Kao osnovu za sastavljanje registra banijskih prezimena uzeo sam podatke iz republičkog popisa (1948), koje sam poredio sa podacima iz spiskova žrtava Drugog svjetskog rata, kao i sa podacima iz sačuvanih crkvenih knjiga nastalih sredinom XIX vijeka.
Vremenom ću registar dopunjavati podacima o krsnim slavama pravoslavnih porodica.

Bijele Vode, opština Glina (1948)

Prezimena sa brojem popisanih kuća, popisanih osoba i krsnim slavama (podebljana su prezimena koja su potvrđena u selu sredinom XIX vijeka):
– Arbutina (2 osobe)
– Badrić (1 osoba)
– Branković (27 kuća, 99 osoba; 2 osobe), Đurđevdan
– Budić (3 kuće, 15 osoba)
– Vidra (3 kuće, 18 osoba), Mitrovdan
– Vujaklija (1 osoba)
– Vujatović (1 kuća, 1 osoba – popisani kao Vujetović), Nikoljdan?
– Vukašinović (1 kuća, 4 osobe)
– Gogić (1 osoba)
– Griva (1 kuća, 5 osoba), Časne verige?
– Dabić (2 osobe)
– Demić (10 kuća, 45 osoba; 1 osoba), Đurđevdan i Đurđic
– Dujmović (1 kuća, 3 osobe)
– Erak (4 kuće, 16 osoba)
– Živković (1 osoba)
– Janjanin (1 kuća, 1 osoba)
– Jelić (28 kuća, 140 osoba), Nikoljdan
– Karapandža (1 kuća, 4 osobe – popisani kao Karapanđa)
– Kukoleča (11 kuća, 52 osobe), Jovanjdan
– Maričić (1 kuća, 3 osobe – popisani kao Marčić)
– Metikoš (49 kuća, 245 osoba; 3 osobe), Nikoljdan i Tomindan
– Mijaković (1 kuća, 2 osobe – popisani kao Miaković)
– Miletić (1 osoba)
– Muidža (1 kuća, 5 osoba – popisani kao Muiđa), Đurđevdan?
– Popović (1 kuća, 3 osobe)
– Puzić (1 kuća, 1 osoba)
– Radaković (1 kuća, 6 osoba; 1 osoba)
– Radnić (1 osoba)
– Rula (13 kuća, 69 osoba), Jovanjdan
– Samardžija (7 kuća, 31 osoba)
– Tarbuk (1 kuća, 9 osoba)
– Tintor (3 kuće, 10 osoba), Vračevdan
– Ćupović (1 kuća, 2 osobe)
– Šesto (4 kuće, 14 osoba; 1 osoba), Đurevdan
– Španović (1 osoba), Mitrovdan?

Polovinom XIX vijeka su bila prisutna i prezimena Basta, Ljiljak, Trivanović i Uzelac.

Priredio: Petar Demić.

The post Poreklo prezimena, selo Bijele Vode (Glina) appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena, selo Dragotina (Glina) appeared first on Poreklo.

Kao osnovu za sastavljanje registra banijskih prezimena uzeo sam podatke iz republičkog popisa (1948), koje sam poredio sa podacima iz spiskova žrtava Drugog svjetskog rata, kao i sa podacima iz sačuvanih crkvenih knjiga nastalih sredinom XIX vijeka.
Vremenom ću registar dopunjavati podacima o krsnim slavama pravoslavnih porodica.

Kozaperovica, opština Glina (1948)

Prezimena sa brojem popisanih kuća, popisanih osoba i krsnim slavama (podebljana su prezimena koja su potvrđena u selu sredinom XIX vijeka):
– Banjanac (9 kuća, 49 osoba; 1 osoba), Jovanjdan
– Birač (1 kuća, 1 osoba), Nikoljdan?
– Budić (5 kuća, 23 osobe)
– Vranjanin (5 kuća, 14 osoba; 1 osoba)
– Gušić (1 kuća, 2 osobe)
– Drekić (1 osoba - popisana kao Drakić), Vidovdan?
– Drljača (1 kuća, 6 osoba), Nikoljdan?
– Đuričić (4 kuće, 13 osoba; 1 osoba - popisani su kao Đurčić)
– Janković (3 kuće, 12 osoba)
– Lazić (2 kuće, 11 osoba)
– Milojević (1 kuća, 6 osoba)
– Ognjenović (1 osoba), Nikoljdan?
– Radić (11 kuća, 41 osoba)
– Sanković (8 kuća, 36 osoba), Aranđelovdan?
– Uglješa (5 kuća, 24 osobe)
– Šašo (1 kuća, 3 osobe; 1 osoba)
– Škiljo (7 kuća, 34 osobe - popisani su kao Škilja), Đurđevdan

Polovinom XIX vijeka su bila prisutna i prezimena Menićanin i Ćukalo.

Priredio: Petar Demić.

The post Poreklo prezimena, selo Kozaperovica (Glina) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Pridvorica, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Pridvorica je čisto ravničarsko selo, podignuto na obalama Puste Reke, koja u ovom delu pustorečke kotlinice nonšalantno teče i pravi meandre po niskom i vodoplavnom zemljištu. Nalazi se na glavnom putu koji od Leskovca vodi za Bojnik, a između sela Đinđuše na istoku i Dragovca na zapadu.

Tip sela.

Pridvorica je naselje zbijenog tipa. Podeljena je na mahale: Šumanska, Panjevačka, Đačka, Murdžina i Prekorečka-Hrvati.

Ime sela.

Toponim Pridvorica je starog datuma i potiče iz perioda organizovane srpske države na feudalnim osnovama. Pridvorica može da označava imanje pri vlasteničkom dvoru a isto tako i zaselak pri istom (dvoru). Slučaj sela Pridvorice ne bi bio izolovan, već nešto što je u srpskom srednjem veku, u doba Nemanjića, bilo redovna pojava.

Vode.

Pridvorica leži na obalama Puste Reke. Osim ovog glavnog vodotoka čitave kotlinice, na zapadnoj periferiji sela teče rečica Đak-Bace, koja se odmah ispod sela uliva u Pustu Reku. Seoski Potok je vodotok koji sabira atmosfersku vodu sa bregova iz pravca Nove Topole. Kod naglih padavina izliva se po selu i plavi put Leskovac – Bojnik, jer propust ispod puta nije kadar da primi veliku masu vode. Valja pomenuti i Panjevački Potok, na granici između đinđuškog i pridvoričkog atara, koji seče put Leskovac – Bojnik kod „bele ćuprije“.

U ovom selu su izdanske vode blizu površine tako da se lako kopaju bunari.

Postanak sela i prošlsot.

Pridvorica je staro srpsko selo, koje svoj srpski etnički karakter nije izgubilo ni za vreme Turaka. Pominje ga Mihajlo Lukarević, gde je imao svoje dužnike – nekog Radotu i nekog Batotu.

Pridvoricu pominje i Fon Han u svom putopisu od Beograda do Soluna i kaže da je ovo selo 1858. godine imalo 18 srpskih (Han kaže bugarskih) i tri albanske kuće.

Prvi srpski putopisac Mita Rakić u svojoj studiji o Novoj Srbiji, zabeležio je o Pridvorici ovo: „Ima jedna crkvica, kojoj je oltar do pola srušen, a dotle ima dve stope visok zid. Bile su dve priprate, prva 6 a druga 8 koraka duga i 6 koraka široka. Zidana je više kamenom nego tuglom. U oltaru, na desnoj strani, vidi se nešto malo od jednog lika, ispod kojega jedno SvT. Pre pedeset godina crkva je, kažu, bila čitava, pa su je onda Arnauti srušili“.

Sadašnja crkva u Pridvorici podignuta je 1899. godine. Istočno od crkve i sada se jasno uočavaju temelji stare crkvice, verovatno one koju je opisao Mita Rakić. Jugozapadno od crkve je crkveni konak od tvrdog materijala, ali napušten. Zidan je za vreme sveštenikovanja u ovoj crkvi Vase Popovića, koji je ubijen da Duhove 1932. godine iz politčkih motiva..

Nedaleko od pridvoričke crkve je seosko groblje. Na nekoliko metara od crkve, na jugoistočnoj strani, ograđen metalnom ogradom, stoji spomenik dvojice Milićevića-Hercegovaca – braće Obrena i Đoke. Kao dobrovoljci su došli iz Amerike da ratuju protiv Austro-Ugarske i u dva dna obojica poginuli u borbama na Ceru 1914. godine.

Zemlje i šume.

Zemljište atara sela Pridvorice zahvata prostor od 774 hektara. od toga pada na oranice i bašte 524 hektara, voćnjake 8, vinograde 21, livade 101, pašnjake 36 hektara, pod šumom 50 dok je neplodno 34 hektara.

Zemlja nosi ove nazive: Suve Livade, Balaban, Pod Lojze, Pod Vinogradi, Dubrava, Alimovo, Lovo, Vrbak, Penjevac, Strana, Goli Rid, Grujin Potok, Ašanke, Jezero-Jezerke, Ograđa, Poljske, Polje, Hektari, Batlak, Kod Vodenice-Dugačke Njive i Umišteurvina.

Poreklo stanovništva.

Pridvorica spada u red onih malobrojnih sela čije stanovništvo ne opada, već je u blagom porastu. Tako je ovo selo 1953. godine imalo 910 stanovnika; 1961. – 939 a 1971. – 982 stanovnika. Razlog ovome je plodnost zemlje i dobre saobraćajne prilike sela, koje omogućavaju stanovništvu prosperitet. Seoske kuće su često lepe i okrečene živim bojama.

Sada u Pridvorici žive ovi rodovi:

-Ilići-Vekinci su starosedeoci.

-Smiljkovići-Vekinci su starosedeoci.

-Krstići su starosedeoci.

-Stankovići-Šilovci su doseljeni iz Šilova.

-Mitići ne znaju za svoje poreklo.

-Mitrovići-Bunardžije (valjda su kopali bunare) su doseljeni iz Klajića.

-Stojanovići-Gegljanci su naseljeni iz Geglje.

-Stamenkovići-Krivošici su doseljeni iz Pustog Šilova.

-Stevići-Krivošici su iz Pustog Šilova.

-Jankovići su doseljeni iz Pustog Šilova.

-Jovići su iz Pustog Šilova.

-Petkovići-Kušlje su iz Klajića.

-Markovići-Vekinci su starosedeoci.

-Vukići su nepoznatog porekla.

-Đorđevići-Svadbari su doseljeni iz Klajića.

-Stojičići-Šopovi su iz Crvene Jabuke.

-Cenići su doseljeni iz Bošnjaca.

-Ivkovići su nepoznatog porekla.

-Ratkovići su iz Plavca.

-Ristići-Govgalje su doseljeni iz Klajića.

-Arsići su nepoznatog porekla.

-Kurtović Sele (Rom) je doseljen iz Bojnika.

-Milenkovići-Gegljani su došli iz Geglje.

Zanimanje stanovništva.

Glavno zanimanje je zemljoradnja. Seje se pšenica i mali raži. Kukuruzom, uz pšenicu su najviše posejane površine. Krompir samo za domaće potrebe. Vinova loza – isto.

Od stoke čuvaju goveda. U proseku po dve krave. Ima nešto i ovaca.

Ne računajući mlade Pridvoričane koji idu u pečalbu van sela u toku leta, u samom selu su registrovane ove zanatske radnje: šest stolara, jedan molef i farbar, tri zidara-fasadera, jedna limar – ukupno 11 zanatlija.

Pridvoridca ima četvorogodišnju osnovnu školu kao istureno odeljenje osnovne škole u Bojniku. Na celoj teritoriji Puste Reke ova škola ima najlepše uređenu školsku sredinu, zahvaljujući upravitelju škole Drašku Krstići i njegovoj supruzi, učiteljici Radi.

IZVOR:  Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Pridvorica (Bojnik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Rečica, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Rečica se nalazi na obalaama bezimenog potoka koji se, kao neznatna pritoka Puste Reke, uliva u ovu sa desne strane na oko pola kilometra ispod sela. Zemljište na kome se selo nalazi čine završni brežuljci koji se blago spuštaju sa severoistoka ka koritu Puste Reke.

Tip sela.

Rečica je selo zbijenog tipa i podeljeno je na dve mahale razdvojene dubodolinom po čijem dnu teče pomenuti potok. Mahale su: Sedlarska i Ridarska. Susedna sela su: Crkvica, Turjane, Vujanovo, Slavnik i Donje Konjuvce.

Ime sela.

Osnovu hidronima Rečica čini potok na čijim obalama se nalazi selo. Potok je mali i po dužini i po količini vode. On nije reka, već potok-rečica, pa je i naselje nazvano Rečica.

Vode.

Kroz selo teče potok, deleći ga na dva dela. Izvorište potoka je u ataru rečice na lokalitetu Manastirište.

U selu mnoge kuće imaju bunare. Osim toga, na lokalitetu Manastirište, nedaleko od razrušene ranovizantijske crkve, iskopan je bunar i kaptirana voda. Tako je iz ovog izvorišta dovedena tekuće voda za pedesetak domova u Rečici. Dvadesetak domaćinstava dovelo je vodu sa Labure.

Starine.

U ataru sela Rečice, na oko dva kilometra južno od sela, na potesu zvanom Manastirište, na jednoj uzdignutoj tački, u senci mlade hrastove šume, nalaze se ostaci pravoslavne crkve. Do nedavno su postojali zidovi od kamena vizantijske opeke iznutra uočljivi a spolja ukopani u zemlju. U poslednje vreme meštani sela Rečica su ove zidove uništili, iz njih izvadili kamen i njime ozidali onaj bunar nedaleko od crkve iz koga su sproveli vodu usvoje domove.

Na severoistočnoj strani od ove tačke, iznad sela, teren je zaravnjen i zalivađen. Tu je lokalitet Srpsko Groblje. Iz ledine i sada štrče nadgrobni spomenici u vidu prelomljenih ploča. Ploče nemaju natpise.

Zapadno od lokaliteta Manastirite nalazi se mesto Kućna Livada. Ovde su kod oranja nailazili na temelje od kuća, pronađen je jedan ćup-pitos, stari metalni novac sa likom žense glave.

Lokaliteti Kućna Livada i Srpsko Groblje su na višem terenu od današnjeg sela Rečica, ali niži od mesta na kome se nalazila crkva. Ima osnova da se veruje da je ovde u antičko vreme, a možda u vreme srpske srednjovekovne države, bilo kakvo veće naselje. Na to upućuje lokalitet Selište, koje se nalazi severozapadno od Srpskog Groblja, na jednom balago nagnutom u pravcu jugoistoka, prostoru koji je pod livadama i njivama.

Zemlje i šume.

Atar sela Rečice veliki je 540 hektara. Od ove površine oranice i bašte zauzimaju 335, voćnjaci 19, vinogradi 11, livade 69, pašnjaci 51, šume 35 dok je neplodno 20 hektara.

Zemlja nosi ove nazive: Pod Selo, Vinogradi, Selište, Čuka, Dlaga, Vujanovski Potok, Kućne Livade, Lozanski Rid, Manastirište, Široka Ledina, Golka, Kadiska, Velika Padina, Mala Padina, Ravnište i Trševine.

Poreklo stanovništvo.

Rečica je 1953 godine imala 85 domova i 491 stanovnika; 1961. – 89 – 427; 1971. – 95 – 359.

Sadašnje stanovništvo čine ovi rodovi:

-Radivojevići-Vukašinci su poreklom iz Strazimirovca.

-Stojanovići su doseljeni iz Pčinje.

-Ilići su iz Pčinje.

-Ignjatovci-Bukovci su iz Crvene Jabuke.

-Rančići-Bukovci su iz Crvene Jabuke.

-Ilići-Klisurci su iz Klisure na bugarskoj granici.

-Kostići-Klisurci su iz Klisure na bugarskoj granici.

-Glišići-Klisurci su iz Klisure na bugarskoj granici.

-Mitići su iz Krive Feje.

-Zlatkovići su iz Krive Feje.

-Jovanovići-Bugaraši su iz Strezimirovca.

-Stojanovići su iz Strezimirovca.

-Stefanovići su iz Strezimirovca.

-Sokolovići su iz Strezimirovca.

-Ristići su iz Strezimirovca.

-Zlatanovići su iz Strezimirovca.

Romi:

-Durmiševići.

-Ferizovići.

-Salitovići.

-Uskovići.

-Ibrići.

Zanimanje stanovništva.

Stanovnici sela Rečice bave se zemljoradnjom, „ali veći gurbetluk“. Na svojim njivama seju pšenicu i kukuruz kao glavne kulture  a osim toga ovas i raž. Krompir samo za domaće potrebe. Zemljoradnjom se uglavnom bave žene i starci. Zemljište na njihovim oranicama spada u III i IV klasu po plodnosti. Na potesu Trševine je crna smonica. Ima i peskuše, liske pa i čistog kamena. Od šljive peku rakiju. Grožđe samo za sopstvene potrebe.

Od stoke gaje krave, u proseku jednu do dve po domaćinstvu. Gaje i ovce ali ne u većem broju.  Ipak, glavniji izvor prihoda ime je „gurbetl'k“. Idu kao zidari po celoj Jugoslaviji od proleća do kasne jeseni. U Rečici su registrovali svoje zanatske radnje – jedna krojač i tri zdara-fasadera.

Omladina se školuje i traži zaposlenje u raznim zanatima.

IZVOR:  Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Rečica (Bojnik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Savinac, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

 Savinac je podignut na gornjem delu niže divulijalne terase, u obliku trougla, čija je osnovica pod planinom Radanom i Petrovom Gorom, vrh iznad Bojnika a strane mu čine tokovi Puste Reke sa Oranskom Rekom i njenim pritokama. Na oko jednu četvrtinu celokupne ove terase, počev od istoka, bliže Kamenici, zaseljen je Savinac, na jednoj presedlini.

Tip sela.

Savinac je zbijenog tipa sa širokim sokakom pravca istok-zapad, kao kod sela Dubrave. Okolna sela su mu: Bojnik, Kamenica, Turjane, Vujanovo, Rečica i Crkvica.

Ime sela.

Naziv sela Savinca ima simbolično značenje. Pošli Crnogorci pred kraj prošlog – XIX – veka iz svoje dedovine u Srbiju da potraže pitomiji i plodniji kraj od svog surovog i siromašnog zavičaja okoline Šavnika i Krnovske Visoravni. Pred zimu 1889. stigli su do Prokuplja i tu prezimili a u proleće krenulu u Pustu Reku. Najpre su se zaustavili na mestu gde je sada Suvo Polje (Zeletovo). Zemljište je bilo bez naselja; blaga padina najniže terase, koja postepeno na istoku prelazi u aluvijalnu ravnicu Puste Reke. Bilo je prekrivoneo hrastovom šumom, od koja i danas postoje ostaci u sredini sela. Razgledali Crnogorci terene, pa im se učinio suviše nizak, bez imalo sličnosti sa njihovim rodnim krajem. Pošli su dalje i obreli se na mestu gde je sada Savinac. Zatekli su pustaru i gustu šumu, zemljište koje je služilo kao pašnjaci Bojničanima i Crkvičanima. Ovaj im se teren dopao, pa su posle dugog lutanja rešili da tu sviju svoje gnezdo i svemo selu nadenu simboličan naziv – Savinac.

Vode.

Na teritoriji sela Savinca nema nikakve tekućice a nema ni izvora. Imaju samo bunare u dvorištima. Bunari su duboki ok 8 do 20 metara.

Iz prošlosti sela.

U Savincu je ostavio trag o svome životu u ovom kraju neolitski čovek u jednom magelitskom spomeniku sa  26 udubljenja. Tragovi rimske naseonbine nema, iako ih ima u Bojniku i Turjanu. Kada su prvi crnogorski doseljenici stigli ove u leto 1890. godine zemljište je bilo pod šumom i pašnjacima. Prvi naseljenici su počeli krčiti šumu i stvarati svoja dvorišta na lokalitetu koji sada nosi naziv Pljacevi. U dvorištima su podigli svoje busare i u njima se nastanili. Pošto su našli da je mesto na kome se sada nalazi selo pogodinje za naselje, napustili su Pljaceve i pretvorili ih u livade a svoje domove stali graditi na novoizabranom mestu.

Zemlje i šume.

Atar sela Savinca je mali i iznosi vega 250 hektara. od ove površine oranice i bašte zahvataju 143 hektara, voćnjaci 3, vinogradi 3, livade 45, pašnjaci 38, šuma 19 dok je neplodno 9 hektara.

Zemlja nosi ove nazive: Brdo, Čuka, Bojkovina, Ograde, Pljacevi, Krčevina, Ograde i Utrina.

Poreklostanovništva.

Savinac je 1953. godine imao 30 kuća i 158 stanovnika; 1961.-30-121 a 1971. godine u selu je bilo samo 26 kuća sa 99 stanovnika. Posle ovoga na mesto odseljenih Crnogoraca, počeli su dolaziti Vranjanci, pa je zaustavljeno opadanje sela  i u jesen 1974. godine u njemu je bilo 30 domaćinstava.

Sadašnje stanovništvo čine ovi rodovi:

-Malovići su iz Drobnjaka.

-Tomaševići su iz Štitarca kod Mojkovca.

-Tešovići su iz Drobnjaka.

-Tomići su iz okoline Šavnika.

-Žugići su iz Jezera.

-Andresevići su iz Drobnjaka.

-Ćeranići su iz Drobnjaka.

-Grbovići su iz Pošćenja.

-Lalići su iz okoline Šavnika.

-Smolovići su iz okoline Šavnika.

-Vasovići su iz Drobnjaka.

-Živkovići su iz Rovca.

-Stojkovići su iz Kamenice.

-Đorđevići su iz Radevca – Kriva Reka.

-Krstići su iz Klajića.

-Arsići su iz Šilova.

-Stojanovići su iz Radevca – Kriva Reka.

Zanimanje stanovnika.

Savinčani seju na svojim njivama pšenicu i kukuruz. Krompir samo malo a kao podkulturu pasulj. Ranije su gajili duvan.

Od stoke čuvaju krave; neko domaćinstvo samo jednu, neko dve a ima ih i sa više grla. Ovaca imaju oko 50 i samo dva konja. Svinje gaje samo za svoje potrebe. Od živine samo kokoške, od 15 do 20. Dva domaćinstva se bave pčelarstvom.

U selu žive samo staračka domaćinstva i žene. Omladina ide u škole. Iz ovog sela ima inženjera, lekara, pravnika, tehničara. Oni koji se nisu školovali idu u grad ili inostranstvo. Deca pohađaju osnovnu školu u Bojniku, pešače u odlasku i povratku oko 7 kilometara.

Pojedinci se bave guslarstvom. Najradije pevaju pesme o kosovskom boju, spevali su pesme o ubijenom ambasadaru Roloviću pa i o Džonu Kenediju.

IZVOR:  Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Savinac (Bojnik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Slavnik, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Slavnik se nalazi na brežuljcima koji se sa severne strane strmo spuštaju u rečno korito Puste Reke a na severoistoku blago padaju ka aluvijalnoj ravni koju je ovde stvorila ista reka. Sa te severoistočne strane je i prilaz selu najlakši. Ovi brežuljci se nalaze između potoka na čijim obalama je podignuta Rečica sa istočne strane i Vujanovske Reke sa zapadne strane i čine na ovom mestu periferiju diluvijalne terase.

Tip sela.

Slavnik je selo zbijenog tipa.

Ime sela.

Verovatno je na mestu današnjeg sela Slavnika bio slamnik, mesto na kome su, posle vršaja, stvarane kamare slame. Neki pisci su ovo mesto nazvali Slamnik. Kada je na ovom mestu nastalo selo, od slamnika je postao Slavnik.

Vode.

Slavnik nema tekućice. Najbliži vodotok mu je Vujanovska Reka koja svojim donjim tokom protiče zapadno od Bojnika. Voda za piće, stoku i druge potrebe uzima se iz bunara i vodovoda.

Iz prošlosti sela.

Na teritoriji ovog sela nema crkava i crkvišta, gradova i gradišta, straih grobova i grobišta. Ako je Slavnik nekada bio slamnik, sasvim je razumljivo odsustvo tragova ljudskog naselja i kulturnog života. Jedino što  je za etnografiju zanimljivo, jeste Slavnička vodenica na Pustoj Reci. Ova vodenica je bila kultno mesto, pa je taj značaj i danas zadržala*.

*Uoči Đurđevdana dolaze žene kod vodenice, pa kroz njenu buku provlače trice (mekinje) i so i potom ih daju stoci. Isto tako hvataju u flaše vodu koja prolazi kroz „civun“ na buki, pa njome poje stoku sve u cilju da bi stoka davala obilnije mleko.

Zemlje i šume.

Atara sela Slavnika ima prostor od 379 hektara, od koje površine oranice i bašte zahvataju prostor od 217, voćnjaci 19, vinogradi 14, livade 22, pašnjaci 63, šume 32 dok je neplodno 22 hektara.

Zemlja nosi ove nazive: Preko Reku, Bostanište, Trševine, Ograđe, Lozje ili Staro Lozje, Rid, U Polje, Mekišar i Čuka.

Poreklo stanovništva.

I u ovom elu je broj stanovnika u stalnom opadanju; 1953. godine Slavnik je imao 74 kuće i 410 stanovnika; 1961. broj kuća se popeo na 83 a broj stanovnika pao ne 389 dok je 1971. godine imao 82 kuće i samo 291 stanovnika.

Sadašnje stanovništvo čine ovi rodovi:

-Bankovići su poreklom iz Crvene Jabuke.

-Dimitrijevići su poreklom iz Bugarske.

-Vidojevići su iz Crvene Jabuke.

-Milići su iz Crvene Jabuke.

-Jocići su poreklom iz Bugarske.

-Gligorijevići-Jalovci su poreklom iz Bugarske.

-Stojičići su iz Klisure na bugarskoj granici.

-Brankovići su iz Crvene Jabuke.

-Đorđevići su iz Crvene Jabuke.

-Stojilkovići su poreklom iz Bugarske.

-Zlatkovići su poreklom iz Bugarske.

-Bankovići drugi su iz Crvene Jabuke.

-Stojanovići su iz Božice.

-Stefanovići-Ivkovi su iz Crvene Jabuke.

Romi:

-Saitovići.

-Ferizovići.

Zanimanje stanovnika.

Slavničani se bave zemljoradnjom i seju na svojim njivama pšenicu, kukuruz od kojih useva se javlja tržišni višak, zatim, malo pasulja, krompira, ovsa i raži. U baštama sade povrće – luk, papriku, kupus i drugo. Ima domaćinstava čija zemlja „leži“ – neobrađena. Tako stoji neobrađena zemlja Mladena Bankovića. On čak ne čuva ni krave. Jedino u kući drži živinu. Sadi samo malo krompira. Živi od radničke penzije. Banković je star 73 godine. I ostala domaćinstva su staračka. Mladi ljudi idu u pečalbu i na jesen se vraćaju kući. Omladina se školuje. Ima ih i fakuteltski obrazovanih. Oni su raskinuli sa selom.

U Slavniku postoji četvororazredna osnovna škola kao istureno odeljenje osnovne škole u Brestovcu. Nju pohađaju polaznici osnovne škole iz Rečice.

Stočarstvo je stajsko i čuvaju samo krave, po dve po domaćinstvu u proseku, mada ima domaćinstava i bez jednog grla. Ima nešto ovaca. Svinje se čuvaju za domaće potrebe.

IZVOR:  Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Slavnik (Bojnik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Svinjarica, opština Lebane – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Svinjarica se nalazi na zapadu od Caričinog Grada, u neposrednoj blizini ovog znamenitog antičkog lokaliteta. Zaseljena je u koritu Svinjaaričke Reke i na padinama brežuljaka od kojih je ova rečica izdubila svoje korito. Sa juga, iznad desne obale reke, nastavlja je bregovit teren, na kome je, odmah iznad sela, Gradište. Ovaj breg se produžuje na istok sve do sastava Svinjaričke Reke i Lalinovačkog Potoka, gde je njegova završnica strme severne i severnozapadne strane. Tu, na toj završnoj tački brega, nalaze se ostaci velike antičke naseobine Caričinog Grada ili Justijane Prime.

Atar sela Svinjarice se graniči sa atarima sela: Saki Cola, Mijajlice, Bačevine i Štulca.

Ime sela.

Prema legendi, u prastara vremena na mestu današnjeg sela čuvana su krda svinja. U dolini Svinjaričkog Potoka bila je prava šuma oraha, čijim su se plodovima svinje hranile i tovile. Po tome je, kada je nastalo, ovo selo dobilo ime Svinjarica. Vrlo je verovatno da su u srpskoj srednjovekovnoj državi, a možda i u ranovizantijskoj epohi, stanovnici sela Svinjarice bili svinjari vlasteline i crkve, odnosno manastira.

Vode.

Kroz selo Svinjricu protiče Svinjarrička Reka, čije se izvorišta nalazi na bučumetskoj terasi, iz pravca Gajtana. Svinjarička Reka ne presušuje.

Svaka kuća ima svoj bunar. Zbog velikog pritiska vode Svinjaričkog Potoka izdanske vode su blizu površine, pa su mnogi bunari duboki oko tri metra a negde i do deset metara.

U novije vreme u selu je stvorena mreža vodovda, pa svaka kuća ima, pored bunara, i tekuću vodu.

Kladenaca u ovom selu nema. Postoji jedna lokva prečnika oko dva metra na lokalitetu Gradište u kojoj voda ne presušuje i po kazivanju ljudi, na ovom mestu je prekinut antički akvadukt za Caričin Grad, pa iz njega izbija slab mlaz vode koji se još sliva akvaduktom sa planine Radana.

Postanak sela i prošlost.

Selo Svinjaricu prvi put pominje novobrdski trgovac Mihajlo Lukarević u svojoj trgovačkoj knjizi dužnika u četvrtoj desetini XV veka.

Život u ovom mestu postojao je još u doba Rimljana. Na lokalitetu Gradište postojalo je utvrđenje na oko 1,5 kilometar jugozapadno od Caričinog Grada. Po narodnom predanju u Gradištu su bile kasarne Caričine garde.

Na istočnoj periferiji sela postoje ostaci trobrodne ranovizantijske bazilike i drugih zgrada. Crkva je pronađena 1922. godine. Dužina crkve bila je oko 22 metra a širina oko12 metara, takoda je, u sva tri broda, unutrašnja površina hrama iznosila 264 metra kvadratnih.

Tip sela.

Današnja Svinjarica sa vojih 85 kuća, po popisu iz 1971. godine 101 kuća, sa svojim mahalama zahvata veliko prostranstvo. Centar sela čini selo Svinjarica na oko 2 km od Caričinog Grada. U ovom delu sela je škola i prodavnica. Pored tog centralnog dela sela postoje još tri mahale: Borovce, Beli Dvrja i Donja Mahala. U ovim mahalama su kućne zbijene jedna do druge, sa dvorištima u kojima je ne samo za stanovanje, već i sve ekonomske zgrade domaćinstva.

Zemlje i šume.

Zemlja atara sela Svinjarica nosi ove nazive: Donja Caričina, Romanov Grob, Dubrava, Ramnjak, Kućište, Beli Drvja, Čukar, Đokin Potok, Prisoje, Borovac, Bojanino, Kostin Branik, Kojčino, Mitkov Potok, Gradište.

Kultna mesta.

Ostaci Crkvište na njivi Dragurina Filipovića su opisani kod vizantijske katedrale. U severoistočnom stilobatu – podnožju crkvenog stuba načinjeno je malo udubljenje a pored njega postavljen metalni krst grube izrade. U ovom udubljenju žene pale sveće i ostavljaju sitne novčiće i belege. Ovde se nalazi i izvor, na kome su žene ispirale oči.

Drugo kultno mesto je Čičkova Vodenica, kao i mesto zvano Cer. Na ovom mestu iz drveta izlazi vlaga, te ljudi sa tom vlagom mažu obolele udove-kožu i tako se leče od bolesti cerme, ostavljajući pri tome belege: novac, konce marame i drugo.

Poreklo stanovništva.

Kod popisa stanovnišva Puste Reke 1879. godine u selu Svinjarici, u 8 kuća živelo je 55 osoba. Po popisu iz 1971. godine u seli je živelo 400 stanovnika.

U selu žive ovi rodovi:

-Filipovići su iz Krive Reke.

-Đorđevići su iz Borivojca.

-Živkovići-Makrešani su iz Krive Reke.

-Perići su iz Makreša.

-Lazići su iz Ropotova – Kosovska Kamenica.

-Lazići drugi su iz Klobukara.

-Đokinci-Petrovi su  iz Klobukara.

-Jovanovići su iz Krive Reke.

-Đokići-Šiljkovi su iz Pasjače – Kosovska Kamenica.

-Savići su iz Krive Reke.

-Đorđevići drugi-Berduljci su iz Berdulja.

-Jovanovići su iz Berdulja.

-Lazići drugi su iz Jabukara – Kosovska Kamenica.

-Ristići su iz Kosovske Kamenice.

-Đorići su iz Crne Trave.

-Nikolići su iz Orana.

-Zdravkovići su iz Berivojca.

-Lazarevići su iz Darkovca.

-Stefanovići su iz Makreša.

-Simići su iz Krive Reke.

-Mosići su iz Krive Reke.

-Savići su iz Darkovca.

-Maksimovići su iz okoline Giljana.

-Jankovići su iz Izvora – Kosovska Kamenica.

-Ristići su iz Krive Reke.

-Milenkovići su iz Kosovske Kamenice.

-Milošeići su iz Kosovske Kamenice.

-Stojanovići su iz Klobukara.

-Zlatanovići su iz Mešina – Kosovska Kamenica.

-Stošići si iz Livoča.

-Stojiljkovići su iz Slišana.

Kao što se vidi stanovnici sela Svinjarice su doseljeni, uglavnom, iz onih krajeva gornjeg toka Južne Morave, koje je srpska vojska oslobodila 1878. godine, ali je Srbija morala posel Brelinskog kongresa, morala sa tih prostora povući. Pod Turcimaje život bio nepodnošljiv, tako da su mnogi napustili rodnu grudu, na kojima su njihovi preci vekovima živeli, došli u slobodnu Srbiju i zasnovali novi život. Na njihovu zemlju u starom zavičaju naselili su se Albanci, delom iz Puste Reke i Jablanice, tako da je, u neku ruku, došlo do razmene stanovništva između Srbije i Turske.

Iseljavanje stanovnika.

Prema statističkim podacima, Svinjarica je imala 1953. godine 548 stanovnika; 1961. – 511; 1971. godine samo 400 stanovnika. Svinjaričani se ssele ne samo u veća susedna mesta i gradova, već idu u mnoge gradove Jugoslavije, a odlaze i u Ameriku. Tako od roda Lazići ima iseljenika u Americi, Kanadi, Ljubljani, Beogradu, Požarevcu, Makednoji. Mosića ima u Lebanu a Maksimovića u Leskovcu.

Zanimanje stanovništva.

Iako je svako domaćinstvo u osnovi zemljoradničko, ni jedno ne živi isključivo od zemljoradnje ili stočarstva. Posedi se kreću od 2,5 do 8 hektara. Zemlja je pomešana ilovača i liska. Glavni usevi su pšenica i kukuruz. Krompir samo za domaću upotrebu.

Iz svakog domaćinstva ide u pečalbu bar po jedna član. Porodice koje nemaju nikog u pečalbi teško žive.

Stočarstvo je stajsko. Domaćinstva imaju od jedne do tri krave. Ranije je bilo znatno više. Prr rata je bilo bivola. Sada ih nema. Ovaca danas ima jedva 200 brava, dok ih je pre rata bilo oko 2000. Konja u selu ima 30. Svinje svaka kuća ima u proseku 3-4 svinje.

Od voća neguju šljive šumadinke koje dosta dobro rađaju i imaju dosta šećera. Koriste se za pečenje rakije. Svako dmaćinstvo u proseku ispeče oko 500 litara rakije, od čega se pola proda u Leskovcu i Lebanu. Sada se u svakoj kući jede isključivo pšenički hleb, koji se preko leta peče pod vršinkom.

Selo ima četvororazrednu osnovnu školu kao istureno odeljenje osnovno škole u Prekopčelice. Ima 34 učenika u sva četiri razreda. Ranije ih je bilo više, pre 9 godina 42.

IZVOR:  Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Svinjarica (Lebane) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Sekicol (po knjizi Saki – Col), opština Lebane – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Sekicol je podignut na levoj obali Caričinog Potoka, ispred ulaza ove rečicu u neki vrstu klisurice. Sa jugoistočne strane prilaz selu je dosta nepogodan i dolazi sa Zmijinog Kamena (kota 400 m). Prirodan prilaz selu je sa juga, iz pravca Caričinog Grada.

Tip sela.

 Sekicol ima tri mahale: Copinsku, Marinkovsku i Donju Mahalu. Zbijenog je tipa, s tim što je Donja Mahala nešto nizvodno. Okolna sela su: Štulac, Prekopčelica, Vrbovac, Kamenica i Mijajlica.

Ime selu.

Na putokazu stoji Seki Col a beleže ga u vojnim kartama kao Sakicol. Reč Saki-Col ili Seki-Col je komponovana od dve reči stranog porekla, koji usvojim korenima, pa i celinom, ukazuju na germanske reči. Druga reč je čisto srednjovekovna nemačka reč Zoll, u značenju carina, putarina, mostarina, opštinska ili gradska trošaarina. Saki ile Seki moglo bi da dolazi od reči saski, odnosno rudarski. Prema toma Saki-Col ili Seki-Col nije ništa drugo do saska odnosno rudarska carinarnica, odnosno mesto na kome je, na bitno važnoj antičkoj, kasnije ranovizantiskoj ili srpskoj srednjovekovnoj saobraćajnici, koja je ovuda, dolinom Caričinog Potoka, išla u pravcu Bojnika i dalje, postojala carinarnica za naplatu carine, putarine, mostarine ili neke trošarine na rudarske proizvode.

Iz prošlosti sela.

Ostaci citadele na Zmijinom Kamenu, od koje postoje zidovi jake trapezaste kule, datiraju iz vremena rane Vizantije, kada je ovo utvrđenje ulazilo u spoljni odbrambeni sistem Caričinog Grada. Kao i mnoge druge tvrđave, i ova kod sadašnjeg sela Sekicola, svakako je u vreme srpske srednjovekovne države vršilo funkciju župskog grada.

Za vreme Turaka srpsko stanovništvo je napustilo Sekicol možda baš zbog toga što se nalazilo na važnoj saobraćajnici, pa su se u njemu nastanili Arbanasi, koji je uoči oslobođenja bilo sedam kuća. Kada su se Arbanasi, posle oslobođenja od Turaka, odselili, u njega su došli preci današnjih stanovnika.

Vode.

Kroz selo Sekicol protiče potok, koji ispod sela dobija novo ime prema nizvodnom sela Kamenici i postaje Kamenička Reka. U selu ima bunara. Ispod sela, na utrini, blizu Caričinog Potoka, postoji seoski bunar, iz koga se ranije selo snabdevalo vodom a danas iz njega zahvataju vodu za piće domaćinstva koja u svojim dvorištima nemaju bunare. Pored toga, selo ima vodovod sa tekućom vodom u svakoj kući.

Zemlje i šume.

Atar sela Sekicol veliki je 266 hektara, od koje površine oranice i bašte zahvataju prostor od 113 hektara, voćnjaci 7, vinogradi 4, livade 35, pašnjaci 78, šuma 20 dok je neplodno 9 hektara.

Zemlja nosi ove nazive: Dubrava, Gornje Njive, Zmijin Kamen, Gradište, Njive ispod lozje, Premer i Delenice ili Ploče.

Poreklo stanovništva.

Sekicol je malo selo. Godine 1971. imalo je 42 kuće sa samo 161 stanovnikom.

Stanovništvo čine ovi rodovi:

-Krstići suiz Grdeličke Klisure.

-Filipovići su iz Krive Reke.

-Stojanovići-Copići (ili Conići, nečitko) su iz Rani Luga kod Vranja, gde imaju rod.

-Trajkovići su iz Rani Luga.

-Vasići su iz Rani Luga.

-Kostići su iz Mijajlice.

-Stošići su iz Krive Reke.

-Stefanovići su iz Krive Reke.

-Markovići su iz Krive Reke.

-Nikolići su iz Krive Reke („begali od Šiptari“).

-Mirkovići su iz Lopaštice – prizećen u Sekicolu.

-Ivanovići su iz Krive Reke.

-Savići su iz Krive Reke.

-Spasići su iz Krive Reke.

-Markovići (Petar) su iz Mijajlice.

-Milići su iz Krive Reke.

-Ganini su iz Krive Reka.

-Sentići su iz Donjeg Brijanja.

-Petkovići (Sava)-Ridarci su iz Giljana.

-Cvetkovići su iz Krive Reke.

-Simići su iz Krive Reke.

Zaniamnje stanovnika.

Stanovnici sela Sekicola seju pšenicu i kukuruz kao glavne useve na svojim njivama. Prinos zavisi od atmosferskih prilika. Pored ova dva useva kod kojih se javlja tržišni višak, sade pasulj kao podkulturu mada ima njiva na kojima je samo pasulj zasađen. U baštama sade krompir, crni i beli luk, kupus, papriku, praziluk – sva samo za domaće potrebe.

U vinogradima imaju trešnje i višnje. Svaka kuća ima od 2 do 20 ari pod vinovom lozom ali samo za domaće potrebe. Imaju šljivake. Od šljiva peku rakiju za domaće potrebe a nešto i prodaju. Svako domaćinstvo u proseku utroši 200 litara rakije po godini.

Od stoke čuvaju krave. U proseku dve po domaćinstvu. Ovaca u celom selu ima 50-60 komada. Ranije ih je bilo znatno više. Selo ima pašu ali nema ko da čuva ovce, jer omladine ide u školu i zanate.

Deca idu u školu u sela Mijajlice, Prekopčelice ili Oranu.

IZVOR:  Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Sekicol (Lebane) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Slišane, opština Lebane – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Slišane se nalazi na najvišoj diluvijalnoj ravni ispod same Petrove Gore. Na zapadu od sela je prostrana zalivađena površina, obrasla starim divljim kruškama. Ova zaravan može imati dužinu do dva kilometra a onda se odatle uzdiže Petrova Gora sa Malim i Velikiom Petrovcem. Na severu od ove zaravni uzdiže se ogoleli rid, koji se proteže od Velikog Petrovca i blago spušta ka Slišanu i koji odvaja Slišane od Borinca. Pored ovog rida, usekao je svoje korito Slišanski Potok.

Tip sela.

Slišane nije u jednoj mahali i na jednom mestu, već su mu mahale razbacane po okolnim brežuljcima, ali uglavnom pored puta iz pravca Bačevine koji se račva u pravcu Bučumeta levo i produžuje na zapad za Gajtan pa se može reći da je ovo selo drumsko naselje kao i u vreme Rimljana na važnoj saobraćajnici i raskrsnici puteva, pa tu karakteristiku ni do danas nije izgubilo. Svaka mahala je skup zbijenih kuća. Te mahale nose nazive po rodovima koji su se tu naselili ili ih, pak, po nazivu naselja iz koga su preci današnjih stanovnika ovde došli. Slišanske mahale nose ove nazive: Mečkarska, Gadžulije, Beščiska, Prestojčovi, Jankovići, Jankovci, Džokanovci, Dojčinovci, Ovsari, Grobari, Crnogorci, Vlasinci, Ridarci, Šumarci, Bačkariši, Lujina i Ognjanovska Mahala.

Atar sela Slišana graniči se sa atarima ovih susednih sela: Borinca, Mijajlice, Majkovca, Orana, Bačevine, Bučumeta i Gajtana. Zapadnu granicu slišanskog atara čini greben Petrove Gore i poklapa sa granicom pustorečke oblasti.

Ime sela.

Po legenci selo je dobilo svoje ime po tome što se voda, kada je svinjar iz Svinjarice gradio vodovod iz Radana za Caričinn Grad, na ovom mestu slila. Plastika okolnog terena je takva da se ka Slišanu iz pravaca voda sliva, pa je po tom osnovu i ovo selo dobilo svoje ime.

Vode.

Glavna tekućica je Slišanski Potok, koji izvire na istočnoj padini Petrove Gore i to iz izvorišta na lokalitetima Leštar i Krušare. Od Slišana potok teča ka selu Mijajlica, od koga nosi naziv Mijajlički Potok, pa se, iznad Kamenice, sastaje sa Caričinimo Potokom od kog mesta dobija ime Kamenička Reka.

Na ataru sela Slišana ima mnogo izvora-kladenaca. Osim pomenutih Leštara i Krušare to su Miloševe Livade, Topla, Ćunci, Kisela Voda, Bakarna Voda, Šašinski Kladenac. Postojala su još dva izvora, zvana Čabure (Čubure) i Stublina. Selo ima vodovod izrađen 1937. godine sa šest javnih česama. Skoro svakakuća ima bunar dubine od 5 do 20 metara.

Zemlje i šume.

Slišane ima veoma prostran atar, jedna od najvećih u Pusstoj Reci. Zahvata prostor od 1495 hektara. Od te površine su oranice i bašte na 607 hektara, voćnjaci 47, vinogradi 12, livade 203, pašnjaci 394, šume 199 dok je neplodno 33 hektara.

Zemlja nosi ove nazive: Ravnjak, Širine, Srednji Rid, Crnogorci, Vlajkovci, Vlasinci, Ćunci, Topola, Bele Kuće, Terzije, Malo Jezero, Prema Terzije, Rušitovo, Janina Padina, Paraspur, Vasin Rid, Veliko Jezero, Krivlja, Oranice, Trševine i Pavlov Grob.

Starine u selu.

U zaseoku Petrovcu postoji kamena crkva pokrivena ćeramidom, posvećena Sv. Petki Trnavski. Ostaci crkve postoje i u slišanskom groblju. I na lokalitetu Topola postoje tragovi razrušene crkve.

U Slišanu je 1916. godine postojala džamija. Njeni temelji se i danas poznaju u dvorištu mesne kancelarije.

Postanak sela i prošlost.

Iako se Slišane nalazilo na važnoj rimskoj saobraćajnici, koja je spajala Niš sa Jadranskim morem, do sada nisu otkriveni ostaci rimske ili romejske naseobine u ovom kraju. Sudeći po tragovima nekoliko starih crkava, sigurno je u doba srpske srednjovekovne države ovde bilo naselja. Prvi pisani trag o Slišanu sačuvao nam je Mihajlo Lukaarević, koji je u ovom selu imao dužnike i jemce. Po mišljenju Mihaila J. Dinića, savremenog srpskog istoričara, Turci su već 1433. godine bili gospodari oblasti severno od Novog Brda povezujući to sa udajom kneginje Mare za Murata II povodom čega je Turcima predata Toplica i Dubočica.

Slišane pominje i Mita Rakić u svojoj studiji „Iz Nove Srbije“ ističući da je ono bilo veliko, lepo i bogato arnautsko selo.

Poreklo stanovništva.

Iako na prvi pogled Slišane odaje utisak sela koje napreduje, njegovo stanovništvo je u stalnom i osetnom opadanju. Tako je 1953. godine u njemu živelo195 porodica sa 1135 stanovnika dok je po popisu iz 1971. godine broj kuća iznosio 194 a broj stanovnika 816.

Sadašnje stanovništvo čine ovi rodovi:

-Ognjanovići su doseljeni sa Vlasine.

-Jankovići su sa Vlasine.

-Strahinići-Milenkovi su sa Vlasine.

-Andrići su sa Vlasine.

-Stojanovići su sa Vlasine.

-Milčići su iz Dobrog Polja.

-Stojanovići su sa Vlasine.

-Stankovići-Dojčinovci su sa Vlasine.

-Pešići su sa Vlasine.

-Ilići su sa Vlasine.

-Jovanovići su sa Vlasine.

-Mitrovići su sa Vlasine.

-Petkovići su sa Vlasine.

-Petkovići drugi-Beščije su sa Vlasine.

-Ljubići-Dinčini su sa Vlasine.

-Mikići su sa Vlasine.

-Radovanovići su sa Vlasine.

-Ivkovići-Rusimovi su sa Vlasine.

-Ignjatovići su sa Vlasine.

-Anđelkovići-Tufedžije (iz Tufedžijske mahale) su sa Vlasine.

-Milčići drugi-Deda Belini su sa Vlasine.

-Golubovići su iz Crne Gore.

-Stolići su iz sela Boljevce kod Giljana.

-Bogdanovići su sa Vlasine.

-Stankovići drugi su sa Vlasine.

-Sinadinovići su sa Vlasine.

-Ristići su sa Vlasine.

-Ivanovići-Grobari su sa Vlasine.

-Golubovići drugi-Šopovi su sa Vlasine.

-Stojanovići drugi su sa Vlasine.

-Nikolići su sa Vlasine.

-Radojčići su sa Vlasine.

-Anđelkovići drugi su sa Vlasine.

-Cvetkovići drugi su sa Vlasine.

-Milosavljevići su sa Vlasine.

-Novakovići su sa Vlasine.

-Kocići su iz Krive Reke.

-Perići su Krivorečani.

-Bogdanovići su iz Krive Reke.

-Cakići su iz Krive Reke.

-Filipovići su iz Krive Reke.

Rodovi iz Krive Reke naselili su se u zaselak Slišana – Petrovac 1912. godine.

Zanimanje stanovnika.

Slišančani su zemljoradnici. Na svojim njivama seju pšenicu, kukuruz, raž, ječam i ovas. Imaju voćnjake, naročito dobre šljivike. Imaju i vinograde.

Osim toga oni su i pečalbari. Preko leta poljoprivredna gazdinstva ostaju na rukama staraca. Omladina ide na rad van sela ili se školuje.

Slišančani se smatraju kao valjani i radni ljudi. Nisu kavgadžije i parničari. Nema alkoholičara iako svako domaćinstvo potroši u proseku 200 litara godišnje, koju peku od šljiva, krušaka, divljih krušaka i komine posle otakanja vina.

Stočarstvo je stajsko. Obično svaka kuća ima po dve krave. Ima nešto i ovaca.

Migracija iz ovog sela upravljena je prema Nišu, Leskovcu i Beogradu.

Slišane ima petorazrednu osnovnu školu, ambulantu u koju dva puta nedeljno dolazi lekar iz Lebana dok je medicinska sestra svaki dan u njoj.

IZVOR:  Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Slišane (Lebane) appeared first on Poreklo.

Kao osnovu za sastavljanje registra banijskih prezimena uzeo sam podatke iz republičkog popisa (1948), koje sam poredio sa podacima iz spiskova žrtava Drugog svjetskog rata, kao i sa podacima iz sačuvanih crkvenih knjiga nastalih sredinom XIX vijeka.
Vremenom ću registar dopunjavati podacima o krsnim slavama pravoslavnih porodica.

Mali Gradac, opština Glina (1948)

Prezimena sa brojem popisanih kuća, popisanih osoba i krsnim slavama (podebljana su prezimena koja su potvrđena u selu sredinom XIX vijeka):
- Alajica (1 kuća, 5 osoba - popisani su kao Alaica)
- Banić (1 osoba)
- Bjelajac (1 kuća, 3 osobe)
- Bijelić (1 osoba - popisana kao Bjelić), Mitrovdan?
- Brkić (1 kuća, 6 osoba), Jovanjdan?
- Vrga (6 kuća, 24 osoba)
- Vujnović (1 kuća, 1 osoba)
- Vučković (5 kuća, 22 osoba), Mitrovdan?
- Gruborović (29 kuća, 127 osoba), Đurđevdan
- Dabić (4 kuće, 20 osoba), Jovanjdan?
- Davidović (5 kuća, 16 osoba)
- Drekić (13 kuća, 62 osobe), Vidovdan
- Drobnjak (2 kuće, 11 osoba), Đurđevdan
- Jakšić (1 kuća, 3 osobe)
- Jović (3 kuće, 12 osoba), Jovanjdan
- Kalanja (2 kuće, 9 osoba), Đurđevdan
- Karajica (1 osoba – popisana kao Karaica)
- Kelebuda (1 osoba)
- Kovačević (1 osoba)
- Koljaja (10 kuća, 59 osoba)
- Komljenović (1 kuća, 3 osobe),Petrovdan?
- Korica (1 kuća, 9 osoba)
- Kreća (4 kuće, 22 osobe), Nikoljdan
- Krković (9 kuća, 44 osobe), Nikoljdan
- Krnjaja (1 kuća, 4 osobe)
- Krnjajić (1 kuća, 6 osoba), Jovanjdan?
- Lazić (1 osoba)
- Likar (2 kuće, 6 osoba; 5 osoba)
- Ličina (4 kuće, 19 osoba; 1 osoba), Jovanjdan
- Mandić (1 osoba)
- Marić (7 kuća, 27 osoba)
- Martinović (7 osoba)
- Milanković (1 osoba)
- Miljević (1 kuća, 4 osobe)
- Miočinović (2 osobe)
- Miščević (1 osoba)
- Momčilović (16 kuća, 78 osoba), Đurđevdan
- Mraković (1 osoba), Lazareva subota?
- Nikšić (1 kuća, 3 osobe)
- Paripović (4 kuće, 17 osoba), Đurđevdan
- Petrović (11 kuća, 45 osoba; 3 osobe)
- Popara (21 kuća, 76 osoba)
- Rajković (3 kuće, 14 osoba)
- Samardžija (1 kuća, 4 osobe)
- Slijepčević (1 osoba – popisana kao Slepčević), Jovanjdan?
- Smolić (1 kuća, 4 osobe)
- Tintor (1 kuća, 6 osoba), Vračevdan
- Trivanović (5 kuća, 21 osoba), Aranđelovdan
- Habijan (1 kuća, 3 osobe)
- Šaponja (3 kuće, 10 osoba)
- Šukunda (11 kuća, 45 osoba), Đurđevdan

Polovinom XIX vijeka su bila prisutna i prezimena Demić, Zec, Lukić, Momić, Mrđenović, Selak, Tarabić, Huzar i Čobanović. Prezimena Trivanović i Šaponja pripadala su selu Veliki Gradac.

Trnovac, opština Glina (1948)

Prezimena sa brojem popisanih kuća, popisanih osoba i krsnim slavama (podebljana su prezimena koja su potvrđena u selu sredinom XIX vijeka):
- Banjanac (2 kuće, 9 osoba), Jovanjdan
- Birač (22 kuće, 135 osoba; 3 osobe), Nikoljdan
- Vučković (28 kuća, 111 osoba), Mitrovdan
- Drekić (4 kuće, 17 osoba), Vidovdan
- Drljača (2 kuće, 12 osoba), Nikoljdan
- Kovačević (2 osobe)
- Paripović (6 kuća, 27 osoba), Đurđevdan
- Petračić (1 kuća, 1 osoba)
- Radulović (5 kuća, 24 osobe), Mitrovdan
- Sanković (2 kuće, 5 osoba), Aranđelovdan
- Tintor (10 kuća, 58 osoba), Vračevdan
- Tomić (3 kuće, 11 osoba), Nikoljdan
- Šukunda (9 kuća, 48 osoba), Đurđevdan

Napomena: Godine 1900. iz sela Mali Gradac izdvojen je Trnovac koji se nakon toga vodi kao posebno selo, dok je 1953. godine iz sela Mali Gradac izdvojena Momčilovića Kosa koja se nakon toga vodi kao posebno selo.

Priredio: Petar Demić.

The post Poreklo prezimena, selo Mali Gradac (Glina) appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena, selo Martinovići (Glina) appeared first on Poreklo.

Kao osnovu za sastavljanje registra banijskih prezimena uzeo sam podatke iz republičkog popisa (1948), koje sam poredio sa podacima iz spiskova žrtava Drugog svjetskog rata, kao i sa podacima iz sačuvanih crkvenih knjiga nastalih sredinom XIX vijeka.
Vremenom ću registar dopunjavati podacima o krsnim slavama pravoslavnih porodica.

Veliki Gradac, opština Glina (1948)

Prezimena sa brojem popisanih kuća, popisanih osoba i krsnim slavama:
- Bjelivuk (1 kuća, 5 osoba)
- Borojević (13 kuća, 64 osobe – popisani su kao Borović i Borojević)
- Vojnović (1 kuća, 4 osobe)
- Vujatović (22 kuće, 94 osobe)
- Vukić (3 kuće, 11 osoba)
- Vukičević (1 osoba)
- Glamočlija (7 kuća, 29 osoba)
- Gruborović (2 kuće, 7 osoba; 2 osobe)
- Dragović (4 kuće, 13 osoba)
- Erkalović (8 kuća, 39 osoba)
- Živković (19 kuća, 81 osoba; 1 osoba)
- Jaglić (3 kuće, 22 osobe – popisani su kao Jagličić)
- Kalambura (14 kuća, 70 osoba; 2 osobe)
- Karaica (29 kuća, 166 osoba – popisani su kao Karajica)
- Komljenović (18 kuća, 94 osobe)
- Kreća (1 kuća, 5 osoba)
- Lončar (1 kuća, 3 osobe)
- Madić (1 osoba)
- Mađarac (4 kuće, 26 osoba)
- Mandić (5 kuća, 17 osoba)
- Martinović (2 kuće, 12 osoba)
- Milanković (13 kuća, 69 osoba)
- Milić (4 kuće, 28 osoba)
- Mišljenović (6 kuća, 32 osobe)
- Mrkobrada (2 kuće, 9 osoba)
- Petrović (7 kuća, 41 osoba)
- Rađenović (5 kuća, 16 osoba; 1 osoba)
- Slijepčević (1 osoba – popisana kao Slepčević)
- Tarbuk (16 kuća, 62 osobe; 2 osobe)
- Čubrić (3 kuće, 15 osoba)

Napomena: Pošto je Veliki Gradac pripadao istoimenoj parohiji za koju ne postoje sačuvane crkvene knjige iz sredine XIX vijeka, dati su samo podaci sa republičkog popisa iz 1948. godine.

Priredio: Petar Demić.

The post Poreklo prezimena, selo Veliki Gradac (Glina) appeared first on Poreklo.

Kao osnovu za sastavljanje registra banijskih prezimena uzeo sam podatke iz republičkog popisa (1948), koje sam poredio sa podacima iz spiskova žrtava Drugog svjetskog rata, kao i sa podacima iz sačuvanih crkvenih knjiga nastalih sredinom XIX vijeka.
Vremenom ću registar dopunjavati podacima o krsnim slavama pravoslavnih porodica.

Dabrina, opština Glina (1948)

Prezimena sa brojem popisanih kuća, popisanih osoba i krsnim slavama:
- Badrić (10 kuća, 44 osobe)
- Bijelić (2 osobe)
- Bulat (4 kuće, 22 osobe)
- Vujaklija (2 kuće, 7 osoba)
- Gavrilović (2 kuće, 19 osoba)
- Dević (1 kuća, 5 osoba; 2 osobe)
- Divjakinja (1 osoba)
- Dobrić (6 kuća, 26 osoba)
- Lamza (1 kuća, 1 osoba)
- Lukač (17 kuća, 81 osoba; 3 osobe)
- Ljiljak (1 kuća, 1 osoba)
- Martić (6 kuća, 38 osoba)
- Milašinović (1 kuća, 2 osobe)
- Miletić (13 kuća, 47 osoba)
- Ostojić (2 kuće, 12 osoba)
- Pešut (22 kuće, 113 osoba)
- Rajšić (1 osoba)
- Slijepčević (1 kuća, 3 osobe; 1 osoba)
- Stojić (23 kuće, 99 osoba; 2 osobe)
- Todorović (7 kuća, 25 osoba; 2 osobe)
- Flak (1 kuća, 1 osoba)
- Crevar (1 kuća, 4 osobe)

Napomena: Pošto je Dabrina pripadala parohiji Buzeta za koju ne postoje sačuvane crkvene knjige iz sredine XIX vijeka, dati su samo podaci sa republičkog popisa iz 1948. godine.

Priredio: Petar Demić.

The post Poreklo prezimena, selo Dabrina (Glina) appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena, selo Buzeta (Glina) appeared first on Poreklo.

Poštovani,

ova stranica je u pripremi.

Pozivamo vas na saradnju.

Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim).

Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje.

Navedite i ime poznate ličnosti (gde je rođen-a, čime se bavi), koja nosi ovo prezime.

Vaš prilog ostavite u komentaru ili pošaljite na i-mejl:

prezime@poreklo.rs
Pišite nam

The post Poreklo prezimena Mandrašević appeared first on Poreklo.

Poštovani,

ova stranica je u pripremi.

Pozivamo vas na saradnju.

Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim).

Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje.

Navedite i ime poznate ličnosti (gde je rođen-a, čime se bavi), koja nosi ovo prezime.

Vaš prilog ostavite u komentaru ili pošaljite na i-mejl:

prezime@poreklo.rs
Pišite nam

The post Poreklo prezimena Dijamatović appeared first on Poreklo.

Poštovani,

ova stranica je u pripremi.

Pozivamo vas na saradnju.

Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim).

Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje.

Navedite i ime poznate ličnosti (gde je rođen-a, čime se bavi), koja nosi ovo prezime.

Vaš prilog ostavite u komentaru ili pošaljite na i-mejl:

prezime@poreklo.rs
Pišite nam

The post Poreklo prezimena Mutapović appeared first on Poreklo.

Poštovani,

ova stranica je u pripremi.

Pozivamo vas na saradnju.

Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim).

Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje.

Navedite i ime poznate ličnosti (gde je rođen-a, čime se bavi), koja nosi ovo prezime.

Vaš prilog ostavite u komentaru ili pošaljite na i-mejl:

prezime@poreklo.rs
Pišite nam

The post Poreklo prezimena Uček appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Ubner appeared first on Poreklo.