Poreklo stanovništva sela Brezovica, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj i tip sela.

Brezovica je seosko naselje razbijenog tipa, na stranama doline Brezovačke reke, desne pritoke Zapadne Morave, uokvirena bregovima Gradac (449m), Rogovi (513m), Drenjak (716m), Magarčić (536m), a na udaljenosti 12km od Trstenika, na njegovoj jugozapadnoj stani. Graniči se sa sledećim atarima sela: Gornja Crnišava (sa istoka), Leskovica i Stublica (sa juga), Stanišinci (sa zapada) i Popina (sa severa). Ima više zaselaka: Atanaskovići, Kostići, J očići, Babići. Nekada je tu bio i veliki zaselak Todorovac, ali se dosta porodica odatle iselilo.

Ime sela.

Selo ima naziv biogeografskog porekla - po prostranim brezovim šumama. Breza je reč staroslovenskih naroda, biljka za koju se veruje da ima magičnu moć.

Postanak sela.

Selo se pominje u prošlosti, pod turskom vladavinom, kao Stanci (naselje od koliba). Godine 1526. zabeleženo je i kao Brezovica i kao Stanci, sa 9 vlaških kuća. Tadašnji stočari Vlasi, poreklom Grci, bili su pokretljivi sa svojom stokom, pa su zato kuće pravili od lakog materijala, koje su bile više kolibe no kuće. Potes Bačije asocira na tragove ostataka od koliba ili torova, koji su delom i ukopavani, što se može zaključiti po ostacima udubljenja. U prošlosti porodične kuće bile su locirane uglavnom na padinama okolnih brda i bregova, pa se postepeno vršilo preseljavanje bliže Brezovačkoj reci. Taj proces silaženja bliže Reci još traje. Gotovo kod svih familija ima pomeranja u tom smislu.

Starine u selu.

Jedan meštanin se seća kada je u groblju pronađen novčić sa likom, kako tvrdi, cara Konstantina. Pored tragova objekata na Gradcu, ima ostataka i na levoj strani Brezovačke reke, ispod sela. Tu su ostaci temelja, veruje se da je tu bila crkva.

Zemlje i šume.

Atar sela podeljen je na atarske potese. Od doline Brezovačke reke najčešće su se dizale strme strane obrasle šumom, a pri vrhu su zaravni koje su obrađivane: to su njive i vinogradi. Sada su vinogradi uglavnom iskrčeni. Bačije je potes koji se podiže od Brezovačke reke, zahvata njenu desnu stranu, do masiva Gradac i Rogovi. To su livade koje su nekada bile bačije, torovi i stočarske kolibe. I sada su to livade, koje se kose za zimsku ishranu stoke - seno. Gradac i Rogovi su masivi pod šumom. Ravni put je potes koji se prostire od naselja Todorovac prema jugoistoku. Kada počinje da se spušta prema reci Ravni put nosi naziv Rudine. To je obradivi deo, ali deo Rudine zarastao je bagremovom šumom. Brod je potes gde se Bršljanica sastaje sa Leskovičkom rekom. U prošlosti tu nije bilo mosta (izgrađen 1967) pa se gazila reka (brod, kako se to u narodu naziva). Magaračko brdo, od Jagodinog brega, između Brezovačke i Sitrovačke reke, podiže se ovo brdo, koje ima pašnjaka, šuma, ali i obrađenih površina. Da li je na njemu paslo mnogo magaraca pa je po tome dobilo ime, nije poznato. Ržište je južno od Magaračkog brda, a dalje prema jugu levo su Bugarčići, a desno Cerovica, a nastavlja se Baraćsko brdo, a zapadno od njega je Drenjak. U najvećem delu ovi potesi su obrađivani (vinogradi, šljivaci i žitarice), ali su strmiji delovim bili pod šumom. Majdani su strme strane Leskovičke reke, južno od potesa Brod. Tu meštani vade kamen za pečenje kreča. Magarčić je brdo između Majdana i Bršljanice, reke koja se pruža prema jugu. Njegove strane su pod šumom, a visoravan se obrađuje. Sada su njive, a nekada su tu bili i vinogradi. Njegovim razvođem vodio je stari (karavanski) put preko Župe za Prokuplje.

Vode.

Brezovica se nalazi na pobrđu Goča, što je uslovilo da je tu pristustvo vode u vidu rečica i izvora sasvim zadovoljavajuće. Dve rečice koje sakupljaju vodu od izvora i potočića koje teku sa dosta visokih delova Goča, ulaze u naselje u vidu Bršljanice, koja je sakupila vodu levo i južno od Stublice i izvori i potočići koji teku, takođe, sa dosta visokog područja planine Goča i sakupljaju vodu sa atara Leskovice i istočno od Stublice dajući vodu Leskovičkoj reci koja, takođe, teče prema naselju. Obe ove rečice se sastaju na vrhu sela zvanom Brod sa približno istim količinama vode. Dalje njihove vode teku pod imenom Brezovačka reka, sa dosta velikim padom, pa i pri velikim vodostajima ne dovodi do izlivanja vode iz korita. Ulaskom u popinski atar reka dobija ime Popinska reka i kao takva uliva se u Zapadnu Moravu, kao desna pritoka. Sa desne strane Brezovačka reka prima dva potičića sa dosta kratkim tokom, prvi je Todorovac, a zatim Čolicki potok. Sa leve strane Brezovačka reka prima prvo kraću pritoku Zmijak, a zatim pri kraju atara dužu pritoku Sitrovicu reku. Na reci Bršljanici je mali vodopad. Zabeleženo je da su u prošlosti na ovim rekama radile 10 vodenica i tri valjare. Izvora ima više, ali pomenućemo samo izvor Majdan, koji je sa dosta izdašne vode. Meštani se snabdevaju vodom sa osam separatnih vodovoda. Interesantno je da i na ovim brdima bunarske vode nisu velike dubine, kreću se do deset metara.

Komunikacije.

Brezovica je asfaltnim putem i stalnom autobuskom linijom povezana za administrativnim centrom Opštine Trstenikom. Put vodi dolinom Brezovačke reke, a kod potesa Brod odvaja se jednim krakom uz Bršljanicu prema Stublici, a drugim dolinom Leskovičke reke prema Leskovici. Jedan put, preko Todorovca i potesa Ravni vodi za Gornju Crnišavu, ali je loš i teško prohodan. Put Popina - Brezovica, u dužini od dva kilometara, asfaltiran je 1977. godine. Most na Bršljanici za put prema Leskovici širine 6h4m, izgrađen je 1967. godine.

Školstvo.

Ovo selo dosta je udaljeno od Trstenika, pa je meštanima bilo otežano školovanje, tako da je 1898. godine samo njih 16 znalo da čita i piše.

Meštani su stvorili uslove da njihova deca pohađaju školu 1894, kada je otpočela škola sa radom u kući Zorke Radosavljević. Nova škola izgrađena je 1912. godine. Prvi učitelj bio je Milan Nikolić. Škola nije radila u Prvom sv. ratu, a u Drugom sv. ratu četnici su je koristili za smeštaj svojih foramcija i veoma je oštetili.

Učitelj Vasilije Arsić bio je i pčelar, a ostao je u sećanju po tome što je veoma lepo uredio školsko dvorište i podigao voćnjak, a kasnije 1977. stvorio je u školi veoma prijatni ambijent uredivši školu i dvorište što je zabeležio inspektor Gavrilović Dragoslav obilazeći školu te godine.

Ostali podaci o selu.

Putujući Dečji vrtić za Brezovicu osnovan je 1981. godine.

Zadružni dom je napravljen za potrebe kulture, ali je često menjao namenu. Jedno vreme služio je za smeštaj omladine pri izvođenju vojne obuke.

Ispred Zadružnog doma postavljen je Spomenik, posvećen borcima palim u Drugom sv. ratu.

Crkva je sagrađena na starim temeljima. Prvo je tu bila crkva brvnara. Kada je izgorela, na njenom mestu je sagrađena crkva čakmara, a kasnije 1910. godine sadašnja crkva. Kada je brvnara izgorela zvona te crkve odneta su u selo Stanišince.

Seoska slava je Beli Petak.

Omladina sela ima Sportski poligon u Dvorištu škole, koji je asfaltiran i na kome se okuplja omladina.

Sportsko društvo “Krečar" registrovano je 26. 12. 1978. godine, a kao odgovorno lice stoji Živko Miodragović.

Za vreme leta sportsku aktivnost upotpunjuje plaža na bazenu, koji je izgrađen 1969. godine.

Selo je tehnološki počelo da se razvija kada je 1964. godine dobilo struju. I najudaljenije kuće prema Leskovici povezane su električnom linijom.

Dobijanje telefonskih veza, 1998. godine, selo je rešilo vrlo važno pitanje komunikacije, posebno što je dosta udaljeno od centra Opštine.

Mesna kancelarija je u Brezovici, koja opslužuje i

Stublicu. Godine 1846. selo je imalo Primiriteljni sud (opštinu), koji je obuhvatao i Stublicu.

Brezovica je 1859. godine pripadala Kozničkom srezu.

Poreklo prezimena.

- Aćimovići

Došli su iz Stublice, bili Sretenovići. Jaćim (rođ. 1792) došao iz Stublice, pa su njegovi potomci Jaćimovići, a kasnije Aćimovići.

Slava: Sv. Ilija i Sv. Trifun.

Broj domova: Brezovica 2, Trstenik 1.

- Atanaskovići

Nepoznato je odakle im se doselio predak. Prvi se pominju Anđelko, Petar, Miloje i Milenko. Tridesetih godina proteklog veka bila je jedna od brojnijih familija i bogatijih u tom periodu. Imali su podrume u vinogradima i vodenice. Zdravko je bio pinter poznat u kraju. Jovan, Milosavljev sin, bio je prvak Jugoslavije u takmičenju metalaca, a zatim je osvojio i drugo mesto u Evropi.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Brezovica 6, Štulac 1, Francuska 1, Vrnjačka Banja 2, Gornji Ribnik (salaši) 2, Pajsak 1.

- Baraći

Mesto Bare kod Leposavića postojbina je svih Baraća. U Brezovicu su došli preko zaseoka Čolići, Strmenica. Pri dolasku, po Mileti, bili su Miletići, a po Veselinu Veselinovići. Miloje je rođen 1792. godine. Inače, šire bratstvo potiče iz Sinja. Odatle su otišli u Crnu Goru (Bijelo Polje), pa odatle u Bare. Dalje su išli preko Kuršumlije. Kada su Baraći došli u Brezovicu, deo familije, kao Bežanovići, otišao je u Novo Selo.

Najpoznatiji iz bratstva je Đorđe Barać (1831–1913), kaluđerski – Sava Dečanac. Bio je episkop žički i iguman dečanski; učestvovao je na Berlinskom kongresu 1878. godine.

Barać Milun pripadnik je Srpske radikalne stranke. Po uvođenju višepartijskog sistema u Srbiji u naše vreme stranka ga birala od 1992. godine za svog poslanika za Narodnu Skupštinu Srbije i to u tri mandata.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Brezovica 3, Trstenik 2, Pančevo 1.

- Bogićevići

Doseljeni iz Drenče – došli na miraz. Prvi je Bogićević Tomaš, a kasnije, isto na miraz došao i Vukadin, sin Tomaševog bratanca Petronija, unuk Miluna, praunuk Stevana. U Drenču su se Doselili iz Crne Gore, oko polovine 18. veka. Tomaš je došao na miraz u Paniće, u domaćinstvo Miloja i ćerke mu Vučice. Miladinov Slavko bio je predsednik Opštine, 1934-1948. godine u Brezovici. Dosta kasnije, oko 1860. godine, došao je u Brezovicu na miraz iz Drenče Petronijev sin Vukadin. Đurđev Miloš osnovao je 1991. godine Privredno društvo za proizvodnju i usluge, koje zapošljava 6 radnika i koje je uspešno poslovalo u proteklom periodu.

Slava: Sv. Nikola, Sv. Arhangel (miraz).

Broj domova: Brezovica 3, Vr. Banja 2, Trstenik 4, Osaonica 1, Kruševac 1, Drenča – deo familije.

-Babići

Predak Babića doseljen je iz Ploče, muž Stojane, a Minini iz Bzenice. Majka Petra, Pavla i Radovana, Stojana, rođena je 1813. godine, a Mina 1821. godine.

Slava: Sv. Trifun i Sv. Ilija.

Broj domova: Brezovica 5, Beograd 1, Priboj 1.

-Glidžići

Stanište familije G lidžića je u Starom Trsteniku. Familija je bogata, radna i preduzimljiva. U njoj je poniklo dosta uglednih ljudi: Gvozden (potpredsednik SO Trstenik), Vukosav (doktor medicinskih nauka), Mijuško (likovni umetnik i pisac), Svetislav (direktor škole u Stopanji), Žarko (uspešan privrednik). U Brezovicu se doselio Svetozar. Njegov sin Milan bio je veoma aktivan u selu i šire. Bio je odbornik SO Trstenik, predsednik Mesne kancelarije, delegat kongresa SKS. Kao privrednik dosta je učinio za selo. Otvorio je kafanu, sagradio bazen 1969 (prvi bazen u Opštini), počeo sa razvojem seoskog turizma 1991. godine, a nastavio je uspešno da omasovljava dolazak gostiju i da ide stopama oca njegov sin Zoran.

Slava: (?)

Broj domova: Brezovica.

-Đenedići

Đenedići su doseljeni iz Boturića.  Prvi je doseljen Miloje.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Brezovica 2, Bučje 1.

-Đurići

Prezivali se i Radovanovići. Milićev otac, najverovatnije je Mijajlo.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Brezovica 1.

-Đorđevići

Predak im je Doseljen u Brezovicu iz Bugarske. J osa i Antanasije beleže se kao Bugarin. Prvi je u Brezovici zabeležen, rodonačelnik familije, Đorđe Obradović, rođen 1802. godine; prvi predak zabeležen je kao Bugarin Antanasije. Đorđev unuk Vasilije došao je na miraz kod žene (udovice) udate u Papiće.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Brezovica 4, Gornja Crnišava 2, Brajkovac 1.

-Jočići

Predak J očića doseljen je iz Drenče. Prvi je Radovan (rođ. oko 1770) sa sinovima Milošem i Mijajlom. Nije se moglo utvrditi čiji je sin Stojadin.

Slava: Sv. Luka.

Broj domova: Brezovica 8, Vr. Banja 1, Pančevo 1.

-Jevtovići

Predak J evtovića doseljen je iz Leskovice.

Slava: Mitrov dan i Sv. Sava.

Broj domova: Brezovica 2, Trstenik 1, Ribnik 2.

-Kostići

Predak Kostića naselio se dolaskom iz Drenče. Kao najstariji pominju se Milenko (rođ. 1782. god.) i Milisav (rođ. 1793).

Slava: Sv. Luka i Markovdan.

Broj domova: Brezovica 11, Br. Polje 1, Novo Selo 1.

-Milenkovići

U prvim popisima pojavljuje se Milosav, pod prezimenom Milenković (popis 1837)

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Brezovica 5, Trstenik 1, Grabovac 1, Pančevo 1, Bela Voda 1.

-Miodragovići

Miodragovići u Brezovici doseljeni su iz Leskovice. U Leskovicu doseljeni iz Crne Gore tri brata: Miodrag (Miodragovići), J evta (J evtovići) i Petko (Petkovići). U Leskovici prvi kao Miodragović zabeležen je Cvetko, kao domaćin porodice. Vrlo brzo su se umnožili i proširili po okolnim selima: Brezovica, Jasikovica, Okruglica, Tobolac, Popina. Miljko je usinio svastikića Pantaleju Miletića iz Lopaša. Živojin je došao na miraz u Brezovicu, a njegov sin Novak otišao je na miraz u Popinu. Rankov sin Goran magistrirao je na mašinskom fakultetu i sada radi kao predavač na Mašinskom fakultetu u Kraljevu, a stanuje u Trsteniku.

Slava: Sv. Toma.

Broj domova: Brezovica 13, Tobolac 2, Popina 2, Grabovac 1, Trstenik 2, Australija.

-Mihajlovići

Došli iz Rženice u Paniće. Potomci nisu sigurni da li je otac Sretenu Dragiši i Blagoju, Radoš ili Radoslav.

Slava: Sv. Aranđel.

Broj domova: Brezovica 4, Trstenik 1, Francuska.

-Pavlovići

Pavle je bio Đorđević. Mirko, sin Vidosava, živeo je u Trsteniku. Bavio se pčelarstvom. Imao je dobar pčelinjak y Prnjavoru.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Brezovica 5, Trstenik 4, Kruševac 1.

-Panići

Panići su došli iz Jelakca. Inače, poreklom su od Berana, ogranak Pantovića. Potomci pamte sećanje predaka da su doseljena tri brata: Pana u Brezovicu, Ćala y Rženicu i Marjan u Dublje. U popisu 1837. godine zabeležen je Panić Mihailo, kao kmet sela. Panići, pri doseljenju u Brezovicu, zauzeli su veliki deo prostora, oko 20ha, između Zmijačke reke i Bršljanice. Rajko Panić bio je predsednik DS u Brezovici 1927. godine. Miloje, sin Vojina, 1929. godine, u čast rođenja princa, odlikovan je, kao ugledni domaćin sela Ordenom Sv. Save V reda. Stanojlo, kao učesnik rata 1877/78, dobio je odlikovanje za hrabrost i doneo pušku kremenjaču sa bodežom 0,80m. Registrovani i poznati proizvođači i isporučioci kreča: Dragomir, Ljubiša, Slobodan, Dragutin, Rajko, Krsta. Najbolji i najtraženiji majstor za pripremu zidanja kamena u krečani za pečenje kreča je Nenad. Milan Panić, nastavnik, bavi se sakupljanjem građe o prošlosti Brezovice. Časlav je jedan od uspešnijih Brezovaca, koga zanimaju tragovi prošlosti, koji se nalaze u ataru Brezovice.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Brezovica 15, Mataruška Banja 1, Trstenik 2, Novo Selo 1, Prnjavor 1, Selište 1, Bresno Polje 1.

-Petrovići

Doseljeni iz Puovca (Župa). Prvi se pojavljuje Toma (rođen 1803. god.), Mijajlo (rođ. 1813) i Milisav (r. 1817). Po Tomi jedno vreme prezivali se Tomići. Familija Petrović imala je mnogo stradanja u Drugom sv. ratu: streljani su od Nemaca Tihomir i Momir, u zarobljeništvu bili Dimitrije, Đorđe i Boško, a Mirko, Ranko i Milan su poginuli na Sremskom frontu. Miladin je doseljen iz Bogdanja i slavi Sv. Luku.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Brezovica 8, Bučje 1, Trstenik 1, Vrnjci 1.

-Petrašinovići

Predak Milen došao iz Srnjana (Bratići). Milanov sin Predrag streljan je od Nemaca 1943. godine, a drugi sin Obren vratio se u Vratiće. Jedan predak odseljen iz Brezovice u Mijajlovac i sada tamo ima više domaćinstava.

Slava: Sv. Nikola i Sv. Nedelja.

Broj domova: Brezovica 3, Čairi 1, Bratići 1.

-Promicaći

Doseljeni iz Drenče. Bili Mijajlovići i Jovanovići. Jovan je rođen 1778. godine, za Miluna nije nađeno ime oca, a verovatno je neko od datih. Bili u zaseoku Todorovac.

Slava: Petrovdan i Petkovica.

Broj domova: Brezovica 4, Štulac 1.

-Rakezići

Preci im živeli u Ploči. Odatle su neki otišli u Gračac, Čaire (zaseok Beljici) i Brezovicu. Prvi se pominje Mikailo i njegovi sinovi Jeremija (rođ. 1813) i Vićentije. Rakezić Božidara Miroslav uspešan je privrednik. Na magistrali Trstenik - Vrnjci otvorio je Restoran “Breza,. Restoran radi od 1998. godine.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Brezovica 3, Štulac 1, Beljici 2, Vr. Banja 1, Pančevo 1.

-Radosavljevići

U Brezovicu se predak doselio sa sadašnjim porodičnim imenom. Poreklo vode iz Crne Gore, iz okoline Nikšića, mesto Šekularci. Prvi se pominje Radenko (popis 1831), a zatim i Miloje, Cvetko i Nikola. Pripadnici ove familije bavili su se proizvodnjom kreča i rabadžilukom. Najpoznatiji krečar je Slavko. Milojev Jovan bio je poznat trgovac. Imao je nadimak “Laudan„ što znači da je poznat, da je hvaljen, ili se on sam mnogo hvalio. Najpoznatiji rabadžija koji je sa svojom volujskom zapregom obišao mnoga naselja širom Balkana bio je Slavko Radosavljević.

Slava: Sv. Luka.

Broj domova: Brezovica 10, Trstenik 2, Stopanja 1, Francuska 1, Zagreb 1, Brajkovac 1, Gornja Crnišava 1, Jasikovica 1.

-Račići

Preci Račića živeli su u okolini Polimlja, Crna Gora. U Brezovicu se doselili preko Pleša.

Slava: Sv. Ćirik.

Broj domova: Brezovica 3, Kovanluk (kod Kraljeva) 2, Pula 1, Trstenik 1.

-Simići

Beleženi su i kao Crnčevići. Na sadašnju lokaciju došli su iz zaseoka Todorovac. U arhivskoj građi pronađeni su podaci da su Velimirovi: otac Petronije i deda Sima. U familiji, potomci kažu, otac Pantelija i deda Jeremija. U familiji je najpoznatiji Radosavljev sin Milen. Završio je sve vojne škole i dobio čin generala. Bio je član General–štaba Vojske Jugoslavije, zadužen za informisanje.

Slava: Sv. Luka.

Broj domova: Brezovica 2, Beograd 1.

Doseljeni pojedinci u HH veku

1. Šišković Svetomir, iz J asikovice, došao na miraz u domaćinstvo Aćimović Ljubinke.
2. Miodragović Borisav, iz Leskovice, u domaćinstvo Dačić Dome i ćerke mu Dušanke.
3. Jevtović Dragiša (Gile), iz Leskovice u Paniće.
4. Gašić Aca, iz Selišta, u domaćinstvo Panić Slobodana i ćerke mu Marije.
5. Vukadin Bogićević u familiju Babića.
6. Živanović Zoran, iz Ploče, u domaćinstvo Dumanović Ratka i ćerke mu Dragane.
7. Đonić Vladan, iz Ribnika, u domaćinstvo Panić Miloša i ćerke mu Biljane.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Brezovica (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Stublica, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Stublica je planinsko naselje razbijenog tipa, na nadmorskoj visini 350-455 metara. Smešteno je na visokim padinama planine Goča pod vrhovima Drenovače, Čukare (759m), Sablje (739M) i Malog vrha (992m).

Selo ima pet zaseoka: Šućurovići, Mijajlovići, Srejići, Mladenovići i Trifunovići.

Od Trstenika selo je na južnoj strani, udaljeno 18 km. Atar sela graniči se sa atarima sela: Brezovica (sa severa i istoka), Leskovica i Strmenica (sa juga) i Stanišinci (sa zapada).

Ime sela.

Može se pretpostaviti da je selo dobilo ime po reči „stublina“. To je šuplje drvo koje se stavlja u izvor (pobije) da bi se voda digla iznad površine. Šupljim drvetom voda se vodi od izvora na manje udaljenosti, ovde verovatno do pristupačnijeg terena da se napaja stoka, jer se zna da su se meštani u prošlosti bavili stočarstvom. Po ovome selo Stublica, ime sela, ima za osnov „stublina“, a vremenom je od te reči nastalo ime sela Stublica. Ime sela pominje se prvi put 1832. godine.

Zemlje i šume.

Potesi sela:

Grot je potes istočno od sela. Nekada je taj potes bio pod vinogradima, a sada samo delimično. Tu se nalazi i kamenolom.  Čair je potes južno od zaseoka Šućuraca. Tu su ranije bile ograđene livade, u kojima je stoka zatvarana i napasana. Sada su tu njive sa kukuruzištima, pšenicom i detelinama. Čukar je breg južno od Čaira. On je pod šumom. Najviša tačka je na 759 metara. Laz je potes oko Krštenog potoka. To su male njivice, koje su prve obrađivane u ataru sela. Vratarnica, ili Vratarka kako je meštani zovu, slične je visine kao Čukara. Na njoj ima i obradivih delova. Krštenske vode je potes između Vratarnice, Čukare i Sablje. Jedan broj meštana veruje da su tu kršteni car Konstantin i carica Jelena, kada su se vraćali iz lečilišta Vrnjačke Banje za Niš, jer tu je vodio najkraći put. Meštani Stublice misle da je voda lekovita. Žene je piju da im pomogne da dobiju porod. Gumnište je potes koji se podiže od Blaževskog potoka i naselja. Sada je obrađen. Nekada je bio pod pšenicom i ražom. Tu je vršena vršidba na gumnu, na kome se raspoređuju odvezani snopovi i gazi sa stokom dok ne poispada zrnevlje, zatim se prebacuje sa male visine, pa vetar nosi sitnu plevu i lakši deo, a zrnevlje ostaje. Velika gradina je deo između Blaževskog I Stanišinačkog potoka. On je počet rano da se obrađuje, pa je po tome dobio ime. Ime je moguće i po tome da je tu nekada postojalo naselje, ali kako  ostaci naselja nisu pronađeni, to se isključuje. Dalje prema Malom Vrhu (992M) su: Drenjak, Vlasika i Klekovak.

Vode.

Stublica je bogata rečicama i izvorima. To bogatstvo vode je uslovljeno zemljištem koje od vrhova Goča Dosta strmo pada prema severu. Iz tih strana ili podnožja javljaju se izvori i podzemne vode dosta blizu površina. Svi izvori i njihovi potočići slivaju se u nekoliko potočića. Sa potesa Krštenska voda svu vodu odvodi Krštenski potok u Leskovički potok. Vode sa podnožja Sablje i strana Čukare odvodi Blaževski potok, sa područja Stanišinaca Stublička reka. Sve one čine Bršljanicu, koja se u Brezovici sastaje sa Leskovičkom rekom.

Komunikacije.

Putnu mrežu Stublice čine putevi koji su vrlo strmi i teški za održavanje. Iz Brezovice asfaltni put doveden je u Stublicu 1987. godine. Pre toga sagrađen je betonski most, 1979. godine. Selo ima organizovanu i stalnu autobusku vezu sa Trstenikom. Godine 2007. Opština je popravila put do zaseoka Šućurovići, koji je bio u veoma lošem stanju.

Školstvo.

U prošlosti meštani Stublice nisu imali mogućnosti da školuju decu. U popisu 1898. godine nije pronađen ni jedan u selu da zna da čita i piše. Deca ovog sela pohađala su školu u Brezovici sve do 1953. godine, a te godine otvorena je škola u kući Živojina Mladenovića. Prvi učitelj bio je Gligorije Jovanović. Izgrađena je nova školska zgrada i primila učenike u školskoj 1961/62. godini.

Ostali podaci o selu.

Elektrifikacija sela izvršena je 1967/68. godine. Time je stvorena mogućnost nabavke i korišćenja kućnih aparata i nekih mašina u domaćintvima.

Selo se snabdeva vodom preko seoskog vodovoda, koji je izgrađen 1975. godine i iz kopanih bunara.

Priključenje meštana na telefonsku liniju izvršeno je 1998. godine.

U prošlosti selo je administrativno bilo organizovano i vezivano za Brezovicu; pripadalo je i srezu Koznik. Do 1956. godine u sastavu je opštine Vrnjačka Banja. Sada pripada Opštini Trstenik.

Poreklo stanovništva.

- Milovanovići

Nepoznato odakle su doseljeni, ali pošto su i Blaževci moguće je da su iz Blaževa. Prvi je Milovan, po kome su Milovanovići. Jedan Antonijev sin odselio se u Brezovicu.

Slava: sv. Trifun, sv. Ilija (mala).

Broj domova: Stublica 3, Brezovica.

- Mijajlovići

Verovatno su Doseljeni iz Blaževa (Kopaonik). Prvi je Mihajlo (rođ. 1783), beležen je kao Petrović i Andrejić. Njegovi sinovi beleženi su kao Petrovići i Mijajlovići.

Slava: sv. Trifun, sv. Ilija (mala).

Broj domova: Stublica 13, Brezovica 2, Čairi 2, Beljici 1, Trstenik 4.

- Mladenovići

Predak Mladenovića došao je sa Kopaonika, iz sela Blaževa.

Slava: sv. Đorđe.

Broj domova: Stublica 10, Vrnjačka Banja 1, Štulac 4, Popina 1, Trstenik 3, Jasikovica 1, Bučje 1, Počekovina 1, Beograd 1.

- Srejići

Srejići su najstarija ili jedna od najstarijih familija u Stublici. Dosta rano, u arhivskoj građi, pojavljuju se tri brata: Mijat, Milenko i Milija. U ranijim popisima sreće se Srejić Pavle (rođen oko 1770. godine) verovatno njihov otac. Preci se pojavljuju i pod prezimenom Sretenović, ali i Marić. Za ispoljenu hrabrost u ratovima 1912–1918. godine Srejić Petra Momčilo odlikovan je Karađorđevom zvezdom.

Slava: sv. Trifun.

Broj domova: Stublica 12, Globoder 1, Paraćin 2, Gornji Ribnik 1, Brezovica 3, Beograd 1, Trstenik 2, Štulac 1, Vrnj. Banja 1, Mačkovac 1.

- Šućurovići

Šućurovići su doseljeni iz Gračaca. Menjali su prezime (Vukojevići i Milići), ali su se ponovo vratili na Šućurović.

Slava: sv. Jovan.

Broj domova: Stublica 7, Beograd 1, Donja Omašnica 1, Riđevštica 1, Odžaci 1, Lopaš 1.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Stublica (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Golubić je selo u Dalmaciji, istočno od Obrovca. Administrativno pripada gradu Obrovcu.

Selo se nalazi na južnoj strani planine Velebit, a teritorija naselja se prostire od vrhova Velebita, do kanjona reke Zrmanje i njene pritoke Krupe, u koju se uliva kratki tok Krnjeza.

Na popisu 1991. godine, Golubić je imao 478 stanovnika, od čega 475 Srba (99,4%),  2 Jugoslovena i jednog Hrvata.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

VESELINOVIĆ (331) – Sveti Petar i Pavle (prisutni u 18. veku)

DRAGIČEVIĆ (275) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

ŠVONJA (50) – Lazareva Subota (prisutni u 18. veku)

Izvori:

• Leksik prezimena SR Hrvatske, 1976, Zagreb
• Topografska karta Hrvatske 1:25 000, 1975.
• Benkovački sajt (www.benkovac.rs)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Golubić (Obrovac) appeared first on Poreklo.

Muškovci su selo u Dalmaciji, istočno od Obrovca. Administrativno pripadaju gradu Obrovcu.

Selo se nalazi na južnoj strani planine Velebit, a teritorija naselja se prostire od vrhova Velebita, do reke Zrmanje. Nizvodno od Berberovog buka, sa severa se u Zrmanju uliva kratak tok Dobarnica, a zatim se Zrmanja proširuje u akumulaciono jezero, formirano za potrebe reverzibilne hidroelektrane Velebit.

Na popisu 1991. godine, Muškovci su imali 543 stanovnika, od čega 537 Srba (99%),  3 Hrvata, 2 Jugoslovena i jednog Grka.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

BALJAK (30) – Lazareva Subota (prisutni u 18. veku)

BULJEVIĆ (35) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

VEČERINA (18) – Sveti Stefan Dečanski (prisutni u 18. veku)

VUKADINOVIĆ (2) – Sveti Nikola

MILANKO (129) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

OGAR (13) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

PARAVINJA (14) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

PEURAČA (7) – Sveti Jovan

SEKULIĆ (28) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

SIMIĆ (58) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

STOPA (26) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

ČAVLIN (23) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

Izvori:

• Leksik prezimena SR Hrvatske, 1976, Zagreb
• Topografska karta Hrvatske 1:25 000, 1975.
• Benkovački sajt (www.benkovac.rs)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Muškovci (Obrovac) appeared first on Poreklo.

Krupa je selo u Dalmaciji, istočno od Obrovca. Administrativno pripada gradu Obrovcu.

Selo se nalazi u podnožju planine Velebit, na izvorištu reke Krupe, pritoke Zrmanje. Krupa izvire iz kraškog vrela i spaja se sa tokom Orovača, iz istoimenog vrela.

Po reci Krupi je dobilo ime selo i manastir, podignut 1317. godine. Krupa je jedan od tri stara srpska manastira u Dalmaciji.

Na popisu 1991. godine, Krupa je imala 412 stanovnika, od čega 410 Srba (99,5%),  jednog Hrvata i jednog nepoznatog.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

BADŽA (4) – Sveti Jovan

BIJANKO (3) – Lazareva Subota

VUKČEVIĆ (114) – Lazareva Subota (prisutni u 18. veku)

GLUŠAC (47) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

GUŽVICA (76) – Lazareva Subota (prisutni u 18. veku)

DRAGIČEVIĆ (7) – Sveti Jovan

IVANIŠ (12) – Sveti Jovan

JOVANČEVIĆ (278) – Lazareva Subota (prisutni u 18. veku)

LJUBIČIĆ (33) – Lazareva Subota (prisutni u 18. veku)

MACURA (15) – Sveti Arhangel Mihailo

MAKSIMOVIĆ (23) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

MANDIĆ (27) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

MILIĆ (1) – Lazareva Subota

OPAČIĆ (5) – Sveti Luka

PREDOVIĆ (82) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

SMIJULJ (11) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

ŠVONJA (159) – Lazareva Subota (prisutni u 18. veku)

Izvori:

• Leksik prezimena SR Hrvatske, 1976, Zagreb
• Topografska karta Hrvatske 1:25 000, 1975.
• Benkovački sajt (www.benkovac.rs)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Krupa (Obrovac) appeared first on Poreklo.

Trobonjača je srpsko prezime iz sela Bratiškovci u Dalmaciji. Nastalo je najverovatnije od prezimena Krička, pošto se u starim matičnim knjigama javlja verzija Krička-Trobonjača. Krsna slava je Sveti Nikola, kao i Kričkama. Godine 1871. glavar sela Bratiškovci bio je Andrija Trobonjača, a tad su takođe u selu postojali Stevan i Petar Trobonjača. Godine 1948. bilo […]

The post Poreklo prezimena Trobonjača appeared first on Poreklo.

Orošnjak je srpsko prezime iz sela Vučevica u Dalmaciji. U obližnjem Kaštel Sućurcu su katolici. Krsna slava je Sveti Jovan. Na mletačkom katastru iz 1709. godine, u Vučevici su popisani Rade Orošnjak pok. Jovana i Vule Orošnjak pok. Jovana. Godine 1948. bilo je 48 Orošnjaka u Vučevici, 26 u Kaštel Sućurcu, 5 u Šibeniku i […]

The post Poreklo prezimena Orošnjak appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Poneš, opština Gnjilane  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Rekaa“, izdanje 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je na kosama oko Poneškog Potoka a u podnožju Poneške Čuke.

Vode.

Vodu za piće dobija iz česama i bunara.

Zemlje i šume.

Topografski su nazivi za njive: Letevce, Palevo, Orma, Iskrut, Stupovi, Drum, Garevine, Smilje; za šumu: Kriva Padina, Gradište.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. Deli se u tri mahale: Museljačku, Markovačku ili Arnautsku i Muadžersku Mahalu. Između prvih dveju mahala je razdaljina nešto više od 100 m a Muadžerska Mahala je pored Brasaljske Reke na 1,5 km. udaljena od glavnog dela sela.

Istorijat.

Poneš je staro selo. U povelji cara Dušana 1348 god. pominje se pod imenom Ponnša ou Moran-15 sa vlaškim stanovništvom (Vlasi). U putopisu Kuripešića iz 1530 god. pominje se pod imenom Gornji Poneš (Ober Ponesha).

Starine u selu.

Na vrhu Čuke se nalazi grad u ruševinama, zvani Gradište ili Kaljaja. U selu ima još starinačkog stanovništva koje možda vodi poreklo od tih Vlaha koji se pominju u navedenoj povelji.

Poreklo stanovništva.

Selo je raslo priraštajem i doseljavanjem. Sada u selu žive Srbi i Arbanasi.

Srpski rodovi:

-Museljaci 39 k. (Museljaci 23 k. i Zozići 16 k.), Đurđic, starinci „od fet" (od Kosovske bitke). Prezime ime je došlo, kažu, što su nekad njihovi preci dobili muselimstvo (starešinstvo u nahiji) kao nagradu što su kod svog sela opravili polomljeia kola nekoj turskoj carici kad je išla na Kosovo da vidi Muratov Grob. Uveravaju da su imali i ferman o svom muselimstvu i da su ga 1911 god. dali carskim doglavnicima da ga predadu caru kad je bio na Kosovu. Fernan im više nije vraćen.

-Dininci (2 k., sv. Aranđel); doseljeni iz sela Dobrotina sa Kosova pre 170 godina.

-Stamenkovci (4 k., sv. Nikola); doseljeni iz Vrbice (Kosovo) pre 120 godina.

-La6ljanci (3 k., sv. Petka); doseljeni iz Labljana (Kosovo) pre 45 godina.

-Livočani (1 k., sv. Arhanđeo); domaćin kuće doseljen iz roda Prokišnća u Gornjem Livoču (Gornja Morava), kod kojih je bio „doveden“ (pastorak).

Arbanaški rodovi:

-Markovčani (13 k.)  i:

-Alilovci (17 k.), od fisa Šalje. Starnnom su iz Severne Arbannje, živeli u okolini Skoplja, a u Poneš doseljeni iz Cernice (Gornja Morava) pre 120 godina. Prvom rodu je prezime došlo po mestu Markovac, severno od sela, na kome su se najpre bili naselili.

Arbanaški muhadžirski rodovi, doseljeni 1878 g.:

-Dubovca (7 k.) su od fisa Gaša, iz Dubopa (Toplica).

-Bučmet (6 k.), su od fisa Tsača, iz Bučumeta (Jablanica).

-Bublica (1 k.) su od fisa Beriša, iz Bublice (Toplica).

-Konjuvca (1 k.) su od fisa Tsača, iz Konjuve (Jablanica).

-Rudarci (2 k.) su od fisa Beriša iz Rudara (Toplica).

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Poneš (Gnjilane) appeared first on Poreklo.

Prosenica je srpsko prezime iz sela Veliki Broćanac u Dalmaciji. Krsna slava je Sveti Georgije. Na mletačkom katastru iz 1709. godine, u Broćancu je popisan Vid Prosenica. Godine 1948. bilo je 20 Prosenica u Broćancu, 5 u susednoj Vučevici, 3 u Splitu, 3 u Solinu, 5 u Dubrovniku, 1 u Rijeci i 1 u Rašćanima […]

The post Poreklo prezimena Prosenica appeared first on Poreklo.

Parađina je srpsko prezime iz sela Veliki Broćanac u Dalmaciji. Krsna slava je Sveti Georgije. Na mletačkom katastru iz 1709. godine, u Broćancu je popisan Ivan Vujić Parađina pok. Stojana. Godine 1948. bilo je 64 Parađina u Broćancu, 1 u Lećevici, 11 u Splitu, 4 u Solinu, 7 u Silašu (Osijek). Takođe je bilo 6 […]

The post Poreklo prezimena Parađina appeared first on Poreklo.

Nerlović je srpsko prezime iz sela Sičane (Dicmo) u Dalmaciji. Ranija verzija prezimena je bila Naerilović, a dokumentovana je još tokom 17. veka (Kandijski rat). Krsna slava je Sveti Jovan. Na mletačkom katastru iz 1709. godine, u Sičanima su popisani Mijo Naerilović pok. Vuka, Mijo Naerilović pok. Mirosava i Nikola Naerilović pok. Grge. Godine 1948. […]

The post Poreklo prezimena Nerlović appeared first on Poreklo.

Kurobasa je srpsko prezime iz sela Cetina (Vrlika) u Dalmaciji, odakle se proširilo na selo Halapić (Glamoč) u Bosni. Krsna slava je Sveti Jovan. Jovan Kurobasa pok. Đure, rođen je 1752. godine u Cetini. U selu Radunić (Muć) u Dalmaciji, postoje Kurobase hrvatske nacionalnosti. Na austrijskom katastru 1835. upisana je porodica Stipana Kurobase. Godine 1948. […]

The post Poreklo prezimena Kurobasa appeared first on Poreklo.

Perušić Benkovački je selo u Dalmaciji, jugoistočno od Benkovca. Administrativno pripada gradu Benkovcu (Zadarska županija).

Selo se nalazi na obodu kraškog polja, ispod izduženog brda Perušićka kosa (220 m). Na brdu se nalaze ostaci srednjovekovne tvrđave Perušić.

Između Perušića  i Kolarine se nalazi pravoslavna crkva Svete Petke iz 1682. godine, sa grobljem. U samom selu se nalazi rimokatolička crkva Uznesenja Bogorodice Marije.

Na popisu 1991. godine, Perušić Benkovački je imao 595 stanovnika, od čega 433 Hrvata (72,8%),  159 Srba (26,7%) i 3 neopredeljena.

Na popisu sela Ninske biskupije i 1692. godine, navodi se da u Perušiću ima 205 katolika i 62 pravoslavca.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

ALAVANJA (4) – Sveti Jovan

BERBER (3) – Sveti Georgije

BUKARICA (16) – Sveti Ilija (prisutni u 18. veku)

DOBRE (32) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

PUPOVAC (57) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

ŠARIĆ (18) – Sveti Ilija (prisutni u 18. veku)

Hrvatska prezimena

GRUBIĆ (11) – (prisutni u 18. veku)

GUZIĆ (182) – (prisutni u 18. veku)

ZRILIĆ (33) – (prisutni u 18. veku)

LJUTIĆ (100) – (prisutni u 18. veku)

ORLOVIĆ (15) – (prisutni u 18. veku)

PEŠUT (37) – (prisutni u 18. veku)

The post Poreklo prezimena, selo Perušić Benkovački (Benkovac) appeared first on Poreklo.

Društvo srpskih rodoslovaca „Poreklo“ objavljuje poziv za testiranje

Pozivamo zainteresovane pripadnike roda Đorđijevića iz Murine kod Andrijevice (sa slavom Đurđevdan i poreklom od bratstva Ćetkovića iz istoimenog sela u Šekularu) koje zanima genetsko poreklo da nam se jave radi dogovora oko uzimanja uzorka (bukalni bris) i daljeg postupka testiranja. Biće testirano jedno lice. Napominjemo da je testiranje besplatno, a da redovna tržišna cena pojedinačnog testiranja u laboratoriji iznosi 13.000 dinara, odnosno oko 110 evra. Sredstva su obezbeđena iz lične donacije jednog člana „Porekla“. Kandidat za testiranje može biti isključivo muškarac, s obzirom da se analizira Y-DNK hromozom.

Rezultat će biti korišćen isključivo u naučne svrhe – radi utvrđivanja porekla ovog roda i upoređivanja sa već utvrđenim rezultatima ranije testiranih lica. O utvrđenom rezultatu testirano lice biće obavešteno u najkraćem roku nakon što laboratorija dostavi podatke u „Poreklo“. Rezultat će biti objavljen i u tabeli Srpskog DNK projekta.

Pozivamo i pripadnike roda Tomovića iz Rovca kod Berana (slava Đurđevdan, takođe od bratstva šekularskih Ćetkovića) da se prijave. Ukoliko se u razumnom roku ne prijavi niko od pripadnika roda Đorđijevića, biće testiran neki pripadnik navedenog roda Tomovića.

Za podatke o postupku testiranja i za prijavu, možete se obratiti na mejl: nebojsa.babic@poreklo.rs .

The post Testiranje Đorđijevića / Tomovića appeared first on Poreklo.

Podlug je selo u Dalmaciji, južno od Benkovca. Administrativno pripada gradu Benkovcu (Zadarska županija).

Selo se nalazi na obodu kraškog polja, ispod kose (Krš), a pruža se pravolinijski u pravcu severozapad-jugoistok.

Na popisu 1991. godine, Podlug je imao 340 stanovnika, od čega 283 Hrvata (83%),  56 Srba (16,5%) i jednog nepoznatog.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

JOKIĆ (22) – Sveti Stefan, Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

STOLIĆ (4) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

Hrvatska prezimena

BUDAN (8) –

VUKSAN (87) – (prisutni u 18. veku)

VULETIĆ (14) – (prisutni u 18. veku)

VUNDAĆ (32) – (prisutni u 18. veku)

ZELIĆ (14) – (došli iz Popovića)

KAMBER (60) – (prisutni u 18. veku, došli iz Rodaljica)

KOLIĆ (22) – (prisutni u 18. veku)

MATIĆ (14) – (prisutni u 18. veku)

MIŠURA (15) – (prisutni u 18. veku)

CERANJA (23) – (prisutni u 18. veku)

ŠOPIĆ (7) –

Izvori:

• Leksik prezimena SR Hrvatske, 1976, Zagreb
• Topografska karta Hrvatske 1:25 000, 1975.
• Benkovački sajt (www.benkovac.rs)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Podlug (Benkovac) appeared first on Poreklo.

Zaton Obrovački je selo u Dalmaciji, severno od Obrovca. Administrativno pripada opštini Jasenice (Zadarska županija).

Selo se nalazi na južnoj strani planine Velebit, a teritorija naselja ae prostire od vrhova Velebita, pa sve do reke Zrmanje, odnosno samog grada Obrovca.

Na popisu 1991. godine, Zaton Obrovački je imao 492 stanovnika, od čega 307 Srba (62,4%),  173 Hrvata (35,2%) i 12 ostalih.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

GAK (28) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

JOKIĆ (?) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

PRŠO (43) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

ČUDE (49) – Sveti Petar i Pavle (prisutni u 18. veku)

Hrvatska prezimena

JURJEVIĆ (5) – (prisutni u 18. veku)

MARIČIĆ (70) – (prisutni u 18. veku)

MODRIĆ (96) – (prisutni u 18. veku)

ŠARLIJA (5) –

Izvori:

• Leksik prezimena SR Hrvatske, 1976, Zagreb
• Topografska karta Hrvatske 1:25 000, 1975.
• Benkovački sajt (www.benkovac.rs)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, Zaton Obrovački (Obrovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornja Crnišava, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj sela.

Gornja Crnišava nalazi se južno od Trstenika, na udaljenosti od 6 km vazdušnom linijom i 12 km saobraćajno povezanim putem preko Gornjeg Ribniika.  Atar sela graniči se sa Donjom Crnišavom i Jasikovicom (sa istoka), Leskovicom (sa juga), Stublicom i Brezovicom (sa zapada), Čairima i Odžacima (sa severa).

Tip sela.

To je seosko naselje zbijenog (drumskog tipa), u klisurastoj Dolini izvorišne čelenke glave Crnišavske reke, desne pritoke Zapadne Morave. Između Kamidžora je (623 m), Kabrilovaca (350 m), Ravne Gore (591 m) i Rogova (513 m).

Selo je ranije bilo dosta rasuto levo i desno od Crnišavske reke. Pored izvora kisele vode (Slatine) smeštene su bile kuće starosedelaca, njih šest koje su dočekale Prvi srpski ustanak.

Sada je naselje locirano na visinskom pojasu od 240-345 m. Najudaljeniji je zaseok "Vukovac, koji se gotovo ugasio jer su familije su sišle prema Donjoj Crnišavi, a to su Lukići, Radičevići, Nedeljkovići, Bosići i Markovići.

Ime sela.

O tome kako je selo dobilo ime ima više legendi. Dve se najčešće pominju. Prvo, po mračnoj černoj šumi i drugo, po crnim šamijama koje su sve žene nosile za izginulim bližnjima u Kosovskom boju.

Istorija i starine.

Selo je bilo naseljeno u srednjem veku, jer ima ostatke hrama na lokaciji Kapavac. Ima i tragova antičke kulture, jer je tu sedam rimskih bunara, tri izvora su na rastojanju oko 50 m. Jedan izvor pozidan je hrastovim gredama. Pronađeni su i bazeni, čije su strane i dno od nabijene gline. To je raskopao Palić Dušan i napravio novu bušotinu iz koje teče kisela voda. Između Gornje i Donje Crnišave i Odžaka je izvor Kapavac. Bolesni su se lečili pijući vodu sa tog izvora. Pored toga ima ostataka nekog objekta, meštani tvrde da su to ostaci crkve. Severno od škole, oko 300 m na brdu iznad Igroškog potoka, bilo je staro groblje. Nije u upotrebi već oko 150 godina. Spomenje je raskrčeno, a ostaci su na međama. Na jednoj ploči peščara nalepljen je isklesan u kamenu granitu plastičan lik smrtnika. Grobovi su prekriveni pločama, velikim, jednodelnim. Prvi zapis o selu sačuvan je u turskom popisu (defteru) iz 1478. godine, ubrzo posle porobljavanja Srbije od strane Turske.

Zemlje i šume.

Selo ima potese koji razbijaju atar na manje delove. Cela Gornja Crnišava išarana je šumom i obradivim njivama. Njen zapadni deo prelazi y visoka brda i visoravni: Varoška planina, Rogovi, Ravna gora, Planina. Zimovnik i Torinac su potesi na početku Gornje Crnišave, idući od Donje Crnišave. To su ravničarski delovi zaklonjeni od vetrova. Tu je u prošlosti zimovala stoka i zatvarane svinje kada su terane na žirovnicu. Zbeg je južno od Zimovnika i Torinca. To je bio potes pod šumom. Tu su meštani, u slučaju opasnosti, sklanjali i sebe i stoku. Osoj je pošumljen deo, koji se strmo diže od Crnišavske reke. Vlaško Polje je širok potes između J asikovice i Gornje Crnišave. Ime je dobilo po Vlasima, stočarima Grcima koji su tu napasali svoju stoku, a Turcima (begu) plaćali godišnju ispašu bravom po stadu. Tu se nalazi i zaselak Ćukovac, koji je sada raseljen. Ime Ćukovac, najverovatnije su doseljenici doneli pri doseljenju, jer i brdo u Riječkoj nahiji (stara Crna Gora) nosi to ime. Inače, ovo polje je obradivo. Tiganjac je na suprotnoj strani, severno od Crnišavske reke. On se sa severa od Koznika (413 M) spušta prema Crnišavskoj reci i putu. Ima i šume i obradivih njiva. Jezero – ispod Rogova (513 m) nalazi se zaravan zvana Jezero. Nekada je bila močvara, zarasla ševarom, sa dosta vode, a sada je to obrađena površina. Ravna Gora je visoravan (čija se nadmorska visina kreće oko 600 m) obrasla bukovom šumom. Dosta je širok potes između Gornje Crnišave, Brezovice i Leskovice. Laz ili Vodice je zaravan ispod Ravne gore, na nadmorskoj visini 408 m. Ime Laz asocira na njive koje su u davnoj prošlosti sejane ratarskim kulturama.

Vode.

Posmatrajući hidrografiju ovog naselja, može se zaključiti da je stanje povoljno. Naselje ima samo jednu reku koja kroz njega teče i to sa nedovoljno vode u svom toku, što je negativno. Ali u ataru ima veći broj rečica i izvora, što je i ranije korišćeno za pijaću vodu, napajanje stoke i druge potrebe. Selo se sa zapadne strane oslanja na pošumljene delove brda i padina Goča odakle se pojavljuju izvori i teku potočići, što retko koje selo poseduje. Gornjo Crnišavska reka izvire na severozapadu u rasedu masiva Planina (620m). Odmah na početku prima vodu sa većeg broja izvora i teče prema centru sela. U selu prima potočiće koji teku sa zapadne strane: Duboki potok, Igroški i Lipački potok i nešto dalje Tiganjac. Sa desne strane Crnišavska reka prima nekoliko manjih i tokom kraćih potočića. Izvora ima više, ali zbog značaja pomenućemo samo neke: Izvor Kapavac nalazi se na severnom delu Tiganjca, odakle potiče potok Tiganjac. Koriste je meštani Gornje Crnišave, Donje Crnišave i Odžaka. Meštani veruju da je ova voda lekovita pa je piju kada su bolesni. Izvor Žilevlje je između Gornje Crnišave i Leskovice, od Rudina levo. Selo je odatle uzelo 70% vode za svoje vodovode. Vilin izvor je na početku podizanja masiva Planina. Svakako da su najznačajniji izvori kisele vode, koja nastaje kao posledica raseda dela zemljine kore, koji ide od Bogdanja preko Gornje Crnišave prema Veluću. Zemni gasovi, spajanjem sa podzemnom vodom, daju vodi kiseo ukus. Ova voda korišćena je u prošlosti, što pokazuju otkriveni bunari i kupatilo, bazen 4 h 4 m. Jedan izvor u reci, koji su meštani dugo koristili za poboljšanje ukusa pri mešenju proje i kuvanju pasulja, preuređen je i izvršena njegova kaptaža za vreme Drugog svetskog rata. Dušan Palić muzičar iz Trstenika, rodom iz Gornje Crnišave, izvršio je u blizini izvora bušotinu 100 m i dobio kiselu vodu. Treba ispitati kvalitet vode. Onda će ovo biti veliko blago sela. I bunari kopani u prošlosti u dvorištima, nisu velike dubine.

Komunikacije.

Saobraćaj sela odvija se preko Gornjeg Ribnika, ima asfaltni put, ali je to dosta zaobilazni pravac prema Trsteniku koji je selu sedište opštine, privredni i administrativni centar. Odmah posle Drugog svetskog rata, put do Gornjeg Ribnika, počeo je da se preuređuje. Godine 1958. opravljen je duž sela, a 1959. dužinom Gornji Ribnik – Gornja Crnišava, pa je 1960. godine izvršeno valjanje puta. Već 1964. godine uvedena je stalna autobuska linija sa po tri dolaska i odlaska, što je meštanima, zaposlenima i učenicima olakšalo putovanje do Trstenika.

Godine 1972. izvršeno je delimično asfaltiranje puta: Gornji Ribnik – Donja Crnišava i 500 m u Gornjoj Crnišavi. Put Gornja Crnišava — Gornji Ribnik završen je potpuno, asfaltiran je celom dužinom 1980. godine.

Ostali podaci o selu.

Gornja Crnišava pripada opštini Trstenik. Selo ima svoju mesnu zajednicu i mesnu kancelariju. Do prošle godine i mesna zajednica i mesna kancelarija bile su u Počekovini.

Škola u Gornjoj Crnišavi je četvororazredna. Administrativno je vezana, pripada osmorazrednoj matičnoj školi u Počekovini. Škola je počela sa radom 1922. godine u privatnoj kući. Nova školska zgrada izgrađena je 1979. godine.

Putujuću dečji vrtić počeo je da prihvata decu ovog sela 1981. godine

Zabeleženo je da je selo 1898. godine imalo samo 12 pismenih, da znaju da čitaju i pišu.

Selo nema crkvu, a pripada Parohiji gornjoribničke crkve. U prošlosti pripadala je i Bučkoj i Trsteničkoj parohiji.

Venijamin Pavićević rodom iz Gornje Crnišave, arhimandrit Ljubostinje (1877. godine, po Kanicu) bio je „čovek beskrajnog meraka, obrazovan, vičan poslovima, koji redovno čuva interese manastira“. Mnogo je učinio na uređenju Manastira, zabeleženo je da je izravnao i uredio portu Manastira Ljubostinje.

Sabor i seoska slava sela je Blaga Mara.

Vinogradari slave sv. Trifuna.

Gornja Crnišava ima više zapisa: na Kozniku (cer), kod kisele vode (lipa), kod Radojičića (jabuka), u Pantića (bila šljiva, sada jabuka) i u Poljani prema Odžacima (jabuka), zapis za vinogradare.

Meštani na zadušnice izlaze dva puta.

Groblje se nalazi severno od sela. Staro groblje, koje je bilo u blizini, raskrčeno je pri obradi zemlje.

Selo je dobilo električno svetlo 1962/63. godine. Aktivnost sa meštanima vodio je Jovanović Čedomir, učitelj, kome su meštani veoma zahvalni.

Za vreme Drugog svetskog rata u vodenici je montirana centrala koja je proizvodila struju za 3–4 kuće, gde je bio smešten Štab četnički i Engleza koji su bili u posmatračkoj misiji.

Prvi televizor stigao je u selo 1970. godine (dosta kasno u odnosu na ostala sela), kupilo ga domaćinstvo Palić Ranka.

Preko kolanih bunara i gravitacionih vodovoda veliki broj domova (oko 80%) obezbedio se vodom za domaće potrebe.

Telefonske veze selo je dobilo 1985. godine i uključeno je u telefonsku mrežu Srbije.

Poreklo stanovništva.

-Bosići, Miljkovići

Bosići su doseljeni iz Kotora. Prvi se pojavljuju Miljko, rođen 1810. godine i Milenko rođen 1818. godine, najverovatnije su braća. U Medveđu je otišao na miraz Miljko Bosić pa su po njemu Miljkovići; može se pretpostaviti da je ovaj Miljko unuk starom Miljku. U popisu 1863. pojavljuju se Blagoje i sin Lazar, pod prezimenom Radenković, a kasnije Bosić, pri rađanju Nestora i Simeona. Momčilo Dušanov završio je Ekonomski fakultet u Nišu i radio u IHP „Prva petoletka“ u Trsteniku stručne poslove ekonomiste, a na kraju poslove interinspekcijskog nadzora. Njegov sin Predrag bio je juniorski prvak Srbije u stonom tenisu, a dugo je radio kao trener stonotenisera u Trsteniku.

Slava: sv. Jovan i Sv. Vrači.

Broj domova: G. Crnšnava 5, Trstenik 1, Medveđa 1.

- Vilimonovići

Doseljeni iz Bzenice. U Bzenici su bili Bončići. Bili su i Bzenići (Vilimon). Njegov sin je Veselin, rođen 1867. godine, Miladin (1869) i Đurđe.

Slava: sv. Aksentije.

Broj domova: G. Crnišava 3, Trstenik 1, Vrbas 1, Nemačka 1, Pančevo 1.

- Gavrilovići

Predak im je doseljen iz Parčina (Župa). Gavrilovići imaju istog pretka sa Nikolićima iz Donjeg Ribnika i Gašićima iz Selišta, Stopanje i Lopaša. Prvi je ubeležen Gavrilov Milenko, rođen 1803. godine. Na današnju lokaciju došli su sa potesa Brankovina. Milutinov Staniša bio je profesor geografije u srednjim školama u Trsteniku, a jedno vreme radio i kao referent za prosvetu i kulturu pri SO Trstenik. Momčilov Dragoslav bio je učitelj u nekoliko mesta opštine Trstenik. U vreme službovanja u Brezovici biran je za odbornika i predsednika veća mesnih zajednica SO Trstenik. Mnogo je uradio na uređenju škole i dvorišta. Ranko Rajkov bio je prvi osposobljen za popravku radio prijemnika u opštini Trstenik posle Drugog svetskog rata. Tomislav Brankov završio je učiteljsku školu, pa višu pedagošku – grupa geografija, a zatim andragogiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Bio je vrlo uspešan direktor Radničkog univerziteta u Trsteniku. Ovu funkciju obavljao je gotovo celog radnog veka. Stvorio je razne vrste delatnosti na RU. Veoma je zaslužan za otvaranje muzeja u Trsteniku.

Slava: sv. Đorđe.

Broj domova: G. Crnišava 7, Trstenik 3, Odžaci 1.

- Đorđevići

Predak im je y Brezovicu doseljen iz Bugarske. Prvi je u Brezovici zabeležen, rodonačelnik familije, Đorđe Obradović rođen 1802. godine, zabeležen je i prvi predak - kao Bugarin Antonasije. Đorđev unuk Vasilije došao je na miraz kod žene (udovice) udate u Papiće.

Slava: sv. Nikola.

Broj domova: Brezovica 4, G. Crnišava 2, Brajkovac 1.

- Egerići

Prezivali su se i Milunovići, što ukazuje na mogućnost da je Todosijev i Milutinov otac Milun. Egerić Slobodan završio je mašinski fakultet 1975. godine.

Slava: sv. Jovan i sv Arhanđel.

Broj domova: G. Crnišava 3, Trstenik 1, Beograd 1.

- Živkovići

Prvi su zabeleženi braća Milovan (rođen 1793. g.) i Uroš (1815). Otac Živko rođen je oko 1770. godine. Milovan je imao brojnu porodicu, a Urošev sin najverovatnije je Jevta. Po Živku Starincu (starosedeocu) Dobili prezime Živkovići. Živko Starinac bio je kmet u selu. Stavio se u odbranu Alekse Prokića, koji je hteo da ograniči samovolju bogatih i moćnih trgovaca Trstenika. Živko je 1821. bio delegat skupštine za nahiju požešku.

Slava: sv. Đorđe.

Broj domova: G. Crnišava 8, Trstenik 3, Medveđa 1, Makedonija 1.

- Zdravkovići

Kao najstariji predak ubeležen je Milenko (1818). Mlađi predak je Dimitrije (1845), ubeležen kao Radovanović (verovaTno otac Radovan), a kasnije kao Zdravković. Milan, sin Đorđev iz Gornje Omašnice, radio je kao dečji lekar u Kruševcu. Veoma je bio cenjen kao lekar i stručnjak.

Slava: sv. Nikola.

Broj domova: G. Crnišava 5, Vrnjačka Banja 2, Novo Selo 3,  Gornja Omašnica 2, Čairi 1, Vel. Drenova 1, Kruševac 1, Grabovac 1, Donji Ribnik 1, Bučje 1, Jasikovica1.

- Ivkovići

Preci ove familije su starosedeoci u selu. Nismo uspeli da od ove familije pronađemo najstarije, osim Marije (rođ. 1818), majke Nikole (1845) i Miluna. Od poznatijih članova familije je iguman manastira Ljubostinje Vinijamin.

Slava: sv. Nikola.

Broj domova: G. Crnišava 1, Trstenik 2, Ratina 1, Čairi 1, Odžaci 3.

- Jakovljevići

Rodonačelnik familije je Jakov Miljković. U arhivskoj građi pronađeno da je Vasilije umro 1840. godine. Đurđija, majka Damnjana i Dimitrija rođena je 1813. godine, mlađi od nje desetak godina su Veselin i Dimitrije. Dragoljub Živadinov i Sava Konstantinov bili su u zarobljeništvu u Drugom svetskom ratu. Radovan je 1973. godine završio ekonomski fakultet.

Slava: sv. Arhanđel.

Broj domova: G. Crnišava 7, Kruševac 1, Odžaci 1, Dublje 1, Lazarevac 1.

- Kostići

Prvi se u arhivskoj građi pojavljuje Stevan, rođen 1824. godine. Ženio se dva puta. Prva žena se zvala Stanojka, a druga Vujka. Rajko i Svetolik su bili ratnici 1912–1918. godine. Ljubomirovi sinovi Adam i Goran vrše ugradnju hidraulike u vozila.

Slava: sv. Đorđe.

Broj domova: G. Crnišava 4, Trstenik 3, Vrbas 1.

- Lazarevići, Lazovići

Došli iz Bratića. Obrad došao na miraz u domaćinstvo Gaje Palića i bratanice mu Drage. Miodragov sin Milan otišao je na miraz u Globoder, u domaćinstvo Todosijević Dobrivoja. Ima registrovanu radnju. Obavlja sve staklorezačke poslove, kao i proizvodnju stolarije od aluminijuma. Od zapošljenih ima pet članova porodice i  četiri radnika sa strane. Ima radnje u Stopanji, Kruševcu i Trsteniku. Živko Radosavljev rabadžisao je, vozio kamen iz Dublja i Popine i preuzimao trgovačku robu iz Beograda, Zrenjanina, Bora, Kosova, Makedonije. Imao je i vršalicu. Veselin je došao u kuću Jovice Lapčevića i ćerke mu Milosije.

Slava: sv. Nikola.

Broj domova: G. Crnišava 3, Trstenik 2, Globoder 1.

- Lukići

Doseljeni iz Rogavčine.Radisav (star 31 godinu) interniran od 1915–1918. godine u Austro–Ugarsku. Milorad je bio u internaciji za vreme Drugog svetskog rata.

Slava: sv. Trifun.

Broj domova: D. Crnišava 7, Čairi 1, Jasikovica 1, Čikago 1, Savino Selo (Banat) 1, Srpska Crnja 1.

- Lapčevići

Lapčevići su doseljeni u Gornju Crnišavu. Kao najstariji je zabeležen Radovan, rođen 1803. godine i žena njegova Stanija. Zatim, Jevta (1828) i brat Marko (1821), a njihova majka je Stanisava (1802), Otac Kosta umro je dosta mlad. Zatim, Radovanovi bratanci Gmitar (1833) i Ćirko; majka je Ružica, a nije poznato ime oca. Lapčevići su u Crnišavu došli iz Rogavčine. Inače, Lapčevići su se pre 400 godina doselili iz Tetova u Omašnicu, potom u Stupanj, pa u Krivu Reku. Tu su popovi (dva brata, Vuksan i Milen) podigli crkvu 1618. godine, po dozvoli Sultana. Od tada se zovu Popovići. Odatle su se preselili u Paljevšticu, Veliku Vrbnicu, Rokce, Crnišavu, Stanišince, Ribnik. Celo ovo bratstvo je vredno i preduzimljivo, izuzetno su dobri domaćini. Stojanov Mirko poznat je kao ugledan domaćin. Njegov sin Savko završio je učiteljsku školu, a vanredno višu pedagošku školu – grupa istorija i geografija i zatim na filozofskom fakultetu istoriju. Službovao je u Rajincu, Lopašu, Gornjem Ribniku i Trsteniku. I u osnovnim i srednjim školama ostao je u sećanju kao vrlo stručan i odgovoran, kao primer kakav treba da bude prosvetni radnik. Kao istoričar dosta je građe sakupio o svom selu. Njegov sin Slavoljub završio je mašinski fakultet, ćerka Mirjana pravni fakultet, Slavoljubova supruga Jelena (devojačko Čabrović) završila je pravni fakultet, položila pravosudni ispit i radi kao sudija Opštinskog suda u Trsteniku.

Slava: sv. Nikola.

Broj domova: Okruglica 2, Trstenik 2, Osaonica 1.

- Markovići

Predak im doseljen iz Berana (Crna Gora). Familija se naselila i živela u zaseoku Gornje Crnišave – Ćukovac. Nije bilo pristupačnih puteva pa su se selili prema centru sela. Kao prvi preci zabeleženi su braća Đorđe (najstariji, rođen 1813), Mateja i Jovan. U Prvom svetskom ratu poginuli su Radula i Dragoljub. Miloš, po Đorđu, je ćorđević. Kod njega je na miraz došao Avram Paunović, pa je dalje familija Paunović.

Slava: sv. Nikola i sv. Agaton.

Broj domova: G. Crnišava 7, D. Crnišava 2, Trstenik 2, Kraljevo 3, Vr. Banja 1.

- Miodragovići

Predak im doseljen iz Leskovice. Vukosav je došao na miraz kod Margite. U Leskovicu prvi se doselio Cvetko Miodragović, a da li mu je Vukosav sin ili unuk nije se moglo utvrditi.

Slava: sv. Toma.

Broj domova: G. Crnišava 1, Ribnik 1, Odžaci 1.

- Nedeljkovići

Doselili su se iz Crne Gore. Kada su se Turci povlačili, posle Drugog srpskog ustanka njihov predak ubio je Turčina i prisvojio njegovu zemlju. U popisu 1862. godine popisana je Jovana, rođena 1797. god. sa sinovima: Dimitrije, Pavle i Svetozar i Zdravko (1833), žena Đurđija i sinovi Sibin i Andreja.

Slava: sv. Luka i Markov dan, ranije su slavili sv. Nikolu.

Broj domova: G. Crnišava 5, Jasikovica 3, Smederevo 1, Trstenik 1, Beograd 1, Mionica 1, Vrnjačka Banja 2.

- Paunovići, Đorđevići

Đorđevići su bili Markovići (ćorđe, Jovan i Mateja). Đorđev sin Miloš pri rođenju dobio je prezime Đorđević, po ocu Đorđu. Miloš je imao dva sina: Božidara (1873) i Stanimira (1875), ali nije poznato da li su umrli kao deca ili poginuli u ratu. Miloš je kod ćerke na prizetstvo doveo Avrama, sina Vasilija Paunovića iz Tobolca. Srđan Milomirov u Trsteniku drži radnju brze hrane. Radnja je registrovana 1999. godine. '

Slava: sv. Jovan (slava Paunovića).

Broj domova: G. Crnišava 2, Tobolac 3, Vrnj. Banja 1, Bogdanje 1, Leskovica 2, Valjevo 1.

- Palići

Palići su poreklom iz Dubrovnika. Došli su prvo u Janjevo (Kosovo) kao zanatlije – kujundžije, a odatle u Crnišavu. Na Kosovu (Janjevo) su katolici, ima ih i muslimana u Bosni, a u Crnišavi su pravoslavci. Pri doseljenju u Crnišavu bilo je više porodica. Kao najstariji zabeležen je Miljko (1798) sa sinovima: Simeonom, Milutinom i Lazarom. Sadašnji potomci su od pretka Živka. Najstariji y familiji je Ranko, star 97 godina. U Drugom svetskom ratu bio je u zarobljeništvu u Nemačkoj. Najviše se bavio rabadžisanjem zapregom volova. Prevozio je nadgrobno spomenje i piće. Dobar je poznavalac starina i prošlosti. Pavle Palić, rođen je 1944. godine, završio je Vojnu vazduhoplovnu tehničku akademiju, kasnije i Generalnu akademiju. Prošao je sve dužnosti starešine. U 1991. Godini bio je komandant brigade, a 2002. godine bio je komandant baterijske vazduhoplovne baze. Penzionisan je kao načelnik personalnog odeljenja u Generalštabu u činu pukovnika. Vojislavljeva supruga Jasmina, devojačko Vukićević, završila je medicinski fakultet, specijalizirala opštu medicinu, radi u Trsteniku kao lekar.

Slava: sv. Nikola.

Broj domova: G. Crnišava 11, Trstenik 2, Vrbas 3, Kruševac 1, Savino Selo 1, Melenci 1, Pula 1.

- Pavlovići

Najstariji predak Pavlovića Pantelija umro je 1838. godine. Damnjan se pojavljuje i prezimenom Kozničanin, što upućuje da je doseljen sa prostora okoline Koznika (Župa).

Slava: (?)

Broj domova: Trstenik 1, Vrbas 1, Vrnjačka Banja 1.

- Ristići

Predak Ristića Stojan doselio se u Donju Crnišavu. Imao je tri sina: Radivoja, Milenka i Radoja. Radojičin Danilo završio je pravni fakultet i radio kao zamenik pravobranioca samoupravljanja Opštine Trstenik.

Slava: sv. Luka.

Broj domova: G. Crnišava 3, Trstenik 1, Kruševac 1, Jasikovica 1.

- Radičevići

Nije se moglo utvrditi da li su Radovan (r. 1827) i Radič (1832) braća ili braća od stričeva. Milorad Radovanov poginuo je u ratovima 1912-1918. godine.

Slava: sv. Nikola.

Broj domova: Gornja Crnišava 1, Pančevo 1, Čitluk 1, Jasikovica 1.

- Todorovići

Poreklo ove familije je od Nikšića. Predak im se doselio u Veliku Drenovu, pa kako mu nisu odgovarali uslovi življenja preselio se u Počekovinu. To je familija Stanimirovića. Milosavljev sin Nikola otišao je u Gornju Crnišavu (verovatno na miraz) i umesto sv. Nikole prihvatio slavu sv. Arhanđela. Dušan je u Osaonici, a Milan u Jasikovici.

Slava: sv. Arhanđel, sv. Nikola.

Broj domova: G. Crnišava 2, Jasikovica 1, Osaonica 1.

- Trošići

Trošići su, verovatno, starosedeoci. Kao najstariji pojavljuju se preci Uroš (1823) i Mihailo (1830), ali nema jasnih podataka da su rođena braća.

Slava: sv. Agaton i sv. Mina.

Broj domova: G. Crnišava 5, Trstenik 2, Grabovac 1, Osaonica 1, Rijeka 1.

- Šljivovci, Šljivići

U devetnaestom veku Šljivovci (nekoliko predaka) pojavljivali se prezimenom Litrići i Vitići. Najstariji se pojavljuje Todor, rođen 1823. godine. Ubeležena je i porodica Đurđa (rođ. 1827), sa još dva brata, a oni su tada zabeleženi kao Litrići. Pojavljuje se i Radojica Litrić (1802), žena Jovana (1832), sin Jovan (1850), iz čega se može zaključiti da je ovo Radojici drugi brak i da on može biti otac Đurđu i Avramu, jer su i oni Litrići i Šljivovci. Avramov Sava došao je na miraz u Gornji Ribnik. Najpoznatiji je Milunov Vladan, koji je dobio čin generala. Završio elektrotehnički fakultet i magistrirao. Bio pomoćnik ministra za narodnu odbranu.

Slava: sv. Ćirik i Petkovica (Litrići).

Broj domova: G. Crnišava 6, Ribnik 1, Čairi 1, Vrbas 1, Beograd 1.

Doseljeni u HH veku

1. Janković Ljubiša iz Dublja, došao na imanje kod dede po majci Lapčević Davida;
2. Veljković Radoslav doseljen;
3. Pecić Slavko, došao na miraz u domaćinsto Zdravković Zdravka;
4. Karadžić Zoran, iz Donje Crnišave, usvojen od Živković Sretena;
5. Mijajlović Stevan iz Stubline, u domaćinstvo Živković Smiljane;
6. Milošević Budimir, iz Bratića, u domaćinstvo Živković Vitomira i ćerke mu Rade;
7. Vidaković Miodrag;
8. Dačković Jovan;
9. Erić Ljuba;
10. Džalić Miroljub.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

The post Poreklo prezimena, selo Gornja Crnišava (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Donja Crnišava, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Donja Crnišava nalazi se jugoistočno od Trstenika, na 7 km udaljenosti. Prostire se u visinskoj zoni od 185 do 224 metara, u podnožju Belog brda (323m) i Koznika (413m). Pruža se pravcem severoistok - jugozapad. Graniči se sa atarima sela: sa istoka Donjim Ribnikom, sa juga Kamenjačom i Jasikovicom, sa zapada Gornjom Crnišavom i Odžacima i sa severa Gornjim Ribnikom. Smeštaj atara sela je između većih uzvišenja, koja ih štite od jačih udara vetra, uslovljavaju nešto blažu klimu, što se povoljno odražava na voće i vinograde.

Tip sela.

Naselje je zbijenog drumskog tipa na levoj strani srednjeg toka Crnišavske reke. Čine ga pet zaseoka, sa rodovskim imenima, ali nisu striktno odvojeni (međusobno se dodiruju): Aleksići, Bzenići, Andrići, Džopalići i Veljkovići.

Postanak sela.

Selo je staro srednjevekovno naselje i ima se utisak da kroz celu prošlost nije bilo bez stanovništva. Pominje se 1476. i 1559. godine, sa 13 kuća. Stara lokacija bila je na desnoj strani Crnišavske reke, na osojnom delu atara, pa je u prošlosti naselje preseljeno na prisojnu stranu, na dosta strmu stranu između Belog brda i Tiganjca. Kasnije je naselje postepeno preseljavano sa jedne i druge strane puta bliže levoj obali Crnišavske reke, na povoljniju lokaciju.

Zemlje i šume.

Selište je potes u okruženju groblja. Nekada je tu bilo naselje. Potes je bio obradiv, sa kulturama: vinogradi, voćnjaci i žita. Sada su to uglavnom šume i zapuštene njive. Zbeg je potes istočno od groblja. U daljoj prošlosti bila je tu šuma koja je služila za skrivanje od neprijatelja. U bližoj prošlosti šuma je iskrčena, a zasađeni su vinogradi i voćnjaci. Sada su to zapuštene površine. Parlozi je jedan veći potes severno od seoskih kuća, sa leve strane Crnišavske reke. Kao što mu ime kaže, to su zapuštene njive. Kapavac je potes zapadno od Parloga. Ime je dobio po izvoru „Kapavac“, koji ima vode koja kaplje. Kažu da je lekovita. Ovaj potes ima parcele šuma i njiva.

Vode.

Kroz Donju Crnišavu protiče Crnišavska reka. Sa malom je količinom vode pa je njena uloga i značaj za selo srazmerna tome. Ima po nekoliko potočića sa leve i desne strane koji se ulivaju u Crnišavsku reku, nemaju stalnu vodu. Među njima je samo imenovan od meštana Jovinac i Bujakovački potok. Od izvora su: Kapavac u potesu Kapavac prema Odžacima, Lupnja ili Jerusalim u potesu Bujakovac. Domaćinstva koriste bunare za vodu, ali od pojedinaca i grupa meštana sve više se koriste gravitacioni vodovodi i kaptažni bunari.

Zanimanje stanovništva.

U srednjem veku, pa i za vreme robovanja pod Turcima, bila su nerazvijena sredstva za proizvodnju, pa je najunosniji posao bio baviti se stočarstvom. Kasnije se i ovde i u širem području menjaju interesovanja, posebno kada je zemlja pripala onome ko je obrađuje. Meštani sela u daljoj prošlosti bavili su se stočarstvom, a posle Drugog srpskog ustanka i voćarstvom i vinogracarstvom.

Stanovnici sela imali su dosta skromne mogućnosti za razvoj pa su svaštarili. Bavili se i prodajom ogrevnog drveta, a posle Drugog svetskog rata među prvima su počeli proizvodnju kupina, malina, jagoda, bundeva.

Komunikacije.

Selo se nalazi, gledano po putu kojim se odvija saobraćaj, 10 kilometara od Trstenika. Ima stalne autobuske veze sa Trstenikom. Autobus je počeo da saobraća 1977. godine, a put u dužini od 8 km asfaliran 1979. godine. Asfaltiran je i put koji vodi prema školi.

Ostali podaci o selu.

Selo je malo po broju stanovnika, pa je uvek administrativno bilo vezano za okolna sela, posle Drugog svetskog rata najduže za Počekovinu. Sada pripada Mesnoj zajednici i Mesnoj kancelariji Gornji Ribnik.

Meštani sela decu su slali u školu u Gornji Ribnik, ali nisu masovno išla u školu, već po koje dete. Ženska deca dugo nisu pohađala školu. Zabeleženo je da 1898. godine zna da čita i piše samo njih 17, svi muški. Škola je u selu otvorena tek 1949. godine, a prvi učitelj novostvorene škole bila je učiteljica Ljubica Vuković. Od te godine selo je imalo i okupljanje omladine na kulturno prosvetnom planu. U selu su sa mladima pripremane priredbe i selo je uzimalo učešće na smotrama i festivalima seoske omladine na području opštine Trstenik.

Selo je dobilo struju 1958/63. godine.

Zabeleženo je da je selo imalo zemljoradničku zadrugu i da je pri zadruzi 1937. godine osnovana Biblioteka. U nju je bilo učlanjeno 45 članova. Osnovali su je gimnazijalac Luković Ljubodrag i Milisav Andrejić.

Telefonske priključke dobili su u sklopu izgradnje zajedničke centrale u Počekovini 1987/88. godine.

Selo ima svoje bogomolje: Petrov dan, slavu sela i Drugu Trojicu, vinogradarsku slavu.

Zapis kod Podrumišta — drvo kruška.

Seosko groblje nalazi se na desnoj strani od Crnišavske reke. Prilaz mu je teško pristupačan. Selo je osnovalo Novo groblje, na dnu sela prema Ručkocu.

Spomen ploča, sa imenima izginulih u Prvom svetskom ratu postavljena je na zidu škole. Spomen ploču postavio je Odbor udruženja boraca NOR–a iz Donje Crnišave.

Poreklo stanovništva.

-Aleksići

Predak im je poreklom iz Kolašina, mesto Batote (Crna Gora). Posle osvete za obeščašćenu sestru iselila se braća brojne porodice. Od njih su: Živkovići, Stevanovići, Jočići (Tobolac), Batoćani (Lopaš), Aleksići (Donja Crnišava). Zabeležen je najstariji Stevan, rođen 1808. godine, ali i deca njegove braće starija od Stevanovih sinova i snahe koje su starije od Stevanove žene, što ukazuje da Stevan nije bio najstariji sin Alekse. U Aleksiće (kod Pavla, rođ. 1825.) došao je Antonije Aćimović i primio prezime Aleksić Pavla.

Slava: sv. Stevan.

Broj domova: Donja Crnišava 8, Beograd 1, Kraljevo 1, Austrija 1, Kruševac 1.

- Andrejići

Kazivač Dragić kaže da su Andrejići Doseljeni iz Blaževa. Pri naseljenju u Donju Crnišavu braća Vukić, Jovan i njihovi sinovi ubeleženi su kao Sudimci. Po tome se može zaključiti da su Doseljeni iz sela Sudimci blizu sela Ćelije. Tek njihovi unuci su Andrejići. Jovanov sin Petar, po Jovanu, beležen je i kao Jovanović, ali i Sudimac. Tek Gvozdenovi i Vladisavljevi sinovi ustalili su (od 1880. godine) prezime Andrejić. Stanko je nosilac Karađorđeve zvezde. Živomirov Vladan završio je ratnu školu JNA i ima čin pukovnika.

Slava: sv. Nikola.

Broj domova: Donja Crnišava 6, Trstenik 2, Jasikovica 1, Gornji Ribnik 1, Beograd 1, SAD 1.

- Bzenići

Došli su iz Bzenice. Po dolasku prezivali su se i Živkovići. Najstariji koji se pojavljuju su Paun i Simon, rođeni 1793. godine i Jakov, rođen 1805. godine. Iz knjige popisa u 1862. godini vidi se da su sve tri porodice Bzenića bile bogate. Jakov je imao žensku decu pa je u domaćinstvo doveo zeta Jovana. Familija ima dosta uspešnih ličnosti. Bzenić Dragiše Milan završio je učiteljsku školu i višu školu za učitelje. Bio je direktor Osmogodišnje škole „Radoje Krstić“ u Popini, pomoćnik direktora Osnovne škole „Miodrag Čajetinac Čajka“ u Trsteniku i načelnik Civilne zaštite pri Vojnom odseku u Trsteniku. Milanova supruga, Gordana radila je kao profesor i direktor u OŠ „Živadin Apostolović“ u Trsteniku. Bzenić Rajka Stanko završio gimnaziju i filozofski fakultet. U Zemunu i Trsteniku radio kao profesor, novinar i publicista. Uređivao list „Petoletka“. Osnivač i urednik edicije „Moravski orfeji“ i kluba „Moravski tokovi“. Koautor je knjiga „Pod nebom Kruševca“ i „Sto godina hrama sv. Trojice u Trsteniku“. Bavi se izučavanjem prošlosti Trstenika. Živi y Tpsteniku.  Bzenić Borivoja Stanojlo zauzimao odgovorna mesta u privredi. Bzenić Mladena Goran završio akademiju umetnosti — grupu vajarstvo. Radi kao profesor u OŠ „Miodrag Čajetinac Čajka“ u Trsteniku. Izlagao je samostalno i grupno. Dobitnik je Univerzitetske nagrade za skulpturu. Bzenić Branislava Miloš završio pravni fakultet. Ranije je radio kao zamenik javnog tužioca. Sada radi u Tužilaštvu u Trsteniku u funkciji Javnog tužioca.

Slava: sv. Nikola, sv. Arhanđel, sv. Luka.

Broj domova: Donja Crnišava 6, Trstenik 4, Čairi 1, Gornji Ribnik 1, Beograd 1.

- Dujdići

Nepoznato je odakle su Doseljeni. Jovan je prvi put ubeležen 1870, kada mu se rodio sin Ljubomir.

Slava: sv. Luka.

Broj domova: Donja Crnišava 1.

- Veljkovići

Nije moglo da se utvrdi da li su doseljeni ili su im preci starosedeoci. U arhivskoj građi najstariji je Nikola, rođen 1823. godine i žena Milosava i dva brata: Vukojica, rođen 1836 (dva puta se ženio — Milunka i Milosava) i brat Miladin, rođen 1849. godine. Da li su njih dvojica sa Nikolom rođena braća ili od stričeva nije se moglo utvrditi. Vukojica je beležen i kao Veličković, pa se može pretpostaviti da mu je otac bio Veličko, Ranko Vukojičin, rođen 1868, poginuo je u Prvom svetskom ratu. Isidorov sin Milan radio je u Beogradu kao profesor Univerziteta, ali njegov sin Ivan nije bio raspoložen da sarađuje na prikupljanju podataka pa se ne može više reći. Tanasije, sin Ilijin, bio je interniran u Austriju od 1915–1918. godine.

Slava: sv. Ilija i sv. Vara.

Broj domova: Donja Crnišava 8, Gornja Crnišava 1, Vrnjačka Banja 1, Beograd l.

- Karadžići

Verovatno doseljeni iz Crne Gore. Najstariji pronađeni u arhivskoj građi: Aleksa, rođen je oko 1820. godine, Marko 1783, Milan 1818. i Vasilije 1823. godine. U popisu zarobljenika 1941. stoji da su Vuleta i Milivoje sinovi Milisava, a ne Vujice.

Slava: Đurđic i sv. Trifun.

Broj domova: Donja Crnišava 5, Trstenik 4, Pepeljevac 1, Počekovina 1, Beograd 1, Čairi 1, Švajcarska 1.

- Jevđići

Po porodičnom predanju predak J evđića došao je iz Crne Gore, od Kolašina. Prvi se pojavljuje Gliša, rođen 1823. godine. U arhivskoj građi pronađen je Živan (1839–1916), ali nije mu utvrđeno potomstvo, kao i Đoka, rođen 1841. i sin Ranđel, 1862. godine. Jovanovom Stanku potomstvo je u Odžacima.

Slava: sv. Đorđe.

Broj domova: Donja Crnišava 7, Trstenik 4, Kruševac 1, Štulac 1, Varvarin 1, Vojvodina 1, Vrnj. Banja 1, Kragujevac 1, Novi Sad 1.

- Jevtići

Doseljeni su iz Počekovine. Doselio se Arsa.

Slava: sv. Nikola.

Broj domova: Donja Crnišava 3, Počekovina, Odžaci, Vršac 1, Beograd 3.

- Lukovići

Predak im doseljen iz Bzenice. Isti je predak Lukovićima i Stamenićima. To se zaključuje po tome što su doseljeni iz istog mesta, ista im slava, a preci Lukovića pojavljivali se i sa prezimenom Stamenić. Stamenić Milenko, umro 1847. godine. Luković Nedeljko, rođen 1822. godine. Od strane četnika ubijeni su Radomir Stankov i njegov sin Miodrag. Miodrag je rođen 1919. godine. Pred rat je učio gimnaziju. Sa naprednim gimnazijalcima družio se pre rata, a iz želje da pomogne prosvećivanje svojih meštana osnovao je u selu Narodnu knjižnicu „Sloga“. Kada je počeo rat došao je u selo i pridružio se NOP–u kao pozadinski radnik Rasinskog partizanskog odreda. Četnici su za to saznali, gonili ga, a kada su ga pronašli ubili ga januara 1943. godine; posle nekoliko meseci i oca Radomira solunskog ratnika.

Slava: sv. Nikola i Srđevdan.

Broj domova: Donja Crnišava 2, Odžaci 1, Stopanja 1, Kruševac 1.

- Maksimovići

Nepoznato je da li su doseljeni ili su starosedeoci. Prvi se pojavljuje Maksim, sa prezimenom Milenkov. Dragan, sin Slobodanov, direktor je fabrike „Zaptivke“ pri IHP „Prva petoletka“ Trstenik.

Slava: sv. Arhanđel, mala sv. Nikola.

Broj domova: Donja Crnišava 5.

- Mojsilovići

Mojsilovići su bili i sa prezimenom Živadinovići. Prvi se pojavljuje Simeon, koji je imao tri sina, ali evidentirano je daje muške dece imao samo Mirko. Jakov Mojsilović, redov, ranjen je na Samokavu 22. 1. 1878. godine.

Slava: sv. Nikola.

Broj domova: Donja Crnišava 7.

- Mladenovići

Predak Mladenovića doselio se iz Vržogrnaca (Župa). U arhivskoj građi pronađen je najstariji Stevan, rođen 1803. godine, ali on je imao i brata jer se pojavljuje i Živana, dosta starija po godinama od Stevana, može i majka da mu bude, ali ne žive u istom domaćinstvu. Mladenovići se pojavljuju kao Kljajići i Mladenovići. Mladenov sin Stanojlo je Mladenović, a Njubomir Kljajić, tako nastavlja i njihovo potomstvo. Sin Milutinov Aleksandar veoma je poznavao prošlost sela i rodbinske odnose familija.

Slava: sv. Toma, Tomina nedelja i Lazareva subota.

Broj domova: Donja Crnišava 2, Odžaci 3, Trstenik.

- Milovanovići

Najstariji ubeležen je Milovan, rođen 1873. godine, kao Kovač, a negde kao Petrović. Vučko se bavio pčelarstvom, a posle njegove smrti to je nastavila njegova supruga Malina.

Slava: sv. Jovan.

Broj domova: Donja Crnišava 4, Trstenik 1, Banat 1, Odžaci 1, Beograd 2.

- Palići i Nikolići

Iz Bogdanja je y Donju Crnišavu došao Mileta Palić. Ratni zarobljenici u Drugom svetskom ratu bili su Bogić Dragićev, Njubisav Milutinov i Uroš Momirov, koji je ostao u inostranstvu.

Slava: sv. Jovan.

Broj domova: Donja Crnišava 5, Bučje 1, Grabovac 1.

- Pavlovići

Pavle sa bratom Petrom Inčićem doseljen je u Omašnicu iz Crne Gore, iz mesta Bajice kod Cetinja. Doseljeni su pred Prvi srpski ustanak. Iz Omašnice Pavlović Velisav Došao na miraz u Donju Crnišavu.

Slava: sv. Đorđe, porodična i sv. Alempije, miraz.

Broj domova: Donja Crnišava 1, Trstenik 2, Donja Omašnica 15, Gornja Omašnica 1, Beograd 1, SAD 1, Mrmoš 1, Okruglica 1, Novi Sad 2, Zrenjanin 1, Kamenjača 2, Niš 1, Zagreb 1, Velika Vrbnica 1.

- Simonovići

Verovatno su im preci doseljeni iz Bzenice, jer se 1859. godine kod pretka pojavljuje Bzeničanin. Prvi se pojavljuje Smiljko, rođen 1802. godine, a kasnije Proka. Nije se pouzdano došlo do saznanja da je proka sin Smiljkov.

Slava: sv. Toma.

Broj domova: Donja Crnišava 7, Trstenik 1, Ribnik 1, Beograd 1.

- Stamenići

Predak im je doseljen iz Bzenice. Isti je predak i Lukovićima. Stamenić Milenko, umro 1847. godine. Stana je imala tri sina: Petra rođenog 1822. godine, Vučića 1834. i Stevana 1844. godine. Jovanov Nikola rođen je 1858. godine. Nikola Branimirov student je političkih nauka.

Slava: Srđevdan.

Broj domova: Donja Crnišava 1, Beograd 1.

- Slovići

Predak im se doselio iz Crne Gore (Bijelo Polje). Najstariji zapisani su Jovan i Đorđe. Manojlo je otišao na miraz u Tobolac.

Slava: Petkovica.

Broj domova: Donja Crnišava 3, Tobolac 2.

- Trojići

Predak Trojića došao je iz Kolašina. U arhivskoj građi pronađen je Jovan, rođen 1813, a njegovog sina Nikitu moguće je povezati rodbinski u rodoslov. Borisav je poznat kao dobar pčelar.

Slava: Petkovica.

Broj domova: Donja Crnišava 3, Beljici 2.

- Džopalići

Predak Džopalića, Nikola, rođen je 1802. godine; doseljen je iz Pleša. Zabeleženo je da je Vuksan J osijev bio napredan poljoprivrednik i da je dobijao nagrade od Rasadnika u Trsteniku. On je bio i jedan od najbogatijih domaćina u Donjoj Crnišavi. Zdravko Ignjatov poginuo je u Prvom svetskom ratu. Života Milisavljev i Pavle Vuksanov bili su za vreme Drugog svetskog rata u zarobljeništvu u nemačkom logoru. Dušan Džopalić, u čast rođenja princa Andreje, dobio je 1929. godine Orden sv. Save V reda. Josif Džopalić dobio je u ratu dve medalje za vojne zasluge i spomen plaketu SO Trstenik.

Slava: sv. Nikola.

Broj domova: Donja Crnišava 6, Kragujevac 1, Kruševac 1, Beograd 1, Osijek 1.

Doseljeni y XX veku

1. Vukčević Vukoje iz Jasikovice, došao na miraz u domaćinstvo Kostić Tiodora i ćerke mu Stojne;
2. Miletić Sreten iz Lopaša;
3. Vukojičić Jovan iz Jasikovice, na miraz kod Aleksić Grozdane;
4. Veličković Mileta došao na miraz iz Kamenjače;
5. Jevremović Momčilo iz sela Vojska (opština Svilajnac), u domaćinstvo Veličković Milete i ćerke mu Mirjane;
6. Makragić Mladen iz Počekovine, u domaćinstvo Džopalić Nid Kole i ćerke mu Ljiljane;
7. Čajetinac Milutin, iz Dublja, u familiju Andrića;
8. Mijajlović Milen iz Kamenjače, došao na miraz u domaćinstvo Bresnopoljac Negosave;
9. Milićević Budimir iz Globodera, u domaćinstvo Aleksić Jovana i ćerke mu Radmile;
10. Radosavljević Miroslav iz Brezovice, u domaćinstvo Karadžić Branka i ćerke mu Slobodanke;
11. Todorović Nikola iz Počekovine došao na miraz;
12. Šiškovići iz Jasikovice, došli na miraz u Milovanoviće, kod Milosava i ćerke mu Zagorke;
13. Mijajlović iz Stubline, u domaćinstvo Stanoja Živkovića i ćerke mu Smiljane;
14. Milošević iz Bratića, došao na miraz u domaćinstvo Milovanović Milosava i ćerke mu Zagorke.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Donja Crnišava (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Odžaci, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj i tip sela.

Selo Odžaci nalazi se na desnoj aluvijalnoj ravni Zapadne Morave, jugoistočno od Trstenika. Smešteno na padinama Belog Brda (323 m), Koznika (413 M), Čukare (340 m) i Ćirinog Bresta (272 m), a u visinskom pojasu 162–223 metara. Zauzima dolinu Odžačke, Lepenačke, Pojatske reke i Crkvenca. Selo je prošireno preko pruge na sever i spojeno sa naseljem Salaši, koje u nekim vojnim kartama nazivaju i Gornji Koševi. Atar sela graniči se sa Gornjim Ribnikom (sa istoka) Donjom i Gornjom Crnišavom (sa juga), Čairima (sa zapada), Zapadnom Moravom i Medveđom (sa severa). Zbijenog je tipa.

Postanak, istorija i ime sela.

Za vreme ropstva pod Turcima, Odžaci sa Čairima (jednim delom) Gornjim i Donjim Ribnikom i Počekovinom, pripadali su jednom od petnaest sultanovih hasova (mukada) u Srbiji. Ime sela nastalo je u vreme turske vladavine. U jednom turskom popisu pominje se selo Lubaš. U popisu kaže „Vlasi zaima Lepenice koji su sada u posedu carskog hasa“. I dalje: „Selo Lubaš pripada Trsteniku“. Ako znamo da je selo bilo sa obe strane Lepeničke reke i duboko zalazilo u Čairski atar i reke Crkvenca i da su Odžaci bili Sultanov has, sve od Trstenika, obuhvatajući čairske i Beljicke livade pa dalje prema Ribniku, možemo pretpostaviti da je Lubaš bio sadašnji Odžaci. A naziv za selo Odžaci treba tražiti u turskoj vladavini i starom značenju reči „odžak“. U starim izvorima i značenjima reči može se videti da „odžaci“ ima više značenja. Komanda i štab janičarske vojske zvao se odžak. Po turskom dvor je odžak, i ćumurana je odžak. Ako znamo da je tu bila jedna sultanova mukada (has) koja je morala imati svoju posadu, ljudstvo za organizaciju proizvodnje na ovom posedu, onda je najlogičnije da je to bio dvor – odžak, a kasnije se taj naziv ustalio za naselje.

U selu i okolini postoje legende koje ovo selo vezuju za kneza Lazara i Jug Bogdana. Po jednoj legendi, tu je živeo knez Lazar, a u Bogdanju Jug Bogdan. Po drugoj, u Odžacima je živeo Jug Bogdan, a u Bogdanju su mu bili vinogradi. Kažu kada su došli Turci u Lazarevim podrumima su pekli rakiju, a iz podruma je kroz odžak izlazio dim. Tako, po tim odžacima selo je i dobilo ime Odžaci.

Verovatno Odžaci nisu popisivani uvek i nema ga u defterima, jer su oni svoje obaveze prema Turskoj tu realizovali, jer su obrađivali zemlju na sultanovom hasu (mukadi) i nisu davali druge dažbine. Položaj sela u prošlosti bio je na sadašnjoj lokaciji na njegovoj južnoj polovini, a zatim iseljavanjem pojedinih porodica a i nekih celokupnih familija (Binići, Smiljkovići, Mladenovići, Matovići) sišli su u ravničarski deo do pruge, kasnije preko pruge i zajedno sa novodoseljenima iz Župe (zaseok Salaš) stvorili veliki deo naselja u tom ravničarskom delu. Najverovatnije, da se naselje prostiralo i u sadašnjem ataru sela Čairi sa jedne i druge strane reke Lepenačke ili Županjske kako je zovu meštani Čaira, u njenom gornjem toku. Ovde su ostali tragovi naselja po nazivu poteza Kućišta, a u neposrednoj blizini je potes Lazovi gde su male njivice, koje su prve obrađivane.

Zemlje i šume.

Atar sela, radi lakšeg raspoznavanja zemlje privatne i društvene, podeljen je na manje površine i dobio je imena od meštana. Belo Brdo je brdo u jugoistočnom delu atara, sa najvišim vrhom od 323 metra, bez velikih strmina. Blago se spušta prema naselju Karići, Nekada obrađeni deo, sa vinogradima, a sada je sa šumom u najvećem delu. Koznik je južno od sela prema Crnišavi, sa vrhom od 413 m. Na njemu se sastaju tri poljska puta koji idu iz Odžaka i odatle se granaju u dva pravca, jedan za Donju, a drugi za Gornju Crnišavu. Dosta je pod šumom. Ćirin Brest je brdo visine 271 M, a nalazi se između naselja: Odžaci, Čairi i zaseoka Beljici. Celo brdo bilo je pod vinogradima. Pored pomenutih naselja i Trsteničani su, u velikom broju, tu imali vinograde. Na samom brdu Ćirin brest ima više manjih potesa. Početak od centra sela prema vrhu je Kukinac. Meštani smatraju da tu ima ostataka grada — kule. Kažu da tu odzvanja kada se udara jakim teretom o zemlju. Kukojevac je potes od Ćirinog bresta pa do Magistrale. To je obradiv deo. Dosta je ravan i dugo se tu zadržava voda. Sada se sve više naseljava. Čelinac je deo od pruge do kanala za navodnjavanje. To je plodan i obradiv deo, delom i naseljen. Krivaja je potes između Kanala i Salaša, Morave i Aerodroma. Potes je sa plodnim, obrađenim njivama, najčešće zasejan povrćem. Bajčino brdo je potes istočno od zaseoka Bugarija, na desnoj strani rečice Crkvenca. Ovaj potes je pod šumom. Crkvine je potes od sela prema Crnišavi. Bogat je vodom. Parlog, potes je dalje od Crkvina prema Crnišavi. Nekada je bio zasađen vinogradima, a sada je i stvarno parlog. Lazovi su od Kućišta prema jugu. To su njive koje su u prošlosti prve obrađivane. Lepenac je potes između Lazova i Ravništa. Pod šumom je i bogat vodom. Kućišta je potes od Lepenačkog potoka na južnoj strani. Nekada je bilo naselje, pa je iseljeno. Više je iseljeno u Čaire no u Odžake.

Vode.

Reka Zapadna Morava ima veliki značaj za privredu ovog sela. Njene vode stvorile su nanose plodnog zemljišta. Blizina tekućih podzemnih voda na malim dubinama je velika povoljnost za odgajivače povrća, koju oni obilato koriste. Sa Odžačke strane obala je plavna, pa se u prošlosti nije nešto posebno tu dešavalo. Pri velikim vodostajima voda Morave ugrožavala je naselje Salaši, a i plavila najplodniju zemlju u tom delu. Podizanjem brane Ovčar-Kablar na Moravi i Gazivode na Ibru, kao i podizanjem odbrambenog bedema pored Morave, sprečeno je plavljenje njiva u tom delu atara.

Ključne rečice, više potočići su: Crkvenac, Pojatska reka, njena pritoka, Lepenačka reka (negde se Odžačka reka naziva i od (spajanja) ulivanja Lepenačke reke u Pojatsku). U prošlosti život se odvijao na njihovim obalama. Nekada su ove rečice imale vodu u celim svojim tokovima. Mnogi meštani pamte da su u njima stanište imale mnoge vrste riba, a najzastupljenija je bila rečna pastrmka, krkuša, kako su je ovde zvali. Kada se ove dve rečice sastanu, u centru sela, dalje teku pod nazivom Odžačka reka. Ona ima mali pad i u prošlosti plavila je široko područje, nanosila mulj i činila neprohodnim taj deo atara. To se pominje od strane Josipa Pavla Mitesara, a u Prvom srpskom ustanku Karađorđe nije mogao topovima da ide desnom obalom Zapadne Morave prema Kruševcu, već je išao zaobilazno preko Kragujevca, jer ni put levom obalom Morave od Trstenika do Stubla nije postojao. Između dva svetska rata i kasnije Odžačka reka više puta je kanalisana ali se korito, zbog malog pada, u donjem toku brzo zaspe. U prošlosti, Odžačka reka napravila je terasu u Gornjem Ribniku. U delu atara severno od železničke pruge izgrađen je kanal za navodnjavanje. Glavni protivnici njegovog korišćenja, odnosno plaćanja visoke cene za usluge, bili su meštani Odžaka pa je isti ostao van upotrebe. Meštani sela pijaćom vodom snabdevaju se iz kopanih bunara.

Komunikacije.

Kroz sredinu sela prolazi magistrala Kruševac – Trstenik i železnička pruga Kraljevo – Kruševac, tako da je selo veoma dobro saobraćajno povezano sa bližom i daljom okolinom. Selo ima put koji vodi od glavne magistrale do centra sela, a zatim uz reku do Čaira. Svi putevi, pa i lokalni, asfaltirani su. Magistralni put asfaltiran je 1962. godine. Put Odžaci — Čairi u dužini 1,8 km asfaltiran je 1980. godine, a 1983. još 3,2 km. Svi zaseoci su asfaltirani 1990. godine.

Ostali podaci o selu.

Odžaci su vrlo rano dobili školu u neposrednoj blizini, u Gornjem Ribniku pa je omogućeno da se deca masovno školuju. Godine 1863. bio je pismen Batoćanin Nikola, a godine 1898. Bilo je pismeno 100 muškaraca i 3 žene.  U Odžacima škola je otvorena 1953. godine i počela sa radom u staroj opštinskoj zgradi. Nova zgrada je izgrađena 1974. godine.

Selo je dobilo predškolsku ustanovu Dečji vrtić, 1978. godine. Selo je posle Drugog svetskog rata izgradilo zadružni dom, sa namenskim prostorijama.

Već nekoliko godina crkva je u izgradnji, ali nije do kraja završena za obavljanje službe. Sagrađena je na početku brežuljka, blizu Doma kulture, na mestu zvanom Kulina. Smatra se da su preci ovog sela imali crkvu, ali dalje od sela - na izvoru rečice Crkvenac. Tu ima i nekih ostataka, temelja od kamenih blokova.

Kako je ranije rečeno postoji još jedno groblje, na zapadnom uzvišenju, ćirin Brest. To je groblje Odžačana, zapadnog dela, Čairana i Beljika.

Selo ima dva zapisa. Jedan je u zaseoku Salaši, a drugi kod crkve i groblja.

Seoske slave „bogomolje“ su Trojice i Sveti Ilija.

Meštani sela osnovali su zemljoradničku zadrugu 1929. godine. Prvi upravni odbor činili su: Stojan Veličković, predsednik; Aleksa Kamatović, sekretar i Trajko Radulović, blagajnik.

Dobrovoljno vatrogasno društvo formirano je 25. 12. 1958. godine, a prvi predsednik je bio Vladan Jevđić.

Veterinarska ambulanta izgrađena je 1980. godine.

Selo je vrlo rano dobilo struju, 1953. godine, što je uticalo da se kulturni standard, kupovinom tehničkih sredstava i aparata, neprestano izgrađuje i da se informisanost podigne na zavidan nivo. Napon mreže se stalno pojačavao shodno potrebama.

Telefonski priključci obezbeđeni su 1987/88. godine.

Formiranjem Primiriteljnih sudova 1843. godine Odžaci su postali centar, a priključena su mu sela: Gornja Crnišava i Gornji i Donji Ribnik.

Sada Odžaci imaju Mesnu kancelariju za Odžake i Mesnu zajednicu Odžaci.

Poreklo stanovništva.

- Bačevići

Kažu da su im preci došli sa Kosmeta, a postojbina Bačevića je Pljevlja. Prvi od predaka, pronađen u spisima, je Živan (negde stoji Živojin) rođen oko 1810. godine, a sin ćorđe rođen je 1842. godine.

Slava: Sv. Simeon.

Broj domova: Odžaci 5.

- Vajlačići

Nije moglo da se utvrdi da li su doseljeni (odakle) ili su starosedeoci. Zabeležena su braća Mijajlo (rođen 1833) i Spasoje (1837), ali ne i njihov otac.

Slava: Sv. Paraskeva i Sv. Nikola (miraz).

Broj domova: Odžaci 1, Švedska 1.

- Arsići

Nepoznato odakle su doseljeni. Pronađeno je da je Anđelko umro 1846, a Jovan 1850. godine. Najverovatnije da je prvi Savko, a sinovi su mu Milenko (rođ. 1793) i Milutin. Milenko je živeo 85 godina. Predak Novica u Prvom svetskom ratu dobio je čin kapetana, a u ratu su učestvovali još i Radoš, Bogdan, Radivoje i Vladimir. Potomci kažu da je Miloševa linija, druga familija. Milan i njegov sin inženjer Saša imaju firmu „Hidroluke“ u Trsteniku. Ima 2-3 radnika. Registrovana od 1990. godine. Ranije radila pod nazivom „Mikron“.

Slava: Vračevi.

Broj domova: Odžaci 9, Trstenik 1.

- Batoćani

Batoćani su Košutići, odnosno Rasjani iz okoline Kolašina u Crnoj Gori. Ova familija je deo familije u Lopašu, gde su im se preci prvo doselili. Pri nastanjenju Živan je ostao u Lopašu, Todor u Odžacima, a ćorđev unuk Jakov u Gornjem Ribniku. Potomci kažu da je Gligorije Vasilijev, a u arhivskoj građi da je sin Dimitrijev.

Slava: Sv. Stefan i Sv. Arhanđel.

Broj domova: Odžaci 20, Trstenik 1, Beograd 3, Zrenjanin 1, Velika Drenova 1, Sarajevo 1, Pariz 1.

- Binići

Isti im je predak sa Smiljkovićima. U Odžake Binići su došli iz Rženice, tu iz sela Binići u okolini Raške, a pre toga preci su im živeli u selu Železnica kod Studenice. Doselili se na brdo Lazina, pa su kasnije sišli na lokaciju od pruge prema Moravi. Binić Milun dobio je Srebrnu medalju za hrabrost u ratu 1877/78. godine.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Odžaci 12, Čitluk 1.

- Brzići

Postoji selo Brzići kod Prokuplja, ali doseljeni slave Lazarevu subotu i sv. Luku. Brzići čiji se predak doselio u Odžake su poreklom iz Jablanice, prvo se odselili u Vranje pa došli u Odžake. Prvi doseljeni je Jovan, rođen 1803. godine, sa još dva brata. Po Nikoli, njegovi potomci prezivali se i Nikolići. Dobrica je profesor i radi u Osnovnoj školi „Miodrag Čajetinac Čajka“ u Trsteniku.

Slava: Sv. Vračevi.

Broj domova: Odžaci 6.

- Veličkovići

Nepoznato je odakle su Veličkovići doseljeni, a potomci pretpostavljaju da su iz Župe. Najstariji Vukašin (rođ. 1828).

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Odžaci 1, Trstenik 1.

- Dubičani

Dubičani su doseljeni iz sela Dubice. Očigledno je da svim Dubičanima nije isti predak. Radomir i Momir nisu pronađeni u knjizi rođenih, pa se pretpostavlja da ih je jedan od roditelja doveo u Odžake pri sklapanju braka. To se vidi i po slavama, jer ima razlike. Iz popisa 1863. godine vidi se da je ćorđe imao još tri brata (jer su ostale njihove supruge sa decom). Đorđe je rođen 1823. godine. Dragutinov i Milijin otac Radomir ranjen je na Ceru 1918. godine. Blagoje je od strane ljotićevaca oteran u Kruševac i streljan 1943. godine. Dubičanin Ivan, rođen 1963. godine, završio je Poljoprivredni fakultet u Zemunu. Radi u RTV Trstenik, na reklami, propagandi i ekonomskim pitanjima. U jednom mandatu bio je predsednik Izvršnog odbora SO Trstenik. Ima firmu koja proizvodi i pakuje đubrivo za cveće i estetsko bilje.

Slava: Sv. Jovan i Sv. Nikola (doneta), slave tri kuće.

Broj domova: Odžaci 9, Beograd 1, Kruševac 1, Velika Drenova 1, Vrnjačka Banja 1.

- Đorđevići

Predak Đorđevića doseljen je iz Rženice (Župa). U arhivskoj građi pojavljuje se veliki broj Đorđevića, ali nisu mogli da se povežu sa potomcima

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Odžaci 2.

- Đušići

Bušići su doseljeni iz Crne Gore. Jovan (rođen 1833), Marko (1833), Andreja (1841), vođeni su u evidenciji kao Veljkovići i kao Đušići. Jovan je imao sinove Jaćima i Novicu. Pošto je Đuja (Đuša) ostala rano bez muža i brinula se o potomcima, oni su iz zahvalnosti uzeli prezime Đušić. Ranije su im kuće bile u Sarickom kraju, pa su se kasnije preselili na sadašnju lokaciju. Đušići su poznati kao dobri povrtari. Na parceli do glavnog puta, na uglu, imaju njivu na kojoj su gajili po nekoliko kultura jednu za drugom. Odžačani smisliše izreku „Muči ga kao Đušići ćošak“.

Slava: Sv. Jovan i Sv. Arkanđel.

Broj domova: Odžaci 2.

- Jeremići

Starosedeoci su, nepoznato. da su doseljeni. Prvi pisan trag je o Stevanu (rođ. 1813).

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Odžaci 3, Vels 1.

- Vasići

Antonijev sin Jovica iz Latkovca (Župa) došao je na miraz u domaćinstvo Ilije Đurkovića i ćerke mu Milke.

Slava: Sv. Stefan i Sv. Arhanđel.

Broj domova: Odžaci 2.

-Đurkovići

Predak im je doseljen iz sela Korlaći kod Jošaničke Banje. Kao preci pominju se Niko (rođ. 1810) i njegov brat Đurđe (1813), zatim nešto stariji: Sreja (1833), ćurđe, Petar i Aranđel. Antonije je umro 1841. godine, ali o njemu nema drugih podataka, pa se nije moglo videti njegovo srodstvo sa ostalima koji su navedeni. Miletin sin Dušan u mladosti, od 1958. g., ostao invalid, nepokretan, pa se posvetio pesništvu. Rođen je 1928. godine u Odžacima, najduže živeo i radio u Trsteniku. Jedan je od osnivača Književnog kluba „Moravski tokovi“ u Trsteniku. Bio je član Udruženja književnika Srbije. Bavio se pisanjem, pa su mu pesme zakoračile u svet umesto njega. Pesme su mu sa puno „krvi“ i puno melanholije. Prevođene su na nekoliko stranih jezika. Sarađivao u zbornicima. Izdao dve zbirke pesama: Bele rane cvetova (1971) i Putnik bez prtljaga (1987). Za obe je izdavač bio Književni klub „Moravski tokovi“.

Slava: Sv. Vračevi.

Broj domova: Odžaci 16, Trstenik 3, Pančevo 1.

- Ignjatovići

Predak Ignjatovića doselio se iz Naupara podno Jastrepca. Najverovatnije da se doselio Miloš (rođ. 1817) sa ženom Milicom i bratom Milosavom (1817). Pojavljuje se i Sima (rođen 1817) sa majkom Stanojkom, ženom Sinđom, sa kojom je izrodio tri sina (Radoslava, Petra i Milorada), ali nisu evidentirani njihovi potomci.

Slava: Sv. Ignjat. ·

Broj domova: Odžaci 7, Zagreb 1, Počekovina 1, Beč 1, Trstenik 2.

- Jakovljevići

Nepoznato odakle su se Jakovljevići doselili. Jedan od potomaka tvrdi da su potomci Jakova, brata Miloša Obrenovića. Tačno je da su Obrenovići zakupili od Turaka mukadu u Odžacima, ali drugi konkretni dokazi nisu pronađeni. Prisutno je i da se jedna žena udavala u Jakovljeviće, Kamatoviće i Kostiće i ostavila porod u svim domaćinstvima, ali tada je već bila formirana loza Jakovljevića. Antonijev brat Radomir odselio se u Ameriku. Pojavljuje se u arhivskoj građi i Mihajlo sa sinovima: Apsenijem (rođen 1858) i Svetozarom, ali se nije moglo ustanoviti da li je on Urošu i Aleksi otac ili stric.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Odžaci 3, Trstenik 2, SAD 1.

- Mišići

Mišići su doseljeni iz okoline Mojkovca. Prvi najstariji pojavljuju se ćorđe (rođen 1813) i Lazar (1827), a kasnije braća Jovan (1848) i Aksentije (1848). Vojin se prvi put pominje kada mu je 1877. godine rođen sin Miloš.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Odžaci 5.

-Jevđići

U Odžake iz Donje Crnišave došao na miraz Jovan kod udov. Ljubice Klisarić. Najveći deo familije je u Donjoj Crnišavi, a ovde je data samo Stankova grana.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Odžaci 4, Trstenik 1, Bar 1.

- Kamatovići

Kamatovići su poreklom Kuči. Kažu da su prezime dobili po planini Komatina u Crnoj Gori. Po oslobođenju od Turaka postali su knezovi. Aleksa Kamatović bio je ober knez nahije ribničke. A na Sretenskoj skupštini 1835. godine bio je deputat za Okružje kruševačko. Sahranjen je u porti crkve u Gornjem Ribniku. Prvi predak Proka rođen je oko 1710, a njegov sin Kamat 1743. godine. Bili su po prezimenu i Prokići. Borisavljev sin Aleksa rođen 1908. godine doajen je kruševačkog novinarstva. Između dva svetska rata izdavao je kruševačke novine „J ugoslavija“. Kasnije, posle Drugog svetskog rata, radio je kao novinar Politike, sve do penzionisanja. Kamatović Božidar, likovni je umetnik. Akademiju likovne umetnosti i postdiplomske studije završio u Beogradu (1979). Član ULUS-a je od 1977. godine. Slikarstvom se bavio profesionalno. Godine 1976. dobio je nagradu Kolarčevog univerziteta za najbolju izložbu u sezoni. Izlagao je u više mesta, a na zajedničkim izložbama izlagao je oko 40 puta. Živeo je u Beogradu. Borisavljev Dragoljub je Kamatović.

Slava: Sv. Pantelija i Sv. Đorđe.

Broj domova: Odžaci 4, Beograd 1, Čikago 1.

- Karići

Karići se ranije prezivali Vojvodići (po Vojvodi Jaši) i živeli su u Vučitrnu. Iz Vučitrna se preselili u Radomir i Građani (Rijeka Crnojevića u Crnoj Gori), a odatle se bratstvo seli u Rašku, Peć, Prokuplje, Kaonik i u okolinu Kragujevca. U Odžake se, najverovatnije, doselili preko Osredaka. U Kaoniku su Nikolići. Jovan Karić zabeležen je 1863. godine među tri najbogatija domaćina u Odžacima. Predak koji se doselio imao je četiri sina, ali imena dvojice ostala su nepoznata. Njegovo ime, pretka, nije pronađeno već ime supruge (Živka, rođena 1777. godine). Petronije Trifunović, sin Nikole iz Stublice došao je na miraz kod udovice sa prezimenom Nikolić i prihvatio njeno prezime Karić. Mr Marina Karić, devojačko Antić, supruga Ljubišina, predavač Više mašinske tehničke škole u Trsteniku, rođena je 1965. godine u Okruglici. Studije je završila 1989. godine na Mašinskom fakultetu Odeljenje u Kraljevu, Univerziteta u Beogradu, poslediplomske magistarske studije 1999. godine na Mašinskom fakultetu u Kraljevu, smer tehnoenergetska postrojenja. Radila je kao asistent na Mašinskom odeljenju u Kraljevu. Od 1999. godine radi kao predavač na VTMŠ u Trsteniku. Objavila je šest stručnih radova. Ljubišin sin Branimir bio je najbolji student generacije na Mašinskom fakultetu u Beogradu. Sada radi u projektnom institutu u Nemačkoj. Gorica kći Miloša Karića radi kao učiteljica u Počekovini. Napisala je Monografiju crkve sv. Arhanđela Gavrila u Gornjem Ribniku. Dragiša Miljojkov završio je visoke vojne škole i dobio čin potpukovnika. Braća Vladimir i Ljubiša, inženjeri mašinstva drže privatnu firmu „Karićprojekt“ koja obavlja projektovanje, proizvodnju i remont hidraulike i pneumatike.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Odžaci 33, Trstenik 4, Kotor 2, Paraćin 1, Jasikovica 1, Počekovina 1.

- Klisarići

Preci Klisarića - Timotije i Vasilije doseljeni su iz Peći. Doselila se braća Timotije i Vasilije. Sa godinom rođenja zabeležen je Vukosav, rođen 1818. godine. Živojinov sin Obrad zabeležen je kao trgovac. Mileta i Obrad bili su u zarobljeništvu u Drugom svetskom ratu.

Slava: Sv. Alempije Stolpnik i Đurđevdan.

Broj domova: Čairi 3, Trstenik 1.

- Kostići

Predak Kostića Ilija doselio se iz sela Deona kod Niša. Zabeleženo da je Ilija imao Petra (rođ. 1854) i Jovana (1858). Žena Antonijeva preudavala se u Kostiće i Kamatoviće.

Slava: Đurđevdan. ·

Broj domova: Odžaci 1.

- Lošići

Nepoznato odakle se doselio predak Lošića. Prvi se pominju Proka (rođ. 1823), Trifun (1828), Ivan i Miloš. U Prvom svetskom ratu poginuli su: Milorad, Boško i Mihailo.

Slava: Sv. Vračevi.

Broj domova: Odžaci 5.

- Markovići

Nije poznato odakle su se doselili Markovići. Najstariji je Jovan, rođen 1822. godine, koji je imao četiri sina. Nićifor i Pavle umrli su 1844. godine, ali drugih podataka o njima nema.

Slava: –.

Broj domova: Odžaci 3, Trstenik 1, Čačak 1.

- Miljkovići

Miljkovići su doseljeni iz Strmenice. Najverovatnije da su doseljeni u drugoj polovini devetnaestog veka, jer se pojavljuje Svetozar 1880. godine, kada mu je rođen sin Radoje.

Slava: Sv. Alempije.

Broj domova: Odžaci 2, Beograd 1, Nemačka 1.

-Matovići

Postojbina Matovića su Ceklići kod Cetinja. U Odžake predak se doselio iz sela Starci (okolina Aleksandrovca). Bili su i sa prezimenom Kovandžić (pčelari, jer je konvanluk bio stari naziv za pčelinjak). Prvi se pojavljuje Jovan (1805-1875), Mihajlo (rođ. 1806) i Sima (1818). Mihajlo je usinio Simu (rođ. 1840) i prepisao mu zemlju, a bio je veoma bogat. Iz familije se ističe Ivkov Simion, koji pripada grupi aktivista koji su vodili akcije u selu: sagradili školu, asfaltirali puteve i veoma razvili sportski život u selu.

Slava: Sv. Đorđe (Mihajlova slava), Sv. Jovan, Sv. Sava, Sv. Alempije.

Broj domova: Odžaci 10, Kraljevo 1, Francuska 1.

- Mladenovići

Predak Mladenovića Vuksan (rođen 1849) u Rogavčini, bio je Štrbanović i sa majkom koja se preudala u Mladenoviće došao i on, služio neko vreme po selu ali ga kasnije očuh usinio. Vuksan je primio njegovo prezime i uzeo njegovu slavu za svoju. Mladenovići su bili u potesu Bugarija, ali su kasnije doseljeni u ravnicu. Stanojev sin Bogoljub poginuo je u Prvom svetskom ratu. Borisav je živeo 89 godina (1879-1968). Radisavljev sin Ljubiša rođen je 1936. godine. Završio je Poljoprivredni fakultet u Zemunu. Doktorsku disertaciju: Proučavanje uticaja aminotriazinskih herbicida na promene hemijskog sastava i kvaliteta nekoh sorti lucerke, odbranio u Skoplju. Radio je u PIK-u „Novi Sad“ i PIK-u „Beograd“ najviše na poslovima istraživanja zaštite bilja, kao i ustanovljenju proizvodnih firmi u Iraku, Tanzaniji, Gani, Alžiru, Rusiji. Objavio je veći broj naučnih i stručnih radova, kao i veći broj publikacija o zaštiti bilja.

Slava: Sv. Arhanđel (usinjenje) i Sv. Nikola.

Broj domova: Odžaci 4, Beograd 2, Kikinda 2, Beljici 1.

- Miloševci

Miloševci su potomci Belodina Humca iz Šerovića, od Njegoša. Preci Miloševaca bili su Miloševići, a po Milošu unuci su Miloševci. Najstariji je zabeležen Miloš (rođen 1783). Zabeležen je i Radovan, da je umro 1845. godine, ali nema ime oca ni kada je rođen.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Odžaci 5.

- Miljojkovići

Predak Miljojkovića doselio se sa bugarske granice, po pozivu kneza Miloša 1833. godine. Verovatno da se doselio Miljojko i doveo tri sina: Radivoja, Lazara i Radojka. Pojavljuje se i vanbračno rođeni Milosav. Nije moglo da se utvrdi čiji su Vojin i sin mu Branislav, Živojin sin Milivoje i unuka Dragica, Savko i sin Dobrosav. Milovan je bio nosilac Ordena Karađorđeve zvezde sa mačevima. Miodrag Radenkov je uspešan privrednik, proširio je firmu otvarajući tri velika stovarišta i jednu firmu u Banjaluci.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Odžaci 5, Osaonica 1, Brzeće 1.

- Milutinovići

Prvi od Milutinovića je Stevan, rođen 1822. godine, doseljen od Mojkovca (Crna Gora). Jakovljevi sinovi — Ljubiša ranjen na Sremskom frontu, a Slaviša poginuo. Ivan je apsolvent Saobraćajnog fakulteta u Beogradu.

Slava: Sv. Arhanđel i Gospođin dan.

Broj domova: Odžaci 8, Trstenik 1, Beograd 3.

- Pantelići

Nepoznato odakle su Pantelići doseljeni. Prezivali se Žujići, sve se to provlačilo do 1877. godine (Petar). Pantelići su po Panteliji, koji je rođen 1803. godine.

Slava: Sv. Stevan.

Broj domova: Odžaci 4.

- Pavlovići

Nepoznato je odakle su Pavlovići doseljeni. Prvi se pojavljuje sa porodicom Sava (rođen 1823) i Radoslav (rođen oko 1810). Oko pedesetih godina XIX veka umrlo je nekoliko Pavlovića, ali nije zabeleženo čiji su i koliko imaju godina, tako da ti podaci nisu upotrebljivi.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Odžaci 10, Trstenik 1, Kruševac 1.

- Pavlovići drugi

Iz Konjuha jedna udovica se preudala, i kao majka, dovela Batoćanin Milosavu tri pastorka.

Slava: CB. Arhanđel i Sv. Stevan (slava očuha).

Broj domova: Odžaci 2, Trstenik 1.

- Ravilići

U prvoj polovini devetnaestog veka u Odžacima bila je stara familija Ravilića: Dača (rođen 1825), sin Simeon i Dačin brat Jovan sa sinovima Antonijem i Gligorijem, ali njihovi potomci nisu identifikovani. Današnjim Ravilićima predak Milorad došao je iz Bzenice.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Odžaci 2, Trstenik 1.

- Pešterci

Pešterci su doseljeni sa Peštera od Sjenice. Prvi se pojavljuju braća Pantelija (Pana) rođen 1793. godine, Jovan (1813) i Aćim (1813). Nije se moglo utvrditi čiji je sin Stevan. Jakov je živeo od 1832 do 1917. godine. Jaćim, Jovanov sin, otišao je i nastanio se u Čaire (ta grana obrađena je sa familijama u Čairima). Pri doseljenju pojavljivali su se sa prezimenom Birovljević i Petrović. Kralj Aleksandar Karađorđević 1929. godine Pešterac Čedomiru dodelio je Orden sv. Save V reda. Pešterac Milutin 22. 6. 1941. učestvovao je u formiranju partizanske organizacije u Ciganskom potoku u Trsteniku.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Odžaci 10, Čairi 6, Popina 1, Beograd 1, Kruševac 2.

- Prokići

Nije poznato odakle je došao predak Prokića. U arhivskoj građi prvi se pojavljuje Živko (rođen 1813) i sin Milun (1860). Vukojica je umro 1840, ali nije se došlo do podataka ni o ocu ni sinovima. Pojavljuju se dva brata - Ilija (rođen 1843) i sinovi Luka, Petar i Trifun (1841) i sin Ilija, njima nije pronađeno potomstvo.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Odžaci 2.

- Stojkovići

Nepoznato odakle su se doselili, ili su starosedeoci. Prvi se pojavljuje Sava (rođen 1807), a negde i kao Savko.

Slava: Sv. Stevan i Sv. Sava.

Broj domova: Odžaci 1, Leskovac 1, Beograd 1.

- Radulovići

Radulovići su poreklom Piperi, iz mesta Blizna. Nepoznato je ko se prvi doselio.Prve podatke imamo o braći: Jovanu (r. 1832), Mihajlu (1833), Živku (1833). Ubeležen je i Damnjan (1827) i sinovi Milutin i Vasilije. Mihajlo je umro 1843. godine i Pavle iste godine, ali njihova rodbinska veza sa ostalima nije utvrđena. Predak Radulovića Maksim (r. 1828) pojavljuje se sa prezimenom Milosavljević, po ocu Milosavu. Isti je došao u Raduloviće, prihvatio njihovo prezime i njihovu slavu. Veći broj potomaka familije živi u drugim mestima no u Odžacima. Veliki je broj uspešnih Radulovića. Bogoljub, Jovanov (r. 1858), bio je učitelj. Radio je u školi u Gornjem Ribniku. Dejan, Radošev, ima auto servis za vozila strane proizvodnje. Jelisaveta, kći Milivojeva, je lekar. Acina kći Slavica profesor je razredne nastave. Trajko Radulović bio je jedan od osnivača Zemljoradničke zadruge (1929) u Odžacima.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Odžaci 8, Trstenik 1, Beograd 2, Mostar 1, Slovenija 1, Velika Drenova 1, Kraljevo 1, Novi Sad 1, Južno Afrička Unija 1, Njujork 1.

- Rasinci

Dva brata Petrovića Mijajlo i Ilija iselili se iz Crne Gore (razlozi nepoznati) i zadržali se na Rasini kod Koznika. Posle kraćeg boravka na toj lokaciji ocenili su da tu nema perspektive pa reše da se spuste u dolinu Zapadne Morave. Tu se oproste i daju reč da po Rasini uzmu prezime Rasinac. Mihajlo krene i nastani se u Ugljarevu. Ilija nađe za stalno nastanjenje Odžake. Kuće Rasinaca bile su iznad Karića. Neki su sišli pored glavnog puta. Ilija je živeo od 1789 do 1869. godine. Dva Rasinca, Branislav i Svetozar, poznati su kao majstori bunardžije. Vulkanizersku radnju drži Bogdan sa sinovima Miroslavom i Miomirom. Rasinac Tomislav (1937–2007) rođen je u Trsteniku. Dugogodišnji je turistički poslenik. Objavljivao je pesme u tekućoj periodici. Bio je član Književnog kluba „Moravski tokovi“, čiji je jedan od osnivača. Zbirku pesama „Moravski belutak“ objavio je 1985. godine. Ova familija šalje svoje da izučavaju naučne discipline. Pri kraju studija istorije je Lazar, G radimirov sin.

Slava: Petkovica.

Broj domova: Odžaci 10, Austrija 1, Kanada 2, Australija 1, Nemačka 1, Beograd 1.

- Radivojevići

Predak Radivojevića vodi poreklo od Bekrića iz Jasikovice. Bekrići vode poreklo sa Kosmeta, a u Jasikovicu se doselili iz Budilovine (Župa). Veći broj sadašnjih familija ima zajedničkog pretka Vučka Bekrića. – Nikolići, Vučkovići, Vukojevići (Jasikovica), Milovanovići (Čairi) i Radivojevići. Kazivač Miroslav tvrdi da su ime familije dobili po Veselinovom ocu Radivoju, iz arhivske dokumentacije to nije moglo da se potvrdi. Ova familija imala je izuzetnog privrednika Velimira Radivojevića ·– Velju. Završio je tehnološki fakultet i gotovo ceo svoj životni vek proveo u IHP „Prva petoletka“ u Trsteniku. Bio je direktor fabrike „Zaptivke“, a zatim generalni direktor Petoletke. Za vreme njegovog mandata udvostručen je broj radnika, duplirana površina poslovnog prostora, otvoreno više proizvodnog prostora (fabrika) van Trstenika, proizvodi fabrike postali su traženi kod nas i u svetu. U tim godinama u Trsteniku se gradilo i po 200 stanova. Biran je i za ministra privrede u Vladi Srbije. U jednom mandatu bio je predsednik Opštinske konferencije socijalističke partije'u Trsteniku. Miroslavljev sin Dragan završio je VTMŠ u Trsteniku i radi u Kanadi kao inženjer.

Slava: Sv. Luka i Sv. Nikola (Bekricka).

Broj domova: Odžaci 1, Trstenik 1, Kanada 1.

- Filipovići

Filipovići su Doseljeni iz Crne Gore, iz mesta Stenje. Ponegde su zapisivani kao Vilipovići. Kao prvi pojavljuju se braća Vasilije (r. 1828), Jovan (oko 1820) i todor (1827).

Slava: Sv. Vračevi.

Broj domova: Odžaci 4, Medveđa 1, Francuska 1.

- Ratajci

U arhivskoj građi pronađeni su najstariji Ratajci: Jovan (umro 1843), Milovan (umro 1844), a Petar je rođen 1798. godine. Voislav je rođen oko 1820, Veličko 1823. godine, a Stevan 1843. godine. Imena Petrove braće nisu utvrđena, osim da mu je Veličko bio bratanac. Petar je bio uvažena ličnost. Bio je trgovac. Iz Rumunije je prevozio so i prodavao je. Zabeležen je kao predsednik opštine Odžaci. Kada je Vuk Stefanović Karadžić 1851. godine izdao Rečnik, Petar je bio, sa još nekoliko ličnosti ovog kraja, prenumerant i tako pomogao štampanje Rečnika. Inače bio je jedan od najbogatijih u selu. Ratajac Živojin jedan je od najnaprednijih povrtara. Godine 1989. pod povrćem je imao tri hektara. Prvi je uveo navodnjavanje kap po kap (1989).

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Odžaci 3, Kraljevo 1, Indonezija 1, Pariz 1.

- Sarići

Sarići su ranije bili Petrašinovići. Nepoznato je odakle su se doselili. Potomci kažu iz Crne Gore. Prezime je moguće po babi ili majci Sari. Postoji selo Sarice u okolini Bileće. U arhivskoj građi najstariji pronađeni su Stevan (rođen 1812), Spasoje (1813) i Ivan (oko 1820). Damnjan i Nikola, verovatno su bratanci Stevanu i Spasoju. U knjizi umrlih pronađeni su: Đorđe (umro 1848) i Milenko (1839), ali čiji su očevi ili sinovi nije zapisano. Svi Aranđelovi se odselili u Vrnjačku Banju. Sarić Radojka Ljubiša drži prestižnu knjižaru u strogom centru Trstenika pod nazivom „Zmaj“. Registrovana je od 1995. godine. Zapošljava šest radnika. Rajko je prikazan kao sin Milunov ima tvrdnje da je sin Miladinov.

Slava: Sv. Simeon, a Ivanova grana Sv. Nikola i Sv. Ilija, da li su oni druga familija ili je to slava miraza, nije se utvrdilo.

Broj domova: Odžaci 10, Trstenik 4, Bresno Polje 2, Loznica 1, Vrnjačka Banja 5, Podunavci 3.

- Smiljkovići

Smiljkovići imaju istog pretka sa Binićima. Predak im se doselio iz Rženice. Pored porodičnog imena Smiljković pojavljuje se i Binić. Stara lokacija familije bila je na brežuljku koji je bio ugrožen klizanjem zemljišta, pa su kuće iseljene. Rodonačelnik familije je Milosav (1792–1871), žena Risima. Živko je bio poznat rabadžija. Volujskim kolima vozio je po celoj Srbiji. Smiljković Miroslava Živomir, general-potpukovnik rođen je 1943. godine. Završio je vojnu akademiju, komandnoštabnu akademiju i komandno-štabnu školu operatike. Vanredno je unapređen u čin general–potpukovnika 1999. godine. Bio je na dužnostima od komandira voda do komandanta korpusa. Odlikovan je, nagrađivan i pohvaljivan. Služba mu je prestala 2000. - godine. Živi u Kragujevcu. Ostao je u sećanju Kragujevčana i okoline po dobroj saradnji i pomaganju okolnim selima. Predsednik je Okružnog odbora SUBNOR–a za Šumadijski okrug i predsednik Gradskog odbora SUBNOR-a Kragujevca. Veoma cenjen kao sposoban starešina u krugovima oficirskog kadra.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Odžaci 6, Trstenik 3, Kragujevac 1, Kraljevo 1.

- Stefanovići

Nepoznato je odakle su Stevanovići doseljeni. Moguće da im je isti predak sa Binićima i Smiljkovićima. Zabeleženo je da su braća Simeon, Anđelko (r. 1837), Vasilije (1843) i Josif (1845). Takođe ima podataka da su Sima (umro 1841), Simeon (1841) i Todor (1841). Nije se moglo utvrditi Todor i Sima u kojim su rodbinskim odnosima bili među sobom i sa ostalima. Stefanović Njubišau Odžacima poseduje benzinsku pumpu od 1996.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Odžaci 3, Beograd 2.

Doseljeni u Odžake u HH veku

1. Đaković Sreten iz Popine;
2. Todorović Dragoslav iz J asikovice, usinio ga L'ošić Raka;
3. Radovanović Zoran iz Mitrovog Polja došao na miraz u domaćinstvo Ratajac Njubiše i ćerke mu Jasmine;
4. Radivojević Ratko sa Kosmeta (Ljubarda) došao na miraz u domaćinstvo Ratajac Milana i ćerke mu Jelice;
5. Slavko Ilić iz Kiseljaka kod Tuzle, u domaćinstvo Batoćanin Milena i ćerke mu Zorke;
6. Milosavljević Branimir doseljen iz Bučja;
7. Veličković, bivši Gavrilović Dušan, iz Gornje Crnišave došao na miraz u Veličkoviće;
8. Jevtić Radoš iz Bogdanja došao na miraz kod Sarić Rade;
9. Vasić Rade iz Bogdanja, na miraz u domaćinstvo Radulović Živana i ćerke mu Mirjane;
10. Piperac Dragan iz Bresnog Polja, preudajom majka ga dovela y Veličkoviće;
11. Ivkovići (doseljeni) na miraz kod Đurković Mihajla i ćerke mu Branke;
12. Đorđević Ljubiša iz Trestenika, na miraz u domaćinstvo Klisarić Ljubodraga i ćerke mu Rose;
13. Đokić Radovan iz Kukljina, došao sa majkom;
14. Popović Srećko došao na miraz u domaćinstvo Boćanin Radovana i ćerke mu Nade;
15. Šućurović Borivoje iz Štulca, doselio se;
16. Bošković (Živojina) Jordan, doseljen iz Strmenice;
17. Lazarević Jelenko, doseljen iz sela Rokci;
18. Kljajić Dušan, doseljen iz Pleša;
19. Lukić Živorad i Vukoman doseljeni iz Strmenice;
20. Milićević Predrag, doseljen iz Strmenice;
21. Pavlović Jovan, doseljen iz Strmenice;
22. Ristić Ljubodrag, doseljen iz Strmenice;
23. Rajičić Vladan, doseljen iz Pleša;
24. Erić Milovan, doseljen iz Pleša;
25. Navlović Vukman, doseljen iz Strmenice;
26. Glidžić Svetolik iz Starog Trstenika, došao na miraz u domaćinstvo Sarić Milisava i ćerke mu Milunke;
27. Erić Nikola iz Pleša, na miraz u domaćinstvo Miljojković Milivoja i ćerke mu Dragice;
28. Ivković Rajko iz Crnišave, na miraz u domaćinstvo Milovanovića;
29. Janošev Adam iz Medveđe, na miraz u domaćinstvo Sarić Uroša i ćerke mu Milosije;
30. Lević Velibor iz Levića, na miraz u domaćinstvo Karić Čedomira i ćerke mu Zdravke;
31. Lukić Božidar iz Planinice, na miraz u domaćinstvo Đurković Radosava i ćerke mu Ružice;
32. Miodragović Aleksa, doseljen iz Leskovice;
33. Mihajlović Milomir iz Planinice, u domaćinstvo Stefanović Milana i ćerke mu Đuve;
34. Pantić Milivoje iz Grabovca, na miraz u domaćinstvo Veličković Miluna i Milice;
35. Sudarac Radiša iz J asikovice;
36. Perunac Sava iz Medveđe (bili Trošići), oženio se udovicom Prokić Katarinom;
37. Curaković Miljko iz Tobolca, na miraz u domaćinstvo Ratajac Dragiše i ćerke mu Vere;
38. Šljipoger Marko iz Šlica, u domaćinstvo Jevtić Trajka, koji je usvojio Kadivku.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Odžaci (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Čairi, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj sela.

Selo Čairi prigradsko je naselje Trstenika, na njegovoj jugoistočnoj strani. Zahvata razvođe Zapadne Morave i njene desne pritoke Odžačke reke. Čairi su fizički spojeni sa Trstenikom (posebno sa Trstenikom II) i Odžacima. Prostire se u visinskoj zoni 170–250m. Veći deo naselja obuhvaćen je GUP-om Trstenik iz 1985. godine. Atar sela graniči se atarima sela: Odžaci sa istoka, Gornjom Crnišavom sa juga, Trstenikom sa zapada i Bogdanjem sa severa.

Tip sela.

Naselje je zbijenog drumskog tipa, sa jednim zaseokom – Beljicima, od koga je potpuno odvojeno.

Postanak sela.

Selo se ne pominje pre devetnaestog veka. Naselje je bilo locirano u potesima Krušak, Kućišta i Crkvine. Tu se naselje mešalo sa naseljem Odžaci. Verovatno su u prošlosti porodice starosedelaca današnjih Čaira pripadale Odžacima. Pri preseljenju porodice dobiše dvorišta bliža Trsteniku, ali mala i strma; ili, od ulaza strmina i uspon, a dvorišta sa druge strane strmi pad, uglavnom neravno dvorište. Bila su to dvorišta ograničenih mogućnosti.

Ime sela.

Naziv Čairi selo je dobilo kada je preseljeno na obode, južni deo velikog kompleksa livada, čaira (što je naziv za livade koje su služile za ispaše i zadržavanje stoke, po mogućstvu u ogradi). Te livade su izdeljene tridesetih godina 19. veka.

Zemalje i šume.

Potesi: Pejovac je potes koji zahvata stranu od današnjeg naselja Trstenik II pa do vrha brda i vrh brda. Delom je neobrađen, a pri gornjem delu brda zasađani su vinogradi. Muratovac je močvarni deo čairskog atara i spuštao se prema pruzi. Karakteristično je da nikada nije mogao da se u prošlosti izravna. Za vreme padavina i vlažnih meseci bio je pod vodom. Ime je dobio po Turčinu Muratu, čijim je konjima ovaj potes služio za ispašu. Zahvata sadašnje objekte Petoletke i naselje Trstenik II. U naše vreme je izvršeno odvodnjavanje tog dela pa više nema bara. Sada su tu hale “Prve petoletke". Nekada su tu bili ogromni retki brestovi i hrastovi, koji su posečeni 1948. godine. Ćirin Brest je brdo koje počinje, podiže se, od centra sela Odžaci, a završava se u Čairima. Celo brdo bilo je pod vinogradima. Sada je tu po koji vinograd, njive i parlozi. Tu vino-gradi dobro uspevaju, ali zbog strmosti ne može se pri obradi koristiti mehanizacija, što je dovelo do krčenja vinograda. Ravnište je duga i blaga strana južno od naselja, počev od Pojatskog potoka. Meštani taj deo zovu Rudine. Ranije je bio pod vinogradima a sada je obrađen, ali ima i poneka uparložena njiva. Veliki je potes. Prema Crnišavi na njega se nastavlja potes Zla Bara. Na početku od sela nalazi se kamenolom, iz koga se u prošlosti vadio kamen za zidanje objekata. Crkvine su od Ravništa prema Rogovima. Ovaj potes je bogat vodom. Stari naziv za svako zemljište koje ima vodu na površini ili ako se malo zakona i dođe do vode zove se crkvine. Ovaj potes zove se i Studena Voda. Tu je veliki broj izvora i odatle počinju i Pojatska reka i Osaonička reka. U prošlosti, u severnom delu ovog potesa, bile su pojate za stoku, i to u delu koji je bio zaklonjen od jakih vetrova. Krušak je jugozapadno od sadašnje Crkve. Jedan deo Krušaka, njegov severni deo, zovu Kućišta. Nekada su tu bili vinogradi, jer zemljište odgovara za razvoj vinove loze. Odatle su se iselili na sadašnju lokaciju Markovići, Roglići i Radosavljevići. Kokinac je potes koji čini zapadni deo masiva Ćirin Brest. To je potes na severnoj strani od Groblja.

Vode.

Selo Čairi ima nekoliko manjih rečica. Pojatski potok teče sa potesa Crkvine, gde su podzemne vode vrlo blizu površini. Tu ima i izvora, ali ne mnogo jakih da bi ova rečica imala više vode. Ona ima toliko malo vode da u sušnim godinama presušuje. Nekada je bila bogata pastrmkom potočarom, ali od kada presušuje u donjem toku i ribe je nestalo. Lepenački potok ima malo vode i u toku sušnog leta presušuje u svom donjem toku.

Sa atara Čaira teku još dva potočića: Ciganski i Džamicki potok, koji teku strmim padom i u ataru između Trstenika i Odžaka ulivaju se u Moravu. Bezimeni potočić od potesa Krušaka, seče glavni put i utiče u novo sagrađenu kanalizacionu mrežu na početku naselja Trstenik II. Drugi bezimeni potočić koji sakuplja vodu od padavina sa severne strane Ćirinog Bresta i Kokinca teče kroz Beljike. Plavio je naselje pa ga često pročišćavaju. Njegovo korito produbljeno je i prošireno posle Prvog sv. rata. To su uradili zarobljenici austro–ugarske vojske. Ovaj potočić vodu odvodi prema Aerodromu i Moravi.

Pored pomenutih izvora, kod Crkve se nalazi Česma Svetinja. Godine 1934. izvršena je kaptaža izvora i tu podignuta lepa česma.  Česma postoji i u centru sela, koja je izgrađena pre Drugog svetskog rata. Voda je sprovedena sa izvorišta, iznad, y brdu udaljenosti 200–300 metara. Tu je u blizini izbetoniran i ograđen bazen za napajanje stoke. Meštani ga zovu “buban„. Buban, vir ili buk je stari naziv za zadubljen deo rečnog korita, obično je to na krivinama, zaokretanjima reka, gde matica reke jako udara i produbljuje korito samo u tom delu. Kroz atar sela prolazi Kanal za navodnjavanje, u dužini oko 2km, izgrađen je 1956. godine, a ne koristi se od 1970. godine.

Komunikacije.

Selo se nalazi na magistralnom putu i železnici Kruševac - Kraljevo. Od magistrale i “Prve petoletke„ odvaja se put koji vodi kroz selo sve do Lepenačkog potoka, a zatim niz potok do centra Odžaka. Ovaj put asfaltiran je 1973. godine, a sokak kroz Džamiće 2002. godine. Put od Babića familije ide za zaseok Beljike. Godine 2007. asfaltiran je od magistralnog puta kroz Beljike prema Groblju. Prosečen je put Čairi - Gornja Crnišava, koji je polazio od Lukića i Lepenačnog potoka preko Ravništa i Rogova do Gornje Crnišave. Izgradnjom naselja Trstenik II meštani su dobili još jedan asfaltiran put, koji sa magistrale ide pored naselja Trstenik II i u centar Čaira.

Školstvo i ostali podaci o selu.

Zabeleženo je da je u selu 1898. godine bilo pismeno 45 muškaraca i 6 žena. Pre otvaranja škole u selu deca su pohađala školu u Trsteniku. Škola je počela sa radom 1922. godine u privatnoj kući Božidara Markovića. Prvi učitelji bili su Persa Udovičić, Veljko Pavlović i Sava Petković. Škola je sagrađena 1924. godine. Godine 1990. škola je prestala sa radom, a deca iz Čaira nastavila su da pohađaju novosagrađenu školu “Sveti Sava„ u Trsteniku II.

Crkva u Čairima ima kraću prošlost.

Krajem 19. veka na svom kupljenom imanju u potesu Krušak Milan Jovanović sagradio je malu crkvu daščaru, posvećenu Sv. Petki. Tu je nađena ploča od kamena 1h0,5m na kojoj je zapisano 1880. godine da je tu svetinja. Godine 1967. sagrađena je zidana crkva. Projektant je bio Zoran Aćimović, arhitekta. Crkva je obnovljena i sanirane su naprsline, 2006. godine. Ime promenila je Petkovica, jer je u toku gradnje posvećena Jovanu Krstitelju.

Sportski život meštana vezivan je za Trstenik. Postoji jedan mali sportski teren kod Zapisa u selu. Sedemdesetih godina omladinci su jedan teren za mali fudbal formirali na potesu Kokinac. U zaseoku Beljici asfaltirano je košarkaško igralište.

Sada se omladina bavi sportom koristeći sportske terene Osnovne škole “Sveti Sava" u naselju Trstenik II.

Rukometni klub “Nikola Tesla“ registrovan je 14. 11. 1995. godine, odgovorno lice je Branislav Damnjanović.

Sportski klub odgajivača golubova “Vis„ registrovan 8. 05. 1992. godine, a odgovorno lice je Mišić Milivoje.

Selo svake godine organizuje tradicionalni memorijalni fudbalski turnir “Ivanović Zoran". '

U ataru Čaira izgrađeno je Strelište. Selo je dalo veliki broj kvalitetnih strelaca.

Meštani se verskim praznicima okupljaju na Zapisu–bogomoljištu i kod Crkve.

Selo slavi (bogomolja) Svetog Jovana Bogoslova, a zaseok Beljici Sv. Trojicu (ponedeljak),

Crkva slavi Sv. Jovana Krstitelja.

Zapisi sela su: prvi u centru sela, bogomoljište (drvo kruška). Zapis na Čairskom brdu, drvo hrast star je oko 500 godina. Zapis kod Crkve (drvo je kruška). Bio je i zapis ranije, tamo gde je sada fabrika Namenske proizvodnje.

Selo sahranjuje svoje umrle u tri groblja.

Struja je uvedena 1950. godine,

vodovod 1953, a ostatak sela 1979. godine. Kanalizacija je izgrađena, u prvoj fazi 1989-1991. godine, i drugoj fazi 2003. i2004. godine.

Priključak na telefonsku mrežu obezbeđen je 1983. godine.

Selo Čairi pripada Mesnoj zajednici Trstenik. U prošlosti, po pitanju vlasti, najviše je bilo povezano sa Gornjom Crnišavom i Osaonicom.

Poreklo stanovništva.

- Antići

Nepoznato je odakle su Antići doseljeni, ali se u popisima pojavljuje Anta Kovačević iz Meone, pa se može pretpostaviti da je predak. Iz popisa 1863. godine vidi se da ima tri kuće Antića, po upisivanju podataka od dva brata. Najstariji je Milisav, rođen 1816. god. Todor (1832), Triun (1849). U Prvom svetskom ratu austrougarske vlasti internirale su 1916. godine Spasoja Todorova, koji je imao 48 godina. Obren, sin Vasilija Antića, student, rođen 1918. godine, odmah na početku Drugog sv. Rata priključio se Vrnjačko–trsteničkom partizanskom odredu. Učestvovao u borbi protiv Nemaca na Popini 13. oktobra 1941. godine. Četnici su ga uhvatili i streljali u Riljcu novembra 1941. godine. Obren je prva žrtva bratoubilačkog rata. Bratislav, sin Radovanov, poseduje firmu “AM Hidraulik„ u Trsteniku. Radi od “1987. godine. Ima u stalnom radnom odnosu 12 ljudi. Firma se afirmisala i posluje sa poznatim firmama. Delatnost firme je proizvodnja i remont hidraulike.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Čairi 4, Beograd 1, Stanišinci 1, Australija 1.

- Batoćani

Celokupno bratstvo Batoćana dato je, najdetaljnije, pri obradi sela Lopaš. Po jedna grana familije je u Gornjem Ribniku i Odžacima. Ovde je data grana Miodraga Batoćanina, koji se doselio iz Lopaša.

Slava: Sv. Stevan.

Broj domova: Lopaš (brojna familija), Čairi 3, Vrba 1, Trstenik 2.

- Bežanovići

Bežanovići su poreklom iz Sinja, odakle su došli u Bijelo Polje (Crna Gora), celo pleme, potom su došli na Kosovo kod Leposavića - Markova reka. Od Leposavića (Markova reka) otišli su preko Kuršumlije u zaseok Čolići u Strmenici, a odatle se raseljavali kao Baraći, Markovići i Bežanovići. Veći broj Beljanovića odatle je otišao u Novo Selo. Ima u Metohiji selo Bežanovići. Od kojih su ovi Bežanovići nije poznato. Bežanović Marjan došao je iz Velike Vrbnice na imanje Ovčarević Stevana. Panta Marjanov poginuo je 1914. godine na Gučevu. Milivoje Branislavljev, u Osnovnoj školi “Živadin Apostolović" nosilac je Diplome “Vuk Karadžić“

Slava: Sv. Trifun i Velika Gospoina, slava Ovčarevića Sv. Dimitrije.

Broj domova: Čairi 1.

- Babići

Predak Babića Anđelko došaoje iz Ploče na konju i u korpi doneo najstarijeg sina. Inače, Babići vode poreklo iz Crne Gore. Nekada se prezivali Pljakići. Panta se naselio u Trstenik 1875. i preveo brata u Čaire. Među potomcima treba istaći Miluna Babića, rođenog 1939. godine. Završio je Poljoprivredni fakultet u Beogradu. Posle studija specijalizirao je deo prehrambene grane. Objavio je oko 20 stručnih radova. Osnovao firmu “Eterika„, koja proizvodi začine od voća. Postao je vrlo uspešan biznismen. Zapažen je kao dobrotvor za humanitarne akcije i u oblasti kulture. Kao predsednik Crkvenog odbora usmeravao je gradnju crkve u Čairima. Napisao je knjigu “Slike moga sela Čairi". Živi u Trsteniku. Anđelkov sin Babić odlikovan 1929. god. od Kralja Aleksandra, povodom rođenja princa Andreje, Ordenom Sv. Save V reda.

Slava: Sv. Trifun.

Broj domova: Čairi 5, Kruševac 1, Medveđa 1, Beograd 1, Poljna 1, SAD 1.

- Brđići

Brđići su došli iz Crne Gore. Prvi je zabeležen Ilija, rođen 1823. godine. Uroš je imao 16 dece. Za šest dana od kuge mu umrlo 7 dece. Uroševi sinovi bili su ugledni domaćini. Vasilije je posetio Hristov grob i dobio zvanje “Hadžija". Njegov brat Gmitar bio je poznat lovac i zidar. Zidao je Dragovu apoteku, Hotel “J adran„ i česmu kod crkve u Čairima.

Slava: Sv. Ilija.

Broj domova: Čairi 5, Trstenik 2, Vr. Banja 2.

- Dimitrijevići

Dimitrijevići su doseljeni iz Hercegovine. Ubeleženi su prvo kao Kljajići, kasnije kao Markovići, pa zatim kao Dimitrijevići. U familiji su najpoznatiji prof. dr Dragoljub, sin Miodragov, rođen u Čairima. Diplomirao je na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu na katedri vajarstva, atelje – skulptura u prostoru i arhitekturi. Od 1989. godine radi na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu; kao docent predavao je predmete: Crtanje, Modelovanje (na odseku Primenjeno vajarstvo). Redovan je profesor FPU. Od 2004. godine šef je Odseka za primenjeno vajarstvo, kao i prodekan 1998–2000. godine. Izlagao je u Trsteniku (dva puta), Beogradu, Dugom Selu (Zagreb), Vrnjačkoj Banji. Grupno je izlagao u 35 gradova. Učestvovao na 20 umetničkih kolonija. U zavičaju ima više umetničkih dela: Odžaci (1), Trstenik (8), Bela Voda (2), Milutovac (1). Miodrag, Dragoljubov sin, diplomirao je vajarstvo na fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Magistrirao je 2003. godine. Imao je niz izloženih objekata, a najviše u Republici Srpskoj. Ima veliki broj nagrada za idejna rešenja. Živi i radi u Beogradu.

Slava: Sv. Toma.

Broj domova: Čairi 5, Rataje 1, Trstenik 1, Beograd 1, Kraljevo 1.

- Ivanovići

Najverovatnije da je Ivanovićima isti predak sa Markovićima. Beleženi su nadimkom Crnogorac, a preci kažu da su došli iz Crne Gore. Beleženi su i kao Markovići i kao Dimitrijevići, po Dimitriju. Supruga Borisavljeva, Branka, zaklana je od četnika 1943. godine jer su posumnjali da je naklonjena Narodno–oslobodilačkom pokretu.

Slava: Sv. Aranđel.

Broj domova: Čairi 4. Pejovac 1.

- Lukići

Lukići su Doseljeni iz Županjevca (Gruža). Doselio se Vićentije (oko 1840), koji je imao Dosta dece. Lukić Zdravko, rođ. 1909. godine, završio je gimnaziju u Kruševcu. U Beogradu studirao francuski jezik. Uređivao međuratni časopis “'Zvezdu“ i “Bački glasnik“. Bio reditelj u pozorištu u Zaječaru i Kruševcu. Sarađivao u časopisima. Objavio novelu “Nevina grešnica“, 1930 god. Antonije, poginuo u ratu s Turcima 1878. godine na Samokovu. Aleksandar, sin Mirkov, poginuo u naselju Gornje Kolibe kod Bosanskog Broda, 16. aprila 1992. godine.

Slava: Sv. Aranđel.

Broj domova: Čairi 10, Novi Sad 1.

- Markovići

Markovići su doseljeni iz Crne Gore. Bili sa prezimenom Udovičići, sve do početka dvadesetog veka. Familija je doseljena na brdo, sada potes Kućišta pa su kasnije sišli na današnju lokaciju i zahvatili veliki kompleks livade-Čaira. Kasnije su tu napravljene zgrade i hale “Prve petoletke„ i Trgovinskog preduzeća “Zapadna Morava“. Svetolikov sin Miloš bio je kafedžija. Imao je kafanu u samom centru Trstenika. Miloš i Duško su braća po majci. Milošev sin Svetolik bio je stasit i zapažen sportista. Branio je za fudbalsku ekipu °“Trstenik“, a rukomet je igrao za RK “Prva petoletka“ i za više prvoligaških rukometnih ekipa. Slavko, Milošev sin, gotovo ceo životni vek proveo je u Zemljoradničkoj zadruzi “Sloga„ u Trsteniku. Jedno vreme bio je i direktor ove Zadruge, koja je pokrivala više od pola područja Opštine. Za rad je dobio dva velika priznanja: Orden rada sa srebrnom zvezdom i Medalju za hrabrost.

Slava: Sv. Arhanđel

Broj domova: Čairi 3, Beograd 1.

- Markovići (Beljici)

Markovići u Čaire (zaseok Beljici), doseljeni su iz Osaonice. Najverovatnije da su to Dobrićevi potomci. Dobra je u Osaonici zabeležen kao baštovan i kočijaš sa minimalno zemlje. Dobrić je rođen 1813. godine. Početak loze može se samo uslovno prihvatiti, kao što su podaci: Vasilije je imao sina Milana i Jovan Miloša, a analogno se zaključuje da je i Živko sin Vasilijev.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Čairi 2, SAD 3.

- Mandžukići

Mandžukići — Timotije i Stevan, doseljeni su iz Ploče (Župa). Dimitrije i Marko, doseljeni iz Crne Gore. Dimitrijev sin Milovan imao je užarsku radnju. Dušanova ćerka Milica lekar je u Trsteniku.

Slava: Sv. Nikola, Sv. Jovan. '

Broj domova: Čairi 3, Trstenik 5, SAD 1, Jagodina 1, Novi Sad 1, Medveđa, Kamenjača 1.

- Mijatovići

Možda su preci Mijatovića došli iz Stublice: Radoslav je poginuo u Nišu, u zatvoru Crveni Krst, pri probijanju ograde i pokušaju bekstva.

Slava: Sv. Trifun.

Broj domova: Čairi 1, Austrija 2.

- Miletići

Nedeljko Miletić, doseljen je iz Turske – Meona kod Niša. U arhivskoj građi pojavljivali se braća Sima (1820) i Nedeljko (rođ. 1917) sa decom. Potomci kažu da se, kasnije, predak Panta doselio iz Štulca (Vr. Banja). Sašina deca Đorđe i Andreja bave se sportom - karate. Đorđe ima dosta ostvarenih trofeja. Učestvovao je i na Evropskom takimčenju.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Čairi 1, Pejovac 1.

- Milenkovići

Predak Milenkovića Doselio se u Jasikovicu sa Kosmeta, sa prezimenom Bekrić. Neki su se u ovaj kraj doseljavali preko Budilovine, a neki preko Ribara. Prezimena su kasnije, prema precima, menjali u Vučković, Nikolić, Vukojičić, Milenković i Radivojević. Milan sin Ivkov imao je teško detinjstvo, od svoje pete godine služio je, a kasnije kao domaćin rabadžisao, vukao šljunak i nasipao put, vukao drva zapregom. Predak Milenkovića, Milan, sin Ivanov, došao je u Čaire, odnosno usinili ga Mijuško Mandžukić i Stojanka iz Čaira. Toma Milenković, sin Milanov, rođen je 12. 01. 1935. godine. Nižu gimnaziju završio u Trsteniku, Učiteljsku školu u Kragujevcu, zatim završio Grupu za istoriju na Filozofskom fakuletu u Beogradu. Doktorirao je 1972. godine tezom Socijalistička partija Jugoslavije od 1921–1929. godine. Kasnije je dobio titulu naučni savetnik. Radio je u Štavničkom srezu (Tutin) i u Institutu za Savremenu istoriju. Godine 1999. otišao je u penziju. Objavio je osam monografija, sedam tomova istorijske građe i oko 100 studija, rasprava, članaka i dr. Godine 2007. objavio je monografiju Trstenik i okolina u Prvom svetskom ratu 1914-1918. godine.

Dr Milica Milenković, supruga Tomina, rođena je 7. marta 1937. godine u Beršićima kod Gornjeg Milanovca. Gimnaziju završila u G. Milanovcu. Godine 1959. završila je Filozofski fakultet, Grupu za istoriju. Magistarski rad odbranila temom “Sindikalni pokret u Srbiji 1918-1920. godine". Doktorirala 1978. godine sa tezom “Sindikalni pokret u Srbiji, Makedoniji i na Kosovu i Metohiji 1921–1929. godine". Radila je u Institutu za noviju istoriju. Objavila je 5 monografija, jedan tom istorijske građe i više od 50 studija, članaka, prilogaNajviše je izučavala sindikalni  i radnički pokret i socijalnu politiku u Srbiji.

Slava: Sv. Nikola, Sv. Đorđe i Sv. Luka.

Broj domova Čairi1, Beograd1.

- Miljkovići

Predak Miljkovića Milosav doseljen je iz Bučja u Čaire. Inače, preci Miljkovića vode poreklo iz Bara, pa su preko Toplice preseljeni u Bučje. Predak, baba Višnja, koja je imala hajdučko ime Vuka, u Toplici je ubila Turčina visokog ranga, pa je sa familijom prebegla u Bučje. Milosavljev najpoznatiji potomak je Milutinova kći Kadivka. Miljković Stevanović Kadivka rođena je 1953. god. u Čairima (Trstenik). Gimnaziju završila u Vr. Banji, Medicinski fakultet u Nišu (1978). Stekla je zvanje primarijusa. Radi kao lekar u Zavodu za onkologiju u Nišu. Pisanjem se bavi od mladih školskih dana. Bavi se lečenjem pčelinjim proizvodima, prema naučnom izučavanju pčelinjih proizvoda. Izdala je Zbirku pesama “Bela božanstva" (Narodna biblioteka, Kruševac 1991), Grlice i druge priče; Publikaciju “Onkološka prevencija“, (Trstenik, 1998).

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Čairi 1, Bučje 5, Trstenik 2.

- Miljkovići drugi

Predak Miljkovića Doseljen je iz Toplice. U prvoj polovini 19. veka bilo je dosta predaka: Radojica sa sinovima Avramom (r. 1849) i Milanom (r. 1852), Mijajlo sa sinovima Maksimom (1857) i Antanasijem (1852), Pavle (r. 1814), Radivoje sa sinom Jovanom (1860) i unukom Isidorom 1883. godine. Lazar, sa sinom Miladinom, učestvovao je u Prvom sv. ratu 1914. godine. Petrov, Miladin, zaklan je od četnika 1943. godine. Petar je bio kmet sela.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Čairi 1, Trstenik 1, SAD 1.

- Novoselci

Kod Cetinja postoji naselje Novosel. Novoselci su 1821. godine popisani u Osaonici, a kasnije su preseljeni u Čaire, verovatno zbog mogućnosti zahvatanja većih kompleksa zemlje. Prvi se u Čairima pojavljuju: Milan (rođ. 1817), Dimitrije (1832) i Todor (1835). Novoselci su 1821. godine prisvojili i razdelili Avramovu i Gaza Pitinu baštinu. Novoselac Svetomir bio je poznat građevinac. Izveo je radove na česmi “'Kraljevac" u Gornjem Ribniku, godine 1928.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Čairi 5, Trstenik 1, Beograd.

- Nikolići

Predak Nikolića je iz Parčina (Župa). Nikola je doseljen u Donji Ribnik (Nikolići). Gaša u Selište (Gašići). Gavrilo u G. Crnišavu  (Gavrilovići). Predak Radoš iz D. Ribnika došao je u Čaire na miraz kod Rade Marković.

Slava: (?)

Broj domova: Čairi 2, Vr. Banja, Trstenik 2, Donji Ribnik 28, SAD 2, Donja Crnišava 2, Kikinda 1.

-Pantelići

Predak Pantelića, Jovanovića i Atanaskovića iz Riđevštice, Gašića i Antića iz Omašnice, ćatića iz Globodera, Sojkića iz Mačkovca i Đulakovića iz Velike Drenove došao je u Riđevšticu iz Pavlice kod Raške. Išli su skupa sa Arsenijem Čarnojevićem u Austriju, ali je tamo ostao samo jedan brat, a ostali su se vratili, razdelili se i raselili po obližnjim selima. Milen, poginuo u Prvom sv. ratu 1914. godine na Ceru. Petrov sin Milisav ima u Čairima registrovanu firmu od 1989. godine “Stolarska radnja Pantelić“, koja uspešno posluje.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Čairi 2, Riđevštica 5, Trstenik 5, Počekovina (Riđevci) 11, Beograd 1, Vršac 2, Čairi 2, Vr. Banja 1, Lopaš 2, Bučje 1, Aleksandrovac 1.

- Pavlovići

Nije poznato da li su Pavlovići doseljeni ili su starinci. Saznalo se za najstarijeg pretka, Spasoja, rođenog 1926. (?) godine. Iz ove familije najpoznatiji je Srbislav sin Strahinjin rođen 1938. godine. Završio je Ekonomski fakulet. Radio je u Poljoprivrednom kombinatu “Trstenik„ kao vodeći ekonomista. Bio je direktor Službe društvenog knjigovodstva u Trsteniku, kao i član Izvršnog saveta SO Trstenik.

Slava: Sv. Đorđe.

Broj domova: Čairi 2, SAD 1.

- Pešterci

Pešterci su doseljeni od Sjenice. Najstariji su zabeleženi braća Pantelija (rođ. 1793), Jovan (1813) i Jaćim (1813), ali nije se moglo utvrditi čiji je sin Stevan (r. 1837). Pri doseljenju nosili su prezime Birovljevići. Jovanov sin Jaćim preselio se iz Odžaka u Čaire. Jaćimov sin Živorad radi u “Prvoj petopeci“, a u jednom mandatu bio je i zamenik direktora. Milosavljev Radiša otvorio je prodavnicu boja i lakova “Spektar", radi od 1995. godine. Zapošljena 2 radnika. Saša Draganov, poseduje pržionicu kafe “Hof“. Zapošljava 2 radnika.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Čairi 6, Trstenik 1.

-Petrovići

Ne zna se da li su Petrovići doseljeni ili starinci. Nekada su im kuće bile u Krušaku. Svetislav, sin Atanasijev, poginuo je y Prvom sv. ratu. Ljubinkov sin Predrag bavi se umetničkim delatnostima, piše i slika. Naslikao je veći broj objekata u Čairima, kako bi iste spasao zaborava. Predak Andreja rođen je 1822. godine.

Slava: Sv. Petkovica.

Broj domova: Čairi 7.

- Pecići

Pecići poreklo vode iz Šestana (C. Gora), a y Čaire se doselili iz Jelakca (Kopaonik). Najstariji predak Gavrilo rođen je 1780. godine.

Slava: Sv. Arhanđel i Sv. Sava.

Broj domova: Čairi 7, Beograd 1, Kruševac 1, SAD 1, Australija 1

- Rakezići

Doseljena tri brata Rakezića - po jedan u Brezovicu, Čaire, i Novo Selo. Dimitrije je rođen 1926. godine. Radosav bio je u zarobljeništvu u Drugom sv. ratu, a po završetku rata ostao je u inostranstvu.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Beljici 2, Kruševac 1, Pančevo 1.

- Radonjići

Predak Radonja doseljen je iz Crne Gore. Njegovi sinovi su naseljeni i u Čukojevac i Vraneše. U Čairima porodicu je zasnovao Pavle, rođen 1821. godine. Božidar, kao zarobljenik od Nemaca 1941. godine, umro je u logoru Aušvic.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Čairi 1.

- Radosavljevići

Nepoznato je odakle su Radosavljevići doseljeni, sa Roglićima imaju istog pretka. Radosavljevići su Anđelkovi, a Roglići Janićijevi. Milunov sin Petar odselio se u Bogdanje, a Radosav, sin Radošev u Počekovinu. Miloradov sin Milan dugo je rabadžisao u Trsteniku. U starim dokumentima su Radisavljevići.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Čairi 3, Počekovina 1, Bogdanje.

- Roglići

Na današnju lokaciju Roglići su doseljeni sa potesa Kućišta. Ranije doseljeni od Novog Pazara, braća Anđelko i Janićije. Isti im je predak sa Radosavljevićima. Radosavljevići su Anđelkovi, a Roglići Janićijevi. Živojin, Đorđev sin, bavio se rabadžilukom, razvozio je robu sa Železničke stanice po Trsteniku.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Čairi 2, Svetozarsvo-Jagodina 3.

- Savići

Najverovatnije da su dva brata Savića - Sava se doselio u Čaire, a Mileta u Loboder. Došli su iz Hercegovine. Božidar Savić, sin Milutina, 1911. godine u Trsteniku osnovao Socijal demokratsku partiju i bio njen predsednik, inače bio je abadžija, a Dojčin Savić pekar iz Trstenika bio je blagajnik. Jedna ulica, odnosno kvart u Trsteniku nosi ime Božidara Boška Savića. Mileta Mika Savić bio je za vreme i dugo posle Drugog sv. rata šef Železničke stanice u Trsteniku. Posebno je zapažen njegov rad u Opštinskoj lovačkoj organizaciji u Trsteniku. Dragan je zapažen po rezultatima postignutim u streljaštvu. Savić Miloje bio je načelnik Ministarstva trgovine i industrije SHS. Bavio se pisanjem i poljoprivredom.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Čairi 5, Ravinje 1.

- Stanojčići

U Čaire Stanojčići su se doselili iz Osaonice, a njihovi preci se iz Ploče doselili u Osaonicu. Iz Ploče jedan brat doselio se u Osaonicu, drugi brat u Vrnjačku Banju (Ruđinčani), a potomci kažu da je jedan od braće otišao ili ostao u okolini Pirota (oni su Milići). U Čaire su doseljeni da bi zahvatili, deo turskih livadačaira. Stanojčić (Đorđa) Radoslav završio je pravni fakultet i u drugoj polovini dvadesetog veka obavljao je važne funkcije u Opštini i Srbiji. Bio je predsednik Skupštine opštine Trstenik, direktor Trgovinskog preduzeća “Zapadna Morava", sekretar Sekretarijata za privredu SO Trstenik, sekretar Sreskog komiteta SKS Kruševac, predsednik Regiona Saveza komunista Srbije Kraljevo i zamenik sekretara (ministra) unutrašnjih poslova Srbije. Ostao je u sećanju kao čovek koji je veoma uspešno obavljao funkcije, kao dobar saradnik i vrlo neposredan sa službenim osobljem i građanima.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Čairi 2.

- Džamići

Džamići su doseljeni iz Velike Vrbnice. Najstariji se pominju sinovi prvog doseljenog – Filip (rođen 1812) i Sima. Filip je imao bratanca Petra.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova Čairi 7, Beograc 1.

-Ćirići

Nepoznato je odakle su Ćirići doseljeni. Prvi se pominju braća Nikola (rođen oko 1825) i Filip (1836).

Slava: Sv. Simeon.

Broj domova: Čairi 1.

Doseljeni tokom HH veka

1. Šljivovac Života, iz Gornje Crnišave;
2. Aksentijević Dragoslav, iz Planinide; došao na miraz u domaćinsto Radonjić Stanka.
3. Mijajlović Miljko, iz Kamenjače, doseljen;
4. Miodragović Velisav, iz J asikovice, naselio se;
5. Malićanin Toma, iz J asikovice, u Stanojloviće;
6. Jović, iz Braljina, na miraz u domaćinstvo Litrić Zorana i ćerke Marije;
7. Miletić Zoran, iz Lopaša, u domaćinstvo Babić Milovana;
8. Ravilić Svetovid, naselio se iz Mitrovig Polja;
9. Ravilić Svetovid, naselio se iz Mitrovig Polja;
10. Simić Tihomir iz ljubostinjskog Prnjavora, došao na miraz u domaćinstvo Lukić Spasoja i ćerke mu Bogdane;
11. Rakić, doseljeni;
12. Šokorac Vlastimir, iz Male Sugubine, došao na miraz u domaćinstvo Todorović Spasoja;
13. Trošići, doseljeni iz Božurevca;
14. Sarići, predak došao na miraz iz Odžaka;
15. Trošić Voislav, iz Božurevca, došao na miraz u domaćinstvo Vukić Senije;
16. Vidaković Živko, iz Dublja, došao na miraz u domaćinstvo Miljković Miladina i ćerke mu Borke;
17. Stošić Goran, iz Milutovca, došao na miraz u domaćinstvo Marković i ćerke mu Gordane;
18. Ivanović Milovan, iz Rženice, doseljen;
19. Lazarević Radenko, iz J elakca, usvojen od Antić Đorđa;
20. Ružić Jovan, iz Kremne, došao na miraz u domaćinstvo Antić Miloja i ćerke mu Mare;
21. Erić Aleksandar, iz Pleša, došao na miraz u domaćinstvo Antić Ljubiše i ćerke mu Desanke;
22. Radosavljević Goran, iz Trstenika (otac Vukašin iz Rajinca), doseljen;
23. Avakumović (Radoja) Ljubiša, doseljen iz Makrešana;
24. Stanojević (Milana) Ljubiša, doseljen iz Podunavaca;
25. Stoisavljević (Proke) Dara, doseljena iz Kupireva (Hrvatska);
26. Šljivić (Čedomira) Radoslav, doseljen iz Globodera;
27. Jeremić (Pane) Milovan, doseljen iz Kamenjače;
28. Bićanin Janko iz Riđevštice, doseljen;
29. Savić Dragan, doseljen iz Donje Omašnice;
30. Aleksovski S. Dimitrije, doseljen;
31. Bzenić (Rajka) Radoš, doseljen iz Donje Crnišave;
32. Šindić Nićifor iz Lesenovca, došao na miraz u domaćinstvo Slavka Markovića;
33. Mijajlović Velibor, iz Stublice, na miraz u domaćinstvo Marković Milana i njegove usvojenice Ljubinke;
34. Mijajlović Ljubisav, iz Stublice, na miraz u domaćinstvo Marković Milana i njegove usvojenice Dušice;
35. Petrović Sava iz Trstenika, došao na miraz u domaćinstvo Rakezić Radoslava i ćerke mu Jovanke;
36. Rakezić Rade iz Brezovice, doseljen;
37. Đorđević Ljubnša, iz Trstenika, došao na miraz u domaćinstvo Sarić Ljubodraga i ćerke mu Rose;
38. Jevđić Radoje i Đorđe, iz Donje Crnišave, doseljeni;
39. Dunjići, doseljeni iz Ploče;
40. Miletić Zoran, iz Lobodera, došao na miraz.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Čairi (Trstenik) appeared first on Poreklo.