Poreklo stanovništva sela Lukovo, opština Kuršumlija  – Toplički okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je u dolini i na stranama doline Lukovske reke. Zemljišno područje Lukova zahvata prostor između sela Seoceta i Mrča na zapadu; Trebinja na jugu; Parade na istoku i Gradiške kose na severu.  U međama sela su: Banjski krš (nad Lukovskom Banjom), Ostri krš (1.317m), Studeni potok, Lukovska reka, Gradiška kosa, Damnjan čuka (1.059m), Vratnički potok, Glogovica (1.200m), Trebinjska reka .

Vode.

Potoci su: Dubovački, Babićki i Kruševski potok. Poznatiji izvor je Babićka voda.

Zemlje i šume.

Potesi su: Tanur, Oglavlje, Kiževica, Lajci, Suvi breg, Pasuljište, Klapina livada, Paradsko prisoje, Plavčevo brdo (943m), Željevac, Malinjak.

Tip sela.

Selo sastavlja veći broj kućnih grupa. Grupe odstoje jedna od druge najmanje 200 m, najviše 2 km. Nastanjena mesta su: Gašići, Karići, Jasiče, Ćerana, Plavčevo brdo, Kruševo brdo, Damnjan čuka, Šipovac, Babići, Lukovo i Lukovska Banja.

U Babićima su: sudnica pukovske opštine, crkva, škola, kafana i jedna trgovačka radnja.

U Lukovskoj banji pored banjskih kupatila, stanove za banjske posetioce i bolesnike su četiri zanatske radnje, strugara, sve pored puta za Kuršumliju.

Četiri seoska groblja su kod crkve, u Kravajčetovoj livadi – u Jasičetu, na Damnjan čuki i na Poljani.

Ime selu.

Ime selu Lukovo doneli su stari doseljenici iz Lukova u Nikšiću.

Godine 1884. ima 25 poreskih glava, u Gašićima 2 poreske glave, a Šipovac, zapustelo naselje u ratu 1878. godine; 1948 – 41 domaćinstvo sa 277 članova. Damnjan čuka ima 19 domaćinstava sa 169 članova, Šipovac 14 domaćinstva sa108 članova.

Starine u selu.

U selu ima dosta tragova starih rudarskih radova. U Lukovskoj banji su ostaci kupatila starih Rimljana. Temelji kupatila građenog opekama, sigom i krečom. Ovde su meštani otkopavali zemljane (glinene) i gvozdene cevi kojima su Rimljani sprovodili vodu u kupatilo. Nad ušćem Lukovske reke, blizu mesta gde na put Blaževo–Merćez–Kuršumlija izlazi put Trepča–Belasica–Lukovo–Merćez su razvaline manjeg utvrđenja.

Na Pasuljištu je malo ulegnuće, tu je nekad bila neka crkva. Više kupatila u Lukovskoj banjije crkvina duga 10 m, široka 4 m, ograđena je niskim suhozidom. Kraj crkvine se kupi sabor o Đurđevdanu. Na levoj obali Toplice, upravo prema Jerininom gradu je Merćez, zaselak sela Magova; do rata 1876. godine stražarnice c vojničkom posadom.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

-Nedeljkovići (7 kuća) u Babićima;

-Vukojičići (4 kuće) u Karićima;

-Trivunovići (2 kuće) u Ćerani;

-Milisavljevići, Radojičići, Ristići, Tanaskovići i Ilići (7 kuća) u Jasičetu;

-Gašići (3 kuće) u Šipovcu i 3 kuće na Damnjan čuki;

-Stepanovići, Milićevići i Vojinovići (16 kuća) na Plamčevom brdu i na Damnjan čuki (svega 42 kuće, Sv. pror. Ilija) su se doselili u vreme opštih pokreta naših naroda u 17. veku iz sela Lukova u Nikšiću. Njihovi daleki preci, tri rođena brata "služili su po pogođaju u više mesta i u raznih gazda" pa se pod starost smirila i zakućila ovde nadomak sela Trebinja, u blizini ranije nastanjenih Nikšićana. Svi se slažu da su ovi doseljenici osnivači sela Lukova kod Trebinja.

-Damnjanci – Milojevići (22 kuće, Sv. arhiđ. Stefan) na Damljan čuki su od Jevtića u Jelakcu. Došao je ded današnjih i primio se za čifčiju u Gašića.

Novi su doseljenici:

-Milibor Tanasković (1 kuća, Sv. Mina i slava zemlje Sv. pror. Ilija), je došljak na ujčevinu iz Štave.

-Vučković (1 kuća) na Kruševom brdu je došao iz Mrče.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Lukovo (Kuršumlija) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Trebinje (po knjizi Trebinje i zaselak Čačiće*), opština Kuršumlija  – Toplički okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Trebinje, u podnožju brda Tumbe – Kovačica na levoj (prisojnoj strani doline Trebinjske reke, a zaselak Bačiće je pod Krkinom čukom, u gornjem toku Bačićke reke.

Vode.

Crvena voda i A(h)metova voda su nad selom, u planini. U donjoj Mali – Blagojevićimaje Rakićevo jezero, sa svima odlikama bare.

Zemlje i šume.

Topografski nazivi za njive i livade su: Rupine (i voćnjaci i kuće), Bačiće (i voćnjaci i kuće), Donje Trebinje, Rosulje, Ostra čuka, Rakovac, Bare (i voćnjaci i kuće), Krst; za ispaše i šume: Valjarovići, Srebrenica (1.415m), Radenovac, Obla glav, Vignjište, Orljevi breg i Krš.

Dve bačije su u Pardusu, u ataru sela Parade.

Tip sela.

U selu su tri mahale: Donja mala, oko Rakićeva jezera, više Donje male je Srednja mala, a Gornja mala je ispod Tumbe — Kovačevca. Male su nablizu i nisu oštro odvojene.

Bačiće je sasvim izdvojeno naselje, oko četvrt sata udaljeno od najbližih kuća u selu.

Zajedničko groblje sela i zaseoka je u potesu Baram.

Tako bi Bačići, u značenju sela stražare, bili upravo na granici Vrhovine u oblasti Kopaonika i u nuriji popa Mateja.

Godine 1884. selo Trebinje ima 21 poresku glavu, a Bačiće 4 poreske glave; 1948. — 34 domaćinstva sa 369 članova.

Starine u selu.

U selu, kao i u zaseoku su znatni tragovi starih rudarskih radova. U donjoj mali do 1910. godine stajala je stara crkvina, hram posvećen Sv. Trojici i oko crkvine "staro" groblje. Iste godine na crkvini je podignuta današnja crkva, posvećena Sv. Trojici. Za građenje crkve upotrebljeni su blokovi iz "starog" groblja i tako je groblje potpuno rastureno.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

-Ilići, Blagojevići, Stepanovići i Milenkovići (11 kuća), u Donjoj mali;

-Milovanovići, Jovanovići i Jakovljevići (5 kuća) u potesu Barama;

-Vučkovići, Kostići, Nikolići, Simonovići, Cvetkovići, Lazići i Tomići (13 kuća) pod Tumbom – Kovačevcem; (svega 29 kuća, Sv. ap. i evang. Luka i Markov dan). Njihovi daleki preci doselili su se iz Nikšića "pre tri stotine i više godina".

Milanović (1 kuća, Sv. Mina i ženina slava) prešao je iz Štave i prizetio se u kuću Milenkovića.

U Bačiću su:

-Milisavljevići i Radovanović (3 kuće, Sv. Nikola i Sv. Agatonik) su se doselili iz Ibarskog Kolašina, oko sredine 18. veka.

*Ovo je greška, treba da piše „Bačiće“.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Trebinje (Kuršumlija) appeared first on Poreklo.

Vrana, Vrgada, Drage, Pakoštane

The post Pakoštane i okolna naselja appeared first on Poreklo.

Babindub, Brgulje, Veli Iž, Zadar, Zapuntel, Zemunik Gornji, Zemunik Donji, Ist, Kožino, Mali Iž, Molat, Olib, Petrčane, Poljica, Premuda, Rava, Silba, Smoković, Crno

Bivša naselja: Bokanjac, Diklo, Dračevac Zadarski, Ploče

The post Zadar i okolna naselja appeared first on Poreklo.

Briševo, Visočane, Gornji Poličnik, Dračevac Ninski, Lovinac, Murvica, Murvica Gornja, Poličnik, Rupalj, Suhovare

The post Poličnik i okolna naselja appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bozoljin, opština Brus - Rasinski okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je na strani brda Jasena i ćerekarske čuke. U međama sela su: Veliki Petkovac, Drum, Vlaška ravan, Srnjevica, Bozonsko preslo.

Vode.

Rečica je Bozonska reka, a potok je Žižinski potok. Pije e voda s izvora. Poznatiji izvori su: Izvor kod vrbe i Šindićka voda.

Zemlje i šume.

Potesi su: Blato, Bozonska reka, Bozonsko polje, Kurina rovina (od Kure, ličnog ženskog imena), Velika strana, Krst, Vrletnica, Gomile i Debeoc.

Ostali podaci o selu.

Groblje je na Malom Petkovcu.

Ime selu dao je doseljenik Bozon.

Godine 1884. U Bozoljinu je 36 poreskih glava; 1948 — 40 domaćinstava sa 274 člana.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

U vreme opštih pokreta naših naroda tokom 17. veka, iz skadarske Malesije četiri brata, svi strastveni stočari: Bozon, Šinda, Tamo i Iveza idući za stokom došli na "Kopaonik" i naselili se u selu Paradi. Braća su pravoslavne vere kao i njihovi krvni srodnici Parađani. Iz Parade braća su se vratila i nastanili se na pustom zemljištu više današnjeg sela Đerekara.

Ovde je Bozon zasnovao selo prozvano Bozoljin. Iveza se odselio u Malu Grabovnicu kraj Brusa. Kasnije, Ivezin potomak prevede iz Bozoljina srodnika Šindu i naseli ga na mestu Šindina koliba. Iz Bozoljina pređe u susedno Đerekare "kozar" Tato i tamo ostavi potomstvo. Iz Đerekare neki Tatovi potomci odsele se u Miokoviće.

Iz Bozoljina neki član ovog velikog roda odseli se u Mikuljinu kod Kuršumlije. Filip, sin jednog od braće preselio se u Livađe i ostavio potomstvo.

Danas u Bozoljinu su Moračani, poznatiji po prezimenima:

-Miletići, Radivojevići, Krstovići, Šindići, Blagojevići, Stevovići, Vulići, Ilići, Maksimovići, Todosijevići (21 kuća, Sv. Arhangel i Velika Gospojina). Velika Gospojina slavi se u svemu kao "velika" slava.

Pola veka posle Moračana u selu se nastanio Boža, predak:

-Božića (6 kuća, Sv. Mina i Bogojavljanje), od svetominaca iz Štave.

-Šljeri (9 kuća, Sv. Vračevi) doselili su se iz Jelakca u Gornjem Ibru. Sa Šljerima su jedan rod:

-Džidže – Mijailovići (4 kuće, Sv. Vračevi). Za vreme Karađorđevog vojevanja izbegli su u Lepenac "u Rasine", pa su se posle 2–3 godine vratili u staro mesto. Daljim su poreklom iz Džigolja u Lešku, otud im nadimak Džidže, dok su starinom iz Kovačice u koponičkoj Šalji (Lapska strana).

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bozoljin (Brus) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Đerekare, opština Brus - Rasinski okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Đerekare, na severu od Bozoljina, pod Đerekarskom čukom, u dolini Đerekarske reke  - Đerekaruše. Međe sela su: Gradac, Lukaška reka, Veliki Petlovac, Mali Petkovac, Preslo, Vrljak.

Vode.

Izvori su: Adžijina voda i Crkvena voda ili Sv. Petka.

Zemlje i šume.

Potesi su: Drum, Gradac, Čuča, Vignjište.

Grobljeje na Crkvištu.

Istorijat.

Strani putnici 16.veka,na putu preko Kopaonika beleže kao varošicu (...), kao i selo (...). Godine 1884. Đerekare ima 5 poreskih glava; 1948 - 9 domaćinstava sa 82 člana.

Starine u selu.

Pri izgradnji puta Mramor–Blaževo (1939. g.), na Okrutlom bregu raskopano je antičko "rimsko" groblje. Na Gracuje mesto Kula. U podnožju Graca vide se komadi vodeničkog kamena iz majdana na brdu. Na Vitinom bregu (na Gracu) je mesto Vignjište. Zemljište pod livadama oko zgrade osnovne škole zove se Novosela. Na više mesta su "grotovi" trebljenog kamena iz temelja negdašnjih kuća i zgrada, zatim zidine "rimske" crkve; "rimsko" groblje i „Grčko" groblje."Rimsko"(katoličko) groblje je kod crkvine. "Grčko", pravoslavno groblje je skoro potpuno rastureno; oko grobova su samo ograde od neobrađenog kamena.

U livadama se vide tragovi starog puta Novo Selo–Zaplanina. Duž puta meštani su iskopavali "čunce" (cevi vodovoda) od pečene gline. Po predanju, u Novoselima bio je trg, pijaca varoši Zaplanine, sa jednim pazarnim danom u nedelji. Na Petkovicu, više izvora Sv. Petke - Crkvene vode stajala mesta su "grotovi" trebljenog kamena. Od crkve nema traga, a veliki neobrađeni blokovi kao da su bili položeni po grobovima.

Sadappve groblje je ispod Trnjina, pored starog groblja. U reci je groblje Krilovića, nekadašnjih stanovnika Đerekara. Na grobovima su pobiveni samo krstovi. Selo se dvaput premeštalo

Najstarije naselje – "Staro Đerekare" bilo je na "Đerekarskoj čuki“, na desnoj strani Đerekarske reke, sa kućama oko Izvora u Lazu. Meštani su ovde iskopavali cevi vodovodne. Sa Čuke selo se izmestilo, c kućama, na mesto Stare kuće. Sa Starih kuća stanovnici su se izmestili, sa kućama, u Reku.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

Do rata 1877/78. godine Đerekare je selo od "sedamdeset kuća". Najveći deo stanovništva posle rata odselio se u oslobođenu Toplicu.

Danas u selu žive:

-Milosavljevići (3 kuće, Sv. Ćirik) i:

-Stojanovići - Stolovići (2 kuće, Mitrovdan), srodnici su po majci, koja se dva puta udavala. Doselili su se iz Vračeva u opštini Ibarskom Postenju.

Posle rata, 1879. godine, od Moračana iz Bozoljina, došli su:

-Veličkovići, Radenkovići, Nedeljkovići i Blagojevići (5 kuća, Sv. Arhangel i Velika Gospojina).

Novi su doseljenici, posle 1900. godine:

-Milosavljević (1 kuća, Sv. Arhangel), prešao iz Čokotara, na "kupovinu".

Prizeti su:

-Nedeljković (1 kuća, Sv. Arhangel i ženina slava Sv. Ćirik), prešao iz Bozoljina u kuću Milosavljevića;

-Jovanović (1 kuća, Sv. Ćirik, slava imanja), iz Babice, prizetio se u kuću Milosavljevića;

-Ilić (1 kuća, Mitrov dan, ženina slava), od Moračana iz Bozoljina ušao je u kuću Stojanovića.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Đerekare (Brus) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornje Leviće, opština Brus - Rasinski okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Gornje Leviće je na levoj strani doline Lukaške reke, na padinama Graca, Bidivora, Čukara (884m) i Oglavlja (1.170m).

Vode.

Potoci su: Rupljanski potok i Vitanski potok.

Zemlje i šume.

Delovi atara nazivaju se: Rujevac (980m), Kozja stena, Vitanove njive, Babin nos, Goreli panj, Goli rt, Rajinovica, Mutare, Belićka čuka, Ježeva čuka i Stružnica.

Jedno groblje Gornjeg i Donjeg Levića je na brdu Crkveniku (884m), kod crkve.

Godine 1884. Gornje Leviće ima 29 poreskih glava; 1948 – 67 domaćinstava sa 465 članova.

Starine u selu.

Do 1932. godine na Crkveniku stajala je stara crkvina. Hram crkveni bio je posvećen Sv. arhiđ. Stefanu. Iste godine na crkvini je podignuta crkva čatmara, posvećena istom svecu.

Niže kuća Rakića, na desnoj strani puta kad idemo crkvi, je staro groblje. Na grobovima su pobiveni kameni krstovi. U groblju su se kopali Džodići, nekadašnji stanovnici sela.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

-Džode – Džodići (Sv. arhiđ. Stefan), poreklom iz plemena Kuča. Izumrli su sasvim.

U Velikoj seobi došli su iz Morače preci Pecaka:

-Pecići, Bokići, Budići, Prokići, Milojevići, Spasići, Rakići, Vuličevići, Vukojičići, Jezdići, Šadenovići, Belčevići, Tanaskovići, Pantići (45 kuća, Sv. Arhangel i Mali Sv. Arhangel). Svi su sa kućamna u potoku Pecaka.

U selo su došli:

-Jovanovići i Ilići (4 kuće, Sv. Mina), od svetominaca iz Štave;

-Davidović — Pavlović (1 kuća, Sv. Nikola i ženina slava), iz Iričića, prizet je u kući svetominaca.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornje Leviće (Brus) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Lopaš, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj sela.

Selo Lopaš nalazi se u Opštini Trstenik, sa desne strane Zapadne Morave, 11km JI od Trstenika, na putu Počekovina - Jasikovica.

Tip sela.

Naselje je zbijenog drumskog tipa, sa stranama koje se dosta strmo podižu od Lopaškog potoka, koji selo deli na dva dela međusobno povezana. Locirano je na plavini i terasama sporednih dolina Čairanskog potoka i Lopaške reke i padinama Carine i Depa, na nadmorskoj visini 185-250m.

Selo ima zaseok Stari Lopaš, smešten u istočnom delu atara, na putu Počekovina – Tobolac. Selo se zadnjih 40 godina širilo pored druma prema Počekovini.

Sada se Lopaš spaja sa Kamenjačom, čineći sa njom jednu celinu; prema severu približava se Počekovini i Donjem Ribniku.

Zemlje i šume.

Atar sela je veličine 588 ha i graniči sa atarima sela: Stari Trstenik i Tobolac (istok), Okruglica i Kamenjača (jug), Donja Crnišava i Donji Ribnik (zapad) i Počekovina (sever). Selo nije menjalo lokaciju već samo se proširivalo, ali jedan broj familiija napustilo je staru lokaciju (Batoćani, Gašići).

Atar sela podeljen je na potese, koji su različitog sastava i plodnosti. Po geološkom sastavu zemljišta samo mali deo atara, potes Jasenjak, aluvijum je, a ostatak čine neogeni jezerski sedimenti. Po pedološkom sastavu samo Jasenjak je aluvijalnog sastava, a ostatak je opozdoljena gajnjača, a trećina (J I) je smonica. Takav sastav zemljišta povoljan je za gajenje voća, vinograda i belih žitarica. Zabeleženo je, da je Lopaš 1834. godine proizveo najviše pšenice u selima trsteničkog kraja.

Stanovništvo ovog sela vodi se kao stočarko–ratarsko iako u ovoj proizvodnji učestvuje samo 34,8% agrarnog stanovništva.

Od ukupno 599 ha 12 ar. i 81 m2 zastupljene su sledeće kulture (podaci su iz 2001. godine):

Njive 381 ha, 30 ar., 65 m2

vrtovi 2 ha, 49 ar., 53 m2

voćnjaci 72 ha, 27 ar., 23 m2

vinogradi 26 ha, 73 ar., 71 m2

livade 7 ha, 21 ar., 84 m2

pašnjaci 7 ha

šume 49 ha, 50 ag., 80 m2

neplodne površine 41 ha, 28 ar., 14 m2.

Istorijat.

Lopaš pripada starim naseljima, verovatno još iz doba Nemanjića i kneza Lazara, ali se prvi put pominje u turskim popisima. Po tefteru iz 1476. godine zapisan je kao Lubaš, sa 7 domova i 50 žitelja, a 1572. god. pod imenom Lopaš.

Ime sela.

Za poreklo imena sela postoji dosta legendi, ali naziv sela treba vezati za livade od trave lopušac, ili za reč starih slovena popa-ovca i staja za ovce.

Vode.

Za razvoj naselja vrlo važnu ulogu ima bogatstvo u vodi: vodotoci, izvori, podzemne vode i sl. Lopaš vodama vrlo loše stoji. Može se reći da je najbezvodnije selo ovog kraja. To je toliko izraženo da kompozicija Spomenika posvećena izginulim borcima 1912–1918. i 1941–1945. ima detalj: santrač naopački postavljen – prevrnut, što simbolizuje bezvodnost ovog naselja.

Lopaška reka teče kroz centar sela i atara, ali vode ima samo u zimskom i prolećnom periodu. Izvire u Jasikovici - Stevanov izvor, on je slab, a i usput nema izvora da potok napoje vodom, pa u donjem delu nema u toku leta vode. Drugi manji potok, Čairinac, izvire ispod Đalickih kuća, oskudan je vodom. Prima jedan bezimeni potočić bez vode i samo zimi i u kišnom periodu vodi vodu prema donjem delu Starog Lopaša i Počekovini.

Atar sela ima izvor, pored pomenutog, ispod brda Vrnujevića, ali je nedovoljno iskorišćen. Selo je dugo snabdevano vodom iz bunara sa seoske utrine između Gašića i Batoćana, u blizini škole. Na uzvišenjima bunari su duboki pa su kopani za veći broj domova.

Sada se koristi voda seoskog vodovoda sa kaptažom u Počekovini. Vodovod je urađen 1972. godine. Jedan broj domaćinstava, zbog nedovoljnog kapaciteta vode na vodovodu, koristi i hidrofore.

U školskom dvorištu je česma, u sklopu Spomenika, ali nije u funkciji.

Poreklo stanovništva.

-Batoćani.

Batoćani su poreklom iz Crne Gore – Rasjani. Iz Batota doselilo se više braće: Stevan u Tobolac (Stevanovići), jedan brat u Lopaš, to su Batoćani, jedan u Crnišavu, to su Aleksići.

U Lopašu su zabeleženi i kao Košutarci braća Živan, Todor i Đurđe. Živan je bio najstariji, rođen 1750. god. Najviše ih ima u Lopašu. Treba istaći nekoliko imena: Miloševog Miljka, Dragišu i Aranđelovog Miroslava. Miljko je rođen 1925. godine. Učesnik NOB–e od 1944. godine. Odmah posle Drugog svetskog rata aktivno se uključio u akcije koje su vođene u selu. Bio je dugo godina direktor zadruge u Počekovini. Kao dobar društveno–politički radnik i direktor zadruge 1963. Godine biran za narodnog poslanika Skupštine Srbije.

Milija je rođen u Lopašu. Diplomirao je na elektrotehničkom fakultetu, radi u Beogradu. Aranđelov Miroslav je jedan od najuspešnijih povrtara u Lopašu i okolini. Gajenje povrća pod folijom prvi je počeo u ovom kraju. Sada ima pod folijom nekoliko hektara ove kulture. U 2005. godini proglašen je za najboljeg domaćina u Srbiji. Dragiša je rođen u Lopašu 1951. godine, živi i radi u Trsteniku. Objavljivao je pesme u “Toku", “Bagdali„ i Drugoj periodici. Objavio je pesme “Kultna knjiga ljubavi„ i drugu knjigu “Korablja„. Pored pisanja hobi mu je i planinarstvo.

Slava: Sv. Stefan.

Broj domova: Lopaš 14, Trstenik 1, Beljici 1, Novo Selo 1, Australija 1, Vršac 1, Kruševac 2, Beograd 1, Čairi 1, Gornji Ribnik 3, Počekovina 2.

-Vulovići

Nepoznato je odakle im se predak doselio. Milosav se prezivao i Radosavljević. Braća su: Đoka, Vučko i Milosav. Među njima je velika razlika u godinama rođenja. Vučko je rođen 1828. godine, supruga mu je bila Manda, sin Stojadin rođen 1871. godine.

Slava: Đurđevdan.

Broj domova: Lopaš 2.

-Vučići

Preci Vučića doseljeni su iz sela Žunje. Isti su im preci sa familijom Žunjanin iz Kamenjače. U Kamenjaču se naselili Mladen i Mikailo, a u Lopaš Vučo. I Zajići iz Počekovine su od istog pretka. Ima podatka da je Vučić Milutin umro 1840. godine, a Milenko, Vučin sin, rođen je 1798. godine. Lopaški Vučići su Milutinovi potomci. Pamti se da je Milanov sin Mijuško rođen sa krilima i da je živeo samo 40 dana. Pripadnici ove familije veoma su raseljeni, jer žive u 11 naselja. Vučić Milenka Milan poginuo je na Solunskom frontu. Milosav Milanov bio je dobar domaćin i cenjen od meštana.

Slava: Aranđelovdan i Gospođindan.

Broj domova: Lopaš 13, Osaonica 2, Austrija 1, Bučje 1, Trstenik 3, Beograd 3, Kamenjača 1, Poljna 1, Golubovac 1, Bor 1, Kruševac 1.

-Gašići

Gašići su istog porekla sa Nikolićima u Donjem Ribniku i Gavrilovićima u Gornjoj Crnišavi. Svi su se Doselili iz Župskog sela Parčin. Brat Gaša naselio se u Selište. Jovan je došao na miraz u Lopaš i tu se namnožili njegovi potomci. Jovanov sin Miljko otišao je u Stopanju i od njega su Gašići u Stopanji. Miljko je streljan od strane Austro–ugarske okupacione vlasti, jer mu je sin Stanoje bio komita.

Slava: Sv. Toma.

Broj domova: Lopaš 3, Švedska 3, Trstenik 1, Stopanja 7 i brojna familija u Selištu, Počekovini 1, Brezovici 1.

-Đalići

Đalići su u Lopaš naseljeni iz Rženice. Inače, Đalići vode poreklo iz Crne Gore, Đalci (selo) pripada Riječkoj nahiji. Potomci su kneza Vukmana Đalca. Pripadaju Pejovićima. Po dolasku u Lopaš menjali su prezimena. Jedno vreme prezivali se Nikolići, pa Gmitrovići i Jovanovići, tek rođeni od 1970. godine beleže se samo kao Đalići. Od najstarijih zabeležen je Radoš (Nikolić), umro 1837. godine.

Đalići su tradicionalno dobri kopači bunara. Poznati su: Dragić, Radomir, Mileta, Radojko, Vukadin, Dimitrije i Nestor.

Đalići imaju i književnika Đalić Milosava, koji je rođen u Lopašu 1944. godine, profesor. Osnovnu školu završio u Lopašu, srednje ekonomsku u Trsteniku, Višu pedagošku y Prizrenu, a Filozofski fakultet u Prištini. Radio je u Trsteniku, najduže kao urednik lista “Prva petoletka„ i u Biblioteci “Jefimija„ u Trsteniku. Iako je u početku pisao pesme, književnu kritiku i eseje, pre svega je prozni pisac. Objavio je nekoliko zbirki priča, knjigu poezije i više romana. Član je književnog kluba “Bagdala" i Udruženja književnika Srbije. Bio je u užem izboru za nagradu NIN–a za najbolji roman godine. Objavio je oko 10 romana i priprema nova objavljivanja.

Slava: Petkovica.

Broj domova: Lopaš 9, Počekovina 2, Bresno Polje 3, Beograd 2, Trstenik 3.

- Kesegići

Doseljeni su iz Crne Gore. Predak Jeremija prezivao se Mijajlović. Nepoznato je kako je kod njih nastalo prezime Kesegić. Inače, kesige su oni koji za Turke sakupljaju danak: u novcu i robi, a mesta gde se to radi su kesige. Tradicionalno ove porodice imale su dosta dece. Mihajlo je imao jedanaestoro dece, pa je pri rođenju jedne devojčice i Vladana, preko majora JNA kumovao Josip Broz Tito. Jeremija je polovinom 19. veka bio najbogatiji domaćin u Lopašu, a Ljubinko Milanov bio je poslanik i načelnik SUP–a u Odžacima (Vojvodina).

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Lopaš 6, Odžaci 1, Sombor 1, Beograd 1.

-Markovići

Braća Sava i Novica kao mladići bavili se kolarskim zanatom. Sa majkom Mandom, koja se preudala, preselili se iz Štulca u Lopaš.

Iz ove familije dosta se dece školovalo. Dušanovi sinovi: Vladan, bio je oficir Vojske kraljevine Jugoslavije. Gerasim je bio napredan student građevine (utopio se u Moravi). Škola u Lopašu nosi njegovo ime. Projektovao most u centru sela. Borivoje je završio građevinski fakultet, a Svetomir ekonomiju. Časlav je dugo bio u vlasti sela, vodio mnoge akcije u izgradnji infrastrukture sela. Njegov sin Dušan je inženjer mašinstva. Radio je na vrlo odgovornim poslovima “Prve petoletke“ u Trsteniku. Drugo dete Milica, udata Simonović, završila je medicinski fakultet, specijalizirala i stekla zvanje primarijusa.

Saša, sin Dušanov, završio je Mašinski fakultet u Beogradu 1989, magistrirao 1993. sa tezom “Automatsko formiranje diferencijalnih jednačina kretanja krutih tela u analitičkom obliku", a 1996. Doktorirao sa tezom: “Automatsko formiranje diferencijalnih jednačina kretanja sistema kružnih tela u opštem slučaju sa primenom na tehničke objekte". Radio je kao asistent pripravnik, asistent i docent na Mašinskom fakultetu u Beogradu, a od 2001. godine zaposlen je u EUNET–u, vodećem internet provajderu na ovim prostorima kao izvršni direktor. Kao učenik osvajao je više prvih mesta na republičkim takmičenjima. Sarađuje u časopisima. Objavio je više naučnih radova. Radivojev Vuleta završio je ekonomski fakultet, bio načelnik Uprave prihoda u Trsteniku i radio u finansijskoj službi. Milosavljev Goran završio je medicinski fakultet, specijalizirao higijenu i radi kao načelnik zdravstvene inspekcije za Rasinski okrug.

Slava: Sv. Alempije Stoplnik i ćurđev dan (mala slava).

Broj domova: Lopaš 5, Donji Ribnik 1, Kraljevo 1, Beograd 5, Trstenik 2, Vrnjačka Banja 1, Novi Zeland 1.

-Jankovići

Doselili se iz Crne Glave. Prezivali se, odnosno beležili su ih kao Crnoglavce i Janićijeviće. Od njih potiče i Boško, poznati trstenički trgovac u prvoj polovini 20. veka. Milorad je bio službenik SO Trstenik, šef Mesne kancelarije u Počekovini.

Slava: Sv. Aranđel.

Broj domova: Lopaš 1, Beograd 1, Trstenik 1.

-Miletići

Doseljeni od Kuršumlije. Prvi od Miletića pominju se tri brata: Sima (r. 1803), Blagoje (1815) i Milenko (1833). Momir, sin Milutinov Držao je prodavnicu u Lopašu.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Lopaš 2, Riđevštica 1, Crnišava 1, Trstenik 1, Kruševac 1, Aleksandrovac 1.

-Miletići drugi

Doseljeni iz Parunovca, prvo u Bučje. Potomci kažu da se predak tu sklonio posle ubistva Turčina. Nepoznato je ime pretka. Kažu da se prvo doselio iz Bučja pored groblja, pa kako su mu umirala deca, po savetu vračarice preselio se na drugu lokaciju. Zabeležena su braća: Milan (rođ. 1827), Aleksa, Miladin i Mateja. Radošev sin Stojko i tri unuka (Radomir, Radosav i Milosav) radili su na železnici. Treba napomenuti da su veću afirmaciju postigli Ljubiša i njegov sin Milan. Miletić Ljubiša rođen je 1930. godine u Lopašu. Osnovnu školu završio u Počekovini, građansku u Trsteniku, učiteljsku u Svetozarevu, Višu pedagošku u Beogradu, a Pravni fakultet u Prištini. Radio je kao nastavnik (najduže) u OŠ “Živadin Apostolović“ u Trsteniku i u istoj kao pomoćnik direktora škole. Biran je za sekretara Samoupravne interesne zajednice za Opštinu Trstenik, a zatim za predsednika Izvršnog saveta SO Trstenik. Služio je kao primer radnog i disciplinovanog. Za ostvarene rezultate nagrađivan je, a dobitnik je Ordena rada sa srebrnim vencem (1973) i Spomen-plakete SO Trstenik (1971). Miletić Milan rođen je u Trsteniku 1954. godine. Osnovnu školu završio u Trsteniku, Gimnaziju u Vrnjačkoj Banji, a Fakultet političkih nauka u Beogradu, Odsek žurnalistika. Živi u Trsteniku, u porodičnoj kući. Radio je kao novinar fabričkog lista “Petoletka", gde je bio glavni i odgovorni urednik, a zatim urednik TV Trstenik i kruševačke “Pobede„. Piše od đačkih dana. Objavljuje u mnogim književnim glasilima. Član je udruženja književnika Srbije. Objavio više književnih dela.

Slava: Sv. Pantelejmon.

Broj domova: Lopaš 5, Trstenik 5, Split 1, Beograd 1, Kraljevo 1, Kruševac 1, Stari Trstenik 1, Brezovica 2.

-Milovanovići

Milovanovića predak (verovatno) Dimitrije pre Prvog srpskog ustanka vratio se iz Austrije u Srbiju i naselio u Stari Trstenik. Njegov paraunuk Dragutin služio je u Lopašu, tu se ožeio i nastanio, gde su nastavili da žive njegovi potomci.

Slava: Sveti Luka i Tomin dan.

Broj domova: Lopaš 5, Stari Trstenik 2, D. Ribnik 1, Pančevo 4, Ćuprija 1, Okruglica 1, Trstenik 3, G. Ribnik 1.

-Milutinovići

Nije utvrđeno da li su starosedeoci ili doseljeni. U popisu iz 1862. pojavljuju se Vukojica (1838) i Mijajlo (1848), majka Stanka i Aksentije (1838) i majka Stojna (1802), ali Milosav nije obuhvaćen popisom, tako da njegove pretke ne možemo da povežemo sa potomcima. Jedan od uspešnijih školovanih je Miloje, sin Miletin. Miloje je rođen u Lopašu. Završio je Mašinski fakultet. Na istom i magistrirao. Radio je u IHP “Prva petoletka„ i kao profesor na Višoj tehničkoj školi u Trsteniku.

Slava: Sv. Toma.

Broj domova: Lopaš 5, Stari Trstenik 1, Trstenik 1.

-Milićevići

Nepoznato je da li su starosedeoci ili doseljeni. Milićevići su ugašeni u Lopašu, a ima ih odseljenih u obližnjim mestima.

Slava: Sv. Stevan.

Broj domova: Odžaci 1, Čairi 2, Okruglica 1, Kruševac 1.

-Minaševići

Predak im došao iz Pleša, oko 1830. godine. Sa Cvetkovićima imaju istog pretka. Po Mini su Minaševići. Mina je najverovatnije Mileta Dujić. Fakultet su završili: Živomirova Dragana, Pedagoški fakultet u Jagodini i radi u Osnovnoj školi “Miodrag Čajetinac Čajka„ u Trsteniku; Velisavljev Velibor radi kao nastavnik matematike u školi u Počekovini. Miroslav Zarijev odlikovan je Medaljom za hrabrost i Medaljom zasluga za narod.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Lopaš 4, Trstenik 3, Pula 1.

-Petrovići

Iz Okruglice u domaćinstvo Vidoja Miletića došao Jevrem Petrović. Kosta je rođen 1883. u Okruglici i doveden od oca u Lopaš. Petrovići u Okruglicu došli iz Grčaka. Života je poljoprivrednik, ali dobar poznavalac starina. Milivoje je inženjer mašinstva. Milosav je na privremenom radu u Austriji.

Slava: Sv. Andreja, a od Miletića nasleđena Sv. Nikola.

Broj domaćinstava: Lopaš 2 (Stari Lopaš).

-Petrovići drugi

Nepoznato od kada su u Lopašu. Prvi se pominju Vilofen (rođ. 1805), Todor (1813), Milosav (1873) i Isidor (oko 1830).

Slava: Sv. Toma i Tomina nedelja.

Broj domova: Lopaš 7, Čairi 1, Trstenik 1.

-Radovanovići

Najverovatnije su starosedeoci. Radovan se prezivao Starčević. Radovanovi unuci su Andreja i Jakov, a jedan od sinova Janićije. Jakovljeva i Andrejeva majka Jela rođena je 1803. godine. Radovan Starčević, kmet iz Lopaša, učestvovao je na zasedanju Velike skupštine narodnih starešina Požeške nahije u Čačku 1821. godine, kada je predstavljao Trsteničku knežinu. Milija ćerka Radojeva, sada Ravilić, završila je medicinski fakultet i specijalizirala ginekologiju, radi kao lekar.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Lopaš 3, Počekovina 1, Vršac 1, Petrovac na Mlavi 1, Trstenik 1, Ratina 1.

-Rakovci

Doseljeni su iz sela Rakovo pa su po tome dobili prezime. Pri doseljenju bili su Vučkovići, po Vučku koji se prvi doselio. Njegov sin je Milenko, pa su po njemu bili Milenkovići, dok konačno nisu prešli na prezime Rakovac. Vučko je rođen oko 1760. godine, a Milenko 1878. godine. Sava je zapisivan kao Sava i kao Savko. Milenkova žena je Margita.

Slava: Sv. Luka.

Broj domova: Lopaš 7, Dublje 2, Popina 2, Trstenik 7, Smederevo 2, Beograd 2, Grabovac 1, Čairi 3.

-Savići

Prvi se pominje (zabeležen) Petar, rođ. 1823. godine. Doseljeni iz Batota, najverovatnije da se doselio Petar.

Slava: Sv. Stevan.

Broj domova: Lopaš 2.

-Sretenovići

U familiji od predaka prvi je evidentiran Đurđe, rođen 1798. godine i verovatno njegov brat Radivoje, rođen 1817. godine. Đurđevi sinovi se rađali od 1842–1846. godine. Ima podatka da je Jovan umro 1846. godine, ali nije ubeleženo ime njegovog oca. Familija je dosta brojna, ima porodica u 11 mesta.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Lopaš 14, St. Trstenik 1, Planinica 1. Grabovac 2, Kragujevac 1, Beč 1, Kraljevo 1, Beograd 1, Trstenik 3, Dedina 1.

-Ćirići

Nije poznato odakle su došli. Prvi je zabeležen Jevta (1827) i žena Jevrosima. Jevta je bio sa prezimenom Kljajić, ali je pri rođenju sina Milije sa prezimenom Ćirić. Od uspešnijih u familiji treba istaći Milivoja Ćirića. Milivoje, od oca Stojana iz Lopaša, rođen je 1944. godine. Završio je Mašinski fakultet u Beogradu, kasnije specijalizirao hidrauliku. Radio u IHP “Prva petoletka“, najviše na poslovima projektovanja. Od 1992. godine poseduje firmu “Ćirić–a. d.", koja se bavi metalo–prerađivačkom delatnošću. Zapošljava 3 radnika. ĆirićSmiljko 1880. godine bio je poslanik Narodne skupštine Srbije.

Slava: Sv. Nikola, mala: Tomina nedelja.

Broj domova: Lopaš 11, Trstenik 2, Beograd 3, Užice 1, Niš 1, Ruma 1.

-Cvetkovići

Po sećanju jednog broja članova ove familije, na osnovu kazivanja njihovih starijih, predak im je doseljen iz Pleša (Župa). Po arhivskim podacima postojbina Cvetkovića, koji slave sv. Arhangela Mihajla, je sa juga Srbije, a odatle se selili u Srbiju, njene krajeve u više vremenskih perioda. Stara postojbina je Lab na Kosovu.

Po prikupljenim podacima iz arhivske građe u Lopašu Cvetkovići se dosta rano pojavljuju. Pri doseljenju i familija Minaševića nosila je naziv Cvetkovića. U 19. veku nosili su prezime po očevima i dedovima: Petrovići, Mihajlovići, Miloševići, Milići, Jovanovići, Jeremići, a Antonije je zabeležen kao Crnoglavac. Pored Lopaša ima ih još u 12 mesta. Potomci imaju dosta skromno pamćenje o precima. Zato, a i zbog česte promene prezimena, teško se pravila šema rodoslova. Čak i Antonijev sin Bogoljub zabeležen je kao Bogosav, a i kao Boško. Prva imena se pominju: Mihajlo (rođen oko 1770. godine), njegov sin Jeremija (r. 1790) i unuk Mihajlo (r. 1820).  Pominju se Milić i Petar, čiji su sinovi rođeni početkom 19. veka, takođe i Mileta Dujić. Antonije rođen 1927. popisivan je i kao Crnoglavac i kao Cvetković, ali ni on se nije mogao povezati za nekog od predaka ove familije, a bila su već dva kolena starija od njega.

Najpoznatiji iz ove familije je Cvetković (Milovana) Ljubiša. Završio je Ekonomski fakultet u Beogradu 1970. godine. Radio je u Trsteniku. Pominju se Milić i Petar, čiji su sinovi rođeni početkom 19. veka, takođe i Mileta Dujić. Antonije rođen 1927. popisivan je i kao Crnoglavac i kao Cvetković, ali ni on se nije mogao povezati za nekog od predaka ove familije, a bila su već dva kolena starija od njega. Najpoznatiji iz ove familije je Cvetković (Milovana) Ljubiša. Završio je Ekonomski fakultet u Beogradu 1970. godine. Radio je u Trsteniku kao načelnik za privredu  i finansije pri SO Trstenik. U jednom mandatu bio predsednik Izvršnog saveta SO, a kasnije zamenik direktora PKB “Trstenik“. Rezervni je oficir.

Ova familija slavi Aranđelov dan i Jeremijin Dan, a neke porodice uzimale su slavu uz miraz (Gmitrov Dan).

Broj domova: Lopaš 12, Kamenjača 4, Trstenik 5, Vršac 1, Vr. Banja 1, Donja Omašnica 1, Beograd 1, Kragujevac 1, Beljici 3, Budva 1, Australija 1, Engleska 1, Nemačka 1.

Doseljeni u 20. veku

1. Bićanin Miroslav iz Riđevštice, u domaćinstvo Vučić Miodraga i ćerke mu Milosave,
2. Vračaričić Nikola iz Globodera, u domaćinstvo Ćirić Ignjata i ćerke Milice,
3. Vukčević Života iz Jasikovice, u domaćinstvo Miletić Boljina i ćerke mu Milosije,
4. Domiševac Stanimir iz G. Omašnice, u domaćinstvo Miletić Savka i ćerke mu Miljojke,
5. Vučković Nikola iz Bučja, u domaćinstvo Rakovac Milovana i ćerke mu Živke,
6. Egerić Miloslav iz Riđevštice, u domaćinstvo Ćeličanin Mihajla i ćerke Gvozdene,
7. Živković (Vukašina) Borisav iz Razgojna kod Leskovca, u domaćinstvo Cvetković Aranđela i ćerke mu Milanke,
8. Kolarević Mijuško, u domaćinstvo Kesegić Stanka i ćerke mu Petrojke,
9. Krstić Miloš iz Grabovca, u domaćinstvo Janković Ivana i ćerke mu Krstine,
10. Lazovići, naseljeni u selo,
11. Lević Tihomir iz Levića, u domaćinstvo ćirić Borisava i ćerke mu Ljubinke.
12. Mališ Tatomir iz Foče, u domaćinstvo Ćalić Dušana i ćerke mu Perside,
13. Pantelići, naseljeni iz Počekovine (Riđevci),
14. Petrov Krsta, nastavnik, dir. škole, naseljen,
15. Spasov Bojan, majstor građevinac, došao iz Gornje Ljubave (okolina Bosiljgrada),
16. Tomovići, naseljeni,
17. Curaković Radomir iz Riđevštice, doseljen,
18. Todorović Miladin iz Bučja, u domaćinstvo Gašić Miladije,
19. Jovanović Radosav iz J asikovice, u domaćinstvo Sretenović Jablana i ćerke mu Budimke,
20. Todorović Stanoje iz Vučitrna, na miraz u domaćinstvo Miletić Radosava i ćerke mu Gordane,
21. Sekulić Božidar, naseljen,
22. Čarinac, naseljen.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Lopaš (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Kamenjača, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj sela.

Selo se nalazi u srednjem toku Lopaške reke, desne pritoke Zapadne Morave, na 11 kilometara jugoistočno od Trstenika. Smešteno je na 195-280m nadmorske visine, na padinama Karaule (311m), Dela (265m), Carine (325m) i Jazvine (311m). Iako se nalazi pored reke, nema veće plodne ravnice, već se od reke odmah dižu dosta strme strane, na i sama dvorišta nemaju ravnu površinu za lokaciju zgrada, što je uslovilo da su štale pored samog puta.

Tip sela.

Nasenje je zbijenog drumskog tipa, sa malim i nepovoljnim dvorištima i okućnicama. Selo čine grupe kuća Radovića, Žunjana, Rakovaca, Jeremića, koje nisu izdvojeni zaseoci.

Ime sela.

Nije poznato po čemu selo nosi ime. Postoje legende o tome. Selo se nalazilo pored granice koja je bila uspostavljena posle Drugog srpskog ustanka. Kažu da se ratovalo sa Turcima, a meštani su donosili kamenje da gađaju Turke. Po tome što su  branioce šanca snabdevali kamenjem nazvani su Kamenjačani.

Ima još nekoliko legendi, ali sve se vezuju za kamen. Verovatnije je da su ime Kamenjačani dobili po tome što su bili vešti zidari kamenom, pa po tome i selo Kamenjača. Ako su se Radovići prvi naselili sa obale Jadranskog mora u Crnoj Gori, gde je postojalo selo Radovići, sigurno je da su tradiciju dobrih majstora zidara preneli u ovaj kraj, pa su postali poznati i traženi zidari kamenom, tako da je za obližnja naselja počeo da se ustaljuje naziv za te zidare kamenom “kamenjačani“ a zatim i naselje Kamenjača.

Postanak sela.

Selo spada u mlada naselja. Prvi put kao selo evidentirano je 1859. godine u popisu broja domova i stočnog fonda. Prvobitna lokacija bila je dalje od reke, prema Delu i Karauli. Ta dosta prisojna i strma strana nije odgovarala za domaćinstva pa su se stanovnici iselili pored puta Lopaš - Jasikovica, a gde su prvobitno bile kuće ostao je naziv – potes Kućišta.

Zemlje i šume.

Potesi:

Belušina, prostire se od lopaškog groblja pa jugozapadno. Ovo su uglavnom njive. Carine je veliki potes severozapadno od Kamenjače. Nekada su tu bili sve vinogradi sa vrlo kvalitetnim grožđem. Sada su to vinogradi, ali ima njiva i sa drugim kulturama. Bađirevac je potes pod šumom. Osoj je sa leve strane Lopaške reke. Ovaj potes je pod šljivama i šumom. Jazvine je deo sela prema vrhu zvanom Karaula. Parcele su dosta usitnjene. Njive su u proseku nešto veće od 10 ari.

Vode.

Kroz selo protiče Lopaška reka. Retko da presuši neke godine. Ima jedan izvor iznad Jeremića koji je pretvoren u bunar. Bunari nisu sa dubokom vodom. Izgrađen je vodovod 1971. godine, za više sela, sa kaptažom u Počekovini.

Ostali podaci o selu.

Selo ima svoju slavu, bogomolju koju slavi celo selo – Veliki Spasov dan. Selo tog dana izlazi na litije, zajedničko moljenje, a zatim se primaju gosti: rođaci i prijatelji iz drugih sela.

Zapis je kod Groblja.

Groblje se nalazi od sela prema potesu Carine, uz brdo od familije Jeremića.

Poreklo stanovništva.

-Veličkovići

Veličko je rođen oko 1800. godine. Doseljen zajedno sa Radovićima. Imao je tri sina: Radosava (rođ. 1823), Agatona (1828) i Jevtu (1835). Umro je 1839. godine. Kod Jevtine žene ili ćerke predak Radovića dolazi na miraz i to su, dalje, Radovići. Zabeleženo je 1859. god. da je Agaton Veličković bio jedan od boljih pčelara.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Kamenjača 5, Vršac 3, Donja Crnišava 1.

-Žunjani

Postojbina familije je Morača, a doselili se iz sela Žunje sa Kopaonika. Na ovaj prostor doseljena su tri brata: Mihajlo i Mladen u Kamenjaču, a Vučo u Lopaš. Brojna je familija, ali su dosta raseljeni po drugim mestima. Žunjanin Živko i Ljuba poznati su kao dobri stočari. Radmanov Mihajlo je profesor fizičke kulture i dugo godina radi kao trener rukometnih ekipa.

Slava: Sv. Arhanđel i Gospođin dan.

Broj domova: Kamenjača 12, Počekovina 7, Trstenik 2, G. Omašnica 2, Bučje 1, Kruševac 2, Beograd 1, Ribnik 1, D. Omašnica 1, Jasikovica 1, Selište 1, Slovenija 1, G. Gračac 1, Vrnjačka Banja 1.

-Jeremići, Davidovići, Boćani

Postojbina Jeremića je Stublica, Gornji Pješivci. Nepoznato je odakle su doseljeni. Prvi se pominju Marinko i David. Pri dolasku bili su Jeremići (Marinko, Mijajlo i David). Kasnije Marinkov sin Ignjat bio je  Marinković, a Davidov sin Jovan – Davidović. Nešto kasnije Marinkovi i Mihajlovi potomci prihvataju prezime Jeremić, a Davidovi potomci Davidović. David se pojavljuje i sa prezimenom Nikolić, po ocu Nikoli. Blagojev Branislav prihvata prezime Boćanin, pa isto zadržavaju njegovi potomci. Mladenov otac David poginuo je u Prvom sv. ratu. Mijuško Stojanov bio je direktor Trgovačkog preduzeća “'Jedinstvo". Jeremić Mijuška Milan, r. 1943, pukovnik je u penziji. Završio vojnu akademiju, kurs komandanta bataljona i KMA KoV. Bio je na dužnostima komandira voda, komandanta brigade, do načelnika roda pešadije u KOGB. Ima veliki broj priznanja. Penzionisan po zahtevu. Živi u Beogradu. Pantelijin, sin Milovan, je izvrstan majstor stolar. Vitomir, sin Dobrilov, svestran je majstor metalac. Milutinov sin Goran je lekar. Milanova najstarija ćerka Olivera, profesor je na fakultetu u Beogradu. Doktorirala na Mašinskom fakultetu u Beogradu.

Slava: Sv. Petkovica.

Broj domova: Kamenjača 4, Beograd 1, Trstenik 2, Čairi 1, Vrnjačka Banja 1, Jasikovica 2, Bučje 1, Gornji Ribnik , Globoder.

-Milenkovići

Milenko se doselio oko 1820. iz Crne Gore. Prvi se pojavljuju braća Miloš (rođ. 1813) i Jovan (rođen oko 1820), Vujica (1835), Bogoljub (oko 1850) i sin Vasilije (1881) Za ove se ne zna da li imaju potomke.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Kamenjača 3, Stopanja 1, Lopaš 1.

-Radovići

Postojbina Radovića je Crna Gora, selo Radovići na obali mora. Pri dolasku bili su Radulovići. Po Milutinu, njegovi sinovi i unuci, Vučko i Đorđe i njihovi sinovi, bili su Milutinovići. Vučkovi unuci bili su Vučkovići. Andreja i njegov brat Markov otac bili su Radulovići, kao i njihovi sinovi. Đorđevi sinovi Gligorije i Milorad i unuci bili su Đorđevići, kao i Gligorijeva i Miloradova polubraća Đurđe i Grujica. Luka je bio Andrić. Markovi su (sin Mihajlo) Marković. Marko je otišao na miraz u Donji Ribnik, u Aćimoviće. Pojavljuju se Jevta i Veličko, a potomci vezuju Jevtu za Vučka (a u arhivskoj dokumentaciji je sin Velička i ima ćerku Miladiju). U tu kuću na miraz dolaze Radovići. Doselili se, pre Prvog srpskog ustanka, Radul sa sinovima i unucima. Sinovi su rađani krajem 18. i početkom 19. veka, a unuci početkom 19. veka. Gligorijev Milorad poginuo u Prvom sv. ratu. Zidar Rajko bio je poznat majstor u ovom kraju.

Slava: Sv. Ćirik.

Broj domova: Počekovina 3, Lopaš 3, G. Ribnik 1, Beograd 1, D. Ribnik 2, Kragujevac 1, Kamenjača 10, Trstenik , Kruševac 3, Herceg Novi 1, Globoder 2, Novi Sad 1, Vrnjačka Banja 2, Hrvatska 1, Veluće 3, Grabovac 1, Užice 1, Medveđa 1.

Radović Milutina Ljubivoje je rođen u Lopašu 1951. todine. Završio je bogosloviju u Prizrenu. Službovao u Lukama, Ivanjici, Pirotu, a od 1996. godine starešina je crkve Lazarice. Odlikovan je s pravom nošenja zemalja naprsnog krsta. Piše kao saradnik u kruševačkoj Pobedi i u listu Pravoslavlje.

Radović Mirče Radovan rođen je 1951. godine. Završio gimnaziju i VMT u Trsteniku. Radio u IHP “Prva petoletka„ u Počekovini kao direktor Zadruge “Poljoprivrednik". Bio je u dva saziva poslanik Skupštine Srbije, a u jednom sazivu poslanik Savezne skupštine. Sada je na izbornoj funkciji predsednika Opštine Trstenik. Aktivno se bavio košarkom, igrao u klubovima saveznog ranga.

Radović Milovana Miodrag – Žuća je završio učiteljsku školu u Jagodini, a zatim Pravni fakuptet. Bio je na vrlo odgovornim funkcijama, a najduže javni tužilac u Kragujevcu.

Radović Milutina Miodrag je rođen u Kamenjači 1945. todine. Doktor je književnih nauka. Gimnaziju završio u Kruševcu, a Filozofski fakultet u Beogradu 1968. godine, gde je magistrirao i doktorirao (1980) temom “Poezija Laze Kostića i njeni izvori u zapadnoevropskim književnostima". Živi i radi u Novom Sadu. Od 1969. do 1970. godine bio bibliotekar u Matici srpskoj u Novom Sadu, a od 1972-1975. lektor Srpskog jezika i književnosti na Univerzitetu u Lionu. Od 1976-1979. asistent za svetsku književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu, od 1984. godine vanredni je profesor, a za redovnog profesora i šefa katedre za Svetsku književnost izabran je 1987. godine. Autor je većeg broja knjiga. Prevodi sa francuskog i nemačkog jezika.

-Rakovci

Predak im je doseljen iz sela Rakovci. Od prvih se pominju: Anđelko, Vukoje i Mijajlo. Po njima, njihovi sinovi i unuci bili su Anđelkovići, Vukojevići i Mijajlovići. Ime Milisav pojavljuje se dva puta, od različitih roditelja, pa je bilo dosta teško nastaviti granu. Početkom 20. veka ističe se sa velikim ugledom u selu Mirko, pa ga selo predložilo 1929. godine, u čast rođenja princa Andreje Karađorđevića, i dobio je Orden Sv. Save V reda.

Slava: Sv. Luka.

Broj domova: Kamenjača 12, Trstenik 3, Kruševac 3, D. Crnišava 1, Beograd 1, Vojvodina 1, Lopaš, Vr. Banja 1, Vel. Plana1,  Donja Omašnica1,Odžaci 1.

Doseljeni u Kamenjaču u HH veku

1. Pavlović Branislav iz Omašnice, u Žunjane;
2. Vučić Zoran iz Golubovca, u porodicu Žunjanin Smiljka i ćerke mu Nade;
3. Atanasković Antonije iz Riđevštice, u Kamenjaču pa u Lopaš;
4. Egerić Živko iz Riđevštice, u porodicu Veličković Radojka i ćerke mu Danice;
5. Vukosavljević Aleksandar, u Rakovce;
6. Miodragović Momčilo, naselio se iz Leskovice;
7. Ristić Vladan iz Bresnog Polja, dovela ga majka udajom u Radoviće;
8. Smiljković Radojko iz Jasikovice, došao u Rakovce;
9. Cvetković Jova i Milen iz Lopaša, došli u Žunjane;
10. Mandžukić, doseljen iz Čaira (miraz).

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

The post Poreklo prezimena, selo Kamenjača (Trstenik) appeared first on Poreklo.

ROĐEN: 25. juli 1981. godine u Sarajevu.

RODITELJI: Otac se zvao Marko Erkić, rođen u Milićima, Birač. Po zanimanju bio je građevinar. Majka Milojka Erkić djevojačko prezime Đurić, rođena je u Vrlom Kraju kod Vlasenice, bila je domaćica.

KRSNA SLAVA: Sveti Alimpije, 9. decembar.

PORIJEKLO PO OCU: Porijeklo Erkića je iz Dubrovnika, odakle je naš predak po imenu Jovan, negdje početkom 18. vijeka došao u Birač u Miliće. Tačno prezime Jovana nije mi poznato. Prezime smo dobili od naroda koji nas je prozvao „Hercegovcima“ - Erama, pa je od Ercegovac nastalo skraćeno Erkić. U Milićima su živjeli od zemljoradnje i trgovine. Moj pradjed Marko po kome je otac dobio ime za vrijeme Kraljevine Jugoslavije bio je žandarm. Kao istaknuti žandarm za vrijeme službovanja dobio je nagradu isplaćenu u dukatima, od čega je kupio najbolja imanja, a njegov sin Miloš koji je imao 12 godina 1941. godine, kao pastir spasao je četu partizana koji su se zaputili u minsko polje. Kako nije uspio da ih odvrati, natjerao je svoju stoku u minsko polje i tako ih spasao izgibenije. Na osnovu čega je kasnije dobio penziju i nadimak Borac.

PORIJEKLO PO MAJCI: Majčina porodica je od Đurića iz Vlasenice. Krsna slava je Đurđevdan. Porijeklom su iz Pive iz sela Stolac, a daljom starinom iz Grblja od roda Cicmila. Đurići su se po dolasku u Bosnu nastanili u Vrlom Kraju kod Vlasenice i Han Pijesku gdje su držali veća imanja. Bili su tradicionalno sveštenička i neimarska porodica koja je uvijek držala do vjere. Od njih je bio i glumac Slobodan Đurić, rođeni komediograf, čiji je smisao za humor do danas neprevaziđen. Za vrijeme komunizma kada je mali broj porodica javno slavio slavu, Đurići su bili jedna od njih.

BIOGRAFIJA: Odrastao je u Milićima gdje je završio gimnaziju, a potom je diplomirao na Akademiji umjetnosti u Banjoj Luci u klasi dr Željka Mitrovića. Usavršava se u Lee Strasberg school NY (pohađanje Strazberovog metoda glume u Njujorku 2007. godine). Stalni je član Narodnog pozorišta Republike Srpske i dobitnik je brojnih nagrada, među kojima je nagrada za najboljeg glumca Republike Srpske u sezonama 2011-2012 i 2016-2017. Član je ansambla Narodnog pozorišta Republike Srpske. Glumio je u turskoj seriji Veličanstveni vijek – Kosem, gdje je tumačio ulogu Grka Enza, oca sultanije Kosem. Na domaćoj sceni glumi u seriji Meso, dokotra Sarača; glumio je u seriji Šesto čulo, Ne diraj mi mamu i u seriji Ubice mog oca (treća sezona) Blagoja Oroza.

IZVOR: Željko Erkić za portal Poreklo. Priredio Milan Radulović

The post Poreklo glumca Željka Erkića appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Počekovina, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj sela.

Selo Počekovina nalazi se na pravcu Trstenik - Kruševac, 10 km od Trstenika, na plavini Lopaške reke i terasama sa desne strane Zapadne Morave. Nalazi se na nadmorskoj visini 157–174 metra.

Tip sela.

Naselje je poluzbijenog tipa, grupisano u tri celine: Gornja Počekovina, Donja Počekovina i nov zaseok Riđevci (doseljenici iz sela Riđevštice).

Zemlje i šume.

Atar sela iznosi 658 ha, a obuhvata prostor severno od Morave, odnosno od Medveđe, gde razgraničenje ne ide Moravom, već u istočnom delu ide severnije od Morave a u zapadnom nešto južnije od Morave; na istoku je atar Starog Trstenika; južno je Lopaš; a zapadno Donji Ribnik. To je deo Moravske kotline, bez uzvišenja.

Ceo atar sela je pod ravnicom, što je veoma retko u ovom kraju. To ravničarsko zemljište po geološkom sastavu je aluvijum, a samo malo, jugozapadni deo, čine neogeni jezerski sedimenti. Po pedološkom sastavu je aluvijalno zemljište, a u manjem jugozapadnom delu je opodzoljena gajnjača.

Postanak sela.

Selo potiče iz srednjeg veka, iz perioda vladavine Nemanjića i kneza Lazara. Pominje se u početnom periodu vladavine Turaka. Godine 1476. zabeleženo je da u Počekovini ima 28 kuća Vlaha sa oko 200 žitelja. Godine 1574. pominje se sa 21 kućom, isto toliko baština i oko 150 stanovnika, sa godišnjim porezom od 2.552 akče.

Istorijat.

Naselje Počekovina prvobitno, u Rimsko doba, bilo je u potesu Grabak. Kasnije je bilo u potesu Selište. I u Donjoj Počekovini bila su pomeranja. Prvo naselje bilo je bliže Moravi, na obali i malo nizvodno. Taj se potez zove Kulizinac.

Starine u selu.

Najviše iskopina, koje se povezuju za staro naselje, ima u potesu Grabak. Tu je pronađeno dosta predmeta koji govore o odvijanju života na tom prostoru. Pronađeni su ćupovi i delovi  ćupova - urne. Pronađeno je ognjište od izdubljenog kamena 80h80cm. Pronalaženi su i predmeti za ribolov. Jedan meštanin kaže da je pronađena figura sa više glava, ali je neko uzeo, navodno da je preda muzeju. Na celom području Grabaka pri oranju pronalazi se po koji novčić. Na obodu Grabaka otkriveni su temelji stare crkve i jedna ploča sa natpisom i gvozdeni krst. Ta ploča ubetonirana je u temelj crkve pri gradnji nove crkve 1981. godine. U groblju je pronađen kameni sanduk sa klamfama.

Komunikacije.

Selo se nalazi na Magistrali Kruševac – Trstenik i kroz njega prolazi železnička pruga Kraljevo - Kruševac, što mu obezbeđuje veoma važan saobraćajni položaj .

Izgradnjom Železnice 1910. i lociranjem Železničke stanice u selu i projektovanjem nove Magistrale krajem 19. veka, Počekovina je postala centar većeg broja sela. Dva druga puta, koja polaze iz Počekovine su: Počekovina – Lopaš – Jasikovica i put Počekovina - Tobolac – Vitkovo, takođe obezbeđuju povoljan položaj selu. Ovi putevi su saobraćajno povezani sa drugim mestima, pa su meštani odlučili da svoje domove približe ovim saobraćajnicama.

Magistralni put asfaltiran je 1962/63. godine. Železnička pruga dobila je normalni kolosek 1958. godine. Za gradnju puta Počekovina – Vitkovo inicijativa je potekla od meštana 1894. godine. Putevi kroz selo su asfaltirani 1979. godine.

Ostali podaci o selu.

Seoska slava je na dan Trojice, kada se drži služba u Crkvi litije, i na dan crkve  Sv. Pantelejmon.

Selo ima tri seoska groblja, po jedno za svako naselje, odnosno treće za zaseok Riđevci, koje je skorijeg datuma.

Poreklo stanovništva.

- Aleksići

Predak im se Doselio iz Leška (južna strana Kopaonika). Prvi je Aleksa (rođ. 1806. godine), po kome su potomci uzeli prezime, jer je Aleksa bio Pelić. Momirovog Miodraga ubili su četnici, kao i njegovog sina Stanišu, starog 8 godina. Slobodan Milutinov bio je dugo šef Mesne kancelarije u Počekovini.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Počekovina 3, Velika Drenova 1.

-Andrejići

Pri doseljenju prvi je evidentiran kao Maksim Andreić (1840) i Antonije (1843), ali je njihov otac Andreja, pod prezimenom Arsenijević. Milosav Vilimonov dugo ima farmu koka–nosilja, već 20 godina, oko 1500–2000 komada. Ima dobru potražnju i razrađeno tržište.

Slava: Sv. Nikola, mala Sv. Toma.

Broj domova: Počekovina 8, Kragujevac 1, Beograd 1, Stragari 1, Čairi 1, Novo Selo 1.

- Arsići

Doseljeni iz Župe. Bili su, pri doseljenju, Vrekići. Prvi je Stefan, koji je umro 1846. godine. Gajenjem povrća u Počekovini prvi je počeo Mijuškov otac Jovan. Za Obrada nije moglo da se pronađe ime oca na postoji mogućnost da je usvojen ili, eventualno, da je došao na miraz, ali je uzeo prezime po mirazu, po ženi.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Počekovina 7, Aleksinac 1.

-Aćimovići

Aćimovići su poreklom Rasjani, od Morače u Crnog Gori. Prvi se pojavljuje Jaćim Rasjanin, rođen 1817. godine i žena mu Todora, a njihov sin Jovan rođen je 1844. godine. Jaćim se pojavljuje i prezimenom Radosavić. Ignjat Ljubodragov poginuo je na Solunskom frontu.

Slava: Sv. Stevan.

Broj domova: Počekovina 6, D. Ribnik l, Medveđa 1, Mačkovac 1, Globoder 1, Velika Drenova 1.

- Batoćani

Iz Batote (Župa), a pre od Morače (Crna Gora). Bili Đorđevići.

Slava: Cv. Stevan, Cv. Aranđel (miraz).

- Belopoljci

Doseljeni iz Belog Polja (Crna Gora). Bili su pri doseljenju, Jovanovići; Agaton rođen 1818. i žena Jelica.

Slava: Cv. Đorđe.

Broj domova: Počekovina 2, Beograd 1, Požarevac 1, Kragujevac 1.

-Vlaškovići, Živkovići

Marko Bogićević iz Drenče došao je u Vlaškoviće, gde je usinjen i uzeo njihovo prezime i slavu Sv.Đorđe. Markov sin je Dimitrije (1828) zabeležen pri krštenju kao Blašković. Iz familije Blašković, Obren, verovatno sin Vujice, otišao je u Tobolac, gde ga usinio Živković Novica, pa je ostao kao Živković.

Slava: Sv. Nikola i Sv. Đorđe (miraz).

Broj domova: Počekovina 4, Tobolac 1 (Živkovići).

- Vukčevići

Ovo je stara familija, koja potiče sa Kosova i Metohije. Predak im je posle Kosovskog boja napustio Vučitrn i odselio se u Lješ na moru. U prvoj polovini 18. veka u Jasikovicu su došli potomci Živka Mojaševića iz Bigora i Rada Ilijina iz Goljemoga. Prvi u familiji je Vukac, pop sin Draškov. U popisima 1859. i 1863. godine preci su živeli u Jasikovici i bili su veoma bogati. Predak Simeon bio je pismen 1863. godine. Najpoznatiji od Vukčevića je akademik dr Stanojlo, rođen 1831. godine; bio je u Privremenoj vladi 1918. godine i Predsednik Skupštine SHS 1918. godine. Vukčevići, Miodragovići i Ćosići su jedna familija. Vukčevići su u Počekovinu došli iz Jasikovice. Vukčević Zdravko je sveštenik, ima čin prote. Službovao je u Bučju, G. Ribniku, Trsteniku, Trnavcima i Stopanji. Sveti arhijerejski Sinod odlikovao ga Naprsnim krstom. Posetio je Hristov grob. Zdravkov sin Zoran završio je veterinarski fakultet i radi u privatnoj veterinarskoj ambulanti u Donjem Ribniku. Vrši sve veterinarske usluge. Zastupnik je i distributer firme “Gebi Čantavir“ u prodaji stočne hrane i lekova.

Zoranova supruga Lepa završila je Medicinski fakultet u Kragujevcu, radi kao lekar u Trsteniku. Specijalizirala pneumoftiziologiju.

Slava: Sv. Ćirik.

Broj domova: Počekovina 6, Jasikovica 27, Trstenik 3, Okruglica 3, D. Ribnik 4, Beograd 2, Kragujevac 1, Tobolac 1, G. Ribnik 5, Vr. Banja 1, Austrija 1, Australija 1.

- Vukosavljevići

Janković Nikola Došao na miraz u Vukosavljeviće i prihvatio njihovo prezime.

Slava: Sv. Nikola i Sv. Aranđel.

Broj domova: Počekovina 1, Kamenjača 1, Smederevo 1, Trstenik 1.

- Grujići

Živi pamćenje da su Grujići došli sa područja Grčke. Prvi je Milovan, rođen 1803. godine. Slava: Gmitrov dan, mala slava Jeremin dan, a kolač seku - Sv. Aranđel.

Broj domova: Počekovina 6, Vrnjačka Banja 1.

- Đorđevići

Đorđevići su Doseljeni iz Korita kod Peći. Po muškoj liniji su Klindovljevi, a predak je Došao iz Vrnjačke Banje. Stevan (Đorđa) Milutinović usvojio je Dragutina Klindovljevića. Stevanov otac Đorđe je Milutinović, ali njevog sin Stevan promenio je prezime u Đorđević (po ocu Đorđu), pa je usinjavanjem Dragutina uslovio da uzme prezime Đorđević. Dragutinovi potomci nose prezime Đorđević. Dragutin je poginuo u Prvom svetskom ratu, u odbrani Beograda, u proslavljenoj jedinici majora Gavrilovića.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Počekovina 1, Beograd 1.

-Đalići

Predak Milorad došao iz Lopaša, iz Đalića.

Slava: Petkovica i Đurđic.

Broj domova: Počekovina 1, Kragujevac 1, Trstenik 1.

-Đurići

Postojbina Đurića je Trebinje. Potomci ne znaju odakle im je došao predak. Ova familija slavi istu slavu sa Đurićima iz Omašnice, što se može tumačiti da je prezime doneto ili izvedeno od osobenog imena pretka što je verovatnije. Prvi se pojavljuje Stevan, umro 1838. godine. Todosije, oženjen 1842. godine. Radovan Desimirov završio je Saobraćajni fakultet u Beogradu. Radio je u “Prvoj petoletci“ u Trsteniku, a sada je komandir Vatrogasne opštinske jedinice pri SUP–u Trstenik.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Počekovina 2.

- Zajići

Predak Zajića - Marko Doselio se iz Velike Vrbnice. Marko se prezivao Zajić, Sava neko vreme Marković, a njegovi potomci Zajić.

Slava: Sv. Đorđe i Sv. Aranđel.

Broj domova: Počekovina 2.

- Ignjatovići

Ignjatovići su doseljeni sa područja Makedonije. Prvi se pojavljuje Dimitrije, rođen 1828. god. Kovačkim zanatom bavio se Čedomir, njegovi sinovi i unuci.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Počekovina 5. Vr. Banja 1, Njujork 1.

- Jevtići

Preci ove familije došli su iz Prizrena u Počekovinu, Jasiku i Crnišavu, a kasnije je jedan predak otišao na miraz u Odžake.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Počekovina 3, Kanada 1, Vršac 1, Beograd 1.

- Kneževići

Kneževići su doseljeni iz Latkovca (Kopaonik). Došao predak Vladimir. Miodrag Aranđelov bio je dugo službenik i upravnik pošte u Počekovini. Sima je bio knez (selo ili nekoliko sela), u nekom proteklom periodu, pa potomci misle da su po tome Kneževići.

Slava: Sv. Ćirik i Sv. Toma.

Broj domova: Počekovina 2.

- Kolarevići

Kolarevići su bratstvo Bandići, iz okoline Nikšića. Kolarević Mikailo Došao iz Velike Drenove na miraz u Raškoviće. Kao napredan povrtar, posebno u gajenju povrća, ističe se Miloje. Još 1985. godine imao je 1ha pod poljopriverdnim kulturama.

Slava: Sv. Aćim i Ana i Sv. Arhanđel.

Broj domova: Počekovina 2, Ribnik 1, Trstenik 1.

- Kostići

Prvi je Aleksije (rođ. 1843) i žena mu Gmitra i Mijajlo (rođ. 1913) i žena mu Milana, verovatno njegovi roditelji, mada je prikazano kao odvojeno domaćinstvo. Tu je i Radosav (rođen oko 1820) i žena Filipa.

Slava: Sv. Ćirik.

Broj domova: Počekovina 2, Kraljevo 1, G. Omašnica 1, Velika Drenova 1.

- Krstići

Slava: Sv. Stevan.

Broj domova: Počekovina 1, Vrnjačka Banja 1, Trstenik 1, Beograd 1.

- Kulizići

Stara postojbina im je Kula u sadašnjoj severnoj Albaniji. Imaju zajedničkog pretka sa kraljem Vukašinom Mrnjavčevićem. Nije poznato kada i da li su se direktno naselili u Počekovinu. Ima ih dosta u čitavoj Srbiji i ovom kraju: Medveđa (Bojići, Trošići, Taralići, oko 40 domova), Božurevac, Stubal, Stopanja, Globoder. Obično su se pri doseljavanju zadržavali na Tari i Starom Vlahu. Najstariji koji se pominje je Simeon, kao Nikolić i Kulizić, rođen 1798. i žena mu Đurđija. Najverovatnije da se Simeonov otac zvao Nikola. Simeon je imao sinove: Milana, Agatona i verovatno Spasoja (sin mu je Marko) i Đurđa (sinovi Mihajlo, Kosta i Jovan). Pojavljuje se i Vasilije, sin mu Veselin (1873).

Slava: Sv. Mrata.

Broj domova: Počekovina 3.

- Lazići

Verovatno je predak Lazića Došao sa Kopaonika (Đelekari). Lazar, zabeležen kao Đelekarac, umro je 1847. godine. Kasnije, Stevan je zabeležen kao Lazarević, negde kao Lazić i žena Stamena. Stevan je rođen 1828. godine, a žena mu Marija.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Počekovina 2.

- Makregići

Makregići su pri doseljenju bili Minaševići i Markovići. Možda su ime dobili po mestu postojbine. Prvi je zapisan Simeon, rođen 1829. godine. Prva žena mu je bila Aleksija, druga Smiljana. Od starije Simine dece nema potomstvo. Stankov Dragomir živi u Počekovini. Bio je dugo godina pokretač mnogih akcija za izgradnju sela: struja, vodovod, škola i drugo. Vrlo uspešno je vodio firmu “Narodna radinost“, koja se bavila otkupom proizvoda od pruća na širem području i izvozila u inostranstvo. Stankov sin Dragoslav, u periodu od 1975-1985. godine imao je farmu tovnih junaci i osiguranu prodaju za stranog kupca, najviše izvoženo u Italiju.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Počekovina 2, Zrenjanin 1, Crnišava 1, Kruševac, veći broj.

-Matići

Matići su po poreklu Kulize. Postojbina im je Kula na području današnje severne Albanije. Porodica poreklom iz Kule (Kulize) ima na području opštine Trstenik oko 60. Najviše u Medveđi. Prvi je Simeon, rođen 1798. godine. Poznati proizvođač povrtarskih kultura i odgajivač stoke je Milisav.

Slava: Sv. Mrata, Jakovljevim potomcima Sv. Nikola verovatno miraz, a mala slava Sv. Mrata.

Broj domova: Počekovina 2, Beograd 1, Buci 1.

- Milići

Milići su Kuči iz Kržaja. Prvi se u arhivskoj građi pojavljuju Radoje Paćurović i Marko Milić 1834. godine, da žive u Stopanji i da su nosioci dva domaćinstva. Današnji potomci vode poreklo od Maksima Jovanovog. Iz Stopanje u Počekovinu na miraz je došao Maksimov Petar. Petar je imao 6 sinova pa se porodica Petrova brzo umnožila. Sada, Svetomir Milisavljev poseduje prodavnicu prehrambenih proizvoda “Na–Đi“ u Počekovini, koja radi od 1992. godine.

Brankov sin Mileta je poljoprivrednik, poznat kao baštovan, veliki robni proizvođač, koji je od povrtarstva veoma unapredio svoje domaćinstvo. Milić (Svetomira) Saša završio je visoku školu za menadžment. Bio je direktor Grafičko–štamparskog preduzeća “Metalograf„. Od 2000. godine osnovao je privatno štamparsko preduzeće “M–graf" u Trsteniku, zaposlio 10 radnika i uspešno posluje uz veliku konkurenciju sličnih firmi. Sašina supruga Marija završila je Medicinski fakultet u Beogradu, kao i specijalizaciju za kožne bolesti i sada kao lekar radi u Domu zdravlja u Trsteniku.

Slava: Đurđic.

Broj domova: Počekovina 4, Vrnjačka Banja 1, Stopanja 4, Vršac 1.

- Mladenovići

Mladenovići su došli iz Vitoša kod Kuršumlije. Došao Mladen, pa su po njemu Mladenovići. Mladenovi sinovi su Aksentije i Dimitrije.

Slava: Sv. Luka, Markov dan.

Broj domova: Počekovina 3.

- Mladenovići drugi

Nepoznato je odakle su Mladenovići doseljeni. Prvi doseljeni predak je Mladen, a sinovi njegovi su Antonije i Duško. Antonije je rođen 1817. godine, a žena mu je bila Marija.

Slava: Sv. Stefan.

Broj domova: Počekovina 6, Australija 1, N. Selo 1, Kragujevac 1, Trstenik 1.

- Miletići

Potomci različito misle o doseljenju pretka Miletića. Jedni kažu da je došao iz Lopaša na miraz u Počekovinu i za slavu uzeo Sv. Luku. Drugi se ne slažu sa tim. Momčilo se odselio u Kruševac. Sinovi su mu lekari. Mihajlov Marko završio je pravni fakultet. Radio je u Trsteniku kao sudija, Opštinski pravobranilac i predsednik Suda.

Slava: Sv. Luka.

Broj domova: Počekovina 5, Kruševac 1.

- Mitrovići

Nije poznato odakle su Mitrovići doseljeni. Najstariji predak nije poznat, ali se zna da su njegovi sinovi Aksentije (rođ. 1837) i Antonije (rođ. 1845). Ova familija se veoma interesuje za iskopine koje se nalaze u potesu Grabak. Nenad Momčilov sakuplja zbirku novca i drugih iskopina.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: (?)

- Mitrovići drugi

Došao im predak Mitar iz Crne Gore, od Morače - Rasje. Došlo je nekoliko braće i od njih su još: Aćimovići, Radenkovići i Radosavljevići. Marko Radivojev 1929. godine u čast rođenja princa Andreje odlikovan je Ordenom Sv. Save V reda.

Slava: Sv. Stevan.

Broj domova: Počekovina 3, Trstenik 1.

- Markovići

Bili su Zajići. Kažu da je predak Marko došao iz Velike Vrbnice. Potomci pretka Vučka vezuju za Jevrema (da je istom otac), a u arhivskoj građi stoji da je Vučkov otac Jovan.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Počekovina 5.

- Miloševići

Prvi se pojavljuje Stevan Milošević, koji je 1821. godine biran za poslanika u Skupštini požeške nahije. Sava Milošević 1839. godine bio je pomoćnik predsednika Opštine lopaške, u čijem je sastavu bila Počekovina. Zabeleženo je 1863. godine da je Simeon bio komandir Narodne vojske, možda je bio brat Vujičin i Grujičin. U popisu 1863. godine pojavljuje se Ilija, rođen 1793. todine, sa ženom Sinđelijom. Da li je Ilija sin Stevanov i da li su Vujica i Simeon sinovi Ilijini nije se moglo utvrditi. Miloševići su raseljeni i nije se moglo doći do njihovih potomaka. Zna se da jedan od ove familije živi u Užicu.

- Milutinovići

Predak Marko Zajić doseljen je iz Velike Vrbnice. Kasnije su po Milutinu uzeli prezime Milutinović Dragutina. Đorđev Stevan je Đorđević, kao i potomci njegovog usinka.

Slava: Sv. Đorđe .

Broj domova: Počekovina 2.

- Palići

Palići su došli iz Bogdanja. Od njih su i Jovanovići u Stopanji i Milići u Počekovini. Od Palića posebno se istakao Palić Mijuška Đorđe Crni, rođen 1913. godine u Počekovini. Đorđe je završio opančarski zanat u Trsteniku, a radio je u Velikoj Drenovi. Bio je svestrana ličnost, posebno se isticao u pevanju i sviranju na harmonici. Bio je pripadnik Pokreta narodno–oslobodilačkog rata (1941- 1945). Kada je otkriven, priključio se Rasinskom partizanskom odredu na Jastrepcu. U daljoj borbi protiv okupatora postavljen je za komandanta Drugog bataljona 16. srpske brigade 25. divizije. Poginuo je u borbi sa Bugarima i drugim združenim jedinicama okupatorskih saradnika, u selu Pližina kod Svrljiga, 22. avgusta 1944. godine.

Slava: Sv. Nikola, a Vuksanovi Sv. Luku.

Broj domova: Počekovina 2.

- Perići

Dva brata Raško (Raškovići) i Pera (Perići) doselili se od Morače. Pera je rođen pre 1800. godine. Unuk Ćira rođen je 1843. godine. Od Perića je poznatiji Dušanov Mileta, koji je završio Vojnu akademiju. Radi kao profesor u Vojnoj akademiji.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Počekovina 5, Beograd 1.

- Petkovići, Pecići

Iz sela Vitoša kod Kuršumlije doselila se braća Petko i Mladen Avramović. Od Petka su Petkovići, od Mladena Mladenovići. Petko je imao sina Marka (rođ. 1803), umro je 1837. godine. Milosavljev Živojin i njegovi potomci su Pecići.

Slava: Sv. Luka.

Broj domova: Počekovina 4, Austrija 1, Beograd 1, Smederevska Palanka 1.

- Pantići

Pantići su doseljeni sa područja Kosmeta. Prvi tragovi pojavili su se od kada se Dimitriju rodio sin Milosav. Prva žena Dimitrijeva je Sara, a druga Simona. Nisu pronađeni rodbinski odnosi Dimitrija, Arsenija i mlađeg pretka Rake.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Počekovina 2, Kragujevac 1.

- Raškovići

Raškovići su poreklom iz je sela Štitnik kod Raške (stari Ras kod Deževa). Nisu menjali prezime. Posle Nemanjića odatle se porodice selile u Liku, Moraču, Zemun, Požarevac, Kragujevac, Počekovinu. Zadržavali se i na Starom Vlahu (Štitkovo). Posle Drugog srpskog ustanka u Počekovinu se doselila braća Raško i Pera, od njih su Raškovići i Perići. Pavle Rašković krio je starog kralja Petra (u vreme kada su na vlasti bili Obrenovići) pa je njegov sin Aleksandar general, sa ekonomskim fakultetom, bio upravnik Dvora Karađorđevića. Dobrosavljev Raško pre Drugog svetskog rata bio član KPJ. Rašković Miloš, rođen je 1889. godine. Medicinske nauke učio na Univezitetu u Berlinu, gde je dobio i doktorat celokupnog lekarstva. Docnije je specijalizirao balneologiju, 1923. godine, i otvorio ordinaciju u Vrnjačkoj Banji. Adamov Raško bio je radnik “Prve petoletke", ali i društveno–politički radnik. U jednom mandatu bio organizacioni sekretar OK SKS Trstenik i potpresednik Skupštine opštine Trstenik. Raškov sin Saša završio je Višu tehničku školu u Trsteniku, a kasnije Fakuptet organizacionih nauka u Beogradu. Radio je na poslovima upravnika ekonomike u fabrici Pneumatika. Bio je u političkim i samoupravnim organima. Od 1992. godine ima privatnu firmu “BI/IC EKO" - trgovina, proizvodnja i usluge.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Počekovina 7, Trstenik 1, SAD 3, Kraljevo 2, Vrnjačka Banja 2, Kruševac 1, Odžaci 1.

- Radenkovići

Radenkovići su se doselili od Morače, u Crnoj Gori. Doselilo se više braće, a od njih je postalo više familija: Aćim (Aćimovići), Radenko (Radenkovići), Radosav (Radosavljevići) i Mitar (Mitrovići). Radenkov sin Miladin (rođ. 1830. god.) zabeležen je sa prezimenom Rasjanin, što označava kraj pored reke Morače. Pri kraju vladavine Obrenovića, Radenkovići sa Raškovićima i još nekima skrivali su Petra Karađorđevića, tako da su, kasnije, Vujičini sinovi bili uvažavani: Milorad je bio na Dvoru, Milan pratio kralja kroz Albaniju, a Đurđe je radio u državnoj diplomatiji. Kasnije jedan od uspešnijih Radenkovića je Blagoje, koji živi y SAD. Profesor je univerziteta. Poznat je stručnjak za poslove (finansije) u bankarstvu.

Slava: Sv. Stevan.

Broj domova: Počekovina 1, Kruševac 1, SAD 2.

- Radosavljevići

Radosavljevići su Rasjani. Doseljeni od Morače — Rasje, nekoliko braće, pa su sada familije: Aćimovići, Radenkovići, Radosavljevići i Mitrovići. Prvi predak ubeležen u arhivskoj građi je Luka, rođen oko 1820. i žena mu Stanka.

Slava: Sv. Stevan.

Broj domova: Počekovina 2.

- Simonovići

Potomci tvrde da su Simonovići došli iz Stopanje i da vode poreklo od tamošnjih Simonovića. – Pregledajući arhivsku građu Simonovićima nije se našla potvrda za to. Slava Simonovića u Stopanji je Sv. Mina, ali to ne isključuje njihovu tvrdnju, jer slava Sv. Nikola i Gmitrov dan može biti na mirazu u Počekovini. Majka J evtimijeva je Milana. Damnjan je rođen 1881. godine.

Slava: Gmitrov dan i Sv. Nikola.

Broj domova: Počekovina 2, Trstenik 1.

- Simići

Predak Simića došao iz Belog Potoka (Kopaonik sa strane prema Kosovu i Metohiji). U arhivskoj građi pojavljuje se Simić Mijajla Simeon (rođen 1853). Na miraz kod Rankove Njiljane došao Vekosav Kostić iz Počekovine.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Počekovina 1.

- Stefanovići

Preci Stefanovića su doseljeni sa bugarske granice, oko 1830. godine, – jedan u Sečenicu kod Niša, a drugi u Počekovini, a to je Stefan Stanković.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Počekovina 2.

- Stanimirovići

Kod Nikšića postoji selo Stanimirovići. Predak pokušao naseljavanje sa braćom u Velikoj Drenovi, ali mu nije bilo povoljno pa se odlučio za Počekovinu. Prvi se pojavljuju Blagoje i Mijajlo. Dimitrijevi i Petronijevi su: Todorovići, Milanovi - Stanimirovići, a Nikolini u Crnišavi - Todorovići.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Počekovina 1,SAD 2, Vrnjačka Banja 1, Kraljevo 1.

- Smiljkovići

Od Smiljkovića pominje se Vasilije (verovatno prvi), umro 1849. godine. Kasnije, 1863. godine, pominju se tri domaćinstva: Aleksa, rođen 1813, Gligorije rođen 1835. i Sava (sluga) rođen 1848. godine. Gligorije nije imao dece. Sava je imao tri sina, ali se dalje potomstvo ne pominje. U knjigama rođenih pojavljuje se Jovan sa 4 sina i Vladimir sa 2, ali se gube od 1900. godine. Aleksa je imao tri sina.

Dr Radoš Smiljković, sin Ljubisava, rođen je 1934. godine u Počekovini. Učiteljsku školu završio 1952. u Jagodini, Filozofski fakultet, grupa: Jugoslovenska književnost i srpskohrvatski jezik. Na Visokoj školi političkih nauka u Beogradu magistrirao (1964), tezom “Lenjinova koncepcija partije", a doktorirao (1968) tezom “Savez komunista u procesu konstituisanja samoupravljanja„. Službovao u Tutinu kao učitelj. Na fakultetu Političkih nauka radio je od zvanja asistenta do redovnog profesora, a bio i na funkciji šefa Katedre i dekana. Bio je predsednik Gradskog komiteta SKS Beograd, član Predsedništva SKS i poslanik Skupštine Jugoslavije i dr. Ambasador Jugoslavije u Bugarskoj, Austriji OEBS–u, kao i komisijama UN. Osnovao je Studentsko kulturno–umetničko društvo “Žikica Jovanović“ i bio njevog prvi predsednik. Objavio je više radova iz obasti političke teorije, kao i veći broj knjiga iz oblasti politike i sociologije.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Počekovina 3, Beograd 1, Donji Ribnik 1.

-Trifunovići

Trifunovići su doseljeni iz Domiševa, a tu su iz Senja ili Senjanca. Sa Domiševcima i Panićima iz Gornje Omašnice imaju istog pretka. Trifun se doselio i doveo sina Jovana, a Spasoje je rođen u Počekovini 1918. godine. Nije se moglo pouzdano zaključiti, da li je Petronije (rođ. 1830) sin Jovanov ili Trifunov. Trifunovići su poznati kao preduzimljiva familija. Nikodije Antonijev dugo je držao kafanu u Počekovini, na putu Trstenik - Kruševac. Tu je bila i poštanska štacija. Milan otvorio je prvu privatnu apoteku u Trsteniku. Sada drži dve apoteke. Mr Dragan (Živadina) Trifunović dipl. inženjer mašinstva, profesor Više tehničke škole u Trsteniku, bio je i njen direktor od 1992–2001. godine. Rođen je 1947. godine u Počekovini, gde je završio osnovnu školu; Srednju tehničku u Trsteniku 1966, Mašinski fakultet u Beogradu 1971. godine, a poslediplomske magistarske studije 1992. na Mašinskom fakultetu u Kragujevcu. Bio je koordinator grupacije viših škola Republike Srbije (ukupno 14 škola). Objavio je veći broj stručnih radova. Posebno se isticao u pripremi i realizaciji takmičenja metalaca Srbije.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Počekovina 9, Trstenik 3, Jagodina 1, Velika Drenova 1, Beograd 1, Kragujevac 4, Kraljevo 1, Nemačka 1.

- Džamići

Verovatno su došli iz Velike Vrbnice. U 19. veku bila je brojna i bogata familija Džamića. Milić i Milenko su najstariji preci, koji se pominju. Jovan i Agaton su mlađi, ali čiji su sinovi nije se moglo utvrditi, osim da su braća.

Slava: Sv. Stevan i Sv. Nikola.

Broj domova: Počekovina 1.

Doseljeni y Počekovinu u HH veku

1. Vukčevići, Doseljeni iz J asikovice.
2. Žunjani, doseljeni iz Kamenjače.
3. Radosavljević Radosav, doseljen iz Čaira.
4. Milutinović, iz Stublice došao na miraz u domaćinstvo Aćimović Milovana i ćerke mu Milosije.
5. Aranđel (Milana) Cvetković, došao na miraz iz Lopaša.
6. Radosavljević (Midža) iz Velike Drenove, došao u domaćinstvo Petković Njubinka i ćerke mu Danice.
7. Curaković Soko iz Riđevštice, u domaćinstvo Nikolić Milete i ćerke mu Lidije.
8. Smiljković iz ---–, u domaćinstvo Grujić Momčila.
9. Džatić Milan, iz Bresnog Polja, u domaćinstvo Marković Milije i ćerke mu Radmile.
10. Krstović Petar, iz Golubovca.
11. Erić Vladislav, iz Veluća, u familiju Matića.
12. Blagojević Dragoljub, iz Vučja, u familiju Džamića.
13. Miljojkovići, doseljeni iz Bučja.
14. Ćosići, doseljeni iz Bučja.
15. Binić Mijuško, iz Golubovca.
16. Stamenov Sima, doseljen iz Istočne Srbije.
17. Azdejković Milan, iz Botunje.
18. Radulović Siniša, iz Botunje, u Aleksiće.
19. Miljojković Stojadin, iz Bučja, u domaćinstvo Blašković Ranđela i ćerke mu Milosave.
20. Savići, došli iz Stopanje.
21. Milosavljević Milutin, iz Vučja, u domaćinstvo Krstić Dragana i ćerke mu Milomirke.
22. Ivezić Marko, iz Aljinovića kod Prijepolja došao na miraz u domaćinstvo Milutinović Vasilija i ćerke mu Slavke.
23. Džatić Milan, iz Br. Polja, u domaćinstvo Marković Miloja i ćerke mu Radmile.
24. Simonović Radivoje, iz Stopanje, u domaćinstvo Trifunović Blagoja i ćerke mu Stanije.
25. Jevtović Žika, iz Leskovice, došao na miraz .
26. Milojković Stojadin, iz Bučja, došao na miraz y domaćinstvo Blašković Ranđela i ćerke mu Milosave.
27. Karović Jovan, iz Novog Sela, došao na miraz u domaćinstvo Mladenović Radosava i ćerke mu Biljane.
28. Đalić Milorad, iz Lopaša, došao na miraz kod Belopoljac Vučice.
29. Ćirić Rodoljub, iz Lopaša, došao na miraz u domaćinstvo Vukosavljević Andreje i ćerke mu Radojke.
30. Ivezić Mirko, od Prijepolja, došao na miraz u domaćinstvo Milutinović Vasilija i ćerke mu Slavke.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

The post Poreklo prezimena, selo Počekovina (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornji Ribnik, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj sela.

Selo se nalazi na 6km jugoistočno od Trstenika, u zoni ukrštanja glavnih komunikacija – puta i železničke pruge Trstenik - Kruševac sa bočnim putem za Gornju i Donju Crnišavu.  Atar sela graniči se: sa istoka Donji Ribnik, sa juga Donja Crnišava, sa zapada Odžaci, sa severa Medveđa.

Tip sela.

Naselje je zbijenog (drumskog) tipa smešteno na prvoj terasi sa leve strane plavine Crnišavske reke, na 167 metara nadmorske visine, a atar sela ima najveću visinu Belo Brdo (323m). Selo je grupisano po familijama i sokacima – Radenkovići, Srećkovići, ćonići, Stepanovići. Gornji i Donji Ribnik bilo je jedno selo sve do četrdesetih godina 19. veka. Sada selo ima izrazito odvojen zaseok Salaši.

Ime sela.

Ime sela Ribnik dobijeno je po ribnjacima. Ustvari, pored sela nalazilo se veći broj bara kao ostatak delova korita Zapadne Morave. Te bare bile su pune ribom pa je naselje po tome dobilo ime Ribnik.

Starine, istorijat.

Kada se govori o selu koliko je staro, traže se iskopine, kao i ime gde se pominje. Za ovo selo ima i jedno i drugo. Nađene su iskopine iz vremena Rimljana, što znači da je bilo života na tom prostoru. Kao iskopina nađen je ćup. Pominje se i ime Ribnik, kao selo koje je knez Lazar poklonio manastiru Ravanici – selo i vodenicu na Topliku iznad brda, što se može staviti pod sumnju, jer ima i drugih mešanja sela kao Gornje i Donje Veluće i Trstenik, a to su sela koja su bila u okolini Paraćina.

U svom putopisu Miteser (austriski oficir i obaveštajac) kao “kaluđer„ Mihajlo Kovačević 1784. Godine navodi da selo ima 1 han i 15 hrišćanskih kuća. U prvoj polovini 19. veka Ribnik se ne pominje kao selo, jer se vodilo kao zaseok Odžaka.

Jedan izvor u severnom delu atara meštani zovu Jerusalim. Kraj izvora nađene su ljudske kosti. Legenda kaže da su se tu odmarali krstaši (vojska) kada je tu prolazila na putu da oslobodi Hristov grob.

Zemlje i šume.

Potesi ovog sela nisu prostrani, manjih su površina. Ručkovac – je prvi brežuljak od Gornjeg Ribnika prema Gornjoj Crnišavi. Tu su uglavnom zasejane ratarske kulture. To je druga terasa od Morave. Bogojevac je od Ručkovca prema naselju. Zahvata ravničarski deo, pogodan za povrtarstvo. Lilicko, od Ručkovca zapadno. Veći deo je pod šumom. Ograđa – Ovaj potes je severno od Crkve. Obradiv je, zastupljen kukuruzištima i baštama. Reka, ravnica pored Crnišavske reke. Potes je vrlo plodan.  Bunari - Od potesa Reka, prema Moravi. To je deo koji je zasađen povrćem.

Vode.

Dva izvora izdašna vodom, u blizini Crkve na početku uzdizanja prve terase, opredeljivali su da se ljudi naseljavaju u njihovoj blizini i da se Crkva nalazi na postojećem mestu. Izvori su uređivani, ali i zapuštani. Gornji izvor meštani zovu Kraljevski, a donji Crkveni izvor. Kanali za navodnjavanje su oštećeni i zapušteni. Izvori su kaptirani i uređeni 1888. godine, a Crkveni je ponovo uređen, napravljena kaptaža i pušten u upotrebu. U dvorištu Crkve (porte) dovedena je voda iz seoskog vodovoda i napravljena česma. Postoji izvor u Bujakovcu (Jerusalim) za čiju vodu meštani kažu da je lekovita.

Kroz atar sela protiču dve reke: Crnišavska, koja prolazi kroz selo i Odžačka koja zahvata atar van sela. Crnišavska reka vrlo često plavi naselje južno od pruge i druma, a Odžačka polje od sela prema Moravi. Ove dve reke su još jednom u 2007. godini od sela do Morave kanalisane i odvedene jednim tokom do Morave, čime je obezbeđeno 200ha od poplava.

Komunikacije.

Ako osmotrimo saobraćajne veze, vidimo da je selo na veoma dobrom položaju. Kroz selo prolazi železnička pruga i to magistrala Trstenik – Kruševac. Iz sela polazi put za Gornju i Donju Crnišavu. Glavna magistrala asfaltirana je 1962/63, a put Gornji Ribnik - Donja Crnišava 1978. godine. Putevi kroz selo i sokaci su asfaltirani. Poslednji, put kroz Radenkoviće, odnosno paralelan njemu, 2007. godine. Ostao je neasfaltiran put do zaseoka Salaši. Sve ovo omogućava da selo ima stalne saobraćajne veze sa Trstenikom i šire. Autobuski saobraćaj Trstenik — G. Ribnik - Gornja Crnišava počeo je da se odvija 1967. godine.

Ostali podaci o selu.

Škola u Gornjem Ribniku je izgrađena 1861. godine i jedna je od starijih škola. Otvaranje škole 1836. Godine zabeležio je Milan Milićević. Po Državnom šematizmu 1851. godine škola ima 14 učenika, a prvi učitelj je bio Stefan Popović. Osmogodišnja škola otvorena je seoska škola 1951. godine. U 1898. godini u selu je bilo pismenih 33 muških i 3 ženske osobe.

Crkva je izgrađena 1824. godine. Zvonik je ozidan, odnosno zvono postavljeno 1830. godine. Ikonostas je uradio Živko Pavlović Požarevčanin. Crkva je proglašena za spomenik kulture, 1982. godine. Priprata je dograđena 2004. godine, a 2005. Je R. Radojlović počeo da radi živopisanje priprate.

Selo je dobilo telefonske veze 1986, a digitalnu centralu 2007. godine.

Električno osvetljenje dobijeno je 1956. godine, a sada selo ima uličnu rasvetu.

Vodovod je izgrađen 1974. godine i zajednički je za više sela.

Selo ima bogomolje: Crkva slavi Sv. Aranđela Gavrila, a selo još Cveti, Uskrs, Sv. Trojicu.

Groblje je u blizini crkve. Viđeniji ljudi iz Ribnika i iz Odžaka sahranjeni su u Porti crkve (Kamatovići, Popovići).

Poreklo stanovništva.

- Batoćani

Prvi se pominje Jakov, rođen 1803. godine, žena Sinđelija. Bavio'se trgovinom svinja, sin njegov je Aleksije. Mladen, Vukadinov sin, poginuo je u oslobodilačkim ratovima u okolini Skoplja. Jakov je imao brata (nepoznato ime) i bratanca Vladimira.

Slava: Sv. Stevan.

Broj domova: Gornji Ribnik 3, Beograd 1, Slovenija 1.

- Vukojevići

Nepoznato odakle su doseljeni. Prvi se pojavljuje Sava sa ženom Jerosimom. Sin Toma rođen je 1833. godine. Familija se vrlo sporo umnožavala. Trgovački radnik Dušan Milovanov ceo svoj aktivni životni period, pored radne obaveze, posvetio je sportu - fudbalu i to u svom rodnom mestu: igrao za seosku fudbalsku ekipu, a zatim radio kao trener, iz ljubavi prema fudbalu i svom selu.

Slava: Đurđev dan.

Broj domova: Gornji Ribnik 3.

- Vukčevići

Vukčevići su veliko bratstvo, čiji je jedan predak doseljen iz Bigora. Familija je ime dobila po Vukcu, popu, sinu Draškovom. Vukčevići vrlo uspešno prate svoje članstvo, vodeći evidenciju naseljavanja i kretanja na širokom prostoru. U ovom kraju su se širili posle naseljavanja pretka u Jasikovicu. Zna se da je Todor bio prvi u ovom kraju koji je kupio kamion. Bogdan Ratomirov završio je poljoprivredni fakultet, Aleksandar Bogdanov elektrotehnički fakultet, Vukčević Miroljub elektrotehnički fakultet; Snežana, Vučkova supruga, završila je elektrotehnički fakultet i radi kao profesor u Gimnaziji u Trsteniku.

Slava: Sv. Ćirik.

Broj domova: Gornji Ribnik 4, Beograd 1, Austrija 1, Australija 1, Vrnjaka Banja 1, najveći broj je u Jasikovici - 27.

- Drndarevići

Nepoznato odakle su doseljeni. Drndari su ljudi zanatlije koji su pomoću sprave – drnde razbijali vunu, nabijali je u tkaninu - pravili sukno ili šešire. Drnda je malj, koji se napravom podizao i udarao po vuni. U 19. veku pojavljuju se preci pod prezienom Radisavljevići, a kasnije kao Dindarevići i Drndarevići. Za Tisu, verovatno Svetislava, nije pronađeno u arhivskoj građi čiji je sin. Radisavljević M. Stanojko umro je 1843. godine, verovatno je to bio muž Aleksije. Njihov sin Đurđe rođen je 1835. godine. Miroslavljev sin Dragan dugo je igrao fudbal za Gornji Ribnik.

Slava: Sv. Toma.

Broj domova: Gornji Ribnik 2, Beograd 1.

-Đonići

Preci Đonića potiču iz Trebinja. Prvi se pominje Đon Marko, koji se nastanio na ostrvo na Moravi - Kolibe Đavolovića. Rodoslov može da se vodi od Milenka ili Antonija, koji je umro 1851. godine. Ali, valjane podatke imamo tek od Milana rođenog 1827. godine. Potomci misle (davalac podataka) da je Mina Milanov, po arhivskoj građi, brat. Đonić (Životija) Milutin, prof., završio Prirodno–matematički fakultet u Novom Sadu - grupa fizika. Radio u osnovnim školama u Lopašu i “Živadin Apostolović" u Trsteniku, Školskom centru, Gimnaziji i kao asistent na Višoj tehničkoj školi u Trsteniku. Izdao je više zbirki zadataka za učenike srednjih škola. Jasna, kći Miroslava Đonića završila je medicinski fakultet. Radi kao lekar u Vrnjačkoj Banji.

Slava: Sv. Stevan, neke porodice seku kolač za Sv. Nikolu.

Broj domova: Gornji Ribnik 19, Trstenik 2, Brezovica 1, Slovenija 1.

- Živkovići

Predak Ćira doselio se u Ribnik oko 1833, posle poziva knjaza Miloša da se stanovništvo iz Bugarske (koja je bila još pod Turcima) doseljava u Srbiju. Umro je 1850. godine. Nikola je verovatno Ćirin sin, koji je rođen 1828. godine.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Gornji Ribnik 3, Kruševac 2, Beograd 1.

- Popovići, Mihajlovići

Doseljeni sa Zlatibora (pop Janićije). Prvi je Janićije Mihajlović. Imao je sinove Stevana, Jovana i Vasilija. Upisan je kao prenumerant za “Rečnik„ Vuka Karadžića. Vasilije je bio sveštenik (a potomci kažu učitelj), i za Petra piše da je pop. Jovanovi su uzeli prezime Popović, a Vasilijevi potomci su ostali Mihajlovići. Kuća u kojoj su do 1955. godine živeli Popovići, a koja je prepravljena 1955. godine, sagradio je knjaz Miloš da bi u njoj odsedao pri dolasku na imanje-mukadu. Ali moguće da je kuću napravio Kamativić Veličko, za sveštenika Janićija, zeta, i svoju ćerku. Kuća je podignuta oko 1830. godine 11h9m i ima prizemlje: vajat, podrum i ostavu. Na spratu su: drvene stepenice, hodnik, doksat, odžaklija i dve veće i jedna manja soba.

Slava: (?)

Broj domova: Gornji Ribnik 1, Beograd 2.

- Popovići

Predak Popovića potiče od Kušića, kod Ivanjice. Doselio se Kosta koji je fijakerom taksirao, prevozio goste na relaciji Stalać - Vrnjačka Banja. Kosta je došao na miraz u domaćinstvo Vukojevića. Od Kostinih predaka, potomaka ima u Kruševcu, Aleksandrovcu i u okolini Čačka. Kosta je došao iz Aleksandrovca. Od potomaka je poznatiji Mihailo. Završio je elektrotehnički fakultet. Dugo radi u EPS–u Trstenik. Biran je za predsednika Skupštine Mesne zajednice Gornji Ribnik. Organizaovao je veliki broj akcija u selu.

Slava: Đurđic, miraz Đurđevdan.

Broj domova: Gornji Ribnik 2, Bučje 1.

- Pljakići

Predak doseljen iz Ploče (Župa). Prvi je Todor.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Gornji Ribnik 3.

- Radenkovići

Najstariji zabeleženi su: Uroš (r. 1833) i Pavle (r. 1935). Njihova majka je Sinđelija. U arhivskoj građi pronađeno je da je Jovan umro 1837. godine, a da li im je to otac ne može se sa sigurnošću tvrditi. Dragutin Ranđelov poginuo je u Prvom sv. ratu 1915. godine. Slobodan Andrijin poznat je kao humaniratac, jer je za potrebe drugih dao krv više od 30 puta.

Slava: Sv. Đorđe i Sv. Nikola.

Broj domova: Gornji Ribnik 19. Beograd 2. Trstenik 1, Globoder 1.

- Srećkovići

Potomci kažu da su im se preci doselili sa Kosova prvo u Rataje, a zatim u Ribnik. Po nekim arhivskim izvorima poreklom su Popadići iz sela Rvata. U arhivskoj građi pronađeno da je Dimitrije rođen 1839. godine i da mu je supruga Milosava, brat Spasoje (rođen 1835. godine), a žena mu Neda, negde upisana kao Nedeljka. Davidov Isailo poginuo je u Prvom sv. ratu 1915. godine. Momirov sin Aleksandar, prof. istorije još kao početnik u prosveti pokazuje interesovanje za prikupljanje monografske građe.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Gornji Ribnik 11, Gornja Omašnica 1, Niš 1, Niška Banja 2, Kruševac 2, Australija 3.

- Stepanovići

Ne može se sa sigurnošću reći odakle su doseljeni. Potomci misle da im je predak doseljen iz Rusije preko Crne Gore ili Kumodraža. Možda su i povratnici odseljeni u Rusiju posle propasti Prvog srpskog ustanka. Damnjan je umro 1937, a Jovan 1843. godine. Stepanovići su dve familije. Jedni su od Mijaila (r. 1818. god.) i žene mu Stojane. Druga je od Milenkovih (brata Mihailova), pastorka Stevana Jevtića i braće Đoke i Milana, koje je majka preudajom dovela iz Stopanje. Oni su preuzeli prezime Stepanović. Familija je dala veliki broj intelektualaca, pa su se i selili: Beograd, Trstenik, Vr. Banja, inostranstvo. Stepanović Raško (1933) doktor medicinskih nauka, živi u Beogradu. Gimnaziju je završio u Kruševcu, Medicinski fakultet u Beogradu (1960). Doktorirao tezom: Kliničke–bolničko stanje i imunološki odgovor dece obolele od kolienterita (1974). Radio je u Užicu, Vr. Banji, Beogradu: Univerzitetskoj dečjoj klinici i na Medicinskom fakultetu kao docent i redovni profesor. Izdao je više knjiga i udžbenika. Raškov sin Srđan je, takođe, doktor medicine. Stepanović Milivoje Miško rođen je 1935. U Donjem Ribniku. Završio Medicinski fakultet, zatim specijalizirao pedijatriju. Radio je na Dečjem odeljenju u Domu Zdravlja u Trsteniku, gde je i penzionisan. Pisao je i izučavao oblast pedijatrije, posebno o ishrani dece. Radomirov sin Momir, koji živi u Americi, doktor je atomske fizike. Stepanović Ratomirka, supruga Radivojeva, završila VPŠ – grupa domaćinstvo i hemija. Radila je u Osnovnoj školi “Miodrag Čajetinac Čajka“ u Trsteniku. Pisala je i piše udžbenike hemije. Udžbenici se koriste u nastavi u Srbiji i Crnog Gori.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Gornji Ribnik 10, Trstenik 3, Beograd 5, Vr. Banja 1, SAD 1.

- Trnavci

Predak Stevan Doselio se u Globoder iz Gornje Trnave, brdo Čumići (od Kragujevca prema Topoli). Nikola - Koja, sin Stojanov iz Globodera, učestvovao je u svim ratovima od 1912-1918. godine. Kao solunski borac demobilisan je sa činom kapetana. Između dva rata bio predsednik Opštine. U tom mandatu sazidana je škola, podignute tri ćuprije, formirao Društvo “Coko". Borisav, Kojin sin, sveštenik, gotovo ceo svoj radni vek proveo je u parohiji Crkve ribničke. Cenjen od meštana cele parohije, ljude je poučavao da budu odani crkvenim učenjima, ali je bio organizator i mnogih aktivnosti u selu. Bavio se pčelarstvom i bio poznat po velikom ubiranju meda po košnici. Oko 1957. godine osnovao je Društvo pčelara za Gornji Ribnik, Trstenik i obuhvatio sva okolna sela. Dao je veliki doprinos u razvoju fudbala u selu. I kada je morao da prihvati da bude član Ravno- gorskog četničkog odbora, svi ugroženi su kod njega dolazili za savet, pa se morao nekoliko meseci sklanjati u manastir zbog pomaganja gonjenih.

Slava: Lazareva subota i Đurđev dan.

Broj domova: Gornji Ribnik 1, Beograd 1, Šabac 1, Kruševac 5, Globoder 11, Vr. Banja 1.

- Terzići

Predak im došao iz okoline Raške, selo Korlaci. Prvi je Savko i žena mu Kostadinka, a potomci kažu da je to bio Sava. Familija se nije umnožila. Radiša Brankov radio je dugo kao sekretar Odbora Crvenog krsta u Trsteniku. Bio je predsednik regionalnog odbora Crvenog krsta Skupštine u Kraljevu. Umro je mlad, takođe i sin mu Dragan.

Slava: (?)

Broj domova: Gornji Ribnik 4, Kruševac 1.

Doseljeni y XX veku

1. Đorđević Mirko iz Makedonije, naseljen.
2. Vesić Ljubiša iz Male Sugubine, u dom. Radenković Živote i Zore.
3. Kosić Dragan iz Mrzenice, u dom. Radenković Antonija i ćerke mu Anđelke.
4. Bošković Radiša iz Strmenice, u domać. Radenković Dragoslava i ćerke mu Ljubice.
5. Malinić Obren iz Milentije, u dom. Trošić Žike.
6. Trošić Žika, iz Božurevca.
7. Milanov Milan iz Bosiljgrada, doseljen.
8. Bjeletić Dragan iz Vasiljevca kod Kuršumlije, naseljen.
9. Komatović Dragiša, izbleglica sa Kosova, doseljen.
10. Srejić Stanoje, rodom iz Brezovice, doseljen iz Jasikovice.

U Gornji Ribnik u zaseok Salaš doseljeni:

1. Atanasković Radenko, iz Brezovice.
2. Marinković Dragi, iz Ploče.
3. Jovančević Dragoljub, iz Ploče.
4. Iričanin Radenko, iz Stanišinaca.
5. Dunjić Miloš otac Bićko iz Ploče.
6. Crnoglavac Dragiša, iz Rogavčine.
7. Stanojlić Bogdan, iz Ploče.
8. Marjanović Branko, iz Rogavčine.
9. Pribanović Milun, iz Jelakca.
10. Kručanin Viorel, iz Grebenca (Bela Crkva), kod Miodraga i Zorice Atanasković.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornji Ribnik (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Donji Ribnik, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Donji Ribnik se nalazi  8 km jugoistočno od Trstenika, na prvoj terasi od Zapadne Morave, na 170m nadmorske visine. Ceo seoski atar smešten je u Moravskoj kotlini. Atar sela ima oblik izduženog, nepravilnog romboida, a graniči se sa istoka Počekovinom i Lopašom, sa Zapada Gornjim Ribnikom i Donjom Crnišavom.

Ime sela.

Selo je dobilo ime Ribnik po ribnjacima. Pretpostavlja se da je od prve terase pa sve do Morave bilo većih bara, virova u kojima je bilo puno riba, pa je selo po tome dobilo ime Ribnik. Kasnije je naselje, zbog nekih državnih olakšica, podeljeno u dva naselja - Donji i Gornji Ribnik. Nekada su ta naselja bila više odvojena, no što je slučaj Danas. Sada su međusobno spojena.

Tip sela.

Selo pripada naselju zbijenog (Drumskog) tipa, kroz koje prolazi železnica i magistralni put Kruševac - Kraljevo.

Zemlje i šume.

Celokupni atar ovog sela smešten je u Kruševačkoj kotlini, na desnoj obali–strani Zapadne Morave. Ceo atar bio je deo Sultanovog hasa–mukade (Odžaci, Ribnik, Počekovina) i služio je kao veliki proizvođač kukuruza. Posle Drugog srpskog ustanka knjaz Miloš Obrenović zakupio je mukadu od Sultana, podigao salaše za smeštaj kukuruza, i obore za odgajanje svinja, pa je odatle brodićima Moravom vršio izvoz svinja za Austriju.

Atarski potesi: Meterize - To je ravnica od Donjeg Ribnika prema Lopašu. Potes je dobio ime po rovovima koji su bili iskopani za vojne potrebe. To je dugo bila zajednička zemlja, pa je poslednji ostatak izdeljen posle Drugog sv. rata meštanima Donjeg Ribnika. U tom delu su njive sa žitaricama i povrćem. Mrljuša – Ovaj potes je između Meteriza, Kamidžora, Bujakovca, Ručkovca, Bogojevca. Zauzima prostor - ravnicu pored Crnišavske reke i Kamidžorskog potoka. Plodan je, i sav je pod ratarskim kulturama. Rendara - Ovo je potes zaseoka Salaši, prema Moravi. Zemljište je zasejano kukuruzom i u velikom Delu povrćem, tu su brojne bašte. Krivina - Istočno od Rendare. To je laka smonica. Potes je zasejan kukuruzom i povrćem. Bujakovac - I ovo selo ima jedan deo ovog potesa pogodnog za vinograde. Sada je tu samonikla šuma, najviše pod bagremom.

Vode.

Selo nema izvora. Bunarske vode su dosta plitke, od 6–8 metara. Vode ima u svim delovima. Kroz atar sela prokopan je Kanal za navodnjavanje, o čemu je bilo reči na početku u odeljku “Opšte karakteristike kraja“. Selo je zahvaćeno zajedničkim vodovodom kao i susedna sela, izgrađenog 1974. godine.

Komunikacije.

Kroz selo prolazi magistralni put Kruševac – Trstenik, asfaltiran 1962. godine i pruga Kruševac – Kraljevo, izgrađena 1910. godine. Od Donjeg Ribnika se odvaja i put za Jasikovicu. Selo je povezano dobrim autobuskim linijama. Pruga je u naše vreme zapuštena, vozovi se kreću retko i sporo, čeka se renoviranje. Lokalni put, 1,5km kroz selo asfaltiran je 1983. godine.

Ostali podaci o selu.

Selo pripada Mesnoj zajednici i Mesnoj kancelariji Počekovina. Administrativno i po drugim pitanjima (osim crkve) selo je usmereno na Počekovinu.

Elektrifikacija sela izvršena je 1956. godine.

Telefonske veze obezbeđene su 1987. godine.

Fudbalski klub “Donji Ribnik" osnovan je i registrovan 28. 08. 1994. godine, a kao odgovorno lice uveden je Zoran Malićanin.

Poreklo stanovništva.

- Adamci

Nepoznato odakle su doseljeni. Predak Dimitrije rođen je 1833. godine. Dimtrije Isidorov bio je napredan robni proizvođač povrća. Štampa je 1963. godine zabeležila da je od povrtarske proizvodnje kupio “fijat 600" (za gotovo), sredio kuću i kupio televizor. Tih godina za to su bila potrebna znatna sredstva.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Donji Ribnik 2.

- Atanaskovići

Bili su Ivanovići (Atanasko, r. 1793. i sin mu Milan, rođ. 1832. godine). Nepoznato je odakle su naseljeni. Atanasković Ljubiša, sin Miroslavljev formirao je firmu “ABV„ koja se bavi remontovanjem industrijskih mašina za potrebe jedne firme u Nemačkoj. Firma okuplja stručnjake koji vrlo uspešno rade ovaj posao. Kao vlasnik Ljubiša uspešno realizuje ovaj program.

Slava: Sv. Luka, Markovdan i Sv. Nikola.

Broj domova: Donji Ribnik 2.

- Veljkovići

Doseljen Veljko iz Bresnog Polja, po njemu je familija dobila ime. Poginuo u Srpsko–turskom ratu 1877. godine. Pretkov čukun unuk Veljko bavio se dugo i uspešno prevozničkim uslugamaprevoznik materijala kamionom. Ostao je poznat po uslužnosti i preciznosti.

Slava: Sv. Arhanđel i Mala Petkovica.

Broj domova: Donji Ribnik 3.

- Vukčevići

U Donji Ribnik došli iz Jasikovice. U J asikovicu došli iz Lješa na Jadranskom moru. Posle Kosovskog boja iz Vučitrna predak im se doselio u Lješ. Velika je familija, potiče od Mojaša. Familija je dobila ime po Vukcu, popu, sinu Draškovom. Živko je došao iz Bigora. Najpoznatiji u familiji je dr Stanojlo, rođen 1831. Godine u Jasikovici. Bio je član Kraljevske akademije i pred. Skupštine SHS 1918. godine.

Slava: Sv. Ćirik.

Broj domova: Donji Ribnik 5, Gornji Ribnik 4, Jasikovica 27, Okruglica 3, Počekovina 6, Trstenik 3, Beograd 2, Krgujevac 1, Obrenovac 1, Tobolac 1.

- Dumanovići

Predak familije došao iz Stanišinaca (Marko) u Donji Ribnik. Dumanovići imaju istog pretka sa familijama Đurići (Omašnica), Simići (Stopanja), Obradovići (Okruglica). U Donji Ribnik došao je Marko, na miraz - imanje baba Jelke i doveo Jakova. Karakteristika za familiju – vrlo su radni. Ljubodrag Radojev (živi u Trsteniku), profesor, radio je u više škola: Popina, OŠ “Miodrag Čajetinac Čajka„ i OŠ “Sv. Sava„ u Trsteniku. Bio je načelnik Odeljenja Narodne odbrane i Odeljenja za opšte poslove Skupštine Opštine Trstenik. Nebojša je završio mašinski fakultet i direktor je u Ind. PPT (Fabrika razvoja). Miljkov Dragan završio je mašinski fakultet. Biljana, Miljkova, završila pedagošku akademiju. Miroslavljeva Ivana završila pedagoški fakultet. Milanova Zorica završila veterinarski fakultet.

Slava: Mitrov dan i Jeremijindan.

Broj domova: Donji Ribnik 4, Bogdanje 1, Trstenik 2, Beočin 1.

- Živkovići

Doseljeni iz Hercegovine, iz Nevesinja. Prvi se doselili Dušan i Milan.

Slava: Sv. Luka i Markov dan.

Broj domova: Donji Ribnik 1, Beograd 1.

- Jevtovići

Predak im Živojin došao je iz Brezovice. Njegov otac Kosta došao iz Leskovice u Brezovicu.

Slava: Mitrov dan.

Broj domova: Donji Ribnik 2, Brezovica 2, Trstenik 2.

- Lazarevići

Predak im se doselio iz Crne Gore. Svetislavljev Aleksandar ima zbirku napisanih, još neobjavljenih pesama.

Slava: Sv. Arhanđel

Broj domova: Donji Ribnik 2, Kragujevac 2, Trstenik 1.

- Markovići

Poreklom iz sela Male Cuce, bratstvo Kuči, doseljeni iz Grahova. Nepoznato odakle su doseljeni u Donji Ribnik. Prvi je Milenko, koji je umro 1851. godine. Njegov sin Kosta rođen je 1837. godine. Pojavljuje se u arhivkoj građi i kao Pejković.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Donji Ribnik 4, Medveđa 2, Jasikovica 1, Mladenovac 1.

- Milosavljevići

Doseljeni sa Starog Vlaha (Mrmoš). U prvoj polovini devetnaestog veka pojavljuju se braća Agaton i Petar. Tu je i Ilija, sinovi su mu Pana, Simeon i Petar, ali se u daljem razvoju familije gube.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: D. Ribnik 4, Pančevo 1, Beograd 2, Vršac 1.

- Milenkovići

Predak ove familije doseljen je iz Župe, iz zaseoka Ljubinci kod Aleksandrovca. Predak im je imao tri sina: Mihajla, Radojicu i Đorđa. Novica je usinio Branka Unića.

Slava: Sv. Alempije Stolpnik i Đurđevdan.

Broj domova: Donji Ribnik 6, Trstenik 1.

- Nikolići

Predak Nikola došao je iz Parčina (Župa) i naselio se u Ribnik. Brat Gavrilo naselio se u Gornju Crnišavu, a brat Gaša u Selište. Familija ima više poznatih ličnosti. Živojin Nikolić rođ. 1944. godine, profesor je, novinar i književnik. Završio Filološki fakultet u Beogradu. Radio je u Šilopaju kod Gornjeg Milanovca i Mašinsko tehničkoj školi u Trsteniku. Bio je glavni i odgovorni urednik “Tribine" i Trsteničkog radija, novinarurednik Radio televizije Trstenik. Živi u rodnom selu. Član je Udruženja novinara Srbije. Piše umetničku prozu, uglavnom pripovetke. Prikuplja narodno stvaralaštvo.

Boško Nikolić (1923–1991) bio je ljubitelj knjiga i starina. Jedan od najpoznatijih pčelara u ovom kraju. Sakupljač dobre i retke knjige. U svojoj biblioteci posedovao više od 4.000 primeraka knjiga zanimljivog sadržaja. U tekućoj periodici objavljivao je priloge iz pčelarstva i istorije. Objavio je knjigu “Crkva Svetog Arhangela u G. Ribniku“.

Vladan Nikolić, rođen 1926. godine. Bio je predsednik NOO Počekovina, službenik SUP–a i Zemljoradničke zadruge u Počekovini. Godine 1965. biran je za člana Privrednog veća Skupštine Republike Srbije. Bio je predsednik SUBNOR–a Opštine Trstenik. U njegovom mandatu izdata je “Monografija o učesnicima NOR Opštine Trstenik 1941-1945. godine“. Građu sakupio i priredio sa Ristom Asentićem, profesorom u penziji. Aleksandar (Milenov) uspešan je privrednik, njegova supruga Cica (devojačko Milovanović) je dipl. pravnik, a sin Miloš diplomirao je na mašinskom fakultetu.

Slava: (?)

Broj domova: Donji Ribnik 28, SAD 2, Donja Crnišava 2, Kikinda 1, Trstenik 1, Čairi 2.

- Punoševci

Poreklo familije vezuju za Riđevšticu, zaseok Punoševce, međutim i Punoševci iz Donjeg Ribnika i familije iz Riđevštice (zaseok Punoševci) – Milosavljevići, Radosavljevići imaju istog pretka. Svima je stara postojbina Cetinje, a ranije Bosna. Svi su oni poreklom od Voinovića. U 15. veku prezime su uzeli po Puniši. Prvi se beleži Radosavljević Velimir (r. 1858) i mati Jana. Punoševac Veljko i sin Milen (r. 1850) i Velimir i sin Todor (1858). Radosavljević M. Stanojlo umro 1843. godine. I Velimir je Radosavljević, upisan pri popisu 1862. god. kao domaćin vrlo bogatog domaćinstva (120 cesarskih dukata). Pri rođenju dece Velimir se beležio kao Radisavljević, Radosavljević ili Punoševac. Milosav, sin Radoslava Punoševca poseduje firmu hidraulike i pneumatike "Ševa“. Firma posluje od 1991. godine. U svom sastavu firma ima i 7 prodavnica, koje posluju na malo. Firma zapošljava 30 radnika.

Slava: Sv. Jovan i Sv. Đorđe.

Broj domova: Počekovina 5, Donji Ribnik 3, Trstenik 1.

- Simići

U Donji Ribnik došli iz Stopanje, a u Stopanju iz Paljevštice (Kopaonik). Njihova stara postojbina je Trebinje. Imaju istog pretka (što je bratstvo) sa familijama: Đurići (Gor. i Donja Omašnica), Obradovići (Okruglica), Dumanovići (Stanišinci) i Miodragovići (Leskovica). Cela familija (rodoslov Simića), kao i Đurića i Obradovića u knjizi je ovog autora “Podžupska sela trsteničkog kraja“ (Beograd, 2005). U Donji Ribnik došao Obren.

Slava: Mitrov dan (slava Simića), Sv. Luka (miraz).

Broj domova: Donji Ribnik 4, Kruševac 2, Trstenik 1, Stopanja 10.

- Stevanovići

Predak im Stevan doseljen sa Kosova. Stevan i Josip zabeleženi su kao Stefanovići.

Slava: Sv. Nikola i Gmitrovdan.

Broj domova: Donji Ribnik 4, Čikago (SAD) 2, Trstenik 1.

- Todorovići

Prvi od Todorovića je Nikola, koji je umro 1839. godine. Rođen je pre 1800. godine. Sinovi su mu: Stefan (r. 1821), Blagoje i Mihailo. Od Blagojevog Milana, sin Milun je Stanimirović. Nikolini potomci su u Crnišavi. Todorovići su vrlo poslovni. Staniša je 2002. godine osnovao Klub “Čarapan", koji radi kao diskoteka za mlade. Igor otvorio kafanu “Čarapan“, od 2000. godine. Momčilo radi kao kasapin i drži pečenjaru u Trsteniku.

Slava: Sv. Arhanđel i Velika Gospojina.

Broj domova: Donji Ribnik 4, Kruševac 2, Beograd 1, Vr. Banja 1, Niš 1.

- Filipovići

Predak im se doselio iz Rogavčine. Filipović Jovan i supruga Milena završili su Učiteljsku školu u Kruševcu, a kasnije i Pedagošku akademiju. Najduže su radili kao učitelji u Odžacima. Po predlogu meštana sela Odžaci, zbog uspešnog rada u školi, kao i uključivanja i vođenja akcija za unapređenje sela i podizanje opšteg standarda i kulture, Filipović Jovan dobio je priznanje na nivou Republike “Najdraži učitelj SR Srbije u 1982. godini".

Slava: Sv. Đorđe i Sv. Nikola (mala).

Broj domova: Donji Ribnik 3, Vr. Banja 1.

- Unići

Imaju nadimak Džaferi (Haferi), to je mesto Haferi u Utrgu, Riječka nahija (Stara Crna Gora). Tu su doseljeni iz Kotora, a u Kotor iz Šibenika. Potomci kažu da su se iz stare postojbine doselili u Kupce pa zatim u Stopanju. Tu se doselio Đorđe. Đorđev sin je Milovan, a njegovi u prvim popisima (1831, 1834) su Marko, Miljko i Marinko. Kasnije se pojavljuju (1859. i 1863) Milosav, Todosije, Mijajlo, Maksim, Irska i Todor, ali nije se moglo odvojiti koji su Miljkovi, a koji Marinkovi. Osim, da je Miljkov, Todor. U Donji Ribnik na miraz je došao Todosijev Ćira.

Slava: Sv. Arhanđel, a miraz Sv. Nikola.

Broj domova: Donji Ribnik 3, Odžaci 1, Stopanja 8, Majdevo 1, Trstenik 1, Selište 2.

Doseljeni u HH veku

1. Todorović Milivoje iz Jasikovice, došao na miraz u domaćinstvo Lazarević Milivoja i ćerke mu Milice.
2. Lević Milivoje iz Bratića, u domaćinstvo Unić Miloša i ćerke mu Rade.
3. Džamić Ilija iz Velike Vrbnice, došao na miraz u domaćinstvo Atanasković Ive i ćerke mu Emilije.
4. Zdravković Tadija iz Gornje Omašnice, u domaćinstvo Gočanin Davida i ćerke mu Zorice.
5. Milutinović Radomir, doseljen iz Rataja, u Adamce.
6. Đokić Ljubiša radio kao nastavnik u školi, napravio kuću i ostao posle penzionisanja.
7. Jevđić Raško, iz Odžaka.
8. Pavlović Milan iz Odžaka, u domaćinstvo Milenković Tihomira i ćerke mu Jovanke. Otac mu je u Odžake doseljen iz Strmenice.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Donji Ribnik (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Pristeg je selo u Dalmaciji (Ravni Kotari), južno od Benkovca. Administrativno pripada gradu Benkovcu (Zadarska županija).

Pristeg se nalazi u kraškom polju, izduženom u pravcu severozapad-jugoistok, između dva brda. Selo, pravolinijskog oblika, takođe se prostire u tom pravcu.

U Pristegu su rimokatoličke crkve Bogorodice Marije i Svetog Frane na groblju, koja je srušena u ratu.

Na popisu 1991. godine, Pristeg je imao 960 stanovnika, od čega 528 Hrvata (55%), 410 Srba (42,7%), 2 Jugoslovena i 20 ostalih.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

BUKARICA (23) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

BULJ (52) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

VRANKOVIĆ (104) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

GRUJIĆ/GRUIĆ (2) – Sveti Nikola

ZEČEVIĆ (16) – Sveti Jovan

KOVAČEVIĆ (21) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

MACAVARA (13) – Sveti Stefan (prisutni u 18. veku)

MALENICA (5) – Sveti Stefan

NOVAKOVIĆ (9) – Sveti Nikola

POPOVIĆ (16) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

PUPOVAC (7) – Sveti Georgije

ROMIĆ (66) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

RONČEVIĆ (9) – Sveti Georgije

TINTOR (4) – Sveti Kozma i Damjan-Vrači

ĆALIĆ (10) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

ĆUĆKO (16) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

CRNOKRAK (63) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

ŠUŠA (20) – Sveti Stefan (prisutni u 18. veku)

Hrvatska prezimena

ANIĆ (12) – (prisutni u 18. veku)

BAKOVIĆ (23) – (prisutni u 18. veku)

BLJAIĆ (7) –

DRAŽINA (43) – (prisutni u 18. veku)

ERCEG (15) –

IVANDIĆ (35) – (prisutni u 18. veku)

KARDUM (44) – (prisutni u 18. veku)

KUMAN (52) – (prisutni u 18. veku)

KUTIJA (27) – (prisutni u 18. veku)

LEMIĆ (18) – (prisutni u 18. veku)

MORIĆ (12) –

PANDŽIĆ (56) – (prisutni u 18. veku)

PARANCIN (19) – (prisutni u 18. veku)

PINTUR (39) – (prisutni u 18. veku)

SAMIRIĆ (26) – (prisutni u 18. veku)

TADIĆ (10) –

TROSKOT (8) –

ČELICA (12) – (prisutni u 18. veku)

ČIRJAK (7) –

ŠARIĆ (28) – (prisutni u 18. veku)

Izvori:

• Leksik prezimena SR Hrvatske, 1976, Zagreb
• Topografska karta Hrvatske 1:25 000, 1975.
• Benkovački sajt (www.benkovac.rs)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Pristeg (Benkovac) appeared first on Poreklo.

Kolarina je selo u Dalmaciji (Ravni Kotari), jugoistočno od Benkovca. Administrativno pripada gradu Benkovcu (Zadarska županija).

Selo se nalazi na obodu kraškog polja, između izduženih brda. Najviši vrh je Stražbenica (253 m).

Između Kolarine i Perušića  se nalazi pravoslavna crkva Svete Petke iz 1682. godine.

Na popisu 1991. godine, Kolarina je imala 440 stanovnika, od čega 424 Srbina i 16 nepoznatih.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

BOTA (?) – Sveti Jovan

VITAS (86) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

GAGIĆ (5) – Sveti Jovan

GULIĆ (27) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

DEVIĆ (41) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

DRAČA (9) – Sveti Stefan

DRČA (8) – Sveti Jovan

IKAČ (95) – Sveti Georgije

KUŽET (17) – Sveti Jovan

MILANOVIĆ (7) – Sveti Jovan

MIZDRAK (39) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

SINOBAD (9) – Sveti Jovan

TOMAŠEVIĆ (7) – Sveti Jovan

ĆALIĆ (6) – Sveti Jovan

ŠAPONJA (7) – Sveti Jovan

ŠARIĆ (43) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

Izvori:

• Leksik prezimena SR Hrvatske, 1976, Zagreb
• Topografska karta Hrvatske 1:25 000, 1975.
• Benkovački sajt (www.benkovac.rs)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Kolarina (Benkovac) appeared first on Poreklo.

The post Poreklo prezimena Bežanov appeared first on Poreklo.

Perušić Benkovački je selo u Dalmaciji, jugoistočno od Benkovca. Administrativno pripada gradu Benkovcu (Zadarska županija).

Selo se nalazi na obodu kraškog polja, ispod izduženog brda Perušićka kosa (220 m). Na brdu se nalaze ostaci srednjovekovne tvrđave Perušić.

Između Perušića  i Kolarine se nalazi pravoslavna crkva Svete Petke iz 1682. godine, sa grobljem. U samom selu se nalazi rimokatolička crkva Uznesenja Bogorodice Marije.

Na popisu 1991. godine, Perušić Benkovački je imao 595 stanovnika, od čega 433 Hrvata (72,8%),  159 Srba (26,7%) i 3 neopredeljena.

Na popisu sela Ninske biskupije i 1692. godine, navodi se da u Perušiću ima 205 katolika i 62 pravoslavca.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

ALAVANJA (4) – Sveti Jovan

BERBER (3) – Sveti Georgije

BUKARICA (16) – Sveti Ilija (prisutni u 18. veku)

DOBRE (32) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

PUPOVAC (57) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

ŠARIĆ (18) – Sveti Ilija (prisutni u 18. veku)

Hrvatska prezimena

GRUBIĆ (11) – (prisutni u 18. veku)

GUZIĆ (182) – (prisutni u 18. veku)

ZRILIĆ (33) – (prisutni u 18. veku)

LJUTIĆ (100) – (prisutni u 18. veku)

ORLOVIĆ (15) – (prisutni u 18. veku)

PEŠUT (37) – (prisutni u 18. veku)

The post Poreklo prezimena, selo Perušić Benkovački (Benkovac) appeared first on Poreklo.

Društvo srpskih rodoslovaca „Poreklo“ objavljuje poziv za testiranje

Pozivamo zainteresovane pripadnike roda Đorđijevića iz Murine kod Andrijevice (sa slavom Đurđevdan i poreklom od bratstva Ćetkovića iz istoimenog sela u Šekularu) koje zanima genetsko poreklo da nam se jave radi dogovora oko uzimanja uzorka (bukalni bris) i daljeg postupka testiranja. Biće testirano jedno lice. Napominjemo da je testiranje besplatno, a da redovna tržišna cena pojedinačnog testiranja u laboratoriji iznosi 13.000 dinara, odnosno oko 110 evra. Sredstva su obezbeđena iz lične donacije jednog člana „Porekla“. Kandidat za testiranje može biti isključivo muškarac, s obzirom da se analizira Y-DNK hromozom.

Rezultat će biti korišćen isključivo u naučne svrhe – radi utvrđivanja porekla ovog roda i upoređivanja sa već utvrđenim rezultatima ranije testiranih lica. O utvrđenom rezultatu testirano lice biće obavešteno u najkraćem roku nakon što laboratorija dostavi podatke u „Poreklo“. Rezultat će biti objavljen i u tabeli Srpskog DNK projekta.

Pozivamo i pripadnike roda Tomovića iz Rovca kod Berana (slava Đurđevdan, takođe od bratstva šekularskih Ćetkovića) da se prijave. Ukoliko se u razumnom roku ne prijavi niko od pripadnika roda Đorđijevića, biće testiran neki pripadnik navedenog roda Tomovića.

Za podatke o postupku testiranja i za prijavu, možete se obratiti na mejl: nebojsa.babic@poreklo.rs .

The post Testiranje Đorđijevića / Tomovića appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Dublje, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj i tip sela.

Dublje je seosko naselje poluzbijenog tipa, smešteno na (190–350m) uravnjenim površinama krajnjih ogranaka planine Goča, a na desnoj strani Zapadne Morave, na visoravni između Popinske reke i Crnobaračke reke, sa dominacijom vrha Vinogradi (325m) i Čipre (409m). Od Trstenika je na jugozapadnoj strani na 9 km do centra naselja. Graniči se sa atarima sela: Osaonice i Popine (sa istoka), Stanišinci (sa juga), Ruđinci i Štulac (sa zapada i severa).

Ime selu.

Po predanju, ime potiče od usamljenih kamenih gromada, dubova. Postoje sela Dublje u raznim krajevima – u Mačvi, kod Biograda na Moru, i dr., pa postoji mogućnost da je ime doneto pri dolasku prvih doseljenika. Dublje ima „dubljine“ udubljenja reka i klanaca. Dublje i okolna sela pripadali su, do oslobođenja od Turaka, Novopazarskoj mukadi. Doseljavanje stanovnika je izvršeno, u najvećem delu, u drugoj polovini 19. veka sa područja Župe i Kopaonika (Jošanička Banja). Prvo su se doselili na seosku lokaciju Vinogradi.

Zemlje i šume.

Seoski potesi u ataru: Vinogradi, osnovni i centralni potes. Nalazi se severoistočno od sela, njegov istočni deo su Kućišta. Tu su se nastanili prvi doseljenici. Sada su se domaćinstva povukla sa te lokacije. Nekada su tu bili lepi, uređeni, izdašni vinogradi. Sada su tu neobrađene površine, bagremari i batal zemlja. Na potesu Kućište raste trava, od čijeg se korenja prave četke za ribanje podova. Plandište je potes između Dublja, Brezovice i Popine. Nekada su to bile livade, gde je stoka plandovapa. Sada su tu šume. Drum je potes obrastao šumom. Najviše ima hrasta i cera, a tu je i potes Točak, oko izvora. Oba ova potesa su prema Vrnjačkoj Banji. Čair je potes pored Petrašinovića i Pecića. Bez većih je strmina, uglavnom ravničast. Nekada su to bile livade. Sada su tu obrađene površine, njive, a samo jedan deo je neobrađen. Piramida je uzvišenje koje se pruža od severnog dela sela prema Popinskom mostu. Krkovac je potes od naselja prema Štulcu. Ovaj deo je pod žitaricama. Nišan je utrina pored škole. To je nekada bilo strelište, gde se pod organizacijom učitelja Stojadinović Dušana, rezervnog oficira obavljano gađanje iz puške. Kasnije je taj teren izravnat i izgrađeno je fudbalsko igralište. Rosulje je potes severoistočno od Vinograda. To je strana koja se spušta prema Popinskoj reci. Ovaj potes najviše je zastupljen livadama. Popinsko polje je ravnica koja se pruža duž Popinske reke. Polje je plodno. Gaje se sve vrste poljoprivrednih kultura. Tu su idealni uslovi za povrtarstvo, ali se samo delimično upražnjava ova grana. Široko Polje je potes iznad Rosulja. Zasejan je poljoprivrednim kulturama.

Ovo selo ima atar veličine 873 ha, 77 an, 78 m2. Ceo atar podeljen je u 2479 parcela.  Više od polovine atara zahvataju šume. Minimalne su površine koje su obuhvaćene kulturama čije je gajenje rentabilno. To je opredelilo selo da se prikloni zanatstvu.

Vode.

Dublje se nalazi na visoravni, pa rečice više teku krajem sela no kroz selo. To se odnosi na Popinsku reku, Kamenicu i Crnobarac. Rečica koja teče kroz Dublje je mali potočić, koji teče samo u kišnim i zimskim danima, Grbanski potok. Druga rečica koja teče pored južnog naselja je Vidački potok, koji je duboko usečen između masiva Gradine i Gavranovice. Na tom potočiću je i Lazicki izvor na kome je pop Laza (doseljen iz Makedonije) na njemu krštavao decu i venčavao bračne parove, jer pre 1837. godine nije bila zakonska obaveza da se vode crkvene knjige. Na periferiji naselja ima izvora, tako da je od mnogih dovedena voda. Na primer, Kamenica ima izvore koji joj daju vodu i iz njih je i Vrnjačka Banja odvela vodu za piće. Nekada je ova reka bila bogata ribom, pastrmkom potočarom. Jedan od poznatijih izvora je i Kameni izvor, po kome je Kamenica dobila ime. Veliki deo sela dobio je vodu sa izvora koje je selo dovelo 1972. godine i iz bunara koje su kopala domaćinstva.

Komunikacije.

Selo najviše u saobraćaju koristi put i autobusku liniju koja vodi kroz Popinu i Brezovicu. Važan je to put, asfaltiran, a vodi iz Popine kroz selo i preko Štulca izbija na magistralu. U 2007. godini od kružnog puta kroz selo probijen je i nasut put do Vrnjačke Banje, što je omogućilo da meštani imaju neposrednu povezanost sa Banjom.

Školstvo.

Selo Dublje u 19. veku bilo je siromašno. Meštani nisu imali mogućnosti da šalju decu na školovanje u Trstenik. Nisu imali ni mogućnosti da u selu otvore školu za opismenjavanje svoje dece. Iz arhivske građe može se zaključiti da je mali broj meštana bio pismen. U popisu 1863. godine Mateja Petrašinović, sin Vasilijev, zabeležen je kao učenik. A 36 godina kasnije zabeleženo je da Dublje ima 18 muškaraca i jednu ženu koji znaju da čitaju i pišu.

Škola je počela sa radom 1899. godine, ali je priznata i upisana kao državna tek 1906. godine. Školska zgrada sazidana je od kamena, 1904. godine, a u njenoj izgradnji posebno se istakli Jovan Topalović i Ranko Ranković. Prvi učitelj bio je Bulatović. Škola nije radila za vreme Prvog svetskog rata. Škola je obuhvatala učenike iz svih okolnih sela. Nova četvororazredna škola izgrađena je 1975/76. Godine i pri otvaranju veoma je bila uređena.

Ostali podaci o selu.

U selu je posle rata izgrađen Zadružni dom, koji nije održavan i veoma je ruiniran, u ruševinama je.

Između dva svetska rata postojala su u selu narodna takmičenja. Najprivlačnije je bilo „Skok u dalj iz trka“ i rvanje. Pobednici su bili vrlo popularni. Nagrada pobedniku, zabeleženo je jedne godine, bili su veženi građeni opanci, ili nešto od odeće. Najviše uspeha imali su Tanasije Petrašinović (Rvanje) i Tihomir Pecić (bacanje kamena s ramena).'

Sportski život u selu obavlja se preko upražnjavanja malog fudbala na asfaltnom terenu u školskom dvorištu, jer fudbalsko igralište postoji, ali nije u upotrebi.

Fudbalski klub „Kamenorezac“ registrovan je 27. 2. 1978. godine, a registracija potvrđena (preregistrovan) 9. 5. 1985. godine. Odgovorno lice za rad kluba je Marko Petrašinović.

Selo je elektrificirano 1965. godine, što je pomoglo, pored ostalih blagodeti, da se kamen obrađuje i mašinski.

Telefonske veze dobijene su 1986. godine, što je opet kamenorescima omogućilo bolju komunikaciju sa mušterijama, potencijalnim kupcima sa strane.

Seoska slava je Spasovdan.

Selo ima mesnu zajednicu i mesnu kancelariju zajedničku sa Popinom, sa sedištem u Popini.

Do oslobođenja od Turaka Dublje je pripadalo turskom hasu (dobru) u okviru Pazarske mukade, a potom, po ukidanju knežine J ošanice Trsteničkom srezu.

Godine 1830. Dublje i Popina pripadali su Požeškoj nahiji. Za vreme Prvog svetskog rata Dublje je bilo sedište opštine i za Popinu i Štulac, sve do posle Drugog svetskog rata.

Poreklo stanovništva.

- Aleksići

Nepoznato je odakle cy doseljeni. Nosili su porodično ime Peruničić, po Peruniki, koja je dugo vodila domaćinstvo. Kasnije su prihvatili prezime Aleksići, po Aleksi.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Dublje 4, Vrnjačka Banja 1, Split 1.

- Aćimovići (Jaćimovići)

Preci Aćimovića (negde zapisani Jaćimovići) prezivali se ćirići, kada su se doselili u Dublje. Doseljeni su iz Čajetine.

Slava: Sv. Đurđic.

Broj domova: Dublje 3, Brezovica 1.

- Jankovići

Nepoznato odakle su doseljeni. Prvi se pojavljuju mati Ruža (rođ. 1793. godine) sa sinovima Mijajlom (sin mu je Simeon) i Vasilijem. Kasnije su evidentirani Miroslav i sin Vladimir.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Dublje 7, Vrnjačka Banja 1, Trstenik 1.

- Vidakovići

Vidakovići su doseljeni iz Kuršumlije. Jedan brat odseljen je u Prokuplje. Inače, stara postojbina Vidakovića je severna Albanija. Oni su istog porekla kao i Bunjevci u Vojvodini. Svi su bili pravoslavci, a Bunjevci su kasnije primili katoličku veru. Božidar Jevtin bio je advokat u Trsteniku 1916. godine. Božidarev sin Radoslav bio je lekar. Radoslavljev sin Božidar radio je kao profesor Medicinskog fakulteta u Beogradu.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Dublje 22, Čairi 1, Trstenik 2, Vrnjci 2, Beograd 2.

- Jakovljevići

Predak Jakovljevića doseljen je iz Rogavčine. Potomci kažu da se doselio Jakov i da su svi njegovi potomci. U arhivskoj građi pojavljuje se Sima. Moguće da je Jakov brat Mihajlu Srejiću, tada Vukojičiću, a i istu slavu slave Srejići i Jakovljevići. Potomci kažu da su pre bili Žerađani. To nije pronađeno u arhivskoj građi.

Slava: Sv. Đ urđic i Sv. Jovan (miraz).

Broj domova: Dublje 3, Beograd 1, Trstenik 1, Kraljevo 1.

- Lazići

Predak im došao iz Makedonije, kao pop Lazar. On je meštane krštavao i venčavao pored Lazickog izvora. U arhivskoj građi zabeleženi su Damnjan (r. 1839) i sin mu Milun. Zabeležen je i Dušan i sin mu Milun (r. 1876). Sadašnji potomci vode poreklo od Jovana. Lazić Miroslav bio je lekar u Trsteniku.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Dublje 1, Vrnjačka Banja 1, Osaonica 1, Trstenik 1.

- Marjanovići

Poreklo vode iz Rogavčine.

Slava: Sv. Arhanđel i Sv. Luka.

Broj domova: Dublje 2, Osaonica.

- Paunovići

Predak Paunovića doseljen je iz sela Rokci (Župa), kažu i Jelakci. Doseljavanje izvršeno nešto kasnije od ostalih familija. Dragiša, sin Ognjenov, po zanimanju je stolar ali je radio i druge poslove. Bio je mlinomonter i otvorio strugaru koja je radila na struji proizvedenoj na vodenici i napajala još 40 sijalica (oko 1959. godine). Dragiša se okumio sa Šiptarom Ismal Murtezi Imretom iz Preševa. U goste mu dolazio sa četiri žene. Zoranov sin Slaviša završio je pravni fakultet i obavlja funkciju sekretara SO Vrnjačka Banja.

Slava: Sv.Đorđe.

Broj domova: Dublje 4, Vrnjačka Banja 1, Osaonica 1.

- Petrašinovići

Predak Petrašinovića doseljen je iz Petraša (Crna Gora). Najstariji zabeleženi su Milić (r. 1803) slep, nema porod a otac mu je bio Milenko, rođen oko 1770. godine. Todor i Filip su braća, a Vasilije im je bio brat od strica. Nikolin Milun je profesor matematike u V. Banji. Petrašinović (Srećka) Nenad, rođen 1972. godine, vojni redov JNA, poginuo je 1992. godine u građanskom ratu od separatista koji su silom i ratovanjem hteli odvajanje od SFRJ.

Slava: Sv. Alempije Stolpnik.

Broj domova: Dublje 15, Vrnjačka Banja 1, Popina 1, Trstenik 1.

- Tomići

Potomci kažu da su sa Čajetincima ista familija, da im je isti predak, a da su po Tomi uzeli porodično ime Tomić. Petar je bio Radovanović.

Slava: Sv. Stevan i Sv. Alempije Stolpnik.

Broj domova: Dublje 1.

- Pecići

Predak im je došao iz Jelakca. Prvi se pominju Vučko (r. 1829), Radisav, Vasilije (1825). Tihomir Nedić je u narodnom višeboju bio najuspešniji takmičar u selu. Milovan ima zanatsku radnju od 1952. godine. Proizvodi mlinove i mlinsko kamenje, elektro mlinove i mlinove za stočnu hranu. Tržište mu je bilo cela bivša SFRJ. Miljkov Žarko je strastan lovac.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Dublje 15, Vrnjačka Banja 4, Osaonica 4, Popina 1, Beograd 3, Kruševac 1, Štulac 1, Ruđinci.

- Rankovići

Doseljeni su iz Sandžaka. Jedna su od prvodoseljenih familija. Pri doseljenju bili su Petrovići. Verovatno su porodično ime uzeli po rodonačelniku familije Ranku. Stevanov sin Ranko imao je registrovanu firmu „Ranko Ranković i sinovi“ — rudnik I fabriku za izradu mlinskog i vodeničnog kamena. Ranko je bio poznat po kvalitetu izrade proizvoda, pa je u Subotici 1925. godine, na izložbi, dobio diplomu za kvalitet proizvoda. Bio je i predsednik opštine Dublje. Isajlov sin Predrag poznati je privrednik. U Trsteniku ima prodavnicu boja i lakova, kao i materijala za lepljenje i izolaciju koja uspešno radi.

Slava: Sv. Luka i Sv. Sava, Stevanova i Sv. Mina.

Broj domova: Dublje 3, Beograd 2, Štulac 1, Trstenik 2.

- Srejići

Dosta rano su doseljeni, pa potomcima nije poznato odakle se njihov predak doselio. Misle da su Srejići, po Sreji. Bili su Vukojičići. Milunov ljubodrag bavi se kamenorezačkim zanatom.

Slava: Sv. Đurđic i Đurđevdan.

Broj domova: Dublje 4, Vrnjačka Banja 1, Popina 1, Medveđa 1, Grabovac 1.

- Topalovići

Ne zna se odakle su doseljeni. Prvi zabeleženi su braća Janićije, Filip i Lazar sa majkom Marijom. Kamenorezačkim zanatom bavili se od polovine devetnaestog veka. Prvu firmu za eksploataciju kamena i izradu mlinskog i vodeničnog kamenja uspešno je vodio Rajica. Izvoz u inostranstvo obavljan je Dunavom preko luke u Smederevu. I njegov praunuk Milenko sada uspešno vodi firmu koja se bavi istim poslom. Od ovog zanata Rajica i Jovan veoma su se obogatili, razvili firmu i u Trsteniku, a u samom Centru podigli su lepu kafanu „Topalović“.

Početkom Drugog svetskog rata Tihomir je, od Koste Pećanca, proglašen za Vojvodu od Ljubostinje. Tihomirov Pavle zapamćen je kao dobar sportista, posebno kao fudbaler.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Dublje 6, Pančevo 1, Beograd 1, Nova Pazova 1, SAD 2.

- Topalovići drugi

Predak ovih Topalovića, Todor, došao je iz Štulca. I ova familija se tradicionalno bavi izradom mlinskog kamenja.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Dublje 2.

- Todorovići

Predak Mladen došao iz Jelakca.

Slava: Sv. Toma.

Broj domova: Dublje l, Popina 1.

- Čajetinci

Preci Čajetinaca, tri brata sa prezimenom Jovanović, doselila se u Dublje. Svoju staru postojbinu Čajetinu kod Užica morali su da napuste po propasti Prvog srpskog ustanka, jer u podizanju buna i ratovanju mnogo su se zamerili Turcima. Kako naselja Čajetina ima na Kopaoniku i na Belom Brdu neki misle da su otuda doseljeni. Neki smatraju da su tamo odseljeni iz Dublja.

Inače, Čajetina je stari naziv za svaku ravnu površinu u nepristupačnom, kraju gde se mogu podići kuće ili naselje. Veliki broj porodica živi van Dublja, više ih ima u drugim mestima. Za odseljenog Vukašina u Donji Ribnik nije se moglo utvrditi mesto i povezanost u rodoslovu familije, osim da mu je otac bio Obren, a sinovi Milić, Miloš i Milovan. Čajetinaca ima dosta uspešnih pojedinaca. Ovde se daje prostor dvojici.

Miodrag Čajetinac Čajka, rođen je 3. marta 1921. godine u Beogradu od oca Svetolika i majke Perke. Ubrzo mu se roditelji vraćaju u Trstenik, gde ostaje sve do Drugog svetskog rata. Učio je gimnaziju u Kruševcu. Tu postaje član CKOJ -a 1935. godine, a član KPJ 1939. godine. Godine 1941. postao sekretar Sreskog komiteta CKOJ -a. Učestvovao je u Popinskoj bici, a zatim odlazi u Jastrebački partizanski odred gde postaje komandir čete, a obavlja i druge odgovorne dužnosti. Poginuo je u borbi protiv četnika u selu Stublu sa još 27 boraca. Posle rata proglašen je za narodnog heroja. Jedna osnovna škola nosi njegovo ime i jedna ulica u Trsteniku.

Mr Stanimir Čajetinac, diplomirani inženjer elektrotehnike, asistent je Mašinskog fakulteta u Kraljevu i viši predavač VTMŠ u Trsteniku. Rođen je 1953. godine u Dublju. Završio gimnaziju, a zatim Tehničku vojnu akademiju kopnene vojske u Zagrebu. Postdiplomske magistarske studije završio je 1988. godine. Na Mašinskom fakultetu u Kraljevu radi od 1990. godine, a na VMTŠ u Trsteniku od 1995. godine.

Stanimirov Borivoje završio je šumarski fakultet i bio uspešni privrednik. Pošumio je velike površine.

Slava: Sv. Stefan.

Broj domova: Dublje 16, Vrnjačka Banja 2, Osaonica 4, Trstenik 6, Donja Crnišava 1, Počekovina 1, Beograd 2, Odžaci 1, Apatin 1, Kraljevo 1, Donji Ribnik 1.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Dublje (Trstenik) appeared first on Poreklo.