Varivode su selo u Dalmaciji, jugozapadno od Kistanja. Pripadaju opštini Kistanje (Šibensko-kninska županija).

Selo je smešteno na obodu kraškog polja i ima pravolinijski oblik. Na drugoj strani polja je groblje. U Varivodama se osnovna škola zvala „Simo Matavulj“.

Na popisu 1991. godine, Varivode su imale 477 stanovnika, od čega 472 Srbina (99%), 2 Jugoslovena, 2 nepoznata i jednog Hrvata.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

BERIĆ (137) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

GAJICA (66) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

GLADOVIĆ (49) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

GRAOVAC (20) – Lazareva Subota (prisutni u 18. veku)

DOBRIJEVIĆ (56) – Sveti Stefan (prisutni u 18. veku)

DUKIĆ (17) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

ILIJAŠEVIĆ (71) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

JELAČA (63) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

JERKOVIĆ (59) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

MIJALICA (9) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

POKRAJAC (42) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

RAKIĆ (35) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

ĆOSIĆ (79) – Sveti Stefan (prisutni u 18. veku)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Varivode (Kistanje) appeared first on Poreklo.

Kakanj je malo selo u Dalmaciji, jugozapadno od Kistanja. Pripada opštini Kistanje (Šibensko-kninska županija).

Selo je smešteno na obodu manjeg kraškog polja, uglavnom na njegovoj severnoj strani, dok je na južnoj izdvojen zaselak Ognjenovića.

Na popisu 1991. godine, Kakanj je imao 192 stanovnika. Osim jednog nepoznatog, svi su bili Srbi.

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

GAJICA (61) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

OGNJENOVIĆ (95) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

ŠARIĆ (87) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Kakanj (Kistanje) appeared first on Poreklo.

Smrdelje je selo u Dalmaciji, jugozapadno od Kistanja. Pripada opštini Kistanje (Šibensko-kninska županija).

Selo se nalazi na obodu manjeg hraškog polja i nadovezuje se na Varivode. U polju je groblje i kapela Svetog Lazara, podignuta 1891. godine.

Na popisu 1991. godine, Smrdelje je imalo 530 stanovnika, od čega 524 Srbina (99%) i 6 ostalih-nepoznatih

Prezimena 1948. godine, sa brojem osoba (u zagradi) i krsnom slavom

Srpska prezimena

VRANJKOVIĆ (37) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

DRAKULA (25) – Sveti Stefan Dečanski (prisutni u 18. veku)

LAPČIĆ (126) – Sveti Jovan (prisutni u 18. veku)

MATIJEVIĆ (119) – Sveti Georgije (prisutni u 18. veku)

TOMASOVIĆ (161) – Sveti Nikola (prisutni u 18. veku)

Priredio: Saradnik portala Poreklo Slobodan Zrnić

The post Poreklo prezimena, selo Smrdelje (Kistanje) appeared first on Poreklo.

Matični rodovi u Klasniću kod Gline

• Anđelići (Anđelić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Jovanjdan
• Adžići (Adžić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Bajići (Bajić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Bijelići (Bijelić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Mitrovdan
• Bjelani (Bjelan), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Bogdanovići (Bogdanović), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Bogojevići (Bogović/Bogojević), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Vučkovići (Vučković), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Demići (Demić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Dragojevići (Dragović/Dragojević), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Vračevdan
• Zlatojevići (Zlatović/Zlatojević), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Zorojevići (Zorović/Zorojević), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Zrakići (Zrakić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Jovići (Jović), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Jovanjdan
• Jojići (Jojić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Mitrovdan
• Kalabe (Kalaba), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Kljajići (Kljajić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Lončarevići (Lončarević), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Maljkovići (Maljković), Srbi, prisutni u XVIII, izumrli
• Milakare (Milakara), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Miholjdan
• Milakovići (Milaković), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Mirčetići (Mirčetić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Momići (Momić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Mitrovdan
• Muidže (Muidža), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Obradovići (Obradović), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Ognjanovići (Ognjanović/Ognjenović), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Pavići (Pavić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Podunavci (Podunavac), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Prusci (Prusac), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Relići (Relić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Resanovići (Resanović), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Rudići (Rudić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Pantelijevdan
• Rusići (Rusić), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Jovanjdan
• Sarape (Sarapa), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan
• Slijepčevići (Slijepčević), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Jovanjdan
• Stojakovići (Stojaković), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Đurđevdan
• Šikanje (Šikanja), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Stevanjdan
• Šućure (Šućura), Srbi, prisutni u XVIII i u XX vijeku, slave Nikoljdan

Autor: Petar Demić, student istorije i član Društva srpskih rodoslovaca "Poreklo"

The post Banijski rodovi iz Klasnića kod Gline appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Šipačina, opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Šipačina je na karti zabeležena kao "Šipačine".  Zaselak je južno od Čajtine, pod Čukarom (1149m), na stranama doline Džepske reke, s rasturenim kućama po Vrteščici i Šipačkom brdu.

Vode.

Tekućica je Velika reka. Pije se voda s izvora.

Zemlje i šume.

Delovi atara imaju ove nazive: Dubljanica, Podvadnica, Vrtača, Selište, Osoćnice i Krmeljice. Bačije su u Zimovniku i Tresavabari.

Istorijat naselja.

Zaselie Šipačko, zaselak sela "Kukanja" (u narodnom govoru) potvrdi knez Lazar poveljom od 1387. godine vlastelinu Obradu Dragosaliću – Dekindiću. Među selima koje su Srbi 1812. držali pod svojom vlašću je Šipačno, selo u knežini Gornjem Ibru Novopazarske nahije.

Po popisu od 1921. godine Šipačna, zaselak selu Lisini ima 34 domaćinstva s 231 članom, a po popisu od 31. marta 1948. g. "selo Šipačina" ima 48 domaćinstava sa 241 članom.

Starine u selu.

U Selištu nema traga naselja. Ostalo je samo staro groblje, u kome su se "kopali Grci". U Zimovniku, Selištu i Velikoj reci su mnogi tragovi rudarskih radova, "šlaknje" — "šlaknjišta".

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

U vreme opštih kretanja naših naroda tokom 17. veka doselili su se daleki preci današnjih:

-Čeperkovića (16 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik) iz Dukađina – "od Peći". Čeperci ili Čeperkovići u Stanišincima i Rsovcima u Zapadnom Pomoravlju su od Čeperkovića iz Šipačne.

-Lazići (18 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik) su stari doseljenici iz Dukađina "kod Peći". Nisu jedan rod s Čeperkovićima.

Na početku 19. veka su se doselili iz Vračeva u opštini Ibarskom Postenju:

-Bačani (2 kuće, Sv. Jovan Krstitelj i Sv. Jovan Preteča). U starini bili su jedan rod sa Đorovićima u Jošaničkoj Banji.

-Balovići (2 kuće, Sv. Petka) su se doselili iz Ibarskog Kolašina.

Posle rata 1877/78. godine doselio se od Novog Pazara:

-Janjović (1 kuća, Sv. Đurđe).

Novi doseljenici (posle 1900. godine) su "nakalemci" u kuće Lazića:

-Trikošanin (1 kuća, Sv. Mina–Mrata i "ženina" slava Sv. Alimpije Stolpnik), od Trikošana iz Lisine i:

-Banović (1 kuća, Sv. Vračevi), od Banovića iz Guvništa.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Šipačina (Raška) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Rudnica i zaseoka Karadak*, opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo i njegov zaselak zahvataju zemljišno područje između Ibra na zapadu i jugu; Mura i Novog Sela na istoku; Gornjih Kaznovića i Rojčića na severu, s kućama na stranama doline Rudničke reke pod Borovnikom (636m).

Vode.

Reka je Ibar, a potoci: Kukanjica i Beli potok. Dva izvora imaju imena: Kominuša i Izvor u Zapolju. Za piće i ostalu upotrebu koristi se voda iz pet bunara.

Zemlje i šume.

Delovi atara imaju nazive: Popovo polje, Malo polje, Karanske luke, Gradina, Staro lojze, Virijevići, Bare, Vinogradina i Prisojnik. Bačije su na repuhu — "Repuškom Kopaoniku".

Tip sela.

Postoji podela sela na krajeve: Rudnica je kraj oko crkve i škole, a Gornja Rudnica je na Rudničkom brdu. Zaselak Karadag je zasebno naselje, oko 2 kilometra udaljeno od najbliže kuće u selu. U Rudnici su: Narodna osnovna škola, Sudnica opštine rudničke, Zadružni dom, dve mehane, seoska crkva pored puta i železničke pruge Raška–Kosovska Mitrovica. Četiri groblja su: u zaseoku Karadagu, u Kolovniku u Gornjoj Rudnici, u kraju Rudnici i Kragovačko groblje više seoske crkve.

Ime selu.

Ime selu je izvedeno od ruda. Rimljani su znali za rudno bogatstvo Borovika i dugo vremena su ga iskorišćavali.

Istorijat sela.

Selo Rudnica i Dolnja Rudnica zabeležena su u povelji cara Stefana Urocš od 1363.godine U istoj povelji je zapisano selo Popovo Polje Kijevca. Godine 1812. selo Rudnica i Popovo Polje spadala su u knežinu Gornji Ibar i Nahiju novopazarsku.

Godine 1874. Popovo Polje je imalo 11 kuća,a Rudnica 25 kuća. U popisu od 1948. godine u Rudnici su 37 domaćinstva,s 251 članom, a u Karadagu 22 domaćinstva sa 145 članova.

Starine u selu.

U selu su znatni i razni ostaci rudarskih radova iz antičkog doba i iz srednjeg veka. Na Gradini, između Rudničke reke i potoka Kukanjice stoje ruševine zamka Kukanja, vlastelina Obrada Dragosalića. Seoska crkva Sv. Petka je obnovljena na staroj crkvini Sv. Petki, pred rat 1941/45. U Karadagu i Karanskim lukama su dva "latinska" groblš„ Grobovi y grobljima su obeleženi velikim neobrađenim blokovima stena. Savina voda "uvrh Borovika, sveta i lekovita voda", zove se po Sv. Savi.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Joksići - Anđelkovići (5 kuća, Sv Nikola);

-Igrovići (Z kuće, Sv. Jovan) u Gornjoj Rudnici i;

-Pejići (6 kuća, Sv. Nikola), potomci Peja, kiridžije u Rudnici, izdaju se za starince.

Do 1750. u selu su se nastanili:

-Savkovići i Cvejovići (10 kuća, Mitrov dan i Sv. Ćirilo, 14. februara, jesenji i letnji) i:

-Boškovići (6 kuća, Sv. Nikola), doveo je "od Sarajeva" kiridžija Peja i naselio ih pored sebe.

-Karanovići i Jakovljevići (10 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik) su poreklom od Dukađina u Metohiji.

-Bijanići i Virijevići (17 kuća, Sv. Arhanđeo, u novembru i Sv. pr. Ilija) su u Karadagu. Njihovi preci su se doselili iz Vojmislića u Ibarskom Kolašinu.

Oko sredine 18. veka doselili su se:

-Popadići, ranije Popovići (2 kuća, Sv. Simeon Mirotočivi) od "simonštaka" iz Kurića.

-Trikoši – Trikošani (3 kuće, Mratin dan i Sv. Arhanđeo letnji, 13. jula) su došli iz zaseoka Trikosa (nom. Trikose) u kmetiji Dobravi.

Posle punog veka doselili su se:

-Kominci (3 kuća, Đurđevdan) iz Komina u Raškoj (oblast). Starinom su od plemena Drobnjaka.

-Stepanović i Tomović (3 kuće, Sv. Arhanđeo, u novembru i Sv. Arhanđeo 13. jula) doselili su se iz Ibarskog Kolašina, a starinom su od plemena Morače.

-Kragović (1 kuća, Arhanđelov dan, u novembru i Velika Gospojina) je od Kragovića iz Mura.

Posle 1900. godine doselio se:

-Marković (1 kuća, Todorova subota – "Todorica") prešao je iz zaseoka  Guvništa.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, sela Rudnica i Karadak (Raška) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Guvnište, opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Zaselak je u izvorištu Guvniške–Bistričke reke, sa kućama pod Lepim brdom (1279m). U međama zaseoka su: Velika treska (1622m), Mala treska, Velika i Mala Kulina, Ječmište, nad njim Nebeske stolice na Kopaoniku, Crno osoje, Srednji breg, Gusta čuka, Ploča, Krmište, Dražine.

Vode.

Potoci su: Čupićki, Čavorovički, Vignjiški, Ugljenski, Zdravački, Klisura. Pije se voda s izvora. Dve vode imaju imena: Izvor u Dražima (tako) i Bršljanovac.

Zemlje i šume.

Delovi atara se nazivaju: Staro selo, Velika ravan, Čavorovica, Ržanica, Livadice, Široke njive, Nazarevača, Deo. Bačije su na Dražinama. Groblje je u Starom selu.

Ime naselja.

Ime zaseoku Guvnište izvedeno je od reči guvno, rudarske terminologije i u vezi je s rudarskim poslovima pri preradi ruda.

Godine 1812. selo Guvnište spadalo je u knežinu Gornji Ibar i Novopazarsku nahiju.

Po Popisu od 1921. godine u Guvništu su 22 domaćinstva sa 215 članova, a po Popisu od 1948. u zaseoku su 30 domaćinstva sa 178 članova.

Starine u naselju.

Ima predanje da je na Metalici bila velika "rudarska" varoš. U Dražinama na Vignjištu, u Vignjiškom i Ugljenskom potoku su mnogi ostaci starih rudarskih radova.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Krajem 17. veka pređoše iz susednog Belog Brda preci sadašnjih:

-Ćosića i Blagojevića (13 kuća, Sv. arh. Stefan).

Oko pola veka iza predaka Ćosića i Blagojevića doseliše se od Novog Pazara preci:

-Pavlovića, Jovanovića i Pešića (8 kuća, Todorova subota – "Todorica").

Posle rata 1877/78. došli su od Novog Pazara:

-Pavlovići, drugi (3 kuće, Đurđic, 3. novembra).

-Veljković i Petrović (2 kuće, Petrov dan) su se doselili od Novog Pazara, u isto vreme kad i gornji.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Guvnište (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Donje Isevo (po knjizi Isevo), opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Zaselak je niže Gornjeg Iseva, s kućama na desnoj strani doline Đurčićke reke.

Stanovnici piju vodu sa izvora.

Potesi su: Reka i Cerovača.

Godine 1812. "selo" Donje Isevoje u knežini Gornji Ibar i novopazarskoj nahiji.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Krajem 17. veka, a najdalje do 1750. Godine doselili su se preci današnjih:

-Đuričića (7 kuća, Đurđic, 7. novembra i Đurđevdan) iz Ibarskog Kolašina.

Oko 1850. godine pređoše iz susednog Guvništa:

-Ćosići (2 kuće, Sv. arh. Stefan).

-Varagić – Samokresović (1 kuća, Sv. Jovan 7. januara i ženina slava Sv. arhđ. Stefan), "nakalemak" u Ćosića kuća je došao iz Đorovića – Samokresovića iz Lisine.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Donje Isevo (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bistrica, opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Mali zaselak u podnožju brda Jarika i Klika.

Vode.

Pije se voda s izvora. Poznatije vode su: Izvor u Vrtači, Gašićka voda i Izvor na Kliku.

Zemlje.

Potesi su: Klik i Reka-Bistričkareka

Tip sela.

Pod Klikom su škola i sudnica opštine bistričke. Groblje je na crkvini.

Istorijat.

U Svetostefanskoj hrisovulji upisana su dva sela imenom Bistrica, oba na desnoj strani Ibra. Po položaju prema toku Ibra bile bi to Gornja Bistrica i Donja Bistrica. Nema razloga sumnji da nižu – severnu Bistricu smatramo kao Donju Bistricu, što je kralj Uroš Milutin poklonio svom vlastelinu Budoju. J. Gavrilović u Rečniku Srbije (1846) zabeležio je Bistricu, zaselak u jošaničkom srezu i okrugu kruševačkom.

Starine.

U zaseoku su znatni ostaci starog rudarstva . U današnjem groblju zaseoka je stara crkvina. Mesto na kojem je bila mala crkva zove se Crkvina. Groblje i crkvina su u ogradi od dasaka (tarabe), izvan ograde je staro "rimsko" groblje. U ovom groblju grobovi su obeleženi velikim neobrađenim kamenjem, ređe kamenim krstovima. Drugo "rimsko" groblje bilo je u njivi Mirka Milutinovića – Mišutlića. Odavno mu nema traga; potpuno je rastureno.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Starinci su:

-Milutinovići – Mišutlići (11 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik).

Posle 1750. godine prešli su iz Kamena, zaseoka u kmetiji Lešku preci:

-Gašića. Danas ih ima 3 kuće (Đurđic i Đurđevdan).

Posle rata 1877/78. godine doselili su se:

-Stanići-Glišići (1 kuća, Đurđevdan).

-Karanović (1 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik i ženina slava Đurđic) novi doseljenik od Karanovića iz Rudnice, prizet u kući Gašića.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bistrica (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Lešak i zaseoka Ostraće, opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Lešak je u dolini Leštanskog–Jelenićkog potoka. Kamen je u zapadnom, a Žigolje je u istočnom podnožju Valača (nom. je Valač). Gornje Ostraće, Donje Ostraće, Vrujce i Simičište s rasturenim kućama su na stranama Krstišta. Parlin, ili Parlić Potok je pod Ostračkim guvnom; Kurelje su pod Ravnim njivama (1010m) u izvorištu Kureljskog potoka. Kratina i zaselje pod Kulinama su nad Leškom.

U međama leštanske kmetije su: Ploča, Rosulje, Barjanica, Baštinac, Kulina, Gradac, Useline, Đokovac, Prosečenica, Obraški lug, Ibar, Gradina, Katinovac, Kolibište, Amedija, Krivi laz, Smoljančići, Vrteška, Jarik, Ostraćko Guvno, Breg kod Jazačke rupe, Do ili Dolovi, Košutica, Bukova glava, Goliš, Prebino selo, Gornje ravne njivice, Grabovi.

Vode.

Reka je Ibar. Rečice i potoci su: Ostraćka reka · Veliki potok, potoci: Zaselski, Žigoljski i Lazov potok, a vode: Izvor u Padalištu, Vodice, Potočina, Voda u Lazovom potoku, Česma kod Crkvine, Sulendar, Izvor u Parlinom - Parlić potoku, Javor voda, Žabar, Veljova vola, Bukovica i Izvor na Beocu. Pije se i voda sa šest bunara.

Zemlje i šume.

Delovi atara imaju nazive: Kamenski lug, Stara kuća, Leštansko polje, Obraški lug, Klisura, Kula, Gradac, Ostraćko prisoje, Puljkovac, Cerovica, Krstište i Kuline.

Tip sela.

Samo se zaselak Ostraće deli na krajeve: Gornje Ostraće i Donje Ostraće.

Osam grobalja su: u Simičištu ostraćko groblje na Tuturici; u Parlin Potoku; Groblje u Kamenu, pod Valačem; pod Borjanicom žigoljsko groblje; leštansko groblje u leštanskom potoku; kureljsko groblje  na Ravnim njivama Kratina i Zaseljeimaju zaajedničko groblje u zaselju.

Istorijat.

Godine 1395. monahinja Evgenija sa sinovima Stefanom i Vukom priložili su ruskom manastiru Sv. Pantelejmonu na Atosu selo Ostrak i selo Lešak

Selo Žigala je zabeleženo u Kruševskom pomeniku. Napomena: Godine 1812. Srbi su držali pod svojom vlašću sela: Kamen, Žigole i Ostraće. Sela su spadala u knežinu Gornji Ibar.

Po popisu od 1921. g. "selo" Lešak imalo je 25 domaćinstava sa 195 članova, a zaseoci: Kratina 4 domaćinstva, sa 59 članova; Kamen 4 domaćinstva sa 24 člana; Ostrać (tako) 15 domaćinstava sa 125 članova; Simičište 5 domaćinstava sa 34 člana; Zaselje 2 domaćinstva sa 13 članova; Vrujci 4 domaćinstva sa 53 člana.

Starine.

Stari dubrovački- niški put vodio je preko Kamena, Žigolja i Ostraća. Kod Kamena, prema zaseoku Beluću, na levoj strani Ibra reka se prelazila na brodu ili čamcima. Više Kamena, u Žigolju su mesta Raskrsnica i Padalište, i voda Izvor u padalištu. Kraj izvora su "konačili" putnici, kiridžije, karavani i njihovi sprovodnici a povremeno su "padali" i Cigani kovači. Na kuli se vide ulegnuća i znatna količina lomljenog kamena. Na Borjanici je mala crkva Borjanica u razvalinama. Oko crkvine je staro groblje. Grobovi su obeleženi malim kamenim krstovima. Više crkvine i groblja jedno mesto zovu Grčke kuće. Nad Grčkim kućama su bili sami vinogradi — kažu "grčka lojza". U Žigoljuje mesto Stara kuća. Ovde su sedeli Kepe – Kepići, pa su se odavde iselili u zaselak Tiodža u Rudnici. U Ostraću su Aništa (mesto) i u Aništima voda – Izvor u Aništima. Ovde su stojali hanovi za putnike na starom dubrovačkom putu. U Aništima je crkvina s tragovima od temelja. Izvan ograde crkvine je staro groblje. Po grobovima su položeni neobrađeni blokovi stena. Na jednom bloku urezan je mali krst. U Velikoj livadi vide se utolegnuća u nizu na mestu kuća i zgrada. Mesto više Aništa su Ulica, a nad Ulicama je Ulički breg. U Gracu je bila manja tvrđava, kao "kula", ali od nje nema traga. Jak hladan izvor, pravo vrelo zovu Sulendar. Voda je "dovedena" u izvor "sulundarima" (cevima od pečene gline). U Parlin - Parlić Potoku, na pet mesta vide se ulegnuća u zemljištu — "rupe" od kuća i zgrada oko kuća.

Ovde su sedeli Parlići, do rata 1877/78. godine. Posle rata pet kuća Parlića odselile su se u oslobođenu Toplicu. Groblje odseljenih porodica je u sadašnjem groblju zaseoka.

Staru Bogorodičinu crkvu, hram uspenija Sv. Bogorodice, obnovili su "građani" sela Leška 1925. godine. Napomena: Natpis o obnovi crkve urezan na mermernoj ploči nad crkvenim vratima:

"XPAM USPENIJE SVETE BOGORODICE OBNOVIŠE GRAĐANI SELA LEŠKA VELIKIM TRUDOM: PETKA RAKOČEVIBA UČITENJA G 1925." Prilikom obnove crkve otkopan je oštećeni nadgrobni krst od belog mermera s natpisom:

RABbBOŽI IAĆIM. PRESTAVISIA MCA MAR DENb 4.

Na prednjoj strani urezan je lik upokojenog.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Iselili su se:

-Kepe – Kepići (slavili Sv. Nikolu zimnjeg). Stari doseljenici, "pre Karađorđa", iz Gornjeg - Crnogorskog Kolašina, sedeli su u Žigolju, a otud su se odselili u Tiodže – Rudnicu "ima sto godina".

-Prolovići su se doselili iz Vlainje u Ostraće, a iz Ostraća su se odselili, posle rata 1877/78. u Toplicu.

-Parle - Parlića slavili su Sv. Nikolu zimnjeg; poreklom iz Nerodimlja na Kosovu, došli su u Prizren, a iz Prizrena u Ostraće - Parlin Potok.

-Todići (slavili su Lazarevdan). Sedeli su u Zaselju. Iz Zaselja su se odselili u Toplicu, posle rata 1877/78. godine.

-Ivanovići iz Ostraća odselili se u Toplicu u isto vreme kad i Todići.

Krajem 17. veka, a najdalje do 1750. godine, iz Leška u Donjem Pologu su došli:

-Jelenići (1 kuća, Sv. Vračevi, jesenji i letnji). Iz Leška su izbegli "zbog nasilja". U starom kraju su slavili Sv. Jovana Krstitelja, a u Lešku na Ibru su promenili slavu i otpočeli da slave Sv. Vračeve.

Iz Leška, u staroj nahiji Vračevima, pop:

-Vaso Jelenić odseli se u u selo Vukušicu u Podibru. Potomci popa Vasa Jelenića su Vasovići, u podibarskim selima Vukušici i Otrocima, u Kraljevu i Beogradu.

Posle rata 1877/78. godine neke porodice:

-Jelenića iz Leška odselili su se u selo Prekopuce u Toplici.

Skoro u isto vreme, kad i Jelenići, u Lešku su se nastanili:

-Kadići (10 kuća, Sv Vračevi, 1. novembra i 1. jula). Došli su iz sela Kovačice, u Kopaoničkoj Šaljilapska strana.

Po predanju u Kovačici su sedela tri rođena brata:

-Vilimanovića. Jedan od braće ostao je u selu, drugi se odselio u neko selo u Metohiji – okolini Peći, a treći je došao u Lešak i podigao kuću na mestu, koje se po doseljenom "Kovačanu" prozva Kovačevac.

Doseljenici posle rata 1877/78. su:

-Đurovići (7 kuća, Sv. ap. Toma, 6. oktobra) prešli su iz raseljenog zaseoka Kurelja.

-Lakićevići (2 kuće, Sv. Nikola, 6. decembra) iz Crne Gore.

-Premovići (2 kuće, Mitrov dan i Sv. arh. Stefan letnji) su došli "Is Preko Ibra". Jedan su rod sa Premovićima u Jarinju.

Novi doseljenici, posle 1900. godine:

-Stojanovići (2 kuće, Đurđev dan) su od Dražovića iz Rvata.

-Jezdić (1 kuća, Sv. Nikola) trgovac iz Mitrovice na Kosovu, a daljim poreklom iz nekog sela u okolini Prištine.

Svi su u Lešku.

-Markovići (4 kuće, Sv. Nikola) iz Dragočeva na Rogozni,

-Rakovići (2 kuće, Sv. Luka–Lučin dan) su se nastanili u zaseoku Kamenu, posle 1750. godine.

-Šljivići (1 kuća, Đurđic i Đurđev dan) iz Slivovice na vučitrnskom Kosovu, došli su u Ostraće, a docnije iz Ostraća u Žigolje.

Doselili su se posle rata 1877/78:

-Burlaćani (2 kuće, Sv. Petka, njihova slava je Mratindan) iz Burlata u Ibarskom Kolašinu.

-Biševci (2 kuće Sv. Mrata), iz Biševa y Rožaju.

U Donje Ostraće su došli:

-Šljivići (2 kuće), jedan rod sa Šljivićima u Žigolju.

-Čukići (3 kuće, Sv. Sava i Sv. Aleksandar Nevski) su došli iz Mojstira y Štavici.

-Burlaćani – Janićijevići (2 kuće, Sv. Đorđe  23. aprila i Sv. Ilija) su iz Burlata, a daljim poreklom od plemena Drobnjaka.

-Leševići (6 kuća, Sv. Petka) su iz Ibarskog Kolašina.

Nastanili su se u Parlin Potoku:

-Milenkovići i Bogdanovići (4 kuće, Mratin dan) iz Biševa.

-Pavlović (1 kuća, Đurđic i Đurđevdan), je iz Beluća, "Is Preko Ibra", a daljim poreklom "od Rožaja".

U Vrujce su došli:

-Čukići (3 kuće), jedan su rod ca Čukićima u Donjem Ostraću.

-Biševci (4 kuće, Mratin dan) jedan su rod s Mratinštacima u Parlin Potoku.

-Čukić (1 kuća), od Čukića u Vrujcu, je u Kureljama.

Doselili su se u Semičište:

-Zakići (3 kuće, Mratin dan) iz Biševa.

Posle 1900. godine naseljavaju se:

-Planić (1 kuća, Sv. Đurđe, 23. aprila), od Planića iz Zamanipe.

Ranije, posle rata 1877/78. doselili su se:

-Komatovići (4 kuće). Oni su jedan rod sa Komatovićima u Gornjem Ostraću.

-Lazovići (3 kuće, Sv. Nikola), iz Štavice.

-Biševci (2 kuće, Mratin dan) iz Biševa u Rožaju.

-Mijailović (1 kuća), od Novog Pazara.

-Mijailovići (3 kuće) u Zaselju, jedan su rod s Mijailovićima u Kratini.

-Biševci (3 kuće, Mratin dan), u Zaselju su jedan rod sa Biševcima u Kratini.

*Linkovati i na selo Ostraće.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Lešak (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Belo Brdo, opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je u izvorištu Belobrdske reke, sa kućama na stranama brda Sokolice i Čučajice. Oko sela su: Vojetin (1558m), Vlaška ravan, Suvo rudište - Pančićev vrh (2017m), Prosečanica, Sastavci – "Sastanci" Potoka pod Baljaču i Badaloviće.

Vode.

Pije se voda s izvora. Poznata je voda Izvor u Selištu.

Zemlje i šume.

Delovi u ataru sela su: Baziće, Šuliće, Selište, Vrla strana, Lebara, Sveta Petka.

Tip sela.

Selo sastavljaju nekoliko kućnih grupa. Udaljene su jedna od druge 300–500 m, samo su Bazići izdvojeni; više od 1 km ova kućna grupa je udaljena od najbliže grupe. Kuće u kućnim grupama su zbijene. Groblje je u Selištu, kod crkvine Sv. Petke.

Istorijat sela.

Belo Brdo je staro naselje. Bjelo Večdo pominje se u dubrovačkim arhivskim knjigama 1438. godine. Oko sredine 15. veka u Belom Brdu je znatna dubrovačka kolonija Dubrovčana.

Godine 1878. u Belom Brdu su 13 kuća sa 150 stanovnika. Po popisu od 1921. u selu je 31 domaćinstvo sa 194 člana, a 1948 — 43 domaćinstva, sa 337 članova.

Starine u selu.

Oko crkvine i Izvora u Selištu, zemljište je vrlo neravno. Vide se veća i manja ulegnuća na površini zemlje, jedini tragovi naselja. Ovde je, kažu, bilo "staro" Belo Brdo srednjega veka. Stara crkva Sv. Petke odavno je porušena "do temelja".

Na Vojetinu, u potesu Lebare, su mnogobrojni i znatni ostaci rudarskih radova.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Prema dubrovačkim arhivskim knjigama u koloniji Dubrovčana oko sredine 15. veka, pored domaćih ljudi živeli su Dubrovčani trgovci:

-Brajkovići, Ivanovići, Bogićevići, Smoljanovići, Krusići, Radičevića, Radosalići, Bogosalići, Dejanovići, Pećinićevići, Pribisalići.

Sadašnji rodovi:

-Bazići i Đurići (18 kuća, Sv. Jovan, 7. januara) doselili su se pre Velike seobe od Bileće u Hercegovini. Potomci su poznatog kiridžije onog vremena Tomaša Baze. Šule-Šulići, a i Šulovići grana Bazića roda prešli su u Ravnište – Zaplaninu. Uspomene na odseljene Šule, sačuvala se u nazivu potesa — Šuliće.

Skoro u isto vreme kad i gornji u selu su se nastanili preci:

- Gogića i Tomića (7 kuća, Sv. Nikola). Doselili su se od Dubrovnika, a onamo su dospeli od Prizrena.

Posle predaka Gogića i Tomića došli su daleki preci:

-Milića, iz plemena Kuča. Danas ihje 2 kuće i slave Sv. arh. Stefana.

-Krstojevići, krvne srodnike Milića "gospodar seoski aga Turčin" preselio je u Čajtinu.

Posle rata 1877/78. y selu se nastanio:

-Daničić (1 kuća, Sv. Nikola) iz Crnatova.

*

Zaselak Marušiće.

Položaj zaseoka.

Mali zaselak Belog Brda je u izvorištu Marušićke reke.

Pije se voda s izvora.

Pojedini delova atara se nazivaju: Badalonjiće, Ključ, Jaruge, Džemen, Orljak i Vlaška ravan.

Groblje je pod Bresjem, u Marušićkoj reci.

Godine 1812. Srbi su držali pod svojom vladavinom selo Marušiće u knežini Gornjeg Ibra, Nahiji novopazarskoj.

Godine 1878 u Marušiću su 3 kuće, sa 30 stanovnika. Godine 1921. Marušiće je imalo 7 domaćinstava, ca 32 člana.

U zaseoku su mnogobrojni i razni tragovi starih rudarskih radova.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Marković i Todorovići (3 kuće, Sv. Jovan, 7. januara) su od Jovanjčana iz Belog Brda.  Posle rata 1914/18. neke porodice Markovića odselile su se u Bukoš na vučitrnskom Kosovu, dok su se Milivojevići, njihovi srodnici, odselili u Krnjince kod Istoka u Metohiji.

*

Zaselak Leskova.

Položaj zaseoka.

Selo je pod Sokolicom, na jugu od Belog Brda. Oko sela su: Sokolica, Prosečenica, Poljanica ili Ćosiće, Bognoviće – Bogunoviće ili Miokoviće i "Sastanci pod Baljaču" (sastavci potoka pod Baljačom).

Pije se voda sa izvora.

Potes je Baljača. Groblje je u Simonovićima.

Godine 1812. Srbi su pod svojom vladavinom držali selo Ljeskovik u knežini Gornjem Ibru, Nahiji novopazarskoj.

Godine 1878. Leskova je imala 4 kuće s 48 stanovnika. Po popisu od 1921. u selu je 11 domaćinstava sa 45 članova, a po popisu od 31. marta 1948 – 7  domaćinstava sa 61 članom.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Simonovići, Milosavljevići i Ilići (8 kuća, Sv. Nikola). Svi jedan rod od G ogića i Tomića iz Belog Brda.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Belo Brdo (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Planinica (i zaselak Gradište), opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Planinica je pod Vrletnicom, u izvorištu Planiničke reke, a zaselak Gradište je pod Gradiškom čukom, visoko na levoj strani doline Marušićke reke. U međama ovih naselja su: Turtelovo, Vlaška ravan, Badaloviće, Biljača, Jelenjska reka, Jelenjsko osoje i Bludno.

Unutar ovih granica su uzvišenja: Prepranac, Strana, Goli breg, Tolići.

Vode.

Pije se voda s izvora.

Zemlje i šume.

Delovi atara imaju imena: Dolina, Nikin do, Vlačeg, Njive kod Ustave, Popova livada i Babin grob.

Tip sela.

Kuće u naseljima su zbijene. Zaselak Gradište je potpuno zasebno naselje, oko 20 minuta hoda udaljeno od najbližih kuća u selu. Planiničko groblje je na Preprancu, a gradištansko grobljeje na Gradiškoj čuki.

Istorijat.

Godine 1812. Srbi su držali pod svojom vladavinom sela Planinicu i Gradište u knežini Gornjem Ibru Novopazarske nahije.

Godine 1878. Planinica ima 3 kuće ca 25 stanovnika, a Gradište 1 kuću sa 10 stanovnika. Prilikom popisa 1921. Planinica (Gradište se ne pominje) ima 9 domaćinstava sa 65 članova, a 1948. godine u Planinici (Gradištu nema pomena) bilo je 11 domaćinstava sa 113 članova.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Planinice-Planinići (Đurđic, 3. novembra i Sv. Đurđe, 23. Aprila*) su od Đurđevštaka iz Domiševine. Iz Planinice su se iselili u Lepenac.

Oko 1750. iz Miokovića prešli su:

-Trivunovići (4 kuće, Sv. Arhanđeo, 8. novembra i Velika Gospojina). Daljim su poreklom iz plemena Morače, od bratstva Žura - Žurića.

Posle rata 1877/78. u selu se nastanjuje:

-Vukojević (1 kuća, Spasovdan). Došao je iz Belog Brda.

U Gradištu su:

-Vučetići - Gradištani (2 kuće, Sv. Jovan Krstitelj). Oko 1750. prešli su iz Belog Brda, od Jovanjčana.

*Po starom kalendaru

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Planinica (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Miokoviće (po knjizi Bogunoviće – „Bognoviće – Miokoviće), opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Malo selo na brdu Kukanju (nom. Kukanj). Oko sela su Brđij a, Sokolica, Jelenjsko osoje, Jelenjska reka, Jezerine (crkvina Sv. Petka), Miokovska reka.

Vode.

Pije se voda sa izvora.

Zemlje i šume.

Njive i livade su oko kuća. Drugi su delovi atara: Lice, Kolibište, Krčevina, Solunac.

Istorijat.

U povelji cara Stefana Uroše od 1363. zapisana su dva sela imenom Kukno: selo posteljšaka Kukno i selo kneževo Kukno. Jedno od ova dva sela bilo bi današnje selo Miokoviće, dok bi drugo selo moglo biti Jelenja, zaseok u susednoj kmetiji Stanuloviću, možda i obrnuto.

Ime sela.

Bogunoviće, u narodnom govoru: "Bognoviće", je starije ime sela Miokovića. Sudeći po obliku, oba imena znače porodično ili rodovsko naselje. Bogunovići u severozapadnoj Bosni, Lici i Dalmaciji su stari doseljenici "od Raške". Najdaljom starinom "od mora", došli su na Kopaonik i nastanili se u kopaoničkoj rudarskoj oblasti.

Istorijat.

U Kruševskom pomeniku zabeleženo je selo Niokovići. U istom pomeniku, na drugom mestu, se navodi da su Miokovići "sigurno vlastela sa Mokre Gore".

Godine 1812. Srbi su držali pod svojom vladavinom selo Miokoviće u knežini Gornjem Ibru u Novopazarskoj nahiji.

Godine 1878. selo Miokoviće je imalo 7 kuća s 95 stanovnika.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Odavno su se odselili:

-Bogunovići i Miokovići (Sv. Jovan Krstitelj i Sv. Jovan Preteča).

Mnogobrojne porodice ovih velikih bratstava nastanjuju veliki broj naselja severozapadne Bosne, Like i Dalmacije. Krajem 17, a najdalje do sredine 18. veka doselili su se:

-Moračani, Danilovići, Petrovići, Madžići (Stevanovići), Popovići i Adžići (Ilići). Danas ih je 23 kuće (Sv. Arhanđeo, u novembru i Velika Gospojina). Oni su iz plemena Morače, od bratstva Žura – Žurića.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Miokoviće (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Crnatovo (i zaselak Obadi), opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je na Kosi, a zaselak Obadi su pod Obadskim visom. Zaseokom protiče Veliki potok. U međama naselja su: Vampirov grob, Ravne njive, Kurelje, Jezerine (crkvina Sv. Petka, Mirkovska), Miokovići, potes "Sastanci"/ Sastavci "pod Baljaču".

Vode.

Pije se voda s izvora.

Zemlje i šume.

Delovi atara imaju ove nazive: Poljane, Doboška ravan, Lokva, Kostolovica, Duvarine i Stara kuća.

Zaselak Obadi.

Obadi, zasebno naselje, je oko 1 kilometar udaljeno od najbliže kuće u selu. Groblje sela Crnatova je na Kosi. Obadi sahranjuju u zasebnom groblju.

Istorijat.

Vuk je zabeležio sela Crnatovo i Obade y knežini Gornji Ibar i Nahiji novopazarskoj.

Godine 1878. U Crnatovu ima 7 kuća sa 130 stanovnika, a u Obadima 2 kuće s 37 stanovnika. Prema ispitivanjima 1934. godine u selu je bilo 6 kuća jednoga roda, a u zaseoku 4 kuće od dva roda.

Starine u selu.

Na Duvarinama "ćute" (stoje) zidovi napuštenih kuća i zgrada, a na Staroj kući se raspoznaju kućišta predaka stanovnika sela.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Veličkovići, Đorđevići, Dimitrijevići i Tanaskovići (6 kuća, Sv. Nikola) su od Gogića iz Belog Brda.

U Obadima su:

-Vučkovići (2 kuće) od Nikoljčana iz sela.

Posle rata 1876/78. doselili su se:

-Milunovići (2 kuće, Mratin dan) iz Biševa u Rožaju.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Crnatovo (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Zemanica (po knjizi Zamanica), opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo s rasturenim kućama je ispod Bila na levoj, i na kosi Jezerinama, na desnoj strani doline Zamaničke - Drenske reke. Oko sela su Karaula ili Merćez (927m), Deličbara, Borjanica, Dubovi, a i Zrnosečki dubovi, Brđija i Miokoviće (potes).

Vode.

Pije se voda s izvora. Poznatije su vode Izvor na Boljancu i Vodice.

Zemlje i šume.

Delovi atara se nazivaju: Dolina, Ravan, Njive kod Vodice, Vitanoviće, Voće, Boljanac, Bačevina i Radošići.

Tip sela.

Izdvajaju se dve male kućne grupe. Rastojanje među njima je 500-600 metara. U kućnim grupama srodničke kuće su nablizu 20–50 m. Dva groblja su kraj crkvine Sv. Petke na Jezerinama i kod "Zamaničke crkve".

Istorijat i ime selu.

Selo je staro, a da je postojalo u srednjem veku — to je sigurno. Ime Zamanica seća na srednjovekovni način rada poluslobodnih seljaka – rad zamanicom – kulukom – besplatno. U to vreme Zamanicaje prezime-nadimak.

Napomena: Među četiri ne novobrdska rudara kojima je despot Stefan poverio da sastave Zakon o rudnicima za Novo Brdo, despotova vlastela bila je odredila Pavla Zamanicu.

Godine 1812. Zamanica je u knežini Gornjem Ibru i Nahiji novopazarskoj.

Godine 1878. u Zamanici je 6 kuća sa 26 stanovnika.

Starine u selu.

Crkvina Sv. Petka je na Jezerinama. U ogradi od dasaka (tarabe) usred groblja su ostaci temelja male crkve. Na međi zamanice i zaseoka Vitanovića, u kmetiji Drenu dugo je ostala porušena crkva Sv. Nikole. Godine 1861. u crkvini je obnovljena crkva posvećena istom svecu. Prema natpisu na ulaznim vratima crkve "xpww" svetago oca Nikolae obnovi protopopb Vuksan nastojatel".

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Starinci su:

Planići (7 kuća, Đurđevdan) i:

-Spasići (5 kuća, Sv. Nikola).

Posle rata 1877/78. godine doselili su se:

-Stevanovići i Tanaskovići (5 kuća, Sv. ap. Toma) iz zaseoka Kurelja u kmetiji Lešku.

-Jovanovići i Savići (3 kuće, Sv. Arhanđeo, 8. novembra i Velika Gospojina) od Moračana, iz Miokovića.

-Radenkovića (2 kuće, Mratin dan) su došli iz Biševa u Rožaju.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Zemanica (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vitanoviće, Mioliće, Mekiniće, Dren i Kajkovo, opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela - zaseoka.

Vitanoviće je nizvodno od Zamanice, na levoj strani doline Zamaničke - Drenske reke.

Mioliće, niže Vitanovića, je visoko na levoj strani doline iste reke.

Mekiniće je na Borikovcu (977), na levoj strani rečne doline.

Dren je na ušću Drenske reke u Ibar, na stranama rečne doline i pored puta Raška–Kosovska Mitrovica.

Istočno od Drena je zaselak Kajkovo, u izvorištu Kajkovskog potoka.

Vode.

Stanovnici zaselaka piju vodu s izvora i iz bunara.

Zemlje i šume.

Potesi se zovu: Polje, Lugovi, Reka, Borikovac, Deličbara, Gradac, Mekinićke šume, Drenske šume.

Tip  sela – zaseoka.

Zaseoci su mali i u njima ne postoji nikakva podela. Groblje Kajkova je kod crkvine. Drensko groblje je kod "drenske" crkvine. Groblje Miolića i Vitanovića, kao i jednog dela sela Zamanice, je kod zamaničke crkve Sv. Nikole. Groblje Mekinićaje niže zaseočkih kuća.

Istorijat.

Selo Kajkovo Petrovića zabeleženo je u povelji cara Stefana Uroša od 15. jula 1363. godine.

Selo Vitanovići je zapisano u Popisu bosanskih spahija od 1711. godine.

Selo Dren je zabeleženo u Katastihu manastira Deviča — Devičkom katastihu 1783. godine.

Godine 1812. Srbi su držali pod svojom vladavinom sela u knežini Gornjem Ibru, Nahiji novopazarskoj, sela: Vitanoviće, Mioliće, Mekiniće, Drijen i Kajkovo.

Po popisu od 1921. godine bilo je: u Vitanoviću 5 domaćinstava sa 33 člana; u Mioliću 4 domaćinstva sa 30 članova; u Mekiniću 13 domaćinstava sa 99 članova; u Drenu 15 domaćinstava sa 100 članova; u Kajkovu 16 domaćinstava sa 138 članova. Po popisu od 31. marta 1948. godine u Vitanoviću ima 11 domaćinstava s 57 članova; u Mioliću 10 domaćinstava s 51 članom; u Mekiniću 25 domaćinstava sa 157 članova; u Drenu 38 domaćinstava sa 203 člana; u Kajkovu 36 domaćinstava c 225 članova.

Starine i ostali podaci o selu - zaseocima.

Dve crkvine su u zaseoku Kajkovu, u Kajkovskom potoku. Ovde se vide tragovi temelja malih crkava. Kraj jedne crkvine je "staro" groblje, a kod druge crkvine je sadašnje "seosko" groblje. U Drenu, nad obalom Drenske reke je crkvina u razvalinama. Ovde "ćute" (stoje) porušeni zidovi od lomljenog i nešto tesanog kamena, visoki preko 2 m. U Vitanoviću je turska granična stražarnica–karaula, do rata 1912/ 13, u razvalinama.

Napomena: Stepanida, kćer vojvode Mrkše Sićevskog (Sićevac u Istočkom srezu) bila je udata za vlastelina Žigolja (K. J iriček – Jovan Radnić, Istorija Srba, knjiga IV, 162). Na ovog vlastelina podseća ime zaseoka Žigolje.

Na karti Bojnog grafičkog instituta, listu "Novi Pazar" zabeležen kao "Žigolj". Strani putnici, putujući dubrovačkim putem preko kopaonika za Niš i Carigrad, različito beleže to mesto

U Kruševskom pomeniku selo je zabeleženo kao "Žigala" (Glasnik Srpskog učenog društva XLII, 133). Godine 1812. Srbi su držali pod svojom vladavinom Žigole, selo u knežini Gornjem Ibru i Novopazarskoj nahiji ("Danica" 1828, 230).

Žigolje je osobito poznato kao važna stanica na starom dubrovačkom–niškom putu. Kod Žigolja Ibar se prelazio do druge polovine 19. veka.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

U ratu 1876. naselja kmetije Drena, sa izuzetkom zaseoka Kajkova, su zapustela; svi njihovi stanovnici bili su izbegli u Srbiju. Ponovno naseljavanje zapustelih zaselaka je izvršeno posle rata 1877/78. godine. Naselili su se:

U Vitanoviće:

- Jovanovići i Vasiljevići (5 kuća, Sv. ap. ev. Luka) iz Ibarskog Kolašina.

U Mioliće:

- Komatovići (Raškovići i Tanaskovići) (5 kuća, Đurđic i Sv. Panteleja) iz Brnjaka u Ibarskom Kolašinu.

- Vučković (Sv. Petka) iz Ibarskog Kolašina.

U Mekiniće:

- Radosavljevići (3 kuće, Sv. Nikola) iz Gornjeg (Crnogorskog) Kolašina;

- Virijevići (Simionovići i Pantovići) (4 kuće, Sv. Arhanđeo, 8. novembra i Sv. Ilija) iz Bojislića u Ibarskom Kolašinu.

- Milentijevići i Janićijevići (5 kuća, Đurđic, 3. novembra) su jedan rod sa Komatovićima u Mioliću.

U Dren:

- Vukićevići i Miladinovići (5 kuća, Sv. Nikola), sa Peštera.

- Vučinići – Vukosavljevići (5 kuća, Đurđevdan), "od Sjenice".

- Milovanovići (1 kuća, Sv. Jovan, 7. januara), iz Vrapča u Štavici.

- Borisavljevići (3 kuće, Sv. ap i jev. Luka) iz Vrapča u Štavici.

- Krstović i Obradović (2 kuće, Sv. Nikola) iz Dobrinje u Štavici.

- Dimitrijević (1 kuća, Sv. Jovan zimski), "od Rožaja".

- Jovanovići (2 kuće, Sv. Arhanđeo, 8. novembra), iz zaseoka Junaka na Rogozni.

- Krsmanović – Aleksić (1 kuća, Sv. Nikola), iz Vojkovića na Rogozni, a starinom je iz plemena Drobnjaka.

U Kajkovu je starinački rod:

- Stevanovići (1 kuća, Sv. Jovan Milostivi, 12. novembra).

Doselili su se:

- Radunovići (2 kuće, Sv. Nikola), "s Peštera".

- Vukićevići (5 kuća, Sv. Petka) iz Junaka na Rogozni.

- Miladinović (1 kuća, Sv. Vasilije, 1. januara) je "dovodak". Dovela ga majka udova preudata za Vukićevića.

- Miletići (6 kuća, Sv. Jovan, 7. januara i Usekovina 29. avgusta) od jovanjčana iz Sočanice na Ibru.

- Spasojević (1 kuća, Sv. Petka) iz Rajetića na Rogozni).

- Nešovići (3 kuće, Sv. Vasilije Veliki, 1. januara) iz Peroša u Ibarskom Kolašinu.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, sela Vitanoviće, Mioliće, Mekiniće, Dren i Kajkovo (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva naselja: Zrnosek, Rodelj, Kruščica, Majdevo, Kostin Popok, Tvrđen - Tvrđane, Ulije i Leposavić, opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela - zaseoka.

Pomenuti zaseoci, s izuzetkom Leposavića i Ulija su u zapadnom podnožju Graca i Kamilje, do puta i pruge Raška–Kosovska Mitrovica. U međama kmetije su Borjanica, Deličbara, Borikovac, Čukara, Ibar, Vardište, Kamilja, Dubrava, Oblik, Bojište, Letije.

Vode.

Pije se voda sa izvora i s nekoliko (5–6) bunara. Poznatiji su izvori: Izvor u Plandištu, Leposavska voda, Nikodeljska voda, Sretova voda, Mladenina voda, Jaćimova česma, Milenkovićka česma, Bojovska voda.

Zemlje i šume.

Delovi atara se nazivaju: Reka, Šanac, Leposavske šume, Osoje, Majdevske šume, Rodeljske šume, Zrnosečke šume, Vrbičko osoje i Čukar.

Tipovi naselja.

Zaseoci su samostalna izdvojena naselja. Udaljenost među njima je 1-3 kilometra. U Leposaviću, pored puta i pruge, obrazovao se drumski deo zaseoka. Ovde su: železnička stanica "Leposavić", Osnovna škola, dve gostionice, dve–tri zanatlijske radnje i trgovine.

Neke porodice zaseoka Rodelja sahranjuju u arnosečkom groblju. U Rodelju starije i današnje groblje su kod Crkvine. U Majdevu je zajedničko groblje zaseoka Majdeva, Tvrđena i Kruščice. U Kostinom Potoku zaseočko groblje je pored "latinskog" groblja. Zajedničko groblje Leposavića i Ulijaje u Uliju.

Ime naselja.

Ime zaseoka Zrnosek je vrlo staro i opominje na ime ž r bn o s 6 k 6, iz Svetostefanske hrisovulje. Napomena: A žrbasbkb kako je bbil pri vladislave takozi da boude i v'segda. Nije poznato da su Žrnoseci stanovnici starog Zrnoseka izrađivali žrvnje i vodeničko kamenje.

U Popisu bosanskih spahija od 1711. godine zabeleženoje selo Žrnosik.

Kruščica, zaselak, zabeležena je u Kruševskom pomeniku, kao selo Kruščica.

Godine 1812. Srbi su držali pod svojom vladavinom sela: Zrnosijek, Rodelje, Kruščice, Kostin Popok, Tvrđen, Ulije i Leposavić. Sva ova sela spadala su u knežinu Gornji Ibar i Nahiju novopazarsku.

Po popisu od 1921. u Zrnoseku je 7 domaćinstava sa 31 članom u Rodelju 11 domaćinstava sa 67 članova u Kruščici Z domaćinstva sa 28 članova; u Majdevu 8 domaćinstava sa 54 člana; u Kostinom Potoku 8 domaćinstava sa 50 članova; u'Gvrđenu 18,domaćinstava sa 127 članova; u Uliju 12 domaćinstava sa 91 članom; u Leposaviću 13 domaćinstava sa 90 članova.

U groblju Kostinog Potoka čuva se obrađen kamen sa natpisom na latinskomjeziku. Nađen je niže groblja u koritu Tvrđenske – Babičke reke, pa je izvađen iz korita i prenesen na današnje mesto. Pored sadašnjeg zaseočkog grobljaje staro "latinsko" groblje. Grobovi su obeleženi velikim neobrađenim kamenjem. U groblju zaseoka Rodelja je mala crkva u ruševinama. Stoje još crkveni zidovi od neobrađenog i nešto otesanog kamenja spajanog krečnim malterom visine oko 2 metra. Oko crkvine  je starije i sadašnje groblje zaseoka Rodelja.  U Majdevu, pored sadaššnjeg je grolje "ostalo od latina". Ovde su grobovi obeleženi velikim neobrađenim kamenjem. U Tvrđenu, do kuće Vukojice Petronijevića, upravo nad prugom Raška – Kosovska Mitrovica su crkvina i staro groblje. Obodom malog ovalnog ulegnuća vide se tragovi crkvenih temelja. Na grobovima su krstovi raznog oblika i veličine. Na njima su urezani krstovi, a natpisa nema. U Zrnoseku, više kuće Svetozara Vukašinovića, zaseočko groblje je pored "pored nekog starog groblja". Više Leposavića je crkvina. Od male crkve stoje ostaci zidova, visokih oko 1m, ozidani od tesanog kamena- krečnjaka.  Na Kamilji stoje zidine, ostaci nekadašnje velike i jake građevine zidane otesanim kamenom spajanim krečnim malterom. Na Gracu su kupišta neobrađenog kamena, ulegnuća, a stoje i temelji velike građevine.

Sudeći po imenu i ostacima na brdu bilo je neko veliko i jako utvrđenje. U Uliju, više kuća Radosavljevića stojala je crkvina Sv. Petka. Godine 1936. obnovljena crkvica posvećena je istoj svetiteljki. Napomena: Prilikom radova na obnovi male građevine otkopana je nadgrobna ploča s natpisom: „Pomeni Gdi raba svoega Simona ma i stora sm iča nin a“.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Današnje stanovništvo kmetije je novo, sve sami doseljenik. Starije stanovništvo, poznato pod imenom "ustaši" prešlo je u ratu 1876. u Srbiju i naselja u kmetiji su zapustela.

Posle rata 1877/78. godine odselili su se u tek oslobođenu Toplicu. U zapustela naselja, posle 1878. dolaze novi doseljenici. Tako je izvršena potpuna smena stanovništva.

U Zrnoseku su se nastanili:

-Vukićevići (4 kuće, Sv. Nikola), sa Peštera.

-Veljovići (2 kuće, Sv. ap. jev. Luka) iz Veljeg Potoka u Štavici.

-Vukašinović (1 kuća, Sv. Nikola), iz Rudina na Rogozni.

-Nikolići (2 kuće, Sv. Vasilije Veliki, 1. januara i Sv. Arhanđeo, 8. novembra), "od Kadijače" na Rogozni.

-Nikolić (1 kuća, Sv. ap. i jev. Luka), "sa Rogozne".

-Tiosavljević (1 kuća, Sv. Ignjatije) je "od Deževe". Ovde je na mirazu u kući Nikolića.

U Rodelju:

-Katići/Milosavljevići, Savići, Milojevići, Aksentijevići (10 kuća, Sv. ap. i jev. Luka) iz Ibarskog Kolašina, a daljim poreklom su iz Rovca.

U Kruščici:

-Milenkovići (4 kuće, Đurđevdan i Sv. Nikola), iz Lovca u Banjskoj.

U Majdevu:

-Antonijevići (2 kuće, Sv. Nikola), od Sjenice.

-Đinovići (4 kuće, Sv. Aleksandar Nevski), iz Mojstira u Štavici.

-Milanovići (2 kuće, Mitrov dan), iz Seljanca u oblasti.

-Vladisavljevići (2 kuće, Sv. Arhanđel, u novembru) su sa Rogozne.

U Kostinom potoku su:

-Risatovići (3 kuće), iz Vranovića u Ibarskom Kolašinu;

-Drkići - Timotijevići (4 kuće, Sv. Đurđe i Sv. pr. Ilija), iz Rujišta u Ibarskom Kolašinu.

-Lomigore - Nićivorovići (3 kuće, Sv. Jovan, 7. januara), sa Rogozne.

U Tvrđenu su:

-Lazovići (2 kuće, Đurđic), su iz Rudara u oblasti.

-Kozarevci (4 kuće, Sv. Jovan, u januaru i Sv. pr. Ilija), iz Kozareva u staroj nahiji Vračima, daljim poreklom su iz Šekulara u Plavsko-gusinjskoj oblasti.

-Milosavljevići (1 kuća, Sv. Nikola) su iz Krnjina "Is Preko Ibra".

-Vukašinovići - Račitovići (Sv. ap. i jev. Luka), iz Grabovca u oblasti.

-Lovčani - Petronijevići (8 kuća, Đurđev dan i Sv. Nikola) su iz Lovca u Banjskoj.

-Bojovići (3 kuće, Sv. Nikola) su iz Ibarskog Kolašina.

U Uliju su:

-Jevđovići i Jakovljević (3 kuće) iz Češerovića na Rogozni.

-Drkići/Nedeljkovići i Jevremovići (5 kuća, Đurđevdan i Sv. Ilija) jedan su rod s Drkićima u Kostinom Potoku.

-Radosavljevići (4 kuće, Mitrov dan i Petrov dan) su se doselili "iz Nikšića".

-Đaloševići (2 kuće, Sv. Jovan, 7. januara), od Sjenice.

U Leposaviću su:

-Đokovići (5 kuća, Sv. ap. i jev. Luka) su od Sjenice.

-Milojevići, Milanovići, Vasići, Milenkovići (1 1 kuća, Usekovanje gl. Sv. Jovana Krstitelja, 29. avgusta), doselili su se od Andrijevice u Vasojevićima.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, naselje Leposavić i sela Zronosek, Rodelj, Kruščica, Majdevo, Kostin Potok, Tvrđen-Tvrđane i Ulije (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva naselja sela Koporiće, opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je ispod Duba, na zaravni nad stranama Vlasičke reke i Velike reke i na levoj strani doline Koporićke reke. Zemljišno područje Koporića zahvata prostor između naselja: Crešnjice na severu; Jelakca i Stržina na istoku; Graničana i Kijevčića na jugu; Rodelj, Kruščice, Majdeva i Kostinog Potoka na zapadu.

U međama sela su: Ciganski grob (1474m), na karti "Cigansko groblje", Vlasić, Kula (1407m), Solila, Trešnjica (1121m), Modro melo, "Modromir" na karti; nastanjeno mesto, Oblik (1135m), Protina njiva ili Kneževac, Zavratski breg, Rajetino guvno, Lisac (1298m) i Stražnik (1349m) na karti "Stražanjik“. Unutar granica su uzvišenja: Molitva, Rakiće, Veliki krst, Mali krst, Krš, Gradina, Zagradina, Laz, Bož(j)a glavica, Igrište, Ćićavica(1298m),Sankova gora, Karadžinac, Metalica, Garine, Boljkovac, Boljedarica, Pobrđe.

Vode.

Potoci su: Sečki potok, Litica i Vranjevac. Bare imaju nazive: Radeževa bara, Jelina voda, Bulina bara, Veliko jezero i Malo jezero. Vode su: Vodica ili Barice, Česma kod Direktorove kuće, Izvor u Dolovima, Izvor u podgori, Izvor u Solila, izvor kod Rupa, Studenac, Toplik, Ranac, Kaloperova voda,), Leskovita voda, Kladenac i Stublina.

Zemlje i šume.

Njive i livade su na mestima: Pođelije, Rajina, Selište, Ravne grobnice, Staro Koporiće, Dolovi, Luke, a ispaše i šume na mestima: Veliko Brezje, Malo brezje, Veliko guvno, Malo guvno, Prisoje, Podgora, Paljotina, Dolovi, Suvi bor, Jelenja ravan, Ripa. Zimovnici za stoku su u Trgovištu.

Tip sela.

Selo je s razbacanim kućama; jedva da su dve jedna kraj druge. Kuće su sa malim brojem zgrada oko kuće, sa livadama naokolo. Ovakav tip naselja bio je uslovljen načinom zaseljavanja posle ratova 1912/ 13. Doseljenici se vraćaju na stara mesta, ili se nastanjuju na kupljenom zemljištu. Doseljenici su na mestima: Soliocu, Brdiji, Kućištima, Grmenjači, Rosuljama, Lukama, Sopotima i Podubravama. Groblje je na Dubu kod crkvine,kraj starijeg seoskog groblja. "Tursko" groblje pomuhamedanjenih Srba "iz Kolašina" - "Kalašinaca" je kod Gradine.

Istorijat i starine.

Selo Koporiki i Modrbi M6l6 zapisani su u Svetostefanskoj hrisovulji 1346. godine. Rudarsko naselje Coporich, ca katoličkom crkvom, pominje se u pismu pape Klimentija VI kralju Srbije Stefanu Dušanu. Godine 1770. sela Koporići i Modi mehb spadju u oblast Kopaonika i nuriju popa Mateja. Avr. Popović navodi da je Koporiće u vreme ustanka, 1804. imalo 4 kuće, a pred rat 1876 – 23 kuće. Selo Modro Melo 1877. imalo je 3 kuće, a iste godine, po deobi, bilo ih je 6. Godine 1913, posle balkanskih ratova, u Koporiću su 123 stanovnika. Godine 1936. y Koporiću sam zabeležio 11 porodica, od 9 rodova, a u Modrom melu samo jednu porodicu, od jednoga roda.

Mnogobrojni i raznovrsni tragovi starih rudarskih radova : kupišta troske – "šljaknje" – šlaknjišta, ostaci topionica, samokovi i samokovske vadi ostaci vodovoda, potkopi i "rupe" (okna).

U Kućištima vide se tragovi starog Koporićkog zaseoka Barana. Tragovi naselja starog Koporića vide se u Starom Koporiću, u Velikoj reci. Stara groblja na Dubu, Ravne grobnice na seoskoj međi, "tursko" groblje pomuhamedanjenih Kolašinaca. Crkvine su na Dubu i u Modrom Melu.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Ratko iz Koporića, goroseča pominje se 7. februara 1470. godine u vezi nekog duga Radohni Ridovčići trgovcu iz Belog Brda.

Godine 1876. iz sela su izbegli s porodicama "ustaši":

-Pop Miladin Popović, Lazar Simić, Sima Damnjanović, Jezdimir Ilić, Todor Miletić, Vukić  Pantić, Grujica Jovanović, Despot Janićijević, Milisav Đorđević, Vučeta Jakšić, Jova Radovanović.

Posle rata 1877/78. iz sela su se odselili:

-Popovići u Gornju Jošanicu i:

-Milutinovići u Nevade u Toplici. Po njihovom iseljenju u zapustelom selu turske vlasti naselile su 1883.godine pomuhamedšvene Srbe - "Bošnjake" iz Gornjeg Kolašina:

-Bakoviće, Martinoviće i dr.

Godine 1912. "Kolašinci" su izbegli ispred srpske vojske na Kosovo, a otuda se najveći deo iselio "u Tursku" – Malu Aziju.

Posle povlačenja Kolašinaca u selu se nastanjuju:

-Milanović (Sv. Nikola) iz Domiševine;

-Jovanović (1 kuća, Sv. Mina), od Jovanovića iz Radunja;

-Stevanović (1 kuća, Sv.Vračevi) iz Brzanca;

-Grujić (1 kuća Sv. Arhanđeo, 8. novembra) iz Seljanca;

-Dimić (1 kuća, Sv. Petka) iz Novog Sela u Toplici;

-Bušete: Radosavljević i Radojičić (2 kuće, Sv. ap. Toma i Tomina nedelja) iz Belasice. Čukunded Paunku Radojičiću iz Belasice odselio se u Borčane, otud se preselio Paunko pa nastanio na zemljištu kupljenom od Avr. Popovića, direktora Gimnazije u Kosovskoj Mitrovici. Predak Radosavljevića odselio se iz Belasice u Čungulu u Toplici, a otud se vratio potomak.

-Todići (2 kuće, Lazarev dan) doselili su se od Novopazarske Banje.

-Popović (1 kuća, Đurđic, 3. novembar i Sv. Pantelejmon) je od Komatovića Popovića iz Brnjaka u Ibarskom Kolašinu.

-Presečanin - Miletić (1 kuća, Sv. Đurđe 23. aprila i Sv. pr. Ilija 20. jula) doselio se iz Preseke – Brnjaka.

-Presečanin - Radovanović, u susednom zaseoku Zavrati, je jedan rod sa Presečaninom/Miletićvm.

Stanovnik Modroga Mela godine 1878. bio je:

-Mladenović Petar.

Danas u Modrom Melu je samo kuća:

-Lazara Topolića, novijeg doseljenika iz Bosne. Živi kao čifčija "na imanju" Sime Savića, penzionera iz Novog Pazara.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Koporiće (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva naselja sela Zavrata, opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je u zapadnom podnožju Lisca, u Zavratskoj reci.

Vode.

Pije se voda s izvora. Poznati su izvori: Voda pod Grab i Voda pod Ora. U planini je Izvor na Liscu.

Zemlje i šume.

Njive i livade su niže kuća, na mestima: Dolina, Breg, Reka. Šuma i utrina su: na Liscu, Polijevčiću, Stražniku, Ćićavici i Stankovom guvnu.

Tip sela.

Postoji podela sela na dva dela: Gornju Zavratu, pod Liscem, i Donju Zavratu, pod Prlom. Udaljenost između njih iznosi oko 500 metara. Groblje je kod Crkvine u Reci, pored starijeg groblja.

Postanak sela i istorijat.

Avr. Popović je objavio predanje o zasnivanju Zavrate na zemljištu susednih sela Koporiće i Graničana, i da od zasnivanja nema više od 100–150 godina. Prvi poznati pomen naselja Zavrate nalazimo u Devičkom katastihu – 1770. godine. Selo je spadalo u Oblast Kopaonik i u nuriju popa Mateja.

Po popisu od 1921. godine u Zavrati su 4 domaćinstva s 25 članova.

Starine u selu.

Na levoj strani, u dolini Zavratske reke, upravo prema mestu Slaništu je crkvina. Na mestu ove "starovremske" crkve vidi se samo omanje ovalno ulegnuće. Na Liscu je "bošnjačko groblje pomuhamedanjenih Srba iz Gornjeg Kolašina". Ovde su se kopali Kolašinci, do rata 1912. godine. Na vrhu istog brda stoji "turski" erćez – karaula u razvalinama.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

U ratu iz sela su prešli u Srbiju "ustaši", c porodicama:

-Milojko Vasilijević, Vićentije Milovanov, Radosav Lukić, Timotije Pavlović, Vukosav Đorđević, Miladin Petrović, Mijat Savić i Milenko Jovanović.

Posle rata 1877/78. odselio se u Crešnjicu:

-Stanulovića Rutić – Jovanović.

Godine 1883. turske vlasti naselile su u zapustelu Zavratu pomuhamedanjene "Bošnjake" - Kolašince. I oni su u ratu 1912, pred nadiranjem srpske vojske, izbegli na Kosovo.

U Zavrati su danas:

-Katići (2 kuće, Sv. ap. i jev. Luka) poreklom iz Rovca, došli su najpre u selo Vojmiloviće u Ibarskom Kolašinu. Otud su prešli u Batvare, zaselak selu Gojbulji, na vučitrnskom Kosovu.  Godine 1883, nešto pre dolaska i naseljavanja "Bošnjaka" Kolašinaca, "Katići su kupili Zavratu, čiflik age Abdurahana Šiškovića iz Vučitrna za šest ćesa (kesa) blaga". Docnije se aga "pišmanio" i raskinuo pogodbu. Već nastanjeni, Katići dolaze u sukob s muhadžirima Bošnjacima, pa kad u oružanom sukobu pogine jedan Katić, ostali Katići napustiše kuće i imanja pa izbegoše u Čungulu u Toplici. Posle rata 1912. vratili su se iz Čungule sinovi izbeglih Katića.

-Presečanin/ Radovanović (1 kuća, Đurđevdan i Ilindan) u Donjoj Zavrati doselio se kad i Katići, iz Preseke u Ibarskom Kolašinu.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Zavrata (Leposavić) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva naselja sela Kijevčiće, opština Leposavić – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine - izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je u dolini Kijevčanske reke. Najveći deo sela je na desnoj (prisojnoj) strani doline,  dok su na levoj (osojnoj) samo 2–3 seoske kuće. U međama sela su: Beli potok, Golubovac (578m), Graničanski potok, Majdevsko brdo, Vučin laz, Kosa.

Vode.

Potoci su: Dobrnjice i Potok. Pije se voda s izvora. Poznatiji izvori su: Izvor u Leštaku, Izvor u Bari, Izvor u Potoku, Izvor u Lukine livade, Izvor u Vuličevićima, Izvor kod Crkve.

Zemlje i šume.

Topografski nazivi za njive i livade su: Dolovi, Konjski do, Bara, Drmanovina i Stup, a za ispaše i šume: Leštak, Kosa, Osoje. Neke porodice imaju poneku njivu u Crešnjici-Trešnjici.

Tip sela.

U selu kuće su zbijene. Povelika kućna grupa je na desnoj strani reke, spram crkve. Ovde su kuće nablizu 10–20 metara udaljene jedna od druge. Groblje je kod crkve, pored starijeg groblja ovoga sela.

Ime sela, istorijat i starine.

Ime sela seća na vlasteosku porodicu Kijevce -Kijevčiće. U povelji cara Stefana Uroša od 1363. godine zapisana su tri sela vlastelina Kijevca: Selo Ki!evc6 Pol!ane; Selo drougo Ki!evc i Selo Popovo Pole Ki!evc6.

Selo Kievčić zabeleženo je 1767. Godine, u Devičkom katastihu 1770. i 1771. godine, kao Kievčići. Seloje na Kopaoniku i spada u nuriju popa Mateja.

Po popisu od 1921. u Kijevčiću je 10 domaćinstava sa 75 članova, a 1948. Kijevčiće ima 23 domaćinstva sa190 članova.

U groblju je crkvina. Crkveni hram bio je posvećen Sv. pr. Iliji. U ratu 1876. Arbanasi su zapalili i porušili crkvu.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Odselili su se:

-Šinikovići/Ilići-Stojadinovići, u Štubinu u Negotinskoj Krajini "pre 200 godina".

Posle rata 1878. ostali Šinikovići:

-Ignjatovići, Scopići i Bašići odselili su se u Pravorađu –Vlahinju u Gornjoj Toplici.

U ratu 1876. iz sela prebegli su u Srbiju "ustaši":

-Ignjat i Nestor Vuksanović, Aksentije Tomić, Vukosav Nikolić, Milenko Trijunović, Gaja Vilotejić, Milan Savić, Aksentije Jakovljević, Sava i Marko Mijailović, Janićije Dimitrijević i Vukosav Jovanović.

Godine 1883. u zapusteli deo sela turske vlasti su naselile "muhamedance" Kolašince; godine 1912. pred nadiranjem srpske vojske, Kolašinci su izbegli na Kosovo.

Današnji stanovnici su podolazili posle ratova 1912/13. i posle rata 1914/18. Doselili su se:

-Dobrinjci i Savići (8 kuća, Sv. Nikola) iz Dobrinje u Štavici.

-Biševci/Vulićevići i Vukadinovići (4 kuće, Sv. kralj Stefan Dečanski, Mratin dan), od Milićevića iz Biševa u Rožaju.

-Todorović (1 kuća, Đurđevdan i Sv. pr. Ilija) iz Brnjaka - Preseke u Ibarskom Kolašinu.

-Jakovljevići (2 kuće, Sv. pr. i sv. Luka) iz Dobrinje u Štavici.

-Obradović - Komatović (1 kuća, Đurđic 3. novembra i Sv. Panteleja) iz Oklaca u Ibarskom Kolašinu.

-Savić (1 kuća, Sv. Arhanđeo i Velika Gospojina) prešao je iz Zamanice.

-Maksimović (1 kuća, Sv. Andrija i Petrovdan), iz Borčana.

-Dobrosavljević (1 kuća, Sv. Jovan, 7. januara) vratio se na starinu iz nekog sela u okolini Kuršumlije.

-Stanijević (1 kuća, Sv. Jovan, 7. januara) vratio se na starinu iz Barbatovca u Toplici.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Kijevčiće (Leposavić) appeared first on Poreklo.