Poreklo stanovništva grada Trstenika, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj grada.

Trstenik je gradsko naselje i centar istoimene opštine. Nalazi se u zapadnom delu Kruševačke kotline, gde do njega dopiru poslednji ogranci planine Goča. Naselje leži na desnoj obali Zapadne Morave, na njenoj prvoj stenovitoj terasi, istočno od Trsteničke suteske. Od Kruševca je zapadno na 30km. Nalazi se na koordinatama 43° 30' s. g. š. i 21° 01, i. g. d.

Graniči se sa atarima sela: Bogdanje (sa istoka), Čairi (sa jugoistoka), Popina i Osaonica (sa zapada) i Grabovac i Prnjavor (sa severa). Svaki put pri donošenju urbanističkog plana Trstenik se širio na račun susednih naselja.

Atar Trstenika obuhvata sam grad i jedan pojas šume koji ide od “Prve petoletke" pa se prostire prema jugu do Prisoja, odnosno do vrha brda iznad Male Popine.

Postanak naselja i istorijat.

Trstenik je staro naselje,—ali krajem 18. i početkom 20. Veka izgubio je naziv naselja, jer se pored njega razvila varošica Osaonica, koja je bila administrativni i privredni centar. U prošlosti Trstenik se pominjao kao prelazni put preko reke Zapadne Morave, i u jednom periodu, kao mesto za izradu rečnih brodića.

Trstenik dobija na značaju tek posle Drugog srpskog ustanka, kada počinje pomeranje gradnje i širenje Osaonice na istok. Organizovano premešnjanje naselja Osaonice, (Stare Čaršije) počelo je Naredbom kneza Miloša 1832. godine, na današnju lokaciju Trstenika ili tadašnje livade trgovca Save Karamarkovića.

Čuva se uspomena na prošlost, kastel na brdu Stražba, gde je krajem 19. veka pronađena rimska bronzana maska. Postoje i imena potesa Muratovac, južno od pruge i Pojilo na Moravi, gde je doterivana stoka sa Muratovca da se tu napaja. Pišući o Trsteniku pisci o Trsteniku pogrešno su Trstenik i Veluće vezivali za Povelju kneza Lazara, da je Lazar tom Poveljom darivao ova sela manastiru Ravanici. Međutim to vreme nije postojalo selo Veluće (jer je formirano krajem sedamnaestog ili početkom 18. veka). Ali postojao je manastir; Crkva (manastir) beleži se kao manastir Prečiste (Bogorodice). Nju prilažu manastiru Pantelejmonu u Svetoj Gori sa selima Bučje, Mihajlova Jasikovica i Kruglica. U turskim popisima to je crkva koja se vezuje ili za Bučje ili za Krug ili Kruglicu. Zato se podsetimo da još u 19. veku pišući o crkvenim metosima, Milan Đ. Milićević u knjizi “Kneževina Srbija„ (Beograd, 1877) i G. Škrivanić “Ravaničko vlastelinstvo„  (Istorisjki časopis, Beograd), negirali su da se povelja odnosi na ovaj Trstenik na Zapadnoj Moravi, već na Trstenik u okolini Ravanice. Tu se  nalaze i sela Gornje i Donje Veluhe.

Kako je rečeno u samom Trsteniku nema pronađenih ostataka iz prošlosti. Jedino se zna da je današnja crkva sazidana na temeljima stare crkve, izgrađene 1842. godine.

Komunikacije.

Trstenik se nalazi na desnoj obali Zapadne Morave. Tu se od davnina obavljala veza i saobraćaj. Između oba mosta (bliže metalnom) bio je do kraja dvetnaestog veka drveni most. Pre tog mosta, tu, na tom prostoru, radila je skela. Povezivana je desna strana Zapadne Morave sa područjem Levač. Pontonski most postavljen je 1895. godine, a Metalni most na Moravi sagrađen je 1899. godine, srušen od naše vojske pri povlačenju 24. 12. 1915. godine; rekonstruisan je 1988. godine. Napravljen je od naplate ratne štete od Austro–Ugarske. Sudbinu rušenja doživeo je još jednom, od NATO alijanse 30. 04. 1999. godine. Posle rušenja napravljen je nov metalni most. Novi most, niže od starog, sagrađen je od betona i prihvatio je autobuski i teško tovarni saobraćaj.

Put Kruševac — Kraljevo prolazio je kroz centar Trstenika. Tako je varoš dobila u značaju. Sagrađene su i poprečne ulice, sve po regulacionom planu.

Godine 1877. grad je popločan turskom kaldrmom. Posle dosta godina centralna ulica kroz Trstenik, popločana je kockom, 1935. godine.

Trstenik je jedno vreme imao stalnu avionsku liniju

Trstenik - Beograd, koju je JAT otvorio 1971. godine, kada su poslovni ljudi brže i udobnije putovali i završavali posao u kraćem vremenskom roku.

Devedesetih godina prošlog veka rešeno je kojim ulicama će se obavljati autobuski saobraćaj, tako da je grad rasterećen autobuskog saobraćaja, odnosno on je dobio najšire ulice za pravce kretanja.

Položaj naselja Stari Trstenik.

Staro naselje Trstenik smešteno je duž puta koji prolazi kroz Trstenik ijednog broja ulica koje se granaju od njega. Posle Drugog svetskog rata izgrađena je Radnička kolonija, ali grad se širi od centra prema Železničkoj stanici. Trstenik se posle rata brzo razvijao. Sada grad čine osam celina: Centar, Obilić, Čajkino naselje, Trstenik 2, Novo naselje, Beljici 1, Beljici 2 i Blokovi (Boška Savića i Radoja Krstića).

Posle Drugog srpskog ustanka počelo je preseljavanje porodica iz Osaonice u Trstenik - Stare Čaršije, ali i naseljavanje iz drugih krajeva, najviše iz Levča. Trstenik naseljavaju trgovci, kafedžije i zanatlije.

Doseljavanje na novu lokaciju, na livade Save Karamarkovića, Trstenik je počeo sa malim brojem i domova i stanovništva, sa malobrojnim zadrugama (2,16 članova po porodici). Broj stanovnika počinje da se povećava od pedesetih godina HH veka, kada pošanje da se razvija privreda, posebno “Prva petoletka“. Posle 1990. godine, kada industrija ulazi y proizvodnu krizu, broj stanovnika se smanjuje. Najveći razvoj Trstenika postignut je u periodu 1980–1985. godine, tada je bio i najveći porast broja stanovnika.

Školstvo i ostali podaci o naselju.

Posle privrednog razvoja i povećanja standarda Trstenik je imao potrebe da svojim građanima približi i kulturne tekovine, tako da ima razvijene kulturne institucije i kulturne manifestacije republičkog značaja, ali tek u drugoj polovini 20. veka. Među prvim, evidentno je da je Osaonica imala školu 1813. godine. Trstenik je dobio školu posle formiranja naselja. U 1835. godine zabeleženo je da je škola bez učitelja, a 1838. godine, ima 20 učenika i učitelja Jovana Stepanovića. Dalje, 1864. godine otvorena je Ženska osnovna škola. Radnička škola Ženskog društva osnovana je 1906. godine. Godine 1923. godine osniva se Trgovačka zanatska škola, koja će 1935. godine promeniti naziv u Stručnu produžnu školu, a školske 1946/47. prerasta u

Stručnu školu za učenike u industriji i zanatstvu.

Pletarska škola otvorena je 1929. godine, a pre toga

Ženska zanatska škola počela je sa radom 1924. godine.

Građanska škola počela je sa radom 1934. godine, a zatim Državna građanska škola do avgusta 1945, potom Državna nepotpuna gimnazija.

Potpuna mešovita gimnazija i Vojna industrijska škola obrazovane su 1950. godine.

Dečje obdanište počelo sa radom 1951. godine.

Fabrički centar za obuku kadrova pri “Prvoj petoletci" počeo je sa radom 1956. godine. Po ukazanoj potrebi otvara se Majstorska škola, počela 1957. god., a iz istih potreba otvorena je Škola za VKV radnike, 1958. godine.

Godine 1959. firmira se Škola za stručno osposobljavanje KV radnika iz redova zapošljenih i Ekonomska škola. Tu su i Tehnička škola hidrauličkog smera i Školski centar u čiji sastav ulaze svi postojeći oblici obrazovanja kadrova u Fabrici.

Osnovna škola “Narodni heroj Čajka" počela sa radom 1960. godine, a od 1969. Osnovna škola “Miodrag Čajetinac Čajka" i poludnevni Gradski vrtić “Živadin Apostolović" i “Heroj Čajka".

Uporedo sa formiranjem škola osnovan je i Radnički  univerzitet “Prva petopetka" (1961), sa zadatkom prihvatanja, gajenja kulturnih i nekih obrazovnih vrednosti.

Škola za industrijske reglere i Škola za KV tehničke crtače osnovana je 1961. god., da bi svršeni polaznici radili na nekim tehničkim dokumentima.

Viša tehnička mašinska škola 1962. prerasla u Odeljenje prvog stepena studija Mašinskog fakulteta iz Beograda, otvorenog 1961. godine.

Radi stvaranja uslova za rad i učenje učenika i studenata otvoren je Dom učenika i studenata, 1964. godine.

Dečji vrtić, 1966. godine otvoren da bi zbrinuo decu zaposlenih roditelja.

Centar za vanredne studije na II stepenu Mašinskog fakulteta u Beogradu 1967. god. otvoren je zbog potreba za mašinskim dipl. inženjerima.

• Gimnazija klasičnog tipa radi od 1972. godine.
• Odsek za Više obrazovanje radnika u Višoj mašinskoj školi (1975).

– Visoka mašinsko tehnička škola 2007. godine prerasla iz Više mašinsko tehničke škole.

Otvaranje škola moralo se pratiti  i izgradnja školskog prostora.

- Godine 1965. izgrađena je škola “Živadin Apostolović",  dograđena 1971 (sala, biblioteka, đačka kuhinja).

- Zgrada za VTMŠ i Gimnaziju podignuta 1975. godine, a 1976. izgrađena je sala-amfiteatar sa 202 sedišta.

Grad Trstenik po popisu 2002. godine ima nepismenih 1,40%, muških 0,55% i ženskih 2,38%.

Razvojem školstva i porastom obrazovnih nivoa osnivaju se i institucije u kulturi:

- Godine 1867. otvorena je čitaonica, po savetu prof. Mate Karamarkovića.

– Trsteničko Pevačko društvo formiralo hor, horovođa Tanasije Milanović (1870. god.).

- Formiran Arhiv u sastavu Kruševca, 1972. godine.

- Pevačko društvo “Jug Bogdan" formirano 1928. godine.

- Pevačko društvo “Boško J ugović“ osnovano 1870. godine.

- Dom kulture izgrađen je 1977. godine.

Informisanje u gradu ima duge korene:

- Godine 1908. počeo je da izlazi list “Vredan zadrugar„ u Gornjoj Omašnici, urednik Stojan Antić.

- Godine 1935. počeo da izlazi nedeljni list “Narodna volja", urednik Sava J. Popović. Posle mesec dana prestao sa izlaženjem.

- Godine 1961. počeo Da izlazi list ““Informacije", a od 1964. godine štampan kao list “Petoletka„.

- Godine 1966. počeo je da izlazi list “Tribina".

- Od 1959. godine izlazi “Hidraulika„ (časopis Prve petoletke za stručna pitanja).

- Radio Trstenik počeo je da emituje program 1971. godine.

- Godine 1968. formirana Biblioteka “Prve petoletke".

- Godine 1995. formirana prva TV stanica, i 2005. godine i TV „Logos".

Sportska društva:

- 1894. godine u Trsteniku formirana streljačka družina.

- Prvi fudbal u Trstenik doneo je 1919. god. Miša Malićanac.

- 1938. godine formirano društvo “Jug Bogdan“.

- 1930. godine formirano Društvo “'Soko", osn. Boža Milanović i Sava Petković.

- 1945. godine formiran FK “Čajka".

- 1947. godine održan je prvi slet u Trsteniku.

- 1947. godine osnovana je streljačka družina, pred. Blaža Lazović.

– 1951. formiran FK “'Hajduk", pred. Zoran Veličković.

– 1951. godine osnovano DTV “Partizan".

- 1957. godine osnovan Odred izviđača “'Čajka".

- 1959. godine osnovan Boks klub “*Trstenik".

- 1958. godine osnovan RK “Prva petoletka“.

- 1963. u Trsteniku održan Aero–reli SR Srbije.

– 1964. godine formiran je odbojkaški klub “Prva petoletka„.

- 1979. godine u Trsteniku počinje da se igra tenis, org. Božidar Ristić.

- 1971. godine formiran je KK “Prva petopetka“ i uključen u takmičenja.

- 1970. godine pri OŠ “Miodrag Čajetinac Čajka“ izgrađena je sportska sala, a 1971. god. i u OŠ “Ž. Apostolović".

- Prva sportska hala u Trsteniku izgrađena je 1963. godine.

- Hala sportova sagrađena 1979. godine. Ima salu za zagrevanje, kuglanu i salu za takmičenja.

Ostale institucije:

- Centar za socijalni rad osnovan 1966. godine.

- Zavod za osiguranje osnovan 1961, sa radom počeo 1962. godine.

- Benzinska pumpa u Čairima, počela sa radom 1967. god.

-Toplana počela sa radom 1961/62. godine.

- Vodovod počeo sa radom 1951/52, izgradnjom jednog bunara, na lokaciji „Zvezdan".

- Akcijom Socijalističkog saveza završena osvetljene svih kuća i zaseoka 1979. godine.

- Turistička organizacija počela sa radom 2003. godine.

- Novo groblje formirano 1986. godine.

- Društveni dom završen 1960. godine.

- Izgrađen put do Aerodroma, 1974. godine.

- Prva sijalica zasvetlela u Mlinu Mirića, 1919. godine.

- Autobuska stanica izgrađena 1976. godine.

Trstenik je proglašen za grad 1949. godine. Sada pripada Rasinskom okrugu.

Zgrada y kojoj su smešteni organi Skupštine opštine napravljena je 1932. godine.

Zgrada katastra sagrađena kada i zgrada SO, a dograđena, renovirana i podignut sprat 2007. godine.

Trstenik je dobio sreski sud 1932. godine.

Nova sudska zgrada napravljena je 1961. godine.

Razvoj pošte u Trsteniku počinje razvojem društva i narastanjem potreba za komunikacijama.

Prva menzulana za potrebe pošte i zamenu konja osnovana je u Staroj Čaršiji, 1811. godine. Osnovao je Vojvoda karanovački Antonije Ristić.

U pošti formiran teleprinter 1962. godine.

Prvi lekar fizikus u Trsteniku bio je dr Jovan Džompo (1841-1842). "

Zdravstvo Trstešitka razvilo se intezivno posle Drugog sv. rata: povećan je broj lekara i broj zdravstvvenih zgrada. U Trsteniku je 1953. godine formiran Dom zdravlja, sa zadatkom da objedini sve službe na području Opštine. Dom zdravlja 1996. godine imao je 63 lekara, 52 specijalista, 16 stomatologa, 2 farmaceuta; sa višom školskom spremom je 30, sa srednjom 148 radnika.

Prva apoteka u Trsteniku otvorena je 1886. godine, vlasnik je bio Ljubomir Novaković. Sada ima četiri privatne apoteke.

Veterinarska služba počela je da se razvija u sklopu Zemljoradničke zadruge ““Sloga". Veterinarska ambulanta otvorena je u Grabovcu 1953. godine. Tu su počeli kao diplomirani veterinari: Aleksandar Milanović, Hranislav Nedeljković, Dragoslav Njubičić, Dragoljub Katić.

Pijačan dan u Trsteniku je subota.

Slava Trstenika - Trojice.

Vašari u Trsteniku: Mladenci, Sv. Jela i Sv. Toma. Vrlo su masovno posećeni. .

Meštani se sahranjuju u dva groblja: Staro, u naselju, i Novo, na periferiji, prema Beljicima.

Poreklo stanovništva.

Stare familije y Trsteniku

-Aćimovići

Nije poznato odakle su Aćimovići doseljeni. Prvi se pojavljuju Kovač Pavlović i Jaćim Pavlović. Prvi se imenuje kao Aćim i Jaćim. Pavlov, Branko, rođen 1883. godine, bio je učitelj. Lazarev sin Zoran završio je u Beogradu Građevinski fakultet, arhitekturu. Radio u IHP “Prva petoletka„ u Trsteniku. Bio je direktor Građevinskog preduzeća “Izgradnja“. Projektovao je crkve u Stopanji, Čairima, Omašnici, Stublu, Vrbi, Riđevštici, Konak u manastiru Rudenice.

Zoranov sin Nebojša završio je elektrotehnički fakultet. Magistrirao je temom: “Kinetika siperovanja realnih disperzija materijala“.

Stanislava, ćerka Radoslavljeva, po udaji Zdravković, rođ. 1938. god., završila je Fakultet fizičkog vaspitanja u Beogradu. Radila je kao profesor fizičkog vaspitanja u Ekonomskoj školi u Trsteniku i Učiteljskoj školi u Kruševcu. Magistrirala je 1978. godine na Medicinskom fakultetu u Skoplju temom: “Antropometrijske karakteristike i motoričke sposobnosti i njihova povezanost u dece 5. i 6. godine“. Od 1973. godine radi kao predavač u Pedagoškoj akademiji u Kruševcu. Nastavila je u Višoj školi za obrazovanje vaspitača, u zvanju višeg predavača za predmet Metodika fizičkog vaspitanja, do penzije 1997. godine.

Slava: (?)

Broj domova: Trstenik 1, Beograd 1.

- Vasiljevići

Predak Vasiljevića Blagoje došao je iz Oparića, kao trgovački pomoćnik kod Branka Brankovića. Postao je uspešan privrednik, pa je osnovao privatnu banku. Kao vlasnik banke učestvovao u finansiranju mnogih programa. Blagojev sin Đorđe bio je vrlo talentovan i poznat fudbaler. Za njega se interesovali mnogi klubovi, ali on nije bio zainteresovan da ide da igra za klubove većeg ranga od Trstenika. Đorđeva ćerka Vesna u mladosti se bavila atletikom. Završila je Medicinski fakultet. Specijalizirala internu medicinu. Radi kao lekar u Beogradu.

Slava: Sv. Stevan.

Broj domova: Trstenik 2, Beograd 1.

- Egerići

U Trstenik se doselio Dimitrijev sin Ilija, koji je bio poznat trgovac. Njegovi paraunuci su uspešni privrednici (Ivan i Ilija), drže kasapnicu i prodavnicu mesa u Trsteniku. Miodragov Petar vlasnik je štamparije u Trsteniku. Dobrosavljev Radomir bio je dugo direktor Trgovisnkog preduzeća “Zapadna Morava“ i uživao veliki ugled u Trsteniku. Radomirov sin Dragan završio je fakultet organizacionih nauka. Bio je pomoćnik direktora IHP “Prva petoletka„ a sada je u mandatu generalnog direktora “Prve petoletke„ u Trsteniku. Dr Miroslav, sin Rajkov, književnik je i književni kritičar. Radio je kao prof. na Univerzitetu u Novom Sadu. Miroslavljeva ćerka Vesna magistrirala je književnost. Izdala je oko 15 zbirki pesama.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Trstenik 11, Riđevštica 30, Počekovina 6, Pajsak 2, Veluće 3, Lopaš 3.

- Jankovići

Jankovići su se Doselili iz Crne Gore. Prezivali se, odnosno beležili su ih kao Crnoglavce i Janićijeviće. Od njih potiče i Boško, poznati trstenički trgovac u prvoj polovini 20. veka, koji je 1929. godine odlikovan kao ugledni građanin Trstneika Ordenom Sv. Save V reda. Bio je I poznati donator za mnoge objekte i akcije. Milorad je bio službenik SO Trstenik, šef Mesne kancelarije u Počekovini.

Slava: Sv. Aranđel.

Broj domova: Trstenik 1, Lopaš 1, Beograd 1.

- Katići

U Bogdanje Katići se doselili iz Crne Gore, a iz Bogdanja u Trstenik. Doselio se Stevan, trgovac, rođen 1808. godine. Steva i brat Gliša bili su trgovci stokom, koju su prodavali Pešti. Petar je bio u Vladi kralja Aleksandra Obrenovića, a Svetislav gradonačelnik Trstenika. U njegovom mandatu je elektrificiran Trstenik. U centru Trstenika sagrađena je kuća (1873. god.), koja i sada impozantno deluje – Katićeva kuća. Vladimirov sin Dragoljub, rođ. 1916. godine, završio je pravni fakultet. Bavio se novinarstvom od 1950. godine. Tokom Drugog sv. rata bio je u zarobljeništvu. Doktorirao je temom: “Društveno–političke osnove arapskog nacionalizma,. Kao novinar radio je u Politici, Radio Zagrebu i Radio Beogradu (bio je spoljnopolitički komentator). U Skupštini SFRJ bio je zadužen za informisanje.

Slava: Sv. Jovan i Sv. Toma.

Broj domova: Trstenik 4, Beograd 3, Niš 1, Bogdanje 10.

- Malićani

Postojbina Malićana je y Brvnici, u Gotovuši kod Pljevlje. Oni kažu da su doseljeni iz Hercegovine. Bili su Milićevići. OD njih su Arsići i Miodragovići iz Leskovice. U popisu iz 1837. stoji Milićević Radoslav i sinovi Milić i Mijajlo. Milun je biran za predsednika Radikalne stranke za Srez trstenički. On i sinovi Miloš i Milan poznati su trgovci. Miloš, kao školovan čovek, imao je značajnog uticaja za razvoj kulturnog života Trstenika. Doneo je prvi fudbal u Trstenik i uticao da ovaj sport zaživi u Trsteniku. Pred Drugi sv. rat bio je narodni poslanik. Streljan je od Nemaca na Banjici. Kažu da je pokušavao da oslobodi neke Trsteničane iz zatvora, pa su Nemci i njega zadržali u logoru. Milan je bio predsednik Opštine posle Prvog sv. rata. Inače, Malićani su poznati kao dobri privrednici. U Ribniku Živkov sin Zoran drži mali proizvodni program - Servis hidraulike. Poznati je donator u gradnji objekata od šireg značaja i za kulturne i sportske priredbe. Radomirovi sinovi Aleksandar i Milen drže više dobro organizovanih prodavnica “Kesten„ u Trsteniku.

Slava: Sv. Arhanđel Mihajlo, mala - Arhanđel Gavrilo.

Broj domova: Trstenik 5, Jasikovica 15, Čairi 2, Bučje 1, Okruglica 1.

- Milanovići

Preci Milanovića doselili se iz Zleginja u Božurevac, a jedan od predaka, Aksentije, u Trstenik. Aksentijev Božidar išao je u ratove kao borac, a iz Prvog sv. rata vratio se sa odlikovanjima i činom kapetana. Nosilac je više odlikovanja i dva Bela orla. Božidarev brat Aleksandar umro je na ostvru Vidu u Grčkoj. Božidar je bio zatvorenik u Drugom sv. ratu u Mathauzenu. Sačuvao je broj koji je nosio kao logoraš. Božidareva četiri sina završili su fakultete. Sin Branko radio je u “Prvoj petoletci" kao pravnik, a zatim kao advokat. Veoma cenjen od meštana. Ostao je u sećanju kao pošten i častan čovek. Aleksandar, kao doktor veterinar uživao je ugled i čoveka i stručnjaka. Aleksandrov sin Dragan završio je Medicinski fakultet u Beogradu. Doktor je medicinskih nauka. Bio je profesor Medicinskog fakulteta u Beogradu. Radio je u Dečjoj klinici u Beogradu. Sada je u Univerzitetskoj klinici “Kordis" Južni Vels. Objavio je veliki broj radova. Kao student, dobio je Oktobarsku nagradu grada Beograda. Aleksandrova i Zorkina kći Vesna Milivojević, devojačko Milanović, diplomirala je na Prirodno matematičkom fakultetu u Beogradu molekularnu biologiju. Bila je najbolji sudent fakulteta. Magistrirala iz oblasti modernog baleta. Radi na Univerzitetu „Sari" u Gilfordu u Engleskoj. Draganova kći Mina doktor je molekularne biologije. Brankove ćerke završile su fakultete, - Zorica Medicinski fakultet; doktorirala medicinske nauke. Ivana je diplomirani arhitekta. Radi u Londonu.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Trstenik 1, Vrnjačka Banja 1, Beograd 2, Australija 5, SAD 1.

- Miletići

U Trstenik se doselio Mileta Matković. Kasnije su potomci uzeli prezime Miletić, po Mileti. Isti predak sa Savićima iz Čaira (Mileta i Sava su braća). Miletići su stara trgovačka porodica koja je posedovala imanje, kafanu i prodavnicu. Miletin sin Vukadin rođen je 1829. godine, žena mu je bila Vukana. Miletin unuk Stevan bio je trgovac. Miletin praunuk Vukadin, Stevanov sin, rođen je 1909. godine, završio je prava i doktorirao u Parizu. Radio je u diplomatskoj službi u Moskvi, gde ga je zatekao rat 1941. godine. Kasnije je radio u Parizu, u agenciji “Frans presa“. Vukadinov sin Stevan profesor je univerziteta u Francuskoj. Nikola je završio francusKu književnost i radi u Parizu kao novinar, glavni urednik za Evropu i Ameriku. Veoma tečno govori srpski. Milorad je završio prava i sudijski ispit. Radio je, do penzionisanja, u Sudu u Trsteniku. On je čovek bogatog oca, kome je izvršena nacionalizacija, ali se radovao kada je njemu i ostalima rušena stara kuća, zato što se Trstenik modernizuje i izgrađuje. Zemlju je poklonio svojim nadničarima i napoličarima.

Slava: Cv. Nikola.

Broj domova: Trstenik 1, Pariz 2, Engleska 1.

- Milosavljevići

Predak Petar došao u Trstenik iz Riđevštice. Poreklo im je iz Crne Gore. U Riđevšticu su došli iz sela Grabovnica (Koznik, Župa). Dalje poreklo vode od Puniše iz Bosne, koji se u XV veku doselio na Cetinje, pod planinu Njegoš. Njihovo dalje poreklo je od Vojinovića iz Bosne. Kao prvi predak evidentiran je Mijajlović Nedeljko. Njegov sin je Milosav, rođen 1810. godine. Stojanov sin Dalibor, učestvovao u ratu na Kosovu i Metohiji i tamo ranjen 1999. godine.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Trstenik 3, Riđevštica 7, Kragujevac 1, Tobolac 1, Australija 1, Zagreb 1.

- Milosavljevići

Predak Milosavljevića doseljen je sa područja Župe. Prvi se pojavljuje Stojadin, rođen 1833. godine, po zanimanju ćurčija. Dušanov sin Milutin najveći deo radnog veka proveo je kao nastavnik istorije u osnovnim i srednjim školama u Trsteniku. Posebno je zapažen njegov rad u sportskim organizacijama - DPV ““Partizan", Društvu planinara i Društvu izviđača. Radomir Raša, sin Životijev, poznat je kao privatni preduzetnik.

Slava: Mitrov dan.

Broj domova: Trstenik 1, Beograd 1.

- Milosavljevići drugi

Predak familije Milosavljević je Došao od Raške. Njihovi rođaci smatraju da ova familija vodi poreklo od grčkih trgovaca – Cincara. Milosavljević Isidor bio je poznati vinski trgovac. Pripadao je komitskoj organizaciji. Za vreme Prvog svetskog rata, po izvršenoj okupaciji, on je iz Trstenika sa vojvodom Lunetom otišao u Grčku i pridružio se ratnicima–Soluncima.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: SAD 2.

- Milutinovići

Preci Milutinovića su poreklom iz Rožaja. Zbog porodičnih ubistava i sukoba sa turskim agom, morala su tri brata da napuste staro mesto boravka. Otišli su u Kragujevac, pa odatle u Trstenik. Jedan brat odlazi u Blace, pa na Rudnik kod Gornjeg Milanovca, a treći u Kosovsku Mitrovicu. Plašili su se osvete, pa su krili poreklo i mesto doseljenja. Stevan, koji se nastanio u Trsteniku, rekao je da je sa Kosova, pa ga pratio nadimak Kosovac. Od potomaka najpoznatiji je Bratislav, radio je u IHP “Prva petoletka„ na poslovima finansija. Bio je finansijski direktor fabrike, zatim i pomoćnik generalnog direktora za ekonomsko–finansijske poslove. Najduže je radio u Radnoj jedinici IHP “Prva petoletka„ - u "Ishrani“, kao njen direktor.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Trstenik 1, Kanada 1.

- Milutinovići (Ćurčići)

Predak im se doselio iz Kožetina kraj Aleksandrovca (Župa). Dušanov sin Dragomir završio je i specijalizirao stomatologiju. Dragomirov sin Dušan završio Poljoprivredni fakultet u Zemunu. Dušanov sin Miroslav završio je Stomatološki fakultet u Beogradu 1966. godine. Magistrirao temom: “Oralne dinije i piroze„ (1972), a doktorirao sa tezom “Biomehanička baza oralne fiziologije i patologije„ (1977), na Stomatološkom fakultetu u Beogradu. Radio je u Medicinskom centru u Novom Sadu kao predavač. Od 1973. vršilac je dužnosti, a od 1974. direktor tog centra. Radio je kao asistent, pa kao docent, a u zvanje vanrednog profesora preveden je 1989. godine. Pored nauke imao je vremena za politiku i za radne akcije, što mu je donelo i ugled i priznanja. Umro je 1992. godine u 54. godini života.

Slava: Joakim i Jana.

Broj domova: Trstenik 1, Zemun 1, Novi Sad 1.

- Mirići

Mirići su živeli na Kosovu, odakle im se predak doselio u Šumadiju, a posle dužeg traženja stalnog nastanjenja naselili se u Milutovac. Pri doseljenju nosili su prezime Udovičić. Kasnije su po Miri, ženi Nedeljkovoj, dobili prezime Mirić. Znači, Stevan i njegovi sinovi bili su Udovičići, a to je po selu Udovičić, odakle su doseljeni. Najpoznatiji je iz ove familije je Miloslav. On je bio trgovac i industrijalac u Trsteniku. Njegovo ime vezuje se za Mlin Mirića, lociran na Popinskoj reci pre ulivanja u Zapadnu Moravu. Pored mlina tu je bila locirana i strugara, ledara i valjara. Milosavljev brat Danilo bio je strasni lovac, pa je zajedno sa Katić Stanislavom osnovao Lovačko društvo, 1898. godine.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Trstenik 2, Beograd 6, Novi Sad 1, deo familije je u Milutovcu.

- Petrovići

Petrovići su poreklom iz Bogdanja. Prvi je u arhivskoj građi Mihajlo, koji je identifikovan zajedno sa potomcima. U tom ranom periodu javljaju se i drugi Petrovići, ali njihovi potomci nisu identifikovani i nisu povezani u rodoslov. Takvi su Miloje i Jevta. U familiji se mešaju prezimena Petrović i Perić, najverovatnije da je koren Petar (Petrovići), a kod koga je on bio Pera (Perići). Nekoliko njih su po Despotu – Despotovići. Mr Vasilije, sin Slavkov, živi u Trsteniku. Završio je gimnaziju. Studirao i magistrirao je arhitekturu. Ima smisla za slikarstvo. Vrlo malo je radio u društvenom sektoru. I ranije i sada radio je projektne poslove privatno. Projektovao je veliki broj zgrada. Za crkvu u Čairima uradio je projekat rekontrukcije. Uradio je projekte za spomenike: U Velikoj Drenovi kod Biblioteke, u Selištu, Lopašu, Riljcu i dr. Božidar, sin Hranislava, završio je gimnaziju, a zatim elektrotehnički fakultet. Ceo svoj životni vek proveo je u EPS–u Trstenik, najviše kao direktor. Ostaće u sećanju Trsteničana kao direktor koji je veoma uspešno vodio kolektiv, mobilisao ga da izgrađuje i uređuje objekat, zgradu EPS-a, da je učini prijatnim ambijentom za radnike i posetioce. Pomagao je mnoge kulturne manifestacije i akcije u raznim oblicima kulture. Okupio je veliki broj vajara i likovnih umetnika zavičajaca. Formirao je Legat umetničkih radova (oko 200 slika) i predao Biblioteci– Zavičajnom odeljenju u Trsteniku.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Trstenik 5, Bogdanje 7, Kanada 1, Brezovica 1, Grabovac 1.

- Popovići

Popovići su potomci Janićija, koji je došao iz Čajetine i bio pop u Gornjem Ribniku. Kasnije, od dva potomka formiraju se prezimena: od Mihajla - Mihajlovići, a od Petra su Popovići (po popu). U Trsteniku su Popovići preci učitelja Mihajla, ali po popisu iz 1863. on je bio paroh. Takođe, Sava je prota. Živojin je bio sudija, Milutin pravnik, Radivoje oficir. Poznatiji od Popovića, na širem području, je Srbislav (1912- 1985), koji je diplomirao na Medicinskom fakultetu u Beogradu 1936. godine. Posle Drugog sv. rata radio je na Medicinskom fakultetu u Beogradu, gde ostaje do odlaska u penziju. Doktorirao je medicinske nauke tezom “Metabolizam belančevina kod dijabetisa„. Dobitnik je Ordena rada sa srebrnim vencem.

Slava: Sv. Alempije.

Broj domova: Trstenik 1, Novi Sad 1, Sremska Mitrovica 1.

- Radosavljevići

Predak Radosavljevića Radosav doseljen je od Ivangrada. Pripadaju bratstvu Vasojevića. Radosavljev bratanac Radoje bio je sapundžija. Predak Radoje pri doseljenju je poneo sa sobom samo ikonu - Bogorodicu sa Isusom, koju i sada čuvaju. Živojin je bio pekar, a proizvodio je peciva, hleb, simite i ostale specijalitete. Radoje, sin Živanov, bio je matičar u SO u Trsteniku. Imao je vrlo lep i kitnjast rukopis. Ostavio je utisak odgovornog i revnosnog službenika. Đorđe je usinio Vasilija Petrovića.

Slava: Aleksandar Nevski.

Broj domova: Trstenik 2.

- Stojakovići

Poreklo Stojakovića je iz Male Drenove. Prvi se pominje Petronije. Radenko, Obrenov sin, bio je kafedžija. Sazidao je u Trsteniku vrlo savremen Hotel “Jadran“. Dragišin sin Branislav završio je Građevinski fakultet u Beogradu, a drugi sin Radenko magistrirao temom iz nuklearne fizike.

Slava: (?)

Broj domova: Mala Drenova 10, Beograd 2.

- Hinići

Predak Hinića Jovan doseljen je iz Bečlena (Srem). Tamo su bili Bojčići i pri doseljenju, takođe. Jovanovog sina Nikolu usinila je familija Hinić, pa je on uzeo njihovo prezime - Hinić. Nikola je bio opančar i tim zanatom se bavio vrlo uspešno, jer je imao više radnika. Bratislav je arhitekta u Beogradu.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Trstenik 4, Beograd 1.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, grad Trstenik (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva naselja Osaonica, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj naselja.

Osaonica je prigradsko naselje spojeno sa Trstenikom. Nalazi se jugozapadno od Trstenika, na visini (175-260m), razbijenoj terasi iznad desne aluvijalne ravni Zapadne Morave i njene pritoke Popinske reke, a između Stražbe (320m), Ćosovca (331m), Jagodinog brda (416m).  Atar Osaonice graniči se sa atarima naselja: Trstenik (sa istoka i jugoistoka), Popina (sa juga), Dublje i Štulac (sa zapada), Grabovac i Zapadna Morava (sa severa).

Tip naselja.

Naselje je poluzbijenog drumskog tipa. Osaonica se sastoji iz tri dela, koji nisu grubo odvojeni. Najveći deo je celina, a dva zaseoka su blago odvojena: zaseok  Stražba i naselje pored Starog puta, prema Popinskoj reci, (Cigansko naselje).

Postanak naselja, ime i istorijat.

Osaonica je staro naselje. Prvobitno naselje vezano je za kastel i srednjovekovni srpski grad - Stražbu, koji je kontrolisao prolaz na starom rimskom putu. Za vreme turske vladavine predstavljala je značajno naselje: prvo kao derbedžinsko naselje, zatim naselje za izradu brodića i naselje “mala palanka".

U jednom periodu naselje je postalo pogranično mesto između Austrije i Turske, kada je dobilo značaju geopolitičkom smislu. U Prvom srpskom ustanku ovo naselje imalo je privredni i strateški značaj. To je odlučilo da se Pavle Cukić, kao vojvoda župski, nastani u njemu.

Zabeleženo je da je naselje 1784. godine imalo: 43 turske kuće, 17 hrišćanskih kuća, 2 hana, jednu džamiju, 2 kafane i 2 pekare.

Ime naselja u prošlosti je menjano: Stražba, Brodska, Osaonica i Stara čaršija. Nekada su odvojeno vođena kao dva naselja, Osaonica i Stražba. Centar naselja bio je smešten na širem delu prostora, tamo gde se ukrštaju magistralni put Trstenik - Kraljevo i Osaonička reka. Ispod sadašnje Magistrale, na zaravni leve obale Osaoničke reke, nalazila se pijaca ovog naselja. Tu su meštani, pri obradi zemlje, nalazili po neki stari novčić i postavljenu tursku kaldrmu.

Na vrhu naselja Stražba, govorili su stari meštani, ako se jako udara pojavljuje se zvuk, kao da je ispod šupljina. Pretpostavlja se da je i tu bilo staro rimsko utvrđenje kao što je Jerinin grad na drugoj strani Zapadne Morave, ili bar neka osmatračka kula. Tako je kontrola prolaza kruševačkom kotlinom, ovde na sutesci, bilo potpuno pod nadzorom snaga koje su obavljale kontrolu prolaza.

Iz sačuvanih dokumenata vidimo da je u Osaonici 1784. godine bilo većinsko tursko stanovništvo. U vreme Hadži Prodanove bune 1814. godine svi Turci su napustili Osaonicu. Tada, zbog odmazde, spaljene su turske kuće i džamija. Iz vremena turske okupacije nema arheoloških tragova.

Osaonica kao čaršija imala je institucije koje nisu imala druga naselja: zanatske radnje, mehane, džamiju i sl. U Prvom srpskom ustanku dobila je Poštu (mezulanu) 1811. godine

Vode.

Osaonička reka ima, u gornjem toku, veći broj rečica i potočića koji potiču od izvora. Najpoznatiji je Hajdučki izvor. Jedan deo atara, ispod Stražbe, podvodan je pa se tu nisu sejale žitarice, već je taj deo bio pod livadama. Tu ima velike količine podzemnih voda na malim dubinama, pa se u jednom periodu osamdesetih godina 20. veka razmišljalo da Trstenik te vode koristi i dovede kao pijaću vodu.

Komunikacije.

Kroz Osaonicu prolazi magistrala Kruševac – Kraljevo i ona je veoma u upotrebi ovog sela, a ostali putevi, koji su zrakasto raspoređeni, idu samo do zaseoka i grupe kuća. Stari put, koji ide kroz Cigansko naselje, napušten je kao magistrala, jer dvaput prelazi preko pruge, pa sada služi kao ulica. Taj put je bio veoma prometan, privlačio je ljude da se ovde naseljavaju. U Osaonicu od Drugog srpskog ustanka bilo je doseljavanja ali i odseljavanja, najčešće u Trstenik. To je neprestano teklo do danas. Doseljavalo se iz Župe, sa Zlatibora, Goča, iz Crne Gore. Na magistrali ima, na pomenutim rečicama, tri ćuprije i četvrta na kraju atara, na Popinskoj reci.

Romi u naselju.

Posle Drugog svetskog rata veliko doseljavanje izvršeno je u Osaonicu, zbog zapošljavanja u “Prvoj petoleci„. Ovde je prisutno i veliko naseljavanje Roma. U romsko naselje blizu “Petoletke„ doseljavali su se Romi po rođačkoj liniji, najviše su dolazili zetovi sa porodicama. Na lokaciji na zapadnoj strani, pored Starog puta, doseljavaju se Romi iz različitih mesta. Ta dva naselja Roma veoma se međusobno razlikuju. Romi u naselju bliže “Prvoj petoleci„ bolje su se prilagodili sredini: ima dosta zapošljenih, bave se muzikom, osnivaju svoja društva i udruženja, bore se za svoj status u sredini gde žive. Oni su starosedelačko stanovništvo, decu svoju školuju.

Druga grupacija Roma, pored Starog puta, koristila je slobodan prostor i od 1960. godine imaju vrlo intezivno naseljavanje. Oni su pokretljiviji. Bavili su se izradom predmeta od drveta: vretena, pribor za jelo, karlice i korita. Poznati su kao “koritari„. Oni su masovno otišli na rad u inostranstvo. Njihova deca teže pristupaju pohađanju škole. Radom u inostranstvu obezbedili su sredstva i izgradili i uredili stambene zgrade.

Sve do 1956. godine postojao je slobodan, nenaseljen prostor između Magistralnog puta i brda, koje se odmah strmo diže. Taj prostor je bio podvodan i vlažan, ali zapošljeni u Trsteniku, najviše u “Prvoj petoletci" brzo su taj prostor naselili, izgradili kuće i formirali dosta mala i uzana dvorišta.

Pripadnici Roma, između dva sv. rata, bavili su se muzikom i kovačkim zanatom.

Školstvo i ostali podaci o naselju.

Osaonica je dobila školu 1813. godine. Ovde je škola radila dok konačno nije preseljena u Trstenik, jer je pre toga naseljen Trstenik kao varoš. Zabeleženo je da 1898. godine naselje ima 66 pismenih muškaraca i tri pismene žene, što je 20% od populacije.

Škola je ponovo otvorena u privatnoj kući Blagoja Vukadinovića, 1922. godine. Prvi učitelj bio je Borisav Đorđević.

Godine 1978. otvoren je Dečji vrtić.

Neposredna blizina Trstenika učinila je da sve institucije pređu u Trstenik pa su okupljanja po mnogim značajnim pitanjima obavljana u Trsteniku. Ali zbog specifiče strukture stanovništva, po nacionalnom i etničkom sastavu, jer ima 36 domova Roma, ovde su Romi vršili okupljanja u neke institucije.

Osnovali su, 1951. godine, KUD “Ivo Lola Ribar“ koje je okupljalo Rome, omogućavalo im je da iskazuju svoja umeća u muzici, igri i glumi. Duga je tradicija okupljanja Roma na ciganskim zabavama, sa dobrim programom, sa gostima iz cele Srbije.

Birali su i lepotice za određenu godinu.

Nadareni muzički Romi formirali su duvački orkestar i vrlo brzo savladali potreban repertoar, koji im je bio potreban za nastupe. Orkestar je 70—ih godina 20. veka bio pri Vatrogasnom savezu Trstenik, a finansirala ga KPZ Trstenik. Rukovodilac i dirigent je bio Dušan Petrović.

KUD “Ivo Lola Ribar“, tradicionalno, 14. oktobra svake godine, u čast dr Save Stanojevića, organizuje Turnir u malom fudbalu “Doktor Sava Stanojević". Učestvuju ekipe Roma iz cele Srbije.

Ostali deo omladine uključen je u kulturna i sportska društva u Trsteniku. Meštani su neka društva formirali i u Osaonici. Tako je SD "Osaonica" registrovano 8. 02. 1977. godine, SD “Stara čaršija" 12. 08. 1994. godine, a odgovorno lice je Sulejmanovski.

SK odgajivača golubova  „Ljuba Mikić Cukan“  registrovano je 31. 01. 1990. godine, a odgovorno lice je Ristić Dejan.

Iako je stanovništvo višenacionalnog sastava, po veri je pravoslavno. Postoje dva verska obeležja, Dva zapisa. Jedan se nalazi u Romskom naselju, a drugi u dvorištu škole.

Seoska slava (bogomolja) je Treća Trojica, a Romi slave još i 14. oktobar, kada su 1942. godine spašeni od odmazde Nemaca i Bugara.

Meštani sela sahranjuju se u dva groblja. Jedno je istočno prema Čairima (kod Strelišta), na Desnoj obali Ciganskog potoka. Drugo groblje je na strani brda Stražbe. U ovom groblju ima dosta grobnica i pokrivenih i ograđenih grobova. To su najčešće grobna mesta Roma “koritara„, koji su na privremenom radu u inostranstvu.

Naselje Osaonica, kao prigradsko naselje, sa zakašnjenjem je počelo da uživa blagodeti tehnoloških dostignuća. To je zbog sporog organizovanja meštana da vode neke zajedničke poslove oko gradnje u naselju. Zbog toga su električno osvetljenje dobili tek 1963. godine. Centralno vodosnabdevanje dobili 1987. g. sa izvorišta “Zvezdan„ i “Prnjavor„ a Delimičnu kanalizacionu mrežu tek 1997. godine. Telefonske veze naselje ima od 1998. godine.

Poreklo stanovništva.

-Veličkovići

Predak Veličkovića je sa Golije. Pre doseljenja u Osaonicu preci su im bili u selu Stanišinci. Nije se moglo utvrditi da li su Miladin, Pavle i Cvetko sinovi Stevanovi ili Jovanovi (Josip) ili, kako potomci kažu, Veličkovi. Ljubiša i Milosav su najpoznatiji u familiji. Ljubiša ima zlatarsku radnju, registrovanu 1993. godine. Sa članovima porodice proizvodi i prodaje nakite od zlata. U mlađim danima bavio se boksom. Milosav je rođen 1937. godine, završio Visoku industrijsko–pedagošku školu u Rijeci. Radio je u Rijeci u Brodograđevinskoj školi i u Školskom centru u Trsteniku. Bio je profesor Tehničkog školskog centra u Kruševcu, a od 1. septembra 1981. godine biran je u zvanje predavača u Pedagoškoj akademiji u Kruševcu za nastavni predmet Tehničko obrazovanje. Bio je direktor Tehničke škole u Kruševcu. Sada, kao penzioner, živi u Kruševcu.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Trstenik 2, Osaonica 2, Novo Selo 1, Kruševac 1, Obrenovac 1.

- Vuletići

Nije poznato odakle su doseljeni. Možda su i starosedeoci. Prvi je zabeležen Miloje, od koga se vodi porodično stablo. Mihajlov sin Vladan poginuo je u Prvom sv. ratu. Veliborov Vojkan, diplomirani je inženjer mašinstva. Sa bratom Nenadom formirao je firmu VSP „Metaloproizvodnja“, proizvodi pumpe i cilindre. Firma radi od 2001. godine. Proizvodnju organizuje u Medveđi. Ima oko 25 zapošljenih. Oko 99% proizvedenog izvozi u inostranstvo.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Osaonica 3, Kosovska Mitrovica 1.

- Karavilići

Karavilići su dosta rano naseljeni u Osaonici, jer ih ima u popisu 1822. godine. Doseljeni su iz okoline Aleksandrovca (Župa).

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Osaonica 2.

- Košutarci

Jedna je od najstarijih familija doseljenih u Osaonicu (zaseok Stražba). U Prvom sv. ratu poginula su dva Todorova sina: Periša i Ljubodrag. Milan Dušanov osvojio je treće mesto u Jugoslaviji u takmičenju metalaca Srbije.

Slava: Sv. Alempije Stolpnik.

Broj domova: Osaonica 2, Beograd 1.

- Ivanovići

Vrlo rano su ubeleženi u Osaonici, o čemu govori toponim Ivanovicki potok. Najstariji u arhivskoj građi i najpoznatiji od potomaka je Trifun. Trifun je beležen i sa prezimenom Jovanović. Ivanovići sebe smatraju starosedeocima Osaonice.

Slava: Sv. Petka.

Broj domova: Osaonica 3, Trstenik 3.

- Milićevići

Nije poznato odakle su doseljeni. Pojavljuju se sa prezimenom Košutarac. U arhivskoj građi prvi se sreću Ilija i sin Janićije (rođen 1842. god.) i Filip (rođ. 1785. god.) i sin mu Pavle, rođen oko 1830. godine. Predak Milićevića, Stojan, vratio je dug Manastiru Sv. Roman (12.500 groša), iznos koji je dao Turcima, da otkupi Stevana da ga ne nabiju na kolac kao njegovog oca i brata. Od poznatijih Milićevića je lekar primarijus Aleksandar Milićević. Životni radni vek proveo je u Trsteniku. Bio je direktor Doma zdravlja u Trsteniku i Medicinskog centra u Kruševcu. Poznat je i kao Društveni radnik. Radio je u humanitarnim organizacijama: Crvenom krstu i Odboru za dobrovoljno davanje krvi. Izučavao je i prikupljao građu o zdravstvu u Trsteniku. Napisao je knjigu o dr Savi Stanojeviću, koji je spasio trsteničke Rome od nemačke odmazde 1942. godine.

Slava: Sv. Petka. '

Broj domova: Trstenik 1, Osaonica 3, Beograd 2.

- Mikići

Nema sećanja da su doseljeni. Pojedinci smatraju Da su starosedelačka familija. Milanov sin Mile bio je atletičar dugoprugaš, koji je odmah posle Drugog sv. rata postizao vreme na dugim stazama bolje od legendarnog Mihalića. Mikići zahvataju lokaciju Osaonice, koja je najbliža Trsteniku i sada “Prvoj petoleci„.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Osaonica 4, Trstenik 1.

- Pravdići

Predak im je doseljen iz Hercegovine. Prvi je zabeležen Mileta, a njegov najstariji sin Nedeljko, rođen je 1817. godine. Mileta, Antanasijev sin, bio je predsednik Opštine. Vasilijev Milovan bio je pomoćnik načelnika za kadrove IHP “Prva petoletka“ u Trsteniku. Milan Veljkov završio je Vojnu akademiju, pre Drugog sv. rata. Ova familija zauzima jednu staru, povoljnu lokaciju u Osaonici koja se približila Trsteniku.

Slava: Sv. Nikola.

Broj domova: Osaonica 6, Trstenik 1, Beograd 1, Kraljevo 1, SAD 1.

- Pešići

Pešići su u Osaonici starosedeoci. Prvi koga smo mogli da smestimo u rodoslov je Milutin, rođen 1912. godine. Petrov sin Nikola uživao je glas dobrog zidara pekara za pečenje hleba.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj domova: Osaonica 3, Medveđa 1, Trstenik 1.

- Radosavljevići

Predak ove familije doseljen je od Ivangrada. Poreklo im je od bratstva Vasojevića.

Slava: Sv. Jovan.

Broj domova: Osaonica 3, Vr. Banja 3.

- Ristići, Pavlovići

Najstarija lokacija Ristića je u Gornjem Dubiču. Najstariji je Rista, po kome su Dobili porodično ime (prezime) njegovi potomci. Preci nisu sigurni čiji je bio Ljubisav. Jedan broj porodica nosi prezime Pavlović, po nekom pretku ili je to bilo staro prezime Ristića. Napomena: Nepoznato je da li je Ljubisav bio Milanov ili Aleksandrov sin. Najviše uspeha u nauci i politici imala su braća: Svetislav i Miloš. Svetislav Ristić (Medveđa, 1924), profesor, završio je Filozofski fakultet u Beogradu. Radio je kao profesor Gimnazije u Trsteniku, zatim u novinsko izdavačkim kućama: Prosveta, Sedma sila, Službeni list SFRJ, prošavši sva redakciska mesta, od korektora do glavnog urednika. Dugo je sarađivao u književnoj periodici. Autor je više dela: “Poezija bunta i otpora“, u koautorstvu, “Mit i umetnost", “Helenski svet„ i “Od nade do sna“. Miloš Pavlović (Medveđa) završio je pravni fakultet. Radio kao sekretar SO Velika Drenova, bio načelnik za opšte poslove SO Trstenik, predsednik SO Trstenik, direktor Osnovne banke Trstenik. Radio je, jedno vreme, u IHP “Prva petoletka" u Trsteniku, kao pomoćnik generalnog direktora za finansije. Stojan Ristić, bio je dugo direktor u Štamparskom preduzeću “Metalograf“. Miodrag Ristić (Osaonica), bio je kvalitetan sportista: igrao je rukomet i bio fudbalski golman. Vesna, Miloševa kći, završila je Prirodno matematički fakultet u Beogradu. Doktorirala je fizičko-hemijske nauke.

Slava: Sv. Lazar i Sv. Petka.

Broj domova: Osaonica 2, Trstenik 2, Medveđa 3, Beograd 10, Grabovac 2, G. Dubič 2.

 Familije Roma

Doseljenje pretka Roma u Osaonicu, po nekim procenama, izvršeno je pre oko 300 godina. Romi, po tradiciji, nisu se naseljavali već su lutali i obavljali zanimanja u pokretu, gde su se samo zadržavali izvesno vreme: duže ili kraće. Živeći u pokretu, najviše su se bavili kovačkim zanatom, ali su bili i zabavljači, muzičari, pevači, igrači, krotitelji životinja, akrobati, trgovci konjima; bavili se i magijom i gatanjem. U međusobnim kontaktima uvek su govorili svojim jezikom, verno čuvali svoje običaje, pa su vekovima zadržavali sve svoje karakteristike kulture.

Trstenički Romi pri doseljenju, prvo su se privremeno nastanili i zadržali baveći se kovačkim zanatom. U drugoj polovini 19. veka pojedinci od njih su se duže zadržavali u nekim susednim mestima, gde su popravljali poljoprivredne alate i radili druge kovačke poslove. Pre 1866. godine Romi nisu popisivani u redovnim državnim popisima i zato o njima nema dovoljno podataka. Po neki podatak dobijen je pri krštavanju dece Roma. Po tome ima podataka da ih je bilo u Trsteniku, Veluću, Tulešu, Lozni, Riljcu, Mijajlovcu, Medveđi i Stublici. U većini ovih mesta su kao sezonski kovači, a negde je naglašeno da su iz Osaonice (na primer u Medveđi Vujica, kada mu se rodio sin Ljubomir). Romi su u prošlosti birali svoga kneza i on je od Roma sakupljao porez i druge državne dažbine. Evidentirano je da je u porodicama trsteničkih Roma osamdesetih godina HH veka bar jedan član bio u radnom odnosu. Romi u naselju bliže Trsteniku, “muzičari„ kako ih nazivaju Trsteničani, sociološki posmatrano veoma su prilagođeni sredini: nema među njima netrpeljivosti i svađa, deca pohađaju školu, prihvataju dodeljene stanove u Trsteniku, na poslu su prihvaćeni dobro od radnika, supruge Roma korektno pomažu zapošljenim porodicama u sređivanju i čišćenju stanova. Ovi Romi uživaju ugled među svojim pripadnicima širom zemlje. Vujičić Milorad biran je za predstavnika Roma u mnogim institucijama. Vasić Miloš vodi ULR. Miroslav Mihajlović je pesnik Roma. Ćerka Miroslava Mihajlovića, Aleksandra, završila je Pozorišnu akademiju u Prištini i uspešna je y tumačenju uloga u pozorištu.

U Trsteniku je otvorena kancelarija Regionalnog udruženja Roma Srbije. Naselje Roma živi jednim skromnim urbanim životom, sa mnogo boljim standardom od Roma u drugim sredinama. Romi slave Đurđev dan. Svi Romi slave Petrove poklade. Zadržali su i svoju staru slavu Tetkica Bibija, zaštitnicu dece.

- Savići

Potiču od Save, koji se prvi sa bratom Mitrom nastanio u Trstenik, odnosno Osaonicu. Nemamo starije potomke Savine, a i dosta veliki broj, koji su nađeni u arhivskoj građi ne mogu da se uklope u porodično stablo, na primer: Savić Tanaska Dragutin rođ. 1877. godine, Savić Lazara Dragutin, Savić Lazara Pavle. Dva izvora za Svetozara imaju dva različita podatka, u jednom je sin ćorđa, u drugom Vujice. Stevan Savić – Čulja bio je kmet Roma.

- Vujičići

Vujičići su doseljeni iz Kruševca. Tradicionalno, preci im se bavili kovačkim zanatom. Najpoznatiji je Milorad. Rođen je 1935. godine u Vrbi. Završio je Industrijsku školu u Kraljevu. Najduže je radio u IHP “Prva petoletka", u pogonu “Remont i energetika“, na održavanju elektro mreže. Ceo svoj vek proveo je na emancipaciji Roma. Zapažen je njegov rad u organizovanju i programiranju rada  KUD “Ivo Lola Ribar", društva Roma, preko koga su vođene sve akcije Roma. Biran je za delegata Drugog sv. kongresa Roma, održanog u Ženevi 1978. godine. I na Svetskoj konferenciji o holokaustu u Vašingtonu 1998. godine bio je delegat Zajednice Roma Srbije, kao i delegat Petog kongresa Roma u Pragu, 2000. godine.

- Vujičići drugi

Vujičići su jedna od starijih familija u Osaonici. Pri sačinjavanju porodičnog stabla (rodoslova) stariji preci nisu mogli biti povezani za prvog, najstarijeg pretka, pa su odvojeno dati, i ako su poreklom od istog pretka.

- Mitrovići

Mitar se doselio sa bratom Savom. Nisu sačuvana imena starijih predaka Mitrovića. Potomci su mogli povezati rodoslov tek od pretka Vuja. U rodoslov se nisu mogli povezati Mihajlo sa sinovima Radisavom i Radom, a takođe i Boško i Nikola. Živorad Milunov završio je ekonomski fakultet. Drži banku, menjačnicu strane valute.

-Mihajlovići

Predak Mihajlovića doseljen je u Osaonicu iz Vrbe. Ova familija Dala je više poznatih ličnosti. Vujica je bio na zanatu u Kragujevcu i oslobođen je streljanja, koje je masovno izvedeno 21. oktobra 1941. godine, zato što je rekao da je kovač, a oslobođeni su majstori ređih zanimanja. Bio je i delegat u više političkih organa.  Vujičin sin Miroslav, rođen je u Vrbi 1952. godine. Miroslav je umetnik amater, poznat pesnik Roma. On je poetski, prozni i dramski pisac. Bavi se likovnom kritikom i prevodilaštvom. Još kao učenik sarađivao je u lokalnim listovima. U pesničkoj zbirci “Ašunero„ pesme su uporedo date na romskom i srpskom jeziku. Posebno se istakao u širenju pismenosti i svog maternjeg jezika.

- Vasići

Doseljeni su iz Podunavaca. Najpoznatiji, Miloš Vasić, likovni umetnik, rođen je u Trsteniku 1950. godine. U slikanju mu je najbliža tehnika grafika. Samostalno je izlagao 20 puta, grupno preko 80 puta. Inicijator je mnogih akcija u oblasti umetnosti. Predsednik je Likovnog udruženja Roma Srbije i jedan od osnivača KLIS–a (Klub likovnih stvaralaca) u Trsteniku. Ilustrovao je oko 30 knjiga i grafički uređivao list “Dečje Novine„ iz Beograda. Miloš je vlasnik Galerije “Art-šop“ u Trsteniku.

Romi zanatlije – linguri

Zapadno od Osaonice, sa jedne i druge strane napuštene Stare magistrale, koja je imala dva prelaza, nalazi se novoformiran zaseok koji su naselili Romi, uglavnom od 1960. godine. Meštani su doseljeni iz sela sa podnožja J astrepca. Sada manje ili nikako, ali u prošlosti se bavili proizvodnjom alatki za prediva, pletenjem korpi i izradom korita. Meštani ih zovu “koritari„, kako bi ih razlikovali od Roma drugog naselja. Manje su se prilagodili sredini, možda i zbog stalnih poslova u kojima su angažovani. Oni su masovno otišli na privremeni rad u inostranstvo. Izgradili su lepe kuće i u velikom broju izgradili i uredili dosta skupe grobnice u osaoničkom groblju, zapadno od naselja. Nisu uključeni u privredu Trstenika. Za školovanje svoje dece ne poklanjaju dovoljno pažnje. Najstarije naseljeni su Kostići.

Iz Vitanovca su doseljeni:

-Kostići (30), Obradovići (4 porodice), Đorđevići (7), Jovanovići (2), Cvetanovići (2), Vasići (2), Stanojevići (5), Anđelkovići (1).

Iz Naupara:

-Marinkovići (6), Todorovići (4), Janići (2), Jovići (2).

Iz Sezemče:

-Mikulovići (7), Radosavljevići (1), Kominovići ( 1).

U prošlosti su vrlo teško živeli. Stalno su radili ili nosili i nudili kupcima svoje proizvode. I u takvim životnim uslovima života, znali su da pomažu drugima. U Drugom sv. ratu bili su stalni pomagači i obezbeđivači hranom Jastrebački partizanski odred, koji je bio smešten na Jastrepcu.

Doseljeni u ovo naselje su:

1. Stankovići, doseljeni iz Kožetina (stari naziv za Aleksandrovac Župski),
2. Jovanovići, doseljeni iz mesta Veliki Do. Doseljena su braća Života i Miloš. Života (Mita) imao je sinove Radomira, Petra i Božidara. Miloš je imao sina Milana, Petar Dejana, Božidar sina Acu.
3. Đorđevići, doseljeni iz Velike Plane. Janko i Darinka imali su sina Božidara.
4. Orlović Todor, doseljen je iz Poljne. Njegovi sinovi su Radomir (pastorak) i Velibor.
5. Petrovići – doseljeni iz Paraćina,
6. Živkovići – doseljeni iz Kraljeva.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Osaonica (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Popina, opština Trstenik – Rasinski okrug. Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj i tip sela.

Popina se nalazi jugozapadno od Trstenika, na udaljenosti od 10km. Seosko je naselje razbijenog (drumskog) tipa. Naselje je smešteno u erozivnom proširenju doline Popinske reke, na nadmorskoj visini 195-290m, na padinama Gavranice (362m), J agodinog brega (405M) i G radca (449m). Selo ima dve celine: Popinu i Malu Popinu.

Atar sela je veličine 724ha i graniči se sa atarima sela: Osaonica, Trstenik i Čairi (sa istoka), Brezovica sa juga i Dublje (sa zapada i severa). Simbol sela predstavlja vodenički kamen, zbog ranije dominantne izrade vodeničkog kamenja.

Postanak sela.

Selo je staro srednjevekovno naselje. Godine 1718. Navedeno je da nema domova, “selo bez stanovništva. Poznato je da je selo imalo domove na većoj nadmorskoj visini, čak i na J agodinom bregu. Bilo je i više domova u Maloj Popini. Sada se sve više naseljavaju pored glavnog puta i pored Popinske reke.

Starine u selu.

Ima očuvanih ostataka hrama (Porta) na mestu sadašnjeg seoskog zapisa. Na brdu Gradac ima ostataka rimskog utvrđenja. Smatra se da je bilo sa manjom posadom koja je kontrolisala put uz Popinsku reku prema Župi. Ispred utvrđenja je izvor “Crvena„. Meštani veruju da je tu bila i crkva. U ostacima utvrđenja pronađena je tepsija Dukata. Pri prolasku, krava je nagazila ploču i kada se ista iskrivila pokazali se dukati.

Meštani kažu da je 1960. godine neki Turčin po nekoj mapi i skici tražio te dukate. Žuta strana prema Rogovima (513m) ima stubove i alke na njima. Meštani veruju da su to alke gde su vezivani čamci.

Zemlje i šume.

Atar sela podeljen je na potese. Potesi i bregovi u ataru su sledeći: Iričanka je ravan deo ispod sela između puta i Popinske reke. Tu jedan broj domaćinstava gaji povrće, ali ima i njiva sa drugim kulturama. Kamenica je potes dosta raznovrstan po konfiguraciji i prisutnim uzgajanim kulturama. Obuhvata dolinu reke Kamenice, obradive površine, bašte, voćnjake, šume. Stojkovina je potes od Trstenika prema Rogovima, najvišem vrhu u tom delu. Sada su šume, ali su ranije to bili vinogradi. Glavica je obrasla šumom, ali ima i pašnjaka. Mala Popina je potes između Rogova i Gradca. Ima tu naseljenih porodica, a širi prostor čine livade sa sočnim pašnjacima. Tu je deo koji se zove Staro Selo. Jor je potes koji je nekada obilovao šljivacima i pašnjacima, a sada je najvećim delom pod šumom. Gradac (393m), vrh koji se strmo diže od Popinske reke. To je nekada bilo utvrđenje sa posadom koja je kontrolisala prolaz dolinom Popinske reke. Jagodine Brdo je nekada bilo naseljeno. Sada je obraslo šumom.

Vode.

Popinska reka protiče sredinom sela. Vodu ima preko cele godine. Ranije su na njoj bile vodenice i jedna valjara sukna, Kroz zaseok Mala Popina teče Đakovački potočić, čiji je izvor ispod brega Rogovi. To je desna pritoka Popine. U ataru ima više izvora. To su izvori odakle počinju mali potočići. Meštani najradije pričaju o izvoru “Crvena„ koji se nalazi na istočnoj strani Graca. Posada utvrđenja odatle se snabdevala vodom. Meštani veruju da je tu bila crkva na u vodu stavljaju metalne novčiće. Snabdevanje meštana vodom je iz gravitacionih vodovoda.

Komunikacije.

Kroz Popinu prolazi put koji se od magistrale iznad mosta na Popinskoj reci odvaja i prati rečni tok prema selu Leskovici, a usput se odvaja jedan krak za Dublje i Stublicu. Iz centra sela jedan put odvaja se za zaseok Đakoviće. Meštani imaju stalnu autobusku liniju za Trstenik. Glavni put je asfaltiran. Prema Brezovici je asfaltiran 1977. godine. Ovaj put, koji preko Popine, Brezovice i Leskovice vodi za Župu, a zatim za Prokuplje proglašen je 1927. godine za Oblasni put. Na Kamenjačkoj reci napravljen je most 1928. godine, koji je i sada u upotrebi.

Zanimanje stanovništva.

Meštani imaju mali prostor za bavljenje ratarstvom, pa se bave voćarstvom i zanatstvom. Najveći broj meštana bavio se tesanjem i obradom kamena: obrada sokle za zidanje podruma i temelja kuća, izrada korita, santrča za bunare, izrada nadgrobnih spomenika, vodeničkog kamenja i sl. Nije poznato od kada se bave ovim zanatima, klesanjem kamena, ali je Vujica Pajević 1885. god. ubeležen i pored imena stoji “kamenorezac".

Rabadžije iz okolnih sela volujskim kolima prevozili su proizvode popinskih kamenorezaca na udaljene prostore Jugoslavije.

Sada pored pomenutih poslova ovim kamenom ukrašavaju česme, ograde, fasade i slično.

Samo se poneko bavio drugim zanatima — Čomagić Stanojlo bio je opančar, Stojaković Mihajlo i Nikola, kovači.

Školstvo.

U selu je dugo vladala nepismenost. Zabeleženo je da 1898. godine zna da čita i piše 14 muškaraca i 1 žena. Do otvaranja škole u Popini deca su išla u Dublje, a još ranije u Trstenik.

Škola u Popini počela je sa radom školske 1939/40. godine, a prvi učitelj bila je Zdravka J aćimović iz Zaušja (Bileća). Škola je počela sa radom u privatnoj kući Rajka Pajevića, a 1947/48. godine u kući je Radoslava Krstića. Zatim je škola prešla u kuću Radoja Krstića, pa u njegovu kamenorezačku radionicu. ·

Useljenje u novu školu svečano je obavljeno 29. novembra 1964. godine. Škola je dobila ime “Radoje Krstić". U dvorištu škole 1983. god. postavljena je skulptura od kamena. Autor je Adžić Božidar, profesor. Gromada kamena izbušena sa više strana, simbolizuje patnju, povrede, ožiljke, koje je neprijatelj nanosio našim ljudima. A oni trpe i opstaju, a ožiljke nose na sebi i u sebi. Osmogodišnja škola počela je sa radom 1963. godine.

Ostali podaci o selu.

Posle Drugog svetskog rata mladi počinju da se interesuju za sport, ali omladina sela počela je da se bavi organizovanije sportom kada je asfaltiran sportski poligon pri školi i kada je napravljeno fudbalsko igralište.

Sportsko društvo “Popinski borci" registrovano je 18. 01. 1979. godine, a ponovo registrovano 27. 05. 1985. godine, odgovorno lice Milan Radmanovac.

Zdravstvena ambulanta otvorena je 1978. godine i opslužuje i Dublje, Brezovicu i Stublicu.

Za potrebe više sela otvorena je i Veterinarska ambulanta, ali nije dugo radila.

Selo ima više kulturno istorijskih spomenika.

Spomenik pored Popinske reke i puta Trstenik - Vr. Banja je skromna mermerna piramida borcima Kraljevačkog partizanskog odreda palim 15. oktobra 1941. godine u borbi protiv Nemaca. Tu je branjen prilaz Kraljevu, gde je izgubilo živote 42 mladića, a to je skoro cela Vrnjačko–trstenička četa.

Bista Radoja Krstića postavljena je u dvorištu Osnovne škole “Radoje Krstić". Bistu je uradio 1973. godine Dušan Ćirić, nastavnik iz Trstenika.

Spomenik Popinskoj borbi posvećeno je još jedno obeležje podignuto na mestu gde su bili položaji rodoljuba, nazvano Spomen park (6,8ha). Objekat je otvoren 1981. godine. Projektant je bio Bogdan Bogdanović, prof. arhitekture iz Beograda. Simbolika Spomenika: okrugli otvori podsećaju na cevi oružja, a piramidalni oblik srednjeg dela simbolizuje nišan puške pomoću koga su usmeravani kuršumn i nanošeni gubici neprijatelju. Prostor je bio uređen za skupove i manifestacije. Staze su korišćene za moto trke, čemu su bile prilagođene, sada izrovane i neupotebljive.

Selo slavi Spasov dan. Okupljanje se vrši u centru sela.

Selo nema crkvu. Pripada parohiji brezovačkoj .

Meštani se sahranjuju u dva groblja. Gotovo je u centru sela, a drugo u zaseoku Mala Popina.

Poreklo stanovništva.

-Babići

Ista familija sa Babićima iz Brezovice, samo kasnije (posle 1862) doseljeni iz Župe (Rogavčina).

Slava: Sv. Trifun.

Broj porodica: Popina 5, Novo Selo 1.

- Vasiljevići

Najverovatnije poreklom iz Crne Gore. Meštani ih nazivaju Piperi. Prvi su Stevan (rođen 1830) sa sinovima: Radivoje, Milorad, Živko, Vladislav; zatim Milenko sa sinovima Vojislavom i Borivojem. Zbog nedostatka dokumentacije nije se moglo utvrditi u kom je srodstvu Milenko sa Stevanom (brat ili sin).

Slava: Sv. Nikola.

Broj porodica: Popina 6.

- Grozdanići

Prvi se pominje Pavle (rođen 1837).

Slava: Sv. Đorđe.

Broj porodica: Popina 1, Zemun 1.

-Đukići

Predak im Doseljen iz Ploče. Nepoznato je ime doseljenog pretka, ali se zna da je imao sinove Jovana i Vučka.

Broj porodica: Popina 12, Vr. Banja 3, Trstenik 1.

Slava: Alimpije Stolpnik i Đurđevdan.

-Đakovići

Nepoznato je odakle su se doselili. Poreklom su od Fatića, Plav (Gusinje). Pri doseljenju menjali su porodična imena u Jankoviće, Nikoliće, a posle 1863. godine ponovo se svi vraćaju na Đakoviće. Poznati su kamenoresci braća: Dušan, Miloje i Miljojko. Milan je otišao na miraz u Brzeće, a Sreten u Odžake. Živadinov sin Stevan u jednom mandatu obavljao je funkciju podpredsednika SO Trstenik. Nije se moglo iz arhivske građe utvrditi u kakvim je rodbinskim odnosima Sofronije (sin Vojislav, rođen 1885) sa ostalima u familiji.

Slava: Mitrovdan i Jeremijindan.

Broj porodica: Popina 9, Trstenik 3, Vr. Banja 2, Odžaci 2, Beljici 1.

- Jankovići

Nepoznato je odakle su doseljeni. Pojavljuju se tri porodice Jankovića. Janićije (r. 1816), sin Josip i unuk Nikola i sin Gligorije. Braća Jankovići - Nikolići: Petar, Aleksije (i sin Jovan), Jevrem (i sin Bogoljub) i Todosije. Stojković Janko i sinovi Nićifor i Petar; od njih ima potomstva.

Slava: Sv. Toma.

Broj porodica: Popina 2, SAD 1, Trstenik 2.

- Krnjinci

Doseljeni od Peći (Kosovo), selo Krnjina. Nastanjeni u Maloj Popini, ali i na Jagodinom Brdu (koje je dobilo ime po baba J agodi). Pominju se među prvima, ali nisu mogli da se uklope u rodoslov familije: Miloš, Stevan, Antonije. Popisom 1863. godine nisu obuhvaćene sve porodice Krnjinaca. Nikola Krnjinac je radio nadgrobne spomenike. Živan Lukin, u periodu od 1983-1985, držao je farmu bikova u turnusu od 120 grla. Jedno vreme Držao diskont piva Pivare Bečej. Živanov sin Dragan radi u finansijskoj službi Opštine Trstenik, kao načelnik službe. Slavko, sin Aleksandra, poznat je sportista-fudbaler.

Slava: Sv. Arhanđel i Velika G ospoina.

Broj porodica: Popina 6, Vr. Banja 3, Trstenik 1.

- Krstići

Došli iz Krive Reke. Prvi se pominje Jaćimović Krsta (rođ. 1816). Kamenorezačkim zanatom bavili se Radoje Milosavljev i Radoslavljevi sinovi Ljubinko i Miloš. Miloš i Njubinko (braća) radnju registrovanu u Kraljevu drže od 1949. godine. Sada kamenorezačku radnju “Granit plus“ drži u Kraljevu. Krstić Gordan, od 1997. godine. Istaknuto mesto u ovoj familiji ima Krstić Radoje (rođen 1894. god.). Pre Drugog svetskog rata imao je samostalnu kamenorezačku radu sa više upošljenih radnika. Kao vrlo mlad počeo je da se bavi politikom. Tri puta uzastopce biran je za predsednika dubljanske opštine. Po dolasku Nemaca 1941. Godine Radoje pristupa pokretu otpora. Drži patriotske govore po mnogim mestima. Rasinski partizanski pokret izabrao ga za zamenika komandanta, ali ga ostavlja na terenu. Nekoliko puta je hapšen, ali i puštan iz pritvora. Bio je izabran za većnika AVNOJ–a, a kada je trebalo da krene na zasedanje u kući je uhvaćen od četnika i potom nađen na 2 kilometra prema Goču zaklan 6. novembra 1942. godine. Njegovo ime nosi škola u Popini i jedna ulica u Trsteniku. Spomen bista postavljena mu je u dvorištu škole. Jovanov Ljubiša bio je u jednom mandatu predsednik Omladinske organizacije Opštine Trstenik.

Slava: Sv. Nikola.

Broj porodica: Popina 2, Trstenik 1, V. Banja 1, Ribnica 1.

- Miljojkovići

Nepoznato odakle su doseljeni. Prvi se pominju braća: Mijajlo (rođ. 1828), Nikola i Petar. Zatim i Filip, a nepouzdano je da je njihov brat. Vukašin je pravio spomenje od peščara.

Slava: Sv Đorđe  Alempije (velika), Sv. Ilija, Sv. Nikola, Đurđevdan.

Broj porodica: Popina.

- Pajevići

Doseljen predak je iz Jošaničke Banje. Pajevićima je postojbina selo Cuce pored Cetinja. Vujica je ubeležen 1885. godine kao zanatlija kamenorezac. Njegov sin Radomir bavio se istim zanatom. Miljkov Radomir je profesor u Vrnjačkoj Banji. U arhivskoj građi pojavljuje se i Vukosav i sin Dragoljub, ali se nije pronašla rodbina.

Slava: Sv. Jovan.

Broj porodica: Popina 3.

- Radmanovci

Predak im doseljen iz Brusa, selo Radmanovo. Prvi predak imao je tri sina. U arhivi smo pronašli samo Radivoja, a za druga dva samo njihove sinove. Radivoje je rođen 1813. godine. Glišini sinovi Dragutin I Božidar nestali su u ratu.

Slava: Sv. Sava i Sv. Simeon.

Broj porodica: Popina 3, Trstenik 2, Štulac 1, Vrnjci 1.

- Risimići

Risima, majka Jovanova, došla je iz Crne Gore i dovela Jovana. Miladinov sin Vukoman poginuo je u Prvom svetskom ratu. U popisu 1863. pojavljuju se Jovan Čeperković i sin Miladin.

Slava: Alempije Stolpnik i Đurđev dan.

Broj porodica: Popina 4, Ruđinci 1.

- Stefanovići

Doseljeni iz Crne Gore. Pripadaju bratstvu Vasojevića. Prezivali se Vasići, a negde Vasiljevići, pa su po Stefanu uzeli porodično ime Stefanovići. Zabeleženo je da je Milan umro 1842. godine, a u kakvim je rodbinskim odnosima bio sa Radenkom i Stevanom nije se moglo utvrditi. Radenko, koji je bio Stevanove starosti, imao je sina Agatona, dalje se gubi trag.

Slava: Sv. Luka.

Broj porodica: Popina 2, Vr. Banja 4.

- Čomagići

Doselio im se predak iz Jošaničke Banje, zaseok Čomage. Stanojlo Milošev bio je opančar. Miljojko se prezivao i Kovandžić (pčelar).

Slava: Sv. Arhanđel Mihajlo.

Broj porodica: Popina 5, Brezovica 1, Vrnjci 1.

- Čolići

Predak im se doselio iz Čolinog Polja (Mitrovo Polje) iz Župe. Stojadinovi sinovi Stevan i Stanojlo i Njubodragov Mihajlo poginuli su u Prvom sv. ratu. Ljubomir je učestvovao u Srpsko-turskom ratu 1877/78. god. i ranjen je na Samokovu kod Kuršumlije 1878. godine.

Slava: Sv. Arhanđel.

Broj porodica: Popina 5, Trstenik 3, Dublje 1, Ribnik l, Kruševac 1, Beograd 1, Brezovica 2.

Doseljeni y XX veku u Popinu

1. Palić Bogomira Tomislav, iz G. Crnišave;
2. Pešterac Radoš, iz Odžaka, došao na miraz u domaćinstvo Krnjinac Jagode;
3. Petrašinović Vučko, iz Dublja, usinjen od Krnjinac Krste;
4. Pecić Radojica, Doseljen iz Dublja;
5. Milosavljević Milorad, došao u domaćinstvo Vasiljević Jovanke;
6. Ivanović Trajko, iz Dublja, došao na miraz u domaćinstvo Vukić Hege;
7. Miodragović Novak, iz Brezovice, u familiju Radmanovac;
8. Lakić Radojica, iz Velike Drenove, usinio ga Marković Živadin;
9. Trifunović Milan, došao iz Stublice.

IZVOR: Prema knjizi Momčila R. Todosijevića „Podgočka naselja trsteničkog kraja“, izdanje Beograd 2008. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Popina (Trstenik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bistrica, opština Petrovac na Mlavi – Braničevski okrug. Prema knjizi "Mlava, Homolje, Zvižd" (Naselja - Poreklo Stanovništva - edicija Koreni). Priredio saradnik Porekla Zlatan Stević

The post Poreklo prezimena, Bistrica (Petrovac na Mlavi) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Šetonje, opština Petrovac na Mlavi – Braničevski okrug. Prema knjizi „Mlava, Homolje, Zvižd“ (Naselja – Poreklo Stanovništva – edicija Koreni). Priredio saradnik Porekla, Zlatan Stević

The post Poreklo prezimena, Šetonje (Petrovac na Mlavi) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Brasaljce, opština Gnjilane  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je u dolinama rečica i potoka s leve strane Brasaljske Reke, od Glame do Kalja ja.

Vode.

Vodu za piće dobija iz česama, izvora, a i iz bunara, koje ima svaka kuća.

Zemlje i šume.

Topografski  nazivi za njive: Barica, Ribnik, Prasišta, Bilača, Bukva, Šašivar; za šumu: Kulin, Staro Poneš.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. Deli se u 5 mahala: Meir, Glama, Maala Džamies (Džamijska Mahala), Đosovit i Odžovit. U nekim mahalama kuće nisu grupisane.

Starine u selu.

Kod Odžovit Mahale je „Kaljaja“, grad u ruševinama. Od porušenih crkava jedna je u Barici, a druga na mestu Šašivar.

Poreklo stanovništva.

Sada u selu žive samo Arbanasi. Kažu da im preci nisu zatekli selo. Međutim DŽvrgići u Kremenati su iseljeni iz ovog sela pre 120 godina. Arbanasi su najpre (pre oko 180 godina) naselili na mestu Bosotince, severno od sela Kuretnšta, pa se uskoro preselili na sadašnja mesta, koja su bila pod lugom.

Rodovi:

-Suljić (17 k.), Kurtić (24 k.), od fisa Tsača, bratstva Žernjana: doseljeni iz Severne Albanije pre 180 godina. Za njima su iz istog fisa i bratstva doseljeni po pozivu:

-Mujić (38 k.), Rovinac (6 k.), Kapsamun (5 k.), Pekić (14 k.) i Rućovit (25 k.). U islam su prešli po doseljenju,  ali su zadugo bili kriptokatolici, neki čak i do 1910. god. Sa poslednjim rodovima se doselio i rod:

-Gobeljar (5 k.). od fisa Krasnića.

Arbanaški muhadžirski rodovi, doseljeni 1878 god:

-Bučmet (4 k.), iz Bučumeta (Jablanica) n:

-Konjuvna (2 k.), iz Konjuve (Jablanica); oba roda su od fisa Tsača.

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Brasaljce (Gnjilane) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Straža, opština Gnjilane  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je na brdima i njihovim stranama između stražačke Glame i Dugog Dola.

Vode.

Vodu za piće dobija iz izvora i česama. Bunara ima tri.

Zemlje i šume.

Topografski su nazivi za njive: Vračevac, Kosmata, Kućište, Skoruša, Široki Laz, Leska; za šume Carev Zabeja,  Korija i  Manastir.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. Deli se u pet mahala čiji su nazivi po rodovima koji u njima žive. Udaljenja između mahala su oko 1 km. Kuće u mahalama su grupisane.

Starine i postanak sela.

Na mestu „Manastir“ nalazi se porušena crkva sv. Nikole.

Po predanju selo je staro, ali je za nekog „bozgunluka" (bune) uništeno i stanovništvo se razbeglo. Posle se vratila tri brati i podigli tri kuće na sredini današnjeg sela, u dolini Stražačke Reke. Po namnoženju kuća počele su se stvarati mahale po brdima.

Poreklo stanovništva.

Kada su pre 170 godina došli doseljenici iz Sirinića selo je imalo oko 12 kuća. Sada u selu žive samo Srbi.

Rodovi:

-Ridarci (15 k.), Padinci (24 k.), Petroci i Devanovci (7 k.). Svi slave sv. Nikolu i svi su starinci.

-Sirinićani (1 k., ranije slavili sv. Jovana, pa docnije primili sv. Nikolu kao i ostali rodovi u selu).  Doseljeni su iz Sirinića pre 150 godina.

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Straža (Gnjilane) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Zebince, opština Novo Brdo  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je na obema stranama Zebinačke Reke (docnije Krive Reke) na mestima Dolina, Slatina i Đurine Padine.

Vode.

Vodu za piće se dobija iz izvora i česme.

Zemlje i šume.

Topografski su nazivi za njive: Carev Zabeja, Kojilovica, Vuča Rupa, Kurtino Polje; za šumu: Carev Zabeja, Vuča Rupa n Manuta.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. Deli se u 5 mahala: Gornju (na zapadu), Donju (na istoku), Dolinu (na severu), Slatinu (još severnije) i Đurine Padine (na sredini sela). Udaljenja između mahala su 200–500 m. Kuće u mahalama su grupisane.

Poreklo stanovništva.

Kada su pre 200 godina došli najstariji doseljenici, u selu je živeo rod Popovi, koji se docnije zatro. Selo je docnije raslo doseljavanjem i priraštajem. Sada u selu žive samo Srbi.

Rodovi:

-Bugari ili Korčini (17 k., sv. Petka); doseljeni pre 200 godina iz Prilepa da izbegnu krvnu osvetu, jer su ubili spahiju. Bugarima su prozvani ovde zato što su „zamićalnna jezik“, govorili malo drukčije no stanovništvo Krive Reke. Po prezimenu Korčnni kao da su daljom starinom iz okoline Korče.

-Stojanovci (3 k., Đurđic), nepoznatog porekla.

-Svilanovci (1 k, sv. Đorđe Alimpije); doseljeni iz Prilepnice (Gornja Morava) pre 140 godina.

-Došljani (2 k, sv. Nikola); doseljeni iz Božovca pre 120 god.

-Đurčići (1 k, sv. Nikola); doseljeni iz Tirinca pre 120 g.

-Dudić (1 k, sv. Nikola); preseljeni pre 70 godina iz Božovca.

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Zebince (Novo Brdo) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Manišince, opština Novo Brdo  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je u gornjim delovima dolina Manišinačkog i Korčinog Potoka, desnih pritoka Krive Reke.

Vode.

Vodu za piće dobijaju iz kladenaca n česama.

Zemlje i šume.

Topografski su nazivi za njive: Radiljevica, Goli Deja, Klakarac: za šumu: Osoje, Seča, Radiljevica, Selište.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. Deli se u dve mahale: Manišince i Korčinu Mahalu. Udaljenje između mahala je oko 500 m. Kuće u mahalama su grupisane.

Starine u selu.

Na mestu Selište ima tragova od nekog starog naselja. Tu se poznaju i temelji neke crkve ili kakve znatnije zgrade.

U Selištu je jak izvor zvani Grčki Kladenac. Kažu da mu je ime došlo po Grcima, koji su nekada živeli i Slatini (Zebince), a koji su vodu za piće dobijali sa ovog izvora.

Poreklo stanovništva.

Najstariji doseljenici sadašnjeg stanovništva su zatekli selo pri doseljavanju. To staro stanovništvo se docnije zatrlo i iselilo se.

Rodovi:

-Korčini (9 k., sv. Petka). Jedan su rod sa Bugarima ili Korčinima u Zebincu, te im je i starina ista. Iz Zebinca su preseljeni uskoro po doseljenju.

-Paunkovci (4.k., sv. Petka), deljenici Korčinih

-Atanaskovci (3 k., sv. Arhanđeo); preseljeni iz istoimenog roda u Izvoru pre 140 godina.

-Mešinci (1 k., sv. Nikola); preseljeni iz Mešine pre 70 godina.

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Manišince (Novo Brdo) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Prekovce, opština Novo Brdo  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je po kosama u dolini Krive Reke.

Vode.

Vodu za piće dobija iz kladenaca i bunara.

Zemlje i šume.

Topografski su nazivi za njive i šumu: Jaranovac, Lisičak, Kurtino Polje, Krunica, Čuka i Staro Prekovce.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. Deli se u tri mahale: Malenovačku, Crnovsku i Tirinačku. Nazivi mahala su po najjačim rodovima u njima. Udaljenja između mahala su oko 1 km. Kuće u mahalama su grupisane.

Postanak sela.

Selo je najpre bilo na mestu Staro Prekovce. Sadašnje mahale su postale premeštanjem kuća iz starog sela još od pre 200 godina i novijim doseljavanjem. Najstarija od sadašnjih mahala je Crnovska Mahala, na severnoj strani sela.

Poreklo stanovništva.

U selu žive Srbi i Arbanasi.

Srpski rodovi:

-Crnovci (7 k., Đurđic), su starinci.

-Malenovci (6 k., Mitrovdan), su nepoznatog porekla.

-Tirinčani (9 k., sv. Jovan Krstitelj); preseljeni iz Tirinca zbog bolje zemlje.

-Došljaci (2 k., sv. Nikola); preseljeni iz Paralova, od roda Mečkara, pre 70 godina, kao čifčije. Dalja starina kao kod roda Mečkara u Paralovu.

-Došljaci drugi (2 k., sv. Nikola); doseljeni pre 70 godina kao čifčije iz Stanišora (Gornja Morava).

-Gogići (1 k., sv. Arhanđeo); starinom su iz Vidine (mahala u Marevcu), odakle su pre 140 godina izbegli u Labljane (Kosovo); u Prekovce prebegli od kačaka pre 70 godina.

-Mutavdžići (2 k., sv. Nikola); doseljeni zbog zuluma iz Dragovca (Kosovo) pre 50 godina.

-Čuljkovci (1k., sv. Nikola); preseljeni iz Bostana od. roda Čuljkovci 1917 godine zbog bolje—zemlje. Dalja starina kao kol Čuljkovaca u Bostanu.

Arbanaški muhadžirski redovi:

-Slišan (3 k,). od fisa Beriša, doseljeni kao muhadžiri 1878 iz Slnšana (Jablanica).

-Beja (2 k.), od fisa Krasnića; preseljeni s muhadžirima 1878 godine iz Modre Glave (Marevce), iako je njihovo selo ostalo u Turskoj.

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Prekovce (Novo Brdo) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Izvor, opština Novo Brdo  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je na jugoistočnom podnožju planine Koziice, po kosama u proširenju doline Krive Reke. Većim delom je na desnoj strani doline.

Vode.

Vodu za piće dobija iz izvora i bunara.

Zemlje i šume.

Topografski su nazivi za njive i šumu: Svračak, Ramiište, Podsvračak, Tanki Zabeja, Gosalina, Šumati Rid i Rosulja.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. Deli se u 5 mahala: Svračak, Tanki Zabeja, Izvor ili Stari Izvor, Šumati Rid, i Antanaskovu Mahalu. Samo poslednja nosi naziv po rodu koji u njoj živi. Udaljenja između mahala su oko 1 km. Kuće u mahalama su grupisane.

Postanak sela.

Selo je staro. Postoji predanje da je u Izvoru živeo neki vrlo bogat katolik, po imenu Jovan. Pričaju da se usudio da u turskog cara zatraži kćer i da mu je ovaj dao. Ali kad je car došao Jovanu u „pravne“, kći mu kaže da joj je muž hrišćanin. Car povede kćer u goste, ali je više ne vrati. Jovan zato zarati sa carem, par ga savlada i zapali mu konake. Od vatre se iz Jovanovih konaka zlato lilo kao voda. U Izvoru ima još Srba starinaca.

Poreklo stanovništva.

U mahali Svračak žive rodovi:

-Ivini ili Svračani (12 k., sv. Nikola i sv. Arhanđeo). Ova druga slava im je kao zavetina zbog pronađenog izgubljenog deteta. Starinom su iz okoline Vlasotinaca. Pre 170 godina su doseljeni u Vidinu (Marevce), potom uskoro prešli u Vlase, pa u Izvor.

-Marinkovi (3 k., sv. Nikola); preseljeni iz Paralova pre 70 god.

-Đerekarci (3 k) su fisa Beriša, arbanaški muhadžirski rod; doseljeni iz Đerekara (Jablanica).

-Krivača (2 k.), arbanaški muhadžirski rod, od fisa Beriša, doseljen iz Krivače (Jablanica).

-Propaštica (3 k.), arbanaški muhadžirski rod od fisa Krasnića, iz Propaštiie (Lab). Sva su tri roda doseljena 1878 godine.

U mahali Tanki Zabeja:

-Đorđijanci (2 k., sv. Nikola), su starinci.

-Mitrovci (7 k.. sv. Jovan Krstitelj); doseljeni pre 120 godina iz Virova (Marevce). Tri kuće od ovih žive u mahali Izvor.

-Mirkovići (1 k., Mitrovdan); preseljeni pre 45 godina iz Bostana, od roda Ristića. Dalja starina kao kod Ristića u Bostanu.

U mahali Izvor:

-Maksimovići (1 k., sv. Jovan Krstitelj); doseljeni pre 100 godina iz Bostana, od roda Martinovi. Dalja starina kao kod Martinovih y Bostanu.

-Perići (3 k., Vavedenje); doseljeni iz Desivojca pre 150 godina.

-Mirkovci (6 k., sv. Nikola); preseljeni iz Paralova pre 70 godina.

-Stevanovci (2 k., Mitrovdan), nepoznatog porekla.

U mahali Šumati Rid:

-Perovići (3 i., sv. Jovan Krstitelj); preseljeni iz Bostana pre 80 godina.

-Kukutići (3 k., sv. Nikola); doseljeni iz Gumišta (G. Morava) pre 110 godina.

-Kopiljaci (4 k., sv. Petka); preseljeni iz Dragolisice (Marevce) pre 70 godina.

U Antanaskovoj Mahali živi rod:

-Antanaskovci (4 k., sv. Arhanđeo), starinci iz Starog Izvora. Na sadašnje mesto preseljeni pre 100 godina zato što im se u kući obesila devojka koju su silom ugrabili za nekog svog mladića.

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Izvor (Novo Brdo) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Trnićevce, opština Novo Brdo  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je u izvoru Trnićevskog Potoka.

Vode.

Voda za piće dobija se iz izvora.

Zemlje i šume.

Topografski nazivi za njive i šumu: Cepaljkonica, Rosulje, Kadiia Bara, Ćudin Do, Osojnica, Arapsko Groblje.

Tip sela.

Selo je zbijenog tipa. Jedino rod Todorci ima 3 kuće ispod sela, na udaljenju od 1 km i čini zasebnu mahalu. Glavni deo sela se ne deli na mahale.

Po topografskom nazivu Arapsko Groblje može se misliti da je na ovom mestu bilo kakvo naselje.

Poreklo stanovništva.

U selu nema starinaca. Najraniji doseljenici ne znaju da li su im preci zatekli selo pri doseljavanju.

Rodovi:

-Šumaci (8 k., sv. Arhanđeo); doseljeni iz Šumana (Jablanica) pre 170 godiia.

-Šaprići (3 k., sv. Nikola); doseljeni iz Šapranca (Pčinja) pre 140 godina.

-Dragančani (1 k., sv. Arhanđeo); preseljeni kao čifčnje pre 90 god. iz Draganca, od roda Ljumci. Dalja starina im je kao kod Ljumaca u Dragancu.

-Todorci (3 k., sv. Nikola); preseljeni pre 80 godina iz Bostaia, od roda Čuljkovaca, kod koga su bili „dovedeni“ (predak bio pastorak).

-Petrićovci ili Bajđorci (1 k., Đurđic); preseljeni oko 1905 godine iz Rajanovca, gde su živeli oko 20 godina. Dalja starina im je u istoimenom rodu u Robovcu. '

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Trnićevce (Novo Brdo) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Paralovo, opština Gnjilane  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je po brdima i kosama s obeju strana Brasaljske Reke i to od njenog izvora do Odžovit Mahale sela Brasaljca. Većim delom je na desnoj strani reke.

Vode.

Vodu za piće dobija iz izvora, česama i bunara.

Zemlje i šume.

Topografski su nazivi za njive i šumu: Vučak, Gologlavica i Skubeš.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. Deli se u 4 mahale: Gornju, Perinsku, Jakočevu i Petkovsku. U poslednje tri mahale nose naziv po najjačim rodovima u njima. U svakoj mahali žive po dva, tri ili više rodova. Kuće su grupisane po rodovima, tako da su i mahale razbijenog tipa. Pružanje sela u dužini iznosi oko 4 km.

Starine u selu.

U seoskom ataru ima dve porušene crkve, jedna kod kuća roda Stamenkovaca i jedna kod kuća roda Mačkarovaca.

Poreklo stanovništva.

Selo je staro, ali sem dva roda nepoznatog porekla u njemu nema starinaca; stanovništvo se u njemu smenjivalo.

U Gornjoj Mali žive rodovi:

-Dibokovci (7 k.,sv.Nikola). Starina im je u Nišinom Kolu (mahala u Marevcu). Odatle su preseljeni u Grbeš (Marevce), a pre 170 godina izbegli ispred Arbanasa i u Paralovu nastanjeni kao čifčije.

-Mladenovci (6 k., sv. Ignjat); doseljeni iz Alaša (Kosovo) posle Dibokovaca.

-Kopiljaci (2 k., sv. Petka); preseljeni iz Dragolisice (Marevce) pre 70 god.

-Vučini (2 k., sv. Nikola i sv. Arhanđeo); nepoznatog porekla. Sv. Arhanđela su primili kao zavetinu, pošto su pronašli jedno od svoje izgubljene dece.

-Cekići (3 k., sv. Luka); preseljeni iz dragolisice (Marevce) od arbanaškog zuluma pre 70 godina.

U Pernnskoj mahali:

-Živinci  (4 i., sv. Đorđe Alimpije). Starinom su sa Kosova, odakle su otseljeni u severnu Srbiju. U Parlovo doseljeni pre 170 g.

-Stamenkovci (7 k., sv. Nikola); doseljeni od Đakovice pre 170 godina. Do pre 110 godina su živeli v Gornjoj Mahali.

-Perići (5 k., sv. Nikola); doseljeni iz Žitorađa (Poljanica) pre 200 godina. Živeli su malo u Prekovcu.

-Došljaci (6 k., sv. Arhanđeo); doseljeni iz Bukovice kod Janjeva pre 120 godina.

-Štrbići (7 k.,sv. Nikola); preseljeni iz Građenika iz istoimenog roda pre 120 godina. Uskoro po doseljenju jedna kuća ovog roda je prešla u islam, pa je ženidbenim vezama sa Arbanasima poarbanašena.

U Jakočevoj Mahali:

-Konjuvca (5 K.,), od fisa Tsača, arbanaškn muhadžirski rod, doseljen 1878 god. iz Konjuve (Jablanica).

-Žegligović i (2 i., sv. Đorđe Alimpije); doseljeni iz Slivova (Kosovo) pre 120 godina: po prezimenu kao da su iz žegligovsko–kumanovskog kraja.

-Simići (1 k., sv. Petka), nepoznatog porekla.

-Jakočevi (7 k., sv. Arhanđeo); doseljeni od Krive Palanke pre 120 godina.

U Petkovskoj Mahali:

-Miloševi (3 k., sv. Nikola) doseljeni pre 200 godinaiz Žitorađa (Poljanica) kao čnfčije.

-Petkovci (5 k., sv. Nikola); doseljeni iz Zebinca pre 110 godina.

-Mečkari ili Ćurčići (1 K., sv. Nikola); doseljeni pre 140 godina iz Zebinca, od roda Ćurčnći.  Dalja starina kao kod roda Ćurčića u Zebiicu.

-Mečkarovci (2 k., sv. Petka); preseljeni pre 120 godina iz Vidine (Marevce) da ne bi prešli u islam, na što su ih terali Arbanasi. Njihovu pretku su Arbanasi i devojku davali samo da se „poturči“.

-Dragodela (3 k.) su arbanaški muhadžirski rod od fisa Sopa, doseljeni 1878 god. iz Dragog Dela (Toplica).

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Paralovo (Gnjilane) appeared first on Poreklo.

Prezime Puljić prisutno je na području Teslića, u selu Gornja Radnja. Svi slave Sv. Simeona Bogoprimca (16. januara), u narodu poznatog kao Simoljdan.

Prema etnolozima Radomiru Rakiću i Veri Stanisavljević Rakić, prezime Puljić je varijanta prezimena Pulja. Oblici prezimena Puljić i Puljin su rasprostranjeni uglavnom u Slavoniji, ali i Dubrovniku,
Puljanović u Imotskom i Splitu, ali i u Bosni, što ukazuje na poreklo Pulja iz Hercegovine ili još južnije, iz crnogorske krajine i primorja. Neki od njih primili su islam i poarbanašili se, kao Puljići na Kosovu i Pulji na Crnogorskom primorju (Bar). U južnoj Hercegovini su bili pravoslavnu u Hodovu, dok su oko Mostara i Splita već poislamljeni. Grana Pulja, kojoj pripada i vaša majka g. Masliću, prešla je na severnije prostore Balkana mnogo ranije ili je ona stigla onim krakom preko višegradskog Starog Vlaha i Tešnja gde su zabeleženi u Bosni još uvek kao pravoslavni.

Etimologija prezimena

Prezime Pulja, i druga, izvedena, moglo je doći od nadimka Pulja/Puljo, koji Vuk navodi u "Srpskom riječniku". Ta reč, pulja, turcizam vodi poreklo od persijskog pul, sa osnovnim značenjem novac, para (u Srbiji i Bosni u Vukovo vreme: novčić šest para, ali i kolutić od žute kovine kojima su se ukrašavale marame, taksena marka i slično). Izgovarala se kao pula, pulija, puce, pulka i puljka, sve sa značenjem dugme.

The post Poreklo prezimena Puljić appeared first on Poreklo.

Zelengrad je selo u Dalmaciji (Bukovica), jugoistočno od Obrovca. Administrativno pripada gradu Obrovcu.

Selo odlikuje brdovit, kraški reljef. Najviša brda su Bajnovača (554 m), Zelengradina (552 m), Šimunova glavica (561 m), Crni vrh (553 m), Greljevac (530 m), Rušina glavica (514 m), Travnjak (430 m), Gradina (518 m), Medina glavica (545 m), Zelenikovac (431 m), Vruljska glavica (441 m), Debela kosa (495 m), Gagića kosa (459 m),  Rokića glavica (514 m), Greveševica (396 m), Mačkov vrščić (356 m).

U Zelengradu se nalazi pravoslavna crkva Svetih apostola Petra i Pavla, podignuta 1856. godine.

Na brdu Zelengradina nalaze se ostaci srednjovekovne tvrđave Zelengrad, po kojoj je selo dobilo ime.

Na popisu 1991. godine, Zelengrad je imao 512 stanovnika, od čega 458 Srba (89,5%),  52 Hrvata (10%) i 2 nepoznata/neopredeljena.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

ADAM (8) – Sveti Stefan (prisutni u 18. veku)

VESELINOVIĆ (35) – Sveti Petar i Pavle (prisutni u 18. veku)

GAGIĆ (222) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

OLUJIĆ (14) – Sveti Arhangel Mihailo

PUPOVAC (7) – Sveti Georgije  (došli iz Medviđe)

TEPŠA (24) – Sveti Kozma i Damjan-Vrači (prisutni u 18. veku)

ČEPRNJA (57) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

Hrvatska prezimena

MITROVIĆ (54) – (prisutni u 18. veku)

PILIPOVIĆ (7) – (došli iz Medviđe)

Izvori:

The post Poreklo prezimena, selo Zelengrad (Obrovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornji Makreš, opština Gnjilane  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je po kosama, brdima i dolinama u izvorištima potočića od kojih postaje Makreški Potok.

Vode.

Vodu dobija iz izvora.

Zemlje i šume.

Topografski su nazivi: Carev Zabez, Dobra Glava, Savina Glava, Jankov Kamen, Bilo, Modra Glava, Vrtača, Kamen, Sivinica, Vuča Rupa, Grobljište, Selište.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa, deli se u 5 mahala: Broćanac, Makreš, Oskorušu, Potok " Golenicu ili Muadžeri. Udaljenja između mahala su 1 do 2 km. Kuće u mahalama su grupisane.

Starine u selu.

Na mestu Selište nalaze se crep i temelji zidova od kamena i „tugle" (cigle). Tu su seljaci našli i jedan zemljani ćup sa zapreminom od 15 šinika.

Kao trag nekog starog naselja postoji i „Grobljište“, neko staro groblje.

Istorijat.

Selo se pominje 1432. godine kada su na Makrešu Turci razbili novobrdsku vojsku, samo nije jasno da li je tada Makreš bio selo ili topografski naziv.

Postanak sela.

Selo je obnovljeno još pre prvog prodiranja Arbanasa u Krivu Reku, pre kraja 17 veka.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

-Potočani ili Đorinci (12 k., sv. Arhanđeo), su osnivači sadašnjeg sela. Doseljeni su iz Krečova u Ljumi još dok nije bilo Arbanasa u Krivoj Reci. Iz Ljume su izbegli od krvne osvete. Za njive su morali krčiti šume.

-Baba-Janjići (8 k., sv. Nikola); doseljeni iz prizrenskog kraja posle Đorinaca, ta je njihova kuća bila druga kuća u selu. I oni su iz prizrenskog kraja izbegli od krvne osvete.

-Kolarci (4 k.. sv. Petka). Predak im je doseljen iz Kamenice pre 110 godina na ženine imanje. Dalja starina im je kao i kod Kolaraca u Kamenici.

-Mešinčani (3 k., sv. Nikola); preseljeni pre 50 godina kao čifčije iz Mešine, od roda Znmparci, pošto ih je aga proterao sa čifluka.

-Bpoćančani (4 k., sv. Nikola); preseljeni pre 120 godina kao čifčije iz Trnićevca.

-Kitići (2 k., sv. Jovan Krstitelj); preseljeni kao čifčije iz Klobukara pre 45 godina.

-Kuretištani (2 k., sv. Nikola): doseljeni 1913 godine iz Kuretišta (G. Morava) na kupljeno imanje.

-Poroštičani (4 k.), arbanaški muhadžirski rod, od fisa Krasnića; doseljeni 1878. godine iz Poroštice (Jablanica).

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornji Makreš (Gnjilane) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Donji Makreš, opština Gnjilane  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je na Makreškom Potoku.

Vode.

Vodu za piće dobija iz česama i bunara.

Zemlje i šume.

Topografski su nazivi za njive: Maslarka, Ara Markut (Markova Njiva), Ljugu i Rudes (Rudna Padina); za šumu: Liplje, Livada i Bajrakut (Livada Bajraka), Lajkov Rid, Proii Mal (Veliki Potok), Fuša Mal (Beliko Polje), Jarčnšta, Ribnji Potok, Šepur ili Selište.

Tip sela.

Selo je zbijenog tipa. Deli se u dve mahale: Ferizovit i Ahmetovit. Muhadžirske kuće su u selu, u obema mahalama. Pre 170 godina kada su Arbanasi sela Busovata preko leta izjavljivali stoku u donjomakreške šume, u hataru ovog sela na mestu Selište postojao je čifluk sa Srbima čifčijama.

Pre oko 140 godina ovi Arbanasi prognaju Srbe i na mestu sadašnjeg sela podignu kuće u pogodbn sa agom da mu budu čifčije. Ali docnije otkažu agi svaku poslušnost i prisvoje mu zemlju.

Starine u selu.

U Selištu se poznaju tragovi starog srpskog naselja i temelji crkve. Na mestu Rudna Padina je i napušteno srpsko groblje ovog ranijeg naselja. Na mestu „Ljuđe“ postoji još jedno staro groblje. Kažu da je i ono bilo srpsko.

Poreklo stanovništva.

U selu sada žive samo Arbanasi.

Rodoni:

-Ferizovit (4 k.) i Akmetovit (12 k.), oba od fisa Šalje. Ova dva roda su osnivači sela. U Donji Makreš su pre 170 godina prelazili iz Busovata privremeno, kao stočari, a stalno su se nastanili pre 140 godina.

U Busovato su iz Severne Albanije doseljeni kao katolici:

-Maljocn (2 k.), od fisa Krasiića. Preseljeii iz Ajkobile na ženino imanje pre 100 godina.

Arbanaški muhadžirski rodovi, doseljeni 1878 godine:

-Radevca (1 k.), od fisa Sopa, iz Radevca (Jablanica).

-Vranovc (1 k.), od fisa Sopa, iz Vranovca (Jablanica).

-Govor (1 k.), od fisa Klimenata, iz Govora (Jablanica).

-Barja (1 k.), od fisa Hota iz Varja (leskovačkog).

-Lapaštica (1 k.), od fisa Sopa iz Lapaštice (Jablanica).

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Donji Makreš (Gnjilane) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Klobukar, opština Novo Brdo  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je na brdima, kosama i u dolinama potoka oko Klobukarske (Prilepiičke) Reke.

Vode.

Vodu za piće dobija iz izvora, česama i bunara. Izvor kisele vode zove se Kisela Čubura.

Zemlje i šume.

Topografski su nazivi za njive: Ćeranovnca, Rdalj, Reka, Barimska, Žuginja, Popov Zabeja, Ajtin Kamen: šuma je na istim mestima gde i njive i još na mestima: Vlajkov Ril, Krlja, Padina, Široke Njive, Kosmatovica.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. deli se u tri mahale: Barimsku Mahalu, Rdalj i Kosmatovicu. Kuće u makalama su grupisane. Udaljenja između mahala su 1 do 2 km.

Starine u selu.

Na mestu Crkvište je porušena crkva iz ranijeg doba ovog sela.

Poreklo stanovništva.

Najstariji doseljenici su zatekli selo čije se stanovništvo docnije raselile.

Rodovi:

-Kačarci ili Barimci (4 k., sv. Nikola). Starnnom su iz Sirinića. Pre 140 godina su doseljeni u Tirince, potom prešli u Novo Brdo i uskoro zatim u Klobukar. Iz Sirinića su se iselili da bi izbegli krvnu osvetu Arbanasa.

-Jankovci (4 k., sv. Arhanđeo); doseljeni pre 110 godina iz Dejanca (vranjskog) zbog svađe sa spahijom.

-Zimparci (2 k., sv. Nikola); preseljeni iz Mesovića (Marevce) pre 150 godina od arbanaškik nasilja.

-Dostići (3 i., sv. Nikola); doseljeni od Niša pre 160 godina.

-Đorići (3 k., sv. Nikola); preseljeni iz Kamenice pre 120 godina kao čifčije.

-Kosmatanci (3 k., sv. Nikola); preseljeni iz Kremenate pre 120 godina.

-Štrkovci (2 k., sv. Nikola); preseljeni pre 100 godina iz Božovca, od roda Štrkova. Dalja starina im je kao kod roda Štrkova u Božovcu.

-Šumaci (3 k.. sv. Arhanđeo); preseljeii pre 70 godina na Bostana od roda Šumaka. Dalja starina kao kod Šumaka u Bostanu.

-Ćosinci (1 k., sv. Nikola); doseljeni pre 55 godina iz Gornjeg Kusca (Gornja Morava) na čifluk.

-Mnloševci (1 k., sv. Nikola); preseljeni 1917. godine iz Draganca, od roda Markovci. dalja starina kao kod Markovaca u Dragancu.

Arbanaški muhadžirski rodovi, doseljeni 1880 i 1881 godine:

-Tularci (3 k.), od fisa Krasiića, doseljeni iz Tulara (Jablanica); u Tularu su živeli oko 90 godina, a starinom su iz Malesije.

-Dragodelci (5 k.), od fisa Sopa, iz Dragog Dela (Toplica).

-Kapit (1 k.), od fisa Tsača, iz Kapita (Jablanica).

-Cijerina  (1 k.), od fisa Sopa, iz Sijarine (Jablanica).

-Radevc (2 k.), od fisa Beriša, iz Radevca (Jablanica).

-Lipavica (1 k.), od fisa Hota, iz Lipovice (Jablanica).

-Topala (1 k.), od fisa Sopa. Ovaj poslednji rod sedoselio 1925 godine iz Tupala (Jablanica).

U selu živi jedna ciganska muslimanska kuća, koja se zanima kovaštvom. Seljaka se često po selima Krive Reke.

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Klobukar (Novo Brdo) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Jasenovik, opština Novo Brdo  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Celo je na potoku Filipovcu i na ridu i potoku Dabovcu.

Vode.

Vodu za piće dobija iz izvora i bunara.

Zemlje i šume.

Topografski su nazivi za njive: Filipovac, Beli Breg, Dabovac; a za šumu: Velika Planina, Mala Planina, Carev Rid. Ostali topografski naznni: Selište, Čifutsko Groblje, Starinsko Groblje.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. Deli se y dve mahale: Jasenovik i Vlajkovce. Prva mahala nosi ime sela i starija je, a druga se zove po najjačem rodu u njoj. Udaljenje između mahala je oko 1 km. U mahalama nisu sve kuće grupisane.

Starine u selu.

U seoskom kataru ima dne porušene crkne. Jedna na Belom Bregu i jedna između Belog Brsga i Filipovna. Ova druga je hrama Sv. Bogorodice. Selo je staro i u njemu ima još starnnana.

Poreklo stanoništva.

Rodovi:

-Utmanci (6 k., sv. Nikola), su starinci. Kažu da su predak Utman i neki njegovi potomci bili „nastojnici na cc'ove" (nadzornici rudnika) u doba „kad je sudila srpska kraljica“ na Novom Brdu. Za pretka Utmana se kaže da je bio „mnogo silan“.

-Stojčinci (6 k., sv. Nikola), su starinci.

-Vlajkovci (21 k., sv. Jovan Krstitelj); preseljeni pre 140 godina iz Tirinca zbog siromaštine. Od ovog roda se pre 60 godina iselilo u jablanička sela Orane i Slišane oko 10 domova.

-Paunovci (3 k., sv. Nikola); preseljeni pre 90 godina iz roda Čuljkovcn u Bostanu. Dalja starina kao kod Čuljkovaca u Bostanu.

-Kužljovci (5 k., Mitrovdan), nepoznatog porekla.

-Laušovi (2 k., Sv. Nikola); su preseljeni iz Poneša pre 160 godina.

-Manišančani (4 k., sv. Arhanđeo); preseljeni pre 60 godina iz Manišinca od roda Antanaskovci, jer ih je oterao gospodar sa čifluka.

-Milićarci (2 k., sv. Jovan Krstitelj); preseljeni pre 120 godina iz Tnrinca, od roda Kovačovih. Dalja starina kao kod Kovačovih u Tirincu.

-Karakušci ili Kačarci (2 k., sv. Nikola); preseljeni Kao čifčnje pre 70 godina na Klobukara. Dalja starina kao kod Kačaraca u Klobukaru.

-Leštarci (2 k., sv. Nikola); prseljeni kao čifčnje pre 80 godina.

-Čardaci (2 k., sv. Nikola): ne znaju starinu. Seljakali su se po mnogim selima Krive Reke kao čnfčije.

Godine 1912. se jedna arbanaška muhadžirska kuća iselila u Prištinu.

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Jasenovik (Novo Brdo) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bostane, opština Novo Brdo  - Kosovskopomoravski okrug. Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je na južnom podnožju Novog Brda i Male Planine, a oko Bostaničkog i Plavičkog Potoka.

Vode.

Vodu za piće dobija iz izvora i bunara.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. Deli se u četiri mahale: Bostane, Plavicu, Čuljkovu Mahalu i Šumake. Kuće su grupisane samo u glavnom delu sela, u mahali Bostane. Udaljenja između mahala su oko 1.5 km.

Postanak sela.

Bostane je staro naselje i verovatno je jedan deo stare novobrdske varoši bio na mestu sadašnjeg Bostana.

Starine u selu.

U hataru ovog sela ima mnogo tragova starih zgrada. Više mahale Bostane ima zidine stare saske katoličke crkve (Crkva Šaška). U selu sada nema starinaca, ali su najstariji doseljenici zatekli selo pri doseljavanju.

Istorijat.

Po pričanju Turaka Novobrćana Bostane je oko 1780 godine bilo za kraće vreme sedište Arbanasa Džinića, koji su to vreme, oteranši i ubivši neke činovnike na Novom Brdu, proširili svoju vlast i na novobrdsku kazu.

Poreklo stanovništva.

U selu sada žive Srbi sa jednom arbanaškom muhadžirskom kućom.

Rodovi u mahali Bostane:

-Bačovci (3 k., sv. Arhanđeo) su doseljeni od Krive Palanke pre 200 godina.

-Savići (2 k.. sv. Nikola); su preseljeni iz Novog Brda pre 170 godina.

U mahali Planina:

-Ristići i Popovići (1 k.. Mitrovdan); su doseljeni na Novo Brdo iz Malesije pre 170 godina. Uskoro su potom prešli u Plavicu. Iz Malesije su se iselili da bi izbegli krvnu osvetu. Za njih se kaže da još imaju „žicu“ za oružje i konje i da su vrlo prgavi.

-Martinovići (4 k.. sv. Jovan Krstitelj);  su preseljeni iz Novog Brda pre 170 godina.

-Leštarci (1 k., sv. Nikola); preseljeni pre 50 godina iz Leštara kao čifčije.

-Mrkoja (1 k.), arbanaškn muhadžirski rod, su od fnsa Krasiića; doseljen 1878 godine iz Mrkonje (Jablanica).

U Čuljkovoj Mahali živi rod:

-Čuljkovci (22 l., sv. Nikola); su preseljeni pre 120 godina na Marevca da bi izbegli krvnu osvetu Arbanasa, jer su ubili svog slugu Arbanasa zbog nepoštenja.

U mahali Šumaci živi rod:

-Šumaci (5 k., sv. Aranđeo); su doseljeni iz Šumana (Jablanica) pre 140 godina.

IZVOR: Prema knjizi dr Atanasija Uroševića „Novobrdska Kriva Reka“, izdanje Beograd 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bostane (Novo Brdo) appeared first on Poreklo.