Poreklo stanovništva sela Košarno, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Košarno leži na temenu-dugačke kose pravca sever-jug. Istočna padina kosa je pod kulturama, zapadna pod pašom i šumom.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz pet bunara i tri izvora-kladenca. U ataru oko sela izbijaju slabi izvori. Najpoznatiji je Jezerino.

Zemlje i šume.

Delovi atara su: Rujen, Šipak, Gornati Rid, Grobački Rid, Srednji Rid, Zajčin Kamen, Selište, Staro Selo, Vrla Strana, Bačevište, Okanske Njive, Kumanovska Njiva, Kozoder, Lojzište, Vrljak, Debelo Osoje, Gola Strnica, Mačkovinja, Golem Dol, Crvena Zemja, Crbena Jabuka i Jasika.

Tip sela.

Košarno je selo izrazito razbijenog tipa. Deli se na tri mahale: Gornju na jugu, Donju na severu a između njih je Srednja Mahala.

Košarno je 1951. godine  imalo 25 domaćinstava.

Postanak sela.

Košarno je osnovano krajem XVIII veka, u isto doba kada je osnovano susedno selo Lukarce. Osnovali su ga stanovnici dobegli zbog arbanaškog zuluma iz Bilinca kod Gnjilana. Doseljenici su bili dva brata. Prilikom dolaska u Vranjsku Kotlinu oni su najpre pokušali da osnuju selo u polju kraj Južne Morave, na potesu Jezero ispod današnjeg Ljiljanca. U tome nisu uspeli, pa su prešli na uzvišenje tada obraslu šumom. Tu su napravili kolibe.

U Blizini Srednje Male su mesta Selište i Staro Selo. Na njima je bilo najpre selo današnjih stanovnika, na oba mesta na početku samo po jedna kuća. Kasnije su se meštani odatle raselili i osnovali sadašnje mahale.

Na Selištu je groblje celog sela.

Seoska slava je Spasovdan.

Poreklo stanovništva.

Srpsko stanovništvo Košarna potiče od doseljenika, koji su krajem XVIII veka iz Bilinca kod Gnjilana.

Rodovi su:

-Deda Stamenkovci, Aranđelovdan, i;

-Deda Anđelkovi, Aranđelovdan, potiču od Stamenka i Anđelka, koji su bili braća: Ariton, 51 godina – Petar – Arsa –Stoilko – Anđelko, osnivač roda Anđelkovih. Ovde se doselio Anđelkov otac. Kuće ovih rodova nalaze se u Srednjoj Mali.

-Popovci, Aranđelovdan. Ranije su od ovog roda poticali sveštenici. Kuće su im u Donjoj Mali.

-Kalabneci, Aranđelovdan. Kuće su im u Gornjoj Mali.

Stanovnici Košarna počinju da zaboravljaju stare rođačke veze, jer su  počeli da među sobom uspostavljaju bračne veze.

Iseljenici.

-Popovci, iseljene su tri porodice, dve u Krajmirovac i jedna uBeograd.

-Deda Anđelkovi, iselile su se tri porodice, dve u Buštrenje kod Preševa (sada Košarčani – 6 kuća) i jedna u Beogard.

-Kalabneci, iseljene su četiri porodice; po jedna u susedno Novo Selo, Veliki Trnovac, Borovac (Preševo) i Beograd.

-Mladenovi, dve kuće i Krajmirovcu.

-Božančiki, jedna kuća u Klinovcu.

-Okanci,  jedna kuća u Sodercu.

-Mitrovići, jedna kuća u Novom Selu rujanskom potiču od predaka doseljenih iz Košarna.

-Pavlovići, žive u Reljanu kod Preševa; tamo su došli iz Košarna.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Košarno (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Bogdanovac, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Bogdanovac je planinsko selo koje svojim položajem zahvata dosta veliki prostor između Ljiljanaca, Košarna, Krajmirovca i Novog Sela.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz nekoliko izvora i bunara  - kojih ima šest. Slabi izvori izbijaju i na ataru oko sela, poglavito „u dolovima“.

Zemlje i šume.

Delovi atara nose ove nazive: Crni Kamen, Rujen, Jezerina, Leštar, Selište, Staro Selo, Petraganka, Jarčište, Čukin Dol, Balavan, Krivi Put, Cerina, Široka Padina, Belo Kamenje, Baba Ružino, Sv. Simeon i Pazarski Put.

Tip sela.

Bogdanovac je selo razbijeng tipa, podeljen na mahale: Jerinska, Grujinska, Jovčinska, Kurčinska i Gornja Mahala. Mahale se međusobno udaljene oko četvrt sata hoda a u njima su kuće raštrkane.

Selo je 1951. godine imalo 44 domaćinstava.

Starine i prošlost.

Na ataru postoji mesto Selište, leži zapadnom delu, levo od reke. Do 1912. godine tu su se poznvali ostaci od kuća i stari grobovi – pravac istok-zapad. Kako se priča na Selištu je bilo staro srpsko selo sa oko 90 domova. Ovo selo „u nekom pokolju ili od čume“ je uništeno. Tom prilikom meštani su „rastočili vino“ na potesu Crveni Šumak, a svoje bakarno posuđe bacili u jedna bunar; zatim pobegli u okolinu Leskovca i u druge severnije oblasti.

U Bogdanovcu postoji drugo mlađe selište Staro Selo, južno od naselja. Na tom selištu bilo je prvo selo današnjih stanovnika. Kada je ono naraslo stanovnici su se raselili na današnja mesta, gde su im do tada bila trla. U Starom Selu je crkva Sv. Simeona sagrađena 1895. godine.

Postanak i ime selu.

Po zapamćenom pričanju staraca, današnji Bogdanovac osnovan je pre oko 150 godina. Osnivači su bili doseljenici, koji su došli „iz Arnautluka“ na zapadu – iz okoline Gnjilana, Preševske Crne Gore i dr. Tamo nisu mogli da trpe zulum. Posle prvih doseljenika dolazili su stanovnici iz drugih sela u ovoj oblasti. Kao najstariji rod u Bogdanovcu smatraju se Kurčinci. U ovom rodu bio je neki predak Bogdan. Po njemu je dobilo ime današnje selo.

Seoske slave su Sv. Simeon i Velika Gospojina. Tada se u Boganovac dolaze gosti i „drži se sabor“.

Poreklo stanovništva.

U Bogdanovcu žive sroski rodovi:

-Kurčinci, Nikoljdan, su poreklom iz Krive Reke ili Gornje Morave. Posle iseljavanja iz starine najpre su se doselili u Kraljevu Kuću, pa u Rakovac kod Bujanovca. Tamo su se „ovce metiljavile“ te su zbog toga, pre oko 150 godina, prešli u današnje selo, koje je tada bilo pusto; Senta, 60 godina – Lazar – Simon – Mijajlo – Ivan, osnivač koji se doselio.

-Vampirci, Nikoljdan, su bili u rodu sa Kurčincima. Kuće su im u Gornjoj Mahali.

-Jerinci, Aranđelovdan, su poreklom od Gnjilana, iz mahale Bresići, današnjeg arbanaškog sela Končulja. Tamo je živela neka Srpkinja sa decom. Zbog nasilja, ona se „poturčila“ a deca pobegla u ovo selo pre oko 150 godina. Kuće su im u Jerinskoj Mahali.

-Torbešci, Aranđelovdan, su ranije činili rod sa Jerincima. Kuće su im u Kurčinskoj Mahali. Geneaologija ovog roda je: Jovan, 55 godina – Trajan - Tasin – Stoša – Stanko, koji se doselio.

-Grujinci, Nikoljdan, su se doselili iz poljskog sela Kraljeve Kuće kod Bujanovca. Izgleda da su tamo bili starinci. Doselio se predak Gruja, pre oko 120 godina: Jovan, 30 godina – Nedeljko – Mladen – Stojilko – Gruja, osnivač roda.

-Jovčini, Nikoljdan, potiču od „prizetka“ Jovče; koji se doselio kao siromašak iz Bujanovca. Jovča je bio domazet u rodu Grujinci; Stanko, 68 godina – Smilko – Stojan – Jovča. U Bujanovcu su im rod Dževalci, koji su starinci.

-Batarci, Đurđic, su poreklom iz sela Vitina u Binačkoj Moravi. Od starine su bežalo zbog zuluma. Rod je osnovao predak Janko, iz trećeg pojasa; Aleksa, 50 godina – Stojan – Cvetko – Janko. Kuće su im u Gornjoj Mahali.

-Prizetkovi, Đurđic, su došli iz poljskog sela Laprdinca. Tamo su pripadali starinačkom rodu Leštarci. Osnivač roda bio je prizetko. Kuće su im u Gornjij Mahali.

Iseljenici.

-Jerinci, po jedna porodia u Gnjilanu i Oragovcu kod Preševa.

-Jovčini, jedna porodica u Vitinu kod Gnjilana.

-Prizetkovi, po jedna porodica u Biljaču, Samoljicu (Preševska Moravica) i Preševo.

-Torbešci, jedna porodica se preselila u Samoljicu pa odatle u Banat.

-Batarci, jedna porodica se odselila u Trstenu (Poljanica).

-Vampirci, jedna domazetska porodica živi u Bratoselcu kod Preševa.

-Guta, jedna porodica živi u Stropskom kod Vranja.

-Stojići, jedna kuća živi u preševskom selu Reljanu.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bogdanovac (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Krajmirovac, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Krajmirovac leži na blagoj padini pored granice Vranjske i Preševske doline.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz pet bunara i dva izvora-kladenca, Stevaninski i Studeni Kladenac.

Zemlje i šume.

Njive, paše i šume ima na mestima: Padina, Bačkalo, Muški i Ženski Dol, Crešnji, Bujanovsko, Ćerimov Rid, Demirova, Muaremova Šuma, Široka Padina, Retke Dubice, Popov Kozarnik, Kitke i Madžiri.

Tip sela.

Krajmirovac je selo zbijenog tipa. Ne deli se na mahale.

Ovo selo je 1951. godine imalo 10 domova.

Postanak sela, starine i prošlost.

Na ataru ovog sela postoji mesto Široka Padina, kilometar jugoistočno od sela. Na Širokoj Padini su njive, „buzalaca“ i šuma. Po pričanju, tu je nekdad bilo selo „od drug vek“. Stanovnici, „kada su razbijali buzaluk“ za njive, nalazili su: zidine, široke cigle, starinski novac – jedne goleme a druge sečena na četiri strane.

Današnji Krajmirovac osnovan je na početku XIX veka. Osnivač sela bio je neki deda Peša, doseljen iz Soderca kdo Vranja. On je kupio zemlju od nekog turskog paše. Posle osnivanja Krajmirovac je bio malo selo do 1878. godine. Pomenute godine na utrinu Krajmirovca doselilo se 18 muhadžirsko-arbanaških kuća – Asanovi, Demirovi, Ćerimovi, Jusufovi i dr. Arbanasi su došli iz Masurice, Alakinca i Surdulice. Do 1912. godine oni su narasli na 40 domova. Kuće pomenutih Arbanasa ležale su na potesu, sada zavnim Madžiri, dva kilometra severoistočno od današnjih srpskih kuća.

Arbanasi iz Krajmirovca „mnogo su dosađivali“ Srbima u okolnim naseljima. Noću su upadali u njihove kuće i krali stoku. Ponekad bi okitili kakvog jarca i primoravali Srbe da ga daruju. Zbog navedenih nasilja, prilikom rata 1912. godine Srbi su iselili sve Arbanase iz Krajmirovca. Na mestu gde su bile arbanaške kuće sada su njive i šume. Mestimično se u šumi mogu videti temelji od zgrada. Arbanaško groblje nalazilo se na potesu Muaremova Padina.

Do Balkanskog rata atar Krajmiirovca bio je dosta prostran. Od 1912. godine znatan njegove deo, koji je pripadao iseljenim Arbanasima, otkupili su stanovnici Bujanovca, Novog Sela i Samoljice. Sada je Krajmirovac malo selo i zbog toga se administrativono vodi kao deo susednog sela Borovca (Moravica).

Krajmirovac, kao i susedno selo Boženjevac zapalili su Arbanasi iz preševske Crne Gore 1944. godine, Srbi su se spasli bekstovm u Gornju Pčinju. Posle rata sagrađene su nove kuće. Do 1944. godine umrli stanovnici Krajmirovca sahranjivani su u Leosaju, a od pomenute godine se ukopavaju u Borovcu.

Seoska slava Krajmirovca je Prorok Jeremija. Ovu slavu meštani su primili pre 20 godina od susednog Borovca.

Poreklo rodova.

U Krajmirovcu žive četiri doseljenička srpska roda. To su:

-Deda Pešini, Đurđic. Prezime su dobili po osnivaču roda deda Peši; on je predak iz četvrtog kolena. Peša se doselio na početku XIX veka iz sela Soderca kod Vranja; Svetozar, živ 54 godine – Stojan – Naka – Trajko – Peša. Deda Peša je imao braću; oni su ostali u starom selu – Sodercu, u koje su odnekuda doseljeni.

-Deda Stevanovi, Mitrovdan, su doseljeni ali se ne zna odakle. Ovde žive od XIX veka.

-Ničini, Aranđelovdan, su se doselili 1908. godine iz Žuželjice a tamo su doseljeni iz Ljiljanaca.

-Mladenovi, Aranđelovdan, su došli 1914. godine. Dva brata su doseljena iz susednog sela Košarna. Tamo imaju rođake, Stamenkovci, Anđelkovci i dr. dalja starina im je iz Bilinca kod Gnjilana.

Iseljenici:

-Deda Stevanovi, jedna porodica se iselila u Boženjevac i dve u Beograd.

-Bubini žive u Milanovu (Konjsko).

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Krajmirovac (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela (Gornje i Donje)  Novo Selo*, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je planinsko; leži u izvorišnom delu Bogdanovačke Rečice, desne pritoke Južne Morave. Najbliža naselja su Lukarce, Krajmirovac, Negavac (Moravica) i dr.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće sa izvora-kladenaca i iz bunara, kojih ima šest. Kladenci se zovu: Stublina, Derviš i Češma. Na ataru oko Novog Sela izbijaju slabi izvori, pod imenima: Korenjač, Pešini Virovi, Bela Voda u Zmijarnik.

Zemlje i šume.

Delovi atara su: Buke, Blagun, Rujan, Zvezdan, Golema Reka, Runejska Dolina, Jarčište, Proodište, Fizinka, Prisoje, Veličkovo Nivče, Kozarnik, Stara Korija, Bela Voda, Selište, Manastirište, Sv. Petar i Prevalac.

Tip sela.

U početku je Novo Selo bilo zbijenog tipa; sastojalo se iz sadašnje Stare Mahale. Odatle su se stanonici razilazili i danas je naselje razbijenog tipa; podeljeno je na Staru, Novu i Srednju Mahalu. Najpre je osnovana Stara, potom Nova i na kraju Srednja Mahala.

Novo Selo je 1951. godine imalo 58 domaćinstava.

Postanak sela, starine i prošlost.

Iznad Stare Mahale leži potes Selište. Tu stanovnici u njivama nalaze ostatke od kućnih zidova. Opustošenje ovog naselja moralo je biti davno. Kada su došli preci današnjeg stanovništva oni su zatekli gustu šumu.

Manastirište leži južno od Nove Mahale. Po predanju, ovde je bio manastir razoren u ono doba „kada su rimci povladali“. Ovaj manastir bio je bogat vinogradima. Prilikom rušenja „istočile su se bačve sa vinom“ pa je potekao potok do sela Negavca. Na Manastirištu stanovnici su iskopavali grobove.

Sveti Petar je prevoj na planinskoj kosi pokraj puta za Lukarce. Tamo je bila crkva, kasnije porušena. Na ovom potesu poznaju se crkvene zidine.

Po zapamćenom pričanju staraca, današnje Novo Selo osnovano je preko oko 150 godina, u isto doba kada i susedni Bogdanovac. Osnivači sela bila su dva brata doseljena iz poljskog sela Reljana u Preševskoj Moravici. Tamo su oni „napravili neku krv sa Turcima, pa se ovde sakrili u šumi“. Jedan od braće u Novom Selu nije imao dece zbog čega je posinio Noju iz sela Krševice. Od ovih predaka „naplodio“ se veći broj današnjih rodova. Od pretka Reljana su Lapejci a od pretka iz Krševice su Noinci, Stankovci, Cvetkovci i Mlašinci. Ostali rodovi (Doganci, Džolinci, Čavkini i Mitrovići) vode poreko iz drugih obližnjih sela.

Seoska slava je Ognjena Marija. Tada je u selu „sabor i dolaze gosti“.

Novo selo su 1944. godine napali Nemci i Arbanasi. Oni su zapalili kuće, ubili četiri seljaka, opljačkali stoku i pokućanstvo. Preživeli stanovnici neko vreme živeli su u selima Starcu i Spačevcu.

Poreklo stanovništva.

Kako je napred istaknuto, seosko stanovništvo Novog Sela potiče od doseljenika.

Rodovi su:

-Lapejci, Nikoljdan, su starinom iz Reljana u Prešrvskoj Moravici. Kuće ovog roda se nalaze u Staroj Mahali.

-Noinci, Stankovci i Cvetkovci, Sv. Petka, su ranije činili jedan rod. Doselili su se iz Krševice a i tamo su odnekuda doseljeni. U rodu Noinci se zna ova genealogija: Milan, 48 godina – Jaćim – Nikola – Veličko – Noja. Veličko je prešao iz Stare u Novu Mahalu.

-Mlašinci, Sv. Petka, su ranije činili jedan rod sa Noincima. Kuće su im u Staroj i Srednjoj Mahali.

-Doganci, Nikoljdan, su se doselili posle prethodnih rodova iz poljskog sela Aliđerca u preševskoj Moravici.

-Džolinci, Nikoljdan, imajuisto poreklo i vreme doseljenja kao i Doganci. Kuće su im u Novoj Mahali. U Novom Selu stariji stanovnici su im besplatno dali zemlju samo „da imaju komšije“.

-Čavkini, Nikoljdan, potiču od domazeta. Ne zna se njegovo poreklo.

-Mitrovići, Aranđelovdan, su rod koji je osnovao Milan Mitrović; došao je kao domazet iz Košarna. Prava starina mu je iz Bilinca kod Gnjilana.

Izumrli i iseljeni stanovnici.

-Gazepci su izumrli. Njihovo imanje je sada u posedu roda Čavkini.

-Lapejci, jedna porodica se iselila u Skoplje i jedna u Surčin.

-Mlašinci, jedna porodcia se iselila u Surčin i četiri u Dobanovce.

-Džolinci, tri porodice su se iselile u Dobanovce.

-Noinci, jedna porodica se iselila u Bujanovac.

-Stankovci, jedna porodica se iselila u Dobanovce.

Napomena*: U knjizi je obrađeno naselje Novo Selo, bez navođenja šta je od toga „Gornje“ a šta „Donje“ Novo Selo.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo (Gornje i Donje) Novo Selo (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Lukarce, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Lukarce je malo selo uvučeno u planinski obod Vranjske Kotline. Lukarce leži na nezgodnom strmom položaju u slivu Kleničke reke. Okolna naselja su Novo Selo, Košarno, Spančevac i druga.

Vode.

Lukarce zahvata prostrano zemljište sastavljeno od kristalnih škriljaca. Zbog toga se u njemu javljaju česti ali slabi izvori. U samom selu ima pet kladenaca i tri bunara. Glavni na ataru je Plandište.

Zemlje i šume.

Potesi oko seoskih kuća a na ataru ovog sela nose nazive: Rujen, Beli Kamen, Gornati Rid, Selište, Kale, Prisoj, Položaj i Grobče.

Tip sela.

Lukarce je selo zbijenog tipa. Ne deli se na mahale, jer je malo.

U selu je 1951. godine bilo svega 10 kuća.

Postanak sela, istorijat i starine.

Lukarce nije staro naselje; njega je osnovala krajem XVIII veka jedna doseljenička porodica poreklom iz nekog sela Babune. Posle osnivanja Lukarce je raslo množenjem doseljenika; dva puta je narastalo do 15 kuća, pa je posle pomenuti broj opadao usled iseljavanja.

U Lukaarcu postoji Selište, oko 600 metara istočno od sela. Spada u novija selišta; tu je najpre bilo selo današnjih stanovnika – brojalo je tri kuće, pa su se odatle preselili na današnje mesto, koje je u zaklonu od vetrova i ima više vode. Na Selištu su kuće bile „krivulje, pokrivene papratom“.

Seoska slava je Spasovdan. Tada se kolje zajednička žrtva, jagnje ili jare, kod seoskog krsta. Groblje se nalazi u sredini sela. Nedaleko od Lukarca postoji malo vojničko groblje osnovano 1912. godine.

Kale je uzvišenje južno od Lukarca. Na pomenutom uzvišenju posle 1878. godine Turci su kopali vojničke zemunice. Pre toga uzvišenje se zvalo Leva Buka.

Od 1878. do 1912. godine u Lukarcu je postojao han u svojini Trajka Mitrovića, meštanina Lukarca. U hanu su noćivali Pčinjani na putu za sedište sreza u Preševu. Po oslobođanju od Turaka bila je izvršena nova upravno-administrativna podela u ovom kraju. Zbog toga je saobraćaj preko Lukarca prekinut.

Poreklo stanovništva i iseljenici.

Svi stanovnici Lukarna pripadaju rodu:

-Ristinci, koji slave Nikoljdan. Prezime su dobili po Risti, pretku iz četvrtog pojsasa: Milan, 76 godina – Mihajlo – Stojko – Marko – Rista, koji se doselio. U Lukarcu žive od kraja XVIII veka. Predak je u starini (sliv Babune) „učinio krv“ pa dobegao ovde, gde je mesto bilo u šumi. Od Ristinaca ima dosta iseljenih porodica: oko 20 kuća je posel 1912. godine prešlo u Svinjište – srednji sliv Pčinje, na mesta iseljenih Arbanasa; sedam kuća se iselilo u Bačku – Karavukovo. Pominju se i neki raniji iseljenici: u Biljači kod Preševa (Šipkinci), u Vranju, vranjskim selima Bresnici (Lukarci) i Suvom Dolu (Mladenovići).

„Mesto malo, slaboća, pa se narod iseljuje“ – pričaju u ovom selu.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Lukarce (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poštovani, ova stranica je u pripremi. Pozivamo vas na saradnju. Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim). Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se […]

The post Poreklo prezimena Žunjić appeared first on Poreklo.

Poštovani, pozivamo vas na saradnju. Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim). Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje. Navedite i […]

The post Poreklo prezimena Sokorčević appeared first on Poreklo.

Poštovani, pozivamo vas na saradnju. Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim). Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje. Navedite i ime poznate […]

The post Poreklo prezimena Potić appeared first on Poreklo.

Poštovani, pozivamo vas na saradnju. Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim). Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje. Navedite i ime poznate […]

The post Poreklop prezimena Iljanović appeared first on Poreklo.

Poštovani, pozivamo vas na saradnju. Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim). Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje. Navedite i ime poznate […]

The post Poreklo prezimena Čubranović appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Pretina, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Pretina je malo naselje; leži na severoistočnoj padini Rujna.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz seoskih izvora-kladenaca.

Zemlje i šume.

Delovi seoskog atara su: Ćumurnica, Mramor, Tepala, Vardište, Selište i Crkvenski Rid.

Tip sela.

Do 1920. godine Pretina je bilo malo selo zbijenog tipa; sastojalo se od sadašnje mahale „Selo“. Pomenute godine pojedini stanovnici prešli su na mesto Okuke, gde su im bila trla. Tamo su osnovali novu mahalu i selo učinili razbijenog tipa. Mahala Selo ima 13 a mahalo Okuke 9 kuća. Odstojanje između ovih mahala iznosi oko 500 metara.

Svega u selu je 1951. godine bilo 22 domaćinstava.

Postanak sela i starine.

Potes Selište leži južno od naselja. Tu je nekada bilo neko “prejno srpsko selo“. Na Selištu su meštani nalazili zidine od kuća i ostatke od grobova, položenih u pravcu istok-zaoad. Tragova od starina ima i na mestu Crkvenski Rid; leži na granici sa susednim Svinjištem (sliv Pčinje). Na pomenutom mestu nekada je bila pretinska crkva („ima duvarine“).

Današnja Pretina nema veze sa starim naseljem. Nju su osnovali pre 120 godina doseljenici iz Gornje Pčinje i iz okoline krive Palanke. Iz Gornje Pčinje, iz nekog sela Koćure, doselile su se dve porodice dok se iz okoline Krive Palanke doselila, iz sela Gradac, jedna porodica.

Posle osnivanja Pretine njen atar su zahvatili 7-8 Arbanasa iz susednih preševskih sela; iz Reljana (Jašar), Buštranja (Murtiš), Biljače itd. Kod tih Arbanasa Srbi su radili kao čifčije. Pred kraj turske vakadavine seljaci su se otkupili od čifčistva.

Seoska slava je na dan „letnjeg Sv. Nikole“. Toga dana se meštani sa gostima skupljaju kod krsta na Vardištu.

Poreklo stanovništva.

U Pretini žive ovi rodovi:

-Mihajlinci, Nikoljdan, su došli pre 120 godina iz Koćure u Gornjoj Pčinji. Uroš, živ 30 godina – Aleksandar – Mira – Stoša – Mihajlo, osnivač roda koji se doselio. Po odlasku iz Koćure kratko vreme su živeli u Biljači, potom prešli u Sebrat (sliv Pčinje) i najzad došli u ovo selo. U vreme njihovog doslaska Pretina je bila „pustara“.

-Mišinci, Nikoljdan, imaju isto poreklo i vreme doseljavanja kao i Mihajlovci. Njihova genealogija je: Spira, živ 62 godine – Stojmen – Miša – Jovča, koji se doselio. Prezime nose po sinu osnivača roda.

-Nikolinci, Nikoljdan, su došli kada i prethodni rodovi iz sela Gradac kod Krive Palanke. Trajko, živ 17 godina – Jefrem – Stojan – Trajko – Filip, koji se doselio.

-Spasinci, Duhovi – Sv. Trojice, su se doselili pre 50 godina iz Zlodovca u Gornjoj Pčinji.

Iseljenici:

-Mihajlinci, dve porodice u Veliko Rusce, dve u Dlugojnicu i tri u Reljan (Preševo).

-Mišinci, jedna porodica se iselila u Spančevac.

-Nikolinci, dve porodice se odselile u Karavukovo – Bačka.

-Nikolići, Stojkovići i Jančići žive u Dlugojnici kod Surdulice.

-Vukadinci su odseljeni u Donju Žapsku.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Pretina (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Starac, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Starac se nalazi u neposrednoj blizini manastira Prohor Pčinjski; jedna njegova polovina zvana Gornji Starac leži u slivu Pčinje, druga polovina zvana Donji Starac leži u slivu Južne Morave. Rastojanje između pomenutih delova iznosi oko 3 kilometra. Ovde su izneti podaci dela sela Donji Starac.

Vode.

Starac leži na zemljištu sastavljenom od nepropustivljih stena. Iz njega izbijaju česti ali slabi izvori. Pojedini izvori nose ove nazive: Laz, Gorka Voda, Baba Staninska Češma, Vodica, Bukoić i dr. Meštani su iskopali i bunare.

Zemlje i šume.

Njive, paša i šume nalaze se na mestima zvanim: Cer, Lojzište, Gradište, Laz, Ramnište, Kula, Selište, Tifulica, Belutak, Pladnište, Kozjak i Pčinja.

Tip sela.

Selo je rabijenog tipa. Podeljeno je na mahale: Baba Staninsku i Cerovačku. U mahalama su kuće rasturene bez reda.

Donji Starac je 1951. godine imao 41 kuću.

Postanak sela, starine i prošlost.

Iznad Donjeg Starca je mesto Gradište. To je „čukar“ podesna za odbranu. Tamo se poznaju duvarine od neke crkve. Na sredini između Donjeg i Gornjeg Starca, na razvođu između Pčinje i Južne Morave nalazi se u ruševinama crkva Sv. Trojice. Oko ruševina leže seosko groblje i Selište. Priča se da je pomenutu crkvu „počeo da zida Sv. Otac (Starac) ali se ona nije dala dozidati. Posle je Sv. Otac sazidao manastir Prohor Pčinjski u klisuri Pčinje. Selište nije staro; na njemu su imali kuće preci današnjih rodova.

Postoji predanje da Starac nije staro naselje. Svi su rodovi doseljeni. Prvi su došli Baba Stainci, naseljeni u Donjem Starcu; zatim su došli Delinovčani, naseljeni u Gornjem Starcu. Iza njih usledilo je doseljavanje Cerovčana u Donji Starac. Posednji su se doselili Džolinci, Kragujevčani i Čifčici – u Gornji Starac.

Kula je mesto pod njivama nedaleko od pomenute porušene crkve. Tu se nekada Turci imali kulu. Vojnici su čuvali prelaz iz klisure Pčinje - koja je na jugu, za Vranjsku Kootlinu - koja je na severu.

Seoska slava su Duhovi – Sv. Trojice. Tada se meštani i njihovi gosti skupljaju kod porušene crkve Sv. Trojice. Tu se na dan slave „sveti maslo“ i priređuje veselje.

Poreklo stanovništva.

Rodovi u Donjem Starcu su:

-Baba Stainci su prvi doseljenici. Mesto starine ne znaju. Kada su došli oni su zahvatili viši deo zemljišta gde su se pretežno bavili uzgojem koza. Kasnije su se u većoj meri odali zemljoradnji i zbog toga su se postepeno sa kućama i zemljom spustili u dolinu. Kod pojedinih porodica to premeštanje završeno je pre 30 godina. Ima ih ukupno 23 kuće. Ne kaže se koju slavu slave.

-Cerovčani su doseljeni kasnije. Ne znaju za svoje poreklo.

Iseljenici:

-Baba Stainci, iselila se jedna poroica u Bujanovac, dve u Preševo i tri u Tabanovce kod Kumanova.

-Cerovčani, jedna porodica se iselila u Bujanovac.

-Mladenovići i Džalići žive u susednom Kleniku.

-Starčanci žive u Aleksandrovu.

-Cvajkovci, Babaci, Bojkovići i Džolini žive u Bujanovcu.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Starac (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Spančevac, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Kuće ovog velikog sela leže po dolovima i na blagim stranama. Okolna naselja su: Baljarevac, Pretina, Kuštica i Donji Starac.

Vode.

Meštani se služe vodom za piće iz izvora i bunara.

Zemlje i šume.

U granicama atara ovo sela leže ovi potesi: Crcaljuša, Stojanove Njive, Dobrogled, Srednji Rid,  Šapranske Kočine, Prevezenica, Kuštački Rid, Kitke, Toromanska Čuka, Ćumurnica i Žuta Voda. Unutrašnji delovi atara su: Kućetine, Manastirište, Jazbine, Vlaškov Dol, Slana Voda, Šilegarnik, Sv. Elena, Smrdljivo Kladenče, Arnautska Njiva, Skoruša, Samonik, Čukarka, Prisoj, Samardžiska Njiva i Širina.

Tip sela.

Spančevac je selo razbijenog tipa. Deli se na mahale koje većinom nose rodovska imena. Mahale su: Ćosinska, Padinska, Kačarska, Dodolarska, Pikavska, Srednjo Ridska, Gočobiska, Bekriska, Donja i Lisičarska.

Spančevac je 1951. godine imao 111 domaćinstava.

Postanak sela i starine.

U gornjim delu Spančevca postoje mesta Kućetine i Manastirište. Tamo stanovnici u njivama izoravaju velike zemljane ćupove, „zidine od manastira“ i druge ostatke od starina. Po predanju na pomenutim mestima postojalo je neko staro selo i manastir. Ne zna se kada su oni „bitisali“.

Jedna crkvina nalazi se u jugoistočnom kraju Spančevca na mestu Bujić. Vide se ostaci od zidova i stara brestova šuma. Pomenuta mesta sa starinama narod smatra da su „od dug vek“.

Današnji Spančevac nije mnogo staro naselje; osnovan je od doseljenika u ono doba kada su osnivana i ostala okolna naselja. Najviše doseljenika Spančevac je dobio u toku XIX veka, najstariji seoski rod su Marcanci. Njih je naselio neki turski paša. Posle su, uglavnom čifčije, dolazili i drugi današnji rodovi.

U prošlom veku zemlja Spančevca bila je čiflik-sabihijska. Postojala su dva glavna čiflika; „jedan turski i drugi grčki“. Vlasnici čiflika živeli su u Vranju. Vlasnik grčkog čiflika zvao se Kosta, kažu da je bio pravi Grk, inače trgovac u Vranju;on je prodao zemlju seljacima oko 1872. godine. Kosta je imao čiflik i u susednom Brnjaru. Tamo je čuvao bačve sa vinom, svaka bačva skupljala je po oko 30 tovara grožđa. Turski čiflik u Spančevcu otkupljen je oko1912. godine za 1500 groša. Njega je osnovao jedan Turčin od zemlje Srbina Lukara. Taj Turčin imao je čiflik i u selu Milanovu.

Spančevac ima istu slavu kao i susedna Kuštica, zbog zajedničke crkve. Tada se stanovnici skupljaju kod krsta na seoskom groblju u sredini naselja. Meštani Spančevca ranije su se sahranjivali u groblju kod kuštičke crkve.

Poreklo stanovništva.

Srpsko stanovništvo Spančevca poreklom su iz raznih krajeva; iz Gornje Pčinje, okoline Preševa itd.

Rodovi su:

-Marčanci (Ristinci), Aranđelovdan. Osnivač roda bio je deda Marcan. Njega je odnekuda naselio vranjski paša. Kada se doselio ovde je bila planina „puna s mečkama“.

-Bekrici, Nikoljdan, su doseljeni iz Trnave kod Preševa. Odatle su ih isterali Arbanasi.

-Karadaci, Aranđelovdan, su doseljeni iz nekod arbanaškog sela u Preševskoj Crnoj Gori.

-Sebratlici, Bojkovci i Trajanovi – Sv. Petka. Ranije su činili jedan rod. Iz Nerava u Gornjoj Pčinji najpre su došli u Sebrat (srednji sliv Pčinje) pa odatle prešli u Spančevac. U Sebratu imaju rođake - Bojkovi.

-Ćosinci i Srednjoridci, Nikoljdan, potiču od dva brata. J. H. Vasiljević navodi da su iz Šumate Trnice u Gornjoj Pčinji.

-Kačarci i Cvetkovci, Nikoljdan, su ranije činili jedna rod. Ne znaju za svoje poreklo.

-Lisičarci i Torinci, Sv.Petka, su ranije činili jedna rod. Ne znaju za svoje poreklo.

-Trendafilovi, Aranđelovdan, su doseljeni iz Maglenca u Gornjoj Pčinji.

-Mišinci, Mitrovdan, su doseljeni iz nekog poljskog sela blizu Vranja.

-Mutavdžici, Duhovi – Sv. Trjice, su doseljeni iz Sebrata u slivu Pčinje.

-Kaškanci, Nikoljdan, i;

-Diminci, Mitrovdan, ne znaju za svoje poreklo.

-Ridžini, Mitrovdan;

-Dodolarci, Đurđic i;

-Pikavci, Aranđelovdan, ne znaju za svoje poreklo.

-Godžobici i Kajstorci, Aranđelovdan. Doseljeni su iz Gornje Pčinje; prvi iz sela Dumbije, drugi iz sela Široke Planine. Tamo postoje rodovi sa takvim prezimena.

-Kalejci, Aranđelovdan, su doseljeni iz Magrenca u Gornjoj Pčinji.

-Šurdini i Gargarija, Aranđelovdan, ne znaju za svoje poreklo.

Iseljenici:

-Kačarci imaju iseljenike u Miratovcukod Preševa.

-Marcanci, oko 10 porodica je prešlo u susedno Svinjište – sliv Pčinje.

-Lukarci su bili bogat seoski rod. Oni su 1878. godine prešli u Konjsko (Milanovo), koje tada pripadalo Srbiji.

-Stankovići, jedna porodica živi u Malom Trnovcu.

-Ilići žive u Preševu.

-Diminci i Tarandžici su se iselili 1926. godine u Buštrenje kod Preševa.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Spančevac (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Kuštica, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Kuštica je planinsko selo koje svojim položajem zahvata veliki prostor; izduženo je tri kilometra od Klenika na istoku do Lukarna na zapadu.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz izvora i bunara. Džepska Mahala leti ima oskudicu u vodi.

Zemlje i šume.

Njive, paše i šume ima na mestima: Turski Čukar, Gradište, Golemi Čukar, Kitke, Muratov Rid, Pasji Dol, Crni Vir, Redžepov Dol, Tasin Dol, Trepetljike, Kuštačka Reka, Crkva i Selište.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa. Mahale nose nazive po prezimena rodova: Đurci (ili Ćurci), Bojadžici, Džepci, Kovačevci, Marinci, Šopci, Đavolci i Rekanci.

U Kuštici je 1951. godine bilo 59 domaćinstava. „Od Klenike do Lukarca sve je Kuštica“.

Postanak sela i starine.

Na ataru ovog sela postoji mesto Gradište; leži u istočnom delu sela blizu crkve. Tamo meštani iskopavaju ostatke od zidova i velike zemljane ćupove. Priča se da je ovo Gradište osnovano „u staro vreme, kada su vladali Rimci“. Ispod Gradišta je crkva posvećena Sv. Caru Konstantinu i Carici Jeleni. Crkva je građena 1919.-1923. godine. Pre toga tu je postojala stara crkvina. Nedaleko od Gradišta i crkve postoji mesto Selište.

Današnju Kušticu osnovali su krajem XVIII veka doseljeni rodovi. Kada su se doselili prvi stanovnici onda je „gora bila velika i stoke čuvalo mnogo“. Zbog toga je svaki rod zauzimao veliki prostor. Posle osnivanja selo su počifličili Arbanasi iz preševskih sela Šušaje (Idriz), Norče, zatim, iz Kumanova i Skoplja (Jakup i Redžep). Ukupno je bilo devet čiflik-sahibija a Srbi su obrađivali čiflik-sahibijsku zemlju. Od čifčistva Kuštica se oslobodila od 1878. Do 1912. godine.

Crkvena i seoska slava je Sv. Car Konstantin i Carica Jelena. Preslava je Mala Gospojina.

Groblje je kod crkve.

Porekolo rodova.

Kušticu su naselili srpski stanovnici poreklom sa raznih strana.

-Kukurekci, Nikoljdan;

-Saglamci, Aranđelovdan i;

-Stojkovci, Aranđelovdan, su najstariji rodovi u selu. Prva dva roda ne znaju za svoje poreklo. Stojkovci su iz vranjskog sela Nastavca. Tamo imaju rođaka doseljenih iz sela Retkocerja u Jablanici. Od roda Kukurekci muškarci su „išli u Solun s kola; trerali kiriju“.

-Ćurci (ili Đurci), Karajanci, Mečkarci, Džepci i Adžini – slave Aranđelovdan. Potiču od deda Riste, koji je odnekuda doseljen pre oko 100 godina. Deda Rista imao je 9 sinova i 3 kćeri. Jedan sin iselio se u Klinovac a drugi ostali u Kuštici.

-Bojadžici, Nikoljdan, su iz Turije kod Bujanovca, došli su u susedni Trejak a odatle prešli u ovo selo. Genealogija ovog roda je: Stojko, 70 godina – Sevan – Stanojko (bojadžija), koji se doselio.

-Kovačevci, Nikoljdan, su poreklom iz Mladog Nagoričana kod Kumanova. Tamo su ubili Turčina poljaka pa pobegli u Krševicu; potom prešli u Lepčince. Iz Lepčinca su kupili zemlju u Kuštici i tako se naselili. Doselio se Nikola, ded današnjeg stanovnika: Sofronije, 55 godina – Aleksa – Nikola, po zanimanju kovač.

-Marinci, Sv. Vrači, su doseljeni iz Brnjara u isto vreme kada i Kovačevci. U Brnjaru su im rođaci Stevaninci i Marčinci. Tamo su prešli iz Trnave kod Preševa.

-Šopci, Nikoljdan, su došli iz Nerava u Gornjoj Pčinji: Veljan, 75 godina – Mihajlo – Stojilko, osnivač roda – koji se doselio.

-Sali Oglinci, Sv. Petka, su doseljeni iz Sebrata u slivu Pčinje.

-Đavolci, Nikoljdan, su poreklom iz Dragušice, sada pustog selišta iznad Biljače – Preševo; „iskrali gi Turci iz Dragušice i zato došli ovde u pustaru“. U Koštici su najpre imali kuću u Redžepovom Dolu. Tamo su njihova deca „kao đavoli igrali“ na jednoj steni i po tome dobili prezime.

-Anđelovi imaju istu starinu kao pomenuti Šopci. Najpre su slavili Nikoljdan pa posle primili Aranđelovdan.

-Grapci, Aranđelovdan, su doseljeni iz nekog sela u okolini Vranja. Osnivač roda „grabija devojku na silu“ i po tome dobili prezime.

-Balidža, Mitrovdan, su došli iz Jablanice u Gornjoj Pčilji.

-Šala, Đurđic, su došli iz Baralevca. I tamo su odnekuda bili doseljeni.

Izumrlo i iseljeni stanovništvo.

-Deda Stojanovi su bili doseljeni iz Soderca kod Vranja. Ovde su izumrli.

-Đavolci, jedna porodica se iselila u Svetu Petku.

Neki stanovnici iz ovog sela iselili su se u Bujanovac.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Kuštica (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Baraljevac, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Baraljevac leži južno od Klenika u dolini Baraljevske Rečice i po brdima između nje i Kleničke Reke.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće sa izvora i iz bunara. Izvori su: Muljin, Petrovski i Markovski.

Zemlje i šume.

Krajevi oko sela nose ove nazive: Svinjarnik, Gradište, Selište, Spasovica, Lipak, Gnojište, Avlija, Đeranište, Đeran, Plačevac, Cer i Ornica.

Tip sela.

Baraljevac je selo razbijenog tipa. Deli se na pet mahala: Markovska, Jovanoska, Pavloska, Gazdinska i Prisoja. Prve četiri leže levo a peta desno od Baraljevske Rečice. Poslednja mahala je najmlađa – osnovana u prisoju.

Baraljevac je 1951. godine imao 72 domaćinstava.

Postanak sela, starine i prošlost.

Gradište je uzvišenje jugozapadno od sela. Meštani kazuju da se na Gradištu poznaju ruševine od zida, prečnika od jednog metra. Ima ostataka i od jdne crkve. „poznaje se oltar od kud ogrev sunce“, zidan kamenom i malterom; po crkvenom podu vide se široke cigle.

Na ataru Baraljevca postoji mesto Selište. Leži u južnom delu sela, udaljen od Gradišta oko kilometar. Na Selištu se poznaju „zidine od kuća, jedan bunar i nadgrobne ploče“. Opšte je verovanje da je na Selištu postojalo jedno staro selo, koje je uništeno. Ostataka od starina ima i u središnom delu sela na mestu gde je krst Sv. Spasa. Tu su meštani iskopavali: „kandila, cigle, stare grobove i bakarni novac“.

Današnji stanovnici Baraljevca kažu da su njihovi preci prilikom doseljavanja ovde zatekli hrastovu i cerovu šumu. Osnivanje sadašnjeg sela započelo je pre oko 150 godina. Kao prvi doseljenik smatra se deda Pavl, osnivač roda Pavlovci. On je pobegao od Arbanasa iz Muovca u Novobrdskoj Krivoj Reci. Odmah posle Pavla doselile su se dve srpske porodice – Markovci i Jovanovci – od kojih su se namnožili ostalih sedam rodova.

Stanovnici Baraljevca imaju dve slave: Spasovdan i Đurđic. Prva je seoska slava (tada je seoski sabor), dok je druga kućna slava. Preslava je Teodorova Subota. Stanovnici Baraljevca o praznicima posećuju crkvu u selu Svetoj Petki. Kod ovo crkve nalazi se i baraljevsko groblje.

Za vreme Turaka Baraljevac je bio poznato selo po bogatstvu u vinogradima. „tada je grožđe rađalo i na drvo i na kamen. Sak se izrodilo“.

Poreklo stanovništva.

Selo je naseljeno uglavnom stanovništvom iz Novobrdske Krive Reke i iz okoline Leskovca.

Rodovi su:

-Pavlovci su osnivači sela. Njihovo poreklo je iz današnjeg arbanaškog sela Muovca u Novobrdskoj Krivoj Reci – odakle su se doselili pre oko 150 godina. Njihove kuće – ima ih 23 – su u dve mahale, Pavlovskoj i Prisoji.

-Markovci, Deda Petrovi i Stražinci su ranije činili jedan rod. Poreklom su iz okoline Leskovca, doseljeni su odmah posle Pavlovaca. Geneaologija roda Markovci je: Stojmen, 54 godine – Mane – Trajko – Stamenko – Marko, koji se doselio. Sva tri roda žive u Markovskoj Mahali.

-Jovanoski, Gazdinci, Grujinci i Đorđinci su ranije činili jedna rod. Njihova starine se ne zna tačno. Kuće ovih rodova nalaze se u tri mahale - Gazinskoj, Jovanoskoj i Prisoji.

Iseljenici:

-Šala, jedna kuća su iz Baraljevca prešli u susednu Kušticu.

-Baraljevci žive u Biljači kod Preševa.

-Nikolići žive u Velikom Rajincu kood Preševa.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Baraljevac (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Sejace, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo leži u izvorištu Baraljevske Rečice, na granici Vranjske Kotline i Gornje Pčinje. Zemljište Sejaca je neravno i ispresecano mnogim dolovima.

Vode.

Meštani se služe vodom za piće iz izvora.

Zemlje i šume.

Po granici seoskog atara su potesi, pod imenom: Kukavica, Ćeren, Ramnište, Kaluđerica, Petkov Rid, Grmotan i Bajevica. Unutrašnji delovi atara nose nazive: Buka, Vladov Dol, Skok, Dlage Njive, Gumnište, Čuka, Đelište, Kozarnik, Petkov Rid, Topijanka i Zapođe.

Tip sela.

Sejace je selo razbijenog tipa. Začeci mahala bile su kuće pojedinih stanovnika. Zovu se: Senkarska, Gočobiska, Kalabenska, Baba Jovinska, Čiftaliska, Rekanska, Kovačevska, Đelište i Zapođe.

U Sejacu je 1951. godine bilo 65 domova.

Postanak sela i starine.

Ostataka od starina ima u samom selu, zatim na mestu Gumništu – levo pokraj reke i kod crkve. Predstavljene su velikim zemljanim ćupovima i starim grobovima – pravca zapad-istok. Za ove starine meštani pričaju da su pripadale nekom „prednjem srpskom selu“.

Današnje Sejace osnovano je posle osnivanja susednog sela Starca. Osnovali su ga doseljeni rodovi. Najstariji doseljenici bili su preci današnjih rodova Čiftalici, Nikolinci i Đorinci. Oni slave Nikoljdan, pa je muguće da su bili bliži rođaci ili da su doseljenici iz iste starine, danas zaboravljene. Od prvih doseljenika namnožili su se današnji rodovi-stanovnici. U severozapadnom delu Sejaca je crkva Sv. Ilije. Crkva je građena krajem XIX veka.

Crkvena slava je i seoska, Ilindan. Zavetina je Spasovdan.

U ovom selu pred kraj turske vladavine neki Grk je imao čiflik. Očuvana je njegova „grčka kuća“. Stanovnici te kuće su govorili grčki – moguće je da su to bili pogrčeni Cincari. Iz Sejaca su se iselili 1908. godine.

Poreklo stanovništva.

U Sejacu žive ovi rodovi:

-Čiftalici, Nikoljdan, su prvi seosko doseljenici. Mesto starine ne znaju.

-Nikolinci, Nikoljdan, žive u Senkarskoj Mahali. Došli su odmah iza roda Čiftalici. Mesto starine ne znaju. Jedna njihova grana se zove:

-Beglarci. Prezime su dobili po nekom Jovanu, sa nadimkom „beg“.

-Đorinci, Nikoljdan, žive u Kovačevskoj Mahali. I oni se smatraju starijim seoskim doseljenicima. Mesto starine ne znaju.

-Gočobici, Kalabanci, Baba Jovinci, Rekanci, Đelištani i Zapođani su postali razgranavanjem prethodno pomenuta tri roda. Podrazumeva se da i oni slave Nikoljdan.

Iseljenici.

-Nikolinci, jedna kuća iseljena u Bujanovac, jedna u Beogradu, tri u Bavaništu i jedna u Karavukovu.

-Gočobici, dve porodice su iseljene u Preševo i jedna u Bujanovac.

-Kalebanci, jedna porodica iseljena u Bujanovac.

-Baba Jovinci, dve porodice iseljene u Bavanište.

-Čiftalici, tri porodice odseljene u Bujanovac, jedna u Skoplje (Ilić, poznati industrijalac) i jedna u Karavukovu – Bačka.

-Rekanci, četiri porodice se odselile u Preševo.

-Ćelištani, po jedna porodica odseljene u Preševo i Bujanovac.

-Zapođani, po jedna porodica u Bujanovcu (Popče), Vranju i Bavaništu (Vojvodina).

-Jovan (rod) živi u Klinovcu.

-Čergari žive u Jastrepcu.

U preševskim selima žive ovi rodovi, doseljeni iz Sejaca.

-Petrovići u Čukarki.

-Aleksići u Reljanu.

-Trajkovići u Biljači i;

-Savići u Veliokom Rajincu.

-Zapoćani su se iselili u Vranje.

Jedna porodica iz Sejaca se odselila u Preobraženje.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Sejace (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Rusce (po knjizi Malo i Veliko Rusce), opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Malo Rusce:

Položaj naselja.

Naselje je u izvorišnom delu Brnjarke, desne pritoke Kleničke Reke. Selo leži na granici Vranjske Kotline i Gornje Pčinje. Okolna naselja su: Veliko Rusce, Malo Buštrranje, Vladovce (Gornja Pčinja) i Sejace.

Zemlje i šume.

Nazivi za njive i pašu su: Vrani Dol, Smilovcia, Čuljava Kruška, Sveti Ilija i Rujni Dol.

Tip naselja.

Malo Rusce je razbijenog tipa. Deli se na onoliko mahala koliko ima rodova. Svega je 1951. godine  u Malom Ruscu bilo 12 domova.

Postanak naselja.

Malo Rusce u slivu Kleničke Reke i susedno Velioko Rusce u slivu Buštranjske Reke do 1878. godine činili su selo Rusce. Pomenute godine razvođem reka bila je povučena srpsko-turska garnica. Od tada se ova dva naselja smatraju kao zasebna sela. Da bi se ona razlokovala ona se zovu Malo i Veliko Rusce.

Na zemljištu Malog Rusca nema nikakvih starina. Današnje naselje osnovali su doseljenici srpske nacionalnosti. To se desilo krajem XVIII ili početkom XIX veka. Doseljenici su zatekli šumu, koju su iskrčili. Na sredini između Malog i Velikog Rusca nalazi se crkva Sv. Ilije, sagrađena u prošlom, XIX veku. Pokraj crkve je groblje pomenutih sela. Crkva je bila na samoj granici. Oba sela slave crkvenu slavu, Ilindan, kada dolaze gosti i kada je kod crkve sabor.

Poreklo stanovništva.

-Iljkovci, Mlašinci, Merdžinci, Nikoličinci i Ristinci – svi slave Nikoljdan. Pomenuti rodovi potiču od predaka, koju se bez sumnje doseljenici. Najstariji predak u rodu Iljkovci doselio pre oko 155 godina: Spira, 65 godina – Anta – Tasa –Đorđe – Iljko, osnivač roda.

Iseljenici.

-Iljkovci, iselile su se  po jedna porodcia u preševska sela Aliđerce i Mamince i dve u Mogilu kod Gnjilana.

-Merdžinci, jedna porodica se iselila u Mogilu kod Gnjilana.

-Nikolčinci, jedna porodica se preselila u Trnavsku Reku kod Preševa.

-Ristinci, iselila se po jedna porodica u Trnavsku Reku i Mamince.

Veliko Rusce:

Položaj naselja.

Naselje leži na površi visokoj 770 metara, u izvorišnom delu Buštrenjske Reke. Ono je na granici Vranjske Kotline i Gornje Pčinje. Okolna naselja su Malo Rusce, Malo Buštrenje, Margance i Vladovde (gornja Pčinja).

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz slabijih izvora i iz bunara.

Zemlje i šume.

Nazivi za njive i pašu su: Selo, Polje, Padina, Korubnica, Sklad, Zajednica,Kućetina, Solište, Svinjarnik, Kućište, Korija, Strana Prisoj, Radina Padina, Raskrsje i Rusaliski Groblja.

Tip naselja.

U početku su kuće Velokog Rusca bile na okupu na mestu zvanom Selo – zbijenog tipa. Kasnije su stanovnici stvorili razbijeno naselje. Deli se u mahale, koje se zovu po prezimenima rodova.

U Velikom Ruscu je 1955. godine bilo 28 domaćinstava.

Prošlost.

Veliko Rusce u slivu Buštrenjske Reke i Malo Rusce u slivu Kleničke Reke do 1878. godine činili su jedno selo – Rusce. Pomenute godine razvođem reka povučena je tursko-srpska granica. Od tada ova naselja se smatraju kao dva zasebna naselja. Glavnije, starije i veće je Veliko Rusce. Malo Rusce je osnovano kao deo velikog Rusca.

Godine 1355. pominje se kao Dejanovo zaveštanje Bogorodičinom manastiru u Arhiljevici selo Prusci. Možda bi se to moglo identifikovati sa selom Rusce, odnosno Veliko Rusce, nedaleko od Svete Petke, koje je pomenute godine bilo takođe zaveštano istom manastiru.

U Velikom Ruscu postoji staro Selište. Nalazi se na mestu gde je vodila tursko-srpska granica. Po pričanju, tu je bilo staro srpsko selo. Kakoje zabeležio E. Nikolić, jednom je stanovnike toga sela „tepala čuma“. Od čume se spasilo samo 5-6 kuća, čiji su se stanovnici razbegli u okolne oblasti. Kada je čuma prestala neki od stanovnika su se vratili i obnovili selo. Od tih stanovnika potiču u Velikom Ruscu ovi današnji rodovi: Musinci, Tasinci, Veljkovci i Marinci.

Pre izgradnje crkve Sv. Ilije na tom mestu je postojala stara crkvina.

Seoska slava je Spasovdan.

Rusaliski Groblja su na granici sa susednim Vladovcem. Tamo ima grobova sa pločama.

Na potesu Radina Padina nalaženi su veliki zemljani ćupovi. Na Kućetini su bile napuštene kuće nekih davnašnjih stanovnika.

Veliko Rusece je 1944. godine mnogo stradalo od Bugara. Zapalili su kuće, stočarske pojate i mehanu na mestu Raskrsje – gde se sastaju četiri puta, kota 786 metara. Potom su Bugari posekli 27 stanovnika među kojima je bilo najviše žena i dece. Oni su klali zajedno sa majkama i decu od tri meseca – u kući Aksentija Kitanovića i drugih.

Današnje stanovništvo.

U Velikom Ruscu su ovi rodovi:

-Musinci i Tasinci, Nikoljdan. Ranije su činili jedna rod. Oni su starinci.

-Veljkovci i Marinci, Aranđelovdan, su ranije činili jedna rod. Smatraju se da su starinci.

-Nastavčani, Aranđelovdan, su doseljeni pre 100 godina iz Nastavca u dolini Trebišnje Reke. Kuće su im na mestu zvanom „Selo“.

Iseljenici:

Iz Velikog Rusca ima iseljeniak u Vranju, Bujanovcu i  drugim naseljima.

-Sevdinci su se iselili u Prekodolce kod Vladičinog Hana.

-Rusalci su se iselili u Jelašnicu.

-Bultinci, Stamenovi i Stojiljkovići su se iselili u selo Barbace u Gornjoj Pčinji.

-Nikolići su u Čukarki i;

-Stošići u Mamincu kod Preševa po oslobođenju od Turaka doselili su se iz Velikog Rusca.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Rusce (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Buštranje (po knjizi Malo i Veliko Buštranje), opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

[caption id="attachment_61618" align="aligncenter" width="700"] Crkva Sv. velikomučenika Dimitrija u Buštranju[/caption]

Malo Buštranje:

Položaj naselja.

Malo Buštranje  je maleno selo, više uvučeno u planinu, koja čini razvođe između Kleničke Reke - na jugozapadu i Veliko Buštranjske Reke – na severoistoku. Okolna naselja su: Veliko Buštranje, Malo Rusce, Brnjarce i druga.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz bunara i izvora-kladenaca.

Zemlje i šume.

Krajevi oko sela nose ove nazive: Đeran, Slatina, Bare, Zlatino Lozje, Ujavica, Sv. Ilija, Grbanov Dol i Granica.

Tip sela.

Malo Buštranje se deli na mahale, čija su rastojanja znatna. Po tome je ono razbijenog tipa. Mahale su: Ćurčiska, Pepeljarska i Uzunska. Te mahale se dele na manje rodovske grupe.

U Malom Buštranju je 1951. godine bilo 34 domaćinstava.

Postanak sela i starine.

U mahalama Pepeljarci i Uzunci današnji stanovnici, „kada su riljali lozja“, iskopavali su velike zemljane ćupove. To je znak da je malo Buštranje imalo stanovnike i ranijem dobu. Sadašnje Malo Buštranje nije mnogo staro; osnovano je pre oko 100 godina od stanovnika koji su se doselili na svoja trla iz susednog, starijeg sela Velikog Buštranja. Odmah posle prvih doseljenika u Malo Buštranje su došli i stanovnici iz drugih susednih oblasti.

Do 1878. godine Malo Buštranje se računalo kao mahala susednog Velikog Buštranja. Pomenute godine srpsko-turska granica odvojila je mahalu Malo  Buštranje od svog dotadašnjeg sela; zbog toga se ona od tada vodi kao posebno naselje. Na zemljištu gde je do 1912. godine vodila pomenuta granica poznaju se „mestišta“ od karaula. Do 1878. godine groblje i crkva Sv. Dimitrija meštana iz Malog Buštranja nalazila su se u Velikom Buštranju. Od tada osnovano je novo groblje u Malom Buštranju – u mahali Pepeljarci. Seoska slava je Sv. Nikola letnji. To je ista slava kao u Velikom Buštranju.

Poreklo stanovništva.

U Malom Buštranju žive ovi rodovi:

-Uzunci, Nikoljdan, su grana istoimenog roda u Velikom Buštranju. Dalje poreklo im je iz Uzova u slivu Pčinje – mahala blizu sela Pelinca.

-Ćurčici, Nikoljdan. Neki „stari se doselio iz Velikog Buštranja“, ovde ostao udovac pa se oženio ženom iz Šumate Trnice u Gornjoj Pčinji. Žena mu dovela sinove Pavla i Zlatana a u Malom Buštranju rodila sina Stošu. Od njih se razmnožio današnji rod. Genealogija je: Vladimir, 35 godina – Stojan – Zlatan. Jedan od pomenutih dovedenih sinova, Zlatan, je imao u Šumatoj Trnici oca Petra.

-Bogdanci i Cukanci, Nikoljdan, su ranije činili jedan rod. Došli su iz susednog Velikog Buštranja; a tamo su doseljeni iz kozjačkog sela Makreša u okolini Kumanova.

-Stamenkovi, Nikoljdan, su došli  iz Velikog Buštranja gde su bili odnekuda doseljeni.

-Korno, Nikoljdan, su ranije živeli u Velikom Buštranju gde imaju istoimenih rođaka a tamo su doseljeni odnekuda. Bili su siromašni i po tome dobili prezime.

-Kožljaci, Aranđelovdan, su poslednji seoski doseljenici. Došli su iz Maglenca u Gornjoj Pčinji. I danas održavaju kumovske veze sa pomenutim pčinjskim selom.

Iseljenici.

-Ćurčinci, četiri porodice iseljeno je u Bujanovac, jedna u Biljaču, jedna u Mamince, jedna u Cakanovce – sve kod Preševa i jedna u Beograd.

-Kožljaci, jedna porodica živi u Biljači i jedna u Karavukovu.

-Uzunci, dve porodice prešle su u Cakanovce, jedna u Beograd i jedna u Karavukovo.

-Brestovčani su se iselili u Tibuždu.

Veliko Buštranje:

Položaj naselja.

Neselje leži u dolini Buštranjske Reke, desne pritoke Južne Morave. Kuće su na dolinskoj ravni pored reke i na padinama – većinom na desnoj padini. Okolna naselja su: Malo Buštranje, Milanovo, Buljesovce i Kopanjaane.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće iz većeg  broja bunara i sa pojedinih izvora-kladenaca.

Zemlje i šume.

Nazivi potesa su: Gložje, Adžinski Rid, Adžijina Livada, Reka, Rosuljak, Sliboki Dol, Belajkin Dol, Bojnmik, Široki Preslap, Cerova Bara, Ujevica, Markova Padina, Krnovac, Sv. Gora, Mramor, Vrljavište, Torina, Ravnište, Gorance, Kriva Rovina, Ciganske Kućetine, Presečka, Raška i dr.

Tip naselja.

Veliko Buštranje je naselje razbijenog tipa. Pojedini delovi zovu se po većim rodovima. Najglavniji i najstariji deo naselja - „Selo“ – leži u dolinskom dnu, oko crkve i škole. Tu su mahale: Uzunska, Gornje Mutavdžiska, Markovska, Mišajkovska i Stojčinovska. Iz tih mahala stanovnici su se razmeštali u ostale delove sela.

Veliko Buštranje je 1955. godine imalo ukupno 186 domova.

Postanak sela, starine i prošlost.

Ostaci od starina kazuju da je ovde bilo stanovnika od davnih vremena. Nedaleko od Buštranja na jednoj blagoj kosi nalazi se lokalitet Selište. Sudeći po fragmentima varvarizovane antičke keramike (?) i rimskih tegula, ovde se, verovatno, nalazilo jedno manje naselje, možda kastrum, čije bi mesto bilo opravdano mogućim postojanjem jedne varijante puta Morava – Vardar, koja bi delimično išla dolinom Pčinje. U gornjem delu Gornjeg  Buštranja postoji brdo Berkova Glava ili Orman (mlađe ime). Neki stariji meštani tvrde da je tamo postojalo selo Berkovac.

Na ataru Gornjeg Buštranja u gornjem delu j mesto Sv. Gora. Tu je mala crkva posvećena Sv.Đorđu, a oko nje su mnogi tabuisani hrastovi. Tu dolaze bolesnici i iz susedne Pčinje, koji traže leka. Crkva na Sv. Gori podignuta je oko 1900. godine na mestu gde su bile ruševine nekog starog hrama. Kod ove crkve meštani se skupljaju na Đurđevdan i Duhove-Sv. Trojice.

U glavno seoskom delu je crkva posvećena Sv. Dimitriju. Sagrađena je sredinom XIX veka na mestu gde se poznavala stara crkvina. Oko crkve je seosko groblje. Tu je bilo i groblje Malog Buštranja do 1878. godine.

Današnji stanovnici „naodili su na puno mesta“ stare grobove kod Krive Doline, Koštanarke, na Gramadi itd.

Današnje veliko Buštranje osnovali su doseljenici u drugoj polovini XVIII veka. Najpre su došli današnjeg roda Uzunci. Iza njih su doseljeni rodovi Biljašalci i Mutavdžici. Potom je usledilo doseljavanje drugih rodova.

Do 1878. godine Malo Buštrenje u slivu Kleničke Reke bilo je mahala Buštranja u slivu Buštranjske Reke.

Potesi Adžiski Rid i Adžijine Livade ime su dobili po Turčinu Adži Usejinu iz Vranja. On je u Velikom Buštranju do 1878. godine imao oko 40 hektara zemlje. Tu zemlju su obrađivali Srbi – čifčije. Čiflik-sahibijska kuća pomenutog Turčina i danas postoji u Gornjo-Mutavdžijskoj Mahali, pokraj reke. U njoj stanuje porodica Mihaila Veličkovića. Priča se, da je Adži-Usejin najpre bio raznosač pošte. Prilikom vršenja ove dužnosti on se jednom prilikom fizički onesposobio. Zbog toga mu je državna vlast za „90 kesa“ kupila zemlju za uživanje u Velikom Buštranju. Pre toga valsnik te zemlje bio je neki Šerif „pijanica“. Ostala zemlja na ataru ovoga sela za vrme Turaka bilo je srpska.

Od 1878. Do 1912. godine u ovom selu je bilo sedište četničke jedinice koje su izvodile akcije u susednim neoslobođenim oblastima.

Poreklo stanovništva.

Po vremenu kako su se doseljavali rodovi uglavnom idu ovim redom:

-Uzunci (Stojčinovci, Baba Treninci, Bojničani, Pločarci i Mišajkovci), Nikoljdan. Doselili su se iz Uzova u slivu Pčinje. To je mahala sela Sebrata. Od zakonitih sinova pretka Stanimira potiču svi rodovi, osim Mišajkovci. Naime, Stanimir je imao i nezakonitog sina rođenog sa jednom kozaricom. Od tog sina su Mišajkovci.

-Biljašalci, Nikoljdan, su doseljeni iz Biljače kod Preševa.

-Mutavdžidži se dele na:

-Gornji Mutavdžici i:

-Donji Mutavdžici. Slava im je Sv. Nikola. Poreklom su iz Makreša kod Kumanova.

-Markovci i Goranci, Nikoljdan, ranije su bili jedan rod. Ne znaju za svoje poreklo.

-Ljubanci, Nikoljdan, su doseljeni iz Ljubate kod Bosiljgrada.

-Lukovci, Sv. Petka, su doseljeni iz Lukova kod Vranja.

-Simonovci, Nikoljdan;

-Porečanci, Nikoljdan, i;

-Krnovčani, Aranđelovdan, ne znaju za svoje poreklo.

Iseljenici.

Od 1878. godine iz Velikog Buštranja bilo je znatnog iseljavanja. Smatra se da se  do iselilo oko 80 kuća.

U pojednina naselja Vranjske Kotline iselili su se:

-Uzunci – tri kuće, Ćurčinci (12), Bogdanci (7), Cukini (3), Stamenkovi (2) i Korno (5), koji sada žive u Malom Buštranju.

-Stajići, jedna kuća se iselila u Gornju Žapsku.

-Markovići, Đorđevići, Kačamaci i Antonijevići su se iselili u Bujanovac.

-Stamenovići, Stankovići, Stanojkovići, Đorđevići, Mitići, Stojkovići i Mladenovići su se iselili u Mali Trnovac.

-Jovičići, dve kuće žive u Kupinincu.

-Kitarci (1) žive u Lepenici.

-Buštranjci (5) žive u Dekutincu.

-Milosavljevići (6), Stojkovići (4) i Antići (4) su u Gramađi.

-Buštranjci (2) žive u Dlugojnici.

-Mitrovići (2) žive u Jelašnici.

-Božanci (2) su se iselili u Milanovo.

Ima iseljenika iz Velikog Buštranja u  Vranju.

U okolinu Preševa iselili su se:

-Stamenkovići prvi, Stamenkovići drugi, Stojkovići u selo Reljan.

-Antini u Biljaču.

-Stanojko u Čukarku.

-Buštranjci u Golemi Dol.

-Uzunci i Buštrančani u Žujince.

U pomenuta sela u okolini Preševa stanovnici su se iselili posle Prvog svetskog rata.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Buštranje (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Brnjare, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

[caption id="attachment_61623" align="aligncenter" width="700"] Hram Svetog oca Nikolaja[/caption]

Položaj sela.

Kuće ovog sela su po dolovima i po blagim stranama u slivu Brnjarke, desne pritoke Kleničke Reke.

Vode.

Meštani koriste vodu za piće vodom sa izvora i bunara. Na ataru oko sela poznati su izvor Breotike i bunar zvani Grčki.

Zemlje i šume.

Njive i paša nalaze se na potesima zvanim: Dlagi Dol, Lisinci, Kukaavica, Stajka Padina, Turski Rid, Vrani Dol, Dojkin Dol, Vukova Bara, Slatina, Lovački Dol, Selište i Grčka Kruška.

Tip sela.

Brnjare je selo razbijenog tipa. Deli se na mahale, ima ih devet, koje nose rodovska imena. Svaka mahala razvila se deobom stanovnika od jedne kuće.

Brnjare je 1951. godine imalo 48 domaćinstava.

Postanak sela, starine i prošlost.

Na dolinskoj ravni kraj Brnjarke je mesto Selište. Tu je nekada ležalo staro srpsko selo. Kasnije je „zbog turskog nasilja selo zapustelo“. Pošto kao uzrok navode nasilje to je moglo biti krajem XVII ili u XVIII veku kada su se takva nasilja počela događati u celoj oblasti. Na selištu iskopavaju se zemljani ćupovi – „vrčevi“.

Naselje na Selištu je imalo crkvu, danas u ruševinama. Crkvina leži kod sadašnje osnovne škole. Stanje crkvenih ruševina je takvo da se gotovo vidi kakava je bila osnova crkve, kolike su joj dimenzije i kako je građena. Crkva je imala položaj istok-zapad, dužina iznosi 7,5 a širina 3,5 metra. Očuvani zidovi, istočni i severni, visoki su do krova. Za izradu zidova upotrebljavan je kamen, spolja malterisan. U zidinama se nalaze drvene stege, neke i danas očuvane. Stanje živopisa je sasvim rđavo. Na ulazu u crkvu poznaju se freske Sv. Nikole te se zbog toga veruje da je crkva bila posvećena pomenutom svecu – Sv. Nikola letnji. Ostale freske i slovenski natpisi su veoma oštećeni.

Groblje od nekadašnjeg sela postoji pored crkvine. Pokraj ovog groblja nalazi se i današnje groblje.

Sadašnje Brnjare nije mnogo staro. Stanovništvo je iz poznijeg vremena. Kada su se doseljavale prve porodice zemlja je bila „pustelija“; doseljenici su zauzimali koliko je kome trebalo. Kao osnivači računaju  se četiri kuće današnjeg roda Belajkinci. Posle njih došli su preci ostalih rodova.

Za vreme Turaka veći deo seljaka imao je svoju zemlju. Jedino krajem XIX veka ovde su postojala dva mala dva čiflika; jedan grčki drugi turski. Vlasnik prvog čiflika Taša (sin Kosta) živeo je u Grčkoj; do 1908. godine on je ovde imao zemlju i jednog seljaka, zastupnika. Pomenute godine ta je zemlja prodata. Vlasnik drugog čiflika bio je Asan. On je 1878. do 1903. godine živeo u Brnjaru; potom je zemlju napustio i odselio se u Preševo.

Seoska slava je Spasovdan. Tada se „sveti maslo“ kod porušene crkve.

Poreklo stanovništva.

Brnjare su naselili srpski stanovnici iz Gornje Pčinje, okoline Preševa i okoline Kumanova.

Rodovi su:

-Belajkinci, Nikoljdan, su osnivači sela. Svoje poreklo ne znaju. U Brnjaru su menjali mahale tri puta; najpre su bili na višem zemljištu, potom sišli niže a sada se nalaze na najnižem mestu.

-Stevanovci i Marinci, Sv. Vrači, szu ranije činili jedna rod. Poreklom su iz Trnave kod Preševa. Iz pomenutog sela iselili zbog turskog ili arbanaškog zuluma.

-Cakarci, Aranđelovdan, su se doselili iz nekog sela u Gornjoj Pčinji.

-Gajinci, Aranđelovdan, su se doselili iz nekog sela u okolini Kumanova.

-Kalčinci i Carici, Sv. Petka, su ranije bili jedan rod. Doselili su e iz nekog sela u Gornjoj Pčinji. Kumstvo imaju i danas i pčinjskom selu Beravu.

-Ramanci, Aranđelovdan, su doseljeni iz sela Ramna kod Kumanova.

-Garejci, Aranđelovdan, doseljeni su iz nekog sela u Gornjoj Pčinji.

Iseljenici.

-Marinci žive u Spančevcu. Grana su od današnjih rodova Stevanovci i Marinci.

-Stanimirovci žive u Bukurevcu kod Preševa.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Brnjare (Bujanovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Klenike, opština Bujanovac  – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Klenike je najvažnije naselje u slivu Kleničke Reke. Ima povoljan položaj kao seosko naselje jer leži na granici dolinskog dna, plodnog za vlažne i padine podesne za suve kulture i stočartsvo. Klenike je važno i po tome što leži na putu koji iz kotline Kleničke Reke vodi u klisuru Pčinje. Tim putem ranije je moglo najkraće stići iz Vranjske Kotline na Ovče Polje i u Veles. Tako je ovo naselje bilo stanica na pomenutom putu pravce sever-jug. Od Klenika na istok vodi pot za Gornju Pčinju.

Postanak sela i njegov razvitak.

Zbog povoljnog položaja na mestu gde leži Klenike postojalo je neko staro naselje, uništeno za vreme Turaka. Ostaci tog naselja nalazili su se u plavinskom materijalu idući prema susednoj Mezdraji – mesta zvana Šaljica i Pljačevac.

Položaj naselja bio je tako povoljan da je na jednom mestu oko sredine XIX veka podignuto današnje Klenike. Zbog središnjeg položaja u slivu Kleničke Reke pomenuto naselje krajem XIX i početkom XX postalo je varošica; u njoj je osnovano nekoliko trgovačkih i zanatskih radnji, kafana; zatim naselje je bilo oblasno središte turske vojske i policije. Zbog toga je Klenike od 1908. godine počelo da predstavlja i malo tržište za okolne sela. Danas, 1951. godine, u njemu ima 12 zanatskih radnji, jedna kafana i dve prodavnice mešovitom robom.

Pijačni dan (trg) u Kleniku se održava petkom. Dolaze stanovnici iz oko 30 najbližih vranjsko-bujanovačkih, pčinjskih i preševskih sela. Trguje se stokom (uglavnom ovce i svinje, manje goveda), vunom, konopljom, voćem i rakijom. Stanovnici iz Vranja u Kleniku kupuju jeftinije pojedine proizvode i njih preprodaju u Vranju.

Za vreme Turaka Klenike je bilo mešovito naselje, imalo je Turaka, Srba i Cigana-Roma. Turci su se iselili 1908. godine u Skoplje i Tursku. Danas u Kleniku živi Srbi – 8 rodova u14 kuća i Cigani-Romi – dva roda u dve kuće. Od iseljenih Turaka znaju se ove porodice: Ahmet Čakmak, Usein potkivač, Memet, Orvanica itd. Turci su imali veliko groblje u samom naselju.

Od Srba do 1912. godine u Kleniku su živela samo 4 toda. To su današnji Parlinci, Petkovići, Mladenovići i Nastići. Ostali Srbi doselili su se po oslobođenjuod Turaka.

Poreklo stanovništva.

Kako je pomenuto, u Kleniku žive doseljeni rodovi.

Srpski rodovi su:

-Parlinci, Nikoljdan, su prvi doseljenici. Došli su iz susedne Mezdraje gde imaju istoimenih rođaka. Pre toga živeli su u Novom Selu u Gornjoj Pčinji. U Novo Selo su se doseljlili iz Trnave kod Preševa. Iz Mezdraje u Klenike doselio se osnivač roda Petko, ded današnjih stanovnika. Bio je kafedžija.

-Petkovići, Aranđelovdan, su se doselili za vrme Turaka iz Svinjišta u klisuri Pčinje.

-Mladenovići ili Grnčari, Nikoljdan, su došli u vreme Turaka iz Donjeg Starca.

-Nastići, Sv. Petka, su doseljeni u vreme Turaka iz susedne Svete Petke. I tamo su bili odnekuda doseljeni.

-Nikolići, Nikoljdan, su doseljeni 1912. godine iz Punuševca u Gornjoj Pčinji.

-Stevanovići, Nikoljdan, su doseljeni iz Šumate Trnice u Gornjoj Pčinji nakon oslobođenja od Turaka.

-Džalići, Nikoljdan, su doseljeni iz Donjeg Starca posle 1912. godine. Dalju starinu ne znaju.

-Stojilkovići, Aranđelovdan, su doseljeni iz susedne Mezdraje posle 1912. godine. Tamo su pripadali rodu Glavinci, čija je dalja starina iz Stajevca u Gornjoj Pčinji.

Muslimanski Cigani-Romi:

-Rustem ovde žive od turskog doba. Dalje poreklo ne znaju.

-Ida se doselio iz Muovca u Novobrdskoj Crnoj Reci 1911. godine. Obe porodice su kovači.

Iseljeni Srbi.

-Kulčini žive u Vranjskoj Banji.

-Šojkini i Nikola, po jedna kuća, su odseljeni u Biljaču kod Preševa.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Klenike (Bujanovac) appeared first on Poreklo.