Poreklo stanovništva sela Donje Punoševce (po knjizi Punuševce), Grad Vranje – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Selo je izrazito planinsko; leži na jugozapadnoj padini Motina, na granici Vranjske Kotline i Gornje Pčinje. Okolna naselja su: Punoševce u Gornjeoj Pčinji, Ćurkovica, Margance i Lepčince.
Vode.
Meštani koriste vodu za piće sa izvora-kladenaca. U selu ima i dva bunara.
Zemlje i šume.
Oko kuća su potesi sa njivama, pašom i bukovom šumom. Njihovi nazivi su: Motino, Manastirište, Trešteni Kamen, Padine, Ornica i Kolibe.
Tip sela.
Punoševce je selo razbijenog tipa. Deli se na mahale Dolinarci i Leskovica. U prvoj mahali su kuće rodova Čakrlinci, Bivolarci, Mezdrajci i Goginci. U drugoj mahali su kuće rodova Bulimačovci, Zeljanci i Sakamlici.
Ukupno je u selu 1955. godine je bilo ukupno 21 domaćinstava.
Postanak sela i prošlost.
Punoševce u slivu Južne Morave osnovano je pre oko 170 godina. Osnivač sela bio je Vučko, predak današnjeg roda Bulimačovci. Vučko je živeo u nižem seli Krševici. Njemu je tamo „doodija neki Arnautin kod ženu“. Za njim, iz nekog nižeg sela, došli su preci današnjeg roda Čakrlinci.
Potes Manastirište, pod pašom i oranicama, je na granici atara između Punoševca u slivu Južne Morave i Punoševcu u Slivu Pčinje. Preko njega je vodila srpsko-turska granica. Priča se da je tu nekada bio manastir.
Punoševce u slivu Južne Morave i susedno Punoševce u slivu Pčinje do 1878. godine činili su jedno naselje. Pomenute godine grebenom Motina bila je povučena srpsko-turska granica i od tada se oni smatraju kao dva posebna sela. Da bi se međusobno razlikovali, od 1878. do 1912. godine sela su se zvala Srpsko Punoševce u Vranjskoj Korlini i Tursko Punoševce u Gornjoj Pčinji.
Na grebenu Motina mestimično se poznaju šančevi i zidovi od karaula. To su ostaci od ranije tursko-srpske granice. Do 1912. godine preko ovog sela bilo je razvijeno krijumčarenje; iz Turske su stanovnici dobavljali so, šećer, pamuk – a iz Srbije u Tursku su švercovali oružje, maslo, sekire, raonike i dr.
Seoske slave su Đurđevdan (po crkvi u pčinjskom Punoševcu) i Spasovdan. Spasovdan se slavi odnedavno; jedne godine „tepao grad i zato se zavetili“. O seoskim slavama priređuje se sabor na mestu Kolibče.
Do 1878. godine groblje ovog sela bilo je u Pčinjskom Punoševcu. Od tada se sahranjuju u groblju sela Marganca.
Poreklo stanovništva:
U Punoševcu su ovi rodovi:
-Bulimačovci, Aranđelovdan, su doseljeni krajem XVIII veka iz nižeg sela Krševice. Milan, 78 godina – Stojan – Staja – Veličko – Vučko, koji se doselio. Neki njihovi istoimeni rođaci iz Krševice preselili su se u Vranje.
-Čakrlici i Bivolarci, Aranđelovdan, ranije su činili jedan rod. Doselili su se iz nekog sela u niziji.
-Zeljanci, Aranđelovdan, su grana od Bulimačovci. Neki njihov predak „uzeo je ženu Mezdrajku“ (iz Mezdraje u Gornjoj Pčinji) i po njoj dobili prezime.
-Goginci, Aranđelovdan, su se doselili pre 1878. godine iz pčinjskog Punoševca.Tamo imaju rođake.
-Sakamilici, Aranđelovdan. Vreme i mesto isto kao kod roda Goginci.
Iseljenici.
-Punuševčani žive u Srednjem Selu iznad Vranjske Banje.
-Goginci i Kalanci su se iselili u Dejance – Gornja Pčinja.
-Stamenkovići su se iselili u Gramadu kod Preševa.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
The post Porekloprezimena, sela Donje Punoševce (Vranje) appeared first on Poreklo.