Poreklo stanovništva sela Bob, opština Kačanik – Kosovski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Kačanička Klisura“, (podaci prikupljeni 1940. i 1948. godine). Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo je na desnoj dolinskoj strani Lepenca pri njegovom ulasku u klisuru. Stoga bi se ono po svom položaju moglo smatrati i okrajkom južnog Kosova Polja. Veći broj seoskih kuća poređan je na temenu terase (relativna visina 20 do 25 m), a neke su severozapadno na odseku.

Vode.

Stanovništvo pije vodu iz česama i iz tri bunara. Seoske česme zovu se: Te Kroni i Kroni Prcit (Jarčev Izvor). Oko sela su izvori: Kroni Ftovt (Hladan Izvor), Ara Plepit i Uj Bard (Bela Voda).

Zemlje i šume.

Topografski nazivi za delove atara su: Ograda, Kiša (Crkva), Feraja, Vrti-Kučka, Vori Leši, Lepenec, Plenište, Guri Zi (Crni Kamen), Reka, Šulon (Osoj), Bregi, Kodra Kuks, Guri Bard (Beo Kamen), Vunin Grob, Potok.

Tip sela.

Bob se deli u četiri mahale. To su, počev od J-I prema S-Z-du: Čoka, Zenela, Demo i Kuka. U svakoj mahali žive stanovnici jednog roda. Mahale su međusobno razdaleko 5 do 10 minuta hoda. Prema tome selo je razbijenog tipa. Po obliku Bob je nizno naselje. To je došlo zbog uskog temena terase na kome se širi glavni deo naselja. Selo ukupno ima 52 doma (1948 g.).

Prošlost i starine.

Po narodnoj tradiciji, nekim topografskim nazivima i po ostacima od starina vidi se da je selo Bob prvobitno bilo naseljeno srpskim pravoslavnim rodovima. Ti stari stanovnici imali su kuće u središnom delu sela, na mestu gde je sada mahala Demo. Severoistočno od sela, na daljini od oko 200 do 300 m, tada je postojala i crkva sa grobovima. Po iseljenju pravoslavnih stanovnika njihove su kuće i crkva bili razoreni. Mesto gde je bila crkva danas se zove Kiša (Crkva) i ruševine od hrama se ne poznaju. Tu se sada zida škola. Ne poznaju se ostaci ni od kuća, što je znak da je raseljenje Boba relativno rano izvršeno (možda za vreme austro-turskog rata 1689—1690. godine).

Po narodnoj tradiciji kuće u prvobitnom Bobu bile su mnogobrojne i blizu poređane sa kućama susednih sela. Stoga je, kako se priča, mogla mačka iz Boba po krovovima seoskih kuća i kuća iz susednih naselja stići do Sirinića. Ovo je predanje naročito očuvano kod kačaničkih Cigana; oni za ranije stanovništvo Boba kažu da su bili „Srbjani“.

Iza opustošenja sela, priča se, atar sela Boba pripao je džamiji u Kačaniku (sagrađena 1594 ili 1595 g.). On je pripadao džamiji do početka 19 veka, kada se tu počeli naseljavati muslimanski rodovi poreklom iz Arbanije. Oni su selo obnovili i seoski atar postepeno potpuno prisvojili. Od doseljenika prvi su u Bob došli stanovnici iz rodova Demo i Zenela („dve kuće“). Ostali su se stanovnici kasnije doselili.

Poreklo stanovništva.

Današnje stanovništvo u Bobu govori arbanaški i po veri je muslimansko. Svi su seoski rodovi doseljeni.

Rodovi:

-Demo (24 k), od fisa Tsač. Došli su iz oblasti Ljuma u Severnoj Arbaniji. Iz starine prvo su prešli u selo Vrban (Gnjilanski srez), pa odatle, pre oko 130 g., doselili se ovde. Računaju se kao prvi seoski doseljenici. Iz Vrbana u Bob došao predak Demo sa sinovima (Rustem, živ, 75 godina — Kamer- Rustem —- Demo, koji se doselio). Po osnivaču roda dobili današnji rodovski naziv. Ovde imaju posebnu mahalu, koja se nalazi u središnom i glavnom delu sela. Na tom mestu ranije su postojale kuće iseljenih pravoslavnih rodova. U ovom rodu postoji zadruga Rustem sa 24 člana.

-Zenela (15 k), od fisa Tsač. Došli su iz Severne Arbanije. Ime dobili po osnivaču roda Zenelu, koji se ovde doselio pre oko 130 godina (Ajlin, živ, 70 godina —– Zenun – Ibiš — Zenun, koji se doselio). Ovde imaju posebnu rodovsku mahalu. Jedna njihova porodica iseljena je u Skoplje.

-Čoka (6 k), od fisa Tsač. Poreklom su iz Severne Arbanije. Došli su iza prva dva roda (oko sredine 19 veka). Ovde imaju istoimenu posebnu mahalu.

-Kuka (7 k), od fisa Tsač. Poreklom iz Severne Arbanije. Računaju se kao mlađi seoski doseljenici. Došli su kada i rod Čoka.

Privredne prilike.

Ispod seoskih kuća je usko teme terase sa njivama, zatim nastaje odsek takođe sa njivama i sa po nekom livadom. Ispod odseka je aluvijalna ravan Lepenca, gde su njive i vrbe. Iznad seoskih kuća je padina; na njoj se vide šumarice i retke njive.

Pored zemljoradnje, seljaci se bave i stočarstvom. Ima pojedinaca koji rade još na pruzi kao radnici i peku kreč u Kačaniku.

Pre 1918 g. seljaci iz Boba išli su leti u skopsku kotlinu na kosidbu.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Kačanička Klisura“, (podaci prikupljeni 1940. i 1948. godine). Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Bob (Kačanik) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva naselja Kačanik, opština Kačanik – Kosovski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Kačanička Klisura“, (podaci prikupljeni 1940. i 1948. godine). Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj naselja.

Kačanik leži „u podnožju ogranaka Šar-Planine i Skopske Crne Gore, na levoj obali reke Nerodimke, ispred njenog ušća u Lepenac“. Tu je varošica „na bosansko–makedonskom putu", koji zapadni deo Balkanskog Poluostrva, preko Kačaničke Klisure, spaja sa Povardarjem i Egejskim Morem".

Vode.

Vodu za piće dobijaju stanovnici iz bunara i česama.

Zemlje i šume.

Oko varošice su delovi atara čiji su topografski nazivi: Vrti-Kučka, Guri Špun, Tophane, Mekija, Trstenica, Planište, Kodra Beljes, Leknit, Duškaja, Lepenec, Kodra Mole, Firaje, Tume Ljaks, Livada Kačanikit, Kodra Gurve. Kriva Reka, Ule Džan (Široki Put), Meriz Runjevas.

Prošlost naselja.

Postanak i prošlost Kačanika izneti su u raspravi A. Uroševića. Ovde će se navesti glavniji podaci iz te rasprave.

Sadašnji Kačanik, po narodnom predanju, osnovao je Sinan paša. On je najpre odnekud preselio 40 porodica i naselio na mestu sadašnjeg Kačanika. Iza toga Sinan paša je u Kačaniku sagradio džamiju, han i hamam. Predanje o tome da je Sinan paša osnovao današnji Kačanik potvrđuje se i pisanim spomenicima. Osnivanje Kačanika vremenski pada u pretposlednju deceniju 16. veka. Iza toga Kačanik se pominje kao svratište i odmoricgge putnika.

U administrativnom pogledu Kačanik je pod Turcima potpadao pod Skoplje. U prvoj polovini 19 veka Kačanikom je upravljao ajan, a od 1865 do oko 1900 g. u njemu je bio midirluk (sreska ispostava). Iza toga do 1912 g. Kačanik je pod imenom Orhanija bio središte kaze. Posle balkanskog rata u Kačaniku je središte Kačaničkog sreza. Srez je ukinut 1947 g., kada je prenet u Uroševac.

Sada (1948 godine) Kačanik ima 235 domova.

Poreklo stanovništva.

Varošica Kačanik naseljena je u najvećoj meri muslimanskim stanovništvom arbanaškog govora. U manjoj meri zastupljeni su još muslimanski Cigani i Srbi (pravoslavni, katolici i poislamljeni). Svi su kačanički stanovnici doseljeni.

Rodovi muslimanskog stanovništva arbanaškog govora su:

-Ljutvi Baš (1 k), turskog porekla. Žive u Potok–Mahali. Kažu da pripadaju starom istoimenom turskom rodu koji se ovde doselio prilikom osnivanja Kačanika (kraj 16 veka). Ovaj je rod u prošlosti bio brojniji, ali su posle razgranate porodice izumrle. Ranije su govorili turski.

-Dezdar, istog porekla i vremena doseljenja kao i rod Ljutvi Baš. Oni su sada potpuno izumrli.

-Še (19 k), poreklom iz Topojana u Ljumi (Severna Arbanija). Odatle njihov predak Arif prvo došao u selo Sopotnicu na južnom kraju Kosova Polja. U Sopotnici Arifu su susedi ubili sina i zato je on odmah prešao u Kačanik gde je postao sluga u tekiji nekog šeha Turčina (Selim, živ, 80 godina - Emin - Tair - Vesel - Derviš - Arif, koji ce doselio). Na samrti šeh je poverio tekiju Arifu. Ime Še(h) dobili su po tome, jer su iz ovog roda čuvari kačaničke tekije. Ovde žive u mahali koju su oni osnovali i po njima dobili naziv. Za rod Še(h) A. Urošević je naveo da su se iselili iz Ljume pre oko 210 godina. Od ovog roda 4 porodice iz Kačanika iselile se u Tursku.

-Gavril ili Kičik (8 k), turskog porekla. Ovde došao „od Šarćoj (Pirot) — Bugarska“ predak Hisman pre oko 200 godina. Ranije su govorili turski. Ime Kičik dobili po nekom pretku niskog rasta (turski — kičik). Godine 1913. njihovih šest porodica otišlo u Tursku. Ovde žive u Potok-Mahali. Neki stanovnici ovog roda izdaju se da su od arbanaškog fisa Šalja.

-Mula Sadik (7 k), od fisa Sop u Severnoj Arbaniji. Ovde su doseljeni pre oko 180 godina. Ime su dobili po mlađem pretku Mula Sadiku (ded današnjeg Osmana, 56 godina), koji je bio hodža. Ovde žive u mahalama: Potok, Reka i Rakoc. Iz ovog su roda ranije bili „hatip" (služili) u ovdašnjoj džamiji.

-Tufegdži (5 k), poreklom od fisa Beriš u Severnoj Arbaniji. Stari su im u Kačaniku bili puškari i po tome dobili ime. Jedna njihova porodica iselila se u Tursku. Ovde žive od pre oko 160 godina (Abdul, živ, 70 godina - Raman - Vesel - Adem -Jakup, koji se doselio).

-Ša6an Taf (3 k), od fisa Cop u Severnoj Arbaniji. Ovde žive u Sinan-Mahali. Imaju iseljenih porodica u Turskoj. Za ove je A. Urošević naveo da su doseljeni „pre 180 godina".

-Raka ili Hadži Sinan (28 k), od fisa Krasnić u Severnoj Arbaniji. Ovde su došli preko sela Raka južno od Uroševca pre oko 150 godina. Njihovi pripadnici u Kačaniku nastanjeni su u svima mahalama. Imaju iseljenika koji sada žive u Turskoj (10 k).

-Mula Abaz (11 k), od fisa Beriš u Severnoj Arbaniji. Za njih drugi stanovnici kažu da su tvrdoglavi: „Kada se udave u reci, treba ih tražiti uzvodno, a ne nizvodno“. Ovde žive u Še-Mahali i Amam-Mahali. Ime su dobili po hodži Mula Abazu, osnivaču roda.

-Đeč (7 k) i Pren (4 k), zajedničko im je ime Trena. Poreklom su od fisa Tsač u Severnoj Arbaniji, gde su bili katolici (potiču od braće koji se zvali Pren i Đeč). Odatle su najpre došli u Stagovo (južni kosovski deo), pa posle ovde. Oni su se u Kačanik doselili „pre 150 godina"". U Stagovu imaju istoimenih rođaka. U Kačaniku stanovnici iz ovog roda žive u mahalama Hamam, Dere i Sinan.

-Tsač (5 k), ime dobili po fisu kome pripadaju. Iz Severne Arbanije najpre došli u selo Banjska kod Kosovske Mitrovice. Odatle je njihov predak Ziber, pre oko 120 godina, pobegao „od krv" i došao u Kačanik, gde je najpre bio sluga. Ovde žive u mahalama: Še i Rakoc. Imaju 5 porodica iseljenih u Tursku.

-Nikoc (3 k), od fisa Cop y Severnoj Arbaniji. Iz starine prvo su došli u selo Nikovcn (Gnjilanski Karadag) pre oko 120 godina (Šukri, živ, 30 godina – Aljuš - Selman - Adem - Mirto, koji se doselio), pa odatle prešli ovde (Šikri, živ, 30 godina - Aljuš - Selman - Adem, došao u Kačanik). U Nikovcu i Đurđev Dolu imaju rođaka. Ovde žive u mahali Še.

-Dogan (12 k), od fisa Šalja. Ovde su došli pre oko 110 godina (Muarem, živ, 21 godina – Šukri - Dželadin - Ibraim, koji se doselio) iz sela Doganovića južno od Uroševca. U Kačaniku žive u mahalama: Še, Rakoc i Potok.

-Likaj (10 k), od fisa Kruja Zi (Crna Glava) u Severnoj Arbaniji. Ovde su došli pre oko 100 godina (Amit, živ, 74 godina - Ajredin - Avdula, koji se doselio). Jedna njihova porodica iselila se u Sarajevo.

-Belja (12 k), od fisa Krasnić u Severnoj Arbaniji. Ovde su došli preko sela Nikovca na Gnjilanskom Karadagu. Imaju istoimenih rođaka u Đurđevu Dolu sa kojima se iz starine doselili u isto doba. Od roda ovde žive 8 porodica u mahali Rakoc, a 4 iznad Kačanika.

-Brodnjan ili Brodli (9 k), od fisa Tsač u Severnoj Arbaniji. Žive u mahalama: Rakoc i Potok.

-Tuša (5 k), od fisa Krasnić u Severnoj Arbaniji. Iz starine najpre su došli y selo Sopotnicu (južni deo Kosova), pa posle prešli u Kačanik. U Sopotnici sada imaju istoimenih rođaka. Ovde žive u mahalama: Hamam, Še i Reka.

-Topojan (7 k), od fisa Krasnić. Ime su dobili po mestu porekla u Ljumi (Severna Arbanija). Ovde su došli preci pre tri pojasa. Imaju rođaka iz starine koji sada žive u Starom Kačaniku (južni deo Kosova). Njihovih 5 porodica iselilo se 1912 g. u Tursku.

-Tafilj (5 k), od fisa Tsač u Severnoj Arbaniji. Ime su dobili, kažu, po tome što su imali nekog pretka snažnog kao „filj" (na arbanaškom jeziku znači slon). Ovde žive u mahalama: Amam i Sinan. Od njih jednlja porodica iseljena u Tursku a 2 y Skoplje.

-Kodža (6 k), od fisa Šalja u Severnoj Arbaniji. Iz stariie prvo su prešli u Sopotnicu (južni kosovski deo), pa pre 100 godina odatle došli u Kačanik. Ovde žive u Še-Mahali. Njihove 3 porodice iseljene su u Tursku.

-Nalban (1 k), od fisa Tsač. Iz Severne Arbanije prvo došli u južno kosovsko selo Stagovo, pa odatle prešli u Kačanik. Ime su dobili po pretku koji je bio potkivač („nalbat"). Imaju Z porodice iseljene u Tursku.

-Jezerce (3 k), od fisa Gaš. Iz Severne Arbanije prvo došli u selo Jezerce kod Uroševca (tamo živeli u mahali Prorok), pa odatle pre oko 100 godina (Šašivar, živ, 70 godina - Alit - Hasan, koji se doselio) prešli u Kačanik. Godine 1913. od ovog roda 6 porodica otselilo se u Tursku. U Kačaniku žive u Še-Mahali.

-Tirol (2 k), od fisa Krasnić. Poreklom su iz okoline Skadra. Odatle došli u Grlicu kod Uroševca, pa posle prešli ovde. Žive u Dere–Mahali.

-Adžam (5 k), od fisa Krasnić. Ovde su došli iz Đurđeva Dola, gde imaju istoimenih rođaka. Prava im je starina iz Severne Arbanije. Ovde žive u mahali Rakoc.

-Odža (3 k), od fisa Cop. Iz Severne Arbanije najpre došli u selo Koštanjevo (Južno Kosovo), pa posle ovamo.

-Šešivar (5 k), došli iz Vrbana (Gnjilane). Tamo je u ovom rodu bio poznati predak Nezir „barjaktar“. Ovde žive u Mahalama: Dere i Potok. Pravo im je poreklo iz Severne Arbanije.

-Dragobužd (2 k), došli 1878 g. kao muhadžiri iz Dragobužda kod Vranja. Dalje im je poreklo nepoznato.

-Muadžer Feta (4 k), došli iz istog mesta i u isto vreme Kada i rod Dragobužd. Od fisa su Gaš. Žive u mahalama: Potok i Rakoc. Imaju rođaka u selu Požaranu kod Gnjilana.

-Čika (2 k), muhadžiri iz 1878 g. Dalje im je poreklo nepoznato.

-Leš (2 k), od fisa Krasnić. Ovde su došli pre oko 85 godina iz Đakovice. Doselio se ded današnjeg Rakipa, koji se zvao Nazif. U Đakovici imaju istoimenih rođaka. Ovde žive u mahalama: Rakoc i Dere ili Reka.

-Mjak (2 k), od fisa Krasnić. Iz Severne Arbanije prvo se doselili u šar-planinsko selo Šipkovicu iznad Tetova. U Šipkovici bili „dve kuće“ - braća Jašar i Šaban. Oni se tamo „posvađali oko jednog grneta“ i stoga „jedna kuća“ (od Jašara) prešla u Đurđev Dol, odakle skoro došli ovde, a drugi se iselili u Skoplje. U Đurđevu Dolu postoji rod Mijak (4 k), ali ovi sa njima nisu rođaci.

-Žark (3 k), od fisa Beriš. Starinom su iz Topojana u Ljumi. Odatle prvo došli u Bičevac (Južno Kosovo) pre oko 190 godina, pa posle prešli ovde. U Bičevcu sada imaju istoimenih rođaka. U ovom rodu u Kačaniku postoji zadruga Adem sa 14 članova. Adem, starešina zadruge, ranije je kao trgovac izvozio stoku u Solun.

-Topojan (1 k), od fisa Sop y Severnoj Arbaniji. Preci su im iz Ljume (mesto Topojan) prvo prešli (krajem 18. veka) u selo Nećavce, gde sada čine veliki rod Tair (13 k), pa otuda ovi skoro došli ovamo.

-Topojan II (1 k), od fisa Con. Iz Ljume (mesto Topojan) preci su im najpre došli u selo Požarane kod Prizrena ( ?), odatle zatim prešli u Đurđev Dol (tamo došao predak Elez npe oko 175 godina), a iz Đurđeva Dola došao ovde Braim, otac današNjeg Zenela (star 85 godina). U Đurđevu Dolu imaju rođaka, koji se zovu Elez (7 k).

-Beč (2 k), od fisa Krasnić. Iz Severne Arbanije prvo došli u selo Mijak (Gnjilanski Karadag), pa su odatle pre 32 godine došli ovde. U Kačaniku žive u mahali Hamam.

-Prž (1 k), od fisa Krasnić u Ljumi. Odatle prvo došli u Stari Kačanik (južno Kosovo), pa ovde. U Starom Kačaniku imaju istoimenih rođaka (8 k).

-Likaj (1 k), Ovde su došli iz sela Straže, gde imaju istoimenih rođaka (21 k). Dalja starina im je iz Dukađina, gde su pripadali fisu Kruja Zi. –

-Spaija (1 k), od fisa Kruja Zi. Iz Severne Arbanije prvo došli u selo Gatnje (južno Kosovo), pa skoro došli ovde. Ovde žive u mahali Amam ili Tuše.

Cigani muslimani dele se na Cigane kovače i Cigane gabele (skitače). Zbog muslimanske vere i bližih dodira sa Arbanasima Cigani kovači su primili arbanaški jezik. U Cigane kovače ubrajaju se sledeći rodovi:

-Sinan (4 k), poreklom iz Starog Kačanika (južno Kosovo). Od njih jedna porodica iseljena u Skoplje. U Starom Kačaniku živeli su u mahali arbanaških stanovnika od fisa Krasnić, i zato se i oni izdaju da su od fisa Krasnić.

-Durmiš (2 k), stari doseljenici. Dalje poreklo ne znaju. Izdaju se kao da su od fisa Kruja Zi.

-Uka (3 k), poreklom od sela Gatnje južno od Uroševca. I oni se ubrajaju u fis Kruja Zi.

-Šefki (3 k), ovde skoro došli iz sela Grmova u Gornjoj Moravi. Od njih jedna porodica iseljena u Skoplje.

-Bećir (3 k), došli iz sela Runjeva y južnom kosovskom kraju. Izdaju se kao da su od fisa Tsač.

-Ajvaz (1 k), ne znaju tačno poreklo. Imaju jednu porodicu u Skoplju.

-Osman (1 k), došao pre tri godine iz Skoplja.

Cigani gabeli su:

-Selman (2 k),

-Etif (1 k) i:

-Ramadan (1 k),

Svi govore ciganski. Poreklo ne znaju. Odlaze u okolna sela, gde prave rešeta, sita, pletu korpe i drugo.

Pravoslavni Srbi su:

-Nešić (1 k), poreklom iz okoline Šapca. Osnivač roda 1912 g. u Kačaniku bio žandarm i tu se stalno naselio. Kasnije postao kafedžija.

-Aleksić (1 k), došao kao krečarski radnik 1921 g. iz Kragujevca. Ovde kupio kuću i postao trgovac.

-Vuković (1 k), došao 1925. g. kao učitelj iz Kolašina (Crna Gora). Posle je tu stalno ostao.

-Krstići (1 k), došli 1948. g. iz sela Grlice u južnom kosovskom delu. Tamo se naselili iz okoline Smedereva 1920 g.

Srbi katolici su:

-Sokolović (1 k), poreklom iz Dalmacije. Ovde došao 1924 g. kao radnik u kamenolomu.

-Dukčići (1 k), došli 1929 g. iz Janjeva kao kafedžije, ali se 1938 g. ponovo vratili nazad.

-Gečovići (12 k), katolički rod u Janjevu, poreklom su iz Kačanika.

Srbi poislamljeni:

-Musa (1 k), došao kao pečalbar iz Prizrenske Gore. Ovde ih zovu još i Gorani. Poreklom su iz goranskog sela Ljubovišta.

IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Kačanička Klisura“, (podaci prikupljeni1940. i 1948. godine). Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, varošica Kačanik appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Dražmirovac, Grad Jagodina – Pomoravski okrug. Prema knjizi Stanoja Mijatovića „Resava“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.

Položaj sela.

Selo je na obema stranama Dražmirovačkog Potoka.

Vode.

Glavni su izvori: Žužićski, Anđelicki, Madžićski i Gornjomalski Kladenac. A izvan sela su: Slana Voda, Manojlov Kladenčić i Gornji Kladenčić.

Zemlje i šume.

Delovi su hatara: Strana, Ciganski Potok, Lug, Crnoklađe, Ključ, Drenovac, Selište, Dražmirovčić, Trebljevina, Dilbera i Slana Bara.

U selu ima oko 50 kuća a 4 roda.

Ime sela.

Po jednom predanju na ovome se mestu izmirila carica Milica sa Bajazitom, davši mu za ženu svoju kćer Oliveru, i rekla „draži mir nego ćer". Po drugom predanju selo je dobilo ime po nekom Dražimiru, Dušanovom perjaniku, koji je pao u nemilost kod cara i ovde se nastanio.

Postanak sela i staarine.

Selo je možda najstarije u celoj okolini, jer se pominje u povelji cara Lazara, koji ga je dao manastiru Ravanici. Nekada, kažu pre 200 godina, ovo je selo bilo u mestu koje se zove Selište, pa otuda se raselilo zato što je bilo na udarcu neprijatelja. Jedan deo sela se odselio u današnji Glogovac, a drugi je došao na današnje mesto. U Selištu i danas stoje stari dudovi, za koje se priča, da su iz vremena, kad je tu bilo naselje.

Poreklo stanovništva.

U selu su rodovi:

-Šavčani (18 k., Sv. Stevan), doselili se iz Šavca (kruševačkog) pre 160 godina;

-Madžići (15 k., Cv. Nikola), starinci, prozvani tako zbog nekog Maksima-Madže, koji je došao iz Selišta;

-Žužići (5 k., Sv. Arhanđel), doselili se sa Kosova;

-Anđelići (12 k., Petkovica, Sv. Đorđe i Đurđevdan), starinci a slave su izmešali zbog nekog prizetka, koji je ušao i primio prezime.

Ostali podaci o selu.

Seoska je slava Beli Četvrtak (po Vaskrsu), a zavetine su: Mali Spasovdan, Krstovdan (za decu), Cveti (za stoku) i prva Trojica (za berićet).

U seluje 1819. godine bilo 12 kuća sa 12 poreskih glava; 1870. godine bila je 51 poreska glava.

IZVOR:  Prema knjizi Stanoja Mijatovića „Resava“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Dražmirovac (Jagodina) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Baks, opština Srbica – Kosovskomitrovačka oblast. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Ovo se seosko naselje nalazi na brdovitom tlu dreničke tercijalne površi.

Tip sela.

Baks pripada džematskom ili mahalskom tipu sela, čije su mahale razređene. Seoske kuće su podignute na lokalitetima: Kodra, Dubrava i Špati. Baks ima kolektivnu seosku utrinu – meraju. Bašte se nalaze u okućnicama, a gumna su obično od ovih. Uz selo, pokraj seoskih puteva postoje četiri groblja.

Ime sela.

Prema narodnoj tradiciji, selo je dobilo ime na ovaj način. U staro vreme ovim bespućem prolazila je turska vojska. Jedan od vojnika video je u šumovitoj strani seoske kuće i povikao svojim drugovima: „bak“ (vidi), te je to mesto od tada dobilo ime Baks.

Zemlje i šume*.

*Atari sela, njive i livade, su napisani na albanskom jeziku i latinicom.

Istorijat sela.

Prema katastarskom popisu oblasti Brankovića, koji je izvršilo Tursko carstvo 1455. godine, navodi se selo Badž, sa 20 kuća, za koje se u popisu navodi da pripada Vučitrnu. Svakako, to je današnje selo Baks u predelu Drenici. Godine 1477. ono se navodi kao „Bačpirat“, a deset godina kasnije 1487. pod imenom „Pačebrat“.

Ostali podaci o selu.

Prema navedenom katastarskom popisu iz 1455. godine u ovom selu su popisana tri mlina (vodenica), oporezovana sa 500 akči, jer su radila preko cele godine. Uz to, pominje se ušur (spahijski dohodak) od voća 100 akči i porez na košnice pčela od 50 akči.

U godini 1914. Baks je imao ukupno 242 stanovnika.

U1921. godini Baks ima ukupno 295 stanovnika sa 31 kućom.

Poreklo stanovništva.

U doba ispitivanja naselja i porekla stanovništva 1936. godine selo Baks je imalo sledeću etničku strukturu. Naime, tu su obitavali sledeći rodovi:

-Mućol, fis Kastrat, 6 kuća. Ovaj je rod starinom iz predela Laba, i to iz sela Obranče, odakle se pre 120 godina doselila jedna kuća.

-Jakupović, fis Kastrat, 7 kuća. Ovaj rod čini jednu ronđu — bratstvo, sa kotilom Mućol. Njegovo je poreklo takođe iz Obranče u Labu, odakle je doseljena jedna kuća, isto pre 120 godina.

-Sinanović, fis Kastrat, 6 kuća. Ovaj je rod poreklom iz Metohije, odakle je doseljen pre 120 godina.

-Alurović, fis Kastrat, 4 kuće. Kao Albanci katoličke veroispovesti prešli su na islam pre 100 godina. Poreklom su iz Gornje Drenice.

-Kaćamak, fis Gaš, 1 kuća. Ovaj rod je dobio prezime po nadimku (kačamak). Prema rodovskoj tradiciji u starini njihovi preci su bili veoma siromašni, glavna im je hrana bio kačamak, retko su kad imali hleba, te dobiju taj familijarni naziv. Ovo je kotilo** doseljeno 1915. godine iz sela Rezala, Drenica.

-Kadrijević, fis Gaš, 1 kuća. Starinom su iz sela Strmca (Drenica), odakle su se doselili 1920. godine, pošto su u Baksu kupili zemlju.

-Duškol, fis Kastrat, 4 kuće. Ovo je kotilo takoće dobilo prezime po nadimku, od naziva „dušk“ (list, lisnik). U starini njihovi preci su imali krda sitne stoke, za koju su brali list u velikim količinama, po čemu su dobili nadimak, a po njemu zatim i prezime. Kao Albanci katolici prešli su na islam pre 1 10 godina. Pre 50 godina od ovoga kotila odseljena je jedna kuća na Kosovo, kao čifčije, a 1925 godine, dva kuće su odseljene u Albaniju.

-Rip, fis Kastrat, 3 kuće. Prema rodovskoj tradiciji, ovaj arbanaški rod je pre 100 godina prešao iz katoličke vere na islam. I ovoj je rod dobio prezime po nadimku „rip“ (kajiš). U staro vreme jedna kuća od ovoga roda je odseljena u selo Dobroševac – Drenica.

-Bucol, fis Kastrat, 4 kuće. Na kraju i ovaj je rod dobio prezime po nadimku neke njihove prababe Buce, po kojoj ih je selo prozvalo, pa im tako ostalo i prezime. Ovaj stalnosedelački rod prešao je iz pravoslavlja na islam pre 120 godina.

-Šalj, istoimenog fisa, 1 kuća. Ovo kotilo vodi poreklo sa Kosova, odakle su njihovi preci doseljeni krajem H1H veka.

Prema iznetom, godine 1936. selo Baks je imalo: rodova 10, i kuća 37.

Napokon, prema popisu stanovništva od 15. marta 1948. godine, selo Baks je imalo ukupno 357 stanovnika, od čega 182 muških i 175 ženskih, sa 51 kućom.

**Ispred svakog roda u knjizi piše „Kotilo“, koje, radi bolje preglednosti, nisam preneo.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Baks (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Banjica (Donja Drenica), opština Glogovac – Kosovski  okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Tip sela i starine.

Banjica, selo y Donjoj Drenici pripada džematskom tipu sela, a nalaze se u dreničkoj ravnici y podnožju Kosmače. U hataru ovog naselja, na Kosmači, nalaze se tragovi antičke tvrđave, koju narod naziva imenom Gradina Vagél. Do seoskog naselja se nalazi starovremsko groblje. Do sela Banjice se nalaze tri seoska savremena groblja.

Vode.

Selo Banjica ima zajedničku „mervju“, šumu i vodu sa Banjičkog vrela, odakle se služe vodom za napajanje domaće stoke, pranje rublja i navodnjavanje seoskih bašta i njiva. Veći broj kuća ima u svojim okućnicama bunare, odakle se služe vodom za piće.

Zemlje i šume.

Rodovska gumna se nalaze u okućnicama ili pored ovih. Onomatski nalazi u ataru sela Banjice imaju imena: Kaća, Lendiné, vešte, Arat e Iivadhet, Brinja, Ara té Alitit, Sadavina, Pllugishta, Ravshina, Zallina, Klisyr, Lug kroni, Mali rafyh, Zoogu srmdan, Livadhi queviq, Vrello Banjica, Trollishta (njive, livade i deo mahale), LIctze shkinres, Lugi ovcarevés, Luguj dalina, Rudina glavica, Reze, Araté' mal, Dubrava (njive i livade).

Istorijat sela.

Vredno je pomenuti i sledeću narodnu tradiciju, koja se nalazi kod Albanaca u ovom dreničkom naselju. Naime, kod Albanaca se priča, da je u staro doba neki ban Milutin imao u posed ovo dreničko selo, a da mu je u Gradini na Kosmači bio dvorac.

Ostali podaci o selu.

Prema katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, dreničko selo Banjica pominje se pod tim imenom, a imalo je 19 kuća, srpske etničke pripadnosti. U Devičkom katastigu iz 1770. godine, ovo se selo pominje kao Banja.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, selo Banjica je imalo ukupno 370 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine. Banjica je imala ukupno 236 stanovnika, sa 31 domaćinstvom.

Poreklo stanovništva.

U vreme proučavanja naselja i porekla stanovništva u 1936. godini u selu Banjici su obitovali sledeći rodovi:

A r 6 a n a s i:

-Lek, fis Eljšan, 5 kuća. U starini su pripadali fisu Tsač, no su taj fis napustili i prihvatili fis Eljšan, kome je pripadao ceo ovaj katun (seosko naselje). Poreklom su iz Podrime odakle su doseljeni pre 90 godina, i to jedna kuća. Starinom su iz Albanije, a na islam su prešli pre 120 godina, a u starini od ovoga roda jedna kuća je odeljena u dreničko selo Globare. Od ovog roda jedna kuća je 1925. godina odseljene u Albaniju. U jednom domaćinstvu ovoga kotila, jedna srpska devojka iz Starog Kolašina je „zagrabena“ (oteta nasilno) i prevedena u islam, početkom HH veka u doba turske vladavine. U 1936. godini ona je još bila živa i obitavala je u familiji gde je nasilno udomljena.

-Isenović, fis Eljšan 10 kuća. Poreklom je iz sela Potrke u Podrimi, gde su kao rimokatolici 1816. godine prešli u islam, a u to doba su se preselili u islam, a tada i u Drenicu. Ovo kotilo čini jedno bratstvo sa Zarićima i Čalopek ili Topalovićima. Od ovoga kotila jedna kuća je 1916. godine oseljena u selo Stankovce — Drenica.

-Čalopek ili Topalović, fis Eljšan, 6 kuća poreklom su iz Podrima. Iz katoličke vere prešli su u islam pre 90 godina, kada su se i doselili u Banjicu. Ovo kotilo čini jedno bratstvo sa Zarićima i Isenovićima.

-Zarić, fis Eljšan 10 kuća. Prema rodovskoj tradiciji, ovo je kotilo arbanaškog porekla iz Hasa u Metohiji, odakle je početkom XVII veka doseljena jedna kuća u ovo dreničko selo. Od ovog roda su 1836. godine 3 kuće odseljene u Prištinu.

-Kurtović, fis Eljšan, 5 kuća. Ovaj je rod poreklom iz Albanije, odakle je doseljen pre 90 godina, kada su iz katoličke vere prešli u islam.

-Kućina ili Sinanović, fis Eljšan, 7 kuća, poreklom je iz Metohije, odakle su se doselili pre 90 godina i to je doseljena jedna kuća.

-Bajrović ili Binići, fis Eljšan, 9 kuća. Starinom je ovaj rod iz Albanije, odakle se doselilo pre 90 godina.

-Alimović, fis Eljšan , 4 kuće. Poreklom je ovaj rod iz Podrime, odakle se doselilo pre 90 godina, starinom su iz Albanije. Od ovoga kotila jedna kuća je odseljena 1920. godine u selo Likovce – Drenica.

-Demirović, fis Eljšan, 3 kuće. Pripada bratstvu Lek roda, od kojih su Demirovići odeljeni u Drenici.

-Doševc, fis Mzi, jedna kuća poreklom je iv sela Doševca u Drenici odakle se ovaj rod doselio 1933. godine kao čifčije na napolicu. Ovaj rod starinom od Albanije.

-Lestraković, fis Eljšan, jedna kuća. Ovo je kotilo starinom iz Albanije, odakle je doseljeno krajem XIX veka. Od ovoga roda dve kuće su odseljene u Albaniju 1910. godine.

-Kotilo Vreladža, fis Eljšan, 3 kuće, pripada bratstvu Kućina, a poreklom je iz Albanije odakle je doseljen početkom H1H veka.

-Žub, fis Eljšan, 4 kuće, takođe pripada bratstvu Kućina, te je u srodstvu sa rodom Vreladži, te vodi poreklo iz Albanije.

Srbi (kolonisti):

Srpski rodovi, koji su se kao kolonisti naselili u selo Banjicu iza Prvog svetskog rata jesu ovi:

-Durutovi*, 2 kuće, slave Sv. Petku, prislužuju Trnovu Petku; poreklom su iz Ibarskog Kolašina iz sela Zagulja, odakle je u doba kolonizacije doseljena jedna kuća.

-Krstić, jedna kuća, slavi Sv. Đorđa Alimpija, prislužuje Đurđevdan. Poreklom su iz Medveđe u Gornjoj Jablanici – jug Srbije, a starinom su iz Metohije, a poreklom iz Vasojevića, odakle su odseljeni zbog krvne osvete.

-Stojanović, jedna kuća, slave Đurđic, a mala slova im je Đurđevdan, poreklom su iz Medveđe u Jablanici, a starinom iz Kijeva u Metohiji.

-Bulatović, dve kuće, slave Sv. Luku, prnslužuju Sv. Panteliju, poreklom su iz Lece u Gornjoj Jablanici, starinom su Rovčani iz Crne Gore.

-Vujisić, dve kuće, slave Sv. Arhanđela Mihaila, prislužuju Veliku Gospojinu, poreklom su iz Prekobrđa u Morači.

-Opačić, 2 kuće, slave Sv. Luku, poreklom su iz Donje Vrtače, gravitaciono područje Bosanskog Petrovca.

*Ispred svakog prezimena piše „Rod“ koje nisam preneo radi bolje preglednosti, isto kao i „Kotila“ kod albanskih rodova, op. Milodan

Cigani (Gabelji):

U 1936. godini za vreme leta y dreničkom selu Banjici obitavalo je 6 ciganskih familija iz grupe skitača Gabelja, koji su imali svoje čerge na seoskoj utrini, a koji su se bavili prošnjom. Ova ciganska gabeljska grupa je tu prebivala prolazno.

U1936. godini selo Banjica — Donja Drenica je imalo 13 albanskih rodova, sa 69 kuća; 6 srpskih kolonističkih rodova, sa 10 kuća i 6 familija – rodova ciganskih Gabelja, sa 6 čergi (skitačka skupina).

Napokon, prema popisu stanovništva od 15. marta 1948. godine u Banjici je imalo ukupno 615 stanovnika, od toga 314 muških i 301 ženskih, sa 103 kyće.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Banjica (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Beriša (po knjizi Beriš), opština Glogovac – Kosovski  okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Tip sela i vode.

Naselje Beriš je razređenog tipa, a nalazi se na istoimenom brdu Beriš. Uz naselje se nalazi seosko groblje, a u selu je i zajednička seoska česma pijaće vode. Neke kuće imaju bunare u svojim oborima, čijom se vodom služe za kućne potrebe. Pojila za stoku nalaze se na seoskoj česmi, gde se obavlja i pranje rublja. U okućnicama se nalaze i bašte. Seosko zajedničko zemljište nalazi se na brdu Polanik. Tu postoje i zidane starovremske građevine, zvane Polata.

Zemlje i šume.

Njive, livade i drugi onomastički nazivi imaju sledeća imena: Patalog, Klisyra, Kishna Reka, Aishte, Bungaja, Ara té kronit, Kroni kurvesh, Padishte, Kronipadishte, Zahellpadishte, Ara i? Iluburit, Ara i? bllisit, Lugu i amshé's, kroni erapues, Bregi oil.

Postanak sela.

U 1914. godini Beriš je kao nesamostalno naselje zaselak, pripadao selu Kišna Reka. U 1921. gopini navodi se isto kao nesamostalno naselje zaselak, sa 68 stanovnika i 6 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima u narodu iz 1935. godine u selu Berišu su obitavali sledeći rodovi:

-Beriš (fis), 12 kuća, a pripadaju bratstvu Đoka. Poreklom su iz Albanije iz Alšića. Islam su pršiili pre 200 godina. Kao Albanci katolici su došli iz Alšića u Tropaj, odakle su prešli y okolinu Đakovice, a zatim prelaze u selo Trpezu – Metohija. Iz sela Trpeze su preseljeni u Kišnu Reku – Drenica, dok su nav islam prešli u vreme življenja u okolini Đakovice. Kako je selo Kišna Reka u to vreme imala svoje pojatište za zimsku ispašu stoke na zemljištu gde se sada nalazi selo Beriš, to ovi kupe to pojatište od Kišnorečana i nastane se tamo, pa se tako i njihovo naselje prozove po njima Beriš. Pre 70 godina dve kuće ovoga bratstva odselile su se u Kišnu Reku. Vremenom su se te kuće namnožile tako da su 1915. godine dve kuće odseljene u Prištinu, a 5 kuća je ostalo u Kišnoj Reci. Ove kuće su u Kišnoj Reci obrazovale bratstvo Mark, obrazovano u posebnu bratstveničku organizaciju po Marku, bratu Đokinom.

Na kraju, od kotila Alšić iz Boriša odselila se jedna kuća pre 85 godina u selo Vasiljevo – Drenica.

Dok je bratstvo Mark obitovalo u zajednici sa bratstvom Đok u selu Trpezama, iz bratstva Mark se odselila jedna kuća u Prištinu, pre nekih 180 godina. U Prištini je to rod Alšića, poznat i pod imenom Biljigbašići.

U vreme proučavanja naselja i porekla stanovništva u 1935. godini, u selu Beriš je obitovao jedan arbanaški rod, sa 12 kuća.

Na kraju, prema popisu stanovništva od 15 marta 1948. godine, Beriš je imao ukupno 102 stanovnika, od toga 54 muških i 48 ženskih, sa 14 domaćinstva.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Beriša (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vasiljevo, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Selo Vasiljevo se nalazi na kosi dreničke površi i pripada džematskom tipu sela. Selo ima dva groblja iz savremenog doba, kao i jedno starinsko groblje zvano Čumino groblje – „ Vorre té' murtajé“.

Vode.

Vasiljevo ima kolektivnu seosku meraju i šumu, kao u zajedničku seosku česmu. Rodovska gumna su mahom u okućnicama, ili pak do ovih. Izvesne kuće imaju rodovske bunare, a sa seoske česme se služe vodom za piće, gde se i pere rublje i napaja domaća stoka.

Istorijat sela.

Prema katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, selo Vasiljevo se pominje pod tim imenom i imalo je 7 kuća.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine Vasiljevo je imalo ukupno 104 stanovnika.

Prema popisu stanovnika iz 1921. godine Vasiljevo je imalo ukupno 75 stanovnika, sa 15 domova. Kao što se vidi, u razdoblju od 10 godina Vasiljevo je imalo pomanjkanje od 25 žitelja.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima naselja i porekla stanovništva iz 1937. godine u Vasiljevu su obitavali ovi rodovi:

-Asćur, 8 kuća, pripada fisu Beriš. Od starine su poznati i pod imenom kao kotilo Ćorović. U selu Vasiljevo su se doselili iz sela Dobroševca oko 1840. godine, gde je istog roda ostala jedna kuća. Poreklom su iz Malesije u Albaniji, a na islam su prešli u Drenici 1815. godine.

-Maljok, 5 kuća, pripada fisu Beriš. U Vasiljevo se doselilo u starini dve kuće iz sela Beriša.

-Azirović, 5 kuća pripada fisu Beriš. U starini se doselila jedna kuća, isto iz sela Beriša.

-Bresilan, 2 kuće, pripada fisu Beriš. Starinom su Srbi, a u Vasiljevo su se doselili iz sela Pokleka, a pripadaju bratstvu Bucola, koje vodi poreklo od srpskog roda Raškovića.

-Beljulj, 1 kuća, pripada fisu Sop. Poreklom su poarbanašeni Srbi, a u Vasiljevo su se doselili kao muhadžiri 1879. godine.

-Rubovc, 1 kuća, pripada fisu Kuč. Poreklom su iz sela Rubovca - Kosovo, odakle su se doselili početkom HH veka.

U 1937. godini u Vasiljevu je obitovalo: 6 rodova, sa 22 arbanaške kuće.

Prema popisu stanovnika od 15. marta 1948. godine Vasiljevo ima ukupno 165 stanovnika, od toga 83 muška i 82 ženskih sa 23 kuće.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Vasiljevo (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Banjica, opština Istok – Kosovskomitrovačka oblast. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Tip sela.

Banjica je selo džamatskog tipa, sa mahalama: Bajraktarević, Karalijalović i Biljikšić. U okućnicama se nalaze bašte, bunari i gumna.

Vode.

Bunarska voda služi za piće i druge domaće potrebe. Pokraj sela su dva groblja. U selu postoji vrelo vode, od koga uzimaju vodu za pranje rublja, a služi i za napajanje domaće stoke. Na ovo banjičko vrelo donose rublje na pranje iz sela Banjice, kao i iz sela Negrovca.

Zemlje i šume.

Njive i livade okolo sela imaju ove nazive: Aga te katun, Osmanica, Likoja, Bjeshka, Ara té' lugut, Vrtina, Ara té'jushes, Livadhi té'fushé's. Potok: Grika Banji, iznad koga se izdiže brdo: Gjytel.

Starine u selu.

Na brdu se nalaze u razvalinama temelji od dve starovremske, svakako antičke zgrade, u kojima je nekada obitovala rimska vojnička posada, možda podignute na temeljima dardanskih tvrđava. Poviše sela je brdo koje se zove Ljikanja. Poviše Banjice je i vis Presanik. Na koncu, izvesne njive nose nazive: Aga té kishé's — Drota kishés.

Ostali podaci o selu.

Prema katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, selo „Banja“ je imalo 28 kuća. Svakako, u pitanjuje navedeno dreničko selo Banjica. Prema statističkim podacima iz početka 1914. godine. Banjica je imala ukupno 222 stanovnika. Prema statističkim podacima popisa stanovništva iz 1921. godine, Banjica je brojila 236 stanovnika, sa 31 domaćinstvom.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima iz 1935. godine u Banjici su obitavapi ovi rodovi Arbanasa:

-Karalijal, fis Šalj, 9 kuća. Doseljeni su pre 140 godina iz Albanije. U doba doseljavanja bio je 3 kuće. Najpre su se naselili u Suvu Reku (Prizrenski podgor), gde je jedna kuća tom prilikom i naseljena, a dve kuće su prešle na Kosovo. Na Kosovu je još jedna kuća ostala, a svega je jedna kuća doseljena u Drenicu.

-Belonji, fis Šalj, 4 kuće, doseljeno je iz Albanije pre 140 godina.

-Janćesti, fis Krasnić, 2 kuće, doseljeno je iz okoline Prizrena pre 70 godina, a doseljena je jedna kuća. Ovaj se rod doselio na nasleđenoj zemlji po majčinoj liniji. Znači, Janćeste su se doselili na imanje roda Kubović, fisa Šalj, koji je uzumro. Ovaj rod nazivaju i imenom Đukanovići, po nekoj devojci Đuki, za koju tradicija kaže da je bila ružna i veoma debela, a da je živela celog veka kao usedelica u roditeljskoj kući.

-Bajraktar, fis Šalj, 9 kuća. Pre 100 godina ovo kotilo naselio je ovaj rod u selu Banjica predak poznati Ali barjaktar, naselivši jednu kuću. Pre 60 godina od ovoga kotila odselila se jedna kuća u Kišnu Reku – Drenica.

-Biljigbašić, fis Šalj, 4 kuće, doselili su se sa Kosova, a imaju rodbinu i u Suvoj Reci. Na islam su prešli pre 100 godina. Njihovo je poreklo tamno.

-Belagoš, fis Šalj, 4 kuće. Prema porodičnoj tradiciji ovoga roda Belagoši vode poreklo iz Albanije, od Korče, odakle su prešli u Drenicu pre 100 godina. Međutim, prema tradiciji u Albanaca susednih sela, Belagoši su Srbi stalnosedeoci, koji su pre 100 godina primili islam i poarbanasili se. To je bio jedan od najbogatijih rodova u Gornjoj Drenici.

-Can, fis Šalj. Jedna kuća pripada ciganskoj grupi Mađupa, a pre 70 godina su prešli na pravoslavlja u islam. Kao čifčije obitavaju u Banjici od starine.

U 1935. godini u selu Banjica – Gornja Drenica, bilo je 6 albanskih rodova, sa 32 kuće i jedna kuća Cigana Mađupa.

Prema popisu stanovništva od 15. marta 1948. godine Banjica je imala ukupno stanovnika 332, od čega muških 172, ženskih 160, sa 46 domaćinstva.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Banjica (Istok) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Broćna, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo Broćna nalazi se na brežuljkastom zemljištu tercijalnog pobrđa, a pripada džematskom tipu sela. Selo ima kolektivnu seosku meraju — utrinu. Pokraj sela c obe strane seoskog puta, koji ovo naselje povezuje sa Metohijom – Peć i Drenicom – Srbica, nalazi se seosko groblje. Bašte se nalaze mahom u okućnicama, a uz okućnice su gumna.

Vode.

U svakoj mahali postoje kolektivni mahalski bunari, odakle se voda uzima za napajanje domaće stoke, pranje rublja i ostale domaće potrebe. Uz to skoro svaka kuća ima u okućnicn bunar, odakle se uzima voda za piće i druge domaće potrebe. Kako pored seoske džamije postoji i dobra česma, to se stoka ponajčešće napaja na toj česmi, a znatan broj domaćinstva tu i pere rublje i odatle uzima vodu za piće. Pokraj sela postoji starovremsko groblje, poznato pod nazivom „Janičarsko groblje“ – Varre janicaret.

Ime i ostali podaci o selu.

U narodu se ime selu tumači po broću, kojega je u starini u ovome selu i njegovom ataru bilo u izobilju, tako da je u znatnim količinama služio i za prodaju, pa čak i izvoz.

Godine 1914. Broćna je imala ukupno 471 stanovnika.

Prema statističkim podacima iz 1921. godine Broćna je imala ukupno 493 stanovnika, sa 63 domaćinstva.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanja naselja i porekla stanovništva u 1936. godini. Broćna je imala sledeću etničku strukturu:

Arbanasi:

-Azemović, fis Hot, 7 kuća. Etnička prošlost i migraciono kretanje ovoga roda je veoma interesantno. Ovo je kotilo doseljeno pre 70 godina iz Turićevaca, kojom prilikom je doseljena jedna kuća. Starinom ovaj rod vodi poreklo od „ronđe“ Martinovića iz sela Marine – Drenica. Bratstvo Martinovića bilo je domorodačkog srpskog porekla. Njihovi su preci u staro vreme prešli u selo Laušu – Drenica, a iz Lauše u zaselak Ludović, u blizini manastira Deviča. Nakon toga, ovo je kotilo preseljeno u Turićevac, a iz Turićevca zatim u Broćnu. Prema rodovskoj tradiciji, njihovi preci su iz pravoslavlja prešli u islam pre 170 godina, a potom su se vremenom poarbanasili.

-Ćitak, fis Tsač, 6 kuća. Ovo su stalnosedioci, čiji su preci pre 150 godina prešli iz pravoslavlja u islam. Jedna kuća od ovog kotila odseljena je pre 20 godina u selo Žakovo – Metohijski podgor.

-Bajrić, fis Šalj, 8 kuća. Starinom su od sela Žiča u Metohijskom podgoru, odakle su pre 180 godina doseljene dve kuće, u islam su prešli pre 200 godina. Od ovog kotila 1909. godine, 3 kuće su odseljene u Kosovsku Mitrovicu.

-Smailović kotilo, fis Keljmen, jedna kuća. Doseljeni su kao kolonisti od Gusinja 1926. godine.

-Rustemović, fis Tsač, 4 kuće. Kaočifčije doseljeni su pre 85 godina iz sela Ibala u Malesiji – Albanija.

-Jusol, fis Tsač, 3 kuće. Doseljena je jedna kuća pre 100 godina iz Malesije – Albanija.

-Haković, fis Tsač, 11kuća. Poreklom su iz sela Zahća – Metohija odakle su se doselili na kupljeno imanje u Broćni, i to dve kuće pre 85 godina.

-Golubovc, fis Kastrat, 11 kuća. Doseljena je jedna kuća iz sela Golubovca – Podrima pre 125 godina. Islam su primili u Podrimi.

-Muljak, fis Tsač, 4 kuće. Sa Hakovića kotilom čine jedno bratstvo, i doseljeni su takođe iz Podrime pre 85 godina.

-Began, fis Tsač, 3 kuće, poreklom su iz Albanije od Šurla Gluhana, odakle je pre 110 godine doseljena jedna kuća.

-Durak, fis Tsač, 9 kuća. Poreklom su od Albanije, odakle su doseljeni pre 110 godina, a doseljena je jedna kuća, kada su i prešli u islam. Godine 1910. od ovoga kotila jedna kuća je odseljena u Kosovsku Mitrovicu.

-Šabanović, fis Beriš, jedna kuća, koje se doselilo pre 25 godina, iz dreničkog sela Mikušnice, kao domazeti.

-Kućic, fis Gaš, 5 kuća. Poreklom su iz sela Kućice – Drenica, odakle su pre 75 godina, doseljene dve kuće.

-Spaiović, fis Gaš, jedna kuća, koja je doseljena 1917. godine iz sela Kostreca — Metohijski Podgor.

Srbi:

Stari rod među Srbima čine posrbljeni Vlasi, i to rod:

-Gvozdić, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, a prislužuju Sv. Arhanđela Gavrila. Poreklom su iz sela Stupa u Metohiji, odakle su pre 75 godina doseljeni kao čifčije. Ovaj je rod u starini posrbljen, napuštajući vlaški maternji jezik.

Srbi i Crnogorci (kolonisti):

Kolonizovani srpski i crnogorski rodovi posle Prvoog svetskog rata u Broćnu, jesu ovi:

-Đurić, 2 kuće, slave Sv. Jovana Krstitelja, preslužuju Sv. Panteliju. Poreklom su iz sela Oklaca u Ibarskom Kolašinu, a starinom Kuči iz Crne Gore.

-Mesić, 1 kuća, vere su rimokatoličke, rodom su iz Kamenice u Lici.

-Maljković, 2 kuće, slave Sv. Jovana Krstitelja. Poreklom su iz Vodoteča — Lika.

-Vukanović, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila, preslužuju Sv. Iliju. Doseljeni su iz sela Brajine – Gornja Jablanica, a starinom su iz Vodoteče – Lika.

-Veinović, 1 kuća. Slave Sv. Vasilija — Mali Božić. Poreklom su iz Mokrog Polja – Knin (Dalmacija).

-Ristić, 1 kuća, slave Sv. Đurđic, prislužuju Sv. Panteliju, „podrijeklo“ im je Grbović, starinom su iz Bašče – Ibarski Kolašin, gde su doseljeni iz Kuča – Crna Gora.

-Kokerić, 1 kuća, slave sv. Đurđic, prislužuju Sv. Panteliju. Poreklom su iz Đukovca – Ibarski Kolašin.

-Šćepanović, 1kuća, slave Sv. Luku, prislužuju Spasovdan. Doseljeni su iz sela Degrmena – Kosanica, a starinom su Rovčani – Crna Gora.

-Perović, 1 kuća, slave Sv. Jovana Krstitelja. Ovaj je rod doseljen u Broćnu iz sela Voćnjaka – Metohijski Podgor, a u Voćnjak je doseljen iz Amerike, gde je starešina ovog roda i rođen. Poreklom su Cuce – Crna Gora.

-Milanović, 2 kuće, slave Sv. Nikolu, a preslužuju Đurđevdan. Starinom su iz sela Kopitarca - srez Vranje.

-Mićović, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, preslužuju Sv. Nikolu Letnjeg. Poreklom su iz sela Oklaca — Ibarski Kolašin.

-Peković, 1 kuća, slave Sv. Nikolu. Poreklom su iz sela Kočana – srez Nikšić, a starinom su Krivošije – Crna Gora.

-Borović, 4 kuće, slave Đurđevdan. Poreklom su iz Vučevice – srez Split — Dalmacija.

-Prosenice, 1 kuća, slave Đurđevdan. Poreklom su iz Velikog Broćanca, srez Split – Dalmacija.

-Novaković, 3 kuće, slave Đurđevdan, poreklom su isto iz Broćanca – Dalmacija.

-Vujić, 2 kuće, slave Đurđevdan, poreklom su isto iz Broćanca – Dalmacija.

-Kokerić, 3 kuće, slave Đurđevdan, preslužuju Sv. Panteliju. Poreklom su iz Đukiovca – Ibarski Kolašin.

-Strižak, 1 kuća, slave Đurđevdan. Poreklom su iz Ubla, srez Split – Dalmacija.

-Beari, 2 kuće, slave Đurđevdan. Poreklom su takođe iz Ubla – Dalmacija. Rod Prkut,

-Madžarević, 2 kuće, slave Đurđevdan. Poreklom su takođe iz Ubla – Dalmacija.

-Prkut, 1 kuća, slave Đurđevdan. Poreklom su i oni iz Ubla – Dalmacija.

-Vukmirice, 1 kuća, slave Sv. Luku. Poreklom su iz Mokrog Polja, srez Knin –– Dalmacija.

-Škulegić, 1 kuća, slave Usekovanje glave Sv. Jovana Krstitelja, poreklom su iz Škuletića, srez Nikšić, a starinom su Pješivci – Crna Gora.

-Kostić, 1 kuća, slave Đurđevdan, preslužuju Sv. Iliju. Starinom su iz sela Brnjaka — Ibarski Kolašin.

Prema iznetome, u 1936. godini u selu Broćni bilo je arbanaških rodova 14, sa 74 kuće; Srba Starinaca 1 kuća i Srba i Crnogoraca — kolonista rodova 22, a kuća 35; jedna kuća Hrvata i jedna kuća Amerikanaca, crnogorskog porekla.

Na kraju, prema popisu stanovništva od 15. marta 1948. godine, selo Broćna je imalo ukupno 854 stanovnika, od toga 456 muških i 398 ženskih, sa 114 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Broćna (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vitak, opština Srbica – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Selo Vitak se nalazi na brežuljkastom zemljištu ispod puta Kosovska Mitrovica — Peć, a pripada džematskom tipu sela. Selo ima meraju, koja je kolektivna seoska svojina. Kroz selo teče potok zvani Kroni i madh. Bašte i gumna nalaze se mahom u okućnicama.

Vode.

Skoro svaka kuća ima u svome dvorištu bunar, odakle se služe vodim za pića i druge domaće potrebe. Pored toga, u selu ima i nekoliko izvora, sa kojih se stanovništvo služi vodom za piće i druge domaće potrebe.

Domaća stoka se napaja na seoskom potoku i izvorima, rublje se pere na pomenutom potoku, koji protiče kroz selo.

Ostalii podaci o selu.

Pokraj sela se nalaze na sedam mesta seoska groblja.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine Vitak je imao ukupno 369 stanovnika.

Prema statističkim podacima iz 1921. godine, Vitak je imao ukupno 250 stanovnika, sa 39 domova.

Poreklo stanovništva.

U doba proučavanja naselja i porekla stanovništva u Drenici 1936. godine. Vitak je imao sledeću etničku strukturu stanovništva.

Arbanasi:

-Muljović, fis Gaš, 9 kuća. Poreklom su iz Albanije odakle su prešli u Metohiju, kada su iz katoličke vere primili islam. U Vitak su se doselili njeni preci pre 200 godina, a došla su dva brata i od njih su se namnožile sve kuće ovoga kotila. Ovo kotilo čini isto bratstvo sa kotilom Spaiović.

-Topalović, fis Gaš, 13 kuća. Ovo kotilo stoji u krvnom srodstvu sa kotilom Tarak, sa kojim čini jedno bratstvo. Od kotila Topalović pre 21 godinu odselila se jedna kuća u Kosovsku Mitrovicu. Preci ovoga kotila doseljeni su u Vitak iz Albanije oko 1735. godine, u Kostrec — Metohijski Podgor, a jedna kuća u Rudnik — Metohijski Podgor, dok se jedna kuća odselila u Čubrelj – Drenica, pre 75 godina. Preci ovog kotila, starinom iz Albanije, doselili su se iz Metohije pre 200 godina.

-Spaiović, fis Gaš, 7 kuća. Njihovi preci su doseljeni iz Metohije pre 200 godina, a starinom su iz Albanije. Od ovoga kotila 3 kuće su odseljene 1910. Godine u Kostrec — Metohijski Podgor, a jedna kuća u Kosovsku Mitrovicu. Godine 1923. Od ovoga roda dve kuće su odseljene u Kosovsku Mitrovicu, a dve u Albaniju.

-Suogljan, fis Gaš, 1 kuća. Doseljeno je pre 90 godina iz Suvog Grla — Metohijski Podgor.

Kolonisti Albanci:

Iz sela Prekaza doseljeno je jedno domaćinstvo kotila:

-Isailović, fisa Kuč, kao kolonisti, 1925. godine.

Srbi (kolonisti):

-Topalović, 2 kuće, slave Sv. Nikolu, preslužuju Veliku Gospojinu, kao kolonisti doseljeni su 1925. godine iz Kule – Hercegovina.

-Turaca, 1 kuća, slave Sv. Trifuna, kao kolonisti doseljeni su 1925. godine iz Dabra – Hercegovina.

-Stevanović, 1 kuća, slave Sv. Petku, preslužuju Sv. Panteliju. Kao kolonisti doseljeni 1925. godine, iz sela Brnjaka — Ibarski Kolašin.

-Galjak, 1 kuća, slave Sv. Petku, preslužuju Sv. Panteliju, kao kolonisti doseljeni su 1926. godine iz sela Rezala — Ibarski Kolašin.

-Sović, 1 kuća, pripadaju fisu Gaš, slave Sv. Petku, a preslužuju Pegkovdan (u leto), kao kolonisti doseljeni su 1926. godine iz Jasenovika – Ibarski Kolašin.

-Đurić, 1 kuća, pripadaju fisu Gaš, slave Sv. Petku, a preslužuju Sv. Petku, kao kolonisti doseljeni su iz sela Crepulje — Ibarski Kolašin 1926. godine.

-Ristić, 1 kuća, slave Sv. Jovana Krstitelja, kao zavetinu praznuju Sv. Nedelju uoči Petrovdana. Kao kolonisti su doseljeni 1926. godine iz Ibarskog Kolašina.

-Valjarević, 1 kuća, slave Sv. Vartolomeja, preslužuju Sv. Vreče. Kao kolonisti su doseljeni 1926. godine iz Donje Konjuše – Toplica na jugu Srbije, starinom su iz Grabovnice kod Brusa.

Prema navedenome, u 1936. godini u Vitaku je bilo sledeće stanovništvo: Albanci: rodova 5, domaćinstva 32; uz to jedno domaćinstvo kolonizovanih Albanaca; Srbi kolonisti rodova 8 i domaćinstva 9.

Na kraju, prema popisu stanovništva od 15. marta 1948. godše, Vitak je imao ukupno stanovnika 345, od toga 181 muških i 164 ženskih sa 53 kuće.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Vitak (Srbica) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vrbovac, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Selo Vrbovac (Vrbovce) nalazi se na obodu jezerske terase, a pripada džematskom tipu. U 1935. godini prema ispitivanjima naselja i porekla stanovništva, u ovom selu su postojale ove tri mahale: Dobra, Glarevo i Šalja.

Međutim, u popisu od 31. marta 1953. godine, navode se ove tri i još sledeće četiri mahale: Istog, Kastrat, Prokši i Rukić. Rodovska gumna su u okućnicama.

Starine u selu.

Do sela se nalazi ,,Kodra kalaja“, a to je ruinirana antička tvrđava, svakako vojničkog karaktera iz vremena Rimljana. Tu se nalaze stari rimski novci, a našla se i jedna mala grnčarska posuda, sa drškom, mi smo je imali u posedu, ali je ratni vihor u Drugom svetskom ratu bespovratno uništio.

Ostali podaci o selu.

Običaj navodnjavanja bašta i livada obavlja se i biva po utvrđenom redosledu.

Do sela postoji starovremsko groblje, zvano „Čumino groblje“ – Vorre té' murtajé'.

Sadašnje stanovništvo ima u ataru sela četiri groblja.

Kabile Glarevci su razrušili staru seosku crkvu, i od crkvenog materijala sazidavši svoje seoske kuće, a uz to zauzeli su svekolika crkvena imanja.

Istorijat sela.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Vrbnica, koje je imalo 28 kuća. Svakako, to je današnje selo Vrbovce. Prema navedenom popisu iz 1455. godine, ovo je naselje imalo razvijenu poljoprivrednu delatnost. Naime, navode se: pšenica, sa prinosom od 320 lukana, odnosno 40 lukana ušura; ječma i zobi 280 lukana, odnosno 35 lukana ušura, odnosno 35 lukana ušura, prosa i raži 120 lukana, sa 15 lukana ušura, šilje 320 lukana, sa 40 lukana ušura. Dohodak od vrta se računao 320 akči na šta se plaćalo 40 akči ušura. Dohodak od voća je iznosio 160 akči, na šta se plaćalo 30 čabrova ušura. Dohodak od košnica pčela iznosio je 240 akči, na šta su davane dažbine 30 akči. Jedan mlin — vodenica, meljivo žita je vršio samo sezonski, te je dohodak iznosio samo 120 akči, sa dažbinama od 15 akči. Na kraju resum na svinje je iznosio 40 akči, a dohodak je iznosio 400 akči, odnosno 800 svinja.

Prema popisu stanovništva 1914. godine, Vrbovce je imalo 336 stanovnika.

Prema popisu stanovnika iz 1921. godine, Vrbovce je imalo 299 stanovnika, sa 36 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema ispitivanjima iz 1935. godine, Vrbovce je imalo sledeću demografsku sliku.

Arbanasi:

-Dobra, fis Gaš, 5 kuća. Poreklom su iz dreničkog sela Kruševca, odakle se doselilo jedno domaćinstvo 1835. godine.

-Memeti, fis Kastrat, 1 kuća. Ova se kabila doselila u novije vreme iz dreničkog sela Poluže.

-Rukić, fisa Kastrat, 1 kuća kao čifčije, doseljeni su iz dreničkog sela Kožice. Čiflačke obaveze su ove: 1/4 od prihoda zemljoradnje biva za vlasnika imanja. Od žitarica, vlasnik prvo uzima 10%, u snopovima, a zatim sledi deoba 1/4, od preostalih useva.

-Mulec, fis Bitić, 2 kuće. Poreklom su iz sela Cerovika — Metohija,

-Prokš, fis Eljšan, 4 kuće. „To su starinci Srbi od Kosova“, koji su se poarbanasili.

-Krut, fis Šalj, 4 kuće.

-Bengala, fis Gaš, 1 kuća doseljeni su iz dreničkog sela Rezala.

-Kreljan, fis Keljmen, 1 kuća, muhadžiri.

-Glareva, fis Mzez, 5 kuća. Starinom su iz sela Glareva – Metohija.

-Rukić, fis Kastrat, 1 kuća. Doseljeni su iz Podrima, a starinom su iz okoline Skadra – Albanije.

-Buzan, fis Gaš, 2 kuće, poreklom su iz dreničkog sela Trstenika.

-Žuž, fis Gaš, 1 kuća, doseljeni su iz Obilića – Drenica.

-Nuš, fis Gaš, 1 kuća, doseljeni su iz sela Pločice – Metohija.

-Bekoli, fis Hot, 1 kuća, doseljeni su iz dreničkog sela Trdevca.

-Pišang, fis Bitić, 2 kuće, doseljeni su iz sela Pišanga – Metohijski Podgor.

-Tafalec, fis Bitić, 1 kuća, doseljeni su iz dreničkog sela Poluže.

-Rukić, fis Kastrat, 6 kuća, starinom su iz Metohije.

-Bulak, fis Mzez, 1 kuća, doseljeni su iz dreničkog sela Čikatova.

-Muhadžir, fis Krasnić, 1 kuća, doseljeni su 1879. godine, obdelavaju zemlju kao čifčije.

Cigani:

Mađupi:

-Đakol kabile, fis Beriš, 1 kuća.

Kolonisti:

-Nevoljan kabile, fis Krasnić, 1 kuća (starinom drenički napoličari i nadničari).

Gabelji:

-Rumić kabile, 1 kuća — skitači.

Prema iznetome, vidi se daje selo Vrbovac imalo 1935. godine: 19 albanskih rodova sa 41 kućom. Cigana Mađupa imaju dve kuće i Cigana Gabelja jedna kuća.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Vrbovac ima 477 stanovnika, od toga 249 muških i 228 ženskih, sa 50 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Vrbovac (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Vučak, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj i tip sela.

Vučak pripada visinskom džematskom tipu, dreničkog sela sa raštrkanim džamatima. Vučak se nalazi u podnožju Kosmače. Rodovska gumna se nalaze u okućnicama, ili do ovih.

Vode.

Seljani se snabdevaju vodom za piće sa česama i izvora, sa kojima selo obiluje, a koja su zajednička seoska svojina. Osim toga, na tim česmama i izvorima peru rublje i napajaju domaću stoku.

Ostali podaci o selu.

Pokraj sela Vučaka nalaze se 2 seoska groblja, dok mahala Kajtazović, ima svoje posebno groblje u selu Negrovcu u Podrimi, zbog blizine ovog naselja, kao i zbog rodbinskih veza sa dotičnim selom. Ovo je interesantan primer u Drenici, da seljani jednoga sela imaju groblje u drugom naselju, a pogotovu naselja koje pripada drugoj etničkoj i geografskoj oblasti.

Vučak ima kolektivnu seosku šumu i utrinu.

Istorijat sela.

Prema katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Vurtak, sa 30 kuća. Svakako, to je današnje dreničko selo Vučak. U to doba, pominju se u navedenom katastarskom popisu sledeći zemljoradnički proizvodi i zanimanja. Pšenica je proizvođena i prinos je iznosio 800 lukana, sa dažbinama od 100 lukana; ječam, 306 i drugo, prinos je iznosio 704 lukana, a dažbine na to 88 lukana; prinos od vrtova, računao se 100 akči, a ušur na to iznosio je 20 akči; prihod od vinograda iznosio je 1000 čabrova, a ušur na to 100 čabrova; na kraju resum na svinje iznosio je 320 akči prihoda, i 40 akči resuma, a selo je imalo 640 komada svinja.

Zanimanje stanovništva.

Stanovništvo sela Vučaka, od starine se zanima zemljoradnjom i stočarstvom, a uz to je između dva svetska rata, imalo i znatne ekonomske koristi od prodaje drveta za građu i ogrevnog drveta, koje je izvozilo na tržište u Lipljan i Prištinu.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Vučak je imao 126 stanovnika.

Prema statističkim podacima iz 1921. godine, broj stanovnika je iznosio 105 žitelja, sa 15 domova.

U vreme proučavanja naselja i porekla stanovništva u 1936. godini, u Vučaku je bilo sledeće stanje:

-Kajtazović, fis Krasnić, 6 kuća. Poreklom je ovo kotilo iz Albanije, iz katoličke vere prešli su na islam pre 130 godina. U Drenicu su se doselili na kupljenu zemlju. Njihova ronđa je Ibraović. Od kabile Kajtazovića jedna kuća je odseljena 1911. godine za Malu Aziju, kao domazeti.

-Baljović, fis Šalj, 4 kuće. Pripadaju rodu Lavrak. Kao Albanci katolici, prešli su na islam 1831. godine, kada su doseljeni u Drenicu iz Boljetina kraj Kosovske Mitrovice.

-Azirović, fis Šalj, 7 kuća. Pripadaju ronđi Ali Šalja, poreklom su iz Prokuplja, odakle je koncem XVII veka, doseljena jedna kuća, starinom su iz Albanije. Od ovog roda jedna kuća je odseljena u Albaniju 1930. godine.

-Nrecak, fis Gaš, 1 kuća. Poreklom su iz Golubovca u Podrimi, odakle je ovaj rod doseljen 1916. godine. Starinom su iz Albanije.

Prema navedenim podacima iz 1936. godine u Vučaku je bilo ovako demografsko stanje:

A r b a n a s i:

Rodova: 4, sa 18 kuća.

Prema popisu stanovništva iz 15. marta 1948. godine, Vučak je imao ukupno 152 žitelja, od toga 79 muških i 73 ženskih, sa 24 kuće.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Vučak (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gladno Selo, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan

Položaj, ime, vode i tip sela.

Ovo selo je džematskog tipa, sa 4 mahale koje se nazivaju po rodovima koji u njima obitavaju. Evo tih mahala: Krasnići, Beriš ili Didaj, Ladrovce i Koraćica. Ime selu narod dovodi u vezu „zbog oskudice u vodi“, zbog koje je od starine selo „jako siromašno“. Naprotiv, selo obiluje vodom i izvorima. Sve mahale imaju mahalske bunare, a domaću stoku napajaju na reci koja teče ispod sela, na kojoj se često i seosko rublje pere.

Seoska groblja su razbacana na 6 mesta, od njih je jedno posebno cigansko. Godine 1914. Gladno Selo je imalo ukupno stanovnika 296.

Godine 1921. Gladno Selo je imalo 299 žitelja, sa 39 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima naselja i porekla stanovništva iz 1935. godine. Gladno Selo je imalo sledeću demografsku strukturu:

A r b a n a s i:

-Memeti, 1 kuća, pripadaju ronđi Kopit, a fisu Krasnić. Poreklom su iz sela Strevca — Kosovo. U starini od ovoga roda jedna kuća se odselila u Kačanik, a isto tako jedna kuća u selo Dubnicu – Lab. Početkom HH veka, jedna kuća se odselila u dreničko selo Trstenik. Kao jerlije, a porekla srpskoga, smatra se rod Baliji, ronđa Nika, a fisa Krasnić, kojih ima 5 kuća.

-Malići, 5 kuća, fis Krasnić, poreklom su iz dreničkog sela Koraćice,

-Dodaj, 8 kuća, fis Beriš, doseljeni su u starini iz dreničkog sela Kožice.

-Ladrovce, 4 kuće, pripadaju fisu Zog, u starini su doseljeni iz Ladrovca u okolini Prizrena, biva početkom XIX veka.

C i g a n i:

Mađupi:

-Radmanović, 1 kuća, pripadaju fisu Krasnić. Doseljeni su sa Kosova 1930 godine, na „miraz“, domazeti.

-Vujnjak, 1 kuća, pripadaju fisu Krasnić. Poreklom su iz dreničkog sela Krasmirovca, a doseljeni su kao čifčije, na 3/4 prihoda, za sebe od useva.

-Senovci, 1 kuća, pripada fisu Krasnić. Smatraju ih kao „Nuštare“ – Mečkare Cigane.

-Topil, 2 kuće, pripadaju fisu Sop, poreklom su muhadžiri iz okoline Leskovca. Njihovo migraciono kretanje je bilo preko Prištine – Skoplja — Drenica, gde su prispeli početkom HH veka.

-Lugan, 2 kuće, fis Krasnić, kao skitači prebivali kroz Drenicu.

Gabelji:

-Jasitović, 2 kuće, pripadaju fisu Eljšan. Kao sluge, bave se skitajući kroz drenička sela, uvek stanijući pokraj seoskih naselja.

-Mehan, muhadžiri 1 kuće, pripadaju fisu Keljman. Doseljeni su iz sela Mehane – Koanica, 1979. godine.

Prema iznegome, u 1935. godini demografske stanje u selo Gladno Selo, bilo je sledeće. Albanskih rodova je bilo 5, sa 23 kuće; Cigana – Mađupa ima 7 rodova, sa 10 kuća; Cigana Gabelja pak ima; 2 roda, sa 3 kuće.

Prema popisu stanovništva od 15. marta 1948. godine, Gladno Selo je imalo ukupno 502 stanovnika, od toga 249 muških i 253 ženskih, sa 60 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, Gladno Selo (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva naselja Glogovac, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip naselja.

Glogovac se nalazi u dreničkoj ravnici, u neposrednoj blizini reke Drenice, a pripada džematskom ravničarskom tipu, čije su mahale zbijene.

Vode.

Domaća stoka se napaja na reci Drenici, gde se i rublje pere. Inače, svaka kuća ima obično po 2 bunara, od kojih se 1 upotrebljava za pranje rublja, naročito u toku zime, a iz drugoga se uzima voda za piće i gotovljenje jela. U zimsko doba, kada se reka zaledi, i domaća stoka se napaja na bunarima. Pored toga, postoje i mahalski zajednički bunari.

Istorijat i ostali podaci o naselju.

Rodovska gumna su u okućnicama. Selo ima dva groblja koja se nalaze pokraj naselja. Pored toga, naselje ima kolektivnu meraju, i kolektivnu šumu, na koje svi seljani Glogovca imaju podjednaka prava u pogledu napasanja domaće stoke i seče drva.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Glogovce, sa 14 kuća. Svakako, to je današnje selo Glogovac y Drenici, koje je i sedište opštine i ima fizionomiju varošice. Tada se pominje prinos od vinograda 900 čabrova, a ušur je iznosio 90 čabrova.

U Devičkom katastigu iz 1764. godine, ovo se naselje navodi kao Glogovac.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Glogovac ima 291 stanovnika.

Prema popisu stanovništva od 1921. godine, Glogovac je imao 211 stanovnika sa 65 kuća.

Poreklo stanovništva.

Prema etnografsko-antropogeografskim proučavanjima iz 1937. godine, Glogovac je imao sledeće stanje stanovništva:

-Ćorović, fis Eljšan, 12 kuća, poreklom su na Podrime, odakle, je krajem XVII veka doseljena jedna kuća, starinom su iz Albanije.

-Siljović, fis Tsač, 8 kuća. Ovo kotilo je prema rodovskoj tradiciji doseljeno oko 1757. godine, iz sela Domaneka – Drenica, kojom prilikom je došla jedna kuća, u koje je doba sa katoličanstva i prešla u islam.

-Etović, fis Tsač, 6 kuća. Doselilo se krajem XVII veka, jedna kuća iz Podrima, poreklom su iz Albanije.

-Barjaktarović, fis Tsač, 15 kuća. Poreklom su iz Podrime, odakle su doseljeni početkom XVII veka. U doba doseljavanja je došla jedna kuća, pa se u Glogovcu u toku vremena namnožilii izdelili u posebna domaćinstva. Prema rodovskoj tradiciji, preci ovoga roda, po kojima su dobili prezime, bili su barjaktari za Gornju Drenicu. Tako je, u vreme Prvog srpskog ustanka 1809. godine pod Malić pašom iz Prištine, nosio gornjodrenički barjak Alit „barjaktar“, sin Abazov iz ovoga kotila, učestvujući sa svojim odredom albanskih vojnika y borbi na Kamenici, gde je i Malić paša poginuo.

-Zimerović, fis Tsač, 5 kuća. Ovo kotilo čini jedno bratstvo sa kotilom Siljović, od kojih su se odelili u Glogovcu, posle dolaska iz domaneka – Drenica.

Prema iznetome, u 1937. godini, broj arbanaških rodova i kuća, u Glogovcu iznosio je: rodova 5, sa 46 kuća.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Glogovac je imao 558 stanovnika, od toga 294 muških i 264 ženskih, sa 77 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, naselje Glogovac appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Godance, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Tip sela.

Godance pripada čiflačkom mahalskom tipu sela, sa zbijenim mahalama. U prošlosti, Godance je bilo čiflak roda Garića iz Vučitrna. Do sela se nalazi od starine seosko groblje.

Vode i ostali podaci o selu.

Domaću stoku napajaju i obavljaju pranje rublja na ,,Gumulit krom“. Uz to u selu ima i seoskih česama, među kojima se ističe po obilju dobre vode česma „Tagura“.

Selo ima i seosku meraju.

Prema katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, selo Godance ima 27 kuća, od toga 26 srpskih i 1 vlašku.

Prema popisu stanovništva iz 1914. godine, Godance je imalo 91 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Godance ima 108 stanovnika, sa 14 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima naselja i porekla stanovništva u 1935. godini, Godance je imalo sledeće stanje stanovništva.

A r b a n a s i:

-Barbatovc, fis Krasnić, 6 kuća. Poreklom su muhadžiri iz Barbatovca – Toplica, odakle su se doselila 2 domaćinstva 1879. godine.

-Grgurt, fis Krasnić, 6 kuća. Doseljeni su kao muhadžiri 1879. godine, kada je došlo jedno domaćinstvo iz sela Grgura – Toplica.

-Plužina, fis Hot, 3 kuće. „Jerlije“ su iz Plužine, odakle su doseljeni kao čifčije u starini.

-Demak, fis Kuč, 1 kuća, doseljeni su krajem HIH veka, iz dreničkog sela Gornjeg Obrinja.

Prema iznegome, u 1935. godini u Godancu je bilo albanskih rodova 4, sa 16 kuća.

Prema popisu stanovništva iz 1948. gopine, Godance je imalo 175 stanovnika, od toga 88 muških i 87 ženskih, sa 18 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Godance (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornja Koretica (po knjizi Gornja Koratica, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj i tip sela.

Gornja Koratica. – Koratica e Epérme, nalazi se na Dreničkoj površi, a pripada džematskom ravničarskom tipu sela, čije su mahale zbijene. Naselje ima zajedničku seosku utrinu i šumu.

Vode.

Svaka seoska kuća ima u svojim oborima bunar, a bunarska se voda upotrebljava za piće i druge domaće potrebe. Domaća stoka se napaja na seoskim izvorima i vrelima, a katkad i na bunarima, pored kojih su ostavljena korita s tom funkcijom.

Starine u selu – groblja.

Rodovska gumna se obično nalaze do seoskih okućnica. Pored naselja Gornje Koratice nalazi se starovremsko groblje, poznato pod imenom Čumino groblje. U Arbanaškom seoskom groblju ima i jedan starinski grob, koji narod naziva imenom „Tirbe“.

Legende o selu.

U navedenom kladencu „Carevac“, postoji, sledeća tradicija, kod Arbanasa u ovom selu. Evo te legende: „Za vreme Kosovske bitke 1389. godine, turska se vojska nalazila kod Kladenca Carevac, a srpska kod Goleša. Turska vojska je oskudevala za pijaćom vodom, te se tada car Murat pomolio Bogu, da mu daruje vodu vojsci. Bog my je uslišio molitvu i voda je potekla, te je tako postao Kladenac Carevac“. Po drugoj tradiciji legendarne sadržine, car Murat je udario svojom sabljom po kamenu, i voda je odmah potekla iz kamena, te se tada prvi napio car Murat, naslonivši se rukom na kamenu ploču, pa je zatim napojio i svoga konja, a zatim se napila i sva ostala turska vojska. Izvesne tragove od ruke – šake i konjske kopite u kamenu pored ovog kladenca, narod dovodi u vezu sa ovom legendom. Napokon, pominjem i sledeću narodnu tradiciju o Golešu. Po tradiciji kod Albanaca u selu Gornjoj Koratici, u vreme Kosovske bitke 1389. godine, na Golešu je izginula brojna turska vojska, tako da su na tom bojištu, Srbi odneli pobedu. Tada je Goleš prokleo car Murat sledećim rečima: „Vodu i travu da nemaš, šumu da nemaš“. Ta se kletva ispunila, pa Goleš nema niti šume, niti vode, niti trave!

Istorijat i ostali podaci o selu.

U katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine navodi se selo Karačica, sa 29 kuća, od koj ih je bilo 27 srpskih i 2 arbanaške kuće.

Svakako, to je današnje dreničko selo Gornja Koratica. U navedenom popisu navode se zemljoradnički proizvodi u ovom selu, i to: pšenica, u nanosu od 400 lukana prinosa, na šta je biofeudalni dohodak 50 lukana, ječma i ostalog prinos je iznosio 592 lukana, a feudalni dohodak Od toga bio je 74 lukana. Prinos od lana je iznosio 480 akči, a feudalni dohodak 60 akči. Prinos od vrta je iznosio 356 akči, a feudalni dohodak 32 akče. Prinos od crvenog luka iznosio je 120 akči, a feudalni dohodak 15 akči. Prinos od košnica pčela je iznosio 320 akči, a dohodak feudalni 40 akči. Prinos od dva sezonska mlina je iznosio 240 akči, a feudalni dohodak 30 akči. Prihod od svinja se računao 320 akči, a resum je iznosio 40 akči, dok je selo imalo 640 svinja.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Gornja Koratica je imala 228 stanovnika.

Prema statističkim podacima iz 1921. godine u Gornjoj Koratici je bilo 166 stanovnika, sa 22 domaćinstva.

Poreklo stanovništva.

U vreme etnografsko–antropogeotrafskih ispitivanja naselja i porekla stanovništva u 1937. godini u Gornjoj Koratici je bilo sledeće stanje:

A r b a n a s i:

-Baljović, fis Šalj, 2 kuće. Ovo je poreklom stalnosedelačko srpsko stanovništvo, koje je početkom novog veka emigriralo iz Gornje Koratice u Metohiju, nastanivši se u Istiniću. Tamo su obitavali do polovine XIX veka. Tamo su i primili islam, pa se zatim ponovo vratilina staru baštinu u Gornjoj Koratici. Od ovog kotila jedna kuća je odseljena u Arbaniju 1927. godine, a jedna kuća u Kosovsku Mitrovicu 1934. godine.

-Grgalić, fis Bitić, 7 kuća. Poreklom su iz sela Novaka u Podrimi, odakle su doseljeni 1817. godine. Imaju srodnike u selu Brestovcu u Podrimi. Prema rodovskoj tradiciji ovo kotilo vodi poreklo iz severne Grčke, odakle su njihovi preci kao pravoslavni Makedonci doseljeni u Podrimu još u XVI veku, pa su kasnije prešli na islam i vremenom se poarbanasili.

-Pecan, fis Bitić, 2 kuće. Poreklom su iz Podrima, odakle su doseljeni početkom XIX veka, starinom su iz Albanije.

-Dobrodoljan, fis Šalj, 6 kuća. Poreklom su iz Dobrog Dola u Podrimi, odakle je početkom XIX veka doseljena jeedna kuća, starinom su iz Albanije.

-Golubovc, fis Šalj, 1 kuća; poreklom si iz Golubovca u Podrimi, starinom su iz Albanije. U Gornju Koraticu su doseljeni početkom XIX veka.

-Kljinok, fis Eljšan, 1 kuća; poreklom su iz Kline u Drenici, starinom su iz Arbanije; u Gornju Koraticu su se doselili početkom H1H veka.

-Plužina, fis Hot, 2 kuće; ovo je arbanaško dreničko stanovništvo, koje je doseljeno iz Plužine u Drenici 1910. godine; stari su iz Arbanije.

-Cur, fis Kuč, 1 kuća; poreklom su iz Obrinja — Drenica, odakle su doseljeni u Gornju Koraticu polovinom XIX veka, starinom su iz Arbanije.

-Mekić, fis Beriš, 2 kuće; poreklom su iz Šipitula na Kosovu, odakle su doseljeni 1932. godine, starinom su iz Arbanije.

-Đara, fis Šalj, 1 kuća; poreklom su iz Arbanije, odakle su doseljeni početkom XIX veka.

Srbi i Crnogorci (kolonisti):

-Bulajić, 3 kuće, slave Sv. Nikolu, prislužuju Sv. Savu; poreklom su iz Podkurljaja u Grahovu.

-Bigović, 1 kuća, slave Sv. Nikolu, prislužuju Veliku Gospojinu; poreklom su iz Trnjine u Cucama.

-Popović, 1 kuća, slave Arhanđela Mihaila; poreklom su iz Golije u Drobnjacima.

-Borozan, 2 kuće, slave Spasovdan, doseljena je jedna kuća, pa su se u Gornjoj Koratici podelili; poreklom su iz Rubeka, srez Nikšić, starinom su iz Riječke nahije.

Prema proučenim podacima na terenu i u narodu u 1937. godini etnička struktura stanovništva u Gornjoj Koratici je sledeća: arbanaških rodova ima 10, sa 25 kuća. Srba i Crnogoraca kolonista ima rodova 4, sa 7 kuća.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Gornja Koratica je imala 322 stanovnika, od toga 163 muških i 159 ženskih, sa 39 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornja Koretica (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornja Fuštica, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj, ime i tip sela.

Gopnja Fuštica. – Fushtica e Epérme, je selo razbijenog džematskog tipa. Deli se na dve mahale: Dajić i Otit. Zasnovano je na brežuljkastom zemljištu, koje se zove Kodra. Prema narodnom tumačenju, ime selu dolazi od arbanaške reči fushé, što znači polje.

Vode.

Meštani se snabdevaju vodom ispod Goleša, u neposrednoj blizini seoskih kuća, i to pomoću dovodnih čunkova, iz vrela na livadi koja se zove Radeshevc. Kako je to snažno vrelo , sa njega se služe vodom za piće, pranje rublja, pojenje domaće stoke i navodnjavanje zemljišta. Ranije su odlazili na vodu u Radaševc, pa su tek u skorašnje vreme doveli vodu u naselje pomoću oluka.

Selo ima svoju utrinu, koja se nalazi na Golešu. Ima i nekoliko bunara u oborima seoskih kuća.

Zemlje i šume.

Nazivi mesta gde se nalaze njive i livade su sledeći: Vapja, Kazibrod, Kodra, Zabe], Jasharit, Zabel Mirena.

Ostali podaci o selu.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Gornja Fuštica je imala 161 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Gornja Fuštica ima 118 stanovnika sa 21 domaćinstvom.

Poreklo stanovništva.

U vreme proučavanja naselja i porekla stanovništva u 1937. godini, Gornja Fuštica je imala sledeće stanje:

A r b a n a s i:

-Dajć, fis Hot, 8 kuće, prema rodovskoj tradiciji ovaj rod vodi poreklo iz Albanije. Ovde su se doselili pre 200 godina iz Hasa.

-Blaca, fis Zog, 2 kuće, doselili su se iz sela Blaca – Podrima, pre 120 godina, kojom prilikom je doseljena jedna kuća.

-Brbat, fis Hot, 8 kuće. Doseljeni su pre 100 godina iz Arbanije. Od ovoga se roda odselila jedna kuća pre 80 godina u dreničko selo Donju Fušticu.

U1937. godini u Gornjoj Fuštici bilo je arbanaških rodova 3, sa 18 kuća.

Prema popisu stanovništva 1948. godine, Gornja Fuštica ima 223 stanovnika, od toga 119 muških i 104 ženskih, sa 27 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornja Fuštica (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornje Obrinje, opština Glogovac – Kosovski okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Tip sela, vode i ostali podaci.

Gornje Obrinje. — Obrinje Epčrm, pripada džematskom tipu sela. Rodovska gumna se nalaze u okućnicama, kao vrtovi. Bunarska voda se upotrebljava za piće i ostale kućne potrebe. Domaća stoka se napaja na izvorima i česmama, bunarskom vodom iz korita, kao i Murgskoj reci. Prema tradiciji, do 1917. godine, seosko naselje Obrinje se podelilo na Gornje i Donje Obrinje.

Gornje Obrinje ima na pet mesta mahalska groblja. Mahale imaju nazive prema glavnim rodovima.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, selo Gornje Obrinje je imalo 550 stanovnika.

Prema popisu stanovništva iz 1921. godine, Gornje Obrinje je imalo 443 stanovnika, sa 70 domova.

Poreklo stanovništva.

Prema mojim proučavanjima naselja i porekla stanovništva u 1936. godini u Gornjem Obrinju su obitavali ovi rodovi:

Arbanasi:

-Đemaj, ronđa Gađići, fis Kuč, 7 kuća, starinom su srpskoga porekla. Od ovoga roda jedno domaćinstvo se odselilo 1925. godine u Gradicu — Drenica, a zatim jedno domaćinstvo u selo Murgu

-Deliović, romđa Gađić, fis Kuč, 6 kuća, starinom Srbi.

-Demak, fis Kuč, 17 kuća, poreklom su Srbi jerlije. Od ovoga roda jedno domaćinstvo je odseljeno u selo Godance, jedno domaćinstvo u selo Trdevce i 3 domaćinstva u selo Trstenik, te jedno domaćinstvo u selo Cerovik – Podrima.

-Asanović, fis Kuč, 6 kuća.

-Balić, fis Kuč, 3 kuće.

-Isenović, fis Kuč, 6 kuća.

-Ajdari, fis Kuč, 8 kuća.

-Kurtović, fis Kuč, 9 kuća. Od ovoga roda jedno domaćinstvo je odseljeno u Arbaniju 1928. godine.

-Strmces, fis Kuč, 1 kuća, doseljeni su iz dreničkog sela Donja Strmica.

-Deliovit, fis Kuč, 10 kuća. Od ovoga roda jedno domaćinstvo se odselilo 1909. godine u selo Murgu.

-Mulići, fis Kuč, 10 kuća, starinom srpskoga porekla.

-Badrljak, fis Gaš, 1 kuća. Ovaj je rod poreklom iz metohijskog sela Voćnjaka, odakle je 1917. godine doseljen

Rodovi Mulići i Deliovići, istoga su bratstva.

Prema popisu mojih ispitivanja u 1936. godini u Gornjem Obrinju bilo je arbanaških rodova 12, sa 84' kuće.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine Gornje Obrinje je imalo 832 stanovnika, od toga 444 muških i 388 ženskih, sa 102 kuće.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornje Obrinje (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Gornji Zabelj (po knjizi Gornji Zabel), opština Glogovac – Kosovski  okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Tip sela.

Gornji Zabel. — Zabe! i Epé'rm, je seosko naselje ravničarskog dreničkog džematskog tipa, koje se nalazi na Dreničkoj ravnici. Gumna rodovska se nalaze u seoskim okućnicama, kao i bašte. Kolektivna seoska svojina je seoska utrina, koja se nalazi na visu zvanom „Čuka“ i seoska šuma, na lokalitetu „Šelebeg“.

Do sela postoji starinsko groblje, zvano „ Vorre kg spaljeve“. Pored sela nalazi se i savremeno seosko groblje.

Vode.

Svaka kuća ima u svojoj okućnici bunar, iz kojeg se služe vodom za sve kućevne potrebe, za piće, ka i za napajanje domaće stoke, jer je kolonističkim rodovima iz Donjeg Zabela pripao izvor ,,Kronipeskosht“. U novije vreme seljani su načinili kolektivni seoski bunar, za seoske potrebe, a naročito za napajanje domaće stoke.

Zanimanje stanovništva.

Glavno zanimanje stanovništva su zemljoradnja i stočarstvo. Uz to, do Drugog svetskog rata, obilato je korišćeno za izvoz ogrevno drvo, a uz to i drvo za građu, koje je imalo dobru prođu na varoškim pijacama, naročito u Prištini.

Prema statističkim podacima iz 1914. godine, Gornji Zabsl je imao 98 stanovnika.

Prema popisu stanovnika iz 1921. godine, Gornji Zabel je imao 101 stanovnika, sa 10 domaćinstva.

Poreklo stanovništva.

Prema proučavanjima naselja i porekla stanovništva na terenu i u narodu, u 1935. godini, Gornji Zabel je imao sledeće stanje:

A r 6 a n a s i:

-Negrovcit, fis Šalj, 11 kuća. Doselile su se dve kuće, pre 70 godina iz sela Negrovca – Podrima, po kojem su i prezime dobili. Iz Negrovca su „pobegli“, zbog krvne osvete. Starinom su iz Šalje – Arbanije, odakle su prešli u Podrimu pre 160 godina, kao Arbanasi katolici. U Podrimi su prešli na islam.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godšge, Gornji Zabel je imao 170 stanovnika, od toga 83 muških i 87 ženskih, sa 23 kuće.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Gornji Zabelj (Glogovac) appeared first on Poreklo.

Poreklo stanovništva sela Galica, opština Vučitrn – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj, starine, vode i tip sela.

Seosko naselje Galica nalazi se u podnožju brdovitog zemljišta, a staroga je datuma. Galica je naselje džematskog tipa, a sačinjavaju ga mahale, koje se nazivaju prema najbrojnijim kućama jednoga roda.

U ataru sela postoje dva groblja, jedno starovremsko ,,Vorre ga vaktit ga moqum“, poznato je pod imenom kao ,,vorre kauri“.  Drugo je groblje novijeg doba.

Do današnjeg sela, postoje tragovi starog seoskog naselja, koje je napušteno.

Pijaćom vodom stanovništvo sela se snabdeva sa brojnih izvora i bunara, a seosku stoku napajaju vodom sa reke Dubrovačke.

Istorijat sela.

Prema katastarskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine, navodi se selo Kalica, tj. današnje selo Galica u Drenici, sa 30 kuća. U popisu se navodi samo vinogradarstvo u ovom selu, čija je proizvodnja iznosila 500 čabrova godišnje, sa ušurom od toga u iznosu od 50 čvorova.

Prema popisu stanovništva iz 1914. godine. Galica je imala 204 stanovnika.

Prema popisu stanovnikaiz 1921. godine, Galica ima 150 stanovnika, sa 32 domaćinstva.

Poreklo stanovništva.

Prema ispitivanjima naselja i porekla stanovništva iz 1935. godine u Galicije bilo sledeće stanje:

A r 6 a n a s i:

-Ljaović, fis Kuč, 7 kuća. Od ovoga roda jedno domaćinstvo je odseljeno u Albaniju početkom HH veku.

-Šabanović, fis Kuč, 3 kuće.

-Siljović, fis Kuč, 2 kuće.

-Adžović, fis Kuč, 4 kuće (nazivaju ih i Fetović). Od ovoga roda dve kuće su odseljene 1927. godine u Vučitrn.

-Memetović, fis Kuč.

-Alilović, fis Kuč, 3 kuće. Godine 1930. od ovoga roda odseljena su 2 domaćinstva: jedno u Vučitrn, a drugo u Kosovsku Mitrovicu.

-Alilović, fis Kuč, 4 kuće.

Svi navedeni albanski rodovi su od jednog bratstva Deliovića, iz sela Gornje Koratice — Drenica, odakle su se doselili 1935. godine.

C i g a n i:

Mađupi:

-Ćuprlije, 3 kuće, fis Kuč, doseljeni su iz sela Mikušiice - Drenica, a tamo iz dreničkog sela Čubrelja. Ranije su bili bez fisa, koji su primili u Galici.

Srbi i Crnogorci (kolonisti):

-Radulović, 1 kuća, slave Sv. Jovana Krstitelja, prislužuju Malu Gospojinu. Doseljeni su iz Krivošija, a starinom su od Čeva.

-Lečić, 1 kuća, slave Sv. Arhanđela Mihaila. Doseljeni su iz sela Ljubomira – Bileća.

Prema navedenim podacima iz 1935. godine, u Galici je bilo sledeće demografsko stanje. Naime, Albanaca je bilo: rodova 7, i kuća 28. Cigana – Mađupa, 1 rod i 3 kuće. Srba i Crnogoraca (kolonista), rodova 2 i dve kuće.

Prema popisu stanovništva iz 1948. godine, Galica je imala stanovnika: 269, od toga 144 muških i 125 ženskih, sa 39 kuća.

IZVOR: Prema knjizi Tatomira Vukanovića „Drenica“ – prema istraživanjima obavljenih od 1934. do 1937. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

The post Poreklo prezimena, selo Galica (Vučitrn) appeared first on Poreklo.