Poreklo stanovništva naselja Bedina Varoš, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj naselja.

Bedina Varoš se prostire u ravnici, pored Moravice, uzvodno od Ivanjice, i na padinama debelog brda i Oštrica.

Područje pored Moravice pripojeno je Ivanjici i čini sastavni deo varošice. Deo na brdima je zadržao obeležja sela.

Rodovi.

U Bedinoj Varoši su nastanjene sledeće familije:

-Bugarčići,

-Zarići,

-Lukovići,

-Markovići,

-Mirkovići,

-Nešovanovići,

-Rajkovići,

-Ćubrk, porodica zidara, velikog preduzimača, poreklom sa Zlatibora,

-Šaponjići,

-Šljivići.

U poslednje vreme doselili su se:

-Beševići, su doseljeni iz Crnjeva,

-Đokići,  su iz Kosovice,

-Marinkovići, su iz Bratljeva,

-Markovići, su iz Sivčine,

-Nešovići, su iz Gleđice,

-Perišići, su iz Daića,

-Radovići, su iz Koritnika,

-Radonjići, su iz Jasenovice,

-Šuluburići, su iz Lise.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, naselje Bedina Varoš (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Katići*, opština Ivanjica – Moravički okrug. Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ.. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položak sela.

Centar za Brezovu, Šarenik, Ravnu Goru i Čepovo oduvek su bili Katići, koji se nalaze na području Brezove ispod Kukutnice, na nadmorskoj visini od preko 1000 m.

Škola i ostale institucije.

Danas je to turistički uređeno naselje, sa motelom, asfaltnim putem i autobuskom linijom Ivanjica - Močioci, poštom, potpunom osnovnom školom, pogonom "Javora" iz Ivanjice, ambulantom i više kafana i prodavnica. Katići su dobili školu 1893. godine, a do tada su deca ova četiri sela išla y Milandžu. Ovo naselje je od 1958. godine dobilo potpunu osnovnu školu. Nešto kasnije šestorazredna škola y Močiocima je pripojena školi y Katićima i radi kao jedinstvena u ova dva sela. Gazom (kolima) prevoze se prosvetni radnici svakog dana do Močioca i natrag radi izvođenja nastave u izdvojenom odeljenju.

Katići su od 1955. do 1959. godine bili opštinski centar koji je obuhvatao sela: Brezovu, Ravnu Goru, Šarenik, Čepovo, Preseku, Močioce i Klekovu.

Ovo mesto je podesno i za razvoj seoskog turizma, jer su stvoreni uslovi u domaćinstvima za prijem gostiju preko cele godine. Katići su i zaseok sela Brezove, gde pored raznih ustanova ima i desetak kuća.

Poreklo stanovništva.

-Stojkovići, 12 K. (Nikoljdan), vode poreklo od Raškovića, beratlijskih kneževa iz Štitkova. To se vidi i na spomeniku jednom od Stojkovića, na Katićima, gde se govori i o poreklu njegove familije. Danas ih ima odseljenih u: Mršincima, Beogradu (5), Čačku (2).

-Krsmanovići, 6 K. (Nikoljdan), ne znaju tačno za svoje poreklo. Jedan se privenčao u Bjelušu, a ima ih odseljenih u Čačku i Beogradu.

-Stambolići - Bošnjaci, 3 k. (Stevanjdan), vode poreklo od Bošnjakovića iz sela Pravoševa. Predak (njihov) se prvo doselio na Presedlinu izmeću Čemernice i Mučnja pa se jedan od njih doselio y Katiće. Njegovi potomci su: Vučić, Jović, Bogić i Drago. Najverovatnije je da se njihov pradeda Petar Bošnjak privenčao za udovicu Vasiliju Stambolić i uzeo njeno prezime, nastanivši se u Brezovi nisko između Mučnja i Češlja, gde danas žive Stambolići i Đokići. Njegov potomak je Petar Stambolić. Ima ih odseljenih u Čačku (2) i u Beogradu. Stambolića ima u Negbini.

Na Katiće su skorije doseljeni i žive:

-Bojanovići, 1 k., iz Bojana (Brezove),

-Draškovići, 1 k., iz Močioca i

-Avramovići, 1 k., iz Bjelikovca.

Ovde su dugo službovali prosvetni radnici:

-Vojo Marinović, iz Graba,

-Đole Jokanović, iz Kovilja,

-Dragan Timotijević iz Bele Crkve (Banat), poreklom iz Brusa, i dr.

*Ovo sela je prikazano i kao zaselak sela Brezova.

IZVOR: Prema knjizi Ljubomira M. Markovića i Svetislava LJ.. Markovića „Stanovništvo moravičkog Starog Vlaha“, izdanje 2002. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Katići (Ivanjica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Kovači ( zaseoci Boće, Lazovići, Brezova Glava (Brezovac), Kovači, Pope, Glave, Županja, Koprivnica, Plana i Pupavne. ), opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Zaselak BOĆE — BOĆI

Zaselak u dolini Boćke reke pod Kavnjem (1636m).

Osim Boćke reke, rečice su: Kolska reka i Kriva reka. Dve vode su: Izvor "Na Belice" i Izvor "U Ćurovića".

Delovi atara nazivaju se: Selište, Njive ispod Selišta, Bare, Lokva, Livade, Ornice, Livade "U Sopote", Livade "U Kola", Relja, Biserkuša, Trska, Piskavica, Marinkovac, Rosopas, Čuka, Grab, Brajine, Pločnik, Reka, Krkavac, Osoje, Šiblje, Borikovica, Opuće i Probijeno brdo. Bačije su: "U Blata", Zabelu, na Lazini, Torinama, Dundelu i Repištu.

Tip saseoka.

Zaselak sastavljaju kućne grupe. Tri su groblja ovog zaseoka: Grkovićko groblje u Selištu kraj "latinske" crkvine, groblje Biseraca–Biserčića na Crkvencu i groblje Mirkovića na Lokvi.

Ime zaseoka.

Ime zaseoku su dali potomci Boća (nom. Boć), brata Botunova, starog doseljenika iz Crne Gore. U Katastihu  manastira Deviča zapisano je selo „Boćane“ 1772.godine

Vuk je zabeležio Boće (NPM: Akuzativ mesto nominativa) selo u Knežini Jošanica, Novopazarske nahije.

Godine 1921. u zaseoku su: 96 domaćinstava s 480 članova, a 1948 – 40 domaćinstava, c 343 člana.

Starine.

U zaseoku su znatni i brojni ostaci starih rudarskih radova: šljakišta, "rnjage" troske — "laknje" od otopljenih ruda; stara rudarska okna i potkopi, pa nazivi stare rudarske terminologije — toponimi: Kavalj, Kola, Kolska reka, Probijeno brdo. Kod "latinske" crkvine se obavlja "seoska" molitva o Drugoj Trojici, na Duhovski ponedeljak, dok se kod crkvine kupi sabor prve mlade nedelje po Petrov danu. U njivama kraj crkvine prilikom obrade zemljišta nalazili su sitne srebrne novčiće. Na Crkvencu je bila "nekad" mala crkva, ali od nje nema traga. Uzvišenje između Kavnja i Suvog bora zovu Karaule

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Ima više od 250 godina kako su dva rođena brata Boć i Botun starinom iz Crne Gore – "od Podgorice" došli pod Kavanj i zasnovali selo, po potomcima brata Boća nazvano Boće – Boći. Pivnice ovih Boća bile su u Boćkoj poljani u Aleksandrovačkoj Župi. Iz Boća spustili su se docnije u Župu Botunovi potomci, rođena braća Radul i Milisav i u blizini Boćke poljane zasnovali selo koje se po njima — Botunovim potomcima prozva Botulja, novije Botunji. U Boću su potomci brata Boća:

-Grci" (Grkovići, Božanići i Savkovići) -15 kuća, Đurđic, 3. novembra, Đurđevdan i Sv. Ilija. Njihovi srodnici Boći i druga prezimena su u naseljima Gokčanice, Podibra i Zapadnomoravskog Pomoravlja.

Botunovi potomci u Botunju su:

-Radulovići, Milisavljevići i Šljivići; Dobrodolci u Dobrodolima – Brzeću; Vasići–Popovići u Ćelijama u Donjoj Rasini i njihove raselice u Jankovoj klisuri – Razbojni i u Kuršumlijskoj Banji. Slave su: Đurđic i Đurđevdan.

Krajem 18. ili početkom 19. veka su prešli iz Barina u Jelakcu:

-Đurovići, Mirkovići, Obradovići, Pavlovići (7 kuća, Sv. Arhanđeo 8. novembra),

-Biserčić (1 kuća, Miholjdan i Sv. Agatonik), od Biserčića iz Goča, sela više Vrnjačke Banje.

-Kragović (1 kuća) je od Kragovića iz Mura u Rudnici.

Posle 1900. doselili su se "na miraz", "na imanje" domazeti:

-Dunjić (1 kuća, Sv Vartolomej i ženina slava Đurđic) od Dunjića iz Rokca, ušao u Grkoviće.

-Nepoznato (1 kuća, Sv Arhanđeo i slava imanja–zemlje Đurđic) od Vukmirovića — Miletića... (...i ženina slava Sv. Arhanđeo) od Ugričića iz Jelakca u Đuroviće.

-Koturanović (1 kuća), od Koturanovića iz Jošaničke Banje (Sv. Jovan, 7. januara i slava imanja Miholjdan) u Biserčiće.

-Čomagić (1 kuća, Sv. Arhanđeo, u novembru), došao je iz Čomaga, zaseoka u Jošaničkoj Banji.

Zaselak LAZOVIĆI

Mali zaselak zapadno od Boća, pod Rastovom glavom.

Pije se voda s izvora.

Delovi atara se nazivaju: Selište, Ravnine, Denaćevac, Smreka, Livade "U Kola", Bela stena. Bačije su na Jasikovici.

Zaselak sastavljaju dve kućne grupe. Grupe se nazivaju prezimenima rodova. Grupe odstoje jedna od druge oko 200 m, a kuće u njima su nablizu.

Ime zaseoku su dali Lazovići, potomci doseljenih Laza.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

Posle Velike seobe (1690) prešao je iz Vojmilovića od Miletića predak Lazo i zasnovao "selo" Lazoviće.

-Lazovići su u 6 kuća (slave Sv. Jovana, 7. januara i Sv. Jovana Preteču – Ivanj dan).

Ubrzo za Lazom Miletićem iz Boća je prešao predak:

-Božanića (5 kuća, Đurđic, Đurđev dan i Sv. Ilija 20. jula).

Zaselak BREZOVA GLAVA

Zaselak je na zaravni južno i niže Lazovića.

Pije sevoda s izvora – Brezovske vode.

Ispod kuća na zaravni pod livadama, malo plitko ulegnuće ispunjeno vodom preko cele godine, zove se Jezero.

Potesi imaju nazive: Nebeško /potok, Brdo, Njive i livade/, Lanište /njive i livade/, Plakaonica ili potok Plakonica. Ovde su bačije, livade i bašte s povrtarskim kulturama.

Groblje je na mestu zvanom Turski grob.

Vuk je zabeležio selo Brezovu u Knežini Jošanici Nahije novopazarske.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Ima više od sto pedeset godina kako su se doselili:

-Filipovići/Simitanovići/ i Jovanovići (5 kuća, Đurđic, Đurđevdan i Sv. pr. Ilija). Oni su od Grkovića iz Boća.

Oko 1850. nastanili su se:

-Radići (2 kuće, Sv. jev. i ap. Luka), od Lukovića iz Bzenice.

Novi su doseljenici (posle 1900. godine):

-Spasojevići (1 kuća, Sv. Pantelej, 27. jula), od Lužnjaka iz Jošaničke Banje.

-Barinac-Pavlović (1 kuća, Sv. Arhanđeo i ženina slava Đurđic), od Pavlovića iz Boća je "na mirazu" u Filipovićima-Simitanovićima.

Zaselak KOVAČI

Zaselak je zapadno od Brezove Glave i Vojmilovića, u dolini potoka Kovačice.

Rečice i potoci su: Kovačka ili Glavska reka, Nebeško i Kamešnica, a vode: Izvor u Velikoj livadi i Izvor kod Milanovića kuća. Pije se i voda iz bunara.

Delovi atara se zovu: Zarovo, Strana, Zabel, Lukovače, Do, Njive kod Duba, Reka, Miletić, Velika livada. Bačije su na Jankovcu.

Dve kućne grupe su nablizu. Groblje je na Ruđaku.

Istorijat zaseoka.

V. Simić je ispitivao Planu, srednjovekovno središte rudarske privrede, pa navodi da su srednjovekovni Kovači središte industrije gvožđa; da su Kovači zasnovani u vezi s pralištima zlata u mestu Glavama, dalje da su se uz ispirače zlata odmah nastanili kovači (za opravku rudarske opreme). U Kovačima su stanovali i Dubrovčani. Prema dubrovačkim arhivskim knjigama, 1426. godine kurir koji je imao da preda pismo nekom Dubrovčaninu u Trepči našao je adresanta u villa chovazi (selu Kovačima). Godine 1812. Kovače (tako) je selo u Knežini Jošanici i Nahiji novopazarskoj.

Po popisu od 1921. u Kovačkoj kmetiji su 297 domaćinstva, a 1948. u Kovačimaje popisano 42 domaćinstva, s 350 članova.

Na bregu Tominjači više Opštinske sudnice i škole, upravo nad sastavcima potoka Kovačice i Kovačke — Glavske reke stojapa je crkva–hram posvećen Tomi apostolu u katolika, 20. juna (3. jula). Od crkve nema traga; vidi se samo malo ovalno ulegnuće na mestu nekadašnje crkve. Oko crkvine je staro groblje. Grobovi su obeleženi blokovima stena i velikim kamenjem povađenim iz reke. Po predanju, groblje je "saborsko" i nastalo je u jednom danu. Turci su odnekud došli iznenada i napali okupljene na saboru kod crkve o crkvenoj slavi, mnoge su pobili i poklali. Mali broj preživelih pokušao je da se spase bekstvom. Međutim, Turci su ih prognali preko reke, na Ciganovcu sustigli i sve pobili. Ubijen je i sveštenik koji je služio službu toga dana. Izginuli su sahranjeni na mestu pogibije. Grobovi su obeleženi krupnim kamenjem, a na "Popovom grobu" pobiven je veći neobrađen kamen. Priča se i kako je oskrnavljena crkva, da bi se "oprala" od nevino prolivene krvi sklizila po noći u reku, a ujutru osvanula preko reke na mestu Miletić. Ustvari, crkvu je podigao "na svojoj zemlji" neki Miletić, svakako imućan čovek, trgovac. Za izgradnju crkve upotrebio je građu razorene crkve ap. Tome – Tominjače. Sadaje Miletićeva crkva potpuno u ruševinama. Na crkvini se kupi sabor o Sv. arh. proletnjem, sutradan po Blagovestima, 26. marta. Između Kovana i Glava je staro groblje. Na Ravni u zaseoku Popama, ne zna se mesto, je Radanov grob. Radan, rudarski "car" bio je nadzornik svih rudišta u Plani. Na Jankovcu su tri "neznana" groba. Na Velikom Peruševcu stoje tragovi "turskog" šanca.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Miletići, slavili su Sv. Jovana, 7. januara i Sv. Jovana Preteču, 24. juna. Čini mi se da su oni, davnašnji doseljenici, došli "od mora" – iz Dubrovnika. Dugo vremena živeli su u Vojmilovićima i Kovačima i ostali u tim mestima i po prestanku rada u rudnicima rudarskog rejona u Plani. Sada se u Plani ni jedan rod ne preziva Miletić, dok se krvni srodnici Miletića prezivaju:

-Rakovići i Kostovići u Vojmilovićima; Tošovići u Kovačima; Lazovići, starije Miletići, u Boću; Čevrljakovići, starije prezime Miletići, u Vitkovu i Bobotama, selima Aleksandrovačke Župe; Stevovići u Lesenovcima i Gornjem Stupnju u Aleksandrovačkoj Župi; Miletići, Vojmilovci — Stevovići, Mihailovići, Stevanovići i Savići u Maloj Grabovnici, u mestu "Na Brusu". Sada u Maloj Grabovnici, Drtevcima i varošici Brusu su. Neke porodice Miletića iz Kovača odselili su se Bošnjane, selo Temniću. Vojmilovci iz Vojmilovića prelaze u Gokčanicu i nastanjuju se u Cerju, Rudnjaku, Predolu i Dubovu. Iz Gokčanice se spuštaju u Podibar i nastanjuju u selima Gračacu, Vrbi, Ribnici, Kovačima i u Kraljevu. Iz Podibra udolinom Ibra i njenim produženjem plastičnim dolinom Gruže ulaze u Gružu i nastanjuju se u selima Balosavama, Grabovcu, Lipnici i Čestinu.

-Lopaćani slave Sv. Jovana, 7. januara i Sv. Jovana Preteču, 24. juna. Tvrde da su ove slave od starina i da ih nikad nisu menjali. Međutim, velika grupa rodova starinaca u Sočanici na Kopaoničkom području sliva Gornjeg Ibra poznati "jovanjčani", prezimena ne kazuju, prislužuju Usekovanje glave Sv. Jovana Krstitelja, 29. avgusta. Toga dana u Sočanici kraj izvora Bogdanovca kupi se narod na sabor. Sočanci su se spustili s planine Lopata u Sočanici, i po mestu porekla prozvani su Lopaćani. Miletići i njihovi srodnici pak tvrde da su poreklom iz Lopata u Levoj Reci u Vasojevićima; "Mi smo Lopaćani", kažu ali odbijaju i pomisao da su od plemena Vasojevića, od današnjih Vasojevićkih Lopaćana. Mislim s toga da su sočanski Lopaćani, kao i Vasojevićki Lopaćani, tako prozvani ne po mestu porekla, već da su i jedni i drugi pre nego što su preobraćeni u pravoslavnu veru u vreme arhiepiskopa Save kao katolici krstili se šakom kao lopatom; – lopataši, lopatari.

-Tošovići (8 kuća, su krvni srodnici Rakovića i Kostovića u Vojmilovićima, kao i iseljenih Miletića.

Uskora za Miletićima doselili su se preci Džoda.

-Milovanovića (9 kuća, Sv. Nikola zimnji i prekada, njihova stara slava "Sv. Mojsilo", sutradan po Todorovoj suboti – "Todorici"), od Džoda iz Rudna u Studenici. Posle Džoda nije bilo nikakvih doseljavanja.

Novi doseljenici posle 1900. godine:

-Vojmilovac (1 kuća) je od Vojmilovaca iz Zastuplja u Rudnjaku.

-Veljković (1 kuća, Sv. Jovan, 7. januara i ženina slava Sv. Nikola), od Vojkovići iz Jošaničke Banje, ušao je u kuću Džoda –Milovanovića.

-Tlačinac (1 kuća, Sv. Arhanđeo, u novembru i slava "miraza" Sv. Jovan, 7. januara), iz zaseoka Tlačine (u levom slivu Ibra) ušaoje u Tošoviće.

Zaselak POPE i GLAVE

Zaselak Pope je na Popskom brdu, a zaselak Glave na Glavskom brdu. Oba zaseoka su na desnoj strani Kovačke–Popske ili Glavske reke.

Vode imaju ove nazive: Mlakica, Zavrće, Studenac, Cvejovićki izvor.

Delovi atara zaselaka nose nazive: Njive "U Obrnjica", Ravan, Ratkovina, Brdo, Njime "U Međa", Njive "Ravništa", Rudine, Glavljani, Strane i Njive "Kod Kuće". Bačije su "Na Murča" i na Borovoj njivi.

U zaseocima su kućne grupe udaljene među sobom nepun kilometar, a kuće u njima su zbijene. Zajedničko groblje zaselaka je na Dublju.

Ime zaseoku potiče od Popa, trgovaca iz Dubrovnika, tamo se pominju 1282. godine i ponovo u 15. veku.

Ime zaseoku Glave dali su doseljenici. U zaseoku su sedeli Miletići. I jedni i drugi su po zanimanju krojači i članovi bratovcpine pod zaštitom apostola Tome.

Istorijat zaseoka.

Pretpostavlja se da su stanovnici Glava: Glave i neki Miletić podigli crkvu apostola Tome u Kovačima i daje neki Miletić podigao na svom imanju novu crkvu.

Vuk je zabeležio sela Pope i Glave u Knežini Jošanici, Nahiji novopazarskoj. U Rečniku J. Gavrilovića (1846) Pope, selo u opštini istog imena imalo je 5 kuća s 26 stanovnika. Ppe je tada sedište "primilitelnog" suda — opštine. U popsku opštinu spadala su ova sela: Predole (staro — "Predolje") u Gokčanici, Plana, Kovači, Boće, Dubrave, Vojmilovići, Glave; selo Goč na planini Goču, Gvozdac, zaseok Kamenice u Podibru.

Godine 1874.u Popama biloje 12 kuća Po Popisu od 1921 y Popama je 56 domaćinstava, s 240 članova.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Sasvim su iseljeni Glave i Pope.

- Glavčići, Radosavljevići i Radovanovići (17 kuća, Sv. Nikola zimnji i prekada stara slava Sv. Mojsilo), jedan su rod sa Džodama – Milovanovićima u Kovačima. Mnogo su se selili na razne strane i u razno doba. Njihovi krvni srodnici su: Džode – Glavčići u Rudnjaku; Ilići u Predolu; Milašinovići i Živkovići u Brezni; Glavčići u Gračacu i Kruševici (Žiči); Glavčići i Rudnjani u Podunavcima; G lavčići i Docići u Otrocima; Milašinovići i Ilići-Gošinci u Ribnici. – U gružanskom selu Čukojevcu Glavčići su zabeleženi kao "starinci". U Vrnjačkoj Banji i selu Lipovi u Zapadno–moravskom Pomoravlju su: Popčići (Perkovići i Rajkovići), Pajići, Tošići i Srećkovići. U Popama Glavčići su se jedno vreme prezivali:

-Toskići. Od Toskići–Glavčića iz Popa su sadašnji Toskići u Budilovini.

 "Došljaci" novi doseljenici su:

-Pršići (3 kuće, Sv. Arhanđro i slava imanja Sv. Nikola zimnji), od Pršića iz Krive Reke su došli na imanje Vukosava Glavčića.

-Cvejović (1 kuća), od Grkovića" iz Boća prešao je na "kupovinu" (kupljeno zemljište).

-Vukmirović (1 kuća, Sv. Arhanđeo i ženina slava Sv. Nikola zimdki), od Vukmirovića iz Barina u Jelakcu, ušao je u Glavčiće.

-Dunjić (1 kuća) je "došljak" od Dunjića iz Rokca.

-Jasnić (1 kuća, Sv. Vračevi i Sv Jovan, slava imanja), od Jasnića iz Dubrava prešao u Borovo – Gokčanicu na imanje Riste Jakovljevića.

Zaselak ŽUPANJA – ŽUPANJE

Zaselak je visoko na desnoj strani uske a duboke doline reke Jošanice, ispod brda Murča, s kućama na dvema rečnim terasama i niže stava Kovačke – Glavske reke i Jošanice.

Vodom sa Izvora u Potoku služi se celo selo. U Veljkovićima su dva bunara.

Delovi atara imaju nazive: Staro selo, Bunar, Bakče, Voćnjak ravan, Livade, Ivice, Orlja, Straguni, Prošivalci i Valoge. Pored reke Jošanice su livade Luka i Ćatovac.

Županje sastavljaju dve kućne grupe, od dva roda različitog porekla. U zaseoku su dva groblja: groblje Veljkovića u Veljkovićima i groblje Prošilaca Todorovića, pored "kopaoničkog" puta Biljanovac — Boturići -Brus

Među selima koja su Srbi držali pod svojom vlašću 1812. godine Vuk je zabeležio Županje (tako) u knežini Jošanici i nahiji novopazarskoj. Godine 1874. Županjaje imala 8 kuća. Po Popisu od 1921. godine u Županji je bilo 10 kuća, sa 67 stanovnika.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Veljkovići – Barinci (10 kuća, Sv. Arhanđeo, u novembru i Mali Sv. Arhanđeo, 6. septembra), prešli odavno od Veljkovića iz Jelakca–Barina. Živeli su najpre y Starom selu, a docnije su se izmestili sa kućama na današnje mesto.

-Prošivalci (3 kuće, Sv. ap. I ev. Luka) su došli" od Novog Pazara". Živeli su u zaseoku i za turske uprave. Od Prošivalaca su današnji "Pročovalci" ili "Pročovalčani" na Vlasini.

Zaselak KOPRIVNICA

Rasturene kuće zaseoka Koprivnice su na kosama brda Dublja i Devlja, na desnoj strani Koprivljanskog potoka – Koprivnjaka.

Pije se samo voda sa izvora. Vode su: Lupnja, Izvor u Maljeniku, Ivor kod Vrbe, Izvor kod Korita, Izvor u Lokvi.

Delovi atara se nazivaju: Božovac, Rakitovac, Zabrdica, Borovnjak, Kruševlje, Žežnica, Orlja, Velika ravan, Kućište, Mladenovac, Savići, Preko Brda, Gložje, Ravnine, Potok.

Na Dublju je groblje Popa i Koprivnice. U groblju je stara crkvina. Kraj crkvine je groblje pobijenih na saboru kod crkve. Grobovi su obeleženi krstačama od belog "studeničkog" mermera, s urezanim krstovima, zvezdicama i raznim šarama, a natpisa nema.

Godine 1812. selo Koprivnica spadalaje u knežinu Jošanicu i nahiju novopazarsku. Godine 1874. u zaseoku su 12 kuća, a 1921. u Koprivnici su: 35 domaćinstava, sa 175 članova.

Poreklo prezimena.

Rodovi:

-Bojovići i Radičevići (5 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik), su od Čingelića – Markovića iz Pupavna (akuz. mesto nom.).

-Glavčići i Arsići (9 kuća, Sv. Nikola zimnji; prekađuju staru slavu "Sv. Mojsila", sutradan po Todorovoj suboti), su od Glavčića iz Popa. Obadva roda živela su u zaseoku i za turske vladavine.

-Savići (3 kuće, Sv. Ignjatije, 20. decembra), su od Savića iz Lučice – Baljevca u levom Ibrovom slivu.

Zaselak ŽERAĐE

Zaselak kmetije Biljanovca (nalazi se  u tekstu kmetije Kovači, op. Milodan) je na stranama doline Velikog potoka, desne pritoke Lilanice.

Potoci su: Veliki potom i Oblički potok. Vode su: Žeraćki izvor y Bekčićima, Pantovićki izvor u Pantovićima, Izvor kod Sige, Izvor u Donjem selu i Oblik.

Delovi atara su: Oblička ravan, Veliki dolovi, Mali dolovi, Žeraćke strane.

Postoji podela zaseoka na Gornje Selo i na Donje Selo. Groblje Gornjeg Sela je kod crkvine Sv. Petke. U Donjem Selu je groblje ovog drugog dela zaseoka Žerađe.

Vuk je zabeležio Žerađe, selo u knežini Jošanici, Novopazarskoj nahiji. U Rečniku J. Gavrilovića Žerađe s Bagašem, selo u pločkoj opštini, srezu jošaničkom, ima 1844.godine 28 kuća,s 218 stanovnika. Godine 1921. u zaseoku Žerađu popisano je 17 domaćinstava sa 90 članova.

U Donjem Selu su kupišta od stare troske "šlaknjišta". U blizini su ulegnuća "rupe" od kuća i zgrada, kao i ostaci temelja nekih građevina;sve su to ostaci nekog starijeg naselja. Kod crkvine Sv. Petke kupi se veliki sabor o Velikom Petku.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

-Bojovići (2 kuće, Sv. Pentelejmon, 27. jula), ima više od dve stotine godina kako su se doselili iz Gornjih Sela u Vasojevićima. Daljim poreklom su od plemena Kuča. Jočovići,grana ovoga roda je izumrla po muškoj liniji.

-Novkovići (1 kuća, Sv. Jovan zimnji i letnji) su od Novkovića – Raspopovića iz Piskanje –Priboja. Daljim poreklom su od  Domanovića - Vračevaca iz Mačkovca.

Oko pola veka posle doseljenih iz Priboja došli su:

-Bekčića (8 kuća, Sv. Nikola zimnji), od Bekčića iz Drenja u Rakovcu;

-Pantovići, Savići i Gajovići (5 kuća, Sv. Ignjatije), iz Lučica – Baljevca u levom slivu Ibra.

Posle 1900. došli su prizeti:

-Bekčić–Jočović (1 kuća, Sv. Pantelejmon, slava miraza, a "očina" slava Sv. Nikola), ušao je u Jočoviće.

-Bojanić (1 kuća), od Bojanića iz Bagaša, nov. Bojanića "došaoje na ženu" Bekčića.

Zaselak PLANA

Današnji zaselak je visoko na desnoj (prisojnoj) strani uske doline Kiže-Planske reke, na kosama Jasiku i Čaušici, što se od Vučaka blago spuštaju reci.

Rečice i potoci su: Kiža – Planska reka, Carinski i Nedeljkov potok, a vode: Izvor u banjici, Toplik i Jankova voda.

Topografski nazivi za njive i livade su: Pazarište, Selište, Vrtače, "ćurov do, Krilača, Kulina, Čunja, Jo'ar, Brnjica, Bara, Popova strana, Njive kod Toplika; za šume i ispaše: Ceovište–Covište, Trgovište, Bačevište, Glavica, Delovi, Jelina ravan, Gajić (od – gaj), Suvo rudište ili Strmac. Bačije su na Carini, Lepotici i Jevića krstu.

Zaselak sastavljaju tri kućne grupe od tri roda, raznog porekla. Groblje je na Brdu, u blizini starog groblja i crkvine.

Istorijat zaseoka, starine i legende.

Ima predanje da je Plana bila "velika varoš" za uprave "Rimljana" ili "Latina". Plana, u izvorima Plane pominje se često od 1346—1415. godine u dubrovačkim arhivskim spisima. Jireček kaže da je Plana u srednjem veku bila znamenito mesto, u komeje dubrovačka kolonija s konzulom na čelu. Imala je katoličku crkvu, a održavala je trgovinske veze s Rudnikom, Kruševcem, Trgovištem, Trepčom i Srebrnicom. Vuk je zabeležio Planu, selo u knežini Jošanici i Nahiji novopazarskoj.

Godine 1874. Planaje imala samo 9 kuća. Godine 1934. u Plani sam zabeležio 3 roda s 20 kuća.

Danas se Planom naziva predeo na Kopaoničkom području sliva Ibra na granici prema Gokčanici, predelu u jugozapadnoj podgorini planine Željina, s naseljima u slivovima Kovačke, Popske–Glavske reke, desne pritoke reke Jošanice i Planske reke - Kiže, desne pritoke reke Ibra. U vreme ispitivanja naselja su spadala u Plansku opštinu Studeničkog sreza. Plana je zaselak u kmetiji, selu Plani. Pod pojmom Plana treba razumeti predeonu celinu i upravne jedinice: opštinu, kmetiju – selo i zaselak. Pojam Plane, kao predela u vezi je s predanjima o bogatstvu i izdašnosti planskih rudnika, kao i o znamenitoj "velikoj varoši Plani" iz srpskog srednjeg veka. U svim navedenim značenjima Plana je u opštoj upotrebi samo u najbližoj okolini zaseoka, dok u udaljenijim predelima Plana označava samo "zaselak" – malo selo na Kopaoniku.

Mnogi i raznovrsni tragovi života grada i rudnika u rejonu Plane sačuvali su se u materijalnim ostacima, nazivima mesta i predanjima. Najviše tragova se vezuju za staru rudarsku radnju planskog rejona. Selište pod Vučakom je na stranama Carinskog potoka. Celo je obrađeno (njive i bašte). Prilikom obrade zemljišta nailazilo se na "duvare", temelje od kuća i zgrada oko kuće, cevi od pečene gline, pa gleđosane; u stvari tragovi gradskog vodovoda; klince od kovanog gvožđa, rbine od grnčarije, "starinske" novce, pojedine delove nakita mahom prstenje. Sudeći po nađenim ostacima starijeg života moglo bi se zaključiti da je ovde bilo srednjovekovno trgovačko naselje Plana. Među ostacima kuća i zgrada je Kulina. Pod debelim busenom trave raspoznaju se temelji četvorougaone kule zidane kamenom zalivanog krečnim malterom. Ovo bi bila srednjovekovna rudarska kula radi odbrane u slučaju napada, karakteristična za rudarska naselja koja u blizini nemaju tvrđave. U Selištu su dve crkvine. U crkvini na Brdu, na desnoj strani doline Carinskog potoka, na crkvenim temeljima nedavno su ozidani zidovi visine 1–1,2 m. Crkveni hram bio je posvećen Sv. pr. Iliji. U crkvenom podu je nadgrobna ploča s natpisom starom crkvenom ćirilicom. Više crkvine je staro groblje. Grobovi su obeleženi velikim blokovima stena i na njima nema nikakvih oznaka. Niže crkvine, spuštajući se Kiži, neke njive su na mestu zvanom Popova strana. Po predanju ovo zemljište držao je sveštenik gradske crkve. Druga crkvina je na levoj strani Carinskog potoka, prema crkvini na Brdu; na lepom je položaju. Od ove crkvine stoje ruševine od kamenja i krečne sige. Iz Selišta išao je put u Ceovište-Covište. Više puta u Kovače, vide se tragovi starog puta na dužini 80–100 m. Nad Selištem, pod Glavicom izbija izvor Čunja. Meštani su na Čunji otkopali "čunce" (= čunak, gleđosane cevi) vodovoda. Po "čuncima" izvor je prozvan Čunja. U blizini izvora iskopana je "ostava" starinskog novca. Niže Glavice je uzvišenje Tamničko brdo, a u podnožju uzvišenja je nekakva podzemna šupljina, kažu "Tamnica". Ima predanja da su "Rimljani" – "Latini" u Plani imali sud na kome se sudilo samim Dubrovčanima. Osuđene za težu krivicu zatvarali su u tamnicu, a osuđene na smrt vešanjem vešali su na mestu Vešalice. Mesto je na desnoj strani Kiže-Planske reke i pod Popovom stranom. Jankova voda u Plani i Jankovac, brdo u zaseoku Kovačima zove se po Janku, velikom bogatašu. Kuća ovog Janka bila je na bregu, današnjem Jankovcu. Priča se da je Janko od kuće dogonio stado od hiljadu glava ovaca i napasao ga oko izvora Kiže–Planske reke. Umro je iznenada negde u blizini izvora današnje Jankove vode, i na mestu gde ga je smrt zatekla, sahranjen je sa zlatnim štapom.

Do rudišta Ceovišta – Covišta je mesto Trgovište. Ovde se trgovalo rudama, što bi ih rudari iskopali u Ceovištu. Gradski trg sjednim pazarnim danom u nedelji bio je nad Selištem, na mestu zvanom Pazarište. Prema nekim znacima izgleda da je Plana mogla imati javna kupatila.

Više Trgovišta je do Ilidže. Ovaj naziv opominje na banju – kupatila na tom mestu.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Trivunovići (8 kuća, Sv. Jovan Krstitelj i Sv. Jovan Preteča), dovode poreklo od pretka Milutina Trivunovića, od Lopaćana iz zaseoka Vojmilovića. Milutin je prešao otud "ima više od dve stotine godina". Kako u prvo vreme po dolasku nije imao suseda, pozvao je iz Barina u Jelakcu i nastanio pored sebe Bogoja, pretka današnjih:

-Bogojevića – Barinaca (9 kuća, Sv. Arhanđeo, u novembru). Docnije Milutin je prihvatio i nastanio pored Bogoja Stevana Bogićevića "bežanca" – "Arnautina", od Tutina na Gornjem Ibr od koga su:

-Bogićevići su najdaljom starinom iz plemena Morače. Ima ih 3 kuće i slave Sv. Arhangela i stari slavu Veliku Gospojinu. Oni su od Žura –Žurići.

Zaselak PUPAVNE

Mali zaselak je zapadno i niže sela Plane, pod brdom Razlećem, na desnoj strani doline Kiže–Planske reke.

Pije se voda iz reke.

Delovi atara nazivaju se: Pobrnjica, Borova ravan, Njive ispod Pobedice, Selište, Đurđevice, Osoje, Bregovi, Krš, Samar i Crveni breg.

U zaseoku je samo jedna kućna grupa. Kuće su ujednom nizu. Groblje je niže kuća, u Reci — Kiži.

Pupavne je staro naselje. pominje se prvi put kao naselje u povelji kralja Stefana Prvovenčanog Žiči; kralj je pisao Žiči i Gvočanivu s Pupavnimi. Vuk je zabeležio Pupavnje, selo u knežini Jošanici, nahiji novopazarskoj.

Godine 1874. Pupavnja ima 5 kuća. Zemljište u Selištu je puno neravnina. Za ulegnuća u zemljištu kažu da su "rupe" od kuća i zgrada. Današnji stanovnici misle da je najstarije naselje bilo u Selištu – srednjovekovni Pupavni. Za Đurđevicu (pod Vlahom) tvrde da je nekad bila nastanjeno mesto.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Čingelići – Markovići (9 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik i Sv. Đurđe, 23. aprila) su nepoznatog porekla. U Čingeliće su ušli "miraždžije" iz Gokčanice:

-Milojević (1 kuća, Mratin dan i ženina slava Sv. Alimpije), od Milojevića — Ponoraca iz zaseoka Dobre Bukve i:

-Kosovac (1 kuća, Sv. Jovan Krstitelj i slava miraza Sv. Alimpije), od Kosovaca iz Borova.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Kovači (Raška) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vojmilovići ( zaseoci Vojmiloići, Dubrave, Pekovići), opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Zaselak VOJMILOVIĆI

Položaj zaseoka.

Zaselak je na zaravni, u zapadnom podnožju Vituša (1280m) i na levoj strani doline Kovačke (Popske —Glavske) reke, desne pritoke Jošanice.

Vode.

Pije se voda sa izvora. Voda izvan naselja, u planini, je Izvor na Vitušu.

Zemlje i šume.

Delovi atara nazivaju se: Reka, Dukovac, Njive u Dolu, Njive u Vilipovcu, Matovac, Njive kod Groblja, Selište, Maznice, Ilina ravan, Pavliš, Zaborje, Glavičica, Drašići, Ravna, Livada u Polju, Jabukovac, Bare, Kruševlje, Brezje, Grota, Vrtače, Laz, Glava i Presedla.

Tip zaseoka.

Izdvajaju se dve kućne grupe i one su nablizu. Zajedničko groblje Vojmilovića i susednog zaseoka Pekovića je na Zaborju.

Istorijat zaseoka.

Selo Vojmilovići zapisano je u Kruševskom pomeniku. Godine 1812. selo Vojmilovići spadalo je u Knežinu Jošanicu i nahiju novopazarsku.

Godine 1891. Vojmilovići i zaselak Dubrave imaju 54 poreske glave.

Po popisu 1921. zaselak Vojmilovići ima 15 domaćinstava, sa 70 članova, a 1948. u zaseoku Vojmilovićima ima 45 domaćinstava, sa 369 članova.

Starine.

Selište je najranije nastanjeni deo Vojmilovića. Ovde je bilo selo i za turske vladavine. U selu su sedeli Minovići, sada u Dubovu — Gokčanci, a osim njih i drugi preci Lopaćana, Tu je ostalo njihovo groblje. Na Crkvenjaku su ostaci nekog još starijeg groblja.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Oko 1650. godine su se doselili daleki preci:

-Lopaćana Rakovića i Kostovića (9 kuća, Sv. Jovan, 7. januara i Sv. Jovan Preteča, 24. januara) iz Lopata u Levoj reci u Vasojevićima. Nisu poreklom od Vasojevića. Njihovi mnogobrojni srodnici iz Lopata su se odselili i nastanili u selima Podibra i Gokčanice, Aleksandrovačke Župe i naseljima na Kopaoniku. Poznata su njihova prezimena:

-Vajtilovci, Minovići, Miletići, Stevovići, Čevrljakovići i druga. Ovi Jovanjčani ne orođavaju se već samo "drže" kumstvo, a da se ne bi orođavali među sobom.

Skoro je protekao čitav vek od dolaska Lopaćana, pa su ovamo prešli:

-Karadže — Lačnevci, Milojevići (2 kuće, Sv. Nikola zimnji i Sv. Agatonik) iz Mečkara u Crnoj Glavi.

Zaselak DUBRAVE

Položaj naselja.

Zaseok Dubrave nalazi se na Dubravskom brdu, istočno od Vojmilovića.

Vode.

Pije se voda s izvora. Vode se zovu: Javor, Izvor u Jasnića, Izvor u Dubravski korita.

Zemlje i šume.

Potesi su: Dubravske njive i Dubravska korita. Groblje je na Dubravskom brdu.

Istorijat naselja.

Godine 1812. selo Dubrave spadalo je u Knežinu Jošanicu, Nahiju novopazarsku. Godine 1874. u Dubravama ima 14 kuća. Godine 1921. u Dubravama su 18 domaćinstava, sa 95 članova.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

-Petrovići, Simovići, Kursulići, Karovići, Jovanovići (10 kuća, Đurđic 3. novembra i Đurđevdan), starinom iz plemena Drobnjaka, došli su pre Karađorđevog ustanka u selo Cvetke u Rudničkom Pomoravlju. Iz Cvetaka neki njihovi srodnici su prešli u podibarsko selo Dragosince, a otuda su se doselili u Dubrave. Izdaju se za potomke slavnog megdandžije –junaka Jovana Kursule. Današnji Kursulići u Jošaničkoj Banji, mestu-varošici Raškoj i u Beogradu su Kursulići iz Dubrava. Brojni Dubravci u Gokčanici, Podibru i u Zapadno–moravskom Pomoravlju su od ovog roda.

-Jasnići (2 kuće, Sv. Vračevi 1. jula i 1. novembra) doselio se predak iz Zabrđa na Rogozni, ima više od sto pedeset godina. U Jasniće su ušli "prizeti":

-Jankovići (3 kuće, Sv. Nikola i ženina slava Sv. Vračevi), od Jankovića iz Krive Reke.

-Raković (1 kuća, Sv. Jovan zimskii i Sv Vračevi) od Lopaćana Rakovića iz Vojmilovića.

-Kuliza –Ponorac (1 kuća), od Ponoraca Ružića (1 kuća, Sv. Mrata i Sv. Vračevi), iz Crvnja u Gokčanici,

U Svetođorce su došli prizeti:

-Kuliza - Maksić (1 kuća, i Mali Sv. Arhanđeo 6. septembra), od Kuliza Maksića iz Krive Reke.

-Glavčić (1 kuća, Sv. Nikola i ženina slava Đurđic), od Glavčića iz zaseoka glava u Kovanima.

-Kragović (Sv. Arhangeo, 8. novembra i Đurđic), od Kragovića iz Boća.

U Kragoviće "ušao je" prizet:

-Bačević (1kuća, Sv. Arhangeo), od Bačevića iz Rokca.

Zaselak PEKOVIĆI

Položaj zaseoka.

Zaselak je severno od Dubrava, na Pekovskom brdu.

Vode.

Pije se samo voda sa izvora.

Zemlje i šume.

Potesi su: Pekovići, Pekovsko polje i Pekovski krš.

Ime i tip zaseoka.

Ime zaseoku dali su njegovi osnivači Pekovići. Postoji podela zaseoka na krajeve: Gornji Pekovići i Donji Pekovići. Zajedničko groblje Pekovića i Dubrava je na Dubravskom brdu.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

-Pekovići (8 kuća, Sv. Arhanđeo 8. novembra). Prešao je praded od Pecića, "aranđelaca" (Sv. Arhanđeo) iz Jelakca.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Vojmilovići (Raška) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Pokrvenik opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Pokrvenik je na zaravni u podnožju brda Devlja i Dublja.

Vode.

Tekućica je Potok, a vode se zovu: Bukovik uČingelima, Izvor u Buču u Ristovićima, Grujina voda u Đukićima, Barice u Miloševićima.

Vode.

Topografska imena za delove u ataru zaseoka su: Ravne njive, Do, Sirjak, Njive pod Strižicom, Široki do, Gornja Markova njiva, Donja Markova njiva, Osojnica, Breg, Rt, Dragotin do, Navoj, Borić, Gost, Rabotinov do, Zla njiva, Slano blace. Bačije su na Strižici i Kiti.

Tip sela.

U zaseoku dve kućne grupe su nablizu. Groblje je na Brdu.

Istorijat.

Vuk je zabeležio selo Pokrovenik u knežini Jošanici. Godine 1874. Pokrvenik je imao 9 kuća. Po popisu od 1921 – 31 domaćinstvo sa 159 članova.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

U Velikoj seobi došli su od Novog Pazara preci današnjih:

-Radosavljevića-Bukića, Radovanovića, Ristovića, Miloševića-Mijatovića (15 kuća, Sv Vračevi jesenji i letnji).

Uskoro za Vračevcima su došli i nastanili se:

-Čingeli- Čingelići/Radulovići (1 1 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik i Đurđevdan). Jedan su rod s Čingelima u Pupavnu i Barama.

-Veljković (1 kuća, Sv. Arhanđeo, u novembru i slava "zemlje" Sv. Alimpije Stolpnik), od Veljkovića iz Biljanovca došao je "na miraz" – "na imanje" Čingelića (Radulovića).

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Pokrvenik (Raška) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Biljanovac, opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

BILJANOVAC

Zaselak je pod brdom Dedinom stolicom (Šancem), u uglu što ga grade Ibar i njegova desna pritoka reka Jošanica. Kuće u nizu su na desnoj strani puta Raška–Kraljevo i na levoj strani puta Biljanovac–Jošanička Banja–Boturići–Brus.

Vode.

Potoci su: Pologinjski, Kožukački, Lučki, Nemčevski potok, a vode su: Medarska česma, Kreklinska voda, Izvor u Nemčevskom potoku.

Zemlje i šume.

Potesi imaju ove nazive: Jalija, Polje, Ključ, Njive pod Jazom, Luka, Selište, Bašinac, Popova livada, Karaula, Jejevik, Vuče rupe, Klimenta, Agovac, Buzalak.

Postanak drumskog naselja, dela sela.

Na mestu gde se od puta Kraljevo–Raška odvaja put za Jošaničku Banju obrazovao se posle rata 1914/18, upravo posle izgradnje železničke pruge Kraljevo—Raška drumski deo Biljanovca. Ovde su železnička stanica Jošanička Banja, tri zanatlijske radnje, dve kafane, dve sitničarske trgovine, zgrada Sudnice biljanovačke i nekoliko kuća za stanovanje. Dva groblja su na Grobljištu i u Kožukcima.

Istorijat sela.

Godine 1812. selo Biljanovci spadalo je y knežinu Jošanicu i Srbi su ga držali pod svojom vlašću. Godine 1874. Biljanovac je imao 7 kuća; 1921 – 18 domaćinstava sa 101 članom.

Starine u selu.

Na Grobljištu, pored nekog starog groblja je današnje groblje. Niže kuća Medarovića kraj puta Kraljevo-Raška izbija jak, hladan izvor. Nad izvorom je ozidana "Medarska" česma. Ima predanja da je izvor "stara" voda; "Rimljani" ili "Latini" sproveli su vodu u česmu. Prilikom opravke česme radnici su otkopali "čunce" (cevi) "rimskog" vodovoda. Selište je bilo "nekada" nastanjeno mesto – kažu stari, Biljanovac.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Nemčavići (Arhanđelov dan u novembru) bili su iz susedne Piskanje. Oko 1920. odselili su se sasvim u Ribnicu kod Kraljeva. Na njihovom kućištu nedavno se nastanio:

-Velimir Stevanović – Karaklajić. Na odseljene Nemčeviće seća Nemčevski potok.

-Spalovići (4 kuće, Sv. Nikola zimnji i Sv. Jovan, 7. januara). Njihovi preci živeli su u Selištu. Doselili su se iz sela Spalovića u Šekularu.

-Stevanovići — Karaklajići (4 kuće, Sv. Nikola zimnji) su stari doseljenici iz Vasojevića.

-Veljkovići (10 kuća, Sv Arhanđeo u novembru) su jedan rod s Veljkovićima – Barincima u Županji, daljim poreklom iz Barina u Jelakcu.

-Medarovići (2 kuće, Mitrov dan) su jedan rod s Medarima u Barama. U Medarovića je "nakalemak" (pripuz):

-Veljković (1 kuća, Sv. Arhanđeo) od Veljkovića.

Od 1930. u zaseoku su se nastanili:

-Radosavljevići (1 kuća, Sv. Vračevi) iz Pokrvenika.

-Jemuović-Jemović (1 kuća, Sv. Sv. ap. Petar i Pavle — Petrov dan), od Jeumovića iz Baljevca. Otuda je prešao kovač:

-Čedomir Savić (1 kuća, Sv. Ignjatije), od Savića iz Koprivnice. Ovde je: Milovan, kovač.

-Čingelić (1 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik i Đurđevdan) je od  Čingelića iz Pokrvenika. Ovde je kuća:

-Mladena Kovača.

-Tošić (1 kuća, Sv. Arhanđeo Mihailo), trgovac, od Tošića iz Kamenjana - Ušća, doselio se 1933. godine.

-Biorac (1 kuća, Sv. Nikola zimnji) jeje od Bioraca iz Bele Stene u Baljevcu. Prešao je Ljubo, trgovac.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Biljanovac (Raška) appeared first on Poreklo.

[caption id="attachment_68250" align="alignright" width="202"] Naša crkva u Trstu[/caption]

Na osnovu podataka predstavljenih na izložbi "Kultura Srba u Trstu" 1751-1914, koju je prirdio Arhiv Srbije, objavljujemo genealoške podatke o najznačajnijim srpskim tršćanskim porodicama.

Riznić

Doselili su se iz Sarajeva u drugoj polovini 18. veka. Prvi zabeleženi Riznići u Trstu bili su braća Damjan, Stefan (1751- 1813), i Jovica (umro 1790), i njihova sestra Jelena (Suzana).

Stefan Riznić, bio je oženjen Anastasijom Janković (1759-1830) i sa njom imao decu: Jovana, Đorđa, Katarinu, i Anetu.

Jovan Stefanov Riznić (1793-1835) bio je oženjen Amalijom de Ril (1802-1825) ali je preminuo bez potomaka.

Jovica Riznić je sa suprugom Elisavetom imao sina Stefana (umro 1790).

Suzana Riznić je bila udata za Tomu Petrovića. Preminula je 1818. godine.

Gopčević

Prvi Gopčevići u Trstu su bili Hristifor Gopčević (1773-1827) i njegova porodica, doseljeni u Trst oko 1805. Hristifor je bio oženjen Sofijom Kvekić i sa njom imao decu: Jovana, Spiridona, Đorđa, Marka, i Katarinu.

Jovan Gopčević je bio u ruskoj vojnoj službi kao komesar ratnih parobroda.

Spiridon Gopčević je bio oženjen Elizom Ehman i sa njom imao sina Spiridona.

Đorđe Gopčević je bio oženjen Marijom Vašiček i odselio se iz Trsta.

Marko Gopčević se iz Trsta preselio u London gde je radio kao bankar.

Katarina Gopčević je bila udata za trgovca Metikea (Meticke).

Spiridon Spiridona Gopčević (1855-1936) bio je oženjen Franciskom Praskovic.

Frušić

Poreklom su iz sela Divoš, u blizini Fruške gore. Prvi Frušić u Trstu bio je Dimitrije Frušić (1790-183?). Bio je oženjen Jovankom /Jovanom, ćerkom hadži Lazara i Ane Lukić iz Dubrovnika. Imali su decu: Čedomilja (1826-1835), Dušana (1827-1896), i Milicu (1831-1911).

Bota

Sedamdesetih godina 18. veka porodica Bota doselila se u Split, odakle je 1790. prešla u Trst. Nikola, Petar, Dimitrije, i Ana bili su deca Đorđa Bote i grčki pravoslavci. Po dolasku u Trst Nikola Bota je pristupio Srpskoj Pravoslavnoj Crkvi. Bio je oženjen Elenom di Đovani i preminuo je 1843. bez potomstva.

Kovačević

Mihajlo i Rosa Kovačević doselili su se iz Mostara sa sinovima Jovom i Jeftanom.

Jovo Kovačević (1777-1837) je sa ženom Marijom imao sinove: Aleksandra/Hristifora, Stefana, i Đorđa.

Aleksandar Hristifor (1805-1874) je bio oženjen Marijom Gašić (1816-1911) iz Dubrovnika i sa njom imao decu: Jovana/Đovanija (1838-1913),  Gavrila, Mariju (1844-1875), i Đorđa (1846-1916).

Vučetić

Prvi istaknuti predstavnik porodice Vučetić bio je Mihajlo Vučetić iz Boke Kotorske. Bio je oženjen Anom Riznić, ćerkom  Stefana Riznića i sa njom imao decu: Anastaziju, Katerinu, Elizu, Stefana, Đorđa, i Jovana. Mihajlo Vučetić je od crnogorskog vladike Petra II Petrovića Njegoša dobio plemstvo, i titulu „plemeniti od Grblja“. Brat Mihailo Vučetića bio je arhimandrit Stefan od Grblja.

Anastazija Vučetić je bila udata za  Jovana de Naka.

Jovan Vučetić bio je oženjen Ređinom Šortan i sa njom imao decu: Anđeliju, Mihaila, Spiridona, Anu, Stefana, i Mariju. Od tršćanske opštine dobio je titulu viteza.

Popović

Poreklom su iz Boke Kotorske, odakle se u Trst, oko 1805/6, doselio Hristifor Popović (1750-1936). Bio je oženjen Anastasijom Ćetković i sa njom imao sinove Spiridona/Špira, Draga, i Nikolu.

Spiridon Popović (1791-1874) bio je oženjen Marijetom Čizević.

Drago Popović (1799-1931) bio je oženjen Euđenijom D’Anđeli i sa njom imao sina Evgenija. Iz svog drugog braka sa Đulijom de Đulijani Manfredi imao je ćerku Euđeniju (1870-1905) i sina Đorđa (1872-1873). Od 1917. do 1919. bio je predsednik Ministarskog saveta i ministar spoljnih poslova Kraljevine Crne Gore.

 Kurtović

Prvi predstavnik porodice Kurtović u Trstu bio je Jovo Kurtović, rođen u Trebinju 1718. godine. U Trst se preselio 1748. sa svojom šestoricom braće.

Njegovo imanje nasledio je sinovac Maksim Kurtović koji je iz braka sa ženom Jelisavetom imao sina Nikolu Kurtovića. Član ove porodice Kurtovića bio je i Antun Kurtović, sin Stefana i Marije Kurtović.

Kvekić

Prvi poznati član porodice Kvekić u Trstu bio je obućar Antonije Kvekić. Bio je oženjen Anom, ćerkom Aleksandra Cvetkovića, i sa njom imao jednog sina.

Marko Kvekić se u Trst doselio 1820. godine. Bio je oženjen groficom Jelisavetom Mirković i sa njom imao decu: Nikolu, Jovana, Adelaidu, i Darinku.

Adelaida Kvekić bila je udata za grofa Kamila, senatora Jonskih ostrva.

Darinka Kvekić bila je udata za crnogorskog knjaza Danila Petrovića Njegoša.

Istaknuti član porodice Kvekić u Trstu bio je i Spiridon Kvekić, sinovac Marka Kvekića.

Teodorović

Osamdesetih godina 19. veka, u Trst su se doselila braća Petar, Đorđe, i Drago Teodorović, poreklom iz Trebinja.

Petar Teodorović je sa ženom Anastasijom imao decu: Georgija, Georgija, Konstantina, Stefana, Aleksandra, Filipa, Vasilija, Jelisavetu, Anastasiju, i Milicu.

Đorđe Teodorović bio je oženjen Anom Palikućom i sa njom imao decu: Petra, Dimitrija, Anastaziju, i Katarinu.

Drago Teodorović (1765-1818) bio je oženjen Sofijom, ćerkom trgovca Teodora Mekše, i sa njom imao sinove: Teodora, Teodora, Danila, Stefana, Georgija, Danila, i Jovana/Dragutina i ćerke: Anu, Mariju, Jelisavetu/Betu, Anu, Angelinu, Pulheriju, Ekaterinu, i Adelaidu.

Georgije Teodorović je bio oženjen Evgenijom Stončević.

Škuljević

Poreklom iz Mostara, za vreme kuge su se preselili u Dubrovnik, a kasnije u Trst.

Braća Jefto (1803-1859) i Jovan (1802-1881) su bili rodonačelnici tršćanskih Škuljevića.

Jefto Škuljević bio je oženjen Verandom Paraskevom Vuković i sa njom imao sina Hristifora/Ristu (1843-1909)  koji se nije ženio i nije imao potomke.

Opuić

Rodonačelnik Opuića iz Trsta bio je Hristifor Opuić (1809-1866), sin Petra i Anastasije Neimarević iz Stolca. Bio je oženjen Anom Gašić iz Dubrovnika i sa njom imao sina Stefana. Stefan Antonije Opuić oženio se po katoličkom obredu Adelaidom Fontanom. Njihova ćerka Natalija Opuić bila je udata za Artura Ruskonija i sa njim imala sina Antonina Ruskonija.

Aleksandar Opuić (1825-1888) bio je brat Hristifora Opuića, rođen u Dubrovniku. Bio je oženjen Marijom Bošković (1829-1889), sestrom Boža i Nika Boškovića. Sa njom je imao ćerku Milevu.

Mileva Opuić je bila udata za generala Aleksandra Konstantinovića (unuka Jevrema Obrenovića) i sa njim imala ćerku Nataliju i sina Vladimira. Natalija Konstantinović bila je udata za princa Mirka Petrovića Njegoša.

IZVOR: Izložba "Kultura Srba u Trstu", Arhiv Srbije, 2016.

The post Srpske porodice iz Trsta appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Korlaće, opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Korlaće je na južnoj strani, više sela Kurića – pod Metalicom. Najveći deo naselja je na desnoj, prisojnoj strani Korlaćkog potoka, dok na levoj strani potoka ima samo nekoliko (5–6) kuća. U međama sela su: Pogrebina, Žutički potok, Sjenička glava i Kremićka planina. U selu su uzvišenja: Letine, Okruglica, Zapis, Dublje, Putišinac, Gredina, Rudine, Gornje Stubice, Donje Stubice, Badovina, Ćava.

Vode.

Reka je Ibar, a potoci su: Mironjac i Žeđevac. Izvori se nazivaju: Radićka voda, Vasilička voda, Izvor u Parlogu ili Petrovićki izvor, Tomovićki izvor, Gornja voda, Donja voda, Izvor u Borovači, Zmijovac, Grozničevica, Dilovača, Izvor na Lazu. Izvor na Pogrebini je izvan naselja – u planini. Pije se voda s četiri bunara.

Zemlje i šume.

Delovi atara zovu se: Podvadnica, Lug, Polje, Slatina, Mrčino selište, Jasikovac, Prlovi, Laz, Gračac, Jarebice. Bačije su na Metalici, Pogrebini, Luljevcu i u Osoju.

Tip sela.

Selo sastavljaju nekoliko većih i manjih grupa kuća, ali nema nikakve podele sela. Groblje je na Dublju.

Istorijat sela.

Vuk je zabeležio selo Korlaće u knežini Jošanici, Novopazarske nahije. Po Popisu od 1921. u Korlaću su 56 domaćinstava s 344 člana; godine 1948 – 76 domaćinstava s 483 člana.

U Mrčinom selištuje crkvica u ruševinama. Hram crkvice bio je posvećen Sv. Savi. Kraj crkvice, na južnoj strani, je malo "rimsko" groblje, prozvano Grobljice. Sada je skoro potpuno razoreno. Poneki nadgrobni kamen samo štrči nad livadskom travom. Na Salašinama bili su "salaši"–koševi za kukuruz "gospodara seoskog, age Turčina".

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Stari su doseljenici nepoznatog porekla:

-Terzići i Đurkovići (8 kuća, Sv. Vračevi).

-Radići (4 kuće, Sv. pr. Ilija).

-Vukašinovići i Tomovići (3 kuće, Sv. Nikola).

-Jovanovići (2 kuće, Sv. Jovan, 7. januara).

Za Velike seobe prešli su iz Lučica-Baljevca, "is Preko Ibra", preci:

-Petrovića, Dizdarevića i Savića (29 kuća, Sv. Ignjatije). Starinom su iz Oputne Rudine, od Bileće u Hercegovini.

Čitav vek po doseljenju Lučičana (iz Lučica–Baljevca) doselio se predak:

-Todorovića iz Vasojevića. Ima ih 4 kuće, Sv. ap. Andrej, 30. novembra).

Uskoro za Todorovićima prešli su:

-Lužnjani (3 kuće, Sv. Pantalej), od Lužnjana iz Jošaničke Banje. – Aleksić (l kuća, Sv. Nikola i Sv. Ignjatije) novi doseljenik prizetio se u kuću Petrovića.

-Simonović (1 kuća, Sv.Simeon Mirotočivi) je od Simonovića od Kurića.

-Petrović (1 kuća, Sv. ap. Andrej i Petrovdan) je prešao iz Veleža u Jošaničkoj Banji.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Korlaće (Raška) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Žutice, opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Kuće sela Žutice su na stranama brda Komarevca i Čukare.

Vode.

Reka je Ibar i Žutički potok. Selo se služi za piće vodom iz sedam bunara, a za ostalu upotrebu iskorišćuju "vodu s planine", s Kozjih stena, što je dovede u selo meštanin Draža Mijatović.

Zemlje i šume.

Delovi atara ovoga sela se nazivaju: Podvadnica, Okoliš, Suvo polje, Dolovi, Brvenik, Kačine, Trebište. Bačije su na Kadijevcu i na Broćovoj ravni.

Tip sela.

Selo je s rasturenim kućama. Groblje je na Mijatovskom bregu.

Istorijat sela.

Vuk je zabeležio Žutice u knežini Jošanici, Novopazarskoj nahiji. Po popisu od 1921. godine u Žuticama su 27 domaćinstava sa 133 člana, a po popisu od 1948. godine u selu su 33 domaćinstva sa 196 članova.

Starine u selu.

Na Starom guvnu, na površini, je puno većih i matvih ulegnuća.Misli se da su nastala oburvavanjem tavanica podzemnih rudarskih potkopa. Nedaleko od Starog guvnaje "rimski" bunar, nesumnjivo neki "pravac" vertikalno rudarsko okno za provertavans podzemnih rudarskih prostorija, možda i izvlačenje iskopane rude (pomoću kola). Kod kuće Miškovića je "staro" groblje.

Pored današnjeg groblja je starije seosko groblje. U njemu su pokopani preci starijih seoskih stanovnika.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Kureljci/ Stevanovići, slavili su Sv. Ćirika. Došli su iz Kurelja, zaseoka u kmetiji Lešku. Izumrli su.

-Karadže/Lačnojevići-Lačnovići, Lačnjevci  (12 kuća,Đurđic i Sv. Trifun) su pršlli iz Badnji, zaseoka Lačnojevića–Lačnovića.

-Marković i Mišković (2 kuće, Sv. Alimpije Stolpnik) su iz zaseoka Ostraća u kmetiji Lešku. Jedan rod s njima su: Ostraćani u susednoj Pavlici.

Posle Karađorđevog ustanka došli su:

-Jelići (5 kuća, Sv. Nikola zimnji i letnji) iz Dubrava u Vojmilovićima.

-Mijatović – Ilić (1 kuća, Sv Arhanđeo, u novembru) jedan rod sa Ćirovićima u susednom selu Pavlici.

Posle rata 1877/78. doselili su se:

-Košani (2 kuće, Sv. Petka) iz Čečine, zaseoka Košana u Moravičkom Starom Vlahu.

-Glišovići (2 kuće, Sv. ev. Luka, jedna njihova kuća prekađuje Sv. Ćirika "slavu imanja") doselili su se iz Novog Pazara i nastanili se na imanju Kureljaca.

Novi su doseljenici, posle 1900.godine:

-Vilimanovići (2 kuće, Đurđevdan i Đurđic) iz Rasna u Sjenici. Njihovi srodnici u Pavlici su: Bešanci-Belčevići.

-Đorđevići (Đurđic i Đurđevdan) su od Đorđevića iz zaseoka Lučna.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Žutice (Raška) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Tiodže, opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Zaselak Tiholjka je na desnoj strani doline Rudničke reke, sa zbijenim kućama na zaravni između brda Orlovca (1078m) i Kozje glave.

Vode.

Postojeći izvori se nazivaju: Bogojevićki izvor i Izvor u Jasle.

Zemlje i šume.

Njive su oko kuća, a livade su niže kuća i na mestima: Bogojevićke livade i Jasle. Šuma i utrina su na brdima Suvoj rudi i na Kozjoj glavi. Bačije su na Okruglici. Groblje je u potesu Jasle.

Istorijat sela.

Poveljom od 15. jula 1363. car Stefan Uroš potvrdio je čilniku Musi i selo Tiholjku. Tiholjka je istovetna s današnjim Tiodžem. Vuk je zabeležio selo Tione, mesto Tiodže, u knežini Gornjem Ibru.

Po popisu od 31. marta 1948. godine Tiodže je imalo 35 domaćinstava sa 197 članova.

Starine u selu.

Na Suvoj rudi, Kozjoj glavi i u potoku Kiževaku su tragovi starih i novih rudarskih radova; mnoga stara i nova rudarska okna i potkopi.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Milićevići i Milojevići (5 kuća, Sv. Vračevi jesenji i letnji). Sami se izdaju za starince.

-Kotlajići-Bigojevići (6 kuća, Đurđic, 3. novembra) doselili su se davno, pre Karađorđevog ustanka, iz Vasojevića. U vreme Karađorđevog vojevanja bili su izbegli u neko selo u blizini Kruševca, pa se otuda posle kratkog vremena vratili u staro mesto.

Posle Velike seobe iz Badnja prešli su:

-Popovići (9 kuća, Sv. Jovan Krstitelj i Sv. Jovan Preteča).

-Čomage i Trivunovići (9 kuća, Sv. Arhanđeo, u novembru). Jedan su rod s Čomagama u Banji – Jošaničkoj Banji i s Čomagama u Semetešu.

-Cvetići (7 kuća, Sv. Mrata-Mina) su od Cvetića iz Rudna u Studenici.

Posle Prvog ustanka (1804) došli su:

-Kepići (3 kuće, Sv. Nikola) iz zaseoka Žigolja u kmetiji Lešku. Daljim su poreklom iz Gornjeg (Crnogorskog) Kolašina.

-Despotović (1 kuća, slavi Sv. Arhangela, slavu "imanja-zemlje"), od Despotovića-Kovačevića iz Beljaka, "nakalemak" je u kući Čomagića.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Tiodže (Raška) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bare, Grad Kraljevo – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Zaselak ( u knjizi se tretira kao zaselak kmetije Bare) je pod Kitom, na terasi reke Ibra.

Vode.

Rečice i potoci su: Kiža – Planska reka, Markovićka reka, Seničak ili Senički potok, Crpušale, Drenjački potok, Strčinoge i Crveni potok, a vode su: Vodica, Izvor u Livatku i Živa bara.

Zemlje i šume.

Delovi atara se nazivaju: Vujovsko brdo, Kućetine, Bugarska ravan, Čingelsko polje, Čingelsko brdo, Bobovik, Varino polje, Vujovićki lug, Rupčine i Borova luka. Bačije su na Kiti, na mestima Velike i Male njive.

Tip sela.

Kuće u zaseoku su rasturene, obično su dve–tri, najviše pet zajedno i na malom odstojanju jedna od druge. Groblje je na Čukari.

Istorijat.

Vuk je zabeležio Bare, selo u knežini Jošanici i nahiji novopazarskoj. Po popisu od 1921. godine u Barama je 21 domaćinstvo sa 134 člana. Pored današnjeg groblja je starije groblje zaseoka Bara; groblje predaka današnjih rodova.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Čingeli — Čingelići (8 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik i Đurđevdan), su jedan rod c Čingelićima – Markovićima u Cupavnima.

-Medarovići (4 kuće, Mitrovdan, 26. oktobra), od Medarovića iz Bečvara u levom slivu Ibra.

-Vujovići – Popovići (1 kuća, Sv. Jovan zimski) su stari doseljenici od Raspopovića iz Jarandola – Baljevca u levom slivu Ibra.

-Češljarci (6 kuća, Sv. arhđ. Stefan, 27. decembra), od svetostevanjaca iz zaseoka Češljara iz preko Ibra.

Posle 1900. doselili su se:

-Milojčević (1 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik i slava "zemlje" – "imanja" Sv. Jovan zimski), od Milojčevića iz Crvnja u Gokčanici prizetio se u kuću Vujovića–Popovića.

-Pandrc (1 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik i slava imanja Sv. arhđ. Stefan), od Pandrca iz Predola ušao je u Češljare.

-Radulović (1 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik i ženina slava Mitrov dan), od Čingelića iz Pokrvenika-Biljanovca. Otud je prešao otac i "priženio se"  Medarsku kuću.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bare (Kraljevo) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bojanići (po knjizi Bagaše – Bojanići), Grad Kraljevo – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Zaselak je na terasi Ibra, u velikoj okuci rečnoj, uzvodno od zaseoka Bara, s kućama na rečnim terasama iznad i ispod puta Kraljevo – Raška.

Vode.

U zaseoku je Rudenički potok, a voda je Kapanac.

Zemlje i šume.

Njive i livade su oko kuća, ispaše su nad kućama, a niže kuća, na niskoj terasi reke Ibra su bašte s povrćem. Bačije su na Bojanskom brdu i Rudenicama.

Tip sela.

Dve kućne grupe s kućama u nizu, duž toka Ibrovog su Gornje Bagaše — Gornji Bojanići i Donje Bagaše – Donji Bojanići, su oko 10 minuta hoda udaljene jedna od druge. Groblje je na Bojanskom brdu.

Istorijat.

Vuk je zabeležio selo Bagaše u knežini Jošanici. Godine 1934. u Bagašu je zabeleženo 18 kuća. Na karti Vojnogeografskog instituta od 1925. godine, dopunjenoj 1956 listu "Novi Pazar" razmera 1: 100.000, zaselak je zabeležen kao "Bagaše" (Bojanići).

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

U zaseoku sede sami:

-Bojanići (18 kuća, Sv. Vartolomej, 11. juna). Odavno su se doselili iz Šekulara u Plavsko–gusinjskoj oblasti. Prezivaju se Bojanići, po staroj Bojani, ženi njihovog roda, dok se njihovi srodnici odseljeni u Rokce, po Dunji, kćeri stare Bojane, prezivaju Dunjići. Mnogo su se selili, na razne strane i u razno doba. Osim u naseljima na Kopaoniku zabeležio sam njihove srodnike u selima Zapadnomoravskog Pomoravlja i u Podibru. Svi se smatraju jedan rod i svi slave malu i retku slavu Sv. Vartolomeja i Varnavu — "Vrtolomu".

Zaselak ŽEŽENA

Položaj zaseoka.

Mali zaselak na visokoj terasi zvanoj Ravan, niže Markove njive.

Vode.

Stanovnici piju vodu sa izvora.

Zemlje i šume.

Delovi atara imaju nazive: Obitno, Pljoša, Veliki i Mali bres(t), Velike i Male lađice.

Tip zaseoka.

U zaseoku je jedna kućna grupa, od jednog roda. Neke kuće su u nizu, rasturene, ali su svuda na malom odstojanju. Groblje je na Ravni.

Istorijat zaseoka.

Vuk je zabeležio Žeženu, selo u knežini Jošanici. Godine 1874. u Žeženi je bilo 6 kuća; 1921. u Žeženi su 6 domaćinstava s 51 članom.

Starine u zaseoku.

Na raskrsnici je neka stara crkvina, a oko nje staro groblje u kome su pokopani preci sadašnjih stanovnika.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

U zaseoku žive sami:

-Tokalići (8 kuća, Sv. Vartolomej). Jedan su rod s Bojanićdžma u Bagašu — Bojanićima. Odseljeni u Breznu u Podibru, zadržali su prezime Tokalić.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bojanići (Kraljevo) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Svojnovo, opština Paraćin – Pomoravski okrug. Prema knjizi Stanoja Mijatovića „Temnić“.

Položaj sela.

-Selo se nalazi sa obe strane Svojnovačkog Potoka, pod samim Juhorom. Ovaj potok izvire ispod visa Javorca na Juhoru i, dok se ne sastavi sa Crkvenim Potokom, zove se Veliki Potok. U ovaj potok se uliva, sa desne strane, Crkveni Potok, nazvan tako što prolazi pored crkve Sv. Nikola a sa leve strane Minin Potok, koji silazi sa Vetrnje, najvišeg visa na Juhoru, pa prolazi kroz Pejkicku Malu ili severni kraj sela i uliva se u Svojinovački Potok, ispod sela. Kuće su po stranama potoka, u osoju i prisoju, i nešto malo u ravnici. Više je kuća na levoj strani potoka. U svom donjem toku, prolazeći moravskom ravnicom, Svojnovački Potok se izliva i čini veliku štetu moravskom ključu. Isto tako nanosi štetu ključu i Velika Morava prilikom izlivanja. Selo je uglavnom okrenuto istoku.

Vode.

-Meštani piju bunarsku vodu.

Zemlje i šume.

-Seoski atar se pruža od vrha Juhora pa do Velike Morave. Može se reći da 2/3 atara spadaju u brdoviti deo a tek 1/3 je u ravnici. Po juhorskim stranama zemlja je slaba a u moravskoj dolini je jaka i plodna.
Šume ima dosta i nalazi se na Juhoru. Bilo ih je i više ali je država oduzela pri ograničavanju državnih šuma.

Tip sela.

-Selo je srednje zbijenosti. Kuće su međusobno udaljene 40-50 metara. Selo se deli na: Pejkicku ili Bugarsku Malu – koja je na levoj i Filipovicku Malu – na desnoj strani potoka. Između ovih mala je razmak 100-150 metara.
U selu ima 105 kuća i 190 poreskih glava.

Ime selu.

-Narodno predanje kaže da se selo ovako nazvalo što je tu Car Lazar imao neku svojtu (rođake) Drugi pričaju da su se stari Svojinovci tužili kod kod cara oko neke zemlje, pa im je car odgovorio: „svako na svoju (zemlju)“, te da je od toga nastalo ime selu.

Starine u selu.

-U dnu sela, sa leve strane druma Varvarin – Jagodina, postoje razvaline neke stare i velike crkve, koja je, po pričanju, postojala onda, kada je ovde bila neka velika varoš, koja se pružala od Kruševca do Jagodine. Tu je sada podignuta kapela, zvana Trpeza, koja slavi jesenju Petkovicu, kada je tu veliki sabor.
Više sela, u Crkvenom Potoku, nalazi se stara crkva Sv. Nikola, koju je, po predanju, podigao Car Lazar ili njegov sin Visoku Stevan. U prvo vreme ova crkva je bila manastir. Neki pak vele da je bila metoh manastira Kalinić. Godine 1813. Turci su je razrušili po drugi put, pa ju je obnovio knez Mileta Radojković iz Katuna. Ova crkva slavi Sv. Nikolu letnjeg, kada je tu veliki sabor.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

-Selo je od davnina na ovome mestu, kako ima starinaca. Nije premeštano. Moguće je samo da je kod crkve Sv. Nikola bilo naselje (ako je tu bio manastir, onda je to mogao biti prnjavor), koje se sasvim raselilo ili premestilo dole u selo. U ovom selu rođen je starac Pejko, koji je junački poginuo u boju sa Turcima 1815. godine u svom selu, koga pominje Milićević. Kada je tome Pejku, koga ovde zovu Peko, bilo 40 godina priča se da je u selu bilo samo 20 kuća.
U Pejkickoj Mali su ovi rodovi:
-Pejkovići i Pejkići su se doselili iz okoline Vranja. Oni naseljavaju severni kraj sela, slave Nikoljdan.
-Kasavići (Radojevići) su sa Kosova. Ima ih u Obrežu, Potočcu i Srnju, slave Nikoljdan i Aleksandra Nevskog.
-Rakići su iz okoline Vranja, slave Nikoljdan.
-Ristići su iz okoline Leskovca, slave Aranđelovdan.
-Vidići su iz okoline Vranja. Iz ove porodice je Mileta Vidić, pobratim Pejkov, koji se zajedno sa njim borio protiv Turaka 1815. godine na šancu kod groblja, pa je nekako umakao, te ga Turci nisu isekli. Slave Mitrovdan.
-Švabići su došli iz Srema, kuda su pobegli o Kočinoj Krajini ili u vreme austrijskog zauzimanja ovog dela Srbije. Slave Nikoljdan.
-Užarci su iz okoline Vranja, slave Nikoljdan.
-Perilovići (Zdravkovići) su iz okoline Vranja, slave Nikoljdan.
-Davidovići su iz okoline Vranja, slave Trifundan.
I Filipovickoj mali su.
-Filipovići su starinci, slave Aranđelovdan.
-Durići su nepoznatog porekla, slave Nikoljdan.
-Letovci su došli iz nekakva sela Letova, za koje ne znaju gde je. Slave Aranđelovdan.
-Brkići su starinci, slave Nikoljdan.
-Torlesići su starinci, slave Jovanjdan.
-Kostići su nepoznatog porekla, slave Mitrovdan i Nikoljdan.
-Gajići su iz okoline Niša, slave Jovanjdan, zimski i letnji.
-Đorđevići su iz Makedonije, slave Đurđic i Đurđevdan.
-Markovići su nepoznatog porekla, slave Jovanjdan.
-Manojlovići su iz okoline Vranja, slave Aranđelovdan.
-Matići su iz okoline Vranja, slave Mitrovdan.
Seoska slava je 24. aprila a zavetine su: Sretenje – za zdravlje stoke i Poljobraija – za useve.
Groblje je jedno i nalazi se više sela. Kod groblja je bio šanac, gde se Pejko borio sa Turcima.

The post Poreklo stanovništva sela Svojnovo, Opština Paraćin, Pomoravski okrug appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Žerađe, opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Selo Žerađe je na stranama doline Velikog potoka, desne pritoke Lilanice.

Potoci su:

Veliki potom i Oblički potok. Vode su: Žeraćki izvor y Bekčićima, Pantovićki izvor u Pantovićima, Izvor kod Sige, Izvor u Donjem selu i Oblik.

Delovi atara su:

Oblička ravan, Veliki dolovi, Mali dolovi, Žeraćke strane.

Postoji podela sela na Gornje Selo i na Donje Selo. Groblje Gornjeg Sela je kod crkvine Sv. Petke. U Donjem Selu je groblje ovog drugog dela sela Žerađe.

Vuk je zabeležio Žerađe, selo u knežini Jošanici, Novopazarskoj nahiji. U Rečniku J. Gavrilovića Žerađe s Bagašem, selo u pločkoj opštini, srezu jošaničkom, ima 1844.godine 28 kuća,s 218 stanovnika. Godine 1921. u zaseoku Žerađu popisano je 17 domaćinstava sa 90 članova.

U Donjem Selu su kupišta od stare troske "šlaknjišta". U blizini su ulegnuća "rupe" od kuća i zgrada, kao i ostaci temelja nekih građevina;sve su to ostaci nekog starijeg naselja. Kod crkvine Sv. Petke kupi se veliki sabor o Velikom Petku.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

-Bojovići (2 kuće, Sv. Pentelejmon, 27. jula), ima više od dve stotine godina kako su se doselili iz Gornjih Sela u Vasojevićima. Daljim poreklom su od plemena Kuča. Jočovići,grana ovoga roda je izumrla po muškoj liniji.

-Novkovići (1 kuća, Sv. Jovan zimnji i letnji) su od Novkovića – Raspopovića iz Piskanje –Priboja. Daljim poreklom su od  Domanovića - Vračevaca iz Mačkovca.

Oko pola veka posle doseljenih iz Priboja došli su:

-Bekčića (8 kuća, Sv. Nikola zimnji), od Bekčića iz Drenja u Rakovcu;

-Pantovići, Savići i Gajovići (5 kuća, Sv. Ignjatije), iz Lučica – Baljevca u levom slivu Ibra.

Posle 1900. došli su prizeti:

-Bekčić–Jočović (1 kuća, Sv. Pantelejmon, slava miraza, a "očina" slava Sv. Nikola), ušao je u Jočoviće.

-Bojanić (1 kuća), od Bojanića iz Bagaša, nov. Bojanića "došaoje na ženu" Bekčića.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Žerađe (Raška) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Boće (Boći), opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Selo je u dolini Boćke reke pod Kavnjem (1636m).

Osim Boćke reke, rečice su: Kolska reka i Kriva reka. Dve vode su: Izvor "Na Belice" i Izvor "U Ćurovića".

Delovi atara nazivaju se: Selište, Njive ispod Selišta, Bare, Lokva, Livade, Ornice, Livade "U Sopote", Livade "U Kola", Relja, Biserkuša, Trska, Piskavica, Marinkovac, Rosopas, Čuka, Grab, Brajine, Pločnik, Reka, Krkavac, Osoje, Šiblje, Borikovica, Opuće i Probijeno brdo. Bačije su: "U Blata", Zabelu, na Lazini, Torinama, Dundelu i Repištu.

Tip sela.

Selo sastavljaju kućne grupe. Tri su groblja ovog sela: Grkovićko groblje u Selištu kraj "latinske" crkvine, groblje Biseraca–Biserčića na Crkvencu i groblje Mirkovića na Lokvi.

Ime sela.

Ime selu su dali potomci Boća (nom. Boć), brata Botunova, starog doseljenika iz Crne Gore. U Katastihu  manastira Deviča zapisano je selo „Boćane“ 1772.godine

Vuk je zabeležio Boće (NPM: Akuzativ mesto nominativa) selo u Knežini Jošanica, Novopazarske nahije.

Godine 1921. u zaseoku su: 96 domaćinstava s 480 članova, a 1948 – 40 domaćinstava, c 343 člana.

Starine.

U selu su znatni i brojni ostaci starih rudarskih radova: šljakišta, "rnjage" troske — "laknje" od otopljenih ruda; stara rudarska okna i potkopi, pa nazivi stare rudarske terminologije — toponimi: Kavalj, Kola, Kolska reka, Probijeno brdo. Kod "latinske" crkvine se obavlja "seoska" molitva o Drugoj Trojici, na Duhovski ponedeljak, dok se kod crkvine kupi sabor prve mlade nedelje po Petrov danu. U njivama kraj crkvine prilikom obrade zemljišta nalazili su sitne srebrne novčiće. Na Crkvencu je bila "nekad" mala crkva, ali od nje nema traga. Uzvišenje između Kavnja i Suvog bora zovu Karaule

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Ima više od 250 godina kako su dva rođena brata Boć i Botun starinom iz Crne Gore – "od Podgorice" došli pod Kavanj i zasnovali selo, po potomcima brata Boća nazvano Boće – Boći. Pivnice ovih Boća bile su u Boćkoj poljani u Aleksandrovačkoj Župi. Iz Boća spustili su se docnije u Župu Botunovi potomci, rođena braća Radul i Milisav i u blizini Boćke poljane zasnovali selo koje se po njima — Botunovim potomcima prozva Botulja, novije Botunji. U Boću su potomci brata Boća:

-Grci" (Grkovići, Božanići i Savkovići) -15 kuća, Đurđic, 3. novembra, Đurđevdan i Sv. Ilija. Njihovi srodnici Boći i druga prezimena su u naseljima Gokčanice, Podibra i Zapadnomoravskog Pomoravlja.

Botunovi potomci u Botunju su:

-Radulovići, Milisavljevići i Šljivići; Dobrodolci u Dobrodolima – Brzeću; Vasići–Popovići u Ćelijama u Donjoj Rasini i njihove raselice u Jankovoj klisuri – Razbojni i u Kuršumlijskoj Banji. Slave su: Đurđic i Đurđevdan.

Krajem 18. ili početkom 19. veka su prešli iz Barina u Jelakcu:

-Đurovići, Mirkovići, Obradovići, Pavlovići (7 kuća, Sv. Arhanđeo 8. novembra),

-Biserčić (1 kuća, Miholjdan i Sv. Agatonik), od Biserčića iz Goča, sela više Vrnjačke Banje.

-Kragović (1 kuća) je od Kragovića iz Mura u Rudnici.

Posle 1900. doselili su se "na miraz", "na imanje" domazeti:

-Dunjić (1 kuća, Sv Vartolomej i ženina slava Đurđic) od Dunjića iz Rokca, ušao u Grkoviće.

-Nepoznato (1 kuća, Sv Arhanđeo i slava imanja–zemlje Đurđic) od Vukmirovića — Miletića... (...i ženina slava Sv. Arhanđeo) od Ugričića iz Jelakca u Đuroviće.

-Koturanović (1 kuća), od Koturanovića iz Jošaničke Banje (Sv. Jovan, 7. januara i slava imanja Miholjdan) u Biserčiće.

-Čomagić (1 kuća, Sv. Arhanđeo, u novembru), došao je iz Čomaga, zaseoka u Jošaničkoj Banji.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Boće (Raška) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Lisina (i zaseoka Čajtina), opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Kuće sela Lisine su visoko na stranama uske a duboke doline Lisinske reke, ispod Glunčavca i Šanca. Veći deo sela je na desnoj (prisoj noj) strani rečne doline pod Glunčavcem, a manji je deo na levoj (osojnoj) strani ispod Šanca. U međama sela su: Kalejevac, na karti "Kaljevac", Sklap (sastanci Lisinske reke i Barske reke), Orlovac (1078), Okruglica, Rojčićke bačije, Kamena glava, Repuh, Mala kulina, Velika treska (1622m), Suvi deo, Šiljak ili Ostreljača (1156m), Obrž i "Džepačka" — Džepska reka.

Pije se voda sa izvora.

Zemlje i šume.

U selu su potesi: Bućkova bara, Vranova luka, Doline, Ravan, Rađavac i Lisinska zajednica. Bačije su na Grinovoj ravni, na mestu Jasle.

Tip sela.

Dve kućne grupe su nablizu, jedva da su stotinu metara udaljene među sobom. Groblje je u Đorovićima, na desnoj strani doline Lisinske reke.

Istorijat sela.

U povelji cara Stefana Uroše od 1363. pominje se ...i drugi zaselak sela Rudnice – Lisina. Vuk je zabeležio Lisinu, selo u knežini Gornjem Ibru, Nahiji novo-pazarskoj.

Po Popisu od 31. marta 1948. u Lisini su 33 domaćinstva sa 190 članova.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Đorovići – Samokresovići (12 kuća, Sv. Jovan zimski i Sv. Jovan Preteča), starinom iz Kotora (nom. mesto akuz. je Kotore) u Drenici. Pre Velike seobe doselili se u Jošaničku Banju – Banju. U Banji je veliki i razgranat rod: Đorovići, Koturanovići, Vekovići, Pajovići i dr. Iseljenici iz Lisine su Lisinci u Osrecima; u Gradu, zaseoku Osredaka su Građani. U Podibru i Aleksandrovačkoj Župi zovu se samo Lisinci.

Oko sredine 18. veka iz Trikosa (nom. Trikose), zaseoka u kmetiji Dobravi doselili su se:

-Trikoši ili Trikošani (7 kuća, Sv. Mina–Mrata i "nedelja pred Sv. Iliju" – Sabor Sv. arh. Gavrila, 13. jula). Jedan rod s Trikošanima su Trikoši–Trikošani u selu Rudnici.

Zaselak  ČAJTINA

Položaj naselja.

Malo selo Čajtina (i na karti, ne Čajetina), pod Čajtinskim brdom, s grupom zbijenih kuća je u izvorištu potoka Senokosa.

Vode.

Pije se voda sa izvora. Vode su: Čajtinska česma, Toplik, Izvor kod Borića, Kovaonica– Kovanica, Izvor pod Bukvom. Potesi se zovu: Selište, Kostovac, Tresavac–bara, Jablanov laz, Grabovac i Dugački breg.

Istorijat naselja.

Knez Lazar poveljom od 1387. potvrdi Obradu Dragosaliću zaselie Čajtinu, zaselak selu "Kukanju" (nom. Kukanj). Vuku je "Čajetina", selo u knežini Gornjem Ibru, Nahiji novopazarskoj.

J. Gavrilović u Rečniku Srbije 1846. zabeležio je "Čajtinu", zaselak u jošaničkom srezu kruševačkog okruga.

Po popisu od 1921. Čajetina, zaselak Lisini, imala je 7 domaćinstava, ca 37 članova.

Starine u naselju.

Srednjovekovna Čajtina bila je u Selištu, na desnoj strani doline potoka Senokosa. Seloje imalo crkvu, kraj crkve bilo je groblje. Danas od crkve i groblja nema traga.

U Sastavcima i Tresavabari su kupišta "izvaraka", šlaknje topljenih ruda.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Bačani (Sv. Jovan, 7. januara i Sv. Jovan Preteča) su izumrli.

Sredinom 18. veka neki "gospodar Turčin", seoski aga, preseli iz Belog Brda pretke:

-Krstojevića; sad je u zaseoku jedna njihova kuća (Sv. arh. Stefan zimnji i letnji). Čajići-Čajtinci, u Dobroljupcima u Aleksandrovačkoj Župi i u varošici Brusu, kao i Košutanci ili Zdravkovići u Košutici, u selu Batota su od Krstojevića iz Čajtine.

-Vojinovići (2 kuće, Sv. Jovan zimski) su stari doseljenici iz nekog sela na vučitrnskom Kosovu. Posle rata 1914/18. tri njihove porodice odselile su se u selo Šipolje na Kosovu. Proteklo je pola veka od doseljenja Vojinovića, a u selu su se nastanili:

-Kolašinci-Petrovići (4 kuće, Sv Petka jesenja i letnja). Iz nekog sela kod manastira Deviča prešli su u Ibarski Kolašin, a otud su došli ovamo. Od Kolašinaca su Vesići u selu Ržanici kod Aleksandrovca, kao i Vesići u varošici Raškoj.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Lisina (Raška) appeared first on Poreklo.

Biovičino Selo, Varivode, Gošić, Zečevo, Đevrske, Ivoševci, Kakanj, Kistanje, Kolašac, Krnjeuve, Modrino Selo, Nunić, Parčić, Smrdelje

Bivša naselja: Kistanje Selo, Rudele u Polju

The post Kistanje i okolna sela appeared first on Poreklo.

Vodice, Gaćelezi, Grabovci, Prvić Luka, Prvić Šepurine, Srima, Čista Velika, Čista Mala

The post Vodice i okolna sela appeared first on Poreklo.

Članovi Društva srpskih rodoslovaca „Poreklo“ zainteresovani za izučavanje genetskog porekla starih plemena sa prostora današnje Makedonije – Brsjaka i Mijaka, pozivaju sve zainteresovane pojedince koji potiču od ova dva plemena da se prijave radi testiranja. Obezbeđena su sredstva za testiranje 9 rodova, 6 brsjačkih i 3 mijačka. S obzirom da se testira poreklo po muškoj liniji, analizom Y-hromozoma, mogu biti testirani samo muškarci. Kao što je već napomenuto, finansijska sredstva za testiranje su obezbeđena tako da kandidati dobijaju besplatno testiranje, koje inače iznosi oko 100 evra po osobi; rezultati testiranja će biti korišćeni isključivo u naučne svrhe, radi proučavanja njihove Y-DNK genetske strukture o kojoj se s obzirom na mali broj testiranih iz tih predela vrlo malo zna, kao i radi upoređivanja njihovih rezultata sa već testiranim pojedincima sa celokupnog područja Balkana. Nakon dobijanja podataka iz laboratorije, testirani će u najkraćem roku biti obavešteni o svojim rezultatima, a potom će ti rezultati biti objavljeni i u tabeli Srpskog DNK projekta.

Brsjaci su staro slovensko pleme koje je naselilo prostor Makedonije, kao i susedne prostore (srednja Albanija, delimično sever Grčke itd.). Oni čine osnovu slovenskog stanovništva zapadne Makedonije - debarski kraj, ohridsko-struški kraj, Gornji i Donji Polog (gostivarsko-tetovski kraj), Kičeviju (kičevski kraj), Poreče (opština Makedonski Brod), prespanski kraj (Resen) i demir-hisarski kraj, s tim što im se jezgro nalazilo u demir-hisarskom kraju, Debarcu (oblast severno od Ohrida, oko sela Belčišta) i u Kopački (oblast južno od Kičeva, oko sela Drugova); njihovih iseljenika od 17. do 20. veka je bilo i u skopskom, prilepskom, bitoljskom i veleškom kraju, pa je dobar deo današnjih rodova iz tih oblasti brsjačkog porekla. Mijaci su posebna plemenska grupa koja naseljava sliv reke Radike istočno i severoistočno od Debra (Galičnik je njihov najvažniji centar), verovatno mešanog slovensko-cincarskog porekla, sa specifičnom narodnom nošnjom i običajima koji se po nekim elementima poklapaju sa dinarskim daleko na zapadu. Oni su se takođe raseljavali, pa ih ima i istočnije (npr. u kičevskom kraju).

Kandidati koji dolaze u obzir za testiranje su samo oni koji preko svog porodičnog predanja znaju da po očevoj liniji potiču od Brsjaka ili Mijaka, kao i oni koji takvo predanje nemaju ali potiču iz gore navedenih oblasti u današnjoj Makedoniji; prednost pri testiranju će biti data onim rodovima koji su po porodičnom predanju i poreklu sigurni Brsjaci ili Mijaci. U svakom slučaju će na osnovu porekla prijavljenih kandidata genealozi Društva srpskih rodoslovaca „Poreklo“ načiniti izbor prema gore navedenim smernicama.

Za podatke o postupku testiranja i za prijavu, možete se obratiti na mejl: nikola.vukosavljevic@poreklo.rs

The post Testiranje rodova iz plemena Brsjaka i Mijaka u Makedoniji appeared first on Poreklo.

Društvo srpskih rodoslovaca „Poreklo“  organizuje sada već tradicionalno testiranje genetičkog praporekla na Srpski DNK dan, 14. septembra 2018. godine. Pozivamo sve zainteresovane da se prijave.

Društvo je za ovu priliku obezbedilo veliki popust na testiranje. Umesto pune cene u iznosu od 13.000 dinara, samo 14. septembra 2018. cena testiranja biće 6.000 dinara! Uz ovaj iznos, potrebno je uplatiti i najmanje 500 dinara donacije za Srpski DNK projekat.

Prijave za testiranje šaljite na dnk@poreklo.rs sa naznakom: Prijava za testiranje za Srpski DNK dan.

Po prijemu prijave dobićete sve neophodne instrukcije (o mestu i vremenu održavanja testiranja, kao i podatke u vezi uplata).

Članovi Društva srpskih rodoslovaca „Poreklo“ sa plaćenom godišnjom članarinom, mogu da predlože dva kandidata za testiranje po ceni od po 6.000 dinara. Za ove kandidate nije potrebna uplata donacije za Srpski DNK projekat.

Napominjemo da se testira Y-DNK hromozom što znači da je moguće da se testiraju isključivo muškarci. Dobijeni rezultat je na 23 markera, a po dobijanju rezultata stručnjaci Srpskog DNK projekta daće tumačenje rezultata.

Rezultati će biti objavljeni u tabeli Srpskog DNK projekta.

Srpski DNK dan obeležava se povodom dana kada je (14. septembra 2012) pokrenut Srpski DNK projekat, pionirski poduhvat Društva srpskih rodoslovaca „Poreklo“.

Zahvaljujući genetičkoj genealogiji moguće je odgonetnuti tajne porekla pojedinaca i cele nacije. U dosadašnjem radu, Srpski DNK projekat je otkrio poreklo brojnih rodova i veliki su izgledi da, ukolio se testirate, saznate sa kim delite zajedničku genetiku.

Budite i Vi jedan onih koji će na ovaj način saznati svoje poreklo.

Dobro došli u svet genetičke genealogije!

The post Veliki popust na DNK testiranje na Srpski DNK dan, 14. septembra 2018. appeared first on Poreklo.