Poreklo stanovništva sela Dubovac (po knjizi Dubovce), opština Vučitrn – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj, ime i tip sela.

Dubovce se nalazi u podnožju planine Čičavice, a pripada džematskom tipu dreničkih sela. Deli se na tri džemata: Gornji, Donji i Klisura. Po narodnom poimanju, selo je dobilo ime po dubovoj šumi, kojom ono obiluje do današnjih dana.

Starine i ostali podaci o selu.

Po narodnom predanju u Dubovcu se nalazio stari grad Čečan, koji se pominje u srpskim narodnim pesmama kosovskog ciklusa. Sada je to ziratno zemljište, sa tragovima starovremskog grada.

Prema popisu stanobništva iz 1914. godina, Dubovce sa zaseokom Kudrina ima 541 stanovnika.

U 1921 godini prema statističkim podacima, Dubovce ima 190 stanovnika, sa 20 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima iz 1935. godine, etnografsko-demografski lik Dubovca bio je sledeći:

A r b a n a s i:

-Bećirović, fis Gaš, 2 kuće.

-Ramović, fis Gaš, 1 kuća. Od ovoga roda jedno domaćinstvo je odseljeno 1875. godine, u Vučitrn.

-Sadiković, fis Gaš, 10 kuća.

-Delilović, fis Kuč, 3 kuće. Doseljeni su iz sela Prekaza – Drenica, jedna kuća krajem XIX veka, a dve kuće 1933. godine.

-Bajramović, fis Gaš, 1 kuća, starinom su iz sela Čikatova – Drenica.

-Avdulović, fis Gaš 3 kuće. Od ovoga roda  jedno domaćinstvo je odseljeno u Prištinu 1935. godine.

-Isljamović, fis Gaš, 1 kuća.

-Šaljak, fis Šalj, 2 kuće, doseljeni su 1835. godine iz Arbanije.

-Zućak, fis Keljman, 1 kuća, doseljeni su kao muhadžiri iz Toplice 1879. godine, bave se zemljoradnjom kao čifčije.

-Manov, fis Keljman, 3 kuće.

Bajramović i Sadiković istog su bratstva.

-Redžepović, fis Gaš, 2 kuće, doseljeni su iz sela Kućice 1920 godine (Donji Strmac).

-Sadiković, fis Gaš, 5 kuća. To su starinci Srbi, od roda Vuksanovića, koji su napustili hrišćansku veru i prešli u islam, pa se vremenom poarbanasili.

-Šabanović, fis Kuč, 1 kuća, doseljeni su iz sela Mikušnice – Drenica 1932. godine.

A r b a n a s i (kolonisti):

-Mazać, fis Keljman, 1 kuća. Doseljeni su kao muhadžiri 1979. godine, iz sela Mazaća u Toplici.

Srbi i Crnogorci (kolonisti):

-Kovačević, 2 kuće, slave Đurđevdan, prislužuju Sv. Mateju. Doseljeni su kao kolonisti iz sela Selišta u Kosanici, starinom su iz Grahova.

-Krušić, 1 kuća, slave Sv. Jovana Krstitelja, prislužuju Sv. Savu. Doseljeni su iz sela Dabinovca – Kosanica, starinom su iz Banjana.

-Radulović, 4 kuće, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Sv. Iliju. Doseljeni su iz Novog Sela – Spuž, Crna Gora.

Iz navedenog pregleda vidi se da je u 1935. godini u Dubovcu obitovalo: arbanaških rodova 13, sa 33 kuće, od toga 1 rod poarbanašeni Srbi jerlije, sa 5 kuća. Srba i Crnogoraca, kolonista bilo je 3 roda, sa 7 kuća. Arbanasi kolonisti 1 rod, sa 1 kućom.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godše, Dubovce je imalo 494 stanovnika od toga 245 muških i 249 ženskih, sa 53 kuće.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Dubovac (Vučitrn) appeared first on Poreklo.

Vinjerac, Grgurice, Ždrilo, Islam Latinski, Podgradina, Posedarje, Slivnica

The post Posedarje i okolna sela appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Duga, opština Štimlje – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Duga se nalazi pored brdovitog tla Kodra Mustaf Bašit i Bretenc. Ovo naselje džematskog dreničkog planinskog tipa, čije se kuće nalaze po stranama pomenutih brda, razrađeno podignute. U staro doba selo Duga se nalazilo na tlu zvanom Ner breg, odakle je premešteno krajem XVIII veka, na današnje seosko zemljište.

Groblje i vode.

Do sela se nalazi seosko groblje. Gumna se nalaze obično u okućnicama. U selu postoje tri česme sa kojih se voda upotrebljava za piće i druge kućne potrebe, kao i za napajanje domaće stoke.

Ime sela.

Po narodnoj tradiciji selo Duga je dobilo ime po dutama, koje su u starini obilato proivvođene iz zabela ovoga naselja.

Zanimanje stanovištva i ostali podaci o selu.

Stanovništvo se bavi zemljoradnjom i stočarstvom. Od žitarica gaje: pšenicu, kukuruz, ovas, heljdu, raž, ječam, a seju i krompir. Od domaće stoke naročito gaje koze i goveda. Često je stanovništvo prinuđeno da za svoje potrebe kupuje u toku godine žito. Znatan prihod seljana Duge je bio od prodaje drva za građu i ogrev, na pijacama u Uroševcu i Prizrenu.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, pominje se selo Duga, sa 23 kuće.

Prema popisu stanovništva iz 1914. godine, Duga je imala 57 stanovnika, a bila je zaselak.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Duga je takođe bila zaselak, a imala je 48 stanovnika, sa 7 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima iz 1935. godine, u Dugi su obitavali sledeći rodovi:

A r b a n a s i:

-Asanović, fis Krasnić, 8 kuća. U Dugu se doselila jedna kuća 1815. godine iz Metohije, a starinom su iz Bunja u Arbaniji. Iz Metohije su doseljeni u Dugu na kupljeno imanje. U Metohiju su se doselili iz Arbanije 1785. godine,  jedna kuća sa tri brata. U Metohiji se razdvoje i odu u tri pravca: jedno je otišlo sa svojom porodicom u Bujane – Kosovo. Drugi se odeslio u Mačitevo (Prizrenski podgor), sa svojom porodicom, a treći se doselio sa porodicom u Dugu.

-Petraštica, fis Sol, 1 kuća. Ovaj se rod naselio iz sela Topila – Kosovo, pre 150 godina. U doba njihova doseljavanja, Duga je imala svega dve kuće.

Prema iznetome u 1935. godine u Dugi su obitovala 2 arbanaška roda, sa 9 kuća.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Duga je imala 123 stanovnika, od toga 71 muških i 51 ženskih, sa 19 domaćinstava.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Duga (Štimlje) appeared first on Poreklo.

Autor: Slobodan Zrnić Srpska porodica Matavulj je tokom 19. i 20. vijeka ostavila značajan trag u istoriji Šibenika. Razvila je veliki pogon tekstilne industrije (narodnog veziva) i likera, zapošljavajući radnu snagu grada. Iz ove porodice je poznati pisac Simo Matavulj. Njegov stric Serafim bio je iguman manastira Krupa, a najviše obrazovanje stekao je sinovac Petar, […]

The post Rodoslov porodice Matavulj iz Šibenika appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Izbica, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Tip sela.

Izbica je naselje džematskog dreničkog tipa, koje čine tri mahale. Od starine se računalo kao nesamostalno naselje – zaselak i tek u novije vreme je postalo samostalno seosko naselje.

Istorijat sela.

Prema narodnoj tradiciji, posle pomora stanovništva od čume u predelu Drenici, ostala su u životu u Izbegu „samo dvoje dece“, koja su izbegla „po glasu iz Sokolove stijene“ (manastir Sv. Petra), te u znak zahvalnosti za spas, zaveštaše svoje imanje manastiru. Potomci njihovi i danas obitavaju u selu Izbici, a pripadaju fisu Hot.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Izbica je imala 210 stanovnika, sa 18 kuća.

Poreklo stanovništva.

Prema ispitivanjima u 1936. godini, u Izbici su obitavali ovi rodovi.

Arbanasi:

-Aliović, fis Hot, 6 kuća. Starinom su Srbi jerlije.

-Demaj, fis Hot, 8 kuća, starinom su takođe srpskoga porekla i čine isto bratstvo sa rodom Aliović,

-Ramović, fis Hot, 6 kuća, takođe su domorodačko srpsko stanovništvo, istoga bratstva sa Ramovićima. U starini su iz pravoslavlja prešli u islam, pa se vremenom poarbanasili.

Prema navedenome u 1936. godini, u Izbici su obitavala 3 arbanaška roda, sa 20 kuća. Potiču od stalnosedelačkog srpskog stanovništva, koje se poarbanasilo.

Nazivi mesta za Izbicu dati su u ovom radu u opsegu sela Klasdernice, čiji je Izbica bila zaselak.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Izbica je imala 349 stanovnika, od toga 181 muških i 168 ženskih, sa 46 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Izbica (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Kladernica, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Kladernica se nalazi u dolini Kladerničke reke i po kosama susednih brda. Pripada džematskom razređenom tipu dreničkih sela. Selo ima kolektivnu seosku šumu.

Vode.

Seoske mahale imaju kolektivne mahalske bunare, odakle se stanovništvo koje nema u okućnici bunar, služi vodom za piće i druge kućevne potrebe.Ti bunari služe i za napajanje domaće stoke vodom, kao i za pranje rublja. U seoskim okućnicama se nalaze i bašte i rodovska gumna. Domaća stoka se napaja i na Kladerničkoj reci, gde izvesni seoski rodovi i peru rublje. Pored bunarske pijaće vode, u selu ima i izvestan broj broj izvora i vrela sa kojih se voda upotrebljava za piće.

Groblja i verski objekti.

Kladernica ima džamiju i četiri seoska groblja, koja se nalaze pokraj sela. Do sela se nalazi Vorre té' magjupi, a pokraj džamije je groblje Vorra ga oxhallari.

Istorijat sela i prinosi.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine navodi se selo Kladepnica, sa 48 kuća. Od toga je bilo 44 srpskih kuća, 2 arbanaške i 2 vlaške kuće. To je današnje dreničko selo Kladernica. Prema navedenom popisu poljoprivredne delatnosti u Kladernici su bile ove: prinos od pšenice iznosio je 400 lukana, a feudalni dohodak je bio 50 lukana. Prinos od ječma i zobi iznosio je 360 lukana, a feudalni dohodak 45 lukana. Prinos od prosa je iznosio 112 lukana, a feudalni dohodak 14 lukana. Prinos od vrtova bio je 560 akči, a ušur 70 akči. Prinos od lana je bio 160 akči, a ušur 20 akči. Prinos od voća iznosio je 160 akči, a ušur 20 akči. Prinos od vinograda bio je 480 čabrova, a ušur 48 čabrova, Prinos od košnica pčela iznosio je 460 akči, a feudalni dohodak je bio 60 akči. Prinos od 2 mlina iznosio je 920 akči, a feudalni dohodak 115 akči. Prinos od seoskih svinja bio je 560 akči, a feudalni dohodak 70 akči. Prema tome selo Kledernica je gajila 1120 svinja.

Prema statističkim podapima iz 1914. godine, Kladernica je imala sa zaseokom Izbicom 744 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Kladernica je imala 470 stanovnika, sa 60 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema mojim ispitivanjima naselja i porekla stanovništva u 1936. godini, etnički sastav stanovništva Kladernice bio je sledeći:

Arbanasi:

-Asanović, fis Gaš, 5 kuća. Godine 1816, doselila se jedna kuća ovoga roda iz Krasnića – Arbanija. Sa ovim rodom su srodna kotila Ajdarović i Ljatifović, sa kojima čini jednu ronđu, zvanu Muslijević.

-Osmanović, fis Gaš, 5 kuća. Starinom su od Podrime, odakle je doseljena 1 kuća 1836. godine.

-Muljović, fis Gaš 10 kuća. Starinom su iz Podrime, odakle je doseljena jedna kuća.

-Abazović, fis Gaš, 5 kuća, u bratstveničkom srodstvu je sa rodom Muljović, sa kojima čine istu ronđu.

-Odžović, fis Keljman, 8 kuća. Ovaj je rod doseljen iz Broćne – Drenica, starinom su iz Karanovca, odakle je doseljena jedna kuća polovinom XIX veka, čiji je predak bio hodža. Prema narodnoj tradiciji ovaj rod vodi poreklo od Cigana, Mađupa.

-Ljatifović, fis Gaš, 5 kuća, pripadaju ronđi Muslijević, starinom su iz Arbanije, odakle su se doselile 2 kuće 1835. godine.

-Ajdarović, fis Gaš, 10 kuća. Poreklom su iz Krasnića u Arbaniji, odakle su se doselili 1816. godine, čine jednu ronđu sa rodom Ljatifović, Asanović i Ajdarović.

-Smaković, fis Gaš, 5 kuća. Pripadaju ronđi Muslijević, a poreklom su iz Arbanije, odakle se doselila jedna kuća 1816. godine.

Imigraciona kretanja stanovništva iz Kladernice novijega su datuma. Tako, zna se daje od roda Odžović 1920. godine, odseljena jedna kuća u Arbaniju, a od roda Smaković, isto 1920. godine, odselile su se dve kuće u Kosovsku Mitrovicu.

Prema iznetome u 1936. godini, u Kladernici su obitavali ovi arbanaški rodovi: 8 rodova, sa 53 kuće, od toga 1 rod poarbanašenih Cigana Mađupa, sa 8 kuća.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine u Kledernici je obitovalo sa zaseokom Trnavom 757 stanovnika, od toga 393 muških i 364 ženskih, sa 100 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Kladernica (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Kišna Reka, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Kišna Reka je poznata i pod imenima: Krža Reka i Kržna Reka. Selo se nalazi na blagoj uzvišici koja se zove Gurina. Iznad sela je Klisura Kišna Reka. Kroz selo protiče potok Kišna Reka.

Starine u selu.

Iznad Kišne Reke nalazi se brdo i na njemu postoje temelji stare crkve, koje narod zove Kisha. Okolo sela nalaze se brežuljci Čuka i Makar laz. Do sela je toponim Pešter.

Tip sela.

Kišna Reka pripada džematskom tipu dreničkih sela, sa zbijenim mahalama. Uz kuće i okućnice nalaze se i bašte, kojima se poklanja osobita pažnja i koje se navodnjavaju. Seosko groblje se nalazi u blizini sela. U selu postoji i seoski han. U starini je selo bilo ispod današnjeg seoskog naselja u polju. Iz ekonomske računice, to zemljište je pretvoreno u obradivo, a selo se preselilo pod samo brdo.

Legende o selu.

Prema narodnoj legendi kod Arbanasa u Kišnoj Reci, kada je Kraljević Marko prolazio jednom prilikom preko Kosova, jašući na svome Šarcu, svratio je u Kišnu Reku, gde je na kamen stao zajedno sa svojim Šarcem, pa su im se u kamenu utisnule noge, te se tako i danas taj kamen po Kraljeviću Marku naziva. U ataru Kišne Reke nalazi se i brdo Palenik, koje je taj naziv dobilo, prema tradiciji, što su u drevnoj starini tu postojale palate.

Vode.

Mnoge seoske kuće imaju u okućnici bunare, čiju vodu upotrebljavaju za piće i druge kućevne potrebe. Selo ima i kolektivnu seosku šumu.

Ostali podaci o selu.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Kniža Reka, sa 13 kuća, od toga je 11 srpskih, a dve jermenske. Danas je to dreničko selo Kišna Reka. U navedenom popisu iz 1455. godine, navodi se daje selo imalo jedan sezrnski mlin, čiji se prinos godišnji računao 120 akči, a feudalni dohodak 15 akči.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Kišna Reka je imala sa zaseokom Beriš 432 stanovnika.

Prema statističkom popisu stanovništva iz 1921. godine, Kišna Reka je imala 281 stanovnika, sa 44 domaćinstva.

Poreklo stanovništva.

Prema ispitivanjima naselja i porekla stanovništva u 1935. godini, u Kišnoj Reci je obitovalo sledeće stanovništvo prikazano po rodovima i fisovima.

Arbanasi:

-Orlat, fis Bitić, 4 kuće. Ovaj se rod doselio 1835. godine iz Orlata — Podrima, kojom prilikom se doselila jedna kuća, a u Orlatu i danas imaju svoje bratstvenike. Dugo vremena su u Kišnoj Reci bili čifčije na imanju prištinskog Alil – age.

-Graćec, fis Sop, 1 kuća. Poreklom su iz Graćeca na Kosovu, odakle su preseljeni u Medevce, pa odatle u Kišnu Reku 1895. godine.

-Dugol, fis Gaš, 1 kuća. Poreklom su iz sela Duge – Drenica, odakle su 1865. godine, prešli u selo Nekovce, pa odatle 1885. godine preseljavaju se u Kišnu Reku.

-Bajraktarović, fis Šalj, 5 kuća. Poreklom su iz Banjice u Drenici, odakle su se doselili 1815. godine. Doseljeni su na imanje koje su kupili od nekoga Gara – age iz Vučitrna, a doseljena je jedna kuća.

-Alšić, ronđa Đoka, fis Beriš, 6 kuća. Poreklom su iz Arbanije, odakle se doselila jedna kuća 1755. godine.

-Garović, fisa Šalj, 3 kuće. Ovaj rod je poreklom iz okoline Prizrena, odakle se doselila jedna kuća 1785. godine. Od ovoga roda je 1815. godine, jedna kuća odseljena u Vučitrn.

-Suljović, fis Šalj, 4 kuće. Starinom su od Šalje – Arbanija, a u Kišnu Reku je doseljena jedna kuća iz Junika – Metohija 1775. godine, zbog krvne osvete je pobegla.

-Nuović, fis Šalj, 9 kuća, srpskoga su porekla. Ovaj rod pripada bratstvu Ćelović. Poreklom su iz kosovsko-metohijskih predela. U Kišnu Reku su doseljene dve kuće 1735. godine. Zatim, od ovoga roda se odselila jedna kuća 1785. godine u Vučitrn. Starinom su srpskoga porekla i pripadaju bratstvu Ćelović.

-Živina, fis Kastrat, 5 kuća. Starinom su iz Bušata – Arbanija, odakle se doselila jedna kuća 1695. godine. Oni svoj fis nazivaju i imenom Kastrat – Hot. Migracioni put ovoga roda iz Arbanije kretao se preko Đakovičkog hasa na Kosovo, pa sa Kosova u Drenicu. Od ovoga roda je jedna kuća odseljena 1917. godine u Glogovac — Drenica, pa je odatle 1925. godine, odseljena za Tursku.

-Ćelović, fis Šalj, 10 kuća. Srpskoga su porekla i u bratsveničkom srodstvu su se Nuovićima, iz kosovsko-metohijskih predela.

-Ikol, fis Kastrat, 4 kuće. Poreklom su iz Malesije — Arbanija, odakle se doselila jedna kuća 1805. godine. Od ovoga roda se odselila jedna kuća 1835. godine u selo G radicu — Drenica.

Prema iznetome, u 1935. godine u Kišnoj Reci su obitovali smo arbanaški rodovi i to: 11 rodova, sa 52 kuće. Od toga dva roda sa 19 kuća su srpskoga porekla.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Kišna Reka je imala 550 stanovnika, od toga 291 muških i 259 ženskih, sa 64 domaćinstva.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Kišna Reka (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Kačulice, grad Čačak. Istraživanje Radovana M. Marinkovića objavljeno u zborniku radova Narodnog muzeja u Čačku. Priredio saradnik portala Poreklo Luka Jelić.

Na severnim obroncima planine Jelice, tamo gde se oni spuštaju u zapadnomoravsku dolinu, do starog puta Čačak – Slatina – Kraljevo, prostire se selo Kačulice, koje administrativno pripada opštini Čačak. Severno su Goričani, istočno Samaile, južno Petnica i Lazac, a zapadno Mršinci i Žaočani.

Ne zna se kako je naselje dobilo ime. Meštani, posebno pokojni Milan Ćiro Štavljanin, kazivali su nekakvu legendu o paljevini crkve u susednim Goričanima, za to što „kao čuli“ i žitelji južnog suseda, pa su po tome nazvali i svoje naselje. Izvesno je, ipak, da poreklo toponima Kačulice valja tražiti na drugoj strani, sa drugih izvora, uz proučavanje i samog korena ove reči.

Daleka prošlost Kačulica obavijena je tamom. Naselje se ne pominje, pod ovim imenom, u turskim katastraskim popisima iz XV i XVI veka, što, naravno, nikako ne znači da nije postojalo; razume se – pod drugačijim nazivom. Ova pretpostavka temelji se prevashodno na činjenici da seoski atar raspolože odličnim uslovima za život ljudi (tereni pogodni za njive i voćnjake, za stočarenje).

Nazivi pojedinih potesa upućuju prevashodno na ljude koji su živeli u Kačulicama u XIX i XX veku: Jovanića brdo, Kostinka (po nekom Kosti Petroviću), Ćirovača, Ružino brdo i Ružina ćuprija (gde je poginula neka Ruža Majstorović). Krstac je potes na kome se posle 1828. godine nalazila (nekoliko decenija) kačulička crkva, koja je slavila Malu Gospođu. Ostali potesi nisu karakterističnih imena: Barnjača, Velike livade, Čair. Potok Čokovac podseća na neku babu Čoku iz legende.

Seoska obetina je Beli petak.

Kačulice su od 1815. godine, do njenog ukidanja posle drugog svetskog rata, uglavnom pripadale trnavskom srezu. Imale su 1820/1. godine 19 domaćinstava, 21 oženjenog i 70 aračkih glava. Već 1821/2. godine: 29 kuća, 35 poreskih i 77 aračkih glava. Posle 1839. godine – svoj primiritelni sud. Od 1866. do 1890. godine Kalučice su sa Lascem, Petnicom i Premećom sačinjavale lazačku opštinu. Opština kačulička (Kačulice, Goričani i Bapsko Polje) postojala je od 1890. do 1909. godine – kada su Goričani i Kačulice obrazovali goričansku opštinu. Od 1921. do 1931. godine ponovo je funkcionisala kačulička opština, a potom goričanska, sa malim izuzecima – sve do šezdesetih XX veka.

Sadašnje stanovništvo Kačulica u celini je doseljeničko. Gotovo i da nema rodova (poput Savčića, poreklom Nikšića, doseljenih iz moravičke Milandže) koji su ovde živeli u XVIII veku.

Bogićevići (14 k, Jovanjdan, 20. januar) su doseljeni u vreme pred prvi srpski ustanak odnekud iz Crne Gore. Došla su braća Bogić i Vukić, ali sa drugim prezimenom. Sadašnje je obrazovano od imena pretka Bogića posle 1830. godine. Posle drugog svetskog rata obrazovali su po dva domaćinstva i u Čačku, Beogradu i Ježevici (Čačak).

Vujovići (17 k, Đurđevdan) su došli iz Crne Gore preko Sandžaka u vreme prvog srpskog ustanka (1809. godine). Prezimenom čuvaju uspomenu na pretka Vuja, za koga ne znaju kada je živeo. Sa ovim prezimenom popisanu su 1822. godine u tevteru čibuka. Ima ih, odseljenih, posle drugog svetskog rata, u susednu Samailu i Kraljevu.

Štavljani (23 k, Đurđevdan) su doseljeni 1809. godine iz Štavlja kod Sjenice (otuda im i prezime). Najpre su prispeli u Vrdila kod Karanovca (Kraljevo). Odatle su tri brata došla u Kačulice, jedan je otišao u dragačevsku Tolišnicu, a jedan u Mrsać, gde imaju prezime Urdov. Staro prezime im je Kaličanin (daljim poreklom su iz Kalice). Dosta su se selili. U Kraljevu postoji 14 njihovih domaćinstava, a u Čačku i Beogradu po jedno.

Raosavljevići (3 k), Radisavčevići (8 k) i Lazovići (7 k) jedan su rod, slave Nikoljdan. Doseljeni su 1809. godine iz Štavlja kod Sjenice. Došao je neki Veselin sa suprugom Utvom, koju je preoteo od Turaka. Njih dvoje imali su šestoricu sinova: od Boja su Bojovići u Brezovicama, od Mileke (Milike) – Milekići (Milikići) u Brezovicama, od Raosava – Raosavljevići u Kačulicama, od Radisava – Radisavčevići u Kačulicama, od Lazara – Lazovići. Šestog sina Veselina i Utve, Joksima, još neoženjena, ubili su hajduci. Raosavljevića ima (od posle drugog svetskog rata) i u Kanadi i Zapadnoj Nemačkoj (po jedna kuća), Radisavčevića – u Kraljevu, Čačku, Francuskoj i Sjedinjenim Američkim Državama, a Lazovića – u Beogradu, Kraljevu i SAD.

Veskovići (6 k, Đurđevdan) su takođe doseljeni u vreme prvog srpskog ustanka iz okoline Sjenice. Prezimenom čuvaju uspomenu na pretka Veska, o kome ništa ne znaju. Sa ovim prezimenom pominju se u tevteru čibuka 1822. godine. Rod su im Veskovići u susednim Goričanima (odakle je oko 1880. godine prešao Avram). Jedno domaćinstvo imaju i u Čačku.

Vesovići (2 k, Nikoljdan) su „od Sjenice“ dobegli posle Bogićevića, Vujovića, Štavljanina, Raosavljevića i Radisavčevića. Sa ovim prezimenom (od imena pretka Vesa) uneseni su u tevter čibuka 1822. godine. Posle drugog svetskog rata obrazovali su tri domaćinstva u Kraljevu.

Damnjanovići (7 k, Nikoljdan) su u stvari Raosavljevići. Potomci su Damnjana Raosavljevića. Sa ovim prezimenom popisani su u tevteru čibuka 1822. godine. Posle 1945. godine nastanili su se i u Čačku, Zaječaru i u Austriji.

Mijatovići (7 k, Nikoljdan) su 1809. stigli iz Vasojevića. Potomci su (na to upućuje i njihovo prezime) Mijata doseljenika, čije staro prezime nije poznato. Posle drugog svetskog rata obrazovali su po jedno domaćinstvo u Čačku, Lascu i u Australiji.

Majstorovići (6 k, Miholjdan) su došli posle 1845. iz Brezovica. Potomci su nekog majstora Miloša kovača, pa im otuda „majstorsko“ prezime, koje „zna“ i tevter čibuka 1822. godine. Ima ih odseljenih i u Čačak, Kraljevo, Kragujevac, Zemun i SAD.

Jovanići (1 k, Mitrovdan) su davni doseljenici, neznano otkuda. Prezime im je od imena pretka Jovana. Ima ih i u Čačku.

Andrići (4 k, Miholjdan, ranije Đurđevdan) su neznano otkud došli posle 1840. godine. Prezime im je izvedeno iz imena nekog pretka Andra. Ima ih i u susednim Samailama (opština Kraljevo).

Biorci (2 k, Jeremindan) su posle 1865. godine doseljeni iz Vlasteljica (Dragačevo). Daljim poreklom su sa Bihora (otuda im i ovakvo prezime). Po jedno domaćinstvo imaju i u Čačku i Rudom.

Vukovići I (3 k, Nikoljdan) su došli posle 1865. godine neznano otkuda. Prezime im je izvedeno od imena nekog pretka.

Đorđevići (3 k, Nikoljdan) su iz Crne Gore, preko Sandžaka i Dragačeva, stigli posle 1865. godine. Prezimenom čuvaju uspomenu na pretka Đorđa. Po jedno domaćinstvo imaju i u Čačku i Beogradu.

Kaplarevići (1 k, Nikoljdan): Vlajko i Jovan iz Milatovića (Dragačevo) stigli su posle 1865. godine. Neki predak bio im je kaplar u vojsci, pa im je od naziva tog čina obrazovano prezime. Od pre desetinu godina jedno njihovo domaćinstvo postoji i u Čačku.

Milinkovići (2 k, Nikoljdan) i Milenkovići (3 k, Đurđevdan) jedan su rod. Stigli su u Kačulice iz Erčega (moravički kraj) posle 1870. godine. Prezimena su im obrazovana od imena predaka. Ima ih i u Čačku (naseljeni posle 1955. godine).

Marići (3 k, Đurđic) su posle 1870. godine došli iz Lise (Dragačevo). Rod su im Marići u Žaočanima. Prezime im je izvedeno iz imena neke Mare, o kojoj ništa ne znaju. Ima ih i u Čačku, Kragujevcu i Beogradu.

Petkovići (2 k, Đurđevdan) su poreklom iz Crne Gore, a doseljeni su iz Dragačeva posle 1870. godine. Prezime im je izvedeno iz imena pretka Petka. Ima ih i u Kraljevu.

Majstorovići – Žujići (1 k, Nikoljdan) su krajem XIX veka stigli odnekud iz Crne Gore. Neki Žujić (prezime od nadimka) tada se prizetio u Majstoroviće. Ima ih, u jednom domaćinstvu, i u Slatini.

Dragićevići (1 k, Nikoljdan) sa krajem XIX veka doseljeni iz Gornjeg Dubca (Dragačevo). Prezime im je od imena pretka Dragića.

Jevtovići (3 k, Alimpijevdan) su iz Brezove (moravički kraj) stigli 1921. godine. Prezimenom čuvaju uspomenu na pretka Jevta.

Levajci (2 k, Đurđic): Momir se 1918. godine privenčao, dolazeći iz Mrčajevaca, za Desanku Majstorović. Daljim poreklom su iz Ljevaje (takovski kraj), na što upućuje i njihovo prezime. Posle 1960. godine obrazovali su po jedno domaćinstvo i u Banjaluci i Francuskoj.

Stojkovići I (2 k, Nikoljdan) su 1924. godine doseljeni iz Brezove (moravički kraj). Prezime im je izvedeno iz imena pretka Stojka. Posle 1950. godine po jedno domaćinstvo obrazovali su i u Kraljevu i SAD.

Cvetkovići (1 k, Nikoljdan) su u isto vreme došli iz Maskove (moravički kraj). Prezimenom čuvaju uspomenu na pretka Cvetka. Ima ih, odseljenih posle 1955. godine, i u Čačku i Kragujevcu (1 k).

Miloševići (1 k, Jovanjdan, 20. januar): Milun iz susednih Goričana, posle prvog svetskog rata, prešao na imanje svoje tetke. Prezime ovog roda upućuje na ime nekog pretka.

Plazinići (2 k, Lučindan): Veličko se 1925. godine prizetio iz Žaočana. Nije jasno poreklo ovog prezimena, mada upućuje na reči laz, oplazina. Daljim poreklom su iz Guberevaca (Dragačevo). Plazinića je, inače, bilo u Kačulicama i ranije: protokoli umrlih svedoče da je 5. aprila 1897. ovde umro Uroš Plazinić (55), rođen u obližnjoj Petnici. Jedno njihovo domaćinstvo postoji i u Čačku.

Propadovići (1 k, Miholjdan): Dragutin se iz obližnje Lipnice privenčao pre 60 godina za Julku Majstorović-Žujić. Daljim poreklom su Nikšići. Nije jasno poreklo ovog prezimena.

Miladinovići (3 k, Lučindan): Milomir se iz susednog Lasca doselio pre 50 godina. Daljim poreklom su Nikšići. Prezime ovog roda upućuje na ime nekog pretka Miladina.

Popovići (2 k, Nikoljdan): Milovan se iz Samaile privenčao posle 1920 .godine u Raosavljeviće. Neko im je od predaka bio pop – otuda ovakvo prezime. Posle 1955. godine nastanili su se i u Čačku i Zemunu.

Dimitrijevići (1 k, Đurđevdan): Mileta se iz susednih Goričana prizetio 1930. godine u Štavljane. Prezime im je izvedeno iz imena pretka Dimitrija.

Svi ostali rodovi u Kačulicama naseljeni su posle drugog svetskog rata. Prezimena su im obrazovana od imena predaka, zanimanja ili nadimka (sa izuzetkom Ćuviza):

Vukićevići (1 k, Nikoljdan): Sofronije došao 1950. godine iz okoline Novog Pazara.

Vukovići II (1 k, Nikoljdan): Radovan iz Vrdila (Kraljevo) privenčao se 1950. godine u Radisavčeviće.

Golubovići (1 k): Života došao iz Paraćina 1946. godine.

Đurđići (1 k, Nikoljdan): Dragan se iz Vrdila posle rata privenčao u Kaplareviće.

Jekići (1 k, Nikoljdan): Dobrosav došao iz Erčega (moravički kraj).

Miletići (2 k, Vasiljevdan) su 1970. godine stigli iz Goračića (Dragačevo). Imaju četiri domaćinstva i u Beogradu.

Milekići (1 k, Nikoljdan): Radivoje se iz Brezovica 1965. godine privenčao u Damnjanoviće.

Pavlovići (1 k, Petkovdan): Milenko došao iz Slatine na dedino imanje posle 1960. godine.

Radovići (1 k, Petkovdan): Slavoljub doseljen sa Javora 1972. godine; nema nikakvih rodbinskih veza sa Radovićima popisanim 1863. godine.

Ćuvizi (1 k, Savindan) su prešli 1964. godine iz Žaočana.

Petronijevići (1 k, Lučindan): na imanje Krstine Radović 1955. godine došao Jablan iz Rokaca (moravički kraj). Ima ih i u Čačku (2 k).

Zarići (1 k, Nikoljdan): Milenko iz Vranića (Čačak) privenčao se pre tri decenije za Danicu Đorđević. Ima ih i u Čačku (1 k).

Stojkovići II (2 k, Đurđevdan) su doseljeni 1968. godine iz Osonice kod Ivanjice...

Dokumenta iz XIX i prvih decenija XX veka pominju i neke druge rodove u Kačulicama. Neki od njih su promenili prezime, drugi su se iselili (kao Vučetići u Čačak), neki izumrli. Tako, primera radi, tevteri čibuka iz treće decenije XIX veka, beleže postojanje: Perišića, Vuletića, Brankovića, Radića, Ćibara (i Ićibara), Milićevića i Malića, a neki kasniji dokumenti pominju Staniće: Staniće, Savčiće (ranije Neškoviće), Jugoviće, Jovanoviće, Cibareviće, Vitoroviće, Momčiloviće, Matijeviće, Markišiće i Kulaševiće. Iz protokola umrlih saznaje se da je 1888. godine ovde umro Rade Igrutinović (60), rođen u Deževi, a nešto ranije (1881) – Milovan Samaradžić (22), rođen u Premeći.

Inače, za razliku od okolnih naselja, Kačulice su karakteristične po tome što u poslednje dve decenije uglavnom nisu „napadnute“ novim doseljenicima.

IZVOR: Istraživanje Radovana M. Marinkovića objavljeno u zborniku radova Narodnog muzeja u Čačku, XIX, Čačak 1990, str 151-156. Priredio saradnik portala Poreklo Luka Jelić

The post Poreklo prezimena, Kačulice (Čačak) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Klečka, opština Lipljan – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj i tip sela.

Klečka se nalazi na obodu brda Troje, i pripada razređenom džematskom tipu dreničkih sela. U ranije vreme Klečka je bila feudalni posed nekoga Sulejmana spahije iz Đakovice.

Starine i ime selu.

Na brdu Troja ima tragova od starog naselja, koje je u davnini isčezlo. Po narodnoj tradiciji tu su nekada obitovali Klimente, kojih je u vreme uprave Mamut-paše Rotla iz Prizrena, bilo u Klečki 70 kuća. Jedan Klimenta je jednom prilikom ubio na jednom brdu Mamut–pašinog sina u selu Koraćici. Ubistvo je izvršio iz ćeifa, jer je Klimenta probao da li može na tolikoj daljini ubiti čoveka. Zbog toga Mahmut–paša sve Klimente raseli odatle i oni odu u Rugovu. Kad su turske vlasti uhvatile onoga Klimentu što je ubio pašinog sina, prema narodnoj tradiciji, stavili su mu na noge drvene „kećke“ (bukagije), te se tobože po tome selo prozvalo Klečka.

Groblja.

U Klečki postoje dva groblja. Jedno od njih je staro i u narodu se smatra da je ostalo od Klimenta koji su tu obitavali. Ovo se groblje nalazi na brdu, dok je današnje groblje pokraj samoga sela.

Vode.

Običava se da se seoska gazdinstva ograđuju plotom ili vrljikama. U okućnicama izvesne kuće imaju bunare. Na seoskim izvorima i česmama se napija domaća stoka i pere rublje. Rodovska gumna se nalaze u okućnicama. U blizini kuća su i male bašte.

Istorijat i prihodi.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godina navodi se selo Kelačica, sa 38 kuća. Svakako, to je današnje selo Klečka. U pomenutom popisu navode se sledeći podaci o poljoprivrednoj proizvodnji. Prinos od pšenice iznosio je 360 lukana, a feudalni dohodak je bio 45 lukana. Prinos od ječma i zobi iznosio je 352 lukana, a dohodak je bio 44 lukana. Prinos od kapludža i ostalog, iznosio je 520 lukana, a dohodak je bio 65 lukana. Prinos od vrtova je iznosio 320 akči, a ušur 40 akči. Prinos od lana je bio 560 akči, a ušur 70 akči. Prinos od jednog mlina je iznosio 240 akči, a dohodak feudalni 30 akči. Prinos od svinja je iznosio 240 akči, a resum na svinje je bio 30 akči, dok je selo imalo 480 svinja.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Klečka je imala 61 stanovnika, a ubrajana je kao nesamostalne naselje zaselak.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine Klečka je isto bila zaselak i imala je 59 stanovnika, sa 6 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima iz 1935. godine, u narodu se Klečka smatrala kao samostalno seosko naselje i tu su obitavali sledeći rodovi.

Arbanasi:

-Bisljimović, fis Šalj, 9 kuća. Poreklom su iz Ljume – Arbanije, odakle su doseljena 3 domaćinstva 1785. godine, od koj ih je jedno nastanjeno u Domanek, jedno u Komorane i samo jedno u Klečku. U Domaneku i Komoranu ovaj se rod zatro, izumro. Sva tri roda su prvobitno naseljena u selo Banjicu – Gornja Drenica, pa su se odatle raselili u pomenuta 3 naselja.

Prema iznetome u 1935. godini je u Klečki bilo samo arbanaško stanovništvo i to 1 rod, sa 9 kuća.

Prema popisu stanovništvaiz 1948. godine.Klečka je imala 155 stanovnika, od toga muških 69 i ženskih 66, sa 14 domaćinstava.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Klečka (Lipljan) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Kožica, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Kožica se nalazi y podnožju planine Čičevice, a pripada džematskom tipu sela, predela Drenice, sa gomilastim mahalama. Deli se na tri mahale: Gornja, Srednja i Donja mahala.

Vode iostali podaci o selu.

Seoske kuće imaju u okućnicama bunare sa pijaćom vodom, a domaću stoku napajaju na potoku Dobra voda, gde seoska domaćinstva obavljaju i pranje rublja.

Do sela se nalaze dva seoska groblja.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Koždarica, sa 5 kuća. Godine 1477. beleži se kao Kozadarica, nenaseljeno je, a 1487. godine isto kao nenaseljeno, čiju su zemlju obrađivali seljaci iz susednih sela.

Svakako to je današnje selo Kožica.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Kožica je imala 171 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Kožica je imala 128 stanovnika, sa 12 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema mojim proučavanjima naselja i porekla stanovništva iz 1936. godine u Kožici je bilo sledeće stanje stanovništva:

Arbanasi:

-Omanović, fis Beriš, 4 kuće.

-Alilović, fis Beriš, 10 kuća.

-Musić, fis Beriš, 5 kuća. Ova tri roda pripadaju jednom zajedničkom bratstvu – ronđi. Prema rodovskoj tradiciji, doseljene su 3 kuće krajem XVIII veka, iz Severne Arbanije.

C i g a n i (Mađupi):

-Bislimović, fis Mzez, 2 kuće. Vode poreklo od Radanovaca iz Slovinja na Kosovu, pripadali su bratstvu Filipović, a sada u preinačeno ime bratstva Filj. U Kožicu su se doselili 1860. godine, a iz pravoslavlja su prešli u islam 1845. godine.

Prema iznetome u Kožici je 1936. obitovalo ovo stanovništvo: arbanaška roda 3, sa 19 kuća i Ciganski rod – Mađupi, 1 sa 2 kuće, starinom Radanovci.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, u Kožici je bilo 186 stanovnika, od toga 80 muških i 96 ženskih, sa 23 kuće.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Kožica (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Karačica (po knjizi Koračica), opština Štimlje – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Koračica je seosko naselje dreničkog džematskog tipa, razbijenih džemata na brdovitoj zaravni Rctvshi kodres. Kroz selo ide put koji deli predeo Drenicu od Metohije, a seoske kuće su načinjene po starinama navedene brdovite zaravni.

Vode.

Selo se služi vodom za piće sa izvora, a rublje peru na seoskom potoku, gde napajaju i domaću stoku, a taj se potok naziva Krom' Kelmeni. Uz okućnice se nalaze rodovska gumna, ali ih ima i udaljenih od seoskih kuća.

Selo Koračica ima dva groblja.

Istorijat i prihodi.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Krunatica, sa 42 kuće. U 1477. godini beleži se kao „Kurbanica“, a deset godina kasnije 1487. godine „Kuranatica“. Svakako, to je današnje dreničko selo Koračica.

U navedenom popisu za to selo se navodi poljoprivredna proizvodnja ovako. Prinos od pšenice je iznosio 640 lukana, a feudalni dohodak 80 lukana. Prinos od ječma i zobi iznosio je 480 lukana, a feudalni dohodak 60 lukana. Prinos od kupludže i drugog iznosio je 400 lukana, a dohodak 50 lukana. Prinos od sočivice bio je 240 akči, a feudalni dohodak 30 akči. Prinos od vrtova je iznosio 400 akči, a ušur 50 akči. Prinos od lana iznosio je 960 akči, a ušur 120 akči. Prinos od vinograda iznosio je 350 čabrova, a ušur 35 čabrova. Prinos od košnica pčela iznosio je 400 akči, a dohodak 50 akči. Prinos od mlina je bio 240 akči, a dohodak 30 akči. Prinos od svinja je bio 320 akči, a resum je iznosio 40 akči, dok je selo imalo 640 svinja.183

Prema popisu stanovništva iz 1914. godine. Koračica je imala 102 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine. Koričica je imala 90 stanovnika, sa 11 domova.

Poreklo stanovništva.

Arbanasi:

Prema ispitivanjima u 1935. godini u Koračnci je obitavalo sledeće stanovništvo, prikazano po rodovima u broju domova.

-Suljović, fis Keljman, 3 kuće. Od ovoga roda odelila se jedna kuća u starini i odselila se u Podrimu, od koje danas ima 6 kuća, koje se nalaze u istom selu ispod puta, ali pripadaju Podrimi. Ovaj je rod doseljen u Drenicu iz Arbanije 1785. godine. Imanje su kupili od Emin-bega iz Podrima.

-Tairović, fis Keljmen, 5 kuća. Prema rodovskoj tradiciji vode poreklo iz Skadra, odakle su se doselili u Drenicu 1855. godine. Od ovoga roda se jedna kuća odselila 1885. godine u selo Sankovce. Od ovoga roda su i dve kuće odseljene 1865. godine u selo Banjicu — Metohija.

-Elezović, fis Keljman, 3 kuće. doseljeni su iz Arbanije 1755. godine kojom prilikom je doseljena jedna kuća.

-Azirović, fis Krasnić, 3 kuće. Poreklom su iz Arbanije, odakle je doseljena jedna kuća 1785. godine. Srodnike imaju u selo Vukovcu, koji su se iz Koračice odselili 1895. godine.

-Redžepović, fis Krasnić, l kuća. doseljeni su 1905. godine iz sela Ladrovca – Prizren.

Iz navedenog pregleda proizilazi da je u Koračici 1935. godine obitovalo arbanaških rodova: 5, sa 15 kuća.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Koračica je imala 155 stanovnika, od toga 80 muških i 75 ženskih, sa 22 domaćinstva.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Karačica (Štimlje) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Kotore, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Tip sela i starine.

Kotore se nalazi na brdovito — brežuljkastom zemljištu dreničkog pobrđa, a pripada dreničkom džematskom tipu naselja. U ataru ovog naselja nalaze se zidine drevnog naselja, zidine od kamena i cigle. Tokom vremena seljaci su ove zidine porušili, pa su od tog materijala zidali svoje kuće. Skoro sve seoske kuće u ovome selu sazidane su od materijala porušenog ovog grada, čije su se zidine ipak očuvale do današnjih dana.

Zemlje i šume.

Selo ima kolektivnu meraju i šumu. Bašte se nalaze u seoskim okućnicama, a isto tako i rodovska gumna, ili su ova y blizini okućnica. Imućniji seljaci imaju i po 1–3 gumna, koja se nalaze jedno do drugoga.

Vode.

Do Kotora se nalaze Radiševska reka i Krligatska reka, na koj ima seljani napajaju domaću stoku, a katkad i peru rublje. Kotore ima veliki izvor zvani Krbulja, čija voda seljanima služi za piće i druge kućevne potrebe. Do skora je tu postojala i Kandića česma, koja je u novije vreme presušila. Ova je česma bila izvedena od izvora Krbulje olucima od pečene gline, u daljini oko 400 m.

Groblja i ostali podaci o selu.

Do sela se nalazi brdo Kodra vorres, gde je nekada bilo starovremsko groblje. Na sred sela, gde se danas nalaze seoske kuće, po tradiciji se nalazilo Svatovsko groblje. Isto tako, pored sela postoji i danas drugo Svatovsko groblje, koje potiče iz istog vremena kao i ono u selu koje je uništeno. To su bila groblja dvoja svatova, koja su se tu susrela, potukla i izginula. Do sela postoje dva groblja: jedno srpsko, a drugo arbanaško.

Napokon, prema narodnoj tradiciji, staro gradište koje se nalazilo u blizini današnjeg sela, zvao se grad Kotore, po kome je prozvano i današnje seosko naselje.

U katastapskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine navodi se selo Kotor, sa 33 kuće. To je današnje dreničko selo Kotore.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Kotore je imalo 235 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Kotore je imalo 205 stanovnika, sa 22 domaćinstva.

Poreklo stanovništva.

Prema ispitivanjima naselja i porekla stanovništva iz 1936. godine u Kotoru su obitavali sledeći rodovi.

S r b i:

-Petrović, fis Keljman, 1 kuća. Slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Veliku Gospojinu. Doseljeni su kao čifčije 1846. godine iz sela Rudnika – Metohija. Kao što se vidi iz navedenoga, ovaj rod poznaje organizaciju fisa, bez rodovske tradicije o brastveničkoj pripadnosti. Rodovska pak pripadnost naziva se imenom podreklo.

-Đoković, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, prislužuju Sv. Nikolu Letnjeg. Doseljeni su 1856. godine iz sena Leočine — Metohija, starinom su od plemena Kuča – Crna Gora.

-Kandić, fis Gaš, 2 kuće. Slave Sv. Petku, a prislužuju Petkovicu. Rodovsko poreklo im je iz Crne Gore. Od ovoga roda odselila se jedna kuća 1886. godine u Vučitrn. U Vučitrnu je to rod Kotorac koji se preziva po zavičajnom selu, odakle je doseljen. U to vreme, odseljena je iz Kotora od ovog roda i jedna kuća u Kosovsku Mitrovicu. Od starine je ovaj rod obdelavao zemlju u Kotoru kao čifčije.

-Joković, fis Šalj, 4 kuće, slave Sv. Đorđa Alimpija, prislužuju Spasovdan. Starinom su iz Perkovca u Ibarskom Kolašinu, odakle su preseljeni u selo Viču – Kosanica, a odatle su 1894. godine prešli u Kotore. Ovaj rod takođe poznaje organizaciju fisa.

-Tusić, fis Gaš, 1 kuća, slave Petkovdan, prislužuju Sv. Iliju. Poreklom su iz sela Zagulja u Ibarskom Kolašinu, odakle su se doselili 1926. godine.

-Rakićević, fis Kuč, 1 kuća, slave Đurđic, a prislužuju Sv. Panteliju. Starinom su Babići iz sela Brnjaka – Ibarski Kolašin, odakle su se doselili 1846. godine. Jedna kuća od ovoga roda odselila se 1906. godine u Vučitrn, kao domazeti. Oba ova roda poznaju organizaciju fisa, ali bratstveničku ne poznaju.

Arbanasi:

-Ajrizović, fis Gaš, 9 kuća, starinom su iz Arbanije, a doselili su se preko Metohije 1846. godine, kada je doseljeno jedno domaćinstvo. Od istog roda doselile su se još dve kuće, od kojih se jedna kuća naselila u dreničko selo Radiševo, a jedna u selo Suho Grlo – Metohijski podgor. Godine 1926. od ovoga roda se jedna kuća odselila u Kosovsku Mitrovicu, a dve kuće u Arbaniju.

-Behramović, fis G aš, 6 kuća. Ovaj je rod poreklom iz Banjske sa Kosova, odakle su njihovi preci doseljeni 1836. godine, kojom prilikom je doseljena jedna kuća. Prvobitno su se u Kotoru bavili zemljoradnjom kao napoličari, a potom su kupili imanje. Od ovoga roda odselila se jedna kuća 1896. godine u selo Voćnjak – Metohija, a jedna kuća 1924. godine u Kosovsku Mitrovicu.

Prema iznegome, u selu Kotore bilo je 1936. godine ovo populaciono stanje: srpskih rodova je bilo 6, sa 10 kuća. Arbanaških rodova je bilo 2, sa 15 kuća.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine. Kotore je imalo 401 stanovnika, od toga 203 muških i 198 ženskih, sa 48 domova.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Kotore (Srbica) appeared first on Poreklo.

Vrlo retko prezime Kršaritović potiče iz Srema (Obrež i Bežanija). Na popisu graničara Bežanije iz 1848. godine evidentirani su Lazar, Vićentije i Živko Kršaritović. Godine 1883. na biračkom spisku se nalazi Svetozar Kršaritović (rođ. 1850), a 1904. evidentiran je Radovan Kršaritović (4 člana domaćinstva). Krsta Kršaritović Svetozarev iz Obreža bio je srpski dobrovoljac u Prvom […]

The post Poreklo prezimena Kršaritović appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Krajkovo, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Tip sela i starine.

Krajkovo je selo džematskog tipa, a sačinjavaju ga četiri mahale: Buzak, Podrimčaku, Seniku i Hodžić.

U Krajkovu ima nekoliko toponima, koji su nastali po imenu crkava. Evo tih naziva: Mullini i ima, Vrella ga kishes, U blizini tih toponima nalazi se toponim Kisha. Ty je u starini bila crkva, koju su Arbanasi iz Krajkova i susednih sela porušili i od porušenog crkvenog materijala podigli džamiju, koja se računa među najstarijima u predelu Drenici. Evo i ostalih toponima iz crkvene problematike: Ara té kishes, Lugi i kishés, Livadhi i kishé's. Po tradiciji kod Arbanasa ovoga kraja, ta se crkva zvala Ježevica.

Ostali toponimi njiva i livada i drugog zemljišta, imaju nazive prema rodovima: Buzak, Hodžići, Podrimčaku i Seniku.

Pored sela se nalazi nekoliko seoskih grobalja.

Vode.

Svaka seoska kuća ima u okućnici bunar, sa kojeg se služe pijaćom vodom, kao i za ostale kućevne potrebe. Rodovska gumna se nalaze u okućnicama.

Prema popisu stanovništva iz 1914. godine, Krajkovo je imalo 302 stanovnika.198

Prema statističkim podacima iz 1921. godine, Krajkovo jeimalo 204 stanovnika, sa 30 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema ispitivanjima naselja i porekla stanovništva u 1936. godini, Krajkovo je imalo sledeće etnografsko–demografsko stanje:

A r b a n a s i:

-Odžović, fis Eljšan, 10 kuća. U Krajkovo su se doselili iz Peći, mahale Kapišnica, gde i danas imaju rodbinu, a doselilo se jedno domaćinstvo. Po rodovskoj tradiciji Odžovića, kada su se oni doselili u Krajkovo, selo je bilo „pusto“, jer su svi Srbi bili izbegli sa svojih ognjišta. Tada je u Krajkovu bilo „više livada, nego njiva“. Doseljeni Odžovića predak se zvao Mula Redžep, a doseljeno je samo jedno domaćinstvo. Pored njih, u Krajkovo se doselilo i jedno domaćinstvo Bošnjaka, kojima je to bilo etapno prebivalište, jer su se odselili iz Krajkova u Bosnu. Odžovići su u starini bili Arbanasi katolici.

-Senik, fis Eljšan, 2 kuće. Doseljeni su iz Senika –– Metohija, na utrinu, koju su sami iskrčili.

-Gurin, fis Eljšan, 1 kuća. Doseljeni su iz Senika — Metohija. Kotilo Lac, fis Krasnić, jedna kuća. Doseljeni su iz Metohije početkom XX veka.

-Buzak, fis Gaš, 4 kuće. Poreklom su iz Arbanije, odakle su doseljeni početkom XVIII veka.

-Podrimlaku, fis Gaš, 12 kuća. Doseljeni su iz Podrime početkom XVII veka, a starinom su iz okoline Skadra – Arbanija.

Srbi i Crnogorci (kolonisti):

-Rikalo, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila. Doseljeni su 1930. godine iz Dola Popova –– Hercegovina.

-Ćućilo, 1 kuća, slave Sv. Luku, doseljeni su iz Porije, 1932. godine.

-Milanović, 2 kuće, slave Sv. Jovana Krstitelja. Kolonizovani su 1931. godine. Poreklom su iz Plužina — Nevesinje.

-Lažetić, 1 kuća. kolonizovani su 1931. godine iz Zaloma – Nevesinje.Slave Sv. Arhanđela Mihaila.

-Mitrović, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, doseljeni su 1929. godine iz sela Moštanice – Severna Srbija.

-Perović, l kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, doseljeni su iz sela Biograda — Nevesinje, 1931. godine.

-Đedovi, 1 kuća, potiču od Jovanovića, starinom su Cuce, doseljeni su iz Retkocera u Gornjoj Jablanici. Kao kolonisti doseljeni su 1934. godine, prvo u selo Trstenik – Drenica, pa odatle u Krajkovo 1936. godine. Slave Sv. Jovana Krstitelja, mala slava im je bila Sv. Nikola Letnji, koju su „batalili“.

-Obradović, 1 kuća, kao kolonisti doseljeni su 1936. godine iz sela Vojevca – Bosanska Krupa. Slave Sv. Jovana Krstitelja.

Prema iznetome u 1936. godini u Krajkovu su obitavali ovi rodovi:

Arbanasi, 6 rodova, sa 30 kuća. Srbi i Crnogorci kolonisti 8 rodova, sa 9 kuća.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Krajkovo je imalo 380 stanovnika, od toga 202 muških i 178 ženskih, sa 48 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Krajkovo (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Krajmirovce (po knjizi Krajmirovci), opština Lipljan – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Tip sela i starine.

Krajmirovci je selo džematskog tipa sela, a deli se na četiri mahale: Rizan, Metović, Alurović i Ćerić. Svaka mahala ima i svoje posebno groblje, tako da u selu postoje četiri groblja.

Vode i ostali podaci oselu.

U selu se nalazi seoski bunar, koji najčešće služi za utolu žeđi putnicima prolaznicima. Dva brdašca pokraj sela nose nazive: Trnava i Grab. Kroz selo teče Krajmirovačka reka, na kojoj se napaja domaća stoka, služi isto tako i za navodnjavanje, kao i za domaće potrebe. Navodnjavanje vrše prema šortu, a red navodnjavanja traje 24 sata od kuće. U selu postoji i redovnička vodenica, a red meljiva žita određuje se prema redu navodnjavanja, istodobno biva.

U mahali Rizan ima česma koja se naziva Kroni i shieve, a nalazi se y jednoj okućnici. U drugoj okućnici se nalazi Kroni gur, a u trećoj okućnici postoji Krom' kokctve. Nasred sela je izvor, zvani Blaćak. Do sela se nalazi izvor Kroni keizures.

Kolektivna seoska šuma nalazi se u planini Lipovici, kao i na brdima Grabu i Trnavi.

Postoji tradicija daje u starini u Krajmirovcu postojalo mnogo česama, kao i da je glavno zanimanje stanovništva bilo stočarstvo.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine. Krajmirovce je imalo 526 stanovnika.

Prema statističkim podacima iz 1921. godine, Krajmirovce je imalo 422 stanovnika, sa 60 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima naselja i porekla stanovništva u Krajmirovcu 1935. godine, populaciono stanje je bilo sledeće:

Arbanasi:

Pominjem, svi rodovi sela Krajmirovca pripadaju fisu Marina. Pregled rodova u selu Krajmirovcu bio je ovaj:

-Rizan, 9 kuća.

-Metović, 13 kuća.

-Alurović, 26 kuća. Prema rodovskoj tradiciji rod Rizan vodi srpsko poreklo i potiče iz okoline Đakovice, u islam su prešli 1835. godine.

-Đerić, 30 kuća. Prema rodovskoj tradiciji vode poreklo iz okoline Skadra, odakle su doseljeni u Drenicu 1810. godine. Dve kuće ovoga roda imaju nadimak „Kačamak“.

Narodna tradicija govori da su i rodovi: Metović i Alurović, poreklom Srbi, koji su napustili pravoslavlje. prešli u islam, a potom se poarbanasili.

Iz datog pregleda proizilazi da je u Krajmirovcu 1935. godine obitovalo arbanaških rodova: 4, sa 78 kuća, od toga su bila 3 roda srpskog porekla, sa 48 kuća, koji su iz hrišćanstva prešli u islam, pa se vremenom poarbanasili.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Krajmirovds je imalo 789 stanovnika, od toga 425 muških i 364 ženskih, sa 100 domaćinstva.

Napokon, pominjem, u Krajmirovcu se običava da po 4–5 kuća imaju kolektivna gumna, bez veze na rodovsko poreklo, jer se običaj obavlja po teritorijalnom susedskom principu.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Krajmirovce (Lipljan) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Krasalić, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Krasalić se nalazi u podnožju Čičavice i džematskog je tipa, a čine ga mahale Krasalić i Česta.

Rodovska gumna se nalaze u okućnicama.

Vode i ostali podaci o selu.

Bunarska i izvorska voda služe za piće. Za napajanje domaće stoke i za razne domaće potrebe, upotrebljava se voda iz izvora Kroni katunit. Selo ima kolektivnu seosku utrinu.

U katastarskom prpisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Krajsalić, sa 24 kuće. Svakako, to je današnje dreničko selo Krasalić. U pomenutom popisu navodi se prihod od vinograda u Krajsaliću, koji je iznosio 300 čabrova, a ušur je bio 30 čabrova, sa prinosom od 240 akči, odnosno feudalnim dohotkom od 30 akči.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine. Krasalić je imao 116 stanovnika.212

U popisu stanovnitgva iz 1921. godine, Krasalić se navodi kao zaselak, sa 80 stanovnika i 7 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema mojim ispitivanjima naselja i porekla stanovništva iz 1935. godine, u Krasaliću su obitavali ovi rodovi.

A r 6 a n a s i:

-Ređvić, fis Beriš, 3 kuće.

-Etemović, fis Beriš, 5 kuća. Ova dva roda su od jednoga bratstva.

-Mehana, fis Keljmen, 2 kuće.Kao muhadžiri su doseljeni 1879. godine iz sela Mehana — Kosanica.

Prema iznetome, u Krasaliću su 1935. godine, obitavali: arbanaški rodovi 3, sa 10 kuća.

Krasalić ima dva groblja, od koj ih je jedno jerlijsko arbanaške, a drugo arbanaških muhadžira.

Prema popisu stanovnišva iz 1948. godine, Krasalić se navodi kao zaselak, a ima 151 stanovnika, od toga 74 muških i 87 ženskih, sa 13 domova.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Krasalić (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Krasmirovac (po knjizi Krasmirovci), opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj, vode i tip sela.

Krasmirovce se nalazi u podnožju planine Čičavice, a pripada džematskom tipu sela. Vodom sa česama i potoka navodnjavaju se bašte, njive i livade. Tom vodom se napaja i domaća stoka, a ona služi i za kućevne potrebe, dok voda sa česama služi za piće stanovništvu, kao i bunarska voda kojom se služe iz rodovskih bunara. Selo ima svoju meraju.

Istorijat, prihodi i ostali podaci o selu.

U katastarskom popisu oblast Brankovića iz 1455. godine navodi se dreničko selo Krasmirovci, sa 29 kuća. Uz to navodi se i poljoprivredna proizvodnja u Krasmirovcu, i to: prinos od pšenice iznosio je 320 lukana, a feudalni dohodak 40 lukana. Prinos od ječma i zobi iznosio je 360 lukana, a feudalni dohodak je iznosio 45 lukana. Prinos od raži je iznosio 120 lukana, a dohodak je iznosio 45 lukana. Prinos od grahorice je iznosio 24 akče, a dohodak 3 akče. Prinos od vrtova iznosio je 160 akči, a dohodak je bio 20 akči. Prinos od lana je iznosio 400 akči, a ušur 50 akči. Prinos od domaćih svinja je iznosio 240 akči, a resum je bio 30 akči. Selo je imalo 480 svinja.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Krasmirovce je imalo 146 stanovnika.

Prema popisu stanovnika iz 1921 godine. Kasmirovce je imalo 145 stanovnika, sa 12 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema mojim proučavanjima naselja i porekla stanovništva u 1935. godini u Krajmirovcu su obitavali ovi rodovi:

Arbanasi:

-Memetović, fis Krasnić, 14 kuća. Poreklo vode iz sela Samodreže na Kosovu. Od ovoga roda jedna kuća je odseljena u dreničko Gladno Selo.

-Jašarović, fis Krasnić, 10 kuća. Ovaj rod takođe vodi poreklo iz Samodreže. Od ovoga roda jedno domaćinstvo se odselilo u selo Dobroševce, a jedno „na miraz“ u Kosovo.

U vreme pohoda Husein — bega Gradaščevića iz Bosne na Kosovo 1831. godine, te sukoba između skadarskog vezira Mustafa — paše i Mahmudbegovića paša iz Peći, bilo je seoba arbanaških rodova iz Metohije i y drenička sela, te možda i y Krasmirovce.

Prema iznetome u Krasmirovcu su 1948. godine obitavala 2 arbanaška roda, sa 24 kuće.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Krasmirovce je imalo 221 stanovnika, od toga 107 muških i 114 ženskih, sa 31 kućom.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Krasimirovac (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Turićevac i zaseoka Krst Brdo, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Turićevac se nalazi na brežuljkastom zemljištu dreničkog pobrđa, a pripada džematskom tipu sela, Turićevac ima seosku meraju, kao i zajednički seoski bunar i česmu.

Vode i groblja.

Pored toga, skoro svaka seoska kuća ima u svojoj okućnici bunar sa pijaćom vodom koja služi i za druge domaće potrebe. Domaća stoka se napaja na seoskim potocima, seoskom bunaru i česmi gde se i rublje pere.

U okućnicama se nalaze i rodovska gumna. Pokraj sela postoje dva arbanaška groblja.

Istorijat i ostali podaci o selu.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine pominje se Selo Crkva Kundilj, sa 5 kuća.Svakako, to je današnje selo Turićevac, što zaključujemo prema pomenu ovoga imena u katastarskom popisu ostalih dreničkih sela ovoga kraja, i narodne tradicije, da su turske vlasti nekadašnje drevno srpsko selo Crkvu, nazivali imenom Turićevac.

U godinama 1477. i 1487. Selo Crkva Kondilj je bilo selište.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine Turićevac je imao 270 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. Turićevac je imalo 159 stanovnika, sa 29 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema mojim proučavanjima naselja i porekla stanovništva u 1936. godini u Turićevcu je obitavalo sledeće stanovništvo.

Arbanasi:

-Bećirović, fis Beriš, 8 kuća. Poreklom su od ronđe Martinovića, a starinom su Srbi iz dreničkog sela Marine, gde su kao domorodačko srpsko stanovništvo iz pravoslavlja prešli u islam, a potom se i poarbanasili. Od ovoga bratstva, ima rodova u dreničkom selu Broćni, koji su se odselili iz Turićevca.

-Salahar, fis Beriš, 2 kuće. U brastveničkom su srodstvu sa rodom Bećirović, te pripadaju ronđi Martinovića. Karakteristično je pomenuti, da oba ova roda u Turićevcu pripadaju fisu Beriš, dok ostali rodovi ovoga bratstva, iz Broćne, pripadaju fisu Hot.

-Hot, fis Hot, 10 kuća. Iz ovog roda su 1826. godine, doseljene dve kuće, iz dreničkog sela Ludovića, zaseoka sela Lauše, bili su čifčije manastira Deviča. Njihovi preci su iz dreničkog sela Marine, gde su kao Srbi, domoroci, 1806. godine, prešli iz pravoslavlja u islam, a potom su se poarbanasili.

-Bljakić, fis Krasnić, 1 kuća. Doseljeni su iz Peći 1891. godine, kao čifčije, poreklom su iz sela Istinića u Metohiji.

-Šabanović, fis Krasnić, 1 kuća. Ovaj rod je poznat i pod imenom Tmavalji, kao Muhađiri iz sela Tmave iz Toplice, odakle su doseljeni 1879. godine.

-Spaiović, fis Gaš, 1 kuća. Kao domazeti doseljeni su 1901. godine iz sela Kostreca u Metohijskom podgoru.

-Mertuć, fis Beriš, 1 kuća. Kao čifčije doseljeni su 1926. godine iz Đurđevika — Podrima, a u Turićevcu obdelavaju zemlju kao čifčije, 1/3 za sopstevenika zemlje, izuzev voća i povrća, a deoba se vrši u snopovima.

-Salković, fis Beriš, 5 kuća. Ovaj rod pripada ronđi Gec – Gecić, a nadimak mu je Šain. Poreklom su domorodačko srpsko stanovništvo, koje je 1806. godine, iz pravoslavlja prešlo u islam, pa se vremenom poarbanasnlo.

-Ljutan, fis Beriš, 7 kuća. Ovaj rod takođe pripada bratstvu Gec – Gecić, a ima i nadimak Šain. Kao Srbi domoroci prešli su y islam 1806. godine. Za ovaj rod se smatra da imaju svoje posebno bratstvo Desk, uzeto po ženskom pretku.

Novija emigraciona kretanja u Turićevcu bila su ova: Od roda Ljutan, odselilo se jedno domaćinstvo, 1934. godine, u Malu Aziju, a jedno u Kosovsku Mitrovicu.

Od roda, Salković, odselilo se jedno domaćinstvo 1911. godine u Kosovo.

Od roda Hot, odselilo se jedno domaćinstvo, 1906. godine, u selo Resnik – Metohija.

Srbi i Crnogorci (kolonisti):

-Denda, 1 kuća, slave Sv. Jovana Krstitelja. Poreklom su iz Potnraja — Grahovo, odakle su se doselili kao kolonisti 1926. godine.

-Purić, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Sv. Iliju. Ovde su naseljeni preko Srbice – Drenica. Poreklom su iz Kočana –—Nikšić u Crnoj Gori, starinom su Katunjani.

Iz navedenog pregleda, prema podacima iz 1936. godine, u Turićevcu je bilo sledeće populacione stanje: arbanaških rodova je bilo 9, sa 36 kuća. Od toga, srpskoga porekla: 4 roda sa 22 kuće koje su se poarbanasile.

Srpskih i crnogorskih kolonizovanih rodova, je bilo 2, sa dve kuće.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Turićevac je imao 367 stanovnika, od toga 196 muških i 171 ženskih sa 52 kuće.

Zaseok Krst Brdo.

Položaj i tip zaseoka.

Zaselak Krst Brdo pripada selu Turićevcu, a naseljen je kolonistima u razdoblju 1933–1935. godine. Ovo naselje pripada tipu kolonističkih drumskih naselja. čije su kuću Poređane pored seoskog puta.

Vode.

Krst Brdo oskudeva sa vodom, koju dobija sa izvora Rakitnice i sa izvora zvanog Prronipojills. Kolonisti imaju svoju kolektivnu seosku slavu Spasovdan. Toponomastički nazivi starijega porekla, dati su iz sela Turićevac.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima naselja i porekla stanovništva u 1936. godini y Krst Brdu su obitavali sledeći rodovi:

Srbi i Crnogorci (kolonisti):

-Bulajić, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, a prislužuju Sv. Savu. Doseljeni su iz sela Tačevca — Toplica. Starinom su iz Grahova, a poreklom Drekalovići.

-Drašković, 2 kuće, slave Sv. Arhanđela Mihaila, a prislužuju Sv. Iliju. Doseljeni su iz sela Tačevca. Starinom su iz Nikšićkih rudina, a poreklom su Čevljani.

-Delibašić, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, a prislužuju Tomindan. Doseljeni su iz sela Trmke — Kosanica, starinom su iz Trapačkih rudina – Crna Gora.

-Kilibarda, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, a prislužuju Sv. Panteliju. Doseljeni su iz sela Samokova — Kosanica, starinom su iz Banjana, a poreklom Čevljani – Crna Gora.

-Ždraljević, 2 kuće, slave Đurđevdan. Doseljeni su iz sela Zebica — Kosanica, poreklom su iz Hercegovine.

-Kostović, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, a preslužuju Sv. Arhanđela Mihaila. Doseljeni su iz sela Pupavca – Kosanica, starinom su iz Hercegovine.

-Božović, 1 kuća, slave Sv. Luku. Doseljeni su iz sela Tačevca, starinom su iz Nikšićkih rudina.

-Jovanović, 1 kuća, slave Sv. Nikolu. Doseljeni su iz sela Gajtana –– Jablanica, starinom su iz Morače, a poreklom su Kuči — Crna Gora.

-Perović, 1 kuća, slave Petkovdan, a prislužuju Mrklu Petku. Doseljeni su iz sela Samokova – Kosanica, a poreklom su Bijelopavlići — Crna Gora.

-Đurović, 1 kuća, slave Petkovdan, a prislužuju Mrklu Petku. Doseljeni su iz sela Samokova – Kosanica, poreklom su iz Bijelopavlića.

-Rastović, 1 kuća, slave Đurđevdan. Doseljeni su iz sela Srba – Lika.

-Milunović, 1 kuća, slave 'ćurđevdan, prislužuju Sv. Panteliju. Doseljeni su iz sela Tzaka — Kosanica, starinom su iz Ibarskog Kolašina.

-Krstić, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, a prislužuju Sv. Jovana Letnjeg. Doseljeni su iz sela Ljuteža – Poljanica.

-Đorđević, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, a prislužuju Sv. Savu. Doseljeni su iz sela Dikave – Masurica.

-Mladenović, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, a preslužuj u Mladence. Doseljeni su iz Dikave – Masurica.

-Stoiljković, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila. Doseljeni su iz sela Dikave – Masurica.

-Lazarević, l kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Sv. Jovana Letnjeg. Doseljeni su iz sela Ljutave – Poljanica.

-Stojković, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, a prislužuju Đurđevdan. Doseljeni su iz sela Garinja – Poljanica.

-Veinović, 4 kuće, slave Sv. Vasilija. Doseljeni su iz sela Mokrog Polja – Dalmacija.

-Babić, 1 kuća, slave Sv. Jovana Krstitelja, doseljeni su iz Mokrog Polja — Dalmacija.

Prema iznetome u Krst Brdu je bilo 1936. godine kolonističkih rodova Srba i Crnogoraca: 20, sa 25 domova.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Turićevac (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Kruševac, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj, tip sela i vode.

Kruševac se nalazi na brežuljkastom zemljištu dreničkog pobrđa, na mestu koje se zove Kućište. Kruševac pripada dreničkom tipu džematskih sela. Skoro svaka seoska kuća ima u okućnici bunar, odakle se obitelj snabdeva vodom za piće i ostale domaće potrebe.

Istorijat i ostali podaci o selu.

Koliko je poznato dreničko selo Kruševac, pominje se prvi put u našoj istoriji 1253. godine. Naime, te godine je srpski kralj Uroš 1, priložio ovo selo Sv. Bogorodici na Stonu, a nešto kasnije Sv. Petru i Pavlu na Limu.

U katastarskom popisu oblast Brankovića iz 1455. godine navodi se selo Kruševica, sa 6 kuća. Svakako, to je današnje dreničko selo Kruševac, koje je u godinama 1477. i 1487. bilo selište.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine selo Kruševac je imalo 154 stanovnika.

Prema popisu stanovništva 1921. godine, Kruševac je imao 197 stanovnika, sa 19 domova.

Poreklo stanovništva.

U vreme proučavanja naselja i porekla stanovništva u 1935. godini u Kruševcu su obitavali ovi rodovi:

A r b a n a c i:

-Asanović, fis Gaš, 14 kuća. Pripada bratstvu Dobre, a poreklom su iz Metohije, odakle su doseljeni 1815. godine.

-Jakupović, fis Gaš, 4 kuće. Ovaj rod takođe pripada bratstvu Dobre i u srodstvu je sa rodom Asanović, iz kojeg se izdvojilo 1825. godine. Prema rodovskoj tradiciji ovi rodovi bratstva Dobre, doseljeni su u jednoj zadružnoj kući sa tri brata, i to od Crnog Brega u Metohiji. Od Jakupovića roda, dve kuće su se u starini odselile u selo Vrbovce – Drenica.

-Muhadžir, 2 kuće. Organizaciju fisa, rod je izgubio.

Prema iznetome u 1935. godini u Kruševcu su bili arbanaški rodovi: 3 roda, sa 20 kuća.

Prema popisu stanovništva u 1948. godini, selo Krupgevac je imalo 281 stanovnika, od toga 148 muških i 133 ženskih, sa 32 domaćinstva.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Kruševac (Srbica) appeared first on Poreklo.

Kršenković je vrlo retko srpsko prezime. Kosta i Đoka Kršenković, po zanimanjeu kazandžije, preselili su 1865. iz Prizrena u Prištinu.

The post Poreklo prezimena Kršenković appeared first on Poreklo.