Poreklo stanovništva sela Ravni Del (po knjizi Ravni Deo, „Ramni Del“ ili „Ramni Deja“), Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Poljanica i Klisura“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih 1902. i 1903. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je u izvorištu Mijovske Reke a na kosi između dolina izvornih krakova Orugličke i Dupeljevske Reke. Obe su doline duboke i pod šumom. Kuće su sa obe strane Ravnodelskog Potoka, leve pritočice Dupeljevske Reke, a na mestima, gde su njive i livade.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće sa kladenaca, od kojih su poznati: Mustafin Kladenac, Anđelkov, Maljočki i dr.

Zemlje i šume.

Njive meštani imaju oko kuća, a ostalo zemljište je gotovo sve pod šumom, po kojij se mestimično viđaju livade i pašnjaci. Šuma je sva bukova - i ponegde jasika.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. U njemu ima 10 kuća. Sa obližnjim selom Dupljevom ima zajedničkog kmeta.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

Ne zna se kada je ovo selo prvi put zaseljeno. U njemu nema nikakvih osobitih tragova (ostataka starina) ranijeg naselja, a i ime je obično, opominje na stanovništvo, kakvo je danas. Do 1878. godine u ovom selu su živeli Arnauti, a pre njih su svakako bili Srbi. Nazivi mesta Popovo Gumno, Petrova Livada, Anđelkov Kladenac i dr.. upotrebljavali su Arnauti, što dokazuje, kao i sam naziv sela, da su pre njih u Ravnome Delu živeli Srbi. Izgleda da je prvi postanak ovoga sela bio iz vremena pre Arnauta, kada su u njemu živeli Srbi. Da li je Ravni Deo postojao kao selo ili kao mala nekog obližnjeg sela, nije poznato, kao što se ne zna ni kako je raseljeno. Do 1878. godine u njemu je bilo 15 arnautski kuća. To su bili Arnauti Maljoci. Neke od njih zvali su Čukanci. Posle 1878. godine svi ti Arnauti su se razbegli i selo je ponovoo naseljeno Srbima, kojih je najviše iz Vranjske Pčinje. Počeli su se doseljavati pre 10-15 godina.

-Đermanci (braća Ivan i Nikola, koji se odselio u Šumane), Sv.Petka, su iz sela Đermana – Vranjska Pčinja.

-Stojčin (Jovan), Nikoljdan, je iz Stajovca.

-Basanovci (Kosta i Stevan Stojković i Davidko Basanovac), Nikoljdan, su iz Stajovca.

-Petković (Jovan), Nikoljdan, je iz Belanovca.

-Zdravkovići (Miloš i Krsta), Nikoljdan, su iz Krive Feje.

-Stošić (Stoilko), Aranđelovdan, je iz Viševca.

-Miloševići, Jovanjdan, su iz Brestova.

-Noskovi,Nikoljdan, su iz Kunova.

-Ilići (Stevan i Peša), Nikoljdan, su iz Vlasa.

-Jovin (Mita), Jovanjdan, je iz Brestova.

-Cvetko, Sv. Petka, je iz Nerava.

-Miljković (Petko), Aranđelovdan, je iz Đermana.

Seoska slava je Spasovdan.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Poljanica i Klisura“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih 1902. i 1903. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Ravni Del (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Barje, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Poljanica i Klisura“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih 1902. i 1903. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je po kosi i njenim stranama sa leve strane Veternice i na obema stranama doline Barske Reke (Male Reke), leve pritočice Veterničine. Kuće su mahom po kosanicama i zgodnijim padinama, gde su njive, a ostalo je zemljište uglavnom pod šumom.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće sa kladenaca, kojih ima u blizini svake kuće. Poznati su: Veselov Kladenac, Kaurski Kladenac, Suljina Češma, Kladenac Beljurovo i dr.

Zemlje i šume.

Njive, šume i livade su na mestima zvanim: Beli Kamen, Nagranjski Rid, Bačevina, Beljurovo, Straža, Krčmar i još neka. Inače, imanje stanovnika je oko kuća. To su posedi kupljeni od Arnauta. Takva su imanja obično ograđena „proškama“ (vrljikama), od kojih je dalje šuma, državna ili svojina pojedinaca, ali za nju (šumu) još ne postoje imena.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa i zahvata veliki prostor. Deli se na ove male: Rekari ili Veterničani, Beštica, Veselovo, Beli Kamen i pravo Barje.

Ime selu.

Ime selu kao da dolazi od bara, mada se one ne viđaju u selu. Arnauti su ga zvali Barje i Bajre.

Starine u selu.

Sa desne strane Male Reke do 1878. godine postojala je džamija, gde je ranije bila crkva.

Kod Kovačeve Dunje, priča se, postoji Selište, gde su bile arnautske kuće.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

Ne zna se kada je ovo selo prvi put zaseljeno. Pre Arnauta, koji su u njemu živeli do 1878. godine, bilo je naseljeno Srbima. Po tim Srbima Arnauti su dali imena: Kaurski Kladenac, Kaurska Jabuka, jer su bili svojina „kaura“, odnosno hrišćana (Srba), koji su pre njih živeli u selu. O zaseljavanju Arnauta priča se ovo: Vele da je prvi – „sefte“ – Arnautin došao čoveku – Srbinu – na konak i potom se nije hteo iz kuće udaljiti, te je ovaj morao napustiti kuću i selo. Ti Arnauti, koji su najpre selo držali, bili su od Dečana. Docnije ovi su prodali selo za 7 ovaca („dviske“) Arnautima, koji su posle njih došli. Tih Arnauta, koji su kupili selo, bilo je tri kuće. Za njih vele da su došli sa Golaka „od više Kopiljak“, gde je bio Sinanov posedak (Oruglica), a starina im je bila od Malesije, mada za njih vele da su bili Maljoci a neki Otnjani. Od te tri kuće docnije se selo razvilo do brojke od 60 kuća. Godine 1861. pominje ga Han pod imeno Banja (Banja) sa 60-70 arnautskih kuća, poslednje arnautsko selo u Veternici. Za vreme oslobođenja 1878. godine svi su se Arnauti iselili iz Barja i selo je ponovo naseljeno Srbima. Neki su se doselili pre 1878. godine, za vreme Arnauta, kod kojih su bili čivčije. To su:

-Đorđevići su iz Klisure (u Bugarskoj), odakle je dobegao njihov deda, pošto je ubio dva Turčina, zbog čega su ga čak u Barju tražili.

Ostali su  doseljeni (Cvetko Jovanović, Mihajlo Dim. Jovanović i Stanko Stojković – jedna porodica), su iz Gradnje.

-Disić (Stevan), Aranđelovdan, je iz Mijakovca.

-Pešić (Pavol), Nikoljdan, je iz Srnećeg Dola.

-Mitić (Zdravko), Nikoljdan, je iz Gradnje.

-Novković (Stanko), Nikoljdan, je iz Gradnje od Šurumenske porodice.

-Jovanović (Milen), Sv. Đorđe, je iz Tumbe.

-Stojković (Stanko), Nikoljdan, je iz Urmanice.

-Ilići (Stevan i Jovan), Aranđelovdan, Aranđelovdan, su iz Gradnje a došli su iz Vučja, gde su neko vreme živeli.

-Somidžiski (Novko), Aranđelovdan, je iz Vlasa.

-Dibra (Jovan) je iz Pčinje.

-Smilovački (Rista) je iz Smilovića.

-Tasin (Rista) je iz Vlasa.

-Pešići (Mladen i Ilija) su iz Kruševe Glave.

-Mitić (Cvetko) je iz Pčinje.

-Dimitrijević (Pejko) je iz Smilovića.

-Kuzmanović (Gmitar) je iz Drenovca.

-Marković (Trajko) je iz Drenovca.

-Peškin (Bojko) je iz Pčinje.

-Tašin (Kosta-Baba) je iz Sikirja.

-Ilić (Mihailo) je iz Golemg Sela.

-Ivković (Miloš) je iz Golemog Sela.

-Novkovići (Zdravko i Janča) je iz Golemog Sela.

-Ramčinski (Stojko) je iz Gradnje.

-Kazaković (Ariton) je iz Koćure (Pčinja).

-Jovanovići (Arsa-terzija i Pera) su iz Urmanice.

-Panjin (Dimitrije) je iz Pčinje.

-Svakarov (Mita) je iz Vine (starosedelac).

-Marganski (Krsta) je iz Marganca.

-Pejkovići (Stojadin, Jovan i Milutin) su iz Drenovca.

-Nastić (Dragutin) je iz Smilovića.

-Cvetković (Mihajlo) je iz Drenovca.

-Solak (Ilija i Tasa) su iz Drenovca.

-Stanojkovići (Janko i Dimitrije) su iz Gradnje.

-Savić (Manasije) je iz Belišena.

-Stojković (Mladen), Aranđelovdan, je u Veselovoj Mali a došao je iz Drenovca.

-Filipovići (Gmitar i Jovan), Aranđelovdan, su iz Drenovca, odakle se doselio Filip Mihailović.

-Jovanović (Aleksa) je iz Drenovca.

-Bucini (Petar i Đorđe) su iz Drenovca, žive u Veselovoj Mali.

-Mihailović (Gmitar), Nikoljdan, je iz Obličke Sene. Za njega vele, da je prvi, od od doseljenika posle 1878. godine, udario kolac u Barju.

-Disić (Sava), Aranđelovdan, je iz Vlasa. Živi u Beštici.

-Stojanović ili Stojčin (Ariton) je iz Pčinje. Živi u Beštici.

-Jovanović ili Novković (Petar), Sv. Đorđe zimski, je iz Golemog Sela.

-Stojanovići (Antanas i Jovan) su iz Poljanice. Žive u Beštici.

-Todorovići (Manča, Stoilko i Cvetko) su iz Smilovića. Žive u Beštici.

-Dimić (Jovan), Nikoljdan, je iz Drenovca ili Sekirja. Živi u Beštici.

-Stojanović (Sava) je iz Smilovića. Živi u Beštici.

-Živković (Margita) je iz Smilovića. Živi u Beštici.

-Stojanovići (Manasije i Božil), su iz Pčinje. Žive u Beštici.

-Arsić (Janja) je iz Smilovića.

-Balča (Janja) je iz Smilovića. Živi u Beštici.

-Zajac (Dimitrije) je iz Vlasa. Živi u Beštici.

-Paunovići, Aranđelovdan, su iz Sobine kod Vranja. Žive u Beštici.

-Pešić (Živko), Jovanjdan, su iz Uševca. Živi u Beštici.

-Krstić (Veličko) je iz Belanovca. Žive u Beštici.

-Mitić (Anta) su iz Belanovca. Žive u Beštici.

-Mihailovići, Aranđelovdan i Nikoljdan, su iz Smilovića. Žive u mali Beli Kamen.

-Stevanovići, Aranđelovdan i Nikoljdan, su iz Smilovića. Žive u Belom Kamenu.

-Stojanović (Vasa), Nikoljdan, su iz Sekirja.

I još:

Iz Pčinje (Anta, Stojče, Krsta i Nedeljko). Ne kaže se prezime i Krsna slava.

Iz Vinogoša (Gmitar-slavi Nikoljdan i Stojan).

Iz Poljanice (Stojko i Dimitrije u Beštici iz Smilovića, Ljubisav iz Drenovca, Dimitrije iz Gradnje, Marko iz Kruševe Glave).

Iz Morave (Zafir).

Iz Vlasine (Jovan)

Stanovnici su se naseljavali na imanjima, koja su kupili od Arnautta, a bilo je naseljavanja i na utrini. Mnogi su se skoro naselili, te ni porez ne plaćaju.

U početku, po odlasku Arnauta, počeli su se prvi naseljavati Pčinjani i Šopovi, ali kako su ih Arnauti ubijali i pljačkali, to se oni nisu mogli održati, umesto njih su se naseljavali Poljaničani.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Poljanica i Klisura“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih 1902. i 1903. godine.   Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Barje (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vina, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Poljanica i Klisura“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih 1902. i 1903. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Ovo selo je poslednje u Klisuri, idući iz Poljanice u Leskovačko Polje. Nalazi se na obema stranama doline reke Veternica. Deo sela sa leve strane Veternice nije na jednom mestu. Jedan deo, prava Vina, koja je „matica“ današnjeg sela je na levoj strani Male Reke ili Vinke. Kuće su oko ušća potoka Dliboke Doline u Vinku a ima ih duž puta, koji vodi levom stranom ove reke. Drugi deo sela – Brestovčani – je u Brestovom Dolu, čiji je potok leva pritočica Male Reke. Deo Vine Prekorečani je sa desne strane Veternice; neke kuće su bliže reci a ostale po padinama, na mestima zvanim: Vujno Trlište, Smrdljivi Kladenac, Prosište i dr. Tu su kuće, kao i u Brestovom Dolu, najskorijih doseljenika iz obližnjih sela Polja, Klisure i Poljanice a nekih kuća je tu bilo i pre oslobođenja 1878. godine.

Vode i klima.

Meštani koriste vodu za piće sa kladenaca, neki (Prekorečani i Brestovčani) i iz potoka i reke a ima i bunara u selu. Od kada piju vodu iz bunara smanjena je gušavost ljudi u ovim selima, kakvi se češće viđaju. Poznat je kladenac Abdulov Kladenac i drugi, bez naročitih naziva.

U ovom selu nije naročito hladno kao u gornjim selima po Klisuri i Poljanici, jer je na nižem položaju i dosta zaklonjeno.

Zemlje i šume.

Njiva, livada i pojedinih zabrana ima na mestima zvanim: Gornja i Donja Garina, Zajkova Ornica, Gnojina, Govedarova Njiva, Kruškar, Gusti Orasi, Šijenik, Kopotine, Magurica, Seliška Dolina, Beli Kamen, Trešteno Drvo, Ploče, Lozanova Ornica, Goli Rid, Bukin Čukar, Šiljegarnik i Prosište.

Zajedničke ispaše ima na mestima zvanim. Beli Kamen i Kusa Dolina.

Tip sela.

Selo je, izuzev pridodatih delova Brestovčane i Prekorečane, zbijenog tipa. To je onaj deo sela, koji je oko ušća Dlibokoga Dola u Vinku, i predstavlja Vinu u pravom smislu. Inače, Vina, u celosti posmatrana, je razbijenog tipa. U njoj se izdvajaju: 1. Deo Vine, koji je oko ušća Dlibokoga Dola u Vinku; 2. Brestovčani i 3. Prekorečani. Uprvom deli sela kuće su potpuno zbijene, jedne od druge odvojene dvorom, seoskim putem ili potokom. Samo su kuće duž puta uz Vinku razređenije. Ali je, ipak, taj deo Vine zbijenog tipa, pribran na određenom mestu i isti je po tipu sa selima u Polju. Kod Prekorečana, kao i u Brestovom Dolu, kuće su međusobno udaljene kao u ostalim selima Klisure.

U Vini je bilo 6-7 kuća, Han je 1861. godine zabeležio da ih je bilo 10, a danas ih ima oko 45; u pravoj Vini 28, Prekorečana 9 i Brestovčana 8 kuća.

Starine u selu.

Sa desne strane reke Vine, nedaleko od Magurice postoji Crkvište i Strao Groblje. Gde je i današnje. Crkva nije starija od turskoga vremena, sudeći po zidinama. U Starom Groblju postoji „starovremski“ bunar.

U Seliškoj Dolini, gde su danas livade, postoji staro Selište. Tu se nailazi na ćeramide, cigle i dr.

Na mestu Donja Garina, koja je sa desne strane Veternice, postoji Selište, koje je novo, jer je u njemu bilo današnje selo Vina. Odatle se selo premestilo na levu stranu Veternice, na mestu gde su danas livade i konopljišta, a zove se Rajkovo ili Staro Selo. Sa prethodnog mesta su prešli na ovo mesto zbog toga što im je stoka pasla na drugoj strani Veternice, te je zbog toga morala gaziti reku. Pre oko 80-90 godina selo se premestilo na mesto gde je sada, odakle su im pašnjaci još bliži.

Na Umcu je, kažu, bilo „kale“, od kojeg i danas meštani raspoznaju tragove. Umac je pod sitnom gorom.

Po Lozanovoj Ornici i Čapljaku nailaze na stare „gidže“.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

O prvom zasnivanju ovog sela ne zna se ništa.

-Čerganci su starinci u selu, slave Nikoljdan. Od njih su i:

-Mladenovci. Od ostalih stanovnika izdvajali su se time, što su slabo popuštali Turcima i Arnautima, koji su ih ganjali. Zna se, da su jednom zbog arnautskog zuluma bežali u „gnjilansko“, pa se ponovo vratili. Bežali su koliko da za neko vreme zature trag Arnautima. U selu su bili još u vreme kada je selo bilo u Garini, te neki vele, da su se doselili iz Garine.

-Gajtanovci, Aranđelovdan, su takođe starinci.

-Petkovci, Nikoljdan, su stara porodica čiji su preci doseljeni iz Grgurovca.

-Pešini, po starom prezimenu Brdarci, Nikoljdan, su iz Rapanje Bare.

-Bugarci, Aranđelovdan, su iz Golemog Sela.

-Jovini, Nikoljddan, su iz Todorovca. U tursko doba su bili kovandžije.

Stara porodice je i Zdravka Crce, koja se zatrla. Te su porodcie bile u Vini, kada ona nije imala više do 7-8 kuća. Ostali stanovnici su pozniji doseljenici.

-Bogdanci, Aranđelovdan, su starinom sa Kosova. Ovde su došli iz Kaluđerca. Ista su porodica sa Kaluđercima u Gradnji. Njihovi preci, napustivši Kaluđerce zbog Arnauta, došli u Vinu, a neki su otišli u Igrište, Miroševce i Bukovu Glavu, gde ih, po pričanju, i danas ima. U Vinu se doselio Spasa, praded današnjih Bogdanaca.

-Stajni („Vrčvini“), Lučindan, su iz Miroševca.

-Ivanovi, Nikoljdan, su sa Vlasine („od šopsko“). Doselio im se deda pre 60 godina.

-Mladenovići, Aranđelovdan, su starinom iz Kaluđeraca, odakle su im preci došli u Bunušu, a iz Bunuše prešli u Vinu.

-Stojanovići ili Tošini („Šopci“), Nikoljdan, su iz Novog Sela („od šopsko“).

-Dunđerci, Aranđelovdan, su iz Golemog Sela.

-Stamenković (Stoša), Nikoljdan, je iz Gradnje.

-Stamenković (Petar), Aranđelovdan, je iz Vučja.

-Jovanović (Marko), Nikoljdan, je iz Kruševe Glave.

-Đorđević (Stevan-Keserski), Aranđelovdan, je iz Streška.

-Nedeljković (Stoilko), Nikoljdan i Aranđelovdan, je iz Golemog Sela (Goli Mlaz).

-Stojanović (Stojan-Kesman), Aranđelovan, je iz Kruševe Glave.

-Grujić (Stoilko), Aranđelovdan, je iz Gorine.

-Petrović (Trajko), slavio Nikoljdan - sada Lučindan, je posinjenik u Stajiće a rodom je iz Brze.

-Lazarević (Peša) je iz Žabljana. On je dovodac.

-Kesmanac (Stojko) je iz Kruševe Glave. Došao na trsenje.

-Stankovići (Stojan i Stoilko) su iz Golemog Sela.

-Stoilkovići (Đorđe i Dimitrije) su iz Golemog Sela.

-Tošić (Nikola) je iz Poljanice.

-Aranđelović (Jovan), Aranđelovdan, su u Brestovom Dolu a došli su iz Vine.

-Jović (Stanko), Nikoljdan, su u Brestovom Dolu a došli su iz Vine.

Krste je u četvrtak u Beloj Nedelji.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Poljanica i Klisura“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih 1902. i 1903. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Vina (Leskovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bitvrđa (po knjizi Bitrđa), opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj i tip sela.

Pod Kušljinim Grobom je prostrana šumovita dolina u kojoj je glavni deo sela Bitvrđa. Ona se prostire od kose sa desne strane Gradske Reke, koja je leva pritočica Vrle Reke, pa do kose sa leve strane potoka Studenca. Kuća ima i prema Gradskoj Reci. Ma(ha)la Bliznaci je sa desne strane Zanoške Doline. Andžijska Mala (Andžije) je oko potoka Guševca. Ostale male su Slanačka (Slančani), Đurinci i Stojanovci.

Starine u selu.

U Bitrđi je selište sa leve srtane Glotskoga Potoka, u livadi, gde danas ima 3-4 kuće a meštani znaju još za dva stara selišta. Na ovome selištu je bilo „duvarina“. Postoji predanje, kada je selo postojalo na jednome od tri selišta u Bitrđi, da su korubama sa Čemernika sprovodili mleko u selo. Između selišta postoji staro groblje, koje je po nekima „latinsko“. Osim toga u Bitvrđi postoji još jedno „grobište“ iz vremena kada je čuma uništila prvo selo.

Sa desne strane Gradske reke, desne pritočice Vrle Reke na stenovitom okrajku pošumljene kose, koja dominira bliskom okolinom, postoji Gradište, gde „nema gora, nima voda“. Na istoj kosi u produžetku su Straža i Gradska Čuka. Postoji predanje o podzemnom hodniku, koji je iz nekadašnjeg grada na današnjem Gradištu vodio u Vrlu Reku, kojim su guske silazile u pomenutu reku.*

*O tome gradu u jednom dopisu iz1894. godine izneto je sledeće predanje:

-Sa leve strane Vrle Reke nalaze se ostaci grada Bitvrđa. Ovaj grad se po narodnom predanju držao dugo i baš zbog toga su ga Turci nazvali „Bitvrđa“, što znači, da je bila istinski tvrđa. On je zauzet izdajstvom jednog Srbina iz okoline, koji je naučio Turke, da svaki vojnik ubere po balu pruća i nose pred sobom tako da im ništa neće moći ni puška ni mač. Turci tako učine i na juriš grad osvoje. Potomstvo Srbine izdajice i dan-danas živi sa istočne strane grada i zovu se „Šumani“ po šumi i pruću, koje su Turci nosili po savetu i uputu njihovog pra-pra dede. Šumani su i danas prezreni i žive odvojeni od drugih.

Postanak ela i poreklostanovništva.

Starinci su:

-Đurinci, Stojanovci i Handžije, svi slave Savindan.

-Slančani, Aranđelovdan.

-Vitanci su „od vek“ u Bitvrđi – „od tuj su“. Bili su rod sa Đurincima i Handžijama.

-Galjini i Alabaci, Aranđelovdan, su stari u selu. Imali su najviše zemlje i Bitvrđi, neki vele da je sva zemlja u selu bila njihova, pa je rasprodali.

-Radoičići, Jovanjdan, su od Kopaonika. Ima ih u Surdulici.

-Veljkovići (u Slanačkoj Mali) su iz Vlasine.

-Bliznaci ( U Bliznačkoj Mali), Aranđelovdan su bili jedna porodica sa Karadačanima na Vlasini. Danas su se razrodili.

-Radoičić (Aranđel-Slančanin), Nikoljdan,  je „od preko Blato“. Bio sluga u selu pa se oženio, kupivši zemlju od Galjinih.

-Arizanović (Jordan), Aranđelovdan, je iz Lisine; danas je čivčija na imanju (Zanoga) porodice Bliznaka. Otac mu je pre 1878. godine služio u selu.

-Klisurci, Aranđelovdan i Mitrovdan, ima ih četiri kuće i nisu ista porodica. Oni su iz Klisure u Bugarskoj. Došao Miša, ded čoveku od 60 godina. Bio sluga sa ocem i tu se zaselio.

-Cvolikari, Nikoljdan, su sa Vlasine. Ima ih u Surdulici tri kuće.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bitvrđa (Surdulica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Božica, opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Zemljište na kome je Božica jednolike je visine. Dolina Božičke Reke je šire ravni i blagih strana i tek je u daljem toku duboka klisura kao i doline Lisinske, Ljubatske i drugih reka. Pojedine kose su gole, zaobljane i postupno se spuštaju. Centralni deo sela je „Selo“, sa desne strane Puste Reke, u ravni doline. Tu se sastaju Pusta Reka sa Slatinom i od njih postaje Božička Reka, koja nedaleko od sela prima glavniju pritoku Toplodolšticu.

Od „sela“ u svim pravcima su raspoređene seoske male. Dejanova Mala je najvećim delom sa leve strane Rajinog Dola, gde su kuće po stranama dolina i po kosama a raspoređene u grupama po porodicama – Ambarovci, Valjačevci, Mitričevci, Mijinci i Mišini. U dolini Puste Reke po Pričelu, koji je između ove i Jalovske Doline, njene desne pritočice, su Popovci a ispod njih G'ndini na desnoj strani Puste Reke. Na levoj strani Puste Reke naspram Popovaca su Gojićevi, Dedićevi i drugi. Ranije je na Pustoj Reci bilo desetak kuća a sada ih je 50. Po stranama doline Zlatarštice i Mareštice ima pojedinih kuća, koje su „podelbine“ glavnih porodica u Pustoj Reci. Mala Bajinovci – 10 kuća – je u početku Bajinovske Doline.

Zemlje i šume.

Njive, livade, paša i šume su na mestima: Kaćerica, Pluždina, Sv. Petar, Maričev Rid, Glogovica, Ralešev Dol, Mogila, Maćina Čuka, Preslop, Poljce, Branište, Lisiče Dupke, Gramada, Bele Rovine, Drajčinica, Bratušev Rid, Rančevo Garište, Stari Rid, Crna Trava, Mutnica, Slatina i Slana Bara.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

Ovo je jedno od najstarijih sela u Krajištu. Davno je postojala kao naselje. Jednom su stanovnici zbog nerodne godine razbegli da bi se potom vratili a i novi doselili. Bilo je ih pre raseljavanja 230 kuća a ostalo ih je svega 12. U nekoliko navrata selo se ponovo raseljavalo i zaseljavalo.

-Gucinci su bili najstariji u selu. Njih danas u selu nema. Živeli su u velikoj zadruzi. Imali su majdan. Deda Lazar Guca držao je sav kraj – dolinu Puste Reke – od „sela“ do Lisca. Iz jedne kuće, kažu, izlazilo je po 70 kosaca.

-G'ndini su živeli u selu kada i prethodni, Poreklom su iz Graštice, stari su doseljenici.

-Dejanovi, u Dejanovoj Mali, su poreklom od Prokuplja. Njihovi preci su u bili Turčina i dobegli ovamo. Zapravo pobegli su u Ćustendil, gde su živeli nekoliko godina, pa kako je Turčin hteo sestru da im uzme, oni su prešli u Božicu. Kada se doselio Dejan, u Božici je bila samo jedna kuća od Dživinih. Ostalo je bilo sve pusto, predak im je zapatio 400 ovaca i 60 kobila. Iz njegove kuće izlazilo je po 40 kosaca, toliko je bila velika zadruga. Od njih su u istoj mali:

-Ambarovci.

U ovoj mali, osim njih, žive još i:

-Valjačevci, Gmitričevci, Mišini (od Maričevih). Mala je postala od četiri kuće.

-Kodini, u Kodinoj Mali, su poreklom od Prilepa. Predak im je deda Velko bio u Toplome Dolu, tamo ga majka odvela, pošto se tamo preudala, pa se potom vratio u Božicu.

-Velkičevi, u Velkičevoj Mali, su iz Koznice („dupničko“), predak im je bio stočar, pa kako je naišao na dobru pašu, on je doterao stoku i naselio e.

-Gojićevi, u Gojićevoj Mali, su iz Leve Reke, doselio im se praded (čoveku od 80 godina). Onda su, veli, u Pustoj Reci bili samo G'ndini i Dedičinci u po jednoj kolibi. Naselili su se dole u reci, blizu vodenice. Bilo ih je nekoliko braće, od kojih danas vode poreklo Gojićevi.

-Dživini su poreklom „iz srpsko“, odnosno od Leskovca, ali se ne zna iz kog mesta.

-Maričevi, Maričeva Mala, su tako nazvani po njihovoj babi Mari, možda najpre Marići, pa Maričevi. Vode poreklo od Mitra, koji je bio momak kod Dživinih. Kako je bio poreklom od Ostrozuba (iz nekog tamošnjeg sela), jer im je stariji kum bio otuda. Razrodili se i uzimaju se među sobom. Sa njima su isti:

-Ćurčićevi (Ćurčijini).

-Bajinovci ili Bajinci vode poreklo od starca Jovče, koji se tu prvi zaselio. Nije im poznato poreklo. Od njih su Bajinci u Mlačištu, na putu iz Crne Trave za Predejane. U Slanoj Bari postojala je stara Bajinova Vodenica.

-Popovci ili Milovanovci, u Pustoj Reci, su od Bajinovaca u istome selu. Doselio im se predak Milovan kada su u Pustoj Reci bile 4 kuće. Oni su na mestu Gucinih.

-Darkovčanje, u Darkovskoj Mali, su poreklom iz Darkovaca. Preci su im odavno doseljeni, kada je ovde bilo sve pusto. Mladenkinu Malu u Pustoj reci naselili su Marko i Nikola od porodice Darkovčana. Ovde su došli pre 60 godina.

-Dedičini, u Pustoj Reci, su doseljenici, ali se ne zna odakle.

-Brzini, u Velkičevoj Mali, su poreklom iz Surdulice.

-Kurtini su, kažu, od Ostrozuba, možda iz Kurtine male u Darkovcima odakle su im došli pradedovi zbog zuluma.

-Pandžini ne znaju za svoje poreklo, pominju porodicu Karapandžine na Vlasini, sa kojima su, možda, u srodstvu.

-Gložanje, u Kodinoj Mali, su iz Gložja.

-Romanovčanje, u Kodinoj Mali, su iz Romanovca pod Strešarom. Doselile se dve kuće, danas ih ima više.

-Valjačevci, u Dejanovoj Mali, kazuju da su ovde došli u neko vreme, deda i praded su ovde rođeni.

-Mitričevi su starinom od Leskovca, „od Ostrozub“. Preci su im bili siromašni pa su se, zbog toga, doselili ovde.

-Drainci, u Drainoj Mali, su od Trna, iz Drainaca (Znepolj). Predak im ubio Turčina i ovde se doselio.

-Pobijenski (Petko) je iz Pobijenog Kamena.

-Ognjanovi su iz Danjinog Sela, doselio se ded Ognjan. Ima ih u Dragojčincima.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine.   Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Božica (Surdulica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vučadelce (po knjizi Vučidelci) opština Surdulica – Pčinjski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Ovo selo je sa leve strane Vrle Reke, visoko iznad strme i šumovite strane doline, na zaravni jedne šire kose, gde je zemljište obrađeno, pod livadama a mestimično ima i branika. Gornja Mala je na Valogu a ispod nje je Donja Mala, do koje su njive Govedarnici; između njih je groblje. Jedna je kuća u Bazovalu, niže ka reci. Kao mala u Vučidelce se računa blisko selance Mlađince, koje je posebno opisano.

Vode.

Izvori-kladenci su: Mali Kladenac u Gornjoj Mali, Baba-Stanikin Kladenac u Donjoj Mali i Studeni Kladenac.

Zemlje i šume.

Njive, livade, paša i šume nalaze se na mestima zvanim: Mišino Branište, Ržani Valog, Dedina Livada, Konopljište, Ugar, Rupa, Ramnjak, Nedeljkovo Gumno, Đurčeve Njive, Vojinove Garine, Debeli Rid, Golemo Prisoje, Šiljegarnice, Bazovalo, Prslop, Žabina Bara i Baba-Velikina Dolina, Seoska šuma i paša je na mestima: Golemi Kamen, Zlodolska Padina, Madan, Razdolci, Mrtvica i Leštar.

U ovom selu ima 26, u Mlađincu 13, ukupno 39 kuća.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

Ovo selo zaselila su tri brata poreklom iz Bitvrđe. Izuzev Savića i Sinadinove, sve ostale porodice vode poreklo od ova tri brata, od kojih jedan nije imao potomke; to su:

-Stankovići (Petko, Đorđe i Petar); Mladenovići; Stojanovići, Marinković (Stanoje); Petrović (Rista), svi slave Aranđelovdan i žive i Donjoj Mali. Svi su poreklom iz Bitvrđe od jednog od dva brata, koji su imali potomke.

-Petkovići, Ilindan i Jovanjdan; Ilić (Dima) i Milovanović (Cvetan) – žive u Gornjoj Mali. Svi su oni potomci od pomenute braće, nisu se do skoro uzimali, a sada od pre kratkoga vremena to čine.

-Savići vode poreklo od deteta, koje je majka dovela, preudavši se u ovom selu.

-Sinadinovi ili Stanimirovi (Stanimirovići) su iz Toplog Dola, odakle imse doselio predak Sinadin (ded čoveku od 50 godina) pre 120 godina. On se oženio iz ovog sela i tako ovde ostao. Slave Mitrovdan i Sv. Petka.

Zajednička seoska slava su Sv. Trojice. Obe male posebno slave.

Poreklo stanovništva zaseoka-male Mlađince.

Položaj i tip zaseoka-male.

Ovo naselje je sa leve strane Vrle Reke, bliže gornjo-romanovskome Ridu a na zaklonjenoj ravni jedne kose, koja se lepezasto širi prema reci. Tu rađa pšenica, kukuruz i konoplja. Jedna kuća je udaljena na 5 minuta hoda od ostalih.

Od Vučidelica je odvojeno Zli-Dolom, koji je između kose Leganova i OstrogRida. Dolina je duboka, desna strana je strmija i gotovo sva pod šumom, a leva blagoga nagiba i po njoj ima njiva.

Vode.

Izvori (kladenci) su: Češma i Kladenci.

Zemlje i šume.

Njive, livade, paša i šume su na mestima zvanim: Konjarnik, Livadica, Pčeničište, Paraspur, Boškov Požar, Golema Livada, Rupa, Lovči Rid, Golemo Ramnište, Turske Livade i Grotnik – gde je seoska šuma.

Postanak naselja i poreklo stanovništva.

Ovo naselje su zaselili doseljenici iz Bitvrđe. Od njih vode poreklo:

-Stevanovići ili Nikolići, Sv. Petka.

-Ilići, Nikoljdan – promenili slavu zbog bolesti. Ista su porodica sa prethodnima.

-Mladenović (Ilija), Jovanjdan. Ilići su mu braća od strica.

-Stanimirovići su  rod sa Ilićima, dva brata – jedan slavi Sv. Petku, drugi Jovanjdan.

Svi se oni još ne uzimaju među sobom.

Docnije su se doselili:

-Novoselci, a to su:

-Rogonja (Stojmen) je sa Vlasine, slavi Jovanjdan i;

-Stoilković (Novko), Sv, Petka. Ovog drugog je majka dovela, pošto se preudala u Gornje Romanovce, odakle je došao ovde na kupljeno imanje.

-Milovanović (Mijail), Jovanjdan, je iz Vučidelaca.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Vučadelce (Surdulica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Kolunica, opština Surdulica  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

[caption id="attachment_61290" align="aligncenter" width="800"] Kolunica, crkva Svetih Arhanđela[/caption]

Položaj i tip sela.

Kolunica je na stranama doline Koluničke Reke. Bila je ma(ha)la vlasinska, sada je zasebno selo. Mala Konjarci nalazi se na početku Koluničke reke, iznad Stambolinijih. Neke su kuće pri reci – iz porodice Stambolinijih – a druhe su bliže površi - Konjarci. Od oko osam konjarskih kuća čini tipsku grupu, u kojoj su kuće međusobno udaljene 10-20 koraka – glavna odlika vlasinskog tipa, kome pripada i Kolunica.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće sa izvora-kladenaca, koji nose ove nazive: Suva Češma, Cvetanov Kladenac, Dautova Češma – u preslopu.

Zemlje i šume.

Njive, livade, paša i šume nalaze se na mestima: Zli Dol, Cvetkov Grob, Cvejin Rid, Zavediski Rid, Solište, Milikine Doline, Trševine i Cvetkov Čukar.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

Ovo selo je po predanju bilo mala sela Vlasine. Davno je zaseljeno.

-Petkovi – jedan kuća sa 30 ukućana su najstariji rod u selu. Od njih su i:

-Ristini.

-Velimirovi i:

-Cvetanovi su u mali Skrivenici. Ne zna se njigovo poreklo.

-Stambolijini su iz Duge Luke; imali su imanje i u Kolunici i Dugoj Luci, pa su prešli na ovo imanje.

-Konjarci su sa Vlasine, iz Damnjaničeve Male. Imali su i ovde imanje, na koje su se naselili. Od njih su:

-Rusimovci.

-Cvejini su iz Klisure, iz Pišmiševe Male.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Kolunica (Surdulica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gložje, opština Bosilegrad  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Ovo selo je pod Gloškom Planinom kao u jednom amfiteatru, koji čini obod i supodina ove planine. To je početak izvornih krakova Gloške Reke, koja je leva pritoka Ljubatske Reke, odnosno Dragovištice. Kose, koje polaze sa Gloške Planine i na kojima su pojedine male seoske sa imanjima, se postupno spuštaju i završavaju na zaravni u jednakoj visini. Sve skupa čine utisak jedne površi, koja je ispresecana izvornim kracima Gloške Reke, čije su doline, kao i dolina glavne reke, duboke i strmih strana, prave klisuraste mlade doline. Celokupnim svojim položajem selo je izolovano od saobraćaja, van glavnih dolina, kojima vode putevi, a uz to je visoko i teško pristupno; stanovništvo je primitivno i poznato u ovoj oblasti po izvesnim osobinama.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće sa kladenaca, od kojih su glavniji: Ličarov Kladenac (u mali Martinovci); Sveta Voda (blizu „sela“) i Klek – do livada u Gloškoj Planini.

Zemlje i šume.

Imanja su na mestima: Martinovica, Čukovec, Rosulja, Popadina, Kovačko Gumno, Garvan, Široka Padina, Ječmište, Borovi Del, Rupa, Zanoga, Vunen Kamik i Orniče. Seoska paša je Prekop.

Tip sela.

U selu postoje ove male, počev sa desne strane izvorišta Gloške Reke pa ka levoj: Martinovica, Džurkov Dol, Grčka Mala, Nešin Dol, Nančinac, Govedarnik i Kumovci. Mahala Martinovica je pod presedlinom između Čukovca i bila Gloške Planine, po obloj kosanici. Istoga položaja su sve ostale male. Mala Kumovci se sastoji od dve istoimene male, pregrađene kosanicom.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

U ovome slu je pre 80-90 godina bilo 30 kuća. Začetak sela je bio dole u reci – u „selu“.

-Bogojinci. U selu se prvi naselio neki Bogoja. On je bio iz sela Nemanjinaca. Kako je tadašnje Gložje bilo pusto on je dolazio tu sa stokom da bi se i naselio. Od ove porodice su i:

-Ličarovci, mada neki pričaju da su se ono posebno doselili, samo se ne zna odakle.

-Varažličanje su u mahali Martinovici a ima ih i u Lipi.

-Kumovci i Samodovi su takođe stare porodice.

Izgleda do sve do sada pomenute porodice su zajedničkog porekla, ali su se razrodili i uzimaju među sobom.

Ostali su se docnije doselili.

-Gnojiščanje su u delu sela bliže Bosilegradu, a poreklom su iz Gnojišta i Krivoj Feji, došli pe 70 godina, ali im je starina bila iz Gložaja, odakle su bežali pa se povratili.

-Vojinovci su iz Donje Ljubate, odakle se doselio predak pre 40 godine zbog siromaštva.

-Krivovejci (Ivan i Veličko) su iz Krive Feje od porodice Čauševaca, dovela ih majka, koja se ovde preudala.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gložje (Bosilegrad) appeared first on Poreklo.

 Poreklo stanovništva sela Kriva Feja (po knjizi Kriva Veja), Grad Vranje  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

[caption id="attachment_61305" align="aligncenter" width="1024"] foto: Duško Martinović (Panoramio)[/caption]

Položaj sela.

Glavni deo ovog sela je na terenu jednolike visine, koji je između duboke doline Soborštice i Kravarničke Reke. Pojedine mahale su na ivici toga terena prema dolinama, koje ga ograđuju.

Središnji deo sela, gde su crkva, škola i nešto kuća, koje čine malu Staro Selo (gde su Todorovi i Mijini) je do mesta zvano Jezero; Staro Selo je sa leve strane doline Stojičine Bare, čiji potok teče ka Lisinskom Ridu.

Ma(ha)la Čikina Bara ili Petrovska Mala prostire se od Stojičine Bare i doline potoka Risinog Rida, gde je Jastrebova Čuka, do Soborštice. Kuće prema Risovom Ridu su iznad doline po ridu Kitine Košare. Deo ove male prema Sorboštici je po stranama Orašačke Doline. U dolini pod Preštipom su Petrovci.

Palanačka ili Gornja Mala nalazi se ispod Vetrine Vodenice, iznad koje je Kadijina Čuka. Kuće su ispod nasipa a u izvorištu Gornje Reke ili Soborštice, koje je pod Kameniticom i Dubokim Preslapom.

Zemlje i šume.

Njive, livade, paša i šuma je ranije zahvatale veći prostor, pa su meštani okolnih sela Crnog Vrha i Novog Sela prisvojili znatan deo krivofejskog zemljišta.

Tip sela.

Ovo selo je razbijenog tipa, podeljeno na male:

Staro Selo ili Čakinu Baru u kojoj su - Petrovci, Bankovići, Mišorci, Stanimirovci, Kovelinci, Deda-Stamenkovi ili Kalenci.

Gornju Malu – „Palančanje“ ili Boškovići, Ivkovići, Kovelinci, Čauševci i Zarzevci.

Ajmaničku Malu – „Ajmaničanje“, kojih ima i u drugim malama.

Čauševski Malu – Čauševci i Kovelinci.

Gnojište – Čauševci, Stanimirovci i Šuglevci.

U selu je 180 kuća.

Starine u selu.

U selu postoji Crkvište, gde je za vreme Turaka podignuta današnja crkva. Postoji predanje, da je bila latinska, kao i obližnje staro groblje a da je hram bio Sv. Petar i Pavle. „Baština“ tih Latina bilo je Tatarište u Soborštici.

Selište je do crkve, gde je Staro Groblje; na njemu su se nalazile cigle, ćeramide, sudovi, ploče a raspoznaju i rupe.

O Gradištu postoji predanje, kako je tu postojao zbeg i kako se narod ti krio od Turaka.

U bliskome selu Klisurici vele, kako je tu „kale“ (grad) postojalo „pred boj na Kosovu“.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

O starome naseljeu Krive  Feje postoji  verovanje da su stanovnici bliskog sela Klisurice, „Klisurčani“, bili „Krivovejci“, što se potvrđuje predanjem u Klisurici, da su je zaselili doseljenici iz Krive Feje.

-Ajmaničani su najstariji rod u selu, koji su doseljeni iz Kiselice. Starcu Marku Radoičiću (preko 100 godina) došao je praded, koji se zvao Stojan, koji je ostavio Bogdana, ovaj Radoicu a Radoica – Marka. Još se na uzimaju.

-Petrovci su iz Ujna, gde im je porodica bila stara i velika („staro popovsko kabile“), od nje je bilo 77 popova. Ali su se zatrli, jer i je, vele „stasala krv“ (sazrela krva, kako narod veruje). Jednoga im popa na bačevini obesili i „od toga svi izbegli i zatrli se“. Onda je „deda Petrt prešao u Krivu Feju i usinili ga deda Janičkot“ (Janko).

-Palančani su iz Palanke. Došao predak im, deda Jovan pre 110 godina – živeo oko 100 odina, umro pre 30 godina, kao bećar, pa se ovde oženio i doveo majku i braću.

-Zarzevci su iz Musulja.

-Čavuševci, čiji je predak – deda Dživa – došao iz Šipkovice.

-Kovelinci su starinom iz Novog Brda. Najpre su zbog bede dobegli u Prvonek, odakle su prešli u Ljubatu. U Ljubati imali lepo sestru, koju im otmu Arnauti. U Ljubati se zvali Adžijinci, kako se i danas zovu u Ljubati – gde slave Nikoljdan; preci im išli u hadžiluk. Tamo su u početku bili slabi. Predak, koji se doselio u Krivu Feju, je bio kovač.

-Mišarci su „od palanačko“ (iz okoline Palanke, po pričanju nekih iz Dukata). Od njih je po ocu starac Ivan (kuća u Selištu) a po majci od Čauševaca.

-Dimitrijević (Sotirko), mehandžija u Krivoj Feji, je rodom iz Musulja a majka mu je je od Čauševaca u Krivoj Feji. Bio je momak u selu i tako se nastanio.

-Stanimirovci su iz Ujna. Došao im praded, starcu od 80 godina, Stanimir. Danas su u VI stepenu srodstva i ne uzimaju se. Slave Nikoljdan i Aranđelovdan.

-Mijini su iz Dukata, odakle su im preci doseljeni pre 200 godina. Do njih stanuju:

-Todorovi, koji su već prešli 4 pojasa; Todor - Stoilko – Stanko – Dimitrije.

-Šuglevci su iz Ljubate, slave Aranđelovdan i Ilindan.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Kriva Feja (Vranje) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Leva Reka, Grad Vranje  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Leva Reka se nalazi u izvorištu Levorečke Reke, na trahitoidnome terenu. „Selo“ i mahale su poglavito oko tog terena a i po njemu, najvećim delom po stranama dolina. „Selo“ je u ravni doline, sa desne strane reke. U njemu su: Đurđinci, Vojinovci, Kovačanje, Vilibičanje, Šljakinci, Dubijinci, Kitinci i Milkovci. Njihove kuće su jedna do druge. Mahala Stubol je iznad „sela“, udaljeno četvrt sata hoda, sa desne strane reke prema dolini Lokve; to je grupa od nekoliko kuća, oko kojih su njive, livade i bašte. Mala Šikarinci su u dolini Valogu, koja je pod krupnom bukovom i dubovom gorom – Golema Korija.

U selu ima oko 100 kuća.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće sa kladenca koji se zove Brezovica pod Todorovom Čukom.

Zemlje i šume.

Njive, livade, paša i šume nalaze se na mestima zvanim: Vuči Dol, Vikalo, Cer, Borovica, Todorova Čuka, Jabukovica, Lokve, Kojino Dubje, Dragomenica, Kalimerica, Kurovica, Rašina Rovina, Kozarnik i Valog.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

Ovo selo je starije naselje. U njemu je nekada bilo samo 4 kuća, pa 6 a danas ih ima oko 100. Najpre je selo bilo u Rajićevom Dolu, koji je sa desne strane Levorečke Reke, blizu starog bora na međi Leve Reke i Doćovca. Odatle se premestilo na Selište, koje je ispod današnjeg „sela“ Leve Reke, gde su danas livade, da bi se potom premestilo na današnje mesto, gde je „selo“, odakle se veliki deo stanovništva preselio na imanja formiravši mahale dok je jedan deo ostao u „selu“.

U doba Krdžalija meštani se nisu premeštali nikuda, ali su se krili u šumi oko sela, gde je Liji Dol, Raleva Padina i Košarnik. Na tim metima su kopali rupe i u njima se krili.

Najstariji rodovi u selu su dve porodice – Vaklijinci i Vojinovci.

-Vaklijinci su sa Vlasine, preci su im odavno došli; bili su u jednoj kući a sada ih je preko 30 kuća i međusobno se uzimaju. Od njih su:

-Zvezdini, Lazarevi (Miljkinci) i Šabanovci.

-Vojinovci su „od Naseljevci“, davno su se doselili, sada su se razrodili i uzimaju među sobom. Od njih su:

-Šljakinci i Vilibičanje.

-Đurinci su su takođe stara porodica, samo se ne zna odakle su doseljeni. To ne zna ni Sokol od 90 godina iz te porodice. Njih je spahija naselio. Od njih su:

-Đeličevci ili Đelčovci.

-Dubijanci su „Zeleni Grad“, stariji su doseljenici ali se ne zna odakle su. Od njih su:

-Bankovci,  Suljinci i;

-Petrovci (D'nkovci, Milkovci i Kovačanje ili Kovačići).

-Kitinci su iz Jalovice, skoriji doseljenici. Doselio im se praded, koga je  naselio spahija.

-Šikarinci su iz Dlge Luke, doselio im se praded.

-Šumanovci, od kada su ovde su u jednoj kući.

-Gospodinci su u 10 kuća – „Gospodinka imalo“(?).

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Leva Reka (Vranje) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Leskovica, opština Babušnica  – Pirotski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Selo Leskovica je na ivici ove oblasti prema graničnim kotlinama koje zalaze u planinsku oblast. Po tipu selo Leskovica nije, kao okolna sela, potpuno zbijenog tipa. Ono je jednostavnog položaja, blizu razređenom tipu sela. Glavni deo sela je na jednoj ravni, gde su kuće međusobno udaljene 20-50-80 koraka a ima ih i do 500 koraka, ali su one retke, samim tim i sporednog značaja.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće sa kladenaca, od kojih su najpoznatiji: Kuculj (kod Poljane), Jovšin Kladenac i Golema Livada.

Zemlje i šume.

Njive, livade, paša i šume se nalaze na mestima zvanim: Bilo, Vukova Livada, Vrgavica, Čuka, Stipčeni Kamik, Ravnište, Pejina Ornica, Kolibište, Trlina, Rtina, Sredored (utrina), Košutina Poljana, Lokva, Laj-požar, Golubinjak, Guvnište, Čukeri, Bugarski Rid, Božidarov Kamen, Buka, Slga Ornica, Preko Ornica, Vočnik, Blato, Ogrenja, Sredorac, Kazbina, Uglješev Rid, Duvke i Janjina Luka.

Postanak sela i poreklo stanovnika.

Ovo naselje je, izgleda, skorijeg postanka.

-Petkovci, Aranđelovdan, su od Krajine, doselio im se predak stariji od pradede. Ima ih odseljenih u „Arnautluk“, Kambelovce, Koprivnici i druga mesta.

-Ilijinci, Aranđelovdan i Nikoljdan, su iz Božice, odakle su pobegli od Turaka. Ima ih (4 kuće) odseljenih u Đunđušu. Od njih su:

-Markovci.

-Pindaci, Aranđelovdan, su iz Berduja odakle im se doslio praded Janko. Izgubili imanje i doselili se ovde.

-Deda-Ristini, Aranđelovdan i Nikoljdan, su iz Masurovaca. Predak im se doselio na poziv prvih doseljenika, od kojih mu je jedan bio „badža“.

-Momčilovi su iz Crne Trave. Predak im, kao dete, bio ostavljen na putu. Našao ga neki „od Čuove“ i odgajio; otuda prešao ovde – oterali ga i ovde se prizetio u Ilijince.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Leskovica (Babušnica) appeared first on Poreklo.

U emisiji „Naš gost“ emitovanoj maja 2016. na Herceg Televiziji govorio je predsednik Društva srpskih rodoslovaca „Poreklo“ Jovica Krtinić. Urednik i voditelj emisije: Zoran Grgurević.

The post Razgovor sa urednikom portala Poreklo Jovicom Krtinićem na Herceg TV appeared first on Poreklo.

Digitalna biblioteka portala Poreklo nastavlja da se puni vrednim knjigama. Ovog puta dodali smo dve knjige od značaja za Hercegovce iz ljubinjskog kraja. Autor obe knjige je dr Ljubo Mihić. Prva je "Ljubinje sa okolinom", a druga, koju je Mihić napisao u koautorstvu s dr Dželaludinom Kantardžićem, je "Bančići - selo stogodišnjaka".

Knjige možete preuzeti preko sledećih veza:

Ljubo Mihić - Ljubinje sa okolinom

Ljubo Mihić i Dželaludin Kantardžić - Bančići, selo stogodišnjaka

The post Novo u digitalnoj biblioteci: Knjige o ljubinjskom kraju appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornja Lisina, opština Bosilegrad  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Ovo selo je najpre bilo bilo kod „Obe Reke“, a to je pri stancima Božičke i Lisinske Reke, pa su stanovnici izbegli od vode gore, uz Lisinsku Reku, gde je sada „Selo“ Gornje Lisine. „Selo“  je u ravni doline Lisinske Reke, pod Gradištem, a me(ha)le su „prsnute“ van ravni doline u svom pravcima po stranama glavne doline i njenih pritoka a po podovima, gde su imanja i kuće.

Mala Kolište je sa desne strane Lisinske Reke, gore blizu Preslopa, kojim vodu put u Donju Ljubatu. Tu su „Saratlije“ i drugi, daleko od „Sela“ jedan sat hoda.

Mala Nedokolje je sa leve strane Lisinske Reke kao i rod Stoličani, najstarija porodica u selu.

Kumičina Mala je iznad „Sela“ na levoj strani Lisinske Reke, bliže Donjoj Ražani.

Do pre 70 godina u selu je bilo 70 kuća, danas ih je oko 150.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće sa izvora-kladenaca, koji se zovu: Dulani, Pavla, Smrdlja, Varovitica, Izvorje (tu postoji pećina u kristalnom krečnjaku), Račka (česma sa desne strane doline Svinjarnika) i Cincarski Kladenac (gde je obešen „vla“ – Cincarin).

Zemlje i šume.

Njive, livade, paša i šume nalaze se na mestima zvanim: Miltenica, Pejine Padine, Svinjarnik, Borovsko Dol i Konečki Dol.

Starine u selu.

U Gornjoj Lisini postoji „Gradište“ nad „Selom“, sa leve strane reke. Tu ima ostataka od cigala, ćeramida osobite izrade a nalaze se i predmeti od metala. Prema levoj strani doline, na kojoj se nalazi, predvaja ga Prekop, te ono ima kupasto uzvišenje, koje dominira prolazom kroz dolinu.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

Gornje Lisine je starij od Donje Lisine. Ne zna se ništa o prvome naseljenju kao i poreklu najstarijih porodica: Stoličinih, Savinih i Kojićevih. Izgleda da ih je naselio spahija, bar najvećim delom, kako bi im davali danak.

-Stoličani su najpre živeli u zadruzi od 40 ukućana, sada ih ima 30 kuća.

-Kojićevi i Vaklijini su u 30 kuća. Za njih se zna da su živeli na Vardeniku, pa se ovde naselili. U Vardeniku se rodio starac Momčil.

-Gmijičevi su stara porodcia, ima ih 15 kuća.

-Moravci, čiji su preci davno doseljeni, kada je u selu bilo samo nekoliko kuća, sva je prilika došli iz Morave.

-Jarčevi su sa Vlasine.

-Deda-Mijailovi su iz Božice, odakle im je ovde spahija naselio pradeda.

-Kumičini su iz Toplog Dola, doselio im se otac.

-Đeraci su iz Gornje Ržane. Jedni su (u mali Rascepenici) poreklom iz Gložja, od;

-Samo-odovi, kako se i ovde zovu. Predak im je boravio u Bucaljevu oko 10 godina, pa se naselio ovde, bio bez zemlje, pa je stoku čuvao. Imaju rodbinu u Gložanu.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornja Lisina (Bosilegrad) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Donja Lisina, opština Bosilegrad  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Ovo selo je u dolini Lisinske Reke između Gloške i Milevska Planine, u omanjem proširenju ispod stanaca Lisinske i Božičke Reke. Iznad i ispod sela je dolina klisurasta. Centralni deo sela je sa leve strane Lisinske Reke u proširenju, gde ima nešto njiva, bašti i voćnjaka sa nekoliko kuća, školom i mehanom. Naspram tom mestu nalevoj strani doline postoji stara obnovljena crkva sa prilično lepim živopisom, koji se održao s polja na zidu. Pojedine seoske mahale su van ovog centralnog dela sela raspoređene uz dolinu glavne reke i njenih pritoka. Selište ili Milijašina Mala je sa leve strane, a sa desne su: Panjevica (Dojčinovci), Leska (Piperkovski), Gabriče („Gabričenje“ – Manojlovci).

Vode.

Meštani se služe vodom za piće iz kladenaca, koji nose ove nazive: Lazarov Kladenac („od vek je“, „ne presušuje“), Ubava Voda (zovu je Dlgi Kladenac ili Dva Kladenca) i Šupčev Izvor (u šumi, „po studena voda ne mož' da bude“).

Postanak sela i poreklo stanovnika.

Nije poznato ništa u prvom zaseljenju ovog sela, niti se zna nešto više o poreklu.

Najstarije su  u selu, „prve kuće“:

-Manojlovci, Ilijašinci i Dojčinovci: Deobom tih najstarijih porodica razvilo se najvećim delom današnje selo Donja Lisina.

-Piperkovci su se doselili „od Bukovik“ mada im je stara bila iz Donje Lisine, pa tamo bežali pa se povratili.

Posle toga su se naselili:

-Milevčanje su iz Milevaca.

-Momčilovi su iz Gložja. Ded im se Momčil prizetio u selu.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Donja Lisina (Bosilegrad) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornja Ljubata, opština Bosilegrad  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Ovo selo je u izvorištu Ljubatske Reke pod Patricom i Strmnom. Centralni deo sela je u ravni doline a ma(ha)le su odatle u svim pravcima po stranama doline izvornih krakova Ljubatske Reke.

Duljljaci je prva mala ovog sela idući od Donje Ljubate uz reku. Nalazi se sa leve strane reke. Ostale male su: Krivi Dol, Šaronici i dr.

Zemlje i šume.

Njive, livade, paša i šume nalaze se na mestima zvanim: Ivovik, Šip'k (ne Šipok), Slivnička Dolina, Selečki Rid, Elike (šuma sa desne strane reke), Javor i Raino Borje.

Poreklo stanovnika.

-Stambolijanci* su iz Trnova („od palanačko“), došli im preci stariji od pradedova.

*Prezime su dobili po tome što su  „po Stambol odili“.

-Radonjinci su iz Radovnice, „našli puštenjak pa se zaseljavali“ – u Donjoj Mali.

-Crncinci su iz Radovnice i:

-Đerinci su iz Dukata.

IZVOR: Prema knjizi Riste T. Nikolića „Krajište i Vlasina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1905 do 1909. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornja Ljubata (Bosilegrad) appeared first on Poreklo.

U Digitalnu biblioteku portala Poreklo dodate su sledeće knjige: Jovan N. Tomić "O Arnautima u Staroj Srbiji i Sandžaku" i Rizah Gruda "O muslimanskim bratstvima u Crnoj Gori i zapadnom Sandžaku u vrijeme osmanske vladavine".

Knjige možete pročitati preko sledećih veza:

Jovan N. Tomić - O Arnautima u Staroj Srbiji i Sandžaku
Rizah Gruda - O muslimanskim bratstvima u Crnoj Gori i zapadnom Sandžaku u vrijeme osmanske vladavine

The post Novo u digitalnoj biblioteci: Knjige o Arnautima i muslimanskim bratstvima appeared first on Poreklo.

Prezimena u selu Batnoga (opština Cetingrad – Kordun), prema popisu stanovništva SR Hrvatske 1948. godine:

Slika 1. Topografska mapa sela Batnoga u razmeri 1:25 000
(Kliknuti na fotografiju radi bolje preglednosti)

Rezultati popisa stanovništva od 1857. do 2011. godine za selo Batnoga – izvor Wikipedia:

U 1857. i 1869. iskazano pod imenom Radovica. Sadrži podatke za naselje Ruševica u 1869. i 1880., a u 1880. podatke za naselja Donja Žrvnica i Gornja Žrvnica koja su iskazivana pod imenom Žrvnica. Za 1869. i 1880. deo podataka sadržan je u naselju Cetinski Varoš. Sadrži podatke i za bivše naselje Radovica od 1880. do 1948. U 2001. smanjeno izdvajanjem naselja Begovo Brdo, Delić Poljana, Kuk i Polojski Varoš. Od 1857. do 1880. te u 1981. i 1991. sadrži podatke za naselje Begovo Brdo. U 1869., 1880., 1981. i 1991. sadrži podatke za naselja Delić Poljana i Polojski Varoš. Od 1857. do 1880., od 1910. do 1931. te 1981. i 1991. sadrži podatke za naselje Kuk.

Prezimena u selu Batnoga prema popisu stanovništva 1948. godine:

Svi stanovnici sela Batnoga su rimokatoličke veroispovesti, a popis 1948. godine odnosio se samo na selo Batnogu, bez okolnih sela koja su u nekim popisima uključivana u Batnogu, a u kojima je većinsko stanovništvo bilo pravoslavno.

Napomena: 1) Broj ispred zagrade označava koliko je bilo stanovnika sela sa nekim prezimenom, a broj u zagradi označava u koliko domaćinstava su živeli. Ukoliko iza broja stoji znak -, reč je o stanovnicima koji nisu imali sopstveno domaćinstvo.

Izvor: "Leksik prezimena SR Hrvatske", autori dr Šimunović Petar i dr Putanec Valentin.

Žrtve Drugog Svetskog rata:

Pali borci

1. PAULIĆ Franje MILE, 1918, seljak, Hrvat. Stupio u NOV jula 1942, borac 3. brig. 8. div. Poginuo u Plaškom 1943.

Žrtve fašističkog i ustaškog terora

1. KALIĆ Mike ANKA, 1895, seljanka, Hrvatica. Ubili je Nijemci u Batnozi 25. 6. 1943.
2. PAULIĆ Širne DRAGICA, 1928, dijete, Hrvatica. Ubili je Nijemci u Batnozi 25. 6. 1943.
3. PAULIĆ Tome FILIP, 1880, seljak, Hrvat. Ubile ga ustaše u Batnozi 5. 10. 1943. (Greška - prema priči nekoliko Srba iz okolnih sela, Filipa su ubili partizani prilikom zauzimanja sela. Nije bežao jer nije nikom ništa skrivio, ali je na njega naišla grupa partizana sa Banije koja nije znala za njegovu naklonjenost srpskom narodu i pomoć koju je pružao nekim Srbima.)
4. PAULIĆ Mike MANDA, 1882, seljanka, Hrvatica. Ubili je Nijemci u Batnozi 25. 6. 1943.
5. PAULIĆ Nikole MILE, 1912, seljak, Hrvat. Ubili ga Nijemci u Ruševici 26. 1. 1943.
6. PAULIĆ Martina PAVAO, 1901, seljak, Hrvat. Ubili ga Nijemci u Batnozi 25. 6. 1943.
7. PAULIĆ Ilije PETAR, 1909, seljak, Hrvat. Ubili ga Nijemci u Ruševici 26. 1. 1943.
8. RENDULIĆ Toše KLARA, 1912, seljanka, Hrvatica. Zgažena kolima 1943.
9. VRATARIĆ Mile JOSO, 1909, postolar, Hrvat. Ubile ga ustaše u Karlovcu 1944.
10.VRATARIĆ Petra KATA, 1886, seljanka, Hrvatica. Ubili je Nijemci u Batnozi 25. 6. 1943.

Sigurno je da je jedan deo vojno sposobnih muškaraca iz Batnoge život izgubio u vojnim formacijama NDH, ali ti gubici nisu obuhvaćeni popisima žrtava Drugog Svetskog rata koji su rađeni u SFRJ, jer se ti popisi nisu odnosili na vojne gubitke okupatora i njihovih saradnika.

Izvor: "Kotar Slunj i kotar Veljun u NOR-u", HAK Karlovac.

(Zanimljivo je da su na Baniji, u okolini Kostajnice, postojala srpska prezimena Batnoga i Batnožić, iako je mnogo češći slučaj da postoje hrvatska prezimena identična nazivima nekad većinski srpskih naselja u Krajini: Vojnić, Blagaj, Krnjak, Srb... )

PRIREDIO: Saradnik portala Poreklo Jovan Eror.

The post Poreklo prezimena, selo Batnoga (Cetingrad) appeared first on Poreklo.

U Digitalnu biblioteku portala Poreklo dodat je izuzetno redak primerak knjige autora R. Šarenca, koji se bavi porodicom Šarenac Kresojević. Ova knjiga je, zapravo, prekucan rukopis, koji je autor podelio bratstvenicima u 110 primeraka. Objavljena je 1970. godine.

Knjigu o Šarencima Kresojevićima možete pročitati preko sledeće veze:

R. Šarenac - Porodica Šarenac Kresojević

The post Novo u digitalnoj biblioteci: R. Šarenac – Porodica Šarenac Kresojević appeared first on Poreklo.

Prezimena u selu Kruškovača (opština Cetingrad – Kordun), prema popisu stanovništva SR Hrvatske 1948. godine:

Slika 1. Topografska mapa sela Kruškovača u razmeri 1:25 000
(Kliknuti na fotografiju radi bolje preglednosti)

Rezultati popisa stanovništva od 1857. do 2011. godine za selo Kruškovača – izvor Wikipedia:

U 1880. sadrži deo podataka naselja Bogovolja. U 2001. smanjeno izdvajanjem naselja Kestenje, Luke i Srednje Selo. U 1869., 1880., 1981. i 1991. sadrži podatke za naselje Kestenje. U 1880. sadrži podatke za naselje Trnovi. Do 1931. te u 1981. i 1991. sadrži podatke za naselja Luke i Srednje Selo.

Prezimena u selu Kruškovača prema popisu stanovništva 1948. godine (u knjizi „Leksik prezimena SR Hrvatske“, nastaloj na osnovu popisa 1948. godine, u stanovnike Kruškovače ubrojani su i stanovnici susednih sela i zaselaka Luke, Trnovi, Kapljuv, Kestenje, Srednje Selo...):

Napomena: 1) Broj ispred zagrade označava koliko je bilo stanovnika sela sa nekim prezimenom, a broj u zagradi označava u koliko domaćinstava su živeli. Ukoliko iza broja stoji znak -, reč je o stanovnicima koji nisu imali sopstveno domaćinstvo.

Izvor: „Leksik prezimena SR Hrvatske“, dr Šimunović Petar i dr Putanec Valentin

Žrtve Drugog Svetskog rata:

Pali borci:

1. VALENTIĆ Ilije PETAR, 1926, seljak, Hrvat. Stupio u NOV 20. 10. 1942. borac 2. čete 2. bat. 13. brig. Poginuo u Brleniću — Žumberak 15. 6. 1943.

Sigurno je da je jedan deo vojno sposobnih muškaraca iz Kruškovače život izgubio u vojnim formacijama NDH, ali ti gubici nisu obuhvaćeni popisima žrtava Drugog Svetskog rata koji su rađeni u SFRJ, jer se ti popisi nisu odnosili na vojne gubitke okupatora i njihovih saradnika.

Izvor: "Kotar Slunj i kotar Veljun u NOR-u", Historijski Arhiv Karlovac.

PRIREDIO: Saradnik portala Poreklo Jovan Eror.

The post Poreklo prezimena, selo Kruškovača (Cetingrad) appeared first on Poreklo.