Poreklo stanovništva sela  Dumbija, opština Trgovište  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Gornja Pčinja“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih delimično 1940. godine, kao i 1949. i 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Dumbija leži na neravnom i dosta izrovljenom zemljištu, levo od Pčinje. Susedna naselja su: Gornovac, Šaince, Donja Trnica i dr.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz jednog bunara i nekoliko kladenaca, koji su u selu. Kladenci se zovu: Neši Rički, Selski, Čukarski i Trnjavica. Na ataru dalje od sela poznatiji izvor su Virovi.

Zemlje i šume.

Topografski nazivi za potese sa njivama, pašom i šumom su: Planinica, Šilegarnik, Jovin Preslop, Borova Čuka, Bačevište, Nešin Rid, Osoja, Čukar, Kaluđerski Kamen, Trnjivica, Gradište, Leštar i Gaber.

Tip sela.

I Dumbija je u početku, dok je bila mala, bile zbijenot tipa; kuće su bile na okupu na mestu zvano Selo, odatle su se stanovnici kasnije „rastikali“ po ataru i osnovali kuće na mestima gde su im bile stočarske kolibe.

Danas je Dumbija razbijenog tipa i podeljena je na mahale: Trnjivica (4 kuće), Čukar (2), Selo (6), Osoje (7), Neši Rid (4) i Gaber (3). Rodovske kuće u nekim mahalama su izmešane. Ukupno selo ima 9 rodova i 26 domaćinstava – podatak iz 1950. godine.

Postanak sela i starine.

Gradište je uzvišenje niže sela pored Pčinje. Na Gradištu su meštani nalazili cigle, crepove, velike zemljane ćupove, „rimski bakarni pari“ i groblje različitog pravca pružanja. Sa gradišta „neki vek“ vodio je podzemni tunel, kojim se moglo sići do Pčinje. Sudeći po istaknutom položaju, iz ovog Gradišta potpuno se dominiralo u srednjem delu doline Pčinje. Zamljište u Gradištu danas je pod šumom.

Današnja Dumbija, po predanju, nije staro selo. Nju su osnovali u drugoj polovini XVIII veka doseljenici; oni su zemlju zatekli obraslu šumom.

Dumbija ima crkvu na granici sa Šaprancem. Nju su gradili meštani iz Dumbije i Šapranca, pa se stoga ona smatra i šapranskom. Crkva je građena za vreme Turaka – sredinom XIX veka i posvećena je Sv. Nikoli letnjem. Kazuje se da crkveni hram leži na mestu gde je pre toga bilo manastirište Prohora Pčinjskog.

Meštani imaju jedno groblje. Nalazi se u mahali Selo.

Seoske slave su Sv. Nikola letnji i Duhovi.

J. H. Vasiljević misli da je naziv sela stranog porekla.

Poreklo stanovništva.

Stanovnici se dele ne ove rodove:

-Kajstorci, Aranđelovdan, ne znaju za svoje poreklo. Ovde žive oko 150 godina: Nacko, 60 godina – Stanko – Stanojko – Jovan – Vučko, osnivač roda koji se doselio. Rodova zvanih Krajstorci ima u Donjoj Lesnici u kumanovskom kraju i u delu Srbije oslobođenom 1878. godine. U Donjoj Lesnici Kajstorci su odnekuda doseljeni i slave Aranđelovdan. Po istovetnosti u imenu i slavi sigurno je da su oni nekada sa dumbijskim Kajstorcima činili jedan rod, Jedna njihova porodica se 1918. godine iselila u Mamince kod Preševa. Tamo se zovu Stojkovi.

-Stanimirci, Nikoljdan, ne znaju za svoje poreklo. Dele se na:

-Stojilkoviće i Stanojkoviće. Ovde žive oko 150 godina: Jovan, 60 godina – Trajko – Stojilko – Jovan – Stanimir, osnivač roda.

-Osojarci, Aranđelovdan, ne znaju za svoje poreklo. Doselili su se kada i prethodni rodovi. Jedna njihova porodica se 1947. godine iselila u Banat.

-Trnjivci, Aranđelovdan, rodovsko ime dobili su po mestu gde su im kuće. Poreklo ne znaju. Od Trnjivaca se jedna porodica 1938. godine iselila u Biljači kod Preševa. Tamo se zovu Dimbijski.

-Čukar, Aranđelovdan i Nikoljdan, ne znaju za svoje poreklo.

-Velkoski, Aranđelovdan, žive u mahali Trnjivica.

-Stojmenovi, Aranđelovdan, ne znaju za svoje poreklo. Kuće su im u mahali Selo.

-Kostini i Anđelovi žive u mahali Gaber. Ne znaju za svoje poreklo. Slave Nikoljdan i Aranđelovdan.

Iseljeni rodovi.

-Gramatčani suse iselili ali se ne zna gde. U Dumbiju su se doselili pre oko 160 godina preko Gornje Lesnice dok im je prava starina u jablaničkom srezu. Više o njihovoj starini i kretanju izneto je u opisu sela Gornovca – kod rodovkog ogranka Ržanjci.

-Dumbijci su se iselili u Koćin kod Kumanova.

-Dumbijci postoje u Crnovcu u istoj oblasti. Tamo je osnivač roda dobegao iz Dumbije gde je „utepao poljaka“.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Gornja Pčinja“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih delimično 1940. godine, kao i 1949. i 1950. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Dumbije (Trgovište) appeared first on Poreklo.

U digitalnu biblioteku Hronika sela dodata je vredna knjiga Novice Grujića "Dubravica kroz vreme". Knjiga je objavljena 2005. godine u Požarevcu. Značaj ove monografije je u tome što je autor u delu koji se bavi rodovima ovog mesta koristio izvornu, arhivsku građu.

Knjigu možete pročitati preko sledeće veze:

Novica Grujić - Dubravica kroz vreme

The post Novo u Digitalnoj biblioteci Hronika sela: Novica Grujić – Dubravica kroz vreme appeared first on Poreklo.

U digitalnoj biblioteci portala Poreklo između ostalih vrednih knjiga, nalazi se i studija Srpska naselja u Rusiji, autora Mite Kostića. Knjiga je objavljena davne 1923, a njen prikaz uradio je saradnik portala Poreklo Vojislav Ananić.

Ovaj rad je u glavnom prilog istorijskoj etnografiji srpskog naroda i čini pokušaj da se u celini prikaže migraciona struja austrijskih Srba u Rusiju, koja je počev svoje kretanje za vreme Petra Velikog osnovala u Južnoj Rusiji prvo srpsko vojničko naselje, iz koga se dolaskom novih migracija za carice Ane razvio srpski husarski puk, a usled Horvatove i Ševićeve seobe Srba iz Pomorišja i Potisja razvila se vojnička naselja Srba u Rusiji: „Nova Srbija i „Slavsnosrbija”.

Na taj način se za vreme carice Ane iz Ugarske iselio veliki broj Srba u Rusiju, među kojima je bilo i članova iz najuglednijih srpskih porodica, što na sredinu u kojoj su one živele nije moglo ostati bez uticaja i tako se među narodom predispozicija za seobu u Rusiju sve više utvrđivala.

Najviđenije ličnosti, koje su se za vreme carice Ane iz redova srpske milicije u Ugarskoj u Rusiju odselile bile su: Jovan Stojanov, Stevan Vitković, Panić, Božić, Dimitrije Perić i kasnije Petar Tekelija. Svi su oni doživeli tamo najsjajnije vojničke karijere.

Za vreme Petra Velikog osnovano je prvo naselje austrijskih Srba u Rusiji, iz koga se usled novih migracija za carice Ane Jovanovne razvio srpski husarski puk a seobom većeg broja srpske milicije iz Pomorišja i Potisja: velike vojničke kolonije „Nova Srbija” i „Slavjanoserbija”.

Svakom ko pređe u rusku službu, obećava se tom gramatom vojnička plata, zatim „racioni i porcioni novci“ po činu i službi, koju su dobili od rimskog ćesara u poslednjem ratu bez ikakve razlike. „Koji od njih dođe u u našu imperiju i našu službu sa ženom i decom, dobiće za život rodne zemlje. Ako u većem broju dođu u našu državu, nagradiće se posebnim carskim privilegijama. Ko od Srba oficira, kaže se dalje, dovede u službu našu ceo puk, dobiće nad njim pukovništvo, a ko dođe bez oružja, dobiće naše oružje i husarsku platu.“

Od tih doseljenika je carica Ana 1727. obrazovala srpski husarski puk. Srpska milicija u Pomorišju i Potisju nalazila se baš zbog ukidanja Moriške i Potiške Krajine u nezadovoljničkom pokretu, iz koga se pod vođstvom Jovana Horvata i Jovana Ševića razvio emigracioni pokret i seoba u Rusiju, kojom su i osnovana tamo srpska naselja: Nova Srbija i Slavenosrbija.

Seoba Srba iz ukinute Moriške i Potiške Krajine u Rusiju pod vođstvom pukovnika Horvata (1751.) i Ševića (1752.) i osnivanje od njih srpskih naselja u Rusiji Nove Srbije i Slavenosrbije, dogodila se u dobu velike krize, u kojoj se nalazila spoljna politika Austrije.

Horvatovu i Ševićevu seobu Srba iz Pomorišja i Potisja u Rusiju izazvalo je ukidanje Moriške i Potiške Krajine. Ali ona unutrašnja uzbuna koja je Morišane i Potišane naterala na seobu, sastojala se iz socijalno-političkih, verskih i nacijonalno-političkih motiva.

Dok je Temišvarski Banat (između Moriša, Tise i Dunava) bio u rukama Turaka, imala je Moriška i Potiška Krajina prava na opstanak, u njihovim militarskim šančevima, koji su Banat u polukrugu od obala Moriša u blizini Erdelja do ušća Tise opkoljavali, gledale su okolne županije i svoje obezbene pozicije; ali kad je posle požarevačkog mira (1718.) Banat dobila Austrija i državne granice se pomerile duboko na Jug, nestalo je razloga njihovu daljem opstanku. Krajem prošlog veka, javlja Bestužev carici, doselilo se na poziv Cara Leopolda iz turskih oblasti pod vođstvom patrijarha Arsenija Čarnojevića oko 60.000 Srba. Njima su date privilegije, koje su svi dosadanji vladari pa i sama Marija Terezija potvrdili. Srbi su pomogli Austriji da oslobodi mnoge mađarske i srpske gradove od Turaka, da uguši pobunu Mađara a i u poslednjem ratu stekli su znatnih zasluga. No kako su Mađari sada na dvoru zadobili od svih drugih podanika veći uticaj, počeli su za odmazdu da gone Srbe pomoću svog sveštenstva najpre verski, zatim da rade na tom da ih carica izruči madžarskoj civilnoj upravi kako bi prigrabili posede mnogih bogatih Srba kad ovi postanu državna komorska dobra i Srbi postanu ugarski podanici.

U svemu su uspeli. Rešeno je da Srbi koji u ukinutoj Moriškoj i Potiškoj Krajini žele ostati, postanu ugarski podanici, ko to neće, mora se iseliti u Srem gde i bez toga ima već toliko naroda, da nedostaje zemlje i za pređašnje doseljenike. Na to su neki Srbi odgovorili da oni pod tim uslovima ne mogu ni na starim mestima ostati ni u Srem se preseliti, nego mole pozivajući se na verne usluge ćesarskom domu da dozvoli da mogu preći u službu ruske carice.

Čim je Bestužev Horvata izvestio da carica njegovu ponudu prima, otpočeo je on odmah među onih 2200 srpskih porodica koje su se iz Pomorišja spustmle u Banat i nalazile se još u selidbenom pokretu neznajući kuda da krenu, živahnu akciju da ih nagovori na seobu u Rusiju. Među ovim nezadovoljnicima je njegova propaganda lepo uspevala osobito kad je raširio među njih glas, da ih u militarskom staležu neće nikako ostaviti. Naročito su graničarski oficnri počeli uz njega da pristaju jer im je obećavao pored istog materijalnog stanja u Rusiji i jedan čin više nego što su ga u austrijskoj vojsci imali.

Na savremenim geografskim kartama Nove Srbije vidimo zabeležena imena gotovo svih srpskih šančeva iz ukinute Moriške i Potiške krajine u Ugarskoj, što nam daje jedan nesumnjiv dokaz više, da je to srpsko naselje u Rusiji osnovano od migracione grupe onih 2.200 srpskih graničarskih porodica, koje su se zbog ukidanja Moriške i Potiške Krajine spustile u Banat i većina od njih se odatle pod vođstvom generala Horvata i Ševića odselila u Rusiju a mali deo se zadržao.

Iz Moriške Krajine nose imena ovi novonaseljeni šančevi u Novoj Srbiji: Čanad, Nadlak, Semlak, Pečka, Glogovac, Manderlak Pavliš; iz Potiške Krajine: Feldvar, Sentomaš, Petrovo Selo, Senta, Kanjiža, Martonoš, Bečej. Sem tih šančeva postojala su, što se i na karti vidi, još mesta: Subotica, Pančevo, Zemun, Varaždin, Čongrad, Vukovar, Dmitrovica, Beška, Vršac i Slankamei.

Nova Srbija i Slavenosrbija su zbog prestanka zanavljanja novim srpskim doseljenicima i jakog priliva Malorusa u koje su stari doseljenici naglo tonuli, sve više gubila svoj prvašnji srpski karakter, a time i pravo na dalji opstanak. Stoga su u Petrogradu odlučili da oba srpska naselja ukinu.

Horvat je u svome naselju zaveo upravo tiranski režim. Dok je u ostalom delu Nove Srbije vladalo materijalno blagostanje, dotle su se doseljenici u Horvatovoj neposrednoj okolini nalazili u očajnom stanju. Generalmajor Simeon Piščević nam je u svojim memoarima (koji za istoriju srpskih naselja u Rusiji predstavljaju izvor prvoga reda) vrlo živopisno opisao taj strahoviti Horvatov režim, od koga je i on sam mnogo prepatio. Iz brojnih primera vidnmo tu, da je Horvatova volja u Novoj Srbiji bila zakon. Surov i do krajnosti drzak nije ni od čega prezao, da postigne svoj cilj. U „kancelariji novosrpskog naselja“ u Novomirgorodu je stvari sasvim proizvoljno rešavao. Gramzivost mu nije imala granica. Veći deo državnog novca za izdržazanje naselja je za sebe zadržao tako, da su naseljenici trpeli oskudicu. Kad su doseljenici iz Srbije i Crne Gore od kojih je 1760. g. osnovao „novomirgorodski garnizon“ primorani glađu došli da mu se žale, prikazao je on to kao pobunu i rasterao ih je kartečom. Od porodice svoga rođenog brata oteo je novac za prodati imetak u Ugarskoj. Sve oficire oko sebe imao je u rukama, jer ih je materijalno potčinio i pomoću svojih intriganata uvek gledao, da razbije solidarnost među njima.

Pošto su na taj način mnoga Horvatova nedela utvrđena, lišen je ukazom od jula 1763. generalskog čina i uprave nad Novom Srbijom i prognan je na sever Rusije u Vologdu, gde je 1780. g. umro. Imanje mu je rasprodano i deficit od 64.999 r. proneverenog državnog novca namiren, a Nova Srbija do daljeg ukaza podčinjena Vojnoj Kolegiji.

Ta Horvatova osuda pružala je dovoljno razloga, da se oba srpska naselja preustroje. U tu svrhu poslate su tamo dve komisije da stanje prouče i podnesu predlog o reformi. Ukazom od 22. marta 1764. g. Nova Srbija pretvorena je u „Novorosijsku Guberniju“ a 11. juna (22. jula) t. g. je i Slavenosrbija s utvrđenom „Ukrajinskom linijom“ nazvana „Ekaterinska provincija novorosijske gubernije“ i 1775. g. je dodana Azovskoj guberniji. Te iste godine uništen je i tabor zaporoških kozaka, Sič, jednim veštim manevrom generalmajora Petra Tekelije, koji je kao nagradu za to od carice Katarine dobio veliko imanje u Vitebskoj guberniji.

Dok se tako trag srpskim doseljenicima u Rusiji sasvim izgubno, održao se do danas jedan deo stare topografske nomenklature Nove Srbije.

IZVOR: Mita Kostić, "Srpska naselja u Rusiji", knjiga 14, uredio Jovan Cvijić, Štamparija Rodoljub, a. d. Knez Mihajlova ulica broj z, Beograd, 1923. Priredio saradnik portala Poreklo: Vojislav Ananić

The post Mita Kostić: Srpska naselja u Rusiji appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Babičko, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Babičko ja planinsko selo podignuto na strmim prisojnim padinama Babičke Gore odmah ispod najviše jezerske terase.

Vode.

Na prostoru ovog sela nalaze se mnogi izvori-kladenci sa različitim nazivima i kvalitetom vode –hladna, slatka, lepa, smrdljiva. Voda iz ovih izvora-kladenaca se ne sliva u Babički Potok, osim iz Studenog Kladenca. Babičku Reku (potok) obogaćuje voda iz više seokih česama: Kostina česma, Kostadinovska česma, česma donjomalci. U selu ima dosta bunara, koji nose svoje nazive (po vlasniku) i svi su oni pretvoreni u bunare od kladenaca.

Kao što se vidi, selo Babičko, iako locirano na strmoj planinskoj padini obiluje mnogobrojnim izvorima-kladencima-bunarima zdrave i pitke vode.

Zemlje i šume.

Atar sela Babičkog prostire se na 1798 hektara, od koje površine oranice i bašte zauzimaju 704 hektara, voćnjaci 60; vinogradi 139; livade 42, pašnjaci 65; šuma 719 i neplodno zemljište 69 hektara.

Tip sela.

Selo je gomilastog oblika, koje podseća na gomilasta i zgusnuta sela makedonskih cincarskih naselja. Osim centralnog dela sela, postoje mahale pojedinih rodova, koji su se, usled množenja naseljavali na svojim gumnima ili trlima. I ove mahale su gomilastog oblika.

Ime i postanak sela.

Po legenci na bregu „Babička Gora“ u neprohodnoj šumi, neka žena-baba u doba uzimanja danka u krvi da bi spasla dva muška deteta od odvođenja u janičare našla je skrovište za sebe i svoju decu Kada su deca poodrasla iskrčila su deo grbine, načinili njivu i posejali pšenicu. Kada je pšenica zarudela. Iz Morave se jasno videlo prisustvo ljudi na tom prostoru te se baba dosetila, napustila čuku i naselila se na nižem zemljištu pokraj bistrog kladenca. Od potomaka ove babe stvoreno je selo Babino da bi kasnije preimenovano u Babičko.

Pored ove legende kao osnivači sela i prvom naseljeniku ovog sela postoji predanje o prvom muškom naseljeniku, pretku sadašnjeg roda Jovinski. Izvesni daleki predak ovog roda Kosta živeo je u ćustendilskom kraju gde se sukobio sa Turčinom i ubio ga. Morao je da beži sa porodicom i stokom. Sa njim je bilo i njegova snaha, udovica, koja je bila u bremenitom stanju. Najpre je došao u Crkovnicu (Staro Selo) gde je već živeo jedan pastir sa svojim stadom i nije mu dozvolio da se tu naseli. Kosta je sa porodicom i stadom nastavio dalje i tako došao do mesta „ravnište“ gde je bio jak izvor zdrave vode a bilo je i dosta paše. Tu je Kosta podigao svoju busaru – u sredini današnjeg sela, ispod kafane. U putu mu se porodila snaha, rodilo muško dete od kojeg je nastao rod Cincari a Kostin rod danas nosi ime po njegovom unuku Jovi – Jovinci. Naseljavanje Kostono u babičkom je moglo biti pre 150 do 200 godina, početkom XVIII veka.

Po kazivanju Babičko je 1877. godine imalo 23 kuće dok je prema popisu iz 1879. godine imalo 88 kuća i 757 stanovnika.

Po popisu iz 1953. godine u selu je bio 291 domaćinstvo sa 1623 stanovnika.

Poreklo stanovništva.

Godine 1977. godine popisani su ovi rodovi u selu:

-Jovinski su poreklom iz  Ćustendil Banje.

-Đorinci, su istog porekla

-Živkovci su istog porekla.

-Baba-Gidinci (Stojanovci) su istog porekla.

Svi su oni potomci od istog pretka Koste, osnivača sela Babičkog

-Cincari su iz Ćustendil Banjem osnivač roda je bratanac Kostin.

-Deda-Ranjinci-Šopci su iz Crne Trave.

-Jankini su iz Crne Trave.

-Milinski su iz Crne Trave.

-Kostadinovci su iz Crne Trave.

-Ivanovci su iz Gornjeg Dušnika

-Vojinovci su iz Šopluka.

-Beljinci su iz Šopluka.

-Nininci su iz Šopluka, imaju iseljenike u Kovinu.

-Grkinci su iz Zaplanjskog sela Grkinja.

-Arabatovci-Šopovi su iz Šopluka.

-Grobljari, žive kod seoskog groblja, su iz Šopluka.

-Đorđinci su iz Šopluka, zovi ih Šopci.

-Grozdanovci su iz Šopluka.

-Deninci su iz Šopluka.

-Atanasovci su iz Šopluka.

-Staničkini su iz Malošišta.

-Đorđe Stojilković je iz Šopluka.

-Popo-Zdravkovi vode poreklo od Ćustandil Banje, Osnivač roda je Pop-Zdravko koga su ubili Bugari u Surdulici.

-Buljinci su iz Šopluka.

-Solarci su iz Šopluka.

-Katinci su iz Šopluka.

-Mišinci su iz Šopluka.

-Nevenkinci „Neje se venčaja, a oženija se“ iz Šopluka.

-Petraćkovci su iz Šoplika.

-Pešinci su iz Šopsko.

-Klisraci su iz Šopsko. Bili su stalno klisari. Popu Zdravku nosili bisage.

-Cevinci-Šopovi su iz Šopluka.

-Veselinovci su iz Šopluka.

-Kocini su iz Šopluka.

-Kitanovi-S'zrkinci su iz Šopci („Otkud Crnu Travu“).

-Kačarci su iz Šoplika.

-Ajtinci su iz Šopluka.

-Paljinci su iz Šopluka. U rodu su sa Kačarcima i Ajtincima.

-Cekini su iz Šopluka.

-Komesinci su nepoznatog porekla. Ovaj rod se iselio u razne gradove a jedna kuća im je u Donji Barbeš.

Zanimanje stanovništva.

Od najstarijeg vremena do najskorijeg vremena Babičani su bili stočari. Bavili su se i zemljoradnjom, uzgojem žitarica, vinogradarstvom i proizvodnjom vina, voćarstvom, malinarstvom i uzgojem duvana.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Babičko (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Badince, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Badince je zaseljeno u sredini aluvijalne ravni Južne Morave na obali Tulovske Reke i to najvećim delom malog vodotoka. Udaljeno je od Leskovca oko 5 km na jugoistoku.

Tip sela.

Kao i sva ostala sela u leskovačkom Polju, Badince je zbijenog tipa, izduženog oblika pravca sever-jug.

Postanak sela.

Badince je naastalo na plodnom polju u nizu sela u dolini Tulovske Reke počevši od Lipove Čuke i Slaništa (koga više nema) kao zaselaka sela Tulova sve do Gornjeg Krajinca. Selo verovatno nije mnogo staro, jer ga, bar po današnjim imenom, ne nelazimo među imenima seoskih naselja popisanim u turskom tefteru s'početka XVI veka.

Vode.

Selo je, kako je već rečeno, na obalama Tulovske Reke, prve leve pritoke Južne morave posle Grdeličke Klisure. Mesto je pogodno te svaka kuća ima bunar dobre i sa dovoljno vode što je od osobite važnosti za razvoj povrtarstva. Na ataru nema izvora ni kladenaca

Zemlje.

Badince su prostrane svega 262 hektara od čega oranice i bašte obuhvataju 195 hektara, livade 11, pašnjaci 34, neplodnog zemljišta 17 i pod voćnjacima samo 5 hektara. Vinograda i šume uopšte nema.

Poreklo stanovništva.

Prema statističkimm podacima, poslednjih stotinak godina demografske prilike u Badincu ovako su se razvijale.

1879. godine – 17 domaćinstava – 146 stanovnika.

1884 – 19 – 179

1900 – 27 – 256

1948 – 58 – 408

1953 – 55 – 411

1961 – 73 – 453

1971 – 96 – 460

Današnje stanovništvo čine ovi rodovi:

-Šutarci su nepoznatog porekla.

-Simonovci su iz Bunibroda

-Večerkovci-Gaćini su iz Bunibroda, srodnici Simonovcima. Oba rode slave Sv. Đorđa. Dugo se nisu uzimali. Kad je Jordan Simonović, star 69 godina, kao mladić hteo da za ženu uzme devojku iz roda Večerkovci – otac mu nije dozvolio obrazlažući da su rod. Danas se uzimaju.

-Grašarci si iz Graova, sela na severnom obodu Grdeličke Klisure.

-Đokini su iz Nomanice.

-Cakini-Madžarci ne znaju za svoje poreklo. Ime su dobili po tome, što je neko iz ovog roda prvi doneo kosu (poljoprivrednu alatku) iz Mađarske.

-Kočaci-Nakalamanci ne znaju za svoje poreklo, mada u porečkom selu Velikom Trnjanu postoji rod Nakalamanci, pa postoji mogućnsot da vode poreklo otuda.

-Cakini drugi (Cakin Miče) su iz Nomanice.

-Drdanci su starosedeoci.

-Šojkovi su starosedeoci.

-Sava Antić, iz Kumareva, bio je u Banatu, pa se vratio u leskovaački kraj, ali nije otišao u rodno Kumarevo već se naslio u Badincu.

-Savinski ne znaju za svoje poreklo.

Zanimanje stanovništva.

Danas su Badinčani u najvećoj meri povrtari. Proizvode papriku, paradajz, kupus, kratavac i ostalo povrće. Osim toga seju pšenicu, sade kukuruz, krompir i dr. Imaju i vinograde ali ne na svom ataru, već u Rudarskoj Čuki, sasvim malo.

Uzgajaju svinje, uglavnom za sopstvene potrebe (prasiće prodaju na leskovačkoj pijaci) kao i živinu.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Badince (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bobište, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Bobište do skora  se nelazilo na oko tri kilometra severoistočno od Leskovca u prostranoj ravnici Južne Morave. Zemljište na kome se nalazi je veoma nisko, naročito je nizak i podvodan deo ravnice severoistočno od sela. Taj deo sela se zove Zabarje. Tu su beskrajne livade na kojima raste bezbroj vrsta bilja.

Tip sela.

Bobište je selo zbijenog tipa kao i ostala sela u Leskovačkom Polju.

Ime sela.

Selo je verovatno dobilo ime po povrtarskoj biljci – bobu – koji je ovde uspevao i od  davnina kultivisan.

Vode.

Sa istočne i severne strane Bobište opasuje potok jedva izraženog pada terena koji je u zoni Kumarevske crkve, gde mu je izvorište i zove se Toplik. Vode Toplika, vodenog toka gotovo bez obala, natapaju velika prostranstva severno od sela. Sa zapadne strane sela prolazila je Bara, voda veštačkog kanala stvorenog za vreme Turaka kojim je „hvatana“ voda Nakrivanjske Reke odmah iznad sela i koja je obilazila Leskovac i spajala sa vodom Toplika.

Izdan u Bobištu je plitka te svaka kuća ima bunar.

Zemlja.

Atar sela Bobišta se prostire između leskovačkog, bratmilovačkog, kumarevskog, grajevačkog i navalinskog atara i zahvata prostor od ukupno 413 hektara, od čega su 269 oranice i bašte, livade 113 i pašnjaci 13 hektara. Potesi nose ove nazive: Zabarje, Izvor, Selište, Podelci, Ćućurnica, Kuka, Ključ i Vodeničište.

Postanak sela i prošlost.

Bobište je staro srpsko selo nastalo u staroj srpskoj državi. U turskom tefteru iz 1516. godine vodi se kao selo pod zijametom i kao has kruševačkog sandžakbega. U istom izvoru stoji da je porred Bobišta bio i jedan hrišćanski sakralni i kultni centar – manastir Čestobrod koji je pripadao timaru nahije Prokuplje. Od ovog manstira se izgubio svaki trag, pa ga nema ni u toponomiji atara sela Bobišta.

Poreklo stanovništva.

Bobište je u godini oslobađanja od Turaka od Turaka imalo samo 11 domaćinstava; 1953. godine imalo je 55; 1971. – 89 domaćinstava i 944 stanovnika.

Danas u Bobištu žive ovi rodovi:

U delu koji se zove Staro Selo:

Starosedeoci:

-Krstinci, Ranđelovičiki, Menjini, Ilijinci, Krstići-Kanturovi, Mitići, Konjkini, Jordanovi, Đorđevići 1, Đorđevići 2 (srodni sa prethodnim), Stankovići i Prokopovići.

-Milenkovići-Mazni su iz Prisjana.

-Jovanović Dušan su iz Velike Biljanice.

-Đorđevići 3 su iz Bogojevca.

-Đorđevići 4 su iz Gornje Slatine.

-Zdravko N je iz Ostatovice bio je kovandžija, skupljao voskovarinu, od koje je presovanjem pravio vosak a bio je i mutavdžija.

U Novom Bobištu su:

-Stojanović Vladimir je iz Gornje Lokošnice.

-Stanković Dimitrije je iz Gornje Slatine.

-Stojanović Đ. Bora je iz Grajevca.

-Đorđević Novica je iz Gornje Lokošnice.

-Stojanović Svetislav je iz Grajevca.

-Cvetković D. Radisav je iz Mačkatice.

-Ristić Stojan je iz Jelašnice.

-Anđelković Milorad je iz Konjuvca.

-Popović Petar je iz Prisjana.

-Petković Zdravka je iz Grajevca.

-Stojanović Mirko je iz Goleme Njive.

-Perić Ljuba je iz Borovca.

-Plavšić Radovan, nepoznato poreklo.

-Denić Janko je iz Medveđe.

-Otašević Ratomir je iz Tulara.

-Đikanović Ilija je iz Retokcera.

-Đurović Milivoje je iz Mrkonja.

-Stanojević T. Jovan je iz Crkovnice.

-Arsić Trojan je iz Kosova Polja.

-Filipović Milentije je iz Mutivode – Tulare.

-Kostadinović Mihajlo je iz Crkovnice.

-Dikić Živorad je iz Kosovske Kamenice.

-Marković K. Đorđe je iz Gornje Slatine.

-Pešić B. Dobrivoje je iz Gornjeg Bunibroda.

-Krstić Mirko je iz Pročolovci – Crna Gora.

-Cvetković R. Atanasije je iz zaplanjskog Gara.

-Milosavljević Petar je iz Prisjana.

-Mladenović Velika je iz Prisjana.

-Vuković Radule je iz Bogujevca – pod Radanom.

-Marković Veljko je iz Mijajlice.

-Stojiljković Kristofor je iz Gara.

-Mitić Milutin je iz Jašunje.

-Stojičić Jovanča je iz Javorja.

-Kecojević Ilija je iz Gajtana.

-Ilić Stojiljko je iz Medveđe.

-Stojanović Đ. Dragomir je iz G. Jajine.

-Živković Đorđija je iz Medovca.

-Ristić Miodrag je iz Kutleša.

-Nikolić S. Dragutin je iz Leskovca.

-Cvetanović Ranđel je iz Razgojne.

-Nikolić Đ. Petar je iz Male Grabovnice.

-Dimitrijević Živojin je iz Navalina.

-Milošević Radosav je iz Bogojevca.

-Anđelković Milenko je iz Preslapa.

-Đorđević B. Miodrag je iz Donje Lokošnice.

-Đorđević S. Tomislav je iz Prisjana.

-Milošević Branislav je iz Donjeg Prisjana.

-Todorović M. Dragi je iz Babičkog.

-Stojković Radomir – nepoznato poreklo.

-Jovanović Ž. Đorđe je iz Ličja.

-Ilić G. Milica je iz Plavca.

-Nikolić Svetozar je iz Jarsenova.

-Jovanović Mladen je iz Graova.

-Cakić Jovan je iz Manojlovca.

-Cvetković Vlada je iz Šumana.

-Stojanović M. Mališa je iz Babičkog.

-Cvetković Mirko je iz Šumana.

-Nikolić Stamen je iz Jarsenova.

-Dimitrijević Sreten je iz Kumareva.

-Živković Voja je iz Živkova.

-Mihajlović Dragoljub je iz Živkova.

-Stanković Radosav je iz Buvca.

-Nikolić Č. Pejča je iz Jarsenova.

-Stanojević Dobrivoje je iz Babičkog.

-Kostić Novica je iz Babičkog.

-Pešić Nikola je iz Kumareva.

-Pavlović Vujadin je iz Mrkonja.

-Pešić Živojin je iz babičkog.

-Petković Stanimir je iz Pustorečkog Brestovca.

-Spasić Vladimir je iz Starog Gloga – Vranje.

-Pavlović Tomislav je iz Mrkonja.

-Zdravković Dragutin je iz Mrkonja.

-Ranđelović Trajko je iz Grajevca.

-Stanojević Dobrivoje je iz Goleme Njive.

-Jovanović D, Stanko su iz Zlokućana.

-Stojković Miloje je iz Goleme Njive.

-Milenković Blagoje – nepoznato poreklo.

-Stojanović S. Stojan je iz Drvodelje.

-Anđelković Vlastimir je iz Vranja.

-Nikolić Đ. Milan iz Jarsenova.

-Trajković Todor je iz Gnjilana.

-Dinić Stojanka – nepoznatog poreklo.

-Ćirić Dragomir je iz Obražde.

-Spasić Ljubomir je iz Jabukova – Vladičin Han.

-Stanojević Todor su iz Crkovnice.

-Pavlović Milivoje je iz Rujkovca.

-Pejić Predrag je iz Crnog Vrha.

-Mitić N. Bogosav je iz Babičkog.

-Cvetković Milutin je iz Leskovca.

-Stojanović Živojin je iz Leskovca.

-Stojanović Mihajlo je iz Crkovnice.

-Đorđević Slavko je iz Grajevca.

-Đorđević Stevan je iz Grajevca.

-Ilić Novica je iz Kutleša.

-Mihajlović Zdravko je iz Jašunje.

-Cakić Dragoljub je iz Navalina.

-Zdravković Milorad je iz Bublice.

-Cvetković Novaca je iz Srkovnice.

-Ristić Borisav je iz Leskovca.

-Stojiljković Milivoje je iz Crkovnice.

-Stojanović Stole je iz Šarlinca.

-Stefanović Milutin je iz Pustorečkog Brestovca.

-Stojanović D. Branislav je iz Jelašnice.

-Ilić Ratko je iz Leskovca.

-Ilić B. Dimitrije je iz Grajevca.

-Ranđelović V. Vlada je iz Stupnice.

-Todorović Miodrag je iz Grajevca.

-Stojanović Miladinje iz Živkova.

-Stanković Vlasta je iz Ličja.

-Stamenković Srebren je iz Mačkatice.

-Videnović Tomislav je iz Mačkatice.

-Jović Petar je iz Rujkovca.

-Ristić Božidar je iz Stupnice.

-Blagojević Arsenije je iz Orlana.

-Stojković Stojanča je iz Mačkatice.

-Petrović Milutin je iz Belanovca.

-Dimitrijević Milivoje je iz Balabana.

-Mitković Vasa je iz Žunjca – Preševo.

-Todorović Jovanka je iz Gazdara.

-Zlatković D. Mihajlo je iz Borovika –Surdulica.

-Veselinović Tihomir je iz Mačkatice.

-Stojković Zagorka je iz Borovika –Surdulica.

-Jovanović J. Milorad je iz Mačkatice.

-Stamenković J. Milić Ljubinka je iz Mačkatice.

-Jovanović S. Branko je iz Donjeg Jabukovika – Vladičin Han.

-Đorđević M. Jovan je iz Donjeg Jabukova.

-Đorđević Vitomir je iz Zaplanja kod Toponice.

-Zdravković D. Krsta je iz Gradašnice.

-Nikolić Pejča je iz Rajnog Dola.

-Jovanović S. Branko je iz Ostatovice.

-Perić M. Radosav je iz Balabana.

-Stojiljković Borisav je iz Gradašnice.

-Kostić V. Branko je iz Grajevca.

-Stojanović Ljubisav je iz Grajevca.

-Mladenović Slobodan je iz Grajevca.

-Milošević Mirjana je iz Gornje Kupinovice.

-Marković J. Sveta je iz Leskovca.

-Stojanović Franja je iz Vršca.

-Svebanovski Petar je iz Mladog Nagoričana.

-Filipović Aleksandar je iz Jelašnice.

-Marković Srboljub je iz Grajevca.

-Cakić S, Dobrivoje je iz Jelašnice.

-Jovanović Milivoje je iz Gradašnice.

-Stojiljković T.Borisav je iz Grajevca.

-Cakić Mladen je iz Jelašnice.

-Kostić Svetozar je iz Orašca.

-Jovanović Borisav je iz Zlate.

-Cvetković Blagoje je iz Leskovca.

-Cvetković Jablan je iz Drćevca

-Stanojković Milorad je iz Gornje Slatine.

Bobište je u maju 1977. godine imalo 230 kuća – domaćinstava, što znači da se za poslednjih šest godina, gotovo dva puta uvećalo.

Zanimanje stanovništva.

Glavno zanimanje meštana je zemljoradnja. Seju pšenicu, kukuruz, krompir. Imaju i bašte u kojima uzgajaju razno povrće – papriku, kupus i dr. Zbog blizine Leskovca mnogi rade u leskovačkim fabrikama i drugim institucijama.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bobište (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bogojevce, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Bogojevce se nalazi na obema stranama reke Veternice, blizu njenog ušća u Južnu Moravu. Od Leskovca je udaljeno oko 6 km u pravcu severoistoka.

Tip sela.

U sredini sela je veliki prazan prostor a selo je zbijenog tipa, deli se, počev od Leskovca, na Gornju Mahalu, Srednju Mahalu i Donju Mahalu. Deo sela na levoj obali Veternice zovu Abisinija i zaseljena je u novije vreme.

Ime sela.

Verovatno je selo dobilo ime po nekom Bogoju koji se, moguće je, ovde prvi zaselio. Možda je dobilo ime i po vlastelinuu kome je pripadalo ovo selo.

Vode.

Kroz Bogojevac protiče reka Veternica a nedaleko od ovog sela je i Južna Morava. Tako se Bogojevce našlo na obema obalama dveju najvažnijih reka Leskovačke Kotline koje su zasule njegovo polje plodnim nanosom zemlje i stvorile plitku izdan, važan uslov za zemljoradnju i povrtarstvo. U ataru ovog sela nema izvora i kladenaca ali se lako kopaju bunari i dolazi do vode za ljude, stoku i zalivanje poljoprivrednih kultura, naročito paprike.

Zemlje.

Atar sela Bogojevaca prosstran je ukupno 735 hektara, od čega na oranice i bašte otpada 533, voćnjake 16, vinograde 2, pašnjake 74 i na neplodno zemljište 110 hektara.

Zemlja-potesi nose ove nazive: Gornje Polje, Stare Bače, Mečkarka, Leštar ili Selište, Livade, Banura, Pržine, Mali Prud, Veliki Prud, Paraspur, Poljana, Kovanluk i Čivlačište.

Postanak sela.

Bogojevce spada u ona mnogobrojna srpska sela koja su nastala u doba stare srpske države, možda još u vreme kada je ove krajeve pripojio Raškoj Stevan Nemanja. Neki Bogoje se pominje u aktu kralja Milutina iz 1308. godine.

Selo Bogojevce pominje se u turskim izvorima i to; u popisu izvršenom za vreme vladara Mehmeda II kao timar nekog Hamzine u vremeni od 1477. do 1453. godine; zatim u tefteru od 1516. godine, opet kao timarsko selo.

Poreklo stanovništva.

Bogojevcce je odmah posle oslobođenja od Turaka imalo 88 domaćinstava i bilo je sedište bogojevske opštine. Po popisu iz 1953 imalo je 259 domaćinstava sa 1531 stanovnika a 1971. godine na popisu je utvrđeno da selo ima 336 domaćinstava i 1256 stanovništva.

Godine 1977. u selu su postojali ovi rodovi:

-Zoljkini su verovatno iz sela Zoljeva.

-Kurtini su nepoznatog porekla.

-Jovan „Babejić“ je iz Crne Trave, zidar, sada se bavi zemljoradnjom.

-Makedonci su poreklom iz Lokošnice, pa su bili naseljeni u Makedniji i oduda vratili u Bogojevce.

-Šabani su nepoznatog porekla.

-Tirčini su nepoznatog porekla.

-Trojančini su nepoznatog porekla.

-Trampdžije su poreklom iz Drćevca.

-Crnatovčani su poreklom iz Crnatovca

-Nisići su nepoznatog porekla.

-Krstić Vlada je iz Vinaraca,

-Zajini-Jankovići su nepoznatog porekla.

-Dačini su iz Navalina.

-Mitrović Božidar je iz Priboja.

-Osmanovići Cigani-Romi su nepoznatog porekla.

-Ibriševići su doseljeni iz okoline Lebana.

-Neša N. je nepoznatog porekla.

Starosedeoci su:

-Cvilini-Pešići, Živkovići, Mecini, Rajkovići, Miloševi-Mesečarovi, Đorđijinski, Baba-Đikini, Klincini, Tilinci, Mitkini, Kočanovi, Veličkovci, Šajtanci, Savinski, Džalini, Moljini, Tilinci, Deda Jovini, Tošići, Kičarci-Dudukarovi, Globčini, Deda Jankovi, Nisići, Urošajci, Kušini, Kondini, Cvrculjci, Stojkovci, Kvrkljini, Karakacini, Paprikarovi, Zeljarci, Džadžini, Kolarovi, Srdini, Džukini, Krljini, Grkovi, Dinčini, Sikini, Gušterovi, Kačunovi, Štikljini, Rajkovi, Čorbini, Đušini, Paljkini, Čočkini i Kopini.

Zanimanje stanovnika.

Zemljoradnja je osnovno zanimanje Bogojevčana. Na oranicama svog atara uzgajaju sve vrste useva: kukuruz,  pšenicu i dr. Proizvode krompir za tržište. Poznati su proizvođači kupusa, paprike.

Od stoke imaju krave za mleko i mlečne proizvode. Ima i nešto ovaca.

Bogojevčani odlaze kao „gastarbajteri“ iz naše zemlje. U Leskovcu ih ima nekoliko desetina kao idustrijskih radnika.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bogojevce (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bratmilovce, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Bratmilovce se nalazi u aluvijalnoj ravni Južne Morave, na tri kolometra istočno od Leskovca, pored značajne saobraćajnice koja je od davnina vodila na istok.

Tip sela.

Sadašnji položaj Bratmilovca u odnosu na Leskovac i bližu okolinu se izmenio, nakon isušivaanja močvarnog zemljišta između ovog sela i Leskovca kada se taj prostor pretvorio u veliko naselje poluurbanog i polururalnog karaktera. Po tipu staro sele i novo naselje je zbijeno, ne i ušoreno, kakva su sva sela Leskovačkog Pomoravlja osim Kosančića, Milanova i Dušanova.

Ime sela.

Naziv Bratmilovce selo je dobilo po braći, koja su se međusobno mnogo volela a uz to su bili i lovci, te je iz  te tri reči – brat, mili i lovci, nastalo ime Bratmilovce. Postoje i druge legende ali se i one svode na ove dve-tri reči.

Vode.

Kroz Bratmilovce ne teče stalna tekućica, već u kišnim danima, naročito u proleće. Kod otapanja snega i obilnih kiša, ovuda ide voda potoka Bučan, koji zapravo skuplja površinsku vodu od padine Rudarske Čuke pa naniže odvodi ka koritu Južne Morave. Izvora nema a svaka kuća ima svoj bunar.

Zemlja.

Atar ovog sela spada u najmanje atare u oblasti Leksovačkog Polja i Babička Gora i iznosi samo 345 hektara od čega njive i bašte zahvataju 281 hektar, livade 16, pašnjaci 22, neplodno 110 i pod voćem pored kuća tri hektara.

Nazivi potesa su: Orište ili Orizište, Begovina ili Selište, Savak, Moravište, Moravište, Zmatarica, Ančiki-Bučan, Bara, Ćućurica, Tatarove Trle, Mršansko i Bobiško.

Postanak sela.

Legenda o postanku ovog sela se vezuje sa turskim vremenom. Bratimilovce je postalo pre dolaska Turaka. U turskom popsiu iz 1516. godine pominje se selo Bratmilovce kao timarsko selo, što je znak da je postojalo pre dolaska njihovog, kakav je slučaj sa svim selima u Kotlini.

Poreklo stanovništva.

Odmah po oslobođenju od Turaka u Bratmilovcu je bilo svega 27 domaćinstava. Prema popisu iz 1953. u selu je bilo122 domaćinstva a 1971. godine ovaj broj se popeo na 522 domaćinstva. Dinamičan rast ovog sela je posledica njegove blizine Leskovcu.

U selu su 1977. godine živeli ovi rodovi:

-Načkovi su iz Donjeg Krajinca.

-Babićevi-Baba-Stankini su starosedeoci.

-Gičini su starosedeoci.

-Cakini-Cakići su starosedeoci.

-Pešunjci su najstariji rod, osnivači sela, po predanju doseljenisa Kosova.

-Ćosini su rod Pešunjcima.

-Baba-Janini su ogranak roda Pešunjci.

-Petkanini su doseljeni odmah posle Pešunjaca.

-Vasiljkovi su nepoznatog porekla.

-Denčini su nepoznatog porekla.

-Drdini su nepoznatog porekla.

-Bajgijini (Milan Bajgija) su nepoznatog porekla.

-Turlovi su nepoznatog porekla.

-Bandzini (krupni) su nepoznatog porekla.

-Begčini su nepoznatog porekla.

-Prisjanci su doseljeni iz Prisjana.

-Lukini su nepoznatog porekla.

-Sotirovi su nepoznatog porekla.

-Prokopovi su nepoznatog porekla.

-Čurčilovi su nepoznatog porekla.

-Miljkovi su nepoznatog porekla.

-Putarovi su nepoznatoog porekla.

-Menđini su nepoznatog porekla.

-Veličkovi su nepoznatog porekla

-Bondini (Deska Bondina) su nepoznatog porekla.

-Stupničiki su doseljeni iz Stupnice.

-Bulčini su nepoznatog porekla.

-Kopčini su nepoznatog porekla.

-Petkovi su nepoznatog porekla.

-Jergilovi su ogranak Begčinima i nepoznatog su porekla.

-Ristini su poreklom iz Mrštana.

-Dodini su nepoznatog porekla.

-Kovačevi su kao kovači došli iz Leskovca.

-Todorovci-Kurtini su nepoznatog porekla.

-Kenini su nepoznatog porekla.

-Aničini su ogranak Gičića, su nepoznatog porekla.

-Girezovi su ogranak Gičića, nepoznatog porekla.

-Crnogorci su doseljeni iz Medveđe.

-Pečurkini su ogranak Cakinima su stari doseljenici nepoznatog porekla.

-Neškini (Neško Pešić) su nepoznatog porekla.

Zanimanje stanovnika.

Bratmilovčani se, kao i meštani okolnih sela, bave zemljoradnjom kao glavnim zanimanjem. Glavni usevi su im pšenica i kukuruz. Dobri su proizvođači duvana i zasade godišnje, u proseku, tri miliona strukova. Bave se i stočarstvom. Imaju krave i ovce. Dobar deo Leskovca snabdevaju mlekom. Blizina grada pogodavala je zapošljavanju mnogih meštana u Leskovcu.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bratmilovce (Leskovac) appeared first on Poreklo.

KRULJ (p), u Vođenima, Ćukovcu i Kapavici, Pocrnju i Rankovcima (Ljubinje), Mostaru i Stocu. U Kapavicu su doselili iz Riđana kod Nikšića. Prethodno su živjeli u Miriliovićima (Bileća), a odatle prešli na Kapavicu. U Vođenima su "od onih iz Ćukovaca". Doselili su oko 1840. godine. Slave Jovanjdan. (izvor Risto Milićević "Hercegovačka prezimena")

Prezime je najverovatnije nastalo od prideva kruljav - u značenju hrom, sakat.

The post Poreklo prezimena Krulj appeared first on Poreklo.

Poštovani,

ova stranica je u pripremi.

Pozivamo vas na saradnju.

Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim).

Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje.

Navedite i ime poznate ličnosti (gde je rođen-a, čime se bavi), koja nosi ovo prezime.

Vaš prilog ostavite u komentaru ili pošaljite na i-mejl:

prezime@poreklo.rs
Pišite nam

The post Poreklo prezimena Dilkić appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Brejanovce, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Brejanovce se nalazi u aluvijalnoj ravni Južne Morave, u centru Leskovačkog Polja, na obema obalama davno napuštenog korita reke Jablanice. Udaljeno je od Leskovca  oko 11 km ka severu a severozapadno od njega se nalazi selo Pečenjevce. Između ova dva sela prolaze dve magistralne saobraćajnice; železnička pruga i autoput Beograd-Solun.

Tip sela.

Brejanovce spada u sela zbijenog tipa mada kuće nisu zgusnute kao kod ostalih sela ove oblasti.

Vode.

Nekada je kroz selo, pod uslovom da je tada postojalo, proticala reka Jablanica mada je verovatnije da je selo nastalo pošto je Jablanica napustila svoje staro korito. Kroz selo ne prolazi ni jedna tekućica ali se selo nalazi između dve reke, Jablanice i Južne Morave. Zahvaljujući ovome, izdan je plitka i bunari se lako kopaju kako za potrebe domaćistva tako i za zalivanja bašti ovoga sela.

Zemlja.

Atar sela Brejanovca spada po veličini u najmanja sela u celoj oblasti. Iznosi svega 195 hektara od čega su oranice i bašte na 154, voćnjaci 5, pašnjaci 19 i neplodno 17 hektara. U ovom selu nema vinograda, livada i šume.

Zemlja nosi ove nazive: Zeleni Vir ili Donje Polje, Pržina, Davin Vir, Selište, Marinkovica ili Bučalo, Paraspur, Trševina, Bresje ili Novačka Anica, Pertatsko, Kovanl'k i Zeleni Vir ili Nemanovica.

Prošlost sela.

Brejanovce je bilo gospodarsko selo i kao da je imalo više gospodara. Tu je pre svega Pašaga, velika feudalna porodica Pašagića. Drugi gospodar, po kazivanju meštana, bio je Turčin Naman dok je Jašar, koji je u Brejanovcu imao direktnu svojinu nad zemljištem i koja danas nosi njegovo ime – Jašarevica.

Poreklo stanovništva.

Po oslobođenju od Turaka Brejanovce je imalo 23 domaćinstva, 1953. godine broj domaćinstava je porastao na 97 a kod popisa 1971. godine ono brojalo 115 kuća.

U jesen 1977. godine u selu su živeli ovi rodovi:

Rodovi nepoznatog porekla:

-Šišakovi, Kulčanci-Lazini, Belčićevi, Mrckini, Čorolejci, Čaravci i Budžurkovi srodnici Belčića.

Ostali rodovi:

-Crnočeširkovi su poreklom iz okoline Vlasotinaca.

-Nerenci-Mitići su poreklom iz Kruševice kod Vlasotinaca.

-Pavlovci su iz Razgojnog Čifluka.

-Vučazi su poreklom iz Vučja.

-Dakinci su iz Samokovoa.

-Medveđci su doseljeni iz Medveđe.

-Beločeširci (Stankovići) su iz Šopluka.

-Pobožanci, srodni Vučazima su iz Vučja.

-Mitići drugi su iz Razgojne.

-Veličković Milenko je iz Razgojnskog Čifluka.

Zanimanje stanovnika.

-Osnovno zanimanje stanovnika ovog sela je poljoprivreda. Sveju sve useve. Dobri su baštovani i gaje papriku i kupus. Osobito kvalitetno uzgajaju krompir u većim količinama za prodaju kao i industrijsku papriku. Takođe proizvode pasulj izvanrednog kvaliteta. Svaka kuća ima par krava. Svinje takođe gaje. Postoji jedna dobar pčelar i proizvođač meda i voska (Jevtimije – Timča Stojanović iz roda Vučazi).

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Brejanovce (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Brestovac, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Brestovac je veliko ravničarsko selo u severnoj polovini Leskovačkog Polja.

Tip sela.

Po tipu slično je mnogim selima u aluvijalnoj ravni Južne Morave. Kao i još neka sela ima u sredini prazan prostor četvrtastog oblika velikog prostranstv a. Naokolo su kuće pojedinih domaćinstava a i zgrade koje služe opštedruštvenoj nameni: apoteka, mesna kancelarija, ambulanta, biblioteka, zemljoradnička zadruga i dr.

Ime sela.

Na prostoru gde se Brestovac zaselio bila je gusta brestova šuma. Na velikom praznom prostoru u sredini sela postoje obronci te brestove šume – nekoliko brestova. Po tome je selo dobilo ime Brestovac.

Vode.

Kroz Brestovac ne prolazi ni niejdna tekućica. Od Južne Morave udaljen je oko 2 km a od Puste Reke kilometar i po. Južna Morava je istočno od sela a Pusta Reka severozapadno.

U selu ima bunara čija dubina je od 8 do 11 metara. Voda nije baš najboljeg kvaliteta. Mnogi Brestovčani oboljevaju od bubrega. Na brdu postoji kladenac pod imenom Čuka ili Čekminski Kladenac.

Zemlja.

Atar sela Brestovca iznosi 1002 hektara od kojih na njive i bašte 703, voćnjake 15, livade 64, pašnjake 94 i neplodno je 111 hektara.

Nazivi potesa su: Delovi, Na Ciglanu ili Guštak, Đeren, Selište, Livade, Jazbine, Smuđe, Goretine, Pod Rid, Poterke, Sklad, Rusansko ili Gornji Prud, Kod Groblja, Bučalo, Arnautski Put, Kuniče, Zrševina i Raštika.

Postanak sela i  prošlost.

Brestovac  se zaselio u doba stare srpske države, moguće na mestu koje se danas zove Selište. U turskom tefteru iz 1516. godine pominje se Dol. Brestovac kao selo u nahiji Dubočica pod zijametim.

Kada je ukinut spahisjki sistem, Brestovac nije uspeo da sačuva svoju slobodu. Njegov gospodar pre oslobođenja ovih krajeva od turske vlasti bio je Rušit-aga. Trag ovog brestovačkog gospodara očuvao se u potesu Rašitovica.

Poreklo stanovništva.

Brestovac je nakon oslobođenja od Turaka imao 81 domaćinstvo i bio među najvećim selima u leskovačkom kraju. Godine 1953. u njemu je bilo 330 domaćinstava a 1971. godine broj domaćinstava se popeo na 490 sa 2077 stanovnika.

Godine 1977. u selu su živeli ovi rodovi:

-Petkovi su poreklom iz Crkovnice.

-Ćosinci, čiji su daleki preci došli sa Prokletija.

-Stražarovi su doseljeni iz Vinaraca.

-Gradičani su doseljeni iz svrljiškog Gradišta.

-Kalajdžijci su doseljeni sa Kopaonika – Goča.

-Titorovci-Gigini (Mitrovići) su poreklom iz Crne Gore.

-Stojakovići su iz Crne Trave.

-Stopanjci (Jovići) su doseljeni iz Stopanja.

-Crnatovčani su doseljeni iz Crnatovca.

-Ljuba-Ljuša Pavlović je iz Draškovca.

-Cekavčani su iz Cekavice.

-Dončini (Smiljkovići) su iz Šarlinca.

-Titarovci drugi (Spasići) su sa Kopaonika.

-Štrbinci su starosedeoci.

-Tihomir Milenković je iz Toplice – prizećen u rodu Biserkini.

-Čedomor Milenković je iz Donje Lokošnice.

-Joksim Stojković je iz Držanovca kod Makiša, prizećen u rodu Vilipovaca.

-Svetozar Radovanović je iz Dedine Bare (prizetko).

-Milica Stojaković je iz Mrdana.

-Janjići su iz okoline Vranja.

-Žika Mikić je iz Šarlinca.

-Bogoljub Stojaković je iz Priboja.

-Zlatanovci (Zlatanovići) su iz okoline Vranja, srodni sa Janjincima (Janjićima), slave istu slavu.

-Blagoje Stanković je iz Kaštavara.

-Viden Stojković je iz Grdanice.

-Ljubisav Milenković je iz Kosančića.

-Toma Stanković je iz Vranjske Banje.

-Budimir Stanković je iz Dukata.

-Stojkovići su iz Borinog Dola – Vlasotince.

-Petrovići su iz Crne Trave.

-Čedomir (piše Čidomir) Tasić je iz Crne Trave.

-Ljubenovići su iz Crne Trave.

-Jordan Anđelković je iz Crne Trave.

-Bora Pešić je iz Crne Trave.

-Nikola Petrović je iz Kosančića.

-Dinić Borisav je iz Vlasine.

-Najdan Savić je iz Novog Sela – Zaplanje.

-Rade Jovanović-Čivutin, bakalin, doseljen iz nepoznatog mesta, prizećen na imanju roda Čivuti.

-Smrdanci (Jankovići) su iz Smrdana.

-Toma Stanković je iz Vlasine.

-Nešinci drugi (Pavlovići, Miloševići, Jovanovići i Đorđevići, srodni su sa prvim rodom, slave istu slavu – Nikoljdan).

-Mitar Videnović je iz Gornjeg Brijanja.

-Stanko Krstić je iz Draškovca.

-Svetislav Savić je iz Lipovice.

-Zlato Kostić je iz Drćevca.

-Krsta Jovanović je „iz preko Moravu“.

-Svetolik Novaković je iz Lokošnice.

-Rade Đorđević je iz Badnjevca.

Nepoznatog porekla su ovi rodovi:

-Keckini, Menjini-Filipovići, Džidžini, Ćirinci, Cenići, Ranđelovci, Momirovići, Čelaci (Cvetanovići), Avramovići (Zdravkovići), Kdivkini (Đokići), Jovinci, Džubanjci, Rušitovi (Cvetkovići), Jancini (Jankovići i Mladenovići), Tačići-Tačinci, Tutunci (Slavko Janković), Mišaci (Mišići), Vilipovci (Filipovići), Beludinci (Perići), Zdravčinci (Zdravkovići), Stojančani (Ivanovići), Pešini (Pešići), Baba-Gilini (Petrovići iz ovog roda Cermojare Đorđe), Nešinci (Zdravkovići), Dimčini (Stefanovići), Mičkini (Stojiljkovići), Točiljci (Stojkovići), Ćibrici (Stojiljkovići), Karanikolci (Krstići), Nešinci (Milenkovići), Poljakovci (Cvetanovići), Dostini (Momirovići), Miloševci (Miloševići), Smiljkovići, Icini (Stojanovići), Došljaci (Stojkovići), Cenići i Aranđelovići.

Romi.

U Brestovcu nije bilo Roma (Cigana) sve do pre deseetak godina. Tada su se počeli doseljavati iz raznih okolnih sela, pa i daljih mesta. Pripadaju kategoriji erlija.

Popis romski rodova početkom 1978. godine.

-Šatanovići su iz Žitorađe.

-Ukići su iz Šarlinca.

-Jašarevići su iz Stuble.

-Rečkovići su iz Orana.

-Milutinovići su iz Kosančića.

-Aćimovići su iz Međe.

-Mamutovići su iz Kutleša.

-Sejdići su iz Bojnika.

-Denići su iz Stubla.

-Sulejmanovići su iz Priboja.

-Jankovići su iz Badnjevca.

-Salkovići su iz Donjeg Brijanja.

-Ibiševići su iz Grdanice.

-Bajram i Kemal N. su iz Surdulice.

-Bećirovići su iz Donjeg Brijanja.

-Ibrići su iz Grdanice.

-Boško N je iz Popovca.

-Asanovići su iz Lapotinca.

-Trail Ibraimović je iz Međe.

Bave se poljoprivredom na opštenarodnoj imovini, na površini 20-30 ari sade duvan.

Zanimanje stanovništva.

Osnovno zanimanje Brestovčana je poljoprivreeda, Uzgajaju razne poljoprivredne proizvode svih vrsta, naročito pšenicu i kukuruz. Gaje i krompir. Imaju više radniku u industriji u Nišu. Zbog prirode zemljišta ne bave se povrtarstvom.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Brestovac (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Velika Biljanica, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Velika Biljanica se nalazi na desnoj obali Južne Morave, sedam kilometara istočno od Leskovca na blago naggnutoj najnižoj diluvijalnoj terasi koja pada sa istoka na zapad jednim delom, a drugim, nižim na aluvijalnoj ravni koju je ovde izmodelirala Južna Morava.

Tip sela.

Selo se nalazi na putu Leskovac – Orašac a još u početku sela, čim se pređe most na Slatinskoj reci, vodi u pravcu juga sa severu dosta širok seoski sokak sa vrlo lepim stambenim zgradama pojedinih domaćinstava sa obe strane, pa se ima utisak da se nalazimo u nekoj varoškoj ulici iz čega proizilazi da je selo zbijenog tipa.

Ime sela.

Velika i Mala Biljanica su do skoro činila jedno selo – Biljanica.

Po legendi u doba Stevana Nemanje na blagim brežuljcima raslo je raznovrsno bilje lekovitih svojstva. Kada je Stevan Nemanja pohodio ovaj kraj, uživao u bilju i veoma cenio njegovu lekovitosst. Po tom lekovitom bilju i kladencu ispod sela, čiju vodu narod smatra lekovitom, ovo selo se nazvalo Biljanica.

Vode.

Velika Biljanica, kako je reečeno, nalazi se na samoj desnoj obali Južne Morave pa se Biljanica se smatra moravskim selom. Ova reka je oduveek igrala značajnu ulogu u životu ovog sela. Na njoj su bile vodenice-plovke; vode Morave su do skora bile bogate raznim vrstama riba koju su meštani lovili mrežama. Južna Morava na svojoj najnižoj plavnoj terasi navukla lebdeći, fini materijal i nataložila ga severno od sela. Tu su danas bogate bašte Biljaničana u kojima se gaji raznovrsno povrće: paprika, praziluk, mrkva, kupus i dr.

Zbog pritiska Južne Morave i Slatinske Reke, izdanska voda je blizu površine zemlje, pa su bunari duboki 3 do 4 metra, ali je u njima voda dobra za piće i stoku.

Zemlje i šume.

Atar sela Velika Biljanica ograničen je atarima susednih sela: Orašca, Jelašnice, Kumareva, Male Biljanice, Manojlovca, Donje i Gornje Sletine i zahvata prostor od 425 hektara od čega su njive i bašte na 192 hektara, Voćnjaci 3, vinogradi 41, livade 1, pašnjaci 52, šume 56 i neplodno zemljište 80 hektara.

Potesi nose ove nazive: Moravište, Trševine,  Golemi Vrbak, Goljak, Pavunov Most, Grčko Trlište, Gornja Rosulja, Rasputine, Naglog, Nerezine, Beli Nreg, Bače, Stara Morava, Kumarevsko, Paraspur i Saitovo.

Postanak sela.

I pored toga što nema podataka o tome može se pouzdano reći da selo Biljanica nije mlađe od mnogih drugih srpskih sela u ovom kraju. Ako je Grabovica postojala u prvoj polovini XIVveka, kao i Krajince sa druge strane Južne Morave, nema razloga da se ne veruje da je u to vreme postojalo i selo Biljanica. Već u početku XVI veka o Biljanici postoje podaci o ovom selu očuvane u turskom tefteru iz 1516. godine. U ovom dokumentu selo se navodi kao zijametsko selo u nahiji Dubočici.

Poreklo stanovništva.

Selo Biljanica posle oslobođenja od Turaka imala je 36 domaćinstava. Popisom iz 1953. godine Velika Biljanica je imala 88 domova sa 495 stanovnika a 1971. godine popisom je utvrđeno da ovo selo ima 109 domaćinstava sa 508 stanovnika.

U Velikoj Biljanici žive ovi rodovi:

-Ćoskini (Jovanovići) su starosedeoci.

-Keseranci su došli u Malu Biljanicu iz Razgojne pa za vreme Turaka došli u Veliku Biljanicu.

-Gavazovi su starosedeoci.

-Tukarci (Ranđelovići) su starosedeoci.

-Đurci su starosedeoci.

-Menjini su starosedeoci.

-Čikičanci-Ćuljkovi su starosedeoci.

-Tarzijini su iz Rajnog Polja.

-Robijaški (Petkovići) (?).

-Stojiljkovići su starosedeoci.

-Miletnici su starosedeoci.

-Pešići su starosedeoci.

-Čekminci (Živkovići) su doseljeni iz Čekmina.

-Jankovci su nepoznatog porekla.

-Mihajlovići su starosedeoci.

-Mihajlovići drugi su starosedeoci.

-Stojanovići su nepoznatog porekla.

-Krstaševi (Trajkovići) su starosedeoci.

-Krstaševi (Krstići) su starosedeoci.

-Mičići su starosedeoci.

-Kardaci (Stankovići) su poreklom iz Skopske Crne Gore – Karadaga.

Zanimanje stanovnika.

Meštani Velike Biljanice se bave zemljoradnjom. Seju pšenicu i kukuruz. Usevi uspevaju i na najnižoj diluvijalnoj terasi istočno od sela i u alivujalnoj ravni Južne Morave. Poznati su proizvođači kropmpra „đevrekara“. Bave se povrtarstvom za šta ima mnogo pogodnosti na zemlji pored reke na lokalitetima Bače i Stara Morava. Imaju vinograde u potesu Nerezine, u proseku svako domaćinstvo po 40 ari.

Uzgajaju krave simentalke za mužu a imaju nešto ovaca. Na utrinskom zemljištu pored Morave čuvaju „pašićne“ svinje. Mlekare proizvode sir.

Od povrća gaje papriku, kupus, krompir i mrkvu. Veoma su dobrog kvaliteta tako da se rado kupuju na leskovačkoj pijaci.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Velika Biljanica (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vinarce, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Vinarce se nalazi na levoj obali reke Jablanice na mestu gde ova reka menja pravac toka sa jugozapada - severoistok i skreće ka severu u onom delu Leskovačkog Polja kod nekadašnjeg ušća Jablanice u Južnu Moravu. Otuda Vinarce nije jablaničko već leskovačko selo.

Na desnoj obali reke nalazi se Čifluk Mira ili Vinaračka Mira, ranije tretirana kao zasebno naselje. Danas su Vinarce i Čifluk Mira srasli u jedno seosko naselje pod imenom Vinarce, čija je sada samo jedna mahala.

Tip sela.

Po tipu, to je zgusnuto, zbijeno selo, radi što racionalnijeg korišćenja zemlje u privredne svrhe.

Ime sela.

Sada je veliko prostranstvo neogenih brežuljaka iznada sela Vinarce zahvatila plantaža svojim vinogradima i voćnjacima. Na tim brežuljcima morala je i u dalekoj prošlosti ovog kraja gajiti vinova loza po čemu je ovo ime dobilo svoje ime – Vinarci.

Vode.

Već je rećeno da Vinarce leži na levoj obali reke Jablanice a posle pripajanja Ćifluk Mire Vinarcu, novo naselje se našlo na obema obalama ove reke. Na ataru sela vinarca postoje ovi kladenci: Čuparsko Kladenče i Gornje Trline, sada voćnjak „Plantaže“, Jeleni Kladenac u vinogradu, Jordana kendre i Ljubisavo kladenče. Drndino Kladenče je na lokalitetu Zojkine Padine. U svim ovim kladencima voda je pitka i ljudi je koriste za piće. Svaka kuća ima svoj bunar. Dubina bunara iznosi  od 8 do 12 metara. Školski bunar dubok je 15 metara. Mnoga domaćinstva poseduju hidrofore. Neka i pumpe.

Zemlje i šume.

Atara sela Vinarce obuhvata prostor od 1315 hektara, njive i bašte zahvataju 861, voćnjaci 4, vinogradi 82, livade 7, pašnjaci 68, šume 235 i neplodno je 61 hektar.

Potesi nose ove nazive: Pašin Zabel, Jeleni Kladenac, Šopska Padina, Zojkina Padina, Gložane, Donje Bače, Trska, Pržine, Banure, Trševine, Bela Topola, Paraspur, Banura i Selište.

Postanak sela i prošlost.

Prvi pomen ovog sela je s kraja XIV veka u aktu „blagovernog kneza Stefan“ – despota Stefana Lazarevića izdatog u Novom Brdu 1395. godine. Kojim despot Stefan potvrđuje poklon vlastelina Duke manastiru u Svetoj Gori. Duka je bio baštinik sela Vinarce za koga se pretpostavlja da je bio Grk. Vinarce se ne pominje u turskom popisu 1516. godine. Ili je Vinarce tada postojalo pod drugim imenom. A, moguće je da je u to vreme bilo raseljeno.

U doba reforme turskog carstva Vinarce nije sačuvalo svoju slobodu, već je bilo potčinjeno selo. Kao njegov poslednji gospodar bio je neki Ćaja-paša koji je živeo u Nišu. Po odlasku Turaka njihova imanja su kupovali neki Leskovčani, među kojima je bilo i Jevreja, jer su oni raspolagali gotovinom. Tako su došli u posed zemlje nezemljoradnici, koji su zemlju iznajmljivali meštani i po težim uslovima od Turaka. Bila je to napolica a seljak je jedino mogao da ga potkrada, kao što su to činili i pod Turcima.

Poreklo stanovništva.

Danas je Vinarce veliko i napredno selo. Ono je 1878. godine imalo 89 kućaa Čifluk Vinarački 14. a godine 1910. Vinarce je imalo 185 kuća, 1921. godine već 220 sa 2300 stanovnika. Godine 1948 imalo je 356 domaćinstava ali samo 2179 stanovnika. Demokratski oporavak „stigao“ je 1953. godine – 507 kuća i 2247 stanovnika, 1961. godine – 495 i stanovnika 2451 da bi 1971. godine u Vinarcu je bilo 628 domaćinstava i 2796 stanovnika.

Danas u Vinarcu žive ovi rodovi:

Starosedeoci:

-Terzipetkovi, Cecini, Čaracavci, Krmaci, Stojkovci, Ćuparci, Trlanci ili Trlanlani, Drndini, Šmikini, Baljozovi, Agušovi, Đelini, Milićovi, Ćirkini, Karadajkini, Petkanićovi, Đikinovi-Vuničkini, Đuzdini, Zviskini, Ljubisovi, Vukovi, Kenderci, Kataraškini, Džamerkaci, Krstinci, Jovini (Jovci), Zebini, Pacurkini, Badžini, Murtini (Govedarovi), Čereklinci (Čiriklinci), Vodeničarci, Čačkovi, Nakalamci, Glavšini, Šeburini, Ruškini, Popovići, Nedini, Tolini, Kurčini, Šarkovi, Lazarovi, Dudini (Zvezdini), Kmetini, Dživdžavi, Baćini, Burgici, Buckini, Gengalovi, Goveđinci, Gušterovi, Keljini, Meckini, Muncini, Ickini, Purkini, Marićovi, Ćurini (Ćurtomanci), Topuzanci, Pepekovi, Čvrganovi, Kerčini, Mackovi, Naćini, Odžini, Mitkini, Paljkini, Prćkini, Rožnaci, Tirkovci, Čoketanovi, Filipovi, Džambušovi, Džakerini i Dirdemanovi.

-Šopci su iz Crne Trave.

-Gložanci (Gložančani) su iz Gložana.

-Palojkini su doseljeni iz Palojca.

-Brzanci su iz Brze.

-Ćajijni, prizećen iz Čifluk Mire.

-Stanimiirovići su iz Mačkatice.

-Mečkarovi (Milkićovi) su iz Berilja.

-Pertaćani su iz Pertata.

-Dakini su iz Crne Trave.

-Bugini su iz Kaštavara.

-Šeburdini su iz Kaštavara.

-Vranjanci su iz okoline Vranja.

-Stojmenovi su iz Bosilegrada, doseljeni 1917. godine.

Romi (Cigani)

Romi u Vinarcu žive u dve mahale; jedna je u sredini sela a druga pored Jablanice. Osim toga treća mahala je u Čiflik Miri.

Ovi su rodovi:

Starosedeoci:

-Kurtići, Ajdarovići, Ramovići, Bakterovići, Alimanovići.

-Kurtići drugi su iz Pavlovca – Vranje.

-Kamberovići su iz Leskovca.

-Bakići su iz Vranjske Banje.

-Zekići ne znaju za svoje poreklo

-Veselinovići su iz Turekovca.

-Ramići su iz Vranjske Banje.

-Rečkovići su iz Brestovca – Pusta Reka.

-Ibrići su iz Badnjevca.

-Idići su iz Bujanovca.

Čifluk Mira.

Po legendi Čifluk Mira pripadala je nekoj Miri pa se tako naselje i nazvalo. Čifluk Mira nema svoj atar.

U Čifluk Miri ima danas oko 100 domaćinstava.

Rodovi su:

-Ćajini su starosedeoci.

-Slavujci su iz Slavujevaca (Sušica).

-Kaštavarčani su iz Kaštavara.

-Dekinci su iz Donjeg Stopanja.

-Bonini (Bungarci) ne znaju za svoje poreklo.

U Čifluk Miru stalno se doseljavaju novi stanovnici iz raznih krajeva. Tako ih ima iz okoline Skoplja, Gnjilana, Medveđe i dva arbanaška roda iz Masurice.

Zanimanje stanovništva.

Osnovno zanimanje Vinarčana je zemljoradnja i stočarstvo, koje i sada idu jedno uz drugo. Gaje se strna žita i kukuruz, od industrisjkog bilja konoplja. Uzgoj i prerada konoplje je razlog dolaska velikog broja Roma koji se bave konopljarstvom.

U poslednje vreme povrtarstvo zamenjuje uzgoj konoplje, takoda su danas Vinarce i povrtarsko selo. Posebno su poznati po proizvodnji paradajza i paprike. Vinogradarstvo je nekako po prioritetu  u drugom planu.

Osim zemljoradnje Vinarčani se bave i stočarstvom. Nekada su imali dosta ovaca i svinja koje su „žirili“ na planini Kukavici. Neka domaćinstva su imala po stotinu brava.

Od krupne stoke Vinarčali su uzgajali krave i volove, a uz to i bivole. Bivola više nema.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Vinarce (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Golema Njiva, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Golema Njiva je planinsko selo zaseljeno na Babičkoj Gori gotovo na istoj nadmorskoj visini kao i selo Babičko. Ono se nalazi na dosta strmoj padini planine ispod najviše jezerske terase.

Tip sela.

Golema njiva nije gomilasto kao što je Babičko u svom centralnomm delu, ali je i ono zbijenog tipa.

Ime sela.

Kada je došlo do demografskog razvoja sela Crkovnice (Staro Selo) postalo nemoguće živeti počeli su se naseljavati na takozvanoj Golemoj Njivi istočno od sela da bi postao zaselak Crkovnice kojije u novije vreme steklo status zasebnog sela pod imenom Golema Njiva.

Vode.

U samom selu, ispod škole, nalazi se jak izvor planinske vode, kojije pretvoren u česmu. Voda iz česme u jakom mlazu neprekidno teče, pa se stvara vodotok koji ide ka selu Drćevcu. U Golemoj Njivi ima dosta izvora i kladenaca. Tako postoji Kladenac kod Bače, Turski Kladenac, Visoka Česma i Jaka Voda. U selu ima bunara iako su na visokoj planinskoj kosi. Iz izvora Visoka Česma i Jaka Voda kaptažom je uhvaćena voda i tako stvoren seoski vodovod za mnoga domaćinstva.

Zemlje i šume.

Atar sela Goleme Njive zahvata prostor od 514 hektara od čega su njive i bašte 303, voćnjaci 7, vinogradi 72, livade 23, pašnjaci 70, šume samo dva dok je neplodno 37 hektara.

Potesi nose ove nazive: Galov Kamen, Temija, Žutino Trlište, Gumnište, Zbegovi, Crni Panj, Dalga Garina, Gaber, Kurušnjak, Lešje, Zapiss, Dubrava, Srednje Bilo, Dresnik, Barice, Vrlo Prisoje, Blato, Gled'c, Trbanove Trle, Bela Reka, Gradište, Radanovac, Raskrsje ispod sela, Raskrsje jugoistočno od sela i Golema Livada.

Postanak sela i prošlost.

Selo Golema Njiva je kao srpsko selo novijeg datuma. Nastalo je iseljeavanjem Crkovničana na svoja trlišta i gumna. Postoje u ovom selu tragovi predslovenske kulture. Tako je na lokalitetu Trolo bilo „latinsko groblje“. Na lokalitetu Ravnište nailazi se takođe na tragove predslovenske kulture.

U Dolini Crne Reke, nešto iznad njenog korita na desnoj obali, na maloj zaravni, nalazi se najstariji srpski sakralni kulturni spomenik – manastir Sv. Bogorodice – podignut 1499. godine, svakako podignut na temeljima ranovizantijske crkve, koja je služila kao bogomolja stanovnicima podgrađa koji su svoje mrtve ukopavali na lokaliteti Trolo.

Na levoj obali Crne Reke diže se stari kupasti vis, na čijem je vrhu bio ranovizantijski a moguće je i rimski kastel unutar čijih zidova postoji minijaturna crkva, očuvanih temelja i apside, koja je služila za verske potreba posade ove tvrđave.

Poreklo stanovništva.

Golema Njiva nije zabeležena u popisu posle oslobođenja od Turaka. Iz tog vremena pominje se u sastavu janjuške opštine samo selo Crkovnica sa 64 domaćinstva.

Po popsiu iz 1953. godine selo Golema Njiva ima 80 domaćinstava sa 509 stanovnika dok je 1971. godine selo imalo 97 domova i 439 žitelja.

Rodovi popisani 1977. godine:

-Pop Savinci su poreklom iz Ćustendil Banje.

-Pop Stankovi su iz Ćustendil Banje.

-Petkovci su starosedeoci – iz Starog Sela.

-Milenčini su starosedeoci – iz Starog Sela.

-Stanojinci-Stanojevci ili Gizdavci si prešli iz Starog Sela.

-Todorovci su iz Berilja, doseljeni za vreme Turaka.

-Cekini su starosedeoci – došli iz Starog Sela.

-Pašići su iz Kunova – Vladičin Han.

Zanimanje stanovništva.

Zemlja sela Goleme Njive je slabo rodna ali je pogodna za vinogradarstvo i sa dosta pašnjaka. Od svog postanka meštani ovog sela nisu sa svojih imanja mogli dovoljno da da uberu dovoljno hrane za sopstvenu ishranu, pa su trampom, davavši drva za ogrev, grožđe, voće, rakiju i vino dobavljani nedostajuće količine hrane

Meštani se bave ciglatstvom i zidarstvom. Ima poprilično svojih stanovnika na radu u inostranstvu.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Golema Njiva (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornji Bunibrod, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

-Gornji Bunibrod sa nalazi u aluvijalnoj ravni Južne Morave na obalama Tulovske Reke. Ovo ravničarsko selo leži u južnom delu Leskovačkog Polja. Ovo selo je, izuzimajući Guberevac, najjužnije u ovoj oblasti.

Tip sela.

-Po tipu, Gornji Bunibrod je zbijenog, gomilastog tipa.

Ime sela.

-Ime sela Gornji Bunibrod je složenica čiji je završni deo hidronim. Ovaj deo imena sela opravdava legendu o imenu sela. Po toj legenci, selo je dobilo ovo ime za vreme Turaka. Naime u tom selu je živeo njegov gospodar – Turčin. Na Tulovskoj Reci u to vreme nigde nije ćuprije, pa se sa jedne obale na drugu prelazilo preko grede, koja je premošćavala rečno korito. Takva jedna greda premošćavala je Tulovsku Reku na onom mestu gde se sada izlazi iz Donjeg Bunibroda i ide u pravcu Badinaca. Jednog dana išla je iz sela bula bunibrodskog gospodara. Tulovska Reka je bila nadošla, a greda usled kiše bila vlažna i klizava. Kada je bula prelazila preko reke okliznula se i pala u talase nabujale reke, koji su je začas pokrili te se tako i utopila. Tada se, zbog toga, selo nazvalo Bulin Brod, što se kasnije slilo ujednu reč – Bunibrod.

Vode.

-Kroz selo Gornji Bunibrod protiče Tulovska reka. Južna Morava je od sela udaljena oko tri kilometra. Na teritoriji atara ovo g sela nema kladenaca ali je izdan dosta plitka i kopanje bunara i navijanje cevi za hvatanje izdanske vode ne predstavlja naročiti problem.

Zemlje i šume.

-Atar sela Gornjeg Bunibroda se prostire na 397 hektara od čega njive i bašte su na 269, voćnjaci na 10, vinogradi 26, livade 28, pašnjaci 30 i neplodno je 24 hektara.

Potesi nose ove nazive: Valoga, Zadine, Lug, Livade, Pod Rid, Željkovac, Tirovi, Progon, Kaldrma, Rosulje, Nerezine, Trska, Lug, Bučan, Selište i Krivi Bes.

Iz prošlosti sela.

Prvi pomen Gornjeg i Donjeg Bunibroda nalaze se u turskom tefteru iz 1516. godine. Činjenica da je selo Gornji Bunibrod ubeleženo kao timarsko selo još početkom XVI veka dokaz je da je ono postojalo još u staroj srpskoj državi.

Zidine i temelji nekadašnjih zgrada, na koje nailaze meštani kod dubljeg oranja na potesu Zadine ukazuje da je na tom mestu nekada postojalo naselje sa dosta solidnim građevinama. Po legendi, ovde je bilo „latinsko naselje“.

Na mestu Selište nisu pronađeni tragovi ljudskog života.

Selo Gornji Bunibrod nije pod Turcima posle reforme turskog carstva očuvalo slobodu, već je bilo potčinjeno. Vrlo je verovatno da je njegov gospodar bila čuvena porodica Pašagića, jer Paša Agu ili Pašagu srećemo i u susednim selima kao gospodara i vlasnika velikih pronstranstava zemlje: šuma, njiva i livada.

Poreklo stanovništva.

Gornji Bunibrod je odmah posle oslobođenja od Turaka imao 50 domaćinstava i bio u sastavu guberevačke opštine. Po popisu iz 1961. godine u njemu je bilo 159 domaćinstava sa 814 stanovnika a popisom iz 1971. godine utvrđeno je da u ovim seli ima 181 domaćinstvo sa 778 stanovnika.

Prilikom istraživanja u ovom selu u jesen 1976 godine zabeleženi suovi rodovi:

Starosedeoci:

-Stojkovci, Milenkovci, Savičkini, Brankovci, Petkovci, Domuzovi (nadimak dobili od Turaka; svinja-domuz), Palaškovi, Glubčini, Vagančini, Sotonjci, Beljajevci, Nakalamanci (prizećen), Dininci, Odžini, Šebonjci, Kaladžici, Rajkovci, Bojkovi, Giktinci, Bakulinci (Bakučinci), Stanojini, Duvčini, Kusobanini, Tulonjini, Antini i Girini.

-Pešinci su iz Ruplja.

-Pupuljanovi su nepoznatog porekla.

-Lingurci su iz Velike Sejanice.

-Stanimirovci su iz Tabanovaca.

-Kaliperovi su iz Vojvodine.

-Šaronjini su it Tulova.

-Tabanovci su iz Tabanovaca,

-Šopovi-Šopci su iz Tegovišta.

-Stanonjini su iz Kruševice.

-Drenovaci su nepoznatog porekla.

Zanimanje stanovništva.

Osnovno zanimanje meštana ovog sela je zemljoradnja. Na svojim njivama seju pšenicu i kukuruz kao glavne kulture. Bave se i povrtarstvom i proizvode kupus, papriku, luk crni i beli. Bave se i vinogradarstvom. Voćnjake nemaju. Oko 60% stanovništva se bavi uzgojem duvana.

Od stoke svaka kuća ima oko dve krave mlekulje. Proizvode sir i za prodaju. Ovaca nemaju. Oko 30 domaćinstava ima konja sa kojima prevlače povrće do obližnje pijace.

Iz svake kuće ima bar po jedan član zaposlen u Leskovcu u fabrici, nekoj drugoj ustanovi, administraciji i sudstvu.

Nemaju osnovnu školu. Đaci idu u školu u obližnji Guberevac, udaljen par stotina metara.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornji Bunibrod (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornje Krajince, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Gornje Krajince je podignuto na najmlađoj terasi Južne Morave na mestu gde se, nešto istočnije od sela, u ovu uliva Tulovska Reka. Južno od njega je selo Zloćudovo a severno Donje Krajince. Ova tri sela su tako poređena jedno do drugog, da se jedva primećuje gde prestaje jedno i počinje drugo.

Tip sela.

Kao i sva sela u Oblasti i Gornje Krajince spada u sela zbijenog tipa. Od hirovite Morave za sada je obezbeđeno zemljanim nasipom.

Ime sela.

Po legendi selo je dobilo ovo ime zbog toga što je u odnosu na druga moravska sela našlo „najnakraj“. Gde se selo zaselilo prerstaje na istoku polje oivičeno koritom Južne Morave a sa druge strane nastaje zemljište drugačije plastike i drugačijeg sastava.

Vode.

Kao Nil za Egipat, Južna Morava je za sela pored nje, pa i Gornje Krajince je izvor dobra i zla. Da im što veće zlo nanese i plodno polje razori i pretvori u ritove i pesišta pomogli su Krajinčani svojim vodenicama-plovkama, kojih je bilo duž cele njene leve obale. Zajažena kamenjem i drugim materijalom, gotovo do polovine korita, matica je skretala ka levoj obali gde je bila plovka, udarala u neobezbeđenu obalu i rušila svakodnevno. Vodenice su se pomerale na zapad dok je reka gutala ogromne površine najplodnije zemlje. Vodenice-plovke su sada prošlost i meštani moravskih sela su duž cele Južne Morave postavila odbrambeni nasip, koji je obezbedio polja i sela od vodene stihije a osatavio reci da se širi u vreme viskog vodostaja koritom, koje iznosi nekoliko stotina metara.

Zemlje i šume.

Atar sela Gornjeg Krajinca zahvata prostor od 437 hektara, od koje površine njive i bašte su na 227, vinogradi 51, livade jedan, pašnjaci 113, šuma 18 i neplodno 27 hektara. Voćnjaka selo nema.

Potesi ovog sela nose ove nazive: Konopljište, Bare,  Reke, Tirevi, Dunda, Selište, Trševine, Žabar, Rid i Šušica.

Postanak sela i prošlost.

Donje i Gornje Krajince su u srpskoj staroj državi bila jedno selo, pa se tako vodili i pod Turcima, dok dva brata gospodara sela, Turci Alija i Salija nisu ovo selo podelili, pa je Aliji kod deobe pripala Gornja Mahala i nazvana Gornje Krajince a Saliji Donja, nazvana Donje Krajince. U selu pre deobe živeo je neki Valča: „Bija je poganija i opasnik“. Kada je selo podeljeno oba brata su se raspitivala u kom delu je ostao Valča. Na dobijeno obaveštenje o tome Turci su govorili: „Će procvili taj mala od Valču“, po jednim a po drugima Turčin je rekao: „Neće proc'vati taj mala“.

Poreklo stanovništva.

Odmah po oslobođenju od Turaka selo Gornje Krajince je imao 29 domaćinstava. Po popisu iz 1953. godine u selu je bilo 94 domaćinstva a 626 stanovnika a po popisu 1971. godine 129 domaćinstava i 701 stanovnik.

U proleće 1977. godine u selu su živeli ovi rodovi:

Starosedeooci.

-Mrgulanci-Stankovci, Milenkovci-Stankovci, Gmitrovci, Velkovci, Dicinci, Mijajlovci, Ristini, Nastinci, Jovinci, Vladimirovi, Stančovi, Milanovi, Menjinci, Zdravčini, Pakonjci, Todoraćkovi, Stevaninci, Petrovi, Rajkovci, Stojkovci, Kostinci, Đurđičkini, Vučkovi, Anđelinkovi-Ljubičini, Lolinci (Rade Jovanović), Cocinci, Ljubinkini, Kitinci (Tomići), Coninci, Vukadinovi i Mitini.

-Đorđinci su doseljeni iz Grajevca.

-Šucini, kao obućari – zanatlije su doseljeni iz vlasotinačkog kraja.

-Milojkini su iz Orašja.

-Krstić Ljubiša je iz Stajkovca.

-Nikolić Sava je doseljen iz Rajnog Polja.

U Gornjem Krajincu je 1977. godine bilo Roma.

Zanimanje stanovništva.

Gornjokrajinčani se bave zemljoradnjom kao glavnim zanimanjem. Seju pšenicu i kukuruz. Nekada su na lokalitetu Konopljište gajili konoplju. Sada su se preorijentisali na povrtarstvo i u ovoj poljoprivrednoj grani su postali ugledni u okolini. Svoje povrtarske proizvode raznose i prodaju u Leskovcu već i širom Srbije. Ima domaćinstava (20-30%) koji uzgajaju duvan. Proizvode grožđe i tržišni višak ustupaju podrumu u Vlasotincu.

Od stoke svako domaćinstvo u proseku gaji po dve mlečne krave. Mleko i sir prodaju u Leskovcu.

Deset domaćinstava i danas ima oko 400 brava ovaca čime su ovim zanimanjem ostali verni svojim precima. Ovce čuvaju na trlima na levoj obali Vlasine (?), gde ima dosta paše za njih.

U selu postoji četvororazredna škola kao istureno odeljenje osnovne škole u Manojlovcu.

Omladina se školuje u srednjim školama u Leskovcu.

Bave se zidarskim zanatom. U selu ima i stolara. Industrijskih radnika ima oko 50. Imaju radnika u inostranstvu.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornje Krajince (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornja Kupinovica, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Gornja Kupinovica se nalazi na jezerskoj zaravni, u južnom podgorju Babičke Bore, gotovo u istoj ravni sa selima na padinama iste planine: Babičkom, Crkovnicom (Staro Selo) i Golemom Njivom.

Tip sela.

Gornja Kupinovica je selo zbijenog tipa, s tim što je od centralnog sela na oko stotinu metara uzvodno zaseljena grupa od sedam kuća roda Pejića.

Ime sela.

Topografski i ostali uslovi pogodovali su razvojem kupine na istom mestu, pa po toj osobenosti kraj i selo dobili su naziv Kupinovica. Kao je nizvodno na nekoliko kilometara nastalo selo sa istim karakteristikama i nazvalo se takođe Kupinovicom, da bi se napravila razlika između ova dva seoska naselja, ono podignuto na višoj jezerskoj terasi dobilo je ima Gornja a ono na nižem terenu Donja Kupinovica.

Vode.

Gornja Kupinovica nema nikakvu tekućicu ali ne oskudeva u vodi za život ljudi istoke. Severno od sela, kroz duboku dolinu sliva se voda sa izvorišta na ovom delu Babičke Gore i teče u pravcu Donje Kupinovice pa se uliva u rečicu, koja dolazi sa izvorišta iznad sela Jarsenova i Stupnice i kod sela Jelašnica utiče u Južnu Moravu.

U Gornjoj Kupinovici ima bunara sa lakom i pitkom vodom, a selo je dovelo iz planine vodovodom vodu gotovo u svaku kuću, pa je, što se vode tiče, u daloko povoljnijem položaju no neka sela u ravnici.

Zemlje i šume.

Atar sela Gornja Kupinovica prostire se na 671 metar. Od ove površine njive i bašte zahvataju  prostor od 252 hektara, voćnjaci 10, vinogradi 17, livade 31, pašnjaci 45, šuma 292 i neplodno je 23 hektara.

Zemlja nosi ove nazive: Staro Lojze, Stojanov Del, Kupinovica, Valoga, Suvarje, Drađevac, Crkveni Rid, Pod Lojze, Trlište, Rid, Malo Gumnište, Golemo Gumnište, Ruska Čuka, Ramnište, Govedarsko Plandište, Kriva Buka, Golema Glava, Vučja Livada, Šopa, Čajkina Dolina, Pripor, Klikovac i Kitke.

Postanak sela i prošlost.

Gornja Kupinovica kao selo je nova naseobina. U prvom srpskom popisu po oslobađanja od Turaka ono ne psotoji kao selo već čiflik kupinovački i sastavu sela Jarsenovo Vremenom su se na čifliku naseljavali rodovi pa je tako vremenom postao samostalno selo kao Gornja Kupinovica.

Poreklo stanovništva.

Po popisu stanovništva 1953. godine u ovom selu je postojalo 62 domaćinstva u kojima je živelo 401 stanovnik a 1971. godina broj donaćinstava se popeo na 77 a broj stanovnika se smanjio na 354.

Popopisu iz 1976. godine u ovom selu su živeli ovi rodovi:

-Pejići su doseljeni iz okoline Pirota, čine izdvojenu mahali iznad sela kao zaselak.

-Mlađini su iz Darkovca.

-Sušini su iz Jarsenova.

-Žerci (Cvetanovići) su iz Crne Trave.

-Ristinci su iz Jarsenova.

-Stankovići su iz Crne Trave – od Darkovca.

-Kovačevci (Stankovići) su iz Crvene Jabuke.

-Aleksa Turuleja su iz Oraovice (Crkovnica – priveden)

-Stojilkovci su doseljeni iz nepoznatog kraja.

-Milčini iz Crne Trave.

-Romi (Cigani) su nepoznatog porekla, doseljeni pre 15 godina.

Rodovi Sušini i Ristinci potiču ne samo iz istog sela – Jarsenova – već i od istog pretka. Osnivač roda Sušinih bio je Cvetan Suša a osnivač Ristina – Rista. Rista i Cvetan su bili braća od stričeva, deca od dva rođena brata – Đorđa i Stanka.

Zanimanje stanovništva.

Zemljoradnja čini osnovno zanimanje stanovnika ovog planinskog i naizgled siromašnog sela. Gaje i stoku, krave i 30 domaćinstava ovce. Stado jedne kuće čini 40-45 brava. Od ovčjeg i kravljeg mleka se pravi sir koji se iznosi na pijacu u Leskovac. Oko 15 kuća imaju konje a devet kuća ima svoj traktor. Kuće su po tipu „na glagol“, uglavnom kovanice mada ima i nekoliko zidanih kuća. Selo ima osnovnu školu sa četiri razreda. Omladina, uglavnom, napušta selo.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornja Kupinovica (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornja Slatina, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Gornja Slatina se nalazi na Orašačkoj ili Slatinskoj Reci, ali više na desnoj obali male pritoke Južne Morave, koja je ovde izdubila korito u najnižoj diluvijalni terasi, pa ono nije tako duboko kao u gornjem toku ove rečice. Dotična terasa iskorišćena za osnivanje sela, iznad koga se ka severu i severozapadu proteže ravno polje jedva uočljivo povišeno ka istoku. Idući ovim poljem, savremenim asfaltnim putem nekoliko kuća sela Gornja Slatina, koje su sa južne strane jedva se primete. Da se tu nalazi seosko naselje ukazuje mali broj kuća na severnoj strani puta, gotovo uz samu njegovu ivicu.

Tip sela.

Selo Gornja Slatina je zbijenog tipa.

Ime sela.

Po Vuku Stefanovići Karadžiću slatina je mesto „gde izvire ili pišti voda, slana ili nakisela, te dolazi stoka i liže po tome se mnoga tako (Slatina) zovu“.

U selu postoji mesto „Manastirište“  a na okomitom delu prema selu je meto „Crkvište“. Severno od Crkvišta sliva se slabačak mlaz vode, koja izbija stotinak metara od Crkvišta. Zapravo izvor je neprimetan i kao da voda „pišti“, kako je već Vuk rekao. Na ovo mesto dolazi stoka da liže vodu slankastog ukusa. To je razlog da se selo nazove „Slatina“.

Vode.

Kroz Gornju Slatinu protiče Orašačka reka, koja prima između Orašca i Gornje Slatine, sa leve strane Gradišničku Reku. Osim ovih tekućica, iznad sela postoji nekoliko izvora, među njima i Slatina. Selo se, ipak, snabdeva vodom iz bunara. U selu, na levoj obali reke, po starom razgranatom lipom je seoski bunar.

Zemlje i šume.

Atara sela Gornje Slatine nalazi se na prostoru veličine 165 hektara, od čega su njive i bašte na 54, voćnjaci 2, vinogradi 8, pašnjaci 42, šuma 50 i neplodno je 9 hektara.

Zemlja nosi ove nazive; Slanište, Pločar, Visoko Branište, Lipak, Orina, Duvanište, Grašište, Trševine, Bobište, Luka, Rosulja, Paprtljivica. Na Paptrljivici je bilo selo Slatina, odakle su se neke kuće premestile niže, pokraj Južne Morave i tako postala Donja Slatina, a neke gore, to je današnja Gornja Slatina, zatim, Čukar, Međa dok je Paraspur u ataru Donje Slatine. Plandište, Nešin Breg, Beli Breg, Manastirište sa Crkvištem su u Gornjoj Slatini.

Postanak i prošlost sela.

Na lokalitetu Paprtljivica postoje tragovi nekadašnjeg naselja; kameni temelji kuća, delovi od keramike i dr. Tu je nekada postojalo selo Slatina, koje se izmeštanjem kuća niže i više od sela podelilo na Donju i Gornju Slatinu.

Postoje mišljenja stručnjaka da se na lokalitetu Paprtljivica nalaze ostaci od naselja iz bronzanog doba. U Blizini Gornje Slatine i na njenom ataru postojao je srpski manastir na lokalitetu Manastirište. Manastir je po nekima imao 33 kaluđera. Njegova crkva je na lokaliteti Crkvište, po legendi, posvećena Sv. Nikoli. U Turskom tefteru iz 1516.godine pominje se manastir Prečista što potvrđuje legendu o postojanju manastira ali ne i sveca kome je crkva dotičnog manastira posvećena. Ako je manastir bio Prečista, to znači Vavedenje.

Od istorijskog značaja je činjenica da su Turci u nekom vojnom pohodu na sever, prolezeći putem, koji je vodio pored desne obale Južne Morave, spalili manastir i njegove monahe povešali. To je bila inicijalna kapisla za pobunu protiv Turaka. To se moglo desiti u vreme Kočine Krajine kada su austrijske jedinice doprle do Zapadne Morave i mogla izazvati pobune u dolini Južne Moravi a negde su  se pokreti među Srbima u ovom kraju u to vreme i desili.

Sela Donja i Gornja Slatina nisu posle turske reforme iz 1839. godine dočekale svoju slobodu, već su počitlučena. Smatra se da su sa okolnim selima imala i istog gospodara, mada se u narodu ne  zna ime turskog gospodara, ali postoji turski bunar i tragovi od postojanja gospodarske kule. Istraživanjem sela Manojlovce zna se da je poslednji gospodar za okolna sela, uključujući i Gornju Slatinu, bio neki Zaim.

Poreklo stanovništva.

Po prvom popisu stanovnika posle oslobođenja od Turaka, Gornja Slatina je imala samo osam domaćinstava. Po popisu od 1953. godine ona ima 39 domaćinstava a 1971. godine taj broj je narastao na 57. U periodu između poslednja dva popisa broj stanovnika se smanjio sa 282 na 234.

U proleće 1971. godine u Gornjoj Slatini su živeli ovi rodovi:

-Grebuljci su doseljeni iz Crvene Jabuke.

-Canjinci su iz Crvene Jabuke.

-Mirinci su iz Crvene Jabuke.

-Markovci su iz Crvene Jabuke,

-Stajkovi su doseljeni iz Prisajana.

Zanimanje stanovništva.

Poljoprivreda je glavno zanimanje meštana Gornje Slatine. Seju pšenicu i kukuruz a sade i krompir. Nekada se u selu gajio i duvan. To je bilo pod Turcima. I sada ga sade ali u manjim količinama. Imaju šljivike i vinograde. Prodaju na leskovačkoj pijaci sveže voće i rakiju. Od stoke gaje u proseku po dve mlečne krave. Mleko i sir prodaju na leskovačkoj pijaci.

Na Orašačkoj reci postoji vodenica potočara sa pet kamenova.

U selu je za vreme Turaka postojala  još jedna vodenica u svojini nekog Turčina, verovatno gospodara sela.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornja Slatina (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gradašnica, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Gradašnica se nalazi na uskom prostoru duž Gradašničke Reke čije je korito duboko useljeno u jezersku terasu. Dolina reke na ovom mestu poprima oblik kanjona čije su strane obrasele hrastovom šumom i drugim drvećem.

Tip sela.

Zbog toga što je taj prostor uzak, selo ima izdužen oblik, zbijenih je dvorišta i kuća koje pripadaju raznom rodovima, pa se po tom osnovu deli na mahale: Šopska, Kostinska, Jovkinska, Đurinska, Živkovska, Brdarska i Sirotinjska.

Ime sela.

U sredini sela, na levoj obali reke, iznad zgrade osnovne škole, uzdiže se kupast breg, strmih padina. Na njegovom vrhu nalaze se ostaci antičke tvrđave znatnog obima ili, kako se u narodu kaže, ostaci gradišta. Od reči „grad“ u značenju tvrđave, odnosno gradišta, selo nastalo pod njim nazvano je Gradašnica.

Vode.

Kroz selo protiče Gradašnička Reka, kako je navedeno, koja je u  izvornom delu sastavljena od dva vodotoka koja se sastaju odmah iznad sela. Jedna sastavnica izvire iznad sela Piskupova na mestu zvanom Talambas. Druga sastavnica izvire ispod vlasotinačkog sela Lipovice.

Gradašnička Reka se uliva u Orašačku Reku u potesu Krncelj ne mestu gde je bila Jovkina vodenica.

Kladenci nose ove nazive: Lilak, Pod Lipak, Kovačevski i Gladnički. Voda je laka, zdrava i pitka.

Zemlje i šume.

Gradašnički atar se prostire na 908 hektara, od koje površine oranice i bašte zahvataju 379 hektara, voćnjaci 11, vinogradi 41, livede 52, pašnjaci 14, šuma 334 i neplodno zemljište 77 hektara.

Zemlja nosi ove nazive: Krncelj, Lipak, Kitka, Skrvena, Radanov Dol, Stranje, Artinje (zovu ga još Srednja Dolina, Studendska Dolina, Paprtljivica i Pažar), Kitke, Visoka Čuka i Gradac.

Postanak sela i prošlost.

Gradišnica je staro srpsko selo, nastalo u doba srednjovekovne države, verovatno na mestu gde je u doba Rimljana i rane Vizantije ispod antičke tvrđave Gradac bilo onovremeno naselje.

Gradašnica se pominje kao timarsko selo u turskom tefteru iz 1516. godine. Posle ukidanja spahijskog sistema, Gradašnica nije sačuvala slobodu, već je bila počitlučena. Verovatno je gospodar sela nosio titulu bega. Današnji rod Begovci nose ovo ime svakako otuda što je neko iz tog roda bio u službi bega – gospodara sela.

Gradašnica je morala pod Turcima, a svako pre dolaska Slovena, biti važno naselje. U prilog toj pretpostavci govori crkva u ovom selu posvećena Sv. Arhanđeli Gavrilu, koja je na temeeljima stare crkve, podignuta 1893. godine u služila je kao verski i kulturni centar za veliki broj okolnih sela.

Poreklo stanovništva.

Gradašnica je odmah posle oslobođenja od Turaka imala 40 kuća i pripadala je opštini janjuškoj. Godine 1953. imala je 144 domaćinstava sa 917 stanovnika a 1971. godine 194 domaćinstava sa 850 stanovnika.

U jesen 1976. u selu su živeli ovi rodovi:

Rodovi nepoznatog porekla:

-Vučjaci, Ignjatovići, Lagankini, Zdravkovići, Pešići, Brdaci-Pop Kostini, Sirotinjci, Anđelkovci, Jovkinci, Nedeljkovci, Savinci, Uroševci, Jovanovi, Jovanovi drugi – Katinci, Đurići, Milosavljevići, Radivojevići, Pavlovići (Petrovići), Begovci, Kostinci, Živanovci, Terzijci, Đukuričani i Stojakovići.

-Bogosavljevići su iz Crvene Jabuke.

-Šopci su iz okoline Crne Trave.

-Živkovci-Ćosini su iz Crne Trave.

-Miloševići-Kamaričani su iz Komarice.

Po kazivanju jednog meštanina, starog 79 godina, u doba njegovog ranog detinjstva u Gradašnici su živeli samo Vučjaci, Kostinci, Brdarci, Petar Denin, Miloševci, Živkovci i Savinci. Ostali rodovi su se u poslednjih 70 godina naselili iz raznih krajeva sa istoka i jugoistika, iz sela u slivu reke Vlasine; „Došli su iz planinu“.

Zanimanje stanovnika.

Glavno zanimanje stanovnika ovog sela je zemljoradnja. Na svojim njivama seju sva žita: pšenicu, raž i kukuruz. Od industrijskih biljaka ranije su gajili lan i konoplju a sada oko 20 domaćinstava sadi duvan.

Vinograade ima svaka kuća. Viškove ove kulture iznose na pijacu u Leskovac. Zemlja je rodna.

Od rogate stoke čuvaju krave, prosečno po dve po domaćinstvu. Konje je ranije imala svaka kuća, danas ih ima desetak. Gaje i ovce, Oko jedne četvrtine kuća ima ih po nekoliko grla – 5 do 10. Od mleka proizvode sir i prodaju na leskovačkoj pijaci. Na svojoj reci ranije su imali desetak vodenica, u svojini pojedinih rodova.

Boško Trljnjanin („Đorinsko seme“) bio je u Americi pre deseetak godina. Po povratku u zavičaj sagradio je mlin na naftu.

Zanimljivo je da je u to vreme (1976-67.g) žetva obavljana srpom.

IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Leskovačko Polje i Babička Gora“ nastaloj na osnovu prikupljenih podataka 1977. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gradašnica (Leskovac) appeared first on Poreklo.