu ima dosta ratnih penzionera i penzionera rada. Domaćinstva su staračka. Omladina ide na rad u grad ili se seli, jer ovo besputno i zabačeno, sa zemljom slabe plodnsoti ne pruža mladima nikakvu perspektivu.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Vujanovo (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Gornje Brijanje (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Gornje Brijanje, ošpština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Selo Gornje Brijanje se nalazi na mestu gde se na severu zatvara pustorečki basen, na levoj obali Puste Reke. Locirano je na mestu najpovoljnijem za prirodna ljudska naselja; ima prostrano i plodno polje, tekuću vodu i brežuljakast teren pogodan sa vinograde, vićnjake, šumu i pašu.
Tip sela.
Gornje Brijanje je selo zbijenog tipa. Ima 6 mahala: Nasip, Srednji Šor, Cunga, Brođani, Likarci i Odžinci, koje su među sobom razdvojene seoskim sokacima.
Ime sela.
Po jednoj legendi, vlasnici sela Donjeg i Gornjeg Brijanja bila su dva brata istog imena – Barjam. Kada su se braća podelila između sebe, jednom je pripalo donje naselje i nazvano Donji Barjam, a gornje drugom bratu i dobilo ime Gornji Barjam. Vremenom se naziv Barjam pretvorio u Brijanje, pa su tako sela nazvana Donje i Gornje Brijanje.
Po drugoj legendi, na mestu gde je podignuto selo Brijanje, rastao je bujni burjan, pa je dobilo ime po ovoj biljci – Burjan – Brijanje.
Vode.
Pored sela Gornjeg Brijanja teče glavna tekućica ove oblasti – Pusta Reka, pošto primi vode svih pritoka sa teritorije cele Kotline. Pored vode tekućice, neposredno ispod sela utiče u Pustu Reku i potok Krušica, koji izvire iz hajdučkog Kladenca, pod Dobrom Glavom i natapa dolinicu koja pripada Gornjem Brijanju.
Blagodareći pritisku Puste Reke, izdanske vode su blizu površine i svaka kuća ima svoj bunar. U najnovije vreme, dve grupe kuća ovog sela, iskopali su bunare na lokalitetima Tronj i Luka koji se nalaze na višim terenima i iz ovih bunara plastičnim cevima doveli vodu u svoja dvorišta i kuće. Neke kuće koriste hidrofore kojima crpe vodu iz svojih bunara.
Zemlje i šume.
Atar ovog sela je veliki 949 hektara. Od ove površine oranice i bašte zauzimaju prostor od 689 hektara, voćnjaci 11, vinogradi 23, livade 30, pašnjaci 36, pod šumom je 116 a neplodno 44 hektara.
Zemljište nosi ove nazive: Cunga, Tronj, Luka, Šavaradin, Jezero, Bunarište, Jeketari, Grčka Šuma, Česta, Drenovački Rid, Lojza, Staro Selo, Rev, Gurgac, Kale, Sadikov Kal, Spasina Padina, Hajdučki Kladenac, Kaleniče, Pesine, Devet Bira, Zidine, Paprat i Koviljski Rid.
Postanak sela i pršlost.
Na lokalitetu Cunge dr Milutin Garašanin utvrdio je neolitsko nalazište na velikom prostoru iz vinčansko-pločničkog perioda. Za istoriju ovog kraja vema su značajni ostaci rimske tvrđave na ridu jugoistočno od sela. Po tragovima tvrđava je bila duga oko 500 metara a široka 100 metara. Unutar spoljašnjeg zida, naročito na severozapadnom delu, očuvani su zidovi od zgrada četvrtastog oblika u visini oko 75 santimetra. Među kamenjem od porušenih zidova utvrđenja i zgrada nalaze se odlomci starih tegula. Jedna meštanin iz Gornjeg Brijanja našao je među ovim ruševinama četiri metalna novčića; dva iz doba rismkog cara Aurelijana, jedan iz doba cara Galijena i jedna vizantijski novčić.
Hajdučki Kladenac i iznad njega lokalitet Crkvište su isto tako zanimljivi tragovi prošlosti ovog kraja. Kod kladenca su se sastajali hajduci dok je na mestu Crkvište sada mlad bagrenjar. Draško Krstić, učitelj u Pridvorici tvrdi da je pre desetak godina na istom mestu pronašao delove keramiičkog posuđa pa čak je jedan sud za vodu.
Na lokalitetu Gurgec, pri dnu rida koji se spušta ka Pustoj Reci, iznad samog potoka Krušice, postoji jedna šuplja stena. Po narodnom verovanju, ona je stanište samovila, koje u gluvo doba noći, pre izlaska sunca, svojom vanprirodnom moći leči novorođenčad od plača i drugih bolesti.
Poreklo stanovništva.
Iako na plodnoj zemlji i živoj saobraćajnici, Gornje Brijanje spada u grupu pustorečkih sela, čije stanovništvo opada, ali ne rapidno za razliku od drugih sela u okolini. Tako je ono 1953. godine imalo 168 kuća i 1013 žitelja dok je 1971. godine broj kuća iznosio 217 a broj stanovnika smanjen na 925. Ovo ukazuje na raspad porodičnih zadruga i usitnjavanje seljačkog radnog gazdinstva.
Sada u Gornjem Brijanju žive ovi rodovi:
-Ristići su starosedeoci – pod Turcima doseljeni sa Kosova.
-Smiljkovići su starosedeoci.
-Tasići su starosedeoci.
-Markovići su starosedeoci – pod Turcima doseljeni sa Kosova.
-Stanojevići su doseljeni iz Urviča – Vladičin Han.
-Cakići su doseljeni iz Trebešinja – Vranje.
-Videnovići-Garci su doseljenii iz Gara – Vlasotince.
-Jovanovići-Grci, Ašani, su doseljeni iz Grčke Makedonije.
-Đorđevići-Kozilci su iz sela Kozila – Vlasotince.
-Đorđevići drugi su doseljeni iz Ruplja – Crna Trava.
-Stojkovići-Jurkovići su iz Ruplja.
-Blagojevići-Odžinci su doseljeni iz Dobrog Polja.
-Tasići-Vranjanci su doseljeni iz Trebešinja.
-Vučkovići su doseljeni iz Crne Trave.
-Ristići drugi su doseljeni iz Crne Trave.
-Sokolovići su doseljeni iz Crne Trave.
-Mladenovići su doseljeni iz Gara.
-Krstići su doseljeni iz Crne Trave.
-Petkovići su doseljeni iz Lomnice – Vlasotince.
-Stefanovići-Jumerovi su doseljeni iz okoline Vlasotinca.
-Dimanići su doseljeni iz Vlasotinca.
-Mladenovići drugi su iz okoline Vranja.
-Stojanovići su doseljeni iz Gara.
-Milovanovići su doseljeni iz Bujšine - Grdeliča Klisura.
-Stojkovići drugi su iz Bujšine.
-Pavlovići su iz Bujšine.
-Markovići su iz Bujšine.
-Simonovići-Kostadinovci su iz Trebešinja.
-Jovići su iz Slatine – Kopašnica.
-Stojkovići-Zebinci su iz Slatine – Kopašnica.
-Mitrovići su doseljeni iz Broda.
-Stojanovići-Padežani su doseljeni iz Padeža – Grdelička Klisura.
-Stamenkovići su doseljeni iz Jelašnice kod Niša.
-Ignjatovići su doseljeni iz Padeža – Grdelička Klisura.
-Stojkovići drugi-Zebinci su iz Zebinaca.
-Mitrovići su iz Zebinaca.
Zanimanje stanovništva.
Osnovno zanimanje je zemljoradnja. Plodna zemlja je u dolini Puste Reke, uz primenu agro-tehničkih mera daje dobre rezultate. Seje se pšenica i kukuruz sa maksimalnim prinosom obeju kultura, kao i znatnim tržišnim viškovima. Baštovanstvo i porizvodnja krompira samo za domaće potrebe. Voće koriste za proizvodnju rakije, a vinogradi za vino i rakiju.
Stočarstvo je stajsko. Čuvaju po dve krave, prosečno po domaćinstvu. Ovaca ima malo. Za uzgoj svinja ima dobrih uslova ali se ne koriste.
Gornjobrijančani se bave pečalbarskim zanatom. Idu u velike gradove i rade sve poslove. U samom selu registrovano je 11 zanatskih radnji: tri stolara, kolar, bombondžija, pet zidara fasadera i jedan moler-farbar.
Omladina se školuje. Selo nema svoju školu pa đaci idu u susedno mesto Kosančić, udaljeno jedan kilometar.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Gornje Brijanje (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
↧
Poreklo prezimena, selo Gornje Konjuvce (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Gornje Konjuvce, ošpština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Gornje Konjuvce se nalazi na blagim padinama brežuljaka kojim se sa istočne strane najniža diluvijalna terasa u ovom delu Puste Reke i u aluvijalnoj ravni koju je između ovih brežuljaka izdvajala Konjuvačka Reka. Susedna sela su: Dubrava, Zlata, Zorovac i Donje Konjuvce.
Tip sela.
Selo Gornje Konjuvce je zbijenog tipa.
Ime sela.
O imenu ovog sela u narodu nema nikakvih legendi. Međutim, na severozapadnoj strani sela postoji potpis Konjarnik, što ukazuje da su se na njemu čuvali konji. Prima pričanju meštana na lokalitetu Bolnica postojalo je konjsko groblje. Selo Konjuvce bi, prema tome, mogloda bude naselje srpskih srednjovekovnih Vlaha, zaduženih za čuvanje konja nekog vlastelina. Kako ima dva Konjuvca, koje odvaja most na Konjuvačkoj Reci, ono uzvodeno je dobilo ime Gornje Konjuvce a ono nizvodno – Donje Konjuvce.
Vode.
Koz Gornje Konjuvce protiče Konjuvačka ili Mala Reka. U selu ima bunara a postoji i izvor u Petkanin Rid.
Postanak sela i prošlost.
Prvi pisani trag o Gornjem Konjuvcu ostavio nam je Fon Han u svom putopisu od Beograda do Soluna, u kome kaže da je Gornje Konjuvc 1858. godine imalo 17 arbanaških kuća, što nije tačno, jer se u Gornjem Konjuvcu za vreme Turaka postojale i dve srpske kuće, od kojih vode poreklo dva roda danas nastanjena u ovom selu.
Zemlje i šume.
Atar Gornjeg Konjuvca veliki je 639 hektara. Od ove površine oranice i bašte zahvataju 440, voćnjaci 24, vinoggradi 16, livade 37, pašnjaci 27, šuma 71 dok je neplodno 27 ara.
Zemlja nosi ove nazive: Petkanin Rid, Ploče, Livade, Preko Reke, Pod Selo i Mala Reka.
Poreklo stanovništva.
Iako na dobroj zemlji (crna ilovača), saobraćajnici i pored tekućice koja ne presušuje, Gornje Konjuvce je u postepenom opadanju. Ono je 1953. godine imalo 99 domova sa 571 stanovnika dok je u 1971. godini selo imalo 119 domova sa 425 stanovnika.
Sadašnje stanovništvo čine ovi rodovi:
-Stojanovići su doseljeni iz Vlasine.
-Ignjatovići su doseljeni za Vlasine.
-Grujići su sa Vlasine.
-Lepojevići su sa Vlasine.
-Jovići su starosedeoci.
-Mladenovići su starosedeoci.
-Savići su doseljeni sa Vlasine.
-Savići drugi su doseljeni iz Crvene Jabuke.
-Ignjatovići drugi su doseljeni sa Vlasine.
-Mladenovići drugi (Mitka Bugarin) ne znaju za svoje poreklo.
-Radovanovići su sa Vlasine.
-Radivojevići su sa Vlasine.
-Stojanovići drugi su sa Vlasine.
-Petrovići drugi sa sa Vlasine.
-Pejići su takođe sa Vlasine.
-Ivkovići su doseljeni sa Vlasine.
-Ilići su doseljeni sa Vlasine.
-Pejići drugi su doseljeni sa Vlasine.
Zanimanje stanovnika.
Konjuvčani seju na svojim oranicama pšenicu i kukuruz kao glavne kulture u kojima se javlja tržišni višak u znatnijem iznosu. Krompir sade samo za domaće potrebe. Bašte su im male kao u većini pustorečkih sela. U njima uzgajaju povrće sa sopstvene potrebe.
Od voća najviše ima šljiva vrste „šumadinka“. Peku rakiju koji prodaju u Bojniku i Leskovcu.
Od stoke čuvaju samo krave, po dve po domaćinstvu. Imaju nešto i ovaca. Svinje čuva svako domaćinstvo za svoje potrebe a tako isto i živinu.
Zemljoradnjom i stočarstvom se bave samo žene i starci. Mlađi ljudi idu na rad po raznim gradovima Srbije, naročito u Beograd, Leskovac i Niš. Omladina se školuje. U Gornjem Konjuvcu postoji osnovna škola za polaznike đaka i iz Donjeg Konjuvca. Četvororazredna je i istureno odeljenje škole u Bojniku.
U Gornjem Konjuvcu je 1974. godine bilo registrovano 11 zanatskih radnji: jedan kolar, bombondžija, kačar, tri stolara i pet zidara-fasadera.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Gornje Konjuvce (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Granica (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Granica, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Selo Granica se nalazi na severnom obodu pustorečke oblasti zaseljena na blagim padinama brežuljaka izvajanih na najnižpj diluvijalnoj terasi. Najviše tačke na tim okolnim brežuljcima imaju nadmorsku visinu od 382 metra, onaj južno od sela, a 385 i 390 ona dva na severu sela. Susedna sela su: Zorovac na jugu, Gornje Konjuvce na jugozapadu, Dubovo i Novo Momčilovo na severu (toplička sela), zatim Kare (topličko selo) i Ćukovac na istoku.
Tip sela.
Selo Granica je zbijenog tipa.
Ime sela.
Nema pouzdanih podataka koje bi ukazale zbog čega je ovako nazvano ovo selo. U okolini sela, na severu, postoji lokalitet Granica. To je jedan breg preko čije kote ide zamišljena granica pustorečke oblasti, odnosno to je vododelnica između sliva Puste Reke u Toplice. No, postoji mogućnost da se breg nazvao Granicom zbog toga što je na njemu rasla vrsta hrasta-granica. Moguće je da je selo dobilo svoje ime po imenom nedalekog brega Granica. Sve ostaje samo kao moguća pretpostavka.
Vode.
Kroz selo Granicu teče potok, na čijim obalama je zaseljena Granica. Izvorište ovog potoka nalazi se na jugozapadu sela, na lokalitetu Seliški Bunar. Ovaj potok teče pored sela Ćukovca, pa se ispod Kosančića uliva u Pustu Reku.
U selu ima bunara, a u zadnje vreme polovina sela je kaptirala izvorsku vodu na lokalitetu Seliški Bunar i načinila vodovod do sela.
Postanak sela i prošlost.
Srpsko selo Granica zaselilo se na ovom mestu za vreme Turaka. Najpre su ovde došla četiri brata iz toličkog sela Grudaša: Raka, Trajko, Cena i Petar. Načinili su svoje kolibe pokrivene slamom ispod arbanaškog sela, koje je postojalo na lokalitetu Seliški Bunar a Arbanasima davali deveti deo svojih useva. Izgleda da pomenuta braća nisu bili ni prvi ni jedini žitelji Granice. Pod Turcima je u Granici i osnivač sadašnjeg roda Ljubisavljevića – Ljuba. U tursko vreme se u Granici naselio Stojan Kolarac, osnivač sadašnjeg roda Kolarci.
Ovde je svakako i pre dolaska prvih naseljenika iz sela Grudaša i Majkovca, postojao srpsko naselje. O tome svedoče ostaci crkve nađeni na livadi Alekse Ilića. Livada se nalazi na putu za Zorovac. Posle Prvog svetskog rata stanovnici sela Granice su na ovom mestu su pronašli oltar stare crkve i krst, pa su na tom mestu podigli novu crkvu, koja je služila do Dtugog svetskog rata. Zna se da je crkva i Granica slavila Beli Petak.
Zemlje i šume.
Atar sela Granica je veliki 716 hektara. Od ove površine oranice i bašte zauzimaju prostor od 482 hektara, voćnjacima 19, vinogradima 19, livadama 26, pašnjacima 35, šumom 120 dok je neplodno 18 hektara.
Zemlja nosi ove nazive: Trševine, Azirovke, Ljubu Kurbać, Topolke, Manastir, Skoruše, Arnautsko Groblje, Vrnjive, Kladenačka Širina, Ašanske Njive, Dervišove Livade, Drum, Padina, Mrzašane, Ljuština, Špat, Živina, Planište, Dubovski Potok, Golema Širina i Čekrk.
Poreklo stanovništva.
U populacionom pogledu, Granica spada u ona sela čiji broj stanovnika blago opada. Godine 1953. godine u seli je živelo 569 stanovnika, dok ih je prilikom popisa 1971. godine bilo 494.
Danas u Granici žive ovi rodovi:
-Ilići su starosedeoci, doseljeni pod Turcima iz Grudaša, sela u Toplici.
-Ilići drugi su starosedeoci.
-Ilići treći su starosedeoci.
-Ljubisavljevići su starosedeoci.
-Stojanovići-Kolarci su nazvani po osnivaču roda Stojanu, doseljenom za vreme Turaka iz Majkovca.
-Micići su starosedeoci.
-Prokići su doseljeni iz topličkog sela Ćukovca.
Zanimanje stanovnika.
Glavno zanimanje je zemljoradnja. Obično se poseje pšenica na oko 150 hektara a kukuruz na oko 300 hektara. Tržišni višak otkupljuje PIK „Toma Kostić“ iz Leskovca, koji ima svoju prodavnicu u selu.
Krompir se uzgaja samo za domaće potrebe. Voće: šljive i malo krušaka. Vinogradi su zasađeni sortom „prokupac“ i malo „afus“. Sve za svoje potrebe.
Stočarstvo je stajsko. Obično se čuvaju krave, po dve po domaćinstvu. Ovaca ima malo. Svinja po 3-4 u proseku. Za pijacu samo prasad.
Pre Prvog svetskog rata u graničkom ataru je bilo mnogo hrastove šume, pa su je Bugari posekli i drva odvezli.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Granica (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Dobra Voda (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Dobra Voda, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Dobra Voda e nalazi pod samim Radanom, na gornjoj ivici diluvijalne terase i pravo podplaninsko selo. Iznad sela se uzdižu obrasli bukovom i hrastovom šumom Veliki i Mali Krš, zatim, niže od njih, kao džinovska kupa iznikla iz jezerskog dna nekadašnjeg Leskovačkog Jezera, Mali Kamen.
Tip sela.
Među livadama, gajevima hrastove i bukove šume, voćnjacima i njivama rasulo se selo čije su kuće i dvorišta okružene parcelama domaćinstva. Dobra Voda je izrazito razbijenog tipa, rasuto po zaravnima i brežuljcima blagog nagiba, uz makadamski put koji vodi u planinu Radan a jednim delom sa severa obilazi i ide rasedlinom između Radana i Vidojevice u pravcu Prolom Banje i Kuršumlije. Ovo selo ima svoje mahale: Gusinjci (prema Ivanju), Dobru Vodu, zatim Marino Kale koje je obrađeno kao zasebno naselje. Dobra Voda se graniči sa ovim selima: Magašem – čiji je zaselak nekada bila, Marinim Kaletom, Dragim Delom i Ivanjem.
Ime sela.
Po nekima Dobra Voda je dobila svoje ime po tome što je na postoru na kome je podignuto nalazio veliki broj izvora zdrave i pitka – „dobre“ vode. Po drugima selo je dobilo svoje ime po česmi koja se zove Dobra Voda na imanju Svetislava Mladeneovića.
Vode.
Kroz Dobru Vodu ne protiče ni jedna stalna tekućica, ali zbog toga ima dosta kladenaca: Dobra Voda kod Vučelića dva izvora; kod Glušca jedan izvor na imanju Mirka i Danila Manojlovića; na lokalitetu Izvor ima više kladenaca, na imanju Stamena Stefanovića takođe ima kladenaca.
Na teritoriji sela postoji lokalitet Blato. Na njemu je malo jezero u kome voda nikada ne presušuje. Obraslo je ševarom. Južno od jezera teče Magaška Reka, čija voda, ponekad, ulazi i u jezero. Jezero se može pretvoriti u idealan bazen.
U novije vreme izvestan broj domaćinstava kaptirao je neke od kladenaca i doveo vodu u svoja dvorišta.
Postanak sela i prošlost.
Sadašnje selo Dobra Voda nastalo je u prvoj deceniji ovog (XX) veka, pa nema svoju prošlsot. Lokalitet Dobra Voda je stariji od naselja. Sudeći po tome što se na ataru Dobre Vode na lokalitetu Vrbica nalazi Crkvište ili Crkvina, govori o tome da je u doba rane Vizantije ili srpskog srednjeg veka ovde bilo seosko naselje. O tome svedoče još i tragovi temelji nekadašnjih kuća, zatim tragovi vodenica.
Zemlje i šume.
Zemlja atara sela Dobra Voda ulazi u sastav katastarske opštine Magaš pa nije moguće odrediti njegovu veličini i namenu.
Zemljište nosi ov nazive: Izvor, Šupa, Ostrikovac, Vrbice-Crkvište, Kalkadžije, Delovode, Mali Kamen, Čukar, Blato, Garinsko i Drmec ili Mali Drmec.
Poreklo stanovništva.
Dobra Voda je imala 1953. godine 63 kuće i 389 stanovnika. Kod popisa 1961. u ovom selu je popisano 94 kuće sa 406 stanovnika a 1971. godine 92 kuće sa 329 stanovnika.
Današnje stanovništvo čine ovi rodovi:
-Radenovići sz doseljeni iz Plava – Crna Gora.
-Kovačevići su doseljeni iz Hercegovine.
-Manojlovići su doseljeni iz Hercegovine – okolina Gackog.
-Bajevići su iz Hercegovine.
-Đuraškovići su iz Đurine Reke – Plav.
-Damnjanci* su iz Hercegovine.
-Ropčevići su iz Hercegovine, doselili se iz Marinog Kaleta, potomci četvrtog Strunjaševog sina Roma (nejasno, op Milodan).
-Novovići su iz Crne Gore.
-Gaševići su iz Crne Gore. Najpre su bili u Gajtanu.
-Spahići su iz Crne Gore, najpre bili u Gajtanu.
-Markovići su iz Crne Gore, najpre bili u maćedoncu.
-Radovići su iz Crne Gore.
-Krstići su iz Crne Gore.
-Stefanovići su iz Crvene Jabuke, najpre bili u Magašu gde imaju rod.
-Stankovići su iz Crne Trave.
-Đorđevići su iz Crne Trave.
-Nikolići su iz Crne Trave.
-Mladenovići su iz Crne Trave.
-Mišići su iz okoline Vranja, najpre bili u Bučumetu.
-Vučelići, Pećanci.
*Po kazivanju Mirka Manojlovića i Stevana Damnjanca, rodovi Manojlovići i Damnjanci vode poreklo od Orlovića Pavla, pa su se nazivali Orlovići. Hrabri i ratoborni stalno su ubijali Turke, te je sultan izdao naredbu da se unište svi Orlovići. Da bi se sačuvali, Orlovići su promenili svoje prezime. Tako su jedni postali Manojlovići a drugi Damnjanci. Jedan od Manojlovića-Risto Manojlović bio je za vreme knjaza Danila hajdučki harambaša, pa je kao takav došao u Crnu Goru i postao perjanik i barjaktar knežev. Učesvovao je u čuvenoj grahovskoj bici, gde je i poginuo. U knjizi znameniti crnogorski i herrcegovački junaci nalazi se i ime Riste Manojlovića.
Iako je iseljavanje iz rodnog kraja mnogih današnjih naseljenika Puste Reke glavni razlog bio ekonomske prirode, bilo je i drugih razloga. Tako su naseljenici iz Plava i Gusiinja (naprimer rod Radenovići) došli u Srbiju da bi izbegli međusobna istrebljenja vršena obostrano u ovom delu Crne Gore između muslimanskog i pavoslavnog življa, dok neke porodice, posle okupacije Bosne i Hercegovine od strane Austrije nisu hteli da ostanu pod austrijskom vlašću već su se doselili u Srbiju.
Zanimanje stanovnika.
Sve do Drugog svetskog rata stanovnici Dobre Vode suse bavili zemljoradnjom i na svojim njivama sejali pšenicu, kukuruz, raž i ovas. Rađao je dobro i krompir „na novoj zemlji“. Sada je zemlja uglavnom napuštena. Radenovići su imali divan vinograd, sada je pašnjak. I pored toga što ima dobre uslove za stočarstvo i stoke je malo, jer nema ko da je čuva.
Stanovnici Dobre Vode, oni dinarskog porekla, nisu pečalbari. Tim poslovima se bave Crnotravci i Vranjanci.
Omladina ide u industriju, neki su vozači, neki su se u vojsci školovali i postali podoficiri i oficiri.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Dobra Voda (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Donje Konjuvce (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Donje Konjuvce, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Donje Konjuvce je podignuto na obalama Konjuvačke Reke, neposredno ispod Gornjeg Konjuvca, od kojeg je razdvojeno mostom preko Konjuvačke Reke na makadamskom putu Bojnik – Žitni Potok.
Tip sela.
Selo je podeljeno na 7 mahala: Vranjanci, Bajinci, Klisurci, Vlasinci, Karadci, Grujunci i Graovci. Selo je zbijenog tipa. Atar Donjeg Konjuvca graniči se sa atarima ovih sela: Crkvice, Rečice, Slavnika, Gornjeg Brestovca, Dubrave, Granice i Zorovca.
Ime sela.
Donje Konjuvce je staro srpsko selo, nastalo u doba srpske srednjovekovne države kao naselje vlastelinskih ljudia zaduženih za čuvanje konja, kako je objašnjeno za ime sela Gornjeg Konjuvca.
Vode.
Celom dužinom sela teče Konjuvačka reka. Osim ove tekućice, sa južne strane sela, na oko 500 metara, teče Pusta Reka, pa se selo našlo na obalama dveju najvećih tekućica cele oblasti.
U Donjem Konjuvcu, blagodareći pritisku Puste Reke i Konjuvačke reke, izdanske vode su blizu i izdašne, pa gotovo svaka kuća ima svoj bunar u dvorištu a ima i javnih-seoskih bunara sa dobrom pijaćom vodom. Neki Konjuvčani su pomoću hidrofora uveli tekuću vodu iz svojih bunara u kuću i dvorište kao česme, pa su tako i kupatila u kućama načinili.
Postanak sela i prošlost.
Fon Han je u svom putopisu od Beograda do Soluna naveo da je Donje Konjuvce 1858. godine imalo 20 albanskih kuća.
To je prva zabeleška o ovom pustorečkom selu. Po oslobođenju pominju ga Mita Rakić i Milan Đ. Milićević bez nekog osvrta na ovo selo osobitog značaja. Za vreme Turaka Arbanasi su u potpunosti zaposeli ovo srpsko selo, pa su ga, posle oslobođenja od Turaka ovih krajeva, napustili prodaviši svoje posede srpskim naseljenicima.
Na zapadu sela, na koti 314 metra, postoji prva crkva sa zidanim zvonikom posvećena sv. apostolu Pavlu. Pored crkve je bila zgrada osnovne škole. Crkva je u zapuštenom stanju, ispunjena vencima pomrlih Konjuvčana, a školska zgrada je u potpunom raspadanju. Međutim, Donjekonjuvčani izgrađuju zgradu sa svoju osnovnu školu na putu za Rečicu i Slavnik.
Na ulazu u Donje Konjuvce podignut je impozantan spomenik palim Konjuvčanima u toku dva svetska rata, a nedaleko od njega, u dvorištu zgrade u kojoj je smeštena mesna kancelarija, nalazi se bista narodnog heroja Đurđeline – Đuke Dinića, dok je uz spomenik bista narodnog heroja Voje Radića.
Zemlje i šume.
Atar sela Donjeg Konjuvca prostire se na 899 hektara, od koje površine oranice i bašte zahvataju prostor od 661 hektara, po čemu spada u najbogatija sela pustoreke oblasti. Voćnjaci zahvataju 20, vinogradi 15, livade 45, pašnjaci 20, šume 83 dok je neplodno 55 hektara. Zemlja je crkva i smeđa smonica.
Zemljište nosi ove nazive: Rebnice ili Jaz, Bolnice, Brestovačko, Razljevštine, Do Dubravačko, Karadačka Čuka, Rid ili Kod Groblja, Padina, Pod Crkvu, Smonica, Virovi, Granički Rid, Jazbine, Rustenska Širina, Novo Lozje, Mirine, Trševine, Staro Lozje, Bukovica, Polje, Preko Reku, Jazbine, Sredorek, Do Crkvičko, Na Preod, Cer, Gornje Livade, Bare, Babin Most i na Ćirino.
Poreklo stanovništva.
Posle Drugog svetskog rata selo Donje Konjuvce je bilo veoma napredno selo, puno preduzimljivih ljudi. Po broju radnji bilo je ispred Bojnika. Sada je u uočljivom opadanju. Godine 1953. u njemu jebilo 178 domova sa 899 stanovnika, 1961. godine imalo je 192 doma sa 755 stanovnika a 1971. godini 190 domova sa 686 stanovnika.
Današnje stanovništvo čine ovi rodovi:
-Pejići su poreklom sa Vlasine.
-Krstići su sa Vlasine.
-Nikolići su iz Džepa – Grdelička Klisura.
-Pejići drugi su poreklom sa Vlasine, doseljeni iz Gornjeg Konjuvca.
-Zlatkovići su poreklom iz Krive Feje, doseljeni iz Rečice.
-Ilići su doseljeni iz Granice.
-Cvetkovići su iz Dervena – Crna Trava.
-Stankovići su iz Džepa – Grdelička Klisura.
-Petkovići su doseljeni iz Klisure – bugarska granica.
-Lepojevići su iz okoline Džepa.
-Đorđevići-Džodini su iz Klisure – bugarska granica.
-Kostići su iz Grdeličke Klisure.
-Stanojevići (Velja) su iz Klisure.
-Ristići (ud. Persa) su iz Džepa.
-Krstići drugi su iz Crne Trave.
-Manići su nepoznatog porekla.
-Marinkovići (Milorad) su iz Dragog Dela.
-Dobrenovići su iz Klisure – bugraska granica.
-Milčići (Gojko, učitelj) su iz Slišana, poreklom iz Dobrog Polja.
-Grijići su iz Klisure.
-Veljovići (Sava) poljoprivredni tehničar, su iz Kuršumlije.
-Stojanovići (Dragoljub traktorist) su iz Granice.
-Stojanovići drugi su iz Rafune.
-Živko N je iz Rafune.
-Stojanovići treći (Velimir, prizetko) su iz Crkvice.
-Petrovići (Svetozar) su iz Mačkatice.
-Stojanovići četvrti (Stanko) su iz Radevca.
-Veličkovići (Stojanča) su iz Rafune.
-Stankovići drugi su iz Graova.
-Stankovići treći (Stanko) su iz Radevca.
-Krstići su iz Grdeličke Klisure.
-Markovići su iz Rafune.
-Stojiljkovići (Andra) su iz Drvodelja.
-Živkovići (Tomislav) su iz Dragog Dela.
-Anđelkovići-Džandarovi su sa Vlasine.
-Stankovići četvrti su iz Dubova.
-Vučići su iz Klisure.
-Ranđelovići su iz Klisure.
-Anđelkovići drugi-Dervenci su iz Dervena.
-Grujići su iz Gornjeg Konjuvca.
-Petrovići (Jovan) su sa Vlasine.
-Dojčinovići su iz Crne Trave.
-Stefanovići (Stanislav) su iz Radevca.
-Miltenovići su iz Crne Trave.
-Ristići su iz Strezimirovca – Bugarska.
-Simonovići su iz Lapotinaca.
-Stankovići su iz Radevca.
-Brankovići su iz Crne Trave.
-Tošići su iz Rače Kragujevačke.
-Sinići su sa Vlasine.
-Atanaskovići su iz Vlasine.
-Tadići su iz Vlasine.
-Momčilovići su iz Vlasine.
-Kostadinovići su iz Vlasine.
-Cvetkovići drugi (ud. Rada) su iz Crne Trave.
-Momčilovići drugi su iz Bajinca.
-Stanojevići (Blagoje) su iz Klajića.
-Nedeljkovići (Velja) su iz Klajića.
-Đorđevići su iz Viševca kod Vranja.
-Stošići su iz okoline Vranja.
-Simonovići su iz Ćurkovice – okolina Vranja.
-Stojanovići peti su iz Grdeličke Klisure.
-Miloševići su iz Radevca.
-Petkovići su iz Krive Feje.
-Ljubići su iz Starog Sela.
-Mihajlovići su iz Drvodelja.
-Stanojevići drugi su iz Preslapa.
-Mladenovići su iz Bajinca.
-Krstići-Stanišljovci su iz Crne Trave.
-Simonovići drugi su iz Ćurkovca kod Vranja.
-Mihajlovići drugi su iz okoline Vranja.
-Bogdanovići su iz Gadžine Mahale – Vlasina.
-Anđelkovići drugi suiz Bajinca.
-Petkovići drugi su iz Ravnog Dela – iznad Vlasotinaca.
-Cvetkovići drugi su iz Bajinca.
-Živkovići (Sava) su iz Dragog Dela.
-Cvetkovići treći (Stanijan) je iz Džepa.
-Radivojevići-Lalinci su iz Lalinovaca.
Romi:
-Zećirovići
-Tackovići.
Zanimanje stanovništva.
Kao zemljoradnici Donjokonjuvčani seju na svojim oranicama pšenicu i kukuruz kao glavne useve na kojima se javlja znatan tržišni višak. Imaju i krmno bilje – detelinu za ishrljanu svojih krava. Krompir samo za domaće potrebe. Povrće svih vrsta uzgajaju za svoje potrebe. Imaju živine. Od stoke čuvaju krave, u proseku po dve po domaćinstvu.
Zemlju oru društvenim traktorima i u privatnoj svojini. Žanju i vršu zadružnim kombajnima.
Vinograd ima malo. Grožđe sa sopstvene potrebe – vino i rakija. Od šljive šumadinke peku rakiju, koju i prodaju.
Donjekonjuvčani sada manje obraćaju pažnju na zemljoradnju, sa koju su vazana samo staračka domaćinstva ioko 5% omladine. Jedan deo omladine ide na školovanje, drugi na zanate. Muškarci postaju moleri i građevinari – zidari i tesari, potom automehaničari dok devojke idu u tekstilce.
U Donjem Konjuvcu pre rata je bilo 5 kovača, 4 kolara, 2 tišlera, 2 potkivača. 3 sekirača (prave sekire i motike), 2 pintera, 3 obućara, 3 opančara, 6 trgovačkih radnji i dve kafane. Ukupno 32 radnje, kao mala varošica. Danas u selu ima samo 3 ugostitelja, jedan kolar i jedan mlinar. Donje Konjuvce je počelo da zamire od kada se Bojnik pretvrio u admnistrativni i privredni centar bojničke komune.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Donje Konjuvce (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
↧
Poreklo prezimena, selo Dragovac (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Dragovac, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Dragovac se nalazi na desnoj obali Kameničke Reke i to na njenom ušću u Pustu Reku. Od Bojnika je odvojen dubokim koritom bujične Kameničke Reke.
Tip sela.
Selo je zbijenog tipa i leži u aluvijalnoj ravni pustorečke oblasti koja, od ovog sela, dobija oblik prostrnagog, ravnog i plodnog polja.
Ime sela.
Najverovatnije je ovo selo dobilo ime po svom osnivaču ili baštiniku.
Postanak sela i prošlost.
Dragovac je staro srpsko selo, koje je sačuvalo svoju srpsku etničku kompaktnost za sve vreme turske vladavine. Po logedni, ovo selo se najpre nalazilo na lokalitetu Stari Dragovac, koji se nalazi na jugu od sadašnjeg sela između puta za Bojnika i puta za Mrveš.
Na ovom lokalitetu, po samoj plastici zemlje, vidi se, da je tu nekada bilo ljudsko naselje. Osim toga postoji još nekoliko starih bunara. Najznačajniji trag ovog naselja jesu ostaci crkve, od koje su se sačuvali zidovi visine do dva metra, ozidani kamenom i vizantijskom opekom. Oko crkve stoje gomile opeke i kamena od porušenih delova zidova i zgrada oko crkve. Unutar crkve postoji jedan kapitel, postavljen tako da mu ravni deo stoji gore. Na ovom kapitelu ljudi pale sveće.
Na dnu severnog zida crkve sačuvao se lep od maltera sa tragovima živopisa.
Stari Dragovac se zove još i Kućište. Ovo drevno mesto se u davna vremena premestilo na lokalitet Leštar, na desnoj obali potoka Đace. Na tom mestu je izvor koji nosi naziv Devkazan.
Kroz Leštar je prolazio stari put Bojnik – Lebane, kojim su išli karavani sa raznom robom. U karavanima je bilo kamila, koje su pile vodu na ovom izvoru. Otuda naziv Devkazan, po kamili - devi.
U bregu je bilo „podruma“ čiji se tragovi i danas mogu uočiti. Tu su bile livnice raznog metala. U gradu je bilo mnogo trgovačkih i zanatskih radionica. Bilo je 90 papudžinica.
U današnjem Dragovcu je postojala crkva kod ušća Kamenčke Reke u Pustu Reku. Crkvu je neki Ciganin „opoganio“, pa se preselila u selo Donje Konjuvce, gda i danas postoji.
Kada je Fon Han 1858. godine prošao kroz Pustu Reku, u selu Dragovcu je zatekao 30 srpskih kuća.. U tom selu nije nikada ušao Arbanas, iako ih je bilo u Bojniku.
Po popisu stanovnika iz 1879. godine u Dragovcu je bilo 26 kuća sa 218 stanovnika.
Zemlje i šume.
Atar sela Dragovca je veliki 822 hektara. Na oranice i bašte pada 500 hektara, voćnjaci zauzimaju prostor od 5, vinogradi 8, livade 106, pašnjaci 92, šuma 79 dok je neplodno 32 hektara.
Zemljište nosi ove nazive: Više Selo, Ravna Šuma, Blatarnice, Kućište, Srednji Rid, Beli Breg, Trševine, Grčke Trle, Ledine, Đeren, Nešine Vrbe, Kuke, Jaz, Nad Jaz, Progon i Smuga.
Poreklo stanovništva.
Dragovac spada u onaj mali broj pustorečkih sela čije je stanovništvo u stalnom porastu; 1953. godine selo je imalo 743 stanovnika; 1961. – 785; 1971. – 986 stanovnika.
Sadašnje stanovništvo čine ovi rodovi:
Starosedeoci:
-Denići.
-Denići drugi.
-Zdravkovići – Vrčovići.
-Petrovići-Tačini-Gajdaši.
-Stankovići-Šljakini.
-Zdravkovići drugi – Domišljani.
-Stojkovići-Džamanci.
-Zdravkovići treći-Kurdžini.
-Stojiljkovići-Pešunci.
-Nastići-Pešunci.
-Miljkovići-Pešunci.
-Jankovići-Pešunci.
-Smiljkovići-Pešunci.
-Cenići.
-Đenići-Pešunci.
-Ivanovići.
-Marinkovići.
-Markovići.
-Minići.
-Arsići.
-Dimitrijevići.
-Marinkovići drugi.
-Marinkovići treći.
-Smiljkovići drugi-Milčanci.
-Kocići.
-Stankovići Drugi.
-Nikolići.
-Nikolići drugi-Rabatka.
-Stojiljkovići.
-Stojkovići drugi-Keljuši.
-Stojkovići treći.
-Aleksići, starosedeoci, prešli iz Bojnika.
Doseljenici:
-Stankovići (Vasilije) doseljeni iz Radevca.
-Kostići su doseljeni iz Donjeg Stopanja.
-Jovanovići (Nikodije) su nepoznatog porekla.
-Jovanovići drugi su doseljeni iz Ruplja.
-Mančići su doseljeni iz Pirota.
-Pejčići su iz Crne Trave.
-Anđelkovići su iz Crvene Jabuke.
-Stojković (Dragoljub) je došao iz okoline Vranja.
-Cakić Kostadin se doselio iz Lapotinca.
-Mišići su doseeljeni iz Mrveša.
-Stojiljkovići (Petko) je došao iz Obilića – Kosovo.
-Nikolić Vlada je iz prokupačkog kraja.
-Tasić (Ljuba) je iz Radevca.
-Nikolić (Živanka) je iz Bojnika.
-Stošić (Todor) je iz Suvog Polja – Zeletova.
-Stojanović (Dušan) je iz Lapotinca.
-Radovanović Božidar je došao iz Prokuplja.
-Mladenović Stojanče je iz Kamenice.
-Jovanović Milorad je iz Klajića.
-Nikolić Borisav je iz Klajića.
-Veličkovići su iz Popovca.
-Ilić Gradimir je iz Pridvorice.
-Jović Momčilo je iz Ravne Banje.
-Gligorijević Milutin je iz Slavnika.
-Ilić Boško je iz Crne Trave.
-Miljkovići su iz Pridvorice.
Romi:
U Dragovcu živi najveća romska grupa u Pustoj Reci. Nju čine ovi rodovi:
-Ferizovići.
-Kurtići.
-Bajramovići.
-Stajići.
-Tafići.
-Demirovići.
-Mestanovići.
Po zanimanju su muzikanti, poljoprivrednici, neki rade u inostranstvu dok nekoliko siromašnih živi od socijalne pomoći.
Zanimanje stanovnika.
Dragovčani se bave zemljoradnjom. Seju ppšenicu, kukuruz, ječam. Sade krompir sa domaću potrebu. Pasulj kao podkulturu. Imaju malo vinograda i voćnjaka.
Od stoke čuvaju po dve krave u proseku. Svinje samo za svoje potrebe, ovaca skora da i nema. U celom selu ima 20 konja.
Bave se zanatima. Pečalbare. U samom seluima 15 registrovanih radnji raznih zanata: 4 zidara-fasadera, 2 fotografa, 2 sodadžije, 2 tesara, potkivač, bojadžija, staklorezac, poslastičar i berberin.
Polaznici osnovne škole pohađaju osmogodišnju školu u Bojniku.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Dragovac (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Dubrava (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Dubrava, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj i tip sela.
Prostor između Puste Reke na jugu i Zlatne Reke na severu, koje u ovom delu teku približno pararelno, imao je na zapadu staro srpsko selo Bublicu a na jugu oba Konjuvca. Unutar tog prostora nije bilo naselja, a zemlja je bila sva pod hrastovom šumom – dubovima, od kojih su neki bili toliko debeli, da ih tri čoveka ne bi mogla obuhvatiti. Po tim dubovima ovo međurečje zvalo se Dubrava, a i sada nosti taj naziv na generalštabnim kartama. U šumi je bilo mnogo divljači; vukova koji su se kretali u čoporima i do 25 u broju, zatim jelena i druge divljači. Kada su prvi hercegovački naseljenici odlučili da se u ovom moru hrastove šume, u ovoj dubravi nasele Hercegovci i Crnogorci, čija su sela obično razbijenog tipa, novo selo Dubrava je drumsko naselje, sa kućama sa obe strane širokog šora, zbijenog tipa. Okolna sela su: Bublica, Brestovac, Zlata, Gornje i Donje Konjuvce.
Vode.
Dubrava je zaseljena na grbini jednog spleta od brežuljaka koje su atmosferske vode stvorile tokom vekova na nižoj diluvijalnoj terasi što se u pravcu istoka spušta počev od sela Bublica. Tekućica na ovom prostoru nema a atmosferska voda se sliva delimično ka Pustoj Reci a delimično ka Zlatnoj i Konjuvačkoj reci.
Iz prošlosti sela.
Dubrava je novo pustorečko naselje. Podignuli su ga hercegovački i crnogorski naseljenici između 1902-1904. godine.
Hercegovci su došli 1902. godine a Crnogorci 1904. godine. Prvi su se ovde naselili rodovi.: Kovačevići, Nikolići i Jankovići. Za njima su došli Crnogorci Krivokapići, Vujačići i drugi. Naseljenici su se najpre latili posla da iskrče šumu i podignu svoje domove. Na krčevini su sagradili svoje selo oko šora pravca istok – zapad. Šor je širok i prav, a sredinom je kasnije izvaljan put, kojim danas dolazi autobus.
Zemlje i šume.
Atar sela Dubrave je velik 305 hektara, od koje površine oranice i bašte zahvataju prostor od 224, voćnjaci 3, vinogradi 2, livade 6, pašnjaci 24, šume 33 dok je neplodno 13 hektara.
Zemlja nosi ove nazive: Prisoje okrenuto ka jugu i Osoje nagnuto ka severu. Oba ova toponima su njive i placevi sela Dubrava.
Poreklo stanovništva.
Danas Dubrava nije više Hercegovačko i Crnogorsko naselje. U novije vreme u ovo selo su se stali naseljavati Vranjanci. Ti novi naseljenici su pojačali populaciju ovog naselja, koja je bila u vertikalnom opadanju. Evo kako je izgledalo raseljavanje Dubrave: 1953. godine u ovom selu je bilo 35 kuća sa 157 stanovnika; 1961. godine – 32/118 a 1971. 21/63.
Danas u Dubravi žive ovi rodovi:
Hercegovci:
-Nikolići.
-Jankovići.
-Kovačevići su se odselili.
Crnogorci.
-Krivokapići su iz Trešnjeva (Trešnjevika).
-Banićevići su iz okoline Nikšića.
-Vujačići su iz Grahova.
-Bulajići su iz okoline Nikšića.
-Milovići su iz okoline Grahova.
-Golubovići su oiz okoline Nikšića.
-Vujičići su iz Grahova.
-Buljanovići (Blagoje) su poreklom iz Plava ili Gusinja.
Vranjanci.
-Petkovići su doseljeni iz Krive Feje.
-Đorđevići su iz Krive Feje.
-Marinkovići su iz Krive Feje.
-Markovići su iz Krive Feje.
-Filipovići su iz Krive Feje.
-Mladenovići (Sima) su poreklom iz Bugarske, ovde doseljeni pre 18 godina iz Dobre Vode.
-Jovići (Stojanča) su poreklom iz Krive Feje, ovde došli iz Ivanja.
-Stankovići su iz Garinja kod Džepa.
Zanimanje stanovnika.
Dubravčani seju na svojim njivama pšenicu, kukuruz, ječam i ovas. Sade i krompir. Pošto nemaju livade seju detelinu za ishranu stoke.
Od stoke čuvaju krave. Pojednina domaćinstva imaju po dva grla, ali ima kuća koje nemaju ni jedno. U celom selu ima 2 konja i 5-6 ovaca. Živinu ima svaka kuća.
Šume su im u osoju. Imaju malo voćki.
Omladina se škluje; ide u vojne i druge škole, studira medicinu, uči za prosvetne radnike.
U selu žive staračka domaćinstva koja žive od penzija – boračkih i radnih.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Dubrava (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Đinđuša (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Đinđuša, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Đinđuša se nalazi delimično na jugoistočnimm padinama spleta brežuljaka, koji u ovom delu Leskovačke Kotline razdvajau pustorečku ravan od jablaničkog basena, a delimično u aluvijalnoj ravni Puste Reke na mestu gde ona pravi veliki luk, ostavlja istočni pravac svoga toka i uzima kurs u pravcu severa. Kroz selo prolazi asfaltirani put Leskovca i Bojnika, udaljeno od Leskovca 16 kilometara a od sedišta komune Bojnika 6 kilometara.
Tip sela.
Đinđuša se selo zbijenog tipa i ima šest mahala: Murđinu na severu, Šopsku na jugu, Belijarsku uz potok na jugu, Veležansku prema groblju i Panjevačku i Berdujsku ka zapadu.
Ime sela.
Po legendi koja je u narodu učuvana, Đinđuši je ime ddao Turčin na čijem se spahiluku ovo selo nalazilo. Naime, Turčin se podsmevao srpskim ženama što su se raznim minđušama-đinđuvama kitile, pa je po đinđuvama selu nadenuo ovo ime.
Vode.
Selo Đinđuša je zaseljeno na obali Puste Reke. To je glavna tekućica pored sela i kroz ceo pustorečki basen. Osim ove reke, kroz selo i njegov atar teku vode ovih potoka: Samkin Zabel, Ibrin Potok i Liparski ili Šipski Potok.
Blagodarući pritisku Puste Reke izdanske vode su blizu pa svaka kuća ima bunar dubine 10-15 metara. U novije vreme pojedina domaćinstva putem hidrofora uvode vodu u kuću.
U ataru ovog sela ima nekoliko kladenaca od kojih su najvažniji: U Lipar, Macina Arnica i Smakin Zabel.
Zemlje i šume.
Zemljište Đinđuše, naročito one u dolini Puste Reke, spada u najplodnija zemljišta ovog regiona. U ravnici su njive i livade a na kosama brežuljaka vinogradi i zabrani.
Zemlja nosi ove nazive: Golica, Zuka, Sorce, Malo Polje, Preko Potok, Crne Kruške ili Crkvišta, Treševine, Lapotinski Put, Popov Zabel, Lipar, Po Strani, Ibraimov Potok, Lozjarski Breg, Arnica ili Mecine Arnice, Mičine Arnice, Pertatsko, Kamenita Čuka, Čair, Odžine Njive, Ograđe, Šip, Poreske Glave, Streljanik, Ajdinov Zabel ili Mirčin Breg i Kovaljište.
Postanak sela i prošlost.
Položaj sela Đinđuša je mogao biti pogodan iz davnina za čoveka i njegovo obitavanje; to su pitomi brežuljci, šume ilivade, slatke vode u reci, potocima i barama. Bilo je obilate paše na sve strane i divljači, u vodama mnogo riba, barskih ptica. Zbog toga se ovde nastanio čovek praistorije od kojih se sačuvao trag ne mastu zvanom Sorce, onom povijarcu u pravcu Lapotinca, koji se blago spušta prema Pustoj Reci. Pronađeni su fragmenti keramike vinčansko-pločničkog karaktera a uz to i kremenog oruđa. Očigledno je ovde bila neseobina iz mlađem kamenog doba.
Ovako pogodno mesto za lovački i stočarski narod, kakvi su bili Sloveni, privukao je naše rane pretke, pa su se oni u Đinđuši nastanili što dokazuju tragovi po nazivima zemljišta – Mecina i Mirčina Arnica.
U polju, zapadno od sela, u pravcu Pridvorice, uoči Prvog balkanskog rata, otkopani su temelji apside pravoslavne crkve, kod koje je na zapadnoj strani pronađen nekadašnji bunar. Na Veliki Petak narod dolazi i vodom iz bunara pere oči, verujući da je ona lekovita.
Albanci su krajem XVIII veka došli u Đinđušu, zatečene porodice su pretvorili u svoje čifčije, sve do oslobođenja do 1878. godine, a zabeleženo je 1884. godine u Đinđuši 12 kuća.
Poreklo stanovništva.
Đinđuša danas broji oko 200 domova i spada u naprednija sela Puste Reke, čije se stanovništvo ne raseljava.
Stanovništvo ovog sela čine sledeći rodovi:
-Barduljci su iz Bardulja kod Ljuborađe, doseljeni 1890. godine.
-Džobanjci su iz Bošnjaka, bili su argati Albanaca, pa se posle 1878. naselili nazemlju svojih čitluk-sahibija.
-Nikolinci su porkla kao i Džobanjci.
-Mihajlovići-Nakini su iz Bošnjaka, kao i Džobanjci.
-Petrovci su iz Bošnjaka, kao i Džobanjci.
-Mickovi su iz Brezovice – Vlasotnice.
-Ilići su starosedeoci.
-Glišići su iz Leskovice kod Ljubeređe.
-Dimitrijevići-Stojadinovi su iz Leskovice.
-Mladenovići su iz Leskovice.
-Pindaci su iz Leskovice.
-Živkovi su iz Bošnjaca zaseljeni su odmah po odlasku Turaka.
-Raskovi su iz Leskovice.
-Lenkini su iz Leskovice.
-Đikići su iz Leskovice, doseljeni 1885. godine.
-Milan Asanović, Rom, se doselio iz Plavca.
-Darkovčani su iz Darkovca.
-Antini su iz Makedonije, okolina Velesa, doseljeni 1872. godine.
-Brkinci su iz Bošnjaka.
-Dangupci su iz Bošnjaka.
-Simonović Dragoljub je iz Krčmira.
-Milanovi-Ražani su iz Plavca.
-Milenkovci-Kolarci su iz Krčimira.
-Veličkovići su iz Leskovice – doseljeni iz Ljuborađe 1917. godine.
-Cvetkovići-Acini su iz Bošnjaka.
-Veljkovići-Sinđini su iz lapotinca, došao 1929. kao prizetko.
-Ilić Aleksandar je iz Milanova, prizećen 1954. godine.
-Mitić Stojilko – Cile Mrveški je starosedelac, ali ga je majka prilikom preudaje vodila u Mrveš.
-Novkovi-Čičkovi (Čičko – čiča sa brkovima) su iz Orao Dola kod velesa, doseljeni 1872/73. godine.
-Petrovići-Stankovi su iz okoline Velesa – Orao Dom doseljeni 1872. godine.
-Damnjanović Borko je iz Turekovca, posinjen u Đinđuši.
-Zlatanovići-Baba Sikini su iz Lapotinca.
-Veljkovići su iz Bošnjaka.
-Mitići su iz Crvene Jabuke.
-Stojkovići, od kojih je Dragoljub kačar, su iz Crvene Jabuke.
-Midžarovi su iz Bošnjaka.
-Stojilković Milorad je iz Kukavice – Vlasotince.
-Stošić Nikola, prizećen iz Suvog Polja, veerovatno je poreklom Vranjanac.
-Zdravkovići-Duncini su starosedeoci.
-Cvetković Dragutin-Stojnin je iz Bošnjaka.
-Cvetković Vladimir je iz Bošnjaka.
-Zdravkovići-Tošini su iz Bošnjaka.
-Jovanovići-Bugarci su iz okoline Trna u Bugarskoj.
-Šavalci su iz okolne Prilepa.
-Mirčini su iz sela Lepče kod Prilepa.
-Mitrovići-Denčini su iz Bošnjaka.
-Stanković (Ljubomir)-Tolini je prizećen iz Pridvorice.
-Stanković Ilija je iz Ploča.
-Zdravkovići-Baba Ružini su iz Bošnjaka.
-Veličkovići-Brezovčani su iz Brezovice.
-Đorđević (Todor), potkivač, je iz Klajića, prizećen.
-Deda-Tošini su doseljeni iz Leskovice kod Ljuberađe.
-Cvetković (Ilija) je iz Predejana, prizećen.
-Tatarci su doseljeni iz Prekopčelice.
Zanimanje stanovništva.
Glavno zanimanje je zemljoradnja. Seju pšenicu i kukuruz, kao glavne useve. Svako domaćinstvo čuva u proseku po dve krave, zbog čega su primorani da seju detelinu. Vinograda imaju 27 hektara, pa su Đinđušani, posle Stubljanaca i Lapotičana, najveći proizvođači grožđa u Pustoj Reci. Odlični su proizvođači bostana. Od pre dve godine uzgajaju jagode. Od povrća proizvode luk i papriku. Gaje i duvan.
Mnogi od njih su vešti zidari, pa rade na građevinama u Beogradu i Leskovcu. Imaju i zanatlija, i to: pet štrikerki, jednog kolara, dva kovača, dva krojača, jednog stolara, jednog kačara, dvojicu traktorista i jednog mlinara.
Povezani u autobusom sa Bojnikom i Leskovcem.
Imaju četvororazrednu školu, istureno odeljenje u Bojniku.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Đinđuša (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Zeletovo (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Zeletovo (Suvo Polje), opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Zeletovo se nalazi na najnižoj diluvijalnoj terasi pustorečke kotline koja se, istočno od sela, blago spušta u ravan Puste Reke.
Tip sela.
To malo selo od 45 domova, poređanih u obliku potkovice, zbijenih dvorišta, u kojima su kuće i ostale ekonomske zgrade svakog domaćinstva. Selo je podignuto na utrinskom zemljištu starog susednog sela Plavca pokrivenog hrastovom šumom. Od ove šume je ostalo desetak hrastova na zemljištu koje je i danas prazno i leži u jugozapadnom uglu seoskog prostora. Na tom prostoru je škola a i spomenik palim borcima NUOP i žrtvama fašizma sa bistom narodnog heroja Stanimira veljkovića Zeleta.
Ime sela.
Do 1974 godine selo Zeletovo se zvalo Suvo Polje, pa pod nazivom i sada nalazi u svima kartama ovog regiona. Međutim, 1974. godine, odlučeno je da se selo nazove imenom jednog od organizatora ustanka i partijskog rukovodioca leskovačkog područja Stanimira Veljkovića Zeleta, rodom iz Suvog Polja.
Postanak sela i prošlost.
Zeletovo je novo naselje. Osnovano je na prostranoj utrini do tada nenaseljenoj. Teren na kome je selo podignuto je bez reke i rečice, blagog nagiba prema Pustoj Reci, pa je zbog toga dobilo ime Suvo Polje. Selo su osnovili naseljenici sa izvorišta reke Pčinje, okoline Trgovišta. Potomci tih prvih naseljenika i danas čine glavne rodove ovog naselja.
Vode.
Niti kroz selo, niti u njegovj blizini ima ma kakve tekućice kao što obično biva kod seskih naselja. Pusta Reka je udaljena od sela vipe od jednog kilometra. Selo se za potrebe ljudi i stoke služilo vodom iz bunara a u zadnje vreme izgrađen je vodovod. U aluvijalnoj ravni Puste Reke je iskopan bunar, pa se iz ovog bunara pomoću hidrofora voda izbacuje u rezervor iznad sela zapadno od današnje škole, odakle se, prirodnim padom, odvodi u svaku kuću. Voda iz vodovoda je korišćena i za česme sa dve slavine u vidu oborenih testija od bronze koje su vešto uklopljene u spomenik palim borcima i žrtvama rata i fašizma.
Zemlje i šume.
Zeletovo ima mali atar od svega 340 hektara. Oranice i bašte zahvataju 211 hektara, voćnjaci 2, vinogradi 7, pašnjaci 29, šume 50 dok je neplodno 14 hektara.
Zemlja nosi ove nazive: Čukar-Selo, Jezero, Modra Glava, Širine, Gligorine, Dugačke Njive, Ispod Nasip, Trševine, Radojkovo i Gornji Delovi-Prisoje.
Poreklo stanovništva.
Po popisu stanovništva iz 1971. godine Zeletovo je imalo 42 kuće i 161 stanovnika. Prema popisu iz 1953. godine broj kuća je bio isti – 42 ali je u selu živelo 261 stanovnik, što znači da je u zadnjih 18 godina broj stanovnika smanjen za stotinu ljudi, odnosno za preko jednu trećinu ukupnog broja stanovnika.
Stanovništvo Zeletova čine ovi rodovi:
-Veljkovići-Džidžini su doseljeni iz Đermana – Trgovište.
-Krstići-Krleži su iz sela Luke – Kriva Palanka.
-Mitrovići su iz Cmiljana na Kosovu.
-Ilići-Biljaf su iz Đermana – Trgovište.
-Jovanovići-Veljkovići-Čoljaci su iz Đermana – Trgovište.
-Stošići-Policajci su iz Leskice kod Krive Palanke.
-Jovanovići-Kurcupi su iz sela Luke kod Krive Palanke.
-Stanisavljevići-Lisaci su iz Đermana – Trgovište.
-Pavlovići-Čoljaci su iz Đermana – Trgovište.
-Kostići-Beljaci su iz Đermana – Trgovište.
-Kitanovići-Dibraci su iz Đermana – Trgovište.
-Cvetkovići-Došljaci su iz Đermana – Trgovište.
-Bogdanovići-Juruci su iz Bresnice – Trgovište.
-Mihajlovići – Adžilojci su iz Stajovca – Trgovište.
-Đošići-Džide su iz sela Luke kod Krive Palanke.
-Mitrovići – Cuculci su iz Đermana – Trgovište.
-Milovanović (Mihajlo)-Erlez je iz Mijajlice.
Rodovi po redu peti (Jovanovići – Čoljaci) i pod devet (Pavlovići – Čoljaci) do Drugog svetskog rata prezivali su se Veljkovići; isto tako rodovi Petkovići i Bogdanovići-Juruci potiču od istog pretka.
Svi ovi naseljenici napustili su rodni kraj i došli u Pustu Reku zbog represalija Turaka i bugarskih komita, kao i iz ekonomskih razloga; došli su na ravnu i plodnu zemlju.
Zanimanje stanovnika.
Glavno zanimanje je zemljoradnja. Od stoke čuvaju samo krave i svaka porodica par svinja za domaće potrebe. Omladina i stariji zdravi ljudi idu u pečalbu i tako steknu u starosti penziju. Neki imaju i boračku penziju.
U selu postoji četvororazredna osnovna škola kao istureno odeljenje omogodišnje škole u Bojniku. Školska zgrada je prosta građevina-kovanica, pa se meštani spremaju da podignu novu školu od pečene cigle. Uz školu je mala bašta u kojoj učitelj Radisav Mančić gaji najnužnije povrće.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Zeletovo (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
↧
Poreklo prezimena, selo Zorovac (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Zorovac, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Ovo malo selo od svega dvadesetak kuća nalazi se na valovitom zemljištu čija se nadmorska visina kreće između 347 i 382 metra, na oko sedam kilometara severno od Bojnika. Susedna su mu sela: Granica na severu, Obilić na severoistoku, Plavce na istoku, Gornje i Donje Konjuvce i Mala Crkvica na jugu.
Ime sela.
Zorovac je dobio ime po kraljici Zorki, ženi Kralja Petra I, a kćeri crnogorskog Kralja Nikole.
Vode.
Van puteva, Zorovac je daleko i od tekućica u ovoj oblasti. Za nevolju, u ovom selu se teško nailazi i na izdansku vodu, tako da celo naselje ima samo jedan bunar, koji leti presuši.Stoga stanovnici ovog sela hvataju kišnicu, kojom se služe za mnoge svoje potrebe u vodi.
Zemlje i šume.
Atar ovog malog sela je isto tako mali; ima svega 119 hektara. Od ove poršine pod šumom su tri hektara, isto toliko pod livadama a ostalo je obradiva zemlja.
Zemlja nosi ove nazive: Balićeve Livade, Na Petrovo, na Brdo, na Božovo.
Postanak sela i prošlost.
Zorovac je zaseljen početkom XX veka. Prvi doseljenici došli su iz Crne Gore 1904 godine. Zemljište je bilo pod šumom i pašnjacima. Doseljenici su iskrčili šumu i tako stvorili dvorišta za svoje kuće i njive. Prve njive obrazovane su na krčevini, donosile su dobar plod. Paše je bilo u izobilju za mali broj doseljenika i njihova stada. Vremenom se iscrpljivala zemlja pa je davala manje roda. Danas njive Zorovca ne daju vusoke prinose jer je stajskog đubriva malo a veštačko skupo.
Poreklo stanovništva.
Do pedesetih godina ovog veka, Zorovac je bio čisto crnogorsko naselje. U njemu su živeli rodovi prvih doseljenika: Žižići iz sela Miloševića pod planinom Vojnik blizu Šavnika; Malovići iz Drobnjaka, Lakićevići-Cuce, Todorovići-Morače: Škiletići-Pješivci. Prva četiri roda doselila su se u Zorovac 1904. godine a Škuletići 1912. godine.Od Crnogoraca je u Zorovcu živeo i Milorad Petrović, koji se kasnije naselio naselio u Donjem Konjuvcu, gde sada ima svoje potomke. Pedesetih godina selo menja karakter čisto crnogorskog naselja; Crnogorci se sele u Leskovac i druge gradove u Srbiji a njihova imanja kupuju novi naseljenici. Tako se prvi Vranjanac Milorad Krstić naselio u Zorovcu 1953. godine. Pre dolaska u Zorovac, Milorad je živeo u susednom selu Plavcu, gde su mu preci došli iz vranjanskog sela Surdula 1908. godine. Milorad se oženio Crnogorkom Jovankom Žižić i došao na njeno imanje.
Sada u Zorovcu žive ovi rodovi:
-Žižići su iz okoline Šavnika, doseljeni 1904. godine.
-Malovići su iz okoline Nikšića – Drobnjaci, doseljeni 1904. godine.
-Lakićevići-Cuce su doseljeni 1904. godine.
-Todorovići-Moračani doseljeni su 1904. godine.
-Škuletići-Pješivci doseljeni su 1912. godine.
-Krstići-Vranjanci doeljeni su 1953. godine, prizetko.
-Stankovići su iz Kostadinca (Kosovo) doeljeni 1955.. godinee.
-Kovačevići-Ere su iz Vlasova (Prolom Banja) su doseljeni 1956 godine.
-Tasići su iz jablaničkog sela Radevca, doseljeni 1960. godine.
Zanimanje stanovništva.
U selu su staračka domaćinstva. Glavno zanimanje je zemljoradnja. Seje se pšenica ikukuruz. Ima nešto vinograda, i to na manjim površinama. Imaju nešto šljivika. Od komina i šljiva peku rakiju. Ispeku po stotinu litara rakije i to popiju. Omladina je napustila selo i zaposlila se u fabrikama, armiji i miliciji.
Od stoke čuvaju u proseku po dve krave, 1- 2 svinje i nešto živine, sve za domaće potrebe.
Deca školskog uzrasta, koliko ih još imaju u selu, pohađaju niža odeljenja osnovne škole u selu Granici a viša odeljenja u Bojniku.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Zorovac (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Ivanje (Bojnik)
Poreklo stanovništva naselja Ivanje, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Ivanje je podplaninsko selo, mada ne onako izrazito kao što su Obržda i Dobra Voda. I nad njim se nadvio šumoviti Radan, ali ne onako neposredno, kao što se nad Obraždom nadnela Petrova Gora sa svojim najvišim visom Velikim Petrovcem. Iako je Ivanje podignuto na najvišoj diluvijalnoj ravni Leskovačkog Jezera, ono je u nižoj zoni ove terase koju su, vekovnim radom, gorski potoci sa Radana već izbrazdili i u njoj storili duboke dubodoline. Iznad sela terena je ravniji.
Tip sela.
Po svome tipu, Ivanje je prava kopija sela iz koga su se naselili preci njihovih stanovnika – Crne Trave, sa mahalama, koje su jedna od druge odvojene, ali same za sebe one su tipa zbijenih kuća. Pojedina mahale nose imena po nazivima mahala starog zavičaja ili po rodovima naseljenim u njima, kao što je to i u starom zavičaju bilo. Tako imamo ove mahale u Ivanju: Selo u centru, Golousci, Ridarci, Zlatnici, Imenkini.
Naziv sela.
Ime sela Ivaanja potiče od vlastite imenice muškog roda Ivan. Po legendi selo je pripadalo kosovskom legendarnom junaku Ivanu Kosančiću, kao njegov leno i dobilo njegovo ime. Legenda o imenu sela Ivanja nije daleko od istorijske istine, jer spada u grupu starih pustorečkih sela, koja se pominju u dokumentima iz prve polovine XV veka.
Vode.
Kroz selo protiče Ivanjska Reka čije je izvorište duboko na Radan planini, na lokalitetu Krajnji Oman ili Partizanska bolnica, gde postoje dva izvora.
Pošto se oslobodi klisure i dopre do ravni Leskovačke Klisure, njegova voda se cepa u dva kraka, levo ja Magaška Reka, desno je Ivanjska Reka. Mesto gde se voda deli nosi naziv Delivode.
Po legendi, voda je podeljena veštačkim putem, što su učinili stanovnici Magaša i Ivanja. Ivanjčanima je pripao manji vodeni tok. Do deobe vode došlo je posle ogorčene bitke ova dva sela, u kojoj je poginulo devetoro ljudi oba sela. Posle bitke zavađena sela su se naravnala i vodu odelila kakao i sada teče. Sve poginule sugrađane su sahranili na mestu bitke i nad svakim grobom je postavljen kameni spomenik na mesti Delivode.
Ivanjska nizvodno prima sa desne strane vodu Borinske Reke.
Izvori ili kladenci su u ovom selu veoma česti: Golubovac, Imenci, Selo, Đurčijski Kladenac, Ridarski Kladenac, Čabura, Stubla i Goleški Izvore. Zbor obilja izvorsk vode, Ivanjčani nisu kopali bunare, ali su izgradili vodovod i svaka druga kuća ima česmu.
Postanak sela i prošlost.
Mita Rakić je u svojoj studiji „Iz Nove Srbije“, odmah posle oslobođenja od Turaka zatekao selo pusto i popaljeno. Krozovaj deo vodio ga je „čiča Zenel, Arnautin“ koji mu je pokazao jedno crkvište, gde postoji samo zid od vrata a sve ostalo je porušeno. Crkviššte se nalazi la lokalitetu Golubovac. Tu je bio srpski srednjovekovni manastir, gde su svraćali hajduci na hranu i obaveštenja o kretanju Turaka. Turci su spalili manastir.
U Ivanju postoji još jedno crkvište, na kome se i danas nalazi u zapuštenom stanju.
Prvi pisano spomenik o selu Ivanju ostavio je Dubrovčanin, trgovac iz Novog Brda, Mihajlo Lukarević u svojoj knjizi dužnika među kojima ima i meštana Ivanja i to u najvećem broju, što potvrđuje da je selo Ivanje još u prvooj polovini XV veka (1438. godina) bilo značajno selo, da je imalo žive trgovačke veze sa Novim Brdom. Da je bilo značajno selo potvrđuje i činjenica o raznostranom privrednom aktivnošću što dokazuje golema troskovišta gvozdene rude na mestu zvanom Sokolova Livada.
Nedaleko od Ivanja, na Ivanjski livadama, nalazi se Partizanski dom u alpskom stilu, usred bujne šume i cvtnih livada. Sjajan kutak za odmor i rekreciju
Zemlje i šume.
Atar sela Ivanja graniči se sa atarima Vujanova, Magaša, Dobre Vode, Obražde, Majkovca i Orana. Prostran je 953 hektara, od čega na oranice i bašte pada 293, livade 210, šume 381, voćnjake 23, vinograde 5, pašnjake 23 dok je neplodno 18 hektara.
Zemlja nosi ove nazive: Majkovačka Strana, Goluški, Stranje, Mira, Pažare, Šavarike, Široka, Donja Livada, Ćumurana, Gornja Livada, Kandari, Golubovac, Manastirište, Živanski Rid, Crkveni Branik i Bugarske Bašte.
Poreklo stanovništva.
Prema zvaničnim podacima Ivanje je 1953. godine imalo 574 tanovnika; 1961. – 513 a 1971. – svega 322.
Sadašnje stanovništvo Ivanja čine ovi rodovi:
-Stanojevići su doseljeni iz Crne Trave - Garinci.
-Stojanovići su doseljeni iz Crne Trave.
-Tomići-Makinci-Turci su doseljeni iz Crne Trave.
-Ratkovići-Čukurusci su iz Crne Trave.
-Draganovići-Vesinci su iz Crne Trave.
-Jovići su doseljeni iz Crne Trave.
-Cvetkovići-Čukurusci su iz Crne Trave.
-Momčilovići-Čukurusci suiz Crne Trave.
-Dankovići-Čukurusci su iz Crne Trave.
-Stojanovići-Ćurčisci su iz Crne Trave.
-Radosavljevići-Štrbanci su iz Crne Trave.
-Đorići-Ilići zvani Bogićevci su iz Crne Trave.
-Ljubići-Ćurčisci su iz Crne Trave.
-Anđelkovići-Simonovci su iz Crne Trave.
-Tomići-Ćurčisci su iz Crne Trave.
-Sokolovići-Vesinci su iz Crne Trave.
-Kitanovići su iz Crne Trave.
-Grujići su iz Crne Trave.
-Radovanovići su iz Crne Trave.
-Jovići su nepoznatog porekla.
-Stefanovići-Ćurčisci su iz Crne Trave.
-Vasići-Ćurčisci su iz Crne Trave.
-Jovanovići – Ćurčisci su iz Crne Trave.
-Draganovići drugi su iz Crne Trave, zvani Čauševci.
-Radovanovići – Čauševci su iz Crne Trave.
Svi rodovi su doseljeni u razdoblju od 1880-1885 godine. Rodovi Sokolovići i Ivanovići prvo su se nastanili u Lapotincu. Ravna i niska zemlja im se nije dopala, pa su prešlu u Slavnik a odatle u Ivanje, gde ih je privuklo mnogo voća, obilje vode, veliki broj vodenica na Ivanjskoj Reci, bogate šume i prostrane livade.
Nevolje naseljenika prvih godina dolazile su naročito od upada Albanaca preko granice, ubijanja ljudi i pljački stoke. Svaki čovek je bio na oprezu a odbrana je bila zajednička i svi muškarci su priticali u pomoć napadnutima na znak crkvenih zvona iz pojedinih sela. Bilo je i ozbiljnih oružanih sukoba.
Zanimanje stanovnika.
Zemlja sela Ivanja nije velike plodnosti. Obradivu zemlju Ivanjčani seju pšenicom, kukuruzom o ovsem. Krompir se sadi samo za domaće potrebe. Pokušalo se sa duvanom ali bez uspeha. U selu ima oko 250 ovaca i oko 500 goveda, uglavnom krave.
U Ivanju 95% domaćinstava je staračko. Omladina se bavi van sela zanatima: zidarskim, mehaničarskim, bravarskim, eltkričarskim,tv mehaničarskim, keramičkim idr. Veliki broj ide u srednje i visoke škole, ekonomske i medicinske, ima pravnika, građevinksih inženjera, elektro ineženjera, tekstilnih inženjera, mašinaca, arhitekata i dr...
Mladi Ivanjčani su zaposelni u Leskovcu, Nišu, Beogradu i drugim gradovima.
Obrada zemlje se obavlja na primitivan način. U selu ima samo četiri traktora. Žetva se obavlja zadružnim kombajnima.
U selu postoji četvororazredna osnovna škola, kao istureno odeljenje osnovne škole u Oranu.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Ivanje (Bojnik) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Glasovik (Prokuplje)
Poreklo stanovništva naselja Glasovik, Grad Prokulje – Toplički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj i tip sela.
Glasovik se nalazi na severozapadnom obodu pustorečke oblasti, na padinama Pasjače i na najvišoj diluvijalnoj terasi Leskovačkog Jezera u ovm regionu. Ima šest mahala, razdvojenim poljem i dubodolinama. Mahale nose ove nazive: Pčinjani, Novoselci, Srednji Rid, Bajinci, Gadžindži (ili Gadžina Mahala) i Šumljani. Mahale su zbijenog tipa osim Šumljana, koja nije velika i čije su kuće raštrkane.
Ime sela.
Po legenci, ime sela je došlo otuda, što se glas ovde daleko čuje. Nazivi mahala: Novo Selo je dobila svoje ime po naseljenicima iz vlasinskih planina gde takođe postoji Novo Selo. Gadžina Mahala je naseljena stanovnicima iz istoimene mahale u Vlasini. Bajinci su iz vlasinskog sela Bajinca (Mlačišta). Rid po zaseoku u Vlasini. Šumljani - zaseljeni u šumi planine Pasjače.
Vode.
Glavni vodotok je Glasovička Reka, koja izvire na Pasjači i ima u izvorištu dva kraka, koji se sastaju u selu. Glasovička Reka je bogatija vodom od Zlatne Reke ne samo od izvornog dela, već i zbog toga što nizvodno prima sa leve strane vode Mačinskog Potoka i Šopke iznad sela Zlate.
U selu ima izvora, kao naprimer Ristini Kotle i Denčin Bunar. Ima i bunara.
Starine u selu.
Pored puta za Prokuplje, iznad mahale Novo Selo, nalaze se razvaline Glasovićkog Kaleta. Lokalitet je neistražen. Ova tvrđava je svakako iz antičkog i rano vizantisjkog perioda i ulazila je u fortifikacioni sistem Ilirika na važnom putu za rimski Hameum.
U Glasoviku postoji i stari rudnik gvozdene rude-magnetida, eksploatisane u doba Rimljana, a možda i u doba srpske srednjovekovne države. Osnovna je pretpostavka da je ova ruda topljena na mnogim mestima po celoj Pustoj Reci a pre svega kod Ivanja.
Zemlje i šume.
Selo Glasovik ima prostran atar od 1472 hektara. Obradiva zemlja je samo na 282 hektara. Pod voćnjacima je 44 hektara, vinogradima 8, livade su na prostoru na 254, pašnjaci na 195 hektara, pod šumom 242 dok je neplodno 46 hektara.
Zemlja nosi ove nazive: Utrina, Tekija, Jabukovac, Ispod Belog Kamena, Zajedničke Livade, Arnica, Redžin Grob, Denčin Bunar, Dva Rila, Konjarnik i Srpsko Gumno.
Poreklo stanovništva.
Stanovništvo ovog sela je u stalnom opadanju ne samo po broju ljudi, već i domaćinstva. Po statističkim podacima 1953. godine Glasovik je imao 172 kuće i 896 stanovnika, 1961. godine 145 kuća sa 688 stanovnika a 1971. godine 141 kuću i samo 513 stanovnika. U mahali Bajnici ima 9 praznik kuća („zakovana vrata“) a za iseljenje se sprema još 10 domaćinstava.
Danas stanovništvo Glasovika čine ovi rodovi po mahalama:
Pčinjani ili Miljkovci:
-Filipovići su poreklom iz Prizrena, odakle su prešli u Pčinju a iz Pčinje su 1886. godine došli u Glasovik.
-Miljkovci su najpre došli sa Karpata u Ušće kod Crne Trave a odatle u Glasovik.
Mahala Novo Selo.
-Petkovići, postojbina im je iz okoline Užica odakle su došli u Vlasinu a sa Vlasine u oslobođeni Glasovik.
-Momčilovići-Japanci su sa Vlasine.
-Veličkovići su doseljeni iz Pčinje. U rodu su sa Filipovićima.
Gadžina Mahala.
-Anđelkovići su sa Vlasine, Gadžina Mahala.
-Grujići su sa Vlasine – Gadžina Mahala.
-Simonovići su iz sela Dupla Lipa na Vlasini.
Mahala Rid:
-Simonovići su poreklom iz sela Dupnica kod Sjenice, odatle su za vreme Turaka došli u Vlasinu a sa Vlasine - selo Duple Lipe doseljeni u Glasovik.
-Dimitrijevići-Bugari su doseljeni iz Božice.
Mahala Bajinci:
-Stojiljkovići su iz Bajinaca (Mlačište).
-Ivanovići su iz Bajinaca.
-Jovanovići su iz Bajinaca.
-Stojkovići su iz Bajinaca.
-Ognjanovići su iz Bajinaca.
-Dinići su iz Bajinaca.
-Ilići su iz Bajinaca.
-Mladenović Stojan je iz Kožinaca, prizećen u Glasoviku.
-Mitrović Blagoje je iz Kruševice.
-Jankovići su iz Bajinaca.
-Ristići su iz Donjeg Statovca.
-Momčilovići su iz Bajinca.
-Dinčići su iz Ćukovca.
-Mladenović Filip je iz Dragog Dela.
-Mladenović Sreten je iz Ševiša.
Mahala Šumljani:
-Ljumovići su iz Pipera – Crna Gora.
-Bojovići-Vasojevići, Crna Gora.
-Vukašinovići su nepoznatog porekla.
-Mitići su sa Vlasine.
-Filipovići su iz Pčinje.
-Trifunovići su sa Vlasine.
U Glasoviku ima Roma, rod:
-Lilići, bezemljaši, žive od najamnog rada u čuvanja seoske stoke. Pripadaju Hrišćanskoj religiji.
Zanimanje stanovnika.
Glasovičani se bave zemljoradnjom. Seju pšenicu i kukuruz kao glavne useve. U baštama uzgajaju povrće sa sopstvene potrebe.
Od stoke čuvaju krave, u proseku po jedno grlo u domaćinstvu. Svinje gaje za domaće potrebe. Celo selo ima 150 ovaca. U Mahali Rid Ciganka čuva ovce „na ak“.
Glasovičani ne žive od zemljoradnje i stočarstva. Glavno ima je zanimanje pečalbarstvo. Svo muško stanovništvo sposobno za rad se otisne na rad po gradovima. Najviše su zidari i keramičari. Na selu ostaju samo stari.
U Glasoviku postoji četvororazredna osnovna škola kao istureno odeljenje osmogodišnje škole u Žitnom Potoku
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Glasovik (Prokuplje) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Zlata (Prokuplje)
Poreklo stanovništva naselja Zlata, Grad Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj i tip sela.
Selo Zlata je podignuto na severnoj granici pustorečke oblasti na obalama dveju rečica: Glasovičke i Zlatne Reke, na ridu na kome su nalaze ostaci antičkog grada. Rečice se ispod sela sastaju i formiraju Konjuvačku ili Malu Reku. Ispod sela Zlata praktično nastaje pustorečka aluvijalna ravan niz dolinu Konjuvačke Reke, koja se sve više širi što se ova reka sve više približava ušću u Pustu Reku. Selo je zbijenog tipa.
Ime sela.
Po legendi koju je Han zabeležio, u gradu iznad današnjeg sela Zlate „živela je neka kraljica Zlata“. One je imala još dve sestre. Svaka je izgradila svoj grad. Jedna je podigla Caričin Grad a druga Koprijan ili vulgarno nazvan Kurvin Grad. Postoje legende o ljubavnim avanturama koje su svaka za sebe na svoj način doživljavale. O gospodarici grada na izlasku iz Južne Morave iz Leskovačkog Polja – Koprijana zabeležena je i objavljena legenda. Ovom prilikom prikazujemo legendu o gospodarici Zlatskog Grada - Zlati. Bila je lepa i moćna devojka. Sagradila je grad a ispod njega snažnu i veliku branu. Takoje načinjeno jezero koje je štitilo grad sa zapadne strane u kome se taložilo zlato, koje je nakon ispuštanja vode kroz otvor na brani, vađeno iz peska nataloženog na dnu jezera. Snaga jezera korišćena je za pokretanje mlinova, valjavica, samokova. Zlata se u punoj moći zaljubila u momka iz Konjuvca i sanjala kako će se za njega udati. Ali je njen izabranik oženio drugu devojku što je kod Zlate izazvala besnu ljubomoru i odlučila da mu se osveti. Pustila je vodu iz jezera. Rušilački talas vodene stihije i za tili čas potopila selo Konjuvce, kojom prilikom je stradao Zlatin izabranik i njegova žena.
Postanak sela i prošlost.
Svojom severozapadnom periferijom selo Zlata zahvata deo antičkog grada. Zlatski Grad su svakako Sloveni porušili ili je tome doprineo neki tektonski poremećaj. Na mestu današnjeg sela Zlata postojalo je srpsko naselje pod imenom Zlata, verovatno u doba srpske srednjovekovne države. Selo je imalo svoju crkvicu, koja se do odnas očuvala i za koju se pretpostavlja da je sagrađena za vreme Turaka. Arbanasi su tokom svog nadiranja u Pustu Reku u toku 19. veka, proterali srpsko stanovništvo i njemu se naselili. Han je 1858. godine zatekao 30 arbanaških kuća. Arbanasi su u ovom selu, odnosno jugozapadno od njega, imali svoju tekiju, čiji su se tragovi u šiblju i sada očuvani.
Vode.
Kao što je već rečeno, ovo selo je zaseljeno na obalama dveju rečica Zlatne i Mačinske Rečice. Pored ova dva vodotoka selo ima bunare, jer izdanske vode ima u izobilju. U poslednje vreme načinjen je vodovod kojim je zdrava voda dovdena sa Belog Kamena, lokaliteta na obroncima Mrljačkog Visa u masivu Vidojevice. Prilikom izgradenje vodovoda uništeni su tragovi Zlatskog Grada.
Nedaleko od sela, uzvodno, teče sa severa vodotok Šopka. Izvorište mu je iz pravca Kožinca i Starog Momčilova. Šopka ima vodopad visine 6-7 metara na mestu Vučarnik gde se nalaze temelji stare vodenice.
Iznad Šopke postoji česma Sveta Voda. Po legendi, na ovom izvoru su se Rimljanke iz Zlatskog Grada umivale da bi očuvale kožu svojih lica. I danas je česma kultno mesto. Ljudi je smatraju lekovitom, pa njome peru peru oči i glavu lečeći očne bolesti i glavobolje.
Zemlje i šume.
Atar sela Zlatova veliki je 736 hektara, od koje površine oranice i bašte zahvataju 344, voćnjaci 21, vinogradi 17, livade 70, pašnjaci 189, šuma 52 dok je neplodno 40 hektara.
Zemljište nosi ove nazive: Raskrsje, Jezero, Kale, Delnnice, Rid, Goli Rid, Srednji Rid, Mačji Potok, Ranište, Goli Kamen, Šopka, Nad Selo, Mikulje, Smonice, Suvare, Polje, Kalemi, u Rupe i na Dubovsko ili Tomin Branik.
Poreklo stanovništva.
Popuulacija sela Zlate je u stalnom i znatnom opadanju. Godine 1953. u Zlati je živelo 698 stanovnika a 1971. samo 417.
Sadašnji rodovi:
-Stojičići su doseljeni sa Vlasine.
-Stojiljkovići-Velkovci („Turci“) su sa Vlasine.
-Pejići-Tomini su sa Vlasine.
-Petrovići-Bankovci su sa Vlasine.
-Stankovići su doseljeni iz Crne Trave.
-Lazarevići su iz Crne Trave.
-Mladenovići su doseljeni iz Znepolja.
-Radosavljevići su sa Vlasine.
-Jovanovići su doseljeni sa bugarske granice.
-Antići su sa Vlasine.
-Kostadinovići-Potokare su sa Vlasine.
-Đorđevići su sa Vlasine.
-Stamenkovići su sa Vlasine.
-Dimitrijevići su iz Božice.
-Andrejići su sa Vlasine.
-Stanimirovići su sa Vlasine.
-Đokići su iz Crne Trave.
-Jovanovići drugi sa sa Vlasine.
-Stankovići su sa Vlasine.
-Trifunovići su sa Vlasine.
-Ristići su sa Vlasine.
-Đorđevići drugi – „Bugari“ iz Trna.
-Đorđevići treći su iz Crcavca – Veternička Klisura.
U Zlati žive i Romi, i to ovi rodovi:
-Zekirovići, Hrišćani.
-Katići u doseljeni iz Plavca.
Zanimanje stanovništva.
Stanovnici sela Zlate seju na svojim njivama sve vrste sitnog i drugog žita, pre svega pšenicu i kukuruz od kojih imaju tržišne viškove. Mlade ne vide perspektivu u zemljoradnji pa idu na zanate i pečalbu. U selu žive samo starčka domaćinstva.
Od stoke čuvaju krave, uproseku po dve po domaćinstvu. Ima nešto i ovaca.
U Zlati postoji osnovna škola sa četiri razreda. Polaznici suiz Zlate i susednog sela Mačine.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Zlata (Prokuplje) appeared first on Poreklo.
↧
↧
Poreklo prezimena, selo Dragi Deo (Prokuplje)
Poreklo stanovništva sela Dragi Deo, Grad Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Dragi Deo se nalazi na osojnoj padini rida, koji se kao poslednji ogranak Radana proteže između Dragodelske reke sa zapadne strane i udoline sa istočne strane, i došle do korita Puste Reke kod njenog formiranja. Dragi Deo ima svoj zaselak koji se zove Kruškar. Ovaj zaselak je udaljen od Dragog Dela oko dva kilometra i nalazi se u samom koritu Puste Reke, gde ova nastaje spajanjem Dragodelske, Statovačke i Kurteške Reke.
Tip sela.
Dragi Deo je selo zbijenog tipa i ganiči se sa selima: Marino Kale, Dobra Voda, Bogujevac, Statovac, Bregovina i Bublica.
Ime sela.
Nismo u mogusćnosti da objasnimo šta znači ime ovog podplaninskog pustorečkog sela; da le je naziv došao po privlačnosti ovog mesta sa obilatim pašnjacima pod planinom, koja se nedaleko od sela uzdiže, ili pak po tome, da je zemljište na kome je selo, kod deobe braće pripao kao deo onome ko se zvao Dragi, kako se priča po selu.
Vode.
Pošto je Dragi Deo podignut na ridu, kroz njega ne teče ni jedna tekućica. Zapadno od sela, na oko dva kilometra, teče Dragodelska Reka, čije se izvorišta nalazi na Radanu. Sa južne strane, dubodolinom koja odvaja rid na kome je selo i onaj na čijem je krajnjem delu tvrđava Marino Kale, teče neznatan potok bez imena, čije se izvorište isto tako nalazi na Radan planini, na lokalitetu Ćumuranski Izvor. Ovde su zapravo dva izvora, Veliki i Mali Oman.
Na oko 3 kilometra severno od sela teče Pusta Reka. To su tekućice koje obilaze selo Dragi Deo i pored njega teku.
U ataru Dragog Dela postoje dva kladenca, Ledeni Izvor i Ćumurana. Voda ledenog Kladenca je kaptirana i vodovodom dovedena u selo, te svaka kuća u Dragom Delu raspolaže planinskom tekućom vodom. Što se tiče vode sa izvora Ćumurana, vodi iz njega su upotrebili Bubličani za svoj vodovod i oko toga se sa Dragodelčanima pred sudom parničili.
Postanak sela i prošlost.
Dragi Deo se u prošlosti nalazio blizu saobraćajnice, koja je preko Magaša išla u pravcu Kuršumlije. Osim toga, na istoku, na oko kilometar, nalazila se tvrđava Marino Kale. Na gotovo istom odstojanju, samo na severu, bila je utvrđena antička varoš Bregovinsko Kale. U ataru Dragog dela postoje dva mesta na kojima se topila ruda. Po kazivanju meštana iz Dragog Dela, na lokalitetu Tavanik, koji se nalazi ispod Gornjih Livada, bio je rudnik gvozdene rude. Ispod lokaliteta Tavnik postoje ostaci od zidina i šljake od topljene rude. Na lokalitetu Orasi kao i na drugom lokalitetu koji nosi ime Valog ima zidina, koje ukazuju da je na ovim mestima u prošlosti bilo naselje.
Kada se Dragi Deo dovode u vezu sa Bregovinom iz antičke epohe može se sa sigurnošću govoriti o bujnom i burnom životu na ovom mestu u antičko i rano vizantijskog doba a, verovatno, i u doba srpske srednjovekovne države.
Zemlje i šume.
Dragi Deo ima atar koji se prostire na 822 hektara. Od ove površine oranice i bašte zahvataju samo 138 hektara. to je najmanji kompleks obradive zemlje koji ima ma koje od 53 seoska naselja Puste Reke. Pod voćnjcima je 23, livade 183, pašnjaci 148, šuma 290 dok je neplodno 40 hektara.
Zemlja nosi ove nazive: Lojze, Batolj, Crkvište, Odžaci, Statovački Rid, Poljane, Kamenitica, Suve Kruše, Bkteševica, Skoruša, Orasi, Valog, Tekija, Gumnište, Bostanište, Senjak, Kruška, Srednje Livade, Gornje Livade, Kitanova Bara, Tavanak, Crkvina, Rid, Niže Crkvine i Kod Bogdanove Vodenice.
Poreklo stanovništva.
Dragi deo je seosko naselje čiji broj stanovnika rapidno opada. Od 404 stanovnika popisanih 1953. godine sveo se na 229 – 1971. godine.
Sadašnje stanovništvo čine ovi rodovi:
-Radovanovići-Karaguzovi su doseljeni sa Vlasine.
-Mladenovići – Crnjini su sa Vlasine.
-Radenkovići – Đore (po Baja Džori-Đori) su iz Vlasine.
-Golubovići su sa Vlasine.
-Marinkovići-Karaguzovi su sa Vlasine.
-Veličkovići-Karaguzovi su sa Vlasine.
-Strahinjići su sa Vlasine.
-Stankovići su sa Vlasine.
-Zdravkovići-Karapandže su sa Vlasine.
-Živkovići-Kalajdžije su sa Vlasine.
-Zdravkovići drugi – Raškovci, Romi su sa Vlasine.
-Janković Vukoje je iz Crne Gore.
-Bećirović (Đoka), Rom, ne zna za svoje poreklo.
U zaseoku Kruškar žive ovi rodovi:
-Nikolići-Bugari su poreklom iz Božice, Ljubate, Mađila i Toplog Dola.
-Nedeljkovići - Bugari, su iz istog kraja kao i Nikolići.
-Radenkovići-Bugari su istog porekla kao i prethodni.
-Pešići, isto poreklo.
-Ranđelovići, isto poreklo.
-Đorđevići su doseljeni iz sela Dobre Vode.
Zanimanje stanovništva.
Dragodelčani seju na svojoj oskudnoj zemlji pšenicu, kukuruz i ovas. Sade i krompir za svoje potrebe. Pasulj kao podkulturu. Od voća imaju kruške i jabuke, koje su nasledili od Arbanasa, ali je to sve ostarelo i ne donosi plod. Ima mnogo divljih krušaka, od čijeg roda peku rakiju, kao i od šljiva.
Čuvaju goveda vrste buša i to po 2-3 grla. Ovaca u selu ima oko 300 a nekada ih je bilo 10 puta više. U celom selu imaju samo jednog konja. Svinje uzgajaju za domaću upotrebu.
Dragodalčani su svi od reda građeviinari i idu van sela u pčalbu. Omladina se opredelile za zanate metalske struke dok u selu žive samo starci i žene.
Pre rata u Dragom Delu je bilo ovih samostalnih zanatskih radnji: dva kovača, dve bakalnice, 3-4 stolara, pintera isti toliko. Danas u selu ima samo dva krojača, jedan albatin i kolar. Nemaju ni jednu prodavnicu prehrambene robe što im naročito teško pada.
Kao ustaničko selo Dragi Deo je za vreme Drugog svetskog rata paljen tri puta. Okupator je izvršio masovno streljanje ljudi. Poginulima i žrtvama fašističkog terora podignut je lep spomenik.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Dragi Deo (Prokuplje) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Žitni Potok (Prokuplje)
Poreklo stanovništva naselja Žitni Potok, Grad Prokuplje – Toplički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Žitni Potok se nalazi na blago zaobljanim povijarcima koji se, kao podgorina Pasjače, spuštaju ka jugu u Pustorečku oblast. U doba kad su naši slovenski preci naselili ove krajeve pastiri su napasali svoja stada po Pasjači, na Vidojevici, Radanu u drugim susednim planinama, potomi brežuljci, na kojima se zaselio Žitni Potok, bili su veoma pogodni za zemljoradnju i, tek oteti od šuma, i vrlo plodni. Pri vrhu sela na zapadnoj periferiji, nalazi se i sada izvorište potoka, koji je po jezerskom dnu dubio svoju dolinicu i, sa vodama drugih potoka, proširivao u pravce sela Zlate. Obale ovog potoka, odnosno strane brežuljaka sa obe strane njegovih obala su i sada pašnjaci, pitome livade i voćnjaci.
Ime sela.
Nekada su tu bile njive na kojima je uspevalo žito, pa je ceo kraj oko potoka dobio ime Žitni Potok. Kansije zaseljeno selo na ovom mestu nazvano je istim imenom.
Vode.
Kroz selo Žitni Potok, na njegovoj zapadnoj periferiji, teče potok, koji se zove Žitnopotočki Potok. Za vrema Turaka a možda i ranije, u Žitni Potok je zemljanim cevima dovedena voda iz Glasovičke udoline i služila je za šedrvan u džamiji i česmu u selu. Danas su Žitnopotočani izgradili vodovod i u svoje selo doveli zdravu i pitku vodu sa izvorišta kod Belog Kamena, ispod Mrljičkog Visa i svaka kuća ima česmu.
Zemlje i šume.
Zemljište atara Žitnog Potoka se nalazi između atara ovih sela: Bregovine na jugozapadu, Starog Sela i Ševiša na severozapadu i severu, Glasovika na severu, Mačine i Zlate na jugoistoku i Bublice na jugu. Prave ravnice u ataru nema, već se blago prostire po nagnutim brežuljcima, od kojih je najstrmiji Bregovinski Rid. Najprostranija polja se nalaze u pravcu sela Zlate, gde su i najudaljenije parcele Žitnopotočana.
Zemlja nosi ove nazive: Pri Bunar-Bander, Nad Lozje, Ispod Selo-Druge, Ispod Put, Nad Put, Na Jovanovo, Na Ravan, Sinadinov Potok, Golema Livada, Kirine Reke, Bregovinski Rid, Ogranjski Rid, Simonovski Rid, Krajnji Rid, Luke, Lojza-Do, Mačinski Rid, Poljane, Goleme Livade, Poviše Put, Ćunak, Tekija, Turska Padina, Čuka, Kurtiška Reka, Bašče, Pisarsko, Rid, Mazna, Ornica, Kezina, Vučja Plast i Male Livade.
Postanak sela i prošlost.
Nema vidljivih dokaza da je na mestu Žitnog Potoka bilo nekada antičko naselje bilo za vreme Rimljana ili Vizantije. U neposrednoj blzini nalazi se Bregovinsko i Glasovičko Kale, osim tragova od temelja crkve u obliku lađe, na Vašarištu, severozapadno od Žitnog Potoka, koja je morala služiti nekom narodu tog vremena.
Kao što su pod zidine Caričinog Grada i ostalih gradova u ovom delu vizantije stigli su Sloveni u toku VI ili početkom VII veka, tako da su oni ovde došli, opsadama izgladnele posade ovih gradova, a kada su ih osvojili, predali ih ognju a stanovnike porobili i pobili.
Skutnut pod Mrljačkim Visom i Pasjačom i u njihovom prisoju, kraj gde je žitni Potok, mogao je biti pogodan za zimovalište pastira koji su sva svoja stada napasali na padinama Pasjače i Vidojevice, da kasnije preraste u stalno naselje, sa zamljištem pogodnim za obrađivanje i uzgoj raznih žita. Tako je nikao Žitni Potok. Moralo je to biti negde u X ili XI, dakle pre Nemanje. Srbi su živeli u ovom kraju sve do pred kraj XVIII veka, kada su se, pod pritiskom Albanaca, povukli su se u oblasti Srbije koje su od njih uznemiravane. Ima primare da su muslimani prisvajali hrišćanske bogomolje u svoje, odnosno crkve u džamije.
Da su Srbi živeli u Žitnom Potoku u posle dolaska Albanaca, pored njih, dokaz su nazivi zemljišta Arnica-Ornica i dr.
Žitni potok je, kao u Pusta Reka, oslobođen od Turske vlasti 1877/78 godine. U Pustoj Reci srpskoj vojci su se suprotstavili Albanci dobrovoljci. Ti odredi pustorečkih Albanaca su se povlačili u pravcu Malog Kosova dolinom reke Jablanice i putevima kojima će kasnije da odstupa srpska vojska ispred kojih je tekla reka žena, dece i staraca koji su napuštali sa celokupnim imetkom kraj koji su pre jednog veka njihovi dedovi osvojili. Ostale su samo čifčijske porodice i koja ciganska kuća. Pose Berlinskog kongresa, mnogi Arbanasi se se počeli vraćati u Pustu Reku ali se nisu mogli prilogaditi novim uslovima života, prodavali su svoju imovinu srpskim naseljenicima.
U Žitnom Potoku je već 1890. godine otvorena prva osnovna škola. Uoči Prvog balkansog rata, oko 1910. godine, u ovim krajevima su izgrađeni strateški putevi koji su vodili u pravcu Malog Kosova čime je Žitni Potok postao provredni centar jedne prostrane oblasti. Ovim prostorima se povlačila i srpska vojska 1915. godine u pravcu Malog Kosova – i kasnije u Albaniju.
U toku 1917. godine tolički ustanak je zahvatio u ovu oblast. Žitnopotočani su se pridružili ustanicima a po slomu ustanka podneli su sve muke ostalih pobunjenih krajeva ovog dela Srbije.
Poreklo stanovništva,
Danas u Žitnom Potoku žive ovi rodovi:
-Brođani su iz Broda.
-Drndarski su iz Crne Trave – Drdarska Mahala.
-Čaušlije-Čauši su iz Crne Trave – Čauševska Mahala.
-Mečkari-Ratka Mitrovića*, udova
-Petrovići*
-Kitanovići
-Ivanovići-Ivišini su iz Crne Trave – Ivišanska mahala.
-Grci-Platnari su iz Crne Trave, ali neko vreme jedan od predaka je radio u Solunu, u fabrici platna.
-Stankovići
-Stojanovići
-Zajci-Stojičići
-Petrovići drugi
-Jocići
-Rajkovići
-Vlajko Rašić
-Ekonomci-Stankovići
-Đorđevići
-Stankovići treći
-Krstići-Grebenari
-Krstići-Turci
-Cvetkovići-Kovači
-Cveranovići
-Mitrovići-Kovlije
-Đokići
-Stojanovići-Drndari
-Stamenkovići drugi-Drndari
-Radojlovići
-Simonovci-Ilići
-Simonovci-Stefanovići
-Zlatanović Mijajlo – Jevrejin
-Miomir Pešić – Brođanin je iz Broda
-Blagojević Dragomir
-Ratković Ljubisav
-Krstić Aleksandar
-Nikolić Marica
Romi.
U Žitnom Potoku postoji Ciganska kolonija. Mnogi su potmci onih Cigana, koji su ovde živeli za vreme Turaka a neki su se kasnije naselili.
Grupa na zapadu sela:
-Jovanović Dragiša
-Jovanović Božika
-Jovanović Zaim
-Jovanović Stojan
-Jovanović Stanislav
-Jovanović Ratko
-Jovanović Slobodan
-Husemović Živomir
-Husemović Miloš
-Husemović Miloje
-Husemović Rade
-Demirović Danko
-Ilić Stojanča
-Ilić Tomislav – Tomča
-Ilić Zoran
-Ilić Stanoje
-Jovanović Vitko
-Avdić Ljuba
-Raimović Slobodan
-Ibić Sretko
-Đorđević Radojo
-Jovanović ud. Stanica
Grupa na istoku sela:
-Zekirović Đura
-Zekirović Branko
-Avdić Dragi
-Avdić Miloš
-Avdić Milivoje
-Redžepović Mirko
-Jašarević Vlastimir
*Nije navedeno poreklo mnogih rodova.
Zanimanje stanovnika.
Glavni zanimanje Žitnopotočana je zemljoradnja i stajsko stočarstvo. Zidarski radnici su po tradiciji i pečalbari. Zemljoradnjom se bave samo staračka domaćinstva i žene. Žitni Potok je pogodan za voćarstvo. Imaju sve vrste krušaka, zatim jabuka, šljiva, dunje.
Vašar se održava dva puta godišnje, na Jeremijin dan – 14 maja i Sv. Simeona – 14 septembra. Pre Drugog svetskog rata vašar je trajao dva a sada jedan dan. Pijačni dan je nedeljom. Od zanatskih ranji ovde postoje: dve kafane, jedna mesara, dve pekare, jedan kovač, dva mlina, jedna potkivač, obućar, berberin, dva poslastičara, bojadžija, kamenorezac i tri krojača.
Zanimanje Roma.
Postoji jedna kovač, dva zidarska pomoćnika. Neki su svirači. Imaju duvački orkestar. Neke Ciganke prave crepulje za pečenje hleba. Leti rade kao sezonski radnici u poljoprivredi. Bave se berbom pečuraka.
Đura Zekirović je građevinski majstor i prevoznik. Branko Zekirović svira klaniret sa Srbinom. Obojica su odlični svirači i pevači. Ima ih na radu u Nemačkoj. Mirko Redžepović je seoski ovčar.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Žitni Potok (Prokuplje) appeared first on Poreklo.
↧
Poreklo prezimena, selo Geglja (Lebane)
Poreklo stanovništva naselja Geglja, opština Lebane – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj i tip naselja.
Geglja se nalazi na ridu koju čini vododelnicu Jablanice u Puste Reke. Njenih osam mahala: Šopska, Mitkinci, Stošinci, Spirinci, Vlajkovci, Šukurci, Tasinska Mahala i Rasovača – ranije samostalno selo, predstavljaju skupinu domaćinstava koje obično pripadaju jednom rodu, ali su razasuta po padinama ridova, pa se dobija utisak da je selo raštrkano, kao što izgledaju druga pustorečka sela. Okolna sela su: Krivača, Šilovo i Radinovac (jablanička) i Lalinovac, Štulac i Prekopčelica – pustorečka.
Ime sela.
Po jednoj legendi, Geglja je dobila ime na sledeći način: Svinjar iz Svinjarice je izgubio svoje svinje pa se u potrazi za njima je nagazio bosom nogom na trn pa je počeo gegati te je mesto dobilo ime Geglja. Po drugoj legendi, kada je carica iz Caričinog Grada bežala sa svojim ljubavnikom od razjarenog cara, u Štulcu je konjima otpao potkov, pa su konji povredili „bose“ noge počeli hramati-gegati te se mesto nazove nazove Geglja.
Vode.
Jedina tekućica u ovom selu je potok Rasovača, čije se izvorište nalazi u mahali Rasovača, čije ime i nosi, i to ispod rida na kome su ostaci muslimanske tekije na koti od 506 metara. Inače u selu postoje dva seoska bunara a i mnoge kuće imaju svoje bunare čija je dobina od 10 do 15 metara. Ima slučajeva da je izdanska voda tako bliska površini zemlje, da dopire gotovo do ivice bunara. I stanovnici sela Geglje su, kao i gotovo sva sela Puste Reke, počeli dovođenjem vode usvoj domove vodovodima koje izgrađuju udruženi meštani. Tako šest kuća mahale Rasovača imaju vodovod, četiri u mahali Mitkinci i šest u Šopskoj Mahali.
Postanak sela i prošlost.
Na lokalitetu Tekija, odakle se pruža pogled na mnogobrojna sela Puste Reke, postoje odlomci od vizantijske opeke. Osim toga, pored zapadnog zida tekije, na severnom i južnom uglu spolja, postoje dva četvrtasta, izgleda memerna, kamena, koja vire iz zemlje oko15 santimetara, dimenzija 1 h 1 metar. Sa mnogo osnova se može pretpostaviti da su ova dva kamena služila kao baza za stubove neke antičke građevine, najverovatnije ranovnizantijske crkve.
Na razvalinama ovog grada podignuta je od kamena sa drvenim vezicama četvrtasta zgrada tekije u kojoj su tri groba. Tekija je bila velika 8 metara širine i dužine.
Tekiju je kao sveto mesto posećuju Albanci ne samo jablaničkih sela, već i sa Kosova. Nju smatraju svetim i hrišćani, pa je u bolesti pohode, u nadi da će se izlečiti.
Uz tekiju je bio do Drugog svetskog rata i stan dervišov. Poslednji derviš se zvao Junuz Jakupović. Pošto mu je neko u toku rata ubio sina, Jusuf se iselio u Prizren a bugarska vojska u jednoj ofanzivi na partizane spalila je tekiju.
U Geglji danas postoji crkva posvećena Svetom Pantelejmenu. Sveštenik dolazi u crkvu na dan njene slave. Tada se narod okupi i u crkvenoj porti a omaldina veseli i igra.
Zemlje i šume.
Atar sela Geglja je veličine 697 hektara, od koje površine oranice i bašte zahvataju 202, voćnjaci 19, vinogradi 3, livade 75, pašnjaci 140, šuma 39 dok je neplodno 19 hektara.
Zemljište nosi ove nazive: Bunaja, Slavka, Suljine, Stankova Livada, Oranice, Gornje Njive, Crkvište, Tekijski Vis, Strana i Krivi Kamen, Janke Njive i dr.
Poreklo stanovništva.
Iako neposredno u susedstvu planine Goljaka, odnosno njegovih severnih ogranaka koji se protežu do Jablanice, odakle su se Arbanasi kao iz svoje baze, prebacivali u Pustu Reku i postepeno zauzimali, u Geglji se do oslobođenja zadržalo 17 srpskih kuća, čije potomstvo i danas živi u ovom selu.
Kao u slučajevima većine pustorečkih sela, i iz Geglje postoji stalan, ali blag, odliv stanovništva. Tako je ovo selo 1953. godine imalo 112 kuća i 686 stanovnika, 1961. godine 117 kuća sa 635 stanovnikaa 1971. godine broj kuća je iznosio 116 a stanovnika 602.
Sadašnje stanovništvo čine ovi rodovi:
Starosedeoci:
-Ivkovići.
-Mitići-Mitkinci.
-Stošići – Stošinci.
-Tasići-Tasinci.
-Miljkovići
-Stojanovići.
Doseljenici:
-Bogdanovići su doseljeni iz Gara.
-Marinkovići si iz Krive Reke.
-Anđelkovići ne znaju za svoje poreklo.
-Anđelkovići drugi ne znaju za svoje poreklo.
-Ignjatovići ne znaju za svoje poreklo.
-Zdravkovići ne znaju za svoje poreklo.
-Pešići su iz Gara.
-Stanojevići ne znaju za svoje poreklo.
-Kostići ne znaju za svoje poreklo.
-Mitići ne znaju za svoje poreklo.
-Stojanovići-Zunzari su iz okoline Vranja,
-Aleksići-Tirilovci ne znaju za svoje poreklo.
-Stevanovići-Piskuljci ne znaju za svoje oreklo.
-Stojkovići drugi ne znaju za svoje poreklo
-Stajići-Zverci ne znaju za svoje poreklo.
-Jovanovići-Međarci ne znaju za svoje poreklo.
-Stanisavljevići ne znaju za svoje poreklo.
Zanimanje stanovnika.
Stanovnici sela Geglja seju na svojima njivama pšenicu i kukuruz, kod kojih se useva javlja tržišni višak. Kod drugih poljoprivrednih kultura; sađenja pasulja, krompira i drugo, nema tržišnog viška, jer se gaje samo za domaće potrebe. Voće se uzgaja za rakiju i to obično šljive, mada ima i drugog voća, ali nema savremenih sorti. Vinograda ima vrlo malo. Zemlja je, obzirom da je na višoj diluvijalnoj ravni i na vododelnici Jablanice i Puste reke, atmosferska voda spira površinski sloj, pa je njena moćnost veoma mala a kvalitet „liska“, onaj prvi stadijum pretvanjaranja stene u zemlju.
Obzirom da obilje paše, u Geglji ima više uslova sa ekstezivno stočarstvo, a naročito za uzgoj ovaca. Nekada je u selu bilo više stoke nego danas. Sada svaka kuća u proseku gaji po dve krave. Ovaca ima malo.
Stariji muškarci su pečalbari, leti rade u raznim gardovima kao zidari i tesari, dok zemlju ostavljaju ženama i starcima. Omladina se orjentiše na školovanje.
Razvitak industrije u Lebanu, kao i prerastanje ovog malog mesta u veću urbanu sredinu, pogoduje Geglji koja je udaljena od Lebana oko 5 kilometara. To je dalo priliku mnogim mladim Gegljancima da se zašppsle u Lebanu a žive u svom rodnom selu. Sve ovo pak utiče na smanjenje iseljavanja stanovništva. Po broju polaznika osnovne škole u Geglji iznosi u školskoj 1973/74 godini 41 polaznika, sa dva odeljenja te se vidi da u selu ima mladih domaćinstava, dakle odliv stanovništva stagnira.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Poreklo prezimena, selo Geglja (Lebane) appeared first on Poreklo.
↧